Engelse vrouwen vangen vele tijgers der met de heng Infiltranten op Nieuw-Guinea worden goed behandeld I Alleen ijzeren zuinigheid kan Argentinië nog redden 2L Dran LUIS eest 3-di I JAP/ luiste 1 beze p-°v jwo^c hildebran Enige weg tot betere politieke stabiliteit Drink Pinedo trotseert impopulariteit Doe zelf iets CONFETTI CONFETTI CONFETTI CONFETTI CONFETTI CONFETTI Wereldrecord Goede vangst Hard werken UW HAAR CORRECT IN MODEL 96 Indonesische krijgsgevangenen \ii rClub •nib""- Comble van oorzaken Tentoonstelling van juwelen in het Louvre Geen halfheden meer BOEKENPLANK Eerlijk leven de enige echte i :l mensen erl voor mensen die kwaliteit verlangen monumer wordt onth DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 5 MEI 1962 (Van een bijzondere medewerker) Looe is een schilderachtig kustplaats] e in Cornwall in het zuid westen van Engeland. Het is een dorp met ongeveer 4000 inwoners dat het hart van vele sportvissers sneller doet kloppen. Waarom7 Omdat Looe de laatste jaren een middelpunt is geworden van de „jacht op het grote zeewild", want in Looe bevindt zich het hoofd kwartier van de „Club der Britse Haai-Hengelaars". Waarom juisc in Looe? Omdat nog geen 20 km uit de kust van Cornwall duizen den haaien in zee voorkomen. Deze „tijgers der zee" zijn gezocht wild voor de ware hengelaars! Daarom komen er in de zomermaan den steeds meer Engelsen en mensen van andere nationaliteit naar Looe om er hun geluk op de haaienvangst te beproeven. Daarom heerst er in het haventje van Looe in de zomermaanden een grote drukte. Daarom kan men er prachtige vangsten bewonderen. Kortom, Looe is een trekpleister voor alle mannen ei} vrouwen, die houden van „big game angling". In Looe sprak ik met enige mensen die veel hebben gedaan om de nieuwe sport in Engeland ingang te doen vin den. De brigade-generaal J. A. L. Caun- ter, die in het dorpje woont, vertelde mij, dat blauwe haaien (de soort, die men het veelvuldigst aantreft voor de kust van Cornwall) reeds vele jaren worden gevangen met de hengel, doch dat pas in 1953 twaalf enthousiaste sport vissers (waaronder hij zelf en één vrouw) de haai-hengelaarsclub oprichtten. Nog steeds is generaal Caunter voorzitter van de club. Hij zet zich ten volle in voor de nieuwe sport en stelde met voldoe ning vast, dat de club reeds enige hon derden leden telt en dat verscheidene recordvangsten konden worden geboekt. In 1953, het oprichtingsjaar van de club, vingen de haai-hengelaars van Looe 450 haaien. In 1957 (toen de club 340 leden telde, waaronder ruim 40 vrouwen) verschalkten de hengelaars maar liefst 4172 .zeetijgers'. Een der gevangen vissen bleek een wereldrecord te zijn. Het was een haringhaai van 122,9 kilogram. De beste haai-gronden liggen by de Eddystone vuurtoren op de grens van het warme water van de golfstroom. Meer naar de kust toe zijn haaien zeer zeldzaam. Sinds mensenheugenis is het nooit voorgekomen, dat een haai zwem mers by de kust aanviel. Al was de in clubverband georgani seerde haaienvangst-met-de-hengel iets nieuws (vertelde generaal Caunter), toch stelden de van huis uit behoudende beroepsvissers van Looe zich direct ter beschikking om te helpen. Tegenwoordig zijn zij even fel als de sportvissers. Dit heeft twee oorzaken. De eerste is, dat de beroepsvissers jaarlijks tienduizenden guldens verloren door de schade, die de haaien aan hun netten toebrachten. Die schade is nu heel wat geringer geworden, omdat de leden van de club zeer veel haaien vangen buiten de haringvisgron den. De tweede oorzaak is, dat de be roepsvissers van Looe in de zomer niet ter vangst gaan en dus vroeger weinig of niets verdienden, terwijl zij de laatste jaren uitvaren met de sportvissers. Dit brengt een flinke extra-duit in de lade! Vroeger was de periode van midden juni tot eind september weinig lucratief, nu echter verdienen zij flink in deze