De bandrecorder kan heel wat
meer dan de
napraten
A
Tempel voor nicotinisten
Rumoer om vergeten
Da Vinei-tekening
kuyper
apparaat voor
ontspanning, studie,
en voor allerlei
spel
hobby
Waarom gaat vaak de lol er zo gauw af?
Saint-Laurent
wint proces
Geestenbezweerder werkt in Amsterdam
3 leven van deze
tKACEL matras:
ilijkmatige steun,
het hebben wil:
an een „zachte"!
BEWAAR DE
BANDJES!
Hoorspelletjes
Feestjes
GÖrjm
.vJó'vri
tfA-JCeix
Gesproken brieven
Praktisch gebruik
Tot 1200 gulden
Worms krijgt geen
inzage van
bepaalde stukken
BINNENVERING
Jurist veroordeeld
voor flessen trekkerij
Bij koffie
thee en tv
Er wordt teveel
gevloekt in
het leger
In put gestapt
TEMPELDIENST
Verkiezingen
NTS
voor
ASTMA-LIJDERS
Politieke unie
vordert niet
.,Dode*' had veel
inkomsten
20
DAGBLAD DE STEM VAN DONDERDAG 22 MAART 1962
laap!
I en 's winters warm
sterk en duurzaam
it, warmte en vocht
waliteit: v.a. 117.50.
\ACEL matras toné/i
LnVOOV O»
Een van de allernieuwste hobby's is ongetwijfeld het geluidsjagen
Het is mogelijk gemaakt doordat de taperecorder binnen het bereii.
van de amateur kwam en nu de recorders in toch nog betaalbare prijs
klassen allerlei hulpmiddelen en technische extra-snufjes hebben ka:
men, zonder er al te veel geld in te moeten investeren, opmerkelijk»
resultaten bereiken.
We kennen „geluidsjagers" die uitmuntende banden maken voo
feestavonden, uitvoeringen of toneelvoorstellingen en die montage
weten te vervaardigen waarnaar het bezoek 's avonds een uur lang
met grote belangstelling luistert of waarom de gasten hartelijk kun
nen lachen.
wat te temperen, immers in natura
rond zich heen!
Neen, pas als de baby een beer va.
een jongen is geworden, die op straa;
voetbalt en een ruit intrapt, pas dan is
zo'n band interessant, vooral voor hem
zelf. Het is juist zoals met familiefoto's
Die krijgen hun grootste waarde ook
pas na jaren. Geluidsbanden zijn na
die tijd beslist interessanter dan foto's
Maar men moet ze dan ook niet voor
tijdig uitwissen. Een foto-album ont
doet men toch ook niet van alle kiekjes
als het vol is?
Een bandrecorder (zoals wij in ons
land het apparaat half Nederlands-half
Engels plegen te noemen) is een zeer
veelzijdig ding. Eigenlijk is het van
alle elektronische apparaten het meest
interessante, men kan er van alles mee
doen. En toch is de recorder (nog?)
lang niet zo algemeen populair als de
televisie en niet zo vanzelfsprekend
als een radio. Zelfs mensen die zich
een recorder hebben aangeschaft moes
ten ervaren dat na enkele weken of
maanden het nieuwtje er helemaal af
was en dan stond het dure apparaat
werkeloos en renteloos in een hoek.
Zonde van het geld, verzuchtte dan
menige huisvrouw en dat is waar. Al
leen ligt dat niet aan de recorder, maar
aan degene die het toestel kocht en
niet wist wat hij er allejyaal mee moest
uitvoeren. Het apparaat zelf wil wel
Het kan heel wat, véél meer zelfs dan
menige bandrecorderbezitter zelf denkt.
De meeste recorders worden door hnn
eigenaren gruwelijk miskend. Er wordt
op geen stukken na uitgehaald wat er
in zit.
In het begin is zo'n ding nog een
wonder: je neemt er het kraaien van
de baby mee op en het eerste van
buiten geleerde liedje van zus die op de
kleuterschool is. Als er visite is laat
je de mensen zich een ongeluk schrik
ken door plotseling een stuk van het
gesprek, dat je stilletjes opgenomen
hebt, af te draaien en tenslotte denk
je er een week later aan om een goed
stuk muziek dat de radio levert, op de
band te zetten. Een paar dagen daarna
draai je dat weer eens en dan zeg je
dat zo'n recorder toch maar een mach
tig ding is. Waarna de lol er af is.
