TROEVEN
VVD zal wat meer in de maat
moeten lopen
Jk
t
Maakt
op
Engeland
liberale
regering
in
GROEVEN
ARUNEN
Kareli
Gemeenteraadsverkiezingen
Maar dan moet er opnieuw
eengrand old man komen
SUPRIMAL
V6
Gouden „Mexico" voor Willy Schobben
DENKT U OVER HET KOPEN
VAN EEN GEBRUIKTE AUTO?
Zeker is zeker.
ournaa
Opmars begint
Clara Haskil speelt
Beethoven-sonates
Pete Fountain
Weer Ahmad Jamal
Giants aanbod
Billy Longstreet
ir Symfonische Variaties
Rozenrozen
Siw Malmkwlst
The Silhouettes
t Inge Brandenburg
Arnveer-Ct^
Platen-siroop
DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 4 JUNI 1962
(Advertentie)
Natuurlijk, wanneer u een gebruikte auto
koopt, dan wilt u zoveel mogelijk zekerheid
hebben. Welnu, deze kan u iedere Volks
wagendealer geven. Zodra u zo'n wagen
koopt, wordt u opgenomen in de kring van
VW-riiders die kunnen beschikken over alle
voordelen die u de uitgebreide en goed
functionerende VW-organisatie biedt. Over
al.
Bij elke gebruikte wagen behoort een ga
rantiebewijs, geldig over 5.000 km. of drie
maanden, voor alle onderdelen die gebreken
zouden blijken te vertonen. Bovendien krijgt
u o.a. ook nog een cheque, die recht geeft
op een uitgebreide gratis servicebeurt én
een gewaarmerkt rapport waarin nauwkeurig
vermeld wordt de staat waarin de wagen
zich bij aankoop bevindt.
Alles is gedaan om u zekerheid te verschaf
fen. Koop daarom uw gebruikte Volkswagen
bij een VW-déaler. Zeker is zeker.
Lgsasrrm
if
(Van onze parlementaire redacteur)
Ziezo, nu nog een klein
maar belangrijk naspel bij
de verkiezing van wethouders
in de zo juist nieuw aangetre
den gemeenteraden en de ver
kiezingsstrijd zit er voor dit
jaar weer op. Gezien als toets
steen voor het regeringsbeleid
is die dubbele stembusslag
voor het kabinet-de Quay be
slist gunstig uitgevallen. De
KVP, de belangrijkste steun
pilaar van het kabinet, is ver
sterkt naar voren getreden en
de prot. chr. partijen zijn (on
danks interne meningsverschil
len bij de A.R.) zichzelf geble
ven. Alleen de vierde in het
kwartet der regeringspartijen,
de VVD, heeft vele veren moe
ten laten. De verhoudingen
binnen het regeringskamp
worden echter door deze libe
rale nederlaag niet ongunstig
beïnvloed.
Misschien is het tegendeel wel het
geval. De liberalen hadden nogal wat
noten op hun zang. Nu zullen ze wat
meer in de maat moeten lopen met
de anderen. En de oppositie? Zij heeft
duidelijk gefaald. Daarvan is zowel
de groei van de PSP het bewijs als
de onaangetaste, zelfs versterkte po
sitie der confessionele partijen. Het
resultaat van drie jaar socialistische
oppositie kan worden samengevat in
de woorden: veel geschreeuw maar
weinig wol. Het symbool van dit
faien kunt u uit krantefoto's en tv-
opnamen zien als een met zijn beide
handen voor de mond schreeuwende
mr. Burger in de Tweede Kamer van
leer trekt. Het is mede aan zijn
leiding te danken, dat de fakkel
als socialistisch embleem beter ver
vangen kan worden door een toeter.
