Benedictijner kippenfarm te
Oosterhout bloeiend bedrijf
een FIETS
voor NIETS!
"«int u ZON!
India zal toch wel
Migs gaan kopen...
Venster op het verleden
Frisse lucht
scheppen
V.S.: WIJ WETEN VAN NIETS
Krijgt Dongen
Beneluxbeurs
Vaart houden
in
het
nieuws
West-Brabantse molens
Geen blauw bloed
tussen maas
en
scheldemond
KREKELDRAMA
Selectie
Garantiemerk
Hygiëne
Geen daglicht
NEGEN MAANDEN
Rotterdammer reed
door na aanrijding
Originele oplichterij
met kasregister
Afgestemd op het
hedendaagse verkeer
Russisch wapen
tegen China
WOLLEN
DEKENS
Hoe organiseer ik een tentoonstel
ling Na vier dagen stofhappen en
transpireren in de zongestoofde ten
ten van de Dongense expositie
TEFADO, die maandagavond by het
sluiten van de poorten 22.000 bezoe
kers getrokken had, kunnen ANTON
HARTMAN (39) en TOON OOMEN
(40) het antwoord geven op die
vraag. De zorgen vallen van hen af,
als de hoempakapel in de grote ver-
maaktent de laatste wy-hebben-
dorst-wals inzet en de beide gang
makers van de TEFADO eindelyk
kans krygen rustig een glas bier te
drinken.
Hun recept voor deze in drie jaar
tijd sterk gegroeide expositie is het
oude Romeinse adagium dat brood
en spelen volk trekken. Zij hebben
het toegepast, toen zij drie jaar ge
leden bouwpastoor A. Rompa aan
geld wilden helpen voor zijn kerk.
Spelen- Dus een fancy-fair. Brood.
Dus een beurs; een landbouw-, han
del- en industrietentoonstelling. Sim
pele comme bonjour, maar Hartman
en Oomen hebben wel ontdekt dat er
ook een massa vrije tijd en heel veel
energie en organisatietalent bij komt
kijken. Zij hebben, afgezien van de
eigenlijke tentoonstellingsweek waar
in zij dag en nacht in touw zijn, dit
jaar elk 500 vrije uren in de
TE (ntoonstellings) - Fa(ncy-fair) -
DO(ngen) gestoken. Er zou voor de
bouwpastoor, die in het eerste jaar
7000 gulden incasseerde en vorig
jaar 10.500 TEFADO-guldens, niet
veel overblijven, als al die uren be
taald hadden moeten worden.
Het begon klein. Toen het plan ge
boren was, werd de Dongense zaken
wereld gepolst. Het resultaat van
twee avonden bezoeken aan de mid
denstand was zestien toezeggingen
om met een stand op de tentoonstel
ling te verschijnen. Voor Hartman
en Oomen genoeg om door te zetten.
In de zomer van 1960 ging de eerste
TEFADO van start in een tent van
65 bij 12 meter, waar 31 zakenmen
sen hun waren aanprezen. Er kwa
men 14.000 bezoekers.
,,De moeilijkheid is om er vaart in
te houden", zegt Hartman, terwijl
hij een wakend oog laat gaan over
de mannequins die de nieuwe mode
showen in de grote stoffige tent. De
tweede TEFADO die van vorig
pen en dorst hebben en naar de
schiettenten willen en vandaag lek
ker eens uit zijn.
Hartman (rechts) en Oomen (links
jaar liep best. Ondanks het slech
te weer werden 16.500 bezoekers ge
teld. ,,.Je moet steeds met iets
nieuws komen." Dat zegt Toon Oo
men, die de laatste vijf weken avond
aan avond om zeven uur de deur uit
ging om pas om twaalf uur terug te
keren. „Onze gezinnen zijn op de
TEFADO ingesteld. Ze vinden het
thuis niet altijd zo leuk.. Het
zweet gutst hem van het voorhoofd.
