i Jan de Visser „vliegende"
I (verslaggever van de NCRV
Presenteer Philip Morris
Zwart
p Wit
ERPEN
I
Gesprek tussen leek en
de theoloog is thans
meer dan ooit nodig
Vier dode
Niet huilen, j
Marietje! j
\BRIEKEN
jaar
Gereedschap-
makers
Haarden
monteurs
week
luister naar
Terugblik
I
1
I
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 14 APRIL 1962
\r en ouder
d. Stempelmakerij:
Ifd. Kachelmakerij:
OESLIST/
LAATST
.1
Weinig veranderd
ONDERWIJZERSEXAMEN
R1SA - HILVERSUM
Belgisch koningspaar in Luik
Congres concilie-themata
De raadselachtige
wereld van de droom
8.30
2o(^ezecjd
Slem-feuilleton
BOEKENPLANK
De laatste gevangene
Maria, Christus' moeder
BEURS VAN AMSTERDAM
Internationals
licht verdeeld
VM MIERLO EN ZOON N.V.
BELEGGINGSADVIEZEN
tanderen) voor oplei-
Vlaanderen)
feidingsatelier te Ter-
L.LERS,
JDEND PERSONEEL
itig werk
;r of
ng
leding bij
mgdspaargeld,
en winstuitkering
xsoneel-obligaties,
eek
v. Assche, v.h. Koene,
ap", Hoogstraat 3, 's-
eur", Eenhoornplant-
bosendaal, afd. Perso-
fanmelden van nieuw
singel 17, ingang naast
lelingen geplaatst te
fcholing en opleidings-
pwezen, behoeven zich
TRO
2-4-6-8-10
(Van onze radio- en tv-redacteur)
Toen het, later officieel tegengesproken bericht van de Indonesiërs,
dat ze drie landingen hadden uitgevoerd op de kusten van Nieuw-
Guinea werd bekend gemaakt, bezochten wij de bekende radiorepor-
tcr van de NCRV, de heer Jan de Visser, die in februari j.l. terug
keerde van een bezoek aan dit verre gebiedsdeel.
een van de militairen het toch te gor
tig maakte dan kreeg hij veertien dagen
streng in een oude houten keet.
's Nachts kropen zijn kameraden dan
naar het bouwsel, tilden er voorzichtig
De radioluisteraars zullen zich wel her
inneren, dat Jan de Visser zich tij-
I dons zijn bezoek aan Nieuw-Guinea
I niet met een kluitje in het riet liet
sturen. Dadelijk na zijn landing op
Biak ging hij naar Hollandia om met
de autoriteiten te spreken over hun
verwachtingen t.a.v. het verloop der
onderhandelingen in 1962. Het was
kort na het succesvolle optreden van
dc Kon. Marine. Gouverneur Platteel
zei, dat er in Nieuw-Guinea in wezen
I weinig was veranderd cn men wilde
r* dapper doorgaan met de ontwikkeling
i van het land en de autochtone bevol-
king.
Wervolgens werd hij op de thee uitge-
nodigd door de familie Reeser. De
r schout-bij-nacht ontving De Visser met
de woorden „Ik begrijp wel waarom
j Gerard Hoek u gestuurd heeft. Uit
pure sensatie De heer Reeser
moest lachen om de landingspogingen
van de volgelingen van Soekarno. De
afstand tussen Makassar en Ambon en
Nieuw-Guinea bedraagt ruim duizend
kilometer over zee en hij achtte die
veel te groot voor de schamele scheep
jes, waarmee de zg. invasievloot is uit
gerust. Jan de Visser herinnerde hem
eraan, dat de Amerikanen voor de
laatste wereldoorlog van de Japanners
hebben gezegd dat ze nooit goede vlie
gers zouden krijgen, omdat de Jappen
allemaal een bril droegen De aan-
l' val op Pearl Harbour en de latere
r? operaties hebben anders geleerd.
Barend
J^e NCRV-reporter stond vreemd te kij
ken over de enorme belangstelling
iljvan de internationale pers voor dit
land. Tientallen journalisten uit Tndia,
Pakistan, de Filippijnen. Australië en
de Afrikaanse landen, zaten rustig te
r wachten op de grote slag En tussen
hen bevond zich slechts één Neder
landse journalist en hijzelf. Op de ter
rasjes dronken ze rustig een biertje
en daar leerde Jan de Visser de legen
darische „Barend met de oortjes" ken
nen. Het was een kleine vechtlustige
Arfakker, die zich volledig met zijn
12000 stamleden achter de Nederlandse
gewapende macht schaarde. In de laa*-
j ste oorlog had hij een enorme bekend-
i heid verworven omdat hij zoveel Jap-
f pen had geliquideerd. Hij deed daarover
vaak de meest fantastische verhalen
De Visser bezocht later de Nederlandse,
troepen op Sorong, Fak Fak. Kaimana
en het eiland Batnnte. Ondanks de
moeilijke omstandigheden waaronder
i de jongens leefden en de zware trai
ning welke ze moesten ondergaan in
Manokwari en op Batante heeft hij ze
nimmer op echt Hollandse wijze horen
kankeren.
twee vloerplanken uit en
schoven
een kistje bier naar binnen. In Sorong
heeft Jan de Visser nog geruime tijd
met de gevangen genomen Indonesiërs
gesproken. Behoudens de bemanning
van de motortorpedoboten, die hun
werk verstonden en keurig antwoord
gaven, maakten de andere ..broodsol
daten" van Soekarno slechts een po
vere indruk.
