GERARD TREBERT gaat in
opdracht t.v.-films maken
Zwart o
p Wit
ONZICHTBARE BRIL
DOOR CONTACTLENS
De
:JE
HEBT ZE!:
Minter en Hinter en de verdwijn-kast
beursbengels
Van huis uit
journa
list
^^ot^ezetfc/
Nieuwe krachten
bij t.v.-secties
Luister naar
Kijk naar
Terugblik
Stem-feuilleton
Even groot als
de iris
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 7 JULI 1962
Het moet goed zijn
Op eigen benen
A. HENRICHS DIRECTEUR
VAN GELDERS ORKEST
kantoormachines
Mislukte oogst in China
(Van onze radio- en t.v.-redacteur)
Toen wü dezer dagen naar de Hilversumse flat van de televisie-regisseur Gerard
Trebert belden, kregen wü een expediteur aan de telefoon, die ons vertelde,
dat de familie druk bezig was met de verhuizing naar de nieuwe eigen woning
aan de Herenweg in het landelijke Ankeveen. De heer des huizes maakte ons met
een duidelijk, dat wij desondanks welkom waren in zijn nieuwe home, als wij
tenminste de inconveniënten, welke aan zijn verhuizing inherent zijn, voor lief
wilden nemen. Gerard Trebert hield woord en ontving ons de volgende dag reeds
in de gloednieuwe woonstee. Tijd had hij eigenlijk niet, maar bij de televisie leer
je onder alle omstandigheden werken en menig interview kwam dan ook in een
vloek en een zucht tot stand. Aanleiding voor dit intervieuw was het feit, dat
Gerard Trebert onlangs het besluit nam, om de t.v.-sectie van de AVRO te gaan
verlaten en in eigen beheer televisiefilms te gaan produceren.
Tn weerwil van de verhuizingsperike-
len de kisten stonden ten dele
nog onuitgepakt in de huiskamer
ontving de heer Trebert, onberispelijk
in kostuum gestoken, ons voor een na
dere toelichting van zijn plannen. Van
huis uit is hij eigenlijk journalist. In
de vijftiger jaren werkte hij o.a. Dij
het Dagblad van het Oosten voor de
buitenlandse militaire reportages. Twee
jaar geleden verliet hij plotseling de
journalistiek om een functie te aan
vaarden als regisseur van het nieuwe
actualiteitenprogramma „Flits", waai
de AVRO in dat najaar mee startte. De
eerste aflevering werd gepresenteerd
door Ageeth Scherphuis en Willem O.,
Duys interviewde o.a. enige bekende
musici. De reacties van publiek en pers
waren zeer prettig en van vele kanten
kwam de suggestie of wij niet een mu
ziekrubriek voor de camera's konden
brengen. Zo ontstond in feite het pro
gramma „Muziek-Mozaiek", dat in de
loop der jaren terecht veel waardering
ondervond. Maar Gerard Trebert raak
te daarmee tegelijkertijd Willem Duys
als presentator kwijt. Daarop besloot
Siebe van der Zee een proef te nemen
met de radioreporter Nico van Vliet,
die eveneens bij de radio werkzaam
was. Hij bleek een ideale opvolger en
samen met hem heeft Gerard Trebert
menig onderwerp in „Flits" gebracht,
dat vaak na afloop van de uitzending
nog urenlang stof tot gesprek in de
huiskamers opleverde.
Tnmiddels werd het werk uitgebreid
A met de nieuwe rubriek „Televizier"
en toen Nico van Vliet een studiebeurs
voor Amerika kreeg en voorlopig af
scheid nam van de AVRO-sectie werd
Fred Oster aangesteld als regisseur,
terwijl Joep Büttinghausen de zware
taak kreeg toebedeeld om van Vliet
voor de camera's te vervangen. De heer
Trebert vertelde, dat hij met gemeng
de gevoelens afscheid neemt van zijn
regiestoel bij de AVRO. Hij heeft altijd
in de meest prettige harmonie samen-
0 Zou dan nu eindelijk de allerlaatste
misstand in ons goede vaderland op
geruimd zijn? We zijn er nu al jaren
mee bezig en telkens duiken er toch
weer nieuwe wantoestand]es op waar
we gewoon maar overheen geleefd
hebben alsof er niets aan de hand
was. Nu weer met de dekens. Elke
avond kropen wij Nederlanders met
geruste harten onder een, nu het
hoogzomer wordt stijgend aantal de
kens, ons geenszins bewust van de er
gerlijke bende, die in de dekenwereld
heerste.
