dl hebt u de bus gemist Britse autofabrieken stichtten een „geheime dienst" De meeste hartpatiënten volledig genezen Zwedens neo-nazisten uiterst actief SEIZOEN IN PARIJS IS MISLUKT ug Klacht Franse vreemdelingenindustrie EUROPA'S SLECHTSTE WEG ZORGVULDIG NAGEMAAKT It Peperdure woestenij Wonderbaarlijke machine herstelt zelf defecten Alleen het weer oorzaak van vele klachten? Uitstraling over heel West-Europa Beslissend ehouden beroving ENS [ATER aag >en Internationale der fascisten „Ik heb altijd een half miljoen op zak Het etentje Andere verrassingen Is het dat wel? Schoonmaak 5000 leden DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 17 SEPTEMBER 1962 (Advertentie) ikke kanaal bij industrieën er en. dien. il heel goed. dat estuur kan komen :h zeer wenselijk, ién gemeentelijke jgt. hartewensen van en werpen we tot ik in de toekomst ■ook van de cokes eken aan de oost- dan kan men ge- taten van de be- gen, dat zeker nie- t men in korte of :n komen tot een den (men zit dan il vol) en, het is rbarig, dat Sluiskil ide betekenis zou euzen in de overi- itrijd om de macht i zaterdag een 18- ran Gent gedwon- Zij namen haar :ich uit de voeten, in hen inrekenen. bekentenis af en ^an zijn kameraad. >ver de grens ge- an Gent heeft de m zijn aanhouding rband met enkele 'zamenlijk zouden /HILDER is te Bergen op et diploma patroon ;eptember, zJJn de aterstanden in de volgt: Hansweert leuzen 5.10 en 17.30 16.58 uur; Wemel- ntie) BOWLING tioned :1. 38452 Breda 24 uur Za. en hts Vrij entree stelevisie, par- sstaurant. bar, en en speel het voor het hele uur Handel in angst voor de Liefde voor geld, n mannen zonder ling •misschieting 'n lift van u?, a.l. ;rgelding duivelseiland mar, duivelseiland ing :nb. raadsverg. ïlding iur Handel in min- vochten als helden iefde geen genade, Hebt U GISTEREN aan uw kerk de kollektebus gemist Stort dan VANDAAG nog uw gift op giro 272249 MIVA Amsterdam priesters, broeders en zusters vragen om voertuigen voor god (Van een bijzondere medewerker) Op gezette tijden laaien de de batten weer eens op tussen vurige voorstanders van autoraces en even felle tegenstanders. De voor standers houden staande, dat de vooruitgang van de autotechniek nog altijd goeddeels een gevolg is van bij die snelheidswedstrijden opgedane ervaringen. De tegen standers verzekeren, dat de steeds groter wordende wedstrijd-risico's zinloos zijn, omdat de auto-indu strie tegenwoordig over proefter- reinen beschikt die ervaringen op de racebaan overbodig maken. Het merkwaardige daarbij is, dat het grote publiek al dart niet door eigen ervaring gewoonlijk vrij goed weet, hoe het bij autoraces toegaat, maar dat het volkomen in het duister tast ten aanzien van de veelgeroemde proefterreinen. De verklaring van dit verschijnsel is eenvoudig. De auto-industrie rekent al les wat met haar proefterreinen ver band lioudt tot haar „geheime dienst". Zelfs aan de ligging ervan wordt wei nig ruchtbaarheid gegeven. En de be langstellende automobilist die zich bij de poorten zou melden voor een bezoek, kreeg zonder deugdelijke introductiebrie ven stellig nul op het rekest. Als ge volg van al die geheimzinnigheid hou den de meeste mensen de „eigen proef terreinen" van de moderne automobiel industrie voor een soort privé-raceba- nen. Die veronderstelling dekt intussen maar een heel klein deel van de werke lijkheid. Wat er dan wel achter dat zorgvul dig opgetrokken rookgordijn schuilgaat? Zonder deskundige voorlichting zou de argeloze bezoeker alleen een tamelijk troosteloze woestenij opmerken. Maar die woestenij kost meer geld dan één automobielfabriek kan opbrengen. In Engeland sloegen alle autofabrieken de handen ineen om de M.I.R.A. te stich ten, de Motor Industry, Research Asso ciation. Deze instelling heeft tot taak, voor