Bos rode rozen: het begin van het einde van Eichmann Op zee gecremeerd Landingsboot voor mariniers Grote emissie-activiteit op Amsterdamse Beurs Tilburgers gepakt wegens valse hondenstambomen REACTIES OP EEN VONNIS Regen van klachten uit buitenland: Hij weigerde zwarte kap Eichmann naar [het boek Samuel Dank zij IKOR geiten naar Griekenland Gedenkteken voor Antoon C ooien Russisch komplot in Afghanistan verijdeld Wereldbank vraagt weer 40 miljoen 47e Limburgse Bedevaart naar Lourdes Stiefbroer van lord Snowdon in opspraak Het weertje wel! 15 DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 2 JUNI 1962 15 Adolf Eichmann, die schuldig werd bevon den aan de dood van ongeveer zes miljoen joden, stierf in de militaire gevangenis van Ramie in Israël, omdat hij op 21 maart 1960 een bos rode rozen voor zijn vrouw kocht. Die bos rode rozen betekende het einde van een hardnekkige speurtocht over grote delen van de wereld. Hij is, zoals gistren reeds gemeld, donder dagnacht gestorven. Voor de strop alle leven uit liein wegsnoerde sprak hij in het Duits tot degenen die van zijn executie getuige zouden zijn: „Lang leve Duitsland, lang leve Argentinië, lang leve Oostenrijk. Dit zijn de drie landen waarmee ik het meest verbon den ben geweest en die ik nimmer zal ver geten. Groet mijn echtgenote, gezin en vrien den". Eichmann, die beschuldigd en veroordeeld was op grond van mis daden tegen het joodse volk en de mensheid, zei voor hij stierf met dezelfde nadrukkelijkheid die hij tijdens zijn proces aan de dag had gelegd dat hij niet meer had gedaan dan de hem gegeven opdrachten uitvoeren. „Ik trachtte de oorlogswetten en mijn vlag te gehoor zamen", zo zei hij. „Ik ben bereid". De executie vond plaats in een ruimte van vier bij drie meter op de derde verdieping van het gevangenisfort dat de Engelsen tijdens hun mandaatperiode in de oude kruisvaardersstad Ramle had den gebouwd. De derde verdieping herbergde geen andere gevangenen. Dè veroordeelde liep over een afstand van 45 meter van zijn cel naar de executieruimte waar zijn beul, wiens identiteit geheim werd ge^ houden, achter een schot wachtte bij het mechanisme dat de galg in werking zou stellen. Eichmann werd op zijn laatste gang geëscorteerd door twee bewakers aan wie hij met handboeien was verbon den. Hij weigerde de zwarte kap met de woorden: „Niet nodig". As over de zee Zijn stoffelijk hulsel is gisterenmorgen vroeg gecremeerd en de as is in volle zee verspreid Volgens een in Tel Aviv uitgegeven communiqué geschiedde de t j t In Jeruzalem is gisteren bekend J geworden, dat president Ben-Zvi t bij het afwijzen van Eichmanns J gratieverzoek, uit het Bijbelboek 0 Samuel, hoofdstuk 15 vers 33 heeft geciteerd. Daar staat geschreven: ..Zoals uw zwaard vrouwen kinder- loos maakte, zo zal onder de vrou- J wen uw moeder kinderloos wor- 1 den." J Eichmanns vrouw Vera heeft in haar eigen petitie aan Ben-Zvi J gezegd: „Als vrouw en moeder van i vier kinderen smeek ik uwe excel- J lentie mijn echtgenoot zijn leven t te laten." Gisterenmiddag is een gezelschap uit .Leeuwarden vertrokken naar Grieken- Het bestond uit een 90-tal jonge N&derlandse geiten, die per spoorwagon °P fyeg gingen naar een verre bestem- m,hH, namelijk het Griekse dorpje Fa rakla op het eiland Evvia. Het Neder landse echtpaar Wim en Jo Blankers is al enkele jaren in Farakla werkzaam in opdracht van de wereldraad van ker ken. He heer Blankers is bezig de landbouw ter plaatse op hoger peil te brengen. Hij probeert de schrale bodem te verbete ren, plant daarop nieuwe gewassen en be steedt ook zorg aan de teelt van klein vee. Het plan om geiten te importeren, die net op Farakla zeker goed zullen doen, stuitte tot nu toe steeds op geldgebrek. Jpe „Wilde Ganzen" van het I.K.O.R. hebben er nu dank zij de gulheid van vele Nederlandse luisteraars voor kunnen zorgen, dat het financiële pro bleem werd opgelost. Na een radio-op roep kwam een bedrag van 7500.