Zal V.V.D.-verkiezingskater ir. Visser doen tuimelen? TAV TAV JIuis te koop' populaire leuze in Nederlands Nieuw-Guinea VROUW Onbetaalde huisvrouw is beslist onbetaalbaar Afscheid van naalden A J MAÏZENA DUR YEA Een dode bij nieuwe ies in Lissabon reJJetji Minister op het altaar van Telegraaf.....neen dat niet, vindt deel van oppositie 0NEERDEN Besmettelijke tinten Weer kans voor S. J. v.d. Bergh JRDES Verlies noopt tot hoger NS-tarieven 'S STOKVIS 53 Amerikaans journalist na rondreis: Weinig begeerd beroep in West-Duitsland Lad I 13 13 \(t v Dedevaart naar AANVAL OP POLITIE Studenten sloten professoren op sghulpen verzorgsters Pessimismemaar óók vastbeslotenheid Zo ziet een haar er uit p%poolJarver w gegarandeerd r vloerkleed iCSt S ecuen DAGBLAD DE STEM VAN DONDERDAG 10 MEI 1962 (Van onze parlementaire redacteur? De elektorale kater, waarmee de liberalen de ochtend na de Staten verkiezingen zijn opgestaan, werkt nog steeds na. VVD-voorzitter prof. Oud moge dan beweren verheugd te zijn, dat zijn partij de „Tele- graaf'-ontevredenen is kwijtgeraakt, binnenskamers stormt het bij de liberalen. Niemand is er bereid te accepteren dat de stembusneder laag van 28 maart jl. de VVD tot haar juiste proporties heeft terug gebracht. als een proefballon, bedoeld om de meningen in andere regeringspartijen af •3» Men wil hoe dan ook het verlies weer goed maken, het liefst nog bij de gemeenteraadsverkiezingen op 30 mei a.s. lukt dat niet dan zeker bij de Tweede- Kamerverkiezingen in het volgend jaar. Prof. Oud cs. hebben de hoop op het Binnenhof nog eens een rol van betekenis te spelen niet opgegeven. Prof. Oud heeft al eens meer geroepen dat het roer om moet. Welke koers hij zijn partij nu wil laten varen is nog niet geheel duidelijk. Zeker is wel, dat de V.V.D. het regeringsbeleid in de komen de maanden iets kritischer zal gaan volgen. Geconcentreerde aandacht krijgt daarbij het beleid van de liberale minister van defensie ir. Visser. Een niet onbe langrijk aantal liberalen zou ir Visser het liefst het vertrouwen opzeggen. De zaak Van der Putten heeft de VVD. door venijnige aanvallen van de Telegraaf heel veel stemmen gekost. Die stemmen hoopt men terug te winnen door minister Visser op het altaar van de Telegraaf te offeren. De volgende week komt minister Visser in de Eerste Kamer zijn begroting en beleid verdedigen. Vanuit liberale kringen worden thans geruchten verspreid dat de liberale Eerste-Kamerfractie onder aan voering van mr. Van Riel bij die gelegen heid het vertrouwen in ir. Visser zal opzeggen. Op het Binnenhof beschouwt men deze geruchtencampagne vooralsnog (Advertentie) te tasten. Voor zover wij hebben kunnen nagaan is die reactie voor de V.V.D. niet gunstig. Het offeren van een partijgenoot- minister om de Telegraaf en aanhang weer voor de V.V.D. te winnen wordt ronduit „onzindelijk" genoemd. Door minister Vissers politieke leven op het spel te zetten zouden de liberalen overigens nieuwe moeilijkheden veroor zaken rond het Nieuw-Guineabeleid. Bij dit beleid is ir. Visser zeer nauw be trokken. Hij heeft binnen het kabinet met klem gepleit voor de versterking van de Nederlandse defensie op Nieuw- Guinea. Hij staat ook geheel achter het beleid van minister Luns. Het heen zenden van ir. Visser zou daardoor inter nationaal opgevat kunnen worden als een indirecte aanval op het Nieuw-Guinea beleid van mr. Luns. De anti-Vissergroep in de V.V.D. lapt deze overwegingen, naar het schijnt, aan haar laars. Men noemt in die kring reeds namen van liberalen, die ir. Visser zouden kunnen opvolgen. De meest genoemde kandidaat is de voorganger van ir. Visser op defensie, de Unilever-directeur Sidney J. van den Bergh, die na een zeer kort stondig ministerschap vanwege een inter nationaal de aandacht trekkende echt scheidingsaffaire afgetreden. Nu het rumoer rond die affaire weer verstild is zou de heer Van den Bergh zijn