Dagblad De Stem
„De generatie van de Djebel
Huiveringwekkend boek laat
Algerië-
soldaten
aan het
woord
Kerk-school verdwijnt
Relaas over zeven jaren
van uiterste wreedheden
Meer appels en peren in
West-Brabant en Zeeland
E. F. de Nijs
Lantaarn van mevr. Kas in
Walsoorden kan verdwijnen
Is de hemel
boven Bonn
opgeklaard?
Levenslang voor
nazi-misdadiger
Vijftien personen
verdronken
Uitbreiding van
teelt verwacht
El Serraj wil zich
laten berechten
Nu eindelijk
slotakkoord"
Afwezig
G. L. de Kok
ONTEIGENING
Mr. Seydlitz
daar hebt U wat aan
De taak van de Franse troepen
behelsde vaak meer dan het,,hand
haven van rust en orde". Er was
ook ander werk
„Ik schaam me een Fransman te
zyn", zei een van de ondervraagde
soldaten.
(Van onze Parijse correspondent)
De oorlog in Algerië is bijna afgelopen. Nog een paar moeilijke
weken, tot 1 juli, tot de volksstemming, maar dan is het land, waar
zeven jaar lang is gevochten, vrij en zelfstandig. Dan komt het
Franse leger van 400.000 man geleidelijk naar Frankrijk terug. Dan
krijgen de ouders hun kinderen, de vrouwen hun mannen, de meisjes
hun verloofden weer thuis. Hoe? In welke omstandigheden? Dat is
een probleem op zichzelf, in zijn consequenties waarschijnlijk veel
erger dan die zeven jaren tussen 1954 en 1962.
Van die consequenties huivert
men, als men het boekje heeft ge
lezen, dat zo pas bij de katholieke
uitgeverij in Parijs, les Editions
du Cerf, onder de titel „la Génè-
ration du Djebel" is verschenen.
De winkel houdt het boekje van
125 pagina's uit de etalage van
daan, want als de O.A.S. het daar
zou zien liggen, was er alle kans,
dat de ruiten eraan gingen.
Het boekje is een resultaat "an een
enquête, ingesteld door „la vie catholi-
que illustrée", gelezen door een kring
van 60 procent katholieken en 40 pro
cent, dat in het geheel niet meer prak
tiseert. Van het miljoen Fransen, dat
tot en met 1961 deel heeft genomen aan
de oorlog, wilde de redactie weten, hoe
zij op die oorlogservaringen hebben ge
reageerd. Met dat doel is een vragen
lijst samengesteld, waar men naar waar
heid op kon antwoorden. Rond duizend
soldaten hebben dat gedaan in de leef
tijd van 23 tot 30 jaar. Gemiddeld heb
ben zij in Algerië achttien maanden ge
diend. Zij weten dus van wanten.
Honger en ellende
Alle antwoorden zijn het eens over de
schrikbarende armoede in Algerië: kin
deren, die in barre wintermaanden,
slechts gekleed in eer schamel hemd, de
soldaten nalopen voor een homp brood,
mannen, die in de dorper beven bij de
nadering van militairen en desondanks
van hun misère een kop thee aanbieden,
vrouwen, die urenlang in de rij staan
voor inlichtingen over hun vader of
hun broers, die in de gevangenis zitten.
Een soldaat, die zyn antwoord heeft
ingestuurd, wordt nog altijd achter
volgd door de herinnering aan een
jongetje van achttien maanden, vel
over been, dat hij voor zyn ogen
van honger zag sterven. Een andere
soldaat ziet nog steeds die Arabische
jongen van negen of tien jaar met
misvormde handen en voeten, die krui
pend als een dier iedere dag zyn
voedsel kwam zoeken in de vuilnis
bakken.
Over het algemeen is de sympathie bij
de soldaten groter voor de Mohamme
danen dan voor de Fransen, de „pieds
noirs". Onder laatstgenoemden zijn, zo
als overal, goeden en slechten, maar bij
na allen zijn besmet door hun meerder-
waardigheidscomplex als blanke. Lui is
de Arabier in geen geval. ,,Ik heb hen
zien werken in de bouwvakken, waar de
Fransen het niet beter doen. Sommigen
kunnen niet met gereedschappen om
gaan, doch dat komt niet door onbe
kwaamheid, maar omdat het hun nooit
geleerd is. Men kan Arabieren op het
land zien werken met een primitieve
handploeg, maar als men het hun ge
leerd heeft kunnen zij ook op een tractor
zitten". Over het algemeen kan de Ara
bier zich uitstekend aanpassen. De kin
deren zijn leergierig. ,,Ik heb een Mo
hammedaanse arbeider zien werken voor
2 50 NF per dag, hij werd door zijn
pied noir behandeld als een beest. Zo
zou ik honderden gevallen kunnen op
noemen". Een onderwijzer schrijft, dat
hii piedsnoirs kent, die het monopolie
hebben van grote ondernemingen en
hotels.