Tan de Visser studeerde voor de oorlog
rechten aan de Amsterdamse Gemeen
telijke Universiteit. Na de bezetting
trad hij in dienst van de omroep. Hij
wilde zijn studie in de vrije uren voort
zetten. Eerst kwam daarvan niets,
maar nu heeft hij toch gelegenheid om
zijn rechtenstudie af te maken. Bii de
reportage-afdeling heeft hij bijzonder
interessante reizen over de gehele we
reld gemaakt. Hij bezocht met de „Ze
ven Provinciën" de V.S., maakte in
1957-58 in Singapore de uittocht van
de Nederlanders mee uit Indonesië,
verder verbleef hij twee maanden in
Canada naar aanleiding van de opening
van de grote St.-Laurens-zeeweg. Voorts
woonde hij de kroning van koningin
Elizabeth bij en maakte de reportage
van de begrafenis van Dag Hammers-
kjoeld in Zweden.
Broodsoldaten."
LJun afleiding bestond voornamelijk uit
I 1 voetballen, zwemmen, schaken, dam
men of kaarten. Bij Manokwari had je
een schitterend koraalrif waar de sol
daten lekker lagen te zonnen. Alleen
bij het zwemmen moesten ze oppassen
dat er geen haai of krokodil aan hun
voet kwam hangen. Verder was er
twee keer in de week film en in de
militaire tehuizen mocht je niet meer
dan twee biertjes drinken want anders
werd je buiten de deur gezet Als
(Advertentie)
De kortste en voordeligste opleiding
(Bekende schriftelijke cursus)
NIEUW ADRES: UTRECHTSE WEG 33
Tel. 15738 en 45432
Zaterdagavond biedt de KRO op Hil
versum I 402 m om 19.55 uur „Po
pulaire klassieken". Om 21 uur volgen
operetteklanken en om 21.25 uur het
hoorspel „De reis naar Samaria". Tot
slot is er om 23 uur de serie „Meester
werken der religieuze muziek".
Op Hilversum II 298 m is er
om 20.05 uur de radio-show „Specialitei
ten-theater" en om 21.15 uur de dans-
rubriek „Al is het niet met de bruid".
De cabaretfantasie „Man in de stad"
wordt om 22.05 uur uitgezonden. Het
hoorspel „Vissen in troebel water" staat
om 22.40 uur op het programma. Ten
slotte is er om 23.40 uur grammofoon-
muziek.
Zondagochtend wordt door de KRO op
Hilversum I om 7.45 uur uit het groot
seminarie Warmond de plechtigheden van
Palmzondag uitgezonden. Pater van
Straatcn spreekt om 12.55 uur over de
bisschoppelijke vastenactie. Om 13.05 uur
komen „De Oelewappers" in de ether.
Zondagavond opent de KRO om 20 uur
het programma met de slotuitzending
van het ruimtevaartspel „Testbemanning"
Dc melodieën-cascade valt om 20.40 uur
te beluisteren en om 22 uur het spel
„In de vergulde Baars".
Op Hilversum II is er om 8.35 uur
„Weer of geen weer" en om 10.30 uur
„Strijk cn zet". Van 12 tot 16 uur wordt
de Mattheus Passion van J. S. Bach uit
gezonden uit het Concertgebouw te Am
sterdam. Van het avondprogramma noe
men wij om 20.05 uur het optreden van
..De Zaaiers" en om 20.45 uur logboek
1912. De rubriek „Muzikale coryfeeën"
wordt om 22 uur gewijd aan de tenor
Peter Pears. Marie-Cécile zingt om 23
uur en tenslotte is er om 23.20 uur de
„Swing express".
JAN DE VISSER
Zaterdagmiddag om 15 uur brengt de
AVRO een oude telerecording van een
Hongaars zigeunerorkest. Om 15.20 uur
volgt de rugbyreportage van dokter van
Swol uit Parijs en om 37 uur het AVRO-
jeugdprogramma met o.a. „Rikkel, Nik-
ke'l'.
Zaterdagavond om half acht wordt de
avond geopend met „Luipaard op schoot"
gevolgd door journaal en weerbericht.
De AVRO-quiz „Kom er maar eens ach
ter" volgt om 20.20 uur en om 20.50 uur
kunt u kijken naar de derde aflevering
van de detective-serie „Teveel koks".
