Bevolking van
groeit traag (plus
Zeeland
631)
Natuurbescherming
landbouw: vijanden?
en
Aanbod uien op Tholen
is sterk toegenomen
Goud in Kloosterzande
Zeeuwsch- Vlaanderen
negen inwoners meer
Aan beide zijden wordt
wel eens overdreven
O i
Hoofdprijzen
naar Geleen
en Beverwijk
In Zeeland
sociaal
toerisme
CONFETTI CONFETTI CONFETTI CONFETTI CONFETTI CONFETTI
itagMaB
Middengebied
Rode Kruis
en rampen
KUNSTENAAR-KUNSTENMAKER
MET FISCUS IN CONFLICT
Opvallende groei
van Souburg
Beste biertappers
Kindje (11/2)
te Kattendijke
verdronken
Dr. J. F. Saarloos:
Motorongeval bij
Nieuwvliet
..Personeelsbeleid voor
vrouw" (e Vlissingen
DAGBLAD DE STEM VAN DONDERDAG 11 JANUARI 1962
(Van onze verslaggeefster)
Langzaamaan groeit Zeeland. Gelukkig niet alleen wat oppervlakte
betreft, want ook de bevolking van Zeeland neemt toe. Het zijn geen
enorme sprongen waarmee het inwonertal van Zeeland stijgt. Maar
631 personen zijn er toch bij gekomen. Zeeland heeft nu 284.469 inwo
ners. Het eiland Tholen is he' enige Zeeuwse gebied waar het bevol
kingsgetal lager is geworden Ongeveer 160 mensen moesten van de
Thoolse lijst worden afgevoerd. Walcheren kreeg er 408 en Zuid- en
Noord-Beveland kregen er 363 inwoners bij. Zo werd het aantal inwo
ners van het eerste gebied 82.699; van het tweede 69.278.
Als deze cijfers bepalend zijn voor de toekomst van ieder gewest
ziet het er voor Zeeuwsch-Vlaanderen maar sombertjes uit. Want een
toename van 9 personen is geen toename, gezien de normale bevol
kingscijfers, die uitwijzen, dat gemiddeld het geboortecijfer toch altijd
nog wel hoger ligt dan het sterftecijfer.
De inkomenden en vertrekkenden zijn
dus alweer gemiddeld bepalend
voor de bevolkingscijfers. Het vertrek-
cijfer in Zeeuwsch-Vlaanderen is zo
groot geweest, dat het aantal nieuw ge-
vestigden en ge-borenen nauwelijks groot
genoeg was om het bevolkingscijfer voor
Zeeuwsch-Vlaanderen te kunnen handha
ven. Deze streek heeft nu 92.244 inwo
ners.
Schouwen en Duiveland vermeerderde
ook maar met een klein aantal. Zestien
nieuwe zielen zorgden ervoor, dat het
eiland nu 22.871 inwoners heeft.
Een overzicht van alle plaatsen in Zee
land toont aan dat Hulst het grootste
aantal inwoners er bij kreeg.
De oofzaak hiervan is de grenswijzi
ging, waardoor Sint Jansteen en Honte-
nisse een flink aantal inwoners aan Hulst
moesten afstaan. Voor deze stad kwamen
er 696 bij waardoor het bevolkingsgetal
steeg tot 5924.
Opvallend
De bevolkingstoename van Souburg is
echter heel wat opvallender. Hier kwa
men er 492 personen bij en zonder grens
wijziging.... Een toename, die ten koste
ging van Vlissingen, zoals wij reeds eer
der vermeldden naar aanleiding van de
nieuwjaarsrede van de Vlissingse burge
meester, die dit zeer betreurde.
Souburg telt nu 8163 inwoners. Vlis
singen kreeg er door alle tegenslagen
dan ook niets bij: de bevolking liep terug
tot 29003 inwoners. Dat zijn er 378 min
der dan begin vorig jaar.
Goes mag niet ontevreden zijn. Het
grote aantal nieuwe vestigingen heeft er
voor gezorgd, dat de ganzestad er 252
inwoners bijkreeg, zodat het totaal nu
15464 is.
