ijs
GEHANDICAPT, maar
toch
een
blij
kind
Kerkelijke architectuur in
het Bisdom Breda
Realisering P.B.O.
via andere koers?
SriNWIEl
Mytylschool een uitkomst
voor gebrekkige kinderen
Onze
woensdag
tip
CHEFAROX
Kreymborg
Zestig jaar Sint-Eloy
je ware
Schrander
Foto's maken
De roterende
Jotter reuzen-
vulling. Schrijft
tot 5 x langer!
Maagklachten
WERELDREIS
op houtvlot
Gemeenteraads
verkiezingen
in Engeland
KORTE
BROEK
Privileges voor echte
Monegasken blijven
El Salvador heeft
nieuwe president
Communistisch
succes in Laos
Sigarettenroker
verloor het tegen
sigarettenfabrikant
Nieuwe voorzitter
Europese SER"
DAGBLAD DE STEM VAN IjlNSDAG 8 MEI 1962
Corrv Peters (11 jaar), wonende te Brunssum en leerling van de
Mytylschool te Maastricht, draagt heel vaak een paarse trui. „Je
ziet er uit als een kardinaal", zei laatst zijn gymnastiekleraar tegen
hem. „Kardinalen dragen geen paars", antwoordde Corry. „Wel waar"
zei de gymnastiekleraar. „Niet waar", hield de jongen vol En zo
ging dat een tijdje door. Toen geen vergelijk mogelijk bleek, werd
de oplossing van het geschil gezocht in een weddenschap. Om een
stuk chocolade. „Akkoord", zei Corry tegen de gymleraar, „brengt
u het morgen maar mee, want ik ben zeker van de zaak: bisschop
pen dragen paars en kardinalen scharlakenrood". En de volgende
dag kreeg hij inderdaad zijn stuk chocolade. Hij had beter ge
weten dan de leraar.
Illllllllllllllll
Foto links boven:
Voor een gehandicapte jongen is
typen een uitkomst. Zelfs met
één hand kun je een aardige
snelheid halen.
Foto hierboven:
Het hoofd van de Mytylschool,
de heer Verleun, heeft plezier
in de schrandere antwoorden, die
Corrie hem geeft.
Ja, zo is Corry Peters, een levens
lustige, pientere knaap, die zijn weetje
weet. En toch is hij vanaf zijn geboorte
gehandicapt, zwaarder dan men zou
denken, wanneer hij zo voor u in een
stoel zit. Maar wanneer hij loopt,
komt hij slechts moeilijk vooruit en
alleen nog maar, wanneer hij zich met
zijn rechterhand aan iets kan vast
houden. Want zowel zijn linkerarm
als zijn linkerbeen zijn volkomen ver
lamd. Het heeft na zijn geboorte een
klein jaar geduurd, voordat vader en
moeder Peters in de gaten hadden,
dat er iets mis was met hun zoontje.
Bij onderzoek bleek, dat tijdens de
geboorte de hersentjes licht bescha
digd waren.
Men moet vader of moeder zijn om
te kunnen beseffen hoe hard zulk een
slechte tijding kan aankomen. Uit zulk
een gedeeltelijke verlamming immers
kan van alles voortkomen, tot een
minder goed werken van de hersenen
toe. Bij Corrie is dit gelukkig niet
het geval geweest. Wel heeft de me
dische behandeling, voor wat de ver
lamming betreft, geen volledige gene
zing gebracht, maar geestelijk is Corrie
opgegroeid tot een gezonde knaap, tot
een uitzonderlijk schrander ventje
zelfs. Voor het grootste deel heeft de
jongen dit te danken aan de verstan
dige opvoeding die zijn ouders hem
hebben gegeven. Corrie is de tweede
van vier kinderen, waarvan hij de
enige gehandicapte is, maar noch zijn
ouders, noch zijn twee broertjes en
zusjes hebben hier ooit rekening mee
gehouden, tenminste niet in de on
gunstige zin van het woord. Iedereen
heeft de jongen vanaf zijn prilste
jeugd behandeld, alsof zijn gebrek de
natuurlijkste zaak van de wereld was.
