Ruimte voor echte charitas
DR1ETEX
DUJARDIN
Alberts: politiechef
van West-Berlijn
Mensen volgens program
Slot
van een
discussie
Actie ten gunste van
priester-arbeiders
EVANGELISCHE GARDE
GELOVIGEN VER VOORUIT
„Niet met één
been in Rome
Moderne Haroen El Raschid
noen een mm
SWSSBT
Projecten van
de bouworde
in Kongo
Bisschoppen tegen
hun wil gewijd
Gemengd huwelijk
en verdoemenis
Poolse primaat
over scheiding
kerk en staat
Lapmiddelen
voor de onrust
Liturgische kalender
wast U liet best met IIKIr Ir A (zie het wasvoorschrift)
Tyfus in Zuid-Slavië
Brand in Genua
Zaterdag finale
verkeerscompetitie
scholen
van
Waarschuwing aan
scheepvaart voor
kernbomproef
Westduits protest
tegen Oe Thant
SIJ2IMNAAH
Met deze reactie op het naschrift dat
uw medewerker T. K. onlangs in uw
blad verzorgde in aansluiting op mijn
ingezonden stuk over „Hengelen naar
geld en christelijke charitas", zou ik
me feitelijk op de eerste plaats tot
T. K. persoonlijk moeten wenden. Ik
zou hem dan mijn spijt er over wil
len betuigen, dat ik nogal agressief
met de tikmachine tekeer ben gegaan,
hetgeen me temeer spijt als ik uit
lijn naschrift opmaak, dat wij langs
elkander heen in dezelfde richting
redeneren.
Wij mogen dan, T. K., misschien van
mening verschillen op het gebied van
de collecte-techniek, om dat lelijke
woord dan maar eens te creëren,
maar onze intentie lijkt me dezelfde.
Niet waar? U wilt van het „geef-
gebaar" af, van de koperen muntjes
routine. En ik heb gepleit voor het
zorgvuldig bewaren van de spontani
teit in het geven, wat dan wel niet
zo direct neerkomt op het dichtpla-
muren van de gleufjes voor koper
geld, maar wat wel, evenals uw stand
punt, ruimte open laat en ruimte
biedt voor de beoefening van de ech
te christelijke charitas.
Hoe is het nu op het moment feitelijk
met die christelijke charitas gesteld?
Want dat is, dunkt mij, de vraag die
wij beiden onszelf gesteld hebben en
waar we ons, terecht meen ik, be
zorgd over hebben gemaakt.
We zullen niet kunnen ontkennen, dat
er in deze tijd veel, heel veel geld
in circulatie is en dat ook een be
hoorlijke portie daarvan uitgelegd
wordt voor alles wat, min of meer
terecht, onder goede doelen wordt
verstaan. Maar is dat nu ook alle
maal charitatief geld? Komt dat
voort uit de „geef-mentaliteit" die
T K. nastreeft? Ik vrees van niet
We kunnen beslist niet vaststellen
dat de christelijke charitas daardooi
momenteel een hoogtepunt beleeft
Want er worden heel wat guldens
uitgegeven aan een goed doel een
voudig omdat er iets tegenover staat.
En dat iets kan dan misschien een
verzilverd lepeltje of een delfts
blauw asbakje zijn, maar evengoed
een huis, compleet uitgerust met te
levisie, ijskast, wasmachine en tal
van andere begerenswaardige zaken.
Het is ieders goed recht om zo'n
kans voor een gulden aan te grijpen,
maar laten we dan in 's hemelsnaam
niet de pretentie hebben, dat we de
christelijke charitas beoefend heb
ben. Evenmin als we dat doen met
onze belastingcenten, waarmee het
rijk tal van goede doelen subsi
dieert.
We beoefenen de christelijke charitas
alleen, als we voor onze gift niets
anders terugverlangen dan de belofte
van Christus: „Wat ge aan de minste
der mijnen gedaan hebt, hebt ge aan
My gedaan". Maar dan moet de min
ste der zijnen ook de intentie zyn,
en niet dat huis met die koelkast ol
voor mijn part dat zilveren of ver
zilverde lepeltje.
