Benedictijner kippenfarm te Oosterhout bloeiend bedrijf een FIETS voor NIETS! "«int u ZON! India zal toch wel Migs gaan kopen... Venster op het verleden Frisse lucht scheppen V.S.: WIJ WETEN VAN NIETS Krijgt Dongen Beneluxbeurs Vaart houden in het nieuws West-Brabantse molens Geen blauw bloed tussen maas en scheldemond KREKELDRAMA Selectie Garantiemerk Hygiëne Geen daglicht NEGEN MAANDEN Rotterdammer reed door na aanrijding Originele oplichterij met kasregister Afgestemd op het hedendaagse verkeer Russisch wapen tegen China WOLLEN DEKENS Hoe organiseer ik een tentoonstel ling Na vier dagen stofhappen en transpireren in de zongestoofde ten ten van de Dongense expositie TEFADO, die maandagavond by het sluiten van de poorten 22.000 bezoe kers getrokken had, kunnen ANTON HARTMAN (39) en TOON OOMEN (40) het antwoord geven op die vraag. De zorgen vallen van hen af, als de hoempakapel in de grote ver- maaktent de laatste wy-hebben- dorst-wals inzet en de beide gang makers van de TEFADO eindelyk kans krygen rustig een glas bier te drinken. Hun recept voor deze in drie jaar tijd sterk gegroeide expositie is het oude Romeinse adagium dat brood en spelen volk trekken. Zij hebben het toegepast, toen zij drie jaar ge leden bouwpastoor A. Rompa aan geld wilden helpen voor zijn kerk. Spelen- Dus een fancy-fair. Brood. Dus een beurs; een landbouw-, han del- en industrietentoonstelling. Sim pele comme bonjour, maar Hartman en Oomen hebben wel ontdekt dat er ook een massa vrije tijd en heel veel energie en organisatietalent bij komt kijken. Zij hebben, afgezien van de eigenlijke tentoonstellingsweek waar in zij dag en nacht in touw zijn, dit jaar elk 500 vrije uren in de TE (ntoonstellings) - Fa(ncy-fair) - DO(ngen) gestoken. Er zou voor de bouwpastoor, die in het eerste jaar 7000 gulden incasseerde en vorig jaar 10.500 TEFADO-guldens, niet veel overblijven, als al die uren be taald hadden moeten worden. Het begon klein. Toen het plan ge boren was, werd de Dongense zaken wereld gepolst. Het resultaat van twee avonden bezoeken aan de mid denstand was zestien toezeggingen om met een stand op de tentoonstel ling te verschijnen. Voor Hartman en Oomen genoeg om door te zetten. In de zomer van 1960 ging de eerste TEFADO van start in een tent van 65 bij 12 meter, waar 31 zakenmen sen hun waren aanprezen. Er kwa men 14.000 bezoekers. ,,De moeilijkheid is om er vaart in te houden", zegt Hartman, terwijl hij een wakend oog laat gaan over de mannequins die de nieuwe mode showen in de grote stoffige tent. De tweede TEFADO die van vorig pen en dorst hebben en naar de schiettenten willen en vandaag lek ker eens uit zijn. Hartman (rechts) en Oomen (links jaar liep best. Ondanks het slech te weer werden 16.500 bezoekers ge teld. ,,.Je moet steeds met iets nieuws komen." Dat zegt Toon Oo men, die de laatste vijf weken avond aan avond om zeven uur de deur uit ging om pas om twaalf uur terug te keren. „Onze gezinnen zijn op de TEFADO ingesteld. Ze vinden het thuis niet altijd zo leuk.. Het zweet gutst hem van het voorhoofd. Een van zijn 300 helpers fluistert hem een boodschap in. Hij moet on middellijk daar en daar komen, want.... ..Niemand wordt gek voor zijn tijd," roept hij nog, voordat hij lachend verdwijnt in de wirwar krioelende mensen, die kijken en ko- Je moet er vaart in zien te houden. Vorig jaar ontdekte Anton Hartman dat zijn TEFADO eigenlijk ,,de enige algemene beurs is, waar de zaken lui rechtstreeks in contact kunnen treden met de consument". Hij zette de tentoonstelling dit jaar nog groter op dan het vorige jaar. Hij huurde drie reusachtige tienmasters. In één ervan stopte hij een bierbar, een wijnterras, wat schiettenten, een tombola. De andere twee verhuurde hij aan de Dongense