Zittend in zijn invalidewagentje heeft
hij met de jongens van Brunssum
rovertje gespeeld en af en toe ging
het er zo wild toe. dat voorbij
gangers hun hart vasthielden. Dat de
den vader en moeder Peters ook wel
eens, maar zij grepen niet in. „Wan
neer een gehandicapte jongen ook nog
in de watten wordt gelegd, staat hij
nog onhandiger in het leven," was
hun gezonde opvatting.
Zij stuurden hem dan ook, toen hij
vier jaar was, naar de kleuterschool
en daarna naar de gewone lagere
school. Tot en met de derde klas kon
Corrie daar goed volgen., maar daarna
begon hij achter te raken, niet omdat
hij niet goed kon leren, doch omdat
hij het tempo van de andere jongens
niet kon bijhouden.
Gelukkig werd toen in Maastricht de
Mytylschool, de speciale school voor
gebrekkige kinderen, geopend. Corrie
is er thans een van de Ijverigste leer
lingen van. Ook een van de verst
wonende leerlingen, hetgeen een extra
belasting voor hem is. Iedere morgen
worden de kinderen nl. uit alle delen
van zuid-Limburg met een Volkswagen
busje aan huis opgehaald.
Voor Corrie betekent dit, dat hij
tegen zeven uur klaar moet zijn, want
dan kan ieder ogenblik het school-
busje voor de deur staan.
Als eerste wordt Corrie Peters dan
in de wagen gezet. Hij gespt zich met
een ware routine zelf de veiligheids
gordel om en gaat dan over Heerlen,
Schaesberg, Waubach. Chévremont,
Wittem en Heugem naar Maastricht,
een ritje, dat ruim anderhalf uur
duurt, want overal moeten kinderen
worden opgehaald.
Maar Corrie zou deze dagelijkse
autoritten niet willen missen en een
vrije dag of vakanties vindt hij hele
maal niet leuk.
Helaas is Corrie Peters een uit
zondering, want niet alle gebrekkige
kinderen zijn zo verstandig opgevoed
als hij. Maar juist daarom hebben wij
hem gevolgd op zijn dagelijkse gang
naar de school en een praatje met hem
gemaakt. Corrie heeft ons thuis enthou
siast verteld over zijn hobby's, waar
van fotograferen wel de grootste is.
Zijn peettante uit Canada heeft hem
een foto-apparaat gestuurd en zij had
de jongen geen groter plezier kunnen
doen. Van al zijn reizen maakt hij thans
zelf foto's, want evenals zijn twee
broertjes en zusje gaat Corrie ieder
jaar met zijn vader op vakantie. Hij
is naar de Efteling geweest, naar Mar
ken en Volendam, naar de Expo in
Brussel en naar een kamp voor gebrek
kige kinderen in Hattum. Over deze
reizen raakt de jongen niet uitgepraat.
Wij weten het, er is overal nood op
de wereld, nood, die misschien gro
ter is dan de nood van de gebrek-
De dagelijkse rit in het school-
busje zou hij niet willen missen.
kige kinderen, die wy door onze actie
aan een reis naar Lourdes willen hel
pen. Maar juist voor deze kinderen,
die, in tegenstelling met Corrie Peters,
er haast nooit uit geweest zün, bete
kent zulk een reis zo ontzaggelijk veel.
Er wordt een nieuwe wereld voor
hen geopend, een wereld, waarover zij
nog jaren kunnen praten. Ook psycho
logisch is zulk een reis voor hen van
het grootste belang. Zij voelen er zich
volwaardiger door en worden er mis
schien met één slag even blij en levens
lustig door als Corrie Peters. Zulk een
reis zal hen helpen hun handicap te
overwinnen. Uw geld, aan deze actie
gegeven, is dan ook welbesteed.
Corrie Peters lacht het leven toe.
Advertentie)
Grijpmechanisme draait bij elke
druk-op-de-knop de vulling een
kwartslag om. Gevolg? Het
drukpunt van de kogel wisselt
telkens. Dus: géén slijtplek, géén
inktverlies, géén hapering!
