ijs GEHANDICAPT, maar toch een blij kind Kerkelijke architectuur in het Bisdom Breda Realisering P.B.O. via andere koers? SriNWIEl Mytylschool een uitkomst voor gebrekkige kinderen Onze woensdag tip CHEFAROX Kreymborg Zestig jaar Sint-Eloy je ware Schrander Foto's maken De roterende Jotter reuzen- vulling. Schrijft tot 5 x langer! Maagklachten WERELDREIS op houtvlot Gemeenteraads verkiezingen in Engeland KORTE BROEK Privileges voor echte Monegasken blijven El Salvador heeft nieuwe president Communistisch succes in Laos Sigarettenroker verloor het tegen sigarettenfabrikant Nieuwe voorzitter Europese SER" DAGBLAD DE STEM VAN IjlNSDAG 8 MEI 1962 Corrv Peters (11 jaar), wonende te Brunssum en leerling van de Mytylschool te Maastricht, draagt heel vaak een paarse trui. „Je ziet er uit als een kardinaal", zei laatst zijn gymnastiekleraar tegen hem. „Kardinalen dragen geen paars", antwoordde Corry. „Wel waar" zei de gymnastiekleraar. „Niet waar", hield de jongen vol En zo ging dat een tijdje door. Toen geen vergelijk mogelijk bleek, werd de oplossing van het geschil gezocht in een weddenschap. Om een stuk chocolade. „Akkoord", zei Corry tegen de gymleraar, „brengt u het morgen maar mee, want ik ben zeker van de zaak: bisschop pen dragen paars en kardinalen scharlakenrood". En de volgende dag kreeg hij inderdaad zijn stuk chocolade. Hij had beter ge weten dan de leraar. Illllllllllllllll Foto links boven: Voor een gehandicapte jongen is typen een uitkomst. Zelfs met één hand kun je een aardige snelheid halen. Foto hierboven: Het hoofd van de Mytylschool, de heer Verleun, heeft plezier in de schrandere antwoorden, die Corrie hem geeft. Ja, zo is Corry Peters, een levens lustige, pientere knaap, die zijn weetje weet. En toch is hij vanaf zijn geboorte gehandicapt, zwaarder dan men zou denken, wanneer hij zo voor u in een stoel zit. Maar wanneer hij loopt, komt hij slechts moeilijk vooruit en alleen nog maar, wanneer hij zich met zijn rechterhand aan iets kan vast houden. Want zowel zijn linkerarm als zijn linkerbeen zijn volkomen ver lamd. Het heeft na zijn geboorte een klein jaar geduurd, voordat vader en moeder Peters in de gaten hadden, dat er iets mis was met hun zoontje. Bij onderzoek bleek, dat tijdens de geboorte de hersentjes licht bescha digd waren. Men moet vader of moeder zijn om te kunnen beseffen hoe hard zulk een slechte tijding kan aankomen. Uit zulk een gedeeltelijke verlamming immers kan van alles voortkomen, tot een minder goed werken van de hersenen toe. Bij Corrie is dit gelukkig niet het geval geweest. Wel heeft de me dische behandeling, voor wat de ver lamming betreft, geen volledige gene zing gebracht, maar geestelijk is Corrie opgegroeid tot een gezonde knaap, tot een uitzonderlijk schrander ventje zelfs. Voor het grootste deel heeft de jongen dit te danken aan de verstan dige opvoeding die zijn ouders hem hebben gegeven. Corrie is de tweede van vier kinderen, waarvan hij de enige gehandicapte is, maar noch zijn ouders, noch zijn twee broertjes en zusjes hebben hier ooit rekening mee gehouden, tenminste niet in de on gunstige zin van het woord. Iedereen heeft de jongen vanaf zijn prilste jeugd behandeld, alsof zijn gebrek de natuurlijkste zaak van de wereld was. Zittend in zijn invalidewagentje heeft hij met de jongens van Brunssum rovertje gespeeld en af en toe ging het er zo wild toe. dat voorbij gangers hun hart vasthielden. Dat de den vader en moeder Peters ook wel eens, maar zij grepen niet in. „Wan neer een gehandicapte jongen ook nog in de watten wordt gelegd, staat hij nog onhandiger in het leven," was hun gezonde opvatting. Zij stuurden hem dan ook, toen hij vier jaar was, naar de kleuterschool en daarna naar de gewone lagere school. Tot en met de derde klas kon Corrie daar goed volgen., maar daarna begon hij achter te raken, niet omdat hij niet goed kon leren, doch omdat hij het tempo van de andere jongens niet kon