agrarische han del, fabrieken on middenstanders. Aan hen niet alleen. Voor het eerst trok hij dit jaar de boer op, naar zakenlui buiten het welvarende schoenmakersdorp. En met succes. ..De TEFADO draagt dit jaar voor het eerst een nationaal karakter", kon hij aankondigen. Om het evene ment meer bekendheid te geven in den lande wist hij de spectaculaire Benelux-ballonrace tijdens de tcn- toonstellingsdagen in Dongen te laten starten. Pers, radio, televisie brach ten de TEFADO in het nationale nieuws. Dit is een overgangsjaar geweest, zegt hij. „We hebben onze ruimte vedubbeld, maar dat is niet genoeg". Wat dan nog meer Anton Hartman ziet uit zijn steeds groeiende TEFA DO een Beneluxbeurs groeien. ..Het zit erin- We moeten het er alleen uit zien te peurenDit jaar ad verteerde hij in een internationale mafktkalender. Hij kreeg prompt verzoeken om inlichtingen uit alle windstreken bijvoorbeeld uit Boe dapest, meneer Of de TEFADO. die volgend jaar gehouden wordt van 14 tot 17 juni, dan al een Benelux beurs zal zijn, weet ook Anton Hart man niet. Met Toon Oomen is hij in ieder geval al begonnen met de eer ste voorbereidingen. Als hij vanuit zyn venster naar de witte Onze Lieve Vrouwekerk kykt en naar het bonte gewemel op het rechthoekige marktplein, kan zich de Bredanaar ANDRE RUYS- SENAERS (52) met een beetje fan tasie gemakkelijk Jan van Ruchener wanen, zijn voorvader, die in 1377 schepen was van de goede Baronie- stad. ,,Ik vertegenwoordig hier de oudste familie van Breda", zegt hy. H(j woont boven 't Luifeitje, waar van hy twintig jaar lang de kaste lein was. Op de bovenverdiepingen drijft hij nu het hotel Ruys. Hij zit aan het raam in een kamer vol snuisterijen. Zijn huis is het vroe gere huis van Senoy, dat samen met het huis van Brecht, de Prins Cardi- nael en de herberg Justus van Mau- rick tot de oudste stenen huizen van Breda schijnt te behoren- Heeft op dezelfde plaats schepen Jan gezeten, zij het dan zonder een glas Sande- man Cream André Ruyssenaers is romantisch genoeg om over dat soort zaken te mijmeren. „Dit huis stond vroeger door gangen in verbinding met het Kasteel en de kerk. Dat kun je aan de gewelven nog zien", zegt hij. „Reeds in 't jaar onzes Heeren dusent drie hondert ende thiene op onser Vrouwendach Lichtmisse, als men Kerssen draghet, gafde heer van Breda aan Johannis Ruce- naers en zijn nakomelingen twee windmolens. Deze giftbrief werd met zegels gesterkt door Goderic van Loenhout en Jan Rucenaers, bene vens door Jan die Clerc en Pieter van de Hulst, schepenen van Prin- cenhage. In de loop van de tijd ver wierven de Ruyssenaers tal van mo lens in West-Brabant, onder meer in Gilze, Made, Geertruidenberg, Oos terhout, Ginneken, Terheijden, Wouw en Roosendaal. De Ruyssenaers wa ren een aanzienlijke familie. Dat blijkt wel uit het feit dat Henricus Russenaar omstreeks 1450 prior was van het Augustijner klooster Corsendonck en later rector vaii het Falconsklooster te Antwerpen. De ba sis van dit aanzien, de molens, kre gen in de Spaanse tijd, zoals zoveel bezittingen, andere eigenaars. André Ruyssenaers haalt van de muur een geschilderde afbeelding van zijn familiewapen: een gevie rendeeld schild, waarop in het eer ste en vierde kwartier een molen- ijzer staat afgebeeld, een ster in het schildhoofd en in het tweede en der de kwartier drie boven elkaar ge plaatste vissen. ..Ruisvoorns", licht hij toe. ANDRE RUYSSENAERS .familiewapen Dit wapen koos Leonard Henri Ruyssenaers tot blazoen, toen hij in 1904 in de adelstand verheven wérd De adellijke tak van de familie stamt af van de Zevenbergse koop- man Joachim Ruyssenaers die in 1811 met een Rotterdamse trouwde Hun zoon werd diplomatiek agent en consul-generaal der Nederlanden in Alexandrië. Het is zijn