SLECHTS VOORSPEL
Laat ons intussen niet uit het oog
verliezen, dat de zwaarste strijd nog
gestreden moet worden. De verkie
zingen van dit jaar zijn immers
maar het voorspel geweest van de
grote stembusslag bij de Kamer
verkiezingen van 1963, waar over de
landelijk-politieke koers beslist zal
worden. Zowel de PvdA als de VVD
hebben nog enige maanden de tijd
om door een nieuwe taktiek te pro
beren zich weer enigszins te her
stellen van de laatst geleden ver
liezen. Het ware te hopen, dat de
PvdA zich daarbij in belangrijke mate
zou concentreren op haar linkervleu
gel teneinde te voorkomen, dat het
pacifisme zonder ruggegraat, dat. zich
thans in de PSP demonstreert, zich
verder verbreidt en daarmee het
nationale front tegen het commu
nisme gaat ondermijnen.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen
Dit is op zich een verheugend teken
Er is immers geen goed gemeente
lijk bestuur mogelijk als het niet
gedragen wordt door de belangstel
ling en het medeleven van de be
volking. Nog verheugender zou het
zijn als dit ijveren voor het gemeen
schapsbelang niet zou halt houden
bij de gemeentegrenzen, anders ge
zegd als het heilige vuur bij de ge
meenteraadsverkiezingen ook zou
overslaan op diegenen, die de ge
schiktheid bezitten om op het Bin
nenhof het landsbelang te dienen.
Bij iedere kandidaatsstelling voor de
Tweede Kamer zijn er echter velen,
die de daarvoor benodigde offervaar-
pleegt de KVP, vooral in Brabant
en Limburg, in vele plaatsen uiteen
te vallen in allerlei belangengroepe
ringen. Over dit tijdelijk uiteenvallen
wordt nogal verschillend geoordeeld.
Sommigen accepteren het als iets
dat zoals carnaval bij de zui
delijke folklore behoort. Anderen
daarentegen zijn geneigd in het op
treden van allerlei katholieke be
langengroeperingen bij de gemeente
raadsverkiezingen een teken van poli
tieke onrijpheid te zien. Wat hiervan
zij een klein gewetensonderzoek
in het zuiden over deze kwestie kan
misschien geen kwaad deze wijze
van gemeenteraadsverkiezingen ge
tuigt in ieder geval van een intense
belangstelling voor de politiek
als instrument voor het dienen van
het gemeenschappelijk belang. Aller
lei mensen uit allerlei kringen van
de bevolking blijken bereid voor de
eigen lokale gemeenschap in het krijt
te treden en voor die plaatselijke be
langen vrije tijd en energie ter be
schikking te stellen.
(Advertentie)
digheid niet kunnen opbrengen. Meer
dan één kamerfractie lijdt daardoor
aan geestelijke bloedarmoede en het
parlement als geheel kan de regering
minder goed tegenspel bieden dan
voor de gemeenschappelijke zaak wel
gewenst zou zijn. Gezien de grote lo
yaliteit, welke het katholieke kiezers
volk in de afgelopen maanden je
gens de KVP aan de dag heeft ge
legd, mag van bekwame Kamerkan
didaten worden verwacht, dat zij niet
achterblijven. Noblesse oblige.
ANDRIESSEN
Het KVP-Tweede-Kamerlid, de heer
Andriessen (68 jaar) uit Bunnik, is
een man op wie nooit tevergeefs een
beroep is gedaan. Deze bsecheiden,
beminnelijke harde werker mag
deswege dezer dagen wel eens in
het zonnetje worden gezet, want op
8 juni viert hij zijn 25-jarig jubileum
als lid van de Tweede Kamer. De
glans van het zilveren kamerlid-
ALS 'T OM EEN KOELKAST GAAT
IS DE KEUS MAKKELIJK
KOELKAST
goed voor vele, vele jaren. Tabletop 135 1 slechts f 398,k
(Eigen buitenlandse dienst)
Ineens is er leven gekomen in de reeds sinds jaren vrij tamme
brouwerij der Britse partijpolitiek. De liberalen, na de verkiezingen
van 1951 teruggebracht tot een dwergpartijtje met slechts 6 der 630
Lagerhuiszetels, zijn met verrassend elan aan het opkomen. Sinds
de oorlog werd het politieke spel beheerst door de tegenstelling
Labour-conservatieven, maar nu is er een „derde macht" bijgekomen,
waarmee voortaan terdege rekening moet worden gehouden. De
vraag is dus gewettigd: kan er gesproken worden van een liberaal
reveil? En ins er kans op dat Engeland binnen afzienbare tijd een
liberale regering krijgt
Als een duveltje uit een doosje zijn
de liberalen, erfgenamen van een ma
gistraal verleden, in Engeland in het
strijdperk der partijpolitiek terugge
keerd. Twee maanden geleden begon
hun overwinningsmars in het kiesdistrict
Orpington, Kent, waar zij bij tussen
tijdse verkiezingen de zetel van de con
servatieven afkaapten, daarmee hun La
gerhuisfractie van 6 op 7 brengend. En
nu, bij de gemeenteraadsverkiezingen,
wonnen zij 327 zetels, terwijl de conser
vatieven er 518 verloren.
