Engelse vrouwen vangen vele
tijgers der
met de heng
Infiltranten op Nieuw-Guinea
worden goed behandeld
I
Alleen ijzeren zuinigheid
kan Argentinië
nog
redden
2L
Dran
LUIS
eest
3-di
I JAP/
luiste
1 beze
p-°v jwo^c
hildebran
Enige weg tot betere
politieke stabiliteit
Drink
Pinedo trotseert impopulariteit
Doe zelf iets
CONFETTI CONFETTI CONFETTI CONFETTI CONFETTI CONFETTI
Wereldrecord
Goede vangst
Hard werken
UW HAAR
CORRECT
IN MODEL
96 Indonesische
krijgsgevangenen
\ii
rClub
•nib""-
Comble van oorzaken
Tentoonstelling
van juwelen
in het Louvre
Geen halfheden meer
BOEKENPLANK
Eerlijk leven
de enige
echte i :l
mensen erl
voor mensen die kwaliteit verlangen
monumer
wordt onth
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 5 MEI 1962
(Van een bijzondere medewerker)
Looe is een schilderachtig kustplaats] e in Cornwall in het zuid
westen van Engeland. Het is een dorp met ongeveer 4000 inwoners
dat het hart van vele sportvissers sneller doet kloppen. Waarom7
Omdat Looe de laatste jaren een middelpunt is geworden van de
„jacht op het grote zeewild", want in Looe bevindt zich het hoofd
kwartier van de „Club der Britse Haai-Hengelaars". Waarom juisc
in Looe? Omdat nog geen 20 km uit de kust van Cornwall duizen
den haaien in zee voorkomen. Deze „tijgers der zee" zijn gezocht
wild voor de ware hengelaars! Daarom komen er in de zomermaan
den steeds meer Engelsen en mensen van andere nationaliteit naar
Looe om er hun geluk op de haaienvangst te beproeven. Daarom
heerst er in het haventje van Looe in de zomermaanden een grote
drukte. Daarom kan men er prachtige vangsten bewonderen. Kortom,
Looe is een trekpleister voor alle mannen ei} vrouwen, die houden
van „big game angling".
In Looe sprak ik met enige mensen
die veel hebben gedaan om de nieuwe
sport in Engeland ingang te doen vin
den. De brigade-generaal J. A. L. Caun-
ter, die in het dorpje woont, vertelde
mij, dat blauwe haaien (de soort, die
men het veelvuldigst aantreft voor de
kust van Cornwall) reeds vele jaren
worden gevangen met de hengel, doch
dat pas in 1953 twaalf enthousiaste sport
vissers (waaronder hij zelf en één vrouw)
de haai-hengelaarsclub oprichtten. Nog
steeds is generaal Caunter voorzitter van
de club. Hij zet zich ten volle in voor
de nieuwe sport en stelde met voldoe
ning vast, dat de club reeds enige hon
derden leden telt en dat verscheidene
recordvangsten konden worden geboekt.
In 1953, het oprichtingsjaar van de
club, vingen de haai-hengelaars van Looe
450 haaien. In 1957 (toen de club 340
leden telde, waaronder ruim 40 vrouwen)
verschalkten de hengelaars maar liefst
4172 .zeetijgers'. Een der gevangen vissen
bleek een wereldrecord te zijn. Het was
een haringhaai van 122,9 kilogram.
De beste haai-gronden liggen by de
Eddystone vuurtoren op de grens van
het warme water van de golfstroom.
Meer naar de kust toe zijn haaien zeer
zeldzaam. Sinds mensenheugenis is het
nooit voorgekomen, dat een haai zwem
mers by de kust aanviel.