alle aangesloten fabrieken objec tieve wetenschappelijke onderzoekingen te verrichten. In de buurt van Londen begon de MIRA in 1946 met een laboratorium Maar ,,echt" werd haar werk pas, toen ze in 1949 bij Nuneaton, gemakkelijk be reikbaar zowel van Birmingham ais van Conventry uit, een oud vliegveld ter be- sahikking kreeg en daar rond tien miljoen gulden in stak om er de ge heimzinnige woestenij in te richten waar aan alle E'ritse autosuccessen van de laatste jaren in belangrijke mate te danken zijn. Het is waar: bij Nuneaton bevindt zich ook een racebaan, waar een „ge wone" sportwagen een snelheid van 250 km-uur maakt en waar het uithou dingsvermogen van de nieuwe modellen op zeer lange trajecten wordt nagegaan, Maar die racebaan is maar een onaan zienlijk onderdeel van het geheel. Op dir proefterrein vindt men bijvoorbeeld een stukje „slechte weg" zoals geen au tomobilist het op zijn tochten ooit hoopt tegen te komen. De hobbelweg is niet meer dan 2,4 km. lang, maar van een deugdelijke wagen verlangt men, dat hij het traject „rondjes-rijdende" onge veer 70-maal aflegt zonder storingen: ruim 1600 kilometers vol beproevingen waaraan geen normale auto ooit wordt blootgesteld. Overigens is deze „slechte weg" geen 'bedenksel van de lieden die het proefterrein inrichtten, maar de getrouwe nabootsing van een weg die men na de oorlog „ergens" op het Eu ropese vasteland aantrof. Brokken gra niet werden schots en scheef in een betonlaag gestoken, zodat de weg niet alleen slecht is, maar het ook tot in lengte van dagen blijft. In de ,,depmies, Er is voorts een „dust-tunnel", waar men de woestyn kan imiteren en au thentieke zandstormen laten waaien. Er is ook een koelhuis, waar men de weers omstandigheden van het poolgebied be drieglijk nabootst. Met een beetje ge luk kan men er een goed ingepakte proefrijder in een auto zien stappen, die 36 uren onafgebroken aan een tempera tuur van 30 graden onder nul werd blootgesteld, zulks om te zien hoe de smeerolie zich zou houden. Die 30 gra den zijn overigens maar een peulescnil, want men kan hier tot 60 graden on der nul gaan. Een kleine helling, niet meer dan 12 meter lang. maar met een stijging van 30 tot 35 pet, behoort tot de minst op vallende attributen. Ze dient om ver- snellingsbakken op vlot schakelen te beproeven. Weinig spectaculair zijn de vijf concentrische banen waarvan de buitenste een diameter heeft van 75 me ter, de binnenste van 6 meter. Hier wor den stuurmechanisme en ophanging scherpe en minder scherpe bochten beproefd. Een onderdeel dat onverander lijk de hilariteit van de schaarse be zoekers opwekt is de „badkuip". Ze is bijna 70 meter lang, maar er staat hoogstens een decimeter water. Jaagt men er een proefwagen in, dan wordt op slag duidelijk, in welke mate de car rosserie aan de onderzijde waterdicht is. Nog belangrijker acht men de vraag, of de elektrische leidingen voldoende tegen vocht beveiligd blijken. Ultramodern zijn de elektronische in strumenten die in het wegdek zijn in gebouwd om de gedragingen van de pas serende proefwagens te registreren. Ze kunnen bv. allerlei piep-, rammel- en kraakgeluiden feilloos lokaliseren en a- nalyseren. Op een ander proefterrein, dat van het Road Research Laboratory te Crowthorne in Berkshire, heeft men elektronische apparaten, die via in het wegdek aangebrachte draden inzicht ge ven in de reacties van de bestuurder bij dichte mist. Men tracht nu een elek tronisch ^aftast-systeem" te ontwerpen, dat het rijden in de mist veiliger kan maken en dat zelfs tijdig zal waarschu wen, als wij een door de mist onzicht bare wagen voor ons uit te dient na dert. Miljoenen Ook dit proefterrein heeft nanden met geld gekost. Met de aanleg van een klein proeftraject van nog geen vijf ki lometer was een som van