Maar ook daar is nu paal en perk
gesteld aan wanorde en willekeur. In
Beneluxverband zijn de dekenfabri
kanten bijeen gekomen en hebben zij
de zaak geregeld Want wat was er aan
de hand? Er diende nu voor eens en
voor altijd vastgesteld te worden wat
een wollen deken is en wat een niet
wollen deken niet is. En nu is dat ge
beurd. Er bestaan nu, goddank mogen
wij wel weer zeggen, „richtlijnen, ver
vat in de ontwerp-regeling naamsaan-
duiding voor wollen goederen, opge
steld door de Federatie Nederlandse
Wol industrie".
En wat is dus nu een wollen deken?
Want daar gaat het om. Nu, de ont-
werp-regeling opgesteld door. enfin
dat weet u al, zegt duidelijk dat „al
leen mag worden gesproken van een
geheel wollen, zuiver wollen 100 pro
cent wollen deken, wanneer deze ook
geheel uit wol is vervaardigd".... dat
had ik ook wel kunnen bedenken, zult
u zeggen, maar wacht even.... zij het
met een tolerantie van 5 procent".
Dat is nu de fijne kneep. Een deken
die voor 95 procent uit wol bestaat is
een 100 procent wollen deken. Welke
ingewikkelde wiskundige berekeninaen
het gekost heeft dit vast te stellen
laat zich slechts raden. De Federatie
heeft er nog hoofdpijn van en is der
halve, nu het resultaat van de becijfe
ringen toch veilig verankerd ligt in de
richtlijnen, vervat in de ontwerp-rege-
ling voor de naamsaanduiding voor
wollen goederen, met een aspirientje
dat voor 95 procent uit 100 procent
zuivere aspirine bestaat) onder de
Wollen deken gekropen. En dat kan
2i; veilig doen want er kan niets meer
wis gaan. Op de handel is een beroep
Qcdaan zich bij doorverkoop aan de
betreffende richtlijnen te houden en
de ten zeerste betreurde misleidende
eandnidi.ngen zullen derhalve achter
wege blijven.
En als aandachtig lezer van alle
richtlijnen en ontwerp-regelingen trek
ik de voor een intelligent lezer voor
de hand liggende conclusie uit deze
verheugende gebeurtenis en ik ga
derhalve morgen voor honderd gulden
dekens kopen, waarna ik betaal, met
95 gulden. Want alleen dan kan wor
den gesproken van een geheel zuiver
bedrag van honderd gulden indien het
ook precies honderd gulden groot is
het met een tolerantie van vijf pro-
bent.
PRAET-MAECKER
gewerkt met Siebe v. d. Zee en het
hoofd van de afdeling regie, de heer
Ger Lugtenburg. Ook de verstandhou
ding met de collega's, in het bijzonder
met Fred Oster was in deze periode
uitstekend. Een enkel woord of een
telefoontje over de uitwerking van een
onderwerp was tussen ons voldoende.
£\e moeilijkheid van een actualiteiten
programma als „Flits" is onder an
dere dat het voor de volle honderd pro
cent goed moet zijn om geslaagd te kun
nen heten. Pretentieloze programma's
hebben het, wat dat betreft, veel ge
makkelijker. Zonder de pretentie te
hebben dat wij de kijkers interessante
onderwerpen te bieden hadden, zou
het een stomvervelende dooie boel zijn
geworden. En dat hebben wij tot elke
prijs proberen te vermijden? Daarom
roemde de jury van het Prins Bern-
hardfonds deze rubriek dan ook niet
alleen als de meest creatieve actuali
teitenkroniek van het afgelopen jaar,
maar ook om de openhartige wijze
waarmee de onderwerpen werden be
sproken. Wij stelden als voornaamste
eis, dat de informaties niet alleen juist
dienden te zijn, maar waren gefundeerd
op de keiharde feiten. Daarna probeer
den wij scherp maar objectief een me
ning te formuleren over het gespreks
onderwerp. Uit de tientallen brieven
en telefoontjes welke wij geregeld na
afloop van Flits ontvingen bleek over
duidelijk de indringendheid van de
televisie. Tussen al het voorbereidend
werk door, maakten wij ook nog pro
ducties voor de N.T.S. De meest pret
tige herinneringen bewaart Trebert aan
de uitzending van de Kamerdebatten
over de Nieuw-Guinea-politiek. Hierbij
ondervond hij grote steun van zijn
journalistieke en parlementaire scho
ling, opgedaan bij de krant. Nu wist
hij zo ongeveer waar de gevoeligheden
lagen en bij de regie kon hij zich dus
verlaten op die ervaring met de came
ra's de Kamerleden nauwlettend vol
gen. Zijn grootste krachttoer was de
reportage van het zilveren huwelijks
feest van het koninklijk paar in Am
sterdam. Tezamen met de heer van
der Zee heeft hij zich wekenlang be
zig gehouden met de voorbereidingen.
