Dagblad De Stem „De generatie van de Djebel Huiveringwekkend boek laat Algerië- soldaten aan het woord Kerk-school verdwijnt Relaas over zeven jaren van uiterste wreedheden Meer appels en peren in West-Brabant en Zeeland E. F. de Nijs Lantaarn van mevr. Kas in Walsoorden kan verdwijnen Is de hemel boven Bonn opgeklaard? Levenslang voor nazi-misdadiger Vijftien personen verdronken Uitbreiding van teelt verwacht El Serraj wil zich laten berechten Nu eindelijk slotakkoord" Afwezig G. L. de Kok ONTEIGENING Mr. Seydlitz daar hebt U wat aan De taak van de Franse troepen behelsde vaak meer dan het,,hand haven van rust en orde". Er was ook ander werk „Ik schaam me een Fransman te zyn", zei een van de ondervraagde soldaten. (Van onze Parijse correspondent) De oorlog in Algerië is bijna afgelopen. Nog een paar moeilijke weken, tot 1 juli, tot de volksstemming, maar dan is het land, waar zeven jaar lang is gevochten, vrij en zelfstandig. Dan komt het Franse leger van 400.000 man geleidelijk naar Frankrijk terug. Dan krijgen de ouders hun kinderen, de vrouwen hun mannen, de meisjes hun verloofden weer thuis. Hoe? In welke omstandigheden? Dat is een probleem op zichzelf, in zijn consequenties waarschijnlijk veel erger dan die zeven jaren tussen 1954 en 1962. Van die consequenties huivert men, als men het boekje heeft ge lezen, dat zo pas bij de katholieke uitgeverij in Parijs, les Editions du Cerf, onder de titel „la Génè- ration du Djebel" is verschenen. De winkel houdt het boekje van 125 pagina's uit de etalage van daan, want als de O.A.S. het daar zou zien liggen, was er alle kans, dat de ruiten eraan gingen. Het boekje is een resultaat "an een enquête, ingesteld door „la vie catholi- que illustrée", gelezen door een kring van 60 procent katholieken en 40 pro cent, dat in het geheel niet meer prak tiseert. Van het miljoen Fransen, dat tot en met 1961 deel heeft genomen aan de oorlog, wilde de redactie weten, hoe zij op die oorlogservaringen hebben ge reageerd. Met dat doel is een vragen lijst samengesteld, waar men naar waar heid op kon antwoorden. Rond duizend soldaten hebben dat gedaan in de leef tijd van 23 tot 30 jaar. Gemiddeld heb ben zij in Algerië achttien maanden ge diend. Zij weten dus van wanten. Honger en ellende Alle antwoorden zijn het eens over de schrikbarende armoede in Algerië: kin deren, die in barre wintermaanden, slechts gekleed in eer schamel hemd, de soldaten nalopen voor een homp brood, mannen, die in de dorper beven bij de nadering van militairen en desondanks van hun misère een kop thee aanbieden, vrouwen, die urenlang in de rij staan voor inlichtingen over hun vader of hun broers, die in de gevangenis zitten. Een soldaat, die zyn antwoord heeft ingestuurd, wordt nog altijd achter volgd door de herinnering aan een jongetje van achttien maanden, vel over been, dat hij voor zyn ogen van honger zag sterven. Een andere soldaat ziet nog steeds die Arabische jongen van negen of tien jaar met misvormde handen en voeten, die krui pend als een dier iedere dag zyn voedsel kwam zoeken in de vuilnis bakken. Over het algemeen is de sympathie bij de soldaten groter voor de Mohamme danen dan voor de Fransen, de „pieds noirs". Onder laatstgenoemden zijn, zo als overal, goeden en slechten, maar bij na allen zijn besmet door hun meerder- waardigheidscomplex als blanke. Lui is de Arabier in geen geval. ,,Ik heb hen zien werken in de bouwvakken, waar de Fransen het niet beter doen. Sommigen kunnen niet met gereedschappen om gaan, doch dat komt niet door onbe