vijf miljoen gulden gemoeid. Dit traject, dat de vorm heeft van een 8 en dat onderver deeld is in secties met verschillende typen wegdek, heeft vooral de belang stelling van de bandenfabrikanten en we genbouwers. Bij snelheden tot 150 km-u kan men hier* namelijk meten, hoe autobanden reageren op verschillen de soorten wegdek. Natuurlijk spelen ook slip- en remproeven een belangrijke rol en men bevestigt daartoe een meet toestel op een éénwielig aanhangwagen- tje achter de proefauto. Delen van het traject kunnen met een ingebouwd buizenstelsel plotseling nat en glad worden gemaakt. Elders tracht men het effect van een licht of donker gekleurd wegdek op de straatverlichting en op het „zicht" van een automobi list bij avond na te gaan. Op één plaats maakte men een deel van het wegdek van glas, zodat men in een ondergrond se waarnemingspost de vervormig van het loopvlak op de plaats waar de band op het wegdek rust kan zien en foto graferen. Zoals te verwachten was, bleek bij grote of kleinere snelheid en bij meer of minder krachtig remmen een sterk uiteenlopend resultaat. De bij de MIRA aangesloten Britse automobielfabrieken leggen alleen al op het proefterrein van hun „geheime dienst" by Nuneaton liefst 4 tot 5 mil joen kilometer per jaar af. Ook als zjj van de ervaringen op racebanen dank baar gebruik maken, kan men zeker niet zeggen, dat zy voor het toetsen van nieuwe technische vindingen van snelheidswedstrijden alléén afhankelijk willen zijn. De „badkuip", die zonder manke ren de lekken van de carrosserie verraadt. Veel mensen weten meer van het motortje in hun bromfiets dan van het wonderbaarlijke motortje dat hun lichaam in staat stelt tot zijn indrukwek kende prestaties; het hart. Zo kan het gebeuren dat men een man die enkele jaren geleden een hartaanval heeft gehad, iet wat meewarig bekijkt alsof hij iemand was die verder alleen nog maar op crediet leeft. Elk mo ment, zo denken velen onwille keurig, kan de natuur die de boekhouding bijhoudt, geen uit stel meer geven. En ij'an krijgt de hartpatiënt datgene waaraan hij door toeval steeds nog was ontsnapt; de snelle en onver wachte dood. Er komt bij hartpatiënten altijd een grote dosis emotionaliteit om de hoek kijken. Een hartaanval is om begrijpe lijke redenen voor degeen die hem krijgt 'n mentale schok, wellicht de grootste in zijn leven. Want angst hoort bij een hartaanval. Iets van de angst welke de hartpatiënt kort na de aanval of tijdens deze bevangt, steekt ook de omgeving aan. Maar vraagt men, als de eerste schrik wat geluwd en de acute aandoe ning voorbij schijnt te zijn, aan de dok ter hoe het ermee staat, dan zal deze allesbehalve dramatisch doen - uitgezon derd in de werkelijk ernstige gevallen die echter vrij schaars voorkomen. Dit is van de dokter geen poging om de patiënt en zijn familie ten onrechte onkundig te laten van de ernst van de toestand, noch een geringschatting van de hartkwaal. Als de dokter beweert dat een hartpatiënt na gemiddeld een half jaar weer geheel de oude zal zijn en dat hij zelfs onverminderd zijn vroegere arbeid weer kan opnemen (alhoewel hij zekere, allesbehalve moeilijke leefregels zal moeten volgen) dan spreekt hij de volle waarheid. De meeste hartpatiënten verdienen hun naam niet meer want zij kunnen -en zullen in het algemeen ook- volledig genezen. Wat de gemiddelde mens van zijn hart namelijk niet weet is, dat het in staat is tot wonderbaarlijke aanpas- singen aan veranderingen en dat het defecten die acuut kunnen ontstaan, vol ledig kan overwinnen. Er zijn in de me dische literatuur van vroegere tijden le gio gevallen bekend van mensen die „van hun dokter nog maar een paar maanden te leven kregen", alhoewel zij nauwelijks de middelbare leeftijd had den bereikt en die desondanks een ge zegende