Al was de in clubverband georgani
seerde haaienvangst-met-de-hengel iets
nieuws (vertelde generaal Caunter), toch
stelden de van huis uit behoudende
beroepsvissers van Looe zich direct ter
beschikking om te helpen. Tegenwoordig
zijn zij even fel als de sportvissers. Dit
heeft twee oorzaken. De eerste is, dat
de beroepsvissers jaarlijks tienduizenden
guldens verloren door de schade, die de
haaien aan hun netten toebrachten. Die
schade is nu heel wat geringer geworden,
omdat de leden van de club zeer veel
haaien vangen buiten de haringvisgron
den. De tweede oorzaak is, dat de be
roepsvissers van Looe in de zomer niet
ter vangst gaan en dus vroeger weinig
of niets verdienden, terwijl zij de laatste
jaren uitvaren met de sportvissers. Dit
brengt een flinke extra-duit in de lade!
Vroeger was de periode van midden juni
tot eind september weinig lucratief, nu
echter verdienen zij flink in deze haaien-
vangstmaanden.
Verder (vervolgde generaal Caunter)
zijn alle clubleden erg verheugd, dat de
blauwe haai dus de soort, die het
meest voor de kust van Cornwall voor
komt nu ook erkend is voor wereld
records. En wij vinden het nog aardiger,
dat een door een onzer leden, een vrouw
nog wel. nabij Looe gevangen haai er
kend werd als de breker van het voor
dien bestaande wereldrecord!
Om lid te kunnen worden moet men
een bewijs van bekwaamheid hebben ge
leverd, dat wil zeggen, men moet voor
de Engelse kust een haai van minstens
34 kg met de hengel hebben gevangen.
Mevrouw Daphne Case heeft een ze
ventien jaar oude dochter. Dit meisje
is evenals haar moeder een zeer succes
volle haai-hengelaarster. Toen zij veer
tien was, begon ze die opwindende sport
Hier ziet u enkele sportvissers
in volle actie tijdens de haaien
vangst.
Dit is één van de reusachtige
haaien, die in Engeland door de
sportvissers worden gevangen.
te beoefenen. Het is voorgekomen, dat
zij zeven .zeetijgers' op één dag ving.
Haar moeder begon in 1953 ,op de haai'
te gaan en kan er nu op bogen, ei
ruim vierhonderd te hebben verschalkt
Vooral de laatste week van het seizoen
in 1956 was opwindend voor mevrouw
Case. Op één dag \yng zij namelijk der
tig blauwe haaien, een recordvangst. Het
was die dag ruw weer en zij was de
enige, die uitgevaren was om de haai
te gaan vangen. Later in die gedenk
waardige week op de allerlaatste dag
van het seizoen ving zij een blauwe
haai Van '60,781 kilogram, eén 'Wêreld-
- KW
record voor vrouwen! Zij had vertelde
zij een uur nodig om de rover binnen
boord te brengen.
Edgar Williams, de schipper van de
.Silver Spray', de boot, die mevrouw
Case in de regel gebruikt, is een zeer
gezocht man gedurende het haai-hengel-
seizoen in Looe. Edgar hij is zijn
gehele leven visser geweest vertelde,
dat ,op de haai gaan' betekent, dat je
lange dagen maakt en hard moet wer
ken, maar dat hij en zijn maats het toch
graag doen om een flinke bijverdienste
te hebben en omdat het ^o'n mooie
sport is!
Een andere bekende schipper, Bill But
ters van de Paula', vertelde het een en
ander over de kunst van haaien vangen.
„Een mengsel van haringkoppen en an
der afval wordt in oude stukken net
buiten boord, gehangen, terwijl men de
boot op drift laat. De geur van het vis
afval drijft dan weg van de boot en
vormt een ,baan van verleiding'. De
haaien komen er van verre op af. Achter
de boot bevinden zich de van aas voor
ziene haken en dan is er gewoonlijk
heel spoedig werk aan de winkel voor
de hengelaars en de bemanning. Zit de
haai eenmaal aan de haak, dan moet
de hengelaar met het dier gaan .spelen',
totdat het afgemat is en binnen boord
gehaald kan worden. Dit is het enige
moment, dat de hengelaar geholpen mag
worden. Een der leden van de beman
ning pakt dan de lijn vast en hijst met
behulp van een pikhaak de vis naar bin
nen. Soms is nog een fikse tik met een
hamer nocj^ig om de haai helemaal buiten
gevecht te stellen!"
