Soustelles „Verraden
Hoop" pleit voor O.A.S.
Spaanse bisschoppen stellen
zich achter stakingsactie
ROTS (DE GAULLE) BLEEK SLECHTS ZAND
De kolonisatiepolitiek van
de Gaulle slechts bedrog
wi
Rijke gelovigen zonder
besef van de charitas
Feodalisme
afgezworen
Brit James Hanratty
terechtgesteld
Proletariaat leeft in armoede
Wandtapijt voor kathedraal
aan prijzen!
n
Alle middelen
van OAS voor
zijn rekening
Slechts zand?
Concurrentie van
reclame-t.v.
Integratie
Wie bedroog wie?
V riendschapsverdrag
nationalistisch China
en Malagasy
O
Bij koffie,
thee en tv
HELWA
^RumUaajtjeb
Kans voor bij
De OAS
De scheiding
TOMATENSAP
Gisting
Grammofoonplaatje
met oranjefeestlied
Churchill
Huwelijk Sarah
Tulpentuin voor
San Francisco
Bezwaar tegen naam
„huishoud- en
landbouwonderwij s"
Amerikaanse
astronauten
weigeren huis
12
TMCRLAn DE STEM VAN DONDERDAG 5 APRIL 1962
;leedt u beter"
es van talloze mannen
iar op ideale wijze samen
trg kleedt u ook jongerI
arborg-collectie toont
end. Vlotte mode...
lortieve mode... óók dat!
verzorgde gedistingeerde
tenmerk is
borg-kleding.
AT Z BREDA
•T 60-62 MIDDELBURG
81 VLISS1NGEN
(Van onze Parijse correspondent)
Temidden van het geweld van een niets ont
ziende terreur, die Algerië verscheurt en Frankrijk
voor een duistere toekomst plaatst, is het lang
aangekondigde boek van Jacques Soustelle: „L'Es-
pérance trahie" „De verraden hoop" versche
nen. Het boek is een agressief requisitoir over de
zes jaren Algerië-beleid van generaal De Gaulle.
Het bevat indrukwekkende gedeelten, het geeft
feitenmateriaal, dat niet te weerleggen is, maar
omdat Soustelle tenslotte naar de O.A.S. toe rede
neert, naar de rechtmatigheid van onmenselijke ter
reur 'als laatste middel van actie en verweer, kan
geen zinnig mens hem meer volgen.
Het boek is bij zijn verschijnen meteen de sen
satie van de dag geworden. Het zal als een vade
mecum gehanteerd worden door hen, die zich furieus
tegen De Gaulle kanten.
Het boek had, aldus het algemene oordeel, op
geen ongelukkiger tijdstip kunnen verschijnen.
Het kwam in de etalages van de boekwinkels, toen de onderhandelingen
in Evlan al zo ver gevorderd waren, dat de ondertekening van de wapen
stilstand vrijwel zeker was. Soustelle is ongetwijfeld een groot geleerde, Zijn
vrouw trouwens ook. Hij is een bekwaam socioloog, ethnograaf, archeoloog;
heeft wetenschappelijk werk van de eerste orde verricht in Mexico en is op
het gebied van de kernenergie een man, die zijn vak verstaat en weet, waar
over hU praat. Dat hij op politiek terrein een aanhanger was, en nog is, van
een Frans-Algerië: wie zal hem dat kwalijk nemen? Mendès-France zelf was
een van de eersten, die in 1954, toen de opstand uitbrak, troepen naar Algerie
zond om het verzet te breken. Na hem heeft de socialist Guy Mollet in 1956
precies hetzelfde gedaan toen hij eerste-minister was
Nog altijd behoren tot de Franse so
cialistische partij mannen als Lacoste en
Max Lejeune, die in het bekende Comité
van Vincennes samen hebben gewerkt
met Soustelle, Bidault en andere over
tuigde aanhangers van een Frans Al
gerië. De partij heeft noch Lacoste, noch
Lejeune geroyeerd, ook al waren beiden
menigmaal aanstootgevende en compro
mitterende figuren. Toch is tussen nen,
Lacoste en Lejeune enerzijds en Soustel
le anderzijds, een groot verschil. Hun
wegen hebben zich gescheiden toen de
OAS met zijn terreur begon. Zelfs Bi
dault heeft zich, zij het een paar da
gen geleden, van die terreur losgemaakt.
