Nederlandse
jongeren:
voortreffelijk werk
SLAPER
DERDE TOURTRIOMF
JACQUES ANQUETIL
Verrassende Italianen
winnen twee etappes
Knecht" Ab Geldermans
zeer knappe prestatie
Dappere Bas Maliepaard
prijs strijdlustigste
LOCOMOTIEF
Ab Geldermans
prachtige 5e
Jan Janssen
fraaie 3e
m
Ook in 1963
merkenteams
Posities
VREDESTEIN banden
Krachtig applaus
voor ploegenprijs
Jacques Goddet:
Prachtige carrière
Amateur
Onafhankelijke
Beroepsrenner
3
DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 16 JULI 1962
Tour
TRIOMF JACQUES ANQUETIL
PARIJS, zondagavond.
De lappen hingen erbij toen Jacques Anquetil zondagmiddag in het tot de
nok toe gevulde Pare des Princes in het grote peloton zijn intocht als win
naar van de Tour de France maakte. B'ijna had een stommiteit van zijn
ploeggenoot Jean Graczyk in de laatste etappe nog een sensationeel slot ge
geven aan deze monsterrit. Want na 161 km, bij de vliegende controle in
Pithiviers, kwam Graczyk een praatje maken met zijn kopman, hun sturen
haakten in elkaar en beiden kwamen ten val, nog een twintigtal andere
coureurs meeslepend. De consternatie was groot. Hoe had Anquetil het er
afgebracht? Al spoedig bleek echter dat de Fransman met een gescheurde
gele trui en wat lichte schaafwonden uit de valpartij te voorschijn was gekomen. Het had veel
erger kunnen zijn. Anquetil kreeg de fiets van Annaert en zat al heel gauw weer, nog wat
bleekjes van de schrik, in het grote peloton. De gele trui, die de laatste twee dagen niet door
acties van de concurrentie was bedreigd, was v oor Anguelil gered.
Zaterdag waren weliswaar Planckaert, Poulidor en Gilbert Desmet
met nog een zestiental renners gevlucht, maar dat gebeurde pas 30 km
voor de finish in Nevers en kon dus geen echte aanval op de positie
van Anquetil worden genoemd. De vluchters kwamen tot een grootste
winst van 35 sec., die op de gloednieuwe skelterbaan in Nevers tot
12 sec. was geslonken. Ook zondag gebeurde er naast die val niets,
dat de eindzege van Anquetil in gevaar bracht.
Bas Malipaard heeft er echter voor ge
zorgd, dat van het gebruikelijk slotdefilé
geen sprake was. De Nederlander ont
snapte na 42 km. samen met zijn ploeg
genoot Guy Ignolin, welk tweetal 100
km verder een voorsprong van meer dan
6 min. had veroverd. Zou er dan einde
lijk eens een Nederlander in het Pare
des Princes gaan winnen?
We hadden het Maliepaard de beste
sprinter van de twee, graag gegund. Maar
in de hoofdmacht waren andere eerzuch-
tigen die het eerst in het Prinsenpark
over de streep wilden gaan. Zij organi
seerden een jacht, die 20 km voor Parijs
de kapitulatie van Maliepaard en Ignolin
tot gevolg had. Het tweetal was tóen in
gelopen door Benedetti, Puschel, Ongenae
en Beuffeuil en betaalde de tol voor de
solo van bijna 200 km. Maliepaard en Ig
nolin verdwenen in de achterhoede. De
coureur uit Willemstad werd toch beloond.
Hij werd uitgeroepen tot de strijdlustig
ste van de laatste etappe, die mede door
zijn toedoen met 't rekordgemiddelde van
bijna 40 km/u was afgelegd.
