Betsie v. d. Velde (20) houdt
van sprookjes schrijven
Acrobatiek
boven de
hoog
aarde
Herman en de poppenkast
Deze maand politieke crisis in
Griekenland
PIKEUR
Sinjorenstad
altijd eender
Kodak
drank voor dorstige drinken
Nieuw stuk van Roosendaal se
wellicht eind mei in première
noem één zanaan
z\ j2ijn naam
Unicum bij
Unilever
15
Fantasie en liefde
voor toneel
Tweede stuk
Opnieuw gestalte
Ritmeester
Naar Cannes
Verontrusting Academie-prijzen
sempra Pl2su«cerf.
a
n
Kodachrome II
Ex-gemeen te on tv anger
veroordeeld
Communistische
agitatie
.ALLE TEXTIEL
MET DIT
GEEL-BLAUWE
ETIKET
IS KLEUR-ECHT
Complot in Nicaragua
limonadegazeuse
15
DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 4 MEI 1962
Het aantal auteurs, dat zich in het verleden heeft beziggehouden
met het bedenken en schrijven van sprookjes, is dermate groot, dat
men voorlopig niet hoeft te vrezen, dat men zonder stof voor een
aantrekkelijke kinderoperette of toneelstukje komt te zitten.
Iedereen kent de onsterfelijke sprookjesverzamelingen, waarvan
de waarde zo groot is, dat ze tot gemeenschappelijk bezit van alle
tijden en volkeren genoemd mogen worden. Men hoeft dan ook beslist
geen bolleboos te zijn om zonder dralen de voornaamste figuren op
te noemen, uit wier rijke fantasie de sprookjes die een uitzicht
geven op het mysterieuze kinderland ontsproten zijn.
Dit is Betsie v. d. Velde, de nog zo
jonge en veelbelovende sprookjes
mchnjjster.
(Advertentie!
Het schrijven van sprookjes is echter
geen alledaagse bezigheid voor jonge
mensen. Zeker niet voor een twintig
jarige. ïn Roosendaal woont aan de Mon
seigneur Hopmansstraat Betsie van de
Velde, die het op haar jonge leeftijd
reeds heeft gepresteerd naast een kinder
operette ook een toneelstuk te schrijven.
Beide stukken getuigen van haar liefde
voor het toneel en van haar fantasie.
Op 18-jarige leeftijd zag Betsie haar
eerste „werkstuk" al in première gaan.
Het was de kinderoperette „Prinses Es-
meralde". In dit sprookjesstuk over een
ondeugend prinsesje, dat een avontuur
lijke tocht onderneemt, bracht Betsie
naast de klassieke figuren als een sprook
jesfee, een kabouterkoning en elfjes ook
dierenfiguurtjes op dé planken. Veel
aandacht besteedde ze in dit sprookje
aan de dansjes, zodat men in plaats
van een kinderoperette beter kon spre
ken van een balletsprookje.
Onlangs kwam het tweede stuk ge
reed. Het kreeg de naam „Mireille".
Het verhaal gaat over een elfje, dat de
veilige beschutting van de paleismuren
niet meer nodig meent te hebben en dat
in de omgeving een kijkje gaat nemen.
Zij valt hoe treurig het ook moge
klinken in handen van een tover-
dwerg. De kabouterkoning die een
bezoek brengt aan het kasteel ver
neemt het drama en treft onmiddellijk
maatregelen door kabouters op verken
ning uit te sturen. Uiteraard is hun
tocht niet tevergeefs cn zo gebeurt het
dan ook. dat het elfje onder veilige
hoede naar de sterke vesting wordt ge
bracht. Het stuk kent een feestelijk slot,
want de viering van de terugkomst vindt
tegelijkertijd plaats met de verjaardag
van de kabouterkoning.
Het toneelstukje, dat is ingedeeld in 4
bedrijven, heeft Betsie v. d. Velde spe
ciaal bestemd voor kinderen, die het
bij gelegenheid van een ouderavond wil
len opvoeren.
Omdat het stuk voor het eerst zal
worden opgevoerd door een volksdans
groep van de Algemene Maatschappij
voor Jongeren komen er de nodige dans
jes in voor. Naar het zich laat aanzien
zal „Mireille" eind mei in première
gaan. Voor de muzikale omlijsting van
het programma heeft pianist Frank van
Eykern de verantwoording. De ballet
school Mastbooms heeft eveneens Inte
resse in „Mireille".