bijhouden. Gelukkig werd toen in Maastricht de Mytylschool, de speciale school voor gebrekkige kinderen, geopend. Corrie is er thans een van de Ijverigste leer lingen van. Ook een van de verst wonende leerlingen, hetgeen een extra belasting voor hem is. Iedere morgen worden de kinderen nl. uit alle delen van zuid-Limburg met een Volkswagen busje aan huis opgehaald. Voor Corrie betekent dit, dat hij tegen zeven uur klaar moet zijn, want dan kan ieder ogenblik het school- busje voor de deur staan. Als eerste wordt Corrie Peters dan in de wagen gezet. Hij gespt zich met een ware routine zelf de veiligheids gordel om en gaat dan over Heerlen, Schaesberg, Waubach. Chévremont, Wittem en Heugem naar Maastricht, een ritje, dat ruim anderhalf uur duurt, want overal moeten kinderen worden opgehaald. Maar Corrie zou deze dagelijkse autoritten niet willen missen en een vrije dag of vakanties vindt hij hele maal niet leuk. Helaas is Corrie Peters een uit zondering, want niet alle gebrekkige kinderen zijn zo verstandig opgevoed als hij. Maar juist daarom hebben wij hem gevolgd op zijn dagelijkse gang naar de school en een praatje met hem gemaakt. Corrie heeft ons thuis enthou siast verteld over zijn hobby's, waar van fotograferen wel de grootste is. Zijn peettante uit Canada heeft hem een foto-apparaat gestuurd en zij had de jongen geen groter plezier kunnen doen. Van al zijn reizen maakt hij thans zelf foto's, want evenals zijn twee broertjes en zusje gaat Corrie ieder jaar met zijn vader op vakantie. Hij is naar de Efteling geweest, naar Mar ken en Volendam, naar de Expo in Brussel en naar een kamp voor gebrek kige kinderen in Hattum. Over deze reizen raakt de jongen niet uitgepraat. Wij weten het, er is overal nood op de wereld, nood, die misschien gro ter is dan de nood van de gebrek- De dagelijkse rit in het school- busje zou hij niet willen missen. kige kinderen, die wy door onze actie aan een reis naar Lourdes willen hel pen. Maar juist voor deze kinderen, die, in tegenstelling met Corrie Peters, er haast nooit uit geweest zün, bete kent zulk een reis zo ontzaggelijk veel. Er wordt een nieuwe wereld voor hen geopend, een wereld, waarover zij nog jaren kunnen praten. Ook psycho logisch is zulk een reis voor hen van het grootste belang. Zij voelen er zich volwaardiger door en worden er mis schien met één slag even blij en levens lustig door als Corrie Peters. Zulk een reis zal hen helpen hun handicap te overwinnen. Uw geld, aan deze actie gegeven, is dan ook welbesteed. Corrie Peters lacht het leven toe. Advertentie) Grijpmechanisme draait bij elke druk-op-de-knop de vulling een kwartslag om. Gevolg? Het drukpunt van de kogel wisselt telkens. Dus: géén slijtplek, géén inktverlies, géén hapering! Vanaf f 11.- AH«nvnt voor Netfttlsnd: PdrVer Service N.V - Beurt Damrgk Amsterdam-C. Prod uk ten van the Q Parker Pen Company. Maken of the World's Mou-Wimed Pens. Onder de kop van het artikel „Redeneren en Creativiteit in de Kerkelijke Architectuur", versche nen in De Stem van 13 april j.l., staat tussen haakjes „tot slot" Ook ik zou de gedachtenwisseling tussen mr. A. J. J. van Rooy en mij graag door dit stuk tot 'n einde hebben willen zien komen, maar de verwoede aanval die genoem de schrijver daarin heeft gemeend te moeten plegen op de Bisschop pelijke bouwcommissie in Breda maakt alsnog een antwoord nood zakelijk. Ik zou het hebben gewaardeerd als mr. v. Rooy was ingegaan op de zake lijke inhoud van mijn betoog, in plaats van de Bossche school" opnieuw ten tonele te voeren. Vaarwel, ijdele illu sie! Maar schrijver lijft nu bovendien de Bisschoppelijke commissie in bij zijn béte noire (de Bossche draak), stellend dat door deze commissie vrij wel vol komen samengesteld uit fervente aan hangers van de leer van het plastische getal, met voortdurend toenemende klem (is) vastgehouden aan de stelling dat alleen een Romeinse bouwwijze sacraal kan zijn". Hij spreekt opnieuw van