ouderdom bereikten.Hartpatiën ten. Men heeft bij secties op overlede nen meermalen vastgesteld dat hun hart de sporen vertoonde van een vroeger doorgemaakte hartaanval, welke echter volkomen door het hart zelf werd over wonnen - ja, zelfs zonder dat de lijders hun hartaanval en het herstel daar van bemerkten. Alleen reeds de mede deling dat een hart dat een plotselinge aanval heeft doorgemaakt niet steeds zwakker wordt of voorgoed gehavend is, maar integendeel steeds sterker wordt, zal vele mensen met hartkwalen letter lijk „een hart onder de riem" steken. Deze mededeling, afkomstig van een bevoegd medicus, staat open en duide lijk te lezen in 'n nieuwe Prisma-pocket „Hartkwalen". Al zou het de enige me dedeling in dit 180 pagina's tellende boekje zijn. dan nog was 't zijn verschij ning waard. Maar er staat natuurlijk veel meer in dit op bevattelijke manier ge schreven boekje van de thans in de V.S. wonende arts Eugene B.Mozes. In korte hoofdstukjes -spreekuurtjes zou ik ze bijna noemen - somt hij op wat er allemaal in en met ons hart aan de hand kan zijn. Hij verklaart en bewijst met praktijkvoorbeelden dat het hart een taai orgaan is, het taaiste van alle in ons lichaam. Het kan echter, onder meer omdat het zo snel reageert op de gewijzigde omstandigheden waar aan wij ons lichaam en onze geest bloot stellen. op een schrikwekkend ogenblik defect raken. Welke defecten dat kunnen zijn vertelt dr. Mozes uitvoerig en ge detailleerd. waarbij hij natuurlijk een duidelijk onderscheid maakt tussen hart kwalen en hartgebreken. Het hart heeft een onvoorstelbare krachtreserve, die het in staat zou stel len om veel zwaardere balastingen dan De politie van de Westeuropese landen is er langzamerhand aan gewend bij periodieke concentraties van nazistische groepen strooibil jetten te ontdekken, die het merk „Pindet in Sweden" dragen. De we gen van alle onderzoekingen kwamen dan ook steeds in de Zuid- zweedse stad Malmö samen, waar zich de centrale der neo-nazistische bewegingen van Scandinavië bevindt. Zweden geldt voor alle bruine krin gen van West-Europa al sedert jaren als een uiterst gunstige „overladingsplaats" van „nationale" ideeën en neo-fascis- tische literatuur. Na 1945 bood Zweden voor de rechtse „ultra's" een betrekke lijk gunstig terrein voor hun activitei ten. Want Zweden was gedurende de oor log neutraal, het bleef ook gespaard voor de vreselijke onderdrukkingsme thoden der nazi's, zodat de bevolking en de instanties van Zweden bij de vervol ging van nazistische elementen niet die zelfde strenge middelen toepasten als an dere Scandinavische landen. In Dene marken en Noorwegen werden de nazi's na de oorlog streng gestraft. Bovendien bewees de bevolking van Zweden tame lijk immuun te zijn tegenover de natio- naal-socialistische ideologie. Nog geen twee procent der inwoners van Zweden was in de tijd, dat Hitiers macht het grootst was, aanhanger der nazi-bewe ging. Zo kon de nazistische beweging van Zweden bijna geheel in tact door de be roering van 1945 heen gered worden. De n=?e Arnerikaanse kleurling Hubert Ju- u 8eaaamd „De zwarte Bdalaar", ®erste negervlieger ter we- ffpror-htoh f?*1 bij het internationaal pen rfi V1 ln ?en Haag een klacht te- ?