kwaamheid, maar omdat het hun nooit geleerd is. Men kan Arabieren op het land zien werken met een primitieve handploeg, maar als men het hun ge leerd heeft kunnen zij ook op een tractor zitten". Over het algemeen kan de Ara bier zich uitstekend aanpassen. De kin deren zijn leergierig. ,,Ik heb een Mo hammedaanse arbeider zien werken voor 2 50 NF per dag, hij werd door zijn pied noir behandeld als een beest. Zo zou ik honderden gevallen kunnen op noemen". Een onderwijzer schrijft, dat hii piedsnoirs kent, die het monopolie hebben van grote ondernemingen en hotels. Een van hen bezit een hotel, drie café's, twee boerderijen en een krui denierswinkel: „Wat my bet meest tegen de borst stuit is, dat die lieden grote bedragen aan de F.L.N. betalen om met rust te worden gelaten en des ondanks leve Frans Algerië schreeu wen. Ik ken er een, die zyn kinderen verbood om met Mohammedanen om te gaan en op school een aparte tafel verlangde voor zyn eigen kinderen. Natuurlijk zijn er ook anderen en zelfs goede, maar allen hebben min of meer verachting voor hex Mohammedaanse ras". Sommige soldaten zijn eveneens voorstanders van Frans Algerië en me nen, dat Frankrijk in Algerië moet blij ven. Anderen kunnen de leus van Frans Algerië, de kadaver-discipline, het valse patriotisme en de Marseillaise niet meer horen en schamen zich Fransman te zijn. Het beest in de mens Van weerskanten is er in die oorlogs jaren verbitterd en zonder veel mede- In Noordwelle op Schouwen en Duive- land is een unieke bouwkundige merk waardigheid bezig te verdwijnen. Im mers het gebeurt niet vaak dat men een school en een kerk door elkaar heen ge bouwd aantreft. Noordwelle bezit zo'n kerk-school. In 1900 had men in het kleine dorp wel een grote kerk maar geen school. Er was dus behoefte aan een schoolgebouw. De kerkvoogden en het schoolbestuur waren van mening, dat kerk en school dicht bij elkaar behoorden te staan, zo als dit ook op vele plaatsen in het land nog voorkomt. Misschien had men geen geld genoeg om een geheel nieuwe scvhool te bouwen. Misschien vond men dat de kerk te groot was voor de kleine dorpsgemeenschap. Hoe het ook zij, men heeft daar in 1900 op Noordwelle voor een bouwkundige verrassing gezorgd door de school dwars door de kerk heen te bouwen. Nu 62 jaar later verbouwt men de kerk-school zodanig dat het ge- i bouw weer alleen een kerk wordt lijden gevochten. Franse soldaten vonden vermoorde landgenoten liggen met open gesneden buik, ontmand of stenen in plaats van ingewanden. Mohammedaan se vrouwen werden door rebellen de keel afgesneden omdat hun Arabische mannen bij de Franse troepen vochten, ,,Ik heb verminkte en half verkoolde lij ken zien liggen van acht dienstplichtigen die zaterdagmorgen vermoord werden en de volgende woensdag met verlof zouden gaan. Nooit zal ik die van smart vertrokken gezichten vergeten, de mond vol bloed en de ogen nog open". Zeker, de rebellen waren geen engelen, maar ook de Fransen waren dat niet. Van ge vangenissen, waarin Mohammedanen werden opgesloten, geeft een soldaat het volgende beeld: „Hun gevangenissen wa ren cementen kelders van 3x2x4 me ter met een gat in het dak van 0,70 bij 0.50. Men moest die menselijke wrakken eruit zien komen met buiten een tempe ratuur van vijftig graden, waggelend, hij gend, drijfnat van het zweet, verpest door een atmosfeer van stinkende bees ten. Sommigen zaten daar acht dagen, aten en lieten hun vuil op een en dezelfde plek. Daar kwamen nog de verhoren door de gendarmes bij. Men moest hen van zulk een verhoor