Een van hen bezit een hotel, drie
café's, twee boerderijen en een krui
denierswinkel: „Wat my bet meest
tegen de borst stuit is, dat die lieden
grote bedragen aan de F.L.N. betalen
om met rust te worden gelaten en des
ondanks leve Frans Algerië schreeu
wen. Ik ken er een, die zyn kinderen
verbood om met Mohammedanen om
te gaan en op school een aparte tafel
verlangde voor zyn eigen kinderen.
Natuurlijk zijn er ook anderen en zelfs
goede, maar allen hebben min of meer
verachting voor hex Mohammedaanse
ras". Sommige soldaten zijn eveneens
voorstanders van Frans Algerië en me
nen, dat Frankrijk in Algerië moet blij
ven. Anderen kunnen de leus van Frans
Algerië, de kadaver-discipline, het valse
patriotisme en de Marseillaise niet meer
horen en schamen zich Fransman te
zijn.
Het beest in de mens
Van weerskanten is er in die oorlogs
jaren verbitterd en zonder veel mede-
In Noordwelle op Schouwen en Duive-
land is een unieke bouwkundige merk
waardigheid bezig te verdwijnen. Im
mers het gebeurt niet vaak dat men een
school en een kerk door elkaar heen ge
bouwd aantreft. Noordwelle bezit zo'n
kerk-school. In 1900 had men in het
kleine dorp wel een grote kerk maar
geen school. Er was dus behoefte aan
een schoolgebouw.
De kerkvoogden en het schoolbestuur
waren van mening, dat kerk en school
dicht bij elkaar behoorden te staan, zo
als dit ook op vele plaatsen in het land
nog voorkomt. Misschien had men geen
geld genoeg om een geheel nieuwe
scvhool te bouwen. Misschien vond men
dat de kerk te groot was voor de kleine
dorpsgemeenschap. Hoe het ook zij, men
heeft daar in 1900 op Noordwelle voor
een bouwkundige verrassing gezorgd
door de school dwars door de kerk heen
te bouwen. Nu 62 jaar later verbouwt
men de kerk-school zodanig dat het ge-
i bouw weer alleen een kerk wordt
lijden gevochten. Franse soldaten vonden
vermoorde landgenoten liggen met open
gesneden buik, ontmand of stenen in
plaats van ingewanden. Mohammedaan
se vrouwen werden door rebellen de
keel afgesneden omdat hun Arabische
mannen bij de Franse troepen vochten,
,,Ik heb verminkte en half verkoolde lij
ken zien liggen van acht dienstplichtigen
die zaterdagmorgen vermoord werden
en de volgende woensdag met verlof
zouden gaan. Nooit zal ik die van smart
vertrokken gezichten vergeten, de mond
vol bloed en de ogen nog open". Zeker,
de rebellen waren geen engelen, maar
ook de Fransen waren dat niet. Van ge
vangenissen, waarin Mohammedanen
werden opgesloten, geeft een soldaat het
volgende beeld: „Hun gevangenissen wa
ren cementen kelders van 3x2x4 me
ter met een gat in het dak van 0,70 bij
0.50. Men moest die menselijke wrakken
eruit zien komen met buiten een tempe
ratuur van vijftig graden, waggelend, hij
gend, drijfnat van het zweet, verpest
door een atmosfeer van stinkende bees
ten. Sommigen zaten daar acht dagen,
aten en lieten hun vuil op een en dezelfde
plek. Daar kwamen nog de verhoren
door de gendarmes bij. Men moest hen
van zulk een verhoor zien terugkomen:
verlamd, met uitpuilende ogen, bevend
over al hun ledematen al1: gevolg van de
elektrische folteringen, waaraan ze ruim
schoots werden onderworpen; men moest
hen als lood naar hun afschuwelijke ge
vangenis terugsiepen. Sommigen droe
gen nog lang de sporen van hun marte
lingen: brandwonden op beide armen ter
grootte van een hand.
