JAN JANSSEN wordt door
bandenpech teruggeslagen
Zege voor aartsvijand
van RIK-VAN LOOIJ
Klassement ongewijzigd
Grote
Wimbledon-
figuur
Enthousiasme voor Ab
^sloto 7
Emiel Verstraete en Jan
Hugens in voorste rijen
PORTRET
ETAPPES
WENS
VONDST
ENQUETE
ANTWOORD
VERSLAG
In Kleine Ronde
Nederland le
Henk Nijdam 4e
in Bayonne
Willy Schroeders
houdt gele trui
MIJN MENING
Valpartijen
oitrprijH/raacf
Oranje herstelt zich
Knap staaltje
Van kop af
door
JAN PIJNENBURG
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 4 JULI 1962
Tour
SNELLE WILLY VANNITSEN
OVERWINNAAR TE BAYONNE
BAYONNE, 3 juli. (Van een speciale verslag
gever).
Waar blijven zij, de geroutineerde Tourrijders?
Op de smalle betonnen wielerpiste in de stad
Bayonne, die haar naam heeft geschonken aan
een heerlijke soort ham, won Willy Vannitsen
dinsdagmiddag de tiende etappe in de spurt van
bijna het gehele peloton. En daarmee had voor
de zesde maal in tien dagen een debutant beslag
gelegd op de ritzege. Alleen André Darrigade,
Robert Cazala, de Italiaan Mineri, de Belg Daems
en Jacques Anquetil hebben in dit eerste ge
deelte van de Tour vóór de bergen overwinnin
gen kunnen behalen.
Er is nu een situatie geschapen, die in vorige jaren onbestaanbaar
was. Zij zqn er nog wel, de ritwinnaars van 1961. Om er maar een paar
te noemen: Planckaert, Stablinski, Forestier, Carlesi en Pauwels, maar
hun rijk is geëindigd met de komst van de merkenploegen, die tal van
goede weg- en baansprinters hebben meegebracht. De resultaten van
de afgelopen tien dagen spreken voor zichzelf. Hetzelfde geldt trou
wens in nog sterker mate ten aanzien van de dragers van de gele
trui. Alleen André Darrigade heeft drie van de tien dagen het gouden
maillot om de schouders gehad, maar voor het overige was dit be
geerde kledingstuk in handen van nieuwkomers: Altig en Schroeders,
en Ab Geldermans, die, ook al is dit dan zijn derde Tour met zijn
26 jaar zeker nog niet tot de routiniers gerekend mag worden. De
jeugd heeft in een stormachtige aanval de grote namen van het nabije
verleden opzij gedrongen. De wielersport en in het bijzonder de Tour
de France kan dit alleen maar ten goede komen.
Rudy Altig leek op de 500 meter lange piste in Bayonne zijn derde
etappezege te gaan behalen. Hij was in derde positie de baan opge
komen, spurtte verwoed, maar hij was te vroeg begonnen. Bovendien
kon de Duitser niet goed uit de voeten met de fiets van Pierre Ever-
aert, die zijn rijwiel een paar kilometer vóór de eindstreep aan de
Duitser had afgestaan, toen in diervs achterwiel en spaak brak. Rik
van Looy, die aan het wiel van de wereldkampioen achtervolging was
meegegaan, in de hoop nu eindelijk eens zijn faam met een overwin
ning te kunnen onderstrepen, had op het verkeerde paard gegokt.
Want buitenom kwamen de Italiaan Benedetti en de Belg Vannitsen,
van welk tweetal Vannitsen het scherpst geslepen eindschot bleek
te hebben. Altig eindigde op de derde plaats en had daarmee toch
bereikt, dat zijn positie in het puntenklassement zelfs nog werd ver
sterkt. Want nu Darrigade het eens zonder de steun van Bas Malie
paard moest doen, kwam hij niet verder dan een 16e plaats. En juist
op baantjes als hier in Bayonne, in het voorportaal van de Pyreneeën,
heeft „Dede" in het verleden zovele overwinningen behaald.