haaien- vangstmaanden. Verder (vervolgde generaal Caunter) zijn alle clubleden erg verheugd, dat de blauwe haai dus de soort, die het meest voor de kust van Cornwall voor komt nu ook erkend is voor wereld records. En wij vinden het nog aardiger, dat een door een onzer leden, een vrouw nog wel. nabij Looe gevangen haai er kend werd als de breker van het voor dien bestaande wereldrecord! Om lid te kunnen worden moet men een bewijs van bekwaamheid hebben ge leverd, dat wil zeggen, men moet voor de Engelse kust een haai van minstens 34 kg met de hengel hebben gevangen. Mevrouw Daphne Case heeft een ze ventien jaar oude dochter. Dit meisje is evenals haar moeder een zeer succes volle haai-hengelaarster. Toen zij veer tien was, begon ze die opwindende sport Hier ziet u enkele sportvissers in volle actie tijdens de haaien vangst. Dit is één van de reusachtige haaien, die in Engeland door de sportvissers worden gevangen. te beoefenen. Het is voorgekomen, dat zij zeven .zeetijgers' op één dag ving. Haar moeder begon in 1953 ,op de haai' te gaan en kan er nu op bogen, ei ruim vierhonderd te hebben verschalkt Vooral de laatste week van het seizoen in 1956 was opwindend voor mevrouw Case. Op één dag \yng zij namelijk der tig blauwe haaien, een recordvangst. Het was die dag ruw weer en zij was de enige, die uitgevaren was om de haai te gaan vangen. Later in die gedenk waardige week op de allerlaatste dag van het seizoen ving zij een blauwe haai Van '60,781 kilogram, eén 'Wêreld- - KW record voor vrouwen! Zij had vertelde zij een uur nodig om de rover binnen boord te brengen. Edgar Williams, de schipper van de .Silver Spray', de boot, die mevrouw Case in de regel gebruikt, is een zeer gezocht man gedurende het haai-hengel- seizoen in Looe. Edgar hij is zijn gehele leven visser geweest vertelde, dat ,op de haai gaan' betekent, dat je lange dagen maakt en hard moet wer ken, maar dat hij en zijn maats het toch graag doen om een flinke bijverdienste te hebben en omdat het ^o'n mooie sport is! Een andere bekende schipper, Bill But ters van de Paula', vertelde het een en ander over de kunst van haaien vangen. „Een mengsel van haringkoppen en an der afval wordt in oude stukken net buiten boord, gehangen, terwijl men de boot op drift laat. De geur van het vis afval drijft dan weg van de boot en vormt een ,baan van verleiding'. De haaien komen er van verre op af. Achter de boot bevinden zich de van aas voor ziene haken en dan is er gewoonlijk heel spoedig werk aan de winkel voor de hengelaars en de bemanning. Zit de haai eenmaal aan de haak, dan moet de hengelaar met het dier gaan .spelen', totdat het afgemat is en binnen boord gehaald kan worden. Dit is het enige moment, dat de hengelaar geholpen mag worden. Een der leden van de beman ning pakt dan de lijn vast en hijst met behulp van een pikhaak de vis naar bin nen. Soms is nog een fikse tik met een hamer nocj^ig om de haai helemaal buiten gevecht te stellen!" Een van de grootste bewonderaarsters van schipper Butters en zijn zeeman schap is mevrouw Hettie Eathorne (uit Brixon in Devonshire), wereldrecord houdster haringhaai. In 1957 ving zij voor de kust van Looe namelijk een haringhaai van 122,9 kilogram. In 1955 ving zij zelfs een haai van bijna 160 kilogram, doch dit bleek bij nader onder zoek een mako-haai te zijn, een soort, dat tot dan toe nooit in de zeeën nabij Engeland was waargenomen. Een record vangst was het niet, want er zijn elders grotere mako-haaien gevangen, maar wèl was het een wetenschappelijke ontdek king, die in nieuwe drukken van weten schappelijke biologische boeken verwerkt zal worden. (Advertentie) HAARCRÈME Een aantal Nederlandse en bui tenlandse correspondenten en ci neasten is door de legerleiding in Nederlands Nieuw-Guinea in de gelegenheid gesteld een bezoek te brengen aan het eiland Woendi van de Padaidogroep, ongeveer 3' uur