„lln^fenig?ee Naties ingediend. VN .trnmm°P '9 april van dit jaar door tenm Elisabethstad gearres- penhandef'en T beschuIdiging van wa- d??e hnln 5L rna zonder rechtskun- gevangen te hlhh133"06" en vier dagen HM e!n b?n gieten. „Ik heb al maar heh mi n™?06" dol,ar by in gelaten D? Ve°" me} ^Penhandel in- nresident Tsinmvf6"1 Naties wilden tecuw raadsman beroven"''^ V"n Julian zei voor zijn actie bii het inter- nationaal gerechtshof de beste advoca ten te zullen nemen. aavoca (Van onze Parijse correspondent) „En hoe is het seizoen van het jaar?", vroegen we aan Madame la directrice, die vanaf haar lessenaar in de hal de bedrijvigheid van het hotel controleert. Vlot kwam het antwoord eruit: „Misérable, monsieur. Het was met Pasen al mis, O.A.S. en slecht weer, Pinksteren viel tegen en wat van deze zomer te zeggen!" Tja, de zomer heeft dit jaar geheel West-Europa niet meegezeten, maar Madame zoekt de verklaring van het tegenvallen van het seizoen, van de veel geringere toeristenstroom dan vorige jaren, wel wat te eenzijdig in het weer. Het komt ons voor, dat het vooral de dure prijzen zijn, die In hoofdzaak voor het snelle teruglopen van de toeristenstroom verantwoorde lijk zijn. Het lijkt er soms wel op, of ook de nieuwe frank aan het ontwaar den is. Weliswaar behoort zij op dit ogenblik tot de hardste valuta van de wereld, maar wat heeft men aan een harde frank, die voor de buitenlander èn... voor de doorsnee Franse arbeider onbereikbaar wordt. Een aanwijzing in die richting is wel dat het aantal Duitse toeristen veel minder bedraagt dan voorheen. „Une bonne clientèle", zei onze madame, „die verteren nog eens wat. Nu zijn het voornamelijk de Engelsen, die naar Parijs komen, maar het is een precies afgepast reisbureau-toerisme. De ondernemers pingelen zo lang en zo hardnekkig, dat men z.ijn eigen onkos ten maar nauwelijks kan dekken." Inderdaad, de Engelse toeristen van het eenvoudige soort beheersten in de maand augustus het Parijse straat beeld. Braafjes trokken ze als een ge sloten kudde achter de reisleider aan, streken op de trappen van de Sacré Coeur neer om ijverig ansichtkaarten van le But te schrijven of defileerden m de avonduren in even behoedzaam gesloten formatie met kloppend hart langs de frivoliteiten van Pigalle. En voor de rest was er dan het individuele toerisme, dat in het zomerse Parijs, waaruit een deel der beroepsbevolking naar de provincie of dé kust was weg getrokken, overal op de parkeerruim ten zo maar plaatsvond. Geen straten in en straten uit om een plaatsje te vinden. Men kon zelfs op goed geluk ergens heen rijden en eenvoudig zo maar de wagen laten staan. En wat de prijzen dan betreft: men behoeft niet meer naar Frankrijk al thans Parijs te gaan om een goed glas Franse wijn tegen billijke prijs te consumeren. Dat kunt ge goedkoper in Nederland doen. Wanneer de opschrif ten op de restaurants u het nationale gereent van biefstuk met frites of choucroute beloven tegen een redelijk sommetje, geloof ze niet en reken maar op bijna het dubbele, want de ober duwt u een spijskaart onder de neus, waarop die redelijke bedragjes niet eens meer voorkomen. En staat ge op de waarmaking van de beloften aan het front van zijn établissement, dan zal hij u bezien of ge een wezen bent. dat in de verkeerde zaak is te recht gekomen, ofwel snauwt hij u toe in het rapste Frans, dat dat menu net ,uit" is. Wilt ge in Parijs onbekom merd een paar dagen uit zijn. laat dan de Nederlandse prijzen, plus de Neder landse porties maar uit uw gedachten verdwijnen en trek maar een behoor lijk bedrag aan geld uit en verder... la guerre comme k la guerre! Men heeft nog meer verrassingen voor u in petto. Uw reisgids verzekert li, dat dit of dat museum, of dit of dat paleis van zo laat tot zo laat elke werkdag bezichtigd kan worden. Maar ge komt tot de bevinding, dat het oord dat ge wilt bezoeken, hermetisch afge sloten is. „Fermé a cause des vacan- ces!" En dat dan in het hartje van het toeristenseizoen. Ofwel zegt' u een directeur, die eenzaam in zijn bureau zit: k cause des désisons du syndicat! Overigens valt het op. dat steeds meer gebouwen, ruimten, paleizen en wat dies meer zij alleen nog maar te bezichtigen zijn a raison van een of meer nieuwe franks. Van centimes is nagenoeg geen sprake meer en als men na zo'n dag van bezichtiging de balans opmaakt, kan