Maar in het boek van Soustelle staat
het, helaas, aan het eind zwart op wit,
dat hü alle middelen van de OAS voor
zijn rekening neemt. Dat had men niet
gedacht van een man, die zich in het
voorwoord van zyn boek zo hartstoch
telijk beroept op zyn protestantse voor
ouders, die met de bijbel in de ene en
met het zwaard in de andere hand hon
ger, gevangenis, brandstapel en verban
ning hebben getrotseerd.
Hoe is Soustelle daartoe gekomen? Hij,
die in generaal de Gaulle een onbeperkt
vertrouwen heeft gehad en die tot de
eersten behoorde, die in de eerste dagen
van de wereldoorlog de gehoorzaamheid
aan maarschalk Pétain opzegden en met
de Gaulle overstak naar Londen? „Ik
heb op een rots menen te bouwen", is
zijn bittere klacht. „En zie, ik heb op
zand gebouwd". Zijn boek van 300 blad
zijden is één autokritiek, ook ai heeft
hij voor die zelfkritiek dan ook een paar
verontschuldigingen bij de hand. Ik ben,
schrijft hij, de dupe geworden van een
handig gecamoufleerd bedrog en, boven
dien, ik was niet de enige. Salan en
Challe hebben het eerder ingezien dan
ik. De dekolonisatie-politiek van gene
raal de Gaulle is volgens Jacques Sous
telle één groot bedrog geweest. Wie de
schuld is van die dekolonisatie? In de
eerste plaats de communisten, die overal
bij jonge staten proberen een voet aan
de grond te krijgen. In de tweede plaats
de katholieke en niet-katholieke progres
sieven, die bij ons, in Frankrijk, zout
leggen op iedere slak van onderdruk-
ffPS en van.. racisme, maar die daar
blind voor zijn, zodra diezelfde onder
drukkers zwart of bruin zijn of mo
hammedanen in plaats van christenen.
In de derde plaats de kleinburgerlijke
zakenlieden, voor wie een kolonie te
Z,uHr ëeworden is. Waarom nog langer
miljarden voor negers en voor Arabieren,
n.og Franse dorpen zonder
n„al?S°£ cn waterleiding zitten?
under hun zogenaamde dekolonisatie
f,® ,Lee? verkapt racisme schuil. En ten-
malrrf J zelf' voor w,e alleen
maar de grandeur van Frankrijk belang-
John K. Herbert, president van de
Amerikaanse associatie van tijdschriften
uitgevers, heeft een beroep gedaan op
het Amerikaanse congres om de post-
tarieven niet te verhogen, omdat de tijd
schriften te kampen hebben met finan
ciële moeilijkheden. Hij zei, dat de Ame
rikaanse adverteerders hun geld liever
uitgaven aan reclame via de beeldbuis
dan reclame in de vorm van drukwerk.
De associatie richtte het verzoek tot
het congres om een wetsontwerp tot
verhoging van de portokosten voor
drukwerk (penny-an-item) niet goed te
keuren. Dit wetje zou de Amerikaanse
schatkist 691 miljoen dollar moeten op
brengen.
Herbert herinnerde er aan, dat het
congres destijds van plan was geweest
om gedeeltelijke subsidiëring in te stel
len voor ..tweede-klas" post, om op die
wyze de verspreiding van nieuws zoveel
mogelijk te bevorderen.
SOUSTELLE
„Leve de OAS"
rijk is. Zijn humanistische redevoerin
gen, volgens Soustelle, verhullen nauwe
lijks de verachting, die hij voelt voor
Arabieren en Berbers, „die geen deel
uitmaken van ons volk".
Tegenover allen, die spelen met de ge
dachte van een onafhankelijk Algerië,
van een Algerië gefedereerd met Frank
rijk of van een Algerijns Algerië ver
dedigt Soustelle zijn opvatting van in
tegratie. Integratie betekent volgens
hem, dat Algerië een Franse provincie
en een Franse provincie moet blij
ven dat er tussen Frankrijk en Algerië
eenheid moet bestaan in economie, in
dustrie en geldwezen en dat alle bur
gers gelijke politieke rechten moeten
bezitten. In december 1956 was de Gaul
le dat nog volkomen met hem eens, toen
hij een brief schreef naar aanleiding
van Soustelles boek; „Aimée et souffran-
te Algérie". „Ik heb uw boek met grote
waardering gelezen", schreef de Gaulle.
