Deltacommissie: meer
met commissie ex.
contact
art. 8'
WILLEM II
WILLEM
Dokter C. Griep te Goes
vandaag 40 jaar huisarts
Minister
achter
miljoenen-
werk Goes
Nelly (13)
beste
knecht
op vaders
schip
„Geen veroordeling van
mens in sociale nood"
VLISSINGEN EERT TWEE DOKTOREN
UIT DE
VORIGE
EEUW
„MINISTER WIL NIET PRATEN"
Boer deelt
niet in
welvaart
Onbegrip
Instemming
Lips N.Y. te
Drunen ontslaat
beambten
BRONWATERS
Vissersproblemen
van nabij bekeken
Voorsitter CBTB
n
i f
Extra Senoritas van Willem II,
het fijne sigaartje dat zo lekker
licht in de mond ligt. In de
nieuwe fleurige blikverpakking
van 50 stuks, die Uw sigaartjes
in topconditie houdt.
Centrale fokveedag
in Zierikzee
Gedeputeerde Philipse
uit ziekenhuis
EXTRA SENORI
Dr. Mansholt spreekt
voor boeren en tuinders
D' oprechte amateur
JE ZIET ZE WEER
STEEDS MEERi!
paqblaD ilejitetn
Contactdag maatschappelijk werk Middelburg
DAGBLAD DE STEM VAN DONDERDAG 24 MEI 1962
Tijdens de bestuursvergadering van het
visserijschap heeft de voorzitter, de heer
A. L. S. Loekefeer, het een en ander
verteld over de activiteiten van de Delta
commissie. Deze in december vorig jaar
door het schap ingestelde commissie,
waarvan de heer Loekefeer ook voorzit
ter is, is bedoeld als een soort tegen
hanger van de ambtelijke commissie ex
artikel 8 Deltawet, die een regeling voor
de vergoeding der door de Deltawerken
veroorzaakte schade voorbereidt.
Dc Deltacommissie heeft de minister
van landbouw en visserij gevraagd het
contact tussen de beide commissies zo
veel mogelijk te bevorderen; ook wilde
zij graag een gesprek met de minister.
De minister heeft daarop geantwoord,
dat hij de door de commissie gevraagde
stappen niet zal doen, omdat de com
missie ex artikel 8 altijd bereid is om.
indien dat wenselijk is, het bedrijfsleven
te horen, en omdat de Deltacommissie
ook eigener beweging contact kan op
nemen met de commissie ex art. 8. Ook
het verzoek om een onderhoud heeft de
minister niet ingewilligd. De heer Loeke
feer was over dit antwoord van de mi
nister teleurgesteld.
De Deltacommissie, zo deelde hij ver
der mee, zal in de komende dagen naar
het Deltagebied gaan om daar met het
plaatselijke georganiseerde visserij-be
drijfsleven de door de Deltawerken ont
stane problemen te bespreken.
Ook garnalenvissers
De financieringsregeling, sanering zee
visserij is weer een ander voorwerp van
zorg der commissie. De minister van
financiën heeft deze van 1954 daterende
regeling, waarbij vissers van de herstel-
bank een gedeeltelijk door de regering
gegarandeerd krediet kunnen krijgen
voor de aankoop van een groter vaar
tuig, enige tijd geleden ook van toe
passing verklaard op de garnalenvissers
van Veere en Arnemuiden.
Uit die plaatsen heeft men nu ver
nomen dat het met het gebruik
maken van die regeling nog niet zo
vlot loopt, en de commissie zal daar
om nagaan of en hoe daarin verbe
tering te brengen is.
Een moeilijkheid is, dat betrokkenen er
over in onzekerheid verkeren of, bij ge
bruikmaking van de regeling, hun ver
dere rechten op schadevergoeding inge
volge de Deltawet al of niet worden
aangetast. De commissie zal verder aan
dacht besteden aan het feit, dat de over
heid op het ogenblik- geen braakliggende
mosselpercelen vrijgeeft, terwijl er vol
gens de commissie wel vraag is naar
deze percelen.
Het bestuur besloot verder, een gar-
nalenfonds in te stellen, waaruit vergoe
dingen kunnen worden gegeven voor
garnalen, die de minimumprijs niet op
brengen.