Een van zijn 300 helpers fluistert
hem een boodschap in. Hij moet on
middellijk daar en daar komen,
want.... ..Niemand wordt gek voor
zijn tijd," roept hij nog, voordat hij
lachend verdwijnt in de wirwar
krioelende mensen, die kijken en ko-
Je moet er vaart in zien te houden.
Vorig jaar ontdekte Anton Hartman
dat zijn TEFADO eigenlijk ,,de enige
algemene beurs is, waar de zaken
lui rechtstreeks in contact kunnen
treden met de consument". Hij zette
de tentoonstelling dit jaar nog groter
op dan het vorige jaar. Hij huurde
drie reusachtige tienmasters. In één
ervan stopte hij een bierbar, een
wijnterras, wat schiettenten, een
tombola. De andere twee verhuurde
hij aan de Dongense agrarische han
del, fabrieken on middenstanders.
Aan hen niet alleen. Voor het eerst
trok hij dit jaar de boer op, naar
zakenlui buiten het welvarende
schoenmakersdorp. En met succes.
..De TEFADO draagt dit jaar voor
het eerst een nationaal karakter",
kon hij aankondigen. Om het evene
ment meer bekendheid te geven in
den lande wist hij de spectaculaire
Benelux-ballonrace tijdens de tcn-
toonstellingsdagen in Dongen te laten
starten. Pers, radio, televisie brach
ten de TEFADO in het nationale
nieuws.
Dit is een overgangsjaar geweest,
zegt hij. „We hebben onze ruimte
vedubbeld, maar dat is niet genoeg".
Wat dan nog meer Anton Hartman
ziet uit zijn steeds groeiende TEFA
DO een Beneluxbeurs groeien. ..Het
zit erin- We moeten het er alleen
uit zien te peurenDit jaar ad
verteerde hij in een internationale
mafktkalender. Hij kreeg prompt
verzoeken om inlichtingen uit alle
windstreken bijvoorbeeld uit Boe
dapest, meneer Of de TEFADO.
die volgend jaar gehouden wordt van
14 tot 17 juni, dan al een Benelux
beurs zal zijn, weet ook Anton Hart
man niet. Met Toon Oomen is hij in
ieder geval al begonnen met de eer
ste voorbereidingen.
Als hij vanuit zyn venster naar
de witte Onze Lieve Vrouwekerk
kykt en naar het bonte gewemel op
het rechthoekige marktplein, kan
zich de Bredanaar ANDRE RUYS-
SENAERS (52) met een beetje fan
tasie gemakkelijk Jan van Ruchener
wanen, zijn voorvader, die in 1377
schepen was van de goede Baronie-
stad. ,,Ik vertegenwoordig hier de
oudste familie van Breda", zegt hy.
H(j woont boven 't Luifeitje, waar
van hy twintig jaar lang de kaste
lein was. Op de bovenverdiepingen
drijft hij nu het hotel Ruys.
Hij zit aan het raam in een kamer
vol snuisterijen. Zijn huis is het vroe
gere huis van Senoy, dat samen met
het huis van Brecht, de Prins Cardi-
nael en de herberg Justus van Mau-
rick tot de oudste stenen huizen van
Breda schijnt te behoren- Heeft op
dezelfde plaats schepen Jan gezeten,
zij het dan zonder een glas Sande-
man Cream André Ruyssenaers is
romantisch genoeg om over dat soort
zaken te mijmeren. „Dit huis stond
vroeger door gangen in verbinding
met het Kasteel en de kerk. Dat kun
je aan de gewelven nog zien", zegt
hij.