Tot besluit is er om 21.45 uur een repor
tage van het internationaal danstoernooi
te Scheveningen voor professionals, waar
aan bovendien medewerken Rika Zarai,
The Beverly Sisters en Bill Ramsey.
Zondagochtend zendt het RKK om 10.30
uur de palmwijding en de hoogmis, opge
dragen in het Albertinum te Nijmegen
uit.
Zondagavond om half acht volgt het
weekoverzicht en om 20 uur „Sport in
beeld" door Jan Cottaar. De NCRV ver
toont om 20.30 uur de vierde aflevering
van de filmdocumentaire „De reis van
hun leven" en om 20.55 uur een voor
dracht van Mary Dresselhuys. Vervol
gens kunt u om 21.25 uur luisteren naar
het Amsterdams kamerorkest met als
solist de Spaanse pianist Eduardo del
Pueyo. Tenslotte is er om 21.50 uur een
openhartige overpeinzing van prof. dr.
R. Hooykaas.
(Advertentie)
Liefhebbers van de operette zijn gis
teravond rijkelijk aan hun trek gekomen.
Der Bettelstudent, die de KRO in samen
werking met de Duitse en Oostenrijkse
televisie op het beeldscherm bracht, is
nog altijd een van de aantrekkelijkste
operettes die in de sfeer van het oude,
zorgeloze Wenen hun ontstaan vonden.
Carl Millöcker heeft er in feite zijn
reputatie aan te danken.
De huidige Weners voelen zich met de
muziek van hun lichtvoetige componis
ten uit de vorige eeuw nog altijd als
van nature vertrouwd. Vandaar dat het
eigenlijk vanzelfsprekend was dat het
schouwspel van gisteravond in alle op
zichten subliem kon worden genoemd.
Over het principe van de play-back mag
men dan al van mening verschillen,
zeker is dat muziek en toneel in dit
geval een sprankelend geheel vormden.
De enscenering was bovendien zo rijk,
dat de reputatie van de onvolprezen
Wiener Operette volledig recht werd
gedaan. J. V.
Na het Portugese Benfica heeft, zoals
gemeld, ook Real Madrid zich geplaatst
voor de eindstrijd van het toernooi om
de Europese voetbalbeker voor lands
kampioenen door Standard Luik met
2-0 te verslaan. De Spaanse spelers
worden hier voorgesteld aan koning
Boudewijn en koningin Fabiola, die
de wedstrijd hebben gevolgd.
De laatste dag van het Congres over
Concilie-themata dat in Nijmegen is ge
houden, staat geheel in het teken van de
verhouding ambt-leek. Op de derde dag
waren in de ochtendzitting mgr. P. Nier
man uit Groningen en mgr. dr. J. Bluys-
sen uit Den Bosch aanwezig.
Prof. dr. A. Dondeyne was de spreker
op de vrijdagochtend. Allereerst merkte
hij op dat het woord heilsgeschiedenis
in tweeën kan worden gesplitst: het heil
komt van God, vanuit de hemel terwijl
de geschiedenis op aarde wordt gemaakt.
Hij schetste de Kerk als een heilshisto
rische realiteit en zag de opbouw van de
Kerk zelf als de eerste opgave van de
Kerk.
Zij heeft tot taak naar buiten te ver
schijnen in wat zij in wezen is: namelijk
een gemeenschap van christen-gelovigen.
Toch heeft zij niet alleen een taak om
de uitbouw in de meest verschillende
landen te verwerkelijken; de nadruk valt
eerder op het verkondigen van de Blijde
Boodschap en het vergoddelijken van de
mensen. Dit is het werk van de gehele
Kerk zowel van het ambt als van de
leek.
Hij zei dat de Kerk meer is dan hiër
archie, meer derhalve dan het wereld
episcopaat, waarvan de Paus de spits is.
Zij is ook cn vooral het volk van God op
weg in deze wereld, het Godsvolk in
beweging. Een Concilie is slechts een
bijzondere uitoefening van de hiërarchi
sche volmachten van het wereldepisco
paat binnen dit Godsvolk. Men kan en
mag derhalve van het „totaal-ambt" van
de Kerk en dus ook van een Concilie
niet verwachten wat alleen van de „to
taal-kerk" kan, mag en moet worden ver
wacht.
Vele verlangens van de gelovigen kun
nen alleen door de „totaalkerk" en niet
door het „tolaalambt" worden verwezen
lijkt. Van het Concilie de oplossing daar
voor verwachten is dan ook een ver
kapte klericalisering juist van de kant
van de leken.
In een drietal punten zette de Leuvense
hooglei-aar liet aandeel van de leek uit
een, namelijk in verband met het ge
loofsleven van de Kerk, in verband met
de Kerk als cultusgemeenschap en tot
slot in verband met het missionaire, het
apostolische karakter van de Kerk.