- bij- ®en- Het transport werd verzorgd door oe Stichting oecumenische hulp aan ker ken en vluchtelingen te Utrecht. Als be geleider van het transport gaat mee de beer S. J. Gerbrandy. student aan de *rije Universiteit te Amsterdam. Eichmann, zoals hij vele maanden tussen zijn bewakers terecht heeft gestaan. verassing aan boord van een Israëlisch politievaartuig, ongeveer vier en een half uur nadat Eichmann in de gevangenis was opgehangen. In de bekendmaking werd gezegd, dat Eichmanns laatste wil eei>.-verzoek be vatte om te worden gecremeerd. Ten aanzien van de verassing werd gezegd, dat eenzelfde procedure was gevolgd als indertijd met de stoffelijke resten van de Duitse oorlogsmisdadigers, die op last van het internationale tribunaal in Neu renberg werden terechtgesteld. Het besluit om Eichmanns lijk op zee te verbranden, schijnt te zijn genomen, omdat het joodse geloof crematie ver biedt. De Israëlische autoriteiten wilden daarom de crematie niet op Israëlisch gebied laten geschieden, terwijl zij voorts gekant waren tegen begraving van het stoffelijk overschot in Israël. Verassing op zee met behulp van elektrische stroom scheen daarom de eenvoudigste oplossing. De nasporingen De naspeuringen naar Eichmann be gonnen direct na de oorlog. De joden zagen in hem de belangrijkste van de Nazi's die jodenmoorden op hun geweten hadden. Er werd een internationaal net van informanten gevormd, bestaande uit Op initiatief van de Brabantse dichter Lodewijk van Woensel (Louis Vrijdag te Aalst-Waalre) werd te Waalre, de plaats waar de auteur Antoon Coolen zo veel jaren woonde en werkte, een Ac tie-comité samengesteld uit inwoners van deze gemeente, die op enigerlei wjjze werkzaam zijn op cultureel gebied, met het doel de benodigde gelden hijeen te brengen om te komen tot de oprichting van een gedenkteken ter nagedachtenis aan deze vermaarde Brabantse schrijver. Daarnaast wil het actie-comité trachten, in samenwerking met de familie Coolen, het werkhuisje in de Waalrese bossen, waarin Antoon Coolen een groot aantal jaren zijn litterair werk verrichtte, te bechermen en te behouden. De spontane reactie op deze plannen resulteerde in de vorming van een Ere- comité. waarin de minister-president, J. E. de Quay voorging, een comité van aanbeveling,, waarin een aantal autori teiten, industriëlen en kunstenaars uit binnen- en buitenland zitting namen en 'n comité van vrienden, voor het merendeel samengesteld uit vooraanstaande letter kundigen uit Nederland en Vlaanderen. Geleid door de gedachte, dat een blij vende herinnering aan de grote verteller Antoon Coolen, door tallozen op prijs ge steld zal worden, wendt het Actie-comité zich met vertrouwen tot het lezend pu bliek met het verzoek een bijdrage te wil len leveren tot het bereiken van het stelde doel. Ten einde de actie te stimuleren, heeft de N.V. Uitgeverij Nijgh van Ditmar te 's-Gravenhage, de uitgevers van het merendeel van Antoon Coolen's werken besloten, de schenkers van een minimum bijdrage van 10.- t.z.t. een boekwerk van de hand var Antoon Coolen toe te zenden. In de overtuiging, dat zeer velen de gelegenheid om een verdiende posthume hulde te kunnen brengen aan een groot Nederlands kunstenaar, niet voorbij wil len laten gaan, verzoekt het Actie-co mité een bijdrage over te maken op gi ronummer 408705 ten name van Louis Vrijdag te Aalst (NB), of op girorekening 1146300 van Van Mierlo Zoon N.V. te Eindhoven inzake „Gedenkteken An toon Coolen' Voor eventuele nadere inlichtingen kan men zich wenden tot het secretariaat van het Actie-comité, Valkenswaardseweg 33, Aalst (NB). joden en niet-joden. Men begon gegevens te verzamelen in