Bos rode rozen: het begin van
het einde van Eichmann
Op zee gecremeerd
Landingsboot voor mariniers
Grote emissie-activiteit
op Amsterdamse Beurs
Tilburgers gepakt wegens
valse hondenstambomen
REACTIES
OP EEN
VONNIS
Regen van klachten uit buitenland:
Hij weigerde
zwarte kap
Eichmann naar
[het boek Samuel
Dank zij IKOR
geiten naar
Griekenland
Gedenkteken voor
Antoon C ooien
Russisch komplot
in Afghanistan
verijdeld
Wereldbank
vraagt weer
40 miljoen
47e Limburgse
Bedevaart
naar Lourdes
Stiefbroer van lord
Snowdon in opspraak
Het weertje wel!
15
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 2 JUNI 1962
15
Adolf Eichmann, die schuldig werd bevon
den aan de dood van ongeveer zes miljoen
joden, stierf in de militaire gevangenis van
Ramie in Israël, omdat hij op 21 maart 1960
een bos rode rozen voor zijn vrouw kocht.
Die bos rode rozen betekende het einde van
een hardnekkige speurtocht over grote delen
van de wereld.
Hij is, zoals gistren reeds gemeld, donder
dagnacht gestorven. Voor de strop alle leven
uit liein wegsnoerde sprak hij in het Duits
tot degenen die van zijn executie getuige
zouden zijn: „Lang leve Duitsland, lang leve
Argentinië, lang leve Oostenrijk. Dit zijn
de drie landen waarmee ik het meest verbon
den ben geweest en die ik nimmer zal ver
geten. Groet mijn echtgenote, gezin en vrien
den".
Eichmann, die beschuldigd en veroordeeld was op grond van mis
daden tegen het joodse volk en de mensheid, zei voor hij stierf met
dezelfde nadrukkelijkheid die hij tijdens zijn proces aan de dag had
gelegd dat hij niet meer had gedaan dan de hem gegeven opdrachten
uitvoeren. „Ik trachtte de oorlogswetten en mijn vlag te gehoor
zamen", zo zei hij. „Ik ben bereid".
De executie vond plaats in een ruimte
van vier bij drie meter op de derde
verdieping van het gevangenisfort dat
de Engelsen tijdens hun mandaatperiode
in de oude kruisvaardersstad Ramle had
den gebouwd.
De derde verdieping herbergde geen
andere gevangenen. Dè veroordeelde
liep over een afstand van 45 meter van
zijn cel naar de executieruimte waar zijn
beul, wiens identiteit geheim werd ge^
houden, achter een schot wachtte bij
het mechanisme dat de galg in werking
zou stellen.
Eichmann werd op zijn laatste gang
geëscorteerd door twee bewakers aan
wie hij met handboeien was verbon
den. Hij weigerde de zwarte kap met
de woorden: „Niet nodig".
As over de zee
Zijn stoffelijk hulsel is gisterenmorgen
vroeg gecremeerd en de as is in volle
zee verspreid Volgens een in Tel Aviv
uitgegeven communiqué geschiedde de
t j
t In Jeruzalem is gisteren bekend
J geworden, dat president Ben-Zvi
t bij het afwijzen van Eichmanns
J gratieverzoek, uit het Bijbelboek
0 Samuel, hoofdstuk 15 vers 33 heeft
geciteerd. Daar staat geschreven:
..Zoals uw zwaard vrouwen kinder-
loos maakte, zo zal onder de vrou-
J wen uw moeder kinderloos wor-
1 den."
J Eichmanns vrouw Vera heeft in
haar eigen petitie aan Ben-Zvi
J gezegd: „Als vrouw en moeder van
i vier kinderen smeek ik uwe excel-
J lentie mijn echtgenoot zijn leven
t te laten."