Een van de grootste bewonderaarsters
van schipper Butters en zijn zeeman
schap is mevrouw Hettie Eathorne (uit
Brixon in Devonshire), wereldrecord
houdster haringhaai. In 1957 ving zij
voor de kust van Looe namelijk een
haringhaai van 122,9 kilogram. In 1955
ving zij zelfs een haai van bijna 160
kilogram, doch dit bleek bij nader onder
zoek een mako-haai te zijn, een soort,
dat tot dan toe nooit in de zeeën nabij
Engeland was waargenomen. Een record
vangst was het niet, want er zijn elders
grotere mako-haaien gevangen, maar wèl
was het een wetenschappelijke ontdek
king, die in nieuwe drukken van weten
schappelijke biologische boeken verwerkt
zal worden.
(Advertentie)
HAARCRÈME
Een aantal Nederlandse en bui
tenlandse correspondenten en ci
neasten is door de legerleiding in
Nederlands Nieuw-Guinea in de
gelegenheid gesteld een bezoek te
brengen aan het eiland Woendi
van de Padaidogroep, ongeveer 3'
uur varen van Biak. Op dit schil
derachtig eilandje, dat slechts
twee kilometer lang is, wonen in
een stenen, met prikkeldraad om
geven barak 96 Indonesiërs van
wie 25 Papoea's, die op een enkele
uitzondering na allen gevangen
zijn genomen tijdens de recente
acties op de eilanden Waigeo of
Gag.
De Indonesiërs zijn afkomstig van
Java, Timor of de Kei-eilanden. Van de
Papoea's zijn velen op scholen in Neder
lands Nieuw-Guinea geweest en hebben
verscheidenen gewerkt bij de Neder
landse Nieuw-Guinea Petroleum Maat
schappij in Sorong.
Vrije gesprekken
Alle verslaggevers mochten vrij met
de gevangenen spreken. Sergeant-majoor
Tokidjo uit Djogjakarta, negentien jaar
oud, vertelde dat hij in Holandia de
mulo had doorlopen en met zijn ouders
uit Sorong naar Indonesië was vertrok
ken. Hij had een militaire opleiding van
vier maanden ontvangen. Zijn jongste
medestrijder was slechts een maand in
dienst, toen hij werd ingezet bij de mili
taire acties van het Indonesische leger.
De meesten zijn echter geoefende mili
tairen.
Bij de groep bevinden zich vijf mili
tairen met de rang van sergeant-majoor
allen beroepsmilitairen. Sergeant-majoor
Suheng, 39 jaar oud, voert het voorlo
pige bevel over de manschappen in het
kamp. Hij is ex-KNIL-militair en maakt
deel uit van de valschermtroepen.
Het leven in het kamp en de behan
deling die de Indonesische militairen
ondervinden zyn wel in heel sterke tegen
stelling met de ideeën die Indonesische
legercommandanten hun minderen had
den ingeprent, zo bleek uit de gesprek
ken met diverse gevangenen.
Zij zouden indien zij in handen vielen
van Nederlandse militairen onmiddellijk
worden gedood of gemarteld, was hun
gezegd. De uitgeputte militairen die zich
overgaven werden echter goed gevoed en
onder doktersbehandeling gesteld. Er
zijn douches in het kamp en keurige
toiletten.
Discipline
De gevangenen beschikken op Woendi
over een eigen, afgesloten ruimte waar
geen Nederlandse militair binnenkomt.
Zij slapen en eten in ruime, luchtige
zalen. Zij bereiden zelf hun voedsel in
een aparte keuken, onder meer driemaal
daags een flinke portie rijst met bij
gerechten.
Sergeant-majoor Suhendang handhaaft
onder de manschappen strikte militaire
discipline en laat ze sport beoefenen en
exerceren. „Zij moeten nog heel wat
leren", zei sergeant-majoor Untung.