„Ge schrijft uitstekend en dat verhoogt
de waarde van uw argumenten. Wil de
onderneming van Frankrijk in Noord-
Afrika en speciaal in Algerië slagen, dan
dienen wij een grootse politiek te voe
ren. Een plaatselijke actie van grote om
vang om tot een solide associatie tussen
Frankrijk en Algerië te komen, een gro
te actie in Frankrijk om ons volk voor
dat doel te winnen en eenzelfde actie
in het buitenland „desnoods met opoffe
ring van het Atlantisch Verdrag". De
vierde republiek is daartoe niet in staat,
maar zij neigt ten grave".
Dat graf is in mei 1958 gedolven. De
Gaulle komt aan de macht. „Leve de
Gaulle", roept Salan in Algiers. „Leve
Frans Algerië", roept de Gaulle in
Mostaganem. Hij is nog niet in Parijs
terug, of hij zegt ,,L'Algérie, c'est
moi!" Dat betekent: Soustelle wordt
geen minister voor Algerijnse zaken.
Dat doe ik, de Gaulle, zelf.
Desondanks heeft Soustelle nog altijd
hoop, dat de revolutie van mei 1958 zich
doorzet, ook al wordt de Gaulle in Oran
nog zo kwaad '„Ah, taisez-vous!") als
er uit de menigte ook „Leve Soustelle"
wordt geroepen. Want als de Gaulle
maar doorzet, dan kan de oorlog binnen
zes maanden militair en politiek zijn af
gelopen. Mits men maar per district in
Algerië plaatselijke wapenstilstanden
sluit. Dan vissen volgens Soustelle
Cairo en Tunis (Bourgulba) achter het
net en is de hele FLN, geïsoleerd van
de mohammedaanse massa binnen en
buiten de steden, van de kaart.
niets voor. Die droomden van een asso
ciatie en vergaven het de militairen niet,
dat zij gemene zaak hadden gemaakt
met de muiters en tegen het burgerlijk
gezag van Parijs in opstand waren ge
komen. Soustelle werd weggewerkt naar
het ministerie van Informatie. De pas
opgerichte UNR (Gaullistische partij)
had weliswaar (op voorstel van Debré)
een Frans Algerië op haar program ge
schreven, maar dat verwaterde door
blinde onderwerping aan de Gaulle. De
militairen in Algerië kregen opdracht
zich terug te trekken uit de comité's du
Salut Public. Als gevangene kreeg
Ben Bella een bevoorrecht politiek re
gime. De ministers hadden niets meer
in te brengen en waren tot doodgewone
ambtenaren gedegradeerd. Naar de me
ning van Soustelle, inmiddels minister
voor de Sahara geworden, werd niet ge
vraagd, ofschoon hij als resident in Al
gerië de nodige ervaringen had opge
daan. Van enige leiding was geen spra
ke. Tot de soldaten werd gezegd, dat zij
moesten vechten. Tot de industriëlen, dat
zij moesten investeren. Tot de arbeiders,
dat zij hard moesten werken. Er was
noch een oorlogs-, noch een vredesdoel.
Want wat wil de Gaulle, vroeg het
land. Waar brengt hy ons heen? Moeten
we Debré geloven als hy zegt: „Frank
rijk is in Algerië vertegenwoordigd en
zal er blyven! (22-3-'59 in Constantine).
Wat bedoelt de Gaulle zelf als hy zegt:
Algerië zal voor altyd verbonden blyven
met Frankryk!" (Chateauroux 7-5-'59)
Ook het leger wordt in grote onzeker
heid gelaten. Massu, in de valstrik van
een Duitse journalist gelopen, met mede
plichtigheid van het Franse ministerie
van Buitenlandse Zaken, wordt uit Al
giers teruggeroepen en op non-activiteit
gezet. Dat wordt het sein tot de op
stand van januari 1960. Na de onder
drukte rebellie zegt de Gaulle, dat de
rebellen niet behoeven te rekenen, dat
hij ooit met hen zal onderhandelen over
de politieke toekomst van Algerië: „Ce-
la, je ne le ferai pas". Tot het trouw
gebleven leger zegt de Gaulle: „De
vijand blijft de rebel. Ik bevestig u nog
maals, dat het uw plicht is hem te
vernietigen".
Bitter beklaagt Soustelle zich over de
Gaulle en zijn vroegere vrienden. In fe
bruari 1960 zet de Gaulle hem als mi
nister voor de Sahara aan de dijk. Hij
grijpt naar de telefoon en belt Debré op.