Gisterenmiddag is een gezelschap uit
.Leeuwarden vertrokken naar Grieken-
Het bestond uit een 90-tal jonge
N&derlandse geiten, die per spoorwagon
°P fyeg gingen naar een verre bestem-
m,hH, namelijk het Griekse dorpje Fa
rakla op het eiland Evvia. Het Neder
landse echtpaar Wim en Jo Blankers is
al enkele jaren in Farakla werkzaam
in opdracht van de wereldraad van ker
ken.
He heer Blankers is bezig de landbouw
ter plaatse op hoger peil te brengen. Hij
probeert de schrale bodem te verbete
ren, plant daarop nieuwe gewassen en be
steedt ook zorg aan de teelt van klein
vee.
Het plan om geiten te importeren, die
net op Farakla zeker goed zullen doen,
stuitte tot nu toe steeds op geldgebrek.
Jpe „Wilde Ganzen" van het I.K.O.R.
hebben er nu dank zij de gulheid van
vele Nederlandse luisteraars voor
kunnen zorgen, dat het financiële pro
bleem werd opgelost. Na een radio-op
roep kwam een bedrag van 7500.- bij-
®en- Het transport werd verzorgd door
oe Stichting oecumenische hulp aan ker
ken en vluchtelingen te Utrecht. Als be
geleider van het transport gaat mee de
beer S. J. Gerbrandy. student aan de
*rije Universiteit te Amsterdam.
Eichmann, zoals hij vele maanden
tussen zijn bewakers terecht heeft
gestaan.
verassing aan boord van een Israëlisch
politievaartuig, ongeveer vier en een half
uur nadat Eichmann in de gevangenis
was opgehangen.
In de bekendmaking werd gezegd, dat
Eichmanns laatste wil eei>.-verzoek be
vatte om te worden gecremeerd. Ten
aanzien van de verassing werd gezegd,
dat eenzelfde procedure was gevolgd als
indertijd met de stoffelijke resten van
de Duitse oorlogsmisdadigers, die op last
van het internationale tribunaal in Neu
renberg werden terechtgesteld.
Het besluit om Eichmanns lijk op zee
te verbranden, schijnt te zijn genomen,
omdat het joodse geloof crematie ver
biedt. De Israëlische autoriteiten wilden
daarom de crematie niet op Israëlisch
gebied laten geschieden, terwijl zij voorts
gekant waren tegen begraving van het
stoffelijk overschot in Israël. Verassing
op zee met behulp van elektrische
stroom scheen daarom de eenvoudigste
oplossing.
De nasporingen
De naspeuringen naar Eichmann be
gonnen direct na de oorlog. De joden
zagen in hem de belangrijkste van de
Nazi's die jodenmoorden op hun geweten
hadden. Er werd een internationaal net
van informanten gevormd, bestaande uit
Op initiatief van de Brabantse dichter
Lodewijk van Woensel (Louis Vrijdag
te Aalst-Waalre) werd te Waalre, de
plaats waar de auteur Antoon Coolen zo
veel jaren woonde en werkte, een Ac
tie-comité samengesteld uit inwoners van
deze gemeente, die op enigerlei wjjze
werkzaam zijn op cultureel gebied, met
het doel de benodigde gelden hijeen te
brengen om te komen tot de oprichting
van een gedenkteken ter nagedachtenis
aan deze vermaarde Brabantse schrijver.
Daarnaast wil het actie-comité trachten,
in samenwerking met de familie Coolen,
het werkhuisje in de Waalrese bossen,
waarin Antoon Coolen een groot aantal
jaren zijn litterair werk verrichtte, te
bechermen en te behouden.
De spontane reactie op deze plannen
resulteerde in de vorming van een Ere-
comité. waarin de minister-president, J.
E. de Quay voorging, een comité van
aanbeveling,, waarin een aantal autori
teiten, industriëlen en kunstenaars uit
binnen- en buitenland zitting namen en 'n
comité van vrienden, voor het merendeel
samengesteld uit vooraanstaande letter
kundigen uit Nederland en Vlaanderen.