De reactie op de drie voorgaande da-in de schaduw van nieuwe opgegroeide
gen, waarin het tempo tot ongekende bomen,
hoogten was gestegen, is niet uitgeble- TZ I
ven. De etappe van Bordeaux naar
Bayonne, over de haast eindeloze rechte
wegen door Des Landes, werd door de
renners tot de rustdag verklaard, waar
naar de vermoeide karavaan dagenlang
heeft uitgezien. Eindelijk namen de ren
ners het er van en konden de volgers
ongestoord een dagje luieren, soms ver
vooruit rijdend om rustig te gaan lun
chen, want men voelde het wel: vandaag
zou er niet veel gebeuren. Met de bergen
in het vooruitzicht, had het veld een
adempauze ingelast die, ondanks de hit
te, de gehele karavaan goed heeft ge
daan.
Helemaal zonder activiteiten ging het
toch niet. Vrijwel onmiddellijk na het
startschot in de buitenwijken van Bor
deaux lanceerde een klein groepje ren
ners een aanval, maar nadat er nog vier
kilometer waren afgelegd, had de „coa
litie" de rust hersteld. In gesloten for
matie trok het veld door de Puch, waar
een simpel, maar indrukwekkend monu
ment herinnering levend houdt aan de
verschrikkkelijke bosbrand, die hier in
de zomer van 1949 heeft gewoed. Niet
minder dan 80 helpers verloren het leven
bij deze brand die 130.000 hectaren bos
verwoestte. De bewoners van Des Lan
des zal deze verschrikking hun leven
lang bijblijven. Maar de natuur heeft
zich in de afgelopen dertien jaar weer
voor een goed deel hersteld en dus kon
Dit was weer zo'n ouderwetse Tour
etappe om bij in slaap te vallen. Zelfs in
de rennerskaravaan werd er af en toe
gedommeld en dat kwam de Italiaan Cal-
vanin duur te staan. Zonder dat er enige
gegronde aanleiding toe bestond, stortte
Galvanin plotseling tegen het plaveisel
en liep daarbij een aantal verwondingen
op. Die gingen hem tenslotte zoveel hin
deren, dat hij met zes minuten achter
stand in Bayonne binnenkwam.
Pas na 75 km kwam er weer enig leven
ui het veld. Een twaalftal renners o.w.
Frangois Mahé, Bruni, Van den Berghen
2?mi ™aakzame drager van de gele trui,
Willy Schroeders, trachtten aan de aan
dacht van de anderen te ontsnappen,
maar kregen geen kans.
Het duurde weer 50 km voordat een
nieuwe groep met Bas Maliepaard. Piet
van Est en Robert Cazala een poging
waagden. Dat was enkele kilometers na
de ravitaillering in Castets (113).
Zij namen 100 meter maar toen Dar
rigade in een vertwijfelde poging om dan
in zijn geboorteland tenminste de gele
trui te heroveren met Benedetti naar dit
bruggehoofd wilde springen, zetten
Schroeders en Van Looy zich aan het
hoofd van het veld en trokken dit weer
bij.
Er was geen ontkomen aan, ook niet
den de renners af en toe wat bijkomen voor Cazala, Milesi en Pauwels na 136
km in St. Geours de Marenne: evenmin vlucht
voor Roger Daems en de Italiaan Barale.
in de laatste tien kilometer op de smalle
bochtige wegen naar Bayonne.
Schroeders was zó gecharmeerd
van de gele trui, dat hij, met be
hulp van Van Looy geen enkele
toestond. Bijna het volle
dige peloton, waarin zich ook alle
Nederlanders bevonden, kwam op
de baan in Bayonne aan en dus
kwam er bijna geen enkele wijzi
ging in het algemeen klassement.
Snapshot van de finish te Bayonne.
V.l.n.r. de Italiaan Benedetti, die twee
de is geworden; winnaar Vannitsen,
de Fransman Graczyk, die als vijfde
eindigde; de Fransman Viot, die vierde
werd en de Duitser Rudi Altig, die
beslag legde op de derde plaats.
Neen, nu is het toch echt niet
moeilijk om de achternaam te
vinden van de hiernaast afge
beelde renner. Hij is dit jaar
niet in de Tour de France aan
wezig. Zeer waarschijnlijk is
het, dat hij, gezien zijn leeftijd,
niet meer in de Tour zal komen.