Maliepaard mocht dus ook een ereron-
de maken in het Prinsenpark na Bene
detti, die tussen twee regenbuien door
de sprint had gewonnen voor Ongenae en
Feuffeuil. Puschel viel een paar kilome
ter voor het stadion en kwam evenals
alle overige Nederlanders in het grote pe
loton binnen, dat een achterstand van
43 sec. op de koplopers had. In de eind
spurt van de hoofdmacht veroverde Piet
van Est een prachtige vierde plaats voor
de Italiaanse sprinter Pierino Baffi.
Bij de huldiging van de diverse prijs
winnaars kwam het tot een demonstratie
van de 30.000 Parijzenaars, die ondanks
hun begrijpelijk enthousiasme over de
zege van 'n Fransman toch niet vergeten
waren, dat Anquetil de Tour heeft ge
wonnen in de tijdritten. Natuurlijk, An
quetil. gestoken in een gloednieuwe gele
trui, werd luid toegejuicht.
De werkelijke ovatie kwam echter
voor Raymond Poulidor die achter An
quetil en Jos Planckaert over de baan
ging. De zege van Poulidor in de laatste
Alpenétappe heeft de Franse wielerlief-
hebbers meer geimponeerd dan de ver
richtingen van Anquetil.
Met een gescandeerd „Poulidor, Pouli
dor" werd de ereronde van de ex-kam-
pioen van Frankrijk begeleid en de po
ging van de Anquetil-fans om deze de
monstratie te overstemmen mislukte.
Ererondes waren er ook voor Rudi
Altig, winnaar van het puntenklassement,
Bahamontes, de beste klimmer van de
tour. Eddy Pauwels, uitgeroepen tot de
strijdlustigste van de gehele ronde, de
eerste tien van het algemeen klassement,
onder wie Ab Geldermans, en tenslotte
voor alle ploegen, waarvan de formatie
van Raphael Geminiani met de hoogste
eer was gaan strijken.
De Tour van 1962 behoort weer tot het
verleden. De verwachting, dat het invoe-
(Van onze speciale verslaggever)
PARIJS. ZONDAGAVOND.
Voor Nederland heeft deze Tour be
wezen dat Ab Geldermans in staat moet
worden geacht de ronde te winnen Want
om nu, zoals de Beverwyker, in het
eindklassement een vijfde plaats te bezet
ten (hij evenaarde daarmee de beste
prestatie van Wout Wagtmans) zonder
echter de voordeeltjes te genieten die
een kopman van een ploeg toevallen,
moet men van een uitzonderlijke klasse
zijn.
Op het beslissende moment moest Ge
miniani Ab Geldermans laten vallen om
dat de „zwarte adelaar" uiteraard alleen
alles op Jacques Anquetil zetten.
Tot op dat ogenblik, vlak onder de top
van de Izoard. had de Beverwijker zich
als „knecht" in de frontlinie kunnen
handhaven.
Zou er iets met Anquetil gebeurd zijn,
was de Fransman in de bergen ineenge
stort, dan had Geminiani in Geldermans
een tweede kandidaat voor de Tourzege
gehad. Dan zouden alle steun en mid
deltjes, die nu voor Anquetil en voor An-|
quetil alleen waren, aan Geldermans zijn
besteed.
Met deze morele steun achter zich zou'
Geldermans 'n hele andere tijdrit hebben
bereden. Het was opmerkelijk hoe fris
mj m Lyon aankwam. Geldermans had
zich niet volkomen leeggereden omdat
in de laatste twee dagen de trui van
Anquetil verdedigd zou moeten wor
den.
De kans is niet uitgesloten, dat Gelder
mans het volgend jaar een nog grotere
rol in het Tourverhaal zal gaan spelen.
Hij is een van de weinige jongeren, die
bijzonder de aandacht hebben getrokken
en de stalbazen zullen zeker hun best
gaan doen om dit raspaard je tot zich te
trekken.
In het algemeen gesproken is deze
Tour voor het kleine groepje Nederlan
ders, dat over vier ploegen was ver
deeld, veel beter verlopen dan in de
voorgaande jaren. Eindelijk hebben we
in Huub Zilverberg weer eens een etap
pewinnaar gehad en droeg Ab Gelder
mans mans twee dagen de gele trui.