Geleid door de gedachte, dat een blij
vende herinnering aan de grote verteller
Antoon Coolen, door tallozen op prijs ge
steld zal worden, wendt het Actie-comité
zich met vertrouwen tot het lezend pu
bliek met het verzoek een bijdrage te wil
len leveren tot het bereiken van het
stelde doel.
Ten einde de actie te stimuleren, heeft
de N.V. Uitgeverij Nijgh van Ditmar
te 's-Gravenhage, de uitgevers van het
merendeel van Antoon Coolen's werken
besloten, de schenkers van een minimum
bijdrage van 10.- t.z.t. een boekwerk
van de hand var Antoon Coolen toe te
zenden.
In de overtuiging, dat zeer velen de
gelegenheid om een verdiende posthume
hulde te kunnen brengen aan een groot
Nederlands kunstenaar, niet voorbij wil
len laten gaan, verzoekt het Actie-co
mité een bijdrage over te maken op gi
ronummer 408705 ten name van Louis
Vrijdag te Aalst (NB), of op girorekening
1146300 van Van Mierlo Zoon N.V.
te Eindhoven inzake „Gedenkteken An
toon Coolen'
Voor eventuele nadere inlichtingen kan
men zich wenden tot het secretariaat van
het Actie-comité, Valkenswaardseweg 33,
Aalst (NB).
joden en niet-joden. Men begon gegevens
te verzamelen in het diepste geheim.
Bovenal wilde men weten waar Adolf
Eichmann zich ophield: hij was de man,
die tijdens de beruchte Wannsee-confe-
rentie van 31 juli 1941 belast werd met
de „definitieve oplossing' van het joden
vraagstuk".
Eichmann zei later voor zijn rechters,
dat hij slechts op de conferentie aan
wezig was als ondergeschikt ambtenaar.
Ontsnapt
Het was geen gemakkelijke taak om
Eichmann op te sporen. Toen de oorlog
voorbij was trok Eichmann het uniform
van luitenant-kolonel in de Gestapo uit
en trok het uniform van een onder
officier in de Luftwaffe aan. Hij zag
kans zijn ware identiteit geheim te hou
den toen hij in Oostenrijk door de Ame
rikanen gevangen werd gezet
Eichmann verbleef in diverse gevan
genenkampen en zag in 1946 kans naar
Beneden-Saksen te ontkomen. Hij bleef
er drie jaar en werkte er als houthakker.
Toen zag een ondergrondse Nazi
organisatie, die zich bezig hield met
het organiseren van ontsnappings-
reizen voor Nazi-bonzen, kans om
Eichmann in Rome te krijgen. Eich
mann deed zich voor als Richard
Klement, een „displaced person".
Als zodanig kreeg hij van het Vati-
caan een vluchtelingenpas.
In 1950 vertrok hij naar Buenos Aires,
twee jaar later volgde zijn gezin.
Voor de mannen die op zoek naar
Eichmann waren, was het spoor verdwe
nen. Men hield het dossier echter open.
Er waren tal van aanwijzingen die men
nog kon onderzoeken. Dat betekende
geheime activiteiten in vele delen van
de wereld. De meeste aanwijzingen ble
ken echter vals.
Als Richard Klement
Toen meldde een joods burger in Bue
nos Aires een man wiens gezin ver
gast was dat hij gehoord had van
een vrouw, die beweerde de weduwe
te zijn van Adolf Eichmann. Zij zou
hertrouwd zijn met Richard Klement.
Dit nieuws werd een diepgaand onder
zoek waard geacht. Het was mogelijk
dat wat de vrouw zei, inderdaad waar
was. Het was ook mogelijk, dat Eichmann
in Zuid-Amerika zat.
Maandenlang werd Klement gescha
duwd. Hij was employé van een Merce-
des-fabriek in Buenos Aires. Men slaagde
er in hem in het geheim te fotograferen,
maar zekerheid omtrent de identiteit
kon men niet krijgen.
