Zal V.V.D.-verkiezingskater
ir. Visser doen tuimelen?
TAV
TAV
JIuis te koop' populaire leuze
in Nederlands Nieuw-Guinea
VROUW
Onbetaalde huisvrouw is
beslist onbetaalbaar
Afscheid van naalden
A J
MAÏZENA DUR YEA
Een dode bij nieuwe
ies in Lissabon
reJJetji
Minister op het altaar van
Telegraaf.....neen dat niet,
vindt deel van oppositie
0NEERDEN
Besmettelijke tinten
Weer kans voor
S. J. v.d. Bergh
JRDES
Verlies noopt
tot hoger
NS-tarieven
'S STOKVIS 53
Amerikaans journalist na rondreis:
Weinig begeerd beroep in West-Duitsland
Lad I
13
13
\(t
v
Dedevaart naar
AANVAL OP
POLITIE
Studenten sloten
professoren op
sghulpen
verzorgsters
Pessimismemaar
óók
vastbeslotenheid
Zo ziet een haar er uit
p%poolJarver
w gegarandeerd r
vloerkleed iCSt S
ecuen
DAGBLAD DE STEM VAN DONDERDAG 10 MEI 1962
(Van onze parlementaire redacteur?
De elektorale kater, waarmee de liberalen de ochtend na de Staten
verkiezingen zijn opgestaan, werkt nog steeds na. VVD-voorzitter
prof. Oud moge dan beweren verheugd te zijn, dat zijn partij de „Tele-
graaf'-ontevredenen is kwijtgeraakt, binnenskamers stormt het bij
de liberalen. Niemand is er bereid te accepteren dat de stembusneder
laag van 28 maart jl. de VVD tot haar juiste proporties heeft terug
gebracht.
als een proefballon, bedoeld om de
meningen in andere regeringspartijen af
•3»
Men wil hoe dan ook het verlies
weer goed maken, het liefst nog bij de
gemeenteraadsverkiezingen op 30 mei a.s.
lukt dat niet dan zeker bij de Tweede-
Kamerverkiezingen in het volgend jaar.
Prof. Oud cs. hebben de hoop op het
Binnenhof nog eens een rol van betekenis
te spelen niet opgegeven.
Prof. Oud heeft al eens meer geroepen
dat het roer om moet. Welke koers hij
zijn partij nu wil laten varen is nog niet
geheel duidelijk. Zeker is wel, dat de
V.V.D. het regeringsbeleid in de komen
de maanden iets kritischer zal gaan
volgen. Geconcentreerde aandacht krijgt
daarbij het beleid van de liberale minister
van defensie ir. Visser. Een niet onbe
langrijk aantal liberalen zou ir Visser
het liefst het vertrouwen opzeggen. De
zaak Van der Putten heeft de VVD.
door venijnige aanvallen van de Telegraaf
heel veel stemmen gekost. Die stemmen
hoopt men terug te winnen door minister
Visser op het altaar van de Telegraaf te
offeren.
De volgende week komt minister Visser
in de Eerste Kamer zijn begroting en
beleid verdedigen. Vanuit liberale kringen
worden thans geruchten verspreid dat de
liberale Eerste-Kamerfractie onder aan
voering van mr. Van Riel bij die gelegen
heid het vertrouwen in ir. Visser zal
opzeggen. Op het Binnenhof beschouwt
men deze geruchtencampagne vooralsnog
(Advertentie)
te tasten. Voor zover wij hebben kunnen
nagaan is die reactie voor de V.V.D. niet
gunstig.
Het offeren van een partijgenoot-
minister om de Telegraaf en aanhang
weer voor de V.V.D. te winnen wordt
ronduit „onzindelijk" genoemd.
Door minister Vissers politieke leven
op het spel te zetten zouden de liberalen
overigens nieuwe moeilijkheden veroor
zaken rond het Nieuw-Guineabeleid. Bij
dit beleid is ir. Visser zeer nauw be
trokken. Hij heeft binnen het kabinet
met klem gepleit voor de versterking
van de Nederlandse defensie op Nieuw-
Guinea. Hij staat ook geheel achter het
beleid van minister Luns. Het heen
zenden van ir. Visser zou daardoor inter
nationaal opgevat kunnen worden als een
indirecte aanval op het Nieuw-Guinea
beleid van mr. Luns.