het diepste geheim. Bovenal wilde men weten waar Adolf Eichmann zich ophield: hij was de man, die tijdens de beruchte Wannsee-confe- rentie van 31 juli 1941 belast werd met de „definitieve oplossing' van het joden vraagstuk". Eichmann zei later voor zijn rechters, dat hij slechts op de conferentie aan wezig was als ondergeschikt ambtenaar. Ontsnapt Het was geen gemakkelijke taak om Eichmann op te sporen. Toen de oorlog voorbij was trok Eichmann het uniform van luitenant-kolonel in de Gestapo uit en trok het uniform van een onder officier in de Luftwaffe aan. Hij zag kans zijn ware identiteit geheim te hou den toen hij in Oostenrijk door de Ame rikanen gevangen werd gezet Eichmann verbleef in diverse gevan genenkampen en zag in 1946 kans naar Beneden-Saksen te ontkomen. Hij bleef er drie jaar en werkte er als houthakker. Toen zag een ondergrondse Nazi organisatie, die zich bezig hield met het organiseren van ontsnappings- reizen voor Nazi-bonzen, kans om Eichmann in Rome te krijgen. Eich mann deed zich voor als Richard Klement, een „displaced person". Als zodanig kreeg hij van het Vati- caan een vluchtelingenpas. In 1950 vertrok hij naar Buenos Aires, twee jaar later volgde zijn gezin. Voor de mannen die op zoek naar Eichmann waren, was het spoor verdwe nen. Men hield het dossier echter open. Er waren tal van aanwijzingen die men nog kon onderzoeken. Dat betekende geheime activiteiten in vele delen van de wereld. De meeste aanwijzingen ble ken echter vals. Als Richard Klement Toen meldde een joods burger in Bue nos Aires een man wiens gezin ver gast was dat hij gehoord had van een vrouw, die beweerde de weduwe te zijn van Adolf Eichmann. Zij zou hertrouwd zijn met Richard Klement. Dit nieuws werd een diepgaand onder zoek waard geacht. Het was mogelijk dat wat de vrouw zei, inderdaad waar was. Het was ook mogelijk, dat Eichmann in Zuid-Amerika zat. Maandenlang werd Klement gescha duwd. Hij was employé van een Merce- des-fabriek in Buenos Aires. Men slaagde er in hem in het geheim te fotograferen, maar zekerheid omtrent de identiteit kon men niet krijgen. Toen op de eerste lentedag in 1960, kocht Klement een bos rode rozen voor zjjn vrouw. De mannen die maanden achter hem aan hadden gezeten, wisten op dat moment dat zij al die tijd inderdaad met Adolf Eichmann te doen hadden gehad. Het was ondenkbaar, dat Richard Klement bloemen zou kopen voor zijn vrouw ter herdenking van haar huwelijk met Eichmann. De rest was eenvoudig. Eichmann werd onderweg van kantoor naar huis ont voerd en in een toestand van verdoofd heid gehouden. Als ernstige zieke, die voortdurend medische, zorg nodig had, werd hij naar Israël gevlogen. Verwanten van Eichmann in de Oostenrijkse stad Linz waren „vre selijk geschokt" door het bericht van de terechtstelling, zo ver klaarden vrienden van hen. De broer van Eichmann, de advocaat dr. Robert Eichmann, woont in Linz. De vrouw van üe terechtgestelde verblijft nog op een onbekende plaats in Zuid-Duitsland, waarheen zij ging nadat zij in Jeruzalem haar man voor het eerst sinds zijn ontvoering uit Argentinië had mo gen bezoeken. De oudste zoon van Eichmann, Klaus, die in Buenos Aires woont, gaf als commentaar op de terecht stelling: „De geschiedenis zal oor delen over de misdaad die door de Israëlische staat op 31 mei 1962 tegen mijn vader is begaan. De geschiedenis en de gehele mens heid zullen opnieuw moeten vast stellen wat rechtvaardig is en wat niet. Het jodendom heeft het on mogelijke bereikt en heeft eens te meer bewezen dat geld sterker is dan wet en recht." In dezelfde geest liet de Neder landse SS'er en vriend van Eich mann Willem Sassen, die nu in Argentinië woont zich uit. Hij zei: „De terechtstelling van Eichmann is geen gerechtelijke dwaling maar, vooral in verband met de betrek kingen