hoofd weer gaarne met de ministerssteek sieren. Alles overwegende neemt men op dit moment in politieke kringen de liberale speculaties over een eventueel heengaan van ir. Visser toch niet erg serieus. Wel wordt verwacht dat mr. Van Riel c.s. straks fel van leer zullen trekken. Krijgen zij echter in de senaat geen bij val dan zal de V.V.D. waarschijnlijk vol-| staan met een soort van koude oorlog tegen ir. Visser. mak gesteld zijn... I n voor vlotheid irsmode 1962 een zeer bijzondere sportkombinaties, aér? Dèt weten e grootste sortering, '-kwaliteit en an zij naar... MAAKT UW GROENTEN ZO LEKKER! 3 t/m 21 september voor zieken en gezonden, se reis vanaf 200. PROSPECTUS. ui Breedestraat 13 Tel. 04400-15715 De Portugese regering heeft in een communiqué bekendgemaakt, dat on ruststokers in Lissabon de politie heb ben aangevallen en dat deze van traan- gasbommcn en waarschuwingsschoten gebruik heeft moeten maken om de orde te herstellen. Gisteren was de rust in de stad weer gekeerd, terwijl eenheden van de po litie en het leger door de straten patrouil leerden. Volgens het regeringscommuniqué zijn vijf personen bij de ongeregeld heden gewond Onofficieel is bericht dat tenminste één en wellicht twee personen om het leven zijn gekomen en ongeveer 10 personen zijn gewond. De onlusten begonnen nadat de politie een gedeelte van Lissabon had afgezet, naar aanleiding van het in strooibiljet ten vermelde feit, dat hier betogin gen gehouden zouden worden. De politie had opdracht gekregen op een ieder te schieten die zich in het afgezette ge bied zou begeven. Ongeveer 3000 manschappen van de oproerpolitie zouden in staat van paraat heid zijn gebracht om te vermijden, dat zich eenzelfde situatie in de stad zou voordoen als op 1 mei. toen bij betogin gen een dode en meer dan 30 gewonden vielen. In de avonduren werd het verkeer op alle hoofdwegen in de stad geweerd. Po- litie-eenheden, uitgerust met machinege weren, patrouilleerden door de straten. Voor regeringsgebouwen stonden verster kingen opgesteld. In het regeringscommuniqué zijn de communisten als de schuldigen aan de ongeregeldheden aangewezen. (Advertentie) VACANTIE-BRUIN ZONDER Z0N| zorg dat u TAN-O-TAN krijgt als u TAN-O-TAN vraagt. Imp. Jacq. Mot N.V. Vondelstraat 93, Amsterdam (Van onze parlementaire redactie) Staatssecretaris Stijkel (verkeer en waterstaat) heeft de Tweede Kamer be vestigd dat de directie van de N.S. ver wacht dat ook in 1962 de stijging van de kosten die van de opbrengsten zal blijven overtreffen. Een aanzienlijk verlies zou hiervan het gevolg zijn, zelfs als bjj de ontvangsten de uit deelnemingen te ont vangen dividenden zouden worden opge teld. Dit zou, aldus de staatssecretaris be tekenen dat het railbedrijf op zichzelf genomen verliesgevend zou zijn. Hij voegt hieraan toe „dat in deze situatie wil men althans het huidige dienstbetoon niet aantasten tariefherziening uiter aard een belangrijk middel tot herstel van winstgevendheid is". Daarnaast dient zijns inziens de N.S.-directie diligent te blijven t.a.v. mogelijke rentabiliteit- verhoging zoals doör verdergaande rationalisatie, mogelijke bezuinigingen en verbetering van het rollend materieel. (Advertentie) Een groep van ongeveer 50 Japanse studenten van de universiteit van Waseda heeft zeven hoogleraren ruim twaalf uur gevangen gehouden. De studenten tracht ten op deze wijze te bereiken dat de curatoren van de universiteit hun eis van royement van drie studenten zouden intrekken. De drie studenten hadden uit protest tegen de hervatting van de Amerikaanse kernproeven hun mede-studenten opge stookt de colleges niet bij te wonen. De hoogleraren werden losgelaten toen duidelijk bleek dat het college van curatoren geenszins van plan was zijn eis in te willigen. S ZONEN N.V. 155 BREDA i e d t gelijkheid tot TRATIEVE cn RKZAAMHEDEN Imatige dagtaak, hiervoor belangstelling wij schriftelijk te