De anti-Vissergroep in de V.V.D. lapt
deze overwegingen, naar het schijnt, aan
haar laars. Men noemt in die kring reeds
namen van liberalen, die ir. Visser zouden
kunnen opvolgen. De meest genoemde
kandidaat is de voorganger van ir. Visser
op defensie, de Unilever-directeur Sidney
J. van den Bergh, die na een zeer kort
stondig ministerschap vanwege een inter
nationaal de aandacht trekkende echt
scheidingsaffaire afgetreden. Nu het
rumoer rond die affaire weer verstild
is zou de heer Van den Bergh zijn hoofd
weer gaarne met de ministerssteek sieren.
Alles overwegende neemt men op dit
moment in politieke kringen de liberale
speculaties over een eventueel heengaan
van ir. Visser toch niet erg serieus. Wel
wordt verwacht dat mr. Van Riel c.s.
straks fel van leer zullen trekken.
Krijgen zij echter in de senaat geen bij
val dan zal de V.V.D. waarschijnlijk vol-|
staan met een soort van koude oorlog
tegen ir. Visser.
mak gesteld zijn...
I n voor vlotheid
irsmode 1962
een zeer bijzondere
sportkombinaties,
aér? Dèt weten
e grootste sortering,
'-kwaliteit en
an zij naar...
MAAKT UW GROENTEN ZO LEKKER!
3 t/m 21 september
voor zieken en gezonden,
se reis vanaf 200.
PROSPECTUS.
ui Breedestraat 13
Tel. 04400-15715
De Portugese regering heeft in een
communiqué bekendgemaakt, dat on
ruststokers in Lissabon de politie heb
ben aangevallen en dat deze van traan-
gasbommcn en waarschuwingsschoten
gebruik heeft moeten maken om de orde
te herstellen.
Gisteren was de rust in de stad weer
gekeerd, terwijl eenheden van de po
litie en het leger door de straten patrouil
leerden.
Volgens het regeringscommuniqué
zijn vijf personen bij de ongeregeld
heden gewond Onofficieel is bericht
dat tenminste één en wellicht twee
personen om het leven zijn gekomen
en ongeveer 10 personen zijn gewond.
De onlusten begonnen nadat de politie
een gedeelte van Lissabon had afgezet,
naar aanleiding van het in strooibiljet
ten vermelde feit, dat hier betogin
gen gehouden zouden worden. De politie
had opdracht gekregen op een ieder te
schieten die zich in het afgezette ge
bied zou begeven.
Ongeveer 3000 manschappen van de
oproerpolitie zouden in staat van paraat
heid zijn gebracht om te vermijden, dat
zich eenzelfde situatie in de stad zou
voordoen als op 1 mei. toen bij betogin
gen een dode en meer dan 30 gewonden
vielen.
In de avonduren werd het verkeer op
alle hoofdwegen in de stad geweerd. Po-
litie-eenheden, uitgerust met machinege
weren, patrouilleerden door de straten.
Voor regeringsgebouwen stonden verster
kingen opgesteld.
In het regeringscommuniqué zijn de
communisten als de schuldigen aan de
ongeregeldheden aangewezen.
(Advertentie)
VACANTIE-BRUIN ZONDER Z0N|
zorg dat u TAN-O-TAN krijgt
als u TAN-O-TAN vraagt.
Imp. Jacq. Mot N.V.
Vondelstraat 93, Amsterdam
(Van onze parlementaire redactie)
Staatssecretaris Stijkel (verkeer en
waterstaat) heeft de Tweede Kamer be
vestigd dat de directie van de N.S. ver
wacht dat ook in 1962 de stijging van de
kosten die van de opbrengsten zal blijven
overtreffen. Een aanzienlijk verlies zou
hiervan het gevolg zijn, zelfs als bjj de
ontvangsten de uit deelnemingen te ont
vangen dividenden zouden worden opge
teld.
