dl
hebt u de bus gemist
Britse autofabrieken stichtten
een „geheime dienst"
De meeste hartpatiënten
volledig
genezen
Zwedens neo-nazisten
uiterst actief
SEIZOEN IN
PARIJS IS MISLUKT
ug
Klacht Franse
vreemdelingenindustrie
EUROPA'S SLECHTSTE WEG ZORGVULDIG NAGEMAAKT
It
Peperdure
woestenij
Wonderbaarlijke machine
herstelt zelf defecten
Alleen het weer oorzaak
van vele klachten?
Uitstraling
over heel
West-Europa
Beslissend
ehouden
beroving
ENS
[ATER
aag
>en
Internationale
der fascisten
„Ik heb altijd een
half miljoen
op zak
Het etentje
Andere verrassingen
Is het dat wel?
Schoonmaak
5000 leden
DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 17 SEPTEMBER 1962
(Advertentie)
ikke kanaal bij
industrieën er
en.
dien.
il heel goed. dat
estuur kan komen
:h zeer wenselijk,
ién gemeentelijke
jgt.
hartewensen van
en werpen we tot
ik in de toekomst
■ook van de cokes
eken aan de oost-
dan kan men ge-
taten van de be-
gen, dat zeker nie-
t men in korte of
:n komen tot een
den (men zit dan
il vol) en, het is
rbarig, dat Sluiskil
ide betekenis zou
euzen in de overi-
itrijd om de macht
i zaterdag een 18-
ran Gent gedwon-
Zij namen haar
:ich uit de voeten,
in hen inrekenen.
bekentenis af en
^an zijn kameraad.
>ver de grens ge-
an Gent heeft de
m zijn aanhouding
rband met enkele
'zamenlijk zouden
/HILDER
is te Bergen op
et diploma patroon
;eptember, zJJn de
aterstanden in de
volgt: Hansweert
leuzen 5.10 en 17.30
16.58 uur; Wemel-
ntie)
BOWLING
tioned
:1. 38452 Breda
24 uur Za. en
hts Vrij entree
stelevisie, par-
sstaurant. bar,
en en speel het
voor het hele
uur Handel in
angst voor de
Liefde voor geld,
n mannen zonder
ling
•misschieting
'n lift van u?, a.l.
;rgelding
duivelseiland
mar, duivelseiland
ing
:nb. raadsverg.
ïlding
iur Handel in min-
vochten als helden
iefde geen genade,
Hebt U GISTEREN aan uw kerk de kollektebus gemist Stort dan VANDAAG nog uw gift op giro 272249 MIVA Amsterdam
priesters,
broeders en
zusters
vragen om
voertuigen
voor god
(Van een bijzondere medewerker)
Op gezette tijden laaien de de
batten weer eens op tussen vurige
voorstanders van autoraces en
even felle tegenstanders. De voor
standers houden staande, dat de
vooruitgang van de autotechniek
nog altijd goeddeels een gevolg is
van bij die snelheidswedstrijden
opgedane ervaringen. De tegen
standers verzekeren, dat de steeds
groter wordende wedstrijd-risico's
zinloos zijn, omdat de auto-indu
strie tegenwoordig over proefter-
reinen beschikt die ervaringen op
de racebaan overbodig maken. Het
merkwaardige daarbij is, dat het
grote publiek al dart niet door
eigen ervaring gewoonlijk vrij
goed weet, hoe het bij autoraces
toegaat, maar dat het volkomen in
het duister tast ten aanzien van de
veelgeroemde proefterreinen.
De verklaring van dit verschijnsel is
eenvoudig. De auto-industrie rekent al
les wat met haar proefterreinen ver
band lioudt tot haar „geheime dienst".
Zelfs aan de ligging ervan wordt wei
nig ruchtbaarheid gegeven. En de be
langstellende automobilist die zich bij
de poorten zou melden voor een bezoek,
kreeg zonder deugdelijke introductiebrie
ven stellig nul op het rekest. Als ge
volg van al die geheimzinnigheid hou
den de meeste mensen de „eigen proef
terreinen" van de moderne automobiel
industrie voor een soort privé-raceba-
nen. Die veronderstelling dekt intussen
maar een heel klein deel van de werke
lijkheid.
Wat er dan wel achter dat zorgvul
dig opgetrokken rookgordijn schuilgaat?