Jammer, want een bandrecorder is
niet (alleen) om mee te spelen. Het is
een apparaat dat, als men het goed ge
bruikt, het leven kan verrijken en ver
aangenamen en waaraan ieder lid van
het gezin grote vreugde en veel profijt
kan hebben.
Nu we het over het meest voor de
hand liggende toepassingsgebied heb
ben gehad en waarover we even heb
ben uitgeweid omdat het zo veelvuldig
miskend wordt kunnen we zonder
enige moeite een lange lijst van andere
mogelijkheden noemen. Mogelijkheden
die bewijzen dat de bandrecorder heel
wat meer kan. Op elk van die punten
kunnen we uiteraard in dit gesprek niet
al te diep ingaan. We willen alleen de
genen die een recorder hebben en het
apparaat wel eens grondiger willen ex
ploiteren, of die er een willen aan
schaffen, de weg wijzen.
Muziekliefhebbers die hun bandre
corder willen terugeverdienen aan uit
gespaarde grammofoonplaten kunnen
met de radiogids in de hand in enkele
maanden tijds een fraaie collectie mu-
ziek-op-banden verzamelen. Men moet
daarvoor wel een uitstekende radio
hebben en eigenlijk is alleen FM-ont-
vangst maar goed genoeg. Het ideaal
voor opnemen van radioprogramma's is:
Een filmliefhebber is het nu moge
lijk gemaakt zijn eigen film, synchroon,
van geluid te voorzien. Dat vereist een
heel afzonderlijke vaardigheid. Men
moet daarmee echt experimenteren en
er ervaring in krijgen. In de meeste
gevallen, zo leert de praktijk, is het
werkelijke geluid van de opname lang
niet voldoende. Men moet de gehele
film werkelijk „aankleden" met ge
luid. En daarbij behoort ook maar
dan passende muziek.
Men kan met de recorder studeren:
talen, maar ook muziek. Eigen piano
oefeningen, op de band opgenomen, ver
raden de fouten gemakkelijker dan,
terwijl men speelt, het oor. Men kan
De bandrecorder kan ook worden
gebruikt by de opvoeding van het
kind. Als de jongeman op de foto
later zyn eigen stem hoort, kan
moeder hem er op attenderen, wat
er nog aan zyn uitspraak mankeert.
Natuurlijk is het verschrikkelijk ple
zierig om de gewone geluiden van het
huis op te nemen: behalve het al eerder
genoemde baby-gehuil en zusjes zang
kunst ook een gesprek met vrienden,
en het overhoren van zoonliefs school
lessen door een al dan niet strenge va
der. Daartoe behoren ook de geluiden
van een feestje, vooral de markante
feestjes zoals huwelijken (ook koperen,
zilveren en gouden), communiefeestjes,
jubilea en de zeldzame gelegenheden
waarbij alle getrouwde kinderen weer
eens bij elkaar zijn.
Dit gebied is weliswaar de meeste
bandrecorderbezitters welbekend, maar
het euvel is dat men de banden na
zeer korte tijd weer afdraait en nog
eens beluisterten ze dan, om nieu
we opnamen te maken, uitwist.
Dergelijke banden krijgen hun gro
te waarde pas na jaren. Men moet
ze goed opbergen en by latere ge
legenheden tevoorschijn halen. Het
zelfde geldt voor kindergeluiden:
baby-gehuil van hun jongste zal de
trotse ouders de eerste jaren weinig
teder stemmen; ze hebben 't geluid,
zonder een mogelijkheid het volume
draadomroep. Zonder enige storing of
bijgeluiden krijgt men het concert va»
zijn keuze op de band en als de recor
der van goede kwaliteit is kan die
band met elke goede grammofoonplaat
wedijveren!
Behalve muziek biedt de radio
dan overigens nog veel meer: cau
serieën over (bv. populair-weten-
schappelyke) onderwerpen die on
ze interesse hebben, conferences
van bekende artiesten (uithuilen
met Wim Kan, de fragiele liedjes
van Jules de Corte, of Toon Her
mans one man show, want men kan
ook geluid van de t.v. „aftappen")
taalcursussen die op een tydstip'
uitgezonden worden dat men niet
thuis is en noem maar op.