Dit zou, aldus de staatssecretaris be
tekenen dat het railbedrijf op zichzelf
genomen verliesgevend zou zijn. Hij
voegt hieraan toe „dat in deze situatie
wil men althans het huidige dienstbetoon
niet aantasten tariefherziening uiter
aard een belangrijk middel tot herstel
van winstgevendheid is". Daarnaast dient
zijns inziens de N.S.-directie diligent te
blijven t.a.v. mogelijke rentabiliteit-
verhoging zoals doör verdergaande
rationalisatie, mogelijke bezuinigingen en
verbetering van het rollend materieel.
(Advertentie)
Een groep van ongeveer 50 Japanse
studenten van de universiteit van Waseda
heeft zeven hoogleraren ruim twaalf uur
gevangen gehouden. De studenten tracht
ten op deze wijze te bereiken dat de
curatoren van de universiteit hun eis
van royement van drie studenten zouden
intrekken.
De drie studenten hadden uit protest
tegen de hervatting van de Amerikaanse
kernproeven hun mede-studenten opge
stookt de colleges niet bij te wonen.
De hoogleraren werden losgelaten toen
duidelijk bleek dat het college van
curatoren geenszins van plan was zijn
eis in te willigen.
S ZONEN N.V.
155 BREDA
i e d t
gelijkheid tot
TRATIEVE cn
RKZAAMHEDEN
Imatige dagtaak,
hiervoor belangstelling
wij schriftelijk te
persoonlijk te melden op
n 18.00 en 19.30 uur n.ro.
l*UtCN ZONIN N.V. IQ91
De grote 3 van
New York
DRYSKIN-, ALMOND-en HANDLOTION
De ideale gezichts- en handlotions
voor iedere vrouw in de GROTE
Amerikaanse economy-Yerpakking,
Vraagt uw parfumeriezaak of drogist
New
en Make-up-preparat
HuidverzorgTngs-
enkort te openen
EJAARDENCENTRUM
voor de Ziekenafdeling
Ook kunnen thans enkele
worden geplaatst; ^ediplO"
ngediplomeerde verzorgsters
cties afhankelijk van opl®*"
d.
aan de directeur van bet
57 te Dordrecht.
Volgens het Amerikaanse Na-
tional Geographic Magazine is
„Huis te koop" de lijfspreuk ge
worden van vele Europeanen in
Nederlands Nieuw-Guinea.
„Ik wist voor ik er heen ging",
aldus Scofield in het blad, „dal
dit land onderontwikkeld en
weinig belovend was, dat de Ne
derlanders er dertig miljoen dol
lar per jaar in staken en er al
leen hoofdpijn voor terug kre
Sen. Maar waar ik niet op was
berekend, was het pessimisme,
dat men er als het ware met de
lucht inademt."
Hollandia, Nieuw-Guinea's hoofdstad
Ziet er volgens Scofield uit alsof „de
nelft van de inwoners naar het strand
ls getrokken". Hij zei dat enkele dui
zenden van de achttienduizend blanken
op Nieuw-Guinea, weggegaan waren
n*ar Nederland Australië en andere
eilandengroepen in het gebied van de
btillc Oceaan.
Geleeltelijk, aldus Scofield, is dit te
wijten aan het onopgeloste geschil tus
sen Nederland en Indonesië over de
politieke toekomst van Nieuw-Guinea.
Maar. zei hij, „Nieuw-Guinea heeft een
weinig rooskleurige economische toe
komst".
De Nederlanders, aldus Scofield.
„moeten met jaloezie neerzien op
Australisch Nieuw-Guinea, met zijn rij
kere bodem, meer mensen en een po
litieke toekomst die niet verduisterd
wordt door een geschil als dat tussen
Nederland en Indonesië."
Oondanks het heersende pessimisme
had Scofield in Nieuw-Guinea vast
besloten pogingen van de Nederlan
ders aangetroffen om het beschavings
peil van de Papoeabevolking te ver
hogen. Dat is niet gemakkelijk, zei
hij. „Het Nederlandse en Australische
bestuur worden geconfronteerd met
een eiland dat bergvalleien en oer-
woudgebieden telt die nog wachten
op hun eerste verkenning en met
mensen die nog onder de meest pri
mitieve omstandigheden leven".