De Middelburgse bevolkingsaanwas be
draagt 305 personen, zodat de Zeeuwse
hoofdstad nu 22876 inwoners heeft.
Groei....
In Zeeuwsch-Vlaanderen, waar de cij
fers van Hulst natuurlijk beïnvloed wor
den door de recente grenswijziging met
St.-Jansteen en Hontenisse, groeide het
aantal ingezetenen van Terneuzen met
212 tot 16585, terwijl de eerstvolgende
grote gemeente Axel met een vermeer
dering van 64 haar inwonertal zag stij
gen tot 7792.
Dalende bevolkingscijfers vertoonden
o.a. Oostburg (103), Breskens (40),
Graauw (73), Vogelwaarde (48), St.-Jan
steen (420), Grocde (61) en Hontenisse
(171).
Verliezen werden verder geleden door:
IJzendijke 29, Biervliet 28, Hoofdplaat
24, Zuiddorpe 18, Schoondijke 13, Re-
tranchement 10 en Nieuwvliet 7.
Een aanwas der bevolking kon in de
gemeentelijke boeken worden gere
gistreerd in o.a. Cadzand 27, Clinge 25,
Sas van Gent 20, Sluis 9, Waterlandkerk
je 7, Zaamslag 6 en Philippine 2. De to
tale groei in Zeeuwsch-Vlaanderen be
droeg zegge en schrijve negen personen.
Wanneer we de groei op het platteland
nader bekyken springt op Zuid-Beveland
het eerst Kapelle in het oog.
Deze gemeente is met 109 inwoners
vermeerderd, waarvan we de ene helft
op rekening van een geboorte- en de an
dere op rekening van een vestigings
overschot kunnen schuiven. Kloetinge
steeg met 64 en Krabbendijke met 53 in
woners. Yerseke daarentegen daalde met
36 evenals Kattendijke met 38. De rest
van de gemeenten steeg met kleine aan
tallen terwijl in de Zak van Zuid-Beve
land een daling te constateren viel.
's-Gravenpolder 'plus 14), Heinkens-
zand (plus 21), 's-Heerenhoek (plus 1) en
Hoedekenskerke (plus 23) zijn hierop
een uitzondering.
In zijn geheel genomen steeg de be
volking op Zuid- en Noord-Beveland sa
men met 362 personen, waarvan er dus
na aftrek van de Goese toename 110
nieuwe bewoners voor het platteland
overblijven.
Het platteland van Walcheren vertoont
voor de agrarische gemeenten een achter
uitgang en voor de recreatieplaatsen, be
halve Domburg, een kleine vooruitgang.
De grootste stijging valt waar te nemen
in St.-Laurens, 'n forensengemeente met
toekomst. Veertig nieuwe inwoners kwa
men er daar bij. De grootste achteruit
gang was in Koudekerke dat met 31 per
sonen verminderde.
De totale plattelandsbevolking op Wal
cheren steeg met 9 personen.
Nu de vorst verdwenen is en de mo
gelijkheid tot het klaar maken van het
produkt weer groter worden, is er een
sterke toename van het aanbod van uien
op de Thoolse veilingen. In de weken
rond de jaarwisseling was het aanbod
steeds betrekkelijk gering maar deze
week is dat anders geworden en gisteren
waren er op de Thoolse uienveilingen
aanvoeren van 100 tot 175 ton per vei-
ling.
Ondanks het grote aanbod had de afzet
een vlot verloop want de exportgeschikte
(Van onze verslaggaver).
In het RAI-gebouw te Amsterdam,
is gisteren de finale voor het Neder
lands kampioenschap biertappen ge
houden. Bij de groep teams werd de
eerste prijs f 500.in de wacht gesleept
door de heer en mevrouw N. Hoogewerf
uit Beverwijk. In de afdeling éénmans
zaken werd de heer W. Quaden uit Ge
leen winnaar.
Geen Brabantse of Zeeuwse successen
derhalve in het grote topduel der lande
lijke biertapkampioenen, successen waar
mee met name Breda de laatste jaren
verwend was. Was immers het vorige
jaar niet Piet van der Velde kampioen
van Nederland geworden en hadden niet
in vroeger jaren Hein Verbaan en John
ny Overman triomfen gevierd?