Het Produktschap voor Vis en Vis-
produkten heeft al zo'n fonds. Over het
overhevelen van het saldo uit dit fonds
naar het nieuwe fonds zal nog met het
produktschap gesproken worden. Ook
werd een opvangfonds ingesteld voor
verse vis, speciaal schelvis, wijting, schol
en schar. Daarover zijn met het produkt
schap al besprekingen gevoerd. Verwacht
mag worden dat het opvangfonds verse
vis van het produktschap opgeheven zal
worden met ingang van de datum, waar
op het fonds van het visserijschap in
werking treedt. Waarschijnlijk zal dat
1 oktober a.s. zijn.
55
55
(Van onze verslaggever)
Burgemeester mr. F. Huber van
Goes heeft tijdens de raadsverga
dering van gisteravond medege
deeld, dat bericht is ontvangen, dat
de Minister van Economische Za
ken bereid is de totstandkoming
van de westelijke toegangsweg c.a.
tot het industrieterrein ten laste
te brengen van het programma
van werken voor 1962.
Het betreft hier de aanleg van de weg
zelf (f 600.975), de aanleg van het ont
moetingspunt van deze weg met de rijks
weg (f 305.690), de aanleg van een spoor
lijn (f 1.431.610), van een beweegbare
brug over het kanaal (f 840.000) en ten
slotte van de aanleg van en gedeelte
van de oostelijke toegangsweg om de ont
sluiting van de beweegbare brug moge
lijk te maken. In totaal gaat het om een
bedrag van bijna vier miljoen gulden,
waarin het rijk voor 85 pet zal partici
peren. s
De plannen voor genoemde werken
kunnen nu nader worden uitgewerkt.
Een voorlopige subsidietoezegging is, al
dus deelde de burgemeester gisteren mee,
inmiddels verkregen voor de verdere
uitbouw van het havenindustrieterrein,
voor de aanleg van de eerste industrie
haven, voor de uitbaggering van het
kanaal tot een diepte van 1.70 meter
en voor de aanleg van een definitieve
zwaaikom in het kanaal.
Wat de eerste drie werken betreft is
tevens machtiging voor aanbesteding ver
leend. Voor tot aanbesteding van de
zwaaikom zal worden overgegaan, zal
eerst een onderzoek moeten ingesteld
worden worden naar de geschiktste plaats
voor deze zwaaikom.
De heer J. Roose (KVP) heeft er wat
de uitvoering van de westelijke toegangs
weg c.a. betreft nog op gewezen, dat
het moeilijk zal zijn de door de minister
geëiste dekking van het gemeentelijk
aandeel in de uitvoering van dit mil
joenen werk aan te geven.
De heer Roose adviseerde het college
van b. en w. de ongeveer f 188.000 die
onmiddellijk ter dekking ter beschik
king staan ook direct te gebruiken cn
voor het restantbedrag een lening aan
te gaan, waarvan renten en aflossing te
betrekken zouden zijn van de uitkering
waaruit de f 188.000 zijn ontstaan.
De huisdokter C. Griep uit Goes is
vandaag precies veertig jaar arts. Hij
heeft ongeveer 20 jaar als huisarts in
Heinkenszand gewerkt. Na de oorlog
heeft hij de praktijk van dokter Looijen
in Goes overgenomen.
De taak van huisarts op Zuid-Beveland
van nu vergelijkend metde twintiger
jaren zegt dokter Griep: „Vroeger deed
je veel meer". Vroeger moest je alles
zelf doen. Er was toen nog geen zieken
huis in Goes. Er waren geen specialisten.
Er was op bepaalde tijden zelfs geen te
lefoon".
Het is in die begintijd gebeurd dat
iemand op de fiets vanuit Heinkenszand
naar Goes moest om vandaar uit een
van de ziekenhuizen op Walcheren te
waarschuwen dat er een ernstige zieke
opgenomen moest worden.
In die eerste jaren, dat dokter Griep
in Heinkenszand werkzaam was, waren
er ook nog geen ziekenfondsen. Velen
konden het dan ook niet betalen wan
neer opname noodzakelijk was. Om het
verschil met nu nog eens duidelijk te ac
centueren zegt dokter Griep het een
beetje populair: „Vroeger moest je
iemand naar het ziekenhuis schóppen,
nu vragen ze er om".