De 19e eeuw was de glorietijd der li
beralen. Vijftig jaar lang waren zij on
der de „Grand Old Man" Gladstone bij
na onafgebroken aan de macht. Nog in
1906 wonnen zij 387 zetels in het Lager
huis en nog eenmaal, onder Lloyd Geor
ge, veerden zij op om daarna praktisch
weggevaagd te worden. Hun aantal was
evenwel groter dan hun zeteltal zou
doen vermoeden, dit tengevolge van het
kiesdistrictenstelsel: sinds 1955 hebben
zij 18 procent van het aantal stemmen
op zich weten te verenigen Maar tegen
de beide reuzen. Labour en de conser
vatieven. die elkaar in stemmental niet
veel kamp gaven, schenen zij geen schijn
van kans te hebben. En nu, ineens, is
het liberale Doornroosje door de tover-
kus van het kiezerscorps ontwaakt.
Waarom?
Vaag onbehagen
Dit is het merkwaardige van het libe
raal reveil: dat de kiezers niet positief
vóór een liberaal program stemmen,
maar tegen de huidige regeringspartij,
de conservatieven. De meesten weten
niet eens wat de liberalen precies wil
len. Ze redeneren eenvoudig: „De „To
ries", de conservatieven, zijn nu sinds
1951 aan het bewind geweest. Het wordt
tijd dat een andere partij ook eens een
kans krijgt, maar niet Labour, we heb
ben al socialisme genoeg gehad. Dus
stem ik liberaal".
Zoveel is duidelijk: niet Labour is het
die de kiezersgunst tot zich trekt. Bij
de gemeenteraads- en tussentijdse ver
kiezingen hebben de liberalen 2 stem
men van de conservatieven weggetrok
ken, tegen 1 stem van Labour. Toch, als
de kiezers dit spelletje voortzetten, zou
de kans groot zijn dat bij algemene ver
kiezingen Labour het pleit zou winnen.
Het is dus zeer de vraag of de libera
len ook dan hun aanhang zullen weten
te behouden; nu is er nog geen kans
dat er een andere partij aan het bewind
komt er behoeven niet vóór 1964
nieuwe verkiezingen te worden uitge
schreven en dus is het anti-conser
vatief stemmen niet meer dan een onge
vaarlijk spelletje, een methode om de
regeringspartij aan het verstand te bren
gen: we zijn niet tevreden met uw be
leid.
Want reden tot ontevredenheid is er
te over. Daar is allereerst de „loon
pauzepolitiek". Sinds vorig jaar zomer
is de regering de touwtjes der periodiek-
terugkerende loonronden strakker gaan
aantrekken. In 1960 was het loonpeil
met 8 procent gestegen, het produktie-
peil echter met slechts 3 procent, en
een kind kon berekenen dat het zó niet
veel langer kon doorgaan. Verhoging
van het loonpeil, decreteerde Selwyn
Lloyd, de minister van Financiën, moet
voortaan gelijke tred houden met de
stijging van de produktie. Onmiddellijk
ontbrandde de machtsstrijd tussen rege
ring en vakbeweging. En de machtige
vakbonden, dreigend met het stakings
wapen zwaaiend, deden de regering
steeds weer door de knieën gaan: spoor
wegarbeiders, mijnwerkers, arbeiders in
de elektriciteitscentrales kregen er 3
4 procent bij, de havenarbeiders wisten
zelfs 9 procent af te dwingen. Maar de
verpleegsters, schandelijk onderbetaald,
maar zich bewust van hun plicht jegens
de zieke naaste en daarom niet vrij naar
het stakingswapen te grijpen, moeten
zich met een schamele 2,5 procent en een
belofte van „later misschien een beetje
meer" tevreden stellen. Wel gaan de
prijzen omhoog, maar de middenklasse:
ambtenaren, onderwijzers, kantoorperso
neel en ook de gepensioneerden, niet zo
straf georganiseerd en niet zo militant
als de arbeiders, krijgen er maar weinig
of helemaal niets bij. En het is juist on-
maatschap straalt die dag ook nog
van drie andere kamerleden af, te
weten mr. Roosjen (AR) en de so
cialisten Van Lienden en jhr. mr.