Het Limburgs element was deze keer
wel vertegenwoordigd: drie Limburgers
in de finale bij de éénmanszaken. Als
troost echter een prachtig en gaaf testi
monium van kundig biertappen voor de
heer C. Lambrechts te Breda, die met
een neuslengte geklopt werd voor de
gouden serie, de serie van de vijf mata-
doren die het edelste vocht van eigen
bodem brachten op een manier die be
zwaarlijk te overtreffen was. Bijzonder
sneu was het wel voor de heer E. O.
Cuelenaere uit Aardenburg, kampioen
van Terneuzen, dat hij op één punt na
juist buiten de selectieronde viel. Vorig
jaar ondervond hij ook al pech toen een
slang van het fust afschoot. Hij verloor
er overigens zijn opgewektheid niet bij
IN HET AFGELOPEN JAAR heeft de
jonge trainer-pikeur Jan van Dooye-
weerd voor de eerste maal in zijn loop
baan de hoogste plaats bezet op de
ranglijst van de meest winnende rij
ders, met 83 overwinningen.
(Advertentie)
Inspanning
TOMATENSAP
In een onbewaakt ogenblik is te Kat
tendijke een kindje van achttien maan
den, Josientje Steyn, naar een drinkput
voor koeien gelopen en daarin verdron
ken. Het kindje werd nauwelijks vijf
minuten door de ouders, die het voortdu
rend in de gaten hielden, vermist. On
middellijk begon men te zoeken en na
korte tijd vonden de ouders het in de
drinkput achter op het erf van de boer
derij. Ondanks dat volgens het zeggen
van de moeder het lichaampje nog warm
was toen het werd gevonden, heeft niets
meer mogen baten. De EHBO. die, even
als een arts binnen korte tijd aanwezig
was, heeft nog kunstmatige ademhaling
toegepast, waardop het kindje niet rea
geerde. Evenmin als later het toegedien
de zuurstof nog iets uithaalde.
Josientje zal vrijdag na een plechtige
Engelenmis in de parochiekerk van de
H. Maria Magdalena in Goes op de r.-k.
begraafplaats aldaar worden begraven.
middelkwali.teit werd verkocht voor 28
tot 28,5 cent per kg. Dat is wel 12 cent
per kg minder dan de vorige week nog
werd betaald maar gezien het aanbod is
het toch een zeer bevredigende prijs.
Vooral naar Engeland en Frankrijk wor-
den op het ogenblik veel Zeeuwse uien
verladen. Ook de export naar West-
Duitsland loopt op het ogenblik wat vlot
ter dan de laatste weken meestal het. j
ge ral was.
De prijs van het ogenblik maakt dat er t
■prake is van een zeer gunstige gang van
.eken, vooral omdat ook de kwaliteit
jver het algemeen niet tegen valt. In de
eerste komende weken wordt een flink
aanbod verwacht maar daarna zal het
toch wel minder gaan worden, want de
voorraden zijn niet bijzonder groot meer.
Op Tholen hebben nog verschillende
telers een vooraad uien. maar elders in
Zeeland is dat van minder betekenis.
Daar heeft men overwegend in de afge
lopen maanden de uien verkocht.
De wekelijkse export van uien ligt
thans rond 4 miljoen kg. Hiermede zijn
de uien verrewege het belangrijkste ex-
portprodukt van de Nederlandse tuin
bouw. Ongeveer de helft van de totale
groente^export van het ogenblik bestaat
uit uien en dat zal zeker nog enkele we
ken zo kunnen blijven.
In 4e Kruisdorpstraat te Klooster- teren-Crombeen onder grote belang-
zande vierde het echtpaar J. Vercou-\ stelling het gouden huwelijksfeest.
Op een bijeenkomst van het Departe
ment Zeeland van de Nederlandse Maat
schappij voor Nijverheid en Handel te
Goes heeft drs. J. F. Wijsen, directeur-
generaal van de middenstand en het toe
risme gesproken over toerisme, regionaal
cn nationaal bezien.
