Geweldige Jan Hugens
ritwinnaar en leider
MIJN MENING
Goede tijd: Piet van Est
en...Ab Geldermans
Uitgeputte l om Simpson
verspeelt de gele trui
Gaul terug
Henk Nijdam werd tweede
in Nederlandse tijdrit
PORTRET
MASSAGE
KLEUR
UITSPRAAK
ETAPPEN
NAAM
NAAM (II)
Jan Hugens wint
rit en gele trui
Henk Nijdam 2e
in St.-Girons
Nederlandweer
ploegenprijs
11
11
- Jourprijóurciag, ^jJ~oto 10
Adelaar van Toledo
Geldermans: sterker
Bravo Piet
Raphael verdient
meeste geld
Ondanks val
Zéér zwaar
door JO DE HAAN
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 7 JULI 1962
FREDERICO BAHAMONTES IS
EERSTE OP SUPERBAGNERES
LIJCHON, vrijdagavond. (Van een speciale ver
slaggever).
De teerling is geworpen. Tegen de verwachting
in hebben de Pyreneeën een stuk duidelijker
gemaakt onder welke renners men de gegadig
den voor de eindzege in deze Tour de France
moet zoeken. In de ongemeen zware tijdrit van
vrijdag, tegen de in de mist gehulde 1800 meter
hoge Superbagnères, even buiten de badplaats
Luchon gelegen, werd het schiftingsproces, dat
in de etappe naar Saint Gaudens was begonnen,
op nadrukkelijke wijze voortgezet. Jos Plan-
ckaert, Gilbert Desmet de bekendste van de
twee coureurs van deze naam Ab Geldermans, Jacques Anquetil,
Tonny Simpson, Luis Otano en Hans Junkermann (tenzij er nog won
deren bestaan), één van deze zeven renners zal straks in Parijs de
ereronde op de baan van het Prinsenpark rijden. Waarbij uiteraard
de kansen van Jacques Anquetil het hoogst aangeslagen mogen
worden, aangezien er drie dagen vóór de aankomst in de Franse
hoofdstad een individuele tijdrit over 68 km te wachten staat.
Dit zevental heeft de slag in de Pyreneeën het best overleefd.
De grote verrassing van vrijdag was wel, dat Jos Planckaert op de
Superbagnères waar Bahamontes ruimschoots de etappe won
de gele trui op Tommy Simpson veroverde. Maar zijn voorsprong op
de anderen is slechts gering: 50 seconden op Gilbert Desmet, 1 min.
5 sec. op Geldermans 1 min. 8 sec. op Anquetil, 2 minuten op Simp
son en Otano en vier minuten 5 seconden op Junkermann.
Voor Italië zijn de Pyreneeën een ware nationale ramp geworden.
Kregen Nencini, Pambianco en Baldini in Saint Gaudens al een bit
tere pil te slikken, tegen de Superbagnères verloor Italië's best ge
plaatste man, Guido Carlesi, niet minder dan zes minuten en 7 secon
den op Planckaert, zodat ook hij met een totale achterstand van bijna
negen tninuten kansloos is.
De klim naar het grandhotel op de
berg, een wintersportcentrum by uitne
mendheid, is voor velen een lijdensweg
geworden. Behalve de Italianen kregen
ook Anglade, Hoevenaars, Massignan,
Suarez, Armaud Desmet, Mastrotto,
Pauwels. Daems en Mahé een veeg uit
de pan, die klinkend aankwam.
Vooral Armand Desmet en Raymond
Mastrotto hebben een bittere pil te slik
ken gekregen. De eerste had na het uit
vallen van Rik van Looy met Jos.
Planckaert naar de troonopvolging in
zijn ploeg van de Faema's gedongen,
welk duel nu in twee dagen ti.jds onbe
twistbaar in het voordeel van Plan
ckaert is geëindigd. Mastrotto had voor
het begin van de ronde zijn gal uitge
spuwd jegens Anquetil, die hem in de
vroegere Franse nationale ploegen al
tijd verhinderd zou hebben een vooraan
staande rol te spelen. Maar nu zou
Tonny Simpson kreeg bezoek van
vrouw en kind, een baby nog. De Brit,
die gisteren de gele trui verloor, kijkt
vertederd naar zijn spruit, die in de
kinderwagen ligt te spartelen.