zien terugkomen: verlamd, met uitpuilende ogen, bevend over al hun ledematen al1: gevolg van de elektrische folteringen, waaraan ze ruim schoots werden onderworpen; men moest hen als lood naar hun afschuwelijke ge vangenis terugsiepen. Sommigen droe gen nog lang de sporen van hun marte lingen: brandwonden op beide armen ter grootte van een hand. Het afschuwelijke was, met hoeveel gemak onze jongens zich aan zulke din gen wenden. Mijn afschuw stuitte vaak af op hun onverschilligheid. „Die vuile schoften," zeiden ze cn in hun razernij sloegen ze nog op die menselijke vod den. Tal van gevangenen probeerden zelfmoord te plegen, met een mes of met hun tulband. Eén sprong van het dak en zijn schedel brak tegen de. rot sen. Het is merkwaardig, hoe een overtuigd christen aan de dood en aan onverschilligheid gewoon raakt. De man baadde in zijn bloed, maar naast hem zaten wij rustig te eten. Ik kon geen hap naar binnen krijgen bij de gedachte, dat ook daar een kind van God lag, languit, dood, voor eeuwig alleen met zijn geheim over de marte lingen, waarvan hij het slachtoffer was geweest. Een andere gevangene had zich de keel doorgesneden met de scherf van een fles. 's Morgens, zei een van mijn kameraden: „Kom eens kijken, wat een mooie slachtplaats"en hij bracht me naar die rochelende man met zijn door gesneden keel". Soldaten schrijven, dat zij zulke tone len nooit meer kunnen vergeten. „Tot mijn slechtste herinneringen behoort een gevangene, die ons na een gevecht moest vertellen, waar zi'n mede-rebellen zich schuil hielden. Hij werd onmenselijk be handeld, men sloeg hem met vuisten, draaide zijn armen om, beukte zijn hoofd tegen de rotsen, schopte hem met de punt van de laars in zijn rug en tegen zijn geslachtsorganen. Maar desondanks bieef de man overeind staan en sprak geen woord. De officier gaf ons een te ken, dat wij hem konden afmaken, maar wij, dienstplichtigen, hebben hem levend meegenomen." Uit een dagboek Nog 'n laatste citaat uit „het dagboek van een para". „Een onmenselijk toneel. Vuistslagen. Schoppen, stokslagen. Alles wordt gedaan om de gevangene aan het praten te krijgen. Sommigen zeggen niets. Anderen, om aan de folteringen te ontkomen, praten, maar wat zij zeggen is niet waar. Wie men tot iedere prijs tot bekentenissen wil dwingen wordt apart genomen en krijgt een beurt bij adjudant P., een gendarm en een paar soldaten. Daar regent het slagen. Som migen spuwen hun tanden uit. Het elek trische apparaat Angrac 9 wordt in wer king gesteld. Dat toneel is het afschuwe lijkst van alles. Het lichaam wringt zich onder de elektrische stroom in bochten. Men houdt de stroom onder de voeten, achter de oren, op de buik, op de ge slachtsorganen. Het vlees begint te ro ken. Maar het slachtoffer zegt niets. La ter wordt hij met vijf of zes andere Arabieren afgemaakt onverschilig of hij wat gezegd heeft of niet Vanavond plotseling grote opschudding. De Arabier van wie wij vanmorgen dachten, dat hij dood was, leeft nog. De kogel, waar hij mee moest worden afgemaakt, is er door het linker jukbeen ingekomen en er door het oor weer uitgegaan. De man is wel bewusteloos geworden, maar niet gedood. Toen hij bijkwam probeerde hij er vandoor te gaan. Het is akelig hem te zien. Zijn gezicht zit vol geronnen bloed en modder. Het linkeroog ziet blauw, het linkeroor aan flarden. Zijn hele gezicht is opgezet. Hij leefde nog, maar praatte moeilijk. Toch is hij bang dat hij doorslaat. Wij proberen zoveel mogelijk van hem los te krijgen, zolang hij nog groggy is Twee uur lang