Deltacommissie: meer met commissie ex. contact art. 8' WILLEM II WILLEM Dokter C. Griep te Goes vandaag 40 jaar huisarts Minister achter miljoenen- werk Goes Nelly (13) beste knecht op vaders schip „Geen veroordeling van mens in sociale nood" VLISSINGEN EERT TWEE DOKTOREN UIT DE VORIGE EEUW „MINISTER WIL NIET PRATEN" Boer deelt niet in welvaart Onbegrip Instemming Lips N.Y. te Drunen ontslaat beambten BRONWATERS Vissersproblemen van nabij bekeken Voorsitter CBTB n i f Extra Senoritas van Willem II, het fijne sigaartje dat zo lekker licht in de mond ligt. In de nieuwe fleurige blikverpakking van 50 stuks, die Uw sigaartjes in topconditie houdt. Centrale fokveedag in Zierikzee Gedeputeerde Philipse uit ziekenhuis EXTRA SENORI Dr. Mansholt spreekt voor boeren en tuinders D' oprechte amateur JE ZIET ZE WEER STEEDS MEERi! paqblaD ilejitetn Contactdag maatschappelijk werk Middelburg DAGBLAD DE STEM VAN DONDERDAG 24 MEI 1962 Tijdens de bestuursvergadering van het visserijschap heeft de voorzitter, de heer A. L. S. Loekefeer, het een en ander verteld over de activiteiten van de Delta commissie. Deze in december vorig jaar door het schap ingestelde commissie, waarvan de heer Loekefeer ook voorzit ter is, is bedoeld als een soort tegen hanger van de ambtelijke commissie ex artikel 8 Deltawet, die een regeling voor de vergoeding der door de Deltawerken veroorzaakte schade voorbereidt. Dc Deltacommissie heeft de minister van landbouw en visserij gevraagd het contact tussen de beide commissies zo veel mogelijk te bevorderen; ook wilde zij graag een gesprek met de minister. De minister heeft daarop geantwoord, dat hij de door de commissie gevraagde stappen niet zal doen, omdat de com missie ex artikel 8 altijd bereid is om. indien dat wenselijk is, het bedrijfsleven te horen, en omdat de Deltacommissie ook eigener beweging contact kan op nemen met de commissie ex art. 8. Ook het verzoek om een onderhoud heeft de minister niet ingewilligd. De heer Loeke feer was over dit antwoord van de mi nister teleurgesteld. De Deltacommissie, zo deelde hij ver der mee, zal in de komende dagen naar het Deltagebied gaan om daar met het plaatselijke georganiseerde visserij-be drijfsleven de door de Deltawerken ont stane problemen te bespreken. Ook garnalenvissers De financieringsregeling, sanering zee visserij is weer een ander voorwerp van zorg der commissie. De minister van financiën heeft deze van 1954 daterende regeling, waarbij vissers van de herstel- bank een gedeeltelijk door de regering gegarandeerd krediet kunnen krijgen voor de aankoop van een groter vaar tuig, enige tijd geleden ook van toe passing verklaard op de garnalenvissers van Veere en Arnemuiden. Uit die plaatsen heeft men nu ver nomen dat het met het gebruik maken van die regeling nog niet zo vlot loopt, en de commissie zal daar om nagaan of en hoe daarin verbe tering te brengen is. Een moeilijkheid is, dat betrokkenen er over in onzekerheid verkeren of, bij ge bruikmaking van de regeling, hun ver dere rechten op schadevergoeding inge volge de Deltawet al of niet worden aangetast. De commissie zal verder aan dacht besteden aan het feit, dat de over heid op het ogenblik- geen braakliggende mosselpercelen vrijgeeft, terwijl er vol gens de commissie wel vraag is naar deze percelen. Het bestuur besloot verder, een gar- nalenfonds in te stellen, waaruit vergoe dingen kunnen worden gegeven voor garnalen, die de minimumprijs niet op brengen. Het Produktschap voor Vis en Vis- produkten heeft al zo'n fonds. Over het overhevelen