De heer Griep is 65 jaar. Hij is gebo
ren in Rilland-Bath. Hij vielt zich nog
volkomen fit om zijn toch veeleisende
werk nog even te blijven doen. Hij
noemt geen tijd van ophouden. Wel zegt
hij „dat je moet *weten wanneer je er
mee stopt".
Dat een dokter nooit tijd voor zich
zelf heeft dan hij niet beamen. ,,De tijd
is bij ons wat anders ingedeeld. Je kunt
natuurlijk altijd weggeroepen worden
maar er blijft altijd wel wat tijd over".
Wel zijn er soms perioden waarin het
krankzinnig druk is, zoals bijvoorbeeld
,,een maand of wat geleden met die
griep".
Dokter Griep vindt het spreekuur het
inspannendst. „Je moet binnen een be
paalde tijd van het een op het ander
vliegen en steeds op je qui-vive zijn".
De praktijk in is minder uitputtend, li-
(Advertentie)
chamelijk dan tenminste. Op den duur
wordt je wel geestelijk moe. Dat trekt
dokter Griep dan weer recht door het
oplossen van een cryptogram of het
spelen van een potje schaak of iets der
gelijk.
Dokter Griep heeft enkele functies in
de vakorganisatie om dit laatste woord
in dit verband eens te gebruiken. Hij is
voorzitter van de stichting geneeskundige
controle Midden-Zeeland, secretaris van
de afdeling Zuid- en Noord-Beveland van
de Huisartsenvereniging en secretaris van
het ziekenfonds voor Zuid- en Noord-Be
veland.
Dokter Griep heeft veel belangstelling
voor toneel en muziek. Zo is hij regis
seur van de operettevereniging in Goes.
Wel meent hij dat „het amateurwerk in
de provincie veel te weinig wordt ge
steund".
De heer Griep stamt niet uit een dok
tersfamilie. Maar zijn broer is longarts
in Delft, een tweede, reeds overleden,
broer is uroloog geweest in Amsterdam,
zijn zuster is met een arts getrouwd en
tenslotte wordt zijn zoon óók arts. Het is
dus tóch een familieziekte geworden.
Er is vandaag geen officieel of onoffi
cieel feest bij dokter Griep. „Wie wil
komen feliciteren, die mag komen", zegt
hij.
De heer J. van den Bos, voorzitter
van de Zeeuwse Christelijke Boeren- en
Tuinders Bond, heeft gistermiddag tij
dens de jaarvergadering in zaal Krijger
te Goes nog eens duidelijk gezegd dat de
boer niet deelt in de algemene welvaart
en dat ,,de tragiek daarvan grotendeels
ligt in de ontwikkeling van de produk-
tiviteit".
Hij bracht deze ontwikkeling tot twee
punten terug: 1. een toenemende indu
striële produktiviteit leidt tot expande
rende industrie en 2 een expansie in de
landbouw loopt vast op de niet elastische
vraag, m.a.w., een grotere produktie in
de landbouw tendeert naar verlaging van
de prijzen en verlaging van het inko
men van de boer.
In dit verband zei de voorzitter nog dat
de boeren niet bij de pakken moeten
neerzitten en dat zij zich ook bewust die
nen te zijn van hun eigen verantwoor
delijkheid als ondernemer. Het volledig
steunen op de overheid moet volgens de
heer van den Bos worden uitgebannen.
Wat de wet vervreemding landbouw
gronden betreft was hij van mening dat
men voorzichtig moet zijn met eventuele
afschaffing. Bijzonder aandacht dient te
worden geschonken aan het waarborgen
van de positie van de pachter. ,,Het
wetsontwerp tot wijziging van de pacht
wet blijkt in dit opzicht nog tekort te
schieten", aldus de heer van den Bos.
Uit het jaarverslag bleek, dat de ge
westelijke afdeling Walcheren haar 500e
lid kon noteren terwijl de afdeling Zuid-
Beveland de 250 vol maakte.
Na afloop van de vergadering bega
ven de leden zich naar de Prins van
Oranje waar de Christelijke Plattelands
vrouwen Bond het 10-jarig bestaan ging
vieren.