„Reeds in 't jaar onzes Heeren
dusent drie hondert ende thiene op
onser Vrouwendach Lichtmisse, als
men Kerssen draghet, gafde
heer van Breda aan Johannis Ruce-
naers en zijn nakomelingen twee
windmolens. Deze giftbrief werd met
zegels gesterkt door Goderic van
Loenhout en Jan Rucenaers, bene
vens door Jan die Clerc en Pieter
van de Hulst, schepenen van Prin-
cenhage. In de loop van de tijd ver
wierven de Ruyssenaers tal van mo
lens in West-Brabant, onder meer in
Gilze, Made, Geertruidenberg, Oos
terhout, Ginneken, Terheijden, Wouw
en Roosendaal. De Ruyssenaers wa
ren een aanzienlijke familie. Dat
blijkt wel uit het feit dat Henricus
Russenaar omstreeks 1450 prior
was van het Augustijner klooster
Corsendonck en later rector vaii het
Falconsklooster te Antwerpen. De ba
sis van dit aanzien, de molens, kre
gen in de Spaanse tijd, zoals zoveel
bezittingen, andere eigenaars.
André Ruyssenaers haalt van de
muur een geschilderde afbeelding
van zijn familiewapen: een gevie
rendeeld schild, waarop in het eer
ste en vierde kwartier een molen-
ijzer staat afgebeeld, een ster in het
schildhoofd en in het tweede en der
de kwartier drie boven elkaar ge
plaatste vissen. ..Ruisvoorns", licht
hij toe.
ANDRE RUYSSENAERS
.familiewapen
Dit wapen koos Leonard Henri
Ruyssenaers tot blazoen, toen hij in
1904 in de adelstand verheven wérd
De adellijke tak van de familie
stamt af van de Zevenbergse koop-
man Joachim Ruyssenaers die in
1811 met een Rotterdamse trouwde
Hun zoon werd diplomatiek agent en
consul-generaal der Nederlanden in
Alexandrië. Het is zijn zoon, een
vriend van de graver van he< Suez-
kanaal De Lesseps, die in de adel
stand verheven werd.
André Ruyssenaers nipte van zijn
glas. Voor hem geen blauw bloed.
Alleen de geschiedenisboeken en de
romantische dromen van vervlogen
eeuwen. „Maar daar treuren we niet
om zegt hij, zijn zilvergrijze haren
ordenend. Hij vertelt over zijn tijd
als garage-houder en taxi-chauffeur,
over de tijd toen hij per motorfiets
door Zuid-Afrika kruiste. Samen met
zijn vrouw zit hij voor het raam. Zijn
venster ziet uit op het oude markt
plein, op de oude kathedraal Op de
roem van het verleden.
Dit is boer Kleinepier, ©en Zeeuw
in wiens gezicht het geweld van wind
en water staat gekerfd. Elke donder
dag scharrelt hij rond tussen de kra
men en tenten op de Middelburgse
markt. Hy bekykt de spullen, wikt
en weegt en laat de boodschappen
verdwynen in zijn blauwe knapzak.
Jawel, de tijden veranderen, maar
niet iedereen met hen.....
Elke donderdagmiddag rond twee
uur neemt Kleinepier zijn knapzak
van de spijker. Hij drukt zyn pet
wat vaster op het hoofd en zegt zyn
vrouw gedag. „Vergeet de kaas niet
en denk om dat knotje wol", roept ze
hem na, als hy de weg op stapt, de
lange weg naar Middelburg. Hij zet
cr de pas in, steekt zin wandelstok
omhoog tegen de voorbijgangers.
„Lekker weertje vandaag".
Op de markt maakt hy een praatje
met de andere boeren. Om een uur
of vier gaat hy weer huis-toe- „Tot
ziens Een jaar geleden heeft dat
„lot ziens" wat lang geduurd. Boer
Kleinepier werd aangereden en brak
zijn heen. Het lopen ging daarna zo
gemakkelijk niet. Maar Kleinepier
gaat niet met de bus. „Dan kriegt
een mens geen schepje frisse lucht",
zegt hij. Nu loopt hij weer als een
kievit, en thuis vertelt hij moeder-
de-vrouw de stadse nieuwtjes.
Wie verre reizen doet, kan veel
verhalen
Op 'n wiegend korenaartje
Zat 'n minnend krekelpaartje
Onder innig piepgeluid
Tsjierpten zij hun liefde uit
,,'k Zou je kusjes willen geven.
