Eiffels
bouwwerk'
woedende
afschuwelijke
ontketende
protesten
FAAM
Thuis, stad,
en heiligdom:
staat, land
Y atikaanstad
geen slachtoffers
„WIE ER NAAR KIJKT KAN WEL KRANKZINNIG WORDEN.
Deense veerboot zonk
Parijs sedert
Eiffeltoren ondenkbaar
zonder
Eiffels vijanden
Eerste fase gereed
8
Dp de inhoud
komt 't aan!
55
Gevaarlijk werk
kostte geen
slachtoffers
Proces in Egypte
Vijf gewonden
bij autobotsing
Geen
tegen
vervolging
ex-premier
van Zuid-Korea
Anti-semitisme
in Sovjet-Unie
Apen en hamsters
dood na
ruimtevaart
Botersmokkel
kost België
50 miljoen
8
DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 17 JULI 1962
Met één theebuiltje zet
u een flinke pot heer
lijke krachtige thee
voor heel de familie!
L. doos van 20 slaks
(Van onze Parijse correspondent)
Er is gelukkig in Parijs altijd wel een gelegenheid om iemand
te herdenken en daar een groot feest van te maken. Dit jaar staat
ingenieur Eiffel in het midden van de belangstelling. Van hem weet
ieder schoolkind, dat hij de bouwer is van de hoge ijzeren toren,
die sinds 1889 het silhouet van Parijs bepaalt.
Minder bekend :s een heel andere prestatie van diezelfde inge
nieur Eiffel, veel lager bij de grond. Dat is een inrichting om op
allerlei grote bouwwerken zoals schepen, vliegtuigen, schoorstenen,
Muggen, hoge flatgebouwen e.d. de invloed van de wind te meten,
niet alleen van gewone winden, maar speciaal van stormen, orkanen
en plotselinge windstoten.
schouder. In februari 1889 was de top be-
reikt.
Officieel geopend werd de Tour op 31
maart 1889. Het was een prachtige dag.
Uitstekend weer. Een stoet van geno
digden met ingenieur Eiffel aan de kop
klom naar de eerste verdieping, want
liften waren er nog niet. De eerste-
minister bleef op de laagste etage ach
ter. De moedigen zetten hun klimtocht
voort naar de tweede verdieping. En wie
de langste adem had klauterde verder
naar de derde. Hun aantal was gering:
een paar journalisten, enkele van de ge
nodigden en Eiffel zelf. Er was ook nog
een minister bij.
Het aërodynamische laboratorium van
Eiffel, in 1912 in gebruik genomen, be
schikt populair gezegd over een grote
blaasbalg van twee meter middellijn,
waarin de wind een snelheid kan berei
ken van dertig meter per seconde. De
ontwikkeling van luchtvaart en ruimte
vaart heeft de bouw van hypermoderne
laboratoria noodzakelijk gemaakt, maar
desondanks is het laboratorium van
Eiffel nog altijd in gebruik. Het vijftig
jarig bestaan van het laboratorium is
zo pas met een feestelijke maaltijd in
het restaurant van de Eiffeltoren op de
eerste verdieping gevierd. En daar is
ons weer, voor de zoveelste maal, de
geschiedenis van de toren met al haar
wederwaardigheden verteld. Mogen wij
dat hier, op onze beurt, navertellen?
De eerste schop voor de Tour ging op
26 januari 1887 de grond in. Maar voor
het zo ver was is er in Parijs heel wat
over te doen geweest. Men wilde nl
voor de wereldtentoonstelling in Parijs
van 1889 een historisch monument. Dat
monument moest niet alleen de aan
dacht trekken van heel de wereld, maar
ook de Franse revolutie van 1789 in
herinnering brengen. De keus viel op
een toren. Maar wat voor toren? Men
dacht aan een stenen toren van 300 me
ter hoog. Het zou een zonnetoren moe
ten worden, fantaseerden de ontwerpers.
Op de top een systeem van spiegels en
reflectors, die samen zoveel zonne
warmte zouden opvangen en weer uit
stralen, dat heel Parijs er door kon wor
den verwarmd. Een Tour-Soleil, in na
volging van de Roi-Soleil, die Lodewijk
XIV was geweest. Onder die toren zou
een fundering komen van 66 meter diep
te met een permanent museum over de
Franse revolutie en de evolutie van de
elektriciteit. De toren zou zes verdie
pingen krijgen met terrassen voor 10.000
personen. Op iedere étage zouden 15 ka
mers worden gebouwd, hoog vijf meter,
waar de zieken van Parijs frisse en
zuivere lucht konden inademen. En op
de top zou een stenen beeld de lof van
de wetenschap verkondigen.