Tot drie dagen voor de uitzending was
het nog niet zeker of alle geplande
technische verbindingen wel gereali
seerd konden worden. Het werd een
stralende topprestatie, maar alléén al
dank zij het feit, dat zowel de NTS'ers
als de mensen van de PTT zich ten
volle hebben gegeven.
Pn nu gaat deze jonge regisseur, die
voor de AVRO zulke opmerkelijke
produkties maakte, de t.v.-studio's ver
laten. Trebert geeft direct toe, dat het
een riskante onderneming is om een
goede job vaarwel te zeggen, om op
eigen benen te kunnen staan. Maar bij
de televisie heeft hij de waarde van
visuele voorlichting leren kennen. Zo
kwam hij op het idee om voor grote
Nederlandse bedrijven t.v.-films te
gaan maken, die deze firma's kunnen
gaan vertonen in het buitenland, bij
voorbeeld tijdens de grote commerciële
tentoonstellingen en beurzen. Je kunt
de bevolking van een vreemd land dan
tonen hoe een produkt hier in Neder
land wordt gemaakt. Of hoe de fabrièK
er uit ziet en onder welke omstandig
heden de Nederlandse arbeiders leven
en werken. Vooral de jongere naties
hebben geen benul hoe men hier leeft
en dat Nederland een van de hoogst
industrieel ontwikkelde landen ter we
reld is. Ik ga straks dus verschillende
films-in-portefeuille maken voor grote
firma's. Mijn opdrachtgevers kopen
dan bij de buitenlandse commerciële
stations zendtijd om deze t.v.-produk
ties te vertonen. De ervaring heeft na
melijk geleerd, dat de zendtijd bij jon
ge volkeren erg goedkoop is vaak
maar een paar honderd gulden per uur.
De Nederlandse industrie kan dan deze
gelegenheid aangrijpen om ter intro
ductie van een expositie in dat land
zo'n t.v.-film te vertonen.
Naast zijn eigen produkties zal Trebert
echter ook nog programma's voor de
omroep blijven regisseren als free-lance
medewerker.
(Advertentie)
"C*venals bij de andere omroepen het
geval is. wordt de televisiesectie
van de AVRO regelmatig aangevuld
met nieuwe krachten. Sinds kort zijn
reeds in dienst Bob Rooyens, die o.a.
kortgeleden „Nieuwe Oogst" regisseer
de, Bob Bremer, die de regie van Mu-
ziekmazaiek zal gaan verzorgen, Wil
Simon, die momenteel als filmer Joop
van Zijl vergezelt op zijn reis door
Nieuw-Guinea, de geluidstechnicus Fred
Bosman, Bram van Erkel, J. Venema en
de Utrechter Ruud Keers. Zij hebben
allen de regiecursussen van de Neder
landse Televisie Stichting op kasteel
Groeneveld te Baarn gevolgd. Met in
gang van 1 oktober zal dit team nog
worden aangevuld met Philippe la
Chapelle jr., tot dusverre redacteur
verslaggever van het Algemeen Han
delsblad. Laatstgenoemde zal worden
belast met de leiding van de afdeling
„Actualiteiten en documentaires". Bij
de KRO-televisie is met ingang van 1
oktober a.s. aangesteld tot redacteur
regisseur de heer Frits van der Poel,
tot op heden radio- en televisieredacteur
van het Unitas-concern. Hij is een Bra
bander van geboorte.
TAe secretaris van het Radio Filharmo-
nisch Orkest, de heer A. Henrichs
te Hilversum, gaat na 23 dienstjaren
de radiowereld verlaten in verband met
zijn benoeming tot directeur van het
Gelders Orkest. Reeds in 1938 trad hij
in dienst van de radio bij de VARA.