Maar ook Piet van Est, Michel Stol-
ker, Bas Maliepaard en Dick Entho
ven waren figuren, die zich in hun ploe
gen bijzonder verdienstelijk maakten. En
wat de „echte verdiensten" betreft heb
ben vooral Geldermans, Stolker, Piet van
Est en Bas Maliepaard een hele goede
maand achter de rug en daar gaat het
bij beroepsrenners uiteindelijk om.
(Advertentie)
ren van merkploegen de Ronde van
Frankrijk van zijn inzinking zou kunnen
redden, is slechts gedeeltelijk bewaarheid
geworden. Minder sterk dan het vorige
jaar. toen de Franse nationale ploeg vol
ledig overheerste, heeft het team van
Geminiani zijn stempel kunnen drukken
op de gang van zaken. Maar de overmacht
bleek tenslotte groot qenoeg om bijna
alle sleutelposities te gaan bezetten.
Nogmaals, er zullen nieuwe bergko
ningen moeten opstaan om een einde te
maken aan de periode-Anquetil, waarin
de Tour beslist wordt in de tijdritten.
Het zal Jacques Goddet en zijn mede
werkers genoeg hoofdbrekens bezorgen
om de Tour van 1963 zo attractief te
maken, dat de reclame makende firma's
opnieuw bereid zullen zijn grote finan
ciële offers te brengen. Zij hebben er
namelijk geen enkel belang bij dergelijke
grote bedragen te investeren alleen ter
meerdere glorie van Jacques Anquetil.
Tijdens de ereronde in het Pare des
Princes v.r.n.l. de Fransman Anquetil,
de Belg Planckaert (2) en de Frans
man Poulidor (3).
(Van onze speciale verslaggever)
PARIJS. ZONDAGAVOND.
De hoogste eer
in de tweede Ron
de van de Toe
komst was voor
Antonio Gomez del
Moral. De 22-jari-
ge Spaanse onaf
hankelijke, zoon
van een kolenhan
delaar uit Cabra,
bracht de gele lei
derstrui, die hij in
de Alpenrit van
Barcelonnette naar Briangon op onze
landgenoot Henk Nijdam had veroverd,
ANTONIO GOMEZ DEL MORAL
eindzege
De Nederlandse successen in de
TOUR VAN DE TOEKOMST
werden behaald op
de fiets van vandaag!
Zé'
LOCOMOTIEF de winnende fiets - ook in prijs. Reeds v.a.f 153.50 geheel compleet
Alle LOCOMOTIEF rijwielen
/vorden gemonteerd met
ongeschonden naar Parijs. Zonder moei-
lijkheden is dat niet gegaan, want voor
al de Italianen en de Nederlanders heb
ben na de béide Alpenetappen nog wel
getracht verandering in de situatie te
brengen. Gomez del Moral hield echter,
voortreffelijk gesteund door zijn ploeg
genoten, stand tot in het Pare des Prin
ces, waar hij door vele duizenden en
thousiaste Fransen als overwinnaar kon
worden bejubeld.
De ereronde was voor de Spanjaard
ongetwijfeld het mooiste ogenblik uit
zijn nog jonge wielerloopbaan. Even later
was echter de glorie voor zeven oranje
mannen, die als winnaars van het ploe-
gen-klassement met fier geheven hoof
den naar het Wilhelmus luisteren. Toen
zij onder daverend applaus nog eenmaal
de baan rondgingen, kon iedere Neder
lander in het Pare des Princes met recht
trots zijn.