Gustav Eiffel gooide al die plannen in
duigen. Van steen wilde hij niets weten,
omdat stenen zelfs door waterdruppels
worden uitgehold. Hij, ingenieur van be
roep, had overal in Frankrijk stalen con
structies gebouwd, stalen viaducten en
stalen bruggen. Zelfs had hij meege-
bouwd aan het Vrijheidsbeeld voor de
ingang van de haven van New-York. De
keus tussen staal en steen was, in die
dagen, moeilijk De beslissing lag bij de
regering. Zij besloot een prijsvraag uit
te schrijven, waaraan alle architecten
van Frankrijk zouden mogen deelnemen.
Er kwamen 700 projecten binnen, o.m.
een Tour in de vorm van een guillotine.
Ook was er een project om een Tour
hotel te bouwen, waarin alle bezoekers
van de wereldexpositie zouden kunnen
worden ondergebracht.
Uit de 700 plannen koos de jury er
acht en van die acht bleef tenslotte
alleen Eiffel over. Een contract werd
opgemaakt tussen de staat, de gemeen
te Parijs en Eiffel. Laatstgenoemde nam
de verplichting op zich een stalen toren
te bouwen van tenminste 300 meter
hoog, inclusief funderingen, drie etages
en bijbehorende benodigdheden, alles on
der toezicht van ingenieurs van de ex
positie.
De kosten werden geraamd op
6.500.000 frank, Eiffel zou een subsidie
krijgen van 1.500.000. terwijl de rest uit
particuliere bronnen zou worden bijeen
gebracht. Als tarieven voor het publiek
zouden gelden 5 frank naar de top op
gewone dagen en 2 frank op zon- en
feestdagen; 2 frank naar de eerste ver
dieping (werkdagen) en 1 frank op zon
en feestdagen. Eiffel moest per maand
300 vrijkaarten beschikbaar stellen. Na
de expositie zou Eiffel nog twintig jaar
eigenaar van de Tour blijven, maar
daarna zou zijn werk eigendom worden
(Advertentie)
camera
van klasse
In Alexandrië wordt een proces ge
voerd tegen veertien Grieken van Egyp
tische afkomst en een Egyptenaar. Zij
worden beschuldigd van het verzamelen
van geheime inlichtingen over de Egyp
tische strijdkrachten en het doorgeven
daarvan aan Israël. De openbare aan
klager eiste de doodstraf voor de Grie
ken en een gevangenisstraf voor de Egyp
tenaar.
van de stad Parijs. In oorlogstijd kon
de staat de Tour opeisen, natuurlijk
met schadevergoeding voor de eige
naars- Zonder liften zou het gewicht van
n^T0Ur 7 000 ton bedragen, mèt liften
9.700 ton.
In januari 1887 begon men te graven,
zonder aanwezigheid van Eiffel zelf,
die aanvankelijk nergens te vinden was
en zelfs diners van bewondeaars vergat.
Niet de plaats van de Tour was het voor
naamste probleem geweest. Men had ge
dacht aan het Champs de Mars, aan de
Esplanade des Invalides en aan de
Mont Valérien. Een stabiele ondergrond
voor de diepe funderingen was het al
lervoornaamste. Daartoe moest gevaar
lijk graafwerk worden verricht. Waag
den daar Franse arbeiders hun leven
aan? Dat betwijfelde iedereen. Toch zal
ik hen vinden, zei Eiffel, die nooit ver
saagde. Ik betaal hun 1.50 fr. per uur.
Een grondwerker verdiende in die dagen
0,50, een monteur 0,60, een bekwame
timmerman 0,70 fr. per uur. Eiffel vond
er twintig. Na vijf maanden waren alle
funderingen voor de vier benen kant en
klaar. Men kon beginnen met de boven
bouw: 1 juli 1888-
Eiffel had veel vijanden. Tot hen be
hoorde een brave kapitein van de
dragonders, Boniface, die de spreekbuis
werd van alle bewoners van het Champs
de Mars. Hij stuurde plechtige verzoek
schriften aan de staat en de stad Parijs
om een einde te maken aan de bouw van
,,dat afschuwelijke monster van Eiffel."