(foto Dagblad De Stem)
Evenals vorige week volgt hier
een korte samenvatting van de
foto's die deze week in de krant
hebben gestaan.
DINSDAG. De foto van een
Franse renner, verzamelaar
van etappezeges, afkomstig uit
Dax.
WOENSDAG. De foto van
een Nederlandse renner. Hij
droeg als eerste oranjezoon
de gele trui. Hij tuimelde er
mee in een ravijn.
DONDERDAG. De foto van
een Fransman, die reeds twee
maal de Tour won en nu op
nieuw ernstige aanspraken
maakt op de eindzege.
VRIJDAG. De foto van de
opperste waterdrager van
Charly Gaul. Zijn voornaam is
Marcel. Zijn achternaam moet
u zelf .zien te vinden. Helaas
werd de renner, juist in de
etappe van vrijdag, ernstig ge
wond.
En dan de foto van vandaag.
U moet er achter zien te komen
welke berg op deze foto staat
afgebeeld. De berg moet door
de renners in de 18e etappe
worden beklommen. Het is dus
een van de Alpenreuzen. Het
„ding" is 2360 meter hoog, een
berg van de eerste categorie.
Ook in vorige ronden van
Frankrijk speelde de berg een
grote rol.
Mastrotto zijn rivaal wel eens een lesje
leren. De altijd nors kijkende Fransman
heeft voor zijn grootsprekerij moeten
boeten, want niet alleen staat hij thans
veertien minuten achter op Anquetil,
maar bovendien heeft hij in zijn eigen
ploeg diensten te verrichten voor
Simpson, een Engelsman nota bene.
Dat Federico Bahamontes in de tijd
rit naar de top van de Superbagnères,
waarbij de renners over een afstand van
18.250 km een hoogteverschil van 1171
meter moesten overwinnen, zijn positie
in het bergklassement zou verbeteren,
stond na de Pyreneeën-etappe van de
vorige dag wel vast. De Spanjaard is
weer in de grote vorm, die hem enkele
jaren geleden de titel ..De adelaar van
Toledo" opleverde. Licht als een veer
tje danste de donkerogige coureur om
hoog en liet een tijd van 47 minuten 23
seconden afdrukken. Zelfs de kou op de
top de thermometer wees slechts vijf
graden celsius aan deerde hem niet.
Het ging er voor hem alleen maar om,
hoever zijn naaste concurrenten in het
bergklassement. de Italiaan Massignan
en de Duitser Wofshohl, zouden wijken.
Bahamontes behoefde zich geen zorgen
te maken. Want een tijdrit steil omhoog
vergt heel wat meer kwaliteiten dan het
klimmen in een groep en zowel Wolfs
hohl als Massignan konden niet aanto
nen, dat hun aanspraken op de titel van
bergkoning gefundeerd waren-
Wolfshohl kwam van het tweetal nog
het best uit de bus met een zesde plaats;
Massignan eindigde nog na Piet van Est
als vijftiende en kreeg dus geen enkel
punt voor de bergklassering, waarin
Bahamontes nu een veilige voorsprong
van 23 punten (54-34) op Wolfshohl heeft.
De sensatie van de dag werd de
tweede plaats van Jos. Planckaert in
48 minuten 48 seconden. Halverwege
had de Belg nog een achterstand van ze
ven seconden op Jacques Anquetil, maar
in de laatste en steilste negen kilome
ter onder de top trapte Planckaert het
verschil niet alleen weg, maar liep zelfs
nog drie seconden uit op Anquetil, die
zich dus met de derde plaats te
vreden moest stellen. Dit kostte
de Fransman dertig seconden bonifica
tie, die hem eindeliik in staat zouden
hebben gesteld Ab Geldermans voorbij
te streven.
De positie van Geldermans is de
laatste dagen bijzonder versterkt.
Hij is weliswaar nog altijd onder
geschikt aan Jacques Anquetil,
maar Geminiani mag ook nu ten
aanzien van Geldermans geen en
kel risico meer nemen.