Om de lezers van het National Geo
graphic Magazine een „nieuw beeld'
te geven van het op een na grootste
eiland van de wereld, reisde Scofield
van de westelijke punt van Nederlands
Nieuw-Guinea tot aan de idyllische
Zuidzee-atmosfeer van Oost-Papoea. Hij
noemt het land dat hier tussen ligt „een
vreemde en ontzagwekkende wereld".
In een nederzetting op Nieuw-Guinea
hadden missionarissen aan Scofield ver
leid, dat zelfs de jeugd verhalen had
over deelneming aan koppensnellers-
acties. Overigens, aldus Scofield, is er
verandering op til. „De Papoea's wil
len scholen, dokters en een manier om
hun oogsten van de hand te doen. Ve
len van hen hebben hun bergdorpen
verlaten en zijn dichter naar de steden
getrokken. Maar de vooruitgang eist
een prijs. Nu de Papoea's hun hoge
bergvalleien hebben verlaten om zich
in de steden van de blanken te vesti
gen, kunnen deze bepluimde dandies
van de hooglanden nimmer meer ge
heel dezelfden zijn".
Negen van de tien huisvrouwen over de hele
Westerse wereld weten, dat zij slechter betaald
worden dan dienstmeisjes, dat zij de goedkoopste
employés van him echtgenoten zyn, dat geen werk
nemer meer beroepen tegeiyk moet uitoefenen (zij
is kok, kinderverzorgster, verpleegster, serveuze,
schilder, chauffeur, timmerman, tuinman, kantoor
bediende en nog veel meer).
In een tijd, dat de officiële werk
nemer een vijfdaagse werkweek
kreeg toebedeeld, maakt menige
huisvrouw een werkweek van 60 tot
80 uur. Velen zijn geneigd te geloven,
dat de huisvrouw een vreugdeloos
bestaan leidt aan de rand van een
bonte, vrolijke wereld.
Dat in de aard der vrouw de be
hoefte aan zorgend-in-b aar-wereld-
omgaan ligt verankerd, wil men
daarbij beslist over het hoofd zien.
Het is echter de enige ware reden,
waarom door de eeuwen heen de
echtgenote huisvrouw is geworden.
Zware last
Vijftig jaar geleden toen het beroep
van huisvrouw nog met roeping" in
verband werd gebracht, kwam nie
mand op de gedachte een staat op
te maken van de werkuren per week.
Waarom het doen van de huishou
ding, dat onverbrekelijk met het hu
welijk is verbonden, tegenwoordig als
zulk een zware last gevoeld?
Het is een kwestie van economie en
van anders gerichte idealen, o.a. door
die economie beïnvloed.
In de laatste tientallen jaren is
nagenoeg elk meisje vóór haar hu
welijk een werkende vrouw. In deze
werktijd ondervindt zij, dat haar pres
taties gemeten worden volgens de
moderne maatstaf: het inkomen.
Huisvrouw worden door haar hu
welijk, betekent (volgens die maat
staf gemeten) een ernstige degrada
tie. Immers, terwijl hulp in de huis
houding nagenoeg onverkrijgbaar en
onbetaalbaar is, wordt het huishou
delijk werk, dat zij zelf verricht,
nooit in geldbedragen uitgedrukt.
Dit houdt tevens in, dat zij niet over
een eigen inkomen beschikt. Vóór zij
trouwde verdiende zij echter een sa
laris, dat haar meer mogelijkheden
-'jG
staan in West-Duitsland nu deze za
ken?
Meer dan een derde van alle per
sonen, die in West-Duitsland aan het
arbeidsproces deelnemen, zijn vrou
wen, waarvan 600.000 zelfs een lei
dende positie innemen.
Van de 9 miljoen vrouwen werkt
23% in z.g. familiebedrijven, 69%
in loondienst en 8% werkt zelfstan
dig. In de textielindustrie bestaat
meer dan de helft van het perso
neel uit vrouwen n.l. 57%. In de
levensmiddelenbranche is dit aan
tal 61%. In de chocoladefabrieken
71%!