De Kerk heeft tot taak de heilsbood
schap zuiver te bewaren. Hiertoe levert
de theologie haar aandeel. Is er in die
theologie nu wel een plaats voor de
leek? De spreker zie dat ook de leek
een volwaardig theoloog kan zijn, want
die zit niet vast aan een bepaalde wij
ding. Soms hebben de leken zelf een
heel fijn gevoel voor bepaalde stromin
gen en opvattingen. Het is daarom nodig
dat er een gesprek moet zijn tussen de
vaktheologen en de leken. Dit gesprek
is thans meer dan ooit nodig.
Iedere bisschop zal eigenlijk de beschik
king moeten hebben over een groep leken
uit de praktijk, die hem over de reacties
van de wereld op de heilsboodschap kun
nen voorlichten. Hij zou ook een groep
leken uit de wetenschap dienen te heb
ben, die de bisschop kan inlichten over
de ontwikkeling van de ideeën in de
wereld omdat de boodschap van Christus
in deze ontwikkeling haar weg zal moe
ten vinden.
De Kerk als cultusgemeenschap en de
actieve deelname van de leek aan het
sacramentele leven van de Kerk is in de
laatste jaren sterk naar voren gekomen
door sacramenten en de kerkelijke vie
ringen zo intens mogelijk te beleven. Het
dagelijkse leven van de christen wordt
hierdoor als het ware in het heilsleven
The cigarette JL. of Quality and Prestige
VERBOD
Geregeld worden in Good Old
England nog wetten afgeschaft, die
reeds gedurende verschillende gene
raties door niemand gekend en
uiteraard nageleefd werden.
Thans kwam een verordening uit
het jaar 1677 aan de beurt, vol
gens welke „al wie zich waagt aan
het voorspellen van het weer met
het doel hiervoor geld of goed te
verwerven, met de dood door ver
branding zal gestraft worden".
Thans mogen alle weerkundige
deskundigen ter wereld zich de
meest foutieve voorspellingen ver
oorloven, geen haar op hun hoofd
wordt gekrenkt'. De beschaving
gaat er dus tóch op vooruit!
SLIM
Maarschalk Ivan S. Koniev, de op
perbevelhebber der Russische strijd
krachten in Oost-Duitsland, is Rus-
lands meester-strateeg. Toen hij na
wereldoorlog II commandant was van
de Russische zone in Oostenrijk, voer
de hij eens een openhartig wijn-ge
sprek met zijn Amerikaanse collega,
generaal Clark. Zei Clark: „Wat zoudt
u doen, als ik u vandaag uw zin gaf?"
Zei Koniev: „Morgen terugkomen
met tien andere eisen".
SUCCES
De filmster Gina Lollobrigida
behaalde een grootse overwin
ning op de Sovjet-Unie toen te
Toronto een straat, die eerst
Moscow Street heette, in Ave
nue Gina Lollobrigida werd om
gedoopt.
GESCHENK
Toen mevrouw Mercy Coffee, de
oudste inwoonster van Maidenhead
(Engeland) 102 jaar werd kwam de
burgemeester haar feliciteren. En wat
bracht hij als geschenk mee? Een ons
zware shag en een fles whisky.
#24*
„Gebruik dit recept eens. Wedden
dat je man je meevraagt in de stad
te gaan eten".
betrokken juist wanneer de christen de
sacramenten ontvangt.
De leek is tot het apostolaat geroepen,
krachtens het Doopsel en het Vormsel.
Paus Pius XII heeft deze werkelijkheid
tot gemeengoed gemaakt. Het getuigen
van de leek kan echter op de meest be
scheiden manieren gebeuren. Het kan op
zovele manieren als er leken zijn, aldus
besloot spreker.
Het hoogtepunt van de laatste dag
was de rede van prof. dr. E. Schille-
beeckx, die sprak over het onderscheid
tussen leek en clerus.
Leek is hij die in de wereld staat.
Clericus of religieus wordt hij genoemd
die uit de wereld is genomen om tot de
wereld te worden gezonden. Hij is de
gezondene.
De leek heeft zijn plaats in de wereld.
Hij is opgenomen in heel haar maat
schappelijke structuur, neemt deel aan
haar stoffelijk en geestelijk leven. De
leek staat daarin echter niet als ieder I j
ander, hij staat daar laicos, als lid van, i
het volk van God. als getekend door het!
Doopsel en het Vormsel staat hij als, j
christen in de wereld, d.w.z. als iemand j
die er naar moet streven een andere j
Christus te worden, altijd in het besef
dat hij wel in maar niet van de wereld
is. Zijn laatste doel blijft de voorberei-
ding van de wereld op de wederkomst
van Christus. De leek staat middenin het
profane. Hij maakt het profane niet sa-,
craal, maar laat het wel deel hebben I
aan de heiligheid van de nieuwe schep
ping die met Christus is begonnen. Het
is zijn taak een goede wereld tot stand
te brengen.