varen van Biak. Op dit schil derachtig eilandje, dat slechts twee kilometer lang is, wonen in een stenen, met prikkeldraad om geven barak 96 Indonesiërs van wie 25 Papoea's, die op een enkele uitzondering na allen gevangen zijn genomen tijdens de recente acties op de eilanden Waigeo of Gag. De Indonesiërs zijn afkomstig van Java, Timor of de Kei-eilanden. Van de Papoea's zijn velen op scholen in Neder lands Nieuw-Guinea geweest en hebben verscheidenen gewerkt bij de Neder landse Nieuw-Guinea Petroleum Maat schappij in Sorong. Vrije gesprekken Alle verslaggevers mochten vrij met de gevangenen spreken. Sergeant-majoor Tokidjo uit Djogjakarta, negentien jaar oud, vertelde dat hij in Holandia de mulo had doorlopen en met zijn ouders uit Sorong naar Indonesië was vertrok ken. Hij had een militaire opleiding van vier maanden ontvangen. Zijn jongste medestrijder was slechts een maand in dienst, toen hij werd ingezet bij de mili taire acties van het Indonesische leger. De meesten zijn echter geoefende mili tairen. Bij de groep bevinden zich vijf mili tairen met de rang van sergeant-majoor allen beroepsmilitairen. Sergeant-majoor Suheng, 39 jaar oud, voert het voorlo pige bevel over de manschappen in het kamp. Hij is ex-KNIL-militair en maakt deel uit van de valschermtroepen. Het leven in het kamp en de behan deling die de Indonesische militairen ondervinden zyn wel in heel sterke tegen stelling met de ideeën die Indonesische legercommandanten hun minderen had den ingeprent, zo bleek uit de gesprek ken met diverse gevangenen. Zij zouden indien zij in handen vielen van Nederlandse militairen onmiddellijk worden gedood of gemarteld, was hun gezegd. De uitgeputte militairen die zich overgaven werden echter goed gevoed en onder doktersbehandeling gesteld. Er zijn douches in het kamp en keurige toiletten. Discipline De gevangenen beschikken op Woendi over een eigen, afgesloten ruimte waar geen Nederlandse militair binnenkomt. Zij slapen en eten in ruime, luchtige zalen. Zij bereiden zelf hun voedsel in een aparte keuken, onder meer driemaal daags een flinke portie rijst met bij gerechten. Sergeant-majoor Suhendang handhaaft onder de manschappen strikte militaire discipline en laat ze sport beoefenen en exerceren. „Zij moeten nog heel wat leren", zei sergeant-majoor Untung. Sergeant-majoor Suhendang vertelde, dat hij, samen met vier collega's, vanuit Djakarta naar Ambon was gedirigeerd, waar hun manschappen werden toege wezen. Van Ambon was men naar het eiland Gebe, dicht bij de grens met Nieuw-Guinea vertrokken. Nadat men op (Advertentie) 14 april op dit eiland was gearriveerd trok men reeds enkele dagen later met boten op naar Waigeo. Toen de vaar tuigen door een Nederlands vliegtuig werden ontdekt, was een deel daarvan naar het eiland Gag afgezwenkt waar men onmiddellijk het binnenland in vluchtte en op een heuvel een soort vest zakfort inrichtte. Nadat het fort door verkenners van het Papoea-vrijwilligers korps was gelokaliseerd, werd het door vliegtuigen aangevallen. Volgens Suhen dang waren velen daardoor zodanig ge demoraliseerd dat nog slechts een ge dachte overheerste: weg van het eiland. Zo waren velen op geïmproviseerde vlot ten weggetrokken, waarvan er verschei dene door de marine waren opgepikt. Op vragen van journalisten of zij, als zij in Indonesië terug zouden zijn, nog maals naar Nieuw-Guinea zouden gaan, kwamen uiteenlopende antwoorden. Het gros zei neen, maar enkelen antwoord den: „Ik ben militair en als ik daartoe opdracht krijg ga ik opnieuw". Enkele gevangenen verklaarden, dat hun op dracht luidde: geen open strijd met de Nederlanders, maar Soekarno's comrfcan- do uitvoeren, namelijk door middel van het organiseren van de inheemse bevol king „West-Papoea te bevrijden van de Nederlanders om te voorkomen dat de vlag van West-Papoea gehesen wordt". Velen verklaarden ronduit