Sergeant-majoor Suhendang vertelde,
dat hij, samen met vier collega's, vanuit
Djakarta naar Ambon was gedirigeerd,
waar hun manschappen werden toege
wezen. Van Ambon was men naar het
eiland Gebe, dicht bij de grens met
Nieuw-Guinea vertrokken. Nadat men op
(Advertentie)
14 april op dit eiland was gearriveerd
trok men reeds enkele dagen later met
boten op naar Waigeo. Toen de vaar
tuigen door een Nederlands vliegtuig
werden ontdekt, was een deel daarvan
naar het eiland Gag afgezwenkt waar
men onmiddellijk het binnenland in
vluchtte en op een heuvel een soort vest
zakfort inrichtte. Nadat het fort door
verkenners van het Papoea-vrijwilligers
korps was gelokaliseerd, werd het door
vliegtuigen aangevallen. Volgens Suhen
dang waren velen daardoor zodanig ge
demoraliseerd dat nog slechts een ge
dachte overheerste: weg van het eiland.
Zo waren velen op geïmproviseerde vlot
ten weggetrokken, waarvan er verschei
dene door de marine waren opgepikt.
Op vragen van journalisten of zij, als
zij in Indonesië terug zouden zijn, nog
maals naar Nieuw-Guinea zouden gaan,
kwamen uiteenlopende antwoorden. Het
gros zei neen, maar enkelen antwoord
den: „Ik ben militair en als ik daartoe
opdracht krijg ga ik opnieuw". Enkele
gevangenen verklaarden, dat hun op
dracht luidde: geen open strijd met de
Nederlanders, maar Soekarno's comrfcan-
do uitvoeren, namelijk door middel van
het organiseren van de inheemse bevol
king „West-Papoea te bevrijden van de
Nederlanders om te voorkomen dat de
vlag van West-Papoea gehesen wordt".
Velen verklaarden ronduit niet meer aan
infiltraties te willen deelnemen. De ene
groep ontkende opdracht te hebben ge
kregen Nieuw-Guinea aan te vallen, de
andere groep bevestigde dit. Maar allen
antwoordden op de vraag of zij de hui
dige behandeling door de Nederlanders
hadden verwacht openhartig: „Tidak
toean" (neen, mijnheer).
L Ir
(Eigen buitenlandse dienst)
De politieke hemel boven Argentinië
is zwaar verduisterd. Onheilspellende
wolken hebben zich samengetrokken on
der de werveling van de elkaar snel op
volgende politieke gebeurtenissen en nu
zit hier iedereen te wachten op de Pe-
ronistische bliksemflits die het grote
spektakel aan de gang gaat brengen.
Want dat de Peronisten hun uitschake
ling uit het politieke leven zonder ver
weer zullen slikken gelooft hier geen
mens en.... hopen velen ook niet. Maar
terwijl op het politieke terrein zich een
homerische stryd afspeelt, voltrekt zich
op het economische terrein zoiets als een
catastrofe. De economische toestand was,
ondanks de enorme inspanningen van
het regime-Frondizi reeds voor de ver
kiezingen van 18 maart bijzonder slecht,
maar zo ongunstig als ze er thans bij
ligt, was ze toch nog niet. De politieke
crisis heeft op economisch terrein tot he
den een betreurenswaardige uitwerking.
Dit vooral in de betrekkingen tot de Ver.
Staten en op het gebied der kredieten,
welke de Noordamerikaanse grote btoer
in het raam van de „Alliantie voor de
Vooruitgang" beschikbaar stelde.
De twijfel aan de grondwettelijkheid
van de huidige regering en de geringe
kans dat het Argentijnse parlement met
president Guido zal willen samenwerken,
brengen de economische hulp der Ver.
Staten en van het overige voor hulp
verlening in aanmerking komende bui
tenland ernstig in gevaar, en dat op een
ogenblik, in hetwelk de reserves aan
deviezen tot een minimum zijn ineen
geschrompeld. Aan de andere kant snel
len de prijzen in de hoogte, stijgen de
levenskosten, neemt als gevolg daarvd»
de vijandigheid van de vakverenigingen
tegen de huidige regering toe, in het
Naast financiële steun is nog nodig en
belangrijk de zelfwerkzaamheid van de
afdelingen, hetzij op zichzelf, hetzij
zich aaneensluitend, zoals onlangs te
Roosendaal daartoe de stoot is gegeven.