Debré is hoogst verbaasd: „Nog geen
uur geleden was ik bij de Gaulle en hij
heeft mij er niets van gezegd". Na het
ontslag komt het laconieke communiqué,
waarin staat, dat Soustelle is afgezet „op
voorstel van Debré". „Wie liegt", vraagt
Soustelle, „de eerste-minister of het Ely-
sée?" Hij, Soustelle, komt in de grote
verleiding, of het dan toch maar niet
beter zou zijn de politiek vaarwel te
zeggen en zich voorgoed te wijden aan
het wetenschappelijk onderzoek in Mexi
co, maar hij wil Algerië niet, althans nu
nog niet, in de steek laten. Hoe langer
hoe meer raakt hij geïsoleerd. De UNR,
die hij mee heeft helpen oprichten,
royeert hem als lid en van het Nationale
Centrum voor Wetenschappelijk Onder
zoek mag hij niet langer deel uitmaken.
In januari 1961 volgt het referendum
over de komende zelfbeschikking van
Algerië. Doodgewoon kiezersbedrog, con
cludeert Soustelle.
De eerste militair, die daar openlijk
tegen in opstand komt, is Salan. Salan
wordt door de Gaulle naar Parijs terug
geroepen, waar hij wordt bewaakt. Maar
hij weet aan zijn bewakers te ontsnap
pen en neemt over de Pyreneeën de wiik
naar Spanje. De Gaulle is bereid Alge
rië op te geven, want Algerië kost ons
meer dan het ons opbrengt (persconfe
rentie ll-4-'61). Hij is er zeker van, dat
Algerië naar binnen en naar buiten een
soevereine staat zal worden.... maar
dan zullen wij onze hulpbronnen, onze
mensen en ons geld niet langer in een
bodemloze put stortende Fransen
die er te veel risico lopen, zullen wij'
terughalen.... maar tevens zullen wij de
Algerijnen, die in Frankrijk werken,
naar hun land terugsturen en zij zullen
ophouden Fransen te zijn
Die woorden zijn voor Saïan, Challe
?!L?elle£ sein tot 0Pstand (april
1961). Debré maakt zich belachelijk
door de Parijzenaars nog laat op de
avond op te wekken te voet en per
auto de straat op te gaan om val
schermtroepen op te vangen. Soustel
le is er van overtuigd, dat het nooit
in de bedoeling van Challe heeft ge
legen om Parijs te bezetten; hij wilde
alleen maar het prijsgeven van Alge-
ne voorkomen, de Franse provincie
redden en haar aan Frankrijk terug
geven.
DE GAULLE
....scherp gehekeld....
blinding van hem, die de leiding van
de regering in handen heeft, is de OAS
de spreekbuis geworden van de Euro
pese bevolking en van een groot deel
der mohammedanen. Men mag de OAS
geen extreme beweging noemen zonder
onrechtvaardig of vooringenomen te zijn.
Want wanneer het schip zinkt vraagt
men niet, of de kapitein een vrijmetse
laar is of naar de mis gaat. Wanneer het
huis in brand staat vraagt men niet aan
de commandant van de brandweer naar
het lidmaatschap van zijn partij of naar
zijn doopbewijs. Een volk, dat met de
dood wordt bedreigd, mannen en vrou
wen, wie het mes op de keel wordt
gezet, die het slachtoffer dreigen te wor
den van verkrachting, van verminking,
van verbanning en van honger, die te
hoop zijn gelopen om zich te verdedigen:
dat is de OAS".
En verder: „Het prijsgeven van Al
gerië is een misdaad. Die misdaad mag
niet worden begaan. Het is de eer van
het Algerijnse verzet zich daartegen te
verweren. De strijd van dat verzet is de
strijd van alle vrijheidslievende mensen,
zelfs van hen, die het nog niet begrij
pen en dat verzet honen. De greep van
de FLN op Algerië, ziedaar het groot
ste gevaar. Tegen het dodelijke gevaar
moeten alle middelen 'ik herhaal: alle
middelen) worden toegepast".