Zonder deskundige voorlichting zou de
argeloze bezoeker alleen een tamelijk
troosteloze woestenij opmerken. Maar
die woestenij kost meer geld dan één
automobielfabriek kan opbrengen. In
Engeland sloegen alle autofabrieken de
handen ineen om de M.I.R.A. te stich
ten, de Motor Industry, Research Asso
ciation. Deze instelling heeft tot taak,
voor alle aangesloten fabrieken objec
tieve wetenschappelijke onderzoekingen
te verrichten.
In de buurt van Londen begon de
MIRA in 1946 met een laboratorium
Maar ,,echt" werd haar werk pas, toen
ze in 1949 bij Nuneaton, gemakkelijk be
reikbaar zowel van Birmingham ais van
Conventry uit, een oud vliegveld ter be-
sahikking kreeg en daar rond tien
miljoen gulden in stak om er de ge
heimzinnige woestenij in te richten waar
aan alle E'ritse autosuccessen van de
laatste jaren in belangrijke mate te
danken zijn.
Het is waar: bij Nuneaton bevindt
zich ook een racebaan, waar een „ge
wone" sportwagen een snelheid van
250 km-uur maakt en waar het uithou
dingsvermogen van de nieuwe modellen
op zeer lange trajecten wordt nagegaan,
Maar die racebaan is maar een onaan
zienlijk onderdeel van het geheel. Op
dir proefterrein vindt men bijvoorbeeld
een stukje „slechte weg" zoals geen au
tomobilist het op zijn tochten ooit hoopt
tegen te komen. De hobbelweg is niet
meer dan 2,4 km. lang, maar van een
deugdelijke wagen verlangt men, dat
hij het traject „rondjes-rijdende" onge
veer 70-maal aflegt zonder storingen:
ruim 1600 kilometers vol beproevingen
waaraan geen normale auto ooit wordt
blootgesteld. Overigens is deze „slechte
weg" geen 'bedenksel van de lieden die
het proefterrein inrichtten, maar de
getrouwe nabootsing van een weg die
men na de oorlog „ergens" op het Eu
ropese vasteland aantrof. Brokken gra
niet werden schots en scheef in een
betonlaag gestoken, zodat de weg niet
alleen slecht is, maar het ook tot in
lengte van dagen blijft.
In de ,,depmies,
Er is voorts een „dust-tunnel", waar
men de woestyn kan imiteren en au
thentieke zandstormen laten waaien. Er
is ook een koelhuis, waar men de weers
omstandigheden van het poolgebied be
drieglijk nabootst. Met een beetje ge
luk kan men er een goed ingepakte
proefrijder in een auto zien stappen, die
36 uren onafgebroken aan een tempera
tuur van 30 graden onder nul werd
blootgesteld, zulks om te zien hoe de
smeerolie zich zou houden. Die 30 gra
den zijn overigens maar een peulescnil,
want men kan hier tot 60 graden on
der nul gaan.
Een kleine helling, niet meer dan 12
meter lang. maar met een stijging van
30 tot 35 pet, behoort tot de minst op
vallende attributen. Ze dient om ver-
snellingsbakken op vlot schakelen
te beproeven. Weinig spectaculair zijn de
vijf concentrische banen waarvan de
buitenste een diameter heeft van 75 me
ter, de binnenste van 6 meter. Hier wor
den stuurmechanisme en ophanging
scherpe en minder scherpe bochten
beproefd. Een onderdeel dat onverander
lijk de hilariteit van de schaarse be
zoekers opwekt is de „badkuip". Ze is
bijna 70 meter lang, maar er staat
hoogstens een decimeter water. Jaagt
men er een proefwagen in, dan wordt
op slag duidelijk, in welke mate de car
rosserie aan de onderzijde waterdicht is.
Nog belangrijker acht men de vraag,
of de elektrische leidingen voldoende
tegen vocht beveiligd blijken.
Ultramodern zijn de elektronische in
strumenten die in het wegdek zijn in
gebouwd om de gedragingen van de pas
serende proefwagens te registreren.
Ze kunnen bv. allerlei piep-, rammel- en
kraakgeluiden feilloos lokaliseren en a-
nalyseren. Op een ander proefterrein,
dat van het Road Research Laboratory
te Crowthorne in Berkshire, heeft men
elektronische apparaten, die via in het
wegdek aangebrachte draden inzicht ge
ven in de reacties van de bestuurder
bij dichte mist. Men tracht nu een elek
tronisch ^aftast-systeem" te ontwerpen,
dat het rijden in de mist veiliger kan
maken en dat zelfs tijdig zal waarschu
wen, als wij een door de mist onzicht
bare wagen voor ons uit te dient na
dert.