Men kan dit doen door schriftelijk con
tact te onderhouden met de jongens van
hun afdeling, buurt, dorp of stad. Voorts
door kranten, tijdschriften en voor de
jongens interessante lectuur te zenden.
Aan pocketboekjes bestaat grote be
hoefte.
Een herhaling van de geschiedenis
van de Indië-periode beoogt het thuis
front zeker niet. De verschillen in om
standigheden zijn te groot om zonder
meer het thuisfront zichzelf te laten
kopiëren. Toen was er namelijk sprake
van een werkelijke oorlogstoestand, van
zeer grote troepeneenheden in Indië en
daardoor algehele Nederlandse belang
stelling. Nu is er de situatie van ge
lukkig nog geen oorlog, een slechts be
trekkelijk kleine troepenconcentratie op
Nieuw-Guinea en een daaruit voortvloei
ende beperkte, direct bij de uitgezonden
jongens geïnteresseerde groepsbelang
stelling. Het heeft echter wel zin zich
te baseren op de officiële en officieuze
gegevens van hogerhand, aldus thuis
front Laat daarom de opmerking ..Wij
leven mee met onze jongens overzee"
juist nu weer zinvol zijn.
„David Copperficld", zei een meisje, „is de mooiste
film die ik ooit gezien heb. Ik wou dat iemand daar
nou eens een boek van maakte"
„Je hebt een mooie auto", zei een heer tegen een
andere. „Ja", antwoordde de eerste, „die heb ik ge
wonnen met bonnen van de zeeppoeder. Uistekende
wagen. Trekt prima op. En je kunt er voortreffelijk
in slapen". „Maar waarom slaap je niet in je huis?"
vroeg de eerste. „Hoe kan dat nou", zei de ander,
„mijn huis zit natuurlijk vol zeeppoeder".
4-
Een dame moest een formulier invullen en
aarzelde toen ze bij de rubriek „leeftijd" was
gekomen. De ambtenaar aan het loket zei:
„Vul het maar vlug in, mevrouw; het wordt
elke minuut erger".
4"
„Die filmsterren", zei iemand in Hollywood, „zijn
allemaal eender. Ze krijgen veel succes, een groot
huis, een grote auto en een dikke kop. Daarna ver
dwijnen de eerste drie".
4-
„Zou ik uw naam mogen weten?", vroeg een
kannibaal aan een missionaris in de pot, „ik
moet het menu voor vanavond nog samenstellen"
De violist. Jascha Heifetz ontmoette tijdens een
receptie een bokser en zei: „We verdienen allebei de
kost met onze handen". „Dan moet u wel heel goed
zijn", antwoordde de bokser, „ik zie geen enkel lit
teken".
4~
Midden onder het diner hoorde een mevrouw een
enorm lawaai uit de keuken en ze riep: „Nóg meer
borden?" „Nee mevrouw", riep het meisje terug,
„minder".
4"
„Ja", zuchtte een meisje, „ik kijk ook al uit naar
mijn 24e verjaardag".
„Kijk je niet de verkeerde kant op?", vroeg haar
vriendin.
4-
„Ik las dat u heel wat geschenken gekregen
hebt met uw gouden bruiloft", zei een dame
tegen een oud mevrouwtje. „Och ja", ant
woordde deze, „eigenlijk Waren we pas 49
jaar getrouwd, maar ik voel me niet zo best
meer, dus dacht ik: laten we het maar gauw
vieren".
4~
Definitie van een wonderkind: „Gewoon kind met
uitermate fantasierijke ouders".
Idem van advies: „Datgene ivat een man geeft
als hij te oud geworden is om een slecht voor
beeld te geven".
4"
„Kunt u niet een kwartje missen voor de Heer?",
vroeg een meisje van het Leger des Heils aan een
oud heertje. „Hoe oud ben jij?", vroeg het heertje.