Die woorden te moeten lezen doet ver
driet. Dat Jacques Soustelle zich daar
mee voorgoed onmogelijk heeft gemaakt
in de Franse politiek doet minder ter
zake. Men kan ook buiten de politiek
gelukkig nog rustig leven. Maar dat een
zo beschaafd en geleerd man als Soustel
le zijn ziel en zaligheid verkoopt aan de
OAS, die naar het oude bijbelwoord nog
steeds rondwaart „als een briesende
leeuw, zoekende wie hij zou kunnen ver
slinden", dat demonstreert de verwar
ring van de geesten in het tegenwoor
dige Frankrijk.
In Taipeh is een vriendschapsverdrag
ondertekend dat gesloten is tussen de
nationalistisch Chinese republiek en de
republiek Malagasy.
President Philibert Tsiranana is uit Ma
dagaskar op Formosa aangekomen. Hij
zal zes dagen op Formosa blijven voor
een officieel bezoek. Hij is de eerste Afri
kaanse chef van staat die een bezoek
brengt aan nationalistisch China.
(Eigen buitenlandse dienst)
Sedert enige tijd breekt er in Spanje ieder ogenblik een staking uit met het
doel tot een verhoging van het minimumsalaris tot 100 pesetas per dag te komen.
Ongeveer 80 procent der Spaanse arbeiders ontvangt een loon, dat hen dwingt
tot een bestaansminimum. De Spaanse arbeiders worden in hun eis gesteund door
het Episcopaat en door de Katholieke Actie. Het zyn de christelyke Arbeiders
beweging en de Christelyke Arbeidersjeugd, die, na een nauwkeurige enquête,
de noodzakeiykheid van het minimumsalaris op 100 pesetas per dag gesteld hebben.
het momenteel z.eer actuele arbeiders
probleem, werd het in beslag genomen
door de Spaanse autoriteiten. Doch de
leden van het Episcopaat hebben open
lijk stelling genomen ten gunste van de
stakers. Bij gelegenheid van een staking
heeft de bisschop van Bilbao een her
derlijke brief gepubliceerd, die nogal sen
satie verwekte. Hij schreef, dat een op
eenhoping van rijkdommen, zoals in de
handen van zekere groepen van de
Spaanse gemeenschap, nergens in
Europa voorkwam.
(Advertentie)
In het Katholieke-Actieblad „Bulle
tin" werd het resultaat van de enquête
gepubliceerd, evenals een petitie-formu
lier ten gunste van de geëiste loonsver
hoging. Toen, na „Bulletin", het orgaan
van de Christelijke Arbeidersjeugd,
„Juvendud Obrero", ook schreef over
Die grote kans heeft men, naar de me
ning van Soustelle, na mei 1958 voorbtl
laten gaan. De socialisten voelden er
In het laatste deel van zijn boek
schrijft Soustelle over de OAS. „Door de
loop der gebeurtenissen en door de ver-
inspannlng
Na 'weer en wind' een fijn glas Hero
Tomatensap. U weet zo'n plezierig
moment van de dag te waarderen. Want
Hero Tomatensap is genieten en ge
zondheid in één. U proeft de zongerijpte
tomaten, u geniet van het aroma. Hero
tomatensap, bron van vitaminen-C, is
zomerse energie in kille dagen. Naturel
of Cocktail (licht gekruid).
Ook de bisschop van Madrid heeft
krachtig geprotesteerd tegen de in
Spanje voorkomende sociale onrecht
vaardigheden. In een herderlijke brief
zegt hij, dat, als bewoners van arme
wijken zich van de Kerk afwenden, dit
de schuld is van katholieken, van wie
de geest lijnrecht staat tegenover de
christelijke Charitas en rechtvaardig
heid. Er zijn zelfs katholieken, zo zegt
verder de bisschop van Madrid, ,,die de
godsdienst misbruiken om in te gaan
tegen de rechten van de arbeiders."
Onder toezicht van de Spaanse Acade
mie van Morele en Politieke Weten
schappen werd onlangs een boek uitge
geven door een bekende katholiek: Al
berto Martin-Artajo, oud-minister van
Buitenlandse Zaken. Martin-Artajo ver
klaart, dat de sociale onrechtvaardig
heid ,,de nationale ziekte van Spanje"
is. „Het is een werkelijke ergernis voor
het volk", zo schrijft hij, ,,dat de „Rid
ders" van het christianisme, die strikt
de geboden van God en van de Kerk in
hun privé- en familieleven nakomen, de
pauselijke leer en de richtlijnen van hun
bisschoppen veronachtzamen, als het de
problemen betreft van de sociale recht
vaardigheid."