Vanaf f 11.-
AH«nvnt voor Netfttlsnd: PdrVer Service N.V - Beurt
Damrgk Amsterdam-C. Prod uk ten van the Q Parker
Pen Company. Maken of the World's Mou-Wimed Pens.
Onder de kop van het artikel
„Redeneren en Creativiteit in de
Kerkelijke Architectuur", versche
nen in De Stem van 13 april j.l.,
staat tussen haakjes „tot slot"
Ook ik zou de gedachtenwisseling
tussen mr. A. J. J. van Rooy en
mij graag door dit stuk tot 'n einde
hebben willen zien komen, maar
de verwoede aanval die genoem
de schrijver daarin heeft gemeend
te moeten plegen op de Bisschop
pelijke bouwcommissie in Breda
maakt alsnog een antwoord nood
zakelijk.
Ik zou het hebben gewaardeerd als
mr. v. Rooy was ingegaan op de zake
lijke inhoud van mijn betoog, in plaats
van de Bossche school" opnieuw ten
tonele te voeren. Vaarwel, ijdele illu
sie! Maar schrijver lijft nu bovendien
de Bisschoppelijke commissie in bij zijn
béte noire (de Bossche draak), stellend
dat door deze commissie vrij wel vol
komen samengesteld uit fervente aan
hangers van de leer van het plastische
getal, met voortdurend toenemende klem
(is) vastgehouden aan de stelling dat
alleen een Romeinse bouwwijze sacraal
kan zijn".
Hij spreekt opnieuw van een f,,poging
tot canonisatie" en zegt dat men „on
der Bisschoppelijke sanctie probeert een
werkwijze op te leggen".
Laat ik niemand vermoeien met een
uitleg van mijn vermoedens over de
bedoelingen van dit cryptisch proza. Ik
wil maar voorzichtig zeggen dat de
schrijver van een tirade als waaruit
hier werd geciteeerd. toch wel ergens
moet zijn behept met een parti pris.
Hoe weet mr. v. Rooy dit alles?
Heeft hij ooit persoonlijk contact met
de commissie gehad? Neen. Werkt de
commissie in het openbaar Evenmin.
Zij brengt advies uit aan de Bisschop
en uitsluitend aan de Bisschop, die er
dan mee kan doen en doet wat hij nut
tig en nodig oordeelt. De mening van
mr. van Rooy berust enkel op horen
zeggen.
Hij heeft gehoord dat een Bergen op
Zoomse pastoor het ontwerp van zijn
architect zag afgewezen. Zijn parochia
nen hebben hem geïnterviewd en de
uitkomst weergegeven in een plaatse
lijk blad. Daarin staat dan dat de be
trokken architect niet de eerste de bes
te is, integendeel een groot man. Hij
heeft elders kerken gebouwd, die door
I velen worden bewonderd. De pastoor
acht zijnerzijds het ontwerp doelmatig
len mooi, menend, dat een kerk, die de
commissie zou bevallen minder goed
en fraai zou zijn. Tot vijf maal toe
zou deze laatste ontwerpen hebben af
gekeurd.
Ofschoon de Stem deze klacht neeft
overgenomen, heeft de commissie des
tijds er het zwijgen toe gedaan. Zij be
greep de teleurstelling van de zwaar
belaste herder en zijn behoefte tot ver
antwoording tegenover zijn parochianen.
Zij meende ook geen bevoegdheid te
hebben zich openbaar te uiten over een
zaak, die allereerst de Bisschop aan
gaat. In hoeverre zij de onderhavige
publicatie als onjuist of grievend ervoer,
heeft zij gemeend dit dan maar te
moeten verdragen. De taak van de
commissie is nu eenmaal niet altijd
dankbaar.
Moet ik mr. van Rooy nu toch felici
teren?
Diens vermelding van het gbval in de
aangeduide context heeft de commissie
verleid, met goedvinden van haar ker
kelijke opdrachtgever, de ware toedracht
van zaken bekend te maken. Ik doe
dit hier namens haar, in mrn kwaliteit
van lid.