tussen joden en Duitsers, een justitiële moord." Direct na het bekend worden van de terechtstelling nam de politie in de Argentijnse hoofdstad bij zondere voorzorgsmaatregelen. Voor de Israëlische ambassade, de synagogen, het bureau van de joodse organisatie en de huizen van vooraanstaande joodse perso nen werd bewaking ingesteld. (Tot zijn ontvoering door een Israëlisch commando in 1960 heeft Eichmann in Argentinië gewoond.) Uit Tel Aviv wordt gemeld, dat de Israëlische pers het nieuws van de terechtstelling onder grote kov- pen heeft gemeld. Het regerings blad Davarschrijft: „Er is geen vreugde in ons hart. Er is recht gedaan en wij kunnen nu rustiger leven. Maar wij moeten meer dan ooit denken aan de miljoenen broeders die Eichmann de dood in gezonden heeft." W estduitse regeringszegslieden hebben hun voldoening geuit over de terechtstelling van Adolf Eich mann. Zegslieden zeiden voldaan te zijn dat de oorlogsmisdadiger een rechtvaardige berechting had ge kregen. Zij noemden het vonnis „juist". Levensloop Eichmann was 35 jaar oud, toen hij de „definitieve oplossing van het joden vraagstuk" ter hand nam met massa executies en gaskamers. Hij begon zijn loopbaan als handelsreiziger, maar dat werd geen succes. Later sloot hij zich aan bij de Oostenrijkse Nazi-partij, waar hij wel een succes werd door zijn ijver. Voor de oorlog werd hij belast met de leiding over het bureau dat de joden van Duitsland, Oostenrijk en Tsjecho- Slowakije hielp emigreren met achter lating van geld en goederen. Toen de oorlog uitbrak, leidde hij de deportatie van joden uit „Groot-Duitsland" naar de getto's van Polen. Dit beleid werd weer omgebogen tijdens de Wannsee-confe- rentie. Eichmann oogstte veel lof van zijn meerderen. Zelfs toen Duitsland reeds op de rand van instorting stond, trachtte Eichmann nog een half miljoen joden om te brengen in Hongarije. Hij werd 57 jaar. In Pesjawar in Pakistan zijn gisteren berichten ontvangen uit Afghanistan, dat daar Russische agenten zijn ontmaskerd die een samenzwering tegen de monar chie van koning Mahendra beraamden. Volgens genoemde berichten heeft de Afghaanse politie twaalf personen ge arresteerd, omdat zij zilverlingen uit Russische handen zouden hebben aan genomen. Een man hield zich bij het koninklijk paleis in Kaboel op met een bom. De berichten in Pesjawar spreken van voortgaande zuiveringsacties van de Af ghaanse veiligheidsdienst in en om Ka boel. Het is de derde maal, dat een door Russische agenten georganiseerd complot tegen de monarchie in Afgha nistan wordt opgerold. (Advertentie) De nieuwste collectie R'811 BEHANGbijZÜ BREDA BERGEN OP ZOOM-OOSTERHOUT Binnenkort zal de rijkswerf in Den Helder het prototype van een glas vezel polyester landingsvaartuig over dragen aan hetkorps mariniers. De landingsboot heeft een lengte van ca. 14 meter en een breedte van 3,5 meter; en wordt voortbewogen door een Schottel roerpropeller, aangedreven door een diselmotor van 200 pk. De gebruikte kunststof heeft een grote sterkte, gepaard aan laag gewicht, is goed bestendig tegen corrosie en heeft a-magnetische eigenschappen. (Van onze financiële redacteur) Een groep Nederlandse banken zal op 12 juni a.s. de inschrijving openstellen van een lening, groot 40 mil joen, ten laste van de Wereldbank. Met deze aankondi ging is op het Damrak de deur op een kier gezet voor een voorzichtige toelating van buitenlandse leningen op de Nederlandse kapitaalmarkt. Tot nu toe zijn er dit jaar nog geen buitenlandse leningen geweest en dit zal ook in zeer bescheiden mate het geval zijn geduren de de rest van 1962, omdat de Nederlandse Bank vooral het Nederlandse bedrijfsleven in de gelegenheid wil stellen haar sterk toegenomen bankkredieten te con solideren. Het aantal aankondigingen van Nederlandse emissies neemt dan