Na de oorlog kreeg hij een aanstelling
bij de afdeling lichte muziek van radio
Herrijzend Nederland. Na enkele jaren
werd hij chef van de vocalistenafdeling
bij de Nederlandse Radio Unie. Sinds
1959 is hij secretaris van het Radio Fil
harmonisch Orkest en bekleedde hij
dezelfde functie bij de nationale pro
grammacommissie. Het ligt in de be
doeling van het bestuur van de Neder
landse Radio Unie om straks beide
functies te splitsen en twee personen
aan te stellen in de ontstane vacatures.
Zaterdagavond speelt om 20.05 uur op
Hilversum I )402 m - fm 92.6 mhz kan.
19) de marinierskapel. Om 20.40 uur
volgt Malando en zijn orkest. De ru
briek Op de oude toer wordt om 21.50
uitgezonden en om 22.20 uur is er een
nabeschouwing over de tour van de toe
komst. Tenslotte volgt om 23.10 uur de
Platenmarkt.
De KRO presenteert op Hilversum II
(298 m - fm 96.8 "mhz kan. 33) om 20.10
uur een recital van de bariton Bernard
Kruysen. Om 21 uur kunt u luisteren
naar De Plat.enkoffer en om 23 uur mu
siceert het Residentieorkest o.l.v. Willem
van Otterloo.
Zondagochtend is er om 8.30 uur op
Hilversum I Weer of geen weer en om
11 uur volgt het programma Zondagmor
gen zonder zorgen. Om 12 uur speelt
Divertimento o.l.v. Gerard van Kreve
len. De rubriek „Op de plaatrust"
wordt om 14 uur uitgezonden en om
15.15 uur speelt het Nederlands Kamer
orkest o.l.v. Simon Goldberg. De avond
wordt om 20.05 uur ingezet met muziek
uit drie windstreken. Het blijspel „De
huisbaas" wordt om 20.45 uur uitgezon
den. Vervolgens spelen om 21.45 uur de
Skymasters en om 22 uur volgt het
programma Rijkdom der welluidend
heid". Tot besluit is er om 23.00 uur een
uitzending van het studentenbal.
Op Hilversum II zendt de KRO zon
dagochtend om 8.30 uur de hoogmis uit
welke wordt opgedragen in de parochie
kerk van St.-Janssteen. Om 12.25 uur
volgen Beierse klanken. De melodieën-
cascade wordt om 13.05 uur uitgezonden
en om 14.10 uur gevolgd door een con
cert door het Residentieorkest o.l.v. Wil
lem van Otterloo. Het avondprogramma
vermeldt om 20 uur een vakantieklank
beeld over Denemarken, om 21.30 uur
gevolgd door de rubriek- „Do-re-mi". Tot
besluit worden om 23.45 uur duetten van
Ludwig van Beethoven ten gehore ge
bracht.
(Advertentie)
RUYS
Zaterdagmiddag om 14 uur is er een
directe reportage uit Wmbledon met
commentaar van A. C. van Swol en W.
Duys. Om 17.00 uur volgt het jeugdpro
gramma van de AVRO en om 17.35 uur
is er een gedeeltelijke reportage van de
zweminterland tussen Nederland en West
Duitsland in Rhenen.
Zaterdagavond om 19.30 uur brengt
de AVRO de dierenfilm „Langs berg en
dal", om 19.50 gevolgd door Televizier.
Na het journaal volgt om 20.30 uur een
muzikaal, intermezzo getiteld Zing met
ons mee. Om 20.50 uur is er in tegen
stelling met de aankondiging in de gid
sen geen reportage over Lief weertje
maar van de Larense kermis. Om 21.20
uur kunt u kijken naar de Rapsodie
der zotheid, een amusementsprogramma
met o.a. De Wama's, de Spotlights en ve
le landen. De elfde aflevering van Mijn
zuster Eileen begint om 22.25 uur.
Zondagmiddag om 12 uur is er een
rechtstreekse reportage uit Praag van
de wedstrijden om het wereldkampioen
schap turnen. Om 14.30 uur volgt een
nieuwe uitzending van de zweminterland
tussen Nederland en West-Duitsland in
Rhenen. Daarna om 17 uur schakelt men
opnieuw over naar Praag voor de turn-
wedstrijden.