zoon, een vriend van de graver van he< Suez- kanaal De Lesseps, die in de adel stand verheven werd. André Ruyssenaers nipte van zijn glas. Voor hem geen blauw bloed. Alleen de geschiedenisboeken en de romantische dromen van vervlogen eeuwen. „Maar daar treuren we niet om zegt hij, zijn zilvergrijze haren ordenend. Hij vertelt over zijn tijd als garage-houder en taxi-chauffeur, over de tijd toen hij per motorfiets door Zuid-Afrika kruiste. Samen met zijn vrouw zit hij voor het raam. Zijn venster ziet uit op het oude markt plein, op de oude kathedraal Op de roem van het verleden. Dit is boer Kleinepier, ©en Zeeuw in wiens gezicht het geweld van wind en water staat gekerfd. Elke donder dag scharrelt hij rond tussen de kra men en tenten op de Middelburgse markt. Hy bekykt de spullen, wikt en weegt en laat de boodschappen verdwynen in zijn blauwe knapzak. Jawel, de tijden veranderen, maar niet iedereen met hen..... Elke donderdagmiddag rond twee uur neemt Kleinepier zijn knapzak van de spijker. Hij drukt zyn pet wat vaster op het hoofd en zegt zyn vrouw gedag. „Vergeet de kaas niet en denk om dat knotje wol", roept ze hem na, als hy de weg op stapt, de lange weg naar Middelburg. Hij zet cr de pas in, steekt zin wandelstok omhoog tegen de voorbijgangers. „Lekker weertje vandaag". Op de markt maakt hy een praatje met de andere boeren. Om een uur of vier gaat hy weer huis-toe- „Tot ziens Een jaar geleden heeft dat „lot ziens" wat lang geduurd. Boer Kleinepier werd aangereden en brak zijn heen. Het lopen ging daarna zo gemakkelijk niet. Maar Kleinepier gaat niet met de bus. „Dan kriegt een mens geen schepje frisse lucht", zegt hij. Nu loopt hij weer als een kievit, en thuis vertelt hij moeder- de-vrouw de stadse nieuwtjes. Wie verre reizen doet, kan veel verhalen Op 'n wiegend korenaartje Zat 'n minnend krekelpaartje Onder innig piepgeluid Tsjierpten zij hun liefde uit ,,'k Zou je kusjes willen geven. Tien maal tien en dan nog zeven Maar mijn weke krekelhart Wordt verteerd door minnesmart: Ach ik kan niet bij je wang Want mijn sprieten zijn te lang Telkens zit ik, ach wee, oei. Met mijn sprieten in de knoei" Bei zijn oogjes keken droef Bei zijn pootjes tsjierpten stroef Smekend keek hij naar zijn liefje „Schaf mij raad, mijn hartediefjè" Maar zijn diefje wist geen raad Want zij had het veel te kwaad Traantjes rolden langs haar [wangen Bleven aan haar neusje hangen Maakten heel haar snoetje nat Zilte tranen om haar schat. Snikkend sprak hij: „Voor 'n zoen Zal ik alles, alles doen". Toen heeft hij alzo gesproken Bei zijn sprieten afgebroken. Gans ontsteld keek zij hem aan „Lief, wat heb je nu gedaan 't Spijt me zeer, ik heb 'n hekel Aan 'n sprietenloze krekel Neen 'n krekel, gans ontspriet Wil ik als mijn gade niet". Met 'n laatste tsjierpgeluid Sloeg zij ferm haar vleugels uit „Neen wij worden nooit 'n paar" Zoemend vloog zij van de aar Droef sprak hij: „Ik ben het zat Zonder sprieten, zonder schat Laat ik rustig, zonder beven 'n Einde maken aan m'n leven" Tsjierpend vloog hij naar de zon Tot hij niet meer vliegen kon. A. J. SCHALK Galder (Advertenties) DRQST.VERF.VENIQ DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 22 JUNI 1962 Binnen de kloostermuren van de Bene dictijnerabdij te Oosterhout hebben de paters een enorm bloeiend en levendig bedrijf tot ontwikkeling gebracht. Levendig vooral, want het betreft hier een uitgestrekt gebouwencomplex, waarin en waartussen „Ons bedrijf bestaat uit vier afdelingen", vertelt ons pater Ramaekers. Op de eerste plaats het vermeerderingsbedrijf, dat zeventienhonderd legkippen omvat voor de produktie van broedeieren. Daarnaast hebben we de kuikenbroederij. De eieren van het vermeerderings bedrijf worden hier machinaal