De kinderoperette „Prinses Esmeral-
de" krijgt binnenkort opnieuw gestalte,
Momenteel zijn ongeveer 40 kinderen van
om en nabij de tien jaar in het wijkhuis
aan de Bredascheweg enthousiast aan
het oefenen voor de uitvoering, die in
juli in het Gildenhuis gaat plaatsvinden
Mevrouw Mastbooms zal opnieuw de bal
letten instuderen.
Betsie zit nog vol plannen. Men zal
in de toekomst dan ook nog wel wat
van deze Roosendaalse kunnen verwach
ten. Graag wil ze zich wat meer op
kinderoperettes gaan specialiseren. Haar
muzikaal begaafde familieleden zullen
haar daarbij ongetwijfeld tot steun zijn.
(Advertentie)
Reclame-directeur Zypodus in
[Los Angeles heeft het zélf gezegd
„Eenvoudige luchtreclame en
[vliegtuigen die ergens tegen een
strakblauwe lucht een slagzin pro
jecteren, doen het niet meer.
[De mensen op straat in de grote
steden kijken niet meer omhoog.
[Wij hebben zelfs een object mei
:eclame-raketten en brandweer
korpsen met reclame-effecten, die
■anuit vilegtuigen opereren en da-
jelijks boven de steden te zien zul
len zijn. Maar daarvoor hebben wij
op het ogenblik nog geen vergun-
ling...."
Sensatie
Mr. Zypodus vindt het maar jammer
en onbegrijpelijk dat de Amerikaanse
autoriteiten voor deze humbug en recla
me-waanzin geen vergunning geven. On
dertussen gaat hij door en „vergenoegt"
zich voor het ogenblik met een stel acro
baten uit vliegtuigen los te laten, die
op 800 meter boven moeder aarde aan
transparanten hangen en de dolzinnigste
kuren uithalen.
Vroeger was het allemaal nogal on
schuldig. Reclame-vliegtuigen schreven
eenvoudige slagzinnen en de mensen
staarden naar boven, soms wat moeizaam
1 de letters ontcijferend.
Maar daarmee heeft men in de V.S.,
o.a. in Los Angeles, reeds lang afge
daan. Eerst ziet men een vliegtuig met
de bekende reclamezinnen, o.m. voor een
chocolademcrk, maar nauwelijks is dit
toestel verdwenen of er komt een ander
vliegtuig met een transparant met de
naam van een concurrerende firma en...
aan het uiteinde een luchtacrobaat, die
zijn nieuwste stunt laat zien. Van tijd
tot tijri laat hij opgevouwen transparan
ten naar beneden vallen, die zich tijdens
oe val ontplooien en natuurlijk weer
de naam van de firma dragen.
Dan ineens Iaat de man zichzelf val-
Jl'.'V bouwen gillen en bedekken het
Sluisf '"P* handen... Mannen wenden
nc blik af. Maar... even later blijkt, dat
acrobaat aan een parachute rustig
SnHiat 1 zakf- Opgelucht gaat het
Th i ver('er' het wereldberoemde
chocoladewerk heeft ztfn reclame gehad.
Reclame met mensen
Do reclame met mensen vormt een
c ,uf hoofdstuk in de geschiedenis van
v .j1- amewez°n. Deze hemelbestormers
ercuenen met hun gewaagde toeren ge
middeld 10.000 dollar per maand. In
aal zlJn er thans 17; acht van hen
werken z o n d e r parachutes op grote
noogte. Zij worden weer in het vlieg-
in1 b-i°PR^nomen nacJat zij met rookpistolen
o Kleurige letters de naam van de firma
.aan de hemel' hebben geschreven.
va^r?dy Widewarth, 25 jaar was één
?n hen. Hij wilde een vrouw trouwen,
oio hem evenwel één voorwaarde had
gesteld: rijkdom. Freddy werd zo'n
nemel bestormer en hij stortte bij San
rancisco neer, tijdens het werken op
odu meter hoogte.
Do directeur van de fabriek voor fijne
lingerie, die Freddy in dienst genomen
had, was helemaal niet onder de indruk
van dit ongeval.
Zijn commentaar: „Wat wilt u eigen
lijk? De man werd goed betaald.