niet meer aan infiltraties te willen deelnemen. De ene groep ontkende opdracht te hebben ge kregen Nieuw-Guinea aan te vallen, de andere groep bevestigde dit. Maar allen antwoordden op de vraag of zij de hui dige behandeling door de Nederlanders hadden verwacht openhartig: „Tidak toean" (neen, mijnheer). L Ir (Eigen buitenlandse dienst) De politieke hemel boven Argentinië is zwaar verduisterd. Onheilspellende wolken hebben zich samengetrokken on der de werveling van de elkaar snel op volgende politieke gebeurtenissen en nu zit hier iedereen te wachten op de Pe- ronistische bliksemflits die het grote spektakel aan de gang gaat brengen. Want dat de Peronisten hun uitschake ling uit het politieke leven zonder ver weer zullen slikken gelooft hier geen mens en.... hopen velen ook niet. Maar terwijl op het politieke terrein zich een homerische stryd afspeelt, voltrekt zich op het economische terrein zoiets als een catastrofe. De economische toestand was, ondanks de enorme inspanningen van het regime-Frondizi reeds voor de ver kiezingen van 18 maart bijzonder slecht, maar zo ongunstig als ze er thans bij ligt, was ze toch nog niet. De politieke crisis heeft op economisch terrein tot he den een betreurenswaardige uitwerking. Dit vooral in de betrekkingen tot de Ver. Staten en op het gebied der kredieten, welke de Noordamerikaanse grote btoer in het raam van de „Alliantie voor de Vooruitgang" beschikbaar stelde. De twijfel aan de grondwettelijkheid van de huidige regering en de geringe kans dat het Argentijnse parlement met president Guido zal willen samenwerken, brengen de economische hulp der Ver. Staten en van het overige voor hulp verlening in aanmerking komende bui tenland ernstig in gevaar, en dat op een ogenblik, in hetwelk de reserves aan deviezen tot een minimum zijn ineen geschrompeld. Aan de andere kant snel len de prijzen in de hoogte, stijgen de levenskosten, neemt als gevolg daarvd» de vijandigheid van de vakverenigingen tegen de huidige regering toe, in het Naast financiële steun is nog nodig en belangrijk de zelfwerkzaamheid van de afdelingen, hetzij op zichzelf, hetzij zich aaneensluitend, zoals onlangs te Roosendaal daartoe de stoot is gegeven. Men kan dit doen door schriftelijk con tact te onderhouden met de jongens van hun afdeling, buurt, dorp of stad. Voorts door kranten, tijdschriften en voor de jongens interessante lectuur te zenden. Aan pocketboekjes bestaat grote be hoefte. Een herhaling van de geschiedenis van de Indië-periode beoogt het thuis front zeker niet. De verschillen in om standigheden zijn te groot om zonder meer het thuisfront zichzelf te laten kopiëren. Toen was er namelijk sprake van een werkelijke oorlogstoestand, van zeer grote troepeneenheden in Indië en daardoor algehele Nederlandse belang stelling. Nu is er de situatie van ge lukkig nog geen oorlog, een slechts be trekkelijk kleine troepenconcentratie op Nieuw-Guinea en een daaruit voortvloei ende beperkte, direct bij de uitgezonden jongens geïnteresseerde groepsbelang stelling. Het heeft echter wel zin zich te baseren op de officiële en officieuze gegevens van hogerhand, aldus thuis front Laat daarom de opmerking ..Wij leven mee met onze jongens overzee" juist nu weer zinvol zijn. „David Copperficld", zei een meisje, „is de mooiste film die ik ooit gezien heb. Ik wou dat iemand daar nou eens een boek van maakte" „Je hebt een mooie auto", zei een heer tegen een andere. „Ja", antwoordde de eerste, „die heb ik ge wonnen met bonnen van de zeeppoeder. Uistekende wagen. Trekt prima op. En je kunt er voortreffelijk in slapen". „Maar waarom slaap je niet in je huis?" vroeg de eerste. „Hoe kan dat nou", zei de ander, „mijn huis zit natuurlijk vol zeeppoeder". 4- Een dame moest een formulier invullen en aarzelde toen ze bij de rubriek „leeftijd" was gekomen. De ambtenaar aan het loket zei: „Vul het maar vlug in, mevrouw; het wordt elke minuut erger". 