Tien maal tien en dan nog zeven
Maar mijn weke krekelhart
Wordt verteerd door minnesmart:
Ach ik kan niet bij je wang
Want mijn sprieten zijn te lang
Telkens zit ik, ach wee, oei.
Met mijn sprieten in de knoei"
Bei zijn oogjes keken droef
Bei zijn pootjes tsjierpten stroef
Smekend keek hij naar zijn liefje
„Schaf mij raad, mijn hartediefjè"
Maar zijn diefje wist geen raad
Want zij had het veel te kwaad
Traantjes rolden langs haar
[wangen
Bleven aan haar neusje hangen
Maakten heel haar snoetje nat
Zilte tranen om haar schat.
Snikkend sprak hij: „Voor 'n zoen
Zal ik alles, alles doen".
Toen heeft hij alzo gesproken
Bei zijn sprieten afgebroken.
Gans ontsteld keek zij hem aan
„Lief, wat heb je nu gedaan
't Spijt me zeer, ik heb 'n hekel
Aan 'n sprietenloze krekel
Neen 'n krekel, gans ontspriet
Wil ik als mijn gade niet".
Met 'n laatste tsjierpgeluid
Sloeg zij ferm haar vleugels uit
„Neen wij worden nooit 'n paar"
Zoemend vloog zij van de aar
Droef sprak hij: „Ik ben het zat
Zonder sprieten, zonder schat
Laat ik rustig, zonder beven
'n Einde maken aan m'n leven"
Tsjierpend vloog hij naar de zon
Tot hij niet meer vliegen kon.
A. J. SCHALK
Galder
(Advertenties)
DRQST.VERF.VENIQ
DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 22 JUNI 1962
Binnen de kloostermuren van de Bene
dictijnerabdij te Oosterhout hebben de
paters een enorm bloeiend en levendig
bedrijf tot ontwikkeling gebracht. Levendig
vooral, want het betreft hier een uitgestrekt
gebouwencomplex, waarin en waartussen
„Ons bedrijf bestaat uit vier
afdelingen", vertelt ons pater
Ramaekers. Op de eerste plaats
het vermeerderingsbedrijf, dat
zeventienhonderd legkippen
omvat voor de produktie van
broedeieren. Daarnaast hebben
we de kuikenbroederij. De
eieren van het vermeerderings
bedrijf worden hier machinaal
uitgebroed. Voorts het opfok-
bedrijf: de helft van de „uit de
machines" komende kuikens
wordt als eendagskuiken
na. de nodige behandelingen
verkocht, terwijl de andere
vijftig procent worden opge
fokt om na zeven weken te
worden verhandeld. Tenslotte
heeft men nog het slachtkui-
kenbedrijf voor de produktie
van pluimveevlees.
Er komt heel wat wijken om een
„kippenfabriek" goed op gang te
houden. De kippen van het vermeer
deringsbedrijf hebben een produk
tie, die ligt tussen de 70 en 75 pro
cent. Bij een aantal van zeventien
honderd kippen betekent dit per dag
een dikke duizend eieren rapen. Maar
dan staat het ei nog maar aan het
begin van het „fabricageproces".
zo'n paar duizend kippen en kuikentjes
leven. Het is een moderne, prima georga
niseerde onderneming, die de laatste jaren
onder leiding van de paters tot een fantas
tische kippenfarm is uitgegroeid.
In het hoogseizoen als de broedma
chines op volle toeren draaien, wor
den deze eieren stuk voor stuk nauw
keurig geselecteerd. Zo moeten ze
minimaal 55 gram wegen. Ook aan
de vorm mag niets mankeren. De
eieren, die de selectie doorkomen en
dus „gewogen en zwaar genoeg be
vonden zijn", komen in de broedma
chine. De abdij beschikt over drie
machines, die een gezamenlijke capa
citeit hebben van negenduizend stuks.