Zou er een storm opsteken en zou de
Tour komen te vallen, wie zou dan de
schade betalen aan ingestorte huizen?
Om nog maar te zwijgen van de ver
pletterde vrouwen en kinderen. Hoe zou
den de buurtbewoners schadeloos wor
den gesteld als zij alleen al door het
kijken naar dat afschuwelijke ding
krankzinnig werden? De petities werden
getekend door beroemde schrijvers als
Guy de Maupassant, door advocaten,
magistraten, schilders en architecten.
Uit protest, kondigde Boniface aan, zou
hij voortaan niet meer in zijn bed, maar
op de harde grond slapen. Een honger
staking was hem blijkbaar te riskant.
Nog andere petities aan staat en ge
meente volgden tegen het verschrikke
lijke bouwwerken van Eiffel, dat 'n eind
zou maken aan de schoonheid van Pa
rijs, hoog zou uitsteken boven de Notre
Dame, de Sainte Chapelle, de Tour Saint
Jacques, het Louvre, de Dome des Inva
lides en zelfs boven de Are de Triomphe.
Parijs won het in schoonheid van alle
andere steden van Duitsland, Italië en
Vlaanderen. Moest men dat genie laten
bederven door de ,,rêve stupide", door
die inktvlek op de kaart van de hoofd
stad? Het ministerie van Openbare Wer
ken legde al die protesten naast zich
neer en beloofde ze later op te hangen
in de vitrines van de Tour, tot vermaak
van het publiek.
De Tour steeg tot 26 meter hoogte.
Acht dagen bleef het werk onderbroken
door nieuwe protesten, omdat het gehuil
van de stormwind rond het bouwwerk
overal in Parijs te horen was. Eiffel zelf
was nergens te vinden. Boze tongen be
weerden, dat hij uit angst een eind aan
zijn leven had gemaakt.
In maart 1888 was de eerste verdie
ping gereed. Alle berekeningen van Eif
fel klopten. Voor 50 personen werd op
de eerste etage een banket aangericht.
Voor zijn 200 arbeiders liet Eiffel uit
Bourgogne drie grote vaten wijn aan
rukken. Tijdens een redevoering be
dankte hij al zijn arbeiders voor betoon
de moed en geestdrift en kondigde onder
algemene bijval aan, dat hij voor ieder
een speciale verzekering had laten slui
ten.
Een der arbeiders vroeg het woord
en stelde voor, dat men de dragonder
kapitein Boniface zou gaan halen om
hem mee te laten drinken op het suc
ces van de Tour. Het was op een zon
dag, de laatste dag van maart 1888.
De brave kapitein zat in zijn woning
met zijn vrouw, bezig aan een studie
over de nederlaag van Frankrijk bij
Sedan. Menende, dat hij met een aan
val van de arbeiders op zijn woning te
doen had, trok hij zijn degen en ver
scheen aldus gewapend op de drempel
van zijn huis. Het greep hem teveel
aan. Hij zakte in elkaar en was nog
diezelfde avond dood.
Nog vóór de veertiende juli 1888 was
ook de tweede verdieping afgebouwd,
maar niet zonder een banaal incident
tussen generaal Boulanger en de eerste
minister. Laatstgenoemde had de gene
raal in een twistgesprek de beledigende
woorden toegevoegd: „op jouw leeftijd
was Bonaparte al lang dood." Een bur
ger zou die woorden over zich hebben
laten gaan, maar de generaal kon dat
niet zonder meer laten passeren. Hq
daagde de chef van de regering tot een
duel uit op de degen, dat onder de Tour
in aanbouw werd uitgevochten. De gene
raal werd buiten gevecht gesteld-
Daarna heeft het nog negen maanden
geduurd van de tweede verdieping naar
de top. Geen enkel ongeval heeft zich
tijdens de bouw afgespeeld. De arbeiders
liepen de trappen op en af zoals een an
der op de begane grond naar zijn werk
gaat. Op 300 meter hoogte voelde zich
niemand geïsoleerd, want daar werkten
ruim honderd arbeiders schouder aan
Doodse stilte op het hoogste platform.
Zal er een redevoering worden gehou
den? Men aarzelt. Een der journalisten
zet de Marseillaise in. Allons enfants de
la patrie-.. Ie jour de gloire est arrivé...