Drs. Wijsen was van mening dat een
doelbewust beleid t.a.v. het regionaal toe
risme moet worden gevoerd, waarbij de
economische aspecten de grootste rol spe
len. Van de drie toeristische zones is de
kuststreek nog niet geheel ontsloten. De
subsidieregeling door de overheid sinds
1960 toegepast heeft veel goed gedaan
aan het verbeteren van de toeristische
infrastructuur. Zeeland kreeg het eerste
jaar 750.000 gulden, waarvan vooral de
Walcherse kustgemeenten en Breskens
Haamstede cn Renesse profiteerden.
Kortgene kwam zelfs tweemaal voor op
de subsidielijst toen ook voor het twee
de jaar de subsidie bekend werd ge
maakt. De aanleg van parkeergelegen-
heden, duinwegen cn -overgangen kwam
op de eerste plaats. Drs. Wijsen meende
dat de rijkssteun het particulier initiatief
belangrijk heeft gestimuleerd.
Dr. J. F. Saarloos, economisch adviseur
van de Horecaf, zag maximale voordelen
in het gereedkomen van de Deltawerken.
Hij vond, dat het particulier bedrijfsle
ven te weinig in de toeristische plannen
werd betrokken door de overheid. Hij
betoogde, dat de verkeerde indruk over
de toerist, die vertier zoekt in plaats van
rust, vooral in Zeeland moet worden
weggenomen. Het accent bij verbetering
van het toerisme moet op hot sociale
vlak liggen. Meer kampeergelegenheden
dus, die gemakkelijk bereikbaar moeten
zijn.
(Van onze landbouwmedewerker)
De grootste moeilijkheid bij een
gesprek tussen landbouw en na
tuurbescherming is de verwar
ring van de begrippen. Indien het
ooit waar is wat de Fransen
zeggen dat men het eens moet
zijn om te kunnen discussiëren,
dan is het wel bij dit onderwerp.
Men moet weten waarover men
spreekt voor men met elkaar kan
praten.
De drie begrippen welke beide par
tijen dikwijls door elkaar halen zijn
natuurbescherming, landschapsverzor
ging en recreatie. Het is mogelijk van
elk dezer begrippen ingewikkelde om
schrijvingen te geven, maar voor het ge
wone dagelijkse gebruik is het voldoen
de als men bij de eerste twee woorden
zich houdt aan de letterlijke betekenis,
Het gaat over bescherming van de na
tuur en over de verzorging van het
landschap. Ook recreatie is een algemeen
bekend begrip geworden.
Het meest behoudzuchtig is de be
scherming van de natuur. Men wil de
natuur bewaren in zijn tegenwoordige
toestand. Dikwijls wordt daarbij verge
ten, dat Nederland geen natuur kent in
de strikte zin van het woord. Overal
heeft in de loop van de eeuwen de mens
zijn invloed wel uitgeoefend. Ook ver
geet men dat de natuur levend is, dus
ook steeds in ontwikkeling is en steeds
verandert. Geen enkel gebied blijft ge
durende enkele eeuwen hetzelfde. Als
natuurbescherming dan ook zou beteke
nen het bewaren van bepaalde gebieden
in hun huidige toestand, zou men het
onmogelijk wensen. Gelukkig zien de
meeste natuurbeschermers dit wel in.
Zij willen alleen in de beschermde ge
bieden de natuur haar „natuurlijke" gang
laten gaan.
In vele opzichten een prijzenswaardig
verlangen en daarenboven nuttig, ook
voor de boer. De wetenschap moet im
mers de planten ook in hun natuurlijke
omgeving kunnen besturen. Wel vraagt
de landbouw zich vaak af, of de na
tuurbeschermers dikwijls niet te ver
gaan en of zij wel voldoende rekening
houden met de ontwikkeling van de
landbouw. De landbouw verdenkt hen
ervan, dat zij in te grote gebieden om
wille van enkele planten en dieren de
vooruitgang van de streek willen tegen
houden.
Van de andere kant kan men de
landbouw ook niet helemaal vrij pleiten
van overdrijving. Omwille van directe
„Naar moderne opvattingen", aldus een
kranrebericht, „is het niet meer gebruike
lijk, de bejaarden in tehuizen op te bergen,
maai hen temidden van de gewone bevol
king m leven te laten."