Spanje en Nederland, de enige twee
ploegen, die geheel uit onafhankelijken
bestonden, hebben het leeuweaandeel
van de triomfen voor zich opgeëist. De
veertien gele truien werden broederlijk
gedeeld. Van de Spanjaarden was Jose
Momene een dag leider en Gomez del
Moral zesmaal, wat de Nederlanders be
treft reden Henk Nijdam en Jan Hugens
driemaal in het leiderstricot en Jan
Janssen eenmaal. De Nootdorper, be
voorrecht met een sterke eindsprint, won
niet minder, dan drie etappen, Jan Hu
gens (2 x), Leo Knops en Lex van Kreu
ningen brachten het aantal ritoverwin-
ningen op zeven.
Het belangrijkste was voor de equipe
van Jefke Jansen echter ongetwijfeld de
eindzege in de ploegenrangschikking, be
werkstelligd door zes eerste plaatsen in
de dagklassementen. Dit alles, alsmede
de fraaie klasseringen van Janssen (3e),
Jan Hugens (8e) en Henk Nijdam (9e)
in de individuele eindrangschikking
maakten deze Tour voor Nederland tot
een zeer succesvolle.
(Van onze speciale verslaggever)
PARIJS, zondagavond.
Er heerste zaterdag grote conster
natie op de Place Bellecour te
Lyon, waar de officiële start van
de voorlaatste etappe van de Tour
de VAvenir zou plaatsvinden. De
renners zaten reeds geruime tijd
te wachten, maar hun fietsen wa
ren nog steeds niet gearriveerd.
En wat is een coureur te voet?...
Pas enige tijd nadat het uur waar
op het vertreksein had moeten
worden gegeven was verstreken,
werd het probleem opgelost. De
chauffeur van de vrachtwagen,
die het materiaal moest aanvoeren,
bleek zich te hebben verslapen.
Toen dat eenmaal bekend was kon
den de zaken snel worden gere
geld. In de ploegleidersauto's wer
den de renners naar de wagen ge
bracht, waar zij hun fietsen van
de inmiddels gewekte chauffeur
in ontvangst konden nemen en
vervolgens keerde men terug naar
de plaats van vertrek.
Door de nalatigheid van de vracht
wagenchauffeur zette de karavaan
zich echter bijna een uur later in
beweging dan voorzien was.
Jan Janssen, de nerveuze rouleur-sprin-
ter uit het Zuidhollandse Nootdorp, kwam
van de zeven Nederlanders die de rit
volbrachten (de selectie van Raf Gysel
bleek een volslagen misgreep te zijn ge
weest) tot de beste prestatie. Zijn 3 etap
pezeges werden reeds gememoreerd maar
belangrijker was misschien nog dat hij
in de Alpen niet al te veel tijd verloor,
Toen in Aix-les-Bains de bergen achter
de rug waren, bedroeg zijn achterstand
op Gomez del Moral slechts 2 minuten 3
seconden. Zijn positie scheen toen nog
niet kansloos, mede door de bonificaties
welke hij eventueel door zijn sterke
eindspurt nog zou kunnen veroveren.
Mogelijk zou Janssen inderdaad nog
verder zijn gekomen dan deze derde
plaats indien zijn ploeggenoten in de
laatste 3 etappen met wat meer overleg te
werk waren gegaan. Lex van Kreunin
gen verspeelde bijv. zaterdag nutteloos
zijn krachten in een lange vlucht en Jan
Hugens boekte toen wel zijn tweede rit-
zege maar met zijn demarrage op ruim
10 km voor de finish ontnam hij tege
lijkertijd Janssen diens kansen op de eer
ste plaats.
Het Nederlandse team heeft tot de Al
pen de karavaan met strenge hand ge
regeerd. Slechts eenmaal liet men zich,
in de rit van Aix-en-Provence naar Juan
les Pins, verrassen en dat kwam op kost
baar verlies te staan. Zoals echter altijd
het geval is geweest met de Nederlanders
verspeelden ook deze jongens, al waren
zij „op het vlakke" nog zo sterk, vrij veel
tijd in de Alpen, met uitzondering van
Jan Janssen, die slechts één plaats in
het klassement zakte.
