TROEVEN VVD zal wat meer in de maat moeten lopen Jk t Maakt op Engeland liberale regering in GROEVEN ARUNEN Kareli Gemeenteraadsverkiezingen Maar dan moet er opnieuw eengrand old man komen SUPRIMAL V6 Gouden „Mexico" voor Willy Schobben DENKT U OVER HET KOPEN VAN EEN GEBRUIKTE AUTO? Zeker is zeker. ournaa Opmars begint Clara Haskil speelt Beethoven-sonates Pete Fountain Weer Ahmad Jamal Giants aanbod Billy Longstreet ir Symfonische Variaties Rozenrozen Siw Malmkwlst The Silhouettes t Inge Brandenburg Arnveer-Ct^ Platen-siroop DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 4 JUNI 1962 (Advertentie) Natuurlijk, wanneer u een gebruikte auto koopt, dan wilt u zoveel mogelijk zekerheid hebben. Welnu, deze kan u iedere Volks wagendealer geven. Zodra u zo'n wagen koopt, wordt u opgenomen in de kring van VW-riiders die kunnen beschikken over alle voordelen die u de uitgebreide en goed functionerende VW-organisatie biedt. Over al. Bij elke gebruikte wagen behoort een ga rantiebewijs, geldig over 5.000 km. of drie maanden, voor alle onderdelen die gebreken zouden blijken te vertonen. Bovendien krijgt u o.a. ook nog een cheque, die recht geeft op een uitgebreide gratis servicebeurt én een gewaarmerkt rapport waarin nauwkeurig vermeld wordt de staat waarin de wagen zich bij aankoop bevindt. Alles is gedaan om u zekerheid te verschaf fen. Koop daarom uw gebruikte Volkswagen bij een VW-déaler. Zeker is zeker. Lgsasrrm if (Van onze parlementaire redacteur) Ziezo, nu nog een klein maar belangrijk naspel bij de verkiezing van wethouders in de zo juist nieuw aangetre den gemeenteraden en de ver kiezingsstrijd zit er voor dit jaar weer op. Gezien als toets steen voor het regeringsbeleid is die dubbele stembusslag voor het kabinet-de Quay be slist gunstig uitgevallen. De KVP, de belangrijkste steun pilaar van het kabinet, is ver sterkt naar voren getreden en de prot. chr. partijen zijn (on danks interne meningsverschil len bij de A.R.) zichzelf geble ven. Alleen de vierde in het kwartet der regeringspartijen, de VVD, heeft vele veren moe ten laten. De verhoudingen binnen het regeringskamp worden echter door deze libe rale nederlaag niet ongunstig beïnvloed. Misschien is het tegendeel wel het geval. De liberalen hadden nogal wat noten op hun zang. Nu zullen ze wat meer in de maat moeten lopen met de anderen. En de oppositie? Zij heeft duidelijk gefaald. Daarvan is zowel de groei van de PSP het bewijs als de onaangetaste, zelfs versterkte po sitie der confessionele partijen. Het resultaat van drie jaar socialistische oppositie kan worden samengevat in de woorden: veel geschreeuw maar weinig wol. Het symbool van dit faien kunt u uit krantefoto's en tv- opnamen zien als een met zijn beide handen voor de mond schreeuwende mr. Burger in de Tweede Kamer van leer trekt. Het is mede aan zijn leiding te danken, dat de fakkel als socialistisch embleem beter ver vangen kan worden door een toeter. SLECHTS VOORSPEL Laat ons intussen niet uit het oog verliezen, dat de zwaarste strijd nog gestreden moet worden. De verkie zingen van dit jaar zijn immers maar het voorspel geweest van de grote stembusslag bij de Kamer verkiezingen van 1963, waar over de landelijk-politieke koers beslist zal worden. Zowel de PvdA als de VVD hebben nog enige maanden de tijd om door een nieuwe taktiek te pro beren zich weer enigszins te her stellen van de laatst geleden ver liezen. Het ware te hopen, dat de PvdA zich