Daarvoor deed hij gevaarlijk werk.
Kan ik het helpen, dat hij plotseling
hoogte verloor en het transparant
uit zijn vingers liet glijden?"
-Op hoeveel schat u dan eigenlijk
een mensenleven?", zo vroeg men
aan deze directeur. „Zoveel als iemand
er zélf voor over heeft," antwoordde
hij koeltjes.
Men moet aan dit werk niet beginnen
zonder tenminste drie jaar als acrobaat
gewerkt te hebben, aldus het officiële
standpunt en dan moet men nog een
doktersattest overleggen, dat men ge-
jzond is.
Eddy Hilperts en Roger Simson, die
evenals de omgekomen Freddy, niet aan
deze voorwaarden voldeden en het zon
der meer probeerden, zijn er nog goed
afgekomen. Maar deze twee knapen zit
de schrik voor goed in de benen. Doods
bleek en nat van inspiratie kwamen zij
na hun eerste stuntoptreden naar bene
den „Dat nooit meer," was hun com
mentaar.
Onlangs kon men een vliegtuig met
een vijftig meter lang transparant boven
Los Angeles zien; aan ieder uiteinde van
deze transparant bungelden twee men
sen, die allerlei acrobatische toeren uit
haalden. De mensen op straat hielden
even hun adem in... Zij spelen met hun
leven, zeiden ze. En dat alles voor een
merk tandpasta...
Nu ook in dozen
van 10 stuks 1.25
licht en geurig
in't heldergele doosje
Cidney Lumet is
de regisseur
van de film
„Long day's jour
ney into night",
die als officiële
Amerikaanse in
zending naar het
internationale
- v festival te Can-
•sssa&sss». n-s». neg zaj worden
gezonden, dat van 7 t.m. 23 mei wordt
gehouden. Het werk is gebaseerd op
het gelijknamige toneelstuk van Eugen
O'Neill. De film is aangewezen door
een commissie van acht personen, die
bestond uit filmacteurs, scenario
schrijvers, regisseurs en producenten,
welke commissie was benoemd door
de Amerikaanse Voorlichtingsdienst.
Tot nu toe werden de Amerikaanse
inzendingen naar buitenlandse film- p.e bond van theaterpersoneel te Los
festivals aangewezen door de export- U
organisatie van de Amerikaanse film
industrie, de Motion Picture Associa
tion of America. De MPEA heeft de
De Nederlandse topcineast Herman van der Horst en zijn
echtgenote tonen op deze foto veel belangstelling voor de
poppenkast van de heer D. Kersbergen op de Dam te Amster
dam. Herman van der Horst heeft opnamen van de poppenkast
gemaakt om die te gebruiken in de nieuwe film over 's lands
hoofdstad, waaraan hij momenteel werkt. Het echtpaar van
der Horst staat links vooraan bij de poppenkast. Wanneer de
film uitgebracht zal worden is nog niet bekend. En aangezien
Herman van der Horst een zeer consciëntieus filmer is, die
geen meter filmstrip uit handen geeft voor ze af is, zal het nog
wel geruime tijd duren voor het zover is.
bemoeienissen met de inzendingen
echter gestaakt nu de reglementen
van verschillende festivals aanzienlijk
verscherpt zijn. De onafhankelijkheid
van de nieuwe selectiecommissie blijkt
uit het feit, dat dit de eerste keer
is, dat de Verenigde Staten officieel
op festivals worden vertegenwoordigd
door een film, die niet door één van
de grote Amerikaanse filmmaatschap
pijen wordt uitgebracht.
De hoofdrollen in de film van Lumet
zijn in handen gegeven van Katherine
Hepburn en sir Ralph Richardson.
De Duitse bondsrepubliek heeft intus
sen de film „Das Brot der frühen
Jahre" naar Cannes gestuurd.
Angeles heeft zUn goedkeuring ge
hecht aan een voorstel de leden een
toeslag op hun normale contributie
te laten betalen t.b.v. een speciaal
fonds om de produktie van films in
het buitenland tegen te gaan. Het
bedrag, dat door de leden betaald
zal moeten worden ligt tussen de
15.000 en 20.000 dollar. Een woord
voerder van de bond heeft verklaard,
dat men was verontrust over liet aan
tal Amerikaanse films, dat in bet bui
tenland werd gemaakt. Reeds vier bon
den hebben besloten geld beschikbaar
te stellen voor het fonds.