4" „Die filmsterren", zei iemand in Hollywood, „zijn allemaal eender. Ze krijgen veel succes, een groot huis, een grote auto en een dikke kop. Daarna ver dwijnen de eerste drie". 4- „Zou ik uw naam mogen weten?", vroeg een kannibaal aan een missionaris in de pot, „ik moet het menu voor vanavond nog samenstellen" De violist. Jascha Heifetz ontmoette tijdens een receptie een bokser en zei: „We verdienen allebei de kost met onze handen". „Dan moet u wel heel goed zijn", antwoordde de bokser, „ik zie geen enkel lit teken". 4~ Midden onder het diner hoorde een mevrouw een enorm lawaai uit de keuken en ze riep: „Nóg meer borden?" „Nee mevrouw", riep het meisje terug, „minder". 4" „Ja", zuchtte een meisje, „ik kijk ook al uit naar mijn 24e verjaardag". „Kijk je niet de verkeerde kant op?", vroeg haar vriendin. 4- „Ik las dat u heel wat geschenken gekregen hebt met uw gouden bruiloft", zei een dame tegen een oud mevrouwtje. „Och ja", ant woordde deze, „eigenlijk Waren we pas 49 jaar getrouwd, maar ik voel me niet zo best meer, dus dacht ik: laten we het maar gauw vieren". 4~ Definitie van een wonderkind: „Gewoon kind met uitermate fantasierijke ouders". Idem van advies: „Datgene ivat een man geeft als hij te oud geworden is om een slecht voor beeld te geven". 4" „Kunt u niet een kwartje missen voor de Heer?", vroeg een meisje van het Leger des Heils aan een oud heertje. „Hoe oud ben jij?", vroeg het heertje. „Vijfentwintig", antwoordde het meisje. „Ik ben vijf enzeventig", zei het heertje, „ik zie hem vermoede lijk eerder dan u. En dan geef ik hem dat kwartje zelf wel". Een tekenaar begon een verhaaltje te illustreren en zei tegen zyn vrouw: „Het speelt in 1930; hoe waren de jurken toen?". „Net als de müne", zei het vrouwtje bitter. 4" „En zeg jij me nou eens, Jantje", vroeg een onder wijzer, „welke maand er 28 dagen heeft". Jantje dacht een poosje na en zei toen: „Allemaal, meneer". 4- „En toen u", vroeg een rechter aan de be klaagde, „met uw hond ging wandelen, hebt u toen ergens gestopt?" „Edelachtbare", vroeg de beklaagde, „bent u wel eens met een hond gaan wandelen?" bijzonder tegen de minister van Econo mische Zaken Pinedo, wat zich steeds ongunstiger op de gehele economie des lands uitwerkt. Nu zijn de moeilijkheden niet alleen van de laatste tijd. Ze zijn ten dele ook toe te schrijven aan de fouten van de regering Frondizi. Zo is o.a. het enorme tekort van de staatsspoorwegen het ge volg van het toegeven der regering aan de eisen van de stakende spoorweglieden op een moment, dat de regering die on geoorloofde en ontoelaatbare staking fei telijk reeds gewonnen had. Dit spoor wegtekort beloopt ongeveer de helft van het totale tekort op het staatsbudget, dat zo ongeveer tussen de 400 en 500 miljoen dollar ligt. De minister van Economische Zaken Pinedo heeft zich aan het werk gezet, om te trachten enige verlichting op eco nomisch terrein te verkrijgen. Een van zijn eerste maatregelen was verhoging van de omzetbelasting met 3 procent, ver hoging van de benzineprijs en een al gemene verhoging van de importtaksen met 20 procent. De bedoeling is door deze maatregelen het verbruik drastisch in te perken. Men neemt aan, dat het hem aldus kan gelukken tot het eind van het lopende budget in oktober a.s. 15 miljard peseta's op het deficit in te lopen. Maar dan moeten er nog 25 mil jard gedekt worden en dit ware te be reiken door nieuwe belastingverhogingen of door een combinatie van drastische bezuinigingen èn belastingverhogingen. Men overweegt b.v. een sterk verhoogde beperking van de auto-import en wel door eenvoudig in het derde kwartaal van dit jaar in het geheel geen auto's te importeren. Maar daartegen komt de De Franse minister voor culturele za ken, André Malraux, heeft in het Louvre de tentoonstelling „Tien eeuwen Franse