Het afschuwelijke was, met hoeveel
gemak onze jongens zich aan zulke din
gen wenden. Mijn afschuw stuitte vaak
af op hun onverschilligheid. „Die vuile
schoften," zeiden ze cn in hun razernij
sloegen ze nog op die menselijke vod
den. Tal van gevangenen probeerden
zelfmoord te plegen, met een mes of
met hun tulband. Eén sprong van het
dak en zijn schedel brak tegen de. rot
sen. Het is merkwaardig, hoe een
overtuigd christen aan de dood en aan
onverschilligheid gewoon raakt. De
man baadde in zijn bloed, maar naast
hem zaten wij rustig te eten.
Ik kon geen hap naar binnen krijgen
bij de gedachte, dat ook daar een kind
van God lag, languit, dood, voor eeuwig
alleen met zijn geheim over de marte
lingen, waarvan hij het slachtoffer was
geweest. Een andere gevangene had
zich de keel doorgesneden met de scherf
van een fles. 's Morgens, zei een van
mijn kameraden: „Kom eens kijken, wat
een mooie slachtplaats"en hij bracht me
naar die rochelende man met zijn door
gesneden keel".
Soldaten schrijven, dat zij zulke tone
len nooit meer kunnen vergeten. „Tot
mijn slechtste herinneringen behoort een
gevangene, die ons na een gevecht moest
vertellen, waar zi'n mede-rebellen zich
schuil hielden. Hij werd onmenselijk be
handeld, men sloeg hem met vuisten,
draaide zijn armen om, beukte zijn hoofd
tegen de rotsen, schopte hem met de
punt van de laars in zijn rug en tegen
zijn geslachtsorganen. Maar desondanks
bieef de man overeind staan en sprak
geen woord. De officier gaf ons een te
ken, dat wij hem konden afmaken, maar
wij, dienstplichtigen, hebben hem levend
meegenomen."
Uit een dagboek
Nog 'n laatste citaat uit „het dagboek
van een para". „Een onmenselijk toneel.
Vuistslagen. Schoppen, stokslagen. Alles
wordt gedaan om de gevangene aan het
praten te krijgen. Sommigen zeggen
niets. Anderen, om aan de folteringen te
ontkomen, praten, maar wat zij zeggen
is niet waar. Wie men tot iedere prijs
tot bekentenissen wil dwingen wordt
apart genomen en krijgt een beurt bij
adjudant P., een gendarm en een paar
soldaten. Daar regent het slagen. Som
migen spuwen hun tanden uit. Het elek
trische apparaat Angrac 9 wordt in wer
king gesteld. Dat toneel is het afschuwe
lijkst van alles. Het lichaam wringt zich
onder de elektrische stroom in bochten.
Men houdt de stroom onder de voeten,
achter de oren, op de buik, op de ge
slachtsorganen. Het vlees begint te ro
ken. Maar het slachtoffer zegt niets. La
ter wordt hij met vijf of zes andere
Arabieren afgemaakt onverschilig of hij
wat gezegd heeft of niet Vanavond
plotseling grote opschudding. De Arabier
van wie wij vanmorgen dachten, dat hij
dood was, leeft nog. De kogel, waar hij
mee moest worden afgemaakt, is er
door het linker jukbeen ingekomen en er
door het oor weer uitgegaan. De man
is wel bewusteloos geworden, maar niet
gedood. Toen hij bijkwam probeerde hij
er vandoor te gaan. Het is akelig hem
te zien. Zijn gezicht zit vol geronnen
bloed en modder. Het linkeroog ziet
blauw, het linkeroor aan flarden. Zijn
hele gezicht is opgezet. Hij leefde nog,
maar praatte moeilijk. Toch is hij bang
dat hij doorslaat. Wij proberen zoveel
mogelijk van hem los te krijgen, zolang
hij nog groggy is Twee uur lang wordt
hij ondervraagd. Toen hebben wij een
foto van hem gemaakt voor de inlichtin
gendienst. We hebben hem wat verzorgd
in de hoop hem naar het ziekenhuis te
krijgen om hem nogmaals te ondervra
gen als hij beter is."