Volgens Samuel Butler is elke vooruitgang geba
seerd op de algemene, aangeboren wens van elk in
dividu, boven rijn inkomen te leven.
Die teen-agers van tegenwoordig, zei een
dame, zijn zo onevenwichtig, dat ze alweer
honger hebben voor de borden gewassen zijn.
Or. Nicholas Nyaradi, een voormalig minister
van financiën van Hongarije, moet over de Ame
rikaanse economie eens hebben gezegd: - het
Amerikaanse zakenleven is net als een droge
Martini-cocktail. Als het goed isis het ver
schrikkelijk goed en als het slecht is, is het toch
nog goed.
Een psychiater praatte een uur met een meisje en
maakte toen een afspraak. Op de bewuste dag
kwam ze niet en hij belde haar op om naar de reden
te informeren. - Maar dokter, zei ze, - ik moest weg
blijven bij mensen die op mijn zenuwen werken en
daar bent u de ergste van.
Twee Amerikanen betraden een autozaak en een
van hen informeerde naar de prijs van een wagen.
- Tienduizend dollar, zei de verkoper. Dc man begon
de biljetten te tellen, maar zijn vriend haalde zijn
portefeuille voor de dag en zei: - nee, laat maar;
jij hebt het eten betaald.
Een vrouw, aldus het tijdschrift Quote. - is altijd
bereid, een andere vrouw charmant te vinden. Als
die andere vrouw tenminste niet écht charmant is.
Volgens Arkansas Baptist kan men vrouwen in
twee groepen verdelen: de slordige, die hun
handschoenen laten liggen en de voorzichtige,
die maar één handschoen kwijtraken.
Een dame hield een vrachtrijder aan omdat haar
auto een lekke band had en toen de man het wiel
begon los te draaien, zei ze: - och, wilt u het een
beetje voorzichtig doen? Mijn man ligt achter in de
wagen te slapen.
In Texas betrapte een winkelier twee dieven in
zijn zaak. Met een speelgoedpistooltje hield hjj hen
in bedwang en hij dwong hen, tien minuten lang
heel hard „Hulp, dieven" te roepen. Daarna kwam
de politie en nam ze mee.
- Kinderen opvoeden, zei een oude dame, - is hele
maal niet zo moeilijk. - Je moet gewoon zorgen dat
ze krijgen wat ze verdienen; of dat nu goed is of
slecht.
Een zekere Beatrice Lillie schreef een brief
aan een eigenaar van een villa op Bermuda,
waar ze haar vakantie wilde doorbrengen. Op
haar vraag naar de kosten, antwoordde de man-
„De huurprijs bedraagt 2500 dollar_ maar u moet
elke dag heen en weer geroeid ico'rden naar het
eiland en met inbegrip van de fooi voor de roei
er wordt het roei 3000 dollar". „Gaarne foto van
de roeier", telegrafeerde Beatrice terug.
Vanaf het ontstaan van de aarde tot ze
vergaat, zei Christopher Morley, zal nóóit
iemand haar zien met mijn ogen en daarom
ben ik van plan, het er zo goed mogelijk van
te nemen.
- Ik respecteer iedereen die me in mijn gezicht
zegt, dat ik ongelijk heb. Zei de filmster Hedy
Lamarr. - En haar secretaris-. - O.K.; laat ik
haar dan zeggen dat ze ongelijk heeft; en laat ze
me dan respecteren. Maar hoe kom ik zo gauw
aan een ander baantje?
Een schrijver vertelde een bepaalde scène uit zijn
toneelstuk aan Hitchcock en Hitchcock begon toen te
zeggen, hoe die scène gespeeld moest worden. De
schrijver probeerde door te gaan, maat Hitchcock
stak z(jn hand op en zei: - Lig toch niet altijd te
praten als ik je ln de rede val!
winst is vaak veel opgeruimd, waarbij
dan later vaak bleek dat de winst ver
meend was. Wel was bijvoorbeeld het
struikgewas weg, dat plaats innam, de
zon tegenhield en voedsel uit de grond
haalde, maar tegelijkertijd was ook de
nestmogelijkheid weg voor de vogels die
het hunne bijdragen tot bestrijding van
de insekten. Ook het windscherm was
verdwenen.