Van der Goes van Naters. Ook van
hen kan gezegd worden, dat zij zich
ieder op hun eigen wijze grote
verdiensten hebben verworven voor
de gemeenschappelijke zaak.
De heer Andriessen is eigenlijk al
van 1933 af een vertrouwde verschij
ning op het Binnenhof. Voordat hij
in de Tweede Kamer werd gekozen
was hij namelijk eerst nog van
1933 tot 1937 lid van de Eerste
Kamer. Zijn weg naar de politiek
liep via bouwsteigers en het voor
zitterschap van de katholieke bouw
vakarbeidersbond. Ook is hij voor
zitter geweest van de KVP. Voor de
KVP-fractie behandelt hij thans voor
namelijk woningbouwzaken. Achter
de schermen is hij een goede raads
man voor de jongere kamerleden en
door zijn nuchter politiek oordeel
de eerste secondant van fractie
leider dr. De Kort. Doordat zijn
gezondheid wat te wensen overliet
heeft de heer Andriessen zelf voor
het fractievoorzitterschap moeten
bedanken.
NOG DRIE JUBILARISSEN
De 67-jarige mr. Roosjen (AR) is
afkomstig uit de onderwijswereld.
Voor zijn fractie behandelt hij met
een eigensoortig gevoel voor humor
onderwijs- en defensievraagstuk
ken. Als voorzitter van de NCRV
heeft hij ook een dikke vinger in de
omroep- en tv-pap.
De heer Van Lienden (64 jaar) is
een vooraanstaande figuur op het
terrein van het ziekenfondswezen en
de gezondheidszorg. Ook een aardige
man. Vreemd alleen, hoe een mens
op de duur de taal van zijn om
geving overneemt. De heer Van Lien
den spreekt in de Kamer als een
„dure" specialist, die in principe nooit
minder dan honderd gulden voor een
behandeling rekent.
De ster van de 61-jarige socialistische
jonker Van der Goes van Naters
schittert voornamelijk aan 't Straats-
burgse firmament. Hij behoort tot de
fervente ij veraars voor een Verenigd
Europa. Ook bij hem komt de specia
lisatie in het taalgebruik tot uiting.
Het jargon van de „Europeanen" in
ons parlement heeft weliswaar nog
Nederlandse klanken maar is voor
niet-ingewijden volstrekt onverstaan
baar. Het is een geheimtaal van con
venties, uitdrukkingen en wetsartike
len, die een argelóos toehoorder het
gevoel geeft bij een nieuwe toren
van Babel beland te zijn. Jhr. van
der Goes van Naters is na de oorlog
ook nog een tijdlang voorzitter van
de PvdA-fractie geweest. Dat was
geen succes. De PvdA-fractie is nu
eenmaal niet gelukkig met haar
voorzitters.
der die middenklasse dat de liberalen
de meeste aanhangers winnen.
Dan is er smeulende angst voor de
H-bom. De drang naar weerbaarheid
voert strijd met de zucht tot zelfbe
houd. Kan Engeland, zo vragen velen
zich af, de wedloop met Amerika en
Rusland nog wel volhouden? De re
gering staat een zelfstandig H-wapen
voor, Labour wankelt steeds boven de
afgrond van het pacifisme, maar de
liberalen pleiten voor behoud van de
H-bom binnen geallieerd verband, met
gelijktijdige opheffing van de Ameri
kaanse H-bombases op Brits grond
gebied.