persoonlijk te melden op n 18.00 en 19.30 uur n.ro. l*UtCN ZONIN N.V. IQ91 De grote 3 van New York DRYSKIN-, ALMOND-en HANDLOTION De ideale gezichts- en handlotions voor iedere vrouw in de GROTE Amerikaanse economy-Yerpakking, Vraagt uw parfumeriezaak of drogist New en Make-up-preparat HuidverzorgTngs- enkort te openen EJAARDENCENTRUM voor de Ziekenafdeling Ook kunnen thans enkele worden geplaatst; ^ediplO" ngediplomeerde verzorgsters cties afhankelijk van opl®*" d. aan de directeur van bet 57 te Dordrecht. Volgens het Amerikaanse Na- tional Geographic Magazine is „Huis te koop" de lijfspreuk ge worden van vele Europeanen in Nederlands Nieuw-Guinea. „Ik wist voor ik er heen ging", aldus Scofield in het blad, „dal dit land onderontwikkeld en weinig belovend was, dat de Ne derlanders er dertig miljoen dol lar per jaar in staken en er al leen hoofdpijn voor terug kre Sen. Maar waar ik niet op was berekend, was het pessimisme, dat men er als het ware met de lucht inademt." Hollandia, Nieuw-Guinea's hoofdstad Ziet er volgens Scofield uit alsof „de nelft van de inwoners naar het strand ls getrokken". Hij zei dat enkele dui zenden van de achttienduizend blanken op Nieuw-Guinea, weggegaan waren n*ar Nederland Australië en andere eilandengroepen in het gebied van de btillc Oceaan. Geleeltelijk, aldus Scofield, is dit te wijten aan het onopgeloste geschil tus sen Nederland en Indonesië over de politieke toekomst van Nieuw-Guinea. Maar. zei hij, „Nieuw-Guinea heeft een weinig rooskleurige economische toe komst". De Nederlanders, aldus Scofield. „moeten met jaloezie neerzien op Australisch Nieuw-Guinea, met zijn rij kere bodem, meer mensen en een po litieke toekomst die niet verduisterd wordt door een geschil als dat tussen Nederland en Indonesië." Oondanks het heersende pessimisme had Scofield in Nieuw-Guinea vast besloten pogingen van de Nederlan ders aangetroffen om het beschavings peil van de Papoeabevolking te ver hogen. Dat is niet gemakkelijk, zei hij. „Het Nederlandse en Australische bestuur worden geconfronteerd met een eiland dat bergvalleien en oer- woudgebieden telt die nog wachten op hun eerste verkenning en met mensen die nog onder de meest pri mitieve omstandigheden leven". Om de lezers van het National Geo graphic Magazine een „nieuw beeld' te geven van het op een na grootste eiland van de wereld, reisde Scofield van de westelijke punt van Nederlands Nieuw-Guinea tot aan de idyllische Zuidzee-atmosfeer van Oost-Papoea. Hij noemt het land dat hier tussen ligt „een vreemde en ontzagwekkende wereld". In een nederzetting op Nieuw-Guinea hadden missionarissen aan Scofield ver leid, dat zelfs de jeugd verhalen had over deelneming aan koppensnellers- acties. Overigens, aldus Scofield, is er verandering op til. „De Papoea's wil len scholen, dokters en een manier om hun oogsten van de hand te doen. Ve len van hen hebben hun bergdorpen verlaten en zijn dichter naar de steden getrokken. Maar de vooruitgang eist een prijs. Nu de Papoea's hun hoge bergvalleien hebben verlaten om zich in de steden van de blanken te vesti gen, kunnen deze bepluimde dandies van de hooglanden nimmer meer ge heel dezelfden zijn". Negen van de tien huisvrouwen over de hele Westerse wereld weten, dat zij slechter betaald worden dan dienstmeisjes, dat zij de goedkoopste employés van him echtgenoten zyn, dat geen werk nemer meer beroepen tegeiyk moet uitoefenen (zij is kok, kinderverzorgster, verpleegster, serveuze, schilder, chauffeur, timmerman, tuinman, kantoor bediende en nog veel meer). In een tijd, dat de officiële werk nemer een vijfdaagse werkweek kreeg toebedeeld, maakt menige huisvrouw een werkweek van 60 tot 80 uur. Velen zijn geneigd te geloven, dat de huisvrouw een vreugdeloos bestaan leidt aan de rand van een bonte, vrolijke wereld. Dat in de aard der vrouw de be hoefte aan zorgend-in-b aar-wereld- omgaan ligt verankerd, wil men