Immers, de derde man van zijn ploeg,
de Franse kampioen Stablinski, heeft in
het algemeen klassement na vrijdag een
achterstand van bijna 22 minuten. En
dus zal Geminiani onze Ab op een voor
uitgeschoven post moeten houden om,
mocht er iets met Anquetil gebeuren,
niet geheel uitgeschakeld te zijn.
Geldermans had wel een beetje ge
hoopt, in de tijdrit de gele trui van
Simpson te kunnen afnemen. Nog voor
de start zei hij „vandaag kan niemand
me tegenhouden", doelende op het feit,
dat hij in een normale etappe bij An
quetil moet blijven. Daarbij had Gelder
mans echter geen rekening gehouden
met de klimcapaciteiten van Jos.
Planckaert en Gilbert Desmet, maar
alleen naar Simpson gekeken.
Ook de Engelsman bood trouwens te
genstand genoeg. Halverwege had Gel
dermans zelfs 21 seconden aan hem prijs
moeten geven en nog twee kilometer on
der de top zag het er niet naar uit, dat
Simpson een slechtere tijd zou maken
dan Geldermans, die in 51 minuten 38
seconden tegelijk met Otano was ge
ëindigd. In die laatste twee kilometer
kreeg Simpson echter een enorme in
zinking te verwerken, die hem ander
halve minuut achter op Geldermans
bracht. Maar toen wist de Beverwijker
al. dat de trui voor Planckaert was en
dat ook Desmet hem in de klassering
voorbij was gegaan.
Niet Ab Geldermans. maar Piet van
Est was de beste Nederlander in deze
zware tijdrit. De man uit Fijnaart ein
digde als veertiende in 51 minuten 26
seconden, dus twaalf seconden sneller
dan Geldermans. Na hen volgden Entho
ven als 7lste in 55.01, Maliepaard als
91ste in 56.37 en tenslotte Stolker („van
daag wordt het voor mij weer een rus
tige dag") als 105e in 58.15.
Na elf etappes lagen de verdiensten
van de ploegen in de Grote Tour als
volgt: St. Raphaël 43.300 nieuwe francs,
Faema 25.383 frs, Gitana 21.535 frs, Mer-
cier 19.383 frs, Wiels 17.710 frs, Phileo
10.562 frs, Ghigi 7.942 frs, Liberia-Gram-
mont 7.804 frs, Carpano 7.405 frs, Pelforth
5.881 frs, Peugenot 5.540 frs, Legnano
4.713 frs, Ignis 4.605 frs, Gazolla 3.236
frs. en Marguat 2.970 frs. De koers van
een Franse franc is 73 cent.
Jacques Goddet, directeur van de Tour,
laat nimmer iets aan het toeval over.
Alles moet perfect in orde zijn, óók
hij de start. Hier ziet men hem staande
in de auto, van waaruit hij dagelijks
de Karavaan dirigeert.
(foto Dagblad De Stem)
Men weet het: in de Ronde van
Italië had Charly Gaul de strijd ge
staakt in een etappe met sneeuw,
ijzel en regen, vroeger de omstan
digheden, waaronder de Luxembur
ger het best klom. Daarna had
Charly in zijn eigen Luxemburgse
ronde een geducht pak slaag gekre
gen van Planckaert en die twee om
standigheden hadden hem ertoe ge
bracht enkele dagen vóór de start in
Nancy voor de Tour te bedanken.
Onder de druk van zijn stalbaas was
Gaul op dit besluit teruggekomen,
maar men verwachtte niet veel meer
van hem. De Luxemburger spreekt
echter nog steeds een woordje mee,
In de etappe naar Saint Gaudens
bleef hij zij aan zij met de grote
mannen en vrijdag, toen het puur op
eigen kracht aankam, leverde Gaul
het bewijs, dat hij nog altijd meetelt.
Een vierde plaats, op slechts één se
conde achter Anquetil is nog altijd
een resultaat om trots, op te zijn.