Miljoenen
Ook dit proefterrein heeft nanden met
geld gekost. Met de aanleg van een
klein proeftraject van nog geen vijf ki
lometer was een som van vijf miljoen
gulden gemoeid. Dit traject, dat de
vorm heeft van een 8 en dat onderver
deeld is in secties met verschillende
typen wegdek, heeft vooral de belang
stelling van de bandenfabrikanten en we
genbouwers. Bij snelheden tot 150 km-u
kan men hier* namelijk meten, hoe
autobanden reageren op verschillen
de soorten wegdek. Natuurlijk spelen
ook slip- en remproeven een belangrijke
rol en men bevestigt daartoe een meet
toestel op een éénwielig aanhangwagen-
tje achter de proefauto.
Delen van het traject kunnen met een
ingebouwd buizenstelsel plotseling nat
en glad worden gemaakt. Elders tracht
men het effect van een licht of donker
gekleurd wegdek op de straatverlichting
en op het „zicht" van een automobi
list bij avond na te gaan. Op één plaats
maakte men een deel van het wegdek
van glas, zodat men in een ondergrond
se waarnemingspost de vervormig van
het loopvlak op de plaats waar de band
op het wegdek rust kan zien en foto
graferen. Zoals te verwachten was,
bleek bij grote of kleinere snelheid en
bij meer of minder krachtig remmen
een sterk uiteenlopend resultaat.
De bij de MIRA aangesloten Britse
automobielfabrieken leggen alleen al op
het proefterrein van hun „geheime
dienst" by Nuneaton liefst 4 tot 5 mil
joen kilometer per jaar af. Ook als zjj
van de ervaringen op racebanen dank
baar gebruik maken, kan men zeker
niet zeggen, dat zy voor het toetsen
van nieuwe technische vindingen van
snelheidswedstrijden alléén afhankelijk
willen zijn.
De „badkuip", die zonder manke
ren de lekken van de carrosserie
verraadt.
Veel mensen weten meer van
het motortje in hun bromfiets
dan van het wonderbaarlijke
motortje dat hun lichaam in
staat stelt tot zijn indrukwek
kende prestaties; het hart. Zo
kan het gebeuren dat men een
man die enkele jaren geleden
een hartaanval heeft gehad, iet
wat meewarig bekijkt alsof hij
iemand was die verder alleen nog
maar op crediet leeft. Elk mo
ment, zo denken velen onwille
keurig, kan de natuur die de
boekhouding bijhoudt, geen uit
stel meer geven. En ij'an krijgt
de hartpatiënt datgene waaraan
hij door toeval steeds nog was
ontsnapt; de snelle en onver
wachte dood.
Er komt bij hartpatiënten altijd een
grote dosis emotionaliteit om de hoek
kijken. Een hartaanval is om begrijpe
lijke redenen voor degeen die hem krijgt
'n mentale schok, wellicht de grootste
in zijn leven. Want angst hoort bij een
hartaanval. Iets van de angst welke de
hartpatiënt kort na de aanval of tijdens
deze bevangt, steekt ook de omgeving
aan. Maar vraagt men, als de eerste
schrik wat geluwd en de acute aandoe
ning voorbij schijnt te zijn, aan de dok
ter hoe het ermee staat, dan zal deze
allesbehalve dramatisch doen - uitgezon
derd in de werkelijk ernstige gevallen
die echter vrij schaars voorkomen. Dit
is van de dokter geen poging om de
patiënt en zijn familie ten onrechte
onkundig te laten van de ernst van de
toestand, noch een geringschatting van
de hartkwaal. Als de dokter beweert dat
een hartpatiënt na gemiddeld een half
jaar weer geheel de oude zal zijn en
dat hij zelfs onverminderd zijn vroegere
arbeid weer kan opnemen (alhoewel hij
zekere, allesbehalve moeilijke leefregels
zal moeten volgen) dan spreekt hij de
volle waarheid.