wordt hij ondervraagd. Toen hebben wij een foto van hem gemaakt voor de inlichtin gendienst. We hebben hem wat verzorgd in de hoop hem naar het ziekenhuis te krijgen om hem nogmaals te ondervra gen als hij beter is." Les in moorden Tijdens het proces-Salan heeft de pro cureur-generaal bij het uitspreken van zijn requisitoir gezegd, dat hij bepaalde delen van dossier maar liever dicht liet, omdat in de zaal vertegenwoordigers van de buitenlandse pers aanwezig waren. Desondanks komt de waarheid toch wel aan het licht. Het boekje „la Génération du Djebel" licht een tip van die sluier op. Terecht zegt de schrijver Xavier Grall in zijn voorwoord: „Die jongens van 20 tot 30 jaar kennen de djebel. Zij hebben langs de wegen gezworven. Zij hebben meegemarteld. Ze hebben gedood Sommigen van hen zijn niet meer in het land der levenden. Hun ervaringen on derscheiden hen van de éénwordende en naar een plan zoekende wereld, van de jeugd van München of van Düsseldorf, van Den Haag of Rome. Met andere woorden: het is niet mogelijk de oorlog in Algerië te hebben meegemaakt zon der er diep door te zijn gewond. Op een leeftijd, dat anderen naar een dans avond of naar een surprise-party gaan, hebben zij een kameraad zien creperen, aan een verhoor deelgenomen, van nabij de ellende hunner kameraden meege maakt, dood en verderf gezaaid, geleden en geweend. Ik verzeker u, zoals een van mijn kameraden mij zei: „Dat is wat!" Als straks de Franse kranten, nog meer dan vandaag, vol zul len staan van moord en doodslag dan weten wij, waar men een van de oorzaken moet zoeken. Zullen dan, voor de bedrijvers van al die misdaden, ook verzachtende om standigheden gelden, zoals men die heeft laten gelden voor Salan? Een Westberlijns Gerechtshof heeft gisteren Albert Filbert, commandant van een nazi-uitroeiingspeloton aan het Oostfront, veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf. Vier andere beklaagden, schuldig be vonden aan de dood van 11.000 mannen, vrouwen en kinderen, werden veroor deeld tot dwangarbeid variërende van drie tot tien jaar. Een der beklaagden werd vrijgesproken. De beklaagden waren leden van een SS-Einsatzkommando, dat naar het oost front gestuurd werd om joden, zigeuners en communisten uit de weg te ruimen. Filbert was tot aan zijn arrestatie in 1959 directeur van een bijkantoor van een bankinstelling in Berlijn. Tijdens de oorlog was hij kolonel-commandant van een uitroeiingspeloton. De beklaagden vonden zich onschul dig aan wat hen ten laste werd gelegd. Ze zeiden dat ze zich evenals Adolf Eich- mann gehouden hadden aan wat hun meerderen van hen verlangden. Vijftien personen zijn vedronken toen een boot, waarin dertig bruiloftsgangers waren gezeten, in de rivier de Bagmati in de Indische staat Bihar, omsloeg. De politie heeft drie bemanningsleden ge arresteerd, die van boord sprongen, toen zh bemerkten dat het vaartuig ging zinken, zonder zich verder om de veilig heid van de passagiers te bekommeren. Nu de fruitteelt in Nederland wette lijk is vrijgegeven, kan daarin in het gebied van westelijk Noordbrabant cn Zeeland een sterke uitbreiding verwacht worden. De prijzen waren daarvoor in de laat ste jaren wel goed. Zo was de midden- prijs per kg van de belangrijkste fruit veilingen te Goes en Krabbendijke over de jaren 1957/61 voor appels 45,5 ct. en voor peren 47,5 ct. En in 1961 waren de middenprijzen per kg voor appels en pe ren op de veilingen te Breda respectie velijk 45,4 en 41,3 ct., te Kapelle 45,1 en 49 ct., te Goes 55,8 en 50,6 ct. en te Krab