Les in moorden
Tijdens het proces-Salan heeft de pro
cureur-generaal bij het uitspreken van
zijn requisitoir gezegd, dat hij bepaalde
delen van dossier maar liever dicht liet,
omdat in de zaal vertegenwoordigers van
de buitenlandse pers aanwezig waren.
Desondanks komt de waarheid toch wel
aan het licht. Het boekje „la Génération
du Djebel" licht een tip van die sluier
op. Terecht zegt de schrijver Xavier
Grall in zijn voorwoord: „Die jongens
van 20 tot 30 jaar kennen de djebel. Zij
hebben langs de wegen gezworven. Zij
hebben meegemarteld. Ze hebben gedood
Sommigen van hen zijn niet meer in het
land der levenden. Hun ervaringen on
derscheiden hen van de éénwordende en
naar een plan zoekende wereld, van de
jeugd van München of van Düsseldorf,
van Den Haag of Rome. Met andere
woorden: het is niet mogelijk de oorlog
in Algerië te hebben meegemaakt zon
der er diep door te zijn gewond. Op een
leeftijd, dat anderen naar een dans
avond of naar een surprise-party gaan,
hebben zij een kameraad zien creperen,
aan een verhoor deelgenomen, van nabij
de ellende hunner kameraden meege
maakt, dood en verderf gezaaid, geleden
en geweend. Ik verzeker u, zoals een
van mijn kameraden mij zei: „Dat is
wat!"
Als straks de Franse kranten,
nog meer dan vandaag, vol zul
len staan van moord en doodslag
dan weten wij, waar men een van
de oorzaken moet zoeken. Zullen
dan, voor de bedrijvers van al die
misdaden, ook verzachtende om
standigheden gelden, zoals men
die heeft laten gelden voor Salan?
Een Westberlijns Gerechtshof heeft
gisteren Albert Filbert, commandant van
een nazi-uitroeiingspeloton aan het
Oostfront, veroordeeld tot levenslange
gevangenisstraf.
Vier andere beklaagden, schuldig be
vonden aan de dood van 11.000 mannen,
vrouwen en kinderen, werden veroor
deeld tot dwangarbeid variërende van
drie tot tien jaar. Een der beklaagden
werd vrijgesproken.
De beklaagden waren leden van een
SS-Einsatzkommando, dat naar het oost
front gestuurd werd om joden, zigeuners
en communisten uit de weg te ruimen.
Filbert was tot aan zijn arrestatie in
1959 directeur van een bijkantoor van
een bankinstelling in Berlijn. Tijdens
de oorlog was hij kolonel-commandant
van een uitroeiingspeloton.
De beklaagden vonden zich onschul
dig aan wat hen ten laste werd gelegd.
Ze zeiden dat ze zich evenals Adolf Eich-
mann gehouden hadden aan wat hun
meerderen van hen verlangden.
Vijftien personen zijn vedronken toen
een boot, waarin dertig bruiloftsgangers
waren gezeten, in de rivier de Bagmati
in de Indische staat Bihar, omsloeg. De
politie heeft drie bemanningsleden ge
arresteerd, die van boord sprongen, toen
zh bemerkten dat het vaartuig ging
zinken, zonder zich verder om de veilig
heid van de passagiers te bekommeren.
Nu de fruitteelt in Nederland wette
lijk is vrijgegeven, kan daarin in het
gebied van westelijk Noordbrabant cn
Zeeland een sterke uitbreiding verwacht
worden.
De prijzen waren daarvoor in de laat
ste jaren wel goed. Zo was de midden-
prijs per kg van de belangrijkste fruit
veilingen te Goes en Krabbendijke over
de jaren 1957/61 voor appels 45,5 ct. en
voor peren 47,5 ct. En in 1961 waren de
middenprijzen per kg voor appels en pe
ren op de veilingen te Breda respectie
velijk 45,4 en 41,3 ct., te Kapelle 45,1 en
49 ct., te Goes 55,8 en 50,6 ct. en te Krab
bendijke 53,5 en 48,5 ct.
Bij een opbrengst per ha van circa 25
ton in Zeeuwsch-Vlaanderen komt
men bij volle produktie tot 35 ton
is met deze hard-fruitteelt, zeker op het
kleinere bedrijf tot 10 ha een zeer lo
nend bestaan te verwerven. In de land
bouw heeft een dergelijk bedrijf in ons
land. zeker in de akkerbouw, een kwij
nend en verdwijnend bestaan. Immers
gedurende de periode van 1955-'60 was
het aantal hiervan met zelfs 25.921 of 22
pet. van het totaal van 118.481 vermin
derd.