De meeste hartpatiënten verdienen hun
naam niet meer want zij kunnen -en
zullen in het algemeen ook- volledig
genezen. Wat de gemiddelde mens van
zijn hart namelijk niet weet is, dat het
in staat is tot wonderbaarlijke aanpas-
singen aan veranderingen en dat het
defecten die acuut kunnen ontstaan, vol
ledig kan overwinnen. Er zijn in de me
dische literatuur van vroegere tijden le
gio gevallen bekend van mensen die
„van hun dokter nog maar een paar
maanden te leven kregen", alhoewel zij
nauwelijks de middelbare leeftijd had
den bereikt en die desondanks een ge
zegende ouderdom bereikten.Hartpatiën
ten. Men heeft bij secties op overlede
nen meermalen vastgesteld dat hun hart
de sporen vertoonde van een vroeger
doorgemaakte hartaanval, welke echter
volkomen door het hart zelf werd over
wonnen - ja, zelfs zonder dat de lijders
hun hartaanval en het herstel daar
van bemerkten. Alleen reeds de mede
deling dat een hart dat een plotselinge
aanval heeft doorgemaakt niet steeds
zwakker wordt of voorgoed gehavend is,
maar integendeel steeds sterker wordt,
zal vele mensen met hartkwalen letter
lijk „een hart onder de riem" steken.
Deze mededeling, afkomstig van een
bevoegd medicus, staat open en duide
lijk te lezen in 'n nieuwe Prisma-pocket
„Hartkwalen". Al zou het de enige me
dedeling in dit 180 pagina's tellende
boekje zijn. dan nog was 't zijn verschij
ning waard.
Maar er staat natuurlijk veel
meer in dit op bevattelijke manier ge
schreven boekje van de thans in de V.S.
wonende arts Eugene B.Mozes.
In korte hoofdstukjes -spreekuurtjes
zou ik ze bijna noemen - somt hij op
wat er allemaal in en met ons hart
aan de hand kan zijn. Hij verklaart en
bewijst met praktijkvoorbeelden dat het
hart een taai orgaan is, het taaiste van
alle in ons lichaam. Het kan echter,
onder meer omdat het zo snel reageert
op de gewijzigde omstandigheden waar
aan wij ons lichaam en onze geest bloot
stellen. op een schrikwekkend ogenblik
defect raken. Welke defecten dat kunnen
zijn vertelt dr. Mozes uitvoerig en ge
detailleerd. waarbij hij natuurlijk een
duidelijk onderscheid maakt tussen hart
kwalen en hartgebreken.
Het hart heeft een onvoorstelbare
krachtreserve, die het in staat zou stel
len om veel zwaardere balastingen dan
De politie van de Westeuropese landen is er langzamerhand aan
gewend bij periodieke concentraties van nazistische groepen strooibil
jetten te ontdekken, die het merk „Pindet in Sweden" dragen. De we
gen van alle onderzoekingen kwamen dan ook steeds in de Zuid-
zweedse stad Malmö samen, waar zich de centrale der neo-nazistische
bewegingen van Scandinavië bevindt.
Zweden geldt voor alle bruine krin
gen van West-Europa al sedert jaren als
een uiterst gunstige „overladingsplaats"
van „nationale" ideeën en neo-fascis-
tische literatuur. Na 1945 bood Zweden
voor de rechtse „ultra's" een betrekke
lijk gunstig terrein voor hun activitei
ten. Want Zweden was gedurende de oor
log neutraal, het bleef ook gespaard
voor de vreselijke onderdrukkingsme
thoden der nazi's, zodat de bevolking en
de instanties van Zweden bij de vervol
ging van nazistische elementen niet die
zelfde strenge middelen toepasten als an
dere Scandinavische landen. In Dene
marken en Noorwegen werden de nazi's
na de oorlog streng gestraft. Bovendien
bewees de bevolking van Zweden tame
lijk immuun te zijn tegenover de natio-
naal-socialistische ideologie. Nog geen
twee procent der inwoners van Zweden
was in de tijd, dat Hitiers macht het
grootst was, aanhanger der nazi-bewe
ging.
Zo kon de nazistische beweging van
Zweden bijna geheel in tact door de be
roering van 1945 heen gered worden. De
n=?e Arnerikaanse kleurling Hubert Ju-
u 8eaaamd „De zwarte Bdalaar",
®erste negervlieger ter we-
ffpror-htoh f?*1 bij het internationaal
pen rfi V1 ln ?en Haag een klacht te-
?„lln^fenig?ee Naties ingediend.
VN .trnmm°P '9 april van dit jaar door
tenm Elisabethstad gearres-
penhandef'en T beschuIdiging van wa-
d??e hnln 5L rna zonder rechtskun-
gevangen te hlhh133"06" en vier dagen
HM e!n b?n gieten. „Ik heb al
maar heh mi n™?06" dol,ar by in
gelaten D? Ve°" me} ^Penhandel in-
nresident Tsinmvf6"1 Naties wilden
tecuw raadsman beroven"''^ V"n
Julian zei voor zijn actie bii het inter-
nationaal gerechtshof de beste advoca
ten te zullen nemen. aavoca
(Van onze Parijse correspondent)
„En hoe is het seizoen van het
jaar?", vroegen we aan Madame la
directrice, die vanaf haar lessenaar in
de hal de bedrijvigheid van het hotel
controleert. Vlot kwam het antwoord
eruit: „Misérable, monsieur. Het was
met Pasen al mis, O.A.S. en slecht
weer, Pinksteren viel tegen en wat
van deze zomer te zeggen!"