ook hand over hand toe, waarbij vooral Philips de kroon spant, die een totaal van 270 miljoen van de markt wegtrekt. Dit is dan nog slechts 37 pro cent van het totale bedrag, wat circa 730 miljoen bedraagt, maar daar meer dan 60 pro- cent der aandelen Philips in buiten- landse handen is, blijft het deel dat J Nederland op tafel moet brengen, daar ruim onder. Het nominale bedrag, dat gevraagd wordt, is J 153.828^500, .wat echter wordt uiL- i gebracht tegen de koers van 475 pro- J cent, waarmede men dan aan de 730 t miljoen komt. Deze emissie, waarvan J De nu aangekondigde lening van de Wereldbank of, zoals het officieel heet, de „International bank for reconstruction and development", is de vierde die de bank plaatst op de Nederlandse kapitaalmarkt. Reeds in 1954 werd een guldenslening, groot 40 miljoen, geplaatst, in het jaar daarop gevolgd door een gelijke lening, beide 3 procent gevend. In 1961 werd een lening van 50 miljoen aangeboden tegen 4i/2 procent, terwijl de nu aangekondigde 40 miljoen lening eveneens tegen 41/2 procent is, waarbij de koers van uitgifte is vast gesteld op 991/2 procent. De onderhavige lening heeft een looptijd van maximaal 20 jaar en is aflosbaar vanaf 1973. De Wereldbank werd opgericht in de zomer van 1944 toen een aantal geallieerde financiële deskundigen zich in de Verenigde Staten beraadden over de toe komstige geldstelsels en hun onderlinge verhoudingen. In 1946, nadat voldoende landen de afspraken hadden bekrachtigd, trad de bank in wer- m king, tegelijkertijd met het Inter- J nationale Monetaire Fonds. Het laat- i ste was vooral bestemd om de valu- ta van de verschillende landen te handhaven op een vaste onderlinge •f verhouding, zodaf; de wantoestanden J 'van -voor 1940 werden vermeden. De i bank daarentegen was vooral be- J stèmd om de verschillende landen, de claimhandel op 1 juni is begon- 4 J die geleden hadden door oorlogs- nen, heeft nogal wat voeten in de aarde gehad als gevolg van de procedure, die moest worden gevolgd, om het Amerikaanse gebruik van aan delen-emissies in overeenstemming te brengen met het Nederlandse, wat nodig was gezien het internationale karakter van de uitgifte. De Twentsche Bank vraagt een meer bescheiden bedrag, te weten 5,5 miljoen tegen de koers van 200 procent. Deze bank, die toch in de loop der jaren niet onaan zienlijk is gegroeid, doet echter nu pas, na ongeveer 50 jaar, weer een beroep op de Nederlandse kapitaal markt. Wel is het aandelenkapitaal ook in de tussen liggende jaren regelmatig gegroeid, maar dit geschiedt via de onderhandse uitgifte, of uitgifte bij overname van aandelen in andere instellingen. Men acht de uit breiding van het kapitaal nu nodig voor een blijvende gezonde verhouding tussen het eigen vermogen en het vreemd vermogen en de kredietuitzettingen. Voor wat betreft de leningen is er de aankondiging van de N.V. Bank voor Nederlandse Gemeenten, die 50.000.000 4i/o procent 3-jarige obligaties in stukken van 1.000 en 500 gaat uitgeven, waarbij de koers van uitgifte is vastgesteld op 100 procent. Deze bank ontwikkelt zich steeds meer tot het financieringsinsti tuut, via welke de Nederlandse gemeenten aan lange leningen komen voor hun investeringen. Aan het eind van het vorige jaar beliep het bedrag aan toen nog openstaande leningen, door de bank aan de Nederlandse gemeenten gegeven, 6,3 miljard, opgedeeld over 24.221 leningen. Daarnaast werden nog in bescheiden mate leningen verstrekt aan waterschappen, provincies en andere openbare instellingen. De voor dit doel benodig de middelen betrekt de bank door een periodiek beroep op de kapitaalmarkt, waar zij eind 1961 nog 2,9 mil jard aan obligaties had lopen, waarnaast nog 3,4 mil jard onderhands was geleend. geweld, weer op de been te helpen. Vandaar het woord „reconstruction" in