bendijke 53,5 en 48,5 ct. Bij een opbrengst per ha van circa 25 ton in Zeeuwsch-Vlaanderen komt men bij volle produktie tot 35 ton is met deze hard-fruitteelt, zeker op het kleinere bedrijf tot 10 ha een zeer lo nend bestaan te verwerven. In de land bouw heeft een dergelijk bedrijf in ons land. zeker in de akkerbouw, een kwij nend en verdwijnend bestaan. Immers gedurende de periode van 1955-'60 was het aantal hiervan met zelfs 25.921 of 22 pet. van het totaal van 118.481 vermin derd. Dit is te betreuren voor dit mooi soort familiebedrijf, en het is een gelukkige omstandigheid, dat de fruitteelt hiervoor nog een zeer geschikte uitkomst biedt voor overschakeling, met de gevorderde herscholing. Voor het welslagen hiervan is de nodige vakbekwaamheid, zowel in theorie als in praktijk, bepaald nodig, maar die is aan te leren op cursussen en scholen en op deskundig gevoerde be drijven. Ook het houden van leerzame excur sies in klein of groter verband naar be kende voorbeeldbedrijven, of naar het proefstation voor de fruitteelt te Wilhel- minadorp of het fruitteeltdemonstratie- bedrijf te Philippine is leerzaam en ligt zeker op het 'werkterrein van de r.-k. Jonge Boerenstand, al dan niet met me dewerking van daarin belangstellende jongere boeren. Maar meerderen gaan vlotter naar een balavond of houden liel ver een snipper-kermisdag, dan hun me dewerking te verlenen voor het opbou wen van hpn eigen goede toekomst. Ook de jeugd is nog wel eens bekrom pen van inzicht, zelfs wanneer het geldt De vroegere vice-president van de Ver. enigde Arabische Republiek, kolonel Ab- del El-Serraj, heeft vandaag in Caïro aangeboden naar Damascus terug te ke ren om er terecht te staan op de be schuldiging van corruptie. El-Serraj deed zijn aanbod in een open brief aan de tegenwoordige macht hebbers in de Syrische hoofdstad, ge publiceerd door het dagblad Al-Ahram. Hij werd in november 1961 gearresteerd, toen een militaire staatsgreep in Da mascus een einde maakte aan Syrië's unie met Egypte. In mei van dit jaar wist El-Serraj uit zijn gevangenschap te ontvluchten, waarna hij zich vestigde in Cairo. Dr. Koezbari, premier van Syrië op het ogenblik van El-Serrajs arrestatie, heeft gezegd dat El-Serraj verantwoor ding moet afleggen over zijn beleid, „dat steunde op corruptie, vervolging en mis handeling". haar eigen gewichtig toekomstig be staan. Maar bij goede leiding en deskun dige voorlichting valt daarmede in de regel nog wat goeds te bereiken, en het is nu zeker de tijd om daarvoor op kor te termijn de maatregelen te nemen. P.D. Het kruispunt dat op 1,5 km van Walsoorden ligt baadt tegenwoordig in een zee van licht. Eenentwintig nieuwe lantaarns werpen hun stralenbundels in de donkere avond. Auto's, fietsers en wandelaars zijn hier ten zeerste mee ge baat. Deze lichtzee is nog niet zolang een feit. TTot voor kort moest het verkeer het met een lantaarn doen. En Wel met de lantaarn van mevrouw Kas, die op de Eeckseweg no. 17 woont. Er was al veel gepraat in de gemeente Walsoorden over de .kruispunt verlichting". Die ver lichting was slecht, om precies te zijn nihil, want er waren geen lantaarns. In 1961 werd het kruispunt gemoderni seerd. Er zouden toen ook lantaarns komen, maar die kwamen niet. December 1961 waren de bewoners van Walsoorden het wachten op de straatver lichting zo moe, dat ze een week voor Kerstmis 'n lantaarnpaal kochten. Die werd in de tuin van mevrouw Kas ge plaatst; zij zorgde voor de aansluiting op het lichtnet. Dit is bij het gemeentebestuur niet onopgemerkt