Dit is te betreuren voor dit mooi soort
familiebedrijf, en het is een gelukkige
omstandigheid, dat de fruitteelt hiervoor
nog een zeer geschikte uitkomst biedt
voor overschakeling, met de gevorderde
herscholing. Voor het welslagen hiervan
is de nodige vakbekwaamheid, zowel in
theorie als in praktijk, bepaald nodig,
maar die is aan te leren op cursussen en
scholen en op deskundig gevoerde be
drijven.
Ook het houden van leerzame excur
sies in klein of groter verband naar be
kende voorbeeldbedrijven, of naar het
proefstation voor de fruitteelt te Wilhel-
minadorp of het fruitteeltdemonstratie-
bedrijf te Philippine is leerzaam en ligt
zeker op het 'werkterrein van de r.-k.
Jonge Boerenstand, al dan niet met me
dewerking van daarin belangstellende
jongere boeren. Maar meerderen gaan
vlotter naar een balavond of houden liel
ver een snipper-kermisdag, dan hun me
dewerking te verlenen voor het opbou
wen van hpn eigen goede toekomst.
Ook de jeugd is nog wel eens bekrom
pen van inzicht, zelfs wanneer het geldt
De vroegere vice-president van de Ver.
enigde Arabische Republiek, kolonel Ab-
del El-Serraj, heeft vandaag in Caïro
aangeboden naar Damascus terug te ke
ren om er terecht te staan op de be
schuldiging van corruptie.
El-Serraj deed zijn aanbod in een
open brief aan de tegenwoordige macht
hebbers in de Syrische hoofdstad, ge
publiceerd door het dagblad Al-Ahram.
Hij werd in november 1961 gearresteerd,
toen een militaire staatsgreep in Da
mascus een einde maakte aan Syrië's
unie met Egypte. In mei van dit jaar
wist El-Serraj uit zijn gevangenschap
te ontvluchten, waarna hij zich vestigde
in Cairo.
Dr. Koezbari, premier van Syrië op
het ogenblik van El-Serrajs arrestatie,
heeft gezegd dat El-Serraj verantwoor
ding moet afleggen over zijn beleid, „dat
steunde op corruptie, vervolging en mis
handeling".
haar eigen gewichtig toekomstig be
staan. Maar bij goede leiding en deskun
dige voorlichting valt daarmede in de
regel nog wat goeds te bereiken, en het
is nu zeker de tijd om daarvoor op kor
te termijn de maatregelen te nemen.
P.D.
Het kruispunt dat op 1,5 km van
Walsoorden ligt baadt tegenwoordig in
een zee van licht. Eenentwintig nieuwe
lantaarns werpen hun stralenbundels in
de donkere avond. Auto's, fietsers en
wandelaars zijn hier ten zeerste mee ge
baat.
Deze lichtzee is nog niet zolang een
feit.
TTot voor kort moest het verkeer het
met een lantaarn doen. En Wel met de
lantaarn van mevrouw Kas, die op de
Eeckseweg no. 17 woont. Er was al veel
gepraat in de gemeente Walsoorden over
de .kruispunt verlichting". Die ver
lichting was slecht, om precies te zijn
nihil, want er waren geen lantaarns. In
1961 werd het kruispunt gemoderni
seerd. Er zouden toen ook lantaarns
komen, maar die kwamen niet.
December 1961 waren de bewoners van
Walsoorden het wachten op de straatver
lichting zo moe, dat ze een week voor
Kerstmis 'n lantaarnpaal kochten. Die
werd in de tuin van mevrouw Kas ge
plaatst; zij zorgde voor de aansluiting
op het lichtnet.
Dit is bij het gemeentebestuur niet
onopgemerkt gebleven.
De Walsoordenaars hebben door hun
initiatief een succes geboekt.
Niet direct natuurlijk, maar nu na
ruim een half jaar komen ze dan toch,
de lantaarns van de gemeente.
Deze week zal de lantaarn van me
vrouw Kas voor het laatst dienst
doen. Hij blijft echter nog wel even in
de tuin staan. De paal staat n.l. midden
tussen de aardbeien en die moeten eerst
„georokken worden". Over de finan
ciële strop, die mevrouw Kas heeft gehad
in verband met de hogere elektriciteits
rekeningen maakt zij zich niet zo druk.