Men kan van de radio ook kleine
stukjes opnemen die men later kan ge
bruiken in eigen hoor spelletjes: een
plechtige redenaar, geluiden van vlieg
tuigen, auto's en wat er verder aan te
pas kan komen. Nog mooier is het na
tuurlijk die geluiden zelf in de natuur
te gaan „vangen". Wie er veel voor
over heeft kan daarvoor zelfs e§n af
zonderlijke draagbare transistorrecor
der kopen.
v -i. - v
de opgenomen prestaties vergelijken
met die van enkele maanden terug, om
de vorderingen te meten.
Bij talenstudie is de controle op de
uitspraak al een heel eenvoudige zaak
met een recorder.
De recorder biedt ook gelegenheid
de correspondentie tot een feest te ma
ken. Er zijn al veel emigrantenouders
die hun kinderen in Canada. Australië
of waar ook, praktisch geen brieven
meer sturen maar bandjes. Ze krijgen
dan in antwoord later een bandje te
rug on op die manier blijft er. in de
meest letterlijke zin, een stevige „band"
tussen ouders en kinderen; over dui
zenden kilometers praten ze met el
kaar.
Zulke famil„'gesprekken kunnen meteen
aardige „luisterspelen" worden, want
de aardigste banden maakt men niet
door stijfjes de groeten voor te lezen,
maar juist door het gewone dagelijkse
leven, gecomprimeerd, op zo'n band te
conserveren. Zo'n gesproken brief is
bij aankomst een geweldig feest!
Een prachtig gezelschapsspel, vooral
voor de jeugd, is het raden van gelui
den. Op die manier gebruikt is de band
recorder een prachtig stuk speelgoed.
Ook in praktisch opzicht is de recorder
een waardevol instrument. Men kan er
een heleboel dingen op vastleggen die
men niet vergeten mag. of die iemand
anders niet vergeten mag, bijvoorbeeld
de babysit. Hier raken we aan het strikt
zakelijke gebruik van de recorder, in
kantoren waar hij als dicteer-apparaat
en geheugensteun in gebruik is.
Zo zijn er tientallen andere mogelijk
heden te noemen. Maar men kan ze zelf
bedenken. Een van de eerste voorwaar
den voor een goed gebruik van de re
corder is: gebruik uw fantasie. Bedenk
wat er allemaal mee gedaan zou kun
nen worden, bepeins of uw speciale
hobby's op een of andere manier ln
verband gebracht kunnen worden met
de recorder.
Een tweede vereiste is dat men af
en toe enkele tientjes overheeft voor
nieuwe banden. Steeds met dezelfde
banden werken, door ze schoon te
maken, doet de animo snel teruglo
pen. Men moet er iets aan „over
houden": een collectie banden die
men later met plezier weer afdraait
en die een bezit vormen zoals de
discotheek voor de platenliefhebber.
„Een bandrecorder is verschrikkelijk
duur", wordt wel betoogd. Dat is, zoals
alles, maar betrekkelijk. Als men een
bandrecorder intensief gebruikt is hij
zijn geld alleszins waard. Bij de aan
koop moet men eerst goed overwegen
wat men met de recorder wil gaan
doen, pas dan kan men beginnen met
een keuze te maken uit de talrijke
modellen en uitvoeringen. Voor al die
soorten recorders gelden andere prij
ken. Men kan wel eenvoudig stellen:
ïoe duurder, hoe beter, maar dat is niet
de enige overweging. Als men een re
corder beslist alleen maar gebruikt voor
gesproken geluid, dan is het onzin een
apparaat van bijvoorbeeld achthonderd
gulden te kopen. Wil men muziekpro
gramma's opnemen dan kan men be
slist niet volstaan met een recorder van
drie- of vierhonderd gulden.
De prijzen variëren van tussen de
twee- en driehonderd gulden tot ruim
twaalfhonderd. Voor eerstgenoemd
bedrag heeft men een draagbare tran
sistorrecorder, met de beperkte moge
lijkheden die cteze nu eenmaal biedt
(kleine spoelen, gering frequentiebereik
matige geluidsweergave) en voor die
twaalfhonderd gulden koopt men een
stereorecorder waarmee men welhaast
professionele resultaten kan bereiken!