Zondagavond is er om 19.30 uur het
weekoverzicht van het NTS-journaal. Om
20 uur volgt de rubriek Sport in beeld
De NCRV vertoont vervolgens de zeven
de aflevering van De reis van hun le
ven. Aline Markus bladert om 20.45 uur
in een sprookjesboek en om 21 uur volgt
het t.v.-spel „Een man van gewicht" on
der regie van Gerard Rekers. Medespe
lenden zijn Hans Tiemeyer, Allard v.d.
Scheer, Tine de Vries en Henk Molen
berg. Het is een herhaling van 15 februa
ri 1961. Onder de titel „Morgen bren
gen" volgt om 21.25 uur een reportage
van een driedaags transport. Onder re
gie van Wim Hartingsveld spelen Jan
Huckride, Nap de Klijn, Paul Godwin
Carel van Leeuwen Boomkamp en Lion
Groen het vermaarde Forellenkwintet
van Schubert. Ds. A. van den Bosch uit
Ginneken houdt de dagsluiting.
MOP
Hier de laatste Kennedy-mop
die momenteel in de V.S. gretig
verteld wordt.
Jack, Bob en Ted zitten op een
vlot, midden op de oceaan. Het
gaat stormen en het vlot ver
gaat. Wie wordt er gered?
Het Amerikaanse volk na
tuurlijk.
LES
En dit stond dezer dagen te lezen in
een Amerikaans tijdschrift.
De laatste Amerikaanse presiden
ten hebben hun volk een les geleerd:
Roosevelt bewees, dat men levens
lang president kon zijn.
Truman bewees, dat iedereen pre
sident kon worden.
Eisenhower bewees, dat Amerika
geen president nodig heeft en Ken
nedy bewees, dat het gevaarlijk kan
zijn een president te hebben.
LANG
„Het ziet er naar uit, dat wij
eerst acht jaar Jack zullen krij
gen, dan acht jaar Bob en daar
na acht jaar Ted. En dan is het
1984", verzuchtte een Ameri
kaans senator dezer dagen wan
hopig.
STERK
Een man kreeg bericht, dat hij
55.555 dollar had geërfd van een
lang-vergeten oom. Of hij maar eens
een bezoek wilde brengen aan de
notaris.
De notaris woonde in de 55ste
straat op nummer 555 en toen de
man daar arriveerde bleek het kan
toor van de notaris te zijn geves
tigd op etage 55, kamer 5555.
„Een fantastische samenloop",
dacht de man en hij besloot zijn geld
te steken in een fonds, dat op 55
genoteerd stond. Na 55 dagen blijkt
het fonds 55 punten te zijn opge
lopen. De man verkoopt en maakt
grote winst.
De man koopt' een deelnemerslijst
van paardenrennen en het klinkt
fantastisch in de vijfde race blijkt
een paard te zullen starten, dat
„vijf-maal-vijf' heet.
Hij zet al zijn geld op dat paard.
Het beestje komt aan als.... num
mer vijf.
„Marie, zet die zotte hoed af. Ik
mocht me eens vergissen"
In elke detective-story treft men „stille
getuigen" aan, dat wil zeggen zaken en
omstandigheden, die de politie aanleiding
kunnen geven een mysterie op te lossen.
Rond dit soort stille getuigen had de KRO
in samenwerking met de rijkspolitie een
documentaire opgezet, bedoeld als recon
structie van een merkwaardig geval uit
de dossiers der rijkspolite. Dit geval be
helsde de schijnbaar gewelddadige oo .d
van een oude boer in het Brabantse St.-
Michielsgestel. Dank zij vlug en knap
speurderswerk en inschakeling van spe
cialisten kon de zaak spoedig tot ophel
dering worden gebracht en bleek de
moord geen moord te zijn, doch een ge
compliceerd dodelijk ongeluk. De „naar
het leven" opgezette documentaire leek
in details soms langdradig, naderhand
bleek het nüt van het uitspinnen dezer
niet voor jeugdige kijkers geschikte de
tails echter, want het geheel werd ei
interessanter en begrijpelijker door. Al
les was dusdanig opgezet dat de kijker
de ontrafeling van de moord bij wijze
van spreken op de minuut kon volgen
Het was goed werk, waarbij de kijkers
een inzicht kregen in het actief zijn van
het rijkspolitieapparaat.
De KRO kan ook in andere opzichten
tevreden zijn over de gepresenteerde
avond. Niet alleen kwam men met een
grappig (Amerikaans) tekenfilmpje voor
de dag, maar ook met wat toeristische
ronddwalerijen door verschillende we
reldsteden en een lacherig slot in de
vorm van een ditmaal kluchtige Jack
Benny-show. W. v. B.