gebleven. De Walsoordenaars hebben door hun initiatief een succes geboekt. Niet direct natuurlijk, maar nu na ruim een half jaar komen ze dan toch, de lantaarns van de gemeente. Deze week zal de lantaarn van me vrouw Kas voor het laatst dienst doen. Hij blijft echter nog wel even in de tuin staan. De paal staat n.l. midden tussen de aardbeien en die moeten eerst „georokken worden". Over de finan ciële strop, die mevrouw Kas heeft gehad in verband met de hogere elektriciteits rekeningen maakt zij zich niet zo druk. „Dat haal ik er wel weer uit. Er staan nu zoveel lantaarns om het huis. Op de foto: de lantaarn van mevr. Kas dat ik zelfs geen licht meer op hoe te steken. Ik kan schemeren bij de straatverlich ting". Voor mevrouw Kas een alleszins bevredigende oplossing. Prins Soevanna Phoema heeft giste ren bekendgemaakt, dat hij met de twee andere Loatiaanse prinsen tot overeen stemming is gekomen over „alle kwes ties" die de installatie van de coalitie regering nog in de weg stonden. De nieuwe regering zal nu vandaag te Vientiane worden geïnstalleerd. Volgens een uitzending van radio Peking hebben communistische troepen in Zuid-Vietnam een compagne verzets strijders verslagen, die. onder leiding stonden van een pater uit China. De 70 soldaten van de pater zouden bij. deze aanval het leven hebben ver loren. Pater Hoa zoals de priester heet was tijdens de Chinese revolutie kolonel in het leger van Tsjang Kai-Sjek. Na de nederlaag van Tsjang's troepen trok hij zich terug uit het wereldse leven maar besloot later toch weer de wapens op te nemen, dit keer tegen het commu nisme. Hij heeft momenteel de leiding over 1.200 man in Binh Hung, een nederzet ting die dank zij pater Hoa tot ontwikke ling kwam. PAX Voorzien van het H. Sacrament der Zieken, overleed in huize „Alverno" te Huijbergen plot seling onze beminde en hoogvereerde medebroe der, Broeder SILVESTER Eduardus Cornelis de Maat in de leeftijd van 82 jaar, in het 64e jaar van zijn H. Professie. De overledene, die Ridder was in de Orde van Oranje-Nassau, bestuurde de Congregatie van 19111939 als Algemeen Overste. Wij vragen Uw gebed voor zijn zielerust. Br. Venantius, Alg. Ov. der Broeders van Huijbergen. Mede namens de familie van de overledene. Bergen op Zoom, Hoogstraat 23. Sacramentsdag 1962. De H. Uitvaartmis zal plaats hebben in de kapel van „Ste. Marie" te Huijbergen op maandag 25 juni a.s. om 9.30 uur, de begrafenis onmiddel lijk daarna op het kloosterkerkhof. Ondertrouw d: Annelies Ryppacrt en Frans J. de Wit De plechtige huwelijksin zegening zal plaats hebben op woensdag 11 juli 1962 om 10.30 uur in de parochie kerk van O. L. Vrouw van Fatima te Breda. Breda, Franklin Roosevelt- laan 71. Helmond, Weg op de Heu vel 47. Gelegenheid tot feliciteren van 13.30 tot 14.30 uur. Huize „Merula" Baronie laan 102. Breda. Toekomstig adres: Lucht havenlaan 42, Tilburg. •f In het R.K. Gasthuis Haagdijk 180 te Breda is heden overleden voor zien van de H.fJ Sacra menten der Stervenden, Mevrouw VALERIA BOSMAN-ROGIERS weduwe van de beer Johannes Franciscus Bosman op de leeftijd van bijna 80 jaar. De gezongen H. Mis van Requiem, zal worden opgedragen dinsdag 26 juni a.s. om 10.30 uur in de kapel van het R.K. Gasthuis, Haagdijk 180, te Breda. DIERENARTS te HULST van 26 juni t.m. 10 juli Praktijk wordt waargeno men door P. J. BORM Dierenarts te Nw.-Namen. tel. 01144 - 227 NOTARIS te IJZENDIJKE zal op maandag 2 juli a.s. des n.m. om 17.