Een stereorecorder heeft alleen nut
voor iemand die de allerhoogste eisen
stelt aan muziekweergave en die niet
alleen stereoplaten wil overnemen (om
daarvoor alleen zo'n duur apparaat te
kopen is eigenlyk zonde, want men
kan immers ook dc platen zelf beluis
teren) maar die ook zelf het geluid van
orkestjes of jazzbandjes stereofonisch
wil opnemen. Of andere geluiden (bv.
natuurgeluiden) zo getrouw mogelijk
wil „inblikken".
Als het alleen gaat om het afspelen
van stereobanden (dus niet zelf opne
men) dan kan men volstaan met een
semi-stereorecorder die overigens
ook als stereorecorder zijn aangeduid
waarbij men dan een extra versterker
of de radio nodig heeft voor het tweede
kanaal. De balansregeling vormt hier
bij dan wel een probleem. Zo'n recorder
is al te koop voor een kleine zeven
honderd gulden.
De meest gangbare apparaten voor
het huiselijk gebruik zijn die van vier-
a vijfhonderd gulden. Als men klaagt
dat het geluid „toch niet zo mooi" is
als dat van een grammofoonplaat of
van FM of draadomroep, dan moet men
wel bedenken dat men voor zo'n be
drag geen topkwaliteit koopt.
En dan is er behalve de twee eerder
genoemde vereisten (fantasie en de
bereidheid om geregeld nieuwe banden
aan te schaffen) nog een derde: als men
plannen heeft een recorder te kopen,
is het beslist nodig zich door een be
trouwbare handelaar uitvoerig te laten
voorlichten. Als de man (men kan niet
alles weten) er niet het fijne van weet,
laat u dan op een andere manier er al
les over vertellen en zet nauwkeurig
uiteen welke doeleinden u met de re
corder nastreeft.
In dat geval wordt u beslist
een apparaat rijker waarvan het
hele gezin vele jaren lang het
allergrootste plezier zal hebben
en dat beslist duizenden dingen
meer kan dan: de baby napraten.
De procureur-generaal bij het gerechts
hof in Den Haag, mr. D.J. van Gilse,
heeft de schroothandelaar L. Worms in
zage geweigerd van de processen-verbaal
die opgemaakt rijn in de meineedzaak
welke de heer Worms aanhangig heeft
gemaakt tegen mr. J.A. Walkate. Dit
heeft de heer Worms meegedeeld.
Mr. Walkate, voormalig beheerder van
de schootvereveningskas van de EGKS,
thans directie-secretaris van de Hoog
ovens in IJmuiden, is zoals wellicht
bekend buiten vervolging gesteld ter
zake van de meineedaanklacht. Desge
vraagd deelde mr. Van Gilse mee geen
informaties over deze weigering te willen
geven.
De heer Worms wil de processen-verbaal
die naar aanleiding van zijn meineed
klacht zijn opgemaakt zien omdat, zo zegt
hij, „ik van goedingelichte zijde verno
men heb, dat mr. Walkate hierin toege
geven heeft onwaarheid te hebben ge
sproken voor de rechter-commissaris".
De heer Worms zegt de gegevens uit de
processen-verbaal nodig te hebben voor
de civiele procedure die hij voert tegen
de „Hansa Rohstoffen Verwertung A.G.".
(Advertentie)
ubicfl
De rechtbank in Amsterdam heeft de
53-jarige jurist E. T. uit Amsterdam we
gens flessetrekkerij veroordeeld tot
twaalf maanden met aftrek, waarvan
vier maanden voorwaardelijk en een
proeftijd van drie jaar met onder toe-
zichtstelling van de reclassering. Tegen
de jurist was twaalf maanden met af
trek, waarvan twee maanden voorwaar
delijk en een proeftijd van drie jaar met
ondertoezichtstelling van de reclassering
geëist.