Vóór deze viering plaats vond werd de
jaarvergadering gehouden. Mevrouw de
Ruyter en mejuffrouw Dominicus traden
uit het bestuur en werden opgevolgd
door mevr. G. Boelman-Passchier uit Wil-
helminadorp en mevrouw M. van Hoe
ven-Dekker uit Axel.
De C. P. B., heeft in de loop van 1961
het 600e lid kunnen inschrijven. Tijdens
de gezamenlijke jubileumvergadering
van de C.B.T.B. en de C.P.B. hield drs.
C. v. d. Zwet uit Den Haag een lezing
over ,,Onze drempelpositie in het le
ven".
Op 28 juni zal op het noodsportterrein
in de Zuidhoek weer de jaarlijkse Cen
trale Fokveedag voor Schouwen-Duive-
land worden gehouden.
De heer C. Philipse, lid van gedepu
teerde staten, is gistermorgen uit het
gasthuis te Middelburg ontslagen. Hij
heeft daar bijna drie weken gelegen. Van
12 april tot 3 mei was de heer Philipse
reeds thuis in 's Heer Arendskerke aan
het ziekbed gekluisterd.
De heer Philipse heeft vooral geleden
aan een zenuwaandoening. Daarbij kwam
dat de heer Philipse enigszins overwerkt
was. Bovendien had een griepje hem nog
te pakken.
Zoals reeds bericht zal de heer Philipse
op 5 juni als gedeputeerde „afzwaaien".
14 CL per etuk
,1111)11"^
Tijdens de algemene vergadering van
de Nederlandse Christelijke Boeren- en
Tuindersbond op 21 juni in het veiling
gebouw te Middelburg zal dr. S. L.
Mansholt, vice-president van de Europe
se commissie, een inleiding houden over
Bestek en koers van de landbouw in
Europa".
In het gebouw ,,De Schakel" in Mid
delburg werden de finales van D'oprech-
te Amateur in het klassieke genre ge
houden. De wisselbeker kwam in het
bezit van mevrouw Scheltens-Koops die
deze ereprijs behaalde met een tweetal
zeer moeilijke liederen.
De jonge fluitist Dick Boon behaal
de de tweede plaats, terwijl het Nieuw-
lands meisjeskoor als derde werd aan
gewezen.
(Advertentie)
\/oor de klemmende logica in de brief
van prof. De Quay is men noch in
de V.N.-leiding noch op het Ameri
kaanse ministerie van buitenlandse za
ken toegankelijk gebleken. President
Soekarno mag de gekste bokkespron-
gen maken op het veld van internatio
naal recht en fatsoen. Daarbij kijkt
men min of meer geamuseerd en
hoogstens lichtjes de wenkbrau
wen fronsend toe. Maar als
Nederland in een beperkte verster
king van zijn troepen overzee voorziet,
dan heet (lat een provocatie. In de
„hoge" politiek gelden andere overwe
gingen dan logica en fatsoen. Neder
land mag nog zo'n trouwe Navo-bond-
genoot zijn en zo uitstekend de demo
cratie in acht houden, het neutralisti-
sche en dictatoriaal geregeerde Indo
nesië moet te allen koste ontzien wor
den. Die indruk gaat zich almeer ves
tigen.
Als die indruk inderdaad op feiten
berust, dan wordt het langzamerhand
tijd om ons te gaan bezinnen op de
consequenties. Dan rijst de vraag, of
de door Nederland aanvaarde taak om
het Papoea-volk een toekomst van
vrije keuze te verzekeren niet tot de
onmogelijkheden gaat behoren. En het
is al meer gezegd: tot het onmogelijke
is niemand gehouden. Het ware bitter
en smartelijk, als we zodoende al het
geen er op Nieuw-Guinea door onze
leiding is opgebouwd en ontwikkeld
zouden moeten overgeven aan een toe
komst vol verwarring en strijd. Maar
onze verantwoordelijkheid kan niet zo
ver reiken, dat we alleen zouden moe
ten staan in een uitputtende strijd, die
toch ook niet anders dan ellende en
verwarring voor het Papoea-volk zou
bieden.
Misschien dat we het te somber zien.
Misschien dat nog op andere wijze een
uitweg mogelijk is. Het onbegrip in
Washington en in New York verduis
tert het vooruitzicht echter met zwarte
wolken. Het Tweede-Kamerdebat van
vandaag kan zeer belangrijk worden.