Zo bezien is de christelijke charitas
iets wat we trouwens uit de mono
van Christus zelf gehoord hebben
een essentieel onderdeel van ons ge
loof en derhalve is een goede geloofs
beleving niet mogelijk zonder de be
oefening van de naastenliefde. Trou
wens, helemaal aan het begin van de
organisatie van de kerk op aarde
staat ook de aanstelling van diake
nen, die de zorg voor de armen en
de weduwen en wezen opgedragen
kregen. Dat systeem werkt nu in ze
kere zin nog door in het instituut
van de armmeesters, maar mogen
we niet constateren, dat de charitas
er heden ten dage slecht afkomt, als
essentieel deel van onze godsdienst
dus, voor wat betreft de prediking?
Ik denk dat we de keren kunnen tel
len, dat een parochiegeestelijke echt
preekt over de charitas zonder dat
hij een bepaald goed doel moet pro
pageren, over de charitas dus zonder
meer, over dat belangrijke stuk van
onze godsdienst. En dan niet alleen,
bedoel ik, over de naastenliefde die
zich uit in vriendelijkheid ten opzich
te van elkander, in verdraagzaamheid
en misschien in burenhulp, maar over
de charitas die zich uit in het
geven.
Zou het mogelijk zijn, dat daarmee
een goede „geefmentaliteit" te kwe
ken is? Eerder misschien, T. K., dan
door een verandering in de collecte
techniek? Och, zou het nu zoveel ver
schil maken waar het geld in terecht
komt? In een fluwelen zakje, een of
ferblokje of een open schaal? Mij
dunkt van niet. In een offerblokje
kunnen óók guldens! Als wij ze er
maar willen instoppen. We hebben de
charitas geweld aangedaan door er
voor te zorgen, dat de collecte-zakjes
en de offerblokjes de fijne kam ge
worden zijn, waarmee alleen nog de
kleintjes gevangen kunnen worden.
Ze zijn buiten de „welvaartsexplosie"
van de naoorlogse jaren gebleven. En
daar kunnen we nu onszelf de schuld
van geven, of een ander; we kunnen
zeggen dat onze tijd te materialis
tisch is, we kunnen beweren dat onze
zielzorgers in gebreke zijn gebleven:
onze conclusie kan alleen maar zijn.
dat we een deel van ons christen -
zijn ernstig verwaarlozen. En op dit
punt van onze overwegingen aange
komen, blijft er maar één mogelijk
heid open, willen we ons althans
christen kunnen blijven noemen. Wel
licht is de vastentijd er goed vooi
om deze redenering rechtlijnig door
te denken en er dan naar te gaan
handelen.
A. J.
Naschrift: Wij kunnen niet anders
dan dit betoog ten volle onderstre
pen. (Red.)
DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 6 APRIL 1962
(Advertentie)
j1 i- camnaene begonnen om hand-
Wkeningen te verzamelen onder een
litfné welke zij de bisschop wil-
fen aanbieden teneinde het herstel
van het arbeidersapostolaat der pries
ter arbeiders door te drijven. Ook
onder priesters zouden zich voorstan
ders van het systeem der priester
arbeiders bevinden. Er gaan geruch
ten dat één priester weer in een
fabriek is gaan werken, zij het dan
zonder de noodzakelijke toestemming
van zijn bisschop.
De bisschop van Grenoble, mgr. Fou-
gerat, heeft deze katholieken er thans
op gewezen, dat hun activiteit „de-
atructief en negatief is en de verdeeld
heid in de hand werkt".
Het experiment der priester-arbei
ders werd in 1954 beëindigd op lest
van de H. Stoel, omdat het experi
ment niet in overeenstemming ge
acht werd met de wezenlijk geeste
lijke taak van d§ priester.
Teneinde de gemeenschapsontwikke
ling in Kongo een nieuwe stoot te
geven heeft de Internationale Bouw
orde besloten vijf grote projecten in
dat land uit te voeren. Te Luluaburg
zal een sociale wijk worden gebouwd
bestaande uit 140 woningen. In deze
nieuwe wijk wordt op grote schaal
geprobeerd het inheemse gemeen
schapsleven moderne gestalte te ge-
ven.