De Westberlijnse privaat-docent André
Sonnet geeft in dit Prisma-boekje inte
ressante beschouwingen over de droom
en de theorieën, die daarover zijn op
gesteld. Hij vertelt gevallen van helder
ziendheid, doodsaankondigingen, waar
schuwingen, voorspellingen in de droom.
Maar zijn eindconclusie is: Nog altijd
blijven het raadselachtige van de droom
en de moeilijkheden, die elke interpre
tatie op haar weg vindt, bestaan.
(Advertentie)
i
Zo'n Vaticaans blad waagt het dan
toch maar, een beroemdheid als Eliza
beth Taylor in het openbaar voor schut
te zetten. En dat terwijl iedereen toch
in zwijm ligt van bexoondering voor
een fiimster als zij. Het is wel type
rend voor de zedenverwildering ii
onze tijd dat men een zo alom bemind)
en hooggeschatte figuur zo maar in de
krant de waarheid mag zeggen.
Als zo'n vrouw het nu leuk vindt
om wat heen en weer te trouwen en
kinderen uit te kiezen, dan behoeven
we ons daaraan toch niet te ergeren
Goed. als een mevrouw uit onze straat
het deeddan was het een schandaal
maar Taylor is Taylor en die is boven
alle kritiek verheven.
Het is immers juist het ddrdige van
filmsterren dat ze telkens trouwen en
af en toe reorganisatie houden in het
gezin, omdat het anders zo'n gedoe
wordt met de kinderen uit al die ver
schillende huwelijkenHet hoort hele
maal bij het filmvak en we hebben de
verplichting daarom af en toe geamu
seerd te glimlachen.
Alle kranten en damesbladen staan
vol met mooie stukjes over de groten
van het witte doek. zoals ze dan heten,
en telkens als er een (weer) trouwt
slikken we onze tranen weg bij de
aandoenlijke verklaring dat het deze
keer nu de echte en de ware is en dat
ze nog nooit zo qehikkiq geweest is.
Dat is heerlijke leeskost.
Maar stel dat zo'n mens zich eraan
hield. Dan was immers voor ons de
lol eraf. Dan zou ze daarna nooit meer
zo'n tedere verklaring aflegden, in
Waldorf tijdens een persconferentie.
En wat zouden we dan voor aardigs
moeten lezen.
NeenTaylor is Taylor en die mag
trouwen met wie ze wil cn zo vaak
ze wil. Ze heeft dat Vaticaanse blad
toch maar stevig de waarheid gezegd.
..Ik trek me d'r niks van an" zei ze.
Zo. daar kunnen ze het mee doen.
Misschien trouwt ze vóg wel eens.
31)
Ja, ja, het is al goed," zei Perquin
geprikkeld. Dorrepaal keek zijn chef
verbaasd aan. Zo iets verwachtte je niet
van hoofdinspecteur Perquin, die altijd
vol gulle waardering was voor een ge
slaagde opdracht. Er zat hem vast en
zeker iets dwars. Maar wat? Had hij
misschien iets gezegd of gedaan dat de
ergernis van zijn chef had kunnen wek
ken? Niet begrijpend schudde inspec
teur Marinus Dorrepaal het hoofd. En
hij had nog wel gedacht dat hij zo'n
goede beurt gemaakt had.
Hoofdinspecteur Perquin keek moe
deloos naar buiten, waar een fijne re
gen neerrisselde en de lantarens aan
gloeiden, hun licht weerspiegelend in
het water van de gracht. Die kleine
mevrouw Hulstein zou dus de waarheid
hebben gesproken wat betreft het om
zetten van Hulstein Zonen in een
N.V. En Gerrit Hulstein scheen al een
aardig eind gevorderd te zijn geweest
met zijn plannen voor een toekomst,
waarin niets meer hem zou binden aan
het bedrijf.
Zo leek het tenminste, maar er kon
den ook nog wel andere mogelijkheden
zijn. Noch bij de advocaat van het be
drijf, noch bij de familienotaris was
iets van deze plannen bekend. En me
vrouw Emilie Hulstein wist ook van
niets. In een zo goed huwelijk heeft
een man geen geheimen voor zijn vrouw.
Hij zou met haar toch wel in de eer
ste plaats over zijn plannen hebben ge
sproken. Hoewel, over die weekenduit
stapjes had hij tegenover haar ook met
geen woord gerept.Integendeel, hij
had haar gezegd dat hij voor zaken op
reis moest. Maar mevrouw Emilie
maakte nu juist niet de indruk van ie
mand, die dol was op het buitenleven.