daarbij in belangrijke mate zou concentreren op haar linkervleu gel teneinde te voorkomen, dat het pacifisme zonder ruggegraat, dat. zich thans in de PSP demonstreert, zich verder verbreidt en daarmee het nationale front tegen het commu nisme gaat ondermijnen. Bij de gemeenteraadsverkiezingen Dit is op zich een verheugend teken Er is immers geen goed gemeente lijk bestuur mogelijk als het niet gedragen wordt door de belangstel ling en het medeleven van de be volking. Nog verheugender zou het zijn als dit ijveren voor het gemeen schapsbelang niet zou halt houden bij de gemeentegrenzen, anders ge zegd als het heilige vuur bij de ge meenteraadsverkiezingen ook zou overslaan op diegenen, die de ge schiktheid bezitten om op het Bin nenhof het landsbelang te dienen. Bij iedere kandidaatsstelling voor de Tweede Kamer zijn er echter velen, die de daarvoor benodigde offervaar- pleegt de KVP, vooral in Brabant en Limburg, in vele plaatsen uiteen te vallen in allerlei belangengroepe ringen. Over dit tijdelijk uiteenvallen wordt nogal verschillend geoordeeld. Sommigen accepteren het als iets dat zoals carnaval bij de zui delijke folklore behoort. Anderen daarentegen zijn geneigd in het op treden van allerlei katholieke be langengroeperingen bij de gemeente raadsverkiezingen een teken van poli tieke onrijpheid te zien. Wat hiervan zij een klein gewetensonderzoek in het zuiden over deze kwestie kan misschien geen kwaad deze wijze van gemeenteraadsverkiezingen ge tuigt in ieder geval van een intense belangstelling voor de politiek als instrument voor het dienen van het gemeenschappelijk belang. Aller lei mensen uit allerlei kringen van de bevolking blijken bereid voor de eigen lokale gemeenschap in het krijt te treden en voor die plaatselijke be langen vrije tijd en energie ter be schikking te stellen. (Advertentie) digheid niet kunnen opbrengen. Meer dan één kamerfractie lijdt daardoor aan geestelijke bloedarmoede en het parlement als geheel kan de regering minder goed tegenspel bieden dan voor de gemeenschappelijke zaak wel gewenst zou zijn. Gezien de grote lo yaliteit, welke het katholieke kiezers volk in de afgelopen maanden je gens de KVP aan de dag heeft ge legd, mag van bekwame Kamerkan didaten worden verwacht, dat zij niet achterblijven. Noblesse oblige. ANDRIESSEN Het KVP-Tweede-Kamerlid, de heer Andriessen (68 jaar) uit Bunnik, is een man op wie nooit tevergeefs een beroep is gedaan. Deze bsecheiden, beminnelijke harde werker mag deswege dezer dagen wel eens in het zonnetje worden gezet, want op 8 juni viert hij zijn 25-jarig jubileum als lid van de Tweede Kamer. De glans van het zilveren kamerlid- ALS 'T OM EEN KOELKAST GAAT IS DE KEUS MAKKELIJK KOELKAST goed voor vele, vele jaren. Tabletop 135 1 slechts f 398,k (Eigen buitenlandse dienst) Ineens is er leven gekomen in de reeds sinds jaren vrij tamme brouwerij der Britse partijpolitiek. De liberalen, na de verkiezingen van 1951 teruggebracht tot een dwergpartijtje met slechts 6 der 630 Lagerhuiszetels, zijn met verrassend elan aan het opkomen. Sinds de oorlog werd het politieke spel beheerst door de tegenstelling Labour-conservatieven, maar nu is er een „derde macht" bijgekomen, waarmee voortaan terdege rekening moet worden gehouden. De vraag is dus gewettigd: kan er gesproken worden van een liberaal reveil? En ins er kans op dat Engeland binnen afzienbare tijd een liberale regering krijgt Als een duveltje uit een doosje