van het saldo uit dit fonds naar het nieuwe fonds zal nog met het produktschap gesproken worden. Ook werd een opvangfonds ingesteld voor verse vis, speciaal schelvis, wijting, schol en schar. Daarover zijn met het produkt schap al besprekingen gevoerd. Verwacht mag worden dat het opvangfonds verse vis van het produktschap opgeheven zal worden met ingang van de datum, waar op het fonds van het visserijschap in werking treedt. Waarschijnlijk zal dat 1 oktober a.s. zijn. 55 55 (Van onze verslaggever) Burgemeester mr. F. Huber van Goes heeft tijdens de raadsverga dering van gisteravond medege deeld, dat bericht is ontvangen, dat de Minister van Economische Za ken bereid is de totstandkoming van de westelijke toegangsweg c.a. tot het industrieterrein ten laste te brengen van het programma van werken voor 1962. Het betreft hier de aanleg van de weg zelf (f 600.975), de aanleg van het ont moetingspunt van deze weg met de rijks weg (f 305.690), de aanleg van een spoor lijn (f 1.431.610), van een beweegbare brug over het kanaal (f 840.000) en ten slotte van de aanleg van en gedeelte van de oostelijke toegangsweg om de ont sluiting van de beweegbare brug moge lijk te maken. In totaal gaat het om een bedrag van bijna vier miljoen gulden, waarin het rijk voor 85 pet zal partici peren. s De plannen voor genoemde werken kunnen nu nader worden uitgewerkt. Een voorlopige subsidietoezegging is, al dus deelde de burgemeester gisteren mee, inmiddels verkregen voor de verdere uitbouw van het havenindustrieterrein, voor de aanleg van de eerste industrie haven, voor de uitbaggering van het kanaal tot een diepte van 1.70 meter en voor de aanleg van een definitieve zwaaikom in het kanaal. Wat de eerste drie werken betreft is tevens machtiging voor aanbesteding ver leend. Voor tot aanbesteding van de zwaaikom zal worden overgegaan, zal eerst een onderzoek moeten ingesteld worden worden naar de geschiktste plaats voor deze zwaaikom. De heer J. Roose (KVP) heeft er wat de uitvoering van de westelijke toegangs weg c.a. betreft nog op gewezen, dat het moeilijk zal zijn de door de minister geëiste dekking van het gemeentelijk aandeel in de uitvoering van dit mil joenen werk aan te geven. De heer Roose adviseerde het college van b. en w. de ongeveer f 188.000 die onmiddellijk ter dekking ter beschik king staan ook direct te gebruiken cn voor het restantbedrag een lening aan te gaan, waarvan renten en aflossing te betrekken zouden zijn van de uitkering waaruit de f 188.000 zijn ontstaan. De huisdokter C. Griep uit Goes is vandaag precies veertig jaar arts. Hij heeft ongeveer 20 jaar als huisarts in Heinkenszand gewerkt. Na de oorlog heeft hij de praktijk van dokter Looijen in Goes overgenomen. De taak van huisarts op Zuid-Beveland van nu vergelijkend metde twintiger jaren zegt dokter Griep: „Vroeger deed je veel meer". Vroeger moest je alles zelf doen. Er was toen nog geen zieken huis in Goes. Er waren geen specialisten. Er was op bepaalde tijden zelfs geen te lefoon". Het is in die begintijd gebeurd dat iemand op de fiets vanuit Heinkenszand naar Goes moest om vandaar uit een van de ziekenhuizen op Walcheren te waarschuwen dat er een ernstige zieke opgenomen moest worden. In die eerste jaren, dat dokter Griep in Heinkenszand werkzaam was, waren er ook nog geen ziekenfondsen. Velen konden het dan ook niet betalen wan neer opname noodzakelijk was. Om het verschil met nu nog eens duidelijk te ac centueren zegt dokter Griep het een beetje populair: „Vroeger moest je iemand naar het ziekenhuis