Hier wordt het grote kwaad van de
zonde tegen de sociale gerechtigheid in
Spanje in de wortel aangetast. Het is
feitelyk een schande voor het katholieke
bewustzijn in Spanje, dat men een re
ligie bedrijft en meent daarin nog
een voorbeeld voor de hele wereld te
zyn die blykbaar niet de minste notie
heeft van de onverbreekbare binding
welke bestaat tussen de eredienst aan
God en de liefde tot de naaste.
De bezittende klasse, het zogenaamde
leidende bevolkingsdeel, dat op religieus
gebied veelal een strengheid van ge
loofspraktijk aan de dag legt, welke el
ders in de wereld afwezig is, ziet in
het geheel niet in, dat zij feitelijk de
godsdienst te schande maakt door de
houding welke zij in de behandeling van
de massa der werkers aan de dag legt.
En het is ditzelfde verwijt, dat men de
Spaanse regering kan maken, die in al
de jaren dat zij nu aan het bewind is,
niet erin geslaagd is, noch voldoende Churchill is 47.
activiteit aan de dag gelegd heeft, om de
sociale misstanden in Spanje ook maar
enigermate genoegzaam te verbeteren.
Onder de druk van een steeds breder
wordend christelijk-sociaal gericht front
onder hen, die altijd Franco's mede
standers zijn geweest en ook van inter
nationale druk, begint het te gisten in
Spanje. Franco schijnt wel in te zien,
dat deze gisting gevaarlijke vormen
gaat aannemen. Het grote verraad met
de vertrouwenslieden van de Spaanse
arbeidersmassa, die Franco onverhuld
gezegd hebben, waaraan het in Spanje
mangelt bewijst, dat Franco ergens wel
begrijpt wat er speelt en ook wel van
plan is naar pacificatie der gemoederen
te streven. Maar... Franco is ondanks
zijn dictatorpositie in sterke mate de
gevangene van zijn naaste omgeving en
van hen, die met hun geld en invloed
zijn regime ondersteunen.
En toch... wil Spanje op de duur niet
naar een. nieuwe tragische sociale re
volutie gedreven worden, dan zullen de
bakens met spoed verzet moeten wor
den. De Kerk in Spanje is van de
rechtmatigheid der verzuchtingen der
arbeidende massa overtuigd en zij weet
uit eigen bittere ervaring tot weik een
redeloze reacties een losbreken van de
sentimenten kan leiden. Zij staat thans
dan ook in de persoon van vrijwel alle
bisschoppen in de voorhoede van hen,
die de regering tot meer sociale recht
vaardigheid door rechtvaardige wetten
willen dwingen. De oude feodale geest,
welke in de ogen der massa vele kerke
lijke hoogwaardigheidsbekleders tot
medeplichtigen in de sociaal-onrecht
vaardige toestanden maakte, heeft in
belangrijke mate voor een actieve geest
van sociale progressiviteit plaats ge
maakt. Het zal de Kerk in stormachtige
dagen misschien de vrijwaring bieden
van mede geoordeeld en te licht bevon
den te worden.
Ter gelegenheid van de viering van het
zilveren huwelijksfeest van koningin
Juliana en prins Bernhard heeft de stich
ting Nationaal Comité voor het zilveren
huwelijksfeest een grammofoonplaatje in
de handel gebracht, waarvan de op
brengst ten goede zal komen aan het
nationaal geschenk aan het koninklijk
bruidspaar. Op het 45-toeren plaatje, dat
tot titel heeft ,,'t Is feest" is een liedje
vastgelegd, gezongen door het kinder
koor „De Damrakkertjes" onder leiding
van Hans de Jong, met begeleiding van
fluit, piccolo, klarinet, vibrafoon, con
trabas en piano. De muziek is van Paul
Chr. van Westerling en de tekst van
G. van Aemstel.
De tekst en muziek (pianobegeleiding)
zijn onder de titel „Oranjefeest", met ge
ïllustreerd titelblad door de illustrator
Berg, eveneens verkrijgbaar. Ook de op
brengst van deze uitgave komt ten goe
de aan het nationaal geschenk.
De Engelse filmster Sarah Churchilli
dochter van sir Winston Churchill, zal
in het huwelijk treden met lord Audleyi
zo weet de Daily Express te melden.