Tja, de zomer heeft dit jaar geheel
West-Europa niet meegezeten, maar
Madame zoekt de verklaring van het
tegenvallen van het seizoen, van de
veel geringere toeristenstroom dan
vorige jaren, wel wat te eenzijdig in
het weer. Het komt ons voor, dat het
vooral de dure prijzen zijn, die In
hoofdzaak voor het snelle teruglopen
van de toeristenstroom verantwoorde
lijk zijn. Het lijkt er soms wel op, of
ook de nieuwe frank aan het ontwaar
den is. Weliswaar behoort zij op dit
ogenblik tot de hardste valuta van de
wereld, maar wat heeft men aan een
harde frank, die voor de buitenlander
èn... voor de doorsnee Franse arbeider
onbereikbaar wordt.
Een aanwijzing in die richting is wel
dat het aantal Duitse toeristen veel
minder bedraagt dan voorheen. „Une
bonne clientèle", zei onze madame,
„die verteren nog eens wat. Nu zijn
het voornamelijk de Engelsen, die
naar Parijs komen, maar het is een
precies afgepast reisbureau-toerisme.
De ondernemers pingelen zo lang en zo
hardnekkig, dat men z.ijn eigen onkos
ten maar nauwelijks kan dekken."
Inderdaad, de Engelse toeristen van
het eenvoudige soort beheersten in de
maand augustus het Parijse straat
beeld. Braafjes trokken ze als een ge
sloten kudde achter de reisleider aan,
streken op de trappen van de Sacré
Coeur neer om ijverig ansichtkaarten
van le But te schrijven of defileerden
m de avonduren in even behoedzaam
gesloten formatie met kloppend hart
langs de frivoliteiten van Pigalle. En
voor de rest was er dan het individuele
toerisme, dat in het zomerse Parijs,
waaruit een deel der beroepsbevolking
naar de provincie of dé kust was weg
getrokken, overal op de parkeerruim
ten zo maar plaatsvond. Geen straten
in en straten uit om een plaatsje te
vinden. Men kon zelfs op goed geluk
ergens heen rijden en eenvoudig zo
maar de wagen laten staan.
En wat de prijzen dan betreft: men
behoeft niet meer naar Frankrijk al
thans Parijs te gaan om een goed glas
Franse wijn tegen billijke prijs te
consumeren. Dat kunt ge goedkoper in
Nederland doen. Wanneer de opschrif
ten op de restaurants u het nationale
gereent van biefstuk met frites of
choucroute beloven tegen een redelijk
sommetje, geloof ze niet en reken
maar op bijna het dubbele, want de
ober duwt u een spijskaart onder de
neus, waarop die redelijke bedragjes
niet eens meer voorkomen. En staat
ge op de waarmaking van de beloften
aan het front van zijn établissement,
dan zal hij u bezien of ge een wezen
bent. dat in de verkeerde zaak is te
recht gekomen, ofwel snauwt hij u toe
in het rapste Frans, dat dat menu net
,uit" is. Wilt ge in Parijs onbekom
merd een paar dagen uit zijn. laat dan
de Nederlandse prijzen, plus de Neder
landse porties maar uit uw gedachten
verdwijnen en trek maar een behoor
lijk bedrag aan geld uit en verder...
la guerre comme k la guerre!
Men heeft nog meer verrassingen
voor u in petto. Uw reisgids verzekert
li, dat dit of dat museum, of dit of
dat paleis van zo laat tot zo laat elke
werkdag bezichtigd kan worden. Maar
ge komt tot de bevinding, dat het oord
dat ge wilt bezoeken, hermetisch afge
sloten is. „Fermé a cause des vacan-
ces!" En dat dan in het hartje van
het toeristenseizoen. Ofwel zegt' u een
directeur, die eenzaam in zijn bureau
zit: k cause des désisons du syndicat!