men met recht de dag voorspellen, waarop ook nog eens het vergezicht op en aangezicht van Parijs belast zal worden. Met Parijse vrienden al deze erva ringen anno 1962 doornemend, waren dezen toch wel onder de indruk van deze vaststellingen. Ze begrijpen, dat Parijs op die manier de meest inten sieve anti-propaganda voert. „Maar is het dit alles nu wel?", merkte een hunner tenslotte op. „Is het niet de politieke onzeker heid, zijn het niet de vele aansla gen, en straks weer niet de reeds nu aangekondigde stakingen voor al in de vervoerssector, die velen in het buitenland weerhouden naar Parijs of Frankrijk te komen? De provincie is Parijs niet en ik kan u verzekeren, dat ge daar nog vrij behoorlijk tegen matige prijzen wordt verzorgd. Neen, aan die duurte alleen kan het niet lig gen." Hoe dan ook Parijs blijft wel een paar dubbeltjes waard. Het is en blijft een machtige stad, waar elke steen van grote histories spreekt. Hoe aan trekkelijk blijft het niet eens een mid dag door Montmartre te dwalen en al die idyllische oude hoekjes en plein tjes, die pittoreske huizen en huisjes te bezichtigen. Waarbij ge dan in uw onderbewustzijn nog een soort troos tende gedachte kunt koesteren, dat die „oudheid" zien of erin moeten Wonen twee gans verscheiden zaken zijn en gij er uw levensdagen niet behoeft te verslijten. Parijs is een stad, die ge altijd weer opnieuw met spanning en verwachting bezoekt, maar die ge telkens ook weer lichtelijk verzadigd verlaat, zij het ook met een gemeend „au revoir" op de lippen. Intussen, wie lang niet meer in Pa- rijks geweest is, zal even aan de resul taten van de grote schoonmaak moe ten wennen, die de stad op dit ogen blik ondergaat en die tot resultaat heeft, dat z\j van een zwartberookte huizenzee, waarop het stof van eeu wen kleeft, een witte zuidelijke stad aan het worden is. Men is op een goede dag erachter gekomen, dat onder het eeuwenoude grauw en zwart een blanke huid school, die wel zo aantrekkelijk is. Én daarop is plotseling de grote schoon maak losgebroken. Zandstralen schui eren met grote kracht gevels, torens, monumenten, zuilen, fresco's, engelen, heiligen, koningen, staatslieden en dui vels af en zo ziet men aan alle kan ten Parijs in gelig-wit herboren wor den. Op een stralende zonnedag geeft dit een machtig effect, hoewel er na tuurlijk velen zijn, die mopperen „dat z e zich niet meer in hun eigen stad thuisvoelen". Zij waren aan dat con servatieve zwart en grauw zo gewoon* dat ze van zoveel wittigheid schrikken. Geduld, beste mensen, de smook, die dagelijks boven deze miljoenenstad op. stijgt, zal wel weer vlug genoeg haar werk doen! redacteur van het vakverenigingsblad „Arbetaren", Armas Sastamoinen, pro beerde in zijn kortgeleden verschenen boek „NYnazismen" (Het neo-nazisme) de na-oorlogse organisatie der nazi's Zweden en zijn rol bij de herorganisatie van nazistische bewegingen in West- Europa weer te geven. Het gaat om een studie, die werkelijk met wetenschappe lijke correctheid geschreven is. E.S.B. Als centraal punt van het Westeuro pese neo-nazisme brengt Sastamoinen de „Europese Socialistische Beweging" naar voren. Het streven van de ESB is erop gericht in alle Westeuropese landen le vensvatbare fascistische bewegingen te stichten met het doel dat deze over kor te of langere tijd de macht in de staat overnemen. Er is gedacht aan fascis- tisch-corporatieve regimes, die onder Duitse leiding moeten staan. De ESB, welker invloed in West-Euro pa in geen geval onderschat mag wor den, werd in 1950 op initiatief van de fascistische „Movimento sociale Italiano' opgericht. Deze beweging is de kern van de zeer roerige neo-fascisten in Italië, wier vertegenwoordigers als gekozen af gevaardigden in het Italiaanse parlement zitten en die over uitgebreide