Hij speelde er echter een grote
rol in, want hij was de eerste
Nederlander, die ooit een gele
trui veroverde. Heel lang had
hij daar op dat moment geen
plezier van, want een dag later
viel deze Nederlandse renner
in een diep ravijn. Omdat deze
coureur echter van „ijzer" was
en is, kwam hij er praktisch
zonder kleerscheuren af.
Wie is de renner op deze foto?
BAYONNE, dinsdagavond. (Van een speciale
verslaggever).
De tactiek van de Nederlandse equipe in de
Ronde van de Toekomst slaagt tot dusverre
voortreffelijk. „Gokken op het ploegenklasse-
ment" was het devies van Jefke Jansen. Welnu,
in Bayonne reed na de aankomst van de tweede
rit voor de tweede maal in successie het Oranje
team een ererondje als winnaar van de dagploegenprijs. Met twee
overwinningen is de eerste plaats dus momenteel stevig in handen
van Nederland.
Dat Jan Janssen zijn in Bordeaux veroverde gele trui af moest staan aan de
Spanjaard José Momene Campo, kortweg Momene genaamd, was voor de Noot
dorper persoonlijk natuurlek niet zo leuk, maar een ramp betekende het aller
minst. In de kopgroep van veertien renners, die met een aanzienlijke voorsprong
finishten, bevonden zich namelijk niet minder dan drie landgenoten Henk Nijdam,
Miel Verstraete en Jan Hugens.
gezet, waarbij eerst een groep met de
Jongh, Hugens en Verstraete aansluiting
kreeg en even later óók Van Kreuningen
die in gezelschap van vijf andere cou
reurs 'n succesvolle sprong naar de kop
maakte. Toen tenslotte de balans kon
worden opgemaakt bleek, dat de kop
groep uit ongeveer 50 renners bestond
en met dit grote aantal was het niet ver
wonderlijk, dat het peloton weldra de
rust kon herstellen. Bij de ravitaillering
in Castets (na 113.5 km) kwam de her
groepering tot stand, waarna men dacht
wel even rustig te kunnen gaan eten.
Het kwam er nauwelijks van. Op het
moment dat het peloton de staart van
de kopgroep bereikte, werd er voorin op
nieuw fel gedemarreerd. Lex van Kreu
ningen en Kees de Jongh behoorden tot
de rustverstoorders, alsmede Miel Ver
straete. De eerste twee vielen terug,
maar hun vervangers stonden klaar.
De etappe van deze dinsdag heeft in
het teken gestaan van een groot aantal
ontsnappingen. Van rust was geen sprake
Zodra een groepje was teruggehaald, na
men een aantal anderen het offensief
over.
De Nederlandse formatie heeft niet de
bedoeling gehad de trui van Janssen
met hand en tand te verdedigen. Hugens,
Nijdam en Van Kreuningen, eveneens
goed geklasseerd, zouden om beurten
mee in de aanval gaan, als zij daar de
kans toe kregen en in de praktijk lukte
dit plan uitstekend.
Nijdam was waakzaam, toen na nau
welijks tien kilometer een groep met
o.a. Gomez del Moral en Petterson het
peloton achter zich liet. Van Kreuningen
maakte deel uit van een uit 19 renners
bestaand leidend peloton, dat zich na
36 km afscheidde. In de grote slag, welke
na ruim 60 km ontbrandde, bleken na
het optrekken van de kruitdamp welge
teld vier landgenoten van de partij te
zijn.
De gang van zaken scheen aanvanke
lijk voor Nederland niet zo gunstig.
Twaalf man, onder wie de Fransen Ba-
zire en Arze, de Belg Vastiau en de Fin
Hautelahti, namen de leiding en zes an
deren bij wie Jaisli, de actieve Gomez
del Moral en Carton, een van de Franse
troeven, volgden spoedig.
De oranjeploeg was snel van de schrik
bekomen. Een tegen-offensief werd in-
Henk Nijdam toonde de volgers zijn
klasse, door uit het peloton gekomen in
één ruk door te „stomen" naar voren en
zich na een felle jacht bij de kopgroep
te voegen. Jan Hugens volgde, tezamen
met een Fransman even later zijn voor
beeld. Het plan van Jefke Jansen was
volledig geslaagd. Drie Nederlanders
vóórin tegen twee Fransen, terwijl de
overige landen slechte door één man wa
ren vertegenwoordigd. Dat de Span
jaard Momene en de Italiaan Partesotti
daar nog bij kwamen, was voor het
ploegenklassement van weinig belang.