Toen op de eerste lentedag in 1960,
kocht Klement een bos rode rozen
voor zjjn vrouw. De mannen die
maanden achter hem aan hadden
gezeten, wisten op dat moment dat
zij al die tijd inderdaad met Adolf
Eichmann te doen hadden gehad.
Het was ondenkbaar, dat Richard
Klement bloemen zou kopen voor
zijn vrouw ter herdenking van haar
huwelijk met Eichmann.
De rest was eenvoudig. Eichmann werd
onderweg van kantoor naar huis ont
voerd en in een toestand van verdoofd
heid gehouden. Als ernstige zieke, die
voortdurend medische, zorg nodig had,
werd hij naar Israël gevlogen.
Verwanten van Eichmann in de
Oostenrijkse stad Linz waren „vre
selijk geschokt" door het bericht
van de terechtstelling, zo ver
klaarden vrienden van hen. De
broer van Eichmann, de advocaat
dr. Robert Eichmann, woont in
Linz.
De vrouw van üe terechtgestelde
verblijft nog op een onbekende
plaats in Zuid-Duitsland, waarheen
zij ging nadat zij in Jeruzalem
haar man voor het eerst sinds zijn
ontvoering uit Argentinië had mo
gen bezoeken.
De oudste zoon van Eichmann,
Klaus, die in Buenos Aires woont,
gaf als commentaar op de terecht
stelling: „De geschiedenis zal oor
delen over de misdaad die door
de Israëlische staat op 31 mei 1962
tegen mijn vader is begaan. De
geschiedenis en de gehele mens
heid zullen opnieuw moeten vast
stellen wat rechtvaardig is en wat
niet. Het jodendom heeft het on
mogelijke bereikt en heeft eens te
meer bewezen dat geld sterker is
dan wet en recht."
In dezelfde geest liet de Neder
landse SS'er en vriend van Eich
mann Willem Sassen, die nu in
Argentinië woont zich uit. Hij zei:
„De terechtstelling van Eichmann
is geen gerechtelijke dwaling maar,
vooral in verband met de betrek
kingen tussen joden en Duitsers,
een justitiële moord."
Direct na het bekend worden van
de terechtstelling nam de politie
in de Argentijnse hoofdstad bij
zondere voorzorgsmaatregelen.
Voor de Israëlische ambassade, de
synagogen, het bureau van de
joodse organisatie en de huizen
van vooraanstaande joodse perso
nen werd bewaking ingesteld. (Tot
zijn ontvoering door een Israëlisch
commando in 1960 heeft Eichmann
in Argentinië gewoond.)
Uit Tel Aviv wordt gemeld, dat
de Israëlische pers het nieuws van
de terechtstelling onder grote kov-
pen heeft gemeld. Het regerings
blad Davarschrijft: „Er is geen
vreugde in ons hart. Er is recht
gedaan en wij kunnen nu rustiger
leven. Maar wij moeten meer dan
ooit denken aan de miljoenen
broeders die Eichmann de dood
in gezonden heeft."
W estduitse regeringszegslieden
hebben hun voldoening geuit over
de terechtstelling van Adolf Eich
mann.
Zegslieden zeiden voldaan te zijn
dat de oorlogsmisdadiger een
rechtvaardige berechting had ge
kregen. Zij noemden het vonnis
„juist".
Levensloop
Eichmann was 35 jaar oud, toen hij de
„definitieve oplossing van het joden
vraagstuk" ter hand nam met massa
executies en gaskamers. Hij begon zijn
loopbaan als handelsreiziger, maar dat
werd geen succes. Later sloot hij zich
aan bij de Oostenrijkse Nazi-partij, waar
hij wel een succes werd door zijn ijver.
Voor de oorlog werd hij belast met de
leiding over het bureau dat de joden
van Duitsland, Oostenrijk en Tsjecho-
Slowakije hielp emigreren met achter
lating van geld en goederen. Toen de
oorlog uitbrak, leidde hij de deportatie
van joden uit „Groot-Duitsland" naar de
getto's van Polen. Dit beleid werd weer
omgebogen tijdens de Wannsee-confe-
rentie.