een f,,poging tot canonisatie" en zegt dat men „on der Bisschoppelijke sanctie probeert een werkwijze op te leggen". Laat ik niemand vermoeien met een uitleg van mijn vermoedens over de bedoelingen van dit cryptisch proza. Ik wil maar voorzichtig zeggen dat de schrijver van een tirade als waaruit hier werd geciteeerd. toch wel ergens moet zijn behept met een parti pris. Hoe weet mr. v. Rooy dit alles? Heeft hij ooit persoonlijk contact met de commissie gehad? Neen. Werkt de commissie in het openbaar Evenmin. Zij brengt advies uit aan de Bisschop en uitsluitend aan de Bisschop, die er dan mee kan doen en doet wat hij nut tig en nodig oordeelt. De mening van mr. van Rooy berust enkel op horen zeggen. Hij heeft gehoord dat een Bergen op Zoomse pastoor het ontwerp van zijn architect zag afgewezen. Zijn parochia nen hebben hem geïnterviewd en de uitkomst weergegeven in een plaatse lijk blad. Daarin staat dan dat de be trokken architect niet de eerste de bes te is, integendeel een groot man. Hij heeft elders kerken gebouwd, die door I velen worden bewonderd. De pastoor acht zijnerzijds het ontwerp doelmatig len mooi, menend, dat een kerk, die de commissie zou bevallen minder goed en fraai zou zijn. Tot vijf maal toe zou deze laatste ontwerpen hebben af gekeurd. Ofschoon de Stem deze klacht neeft overgenomen, heeft de commissie des tijds er het zwijgen toe gedaan. Zij be greep de teleurstelling van de zwaar belaste herder en zijn behoefte tot ver antwoording tegenover zijn parochianen. Zij meende ook geen bevoegdheid te hebben zich openbaar te uiten over een zaak, die allereerst de Bisschop aan gaat. In hoeverre zij de onderhavige publicatie als onjuist of grievend ervoer, heeft zij gemeend dit dan maar te moeten verdragen. De taak van de commissie is nu eenmaal niet altijd dankbaar. Moet ik mr. van Rooy nu toch felici teren? Diens vermelding van het gbval in de aangeduide context heeft de commissie verleid, met goedvinden van haar ker kelijke opdrachtgever, de ware toedracht van zaken bekend te maken. Ik doe dit hier namens haar, in mrn kwaliteit van lid. Alvorens de commissie haar advies aan de Bisschop uitbracht, heeft zij eerst een bespreking gehouden met de betrokken architect, hem aldus de gele genheid biedend zijn plan nader te ver klaren en de commissie zo mogelijk voor zijn opvattingen te winnen. Toen er fundamenteel verschil van inzicht bleef bestaan over het ontwerp in kwes tie, heeft zij hem verzocht zrn uitgangs- punt te herzien. Waar hij hiertoe niet bereid bleek, heeft de commissie afwij zend geadviseerd. Op verzoek van mgr. Baeten heeft vervolgens een nieuw onderhoud plaats gehad in het bijzijn van een extra ad viseur, voor deze gelegenheid door de Bisschop toegevoegd, teneinde alsnog te trachten tot overeenstemming te komen Toen ook deze adviseur ernstige bezwa ren tegen het plan bleek te hebben en de architect desondanks weigerde zijn ontwerp ingrijpend te herzien, bleef de impasse echter bestaan. Weliswaar heeft hij tweemaal variant-plannen ingediend, maar zij beantwoordden geen van bei den ook maar bij benadering aan de normen, die de (uitgebreide) commis sie meent te moeten aanleggen. Eèn enkel plan is dus in feite ongunstig be oordeeld, zij het dat de ontwerper be- Advertentie) voor blijvende verbetering Vormt een genezende laag op de maagwand paalde onderdelen er van, maar dan ook alleen onderdelen, discutabel heeft willen stellen. In werkelijkheid ging het intussen om de principiële instelling. Wat dunkt U, lezer, had het de com missie gesierd als zij, gesteld tegen over een ontwerp in zijn soort wel con sequent en getuigend van talent, schie lijk overstag was gegaan? Verzakend aan een eerlijke overtuiging, verkregen in serieuze bezinning op het vraagstuk van de kerkbouw en veelvuldige con frontatie met zijn recente ontwikkeling? Als dat zo zou zijn heeft de commis sie gefaald. Men zal nochtans niet kun nen zeggen dat de onderhavige