daarbij beslist over het hoofd zien. Het is echter de enige ware reden, waarom door de eeuwen heen de echtgenote huisvrouw is geworden. Zware last Vijftig jaar geleden toen het beroep van huisvrouw nog met roeping" in verband werd gebracht, kwam nie mand op de gedachte een staat op te maken van de werkuren per week. Waarom het doen van de huishou ding, dat onverbrekelijk met het hu welijk is verbonden, tegenwoordig als zulk een zware last gevoeld? Het is een kwestie van economie en van anders gerichte idealen, o.a. door die economie beïnvloed. In de laatste tientallen jaren is nagenoeg elk meisje vóór haar hu welijk een werkende vrouw. In deze werktijd ondervindt zij, dat haar pres taties gemeten worden volgens de moderne maatstaf: het inkomen. Huisvrouw worden door haar hu welijk, betekent (volgens die maat staf gemeten) een ernstige degrada tie. Immers, terwijl hulp in de huis houding nagenoeg onverkrijgbaar en onbetaalbaar is, wordt het huishou delijk werk, dat zij zelf verricht, nooit in geldbedragen uitgedrukt. Dit houdt tevens in, dat zij niet over een eigen inkomen beschikt. Vóór zij trouwde verdiende zij echter een sa laris, dat haar meer mogelijkheden -'jG staan in West-Duitsland nu deze za ken? Meer dan een derde van alle per sonen, die in West-Duitsland aan het arbeidsproces deelnemen, zijn vrou wen, waarvan 600.000 zelfs een lei dende positie innemen. Van de 9 miljoen vrouwen werkt 23% in z.g. familiebedrijven, 69% in loondienst en 8% werkt zelfstan dig. In de textielindustrie bestaat meer dan de helft van het perso neel uit vrouwen n.l. 57%. In de levensmiddelenbranche is dit aan tal 61%. In de chocoladefabrieken 71%! Zij allen weten, wat het betekent zelfstandig te zijn, recht op geregelde vrije tijd en vakantie te hebben. Dan trouwen zij en meer dan 68% wordt enkel-en-alleen huisvrouw. (Nog nooit waren er zo weinig ongehuwde vrou wen als thans: van elke 100 huwbare vrouwen blijven er slechts 3 onge trouwd) Tussen de arbeidersvrouw, die het loonzakje van haar man in de hand gestopt krijgt en de echtgenote van de zakenman met het enorme salaris staat een groot aantal vrouwen, dat voor persoonlijke behoeften een be- bood dan het kleine bedrag dat zij thans als huishoudgeld krijgt. De meer ideële reden, waarom het huisvrouw-zijn in diskrediet raakt, is het feit, dat de huisvrouw onvoldoen de gewaardeerd wordt. ,,Mijn gezin vindt alles wat ik doe vanzelfspre kend" of „niemand let op mij, nie mand prijst mij" zijn de klachten. Het feit, dat de vrouw meent haar grootste capaciteiten in het huishou den onbenut te moeten laten, komt tot uiting in de klachten: „Ik heb geen boeiend werk te doen" en „Voor mijn beste krachten is er geen emplooi". Hoe weinig de huisvrouw bij de vrouwen ook in tel mag zijn, er wor den niet minder huwelijken gesloten! West-Duitsland Voor de beste Nederlandse huis vrouw heeft zelden een Duitse onder gedaan. Juist op huishoudelijk ter rein had onze buurvrouw in het oos ten terecht altijd een uitstekende re putatie; laten wij zeggen, dat zij even perfect was als wij zelf. Hoe paald bedrag van het (gezien de eisen des tijds) niet al te ruime huishoudgeld opzij moet leggen. El ke dag weer ondervindt zij de afhan kelijkheid van de man. De huisvrouw, die vele miljarden van het volksin komen door haar vingers laat glij den, heeft voor zichzelf weinig of niets. beneden de 21 jaar is sedert 1910 meer dan verdubbeld, terwijl het aan tal getrouwde mannen onder de 24 jaar, zelfs acht maal zo groot is geworden. West-Duitsland keert door de zogenaamde jeugdhuwelijken ogen schijnlijk misschien terug naar het stadium van vóór de vrouweneman cipatie. De kans is echter groot dat deze jeugdige huisvrouwen na verloop van enkele jaren uitzien naar een baan. „die meer voldoening schenkt", maar ook „een ruimer budget geeft", zodat de min of meer luxueuze voortbreng selen van onze tijd, welke met zo veel