zijn de liberalen, erfgenamen van een ma gistraal verleden, in Engeland in het strijdperk der partijpolitiek terugge keerd. Twee maanden geleden begon hun overwinningsmars in het kiesdistrict Orpington, Kent, waar zij bij tussen tijdse verkiezingen de zetel van de con servatieven afkaapten, daarmee hun La gerhuisfractie van 6 op 7 brengend. En nu, bij de gemeenteraadsverkiezingen, wonnen zij 327 zetels, terwijl de conser vatieven er 518 verloren. De 19e eeuw was de glorietijd der li beralen. Vijftig jaar lang waren zij on der de „Grand Old Man" Gladstone bij na onafgebroken aan de macht. Nog in 1906 wonnen zij 387 zetels in het Lager huis en nog eenmaal, onder Lloyd Geor ge, veerden zij op om daarna praktisch weggevaagd te worden. Hun aantal was evenwel groter dan hun zeteltal zou doen vermoeden, dit tengevolge van het kiesdistrictenstelsel: sinds 1955 hebben zij 18 procent van het aantal stemmen op zich weten te verenigen Maar tegen de beide reuzen. Labour en de conser vatieven. die elkaar in stemmental niet veel kamp gaven, schenen zij geen schijn van kans te hebben. En nu, ineens, is het liberale Doornroosje door de tover- kus van het kiezerscorps ontwaakt. Waarom? Vaag onbehagen Dit is het merkwaardige van het libe raal reveil: dat de kiezers niet positief vóór een liberaal program stemmen, maar tegen de huidige regeringspartij, de conservatieven. De meesten weten niet eens wat de liberalen precies wil len. Ze redeneren eenvoudig: „De „To ries", de conservatieven, zijn nu sinds 1951 aan het bewind geweest. Het wordt tijd dat een andere partij ook eens een kans krijgt, maar niet Labour, we heb ben al socialisme genoeg gehad. Dus stem ik liberaal". Zoveel is duidelijk: niet Labour is het die de kiezersgunst tot zich trekt. Bij de gemeenteraads- en tussentijdse ver kiezingen hebben de liberalen 2 stem men van de conservatieven weggetrok ken, tegen 1 stem van Labour. Toch, als de kiezers dit spelletje voortzetten, zou de kans groot zijn dat bij algemene ver kiezingen Labour het pleit zou winnen. Het is dus zeer de vraag of de libera len ook dan hun aanhang zullen weten te behouden; nu is er nog geen kans dat er een andere partij aan het bewind komt er behoeven niet vóór 1964 nieuwe verkiezingen te worden uitge schreven en dus is het anti-conser vatief stemmen niet meer dan een onge vaarlijk spelletje, een methode om de regeringspartij aan het verstand te bren gen: we zijn niet tevreden met uw be leid. Want reden tot ontevredenheid is er te over. Daar is allereerst de „loon pauzepolitiek". Sinds vorig jaar zomer is de regering de touwtjes der periodiek- terugkerende loonronden strakker gaan aantrekken. In 1960 was het loonpeil met 8 procent gestegen, het produktie- peil echter met slechts 3 procent, en een kind kon berekenen dat het zó niet veel langer kon doorgaan. Verhoging van het loonpeil, decreteerde Selwyn Lloyd, de minister van Financiën, moet voortaan gelijke tred houden met de stijging van de produktie. Onmiddellijk ontbrandde de machtsstrijd tussen rege ring en vakbeweging. En de machtige vakbonden, dreigend met het stakings wapen zwaaiend, deden de regering steeds weer door de knieën gaan: spoor wegarbeiders, mijnwerkers, arbeiders in de elektriciteitscentrales kregen er 3 4 procent bij, de havenarbeiders wisten zelfs 9 procent af te dwingen. Maar de verpleegsters, schandelijk onderbetaald, maar zich bewust van hun plicht jegens de zieke naaste en daarom