De Euromarkt-kwestie is een verward,
omstreden vraagstuk, waarmee de En
gelsen eerlijk gezegd nog geen weg we
ten. Labour aarzelt, de conservatieven
zijn na lang dralen voorstanders van
Engelands toetreding tot de E.E.G. ge
worden, maar de liberalen hebben al
tijd zonder voorbehoud voor toetreding
gepleit. Goed, zeggen vele kiezers, als
we ons dan bij de Euromarkt moeten
voegen, laat het dan de liberalen zijn
die hier de leiding in handen nemen.
Misschien
Misschien, denken velen, misschien
zijn de liberalen in staat ons een uitweg
te bieden uit het moeras der moeilijk
heden, waarin we verdwaald zijn. Mis
schien slagen zij er in de arbeidsvrede
te vestigen door hun streven naar me
dezeggenschap der arbeiders in het in
dustriële leven.
De liberale herleving kan een een
dagsvlinder zijn, een kortstondig glorie
rijk ontwaken in antwoord op een gril
van de kiezers, zij kan ook het begin
zijn van een nieuw liberaal tijdperk
maar dan moet er een tweede Glad
stone komen, een man, die de vage
anti-regeringsstemming kan omzetten in
een wijdverspreide liberale bezieling. Zo
ver is het nog niet, het lijkt er niet
op, maar, voor het eerst sinds lange
tijd, „zit het er in". Pas algemene ver
kiezingen zullen daarvoor een betrouw
bare indicatie geven en in 1 a 2 jaar
tijds kan er veel gebeuren!
(Advertentie)
TUSSEN NEUS EN LIPPEN
CHARMANT
Er zijn, en dat is geluk
kig, in haar laatste le
vensjaren heel wat gram
mofoonopnamen gemaakt
van Clara Haskils piano
spel en nu, anderhalf
jaar na haar dood, ver
schijnen er nog steeds
platen waarop we deze
begaafde kunstenares
kunnen beluisteren.
Daaronder is een nieuwe Philips-
stereo-lp waarop zij twee sonates van
Beethoven vertolkt. Het zijn de (niet
zozeer tot de meest bekende behorende)
sonates opus 31 nummers 2 en 3. Wat
bewonderaars van Beethovens sonates
altijd weer treft is de sterk voordra
gende sfeer van deze werken, die daar
door heel wat meer worden dan mu-
zikaal-technische uitwerkingen van mo
tieven. Het is daaruit mede te ver
klaren waarom Beethoven lange tijd
de piano een ontoereikend instrument
heeft gevonden.
De ontzaglijke rijkdom aan klank
nuances die de piano bezit komen er in
deze twee sonates, die sterk in sfeer
verschillende delen hebben, volkomen
uit en opnieuw wordt men getroffen
door het grote kunstenaarschap van
Clara Haskil ,de grote Cortot-leerlinge
die een muziekcarrière heeft gemaakt
als weinigen. De stereotechniek ver
groot de mogelijkheden om de konink
lijke klank van haar instrument breed
cn zuiver over te brengen. Als er, na
jaren, sprake zal zijn van een „disco-
fiele nalatenschap" van Clara Haskils
klavierkunst, dan zal deze plaat daar,
muzikaal zowel als opnametechnisch,
zeker toe behoren. (Philips 835 098 AY>
eerste prijs gewonnen en solo-zanger
Peter de Wit kreeg een tweede prijs
voor zang. (Tivoli 42151 single).
Yes indeed en Nobody knows the
trouble I've seen, beide op Coral-single
laten New Orleans-klarinettist Pete
Fountain horen in enkele gave en
knappe soli. De spiritual-trekken van
de stukken zijn weliswaar niet ver
dwenen maar toch wel wat vervaagd
door een „dikke" muzikale uitvoering.
Desondanks is Fountains achtergrond,
een combo en een koor, allerminst sto
rend voor het geheel. (Coral 93345).
In een van de nieuwste Funckler-
jazzseries is kortgeleden aandacht be
steed aan het trio Ahmad Jamal, een
van de jeugdige zwarte pianisten, die
uitmunten in creatieve spel-opbouw.