juwelen" geopend. De collectie van het museum zelf is aangevuld met kostbare sieraden uit buitenlandse en Franse ver zamelingen. In totaal zijn een 300 juwelen waaronder koningskornen, scepters en de beroemde „Hope"-diamant tentoongesteld. De Hope-diamant, met een gewicht van 65.125 karaat, werd in 1792 door een Franse koopman Tavenier uit India naar Frankrijk gebracht. Sindsdien heeft de diamant de naam gekregen ongeluk te brengen aan de eigenaar ervan. Tave nier, die de diamant aan Lodewijk XIV verkocht, stierf in grote armoede aan een mysterieuze ziekte. De laatste eigenaar van koninklijke bloede was koningin Marie Antoinette, echtgenote van Lode wijk XVI, die tijdens de Franse revolutie haar leven op het schavot eindigde. De Hope-diamant verdween daarna om later weer op te duiken in de V.S.. waar het juweel tenslotte terecht kwam in het Smithsonian Institute te Washington, een museum waar o.a. het vliegtuig waarmee Lindbergh de oceaan over vloog, ten toon wordt gesteld. In het Louvre kan men verder de ju welen bezichtigen van madame de Pom padour Du Barry, de scepter van Karei V, en een kristallen kroon met een gou den engel, 40 robijnen en 34 parels, die door de kathedraal van Reims ter be schikking zijn gesteld. gehele autobranche op, omdat zij reeds midden in een ernstige afzetcrisis zit. En verder zullen de staatsbedrijven et moeten geloven: de spoorwegen, het staats-oliebedrijf e.d. Men wil ze niet al leen tot een aanmerkelijke kostenver laging dwingen, maar de bedrijven over laten aan vaklieden uit het vrije bedrijf, die de vrije hand moeten krijgen in het reorganiseren van de bedrijven, het af danken van het veel te grote personeel en het uitroeien van de corruptie. De daartoe uitgezochte deskundigen aan vaarden hun taak echter alleen dan, wan neer in het geval van personele, poli tieke en sociale moeilijkheden de rege ring en de grote baas op de achtergrond: het leger, de nodige rugdekking zullen geven. Deze serie maatregelen, met al hun voor en tegen, geeft wel enig uitzicht op verbetering van de toestand. Minister Pinedo is een bekwaam vakman op eco nomisch en financieel terrein, een ener giek iemand, die in kritieke situaties durft optreden, in plaats van zich wet halfheden op te houden. Maar natuur lijk is hij om al deze spaarmaatregelen verschrikkelijk impopulair. De arbeidersorganisaties en speciaal de peronistische vakverenigingen gebruiken hem als het mikpunt van hun kritiek. Of Pinedo zal slagen, zal echter niet in de eerste plaats van de houding dezer vakverenigingen afhangen, maar van de vraag of de ministers van binnenlandse zaken (politie) en arbeid de moed en de kracht zullen opbrengen om hun collega Pinedo te steunen en of ook het leger zich in dit impopulaire spaarprogram zonder voorbehoud achter hem zal stel len. De eisen tot loonsverhoging der vak verenigingen zijn in het aangezicht van de enorm gestegen levensduurte niet on gemotiveerd. Als het Pinedo gelukt die ook binnen redelijke grenzen te houden, dan is er een gerede kans dat hij het rukken zal. En dat zou dan misschien ook een betere politieke stabiliteit w Argentinië kunnen brengen. Dit boekje kondigt zich aan als ..een gewetensonderzoek ten behoeve van de hedendaagse christen". De schrijvers stellen zich ten doel mensen van ver schillende milieus op liefdevolle manier te helpen, zich bewust te worden van alles wat hun geestelijk-zedelijke ont wikkeling verhindert of vertraagt. Nj®1 alleen zonden worden te berde gebracht» ook gedragsfouten en tekortkomingen die geen eigenlijke zonden zijn, maar die toch alle aandacht verdienen, om tot een vruchtdragender werkzaamheid te komen. Het is een zeer uitgebreide biechtspiegel geworden over allerlei fa* cetten van het leven. Geen enkele leer tijd, geen beroep is overgeslagen. De „tiener", de spaarder, de verbruiker, de bankier, de stedebouwkundige, <je koloniale