zaak niet met de nodige zorgvuldigheid is behandeld. Een beslissing heeft de Bis schop er nog niet in genomen. De commissie is er zich van bewust dat haar oordeel, waar het strijdt met dat van een aantal architecten en cri tici (waar mr. van Rooy voor getuigt) de Bisschop, die het honoreert, voor be- leidsmoeilijkheden kan plaatsen. Zij tracht ook, naar vermogen, hem deze te besparen door een milde toepassing van normen, geboden in deze tijd van verwarring en experimenten Zij erkent de noodzaak van vernieuwingen en mits dien van proefnemingen. Maar niet ie der experiment acht zij toelaatbaar. Het staat overigens de Bisschop vol komen vrij zijn raadgevers desgewenst van hun opdracht te ontheffen en zich andere te assumeren. Maar ook deze zullen zijn gehouden te oordelen in op rechtheid en zonder aanzien van perso nen. Wij beëindigen hiermee onze oratio pro domo en tevens naar wij hopen de ze gehele gedachtenwisseling. Wij wil len alleen nog öc werkelijkheid laten spreken in een blote opsomming van bouwplannen voor nieuwe kerken, tot uitvoering waarvan de commissie heeft geadviseerd, zulks in de loop van de laatste zeven jaar. De volgorde is chro nologisch. 1. Petrus en Pauluskerk, Breda, archi tect J.P.L. Hendriks, Rotterdam. 2. Noodkerk, Dongen, architect J. Strik, Boxtel. 3 Michaelkerk, Breda, architect J.Kirch, Leiden. 4 Kerk v.h. Heilig Huisgezin, Ooster hout, architect ir. J. v.d. Laan, Leiden. 5. Kerk van de Goede Herder, Breda, architect J. de Jong, Schayk. 6 St. Gertrudiskerk, Geertruidenberg, architect ir. F.P.J. Peutz, Heerlen. 7. Kerk van Maria Boodschap, Rijen, architect H.M. Koldewey, Voorburg. 8. H. Kruiskerk, Roosendaal, architect Dr. ir. Th. Nix, Rotterdam. Noch mr. van Rooy, noch wie ook zal kunnen beweren dat in deze reeks gebouwen iets te vinden is van hetzij a) oplegging van een bepaalde werkwij ze, b) overheersing van een school of de leer van een plastisch getal, c) her haling of navolging van een historische stijl of a fortiori d) van een alleen sacrale Romeinse bouwwijze, wat mijn opponent dan ook onder de laatstgenoem de betiteling verstaat. De lezer kan dit zelf nagaan. Meer is er niet over te zeggen. IR. A. SIEBERS Zaterdag is een expeditie bestaande uit acht personen, onder wie twee vrouwen, met een houten vlot uit Redondo Beach, in Californië, vertrokken. De leider van de expeditie, kapitein de Vere Baker (46), verklaarde dat het doel van deze onderneming was om de zelfde route af te leggen, die door een joodse stam 2000 jaar geleden zou zijn afgelegd. Baker zei dat het vlot door het Pa namakanaal zou gaan, naar New York zou afdrijven en vervolgens de Atlanti sche Oceaan zou oversteken naar Europa. Daarna zou, aldus de Vere Baker, het vlot door het Suezkanaal gaan naar de plaats aan de kust van de Perzische Golf, waar de joodse stam de reis zou zijn be gonnen. Vandaar uit zou het vlot in de richting van de Indische Oceaan koersen, de Chi nese Ze^ de Stille Oceaan en vervol gens terug naar de Amerikaanse west kust. De expeditie zal vijf jaar in beslag nemen. In Engeland en Wales zullen deze week verkiezingen worden gehouden voor een derde deel van de zittende gemeen teraden. De gemeenteraadsverkiezingen worden verdeeld over een periode van drie jaar, waarbij telkenmale over een derde van het ledental wordt gestemd. De beste vergelijking met de uitslagen van deze week leveren derhalve die van de verkiezingen van 1959, toen over dezelfde zetels werd gestemd en de la bour-party 322 zetels verloor. Pij de raadsverkiezingen, de de vorige week in Schotland werden gehouden, won Labou echter 55 zetels. Hoewel de gemeenteraadsverkiezingen over het algemeen een onbetrouwbare richtsnoer opleveren voor wat verwacht zou kunnen worden als algemene verkie zingen werden gehouden, worden de ver kiezingen van deze week toch met grote belangstelling tegemoet gezien in ver band met de jongste successen van de li berale partij, die ditmaal 