Eichmann oogstte veel lof van zijn
meerderen. Zelfs toen Duitsland reeds
op de rand van instorting stond, trachtte
Eichmann nog een half miljoen joden
om te brengen in Hongarije. Hij werd
57 jaar.
In Pesjawar in Pakistan zijn gisteren
berichten ontvangen uit Afghanistan, dat
daar Russische agenten zijn ontmaskerd
die een samenzwering tegen de monar
chie van koning Mahendra beraamden.
Volgens genoemde berichten heeft de
Afghaanse politie twaalf personen ge
arresteerd, omdat zij zilverlingen uit
Russische handen zouden hebben aan
genomen. Een man hield zich bij het
koninklijk paleis in Kaboel op met een
bom.
De berichten in Pesjawar spreken van
voortgaande zuiveringsacties van de Af
ghaanse veiligheidsdienst in en om Ka
boel. Het is de derde maal, dat een
door Russische agenten georganiseerd
complot tegen de monarchie in Afgha
nistan wordt opgerold.
(Advertentie)
De nieuwste
collectie R'811
BEHANGbijZÜ
BREDA
BERGEN OP ZOOM-OOSTERHOUT
Binnenkort zal de rijkswerf in Den
Helder het prototype van een glas
vezel polyester landingsvaartuig over
dragen aan hetkorps mariniers. De
landingsboot heeft een lengte van ca.
14 meter en een breedte van 3,5 meter;
en wordt voortbewogen door een
Schottel roerpropeller, aangedreven
door een diselmotor van 200 pk. De
gebruikte kunststof heeft een grote
sterkte, gepaard aan laag gewicht, is
goed bestendig tegen corrosie en heeft
a-magnetische eigenschappen.
(Van onze financiële redacteur)
Een groep Nederlandse banken zal op 12 juni a.s. de
inschrijving openstellen van een lening, groot 40 mil
joen, ten laste van de Wereldbank. Met deze aankondi
ging is op het Damrak de deur op een kier gezet voor
een voorzichtige toelating van buitenlandse leningen
op de Nederlandse kapitaalmarkt. Tot nu toe zijn er
dit jaar nog geen buitenlandse leningen geweest en dit
zal ook in zeer bescheiden mate het geval zijn geduren
de de rest van 1962, omdat de Nederlandse Bank vooral
het Nederlandse bedrijfsleven in de gelegenheid wil
stellen haar sterk toegenomen bankkredieten te con
solideren.
Het aantal aankondigingen van Nederlandse emissies
neemt dan ook hand over hand toe, waarbij vooral
Philips de kroon spant, die een totaal van 270 miljoen
van de markt wegtrekt. Dit is dan nog slechts 37 pro
cent van het totale bedrag, wat circa 730 miljoen
bedraagt, maar daar meer dan 60 pro-
cent der aandelen Philips in buiten-
landse handen is, blijft het deel dat J
Nederland op tafel moet brengen,
daar ruim onder. Het nominale
bedrag, dat gevraagd wordt, is J
153.828^500, .wat echter wordt uiL- i
gebracht tegen de koers van 475 pro- J
cent, waarmede men dan aan de 730 t
miljoen komt. Deze emissie, waarvan J
De nu aangekondigde lening van de Wereldbank of,
zoals het officieel heet, de „International bank for
reconstruction and development", is de vierde die de
bank plaatst op de Nederlandse kapitaalmarkt. Reeds
in 1954 werd een guldenslening, groot 40 miljoen,
geplaatst, in het jaar daarop gevolgd door een gelijke
lening, beide 3 procent gevend. In 1961 werd een lening
van 50 miljoen aangeboden tegen 4i/2 procent, terwijl
de nu aangekondigde 40 miljoen lening eveneens tegen
41/2 procent is, waarbij de koers van uitgifte is vast
gesteld op 991/2 procent. De onderhavige lening heeft
een looptijd van maximaal 20 jaar en is aflosbaar vanaf
1973. De Wereldbank werd opgericht in de zomer van
1944 toen een aantal geallieerde financiële deskundigen
zich in de Verenigde Staten beraadden over de toe
komstige geldstelsels en hun onderlinge verhoudingen.