uitgebroed. Voorts het opfok- bedrijf: de helft van de „uit de machines" komende kuikens wordt als eendagskuiken na. de nodige behandelingen verkocht, terwijl de andere vijftig procent worden opge fokt om na zeven weken te worden verhandeld. Tenslotte heeft men nog het slachtkui- kenbedrijf voor de produktie van pluimveevlees. Er komt heel wat wijken om een „kippenfabriek" goed op gang te houden. De kippen van het vermeer deringsbedrijf hebben een produk tie, die ligt tussen de 70 en 75 pro cent. Bij een aantal van zeventien honderd kippen betekent dit per dag een dikke duizend eieren rapen. Maar dan staat het ei nog maar aan het begin van het „fabricageproces". zo'n paar duizend kippen en kuikentjes leven. Het is een moderne, prima georga niseerde onderneming, die de laatste jaren onder leiding van de paters tot een fantas tische kippenfarm is uitgegroeid. In het hoogseizoen als de broedma chines op volle toeren draaien, wor den deze eieren stuk voor stuk nauw keurig geselecteerd. Zo moeten ze minimaal 55 gram wegen. Ook aan de vorm mag niets mankeren. De eieren, die de selectie doorkomen en dus „gewogen en zwaar genoeg be vonden zijn", komen in de broedma chine. De abdij beschikt over drie machines, die een gezamenlijke capa citeit hebben van negenduizend stuks. ..Wel niet zo heel erg veel", zegt pa ter Ramaekers, „maar deze capaci teit is precies aangepast aan de eigen eierproduktie. We houden hierdoor alles in eigen hand. Geen vreemde eieren in onze machines". Het broedproces duurt eenentwintig dagen. Iedere week wordt een vierde deel van de machines met broed eieren gevuld. Het zou te gek zijn om negenduizend kuikens ineens te moeten verwerken. Het is nu al hard genoeg aanpakken om de wriemelende beerstjes op hun plaats van bestem ming te krijgen. Ongeveer negen entachtig procent van de eieren is bevrucht, vertelt de pater met enige trots, aangezien dit in vakkringen als,;.£cn hoog percentage geldt. Ajs de machines de eieren na drie weken tot kuikens omgetoverd heb ben komen de gele, o zo rappe beest jes in een vertrek, waar ze gesext worden. Een voor een moeten de diertjes weer in de hand genomen worden. De volgende behandeling is de vleu geltjes branden, het zogenaamde leeuwieken, waarmee hun vliegbrevet wordt ingetrokken. Daarna wordt een gaatje in het teenvlies gebrand.... het Bovans garantiemerk. In een volgend vertrek staan sta pels kartonnen doosjes klaar, de mo tor van de bestelwagen draait en vóór de eerste kuikendag om is wordt de helft van deze wriemelende massa, na door grote mensenhanden een paar maal gepakt en behandeld te zijn, afgeleverd bij de diverse pluim veehouders. Het onderwerp eendags kuiken is weer voor een week taboe. Maar de andere helft, altijd nog zo'n dikke duizend stuks, staat ook nog op verdere behandeling te wach ten. Deze kuikentjes promoveren naar het opfokbedrijf. Gedurende zeven weken worden de diertjes tot legkui- kens opgefokt. Vóór de leg worden ze geplaatst in koloniehokken: er zitten wel ramen in maar zonder glas. „Dit doen we om de kuikens af te harden", zegt de kippenpater. In het hoogseizoen hebben we ge middeld tienduizend kuikens in de opfok. Zeventienhonderd produktiekippen, tienduizend kuikens in de opfok, ge middeld negenduizend „kuikens in wording", het zijn getallen om dui zelig van te worden. Voor pater Ra maekers is het echter nog niet ge noeg. want hij heeft nog een afdeling, die zeker niet te onderschatten is: het slachtkuikenbedrijf Hiervoor is een gebouwencomplex verrezen, helemaal gescheiden van de, andere „takken van dienst". „Dit hebben we met opzet ver van elkaar gehouden om het besmettingsgevaar 1e verminderen: slachtkuikens zijn namelijk erg gevoelig voor ademha lingsziekten". vertelt pater Ramae kers. Het