Alvorens de commissie haar advies
aan de Bisschop uitbracht, heeft zij
eerst een bespreking gehouden met de
betrokken architect, hem aldus de gele
genheid biedend zijn plan nader te ver
klaren en de commissie zo mogelijk
voor zijn opvattingen te winnen. Toen
er fundamenteel verschil van inzicht
bleef bestaan over het ontwerp in kwes
tie, heeft zij hem verzocht zrn uitgangs-
punt te herzien. Waar hij hiertoe niet
bereid bleek, heeft de commissie afwij
zend geadviseerd.
Op verzoek van mgr. Baeten heeft
vervolgens een nieuw onderhoud plaats
gehad in het bijzijn van een extra ad
viseur, voor deze gelegenheid door de
Bisschop toegevoegd, teneinde alsnog te
trachten tot overeenstemming te komen
Toen ook deze adviseur ernstige bezwa
ren tegen het plan bleek te hebben en
de architect desondanks weigerde zijn
ontwerp ingrijpend te herzien, bleef de
impasse echter bestaan. Weliswaar heeft
hij tweemaal variant-plannen ingediend,
maar zij beantwoordden geen van bei
den ook maar bij benadering aan de
normen, die de (uitgebreide) commis
sie meent te moeten aanleggen. Eèn
enkel plan is dus in feite ongunstig be
oordeeld, zij het dat de ontwerper be-
Advertentie)
voor blijvende verbetering
Vormt een genezende laag op de maagwand
paalde onderdelen er van, maar dan
ook alleen onderdelen, discutabel heeft
willen stellen. In werkelijkheid ging het
intussen om de principiële instelling.
Wat dunkt U, lezer, had het de com
missie gesierd als zij, gesteld tegen
over een ontwerp in zijn soort wel con
sequent en getuigend van talent, schie
lijk overstag was gegaan? Verzakend
aan een eerlijke overtuiging, verkregen
in serieuze bezinning op het vraagstuk
van de kerkbouw en veelvuldige con
frontatie met zijn recente ontwikkeling?
Als dat zo zou zijn heeft de commis
sie gefaald. Men zal nochtans niet kun
nen zeggen dat de onderhavige zaak
niet met de nodige zorgvuldigheid is
behandeld. Een beslissing heeft de Bis
schop er nog niet in genomen.
De commissie is er zich van bewust
dat haar oordeel, waar het strijdt met
dat van een aantal architecten en cri
tici (waar mr. van Rooy voor getuigt)
de Bisschop, die het honoreert, voor be-
leidsmoeilijkheden kan plaatsen. Zij
tracht ook, naar vermogen, hem deze
te besparen door een milde toepassing
van normen, geboden in deze tijd van
verwarring en experimenten Zij erkent
de noodzaak van vernieuwingen en mits
dien van proefnemingen. Maar niet ie
der experiment acht zij toelaatbaar.
Het staat overigens de Bisschop vol
komen vrij zijn raadgevers desgewenst
van hun opdracht te ontheffen en zich
andere te assumeren. Maar ook deze
zullen zijn gehouden te oordelen in op
rechtheid en zonder aanzien van perso
nen.
Wij beëindigen hiermee onze oratio
pro domo en tevens naar wij hopen de
ze gehele gedachtenwisseling. Wij wil
len alleen nog öc werkelijkheid laten
spreken in een blote opsomming van
bouwplannen voor nieuwe kerken, tot
uitvoering waarvan de commissie heeft
geadviseerd, zulks in de loop van de
laatste zeven jaar. De volgorde is chro
nologisch.
1. Petrus en Pauluskerk, Breda, archi
tect J.P.L. Hendriks, Rotterdam.
2. Noodkerk, Dongen, architect J. Strik,
Boxtel.
3 Michaelkerk, Breda, architect J.Kirch,
Leiden.
4 Kerk v.h. Heilig Huisgezin, Ooster
hout, architect ir. J. v.d. Laan, Leiden.