Misschien was dat nieuwe huis wel be
doeld als een verrassing, een poging
haar ervoor te winnen. Zo iets was
Dn/ipm'uln (heel goed mogelijk. Dorrepaal had ge-
PRAET-MAECKER zegd dat het buis al bijna onder de
kap was. Zover had het met de beste
wil ter wereld nog niet kunnen zijn,
als Hulstein het plan voor de bouw
eerst had opgevat na het eindexamen
van zijn neef. Perquin dacht aan de
rijstebrijberg van paperassen, waar
door iedere aspirant-bouwer zich moest
heenwerken. Maar als dat huis dan
geen verband hield met Hulsteins wens
zich terug te trekken, waarom had hij
het dan laten bouwen? Als weekend
verblijf? Of voor de zomer? Maar dan
was het toch veel verstandiger geweest
een plaats te zoeken dichter bij Amster
dam? Iemand, die in de zomer forens
wou zijn, zocht toch zijn verblijfplaats
zo uit, dat de dagelijkse tocht heen en
terug naar de plaats van zijn werk zo
weinig mogelijk bezwaren opleverde?
En dat kon je in dit geval met de
beste wil ter wereld niet zeggen. Inte
gendeel, het was niet alleen maar moei
lijk, het was ondoenlijk elke dag de
reis van Zuid-Limburg naar Amster
dam en vica versa te maken.
Hoe verder je in deze zaak doordrong,
hoe meer absurditeiten je ontmoette,
dacht Perquin wrevelig, terwijl hij de
lange gangen door liep, waarin een
zweem van lysolgeur hing. Absurditei
ten, de meeste waarschijnlijk onschul
dig. Wie weet, misschien waren ze dat
wel allemaal, doodonschuldig. Het eni
ge wat je niet vond, je mocht zoeken
zoals je wou. was een motief. Een mo
tief voor de moord op Gerrit Hulstein,
die een vriendelijk, onschadelijk mens
was geweest, die niemand ooit had
kwaad gedaan en niemand in de weg
leefde.
Met een nijdige klap trok hoofdin
specteur Pieter Auguste Perquin het
portier van zijn wagen dicht.
HOOFDSTUK XIII
Van testamenten en notarissen
Emilie Hulstein bleef even wantrou
wend op de drempel staan, haar ogenl
zwierven speurend door het grote, lich
te vertrek. De tijd die was voorbijge
gaan sedert zij op die vreselijke mor
gen in de aquariumkamer in het dode
gezicht van haar man staarde, had
voor haar dc onwezenlijkheid gehad
van een nachtmerrie. Het was een an
dere Emilie geweest, een soort dubbel
gangster, die tegen die politievlerk de
zoon van haar radeloze zuster had ver
dedigd, die telkens weer de vragen van
diezelfde afschuwelijke man had beant
woord. De echte Emilie Hulstein had
werkeloos toegezien, een toeschouwster
bij een stuk. dat haar maar matig in
teresseerde. Die echte Emilie Hulstein
was niet in staat iets anders te voelen
dan de doffe pijn om haar groot ver
lies en de felle haat tegen die jongen
en zijn moeder, die de oorzaak waren
van alle ellende.
Daarom had het feit, dat het niet de
oude bekende notaris was, die haar
aanwezigheid had gevraagd met be
trekking tot de opening van Gerrits
testament. haar heel weinig gedaan.
Deze nieuwe, haar geheel onbekende,
naam paste in de nachtmerrie. Maar
nu, nu ze hier op de drempel stond,
was het alsof er plotseling een alarm
schelletje in haar moede hoofd over
ging. Natuurlijk die jongen en zijn moe
der. Nu, zij had moeilijk anders kun
nen verwachten. Gerrit zou die jongen
wel aardig wat hebben nagelaten, hij
was nu eenmaal verzot op hem ge
weest. Wat haar betreft, zij had nooit
kunnen begrijpen wat hij in dat stieke
me, gluiperige creatuur zag. Hadden
zij zelf maar kinderen gehad, dan zou
alles wel anders zijn geweest. Dan leef
de Gerrit nu nog. Het hinderde haar
onuitsprekelijk die twee hier te zien.
Niet om het geld, wat kon dat dode
geld haar schelen. Maar omdat zij de
schuld droegen aan Gerrits dood. Om
dat ze feitelijk zijn moordenaars wa
ren.
Er waren meer mensen in de ka
mer. Een kleine al wat oudere heer
met wit haar en levendige bruine ogen
en een tenger donker meisje. ,Geen
mensen uit onze kringen,' dacht ze en
dan, opeens, werd het haar duidelijk,
dat dit dat schepsel moest zijn, over
wie haar trouwe Klaaske haar waar
schuwend had gesproken.
„Mevrouw Gerrit Hulstein?" vroeg de
nog vrij jonge man aan de andere kant
van het grote bureau. Zij knikte be
vestigend, gaf dan koel haar verbazing
erover te kennen, dat de oude familie
notaris, die ook de zaken van de firma
altijd had behartigd, hier was gepas
seerd. Vervolgens begroette zij uiterst
koel haar schoonzuster en Huug en
nam plaats in de fauteuil, die de nota
ris haar toeschoof. De oude heer en
het meisje negeerde zij volkomen.