Desondanks toch alle hulde voor Jans
sen, Henk Nijdasn, Jan Hugens, Leo
Knops, Kees de Jongh, Lex van Kreu
ningen, Miel Verstraete en chef d'equipe
Jefke Janssen. Het team heeft zich ter
dege laten gelden en tussen Bordeaux en
Parijs werd op voortreffelijke wijze de
Nederlandse eer hoog gehouden.
(Van onze speciale verslaggever)
PARIJS. ZONDAGAVOND.
„De ronde van het volgend jaar zal
opnieuw worden gereden door merk
ploegen",, aldus Goddet, ,,Ik heb beslo
ten om dit drie jaar lang te doen en het
vierde jaar met nationale ploegen te rij
den."
Ondanks de vrees van velen is de pu
blieke belangstelling voor het grootste
wielerevenement niet teruggelopen.
Meer dan 20 miljoen mensen stonden in
België, Luxemburg en Frankrijk langs de
route om een flits van hun favorieten
op te vangen.
Goddet verklaarde dat de Tour van
1963 wellicht een veel wijder internatio
naal karakter zal dragen, ook wat het
aantal in de route opgenomen landen
betreft.
Hij geeft van de organisatoren van de
Italiaanse Giro een aanbod gekregen om
hun ronde ook te wijzigen.
Goddet wil van zijn Tour een „Ronde
van Europa" maken, die door Frankrijk,
België, Nederland, Westduitsland en Ita
lië leidt. Dit zou vele moeilijkheden van
technische aard opleveren maar de ron
de op zich veel interessanter maken.
De „Tourbaas" zei volgend jaar wel
licht weer een rustdag in te lassen gezien
de klachten die hem ten aanzien van
het ontbreken hiervan hebben bereikt.
Ook de Ronde van de Toekomst is
goed verlopen en zal volgend jaar op
nieuw worden verreden, aldus deelde
Goddet mede.
.,De ronde van de Toekomst" moet uit
groeien tot het wereldkampioenschap op
de weg", zo besloot hij zijn persconfe
rentie optimistisch.
(Van onze speciale verslaggever).
PARIJS, zondagavond.
Tienduizend Fransen veerden vanavond
recht toen de glorierijke winnaar van de
49e Tour de France, Jacques Anquetil, aan
zijn ereronde begon. Een donderende ovatie
rolde over het rose cement in het Pare des
Princes. Voor de derde maak in zijn rijke
wielercarrière had de tengere, pezige Nor-
mandiër de zwaarste wegwedstrijd ter we.
reld gewonnen. Over deze zege lag weer de
glans van die in 1957 toen Anquetil tegen
een sterke concurrentie moest strijden, iets
wat in 1961 veel minder het geval was. Anquetil was vóór de
aanvang van deze Tour niet gedoodverfd als de absolute win
naar, want er waren renners van het formaat Frederico Baha
montes, Gastone Nencini, Charly Gaul, Rudy Altig, Hans Jun-
kermann en er was de publieke vijand nummer één, de wereld
kampioen Rik van Looij.
Jacques Anquetil, een strateeg, trok om de ronde 1962 niet succes te
rijden zijn eigen plan. Beschikkend over een voortreffelijke ploeg gaf
Jacques geen duw te veel. Hjj beet alleen van zich af in de tijdritten, die hij
MOEST winnen om aan 7ijn derde Tourzege te geraken. Merkwaardig, maar
ook deze Tour werd in de tijdritten beslist. In de laatste immers verloor de
noeste Belg Jozef Planckaert de gele trui en de ronde.
Neen, Anquetil reed ditmaal niet
zoals in 1961 van de eerste tot de
laatste dag in de gele trui. Hij reed
echter wel een uitgekookte wedstrijd
en de manier waarop hij met behulp
van zijn teammakkers bepaalde vij
anden uitschakelde, bestempelde hem
nogmaals als een groot kampioen, de
beste naoorlogse rondespecialist.