TAe Gazet van Antwerpen begroet de
samenwerking van de zeven Neder
landse en Belgische grensgewesten in
de BRES ook met vreugde. Het blad
stipt nog eens aan, dat de grensprovin
cies na de oorlog een bijzonder grote
toename van het aantal arbeidsplaat
sen hebben vertoond. Het wijst erop,
dat „langsheen de ganse grens met Ne
derland" een aantal spoor-, water- en
landwegen ontbreken of niet op elkaar
aansluiten. Er is slechts één spoor
traject om op dit gebied de verbin
ding te verzekeren, wat in de toe
komst bij verdere economische ont
wikkeling en groeiende eenheid niet
houdbaar is. Ook voor het grote baan-
verkeer zijn nieuwe aangepaste wegen
absoluut noodzakelijk. „Wij hebben
tevens in de na-oorlogse jaren gezien
dat het regionaal ontwikkelingsbeleid
in de beide landen sterk uiteenliep en
dat Nederland een merkelijke voor
sprong had. Coördinatie is dus absoluut
geboden".
Samenwerking noemt het Antwerpse
blad dan ook steeds dringender plicht.
We hebben er ook niet aan getwij
feld dat hetgeen BRES wil aan beide
zijden van de grens ruime weerklank
zou vinden. De resultaten mogen even
redig zijn aan de geestdrift, welke deze
nieuwe aanpak heeft gewekt.
DOKTER C. GRIEP
Vryheid en gedwongenheid in het in
dividueel maatschappelijk werkcontact,
was het onderwerp van een contactdag,
die de stichting Zeeland voor Maat
schappelijk en Cultureel Werk
in Middelburg heeft gehouden. Voor
"jV/Tet grote voldoening nam ik ken-
4'J- nis van het raadsvoorstel om
twee straten bij de r.-k. kerk te
Vlissingen, die tot op heden nog geen
naam hadden, te gaan noemen resp-
de Dr. Friesenstraat en de Dr. Nol-
sonstraat.
Als we een duik nemen in de ge
schiedenis van de Scheldestad ko
men deze twee nobele figuren te
voorschijn die een lange reeks van
jaren zeer veel deden ten bate van
de lijdende mensheid en het ouder
loze of verlaten kind.
Joannes Antonius Friesen was Am
sterdammer van geboorte. Enige ja
ren was hij arts bij de Kon. Marine
en later vestigde hij zich als ge
nees-, heel- en vroedmeester te
Vlissingen.
Toen ik in 1958 ten behoeve van
het archief van het R.-K. Arm- en
Weesbestuur te Vlissingen een histo
risch overzicht samenstelde, geti
teld ,,Van Weeshuis tot Ziekenhuis
1813-1958", kwam de figuur van dr.
Friesen nog eens in het volle dag
licht.
Rond de jaren 1825-1845 was hij het
die ontzaglijk veel deed voor de
mensen in nood; hij verleende gra
tis medische hulp als hij maar even
merkte dat het gezin te kampen had
met diepe armoede en ellende; hij
verstrekte gratis medicijnen aan
behoeftige stadgenoten.
Hij was het die zijn beurs opende
als de armen aan zijn deur klop
ten, die tranen droogde als kinde
ren hem een aalmoes vroegen-
Van het R.-K. Armbestuur wenste
hij geen enkele vergoeding wegens
verleende hulp aan arme zieken; in-
tegendeel jaarlijks schonk hij nog
een donatie aan deze instelling.
Eind 1843 voelde hij, nu z,elf ern
stig ziek zijnde, het einde naderen.
Met spoed regelde hij een en an
der met notaris Uyttenhooven en zo
stond o.a. in zijn laatste wilsbeschik
king, dat f 10.000,aan effecten na
zijn overlijden moest worden uitge
keerd aan het R.-K. Weeshuis en dat
kapitaal en rente uitsluitend moesten
worden gebruikt ter opvoeding van
en het geven van onderwijs aan
weeskinderen.
Dr. Friesen was Ridder in de orde
van de Nederlandse Leeuw. Op 15
febr- 1844 overleed hij na een lang
durig en smartelijk lijden. Hij
woonde op de oostzijde van de Oude
Haven.