Reeds de bouw van de wijk zal de
gemeenschap helpen bevorderen; hij
moet tot stand komen door samen
werking van de toekomstige bewo
ners, studenten en leden van de
bouworde, onder leiding van tech
nici.
In dezelfde stad komt een jeugdhuis
tot stand bestemd voor de werkloze
en georganiseerde jongeren. Voorts
begint op 1 juli de bouw van een
Afrikaans Vormingscentrum voor
Afrikaanse gezellen. Hier komen de
jongens in opleiding, die iets voelen
voor een permanente medewerking
aan de bouworde. Er hebben zich
reeds 7 jongeren opgegeven. Daar
naast komt er een coöperatieve hout
handel en een meubelfabriek, welke
aan de zeer grote behoefte aan meu
bels voor de Afrkanen zal voldoen.
En tenslotte wordt een modelboerde
rij opgericht ten behoeve van de op
voeding der landbouwende bevolking.
Marteling of zware bedreiging en
druk hebben sommige bisschoppen
op het vasteland van China er toe
gebracht tegen hun wil de H. Stoel
af te zweren. Dit heeft kardinaal
Tien, de 71-jarige verbannen aarts
bisschop van Peking, te Londen ver
klaard.
Hij voegde er aan toe, dat het me
rendeel der priesters, die zich tot on
wettige consecratie geleend hebben,
eenvoudig bang was. Onder de on
wettige bisschoppen zijn er slechts
twee, die zich uit eerzucht bij de
communisten gevoegd hebben. De
rest is allemaal onder dwang gewijd.
Op een vraag of de druk op de kerk
tot ketterij zal leiden, zei de kardi
naal beslist neen. Het geloof zal be
waard blijven. De communisten zul
len weer verslagen worden en de
kerk zal herrijzen. „Maar dat zal ik
wel niet meer meemaken, ik ben 71",
zei hij.
Over het bestaan van een onder
grondse kerk, was de kardinaal erg
sceptisch; dit was volgens hem niet
mogelijk.
De rooms-katholieke deken van Oe-
rebro in Zweden heeft in opdracht
van het episcopaat de vicaris van
Ludvika in Dalecarlia, Johann An-
germayer, van zijn functie ontheven,
omdat hij in een brief aan een Duits
meisje in zijn stad had geschreven
dat ze voor eeuwig verdoemd zou
zijn als ze een verhouding bleef heb
ben met een Duitse lutheraan in Lud
vika. Angermayer, één van Zwedens
zeer weinige rooms-katholieke pries
ters, had de zorg voor de katholieke
gemeenschap van Dalecarlia.
In het kerkblad „Die Gemeinde" te
Lübeck is een hele pagina gewijd aan
enkele vernieuwingspogingen in de
evengelisch-lutherse kerk van Duits
land, welke enkele vooruitstrevende
jonge dominees in praktijk brengen
en waarmee zy naar mening van
meer bezadigde collega's de goe
gemeente ver, te ver vooruit hollen.
Onlangs is .één van deze vernieuwers
aan het woord geweest, namelijk do
minee Erwin Schmidt van de St.-
Anscharkirche in Hamburg, die zeer
overtuigd een lans breekt voor de
praktijk van het kruisteken en het
knielen in de protestantse kerkdien
sten.
„Wij, protestanten", zo schrijft hij,
„moeten leren, dat niet alles wat
uitgaat boven hetgeen in het pro
testantisme van de 19e eeuw gewoon
is geworden, katholiek en daarom af
te wijzen is. Wanneer wij b.v. in de
kerkdienst neerknielen of het kruis
teken maken, wanneer wij de paas
kaars aansteken of ons oefenen in
zwijgen en vasten, dan staan wij nog
niet „met één been in Rome". An
derzijds moeten onze katholieke broe
ders ons gunnen, dat ook wij de moe
der Gods binnen de bijbels bepaalde
grenzen vereren, dat wij eveneens de
gemeenschap der heiligen zoeken, dat
het protestantse huwelijk even onont
bindbaar is als het katholieke, dat,
ook de wijding van onze dominees
De primaat van de katholieke kerk
in Polen, kardinaal Wyszynski, heeft
een brief geschreven aan de voorzit
ter van het Poolse parlement, Wy-
cech, waarin hij verzoekt om vor
ming van een speciale commissie van
onderzoek naar de verhouding tussen
kerk en staat in Polen.