Indien de vlucht zou slagen, was de eer
ste plaats zeker voor Nederland.
Het liep allemaal voortreffelijk. Steeds
groter werd het verschil met de hoofd
macht en reeds ver vóór Bayonne was
het duidelijk, dat de veertien koplopers
niet meer achterhaald zouden worden.
De winst werd nog uitgebreid tijdens de
beklimming van de Cöte Cours ruim 20
kilometer voro de finish. Op de smalle
bochtige wegen konden de vluchters be
ter uit de voeten dan de grote hoofd
macht en op de top, waar Gomez del
Moral als eerste doorkwam, gevolgd
door Heeb en Carton, bedroeg de winst
reeds ongeveer drie minuten.
Daar kwam nog méér dan een minuut
bij in de laatste fase van de strijd, toen
enkele malen een renner alleen trachtte
weg te komen.
Gezamenlijk arriveerden de veertien
op de wielerbaan te Bayonne. De Span
jaard Momene nam de leiding, Henk
Nijdam kwam in een gunstige derde po
sitie de eerste ronde uit. De man uit
Eelderwolde, die bij een etappezege de
gele trui zou hebben veroverd, indien
althans Momene geen bonificatie zou
krijgen, had echter niet voldoende re
serves meer voor een eindsprint. Heel
verwonderlijk was dit niet, aangezien
het zware werk in de kopgroep hoofdza
kelijk door de Nederlanders was opge
knapt. Tot verrassing van velen, en óók
van zich zelf, zegevierde Momene van
kop af, zodat hij tevens leider werd in
de algemene rangschikking. Na hem
flitsten in volgorde de Italiaan Pogiali
Gomez del Moral en Henk Nijdam over
de eindstreep.
De overige Nederlanders zaten in het
ruim vier minuten later binnenkomende
eerste peloton met uitzondering van
Lex van Kreuningen en Raf Gysel, Van
Kreuningen ,die steeds voorin te vinden
was geweest, had te veel van zijn krach
ten gevergd. Hij bevond zich in het
tweede peloton, maar was toch niet de
laatste Oranje-man. Vele minuten later
arriveerde namelijk pas Raf Gysel.
De in België woonachtige Nederlander
maakte een zeer vermoeide indruk, maar
op een vraag of hij gelost was, had hy
toch nog een spits antwoord klaar: „Ge
lost, welnee, ik heb de laatste 40 kilo
meter alleen gereden".
ictiefoto van John G. Fraser, de jon
gere broer van Neale Fraser. genomen
tijdens de kwartfinales op Wimbledon.
John is hier in strijd gewikkeld met
Ken Fletcher, die hij in de derde set
met 6-4, 6-1, 6-4 wist te verslaan,
waardoor hij de halve finale bereikte.
Ook broer Neale bereikte de halve
finale door te winnen van de Mexicaan
R. H. Osuna.
„Ik heb sinds de start in Nancy
geprobeerd om een etappezege
te behalen. In Spa was ik er
dicht bij en in Herenthals ook
Maar nu is het dan eindelijk ge
lukt", zei een begrijpelijk enthou
siaste Willy Vannitsen na zijn
zege in Bayonne. Eindelijk kreeg
de op de 8e februari 1935 in Goyer
bij Luik geboren renner zijn
overwinning. Met enkele centi
meters versloeg hij de snelle
Italiaan Rino Benedetti. De zege
van Vannitsen is verwonderlijk,
want Belgische journalisten
waren voor de aanvang van de
tour van mening, dat Willy het
geen vijf etappes vol zou houden.
De reden van deze veroordeling
is de wispelturigheid van deze
Belg. Hij is helemaal niet
het type van de dwangarbeider,
maar dat van de flyer. Vannitsen
en dat bewees hij in deze tour
al voldoende is een bijzonder
knappe sprinter.
De renners van de grote en kleine
tour rijden vandaag weer op het
zelfde parkoers. Zij trekken van
Bayonne naar Pau over een afstand
van 155,5 kilometer. Het is de laatste
etappe alvorens de grote bergen in
't geding komen. Als voorproefje moet
er een berg worden genomen van de
derde categorie, de Osquich.