Eiffel treedt naar voren en vraagt de
aanwezige minister hem de eer aan te
doen de Franse driekleur aan de mast
te hijsen. Neen, zegt de minister, die
eer op het hoogste monument van de
wereld komt u toe. Eiffel klimt op een
houten ladder en hijst de vlag. Als de
plechtigheid gedaan is wil hij het sein
tot afdaling geven. Maar andermaal on
derbreekt hem de minister en zegt:
,Uit naam van de president der repu
bliek benoem ik u, Gustav Eiffel, tot
officier van het Legioen van Eer."
De Tour werd voor het publiek open
gesteld op 15 mei 1889, 's middags om
twaalf uur. De eersten die de klim wil
den wagen waren een grondeigenaar uit
Algiers, een Amerikaanse farmer, een
redacteur van ,,la Lanterne", een jour
nalist uit Praag, de chef van een fan
farekorps en een arts uit Wenen. In het
gulden boek van de Tour leest men:
Tien voor twaalf, 15 mei 1889. Tour
open voor het publiek. Enfin! Getekend
Eiffel." Als tweede inscriptie: „Negen
De Deense veerboot „Noene" is
gezonken en aan de grond gezet
enkele minuten na het vertrek te
Nordborg, op het eiland Fanoe,
naar Esbjerg, met honderd passa
giers aan boord. Alle mensen zijn
met behulp van motorboten van
boord gehaald. Er waren geen do
den of gewonden.
De „Noene", 41 jaar oud, deed al vele
jaren dienst op het korte traject Nord-
borg-Esbjerg. Enkele jaren geleden ging
die veerdienst uit particulier bezit over
op de Deense PTT. De „Noene" zou per
augustus van dit jaar uit de dienst wor
den genomen wegens ouderdom, wanneer
een nieuwe veerboot klaar voor gebruik
zou zijn.
Toen de Noene vijftig meter uit de
wal was, hoorde men een luide knal
en begon het schip snel te zinken.
Resoluut dirigeerde stuurman Peter
Egetoft het schip naar ondiep water,
waar het zich op de bodem zette, met
de bovenbouw boven water.
Alles ging zo snel, dat de passagiers
nauwelijks beseften dat er iets bijzon
ders aan de hand was. Voor de passa
giers bleef de schade beperkt tot wat
natte voeten. Binnen een half uur na
het gebeurde, stonden allen veilig op de
kade.
Egetoft veronderstelt, dat de schroef
een steen of stuk hout heeft losgewoeld
voor twaalf. Oef! Getekend architect
van de Tour."
De Tour is 329 meter en 275 centime
ter hoog, van basis tot vlaggestok. Hij
telt 1789 treden,2500.000 klinknagels en is
gebouwd in 794 dagen. Tijdens de exposi
tie werd de Tour bezocht door 1.968.287
bezoekers. Per dag namen gemiddeld
5000 mensen kaartjes. Het recordaantal
bezoekers viel op paasdag 1889: 23.303;
het minimumaantal op 20 december
1938: vijf in totaal. Het was die dag ijs
koud en nondeweer. Sedert de ope
ning van de Tour, tot eind 1961 waren
meer dan dertig miljoen kaartjes voor
de Tour verkocht.
De Tour, 75 jaar oud, staat er nog al
tijd. Hij wordt goed onderhouden, want
(Advertentie)
De Eiffeltorenzoals hij nu reeds
hijna driekwart eeuw in Parijs
domineert.
iedere zeven jaar gaan er 350.000 kilo
verf overheen. De bouw heeft, zoals ge
zegd, geen enkel slachtoffer geëist,
maar helaas is de Tour voor vele wan-
hopigen een gelegenheid geweest om
zich van het leven te beroven door van
een der verdiepingen omlaag te sprin
gen. Het waren er tot dusver 318.
De Parijzenaars zijn niet alleen trots
op hun Tour, maar ze houden ook van
hem. Hij is niet mooi, maar past in het
beeld van Parijs en ze zouden hem
voor geen goud willen missen.
Bij een verkeersongeval bij Hardega-
rijp zijn gisterenmorgen vijf mensen
zwaar gewond geraakt. Een vrachtauto
uit Beverwijk bestuurd door de 45-jarige
G. van Zanten, raakte op de rijksweg
Leeuwarden-Groningen stuurloos en
schoot, na drie bomen te hebben ge
ramd, dwars over de weg waarbij hij in
botsing kwam met een uit de richting
Groningen komend volkswagenbusje.