overtuigingskracht als onmis baar worden aangeprezen, bereikbaar zullen zijn. Elk haartje is gemaakt van zijn •igen papil een minuscuul haarfa- briekje en deze papillen kunnen niet uitgetrokken worden. Zodra men een haar uittrekt begint de papil een nieuwe te fabriceren. Meestal heeft een haar een levensduur van twee tot zes jaar. Elke hoofdhaar groeit per etmaal enkele millimeters; doch als het enkele centimeters lang is. ver mindert het tempo. Haar groeit het snelst tijdens de nacht en bij warm weer. Als men een haar splijt komt men tot de ontdekking dat deze uit drie lagen bestaat. De buitenste is de beschermende laag, die overeen komst vertoont met de chemische sa menstelling van de nagels. Vervol gens komt de schors met het pigment, dat de kleur van het haar bepaalt, daarbinnen zit het merg, dat de voe dingssappen uit de bloedsomloop be trekt. EEN ITALIAANS WANDELKOS TUUM, dat ongeveer de functie ver vult van ons tailleur! De jas, die het midden houdt tussen colbert en overjas, heeft zijsplitten. Zakklep en mouwoverslagje hebben schuin weg gesneden hoekjes; aan de pantalon ontbreken omslagen. Dit kostuum in soepele prince-de-galles, ontwerp Brioni, Rome, werd te Amsterdam getoond door een Engelse dressman. (Society Shop). (Advertentie) Tijd over Na Oostenrijk is West-Duitsland het land in Europa, waar in verhouding de minste kinderen worden geboren. Meestal zijn er slechts een of twee kinderen, die verzorgd moeten wor den gezinnen met drie kinderen worden al „kinderrijk" genoemd. Het werk, dat omstreeks 1900 een hele dag in beslag nam, wordt in 1962 met behulp van wasmachine, centrifuge en stofzuiger binnen enke le uren afgedaan. De huisvrouw heeft geen zin om na haar huishoudelijke werkzaamheden in een blinkende wo ning te zitten uitrusten. Zij zou willen werken, zo mogelijk halve dagen, om door deze bezigheden in de gelegen heid te zijn in particuliere behoeften te voorzien en tevens gelijkgerechtigd te zijn. Voor de 12,5 miljoen West- duitse gehuwde vrouwen is slechts een klein aantal baantjes voor halve dagen beschikbaar. Nog steeds heeft men niet ernstig overwogen op deze manier huisvrouwen, die geen volle dagtaak hebben, een eigen inkomen te verschaffen. Jeugdhuwelijken Slechts een zeer klein percentage vrouwen voor het merendeel van de oudere generatie heeft nooit een beroep gehad en zelfs geen be roepsopleiding genoten. De laatste jaren wordt deze groep aangevuld door de jongste generatie. Nog nooit zijn er zoveel 19-jarige meisjes in het huwelijksbootje gestapt Het aantal gehuwde jonge vrouwen Vraag kleurenfolder aan Ver. Ned. Tapijtindustrie N.V. - Hilversum V Barbecuenzal in Nederland weldra een populaire vrijetijds besteding zijn, zo menen des kundigen op het gebied van sport en recreatie. Als oorzaken wijzen zij aan de vrij gunstige economische situatie en het feit, dat steeds meer mensen er gedurende het weekend op uit trekken. De Barbecue is een bij uitstek mannelijk tijdverdrijf, dat bij zonder in trek is in de Noord en Zuidamerikaanse landen. Het is het roosteren van vlees op een rooster of aan een spit boven een gloeiende laag hout of houtskool. Het vlees wordt dan herhaaldelijk bedropen of bestreken met een pikante saus en samen met het aroma van verbrande houtskool geeft dit het vlees een aparte pittige smaak. Hoog-zomer mantel en reismantel die de was machine best verdragen. (Modellen: Marianne Löhle, A'dam). Nog steeds worden tal van vrouwen een beetje huiverig als ze aan een lichte zomermantel denken, omdat deze zomerse kleurtjes zó besmette lijk zijn, dat ze met de regelmaat van de klok om een schoonmaakbeurt vragen. Maar ook voor dit probleem is alweer een oplossing. De nieuwste sensatie zijn mantels, korte jasjes en autocoats, die men onbezorgd in de wasmachine kan stoppen, zonder dat ze de goede pasvorm of afwerking verliezen. Deze mantels zijn vervaardigd van de zogenaamde