Van nog groter invloed dan de directe
winst is de landhonger geweest. In de
jaren na de eerste wereldoorlog was de
landbouw van mening, dat alle grond
ontgonnen moest worden die enigszins
geschikt was voor landbouw. Deze oor
log had geleerd dat Nederland alle
grond nodig had voor zyn eigen voedsel
voorziening. Daarbij werd de agrarische
bevolkingsdruk hoe langer hoe zwaar
der.
Dat wil zeggen, dat de verhouding tus
sen het aantal liefhebbers voor een boe
renbedrijf en het aantal beschikbare be
drijven steeds ongunstiger werd, zodat
een groot aantal boerenzoons geen be
drijf kon krijgen en niet aan trouwen
kon denken. In de dertiger jaren ging
een aantal industriële werklozen terug
naar het agrarische bedrijf, waar ze
oorspronkelijk ook vandaan kwamen. Zij
hadden dan in ider geval te eten, maar
zij vergrootten de bevolkingsdruk. Dit
was dan weer een stimulans tot meer
ontginning. In de tweede wereldoorlog
bleek opnieuw hoezeer Nederland afhan
kelijk was van zijn eigen bodem, temeer
nog omdat ons land toen een zwerm
sprinkhanen moest voeden die alle kaal
vrat.
Verouderde opvatting
De schaarste na de oorlog bleef de
landbouw noodzaken veel te produceren.
In de eerste jaren lagen de exportmo
gelijkheden vooral in de land- en tuin
bouw. Toen Indonesië zelfstandig werd
kon men overal de somberste voorspel
lingen horen, die dikwijls inhielden dat
Nederland afhankelijk zou worden van
zijn eigen bodem. Niemand kon toen
vermoeden, dat door de industrie, het
transport en de handel onze welvaart
zonder Indonesië groter zou worden dan
ze met Indonesië en door onze land
bouw ooit geweest was. Niemand kon
ook vermoeden dat de vraag naar ar
beidskrachten op elk niveau in elke
bedrijfstak zo groot zou worden, dat de
landbouw niet meer nodig zou zijn om
de werkloosheid te verbergen.
Een aantal boeren leeft nog met de
opvattingen van tien jaar terug. AÏÏe
argumenten voor ontginning doen by
hem nog opgeld, hoewel de constella
tie van Nederland en van Europa on
dertussen helemaal veranderd zyn.
Voeg daarbij nog wat mystieke ge
dachten over de waarde van de boer en
over de bedoeling van de Schepper
dat alle grond in Nederland landbouw
grond moet z|jn, en men begrijpt,
waarom tussen landbouw en natuur
bescherming soms zo'n brede kloof
bestaat. Temeer omdat de natuurbe
schermers wel overdrijven naar de an
dere kant.
Landbouw geen
stoffering
De kloof tussen landbouw enerzijds
en landschapsverzorging en recreatie
anderzijds kan minder groot zijn. Een
behoorlijk verzorgd landschap "behoeft
geen belemmering te zijn voor de land
bouw. Evenmin behoeven landbouw en
recreatie elkaar uit te sluiten. Maar
ook hier stuiten we van tijd tot tijd
aan beide zijden op overdreven opvat
tingen. Als natuurbeschermers zich met
landschap en recreatie gaan bemoeien,
bestaat het gevaar dat zij te ver gaan
en de landbouw in zijn redelijke en
noodzakelijke ontwikkeling belemmeren.
De vraag is1 zelfs of zij ook nooit de
recreatie remmen- Van sommigen hun
ner krijgt men wel eens de indruk dat
zij bepaalde landschappen alleen zou
den willen openstellen voor gediplomeer
de natuurkenners minstens voorzien
van de akte Lager Wandelen.
Anderzijds heeft de landbouw wel
eens te weinig oog voor het landschap
en aan sommige ruilverkavelingen kan
men zien dat vroeger cultuurtechni
sche ingenieurs wel eens aan hetzelfde
euvel leden. Tegenwoordig bestaat o-
ver de noodzaak van landschapsver
zorging weinig verschil van mening.