Hierin zaten negen arbeiders, die op
weg waren naar Velsen. Zij waren af
komstig uit de dorpen Boelenslaan, Au-
gustinusga en Harkema-Opeinde. Het
busje botste na de aanrijding frontaal
tegen een boom. Vijf van de inzittenden
moesten met zware verwondingen naar
het ziekenhuis in Leeuwarden worden
vervoerd. De overigen konden na te zijn
verbonden huiswaarts keren. Zowel de
vrachtauto als het busje werden totaal
vernield. De chauffeur van de vracht
auto bleef ongedeerd.
uit de bodem en dat dit voorwerp een
gat sloeg in de oude houten romp.
Als het ongeluk zou zijn gebeurd ln
de diepe vaargeul buiten de haven van
Esbjerg, zouden de gevolgen stellig ramp
spoedig zijn geweest.
De militaire junta welke in Zuid-
Korea aan het bewind is, heeft een kran-
tebericht bevestigd, volgens hetwelk
oud-premier John. M. Tsjang betrokken
was bij een komplot tegen het militair
bewind, dat hem 14 maanden geleden de
macht heeft ontnomen.
De woordvoerder vertelde echter te
vens, dat de „sterke man" van de junta,
gen. Park Tsjoeng Hie, heeft besloten
geen vervolging in te stellen tegen
Tsjang. Het komplot was mislukt.
De grootste krant van Zuid-Korea,
Donga Ilbo, heeft gemeld, dat Tsjang
heeft toegegeven de samenzweerders, on
der wie een aantal leden van de opgehe
ven democratische partij van Tsjang,
geld te hebben gegeven. Ongeveer 70 sa
menzweerders zijn gearresteerd, doch
slechts 40 zijn in staat van beschuldiging
gesteld. Volgens de woordvoerder van de
junta, zal Tsjang misschien worden op
geroepen als getuige.
Sir Barnett Janner, een parlementslid
voor de Britse Labour partij, heeft ver
klaard, dat de overtuiging veld wint, dat
Rusland de joden de schuld geeft voor
economische en andere moeilijkheden.
Janner zei: „Joden en hun medebur
gers op de gehele wereld hebben met
verontrusting toegezien hoe meer en
meer mensen van wie de meerderheid
joden zijn geweest in de Sovjet-Unie
ter dood zijn veroordeeld wegens mis
drijven op economisch gebied en overtre
dingen van de deviezenbepalingen.
Geen ander land zou in vredestijd tot
dergelijke wrede straffen overgaan".
Tenslotte verklaarde hij, dat uit een
bestudering van uit Moskou ontvangen
berichten over terdoodveroordelingen
was gebleken, dat 28 van de 46 mensen
die de doodstraf onlangs tegen zich had
den horen uitspreken joden waren ge
weest.
fijn
fantastisch
Proef vandaag deze 25 ets medicinale maagpepermunt blauw etiket. Mmm, zuiver, heerlijk en verfrissend.
Twee rhesus-aapjes en vier hamsters
zijn dood aangetroffen in de capsules
waarin de diertjes per parachute geland
zijn uit een ballon waarmee een stralings
experiment is uitgevoerd.
De ballon is naar een hoogte van on
geveer veertig kilometer gestuurd en de
diertjes waren meegestuurd om vast te
stellen hoe straling van invloed zou
kunnen zijn op ruimtevaarders. Nadat
de ballon een tocht van 39 uur had ge
maakt, boven zwaar bebost gebied in
Canada, werden de dieren geparachu
teerd. De parachute is terecht gekomen
even ten noorden van het nationaal park
Prins Albert. Een deskundige begaf zich
er per helikopter naar toe, maar de
helikopter kon niet landen De deskun
dige heeft echter gemeld, dat hij heeft
kunnen constateren, dat er „geen levens
tekenen" waren. Men heeft de doods
oorzaak nog niet kunnen vaststellen. Dit
onderzoek zal worden uitgevoerd zodra
de capsules zijn geborgen.
(Adv.ertentie)
De botersmokkel van Nederland naar
België heeft de Belgische overheid tot
op heden reeds 625 miljoen frank (50
miljoen gulden) gekost. Dit heeft de Bel
gische minister van landbouw, Heger,
op een vergadering te Namen verklaard.