Overigens valt het op. dat steeds
meer gebouwen, ruimten, paleizen en
wat dies meer zij alleen nog maar te
bezichtigen zijn a raison van een of
meer nieuwe franks. Van centimes is
nagenoeg geen sprake meer en als
men na zo'n dag van bezichtiging de
balans opmaakt, kan men met recht
de dag voorspellen, waarop ook nog
eens het vergezicht op en aangezicht
van Parijs belast zal worden.
Met Parijse vrienden al deze erva
ringen anno 1962 doornemend, waren
dezen toch wel onder de indruk van
deze vaststellingen. Ze begrijpen, dat
Parijs op die manier de meest inten
sieve anti-propaganda voert.
„Maar is het dit alles nu wel?",
merkte een hunner tenslotte op.
„Is het niet de politieke onzeker
heid, zijn het niet de vele aansla
gen, en straks weer niet de reeds
nu aangekondigde stakingen voor
al in de vervoerssector, die velen
in het buitenland weerhouden naar
Parijs of Frankrijk te komen? De
provincie is Parijs niet en ik kan
u verzekeren, dat ge daar nog vrij
behoorlijk tegen matige prijzen
wordt verzorgd. Neen, aan die
duurte alleen kan het niet lig
gen."
Hoe dan ook Parijs blijft wel een
paar dubbeltjes waard. Het is en blijft
een machtige stad, waar elke steen
van grote histories spreekt. Hoe aan
trekkelijk blijft het niet eens een mid
dag door Montmartre te dwalen en al
die idyllische oude hoekjes en plein
tjes, die pittoreske huizen en huisjes te
bezichtigen. Waarbij ge dan in uw
onderbewustzijn nog een soort troos
tende gedachte kunt koesteren, dat die
„oudheid" zien of erin moeten Wonen
twee gans verscheiden zaken zijn en
gij er uw levensdagen niet behoeft te
verslijten. Parijs is een stad, die ge
altijd weer opnieuw met spanning en
verwachting bezoekt, maar die ge
telkens ook weer lichtelijk verzadigd
verlaat, zij het ook met een gemeend
„au revoir" op de lippen.
Intussen, wie lang niet meer in Pa-
rijks geweest is, zal even aan de resul
taten van de grote schoonmaak moe
ten wennen, die de stad op dit ogen
blik ondergaat en die tot resultaat
heeft, dat z\j van een zwartberookte
huizenzee, waarop het stof van eeu
wen kleeft, een witte zuidelijke stad
aan het worden is.
Men is op een goede dag erachter
gekomen, dat onder het eeuwenoude
grauw en zwart een blanke huid
school, die wel zo aantrekkelijk is. Én
daarop is plotseling de grote schoon
maak losgebroken. Zandstralen schui
eren met grote kracht gevels, torens,
monumenten, zuilen, fresco's, engelen,
heiligen, koningen, staatslieden en dui
vels af en zo ziet men aan alle kan
ten Parijs in gelig-wit herboren wor
den. Op een stralende zonnedag geeft
dit een machtig effect, hoewel er na
tuurlijk velen zijn, die mopperen „dat
z e zich niet meer in hun eigen stad
thuisvoelen". Zij waren aan dat con
servatieve zwart en grauw zo gewoon*
dat ze van zoveel wittigheid schrikken.
Geduld, beste mensen, de smook, die
dagelijks boven deze miljoenenstad op.
stijgt, zal wel weer vlug genoeg haar
werk doen!
redacteur van het vakverenigingsblad
„Arbetaren", Armas Sastamoinen, pro
beerde in zijn kortgeleden verschenen
boek „NYnazismen" (Het neo-nazisme)
de na-oorlogse organisatie der nazi's
Zweden en zijn rol bij de herorganisatie
van nazistische bewegingen in West-
Europa weer te geven. Het gaat om een
studie, die werkelijk met wetenschappe
lijke correctheid geschreven is.
E.S.B.
Als centraal punt van het Westeuro
pese neo-nazisme brengt Sastamoinen de
„Europese Socialistische Beweging" naar
voren. Het streven van de ESB is erop
gericht in alle Westeuropese landen le
vensvatbare fascistische bewegingen te
stichten met het doel dat deze over kor
te of langere tijd de macht in de staat
overnemen. Er is gedacht aan fascis-
tisch-corporatieve regimes, die onder
Duitse leiding moeten staan.
De ESB, welker invloed in West-Euro
pa in geen geval onderschat mag wor
den, werd in 1950 op initiatief van de
fascistische „Movimento sociale Italiano'
opgericht. Deze beweging is de kern van
de zeer roerige neo-fascisten in Italië,
wier vertegenwoordigers als gekozen af
gevaardigden in het Italiaanse parlement
zitten en die over uitgebreide verbindin
gen beschikken. In 1951 hield de ESB in
Malmö zijn eerste congres, waar de pro
minente figuren van alle neo-nazistische
bewegingen aan deelnamen.