„Vijfentwintig", antwoordde het meisje. „Ik ben vijf
enzeventig", zei het heertje, „ik zie hem vermoede
lijk eerder dan u. En dan geef ik hem dat kwartje
zelf wel".
Een tekenaar begon een verhaaltje te illustreren en
zei tegen zyn vrouw: „Het speelt in 1930; hoe waren
de jurken toen?". „Net als de müne", zei het vrouwtje
bitter.
4"
„En zeg jij me nou eens, Jantje", vroeg een onder
wijzer, „welke maand er 28 dagen heeft".
Jantje dacht een poosje na en zei toen: „Allemaal,
meneer".
4-
„En toen u", vroeg een rechter aan de be
klaagde, „met uw hond ging wandelen, hebt
u toen ergens gestopt?" „Edelachtbare",
vroeg de beklaagde, „bent u wel eens met
een hond gaan wandelen?"
bijzonder tegen de minister van Econo
mische Zaken Pinedo, wat zich steeds
ongunstiger op de gehele economie des
lands uitwerkt.
Nu zijn de moeilijkheden niet alleen
van de laatste tijd. Ze zijn ten dele ook
toe te schrijven aan de fouten van de
regering Frondizi. Zo is o.a. het enorme
tekort van de staatsspoorwegen het ge
volg van het toegeven der regering aan
de eisen van de stakende spoorweglieden
op een moment, dat de regering die on
geoorloofde en ontoelaatbare staking fei
telijk reeds gewonnen had. Dit spoor
wegtekort beloopt ongeveer de helft van
het totale tekort op het staatsbudget, dat
zo ongeveer tussen de 400 en 500 miljoen
dollar ligt.
De minister van Economische Zaken
Pinedo heeft zich aan het werk gezet,
om te trachten enige verlichting op eco
nomisch terrein te verkrijgen. Een van
zijn eerste maatregelen was verhoging
van de omzetbelasting met 3 procent, ver
hoging van de benzineprijs en een al
gemene verhoging van de importtaksen
met 20 procent. De bedoeling is door
deze maatregelen het verbruik drastisch
in te perken. Men neemt aan, dat het
hem aldus kan gelukken tot het eind
van het lopende budget in oktober a.s.
15 miljard peseta's op het deficit in te
lopen. Maar dan moeten er nog 25 mil
jard gedekt worden en dit ware te be
reiken door nieuwe belastingverhogingen
of door een combinatie van drastische
bezuinigingen èn belastingverhogingen.
Men overweegt b.v. een sterk verhoogde
beperking van de auto-import en wel
door eenvoudig in het derde kwartaal
van dit jaar in het geheel geen auto's
te importeren. Maar daartegen komt de
De Franse minister voor culturele za
ken, André Malraux, heeft in het Louvre
de tentoonstelling „Tien eeuwen Franse
juwelen" geopend. De collectie van het
museum zelf is aangevuld met kostbare
sieraden uit buitenlandse en Franse ver
zamelingen. In totaal zijn een 300 juwelen
waaronder koningskornen, scepters en de
beroemde „Hope"-diamant tentoongesteld.
De Hope-diamant, met een gewicht van
65.125 karaat, werd in 1792 door een
Franse koopman Tavenier uit India naar
Frankrijk gebracht. Sindsdien heeft de
diamant de naam gekregen ongeluk te
brengen aan de eigenaar ervan. Tave
nier, die de diamant aan Lodewijk XIV
verkocht, stierf in grote armoede aan een
mysterieuze ziekte. De laatste eigenaar
van koninklijke bloede was koningin
Marie Antoinette, echtgenote van Lode
wijk XVI, die tijdens de Franse revolutie
haar leven op het schavot eindigde. De
Hope-diamant verdween daarna om later
weer op te duiken in de V.S.. waar het
juweel tenslotte terecht kwam in het
Smithsonian Institute te Washington, een
museum waar o.a. het vliegtuig waarmee
Lindbergh de oceaan over vloog, ten
toon wordt gesteld.