niet vrij naar het stakingswapen te grijpen, moeten zich met een schamele 2,5 procent en een belofte van „later misschien een beetje meer" tevreden stellen. Wel gaan de prijzen omhoog, maar de middenklasse: ambtenaren, onderwijzers, kantoorperso neel en ook de gepensioneerden, niet zo straf georganiseerd en niet zo militant als de arbeiders, krijgen er maar weinig of helemaal niets bij. En het is juist on- maatschap straalt die dag ook nog van drie andere kamerleden af, te weten mr. Roosjen (AR) en de so cialisten Van Lienden en jhr. mr. Van der Goes van Naters. Ook van hen kan gezegd worden, dat zij zich ieder op hun eigen wijze grote verdiensten hebben verworven voor de gemeenschappelijke zaak. De heer Andriessen is eigenlijk al van 1933 af een vertrouwde verschij ning op het Binnenhof. Voordat hij in de Tweede Kamer werd gekozen was hij namelijk eerst nog van 1933 tot 1937 lid van de Eerste Kamer. Zijn weg naar de politiek liep via bouwsteigers en het voor zitterschap van de katholieke bouw vakarbeidersbond. Ook is hij voor zitter geweest van de KVP. Voor de KVP-fractie behandelt hij thans voor namelijk woningbouwzaken. Achter de schermen is hij een goede raads man voor de jongere kamerleden en door zijn nuchter politiek oordeel de eerste secondant van fractie leider dr. De Kort. Doordat zijn gezondheid wat te wensen overliet heeft de heer Andriessen zelf voor het fractievoorzitterschap moeten bedanken. NOG DRIE JUBILARISSEN De 67-jarige mr. Roosjen (AR) is afkomstig uit de onderwijswereld. Voor zijn fractie behandelt hij met een eigensoortig gevoel voor humor onderwijs- en defensievraagstuk ken. Als voorzitter van de NCRV heeft hij ook een dikke vinger in de omroep- en tv-pap. De heer Van Lienden (64 jaar) is een vooraanstaande figuur op het terrein van het ziekenfondswezen en de gezondheidszorg. Ook een aardige man. Vreemd alleen, hoe een mens op de duur de taal van zijn om geving overneemt. De heer Van Lien den spreekt in de Kamer als een „dure" specialist, die in principe nooit minder dan honderd gulden voor een behandeling rekent. De ster van de 61-jarige socialistische jonker Van der Goes van Naters schittert voornamelijk aan 't Straats- burgse firmament. Hij behoort tot de fervente ij veraars voor een Verenigd Europa. Ook bij hem komt de specia lisatie in het taalgebruik tot uiting. Het jargon van de „Europeanen" in ons parlement heeft weliswaar nog Nederlandse klanken maar is voor niet-ingewijden volstrekt onverstaan baar. Het is een geheimtaal van con venties, uitdrukkingen en wetsartike len, die een argelóos toehoorder het gevoel geeft bij een nieuwe toren van Babel beland te zijn. Jhr. van der Goes van Naters is na de oorlog ook nog een tijdlang voorzitter van de PvdA-fractie geweest. Dat was geen succes. De PvdA-fractie is nu eenmaal niet gelukkig met haar voorzitters. der die middenklasse dat de liberalen de meeste aanhangers winnen. Dan is er smeulende angst voor de H-bom. De drang naar weerbaarheid voert strijd met de zucht tot zelfbe houd. Kan Engeland, zo vragen velen zich af, de wedloop met Amerika en Rusland nog wel volhouden? De re gering staat een zelfstandig H-wapen voor, Labour wankelt steeds boven de afgrond van het pacifisme, maar de liberalen pleiten voor behoud van de H-bom binnen geallieerd verband, met gelijktijdige opheffing van de Ameri kaanse H-bombases op Brits grond gebied. De Euromarkt-kwestie is een verward, omstreden vraagstuk, waarmee