5:
(Advertentie)
Alwéér:
Locomotief
fix
3 x in etappe
en 3 x in 't
geel:
op
Locomotief
is niets te
veel!
Locomotief
de winnende fiets!
vooraan!
Licht lopende
Locomotief
rijwielen
voor sport, toerisme
en dagelijks
gebruik reeds
vanaf 153.50
©Gemonteerd met
Yredestein banden
5?
ST. GIRONS, vrijdagavond. (Van een speciale
verslaggever).
Op ondubbelzinnige wijze hebben de Nederlandse
renners in de vrijdag gereden, ruim 45 km lange
tijdrit, te St.-Girons blijk gegeven van hun aan
wezigheid. De resultaten logen er niet om: Jan
Hugens zegevierde en veroverde daardoor tevens
de gele leiderstrui op de Spanjaard Gomez del
Moral. Henk Nijdam eiste de tweede plaats voor zich op en ook de
eerste plaats van het dagploegenklassement was voor Nederland.
De totale cijfers na vijf etappes zijn ronduit indrukwekkend: drie
ritzeges, drie eerste plaatsen in de ploegenrangschikkingen bovendien
reeds driemaal een landgenoot in de maillot jaune. Met recht kan hier
gesproken worden ^an een daverende ouverture.
De prestatie van Hugens was ronduit groots. De Limburger kreeg op het zware
45,2 km lange parkoers, na ongeveer twintig kilometer een lekke band, hetgeen
hem op kostbare seconden verlies kwam te staan. Bovendien reed Gomez del
Moral, die in het gele tricot getooid, na hem was gestart, eveneens bijzonder sterk
en mede door de pech van dc Limburger had de Spanjaard op de helft zelfs een
voorsprong van zeven seconden. Het tweetal had toen reeds aanzienlijk betere
tijden op de chronometers gebracht dan de overige deelnemers en dat zou wat
Hugens betreft, zo blijven.
Het werd een gevecht op het scherp
van de snede. Met nog vijftien kilometer
voor de boeg was Gomez del Moral nog
steeds de snelste. Langzaam, heel lang
zaam liep de taaie Hugens, die zichzelf
en de overige Nederlanders had beloofd,
ten koste van alles in deze rit tegen het
uurwerk de gele trui te zullen veroveren,
in op zijn grote rivaal. Aan de finish
waar Hugens na één uur acht minuten
en 54 seconden arriveerde, wachtte hem
twee minuten van grote spanning. Zou
de in de slotfase vergaarde winst vol
doende zijn geweest om de achterstand
goed te maken? Het was genoeg, méér
dan dat zelfs. Gomez del Moral bleek
er veertien seconden langer over te heb
ben gedaan dan Hugens, zodat zelfs de
tweede plaats niet aan de Spanjaard ten
deel viel.
Voor dit laatste had Henk Nydam, de
keiharde zoon uit Eelderwolde, gezorgd.
Njjdam was na bijna zestien kilometer
zwaar gevallen en had daarbij zijn lin
kerelleboog opengehaald. Het deerde hem
niet.
Zijn enige zorg was, de dertig secon
den, die hij had verspeeld door het op
onthoud, zo snel mogelijk terug te win
nen.
Het lukte hem voor eengroot deel
De tijd van 1 uur 9 minuten en 5 secon
den, die de noorderling voor zich liet
afdrukken, zou voldoende blijken om
achter Hugens de tweede plaats te be
zetten, waardoor Gomez del Moral van
de dertig seconden bonificatie werd af
gehouden. Vooral dit laatste was zeer
belangrijk.
Miel Verstraete zorgde er voor. dat
ook de overwinning in het ploegenklas-
sement voor de équipe van Jefke Jansen
was. De Zeeuw, die ruiterlijk toegaf in
de eerste kilometers behoorlijk te heb
ben afgezien, ging steeds beter rijden
en kwam tenslotte uit op 1 uur 10 mi
nuten en 28 seconden, ruimschoots vol
doende om de door Hugens en Nijdam
bijeengefietste winst te consolideren.