Deze brief is kennelijk onderwerp van
gesprek geweest op een bijeenkomst
van het Poolse episcopaat na de te
rugkeer van de kardinaal uit Vati
caanstad.
Reeds tegen het einde van 1961
schreef de primaat een brief aan
Wycech, waarin hij kritiek uitte op
de houding van de staat jegens de
kerk. Deze kritiek sloeg op het staats
toezicht op het godsdienstonderwijs,
de verwijdering van nonnen uit zie
kenhuizen en inmenging in proces
sies en bijeenkomsten door plaatse
lijke politie.
De „Osservatore Romano" heeft zijn
ontsteltenis aan de dag gelegd over
het aantal beroemdheden dat zijn
toevlucht neemt tot rustkuren in zie
kenhuizen, slaapmiddelen en psychia
ters.
„Wij zijn ontsteld over de persberich
ten over de vlucht van beroemdheden
van het ene naar het andere wereld
deel, van de ene in de andere zee
reis, in een poging om uiteindelijk
vrede en vreugde te vinden. De vrede
en vreugde zijn verloren gegaan om
dat zij slechts van binnenuit kunnen
komen, en niet buiten ons zijn te
vinden", aldus „Osservatore".
In het blad werden slaapmiddelen,
rustkuren, biechten aan de psychia
ters e.d. beschreven als lapmiddelen
die werden gebruikt door mensen
zonder houvast.
priesterlijke volmacht verleent en dat
de werkelijke tegenwoordigheid van
God onder de gedaante van brood
en wijn in de Eucharistie door ons
niet minder serieus wordt genomen
dan door hen".
Dominee Schmidt gaat er bij zijn
uiteenzetting van uit, dat de her
vormers over het algemeen niet een
nieuwe, eigen kerk willen stichten.
Eerst toen de officiële, door de paus
van Rome gerepresenteerde kerk
zich afsloot voor de oproep der re
formatie en zelfs tot een contra-refor
matie overging, ontstond aan de ene
kant de kerk der evangelische be
lijdenis en aan de andere kant de
rooms-katholieke".
Dominee Schmidt omschrijft de
rooms-katholieke kerk dan ook als
de „pauskerk" zoals die gegroeid is
na het concilie van Trente. De ware
katholieke kerk, aldus ds. Schmidt,
is geen aparte belijdenis, maar is de
uitdrukking voor de aanvankelijke
gemeenschappelijke, apostolische kerk
en voor de ene. heilige, christelijke
kerk, welke wij tezamen met de ge
hele christenheid belijdenOnder
zoekt men de leer van het concilie
van Trente, dan komt men b.v. tot de
verrassende ontdekking, dat de daar
ontwikkelde leer der rechtvaardiging
fundamenteel niet afwijkt van de
lutherse opvatting", merkt ds. Schmidt
op.
Hij gaat verder in op leerstukken van
dit concilie uit de 16e eeuw, waar
mee hij het niet eens kan zijn zoals
de traditie naast de bijbel en het
daaruit gegroeide dogma der pause
lijke onfeilbaarheid, de „bijbels niet
gefundeerde Maria-dogma's der On
bevlekte Ontvangenis en Tenhemel
opneming", welke ds. Schmidt „room
se maar niet werkelijk katholieke be
slissingen" noemt.
ZONDAG 8 april. Paars, Eerste Pas
siezondag. Tijdeigen. Mis Judica,
zonder Gloria, Credo. Prefatie van
het H. Kruis. (Gezinslezing Johan
nes 8, 33-59).
MAANDAG 9. Paars. Mis van maan
dag na Passiezondag. Prefatie van
het H. Kruis. (Gezinslezing Johan
nes 13, 1-20).
DINSDAG 10. Paars. Mis van dinsdag
na Passiezondag. Prefatie van het
H. Kruis. (Gezinslezing Johannes 13.
21-38).