(Advertentie)
Uw plafond in één keer
■tfaqe/wit!
'n product van VEVEO - Schiedam
9 |"Ne Franse filmacademie heeft de prij-
zen bekendgemaakt, die zijn toege
kend aan films, die in de periode van
maart 1961 tot maart 1962 zijn uitge
bracht. De internationale prijs van
de academie viel ten deel aan „Viri-
diana" van Luis Bunuel. De nationale
prijs ging naar „Jules et Jim" van
Frangois Truffaut. De prijzen voor de
beste hoofdrollen in een buitenlandse
film gingen naar Lena Winnicka voor
haar optreden in de Poolse film „Moe
der Johanna van de Engelen" en naar
Albert Finney voor zijn rol in „Zater
dagavond en zondagmorgen". Jeanne
Moreau kreeg de prijs voor de beste
vrouwelijke hoofdrol in een Franse
film (Jules et Jim), Alain Delon
kreeg de onderscheiding voor zijn
prestatie in „Quelle joie de vivre" van
Kené Clement.
Een unicum bij Unilever n.v.: voor de
eerste keer in de 33 jaar van het con
cern hebben in de jaarvergadering in
Rotterdam enkele aandeelhouders tegen
de jaarstukken gestemd.
Het waren 19 houders van New York
shares (nominaal 20 gulden, op naam)
met gezamenlijk 2.966 stemmen, c.q. een
nominaal bezit van 59.320 gulden. Hun
standpunt werd tot uiting gebracht via
de Nederlandse gemachtigde, die ken
nelijk een beetje verlegen was met de
opdracht temeer omdat hij naast de
elkaar gelegen plaatsen in Amerika,
stemmen van 3528 Amerikaanse aandeel
houders moest uitbrengen. Hij vertegen
woordigde in totaal een nominaal bedrag
van 68.4 miljoen gulden.
Overigens zijn de jaarstukken goed
gekeurd met 22.284.328 tegen 2.966 stem
men.
De aanleiding tot het tegenstemmen is
niet bekend. De aandeelhouders, die de
biljetten kregen toegezonden, behoefden
op de formulieren hun stem namelijk
niet toe te lichten. Vast staat dat er geen
georganiseerde oppositie is. De tegen
stemmers kwamen namelijk uit ver van
elkaar geelgen plaatsen in Amerika.
(Advertentie)
Nieuw!
Kleurenfilm
Vh maal gevoeliger
scherpere beelden
nóg betere kleuren
Door de kortere belichtings.
tijden kunt u nu zelfs snel.
bewegende motieven kleurrijk
„vangen", terwijl ook minder
gunstig licht nog grandioze
resultaten geeft. Vraag uwfoto-
handelaar!
KLEURENFILMS.
voor mensen van nu!
voor mensen als ul
De 35-jarige ex-gemeenteontvanger van
Diemen W.K.O., die tussen 1956 en 1960
o.m. een bedrag van ruim 2500 ten
nadele van de gemeente heeft verduis
terd, is door de rechtbank in Amster
dam conform de eis veroordeeld tot een
j gevangenisstraf van tien maanden, waar-
j van drie maanden voorwaardelijk met
i een proeftijd van drie jaar en aftrek
van voorarrest.
Door een groot aantal betaalde posten
als „nog te ontvangen" te boeken had
de man kans gezien om ruim ƒ2500 van
de gemeente in eigen zak te steken.
Bovendien verduisterde hij als penning
meester van de Partij van de Arbeid in
Diemen een bedrag van ƒ250 en als pen
ningmeester van de ambtenaren sport
vereniging een bedrag van bijna 300.
(Eigen buitenlandse dienst)
„Well, well", zei een Amerikaanse toerist, die overhaast zijn
glaasje portekalada op een terrasje van het café Zonars aan de brede
Panepistimiou in de steek moest laten om naar binnen te vluchten.