Sinds dat ogenblik heeft de ESB, die
algemeen als de Internationale der Fas
cisten aangeduid wordt, zijn hoofdkwar
tier in Malmö. De leider der ESB is
dr. Per Engdahl, die ook aan het hoofd
staat van de zgn. „Nysvenska Pörelse
waarbij talrijke jeugd-, studenten- e
vrouwenorganisaties zijn aangesloten.
Deze groep die zich ook „nieuw-
Zweedse beweging" noemt, heeft aller
eerst de handhaving en bescherming van
de „erfenis van het ras" in zijn vaandel
geschreven. Wat men in zijn orgaan „Va
gen Gramat" (de weg vooruit) kan lezen,
meent men allemaal al eens in de „Völ-
kischer Beobachter" gelezen te hebben,
SOBRE
Naast de ESB bestaat in West-Europa
ook nog de neo-fascistische SOBRE
(Europese Beweging van Sociale Orde),
die zijn centra niet in Zweden en Italië
heeft, maar in de Duitse Bondsrepubliek
en in Oostenrijk. Voorzitter van de neo-
nazistische SOBRE is niemand minder
dan Theodor Soucek (Oostenrijk), die na
de oorlog in Oostenrijk wegens neo-na
zistische werkzaamheid ter dood veroor
deeld was, later gratie kreeg en daarbij
vervroegd vrijgelaten werd. Ook de voor
malige SA-leider Strasser bouwde een
Europese verzamelbeweging op. maar
wordt door de andere verenigingen ge
negeerd, daar Strasser als een „verra
der" geldt.
Soucek schreef enige jaren geleden
het boek „Wij roepen Europa", waar
in hij o.a. schreef: „Nationaliteit is
een gemeenschap door het bloed ont
staan Men heeft in 1945 de leu
gen over de jodenafslachting in de
wereld gebracht
Het jodendom is tot op heden het
bewijs daarvoor schuldig gebleven."
Op blz. 134 van zijn pamflet schreef
Soucek, die de beste betrekkingen moet
waaraan het gewoonlijk blootstaat, te
verwerken. De defecten hebben dan ook
vooral betrekking op de wèl zeer kwets
bare directe omgeving van de hartspier
zoals de talloze fijne adertjes die de
hartspier van bloed voorzien. Opmerke
lijk is, dat vrouwen veel minder aan
hartkwalen onderhevig zijn dan mannen.
De wetenschap zoekt een verhand tus
sen de aanwezigheid van oestrogeen
een door de eierstokken in het bloed
gebrachte stof- in 't vrouwelijke lichaam
en de betrekkelijke ongevoeligheid van
de vrouwen voor hartkwalen.
Enkele hartkwalen zijn: coronaire
trombose - het optreden van éen klein
bloedstolsel in een tak van de krans
slagader van het hart, waardoor een
deel van de hartspier letterlijk aan bloed
armoede gaat lijden, en verharding
van de kransslagader, resp. bestaande
uit een verdikking van de binnenste
vliezen van de hartslagaderen of uit een
vetafzetting daarbinnen.
Dr. Mozes beschrijft uitvoerig en dui
delijk wat er precies gebeurt en hoe
het hart zich gedraagt bij een infarct,
maar ook hoe het spoedig nadat het sig
naal op rood is gezet, begint met de ge
nezing. De eerste twee weken na de
hartaanval zijn kritiek. Daarna begint
echter het herstel. Bij de afsluiting van
één kanaaltje van het systeem van a-
deren rond de hartspier maken de bouw
stoffen die in ons bloed circuleren zelfs
geheel automatisch nieuwe toevoerwegen
voor het bloed, waardoor een gedeelte
van het aderensysteem dat afgestorven
is ('t eigenlijke infarct) wordt vernieuwd
waarbij het oude wordt vervangen.
Er staan de wetenschap talloze mid
delen ten dienste om degeen die een
hartaanval krijgt te helpen. Uiteindelijk
is het echter het lichaam dat geneest
en de medicus kan weinig méér doen
dan de natuur een handje helpen. Van
daar de strenge voorschriften inzake
bedrust, direct na de aanval, het dieet-
regime - allemaal maatregelen die moe
ten voorkomen dat het beschadigde hart
te zwaar belast wordt. Voor het stellen
van de diagnose heeft de hartspecialist
de beschikking over 'n bewonderenswaar
dig arsenaal van instrumenten, waar
van de cardiograaf, die de werking van
de hartspier als het ware zichtbaar
maakt wel de bekendste is. Ook de artse
nijen staan de arts ten dienste. Hier
van is het bekendste en het meest heil.
zame een middel dat een te snelle stol
ling van het bloed - oorzaak van coro
nair trombose, verhindert.