WOENSDAG 11. Paars. Mis van
woensdag na Passiezondag. Tweede
gebed H. Leo I. (Deze paus wordt
genoemd Leo de Grote. Op net con
cilie van Chalcedon in 451 heeft hij
de dwaalleer van de monofysieten
veroordeeld. Hij beschermde Rome
tegen Attila, de koning van de Hun
nen, en tegen Genseric, de Vanda-
lenkoning. Als beschermer van het
jonge christendom stond hij op de
puinhopen van het uiteengevallen
Romeinse Rijk). Prefatie van het
H. Kruis. (Gezinslezing Johannes
14, 1-31).
DONDERDAG 12. Paars. Mis van
donderdag na Passiezondag. Prefa
tie van het H. Kruis. Gezinslezing
Johannes 15, 1-17).
VRIJDAG 13. Paars. Mis van vrijdag
na Passiezondag. Tweede gebed H.
Hermenegildus. (Zoon van Leovi-
gild, koning van de Westgoten in
Spanje. Hij keerde zich tegen zijn
vader, die een hevig voorstander
was van het Arianisme. Op diens
bevel werd hij op 13 april 585 ont
hoofd.) Derde gebed Zeven Smarten
van Maria. Prefatie van het H.
Kruis. Of; Wit. Zeven Smarten van
Maria. Tweede gebed van vrijdag
na Passiezondag. Derde H. Herme
negildus. Geen Credo. Prefatie van
de H. Maagd Maria. (Gezinslezing
Johannes 15,18 16,15)
ZATERDAG 14. Wit. H. Liduina van
Schiedam. (In 1380 te Schiedam uit
arme ouders geboren. In 1395 werd
zij ongeneeslijk ziek en na een lan
ge lijdensweg stierf zij in 1433 te
midden van de afschuwelijkste pij
nen. Haar verering werd in 1890
door paus Leo XIII bekrachtigd).
Tweede gebed van zaterdag na Pas
siezondag. Prefatie vay het H. Kruis.
(Gezinslezing Johannes 16, 16-33).
Bij Pristina in zuidoost-Zuidslavië is
tyfus uitgebroken. Twee mensen zijn om
gekomen en 68 patiënten zijn in het zie
kenhuis opgenomen. Het zijn allen leer
lingen aan een kweekschool voor onder
wijzers. Er zijn 62 personen in observatie.
De oorzaak van het uitbreken van de
ziekte wordt gezocht in door zware regen
val veroorzaakte schade aan de water
voorziening van de school.
De brandweer van Genua moest gis
teren uitrukken om een brand te blussen
in de „Garonne"-raffinaderij. De vlammen
sloegen op tot een hoogte van honderd
meter. De inwoners van de buurt waarin
de raffinaderij lag vluchtten in paniek.
Het duurde drie uur voordat men het
vuur meester was. De,, schade werd ge
raamd op enkele miljoen lires.
(Advertentie)
Alleenverkoop WENNEKER Schiedam
Gedurende de afgelopen maanden heb
ben duizenden leerlingen van het voort
gezet onderwijs in ons land een strijd
gevoerd om te trachten voor hun school
een plaats te bemachtigen in de finale
van de schoolverkeerscompetitie 1962 van
het Verbond voor Veilig Verkeer.
Op zaterdag 7 april zullen in de „Kar-
seboom" te Hilversum de 16 finalisten-
ploegen de strijd op het gebied van de
verkeerskennis tegen elkaar aanbinden.
Twee van de in totaal 18 finalisten
konden niet aan de schoolverkeerscom
petitie deelnemen. Daardoor zal de win
naar van vorig jaar, de ulo uit Steen-
wijk, niet de in haar bezit zijnde wissel
beker kunnen verdedigen. De jury's bij
deze finale zullen bestaan uit vertegen
woordigers uit de onderwijswereld, poli
tieautoriteiten en representanten van het
autorijschoolwezen.
Na afloop van de wedstrijden zal de
voorzitter van het Verbond voor Veilig
I Verkeer, dr. G. van der Wal, de uitslagen
bekendmaken en de prijzen uitreiken.