schóppen, nu vragen ze er om". De heer Griep is 65 jaar. Hij is gebo ren in Rilland-Bath. Hij vielt zich nog volkomen fit om zijn toch veeleisende werk nog even te blijven doen. Hij noemt geen tijd van ophouden. Wel zegt hij „dat je moet *weten wanneer je er mee stopt". Dat een dokter nooit tijd voor zich zelf heeft dan hij niet beamen. ,,De tijd is bij ons wat anders ingedeeld. Je kunt natuurlijk altijd weggeroepen worden maar er blijft altijd wel wat tijd over". Wel zijn er soms perioden waarin het krankzinnig druk is, zoals bijvoorbeeld ,,een maand of wat geleden met die griep". Dokter Griep vindt het spreekuur het inspannendst. „Je moet binnen een be paalde tijd van het een op het ander vliegen en steeds op je qui-vive zijn". De praktijk in is minder uitputtend, li- (Advertentie) chamelijk dan tenminste. Op den duur wordt je wel geestelijk moe. Dat trekt dokter Griep dan weer recht door het oplossen van een cryptogram of het spelen van een potje schaak of iets der gelijk. Dokter Griep heeft enkele functies in de vakorganisatie om dit laatste woord in dit verband eens te gebruiken. Hij is voorzitter van de stichting geneeskundige controle Midden-Zeeland, secretaris van de afdeling Zuid- en Noord-Beveland van de Huisartsenvereniging en secretaris van het ziekenfonds voor Zuid- en Noord-Be veland. Dokter Griep heeft veel belangstelling voor toneel en muziek. Zo is hij regis seur van de operettevereniging in Goes. Wel meent hij dat „het amateurwerk in de provincie veel te weinig wordt ge steund". De heer Griep stamt niet uit een dok tersfamilie. Maar zijn broer is longarts in Delft, een tweede, reeds overleden, broer is uroloog geweest in Amsterdam, zijn zuster is met een arts getrouwd en tenslotte wordt zijn zoon óók arts. Het is dus tóch een familieziekte geworden. Er is vandaag geen officieel of onoffi cieel feest bij dokter Griep. „Wie wil komen feliciteren, die mag komen", zegt hij. De heer J. van den Bos, voorzitter van de Zeeuwse Christelijke Boeren- en Tuinders Bond, heeft gistermiddag tij dens de jaarvergadering in zaal Krijger te Goes nog eens duidelijk gezegd dat de boer niet deelt in de algemene welvaart en dat ,,de tragiek daarvan grotendeels ligt in de ontwikkeling van de produk- tiviteit". Hij bracht deze ontwikkeling tot twee punten terug: 1. een toenemende indu striële produktiviteit leidt tot expande rende industrie en 2 een expansie in de landbouw loopt vast op de niet elastische vraag, m.a.w., een grotere produktie in de landbouw tendeert naar verlaging van de prijzen en verlaging van het inko men van de boer. In dit verband zei de voorzitter nog dat de boeren niet bij de pakken moeten neerzitten en dat zij zich ook bewust die nen te zijn van hun eigen verantwoor delijkheid als ondernemer. Het volledig steunen op de overheid moet volgens de heer van den Bos worden uitgebannen. Wat de wet vervreemding landbouw gronden betreft was hij van mening dat men voorzichtig moet zijn met eventuele afschaffing. Bijzonder aandacht dient te worden geschonken aan het waarborgen van de positie van de pachter. ,,Het wetsontwerp tot wijziging van de pacht wet blijkt in dit opzicht nog tekort te schieten", aldus de heer van den Bos. Uit het jaarverslag bleek, dat de ge westelijke afdeling Walcheren haar 500e lid kon noteren terwijl de afdeling Zuid- Beveland de 250 vol maakte. Na afloop van de vergadering bega ven de leden zich naar de Prins van Oranje waar de Christelijke Plattelands vrouwen Bond het 10-jarig bestaan ging vieren. Vóór deze viering plaats