De andere vier landgenoten hebben
evenmin teleurgesteld. Jan Janssen, de
man. die reeds twee etappen op zijn
naam bracht, benaderde de tijd van Ver
straete tot op 23 seconden; Leo Knops
kwam met 1 uur 12 minuten en 13 se
conden ook lang niet slecht voor de dag
en Kees de Jongh en Lex van Kreunin
gen bleven beiden nog onder de 1 uur
14 minuten. Voor Van Kreuningen was
er bovendien het excuus, dat hij onder
weg. ook al wegens een lekke band, van
de fiets had gemoeten.
De Zwitser Maurer bezette lange tijd
de eerste plaats. Zijn tijd van 1 uur 9
minuten 20 seconden leek zeer scherp
te zijn, want het parkoers was alles
behalve licht door de vele bochten en
een aantal pittige heuvels. De Zwitser
was nog steeds de snelste, toen er nog
slechts tien coureurs moesten binnen
komen. maar Henk Nijdam overtrof hem
vervolgens met méér dan een minuut.
De tijd van de Nederlander zou slechts
door twee renners kunnen worden ver
beterd. De 23-jarige Hugens, die in de
slotfase de dappere, vóór hem vertrokken
Adolf Heeb nog bijna was gepasseerd,
bleef er inderdaad onder met een ge
middelde snelheid van 39.361 km per uur.
Gomez del Moral kwam er, al zijn in
spaningen ten spijt, net niet aan toe.
Hetgeen er alleen maar toe bijdroeg het
Nederlandse succes nog groter te maken.
Jef Plankaert, op de 4e mei
1934 in Poperinge geboren, heeft
zich, na reeds zeven maal aan
de. Tour de France te hebben
deelgenomen, in de gele trui
kunnen rijden. De ploeggenoot
van Rik van Looij heeft na de
verdwijning van zijn kopman
een kans gekregen en deze geno
men. Plankaert is overigens een
talentvol renner. In 1957 kwa
men zijn kwaliteiten wel zeer
sterk tot uiting. Hij werd 4e in
Parijs-Nice, 5e in Milaan-San
Remo, 5e in Gent-Wevelghem,
2e in de ronde van Vlaanderen,
le in de Vierdaagsee van Duin
kerken, 5e in Luik-Bastenaken-
Luik, 16e in de Tour de France,
3e in de Antwerpse Driedaagse
enzovoorts. 1957 werd voor Jef
Plankaert zijn eerste grote jaar.
Sindsdien heeft hij steeds goede
uitslagen behaald zonder een
grote vedette te worden. Voor
de eindzege in deze tour mag
Jef als een gevaarlijke outsi
der worden beschouwd.
Pierre Roux en Jean Tarrachon zijn
twee soigneurs. Zij staan in dienst
van de extra-sportieve groepering
Mercier-BP. Hun taak is het onder
andere Robert Cazala te masseren.
Omdat beide genoemde heren zeer
veel werk hebben, begonnen zij sa
men aan de vooravond van de eerste
bergetappe Robert Cazala te bewer
ken. De ene nam het linker-, en de
ander het rechterbeen voor zijn
rekening.
„Ik zal morgen eens kijken wie het
best gemasseerd heeft," zei Robert.
Daar waren de soigneurs een dag
later inderdaad zeer benieuwd naar,
want Cazala won in Saint Gaudens.
Er was voor het vertrek van de
jongste etappe een klein incident. Rudi
Altig verscheen aan de start met de
groene trui van de puntenleider. Jean
Graczyk, die evenveel punten veroverde
als Altig, gebaarde tegen de heren-
wedstrijdcommissarissen, dat het nu
zijn beurt was om in het groen rond
te rijden.
„Neen," zei een van de commissarissen.
„Rudi Altig heeft al twee ritten ge
wonnen. Het reglement zegt, dat de
winnaar van ritten de trui mag dra
gen."
Graczyk was daarvan nog niet zo maar
overtuigd.
„Jij gaat toch ook in het groen van
daag?," opperde de Duitser.
„Hoe zo?," vroeg Graczyk nijdig.
„Je gezicht is groen van nijd," repli
ceerde Rudi.
Daarmee was het „incident" gesloten.