39)
„Kalm nu maar, Diephout", zei mijn-
heer Van Markesteyn daarom. Hij had
werkelijk mei de man te doen Het
heeft jou allemaal nogal aangegrepen
denk ik zo. Drink nog maar eens
Bea snelde weer toe met het glas wa
ter en Ronald wou weer beginnen met
de nestor van de zaak op de rug te
kloppen.
..Het gaat wel weer", piepte Diephout,
„maar toen meneer Van Voorst tegen
mijn botten sloeg, dacht ik dat ik er
in zou blijven."
Nu lachte Van Markestyn zijn zenu
wen weg. Wat een idiote situatie! „Je
had hem bijna knock-out geslagen", riep
hij schaterend tegen Ronald, Die keek
zeer beteuterd naar zijn handen, alsof
tot hem doordrong, dat die zojuist bij
na met het bloed van een bejaarde
procuratiehouder waren bevlekt.
„Nou", onderbrak Oom Dorus de lach
bui van Bea. „nu vertelt Diephout zijn
aandeel in deze malle zaak.
En Diephout vertelde, eerst hakkelend
doch later met steeds meer verve en
pathos. Het meeste wisten zijn baas
Bea en Ronald reeds. Over zijn „brand
houtjes" sprak Diephout wijselijk niet.
Gode zij dank had Bob ook met gerept
over Diephouts zakelijke bedoelingen
met de maskerade.
Toen Diephout zijn „knappe plannetje
geheel uiteen had gezet, vroeg Van Mar
kesteyn: „Maar man. waarom heb je
in godsnaam zo iets idioots op touw ge-
zet
Diephout keek zijn baas innig, zij het
tevens wat waterig aan: „Het was om
juffrouw Evenblij", sprak hij plechtig
Om Bea???" vroeg Van Markesteyn
"Om Bea???" riepen Ronald en Bob
tegelijk en Bea zelf zuchtte: ,Om mij??
De procuratiehouder knikte. „Meneer
Van Markesteyn begrijpt me wel ant
woordde hij schuchter.
„Meneer Van Markesteyn begrypt
niks", riep de commissionair boos. „Hoe
kan ik in 's hemelsnaam weten, dat JiJ
ook al verliefd op haar bent
Diephout trok de schouders in. zo hevig
schrok hij van die drieste conclusie.
„Ik heb het niet over mezelf zei hij
met een benepen stemmetje en hij keek
daarbij zo verslagen naar zijn werkge
ver, dat diens gedachten plotseling een
nieuwe impuls kregen. Die vroeg niet
verder meer, doch nam zelf het initia-
tief.
„Mensen", zei hij, „we hebben nu van
zowat iedereen bekentenissen gehoord.
Ik wil niet achterblijven. Diephout heeft
in zijn relaas van zo even één ding o-
vergeslagen. Dat deed hij blijkbaar,
om mij te sparen, niet waar? (Diephout
knikte) Ronald heeft me bekend, dat hij
begonnen is, zijn leven te beteren. Bob
hoorden we ook al, maar bij alles is er
door mij nog niets over mezelf gezegd.
Door wat Diephout vertelde is me dui
delijk geworden, dat hij had willen op
treden als eh...huwelijksmakelaar tus
sen Bea en...mij."
Allen, behalve Diephout zelf, schoten
overeind: „U????"
Bea kreeg een hoogrode kleur. Oom
Dorus knikte haar hartelijk „Vaderlijk"
toe en besloot: „Veel succes heb je niet
gehad. Diephout, met je goed bedoelde
pogingen. Het was dan ook wel wat erg
amateuristisch. Wat jij deed kan des
noods ook nog op de Beurs, maar dan
in het volle leven...met levende mensen
...nee, dat gaat te ver. Hij slaakte a-
brupt zijn betoog, toen hij zag, dat Bea
onrustig op haar stoel heen eh weer
schoof. Oom Dorus zei: „Wat is er, Bea,
wil jij ook een bekentenis doen? Maar
wees voorzichtig, kind..."
„Een bekentenis..", zei Bea. „Ja
en toch weer niet. Ik ben een beetje
overstuur, geloof ik...door alles wat er
vandaag gebeurd is.„Eerst bij die nota-
ris en nu hier weer..."