In het Louvre kan men verder de ju
welen bezichtigen van madame de Pom
padour Du Barry, de scepter van Karei
V, en een kristallen kroon met een gou
den engel, 40 robijnen en 34 parels, die
door de kathedraal van Reims ter be
schikking zijn gesteld.
gehele autobranche op, omdat zij reeds
midden in een ernstige afzetcrisis zit. En
verder zullen de staatsbedrijven et
moeten geloven: de spoorwegen, het
staats-oliebedrijf e.d. Men wil ze niet al
leen tot een aanmerkelijke kostenver
laging dwingen, maar de bedrijven over
laten aan vaklieden uit het vrije bedrijf,
die de vrije hand moeten krijgen in het
reorganiseren van de bedrijven, het af
danken van het veel te grote personeel
en het uitroeien van de corruptie. De
daartoe uitgezochte deskundigen aan
vaarden hun taak echter alleen dan, wan
neer in het geval van personele, poli
tieke en sociale moeilijkheden de rege
ring en de grote baas op de achtergrond:
het leger, de nodige rugdekking zullen
geven.
Deze serie maatregelen, met al hun
voor en tegen, geeft wel enig uitzicht op
verbetering van de toestand. Minister
Pinedo is een bekwaam vakman op eco
nomisch en financieel terrein, een ener
giek iemand, die in kritieke situaties
durft optreden, in plaats van zich wet
halfheden op te houden. Maar natuur
lijk is hij om al deze spaarmaatregelen
verschrikkelijk impopulair.
De arbeidersorganisaties en speciaal de
peronistische vakverenigingen gebruiken
hem als het mikpunt van hun kritiek.
Of Pinedo zal slagen, zal echter niet
in de eerste plaats van de houding dezer
vakverenigingen afhangen, maar van de
vraag of de ministers van binnenlandse
zaken (politie) en arbeid de moed en de
kracht zullen opbrengen om hun collega
Pinedo te steunen en of ook het leger
zich in dit impopulaire spaarprogram
zonder voorbehoud achter hem zal stel
len. De eisen tot loonsverhoging der vak
verenigingen zijn in het aangezicht van
de enorm gestegen levensduurte niet on
gemotiveerd. Als het Pinedo gelukt die
ook binnen redelijke grenzen te houden,
dan is er een gerede kans dat hij het
rukken zal. En dat zou dan misschien
ook een betere politieke stabiliteit w
Argentinië kunnen brengen.
Dit boekje kondigt zich aan als ..een
gewetensonderzoek ten behoeve van de
hedendaagse christen". De schrijvers
stellen zich ten doel mensen van ver
schillende milieus op liefdevolle manier
te helpen, zich bewust te worden van
alles wat hun geestelijk-zedelijke ont
wikkeling verhindert of vertraagt. Nj®1
alleen zonden worden te berde gebracht»
ook gedragsfouten en tekortkomingen die
geen eigenlijke zonden zijn, maar die
toch alle aandacht verdienen, om tot
een vruchtdragender werkzaamheid te
komen. Het is een zeer uitgebreide
biechtspiegel geworden over allerlei fa*
cetten van het leven. Geen enkele leer
tijd, geen beroep is overgeslagen. De
„tiener", de spaarder, de verbruiker,
de bankier, de stedebouwkundige, <je
koloniale ambtenaar, de filmreporter, de
voorvechter, enz. enz. Alles en iedereen
komt aan bod. Ruw geschat bevat de
biechtspiegel een paar duizend
lijnen, veelal in negatieve vorm gesteld,
waaruit men in ruime mate zijn keus
kan doen, om zijn gedrag te bepalen-
Eer te veel dan te weinig, zou mei
menen, maar de schrijvers Th. Suavet en
L. J. Lebret streven met de hulp van
welwillende gebruikers zelfs nog naar
uitbreiding van het arsenaal.
Het boekje, uitgegeven bij Lannoo, is
uit het Frans vertaald, en de schrijvers
verzekeren ons, dat de samenstelling er
van geschied is op verzoek van velen,
maar wij betwijfelen of het voor de
doorsnee Nederlandse christen zin heel
hem met een dergelijke opeenstapeling
van vragen aan boord te komen. Biecn -
spiegels, zo dunkt me, liggen ons niet eig-
J.xi.