Als een moderne Haroen al
Raschid trok hij eens door het
land en inspireerde incognito de
onder hem ressorterende autori
teiten. Thans zegt hij nog: „Als je
komt zonder dat men het weet,
leer je het meeste". Zijn naam was
op ieders lippen, toen hij de West-
duitse Korea-hulp in de ware zin
des woords uit de grond stampte
en toen hij onlangs het kampUel-
zen in Neder-Saksen sloot om zo
doende het overbrengen van vluch
telingen uit de Russische zone naar
de Duitse Bondsrepubliek te be
spoedigen.
Deze „socialistische dominee" was ze
ker de jongste minister, toen hij in 1948
de leiding kreeg van het Nedersaksi-
sche ministerie voor vluchtelingenzaken.
Heinrich Albertz, die een dezer dagen
tot senator van West-Berlijn benoemd
werd, trok tijdens de verwarring van de
eerste naoorlogse jaren zijn ornaat uit,
nadat hij had ingezien, dat er in het ver
deelde Duitsland meer te doen was dan
alleen maar te preken. Hij betrad toen
voor de socialistische partij in West-
Duitsland, de SPD, het politieke toneel.
Heinrich Albertz, geboren in 1915,
stamt uit een oude Oostduitse dominees
familie. Na zijn theologische studie was
hij eerst hulpprediker en later dominee
in een klein dorpje.
Hij behoorde reeds vroeg tot die
groep van geestelijken, die met het
Hitler-regime in conflict kwam. Ten
slotte werd de jonge predikant ge
durende de tweede wereldoorlog na
een godsdienstoefening, waarin hij
Martin Niemöller had verdedigd, ge
arresteerd. Het gerechtshof veroor
deelde hem wegens „staatsvijandige
preken" tot een gevangenisstraf van
twee maanden, die hij uitzat tezamen
Het Britse ministerie van defensie heeft
schepen en vliegtuigen gewaarschuwd om
met ingang van 15 april uit de buurtte
blijven van Kerstmiseiland in de Stille
Oceaan, waar de V.S. van plan zijn een
atoombom te laten ontploffen in de at
mosfeer.
Het ministerie liet weten, dat deze waar
schuwing niet betekende, dat reeds was
besloten tot de proefexplosie.
Er is een regeling getroffen voor de
luchtvaart, zodat deze tijdens veilige pe-
rioden toch over het eiland kan vliegen.
(Advertentie)
met jonge socialisten. De onver
schrokken predikant ging later naar
het front.
Als een circuspaard
Na het einde van de oorlog en na een
korte gevangenschap, werkte Albertz
eerst als vluchtelingendominee. Daar hij
de nood van zijn beschermelingen uit
eigen ervaring kende, benoemde de stad
Celle hem spoedig tot leider van een bu
reau voor vluchtelingenzaken. Later werd
hij de „vader der verdrevenen". In de
zomer van het jaar 1946 koos hij voor
het democratisch socialisme. „Als een
circuspaard werd ik in het land rondge
leid als socialistische dominee".
Met een ongewone meerderheid van
ongeveer honderd stemmen veroverde
Heinrich Albertz het tot dat ogenblik
streng conservatief ingestelde district
Celle voor de SPD en nam als enige ver
tegenwoordiger van de vluchtelingen zit
ting in het parlement van Neder-Sak
sen. Hij was pas 33 jaar oud, toen hy
enige tijd later het moeilijke ambt van
minister voor vluchtelingenzaken op zich
nam.
Nadat hij van 1951 tot 1955 het Neder-
saksische ministerie van sociale zaken
had geleid, vertrok hij naar de oude
Duitse hoofdstad Berlijn. De thans 47-
jarige verrichtte hier succesvolle arbeid
als senaatsdirecteur voor volksontwikke
ling en later als chef van de senaats
kanselarij.