de En gelsen eerlijk gezegd nog geen weg we ten. Labour aarzelt, de conservatieven zijn na lang dralen voorstanders van Engelands toetreding tot de E.E.G. ge worden, maar de liberalen hebben al tijd zonder voorbehoud voor toetreding gepleit. Goed, zeggen vele kiezers, als we ons dan bij de Euromarkt moeten voegen, laat het dan de liberalen zijn die hier de leiding in handen nemen. Misschien Misschien, denken velen, misschien zijn de liberalen in staat ons een uitweg te bieden uit het moeras der moeilijk heden, waarin we verdwaald zijn. Mis schien slagen zij er in de arbeidsvrede te vestigen door hun streven naar me dezeggenschap der arbeiders in het in dustriële leven. De liberale herleving kan een een dagsvlinder zijn, een kortstondig glorie rijk ontwaken in antwoord op een gril van de kiezers, zij kan ook het begin zijn van een nieuw liberaal tijdperk maar dan moet er een tweede Glad stone komen, een man, die de vage anti-regeringsstemming kan omzetten in een wijdverspreide liberale bezieling. Zo ver is het nog niet, het lijkt er niet op, maar, voor het eerst sinds lange tijd, „zit het er in". Pas algemene ver kiezingen zullen daarvoor een betrouw bare indicatie geven en in 1 a 2 jaar tijds kan er veel gebeuren! (Advertentie) TUSSEN NEUS EN LIPPEN CHARMANT Er zijn, en dat is geluk kig, in haar laatste le vensjaren heel wat gram mofoonopnamen gemaakt van Clara Haskils piano spel en nu, anderhalf jaar na haar dood, ver schijnen er nog steeds platen waarop we deze begaafde kunstenares kunnen beluisteren. Daaronder is een nieuwe Philips- stereo-lp waarop zij twee sonates van Beethoven vertolkt. Het zijn de (niet zozeer tot de meest bekende behorende) sonates opus 31 nummers 2 en 3. Wat bewonderaars van Beethovens sonates altijd weer treft is de sterk voordra gende sfeer van deze werken, die daar door heel wat meer worden dan mu- zikaal-technische uitwerkingen van mo tieven. Het is daaruit mede te ver klaren waarom Beethoven lange tijd de piano een ontoereikend instrument heeft gevonden. De ontzaglijke rijkdom aan klank nuances die de piano bezit komen er in deze twee sonates, die sterk in sfeer verschillende delen hebben, volkomen uit en opnieuw wordt men getroffen door het grote kunstenaarschap van Clara Haskil ,de grote Cortot-leerlinge die een muziekcarrière heeft gemaakt als weinigen. De stereotechniek ver groot de mogelijkheden om de konink lijke klank van haar instrument breed cn zuiver over te brengen. Als er, na jaren, sprake zal zijn van een „disco- fiele nalatenschap" van Clara Haskils klavierkunst, dan zal deze plaat daar, muzikaal zowel als opnametechnisch, zeker toe behoren. (Philips 835 098 AY> eerste prijs gewonnen en solo-zanger Peter de Wit kreeg een tweede prijs voor zang. (Tivoli 42151 single). Yes indeed en Nobody knows the trouble I've seen, beide op Coral-single laten New Orleans-klarinettist Pete Fountain horen in enkele gave en knappe soli. De spiritual-trekken van de stukken zijn weliswaar niet ver dwenen maar toch wel wat vervaagd door een „dikke" muzikale uitvoering. Desondanks is Fountains achtergrond, een combo en een koor, allerminst sto rend voor het geheel. (Coral 93345). In een van de nieuwste Funckler- jazzseries is kortgeleden aandacht be steed aan het trio Ahmad Jamal, een van de jeugdige zwarte pianisten, die uitmunten in creatieve spel-opbouw. Van dit trio, waartoe ook bassist Israël Crosby en slagwerker Vernell Fourier