Wel over de uitwerking en vooral over
het geld dat beschikbaar is.
Ten aanzien van landbouw en recrea
tie bestaat verschil van inzicht welk van
beide het belangrijkste is. Men maakt
daarbij naar wij menen te weinig on
derscheid tussen specifieke landbouw
gebieden en andere gebieden. In de
landbouwgebieden is deze bedrijfstak het
belangrijkste en mag de landbouw
nooit zoals in het sprookje van de
reuzendochter beschouwd worden als
stoffering van het recreatieterrein. In
de specifieke recreatiegebieden zal de
grond veelal wel zo slecht zijn, dat er
weinig landbouw voorkomt. In het licht
van de nieuwere opvattingen over mar
ginale gronden en marginale bedrijven
is er veel voor te zeggen deze gebieden
aan de recreatie over te laten.
Denelux-middengebied is een begrip,
dat men in beschouwingen van ons
blad meermalen zal zijn tegengekomen.
Het omvat de Nederlandse provincies
Noordbrabant en Limburg, de Belgi
sche Antwerpen en Limburg. Het
heeft een natuurlijke samenhang en
bezit grote ontwikkelingsmogelijkhe
den, die door gezamenlijke exploitatie,
ongeacht de landsgrenzen, een schone
toekomst beloven.
Maar dan moet de bewerktuiging
van het gebied, het samenspel van on
derlinge verbindingen, de infrastruc
tuur daarbij ook worden aangepast.
Hoeveel daaraan nog ontbreekt, is
weer eens in het licht gesteld door
de heer Kersten, voorzitter van de
Kamer van Koophandel voor oostelijk
Noordbrabant. Hij wees op de ver
waarlozing van van ouds bestaande
noord-zuid-verbindingen, zoals de
spoorlijn Eindhoven-Hasselt, de Zuid-
Willemsvaart, die met zijn zeventien
sluizen in Noordbrabant en zijn drem
pels van 1,9 meter zeer gebrekkig is
geworden, de rijksweg Eindhoven-
Hasselt, die buiten het systeem van de
E-wegen wordt gehouden, het ontbre
ken van belangstelling bij de flijks—
overheid voor een verbinding tussen
de Noordbrabantse en Kempische
kanalenstelsels. de trage gang van za
ken met de E 3-weg en de verdubbe
ling van de wegen Den Bosch-Eind
hoven en Oirschot-Tilburg. Het is
begrijpelijk, dat de heer Kersten voor
al aandacht had voor hetgeen samen
hangt met oostelijk Noordbrabant. Ook
midden- en westelijk Noordbrabant
kunnen klagen over dit gebrek aan
visie bij de Rijksoverheid ten aanzien
van het Benelux-middengebied. We
kunnen wijzen op de spoorwegverbin
ding Tilburg-Turnhout, de trage gang
van zaken met betrekking tot de
nieuwe verbindingen Breda-Antwer-
pen en Breda-Brussel, het naar een
verre achtergrond schuiven van de
Zoomweg, om van de Schelde-Rijn-
verbinding nog maar niet te spreken.
Provinciale besturen, Kamers van
Koophandel en andere instanties weers
zijden van de grens mogen niets na
laten, om telkens hun regeringen at
tent te maken op de betekenis, welke
het Benelux-middengebied kan krij
gen voor de welvaart van iiet volks
geheel en van geheel West-Europa.
(~)p een onberaden moment heeft de
Utrechtse arts J. G. Herschel,
commandant van de Utrechtse Rode-
Kruiscolonne, zijn verontwaardiging
geuit over het feit, dat de Rode-Kruis
organisatie niet te hulp werd geroepen
op het terrein van de spoorwegramp.