vond werd de jaarvergadering gehouden. Mevrouw de Ruyter en mejuffrouw Dominicus traden uit het bestuur en werden opgevolgd door mevr. G. Boelman-Passchier uit Wil- helminadorp en mevrouw M. van Hoe ven-Dekker uit Axel. De C. P. B., heeft in de loop van 1961 het 600e lid kunnen inschrijven. Tijdens de gezamenlijke jubileumvergadering van de C.B.T.B. en de C.P.B. hield drs. C. v. d. Zwet uit Den Haag een lezing over ,,Onze drempelpositie in het le ven". Op 28 juni zal op het noodsportterrein in de Zuidhoek weer de jaarlijkse Cen trale Fokveedag voor Schouwen-Duive- land worden gehouden. De heer C. Philipse, lid van gedepu teerde staten, is gistermorgen uit het gasthuis te Middelburg ontslagen. Hij heeft daar bijna drie weken gelegen. Van 12 april tot 3 mei was de heer Philipse reeds thuis in 's Heer Arendskerke aan het ziekbed gekluisterd. De heer Philipse heeft vooral geleden aan een zenuwaandoening. Daarbij kwam dat de heer Philipse enigszins overwerkt was. Bovendien had een griepje hem nog te pakken. Zoals reeds bericht zal de heer Philipse op 5 juni als gedeputeerde „afzwaaien". 14 CL per etuk ,1111)11"^ Tijdens de algemene vergadering van de Nederlandse Christelijke Boeren- en Tuindersbond op 21 juni in het veiling gebouw te Middelburg zal dr. S. L. Mansholt, vice-president van de Europe se commissie, een inleiding houden over Bestek en koers van de landbouw in Europa". In het gebouw ,,De Schakel" in Mid delburg werden de finales van D'oprech- te Amateur in het klassieke genre ge houden. De wisselbeker kwam in het bezit van mevrouw Scheltens-Koops die deze ereprijs behaalde met een tweetal zeer moeilijke liederen. De jonge fluitist Dick Boon behaal de de tweede plaats, terwijl het Nieuw- lands meisjeskoor als derde werd aan gewezen. (Advertentie) \/oor de klemmende logica in de brief van prof. De Quay is men noch in de V.N.-leiding noch op het Ameri kaanse ministerie van buitenlandse za ken toegankelijk gebleken. President Soekarno mag de gekste bokkespron- gen maken op het veld van internatio naal recht en fatsoen. Daarbij kijkt men min of meer geamuseerd en hoogstens lichtjes de wenkbrau wen fronsend toe. Maar als Nederland in een beperkte verster king van zijn troepen overzee voorziet, dan heet (lat een provocatie. In de „hoge" politiek gelden andere overwe gingen dan logica en fatsoen. Neder land mag nog zo'n trouwe Navo-bond- genoot zijn en zo uitstekend de demo cratie in acht houden, het neutralisti- sche en dictatoriaal geregeerde Indo nesië moet te allen koste ontzien wor den. Die indruk gaat zich almeer ves tigen. Als die indruk inderdaad op feiten berust, dan wordt het langzamerhand tijd om ons te gaan bezinnen op de consequenties. Dan rijst de vraag, of de door Nederland aanvaarde taak om het Papoea-volk een toekomst van vrije keuze te verzekeren niet tot de onmogelijkheden gaat behoren. En het is al meer gezegd: tot het onmogelijke is niemand gehouden. Het ware bitter en smartelijk, als we zodoende al het geen er op Nieuw-Guinea door onze leiding is opgebouwd en ontwikkeld zouden moeten overgeven aan een toe komst vol verwarring en strijd. Maar onze verantwoordelijkheid kan niet zo ver reiken, dat we alleen zouden moe ten staan in een uitputtende strijd, die toch ook niet anders dan ellende en verwarring voor het Papoea-volk zou bieden. Misschien dat we het te somber zien. Misschien dat nog op andere wijze een uitweg mogelijk is. Het onbegrip in Washington en in New York verduis tert het vooruitzicht echter met zwarte wolken. Het Tweede-Kamerdebat