verbindin gen beschikken. In 1951 hield de ESB in Malmö zijn eerste congres, waar de pro minente figuren van alle neo-nazistische bewegingen aan deelnamen. Sinds dat ogenblik heeft de ESB, die algemeen als de Internationale der Fas cisten aangeduid wordt, zijn hoofdkwar tier in Malmö. De leider der ESB is dr. Per Engdahl, die ook aan het hoofd staat van de zgn. „Nysvenska Pörelse waarbij talrijke jeugd-, studenten- e vrouwenorganisaties zijn aangesloten. Deze groep die zich ook „nieuw- Zweedse beweging" noemt, heeft aller eerst de handhaving en bescherming van de „erfenis van het ras" in zijn vaandel geschreven. Wat men in zijn orgaan „Va gen Gramat" (de weg vooruit) kan lezen, meent men allemaal al eens in de „Völ- kischer Beobachter" gelezen te hebben, SOBRE Naast de ESB bestaat in West-Europa ook nog de neo-fascistische SOBRE (Europese Beweging van Sociale Orde), die zijn centra niet in Zweden en Italië heeft, maar in de Duitse Bondsrepubliek en in Oostenrijk. Voorzitter van de neo- nazistische SOBRE is niemand minder dan Theodor Soucek (Oostenrijk), die na de oorlog in Oostenrijk wegens neo-na zistische werkzaamheid ter dood veroor deeld was, later gratie kreeg en daarbij vervroegd vrijgelaten werd. Ook de voor malige SA-leider Strasser bouwde een Europese verzamelbeweging op. maar wordt door de andere verenigingen ge negeerd, daar Strasser als een „verra der" geldt. Soucek schreef enige jaren geleden het boek „Wij roepen Europa", waar in hij o.a. schreef: „Nationaliteit is een gemeenschap door het bloed ont staan Men heeft in 1945 de leu gen over de jodenafslachting in de wereld gebracht Het jodendom is tot op heden het bewijs daarvoor schuldig gebleven." Op blz. 134 van zijn pamflet schreef Soucek, die de beste betrekkingen moet waaraan het gewoonlijk blootstaat, te verwerken. De defecten hebben dan ook vooral betrekking op de wèl zeer kwets bare directe omgeving van de hartspier zoals de talloze fijne adertjes die de hartspier van bloed voorzien. Opmerke lijk is, dat vrouwen veel minder aan hartkwalen onderhevig zijn dan mannen. De wetenschap zoekt een verhand tus sen de aanwezigheid van oestrogeen een door de eierstokken in het bloed gebrachte stof- in 't vrouwelijke lichaam en de betrekkelijke ongevoeligheid van de vrouwen voor hartkwalen. Enkele hartkwalen zijn: coronaire trombose - het optreden van éen klein bloedstolsel in een tak van de krans slagader van het hart, waardoor een deel van de hartspier letterlijk aan bloed armoede gaat lijden, en verharding van de kransslagader, resp. bestaande uit een verdikking van de binnenste vliezen van de hartslagaderen of uit een vetafzetting daarbinnen. Dr. Mozes beschrijft uitvoerig en dui delijk wat er precies gebeurt en hoe het hart zich gedraagt bij een infarct, maar ook hoe het spoedig nadat het sig naal op rood is gezet, begint met de ge nezing. De eerste twee weken na de hartaanval zijn kritiek. Daarna begint echter het herstel. Bij de afsluiting van één kanaaltje van het systeem van a- deren rond de hartspier maken de bouw stoffen die in ons bloed circuleren zelfs geheel automatisch nieuwe toevoerwegen voor het bloed, waardoor een gedeelte van het aderensysteem dat afgestorven is ('t eigenlijke infarct) wordt vernieuwd waarbij het oude wordt vervangen. Er staan de wetenschap talloze mid delen ten dienste om degeen die een hartaanval krijgt te helpen. Uiteindelijk is het echter het lichaam dat geneest en de medicus kan weinig méér doen dan de natuur een handje helpen. Van daar de strenge voorschriften inzake bedrust, direct na de aanval, het dieet- regime - allemaal maatregelen die moe ten voorkomen dat het beschadigde hart te zwaar belast wordt. Voor het stellen van de diagnose heeft de hartspecialist de beschikking over 'n