Tn de vorige eeuw sprak men nog
altijd met diepe eerbied over de
medicus Pierre Antome Nolson die
èn als geneesheer èn als mens voor
altijd zijn naam verbonden had aan
de geschiedenis van Vlissingen in
blijde en droeve dagen.
Ook hij beoefende de naastenliefde
op een voorbeeldige wijze. Zijn hulp
en steun in velerlei vorm sierden
hem binnen en buiten de stad.
Zijn werkzaam aandeel als voorzit
ter R.-K. Kerkbestuur en R.-K. Arm
bestuur verwierf allerwegen respect.
Maar de grootste waardering open
baarde zich tijdens de Engelse bom
bardementen medio augustus 1809.
Zi.m helfdhaftig optreden werd dan
ook toen door de geschiedschrijvers
extra en met ere genoemd.
Geen pen heeft kunnen beschrijven
de enorme taak der geneesheren in
die bange dagen en nachten.
Immers vele tientallen huizen wer
den een prooi der vlammen; ruim
300 doden, honderden gewonden en
nog wilden de Fransen niet wijken.
Toen kwam de fatale datum 15
augustus 1809. Het prachtige stad
huis. de Oostkerk en de Franse
Kerk gingen in vlammen op.
Dr. Nolson was tevens chirurgijn. In
een der lokalen van het stadhuis was
hij bezig met het amputeren van
een been, terwijl het gebouw reeds
volop brandde. Toch ging hij door,
ondanks dringende waarschuwingen.
Op het allerlaatste moment kon hij
nog vluchten; het was bijna te laat.
Na het rampjaar 1809 heeft hij nog
12 jaar zijn dierbaar Vlissingen mo
gen dienen.
Vrij plotseling overleed hij 14 juli
1821 op de leeftijd van 59 jaar.
Met speciale toestemming van het
gemeentebestuur mocht hij binnen
het r.-k. kerkgebouw op de Pottekaai
begraven worden.
F.S,
een grote groep maatschappelijke wer
kers en werksters en andere vooraan
staande figuren uit het Zeeuwse sociale
'er«V verzameld in het Nederlands
Koffiehuis, hield s morgens mevrouw
A. P. Margadant-Bakker een zeer des
kundige en belangwekkende inleiding
over de vele aspecten van het hulpver
lenende werk aan sociaal hulpbehoe-
venden.
Nadat drs- H. M. Strating uit Goes,
die als voorzitter optrad, een welkomst
woord had uitgesproken, begon mevrouw
Margadant, die stafdocente is aan de
Haagse Sociale Academie, haar lezing
met een behandeling van de naderings-
wijze welke de maatschappelijke werker
ten opzichte van de cliënt dient te be
wandelen.
Verder ingaande op het persoonlijke
contact wees de spreekster er op dat
het werk zich niet mag beperken tot het
louter verstrekken van materiële hulp
doch dat er sprake moet zijn van een
wederzijdse vertrouwenssfeer, die de
maatschappelijke werker slechts door
het juiste persoonlijk contact kan be
werkstelligen. Hiervoor is het noodza
kelijk de mens in sociale nood voor
alles als mens te respecteren en hem ze
ker niet te veroordelen,louter om het feit
dat hij om bijstand vraagt.
Wel was mevrouw Margadant van
mening dat er een zekere mate van
disciplinering vanuit de hulpverlenings
situatie dient uit te gaan. 'Dikwijls is
ook het verschil in cultuurpatroon tus
sen helper en geholpene een bron van
schadende discrepanties.
Vrijheid, zelfbeschikkingsrecht en zelf
verantwoordelijkheid achtte zij voor de
betrokkene absoluut te handhaven pun
ten en voorwaarde voor een succesvolle
hulpverlening. De gedwongenheid zag
zij vooral in het feit dat de in sociale
nood verkerende zelf moet meewerken
aan de oplossing van zijn moeilijkheden.
De spreekster besloot haar inleiding
met nog eens te beklemtonen dat men
dient te beleven wat de- ander beleeft
wil men tot een positief contact komen,
aangenomen dat dit de enige mogelijk
heid is om te helpen.