Jersey-Pren" een tricot-weeefsel, waarin „Moltopren" is verwerkt. De stof is vederlicht en schijnt zich uitstekend te lenen voor het vervaardigen van kleding stukken, die er tailor-made" uitzien. De weefsels van dit seizoen heb- oen overwegend een „brei-effect" en de stof is verkrijgbaar in de teerste tinten. De herfstmodellen, die nu reeds op de markt zijn, tonen win terse visgraat- en tweed-achtige des sins. Jersey-Pren is ook reeds als meter- stof op de markt gebracht. Wel is dit materiaal moeilijk bewerkbaar, om dat het nogal elastisch is en moet worden gevoerd. Nina Ricci heeft zeker aan de allerslankste meisjes gedacht, toen ze geheel geplisseerde tweedelige japon ontwierp. De fijne crêpe waaiert licht uit on der de brede, nauw aangesnoer de lakceintuur. In de Japanse hoofdstad hebben duizenden in kleu rige kimono's gestoken vrouwen een massale be grafenisceremonie gehou den in een van de grootste Boeddhistische tempels. De „lijken", waarover Boeddhistische priesters plechtige gebeden uitspra ken waren duizenden naal den, die de vrouwen bij hun naaiwerk gebruikt hadden. Het was immers de dag van „Harikoejo", waarop Japanse naaisters en huisvrouwen elk jaar plechtig afscheid nemen van de geesten van de naalden, die hen in het af gelopen jaar zo trouw ge holpen hebber bij het geldverdienen of het re pareren van kleren in het gezin. De ceremonie stak wel heel vreemd af bij de an dere activiteiten in deze miljoenenstad, waar de burgers evenals in de rest van de wereld in het staaltijdperk leven en een televisietoestel thuis hebben staan. Een bezoe ker in de reusachtige Sen- soji-tempel waande zich echter in de middeleeuwen Over een klein stenen bruggetje gingen de vrou wen er naar binnen. De meesten hadden zich in de traditionele Japanse kledij gestoken. Elke vrouw had de stompe of gebroken naalden bij zich, waarmee zij gedurende het jaar had gewerkt. Sommigen had den ze in flesjes bewaard, anderen in blikjes. Zorg vuldig werd de collectie in een grote stenen schaal gedeponeerd, die in de voorhof van de tempel staat. Daarna schuifelden de vrouwen in lange rijen naar de hoofdingang Élke vrouw wierp bij het bin nengaan een muntje in een offerblok en trok aan het touw van een kleine gong om de aandacht van de goden te trekken. Daarna vouwde zij de handen, sloot de ogen en verzonk zo enige ogenblikken in gebed. Na enige tijd weerklonk van alle kanten de kreet: „Maak plaats, maak plaats". Door de menigte drongen zich toen vijf Boeddhistische priesters in prachtige purperen gewa den, voorafgegaan door de koster van de tempel, ge kleed als een werkman uit de middeleeuwen. De priesters stelden zich op aan weerszijden van het altaar, dat overdekt was met bloemen en kaarsen. Daarbij hieven zij 'n eeu wenoude Boeddhistische litanie aan. Maar overi gens leek de gebeurtenis weinig op een kerkdienst, want de vrouwen liepen heen en weer en babbel den lustig onder elkaar. Iedereen had een laatste, gebroken of stompe naald bewaard voor dit moment. De een na de ander liep langs het altaar met de zingende priesters en stak de naald in een zachte koek, gemaakt van Soja bonen. Op deze manier nam elke vrouw afscheid van haar „goede en getrou we dienaar". Het hele jaar was de naald in ruwe kle ren en harde visnetten ge stoken en in de zachte koek vond hij nu 'n laatste comfortabele rustplaats. Amini Joesjoen, hoofd van de afdeling onderwijs van de Sensoji-tempel, vertelde bij wijze van uit leg: „De vrouwen geven hier uitdrukking aan hun dankbaarheid voor de dien sten, die de naald bewe zen heeft en troosten de naald, nu hij niet langer nodig is". Hij moest bekennen niet te weten, wanneer deze ce remonie ontstaan was. .Waarschijnlijk als deel van de Sjinto-godsdienst, die ook geest en gevoe lens toekent aan bergen, rotsen en andere levenloze dingen", zei hij.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1962 | | pagina 7