Deskundig afgetuigd door de militaire politie rende een ordeloze troep
schreeuwende en brullende jongelieden naar alle richtingen uiteen
en dreigde het terrasje met alles wat erop zat of stond onder de voet
te lopen. Of dat „well, well" nu betrof de mening van de Ameri
kaan, dat dit hem als een soort toeristische verrassing werd geboden,
dan wel zijn verwondering erover, dat zoiets nu ook al in het schone
Athinai voorviel, ofwel zijn voldoening dat deze volksoploop ergens
in Oost-Europa nu eens niet tegen de Verenigde Staten gericht was
dat hebben we niet kunnen achterhalen.
universiteit, maar op de achtergrond
staan veel verder reikende kwesties.
Dit verraden de spandoeken, welke de
studenten tijdens hun demonstraties ont
rollen. Het zijn beschuldigingen tegen
de regering, zoals men die in de oppo
sitiebladen lezen kan. Toen de omvang
der demonstraties en de deelneming van
allerlei merkwaardige politieke groepen
alarmerend begonnen te werken, besloot
de overheid de demonstraties kortweg
te verbieden. Dit lukte aan de Atheense
politie zomaar niet. Uit Piraeus moesten
versterkingen der veiligheidstroepen
worden aangevoerd, er ontstonden re
gelrechte straatgevechten en er waren
gewonden aan beide zijden. Wat de op
positie de regering voor de voeten gooit,
komt hierop neer. dat het bij de laatste
verkiezingen in oktober in enige stem
bureaus in de provincie tot fraudes ge
komen zou zijn.
Enige duizenden stemmen, die echter
het eindresultaat ten gunste van de re-
ge ring-Kara man lis in geen geval zouden
hebben kunnen beïnvloeden, zouden voor
de oppositie verloren gegaan zijn. De
oppositie in dit geval de in het Cen-
Maar wel, dat de voortdurende on
rust, welke thans in Griekenland en
speciaal in Athene heerst en die in
voortdurend straattumult uitbarst, nu
niet zo bijzonder gunstig valt bij de aan
loop van het nieuwe toeristische seizoen.
Want daarvoor, zo zei ons later mis
ter Granger uit Detroit, ben ik niet naar
Griekenland gekomen, om ook hier weer
midden in politiek gebral terecht te ko
men!
Studenten
Het zyn vooral de Atheense universi
teitsstudenten, die in de laatste tyd al
demonstrerende de straat op gaan en
die nu al menige botsing met de politie
achter de rug hebben. Hun demonstra
ties zyn allereerst gericht tegen een
nieuwe regeling van het studieplan der
trum verenigde burgerlijke partijen
verklaart daarom het parlement en de
regering voor onwettelijk.
Zij eist de opname in de regering van
haar belangrijkste personen: de 73-
jarige Papandreu, de 65-jarige Venizelos
en anderen. Ondanks langdurige onder
handelingen kwam daar niets van De
oppositie beweert nu dat Griekenland
niet democratisch, maar dictbraal ge
regeerd wordt, dat Griekenland dus:
niet democratisch, maar dictatoraal ge-
den van de regering en het uitschrijven
van nieuwe verkiezingen.
Men kan nu begrijpen, dat de leidende
figuren uit deze regering zeer onder de
indruk van deze toestand zijn. Sinds de
nieuwe verkiezingen is er alleen maar
gepolitiekt en is er bijna geen construc
tieve arbeid verricht kunnen worden.
En dit is weer koren op de molen van
de oppositiepers, die niets nalaat om
het volk op te ruien. De regering staat
dan ook voor de vraag gesteld, of zij
energiek zal ingrijpen om zich 't odium
op de hals te halen echt een dictatuur te
zijn. En dat is bijzonder gevaarlijk on
der de Grieken, die erg op individualis
me zijn gesteld. Een andere oplossing
is, dat zij de dingen maar hun vrije loop
laat en zich op de redelijkheid en het
inzicht van het volk verlaat. Maar in
dat geval lijkt het erop, dat zij zich
zwak en onzeker voelt en een ernstige
strijd niet aandurft.
Nu liggen de verhoudingen evenwel
zo, dat de oppositie van het Centrum
die met de EDA, de crypto-communis-
tische organisatie niets te doen wil heb
ben en die maar over weinig zetels in
het parlement beschikt, alleen ook niet
veel bereikt.