5. Kerk van de Goede Herder, Breda,
architect J. de Jong, Schayk.
6 St. Gertrudiskerk, Geertruidenberg,
architect ir. F.P.J. Peutz, Heerlen.
7. Kerk van Maria Boodschap, Rijen,
architect H.M. Koldewey, Voorburg.
8. H. Kruiskerk, Roosendaal, architect
Dr. ir. Th. Nix, Rotterdam.
Noch mr. van Rooy, noch wie ook
zal kunnen beweren dat in deze reeks
gebouwen iets te vinden is van hetzij
a) oplegging van een bepaalde werkwij
ze, b) overheersing van een school of
de leer van een plastisch getal, c) her
haling of navolging van een historische
stijl of a fortiori d) van een alleen
sacrale Romeinse bouwwijze, wat mijn
opponent dan ook onder de laatstgenoem
de betiteling verstaat. De lezer kan dit
zelf nagaan. Meer is er niet over te
zeggen.
IR. A. SIEBERS
Zaterdag is een expeditie bestaande uit
acht personen, onder wie twee vrouwen,
met een houten vlot uit Redondo Beach,
in Californië, vertrokken.
De leider van de expeditie, kapitein
de Vere Baker (46), verklaarde dat het
doel van deze onderneming was om de
zelfde route af te leggen, die door een
joodse stam 2000 jaar geleden zou zijn
afgelegd.
Baker zei dat het vlot door het Pa
namakanaal zou gaan, naar New York
zou afdrijven en vervolgens de Atlanti
sche Oceaan zou oversteken naar Europa.
Daarna zou, aldus de Vere Baker, het
vlot door het Suezkanaal gaan naar de
plaats aan de kust van de Perzische Golf,
waar de joodse stam de reis zou zijn be
gonnen.
Vandaar uit zou het vlot in de richting
van de Indische Oceaan koersen, de Chi
nese Ze^ de Stille Oceaan en vervol
gens terug naar de Amerikaanse west
kust.
De expeditie zal vijf jaar in beslag
nemen.
In Engeland en Wales zullen deze
week verkiezingen worden gehouden voor
een derde deel van de zittende gemeen
teraden. De gemeenteraadsverkiezingen
worden verdeeld over een periode van
drie jaar, waarbij telkenmale over een
derde van het ledental wordt gestemd.
De beste vergelijking met de uitslagen
van deze week leveren derhalve die van
de verkiezingen van 1959, toen over
dezelfde zetels werd gestemd en de la
bour-party 322 zetels verloor.
Pij de raadsverkiezingen, de de vorige
week in Schotland werden gehouden,
won Labou echter 55 zetels.
Hoewel de gemeenteraadsverkiezingen
over het algemeen een onbetrouwbare
richtsnoer opleveren voor wat verwacht
zou kunnen worden als algemene verkie
zingen werden gehouden, worden de ver
kiezingen van deze week toch met grote
belangstelling tegemoet gezien in ver
band met de jongste successen van de li
berale partij, die ditmaal 2200 kandidaten
in het veld heeft gebracht.
(Advertentie)
(Advertentie)
alleen geldig 9 mei a.e.
Ijzersterke katoenen V-
yeans in no-iron finish;
multicolors, 5 jaar
kleine stijging p. m.
Karrestraat 2 - Breda.
Lange Delft 60-62 -
Middelburg
Walstraat 84 - Vlissingen
„SE Eloy", de katholieke bond
van werknemers in het metaal- en
het elektrotechnische bedrijf en in
aanverwante bedrijven, heeft gis
teren in Utrecht feestelijk het zes
tigjarig bestaan gevierd.
In Tivoli vond de officiële her
denkingsbijeenkomst plaats. De al
gemeen secretaris van de katho
lieke arbeidersbeweging, de heer
W. D. Lelieveld, gaf hier onder de
titel „tussen gisteren en morgen
een terugblik op zestig jaar chris
telijk sociale strijd en een visie op
de naaste toekomst.
Hij constateerde o.m. een tendens tot
„vergemeenschappelijking", met name
ook op het sociaal-economisch terrein.