van vandaag kan zeer belangrijk worden. TAe Gazet van Antwerpen begroet de samenwerking van de zeven Neder landse en Belgische grensgewesten in de BRES ook met vreugde. Het blad stipt nog eens aan, dat de grensprovin cies na de oorlog een bijzonder grote toename van het aantal arbeidsplaat sen hebben vertoond. Het wijst erop, dat „langsheen de ganse grens met Ne derland" een aantal spoor-, water- en landwegen ontbreken of niet op elkaar aansluiten. Er is slechts één spoor traject om op dit gebied de verbin ding te verzekeren, wat in de toe komst bij verdere economische ont wikkeling en groeiende eenheid niet houdbaar is. Ook voor het grote baan- verkeer zijn nieuwe aangepaste wegen absoluut noodzakelijk. „Wij hebben tevens in de na-oorlogse jaren gezien dat het regionaal ontwikkelingsbeleid in de beide landen sterk uiteenliep en dat Nederland een merkelijke voor sprong had. Coördinatie is dus absoluut geboden". Samenwerking noemt het Antwerpse blad dan ook steeds dringender plicht. We hebben er ook niet aan getwij feld dat hetgeen BRES wil aan beide zijden van de grens ruime weerklank zou vinden. De resultaten mogen even redig zijn aan de geestdrift, welke deze nieuwe aanpak heeft gewekt. DOKTER C. GRIEP Vryheid en gedwongenheid in het in dividueel maatschappelijk werkcontact, was het onderwerp van een contactdag, die de stichting Zeeland voor Maat schappelijk en Cultureel Werk in Middelburg heeft gehouden. Voor "jV/Tet grote voldoening nam ik ken- 4'J- nis van het raadsvoorstel om twee straten bij de r.-k. kerk te Vlissingen, die tot op heden nog geen naam hadden, te gaan noemen resp- de Dr. Friesenstraat en de Dr. Nol- sonstraat. Als we een duik nemen in de ge schiedenis van de Scheldestad ko men deze twee nobele figuren te voorschijn die een lange reeks van jaren zeer veel deden ten bate van de lijdende mensheid en het ouder loze of verlaten kind. Joannes Antonius Friesen was Am sterdammer van geboorte. Enige ja ren was hij arts bij de Kon. Marine en later vestigde hij zich als ge nees-, heel- en vroedmeester te Vlissingen. Toen ik in 1958 ten behoeve van het archief van het R.-K. Arm- en Weesbestuur te Vlissingen een histo risch overzicht samenstelde, geti teld ,,Van Weeshuis tot Ziekenhuis 1813-1958", kwam de figuur van dr. Friesen nog eens in het volle dag licht. Rond de jaren 1825-1845 was hij het die ontzaglijk veel deed voor de mensen in nood; hij verleende gra tis medische hulp als hij maar even merkte dat het gezin te kampen had met diepe armoede en ellende; hij verstrekte gratis medicijnen aan behoeftige stadgenoten. Hij was het die zijn beurs opende als de armen aan zijn deur klop ten, die tranen droogde als kinde ren hem een aalmoes vroegen- Van het R.-K. Armbestuur wenste hij geen enkele vergoeding wegens verleende hulp aan arme zieken; in- tegendeel jaarlijks schonk hij nog een donatie aan deze instelling. Eind 1843 voelde hij, nu z,elf ern stig ziek zijnde, het einde naderen. Met spoed regelde hij een en an der met notaris Uyttenhooven en zo stond o.a. in zijn laatste wilsbeschik king, dat f 10.000,aan effecten na zijn overlijden moest worden uitge keerd aan het R.-K. Weeshuis en dat kapitaal en rente uitsluitend moesten worden gebruikt ter opvoeding van en het geven van onderwijs aan weeskinderen. Dr. Friesen was Ridder in de orde van de Nederlandse Leeuw. Op 15 febr- 1844 overleed hij na een lang durig en smartelijk lijden. Hij woonde op de oostzijde van de Oude Haven. Tn de vorige eeuw sprak men nog altijd met diepe eerbied over de medicus Pierre Antome Nolson die èn als geneesheer èn als mens voor altijd zijn naam verbonden had aan de geschiedenis van Vlissingen in blijde en droeve dagen. Ook hij beoefende de naastenliefde op een voorbeeldige wijze. Zijn hulp en steun in velerlei vorm sierden hem binnen en buiten de stad. Zijn werkzaam aandeel als voorzit ter R.