Van dit trio, waartoe ook bassist Israël
Crosby en slagwerker Vernell Fourier
behoren, is inmiddels een langspeel
plaat verschenen, bevattend acht num
mers, die in de Pershing Lounge te
Chicago onder de gunstigste omstan
digheden zijn opgenomen. De basisme
lodieën But not for me, Surrey with
the fringe on top, Moonlight in Ver
mont, Music Music, No greater love,
Poinciana, Woody'n you en What's new,
inspireren Jamal tot sprankelende im
provisaties, die een fijne artistikiteit
verraden, Crosby en Fourier zijn be
kwame begeleiders.
Wie The Giants bezig hoort in „Win-
netou" denkt onmiddellijk aan „Apa
che". Niet omdat het legendarische In
dianen-opperhoofd inderdaad een Apa
che was, maar omdat beide nummers
zo sterk op elkaar lijken. Structuur en
stijl van deze „eigen" Giants-produktie
missen oorspronkelijkheid en dat is
jammer. Want muzikaal staat het ge
zelschap zijn mannetje wel. Meer
waardering daarom voor de nieuwste
versie van „Sarie Marijs". (Artone DR
25132).
ZO VOOR EEN GULDEN
CLARA HASKIL
...groot kunstenaarschap...
De liefhebber van Francks muziek
vereert in het bijzonder de Symfo
nische variaties van deze grote compo
nist en ook bij velen die zich niet zo
zeer tot de bewonderaars van Franck
rekenen is juist dit werk zeer geliefd.
En terecht. Het is een dankbaar ob
ject voor de grammofoonindustrie. Op
een nieuwe Decca-EP geeft Clifford
Curzon een vertolking van de Varia
tions symphoniques met het Londen
Filharmonisch Orkest onder leiding van
sir Adrian Boult. Zowel de dirigent als
de solist hebben een uitvoering opge
bouwd die zoveel recht doet weder
varen aan de strenge, rechtlijnige en
open architectuur van het werk dat
iedere Franck-liefhebber er met enthou
siasme naar zal luisteren. Vooral in de
muzikaal-sterkste gedeelten - met name
de gespierde dialogen tussen orkest en
solist onthalen zij de luisteraar op
een uitvoering die hem in alle opzichten
kan voldoen. (Decca CEP 524)
Bij het bewonderen van de ver
tederende hoes van de nieuwe L.P.
„Een rooseen lied", dachten wij
eventjes dat een romantische traditie
van zo'n halve eeuw geleden weer was
herleefd. Toen immers plachten ver
liefde jongemensen elkaar prentbrief
kaarten toe te sturen waarop vaseline-
zachte figuren elkander omhelsden.
Er boven kun je lezen: „Mijn hart be
hoort u".
Maar „Een rooseen lied", wil
toch meer zijn dan een lieve attentie.
Kennelijk was het de bedoeling de
rijke geschakeerdheid van het thema
„rozen en liefde" in de muziek te laten
horen. Wij komen de rozen (Dunkel-
rote) tegen in Tirol, im Süden, in de
Heimat en op nog een aantal plaatsen.
Bekende zangers begeleid door goede
orkesten zingen het de luisteraar toe
Rozen vertolken de liefde. Wij hadden
op deze, toch wel teder bedoelde plaat,
graag wat lyrischer interpretaties van
de aan rozen gewijde walsen gehoord.
De vrij straffe driekwartsmaat valt de
luisteraar die met de lieve hoes in
de hand op zinnenstrelend snarenspel
wacht wel een beetje koud op het dak.
De vocalisten maken veel goed. Zelfs
tante Leen zingt mee. Zij doet het met:
Rode rozen.
(His Masters Voice HFLP 1026).
Van de snel naam
makende Skandina-
vische Siw Malm-
kwist zijn op Me-
tronome-single twee
vrolijke en gezelli
ge nummers ver
schenen, met als
thema de liefde.
Jimmy verzeih' mir
noch einmal en Bye
Bye Bye-Biddi Biddi Bum Bum be
handelen respectievelijk de pogingen
van een jongedame een verloren ge
liefde te heroveren, omdat hij vijf
honderdduizend gulden rijker is ge
worden en een toevallige ontmoeting
die diepe indruk heeft gemaakt. Siw
brengt beide liedjes, waarvan het eer
ste een bijna Tirools tintje heeft, spon
taan en amusant. Ze heeft een pret
tige, zuivere stem, waarvoor de sterke
vibrato's in de uithalen kenmerkend
zijn. (Metronome 302 single).