Het belangwekkendste gedeelte van
het boek handelt over de herstelperio
de. Het is nadrukkelijk geschreven voor
mensen die zelf aan een hartkwaal lij
den of eraan hebben geleden. Door le
zing van de adviezen, die gemotiveerd
worden gegeven, zullen zij met meer
overleg en inzicht hun hart en de dok
ter kunnen helpen bij de overwinning
van de aandoening om zodoende nieuw
levensgeluk te verwerven.
De grote verdienste van dit boek is,
dat behoeft nauwelijks betoog, dat het
spookbeelden opruimt en vertelt hoezeer
wij de genezende krachten in ons li
chaam onderschatten als wij denken dat
'n hartaanval 't begin van het sterven
betekent.Aan de andere kant waarschuwt
het echter ook, en even gefundeerd, te
gen een overschatting van de vermogens
van het hart. Wij kunnen het iedere se
rieuze lezer aanbevelen.
T. K.
onderhouden met dr. Per Engdahl in
Malmö: „Hitler en het nationaal-socia-
lisme vervulden een vurige Duitse
wens."
Engdahls Zweedse nazi-beweging zou
ongeveer 5000 leden en een onbekend
aantal meelopers en herverzekeraars heb
ben.
Wat ledental betreft iets sterker
namelijk ongeveer 5700 georganiseerde
leden is de tweede „grote" neo-fascis
tische groep van Zweden, de „Rijks
partij".
Deze weer heeft twee zeer roe
rige onderafdelingen: de „Nordisk
Samling" (Noorse Vergadering) en de
„Nordisk Jungdom" (Noordse jeugd);
De „Rijkspartij" wordt geleid door
Oredsson, een leerling van een der
Hitier-Duitse scholen voor leider
schap, die zich door zijn aanhangers
met „Heil Oredsson!" laat begroeten.
Het hoofdorgaan van de „Rijkspar
tij", die veel geschriften publiceert, is
„Nordisk Kamp", waarvoor eigenlijk
Sven Lundehall de richtlijn aangeeft, de
„Leider nr. 2", van de „Rijkspartij". Hij
kwam uit de school van de vroegere
Zweedse NS-chef Olof Lindhagen, en
was leerling van Per Engdahl. Ook nu
nog verschijnen in „Nordisk Kamp" ar
tikelen. zoals „Het Britse imperialisme"
of „Het Franse Imperialisme", die bijna
onveranderd uit de archieven van Goeb-
bels' ministerie lijken te zijn overgeno
men.
Er dient nog vermeld te worden de
„Nationalla Frihetsrörelse" en de „Sve-
riges Nationalla Forbund" van Gottrfied
Liljas. die weliswaar veel naiever en een
voudiger werken dan de bovengenoemde
bewegingen. Maar toch hebben zij ge
noeg „kracht" en geld om tot ver in
Europa uitwerking te hebben. De geld
bronnen moeten niet alleen in Europa,
maar ook in de Verenigde Staten rijke
lijk vloeien, waar nog steeds enkele on-
verbeterlijken zijn, die geloven aan de
„opstanding" der nationaal-socialistische
beweging tot zijn volle grootte.
Zowel de Zweedse neo-nazi's als die
in West-Europa gaat het in de tegen
woordige fase er om, in de eerste plaats
invloed op de jeugd te krijgen. In heel
wat lagere scholen, gymnasia en andere
middelbare onderwijsinstellingen (ook
aan universiteiten) gelukte het hun reeds
groepen én cellen te vormen. Daarom is
in de eerste plaats een sterkere voor
lichting bij de jeugd noodzakelijk over
het wezen van het nationaal-socialisme
in verleden en heden. Toch zou het ver
keerd zijn, wanneer men in de activiteit
der nazi's reeds een bedreiging voor de
democratie zag. Daarvoor zijn invloed en
andere mogelijkheden nog lang niet vol
doende. Aan de andere kant is het ech
ter van belang, alle nazistische tenden
sen en bewegingen met aandacht te vol
gen om ieder begin onverwijld vastbe
sloten te bestrijden.