..Wel niet zo heel erg veel", zegt pa
ter Ramaekers, „maar deze capaci
teit is precies aangepast aan de eigen
eierproduktie. We houden hierdoor
alles in eigen hand. Geen vreemde
eieren in onze machines".
Het broedproces duurt eenentwintig
dagen. Iedere week wordt een vierde
deel van de machines met broed
eieren gevuld. Het zou te gek zijn
om negenduizend kuikens ineens te
moeten verwerken. Het is nu al hard
genoeg aanpakken om de wriemelende
beerstjes op hun plaats van bestem
ming te krijgen. Ongeveer negen
entachtig procent van de eieren is
bevrucht, vertelt de pater met enige
trots, aangezien dit in vakkringen
als,;.£cn hoog percentage geldt.
Ajs de machines de eieren na drie
weken tot kuikens omgetoverd heb
ben komen de gele, o zo rappe beest
jes in een vertrek, waar ze gesext
worden. Een voor een moeten de
diertjes weer in de hand genomen
worden.
De volgende behandeling is de vleu
geltjes branden, het zogenaamde
leeuwieken, waarmee hun vliegbrevet
wordt ingetrokken. Daarna wordt een
gaatje in het teenvlies gebrand....
het Bovans garantiemerk.
In een volgend vertrek staan sta
pels kartonnen doosjes klaar, de mo
tor van de bestelwagen draait en vóór
de eerste kuikendag om is wordt de
helft van deze wriemelende massa,
na door grote mensenhanden een
paar maal gepakt en behandeld te
zijn, afgeleverd bij de diverse pluim
veehouders. Het onderwerp eendags
kuiken is weer voor een week taboe.
Maar de andere helft, altijd nog
zo'n dikke duizend stuks, staat ook
nog op verdere behandeling te wach
ten. Deze kuikentjes promoveren naar
het opfokbedrijf. Gedurende zeven
weken worden de diertjes tot legkui-
kens opgefokt. Vóór de leg worden
ze geplaatst in koloniehokken: er
zitten wel ramen in maar zonder
glas. „Dit doen we om de kuikens
af te harden", zegt de kippenpater.
In het hoogseizoen hebben we ge
middeld tienduizend kuikens in de
opfok.
Zeventienhonderd produktiekippen,
tienduizend kuikens in de opfok, ge
middeld negenduizend „kuikens in
wording", het zijn getallen om dui
zelig van te worden. Voor pater Ra
maekers is het echter nog niet ge
noeg. want hij heeft nog een afdeling,
die zeker niet te onderschatten is:
het slachtkuikenbedrijf
Hiervoor is een gebouwencomplex
verrezen, helemaal gescheiden van
de, andere „takken van dienst". „Dit
hebben we met opzet ver van elkaar
gehouden om het besmettingsgevaar
1e verminderen: slachtkuikens zijn
namelijk erg gevoelig voor ademha
lingsziekten". vertelt pater Ramae
kers.
Het uitbroeden van mestkuikens
gaat het hele jaar door. In zeven
tot acht weken worden ze klaarge
stoomd voor de verkoop. Na acht
weken bereiken ze al gauw een ge
wicht van twaalf tot dertien ons.
kens krijgen niet genoeg verlichting
in de hokken om drinken en voedsel
te vinden", zegt de pater, terwijl hij
ons als vriendelijke en deskundige
gids het inwendige binnenvoert. Hoe
minder licht, hoe minder beweging,
des te vlugger groeien ze op tot mooie
malse slachtkuikens. De jonge kui
kentjes komen eerst in grote ran
den. ronde hardboard ringen, waar-
in gemiddeld achthonderd van die
grappige'diertjes onder verwarmings
apparaten door elkaar krioelen. Als
ze wat „op leeftijd" komen worden
ze verplaatst in de duistere hokken.
Ongeveer tweeduizend stuks per hok
doen hier hun best om zo vlug moge
lijk als malse kippebout in een braad
pan te komen.