In 1946, nadat voldoende landen de afspraken hadden
bekrachtigd, trad de bank in wer-
m king, tegelijkertijd met het Inter-
J nationale Monetaire Fonds. Het laat-
i ste was vooral bestemd om de valu-
ta van de verschillende landen te
handhaven op een vaste onderlinge
•f verhouding, zodaf; de wantoestanden
J 'van -voor 1940 werden vermeden. De
i bank daarentegen was vooral be-
J stèmd om de verschillende landen,
de claimhandel op 1 juni is begon- 4 J die geleden hadden door oorlogs-
nen, heeft nogal wat voeten in de
aarde gehad als gevolg van de procedure, die moest
worden gevolgd, om het Amerikaanse gebruik van aan
delen-emissies in overeenstemming te brengen met het
Nederlandse, wat nodig was gezien het internationale
karakter van de uitgifte.
De Twentsche Bank vraagt een meer bescheiden bedrag,
te weten 5,5 miljoen tegen de koers van 200 procent.
Deze bank, die toch in de loop der jaren niet onaan
zienlijk is gegroeid, doet echter nu pas, na ongeveer
50 jaar, weer een beroep op de Nederlandse kapitaal
markt. Wel is het aandelenkapitaal ook in de tussen
liggende jaren regelmatig gegroeid, maar dit geschiedt
via de onderhandse uitgifte, of uitgifte bij overname
van aandelen in andere instellingen. Men acht de uit
breiding van het kapitaal nu nodig voor een blijvende
gezonde verhouding tussen het eigen vermogen en het
vreemd vermogen en de kredietuitzettingen.
Voor wat betreft de leningen is er de aankondiging
van de N.V. Bank voor Nederlandse Gemeenten, die
50.000.000 4i/o procent 3-jarige obligaties in stukken
van 1.000 en 500 gaat uitgeven, waarbij de koers
van uitgifte is vastgesteld op 100 procent. Deze bank
ontwikkelt zich steeds meer tot het financieringsinsti
tuut, via welke de Nederlandse gemeenten aan lange
leningen komen voor hun investeringen. Aan het eind
van het vorige jaar beliep het bedrag aan toen nog
openstaande leningen, door de bank aan de Nederlandse
gemeenten gegeven, 6,3 miljard, opgedeeld over 24.221
leningen. Daarnaast werden nog in bescheiden mate
leningen verstrekt aan waterschappen, provincies en
andere openbare instellingen. De voor dit doel benodig
de middelen betrekt de bank door een periodiek beroep
op de kapitaalmarkt, waar zij eind 1961 nog 2,9 mil
jard aan obligaties had lopen, waarnaast nog 3,4 mil
jard onderhands was geleend.
geweld, weer op de been te helpen.
Vandaar het woord „reconstruction" in haar naam.
Een doel op verdere afstand was toen de development
of steun aan de ontwikkelingslanden. De reconstruction
is nu wel voltooid en nu wijdt de bank al haar kracht
en energie, onder leiding van de bekwame bankier
Eugène R. Black, aan de steun van allerlei ontwikke
lingsprojecten in de meest uiteenlopende landen. De
opzet van de bank is daarbij om, nadat zij zelf de
eerste stoot heeft gegeven en een land een grote
lening heeft verstrekt, deze lening zo mogelijk over
te doen aan grote internationale particuliere banken,
zodat zij zelf weer de handen vrij heeft voor nieuwe
projecten. Deze projecten bestaan vooral in een ver
betering van de infra-structuur wegen, energie
opwekking en landbouw die pas op langere termijn
een rendement gaat opleverefc en daardoor minder
geschikt is voor particuliere beleggers.