„Dat haal ik er wel weer uit. Er
staan nu zoveel lantaarns om het huis.
Op de foto: de lantaarn van mevr. Kas
dat ik zelfs geen licht meer op hoe te
steken.
Ik kan schemeren bij de straatverlich
ting". Voor mevrouw Kas een alleszins
bevredigende oplossing.
Prins Soevanna Phoema heeft giste
ren bekendgemaakt, dat hij met de twee
andere Loatiaanse prinsen tot overeen
stemming is gekomen over „alle kwes
ties" die de installatie van de coalitie
regering nog in de weg stonden.
De nieuwe regering zal nu vandaag te
Vientiane worden geïnstalleerd.
Volgens een uitzending van radio
Peking hebben communistische troepen
in Zuid-Vietnam een compagne verzets
strijders verslagen, die. onder leiding
stonden van een pater uit China.
De 70 soldaten van de pater zouden
bij. deze aanval het leven hebben ver
loren. Pater Hoa zoals de priester heet
was tijdens de Chinese revolutie kolonel
in het leger van Tsjang Kai-Sjek. Na de
nederlaag van Tsjang's troepen trok hij
zich terug uit het wereldse leven maar
besloot later toch weer de wapens op
te nemen, dit keer tegen het commu
nisme.
Hij heeft momenteel de leiding over
1.200 man in Binh Hung, een nederzet
ting die dank zij pater Hoa tot ontwikke
ling kwam.
PAX
Voorzien van het H. Sacrament der Zieken,
overleed in huize „Alverno" te Huijbergen plot
seling onze beminde en hoogvereerde medebroe
der, Broeder
SILVESTER
Eduardus Cornelis de Maat
in de leeftijd van 82 jaar, in het 64e jaar van zijn
H. Professie.
De overledene, die Ridder was in de Orde van
Oranje-Nassau, bestuurde de Congregatie van
19111939 als Algemeen Overste.
Wij vragen Uw gebed voor zijn zielerust.
Br. Venantius, Alg. Ov. der Broeders
van Huijbergen.
Mede namens de familie van de
overledene.
Bergen op Zoom, Hoogstraat 23.
Sacramentsdag 1962.
De H. Uitvaartmis zal plaats hebben in de kapel
van „Ste. Marie" te Huijbergen op maandag 25
juni a.s. om 9.30 uur, de begrafenis onmiddel
lijk daarna op het kloosterkerkhof.
Ondertrouw d:
Annelies Ryppacrt
en
Frans J. de Wit
De plechtige huwelijksin
zegening zal plaats hebben
op woensdag 11 juli 1962 om
10.30 uur in de parochie
kerk van O. L. Vrouw van
Fatima te Breda.
Breda, Franklin Roosevelt-
laan 71.
Helmond, Weg op de Heu
vel 47.
Gelegenheid tot feliciteren
van 13.30 tot 14.30 uur.
Huize „Merula" Baronie
laan 102. Breda.
Toekomstig adres: Lucht
havenlaan 42, Tilburg.
•f In het R.K. Gasthuis
Haagdijk 180 te Breda
is heden overleden voor
zien van de H.fJ Sacra
menten der Stervenden,
Mevrouw
VALERIA
BOSMAN-ROGIERS
weduwe van de beer
Johannes Franciscus
Bosman
op de leeftijd van bijna
80 jaar.
De gezongen H. Mis van
Requiem, zal worden
opgedragen dinsdag 26
juni a.s. om 10.30 uur in
de kapel van het R.K.
Gasthuis, Haagdijk 180,
te Breda.
DIERENARTS
te HULST
van 26 juni t.m. 10 juli
Praktijk wordt waargeno
men door P. J. BORM
Dierenarts te Nw.-Namen.
tel. 01144 - 227
NOTARIS
te IJZENDIJKE
zal op maandag 2 juli a.s.
des n.m. om 17.— uur (5.
uur) in het café van de
Heer A. du Puy aan de Ko
ninginnestraat te IJzendijke
ten verzoeke van de Erven
L.C. van der Weijde in het
openbaar in één zitting
verkopen:
HET WOONHUIS
Minnepoortstraat 9 te IJzen
dijke met bergplaats en
tuin, kadastraal bekend
IJzendijke sectie D no's 2005
en 2135, groot 1.50 are.