uitbroeden van mestkuikens gaat het hele jaar door. In zeven tot acht weken worden ze klaarge stoomd voor de verkoop. Na acht weken bereiken ze al gauw een ge wicht van twaalf tot dertien ons. kens krijgen niet genoeg verlichting in de hokken om drinken en voedsel te vinden", zegt de pater, terwijl hij ons als vriendelijke en deskundige gids het inwendige binnenvoert. Hoe minder licht, hoe minder beweging, des te vlugger groeien ze op tot mooie malse slachtkuikens. De jonge kui kentjes komen eerst in grote ran den. ronde hardboard ringen, waar- in gemiddeld achthonderd van die grappige'diertjes onder verwarmings apparaten door elkaar krioelen. Als ze wat „op leeftijd" komen worden ze verplaatst in de duistere hokken. Ongeveer tweeduizend stuks per hok doen hier hun best om zo vlug moge lijk als malse kippebout in een braad pan te komen. Een levendig bedrijf schreven we in de aanhef. Levendig door de dui zenden en nog eens duizenden kippen, eendagskuikens, opfokkuikens en slachtkuikens. De paters en het overig personeel weten wel wat ze te doen hebben. Er komt trouwens nog meer kijken. Ook de hygiëne vraagt veel tijd. Zo dra een hok even leeg komt wordt het ontsmet. Dit gebeurt met een Pater Wesselingh hanteert hier de nevelspuit om een hok te ont smetten. De „mestschuur" is helemaal af gesloten voor het daglicht. „De kui- Een overzicht van de koloniehok ken, met op de achtergrond de kloosterkerk. motorspuit, die onder hoge druk fijne nevel in het hok spuit. De drink- en voederbakken worden re gelmatig gewassen en ontsmet in een daarvoor zelf ontworpen taak. Be nedictijnen zijn echte „doe het zelf- mensen". Als er iets gerepareerd moet worden kunnen ze bijv. terecht in een gloednieuwe smederij, die ze natuurlijk zelf hebben gebouwd. Ook de hokken en schuren hebben ze veelal zelf gebouwd en ingericht. Het bedrijf is ook erg economisch ingericht. Het uitmesten van de hokken heeft maar een „handbehan deling" nodig; de mest op een tran sportband deponeren. Via de tran sportband komt de mest op een me chanische mestverspreider cn die zorgt weer voor de bemesting van de weilanden. De verwarming van de vele hok ken geschiedt met propaangas. Hier voor staat een zilveren tank met een Tweeduizend slachtkuikens doen hier hun best zo vlug mogelijk tot een malse kippebout op te groeien. inhoud van acht kubieke meter in de kloostertuin. Zoals gemeld zullen de paters met een stand het kippebedrijf vertegen woordigen op de grote pluimveeten toonstelling. die in de Veemarkthal te Den Bosch wordt gehouden ter ge legenheid van het 40-jarig bestaan van de NCB. (Advertentie) ELKE DAG-3 MAANDEN LANG (t/m 30 juni'62) heeft iedereen die een nieuwe fiets koopt, de kans diefiets(plus toebehoren) cadeau te krijgen Oj DIT ZIJN DE WINNAARS VAN DE TIENDE WEEK ZATERDAG 2 JUNI De heer J. G. Heijnen, Hogeweg 89, Uitgeest MAANDAG 4 JUNI De heer J. H, M. vin Dillen, Esdoornstraat 49, Utrecht DINSDAG 5 jUNI De heer J. Kuipers Sperwerstraat 36, Assen WOENSDAG 6 JUNI Mej. N. van Manen IJselsteinseweg 26, Jutfaas DONDERDAG 7 JUNI René Jussen Castorstraat 8, Hilversum VRIJDAG 8 JUNI De heer S. M. van Eijk Weth. Venteweg 76, Gouda STAAT U HIER DE VOLGENDE WEEK BIJ? (vraag uw fietsenhandelaar inlichtingen) De rechtbank in Rotterdam heeft gistermorgen de 54-jarige vertegen woordiger L. van den B. veroordeeld tot een gevangenisstraf van negen maanden met aftrek wegens het ver oorzaken van een verkeersongeval, waarbij drie personen ernstig werden gewond. Voorts werd hem de rijbe voegdheid voor drie jaar ontzegd. Het ongeval had op 7 maart jl. in de late avonduren plaats op de Rotterdam se Schiekade. De vertegenwoordiger, on der invloed van alcohol, reed daar met zijn wagen drie voetgangers aan, die op een