Een levendig bedrijf schreven we
in de aanhef. Levendig door de dui
zenden en nog eens duizenden kippen,
eendagskuikens, opfokkuikens en
slachtkuikens. De paters en het overig
personeel weten wel wat ze te doen
hebben.
Er komt trouwens nog meer kijken.
Ook de hygiëne vraagt veel tijd. Zo
dra een hok even leeg komt wordt
het ontsmet. Dit gebeurt met een
Pater Wesselingh hanteert hier de
nevelspuit om een hok te ont
smetten.
De „mestschuur" is helemaal af
gesloten voor het daglicht. „De kui-
Een overzicht van de koloniehok
ken, met op de achtergrond de
kloosterkerk.
motorspuit, die onder hoge druk
fijne nevel in het hok spuit. De
drink- en voederbakken worden re
gelmatig gewassen en ontsmet in een
daarvoor zelf ontworpen taak. Be
nedictijnen zijn echte „doe het zelf-
mensen". Als er iets gerepareerd moet
worden kunnen ze bijv. terecht in
een gloednieuwe smederij, die ze
natuurlijk zelf hebben gebouwd.
Ook de hokken en schuren hebben
ze veelal zelf gebouwd en ingericht.
Het bedrijf is ook erg economisch
ingericht. Het uitmesten van de
hokken heeft maar een „handbehan
deling" nodig; de mest op een tran
sportband deponeren. Via de tran
sportband komt de mest op een me
chanische mestverspreider cn die
zorgt weer voor de bemesting van
de weilanden.
De verwarming van de vele hok
ken geschiedt met propaangas. Hier
voor staat een zilveren tank met een
Tweeduizend slachtkuikens doen
hier hun best zo vlug mogelijk
tot een malse kippebout op te
groeien.
inhoud van acht kubieke meter in
de kloostertuin.
Zoals gemeld zullen de paters met
een stand het kippebedrijf vertegen
woordigen op de grote pluimveeten
toonstelling. die in de Veemarkthal
te Den Bosch wordt gehouden ter ge
legenheid van het 40-jarig bestaan
van de NCB.
(Advertentie)
ELKE DAG-3 MAANDEN LANG
(t/m 30 juni'62) heeft iedereen die een
nieuwe fiets koopt, de kans diefiets(plus
toebehoren) cadeau te krijgen
Oj
DIT ZIJN DE WINNAARS VAN
DE TIENDE WEEK
ZATERDAG 2 JUNI
De heer J. G. Heijnen,
Hogeweg 89, Uitgeest
MAANDAG 4 JUNI
De heer J. H, M. vin Dillen,
Esdoornstraat 49, Utrecht
DINSDAG 5 jUNI
De heer J. Kuipers
Sperwerstraat 36, Assen
WOENSDAG 6 JUNI
Mej. N. van Manen
IJselsteinseweg 26, Jutfaas
DONDERDAG 7 JUNI
René Jussen
Castorstraat 8, Hilversum
VRIJDAG 8 JUNI
De heer S. M. van Eijk
Weth. Venteweg 76, Gouda
STAAT U HIER DE VOLGENDE
WEEK BIJ?
(vraag uw fietsenhandelaar inlichtingen)
De rechtbank in Rotterdam heeft
gistermorgen de 54-jarige vertegen
woordiger L. van den B. veroordeeld
tot een gevangenisstraf van negen
maanden met aftrek wegens het ver
oorzaken van een verkeersongeval,
waarbij drie personen ernstig werden
gewond. Voorts werd hem de rijbe
voegdheid voor drie jaar ontzegd.
Het ongeval had op 7 maart jl. in de
late avonduren plaats op de Rotterdam
se Schiekade. De vertegenwoordiger, on
der invloed van alcohol, reed daar met
zijn wagen drie voetgangers aan, die op
een zebrapad de weg overstaken. Van
dne B. had niets van het ongeval be
merkt en was daarom doorgereden. Hij
werd achterhaald door de bestuurder
van een bestelwagen en een taxichauf
feur, die hem na een wilde jacht met
snelheden hoger dan 80 km per uur op
de Bergweg klem reden. Toen de drie
wagens terugreden naar de plaats van
het ongeval probeerde de vertegenwoor
diger nog enkele keren te ontsnappen.