Zij allen weten, wat het betekent
zelfstandig te zijn, recht op geregelde
vrije tijd en vakantie te hebben. Dan
trouwen zij en meer dan 68% wordt
enkel-en-alleen huisvrouw. (Nog nooit
waren er zo weinig ongehuwde vrou
wen als thans: van elke 100 huwbare
vrouwen blijven er slechts 3 onge
trouwd)
Tussen de arbeidersvrouw, die het
loonzakje van haar man in de hand
gestopt krijgt en de echtgenote van
de zakenman met het enorme salaris
staat een groot aantal vrouwen, dat
voor persoonlijke behoeften een be-
bood dan het kleine bedrag dat zij
thans als huishoudgeld krijgt.
De meer ideële reden, waarom het
huisvrouw-zijn in diskrediet raakt, is
het feit, dat de huisvrouw onvoldoen
de gewaardeerd wordt. ,,Mijn gezin
vindt alles wat ik doe vanzelfspre
kend" of „niemand let op mij, nie
mand prijst mij" zijn de klachten.
Het feit, dat de vrouw meent haar
grootste capaciteiten in het huishou
den onbenut te moeten laten, komt tot
uiting in de klachten: „Ik heb geen
boeiend werk te doen" en „Voor mijn
beste krachten is er geen emplooi".
Hoe weinig de huisvrouw bij de
vrouwen ook in tel mag zijn, er wor
den niet minder huwelijken gesloten!
West-Duitsland
Voor de beste Nederlandse huis
vrouw heeft zelden een Duitse onder
gedaan. Juist op huishoudelijk ter
rein had onze buurvrouw in het oos
ten terecht altijd een uitstekende re
putatie; laten wij zeggen, dat zij
even perfect was als wij zelf. Hoe
paald bedrag van het (gezien de
eisen des tijds) niet al te ruime
huishoudgeld opzij moet leggen. El
ke dag weer ondervindt zij de afhan
kelijkheid van de man. De huisvrouw,
die vele miljarden van het volksin
komen door haar vingers laat glij
den, heeft voor zichzelf weinig of
niets.
beneden de 21 jaar is sedert 1910
meer dan verdubbeld, terwijl het aan
tal getrouwde mannen onder de 24
jaar, zelfs acht maal zo groot is
geworden. West-Duitsland keert door
de zogenaamde jeugdhuwelijken ogen
schijnlijk misschien terug naar het
stadium van vóór de vrouweneman
cipatie.
De kans is echter groot dat deze
jeugdige huisvrouwen na verloop van
enkele jaren uitzien naar een baan.
„die meer voldoening schenkt", maar
ook „een ruimer budget geeft", zodat
de min of meer luxueuze voortbreng
selen van onze tijd, welke met zo
veel overtuigingskracht als onmis
baar worden aangeprezen, bereikbaar
zullen zijn.
Elk haartje is gemaakt van zijn
•igen papil een minuscuul haarfa-
briekje en deze papillen kunnen
niet uitgetrokken worden. Zodra men
een haar uittrekt begint de papil een
nieuwe te fabriceren. Meestal heeft
een haar een levensduur van twee tot
zes jaar. Elke hoofdhaar groeit per
etmaal enkele millimeters; doch als
het enkele centimeters lang is. ver
mindert het tempo. Haar groeit het
snelst tijdens de nacht en bij warm
weer. Als men een haar splijt komt
men tot de ontdekking dat deze uit
drie lagen bestaat. De buitenste is
de beschermende laag, die overeen
komst vertoont met de chemische sa
menstelling van de nagels. Vervol
gens komt de schors met het pigment,
dat de kleur van het haar bepaalt,
daarbinnen zit het merg, dat de voe
dingssappen uit de bloedsomloop be
trekt.