zebrapad de weg overstaken. Van dne B. had niets van het ongeval be merkt en was daarom doorgereden. Hij werd achterhaald door de bestuurder van een bestelwagen en een taxichauf feur, die hem na een wilde jacht met snelheden hoger dan 80 km per uur op de Bergweg klem reden. Toen de drie wagens terugreden naar de plaats van het ongeval probeerde de vertegenwoor diger nog enkele keren te ontsnappen. Een verzekeringsagent uit San Fran cisco heeft gisteren het verhaal gedaan van een van de meest geslepen oplich terijen, die hij ooit onder handen ge kregen had. Men wist niet beter of in een zelfbe dieningswinkel in Evanston, Illinois, stonden zes kasregisters. Zevenentwin tig maanden later kwamen de eigenaars er achter dat er nog een zevende stond die meedraaide voor rekening van de bedrijfsleider en zijn assistent. Ze waren er in die tijd 70.000 dollar rijker van geworden. De Indische minister van defen sie, Krisjna Menon, heeft een groot deel van het Indische volk ervan weten te overtuigen, dat aankoop van Russische supersoni sche straaljagers van het type Mig-21, yan grote betekenis voor India kan zijn. Voor de aankoop van supersonische straaljagers zou volgens het ministerie van defensie in New Delhi een aantal landen zijn benaderd. Gebleken zou zijn, dat aanschaf van straaljagers in de Sovjet-Unie goedkoper was en dat afle vering vlugger geschiedde. Een Indische journalist heeft verklaard, dat de prijs van Mig-toestellen een-derde lager ligt dan die van Amerikaanse Starfighters. In de Indische pers is dit met nadruk gepubliceerd, evenals het feit dat minis ter Menon het buurland Pakistan „met zijn twee door Amerika geleverde eska drons F-104 straaljagers", heeft aange duid als een land dat een directe bedrei ging vormt voor India. Volgens welingelichte zegslieden ech ter beschikt Pakistan slechts over één eskadron van 12 Amerikaanse gevechts- toestellcn. Woordvoerders van de Amerikaanse ambassade cn van het hoge commissa riaat van Engeland in New Delhi, heb ben verklaard dat hun regeringen in het geheel niet waren benaderd voor de le vering van straaljagers. Wel, zeiden ze, zijn er informele besprekingen geweest met directies van industrieën voor de bouw van vliegtuigen voor commerciële doeleinden. De verklaringen van de twee zegslie den werden zowel in de Indische pers als door het ministerie van defensie ge negeerd. Militaire deskundigen en diplomaten in het Westen menen, dat de overeen- komst India afhankelijk zou maken van de Sovjet-Unie, omdat de Indische lucht macht dan ook gebruik zou moeten ma ken van uitrusting die bij de Mig hoort, zoals raketten en radarapparatuur. Het gevolg hiervan zal weer zijn dat Indische technici in de Sovjet-Unie een aanvullen de opleiding moeten ondergaan. Een an dere mening die men hoort verkondigen is dat de Sovjet-Unie via de luchtmacht in de Indische strijdkrachten zou door dringen. Een andere factor die wellicht zal bij dragen aan de totstandkoming van een Russisch-Indische overeenkomst, is het feit dat de Chinese volksrepubliek niet in het bezit is van straaljagers van het type Mig-21. Ten aanzien van de voort durende grensgeschillen tussen de Chi nese volksrepubliek en India, zou India het bezit van de Mig-21 als machtig wa pen kunnen hanteren. De uiteindelijke beslissing over deze zaak ligt in handen van premier Nehroe- Diens standpunt is niet geheel duidelijk. Men neemt aan dat de Indische pre mier wel wat voor een overeenkomst met de Sovjet-Unie voelt. Wanneer het verdrag een feit zal zyn, zo vraagt men zich in diplomatieke kringen af, welke rol zal de Sovjet-Unie dan spelen in het Chinees-Indische conflict Advertentie) van LEIDEN 100% virgin wool

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1962 | | pagina 11