haar naam. Een doel op verdere afstand was toen de development of steun aan de ontwikkelingslanden. De reconstruction is nu wel voltooid en nu wijdt de bank al haar kracht en energie, onder leiding van de bekwame bankier Eugène R. Black, aan de steun van allerlei ontwikke lingsprojecten in de meest uiteenlopende landen. De opzet van de bank is daarbij om, nadat zij zelf de eerste stoot heeft gegeven en een land een grote lening heeft verstrekt, deze lening zo mogelijk over te doen aan grote internationale particuliere banken, zodat zij zelf weer de handen vrij heeft voor nieuwe projecten. Deze projecten bestaan vooral in een ver betering van de infra-structuur wegen, energie opwekking en landbouw die pas op langere termijn een rendement gaat opleverefc en daardoor minder geschikt is voor particuliere beleggers. Grote leningen werden in de loop der jaren verstrekt aan o.a. India en Pakistan, die gesteund worden bij de ontwikkeling van hun vijfjarenplannen. Op het ogenblik telt de I.B.R.D. 74 leden-landen. Deze landen moeten een bijdrage betalen, welke voor een deel bij de toetreding moet worden voldaan, terwijl de rest kan worden opgevorderd door de bank, indien dit nodig is voor de nakoming van de verplichtingen. Per 31 maart 1962 bedroeg de totale schuld van de bank circa 2,5 miljard dollar, waartegenover de bank voor ongeveer 4,6 miljard dollar aan leningen had uitstaan. Naast het verstrekken van leningen geeft de bank ook uitgebreide adviezen en bemiddelt ze zelfs bij geschillen. Zo werd onder haar leiding een goede verdeling opgesteld van het water van de Indus, waar over India en Pakistan jarenlang hadden getwist. Vooral in Duitsland en Oostenrijkdoch ook in ItaliëZwitserland en Frankrijk bereikten de politie steeds meer klachten over vervalsing van stambomen van honden, die kennelijk in Nederland en in het bijzon der in Tilburg waren verhandeld Een recente aanwijzing vanuit Wenen gaf de Tilburgse politie de mogelijkheid eindelijk op te treden. Op ver denking van valsheid in geschrifte en het vervalsen van stambomen werden twee Tilburgse hondenhandelaren, de veertigjarige V. en de 42- jarige M. en hun beider boekhouders aangehouden en ingesloten. Ze zul len voor de officier van justitie in Breda worden geleid. liet 4.000 formulieren drukken onder de naam van de „Kynologische Unie tot verbetering van het honderas in Bel gië", gevestigd Rue la Mine te Brussel: een niet bestaande instelling in een niet bestaande straat. De Tilburgse hande laar V., die oorspronkelijk zijn formu lieren van M. betrok, liet er spoedig ook een tienduizend drukken en zo was de handel gered, waarbij de buitenland se tussenhandelaren zeer wel wisten, dat de certificaten vervalst waren. Dit had tot gevolg, dat een nieuwe klach- tenstroom loskwam. In België was uiter aard de „Kynologische Unie" onbekend. Vele hondenbezitters, die met hun hon den naar een tentoonstelling wilden, kregen immers geen toegang, omdat de stambomen vals waren. Steeds opnieuw leidde het spoor naar Tilburg, waar men echter onvoldoende bewijs had om te kunnen ingrypen. Gebleken is, volgens de politie, dat dit tweetal reeds jarenlang bezig is ge weest met het vervalsen van stam bomen. In het begin was hun handel volkomen legaal en werden aan het veeleisende buitenland, waar men voor honden met papieren dikke prijzen be taalt, stambomen afgeleverd, afkomstig van de raad van beheer op kynologisch gebied in Nederland. Nadat echter deze officiële instantie, mede ter beteugeling van de handel, besloot geen certificaten meer af te ge ven aan handelaren en aan particulieren, die aan handelaren hun honden ver kochten, viel de handel stil, maar de vraag bleef. M. dacht toen een systeem van ver valste stambomen (zestig tot vijfenze ventig Duitse marken per stuk) uit. Hij