V
LUISA TREVES
fauteuil. Zij
stelling tot veel me
omdat dit goed staa
verraadt hoogstens
de oppervlakte van
Tenslotte is zij
Ensemble en sedert
gewaardeerde Ned
destijds wel zelf terl
ze is ook moeder v.;
2i/4 jaar), en zij st
regisseur Karl Gutt
optreedt in veel
want feitelijk is zij
stelijk toneelwerk
door het toenmalige
haar stuk „De ring
„TTelaas.". de schrijfster
-tJ- alles wel wat ten ond
een enigszins gefrustreerd
gelukkig schenkt mijn and
veel voldoening", zegt zij.]
Wanneer ze zich even 4
omdat de telefoon in de ga
ben we gelegenheid het j
ons te laten inwerken. De
en met een bescheiden i
ingericht. De muren zijn ld
nergens foto's, schilderijei
tijnen, maar toch doet dit j|
breuk aan de huiselijkheif
soonlijk accent. Achter twl
de schuifdeuren ontwaren v
wereld, die beheerst wore
zwaar schrijfbureau met F
manuscripten, alsmede een
kenkast met kleurige rugge
als een soort symbool van
arbeid van het echtpaar
ton vervaardigde maquette
neeldecor staat.
„Het is alles in mijn leven
waardig gegaan", vertelt z<
destijds schreef ik na de Ai
log voor een blad een ser
waarbij ik ook het was
jaar van '49 in Israël
had ik mijn stuk De ring
in Engelse vertaling ook na
?prriwrt-itlX1
Het Amsterdams Conc<
kest is donderdag om kWar
met een speciaal toestel
van zijn tournee door Jap
hol teruggekeerd, zoals
hebben gemeld.
Hoeveel nieuwe lauwere
op deze nieuwe buitenlan
geoogst heeft, onderstree
aankomst de op een bandrc
gelegde stemmen van de
criticus Turcuitt en van dc
se ambassadeur in Japan,
A. J. de Voogd, alsmede
wethouder A. de Roos van
die de reis van byna vie
heel heeft meegemaakt.
In totaal heeft het orkest
zeven steden vijftien concert
waarbij het gemiddelde per
toehoorders had. Dit enthou:
de verwachtingen van de r
troffen, omdat de toegangs
middeld 20,—) hoog lage
De dirigenten Bernard Ha
gen Jochum waren opgetog
Japanse publiek, ,,voor wie
veel minder een sociaal e\
dan voor het Westerse pi
hele orkest was door de
langstelling die het overall-
geïnspireerd, zodat er bijnj
Jpng. ..Ik schaam me niet
dat velen van ons de tran!
wangen hebben gerold, zó m
En wat de Japanners aar
zegt hier altijd dat die g(
kennen, maar zelden heb il
op iemands gezicht zó zich
u s^aa* nu wel vast,
Hildebrandtmonument in de
Hofhout op 1 juni officie
onthuld. Onder toezicht vai
werper, de 80-jarige bee
Prof. J. Bronner, is de ho
van het Hildebrandtmonume
voetstuk gezet. Het bijna
5J'?re beeld van Nicola?
[Hildebrandt), de schrijver
CaJ[nera Obscura, is levensg
gehakt in Franse kalksteen,
staat met het front naar de
van Franse kalksteen ver'
Jonteinbak, op de rand waai
Hudebrandtfiguren zullen w»
Plaatst.
Kot monument waarmee I
schrijver Beets wil eren/ hee:
lange voorgeschiedenis. Reed
werd het plan opgevat een H
monument op te richten óp' eer
plaats. Uit de inzendingen vooi
vraag werd het ontwerp va
32-jarige beeldhouwer Jan B
kroond en de kunstenaar kre
dracht zijn ontwerp uit te voer
is de plaatsing en onthullinj
monument door allerlei facto
steld.