De opvolger van de overleden senator
Lipschitz, die zeker de meest verant
woordelijke plaats in de Duitse binnen
landse politiek inneemt, is sinds 1950
lid van het bestuur van de Westduitse
sociaal-democratische partij. Hij is nog
nooit uit geweest op goedkope populari
teit, maar heeft steeds gehandeld vol
gens zijn persoonlijke overtuiging. Hein
rich Albertz, die zich altijd heeft verzet
tegen een politiek huwelijk tussen kerk
en staat, is een ruim-denkend man, die
niet volgens vaste, afgezaagde vormen te
werk gaat. En men mag wel aannemen,
dat hij in zijn nieuwe ambt, waarbij ook
de Westberlijnse politie onder hem res
sorteert, slechts zelden achter zijn schrijf
tafel in het Schöneberger stadhuis te
vinden zal zijn.
West-Duitsland heeft bij de secretaris
generaal van de Verenigde Naties. Oe
Thant, geprotesteerd tegen het feit dat
hij een Oostduitse nota openbaar ge
maakt heeft. In de Oostduitse nota wordt
gezegd dat Oost-Duitsland zal afzien van
het vervaardigen, aanschaffen of opslaan
van kernwapens mits West-Duitsland zich
tot hetzelfde bereid verklaart.
West- noch Oost-Duitsland zijn lid van
de Verenigde Naties.
In de protestverklaring wordt er door
West-Duitsland de nadruk op gelegd „dat
er slechts één land bestaat, dat Duitsland
genoemd wordt en dat de secretaris-ge
neraal niet gemachtigd is" in het rapport
mededelingen van autoriteiten van een
Duits gebied, de door Sovjet-Rusland be
zette zone, die geen recht bezitten uit
naam van Duitsland of zeis maar voor
een deel van Duitsland te spreken" op
te nemen of te aanvaarden.
(Advertentie)
De uitgeverij Het Wereldvenster te
Baarn heeft een nieuwe reeks op touw
gezet Boeken van vandaag" en als eer
ste deel verscheen een verhandeling van
de Zwitserse journalist Alphons Matt
over Rustend en zijn satellieten. De
schrijver analyseert de communistische
leer en toetst ze voortdurend aan de
heeft kunnen waarnemen. Hij toont zich
zeer belezen in de communistische lec
tuur en weet telkens met «l assende ci-
uCn 'n helder licht te w a pen op ver
schijnselen en mensen. Hij is geen bekrom
pen communistenvreter, maar zijn kritiek
gaat tot op de bodem en hij schroomt
niet te prijzen wat hij prijzenswaardig
heeft bevonden. En hij vraagt zich be
schaamd af: „Waar is in het westen het
volk, dat zo in zichzelf gelooft? Niet ge
woon in het succes, dat zich weerspie
gelt in een bankrekening, een eenge
zinswoning of een directeursbaan, maar
in de omgang van het hele volk als als
gemeenschap? In die zin zijn de aankla
gende woorden, die men mij voorhield
bepaald gerechtvaardigd: „U hebt een
idealistische wereldbeschouwing en bent
uitgesproken materialisten, wij Rus
sen hebben eerder een materialistische
ideologie en zyn idealisten"....
Matt constateert intussen ook, dat
„de mensen volgens program" zich ont
worstelen aan al te strakke principes,
die de gelijkheid van alle mensen en een
gelijkheid van welstand voor allen pre
dikten. De verschillen van thans zijn
minstens even groot als in het kapita
listische systeem, maar toegegeven moet
worden, dat ze veel kleiner zijn dan vroe
ger in het tzaristische Rusland. De
Rus heeft ongetwijfeld aan waardigheid
gewonnen. Na dit geconstateerd te heb
ben zegt de schrijver: „Geen anti-com
munist, ook als hij niet met goedkope
leuzen om zich heen smijt, zal deze re
volutie als de „verlossing" in de zin van
de heilsleer betitelen. In elk geval zal de
gelovige Christen ook deze anti-reli-
ligieuze opstand in Gods plannen moeten
invoegen en in zuiver materieel opzicht
heeft deze stellig veel voorheen al te
geknechte Russen een verbetering van
positie of als men het woord toch
wil gebruiken een verlossing" ge
bracht".
Men zal uit het voorgaande kunnen
opmaken, dat deze studie de moeite van
het kennisnemen zeer waard is. De se
rie „Boeken van vandaag" is goed ge
start.