2200 kandidaten in het veld heeft gebracht. (Advertentie) (Advertentie) alleen geldig 9 mei a.e. Ijzersterke katoenen V- yeans in no-iron finish; multicolors, 5 jaar kleine stijging p. m. Karrestraat 2 - Breda. Lange Delft 60-62 - Middelburg Walstraat 84 - Vlissingen „SE Eloy", de katholieke bond van werknemers in het metaal- en het elektrotechnische bedrijf en in aanverwante bedrijven, heeft gis teren in Utrecht feestelijk het zes tigjarig bestaan gevierd. In Tivoli vond de officiële her denkingsbijeenkomst plaats. De al gemeen secretaris van de katho lieke arbeidersbeweging, de heer W. D. Lelieveld, gaf hier onder de titel „tussen gisteren en morgen een terugblik op zestig jaar chris telijk sociale strijd en een visie op de naaste toekomst. Hij constateerde o.m. een tendens tot „vergemeenschappelijking", met name ook op het sociaal-economisch terrein. Er komt geen maatregel van enig belang tot stand, of de maatschappelijke organi saties van ondernemers en werknemers zijn daarin mede betrokken, zo zei hij. De heer Lelieveld meent, dat dit pro ces van vergemeenschappelijking ook de werknemers geen windeieren heeft ge legd. Door hun nieuwe overlegpositie hebben zij, volgens hem, talrijke voor zieningen op sociaal terrein kunnen ver werven, die vaak grote groepen of alle arbeiders ten goede komen. De ruime erkenning van de vakbeweging heeft, zijns inziens, niet alleen de positie van de organisaties als zodanig versterkt, maar ook het aanzien van de individuele werk nemer. De recente ontwikkelingen hebben echter ook problemen meegebracht. Een daarvan is, dat de belangenstrijd aan zienlijk minder spectaculair is gewor den, zodat het nu vaak veel meer aan komt op verduidelijken en verklaren, op vorming en voorlichting, dan vroe ger. Bij het samenspel tussen leiding en leden zal, volgens de heer Lelie veld, vertrouwen moeten heersen. Hij meent echter, dat dit vertrouwen nu en dan op niet verantwoorde wijze wordt ondermijnd door negatieve, on ware en beledigende kritiek op de vak beweging en haar functionarissen. We hoeven niet onder stoelen of ban ken te steken, dat de communicatie zo nu en dan stokt, zo zei hij, hetzij omdat de overdracht onvoldoende is, hetzij om dat de „opvang" niet goed mogelijk is. Hij vroeg zich in dit verband af, of men centrale vraagstukken niet regelmatig in gespreksgroepen over het hele land moet laten behandelen, zodat er een wisselwer king van gedachten ontstaat. De kritiek op de vakbeweging gaat wel eens gepaard met de stelling, dat de vakbeweging niet zoveel belangrijks meer te doen zou hebben, omdat er al zoveel is bereikt. De heer Lelieveld is echter van oordeel, dat er altijd wel een belan genstrijd zal blijven bestaan en dat so ciale vrede, ook al zou zij zijn bereikt, moet worden beschermd. Met betrekking tot de medezeggen schap van de werknemers merkte hy op, dat het beeld niet gunstig is. Er is, volgens hem, reden om aan te nemen, dat indien er niets anders zou gebeu ren de PBO in de industrie tot in lengte van jaren zal uitbleven. Hij voeg de hieraan toe, dat de ondernemers in overwegende mate eenvoudig weigeren aan de instelling van bedryfslichamen mee te werken. Hy vroeg zich dan ook af, of de vakbeweging met haar beleid ten aanzien van de verwerkelijking van de PBO geen andere koers moet gaan varen. Bij een bezinning op dit probleem, zou, volgens hem, ook de vraag aan de orde kunnen komen, of niet weer in versterk te mate de aandacht op de afzonderlijke onderneming moet worden gericht, met behoud overigens van bedrijfstaksge- wijze voorzieningen. Er wordt wel eens gedacht, dat aan de hoogte van het loon in de toe komst niet veel meer te doen zal zijn. De heer Lelieveld is echter van oordeel, dat de strijd voor een rechtvaardige loon- hoogte voorlopig nog voor onafzienbare tijd tot de eerste opgaven van de vak beweging zal blijven behoren. En andere vraag is, of het looninkomen niet in versterkte mate moet worden