Voor de oorlog was mr. T. door ver
erving in het bezit gekomen van meer
dan 100.000 gulden. Van dit bedrag was
in 1957 nog slechts 2.000 gulden over. De
oorzaak daarvan waren ongelukkige spe
culaties in rubber. De jurist raakte door
zijn speculaties zijn hoge positie bij een
bank kwijt en werd korte tijd later ook
ontslagen bij een andere bank. Zijn
schulden waren inmiddels tot grote hoog
te gestegen. Pogingen om zijn oude sta
tus te herwinnen door middel van het
maken van fotoreportages lukten niet en
toen verkocht hij door hem nog niet
afbetaalde kostbare camera's en lenzen
aan een scharrelaar.
De Franse modeontwerper Yves Saint-
Laurent heeft een gerechtelijke procedure
tegen zijn vroegere werkgeefster Maison
Dior gewonnen.
Een hof van beroep in Parijs heeft
bepaald, dat Dior Saint-Laurent twee
jaar salaris schuldig is en een deel van
de winst gedurende het tijdvak dat de
ontwerper voor Dior werkzaam was.
Het bedrag dat Saint-Laurent zal toe
vallen moet nog worden bepaald, maar
het hof wees hem vast meteen 120.000
nieuwe franks toe:
De gerechtelijke procedure was het ge
volg van Saint-Laurents vervanging als
top-ontwerper bij Dior door Mare Bohan
in augustus 1960, toen eerstgenoemde in
militaire dienst moest. Na twee maanden
werd Saint-Laurent op medische gronden
uit de kazerne ontslagen. Dior wilde hem
echter niet terug nemen.
Saint-Laurent, die nu een eigen huis
heeft, is er niet in geslaagd van Dior
het bedrag los te krijgen dat hij had ge-
eist wegens contractbreuk, Dior brak
met Saint-Laurent op 5 mei 1961. Bohan
was zijn assistent.
NEERLANDS MEEST VERKOCHTE MATRAS
TOONZALEN TE AMSTERDAM. ROTTERDAM. UTRECHT, BREDA
Heel kunstminnend Engeland is
in opstand gekomen tegen het be
sluit van de Royal Academy te
Londen, één van haar kunstwer
ken, een tekening van Leonardo
da Vinei, aan een Amerikaans mu
seum te verkopen.
Niet dat de tekening, een studie voor
het schilderij „De maagd en het kind,
met Johannes de Doper en St.-Anna"
de afgelopen jaren de trots en glorie is
geweest van het Engelse publiek. Ge
durende de 190 jaar dat het kunstwerk
in het bezit is van de Academie, heeft
het een vergeten bestaan geleid in een
lokaal van de kunstacademie van het
instituut. Slechts in 1952 genoot het al
gemene belangstelling toen het met tal
loze andere tekeningen van da Vinei,
eigendom van koningin Elizabeth, ten
toon werd gesteld. Onmiddellijk hierna
keerde het terug naar de Royal Acade
my, waar in 1961 slechts vijf Britten
zich vervoegden met het verzoek de te
kening te mogen zien.
Het rumoer om de „vergeten" da Vin
ei, in pers, radio, televisie en parlement
zal vandaag culmineren in een spoed
vergadering van de leden der Royal
Academy, de R.A.'s, welke initialen zij
(Advertentie)
(Advertentie)
U proeft
de moutwijn
In een order van het Korps Lucht
machtstaf wordt medegedeeld, dat het de
staatssecretaris van Defensie is opgeval
len, dat zoveel militairen zich bezondi
gen aan het vloeken en het bezigen van
ruwe taal.
Afgezien van het feit, dat dit voor mi
litairen verboden is op grond van arti
kel 22 en artikel 27 van het reglement
betreffende de krijgstucht, geeft speciaal
het vloeken blijk van een gebrek aan
innerlijke beschaving en aan respect
voor de overtuiging van anderen.
Alle militairen, aldus de staatssecre
taris, zijn bij hun woordkeuze derhalve
gebonden hiermede rekening te houden,
terwijl alle meerderen verplicht zijn het
vloeken en bezigen van ruwe taal door
hun ondergeschikten tegen te gaan.
De 39-jarige fabrieksarbeider J.H. Zui-
derwijk uit Gouda is om het leven geko
men doordat hij in een put met warme
vetzuren stapte. Het ongeluk gebeurde
op het terrein van Gouda-Apollo, waar
het slachtoffer bezig was met bestra
tingswerkzaamheden.
De man is waarschijnlijk achteruitlo-
•end in de put gestapt en door verstik-
:ing om het leven gekomen.