De notaris liet haar kritiek passief
over zich heengaan en legde met een
vriendelijke, gelijkmatige stem uit dat
zijn cliënt dit testament enige maan
den geleden had gemaakt, toen zijn
reeds lang gekoesterd vermoeden, dat
de zoon van wijlen zijn broer geen ac
tief aandeel wenste te nemen in de
leiding van het bedrijf, zekerheid was
geworden. In de gegeven omstandig
heden had zijn cliënt, na ruggespraak
met zijn neef en diens moeder-voogdes,
de enige in deze omstandigheden moge
lijke weg gevolgd en het bedrijf omge
zet in een N.V.
Emilie Hulstein klemde haar handen
ineen. O, die jongen, die ellendige jon
gen! Hij en niemand anders had schuld
aan Gerrits dood. O. hadden zij toch
zelf maar kinderen gehad! Dan was
alles anders geweest, dan zou Gerrit
nog leven.
De notaris las voort, rustig, zakelijk,
bijna ongeïnteresseerd. Emilie Hulstein
verstond vaag iets van maatregelen,
genomen om te zorgen dat de meer
derheid van de aandelen in handen
van de familie zou blijven.
„Met het oog hierop," notaris Ter-
borg richtte zijn blik op haar, „heeft
mijn cliënt zijn aandelen in Hulstein
N.V. vermaakt aan zijn neef Hugo Hul
stein, onder beding, dat het door deze
aandelen afgeworpen dividend geduren
de haar leven zal worden uitbetaald
aan mevrouw Emilie Charlotte Hulstein
geboren Ingensz van den Oldenbeemt."
Er volgden een reeks legaten aan
vrienden en aan liefdadige instellingen.
Een aanzienlijk bedrag en een huis,
dat ergens in Limburg in aanbouw
was, aan mejuffrouw Sophia Antonia
Stephanie Vloemans, vrij van successie
rechten. Emilie Hulstein schokte over
eind. Het vruchtgebruik van dit kapi
taal viel echter levenslang aan haar
vader en zij moest telkens wanneer
mevrouw Anne Cornelia Hulstein dit
mocht wensen haar een deel van het
huis ter bewoning afstaan. Erflater had
gedacht aan de linkervleugel, maar
liet partijen volkomen vrij. De vissen
in de aquariumkamer van het huis in
Amsterdam werden vermaakt aan de
heer Godefridus Johannes Willibrordus i
Vloemans, die ze een plaats moest ge
ven in de aquariumkamer van het in
aanbouw zijnde huis.
(Wordt vervolgd)
Anderhalf jaar geleden meldden de
dagbladen dat een Duitse soldaat, die
in Roemenië had gevochten en die se
dert 1944 toen het rode leger Roemenië
bezette ondergedoken was geweest in de
Karpaten, in zijn vaderland was terug
gekeerd.
Heinz G. Konsalik, die al verschillen
de oorlogsromans op zijn naam heeft
staan, zag in het krantèbericht een ge
schikt romangegeven en het resultaat
was ,,De laatste gevangene", dat in de
Gouden Kettingreeks (Scheltens en Gil-
tay, Amsterdam) in vertaling is ver
schenen.
Rond het thema heeft Konsalik een
topzwaar verhaal geweven, waarin Roe
meense vrouwen een uitermate kuise en
dappere rol spelen. „De la'atste gevan
gene" blijkt te zijn, de kind-soldaat Mi
chael, een jongeman die gevoelige traan
klieren en blijkbaar veel sex-appeal be
zit. Als de auteur wil laten uitkomen
hoe zeer Michael met het één of ander
in de knoop zit, dan laat hij hem hui
len. Even eenvoudig is het liefdeleven
van de soldaat. Zowel een partisane, Ve
ra. als een geitenhoedstertje, Sonja, wor
den op het eerste gezicht straalverliefd
op de Duitser. Zij zijn daarbij tevens
bereid zich voor hem op te offeren.
Is dit een tikkeltje irritant-eenvoudig,
buitengewoon storend zijn de onnozelhe
den in het verhaal, dat b.v. vertelt over
een soldaat die „door een Stalinorgel
uiteen gereten werd", alsof een Stalinor
gel geen granaatwerper maar een gra
naat was. De auteur laat ook Vera, de
partisane doodleuk tijdens een sneeuw
bui ter aarde storten, terwijl haar bij
na brekende ogen naar de staalblauwe
lucht staren.. Opmerkelijk is ook, dat
het troepje rondzwervende Duitse solda
ten enorme marsen onderneemt om bij
een oom van Vera (kloek collaborateur-
tje als zij is) burgerkleren te krijgen,
terwijl elke boer in de Karpaten die
door Vera om hulp wordt aangeklampt
zich uitslooft om de Duitsers van al het
nodige te voorzien. Heeft Vera steeds
vergeten de boeren om een paar oude
werkkielen te vragen? En trotseert het
troepje daarom een leven vol ontberin
gen?