-K. Kerkbestuur en R.-K. Arm bestuur verwierf allerwegen respect. Maar de grootste waardering open baarde zich tijdens de Engelse bom bardementen medio augustus 1809. Zi.m helfdhaftig optreden werd dan ook toen door de geschiedschrijvers extra en met ere genoemd. Geen pen heeft kunnen beschrijven de enorme taak der geneesheren in die bange dagen en nachten. Immers vele tientallen huizen wer den een prooi der vlammen; ruim 300 doden, honderden gewonden en nog wilden de Fransen niet wijken. Toen kwam de fatale datum 15 augustus 1809. Het prachtige stad huis. de Oostkerk en de Franse Kerk gingen in vlammen op. Dr. Nolson was tevens chirurgijn. In een der lokalen van het stadhuis was hij bezig met het amputeren van een been, terwijl het gebouw reeds volop brandde. Toch ging hij door, ondanks dringende waarschuwingen. Op het allerlaatste moment kon hij nog vluchten; het was bijna te laat. Na het rampjaar 1809 heeft hij nog 12 jaar zijn dierbaar Vlissingen mo gen dienen. Vrij plotseling overleed hij 14 juli 1821 op de leeftijd van 59 jaar. Met speciale toestemming van het gemeentebestuur mocht hij binnen het r.-k. kerkgebouw op de Pottekaai begraven worden. F.S, een grote groep maatschappelijke wer kers en werksters en andere vooraan staande figuren uit het Zeeuwse sociale 'er«V verzameld in het Nederlands Koffiehuis, hield s morgens mevrouw A. P. Margadant-Bakker een zeer des kundige en belangwekkende inleiding over de vele aspecten van het hulpver lenende werk aan sociaal hulpbehoe- venden. Nadat drs- H. M. Strating uit Goes, die als voorzitter optrad, een welkomst woord had uitgesproken, begon mevrouw Margadant, die stafdocente is aan de Haagse Sociale Academie, haar lezing met een behandeling van de naderings- wijze welke de maatschappelijke werker ten opzichte van de cliënt dient te be wandelen. Verder ingaande op het persoonlijke contact wees de spreekster er op dat het werk zich niet mag beperken tot het louter verstrekken van materiële hulp doch dat er sprake moet zijn van een wederzijdse vertrouwenssfeer, die de maatschappelijke werker slechts door het juiste persoonlijk contact kan be werkstelligen. Hiervoor is het noodza kelijk de mens in sociale nood voor alles als mens te respecteren en hem ze ker niet te veroordelen,louter om het feit dat hij om bijstand vraagt. Wel was mevrouw Margadant van mening dat er een zekere mate van disciplinering vanuit de hulpverlenings situatie dient uit te gaan. 'Dikwijls is ook het verschil in cultuurpatroon tus sen helper en geholpene een bron van schadende discrepanties. Vrijheid, zelfbeschikkingsrecht en zelf verantwoordelijkheid achtte zij voor de betrokkene absoluut te handhaven pun ten en voorwaarde voor een succesvolle hulpverlening. De gedwongenheid zag zij vooral in het feit dat de in sociale nood verkerende zelf moet meewerken aan de oplossing van zijn moeilijkheden. De spreekster besloot haar inleiding met nog eens te beklemtonen dat men dient te beleven wat de- ander beleeft wil men tot een positief contact komen, aangenomen dat dit de enige mogelijk heid is om te helpen. (Van onze correspondent) Nelly Vermeulen in Breskens is dertien jaar. Sinds haar vierde jaar heeft ze een