Jean Craczyk, die in Bordeaux-
weer een naast een etappezege greep,
is de kamergenoot van onze eigen
Ab Geldermans. De beide renners zyn
dikke vrienden. Zij spreken nergens
anders over dan over de tour. Maan
dagavond, nadat Willy Schroeders de
gele trui had bemachtigd, had de
volgende kamerconversatie plaats
tussen de twee genoemde heren.
Jean Craczyk: ,,Ik hoop nog eens
een keer naast de gele truidrager te
mogen slapen".
Ab Geldermans gaf dit fijnzinnige
antwoord: „Ik ook!".
WILLY VANNITSEN
sprintzege
Eén van de vragen, die na een tien
tal etappes getrouw aan de renners
wordt voorgelegd, luidt ,,Wie wint
de Tour
In de afgelopen dagen werd elke
renner verzocht hierop een antwoord
te geven. De stemming was zeer ver
deeld, maar Jacques Anquetil ver
wierf alles bij elkaar toch eenendertig
stemmen. Guillaume Driessens, de
ploegleider van Rik van Looy, stemde
op Jacques. Evenzo Rudi Altig, Hans
Junkermann, Jean Craczyck, maar
ook Jacques Anquetil.
Aan de renners worden door de
heren-journalisten talrijke vragen
voorgelegd. Zij worden verzocht te
vertellen wie er wel en wie er niet
in vorm is. Ook de huidige Franse
kampioenJean Stablinksky, werd
als kamergenoot van Jacques
Anquetil aan de tand gevoeld.
„Wat denkt u van Jacques
vroeg een reporter.
„Rij is in topvorm, want hij ligt
's nachts stil in bed," zei Stablinksky.
Sinds de aanvang van de Tour z|jn
de Belgische journalisten in topvorm.
Zy schryven kolommen, neen dagelijks
pagina's over Rik van Looy, de on-
klopbare, de werker, de wereld
kampioen en wat al niet meer. De
objectiviteit verliezen de bladen niet
uit het oog. In de rit naar Bordeaux
reed Willy Schroeders, deel uitmakend
van een kopgroep van vyf renners, tot
tweemaal toe plat, Huub Zilverberg
pikte zyn Belgische teamgenoot
telkens op en sleurde hem terug aan
de leiding. Wat blokletterde echter de
Gazet van Antwerpen
,,Rik van Looy rijdt Willy Schroeders
in de gele trui".
Een journalist van L'Equipe
vond in een hotelgang, na een be
zoek te hebben gebracht aan de
renners van Rafael Geminiani,
een portefeuille. Als eerlijk
vinder probeerde de journalist
door het raadplegen van enige
paperassen de eigenaar te
achterhalen. Hij slaagde hierin
wonderwel. De portefeuille bleek
eigendom te zijn van de Duitser
Rudi Altig. In het ding bevonden
zich een foto van Rudi's vrouw,
zijn dochtertje en van.. Jacques
Anquetil.
„Naar mijn gevoel kan
Jacques Anquetil deze tour niet
verliezen. De Normandiër reed
het vorige jaar slecht. Hij had
toen de hulp nodig van Charly
Gaul om er te komen, maar hij
kwam er. Wie nu ziet welke
fantastische tijdrit Anquetil kan
rijden, ziet meteen in welke
grootse vorm de Fransman is.
Anquetil heeft in deze tour nog
helemaal niets geleden. Hij be
schikt over een uitstekende
ploegeen ploeg, die zeker niet
zwakker is dan die van Rik van
Looy. Een feit is, dat Anquetil
een stuk beter klimt dan Van
Looy. Daarom baseer ik mede
mijn tourvoorspelling.
Voor wat de Nederlanders be
treft, zij doen het uitstekend.
Huub Zilverberg, die ik zeer
goed ken, valt mij elke dag weer
mee. Die stille jongens is een
coureur van formaat aan het
worden.
De handtekening van landgenoot Ab Geldermans staat bij
de handtekeningen jagers rond de tourkaravaan hoog genoteerd.
Als Ab even niet in het zadel zit draaien er steeds weer enthou
siaste wielervrienden om hem heen.