De Belgische overheid geeft subsidies
om de uitvoer van Belgische boter, waar
van een overschot bestaat, mogelijk te
maken. De clandestiene invoer uit Ne
derland heeft dit overschot zo doen toe
nemen, dat er een extra bedrag van 625
miljoen frank voor de uitvoersubsidies
nodig is geweest.
In de streek van Lommei in de Kem
pen is de Belgische douane er na een
enerverende achtervolging in geslaagd
een smokkelauto met drie ton boter te
achterhalen. De smokkelaar, die nog had
geprobeerd zijn achtervolgers af te schud
den door „kraaiepoten" en pakjes boter
op de weg te werpen, reed zichzelf vast
bij het Albertkanaal. Hij wist te ontsnap
pen door in het kanaal te springen en
naar de overkant te zwemmen.
Het toeristenseizoen is in
volle gang. Voor de meesten
die de Eeuwige Stad bezoe
ken, vormt de basiliek van
St. Pieter de voornaamste
trekpleister.
Voor de 1012 burgers van
Vatikaanstad zijn de St.
Pieter, de paleizen en mu
sea een thuis, een stad, een
staat, een land en een hei
ligdom alles tegelijk.
Op de ruim 43 ha, die het
pauselijk grondgebied groot
is, leeft tussen de paleizen
en tuinen een gemeenschap
van burgers die er haar eigen
kleine industrie, kracht-in
stallatie, krant, warenhuis,
kleermakerij, apotheek, sla
ger, vismarkt, bank, koffie
huis en benzinepomp heeft.
En zoals in andere zichzelf
bedruipenle gemeenschap
pen heeft de Vatikaanse bur
gerij haar eigen wetten, troe
pen en „nationale" grenzen.
Deze „bevoorrechte" bur
gers betalen geen belasting
met uitzondering van de
Zwitserse garde doen geen
militaire dienst, betalen over
het algemeen lagere prijzen
dan waar ook in Italië en
kunnen hun geld tegen bui
tenlandse valuta inwisselen
in gunstiger koersen.
Maar er is meer dan één
nadeel. Men kan zijn bur
gerschap in Vatikaanstad
even gemakkelijk verliezen
als het moeilijk is deze te
verwerven. Het burgerschap
verliest men, wanneer men
zijn betrekking verliest. De
leden van de pauselijke lijf
wacht, bijvoorbeeld, verlie
zen hun burgerschap elke
keer wanneer zij met verlof
gaan. Zij die in Vatikaanstad
zijn geboren, verspelen hun
burgerschap wanneer zij bij
het bereiken van de leeftijd
van 25 jaar niet langer bin
nen de grenzen van het Va-
tikaan wonen.
Andere nadelen zijn de be
perkingen die de Vatikaan
se burgerij worden opge
legd. Een Vatikaanse bur
ger mag geen hond houden;
zo hij er wel een dergelijk
huisdier op nahoudt, moet
het beest steeds binnenshuis
blijven.
Een Vatikaanse burger die
zich buiten de muren van het
Vatikaan begeeft, doet dit
met de wetenschap dat hij
zich niet mag inlaten met
ongewenst gezelschap, geen
films of toneelstukken mag
zien die niet zijn goedge
keurd door de kerkelijke
autoriteiten.
Men is praktisch verplicht
om half twaalf naar bed te
gaan, want op. dat tijdstip
gaan de „grenzen" van de
staat dicht.
De gendarmen krijgen zo
nu en dan een „theaterpas",
maar wanneer zij thuisko
men moeten zij hun kaartje
laten zien als bewijs
waar zij geweest zijn. De
andere burgers hoeven dit
De foto toont Rome's be
roemde St. Pieter. Duizen
den pelgrims trekken ieder
jaar naar Rome, waarvan
de St. Pieter het hart is.
De machtige colonnades
van Bernini, die het voor
plein met de spuitende
fonteinen en de obelisk
bijna geheel omvatten en
het bouwwerk zélf met de
beroemde koepel van Mi
chel Angelo, dwingen
ieders bewondering af.
niet te doen, maar indien
men teveel bijzondere gun
sten vraagt, laadt men de
verdenking van de gemeen
schap op zich.
„Er is geen roos zonder
doornen", zei een monseig
neur over het leven in Vati
kaanstad, „maar het is nut
teloos dit te zeggen. Voor
de Italianen zal het Vatikaan
altijd de stad zijn waar men
naast de pausen leeft".