EEN ITALIAANS WANDELKOS
TUUM, dat ongeveer de functie ver
vult van ons tailleur! De jas, die
het midden houdt tussen colbert en
overjas, heeft zijsplitten. Zakklep en
mouwoverslagje hebben schuin weg
gesneden hoekjes; aan de pantalon
ontbreken omslagen. Dit kostuum in
soepele prince-de-galles, ontwerp
Brioni, Rome, werd te Amsterdam
getoond door een Engelse dressman.
(Society Shop).
(Advertentie)
Tijd over
Na Oostenrijk is West-Duitsland het
land in Europa, waar in verhouding
de minste kinderen worden geboren.
Meestal zijn er slechts een of twee
kinderen, die verzorgd moeten wor
den gezinnen met drie kinderen
worden al „kinderrijk" genoemd.
Het werk, dat omstreeks 1900 een
hele dag in beslag nam, wordt in
1962 met behulp van wasmachine,
centrifuge en stofzuiger binnen enke
le uren afgedaan. De huisvrouw heeft
geen zin om na haar huishoudelijke
werkzaamheden in een blinkende wo
ning te zitten uitrusten. Zij zou willen
werken, zo mogelijk halve dagen, om
door deze bezigheden in de gelegen
heid te zijn in particuliere behoeften
te voorzien en tevens gelijkgerechtigd
te zijn. Voor de 12,5 miljoen West-
duitse gehuwde vrouwen is slechts
een klein aantal baantjes voor halve
dagen beschikbaar. Nog steeds heeft
men niet ernstig overwogen op deze
manier huisvrouwen, die geen volle
dagtaak hebben, een eigen inkomen
te verschaffen.
Jeugdhuwelijken
Slechts een zeer klein percentage
vrouwen voor het merendeel van
de oudere generatie heeft nooit
een beroep gehad en zelfs geen be
roepsopleiding genoten.
De laatste jaren wordt deze groep
aangevuld door de jongste generatie.
Nog nooit zijn er zoveel 19-jarige
meisjes in het huwelijksbootje gestapt
Het aantal gehuwde jonge vrouwen
Vraag kleurenfolder aan Ver. Ned. Tapijtindustrie N.V. - Hilversum
V
Barbecuenzal in Nederland
weldra een populaire vrijetijds
besteding zijn, zo menen des
kundigen op het gebied van
sport en recreatie. Als oorzaken
wijzen zij aan de vrij gunstige
economische situatie en het
feit, dat steeds meer mensen er
gedurende het weekend op uit
trekken.
De Barbecue is een bij uitstek
mannelijk tijdverdrijf, dat bij
zonder in trek is in de Noord
en Zuidamerikaanse landen.
Het is het roosteren van vlees
op een rooster of aan een spit
boven een gloeiende laag hout
of houtskool. Het vlees wordt
dan herhaaldelijk bedropen of
bestreken met een pikante saus
en samen met het aroma van
verbrande houtskool geeft dit
het vlees een aparte pittige
smaak.
Hoog-zomer
mantel en
reismantel
die de was
machine best
verdragen.
(Modellen:
Marianne
Löhle,
A'dam).
Nog steeds worden tal van vrouwen
een beetje huiverig als ze aan een
lichte zomermantel denken, omdat
deze zomerse kleurtjes zó besmette
lijk zijn, dat ze met de regelmaat
van de klok om een schoonmaakbeurt
vragen. Maar ook voor dit probleem
is alweer een oplossing. De nieuwste
sensatie zijn mantels, korte jasjes en
autocoats, die men onbezorgd in de
wasmachine kan stoppen, zonder dat
ze de goede pasvorm of afwerking
verliezen.
Deze mantels zijn vervaardigd van
de zogenaamde Jersey-Pren" een
tricot-weeefsel, waarin „Moltopren"
is verwerkt. De stof is vederlicht
en schijnt zich uitstekend te lenen
voor het vervaardigen van kleding
stukken, die er tailor-made" uitzien.
De weefsels van dit seizoen heb-
oen overwegend een „brei-effect" en
de stof is verkrijgbaar in de teerste
tinten. De herfstmodellen, die nu
reeds op de markt zijn, tonen win
terse visgraat- en tweed-achtige des
sins.