behoren, is inmiddels een langspeel plaat verschenen, bevattend acht num mers, die in de Pershing Lounge te Chicago onder de gunstigste omstan digheden zijn opgenomen. De basisme lodieën But not for me, Surrey with the fringe on top, Moonlight in Ver mont, Music Music, No greater love, Poinciana, Woody'n you en What's new, inspireren Jamal tot sprankelende im provisaties, die een fijne artistikiteit verraden, Crosby en Fourier zijn be kwame begeleiders. Wie The Giants bezig hoort in „Win- netou" denkt onmiddellijk aan „Apa che". Niet omdat het legendarische In dianen-opperhoofd inderdaad een Apa che was, maar omdat beide nummers zo sterk op elkaar lijken. Structuur en stijl van deze „eigen" Giants-produktie missen oorspronkelijkheid en dat is jammer. Want muzikaal staat het ge zelschap zijn mannetje wel. Meer waardering daarom voor de nieuwste versie van „Sarie Marijs". (Artone DR 25132). ZO VOOR EEN GULDEN CLARA HASKIL ...groot kunstenaarschap... De liefhebber van Francks muziek vereert in het bijzonder de Symfo nische variaties van deze grote compo nist en ook bij velen die zich niet zo zeer tot de bewonderaars van Franck rekenen is juist dit werk zeer geliefd. En terecht. Het is een dankbaar ob ject voor de grammofoonindustrie. Op een nieuwe Decca-EP geeft Clifford Curzon een vertolking van de Varia tions symphoniques met het Londen Filharmonisch Orkest onder leiding van sir Adrian Boult. Zowel de dirigent als de solist hebben een uitvoering opge bouwd die zoveel recht doet weder varen aan de strenge, rechtlijnige en open architectuur van het werk dat iedere Franck-liefhebber er met enthou siasme naar zal luisteren. Vooral in de muzikaal-sterkste gedeelten - met name de gespierde dialogen tussen orkest en solist onthalen zij de luisteraar op een uitvoering die hem in alle opzichten kan voldoen. (Decca CEP 524) Bij het bewonderen van de ver tederende hoes van de nieuwe L.P. „Een rooseen lied", dachten wij eventjes dat een romantische traditie van zo'n halve eeuw geleden weer was herleefd. Toen immers plachten ver liefde jongemensen elkaar prentbrief kaarten toe te sturen waarop vaseline- zachte figuren elkander omhelsden. Er boven kun je lezen: „Mijn hart be hoort u". Maar „Een rooseen lied", wil toch meer zijn dan een lieve attentie. Kennelijk was het de bedoeling de rijke geschakeerdheid van het thema „rozen en liefde" in de muziek te laten horen. Wij komen de rozen (Dunkel- rote) tegen in Tirol, im Süden, in de Heimat en op nog een aantal plaatsen. Bekende zangers begeleid door goede orkesten zingen het de luisteraar toe Rozen vertolken de liefde. Wij hadden op deze, toch wel teder bedoelde plaat, graag wat lyrischer interpretaties van de aan rozen gewijde walsen gehoord. De vrij straffe driekwartsmaat valt de luisteraar die met de lieve hoes in de hand op zinnenstrelend snarenspel wacht wel een beetje koud op het dak. De vocalisten maken veel goed. Zelfs tante Leen zingt mee. Zij doet het met: Rode rozen. (His Masters Voice HFLP 1026). Van de snel naam makende Skandina- vische Siw Malm- kwist zijn op Me- tronome-single twee vrolijke en gezelli ge nummers ver schenen, met als thema de liefde. Jimmy verzeih' mir noch einmal en Bye Bye Bye-Biddi Biddi Bum Bum be handelen respectievelijk de pogingen van een jongedame een verloren ge liefde te heroveren, omdat hij vijf honderdduizend gulden rijker is ge worden en een toevallige ontmoeting die diepe indruk heeft gemaakt. Siw