Hoe het ook allemaal zij, het feno
meen Jacques Anquetil zegevierde.
Wie is de blonde knaap, die in min
der dan een maand een nieuw fortuin
vergaarde? De winnaar van de Ronde
van Frankrijk is de zoon van een een
voudige aardbeienkweker, een jongen
van het platteland rond Rouen. De op
3 januari 1934 te Mont-Saint-Aignan
geboren renner debuteerde in 1951 in
een nieuwelingenwedstrijd in zijn stad
je. Hij toonde zich in de negentig te
rijden kilometers verre superieur. Het
bleef niet bij zegevieren over zijn
straatvrienden. Het bleef niet bij
deze simpele overwinning in Rouen,
want toen enkele weken daarna een
tijdrit werd georganiseerd in de om
geving van de kathedraal van Jeanne
d'Arc was Anquetil present. Hij won de
wedstrijd zoals hij wilde. Zijn concur
renten keken tegen een minuten-ach
terstand aan en reeds zeiden de wieier-
kenners tegen elkaar, dat er uit deze
knaap iets kon groeien: dat dit een
hele grote zou kunnen worden. De
nieuweling bevestigde zijn aanleg in de
wedstrijden, die om de clubtitel van
„Sotteville" werden gehouden. Op
nieuw moest Jacques aantreden en hij
blonk uit. Hij kreeg de overwinnaars
trui om de schouders en besloot
wielrenner te worden Hij wilde het in
1952 eens als amateur gaan proberen.
Slechts één jaar zou Anquetil als
amateur optreden. Zyn successen wa
ren zó overtuigend dat hy het over
stapje naar de categorie van onafhan-
kelyken kon wagen. De 18-jaar oude
renner werd kampioen van Normandië.
Hy werd eerste in de Grote Prys van
Frankryk voor amateurs, die in Saint
Etienne over een afstand van 82 kilo
meter werd verreden.
In die wedstrijd kwamen de kwali
teiten van de renner zeer duidelijk
naar voren. Ondanks zijn jeugd over
brugde de amateur in nauwelijks 2 u.
de afstand. Een geboren tijdrenner is
aan het werk, zeiden de insiders en zij
kregen gelijk, want,...
In het amateurkampioenschap, dat te
Carcassonne werd gehouden en dat
over een afstand ging van 164 kilome
ter, spotte Jacpues met al zijn tegen
standers. Zij moesten één voor één
het hoofd buigen voor de kracht van
de Normandiër, die.... teleurstelde in
de Olympische Spelen te Helsinki. De
gevierde jongen werd ook slechts tien
de en in het wereldkampioenschap,
dat te Luxemburg doorging, bracht de
belofte het niet verder dan een twaalf
de plaats. In zijn eigen land voegde de
amateur er echter nog eens een dave
rende zege aan toe in Mont-Saint-Aig
nan, zijn geboortedorp. Jacques won
een 180 kilometer lange wedstrijd,
waaraan door alle groten van de ama
teurwereld werd deelgenomen.
Het was geen wonder dat een renner
van deze klasse, waarvan de dokters
verklaarden, dat hij reeds volgroeid
was, vóór zyn twintigste jaar naar de
klasse van de onafhankelijke overging.
Dit was in 1953 en opnieuw stapelden
zich de successen op. Jacques won
de eerste Grote Prys van Calais, #en
tijdrit over 88 kilometer.
Hij legde beslag op de eerste trui
van de Normandische kampioenschap
pen, die door Anquetil werden beëin
digd met het fantastische gemiddelde
van 42.052 km per uur. Claude Le
Ber, die later als beroepsrenner enige
naam verwierf, eindigde in deze wed
strijd als tweede. Hij noteerde een
achterstand van bijna.... negen mi
nuten.