Een verzekeringsagent uit San Fran
cisco heeft gisteren het verhaal gedaan
van een van de meest geslepen oplich
terijen, die hij ooit onder handen ge
kregen had.
Men wist niet beter of in een zelfbe
dieningswinkel in Evanston, Illinois,
stonden zes kasregisters. Zevenentwin
tig maanden later kwamen de eigenaars
er achter dat er nog een zevende stond
die meedraaide voor rekening van de
bedrijfsleider en zijn assistent. Ze waren
er in die tijd 70.000 dollar rijker van
geworden.
De Indische minister van defen
sie, Krisjna Menon, heeft een
groot deel van het Indische volk
ervan weten te overtuigen, dat
aankoop van Russische supersoni
sche straaljagers van het type
Mig-21, yan grote betekenis voor
India kan zijn.
Voor de aankoop van supersonische
straaljagers zou volgens het ministerie
van defensie in New Delhi een aantal
landen zijn benaderd. Gebleken zou zijn,
dat aanschaf van straaljagers in de
Sovjet-Unie goedkoper was en dat afle
vering vlugger geschiedde. Een Indische
journalist heeft verklaard, dat de prijs
van Mig-toestellen een-derde lager ligt
dan die van Amerikaanse Starfighters.
In de Indische pers is dit met nadruk
gepubliceerd, evenals het feit dat minis
ter Menon het buurland Pakistan „met
zijn twee door Amerika geleverde eska
drons F-104 straaljagers", heeft aange
duid als een land dat een directe bedrei
ging vormt voor India.
Volgens welingelichte zegslieden ech
ter beschikt Pakistan slechts over één
eskadron van 12 Amerikaanse gevechts-
toestellcn.
Woordvoerders van de Amerikaanse
ambassade cn van het hoge commissa
riaat van Engeland in New Delhi, heb
ben verklaard dat hun regeringen in het
geheel niet waren benaderd voor de le
vering van straaljagers. Wel, zeiden ze,
zijn er informele besprekingen geweest
met directies van industrieën voor de
bouw van vliegtuigen voor commerciële
doeleinden.
De verklaringen van de twee zegslie
den werden zowel in de Indische pers
als door het ministerie van defensie ge
negeerd.
Militaire deskundigen en diplomaten
in het Westen menen, dat de overeen-
komst India afhankelijk zou maken van
de Sovjet-Unie, omdat de Indische lucht
macht dan ook gebruik zou moeten ma
ken van uitrusting die bij de Mig hoort,
zoals raketten en radarapparatuur. Het
gevolg hiervan zal weer zijn dat Indische
technici in de Sovjet-Unie een aanvullen
de opleiding moeten ondergaan. Een an
dere mening die men hoort verkondigen
is dat de Sovjet-Unie via de luchtmacht
in de Indische strijdkrachten zou door
dringen.
Een andere factor die wellicht zal bij
dragen aan de totstandkoming van een
Russisch-Indische overeenkomst, is het
feit dat de Chinese volksrepubliek niet in
het bezit is van straaljagers van het
type Mig-21. Ten aanzien van de voort
durende grensgeschillen tussen de Chi
nese volksrepubliek en India, zou India
het bezit van de Mig-21 als machtig wa
pen kunnen hanteren.
De uiteindelijke beslissing over deze
zaak ligt in handen van premier Nehroe-
Diens standpunt is niet geheel duidelijk.
Men neemt aan dat de Indische pre
mier wel wat voor een overeenkomst
met de Sovjet-Unie voelt. Wanneer het
verdrag een feit zal zyn, zo vraagt men
zich in diplomatieke kringen af, welke
rol zal de Sovjet-Unie dan spelen in het
Chinees-Indische conflict
Advertentie)
van
LEIDEN
100% virgin wool