bewonderenswaar dig arsenaal van instrumenten, waar van de cardiograaf, die de werking van de hartspier als het ware zichtbaar maakt wel de bekendste is. Ook de artse nijen staan de arts ten dienste. Hier van is het bekendste en het meest heil. zame een middel dat een te snelle stol ling van het bloed - oorzaak van coro nair trombose, verhindert. Het belangwekkendste gedeelte van het boek handelt over de herstelperio de. Het is nadrukkelijk geschreven voor mensen die zelf aan een hartkwaal lij den of eraan hebben geleden. Door le zing van de adviezen, die gemotiveerd worden gegeven, zullen zij met meer overleg en inzicht hun hart en de dok ter kunnen helpen bij de overwinning van de aandoening om zodoende nieuw levensgeluk te verwerven. De grote verdienste van dit boek is, dat behoeft nauwelijks betoog, dat het spookbeelden opruimt en vertelt hoezeer wij de genezende krachten in ons li chaam onderschatten als wij denken dat 'n hartaanval 't begin van het sterven betekent.Aan de andere kant waarschuwt het echter ook, en even gefundeerd, te gen een overschatting van de vermogens van het hart. Wij kunnen het iedere se rieuze lezer aanbevelen. T. K. onderhouden met dr. Per Engdahl in Malmö: „Hitler en het nationaal-socia- lisme vervulden een vurige Duitse wens." Engdahls Zweedse nazi-beweging zou ongeveer 5000 leden en een onbekend aantal meelopers en herverzekeraars heb ben. Wat ledental betreft iets sterker namelijk ongeveer 5700 georganiseerde leden is de tweede „grote" neo-fascis tische groep van Zweden, de „Rijks partij". Deze weer heeft twee zeer roe rige onderafdelingen: de „Nordisk Samling" (Noorse Vergadering) en de „Nordisk Jungdom" (Noordse jeugd); De „Rijkspartij" wordt geleid door Oredsson, een leerling van een der Hitier-Duitse scholen voor leider schap, die zich door zijn aanhangers met „Heil Oredsson!" laat begroeten. Het hoofdorgaan van de „Rijkspar tij", die veel geschriften publiceert, is „Nordisk Kamp", waarvoor eigenlijk Sven Lundehall de richtlijn aangeeft, de „Leider nr. 2", van de „Rijkspartij". Hij kwam uit de school van de vroegere Zweedse NS-chef Olof Lindhagen, en was leerling van Per Engdahl. Ook nu nog verschijnen in „Nordisk Kamp" ar tikelen. zoals „Het Britse imperialisme" of „Het Franse Imperialisme", die bijna onveranderd uit de archieven van Goeb- bels' ministerie lijken te zijn overgeno men. Er dient nog vermeld te worden de „Nationalla Frihetsrörelse" en de „Sve- riges Nationalla Forbund" van Gottrfied Liljas. die weliswaar veel naiever en een voudiger werken dan de bovengenoemde bewegingen. Maar toch hebben zij ge noeg „kracht" en geld om tot ver in Europa uitwerking te hebben. De geld bronnen moeten niet alleen in Europa, maar ook in de Verenigde Staten rijke lijk vloeien, waar nog steeds enkele on- verbeterlijken zijn, die geloven aan de „opstanding" der nationaal-socialistische beweging tot zijn volle grootte. Zowel de Zweedse neo-nazi's als die in West-Europa gaat het in de tegen woordige fase er om, in de eerste plaats invloed op de jeugd te krijgen. In heel wat lagere scholen, gymnasia en andere middelbare onderwijsinstellingen (ook aan universiteiten) gelukte het hun reeds groepen én cellen te vormen. Daarom is in de eerste plaats een sterkere voor lichting bij de jeugd noodzakelijk over het wezen van het nationaal-socialisme in verleden en heden. Toch zou het ver keerd zijn, wanneer men in de activiteit der nazi's reeds een bedreiging voor de democratie zag. Daarvoor zijn invloed en andere mogelijkheden nog lang niet vol doende. Aan de andere kant is het ech ter van belang, alle nazistische tenden sen en bewegingen met aandacht te vol gen om ieder begin onverwijld vastbe sloten te bestrijden.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1962 | | pagina 3