Louis Malle hij is reeds eerder in
deze rubriek genoemd is bezig een
film te maken over de Tour de France.
Hij deed de volgende uitspraak: „Ik
vind het jammer, dat Rik van Looij
uit de tour is gegaan. Ik heb in hem
mijn beste acteur verloren."
JEFPLANKAERT
...gele trui...
Ali Jozef is een van de meest merk
waardige renners in de Kleine Ron
de. Zijn naam zegt in dit verband
feitelijk al genoeg. Ali heet met zijn
eerste voornaam Ali, omdat hij een
Marokkaanse vader heeft. Daarom
is hij ook lid van de Marokkaanse
ploeg. Hij heet met zijn tweede voor
naam Jozef omdat hij een Italiaanse
moeder heeft. De genoemde renner
is echter geboortig uit Saint Etienne.
Hij is niet de eerste de beste, want
in zijn carrière versloeg hij reeds
kopstukken als Raymond Poulidor
en Willy van den Berghen. Het is
geen wonder, dat zijn vader en moe
der trouw aan de finish staan als
Ali Jozef aankomt. Welke plaats
de Marokkaan ook inneemt... hij
wordt eerst door zijn mama omhelsd,
die op hem toeloopt en roept „Jozef".
Daarna verschijnt zijn papa ten
tonele, die vanuit de verte al
schreeuwt: „Ali."
De met subsidie van de regering fiet
sende Canadese ploeg in de Kleine
Tour is, zoals bij voorbaat mocht wor
den aangenomen, reeds gehalveerd. Het
internationale rcnnerslegerlje van Paul
ie Drogo mist ook reeds een paar ren
ners. Een van de uitvallers is een
Amerikaan, luisterend naar de naam
Best.
Twee etappen rijden de renners dit
weekeinde. Vandaag gaan de mannen
van de Grote Tour van Luchon naar
Carcassonne. De afstand bedraagt 215
kilometer. Twee bergen moeten wor
den beklommen, de Col des Ai-es (796
m) en de Aspet (1070 m). Zondag gaat
het van Carcassonne naar Montpellier
over 196,5 kilometer. Het is een vrij
vlakke etappe, waarin de Cóte de
Petafy genomen moet worden.
De renners van de JJleine Tour rijden
vandaag van Saint Girons naar Pa-
miers (135,5 kilometer) en zondag van
Narbonne naar Montpellier (140 km).
„Toen de tour veertien da
gen geleden begon dacht ik
dat er een „sterke outsider"
zou gaan winnen: een ren
ner, waarop niemand rekent.
Ik ben nog altijd niet van
mening veranderd. Vanaf
het begin heb ik Rik van
Looij, ofschoon hij een voor
treffelijk renner is, geen
schijn van kans gegeven. Een
man, die als algemene favo
riet start, heeft het altijd
bijzonder moeilijk. Wat voor
Rik van Looij gold, geldt nu
voor Jacques Anquetil.
Iedereen zal hem in de ko
mende dagen in de gaten houden. Mij lijkt Anquetil niet be
kwaam genoeg om deze „oorlog" te weerstaan. Vandaag of mor
gen wordt hij geklopt en is meteen de weg gebaand voor de
outsider, die ik momenteel niet graag met naam zou noemen.
Nog iets anders. Een feit is dat Jacques Anquetil, waarover
kranten worden volgeschreven, uitstekend fietst. Is Ab Gelder
mans echter een haar minder? Als Ab Geldermans een Frans
man zou zijn, zou hij de grote man zijn van deze tour en
naar mijn gevcel tourwinnaar. Valt een dezer dagen Anquetil
terug, dan is Geldermans zijn troonopvolger.
Misschien mag ik ook nog iets zeggen over Huub Zilverberg.
Hij wordt terecht een van de revelaties genoemd van deze ron
de. Hij heeft ontzettend veel werk gedaan, maar is door Lomme
Driessens nu in de steek gelaten. Ik gun Huub alles, maar naar
mijn smaak had hij na een zware Giro te hebben gereden de
tour niet moéten doen. Hij heeft teveel hooi op zijn vork geno
men en dat moet zich wreken.