brengt beide liedjes, waarvan het eer ste een bijna Tirools tintje heeft, spon taan en amusant. Ze heeft een pret tige, zuivere stem, waarvoor de sterke vibrato's in de uithalen kenmerkend zijn. (Metronome 302 single). De verdiensten van The Silhouettes een rock-ensemble in Cliff Riehard- Shadows-stijl, is dat ze zelf compone ren en teksten maken. Een voorbeeld daarvan is de Tivoli-single, waarop Shine en My love zijn te beluisteren. Beide nummers zijn van leider-solo gitarist Paul de Ridder en instrumen taal uiterst acceptabel, ofschoon het hier doorgaans om imitatie gaat. In Oisterwijk hebben The Silhouettes een Pete Fountain Inge Brandenburg heeft met het or kest Kurt Edelhagen twee uitspringen de nummers opgenomen op Polydor- single. Het zijn Weil ich Angst hab' vor dir en Gauner sind sie alle, ge bracht in het tempo van de langzame wals. Edelhagens orkest heeft zich voor deze gelegenheid een bijzondere klankkleur aangemeten. Het suggereert de juiste stemmingen met aardige klemtonen, en instrumentaal zijn er opvallend geraffineerde combinaties. Inges stem past daar uitstekend bij, zelfs in het refrein van Gauner, dat toch een echt meezingertje is. Stranger on the shore en Leonard Bernsteins „Maria" uit The West Side Story worden op Artone-single boeiend en gaaf verklankt door klarinettist Billy Longstreet, een bekwaam instru mentalist en een geboren lyricus. Met achtergrond-begeleiding van een strijk orkest klinkt zijn spel doorleefd en bewogen. De plaat is ritmisch Zuid amerikaans. Ze is tevens commercieel maar springt er muzikaal toch uit (Ar tone DR 25133). Inge Brandenburg Van de Noviletta's is op CNR-single een stroperig plaatje uitgekomen. Als jij 't gewild had en Kom terug zijn de doorzichtige titelt. De Noviletta's zin gen in Selvera-stijl tweestemmig, res pectievelijk begeleid door hammond orgel en ritme en een accordeonorkest. Ze articuleren niet sterk en een dia lectische inslag is er niet vreemd aan. De liedjes zijn aan de zoetige kant. (CNR UH 9567 single). tijdig ingenomen, reisziekte voorkómen. (in de blauwe verpakking - let op de juiste dosering) Willy Schobben kreeg uit handen van Artone's Pete Felleman het 100.000e exemplaar van zijn Artone-opname „Mexico", zoals te doen gebruikelijk bij de verkoop van een dergelijk aantal, in goud. Deze feestelijke gebeurtenis vond plaats in Hilversum's Grand Hotel Gooiland, waar velen Willy Schobben kwamen feli citeren. Onder hen bevonden zich collega- artiesten Pi Scheffer, Billy Longstreet, The Selvera's, Eddy de Jong, Bep Ro- wold, Gerard van Krevelen, kapt. van Diepenbeek, Guus Houtvast en Duh Dubois. Pete Felleman, die Schobben onze „nationale trompet-trots" noemde, reikte Willy tevens het eerste exemplaar uit Op de joto (v.l.n.r.) Mieke Selvera, Pete Felleman, Willy Schobben, pro ducer Lion J. Suiaab, Zus Selvera. van een LP, toepasselijk getiteld"jvtèx?- co", waarop al zijn recente trompet triomfen verzameld werden, alsmede zijn allernieuwste kansplaat „Benfica", een Schobben-compositie opgedragen aan de gelijknamige Portugese voetbalclub die de Europa Cup won. Bij deze gelegenheid maakte Artone nog bekend dat het duo de Selvera's met ingang van 1 juli onder haar ar tiesten zal gaan behoren. De beide zusjes, die reeds een gouden plaat alsmede een platina plaat mochten ontvangen, zijn evenals Willy Schobben uit Limburg af komstig.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1962 | | pagina 7