— uur (5. uur) in het café van de Heer A. du Puy aan de Ko ninginnestraat te IJzendijke ten verzoeke van de Erven L.C. van der Weijde in het openbaar in één zitting verkopen: HET WOONHUIS Minnepoortstraat 9 te IJzen dijke met bergplaats en tuin, kadastraal bekend IJzendijke sectie D no's 2005 en 2135, groot 1.50 are. Vrij te aanvaarden na beta ling kooppenningen. Betaling koopsom binnen 30 dagen en onkosten bin nen 8 dagen na de toewij zing. Bezichtiging en inlichtingen bij genoemde notaris. Het faillissement van P. D. Dekker, vroeger wonende te Klundert, thans te Alblas- serdam, is door het verbin dend worden der tweede,- tevens slotuitdelingslijst ge ëindigd. Crediteuren ontvin gen een uitkering van 100%. De curator, Mr. J.C. van Hasselt, Sophiastraöt 26, Breda ANTIEKE MEUBELEN te koop gevraagd o.a. kabi netten, mahonie of noten, ge bogen bureaus, kisten, ma honie ronde tafels en stoelen. Kristal en alle soorten an tieke sieraden.. A. J. v. d. SANDEN Borgvlietsedreef 30, Bergen op Zoom, tel. 01640-4561 Bij vonnissen der Arron- dissements-Rechtbank te 's- Hertogenbosch d.d. 8 juni 1962 gewezen in de zaken van de Commissaris der Ko ningin in de provincie Noord-Brabant, in deze op tredende voor de provincie Noord-Brabant contra: A Wouterke Johanna Oer- lemans, (Ahasuerusdochter) te Sprang-Capelle, Hoge- vaart 84 en contra: Marinus Hoefnagel, te Sprang-Capelle interveniënt B De Naamloze Vennoot- schap Adrianus Oerlemans Zonen's Handel in Hout en Bouwmaterialen N.V., ge vestigd en kantoorhoudende te Vrijhoeve-Capelle, ge meente Sprang-Capelle, en contra-. Adriaan Verhagen Dzn. tc Sprang-Capelle interveniënt i is uitgesproken de onteigc- ning voor wat betreft sub A van het gedeelte groot 0.09.05 ha van het perceel kadastraal bekend gemeente Capelle, Sectie D no. 183 B van het gedeelte groo 0.15.30 ha van het perceel kadastraal bekend gemeente Capelle, Sectie D no. 192 onder de voorwaarden als in I de vonnissen vermeld. De Officier van Justitie, Hoofd van het Arrondis sementsparket, Van Imhoff Woonhuis met Café te Kloosterzande NOTARIS te HULST zal op woensdag 4 juli a.s. des namiddags om 4 uur in het café „Het Wapen van Zeeland" te Groenendijk ten verzoeke.van de erven Stoe- le-van Bellen publiek ver kopen HET WOONHUIS waarin café, met schuur en erf te Kloosterzande Cloos- terstraat 128, kadaster Hon- tenisse Sectie H nummer 383 groot 5 aren 45 centia ren. Te aanvaarden in bezit en genot bij de betaling van de koopsom uiterlijk op 4 aug. a.s. Betaling onkosten binnen 6 dagen. Bezichtiging in overleg met de Heer J. de Bruyn, Cloos- terstraat 124, Kloosterzande. Nadere inlichtingen ten kan tore van de notaris voor noemd. DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 23 JUNI 1962 ISa gesprek tussen Rusk en Adenauer Bondskanselier Adenauer heeft giste ren, na zijn gesprek onder vier ogen met de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Dean Rusk, ver klaard dat hy en de bewindsman het eens zyn geworden over alle belang rijke vraagstukken. „Het heeft geen nut te zeggen dat wij het eens zijn over ieder woord, maar onze gedachten en doelstellingen zijn eender", aldus Adenauer. De twee leiders waren het erover eens dat de Amerikaanse - Russische verkennende besprekingen over Berlijn moesten worden voortgezet. Andere onderwerpen die waren aan gesneden betroffen de onderhandelingen inzake de Britse toetreding tot de E.E.G. Er was „openlijk en vrijelijk" gespro ken en men is geen problemen uit de weg gegaan, zo verklaarde de West- duitse regeringswoordvoerder na af loop.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1962 | | pagina 4