Er komt geen maatregel van enig belang
tot stand, of de maatschappelijke organi
saties van ondernemers en werknemers
zijn daarin mede betrokken, zo zei hij.
De heer Lelieveld meent, dat dit pro
ces van vergemeenschappelijking ook de
werknemers geen windeieren heeft ge
legd. Door hun nieuwe overlegpositie
hebben zij, volgens hem, talrijke voor
zieningen op sociaal terrein kunnen ver
werven, die vaak grote groepen of alle
arbeiders ten goede komen. De ruime
erkenning van de vakbeweging heeft,
zijns inziens, niet alleen de positie van de
organisaties als zodanig versterkt, maar
ook het aanzien van de individuele werk
nemer.
De recente ontwikkelingen hebben
echter ook problemen meegebracht. Een
daarvan is, dat de belangenstrijd aan
zienlijk minder spectaculair is gewor
den, zodat het nu vaak veel meer aan
komt op verduidelijken en verklaren,
op vorming en voorlichting, dan vroe
ger. Bij het samenspel tussen leiding
en leden zal, volgens de heer Lelie
veld, vertrouwen moeten heersen. Hij
meent echter, dat dit vertrouwen nu
en dan op niet verantwoorde wijze
wordt ondermijnd door negatieve, on
ware en beledigende kritiek op de vak
beweging en haar functionarissen.
We hoeven niet onder stoelen of ban
ken te steken, dat de communicatie zo
nu en dan stokt, zo zei hij, hetzij omdat
de overdracht onvoldoende is, hetzij om
dat de „opvang" niet goed mogelijk is.
Hij vroeg zich in dit verband af, of men
centrale vraagstukken niet regelmatig in
gespreksgroepen over het hele land moet
laten behandelen, zodat er een wisselwer
king van gedachten ontstaat.
De kritiek op de vakbeweging gaat
wel eens gepaard met de stelling, dat de
vakbeweging niet zoveel belangrijks meer
te doen zou hebben, omdat er al zoveel
is bereikt. De heer Lelieveld is echter
van oordeel, dat er altijd wel een belan
genstrijd zal blijven bestaan en dat so
ciale vrede, ook al zou zij zijn bereikt,
moet worden beschermd.
Met betrekking tot de medezeggen
schap van de werknemers merkte hy
op, dat het beeld niet gunstig is. Er is,
volgens hem, reden om aan te nemen,
dat indien er niets anders zou gebeu
ren de PBO in de industrie tot in
lengte van jaren zal uitbleven. Hij voeg
de hieraan toe, dat de ondernemers in
overwegende mate eenvoudig weigeren
aan de instelling van bedryfslichamen
mee te werken. Hy vroeg zich dan ook
af, of de vakbeweging met haar beleid
ten aanzien van de verwerkelijking van
de PBO geen andere koers moet gaan
varen.
Bij een bezinning op dit probleem, zou,
volgens hem, ook de vraag aan de orde
kunnen komen, of niet weer in versterk
te mate de aandacht op de afzonderlijke
onderneming moet worden gericht, met
behoud overigens van bedrijfstaksge-
wijze voorzieningen.
Er wordt wel eens gedacht, dat
aan de hoogte van het loon in de toe
komst niet veel meer te doen zal zijn.
De heer Lelieveld is echter van oordeel,
dat de strijd voor een rechtvaardige loon-
hoogte voorlopig nog voor onafzienbare
tijd tot de eerste opgaven van de vak
beweging zal blijven behoren.
En andere vraag is, of het looninkomen
niet in versterkte mate moet worden aan
gevuld met andere inkomens-elementen,
met name via aandelen in de winsten
en in de ondernemingen als zodanig. Het
antwoord van de KAB hierop is beves
tigend.