Grote leningen werden in de loop der jaren verstrekt
aan o.a. India en Pakistan, die gesteund worden bij de
ontwikkeling van hun vijfjarenplannen.
Op het ogenblik telt de I.B.R.D. 74 leden-landen. Deze
landen moeten een bijdrage betalen, welke voor een
deel bij de toetreding moet worden voldaan, terwijl
de rest kan worden opgevorderd door de bank, indien
dit nodig is voor de nakoming van de verplichtingen.
Per 31 maart 1962 bedroeg de totale schuld van de
bank circa 2,5 miljard dollar, waartegenover de bank
voor ongeveer 4,6 miljard dollar aan leningen had
uitstaan.
Naast het verstrekken van leningen geeft de bank
ook uitgebreide adviezen en bemiddelt ze zelfs bij
geschillen. Zo werd onder haar leiding een goede
verdeling opgesteld van het water van de Indus, waar
over India en Pakistan jarenlang hadden getwist.
Vooral in Duitsland en Oostenrijkdoch ook in ItaliëZwitserland en
Frankrijk bereikten de politie steeds meer klachten over vervalsing
van stambomen van honden, die kennelijk in Nederland en in het bijzon
der in Tilburg waren verhandeld Een recente aanwijzing vanuit Wenen
gaf de Tilburgse politie de mogelijkheid eindelijk op te treden. Op ver
denking van valsheid in geschrifte en het vervalsen van stambomen
werden twee Tilburgse hondenhandelaren, de veertigjarige V. en de 42-
jarige M. en hun beider boekhouders aangehouden en ingesloten. Ze zul
len voor de officier van justitie in Breda worden geleid.
liet 4.000 formulieren drukken onder de
naam van de „Kynologische Unie tot
verbetering van het honderas in Bel
gië", gevestigd Rue la Mine te Brussel:
een niet bestaande instelling in een niet
bestaande straat. De Tilburgse hande
laar V., die oorspronkelijk zijn formu
lieren van M. betrok, liet er spoedig
ook een tienduizend drukken en zo was
de handel gered, waarbij de buitenland
se tussenhandelaren zeer wel wisten,
dat de certificaten vervalst waren. Dit
had tot gevolg, dat een nieuwe klach-
tenstroom loskwam. In België was uiter
aard de „Kynologische Unie" onbekend.
Vele hondenbezitters, die met hun hon
den naar een tentoonstelling wilden,
kregen immers geen toegang, omdat de
stambomen vals waren.
Steeds opnieuw leidde het spoor naar
Tilburg, waar men echter onvoldoende
bewijs had om te kunnen ingrypen.
Gebleken is, volgens de politie, dat
dit tweetal reeds jarenlang bezig is ge
weest met het vervalsen van stam
bomen. In het begin was hun handel
volkomen legaal en werden aan het
veeleisende buitenland, waar men voor
honden met papieren dikke prijzen be
taalt, stambomen afgeleverd, afkomstig
van de raad van beheer op kynologisch
gebied in Nederland.
Nadat echter deze officiële instantie,
mede ter beteugeling van de handel,
besloot geen certificaten meer af te ge
ven aan handelaren en aan particulieren,
die aan handelaren hun honden ver
kochten, viel de handel stil, maar de
vraag bleef.
M. dacht toen een systeem van ver
valste stambomen (zestig tot vijfenze
ventig Duitse marken per stuk) uit. Hij
Wel werden medio 1960 verschillende
hondenhandelaren attent gemaakt op het
bestaan van valse stambomen, doch zij
verklaarden zich daarmee niet op de
hoogte en beweerden hun honden met
stambomen van onbekenden op de hon-
denmarkt te hebben gekocht. De rol
van de „Kynologische Unie" was toen
echter uitgespeeld.
Nieuwe instelling
V. richtte toen een nieuwe instelling
op: „De Kynologische Vereniging Zuid-
Nederland", alweer een fictieve vereni
ging, die weer valse stambomen ging
afgeven. Een bediende van V. voerde
het secretariaat. Weer volgden klach
ten en toen de situatie precair werd,
verdween op 1 april j.l. ook de „Ver
eniging Zuid-Nederland".