Het is een wonderlijke sensatie, de
in de na-tuur vastgelegde geluiden
later op de bandrecorder te beluis
teren.
In een sombere, vervallen timmer
manswerkplaats aan de Korte Leidse-
dwarsstraat in Amsterdam, op nog geen
100 meter van het Leidseplein-vermaak-
centrum, heeft de 29-jarige ex-glazen
wasser Robert Jasper Grootvelt dezer
dagen zyn k.-tempel ingewijd. De
zich noemende geestenbezweerder, die
vorig jaar een kruistocht tegen het ro
ken begon, wil vanuit deze tempel de
nicotinisten waarschuwen, tegen de ver
derfelijke gewoonten van het sigaret
tenroken.
daad betrapt bij het besmeuren van
affichies waarna de zestig dagen gijze
ling volgden.
„In de gevangenis ben ik een nog
feller tegenstander van roken gewor
den", zei de in een witte kiel gehulde
geestenbezweerder vanavond in zijn
tempel. Hij rukte wat aan zijn won
derlijk hoofddeksel, een soort soldaten-
kepie versierd met goudse pijp en deel
de mee, dat hij zijn actie met nog
grotere felheid gaat voortzetten. „Elke
avond wordt er een eredienst gehouden.
Ik zal alle rokers voorgaan, opdat de
bezoekende nicotinisten het probleem
van het roken moeten beleven. Er moet
avond een grote instuif gehouden. De
assistent-lidmaten van Grootvelts tem
pel konden het rommelige intereur be
zichtigen, de voorhof, het middendeel
en een altaar. Langs de planken wan
den zijn besmeurde sigarettenaffiches
aangebracht. Er staan asbakken vol
peukjes en bij het altaar hangt ook de
dagvaarding voor het kort geding. Er
branden kaarsen rondom het altaar,
waarop een hamer, een trommel vol
spijkers, doosjes lucifers en andere won
derlijke attributen rommelig liggen
uitgestald. Op de achtergrond klonk
mystieke Afrikaanse muziek. „Dat hoort
erbij" vindt Grootvelt. Want de sigaret-
Drie wol-pn 0„i„w„n hi; h„i veel gerookt worden, enorm veel, zo- tenfabrikanten hypnotiseren naar zijn
Amsterdamse hu'is van bewaSngNLI
hij zestig dagen werd gegijzeld, omdat
hij zich niets had aangetrokken van het
bevel van de president van de hoofd
stedelijke rechtbank het bekladden van
sigarettenaffiches met het woord „kan
ker" te staken
Een maand lang voerde Grootvelt
deze anti-rookactie vorig jaar. Enkele
honderden affiches werden in Amster
dam beklad, waarna een publiciteits
bureau een kort geding tegen de affi-
chesbekladder aanspande. Twee dagen
na het vonnis werd Grootvelt op heter-
Tijdens de tempeldienst zal de gees
tenbezweerder aan zijn bezoekers krijt
jes uitdelen, waarmee ze in de stad
sigarettenaffiches kunnen gaan be
smeuren. „En ook kom ik met een
eigen sigarettenmerk. Ik noem het An-
thonie van Leeuwenhoek en het zijn
stukjes zuivere teerdraad, zo zwart mo
dezelfde wijze als de primitieve volken
de medicijnmannen.
Roken beschouwt Grootvelt als een
ritus en hij wil deze eigenschap daar
om ook ritueel bestrijden: met Afri
kaanse muziek, de eredienst in een ver
stikkende rokerige ruimte en al hoes
tend en proestend. „Ik wil een nationale
anti-rookcampagne, die overslaat in de
Benelux en in Engeland, want de tijd
is er nu rijp voor", zo meent anti-nico-
tinist Grootvelt, die met een sigaret
tussen de lippen de eerste gasten za-
gelijk". In de tempel werd zaterdag- terdagavond begroette.....
achter hun naam plegen te vermelden,
om te beslissen of de da Vinei terugge
trokken zal worden van de veiling op
8 juni. waarvoor de tekening is inge
schreven.
De leden van de academie, beken
de Britse kunstenaars, hadden uit
geldnood besloten één van hun kunst
werken te verkopen, en hun keuze
was op de da Vinei gevallen, waar
voor zij dachten 1 miljoen pond
sterling te kunnen krijgen van een
kapitaalkrachtig Amerikaans mu
seum.