De verdiensten van The Silhouettes
een rock-ensemble in Cliff Riehard-
Shadows-stijl, is dat ze zelf compone
ren en teksten maken. Een voorbeeld
daarvan is de Tivoli-single, waarop
Shine en My love zijn te beluisteren.
Beide nummers zijn van leider-solo
gitarist Paul de Ridder en instrumen
taal uiterst acceptabel, ofschoon het
hier doorgaans om imitatie gaat. In
Oisterwijk hebben The Silhouettes een
Pete Fountain
Inge Brandenburg heeft met het or
kest Kurt Edelhagen twee uitspringen
de nummers opgenomen op Polydor-
single. Het zijn Weil ich Angst hab'
vor dir en Gauner sind sie alle, ge
bracht in het tempo van de langzame
wals. Edelhagens orkest heeft zich
voor deze gelegenheid een bijzondere
klankkleur aangemeten. Het suggereert
de juiste stemmingen met aardige
klemtonen, en instrumentaal zijn er
opvallend geraffineerde combinaties.
Inges stem past daar uitstekend bij,
zelfs in het refrein van Gauner, dat
toch een echt meezingertje is.
Stranger on the shore en Leonard
Bernsteins „Maria" uit The West Side
Story worden op Artone-single boeiend
en gaaf verklankt door klarinettist
Billy Longstreet, een bekwaam instru
mentalist en een geboren lyricus. Met
achtergrond-begeleiding van een strijk
orkest klinkt zijn spel doorleefd en
bewogen. De plaat is ritmisch Zuid
amerikaans. Ze is tevens commercieel
maar springt er muzikaal toch uit (Ar
tone DR 25133).
Inge Brandenburg
Van de Noviletta's is op CNR-single
een stroperig plaatje uitgekomen. Als
jij 't gewild had en Kom terug zijn de
doorzichtige titelt. De Noviletta's zin
gen in Selvera-stijl tweestemmig, res
pectievelijk begeleid door hammond
orgel en ritme en een accordeonorkest.
Ze articuleren niet sterk en een dia
lectische inslag is er niet vreemd aan.
De liedjes zijn aan de zoetige kant.
(CNR UH 9567 single).
tijdig ingenomen,
reisziekte voorkómen.
(in de blauwe verpakking - let op de juiste dosering)
Willy Schobben kreeg uit handen van
Artone's Pete Felleman het 100.000e
exemplaar van zijn Artone-opname
„Mexico", zoals te doen gebruikelijk bij
de verkoop van een dergelijk aantal,
in goud.
Deze feestelijke gebeurtenis vond plaats
in Hilversum's Grand Hotel Gooiland,
waar velen Willy Schobben kwamen feli
citeren. Onder hen bevonden zich collega-
artiesten Pi Scheffer, Billy Longstreet,
The Selvera's, Eddy de Jong, Bep Ro-
wold, Gerard van Krevelen, kapt. van
Diepenbeek, Guus Houtvast en Duh
Dubois.
Pete Felleman, die Schobben onze
„nationale trompet-trots" noemde, reikte
Willy tevens het eerste exemplaar uit
Op de joto (v.l.n.r.) Mieke Selvera,
Pete Felleman, Willy Schobben, pro
ducer Lion J. Suiaab, Zus Selvera.
van een LP, toepasselijk getiteld"jvtèx?-
co", waarop al zijn recente trompet
triomfen verzameld werden, alsmede zijn
allernieuwste kansplaat „Benfica", een
Schobben-compositie opgedragen aan de
gelijknamige Portugese voetbalclub die
de Europa Cup won.
Bij deze gelegenheid maakte Artone
nog bekend dat het duo de Selvera's
met ingang van 1 juli onder haar ar
tiesten zal gaan behoren. De beide zusjes,
die reeds een gouden plaat alsmede een
platina plaat mochten ontvangen, zijn
evenals Willy Schobben uit Limburg af
komstig.