ambtenaar, de filmreporter, de voorvechter, enz. enz. Alles en iedereen komt aan bod. Ruw geschat bevat de biechtspiegel een paar duizend lijnen, veelal in negatieve vorm gesteld, waaruit men in ruime mate zijn keus kan doen, om zijn gedrag te bepalen- Eer te veel dan te weinig, zou mei menen, maar de schrijvers Th. Suavet en L. J. Lebret streven met de hulp van welwillende gebruikers zelfs nog naar uitbreiding van het arsenaal. Het boekje, uitgegeven bij Lannoo, is uit het Frans vertaald, en de schrijvers verzekeren ons, dat de samenstelling er van geschied is op verzoek van velen, maar wij betwijfelen of het voor de doorsnee Nederlandse christen zin heel hem met een dergelijke opeenstapeling van vragen aan boord te komen. Biecn - spiegels, zo dunkt me, liggen ons niet eig- J.xi. V LUISA TREVES fauteuil. Zij stelling tot veel me omdat dit goed staa verraadt hoogstens de oppervlakte van Tenslotte is zij Ensemble en sedert gewaardeerde Ned destijds wel zelf terl ze is ook moeder v.; 2i/4 jaar), en zij st regisseur Karl Gutt optreedt in veel want feitelijk is zij stelijk toneelwerk door het toenmalige haar stuk „De ring „TTelaas.". de schrijfster -tJ- alles wel wat ten ond een enigszins gefrustreerd gelukkig schenkt mijn and veel voldoening", zegt zij.] Wanneer ze zich even 4 omdat de telefoon in de ga ben we gelegenheid het j ons te laten inwerken. De en met een bescheiden i ingericht. De muren zijn ld nergens foto's, schilderijei tijnen, maar toch doet dit j| breuk aan de huiselijkheif soonlijk accent. Achter twl de schuifdeuren ontwaren v wereld, die beheerst wore zwaar schrijfbureau met F manuscripten, alsmede een kenkast met kleurige rugge als een soort symbool van arbeid van het echtpaar ton vervaardigde maquette neeldecor staat. „Het is alles in mijn leven waardig gegaan", vertelt z< destijds schreef ik na de Ai log voor een blad een ser waarbij ik ook het was jaar van '49 in Israël had ik mijn stuk De ring in Engelse vertaling ook na ?prriwrt-itlX1 Het Amsterdams Conc< kest is donderdag om kWar met een speciaal toestel van zijn tournee door Jap hol teruggekeerd, zoals hebben gemeld. Hoeveel nieuwe lauwere op deze nieuwe buitenlan geoogst heeft, onderstree aankomst de op een bandrc gelegde stemmen van de criticus Turcuitt en van dc se ambassadeur in Japan, A. J. de Voogd, alsmede wethouder A. de Roos van die de reis van byna vie heel heeft meegemaakt. In totaal heeft het orkest zeven steden vijftien concert waarbij het gemiddelde per toehoorders had. Dit enthou: de verwachtingen van de r troffen, omdat de toegangs middeld 20,—) hoog lage De dirigenten Bernard Ha gen Jochum waren opgetog Japanse publiek, ,,voor wie veel minder een sociaal e\ dan voor het Westerse pi hele orkest was door de langstelling die het overall- geïnspireerd, zodat er bijnj Jpng. ..Ik schaam me niet dat velen van ons de tran! wangen hebben gerold, zó m En wat de Japanners aar zegt hier altijd dat die g( kennen, maar zelden heb il op iemands gezicht zó zich u s^aa* nu wel vast, Hildebrandtmonument in de Hofhout op 1 juni officie onthuld. Onder toezicht vai werper, de 80-jarige bee Prof. J. Bronner, is de ho van het Hildebrandtmonume voetstuk gezet. Het bijna 5J'?re beeld van Nicola? [Hildebrandt), de schrijver CaJ[nera Obscura, is levensg gehakt in Franse kalksteen, staat met het front naar de van Franse kalksteen ver' Jonteinbak, op de rand waai Hudebrandtfiguren zullen w» Plaatst. Kot monument waarmee I schrijver Beets wil eren/ hee: lange voorgeschiedenis. Reed werd het plan opgevat een H monument op te richten óp' eer plaats. Uit de inzendingen vooi vraag werd het ontwerp va 32-jarige beeldhouwer Jan B kroond en de kunstenaar kre dracht zijn ontwerp uit te voer is de plaatsing en onthullinj monument door allerlei facto steld.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1962 | | pagina 6