Wel werden medio 1960 verschillende hondenhandelaren attent gemaakt op het bestaan van valse stambomen, doch zij verklaarden zich daarmee niet op de hoogte en beweerden hun honden met stambomen van onbekenden op de hon- denmarkt te hebben gekocht. De rol van de „Kynologische Unie" was toen echter uitgespeeld. Nieuwe instelling V. richtte toen een nieuwe instelling op: „De Kynologische Vereniging Zuid- Nederland", alweer een fictieve vereni ging, die weer valse stambomen ging afgeven. Een bediende van V. voerde het secretariaat. Weer volgden klach ten en toen de situatie precair werd, verdween op 1 april j.l. ook de „Ver eniging Zuid-Nederland". De klacht uit Wenen, die daarna bin nenkwam, was echter zo duidelijk, dat ontkennen V. en M. niet hielp. Bij huis zoekingen werden trouwens blanco stamboomformuliercn, stempels, clichés enz. aangetroffen, die een duidelijke taai spraken. Het onderzoek wordt voortgezet Mgr. P. Nierman, bisschop van Gro ningen, zal van 4 tot en met 12 juni a.s. de 47e Limburgse Bedevaart naar Lour des met zijn begeleiding vereren. Aan deze bedevaart nemen, naast 1000 pelgrims, 500 zieken deel uit geheel Ne derland afkomstig, van wie 350 geheel gratis op kosten van het Liefdewerk mgr. Lemmensfonds van de Limburgse Bedevaart. Van het aantal deelnemers is 65 pro cent afkomstig uit plaatsen buiten Lim burg. De reis zal worden gemaakt vanuit Maas tricht met vier extra treinen, de Witte, de Rose, de Gele en de Blauwe. De Witte en de Rose trein zijn beide zie- kentreinen en vervoeren naast 500 zie ken ook de staf van 200 medewerkenden. Negen artsen staan voor de verzorging van de zieken gereed onder wie dokter Limpens uit Kerkrade als medisch leider van de bedevaart, prof. Prick uit Nijme gen, alsmede dr. van Essen uit Roer mond. Door de sterke toename van het aantal zieken uit Zuid-Holland, die aan deze be devaart deelnemen, is als speciale servi ce een extra trein vanuit Den Haag via Breda-Eindhoven naar Maastricht inge last, zodat nu drie extra treinen de zie ken vanuit geheel Nederland naar Maas tricht zullen brengen en weer terug op de dag van aankomst (12 juni). De an dere treinen lopen n.l. vanuit Amster dam en Nijmegen. Geestelijk leider der bedevaart is de ken E. Beel uit Brunssum. Mgr. drs. P. van Odijk, vicaris-generaal van de bisschop van Roermond en ge delegeerd voorzitter van de Limburgse Bedevaart zal eveneens de bedevaart vergezellen. Tegen lord Oxmanton, stiefbroer van lord Snowdon, echtgenoot van prinses Margaret van Engeland, was gisteren aanvankelijk een arrestatiebevel uitge vaardigd, omdat hij niet is verschenen wegens het in kennelijke staat besturen van een vervoermidael. De 25-jarige peer heeft dezelfde moe der als lord Snowdon, de tegenwoor dige gravin van Rosse, maar ze hebben verschillende vaders. Het arrestatiebevel is later ingetrok ken, nadat een doktersattest was over gelegd dat de peer niet kon verschijnen omdat hij ziek was. In de Zwitserse hoofdstad Bern zijn gisterenmorgen grote sneeuwvlokken gevallen. Men kan zich niet herinneren, dat iets dergelijks op 1 juni reeds eerder is voorgekomen. Ook uit Berner Ober land en in het Centrale Plateau is sneeuwval gemeld. Bij Greifswald aan de Oostzeekust heeft het gisterenmorgen eveneens gesneeuwd, wat in de laatste eeuw slechts tweemaal eerder op deze datum is waargenomen. In Kopenhagen hagelde het. Volgens ln Tokio beluisterde uitzendin gen van Chinese radiozenders worden grote delen van China geteisterd door overvloedige moessonregens, waardoor veel rivieren buiten hun oevers zijn ge treden. De overheid heeft duizenden leden van volkscommunes gemobiliseerd om dijk- lichamen te versterken, opdat te velde staande gewassen niet weggespoeld wor den.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1962 | | pagina 9