grote belangstelling voor het schip van haar vader. Beter ge zegd, ze was er niet van weg te slaan. De Breskens 10, met zijn tui gage, zijn kookpot op het dek en zijn geur van geteerd hout en zee had een enorme aantrekkingskracht op het kleine blonde meiske. Niets liever wilde ze dan met vader meevaren. Door de jaren is dat zo gebleven. Nu met haar dertien jaar is Nelly een haast onmisbare knecht voor schipper Vermeulen. Het roer laat hij liever achter in de handen van zijn dochter dan van een knecht. Als zij aan boord is heeft hij naar veel dingen geen omkijken meer. Nelly gooit de trossen los als de potigste zeeman. Ze helpt bij het netten uit werpen en ondertussen let ze op het roer. Als de vangst wordt binnen gehaald draagt het meisje er zorg voor dat de garnalen direct in de kookpot verdwijnen. Dat moet ook. Als garnalen te lang liggen trekken zij recht, en een garnaal moet krom zijn. Voor Nelly zijn die dingen heel belangrijk. Haast nog belangrijker dan de huishoudschool waar ze op is. Dat vindt ze ook wel leuk, huis houden hoort er ook bij, maar het liefst vaart ze uit met de Breskens 10. Dat uitvaren is meestal 's nachts om 12 uur. Voor Nelly levert dat geen moeilijkheden op. Het is wel gebeurd dat ze de laatste vakantiedag nog mee ging. Haar vader zorgde dat ze om 7 uur 's morgens weer thuis waren. Nelly ging gewoon naar school en ze was zo fit als een hoentje. Van slaap geen centje last bij dit dappere Zeeuwsch-Vlaamse vissersmeisje. Andere schippers kennen haar alle maal van de berichten die ze over de mobilofoon doorgeeft. Haar hoge zangerige stem roept de andere sche pen. „Hier de Breskens 10, hier de Breskens 10. Alles wel aan boord, alles wel aan boord." Zware stem men antwoorden haar en wensen haar en haar vader „een goede vangst, een goede vangst. Over en sluiten." Met deze wens nog in de oren gaat Nelly weer aan het werk. Garnalen koken, vis in manden doen. Ze heeft het druk. Geen grotere straf is er voor Nelly te bedenken dan niet te mogen meevaren. Ze huilt tranen met tuiten als het haar verboden wordt. Als ze van de huishoudschool af komt ligt het voor de hand dat ze niet bij haar moeder in het huis houden gaat werken. Ze wil dan voorgoed bij haar vader aan boord komen en iedere dag, weer of geen weer uitvaren. Vader vindt het best. Die kan zich geen betere knecht voorstellen. En Nelly lacht maar eens. Tot er diepe kuiltjes in haar blozende wangen komen. Circa zeventig beambten bij de firma Lips n.v. te Drunen zullen in de ko mende maanden moeten afvloeien. Dit is het gevolg van heroriëntatie in dit metaalbedrijf, dat circa 1500 man per soneel in dienst heeft. Door de onver wacht versnelde vrijmaking van schroot in de Euromarkt enerzijds en het in vertraagd tempo vrijmaken van blok- metalen anderzijds, alsmede tengevolge van de voortdurend stijgende kosten in dit bedrijf is een situatie ontstaan, die een heroriëntatie noodzakelijk maakte. Dat het raffineren van schroot tot blok- metaal zal worden stopgezet is een van de punten van deze heroriëntatie. Verder zullen enige in aanloop zijnde afdelingen wat langzamer groeien dan men had voorgenomen. De heroriëntatie is mede gericht op het drukken van de kosten en het opvoeren van de produktiviteit in de diverse andere afdelingen. Af vloeiing van produktiepersoneel is der halve niet in de huidige planning en heroriëntatie opgenomen. (Advertentie) sedert eeuwen een der meest gerenomeerde uoor uw gezondheid en voor uw genoegenj

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1962 | | pagina 3