Verbaasd over de plotselinge veront
waardiging van het Britse publiek, dat
de tekening op Engels grondgebied wil
de houden, ver van de rijke, inhalige
Amerikanen, zullen de R.A.'s waarschijn
lijk een prijs vaststellen waarvoor de da
Vinei het eigendom kan worden van het
Britse publiek, dat hiervoor zijn ponden
bijeen zal moeten brengen.
Men verwacht, dat de prijs op onge
veer 750.000 pond sterling zal worden
vastgesteld, minder dan op een veiling
zou zijn opgebracht, maar een klein ge
baar van vaderlandsliefde van de zijde
van de Academie.
De kranten hebben een stortvloed van
ingezonden brieven te verwerken gekre
gen, waarvan de meeste eisten, dat de
tekening voor Engeland bewaard diende
te worden en onder geen voorwaarde
in Amerikaanse handen mocht vallen.
Er zijn echter ook andere stemmen op
gegaan. Een Brit schreef aan „The Ti
mes": „In Amerika zal de tekening ten
minste juist worden ondergebracht in
een van de vele mooie musea in plaats
van een verborgen bestaan te leiden in
die grafkelderachtige Royal Academy".
Vanuit studio Irene te Bussem zal de
NTS op woensdag 28 maart van 20.30 uifr
's avonds tot l.OÖ uur 's nachts uitslagen
geven van de die dag te houden verkie
zingen voor de Provinciale Staten. De
binnenkomende resultaten zullen van
kanttekeningen worden voorzien door
een aantal deskundigen, te weten dr.
L.A.H. Albering (KVP), drs. J.M. den
Uyl (P.v.d.A.), mr. C. Berkhouwer (WD)
dr. Veerman (AR), dr. J.W. van Hulst
(CKU) en H.J. Lankhorst (PSP).
Laat op de avond, als de einduitslag
nagenoeg is komen vast te staan, zullen
enkele vooraanstaande politici hun me
ning omtrent de verkiezingsresultaten
geven.
(Advertentie)
Maak een einde aan uw martelingen.
Elke astmalijder kent het verstikkende
gevoel dat een astma-aanval kenmerkt
en dat voor hem een ware marteling is.
Adozo maakt hieraan een einde. De
Adozo-tabletten brengen binnen de 30
seconden verlichting en bedwingen de
felste aanval in 5-15 minuten. Om ge
heel gerust te zijn, nemen vele lijders
aan astma één Adozo-tablet bij het naar
bed gaan en één bij het ontwaken. Neem
ook eens de proef! Bij apothekers en.
drogisten
De ministers van buitenlandse zaken
van de zes EEG-landen zijn er nog niet
in geslaagd de tegenstellingen over de
Franse plannen voor een Europese poli
tieke unie te overbruggen. Hoewel op
een aantal punten overeenstemming werd
bereikt over de tekst voor het statuut
van een politieke unie, bleken over
belangrijke problemen de standpunten
duidelijk tegenover elkaar te blijven
staan. De vaste ambtelijke delegaties
van de zes landen hebben opdracht ge
kregen de vraagstukken verder te be
studeren en zelf op 17 april in de Franse
hoofdstad wederom bijeen te komen
voor verdere besprekingen.
Belangrijke geschilpunten blijven de
bevoegdheden en de mogelijkheden tot
wijziging van het statuut van de politieke
unie. De Franse opvattingen in deze
punten staan daarbij tegenover die van
Nederland, België en Italië en in min
dere mate tegenover die van de Duitse
bondsrepubliek en Luxemburg.
De Newyorkse politie heeft de 33-jarige
Peter Sherry aangehouden, die zich acht
jaar geleden door vervalsing van een
verklaring van overlijden „dood had
verklaard" en sindsdien van de baten
van zijn overlijden leefde. Het bleek,
dat Sherry voor zijn „dood" enige levens
verzekeringen had afgesloten op naam
van een zekere heer Bachulis, onder
wiens naam hij de uitkering later zelf
kwam incasseren.
Een andere bron van inkomsten was
het pensioen, dat zjjn „weduwe" ontving
In totaal zou het echtpaar ruim
dollar hebben ontvangen.