Iedereen keek haar vol aandacht aan
en van de weeromstuit kneep zij de lip
pen stijf opeen. .Wat is er?" vroeg
Oom. „zeg het maar gerust..."
„Nu ja...", begon Bea weer, „...ik ben
eigenlijk wel een lont in het kruitvat
geweest, hier bij jullie..." Ze keek hul
peloos naar Ronald, die de wenk prompt
opvolgde.
„Ik begrijp het al, geloof ik", zei hij.
„Bea heeft zo juist ontdekt, dat wij al
lemaal, eh...haar wel heel erg aardig
vinden, om het zo maar eens voorzich
tig uit te drukken. Dat bezwaart haar
vermoed ik. Heb ik gelijk, Bea?"
Zij knikte Ze had niet verwacht, dat
de zaak zich op deze bijna dramatische
manier zou toespitsen. Waar was haar
zelfvertrouwen, dat haar steeds had ge
holpen? Daar zat ze nu met die man
nen, die allemaal om een aparte reden
recht hadden op een plaatsje in haar
hart. Allereerst Oom Dorus, die goeie,
trouwe, beste oompje met zijn vaderlij
ke bezorgdheid. Hij was welbeschouwd,
de enige echte cavalier.
En dan Bom, die instuimige Bob, met
zijn vele ambities, die voor haar toch
maar die zotte vertoning bij de notaris
had aangedurfd...En tenslotte Ronald,
die...ja, wat moest je nu van hèm vin
den? Hij was als het mannetje uit de
maan. Als je wilde kon je hém zien.
Hij bleef steeds lokkend en wenkend...
Bea vermande zich: „Ik vind het zo
naar, dat ik in jullie leven ben komen
binnenrollen", zei ze zacht. „Hoewel...
ik hou eigenlijk van jullie allemaal...stuk
voor stuk... maar steeds op een andere
manier..." Diephout kuchte gegeneerd.
Oom Dorus hielp haar. „Bea, lief kind"
zei hij hartelijk. „We begrijpen het. Jij
zit nu overhoop en je geeft jezelf de
schuld van de situatie.. Maar zo is het
niet. Wij, dwaze kerels die we zijn, heb
ben die gekke toestand geschapen en jij
bent de enige die er als normaal mens
doorheen bent gewandeld- Ik heb het
vermoeden, dat jij denkt, dat wij nu een
uitspraak vSm je verwachten. Bea, meid,
wat wil je zelf? Zullen'we deze zitting
opheffen en dat jij alles nog eens goed
overdenkt...of wil je nu je keus bekend
maken? Heb je eigenlijk wel kunnen
kiezen?"
Weer knikte Bea. Zacht, maar dui
delijk verstaanbaar, zei ze: „Ik heb de
man gekozen, die mijn belangen het best
behartigd heeft..."
Oom Dorus voelde, dat een blos hem
naar de wangen steeg. Ook Bob werd
onrustig. Bea had zich nauwelijks uitge
laten over zijn escapade naar de notaris.
Tenslotte...och nee, geen kans, zeg!
Ronald keek Bea diep aan.
Oom Dorus had zich weer zo ver her
steld, dat hij rustig vragen kon: „En
wie heb je dan wel gekozen, Bea?"
Zij gaf geen antwoord, maar ze nam
Ronalds hand en keek haar oom aan,
alsof ze hem excuus vroeg. Die sloeg
de ogen neer en slikte iets weg. Tot
hem drong door, dat hij tot de laatste
seconde had gehoopt...de dwaze hoop van
een oud man.
Bob keek strak naar het raam. Bui
ten vielen de eerste, zware regendrup
pels. Diephout kuchte weer ietwat gege
neerd.
(wordt vervolgd)
Niet minder dan een derde gedeelte
van de bevolking behoort tot de groep
*van de „brildragers".
Velen zien het dragen van een bril
als een noodzakelijk kwaad, maar geluk
kig heeft de industrie er vooral de laat
ste j'aren voor gezorgd, dat een bril
geen ontsierend element meer is.
Niettemin zijn er velen, die iets tegen
het dragen van een bril hebben; man
nen vanwege hun beroepsbezigheden,
waarin het dragen van een bril stoort,
en vrouwen die vinden dat een bril hen
beslist misstaat.
Voor deze categorieën zyn de contact
lenzen een uitkomst.