En het ging maar door. De eerste
grote Prijs van de Kanaalzone, een
wedstrijd over vier etappen, was voor
Anquetil. De eerste Grote Prijs van
Vanni te Lugano eveneens. Anquetil
mocht in deze Zwitserse tijdrit over
een afstand van 75 kilometer starten als
onafhankelijke. Hij klopte prompt alle
beroepsrennen, waaronder zich Ferdi
Kubler bevonden de toen als tijd-
rijder gevierde Wim van Est. De jonge
ling uit Mont-Saint-Aignan werd be
roepsrenner en zou wel aan zijn kostje
komen.
Jacques Anquetil werd beroepsren
ner en ofschoon niet alles glorie en
triomf was in het eerste jaar, zyn
klasse was overduidelyk. Reeds in
het eerste jaar kwamen er uitslagen,
die alles vertelden. De tijdrit Cannes-
Nice bracht hem een eerste beroeps
zege. De tweede volgde te Lugano. En
het derde in het kampioenschap der
kampioenschappen te Parys.
In deze wedstrijd versloeg de twin
tigjarige Anquetil de kopstukken Loui-
son Bobet, Hugo Koblet en Ferdi Kub
Ier. Moest Jacques in een Italiaanse
tijdrit nog het hoofd buigen voor
Fausto Coppi, zijn uitslagen waren wel
dusdanig, dat het tweede prof jaar met
een gerust hart tegemoet gezien kon
worden.
Ook 1955 werd een groot jaar voor
de kampioen. Tientallen overwinningen
kwamen op de erelijst; maar toch....
1956 werd nog beter, want na diverse
tijdritten te hebben gewonnen, en na
verschillende gewone wedstrijden te
hebben „meegepakt", brak op de 29e
juni in Milaan een historisch moment
aan.
De specialist tijdrijder waagde zich
aan een verbetering van het uurrecord
dat tot op dit moment op naam stond
van de campionissimo Fausto Coppi^
De Fransman verbeterde het record
en bracht het op 46.159 km in één
uur. De wielerwereld was er onderste
boven van en thans stond het meer dan
ooit vastFrankrijk bezat een
nieuwe wereldkampioen, die zich in de
komende jaren zou doen gelden.
Anquetil liet zich gelden. In 1957
reeds. Want toen kreeg hij de kans als
kopman te gaan fungeren van de
Franse nationale ploeg in de Tour. De
beroepsrenner greep deze kans met
twee handen aan en hij zegevierde
vóór de Belg Marcel Janssens en de
Oostenrijker Adolf Christian. De droom
van een renner, het winnen van de
Tour, was in vervulling gegaan.
Anquetil won een fortuin. Hij reed
criterium op criterium. Hij werd ge
vierd en nog eens gevierd, enhoe
wel ook in 1958, 1959 en 1960 successen
niet uitbleven: de renner had toch
niet die plichtsbetrachting, dat hij er
alles uithaalde. Jacques feestte veel en
graag. Hij verwaarloosde zijn keiharde
beroep. Hij sloeg waarschuwingen in
de wind, maar bij de aanvang van het
vorige wielerseizoen werd over hem
verkondigd dat hij terug was, dat hij
het vak weer ernstig opvatte, en ziet.,
de kampioen werd tweede in een Giro
d'Italia, die hij had kunnen winnen.
Hij werd eerste in de Tour de France,
een Tour die hem op het lijf was ge
schreven. maar die hij in elk geval
moest rijden.
Hij reed superieur, zoals ook dit
jaar, en daarom, het applaus dat op
welde, was verdiend. Daarom het en
thousiasme van het Franse publiek,
dat terecht bewondering koestert voor
deze renner, die vanaf heden van cri
terium naar criterium snelt en van
wielerbaan naar wielerbaan. Het goud
lacht Anquetil opnieuw tegen.
hZTPJ* ',ac^ Belukkig Hij\des Princes bemachtigd en daardoor
neejt de laatste gele trut m het Pare de eindzege op zak.
1