De klacht uit Wenen, die daarna bin
nenkwam, was echter zo duidelijk, dat
ontkennen V. en M. niet hielp. Bij huis
zoekingen werden trouwens blanco
stamboomformuliercn, stempels, clichés
enz. aangetroffen, die een duidelijke
taai spraken. Het onderzoek wordt
voortgezet
Mgr. P. Nierman, bisschop van Gro
ningen, zal van 4 tot en met 12 juni a.s.
de 47e Limburgse Bedevaart naar Lour
des met zijn begeleiding vereren.
Aan deze bedevaart nemen, naast 1000
pelgrims, 500 zieken deel uit geheel Ne
derland afkomstig, van wie 350 geheel
gratis op kosten van het Liefdewerk
mgr. Lemmensfonds van de Limburgse
Bedevaart.
Van het aantal deelnemers is 65 pro
cent afkomstig uit plaatsen buiten Lim
burg.
De reis zal worden gemaakt vanuit Maas
tricht met vier extra treinen, de Witte,
de Rose, de Gele en de Blauwe.
De Witte en de Rose trein zijn beide zie-
kentreinen en vervoeren naast 500 zie
ken ook de staf van 200 medewerkenden.
Negen artsen staan voor de verzorging
van de zieken gereed onder wie dokter
Limpens uit Kerkrade als medisch leider
van de bedevaart, prof. Prick uit Nijme
gen, alsmede dr. van Essen uit Roer
mond.
Door de sterke toename van het aantal
zieken uit Zuid-Holland, die aan deze be
devaart deelnemen, is als speciale servi
ce een extra trein vanuit Den Haag via
Breda-Eindhoven naar Maastricht inge
last, zodat nu drie extra treinen de zie
ken vanuit geheel Nederland naar Maas
tricht zullen brengen en weer terug op
de dag van aankomst (12 juni). De an
dere treinen lopen n.l. vanuit Amster
dam en Nijmegen.
Geestelijk leider der bedevaart is de
ken E. Beel uit Brunssum.
Mgr. drs. P. van Odijk, vicaris-generaal
van de bisschop van Roermond en ge
delegeerd voorzitter van de Limburgse
Bedevaart zal eveneens de bedevaart
vergezellen.
Tegen lord Oxmanton, stiefbroer van
lord Snowdon, echtgenoot van prinses
Margaret van Engeland, was gisteren
aanvankelijk een arrestatiebevel uitge
vaardigd, omdat hij niet is verschenen
wegens het in kennelijke staat besturen
van een vervoermidael.
De 25-jarige peer heeft dezelfde moe
der als lord Snowdon, de tegenwoor
dige gravin van Rosse, maar ze hebben
verschillende vaders.
Het arrestatiebevel is later ingetrok
ken, nadat een doktersattest was over
gelegd dat de peer niet kon verschijnen
omdat hij ziek was.
In de Zwitserse hoofdstad Bern zijn
gisterenmorgen grote sneeuwvlokken
gevallen. Men kan zich niet herinneren,
dat iets dergelijks op 1 juni reeds eerder
is voorgekomen. Ook uit Berner Ober
land en in het Centrale Plateau is
sneeuwval gemeld. Bij Greifswald aan
de Oostzeekust heeft het gisterenmorgen
eveneens gesneeuwd, wat in de laatste
eeuw slechts tweemaal eerder op deze
datum is waargenomen. In Kopenhagen
hagelde het.
Volgens ln Tokio beluisterde uitzendin
gen van Chinese radiozenders worden
grote delen van China geteisterd door
overvloedige moessonregens, waardoor
veel rivieren buiten hun oevers zijn ge
treden.
De overheid heeft duizenden leden van
volkscommunes gemobiliseerd om dijk-
lichamen te versterken, opdat te velde
staande gewassen niet weggespoeld wor
den.