Sedert de toepassing is er veel over
de contactlens geschreven en gesproken
door voor- en tegenstanders.
Vooropgesteld, dat niets idealer is dan
ogen die géén correctie door middel
van optisch glas behoeven, kan toch
worden gezegd, dat de contactlens de
laatste jaren in een sterk gevoelde be
hoefte is gaan voorzien. Met name in
Amerika zijn ze zeer gewild,, temeer
omdat men er daar in geslaagd is de
contactlens zodanig te verfijnen, dat het
overgrote deel van de bezwaren is ver
vallen.
De in Amerika al zo populaire plastic
contactlens is niet groter dan de iris
van het oog en bovendien volkomen on
zichtbaar. Zelfs op korte afstand is het
niet mogelijk te onderscheiden of iemand
nu wel of geen contactlenzen draagt.
Het oogvocht houdt het kleine bijna ge
wichtloze lensje prachtig op zijn plaats.
Men kan de contactlenzen net zo lang
laten zitten als men dat wenst Velen
laten ze zelfs wekenlang op hun'plaats,
hetgeen blijkbaar zonder bezwaar kan
worden gedaan. Meer gebruikelijk is
evenwel de lenzen 's avonds voor het
naar béd gaan te verwijderen en 's och
tends weer op hun plaats te brengen.
Dit kan met een eenvoudige handgreep
gemakkelijk geschieden.
In de Verenigde Staten worden deze
kleine contactlenzen als het ware „over
de toonbank" verkocht.; vele honderd
duizenden Amerikanen voelen zich ge
lukkig met hun onzichtbare bril: Ook
in Engeland zijn de contactlenzen inge
burgerd. Nu komt Nederland aan de
beurt. Twee opticiëns hebben bij het
Engelse bedrijf, dat de nieuwe Ameri
kaanse contactlenzen vervaardigt, een
opleiding gevolgd en zullen zich nu met
de deskundige medewerking van ge
vestigde oogartsen bezighouden met het
„aanmeten" van de onzichtbare brillen
op Nederlandse ogen.
De vervolmaking van de contactlen
zen, zoals die dus nu ook in ons land
verkrijgbaar zijn, stelt degenen die om
welke reden dan ook geen „bril op de
neus" willen hebben, maar er toch een
behoeven, in staat goed te zien, zonder
dat anderen zien, dat zij in feite bril
drager zijn. Ook voor degenen, die een
bril moeten dragen met extra dikke
glazen, is het mogelijk met een onzicht
bare bril goed ziende door het leven
te gaan.
Volgens Chinezen, die uit communis
tisch China in Hongkong zijn gekomen,
is de oogst in de gebieden van Kanton
en Koyioe volledig mislukt door over
stromingen.
De rivieren in deze gebieden waren
buiten hun oevers getreden. Radio-Kan
ton berichtte dat hoewel het water aan
het dalen was, er constant mensen op
wacht stonden.
13-2. Het ezelskarretje van Maestro Boz-
zoroni was inmiddels al een heel eind
buiten Pebbel gekomen. Minter en Hin-
ter hadden ieder een hoge hoed opge
zet en probeerden elkander een schop
pen heer uit het oor te toveren, waarbij
het konijn Bianco en de zwijgzame kip
misprijzend toekeken, want het lukte he
lemaal niet.
„Wanneer gaat u ons leren toveren,
meneer?" riepen zet
Maestro Bozzoroni' draaide zich om
op de bok en liet de keuze van de weg
verder over aan Alessandro, de ezel.
„Ah, knapen, geen oude tovernumme-
ro's. De heer Zumpf heeft ze afgekeurd.
We moeten een nieuw nummero vinden.
Een groots en geweldig. Een fantastico!"
„Kunnen we de kip niet veranderen
in hartenvrouw?" stelde Minter voor.
voor.
„Ach, het kip is mijn oudste nummero.
Niet goed, meneer. Het is te dik en
kan niet meer in mijn binnenzak," zucht
te Bozzoroni.
„Kunnen we dan iets doen met Ales
sandro?" piepte Hinter.
Op dat ogenblik hield de kar ineens
stil.
„Ah knaap!" riep Bozzoroni ongeluk
kig uit. „Zeg toch niet hardop Alessan
dro. Nu blijft de ezel staan en dat duurt
een uur
Er zat niets anders op dan uit te stij
gen en de tijd te korten met e cnpick-
nickje aan de kant van de weg.