Audley, die 48 jaar oud is, is de 23e baron
uit een geslacht dat stamt uit 1312. Sarah
In het Golden Gate Park te San Fran
cisco is een Nederlandse tulpentuin (5.000
stuks) ingewijd. De tuin ,aan de voet
van een Nederlandse windmolen, is een
geschenk van de Nederlandse kolonie
aan San Francisco aan de stad.
Burgemeester George Christopher nam
de tuin over van de Nederlandse consul-
generaal Henk van Ravenstein. Het echt
paar Ravenstein gaf een feestje voor
hdnderd gasten.
De 25-jarige Brit James Hanratty,
die schuldig werd bevonden aan
moord, verkrachting en zware ver
wonding van het door hem aange
rande meisje, is gisterenmorgen in
de gevangenis van Bedford in En
geland, door ophanging terechtge
steld.
Hanratty had op 22 augustus 1961 de
Londense arts Michael Gregsten, die zich
met zijn 23-jarige vriendin Valerie Storie
in een langs de weg geparkeerde auto
bevond, onder bedreiging met een revol
ver gedwongen naar een eenzame plaats
in de omgeving van Bedford te rijden
Daar dwong hij Valerie om achterin de
auto naast hem te gaan zitten, waarna
hij Gregsten, die had moeten rijden,
doodschoot.
Na het meisje te hebben aangerand,
liet Hanratty haar uitstappen, waarna,
hij zeven schoten op haar loste. Valerie
overleefde dit, doch zij zal haar gehele
leven invalide blijven.
Valerie Storie was de voornaamste
getuige van de openbare aanklager.
Zij wees Hanratty aan als de man
die haar had aangerand en Gregsten
vermoord had. Het proces tegen Han
ratty heeft 21 dagen geduurd. Het
was het langste in de geschiedenis
van het Eritse recht.
Er was een door 23.000 personen gete
kend verzoekschrift bij de Britse minis
ter van Binnenlandse Zaken Butler inge
diend, om het over Hanratty gevelde
doodvonnis niet te doen voltrekken. Dit
verzoek is echter afgewezen. Ook een
telegrafisch beroep, dat Hanratty's ouders
dinsdagavond j.l. op koningin Elisabeth
hebben gedaan, heeft geen resultaat op
geleverd.
Op het ogenblik van de terechtstelling
hadden zich ongeveer tweehonderd per
sonen in de omgeving van de gevange
nis van Bedford verrameld.
Het Nederlands Verbond van Directies
en Leerkrachten bij het Nijv,rheidson-
derwijs is allerminst gelukkig met de
benaming „Huishoud- en Landbouwon
derwijs" van het huidige nijverheids
onderwijs voor meisjes in de mammoet
wet. Het Verbond is van mening, dat
deze benaming ten opzichte van de tegen
woordige omvang van het meisjesnijver-
heidsonderwijs een sterke beperking in
houdt en geeft daaraan uiting in een
adres aan de leden van de Tweede Ka
mer, waarin een andere benaming, bijv.
„scholen voor huishouden en beroep"
wordt voorgesteld.
Nadat de zeven Amerikaanse astro
nauten van het „Mercury"-project aan
vankelijk het aanbod van de aannemers
vereniging van Houston in Texas om
voor ieder van hen een gratis huis van
24.000 dollar te bouwen hadden geaccep
teerd. hebben zij thans laten weten, dat
zij het geschenk niet zullen aanvaarden.
Het federaal bureau voor de ruimtevaart
had de astronauten laten weten, dat zij
juridisch in hun recht zouden staan als
zij het geschenk zouden aannemen, maar
dat aanvaarding niet in het beste belang
van alle betrokkenen zou zijn.
Er is te Houston een ruimtevaartcen
trum in aanbouw en de astronauten moe-
Voor de nieuwe kathedraal van Co
ventry, welke bijna is voltooid en
volgende maand zal worden gecon
sacreerd, hebben tapijtwevers te Fel-
letin in midden-Frankrijk in dertig
duizend man-uren een wandtapijt
van 12 bij 21 meter vervaardigd het
grootste, dat ooit uit een stuk is ge
worpen door Graham Suherland
hier in de kathedraal hangende ach
ter het hoogaltaar. Het toont een
Christus-figuur beschenen door een
ster en omringd door vier figuren
uit de openbaring: de leeuw, de ade
laar, het kalf en de mens. De men-
»- senfiguur aan de voeten van Christus
ten binnenkort naar Houston verhiuzen. maakt. De .foto toont het tapijt, ont- is op ware grootte.