Niet ontkend kan worden, aldus de
heer Lelieveld, dat langs de weg van col
lectieve voorzieningen in ons land een
belangrijk stuk herverdeling geschiedt
met een sociale strekking. Hij acht dit
echter niet voldoende. In 1959 blijkt
iets meer dan 63 procent van de belas
tingplichtigen minder dan 5000 gulden
te verdienen en bijna 46 procent bleef
beneden de 4000 gulden. Wanneer we
daar tegenover zien dat er op 1 januari
van dit jaar 4000 miljonairs in Nederland
waren en dat 140 Nederlanders samen
1240 miljoen gulden bezaten, bewijst dit,
dat er met de verdeling toch iets mis is.
Het jubileumprogramma van St. Eloy
werd besloten met een concert door het
orkest van Benedict Silberman.
De Franse minister van financiën. Va-
lery Giscard d'Estaing, heeft verklaard
dat Frankrijk niet van plan is van bur
gers van Monaco te verlangen, dat zij
zich onderwerpen aan de Franse belas
tingwetgeving. Frankrijk, aldus de minis
ter, aanvaardt de belastingvrijdom voor
2.000 burgers van Monaco. Maar de
laatste tijd hadden zich ook 7.000 Franse
burgers in Monaco gevestigd, die nu
ook belastingvrijdom genieten. Ook was
er „een enorme groei" geweest van het
aantal ondernemingen dat zich in Mo
naco vestigde. De Franse minister vond
het „volkomen ongerechtvaardigd", dat
zij geen belasting hoefden te betalen
omdat zij hun winsten in Frankrijk en
andere landen van de EEG maakten.
Luitenant-kolonel Julio A. Rivera is
door het verkiezingscomité officieel ver
kozen verklaard tot president van de re
publiek El Salvador.
Vice-president is dr. Francisco Roberta
Lima, beiden zijn leiders van de nationale
verzoeningspartij.
De nieuwe president zal 1 juli zijn
functie aanvaarden.
Uit betrouwbare bron is vernomen, dat
pro-communistische rebellentroepen de
provinciehoofdstad Nam Tha in het noor
den van Laos hebben veroverd. Vijfdui
zend man van het koninklijk leger wer-
den m een tangbeweging „vernietigd"
en het garnizoen werd uit de stad ver
dreven.
Nam Tha is maandenlang door de op
standelingen belegerd. Vorige week
raakte de positie van de stad verzwakt
door de val van Moeng Sing en een
andere belangrijke stelling.
JOHS. YRIJMOED ZONEN N.Y. - SCHIEDAM
De Amerikaan Edwin Green was In
december 1957 een proces begonnen te
gen de fabrikant van een bekend Ameri
kaans sigarettenmerk, waarby hy ervan
uitging dat hy, door het roken van deze
sigaretten, longkanker had gekreg<yi. Hy
eiste hiervoor een grote schadeloosstel
ling. Green overleed enkele maanden la
ter, doch zijn vrouw en zoon traden ln
zijn rechten.
Een rechtbank in de Amerikaanse staat
Florida had als haar oordeel gegeven dat
het overlijden van Green inderdaad was
veroorzaakt door longkanker, die was
ontstaan door het roken van de bedoelde
sigaretten (klager rookte alleen sigaret
ten van dit merk). Zij had echter tevens
gesteld dat de sigarettenfabrikant niet
voor de ziekte en het latere overlijden
van Green aansprakelijk kon worden ge
steld, door zij het gevaar, dat door het
roken van haar sigaretten ontstond, niet
had kunnen voorzien.
Deze uitspraak is nu in hoger beroep
door het Hof van Appèl te New Orleans
bevestigd. De erven van Green krijgen
dus géén schadevergoeding voor het
overlijden van hun man en vader.
55'
Het economisch en sociaal comité van
de Europese economische gemeenschap
en van Euratom (de „Europese Ser"),
heeft de voorzitter van de Franse sociaal-
economische raad, Emile Roche, tot voor
zitter gekozen. Roche's voorganger was
de Duitse vakbondsleider Ludwig Rosen
berg, die nu vice-voorzitter is geworden.
Eveneens tot vice-voorzitter is gekozen
de heer W. Jonker, directeur van de n.v.
Nederlandse Rijnvaartvereniging en be
stuurslid van het centraal bureau voor
de Rijn- en binnenvaart.