Jersey-Pren is ook reeds als meter-
stof op de markt gebracht. Wel is dit
materiaal moeilijk bewerkbaar, om
dat het nogal elastisch is en moet
worden gevoerd.
Nina Ricci heeft zeker aan de
allerslankste meisjes gedacht,
toen ze geheel geplisseerde
tweedelige japon ontwierp. De
fijne crêpe waaiert licht uit on
der de brede, nauw aangesnoer
de lakceintuur.
In de Japanse hoofdstad
hebben duizenden in kleu
rige kimono's gestoken
vrouwen een massale be
grafenisceremonie gehou
den in een van de grootste
Boeddhistische tempels.
De „lijken", waarover
Boeddhistische priesters
plechtige gebeden uitspra
ken waren duizenden naal
den, die de vrouwen bij
hun naaiwerk gebruikt
hadden. Het was immers
de dag van „Harikoejo",
waarop Japanse naaisters
en huisvrouwen elk jaar
plechtig afscheid nemen
van de geesten van de
naalden, die hen in het af
gelopen jaar zo trouw ge
holpen hebber bij het
geldverdienen of het re
pareren van kleren in het
gezin.
De ceremonie stak wel
heel vreemd af bij de an
dere activiteiten in deze
miljoenenstad, waar de
burgers evenals in de rest
van de wereld in het
staaltijdperk leven en
een televisietoestel thuis
hebben staan. Een bezoe
ker in de reusachtige Sen-
soji-tempel waande zich
echter in de middeleeuwen
Over een klein stenen
bruggetje gingen de vrou
wen er naar binnen. De
meesten hadden zich in de
traditionele Japanse kledij
gestoken. Elke vrouw had
de stompe of gebroken
naalden bij zich, waarmee
zij gedurende het jaar had
gewerkt. Sommigen had
den ze in flesjes bewaard,
anderen in blikjes. Zorg
vuldig werd de collectie
in een grote stenen schaal
gedeponeerd, die in de
voorhof van de tempel
staat. Daarna schuifelden
de vrouwen in lange rijen
naar de hoofdingang Élke
vrouw wierp bij het bin
nengaan een muntje in een
offerblok en trok aan het
touw van een kleine gong
om de aandacht van de
goden te trekken. Daarna
vouwde zij de handen,
sloot de ogen en verzonk
zo enige ogenblikken in
gebed.
Na enige tijd weerklonk
van alle kanten de kreet:
„Maak plaats, maak
plaats". Door de menigte
drongen zich toen vijf
Boeddhistische priesters in
prachtige purperen gewa
den, voorafgegaan door de
koster van de tempel, ge
kleed als een werkman
uit de middeleeuwen. De
priesters stelden zich op
aan weerszijden van het
altaar, dat overdekt was
met bloemen en kaarsen.
Daarbij hieven zij 'n eeu
wenoude Boeddhistische
litanie aan. Maar overi
gens leek de gebeurtenis
weinig op een kerkdienst,
want de vrouwen liepen
heen en weer en babbel
den lustig onder elkaar.
Iedereen had een laatste,
gebroken of stompe naald
bewaard voor dit moment.
De een na de ander liep
langs het altaar met de
zingende priesters en stak
de naald in een zachte
koek, gemaakt van Soja
bonen. Op deze manier
nam elke vrouw afscheid
van haar „goede en getrou
we dienaar". Het hele jaar
was de naald in ruwe kle
ren en harde visnetten ge
stoken en in de zachte
koek vond hij nu 'n laatste
comfortabele rustplaats.
Amini Joesjoen, hoofd
van de afdeling onderwijs
van de Sensoji-tempel,
vertelde bij wijze van uit
leg: „De vrouwen geven
hier uitdrukking aan hun
dankbaarheid voor de dien
sten, die de naald bewe
zen heeft en troosten de
naald, nu hij niet langer
nodig is".
Hij moest bekennen niet
te weten, wanneer deze ce
remonie ontstaan was.
.Waarschijnlijk als deel
van de Sjinto-godsdienst,
die ook geest en gevoe
lens toekent aan bergen,
rotsen en andere levenloze
dingen", zei hij.