De EDA is goed georganiseerd en
haar aanhangers waren niet te lui
zich onder de demonstrerende stu
denten te mengen, waardoor de de
monstraties reeds direct een links-
extremistisch karakter kregen. Het
zijn dan ook deze elementen, welke
aan de oppositie een extremistische
betekenis geven. De leiding van het
Centrum durft het dan ook eenvou
dig niet aan tot verdere maatrege
len over te gaan, omdat de actie
hun wel eens uit de hand zou kun
nen lopen.
De gevaarlijke maand mei
Deze maand zal waarschijnlijk nog
menige moeilijkheid brengen. In rege
ringskringen is men zeer bezorgd, om
dat men vreest dat de oppositie wel
eens van de gelegenheid van het prin
selijk huwelijk dat enorm veel
nieuwsgierigen naar Athene zal lokken
en van de bijeenkomst van de Navo
gebruik zal maken. Bijzonder onaange
naam zou het zijn, wanneer juist de
officiële vertegenwoordigers en waar
nemers van de Westeuropese landen de
indruk zouden krijgen, dat de politieke
toestand in Griekenland maar zeer la
biel is.
Maar de leiders van het Centrum be
grijpen, dat zij juist nu de kans hebben,
om de opname van enige vertegenwoor
digers in de regering af te dwingen.
Papandreu, waarvan men zegt, dat hij
nog eenmaal per se minister wil wor
den, heeft nu met zijn 74 jaren wel zijn
laatste kans. Aan zijn zijde staat Veni
zelos, die er schijnbaar naar haakt,
weer een grote politieke rol te gaan spe
len. De oppositie zweeft schijnbaar het
voorbeeld voor ogen van de oppositie
tegen Menderes in Turkije, die op 27
mei 1960 door een door de oppositie
ontketende opstand verjaagd werd. Heb
ben de laatste gewelddadige botsingen
met de studenten de automatiek in gang
gezet, die hiertoe leidt? We gullen het
spoedig weten.
(Advertentie)
De politie te Managua heeft een aan-,
tal mensen gearresteerd, en een grote
hoeveelheid wapens en munitie in beslag
genomen, nadat zij een uitgebreide sa
menzwering tegen het huidige bewind
van Nicaragua had ontdekt. De samen-
menzweerders hadden het in het bijzon
der voorzien op het leven van de opper
bevelhebber van de Nicaraguaanse strijd
krachten, generaal Anastasio Somoza.
die zich thans te Washington bevindt.
(Advertentie)
k
Vermoedelijk heeft een
verre voorvader van mis
een taveerne geëxploi-
teerd te Antwerpen. Ik
§2 wil althans altijd terug
naar die stad. Als kind
al voelde ik het stuur
van mijn fiets telkens
weer die richting in wil
len. Als het niet aan een
verre voorvader ligt, is
t" misschien gewoon mijn
eerste voorvader de
/schuld van dit verlangen.
Mijn eigen vader nam
ons er steeds mee naar
toe. Op de terugweg be
gon hij dan in de auto
a het avond-rozenhoedje te
If bidden. Mijn vader was
een man die graag op
voorhand werkte. Hij
n zette soms in september
t de kerststal al gereed.
M. Ik verdenk hem er van,
T dat hij ook graag onze
pyjama's had meegeno-
/men naar Antwerpen op
dat we ons op de terug
reis al konden kleden
voor de nacht. Maar het
is er nooit van gekomen-
Er verandert niets in het
leven; nu neem ik mijn
eigen kinderen mee naar
Antwerpen.
Het parkeren is een beetje moeilijker
geworden en mijn bid-neigingen zijn
niet zó sterk, maar overigens is er
weinig verschil. Wij werken hetzelfde
programma af. Nog altijd klimmen wij
moeizaam de heuvel naar de haven
promenade op, kijkend naar de vlag
gen en de mannen van de Flandria
die nog altijd pleziertochtjes onder
nemen waaraan wij niet meedoen.
Nog altijd gaan wij dan een beetje
op de witte banken in de zon zitten.
Wij hebben het gisteren weer gedaan.
Er zijn enkele nieuwe ontdekkingen.
De eerste is, dat men vijf franken kan
stoppen in een ingenieus apparaat op
de promenade. Wie vervolgens op een
knop drukt, hoort een vent uitleg ge
ven omtrent het havenbedrijf. De
tweede is. dat nu zo langzamerhand
de héle afrastering van de promenade
is volgeschreven met populaire liefdes
lyriek. welke uit alle delen van de
wereld stamt. Er staan tekeningen bii
en namen, data en harten, doorboord
met pijlen, want het liefdesverdriet is
groot in zo'n havenstad.