Vrij te aanvaarden na beta
ling kooppenningen.
Betaling koopsom binnen
30 dagen en onkosten bin
nen 8 dagen na de toewij
zing.
Bezichtiging en inlichtingen
bij genoemde notaris.
Het faillissement van P. D.
Dekker, vroeger wonende te
Klundert, thans te Alblas-
serdam, is door het verbin
dend worden der tweede,-
tevens slotuitdelingslijst ge
ëindigd. Crediteuren ontvin
gen een uitkering van 100%.
De curator,
Mr. J.C. van Hasselt,
Sophiastraöt 26, Breda
ANTIEKE MEUBELEN
te koop gevraagd o.a. kabi
netten, mahonie of noten, ge
bogen bureaus, kisten, ma
honie ronde tafels en stoelen.
Kristal en alle soorten an
tieke sieraden..
A. J. v. d. SANDEN
Borgvlietsedreef 30, Bergen
op Zoom, tel. 01640-4561
Bij vonnissen der Arron-
dissements-Rechtbank te 's-
Hertogenbosch d.d. 8 juni
1962 gewezen in de zaken
van de Commissaris der Ko
ningin in de provincie
Noord-Brabant, in deze op
tredende voor de provincie
Noord-Brabant
contra:
A Wouterke Johanna Oer-
lemans, (Ahasuerusdochter)
te Sprang-Capelle, Hoge-
vaart 84
en contra:
Marinus Hoefnagel, te
Sprang-Capelle interveniënt
B De Naamloze Vennoot-
schap Adrianus Oerlemans
Zonen's Handel in Hout
en Bouwmaterialen N.V., ge
vestigd en kantoorhoudende
te Vrijhoeve-Capelle, ge
meente Sprang-Capelle,
en contra-.
Adriaan Verhagen Dzn. tc
Sprang-Capelle interveniënt i
is uitgesproken de onteigc-
ning voor wat betreft sub
A van het gedeelte groot
0.09.05 ha van het perceel
kadastraal bekend gemeente
Capelle, Sectie D no. 183
B van het gedeelte groo
0.15.30 ha van het perceel
kadastraal bekend gemeente
Capelle, Sectie D no. 192
onder de voorwaarden als in I
de vonnissen vermeld.
De Officier van Justitie,
Hoofd van het Arrondis
sementsparket,
Van Imhoff
Woonhuis met Café
te Kloosterzande
NOTARIS
te HULST
zal op woensdag 4 juli a.s.
des namiddags om 4 uur in
het café „Het Wapen van
Zeeland" te Groenendijk ten
verzoeke.van de erven Stoe-
le-van Bellen publiek ver
kopen
HET WOONHUIS
waarin café, met schuur en
erf te Kloosterzande Cloos-
terstraat 128, kadaster Hon-
tenisse Sectie H nummer
383 groot 5 aren 45 centia
ren.
Te aanvaarden in bezit en
genot bij de betaling van
de koopsom uiterlijk op 4
aug. a.s.
Betaling onkosten binnen 6
dagen.
Bezichtiging in overleg met
de Heer J. de Bruyn, Cloos-
terstraat 124, Kloosterzande.
Nadere inlichtingen ten kan
tore van de notaris voor
noemd.
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 23 JUNI 1962
ISa gesprek tussen
Rusk en Adenauer
Bondskanselier Adenauer heeft giste
ren, na zijn gesprek onder vier ogen
met de Amerikaanse minister van
Buitenlandse Zaken, Dean Rusk, ver
klaard dat hy en de bewindsman het
eens zyn geworden over alle belang
rijke vraagstukken.
„Het heeft geen nut te zeggen dat wij
het eens zijn over ieder woord, maar
onze gedachten en doelstellingen zijn
eender", aldus Adenauer.
De twee leiders waren het erover
eens dat de Amerikaanse - Russische
verkennende besprekingen over Berlijn
moesten worden voortgezet.
Andere onderwerpen die waren aan
gesneden betroffen de onderhandelingen
inzake de Britse toetreding tot de
E.E.G.
Er was „openlijk en vrijelijk" gespro
ken en men is geen problemen uit de
weg gegaan, zo verklaarde de West-
duitse regeringswoordvoerder na af
loop.