Het is moeilijk dit boek ook maar
enigermate serieus te nemen en wij
kunnen het dan ook alleen maar betreu
ren dat Konsalik een zo vruchtbaar ge
geven zo heeft verknoeid.
A. WERNER
De echte Mariadevotie is gebaseerd op
het plan van God met de mensen; zij :'s
geen kwestie van gevoel maar wordt ge
regeld door het geloof en maakt dus deel
uit van onze oprechte bedoeling jegens
God. Omdat God Maria verbonden heeft
met Zijn heilswerk en haar tot Moeder
van Zijn Zoon en van ons heeft be
stemd, hoeven we haar niet meer als
onze Moeder te kiezen, wij hebben Haar
slechts te aanvaarden als gave Gods aan
ons. De godsvrucht tot Maria is dus niet
een toegeven aan het gevoel en de ver
beelding van het volk, zij is de uitdruk
king van Gods heilswil t.o.v. ons. Het
enige wat wij moeten weten, is: wat
God vóór en dóór haar gewild heeft.
Kardinaal Suenens, die al meer publi-
katies over Maria op zijn naam heeft,
behandelt in het onderhavige door P.
drs. van Wanroy vertaalde werk de plaats
van Maria in Gods heilsplan, haar onbe
vlekte ontvangenis, de boodschap, de
menswording, de verlossing, het moeder
schap vam Maria en van de Kerk, de
tenhemelopneming, het middelaarschap,
Maria in onze tijd.
Wie dit theologisch-verantwoorde, met
warm hart geschreven werk van de vu
rige Maria vereerder bestudeert, zal zon
der twijfel met meer overtuiging zijn
devotie tot Maria maken tot een onmis
baar wezenlijk element van zijn chris
telijk leven. De Standaardboekhandel
gaf dit boekje uit.
Morgen maakt
pappie je lid
van de grote
Shell Junior
Club. Inlich
tingen bij elk
Shell-station!.
'TJX.
Spectaculaire koersverschillen heeft de
laatste dag van deze beursweek op het
Damrak niet te zien gegeven. De ten
dentie voor de internationale waarden
was bij de opening licht verdeeld. Hier
bij hielden de Philipsaandelen zich uit
stekend op 908, tegen een vorige slot-
koers van 900, Hoogovens min zes pun
ten op 770. AKU een puntje lager op
372. Kon. Olies een paar dubbeltjes ho
ger, daarentegen lagen Unilevers wat
gedrukt in de markt. De handel was in
alle hoeken van geringe omvang.
Het verhogen van de staalprijzen door
enige grote staalmaatschappijen in Ame
rika heeft de gemoederen aldaar nogal
wat verhit. Het gevolg hiervan was, dat
Wall Street donderdag flauw sloot. Van
de Nederlandse hoofdfondsen lagen Phi
lips cn Unilever erg aangeboden in de
markt. Hieraan stoorde Amsterdam zicli
vandaag slechts gedeeltelijk want de
Philipswaarden kwamen met een koers
winst goed voor de dag. Unilevers op
f179 verloren echter circa fl,50. Verge
leken met de hoogste koers van gisteren
op 783, vielen Hoogovens gisterenmiddag
tegen op 770, tegen een slotkoers van
donderdag op 776. De handel in deze
hoek was minimaal. Kon. Olies liepen
op van f 135,50 tot f 136,10. speciaal als
gevolg van Amerikaanse belangstelling
voor deze stukken. De vorige slotkoers
was f 135,30. Het buitenland had ook
enige belangstelling voor de Philipsaan
delen, die na een opening op 908, even
daalden tot 905, om daarna op te lopen
tot 911. Vergeleken met de slotkoers van
vorige week vrijdag boekte AKU deze
beursweek een koerswinst van circa drie
punten. Philips daalde, na een bewogen
week van op en neergaande koersen,
uiteindelijk circa vijftien punten. Uni
levers gingen ruim vijf gulden achteruit,
daarentegen verbéterden aandelen Kon.
Olie ruim een gulden. Hoogovens bleven
praktisch onveranderd.
De scheepvaarthoek gaf geen koers
veranderingen van enige betekenis te
zien. Ook in de locale afdelingen viel
weinig te beleven.
12-4
13-4
Ned. '59
4V4
101
1017.
Ned. '47
31/a
92%
93%
AKU
A
373
365
Hoogovens
cA
776
770
Philips
GBA
900
907.5
Unilever
cA
180.9
179.5
Kon. Olie
A
135.3
136.15
Scheepv. Unie
A
147
147
A'dam Bk
A
400
400%
Kon. Zout
cA
1006
1020
NABEURSKOERSEN
Telefonisch avondverkeer
AKU 367-368; Kon. Olie 136.00-137.00;
Philips 902 gb-909; Unilever 179.20 gb-
179.50; Hoogovens
(Advertentie)
De Bank voor Brabant