De haven lag helemaal vol met
schepen. Zij vulden mijn hart met de
vrees, dat er ook voor de scheepvaart
parkeerproblemen dreigen te ontstaan.
Mannen met blauwe zakken op hun
hoofd waren bezig Oceaanstomers leeg
te ruimen. De boten zaten vol paarde-
vlees. jam en bananen. Deze werden
met ingenieuze kranen eruit gehaald
en op de havenkant gegooid. Wij be
leefden de verrukking, dat. de grootste
boot „Cap San Nicolas" heette. Het
is onmogelijk, een boot-naam te ver
zinnen die beter van pas komt als
gij met twee kleine jongetjes langs
zo'n haven wandelt. Wij hebben het
er op gehouden, dat „Cap" het Spaanse
woord voor boot is. De rest was toen
duidelijk genoeg. Helaas was er geen
waardig ventje met een baard aan
boord, maar twee negermatrozen ver
goedden veel. Zij waren weliswaar
niet in feest-uniform, maar dat kun
je in mei ook niet verlangen. De San-
Nicolas-boot lag vol jutezakken die
hun inhoud niet lieten zien. Ik ben
tenslotte zélf gaan geloven, dat ze
speelgoed en enorme hoeveelheden
suikergoed bevatten. Met verholen
blikken naar dit geheimzinnige schip
zijn wij de promenade weer afgewan
deld. Wij hebben vervolgens het mo
nument bezichtigd op de markt, dat
een reus vertoont, die met een hand
werpt. Mijn jongste zoon zei, dat de
dolfijnen tuften. In de dierentuin die
wij vervolgens volgens het oude pro
gramma betraden waren geen tuffende
dolfijnen. Wel apen. Deze spuwden
niet, maar deden wel andere gelijk
soortige zaken die mijn kinderen tot
enorme hilariteit brachten. Men onder-
scheide in de Antwerpse dierentuin
wel het oude en het nieuwe apen-
paviljoen. Het oude bevat kleinere
soorten. Onder meer zijn er twee
zilverwitte aapjes. Wanneer men mij
tot gisteren op een quiz had gevraagd,
of er zilverioitte apen bestaan, had
ik onmiddellijk „nee" geroepen. Maar
ze zijn er. Het nieuwe apenpaviljoen
ligt half onder de grond. Er zitten
grote zwarte kolossen die bijzonder
sterk op negers lijken. Ze bevinden
zich achter glas en vervullen mij chro
nisch met de angst, dat er vandaag
of morgen zo'n chimpansee door de
ruit springt. Met verbijstering en een
zacht gevoel van begrip voor Darwin
heb ik een kivartier staan kijken, hoe
twee apen aan het dansen waren. Zij
deden dit met de. armen om elkaar
heen geslagen en leken sprekend op
mensen. Alleen de muzikale begelei
ding ontbrak. Bij de leeuwen moest
ik conventioneel aan Ril.ke denken;
„Sein Bliek ist vom Vorübergeh'n der
Stabe so miid geworden dass er nichts
mehr halt". En dat, dacht ik, gold
dan nog een panter. Bij de apen aan
Tucholsky; „wat gek, dat al die men
sen achter tralies zitten". Enorme
beren sperden de rode bek open om
een stukje oud brood te krijgen. Het
is toch vernederend. Kamelen en bi
sons verloren hun winterkleding. Iets
te vroeg naar ik meen, want ik ben
met de mijne nog blij in onze lieve
mei. Wij hebben genoten van de
vissen die sluierdansen uitvoerden en
van de schildpadden die al een jaar
bezig zijn om van de ene kant van
hun hok naar de andere te fcoroen.
Een mooi park. deze dierentuin. Dui
zend kinderen komen kijken naar de
aapjes, de vissen en de pinguïns. De
giraffen lopen als slanke meisjes door
hun hok. Olifanten utapperen het zand
uit hun oren. De kinderen krijgen zin
in een versnapering. Ik wil graag
een ijsje, zegt mijn zoontje. In de
verte brult een leeuw. Ook hij wil
een versnapering. Wat zou ik graag
een méns lusten, betekent die brul.
YORICK