(Van onze correspondent)
Nelly Vermeulen in Breskens is
dertien jaar. Sinds haar vierde jaar
heeft ze een grote belangstelling voor
het schip van haar vader. Beter ge
zegd, ze was er niet van weg te
slaan. De Breskens 10, met zijn tui
gage, zijn kookpot op het dek en zijn
geur van geteerd hout en zee had
een enorme aantrekkingskracht op
het kleine blonde meiske. Niets liever
wilde ze dan met vader meevaren.
Door de jaren is dat zo gebleven.
Nu met haar dertien jaar is Nelly
een haast onmisbare knecht voor
schipper Vermeulen. Het roer laat
hij liever achter in de handen van
zijn dochter dan van een knecht. Als
zij aan boord is heeft hij naar veel
dingen geen omkijken meer. Nelly
gooit de trossen los als de potigste
zeeman. Ze helpt bij het netten uit
werpen en ondertussen let ze op
het roer. Als de vangst wordt binnen
gehaald draagt het meisje er zorg
voor dat de garnalen direct in de
kookpot verdwijnen. Dat moet ook.
Als garnalen te lang liggen trekken
zij recht, en een garnaal moet krom
zijn.
Voor Nelly zijn die dingen heel
belangrijk. Haast nog belangrijker
dan de huishoudschool waar ze op is.
Dat vindt ze ook wel leuk, huis
houden hoort er ook bij, maar het
liefst vaart ze uit met de Breskens 10.
Dat uitvaren is meestal 's nachts om
12 uur. Voor Nelly levert dat geen
moeilijkheden op. Het is wel gebeurd
dat ze de laatste vakantiedag nog
mee ging. Haar vader zorgde dat
ze om 7 uur 's morgens weer thuis
waren. Nelly ging gewoon naar
school en ze was zo fit als een
hoentje. Van slaap geen centje last
bij dit dappere Zeeuwsch-Vlaamse
vissersmeisje.
Andere schippers kennen haar alle
maal van de berichten die ze over
de mobilofoon doorgeeft. Haar hoge
zangerige stem roept de andere sche
pen. „Hier de Breskens 10, hier de
Breskens 10. Alles wel aan boord,
alles wel aan boord." Zware stem
men antwoorden haar en wensen
haar en haar vader „een goede
vangst, een goede vangst. Over en
sluiten."
Met deze wens nog in de oren gaat
Nelly weer aan het werk. Garnalen
koken, vis in manden doen. Ze heeft
het druk. Geen grotere straf is er
voor Nelly te bedenken dan niet te
mogen meevaren. Ze huilt tranen
met tuiten als het haar verboden
wordt.
Als ze van de huishoudschool af
komt ligt het voor de hand dat ze
niet bij haar moeder in het huis
houden gaat werken. Ze wil dan
voorgoed bij haar vader aan boord
komen en iedere dag, weer of geen
weer uitvaren.
Vader vindt het best. Die kan zich
geen betere knecht voorstellen. En
Nelly lacht maar eens. Tot er diepe
kuiltjes in haar blozende wangen
komen.
Circa zeventig beambten bij de firma
Lips n.v. te Drunen zullen in de ko
mende maanden moeten afvloeien. Dit
is het gevolg van heroriëntatie in dit
metaalbedrijf, dat circa 1500 man per
soneel in dienst heeft. Door de onver
wacht versnelde vrijmaking van schroot
in de Euromarkt enerzijds en het in
vertraagd tempo vrijmaken van blok-
metalen anderzijds, alsmede tengevolge
van de voortdurend stijgende kosten in
dit bedrijf is een situatie ontstaan, die
een heroriëntatie noodzakelijk maakte.
Dat het raffineren van schroot tot blok-
metaal zal worden stopgezet is een van
de punten van deze heroriëntatie. Verder
zullen enige in aanloop zijnde afdelingen
wat langzamer groeien dan men had
voorgenomen. De heroriëntatie is mede
gericht op het drukken van de kosten
en het opvoeren van de produktiviteit
in de diverse andere afdelingen. Af
vloeiing van produktiepersoneel is der
halve niet in de huidige planning en
heroriëntatie opgenomen.
(Advertentie)
sedert eeuwen een
der meest
gerenomeerde
uoor uw gezondheid
en
voor uw genoegenj