aan gevuld met andere inkomens-elementen, met name via aandelen in de winsten en in de ondernemingen als zodanig. Het antwoord van de KAB hierop is beves tigend. Niet ontkend kan worden, aldus de heer Lelieveld, dat langs de weg van col lectieve voorzieningen in ons land een belangrijk stuk herverdeling geschiedt met een sociale strekking. Hij acht dit echter niet voldoende. In 1959 blijkt iets meer dan 63 procent van de belas tingplichtigen minder dan 5000 gulden te verdienen en bijna 46 procent bleef beneden de 4000 gulden. Wanneer we daar tegenover zien dat er op 1 januari van dit jaar 4000 miljonairs in Nederland waren en dat 140 Nederlanders samen 1240 miljoen gulden bezaten, bewijst dit, dat er met de verdeling toch iets mis is. Het jubileumprogramma van St. Eloy werd besloten met een concert door het orkest van Benedict Silberman. De Franse minister van financiën. Va- lery Giscard d'Estaing, heeft verklaard dat Frankrijk niet van plan is van bur gers van Monaco te verlangen, dat zij zich onderwerpen aan de Franse belas tingwetgeving. Frankrijk, aldus de minis ter, aanvaardt de belastingvrijdom voor 2.000 burgers van Monaco. Maar de laatste tijd hadden zich ook 7.000 Franse burgers in Monaco gevestigd, die nu ook belastingvrijdom genieten. Ook was er „een enorme groei" geweest van het aantal ondernemingen dat zich in Mo naco vestigde. De Franse minister vond het „volkomen ongerechtvaardigd", dat zij geen belasting hoefden te betalen omdat zij hun winsten in Frankrijk en andere landen van de EEG maakten. Luitenant-kolonel Julio A. Rivera is door het verkiezingscomité officieel ver kozen verklaard tot president van de re publiek El Salvador. Vice-president is dr. Francisco Roberta Lima, beiden zijn leiders van de nationale verzoeningspartij. De nieuwe president zal 1 juli zijn functie aanvaarden. Uit betrouwbare bron is vernomen, dat pro-communistische rebellentroepen de provinciehoofdstad Nam Tha in het noor den van Laos hebben veroverd. Vijfdui zend man van het koninklijk leger wer- den m een tangbeweging „vernietigd" en het garnizoen werd uit de stad ver dreven. Nam Tha is maandenlang door de op standelingen belegerd. Vorige week raakte de positie van de stad verzwakt door de val van Moeng Sing en een andere belangrijke stelling. JOHS. YRIJMOED ZONEN N.Y. - SCHIEDAM De Amerikaan Edwin Green was In december 1957 een proces begonnen te gen de fabrikant van een bekend Ameri kaans sigarettenmerk, waarby hy ervan uitging dat hy, door het roken van deze sigaretten, longkanker had gekreg<yi. Hy eiste hiervoor een grote schadeloosstel ling. Green overleed enkele maanden la ter, doch zijn vrouw en zoon traden ln zijn rechten. Een rechtbank in de Amerikaanse staat Florida had als haar oordeel gegeven dat het overlijden van Green inderdaad was veroorzaakt door longkanker, die was ontstaan door het roken van de bedoelde sigaretten (klager rookte alleen sigaret ten van dit merk). Zij had echter tevens gesteld dat de sigarettenfabrikant niet voor de ziekte en het latere overlijden van Green aansprakelijk kon worden ge steld, door zij het gevaar, dat door het roken van haar sigaretten ontstond, niet had kunnen voorzien. Deze uitspraak is nu in hoger beroep door het Hof van Appèl te New Orleans bevestigd. De erven van Green krijgen dus géén schadevergoeding voor het overlijden van hun man en vader. 55' Het economisch en sociaal comité van de Europese economische gemeenschap en van Euratom (de „Europese Ser"), heeft de voorzitter van de Franse sociaal- economische raad, Emile Roche, tot voor zitter gekozen. Roche's voorganger was de Duitse vakbondsleider Ludwig Rosen berg, die nu vice-voorzitter is geworden. Eveneens tot vice-voorzitter is gekozen de heer W. Jonker, directeur van de n.v. Nederlandse Rijnvaartvereniging en be stuurslid van het centraal bureau voor de Rijn- en binnenvaart.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1962 | | pagina 9