Men gaat over zulke zaken niet kra
kelen, als er nog doden in de gekan
telde wagens liggen en de ontzetting,
door de ramp veroorzaakt, nog niet
is geluwd. Nu echter de ramp weer
wal verder achter ons ligt, zal het
zaak zijn. het waarschuwings- en
hulpsysteem voor zulke gevallen nog
eens nauwkeurig na te gaan. Er is
prachtig en onvermoeid gewerkt door
tallozen, dat staat als een paal boven
water. Aan de organisatie en registra
tie heeft echter wel het een en ander
ontbroken. Familieleden en bekenden
van de passagiers der verongelukte
treinen zijn in verschillende gevallen
lang door onzekerheid gemarteld. En
nu is het toch wel vreemd, dat het
Rode Kruis, juist ingericht en ge
traind op het „hanteren" van derge
lijke massale rampen, niet onmiddel
lijk is gewaarschuwd. „Ik had geen
behoefte aan mooie colonnes, ik had
mensen nodig, mensen, die voor hun
taak berekend waren," heeft de chef
van de medische dienst van de N.S.,
de arts Hovingh, gezegd. In deze woor
den ligt o.i. een miskenning van het
Rode Kruis, die we ook maar on
beraden zullen noemen. Is de Rode-
Kruisorganisatie door haar oorsprong
en haar opzet juist niet voor zulke
gevallen geschapen? We hebben de
opmerking al horen maken, dat het
Rode Kruis in dit geval een officiële
ter-hulp-roeping met had hoeven af
te wachten. De colonnes hadden ook
ongevraagd kunnen uitrukken, zoals
er meer ongevraagde helpers zijn ge
weest. Die opmerking lijkt ons juist.
Laat in zulke dringende gevallen de
formaliteiten formaliteiten. Helpen,
daar komt het op aan.
Voor de toekomst echter is het toch
goed na te gaan, hoe dit buiten spel
laten van het Rode Kruis kan worden
voorkomen. Geprikkeldheid en na
ijver zijn volkomen uit den boze, zeker
bij dit werk, dat geheel door naasten
liefde moet worden geïnspireerd.
Woensdagmiddag vond op de weg
tussen Potjes en Nieuwvliet een ongeval
plaats, dat nog betrekkelijk goed is af
gelopen. De 24-jarige Cruson uit Bres
kens verloor de macht over het stuur,
gleed van de motor, kwam tegen een
betonnen paaltje en brak een been. Zijn
verloofde als duorijdster kwam in de
sloot terecht. Zij kwam met de schrik
vrij. De ambulance van het Rode Kruis
bracht de heer Cruson naar het St.-
Antoniusziekenhuis te Oostburg.
Voor de afdeling Zeeland van het Ne
derlands Instituut voor Efficiency hield
de heer drs. B. de Vries uit Amsterdam,
adviseur voor de Kledingindustrie een
inleiding over het onderwerp „Perso
neelsbeleid voor vrouwelijke arbeids
krachten." De causerie werd gehouden
in het Scheldekwartier te Vlissingen.
]7en Larense kunstschilder, H. K„
moest voor het greechtshof in
Amsterdam verschijnen, verdacht
van belastingfraude. Bij het ver
hoor bleek op welke pertinente
wijze deze man la vie bohème
beoefende. En het ions heel erg,
dat juist de belastingambtenaren
zulks moesten ontdekken. De
kunstschilder leefde op zeer grote
voet. Hij reed in een dure Ame
rikaanse slee rond, dineerde graag
en overvloedig in een naburig
restaurant en bezat thuis een
vleugelpiano welke dienst deed als
tafel, tevens provisiekast. De vleu
gel was trouwens praktisch het
enige stuk meubilair in huis. Huur
betaalde hij niet. De gemeente
Laren had een vordering van f 4000
wegens huurschuld op hem en bo
vendien had deze gemeente een
ziektekostenverzekering voor de
kunstschilder afgesloten, aange
zien de kunstenaar zuh zelf met
dat soort formaliteiten niet wenste
op te houden. Zijn enige zorg
gold de produktie van schilderijen,
voorstellend Parijse stadsgezichten
en Venetiaanse gondelvaarten, die
per strekkende meter werden ver
kocht...
Als inkomen gaf K. aan de be
lasting nooit meer dan 4000 op,
want zou hij dit wel doen dan zou
hij geen kinderbijslag krijgen... In
iverkelijkheid verdiende hij schoon
het driedubbele. Zijn belasting
schuld bedraagt nu f42.000. Met
twee tientjes per week betaalt hij
dit vermogen af. De procureur-
generaal eiste zes weken gevan
genisstraf tegen de kunstenaar, die
eigenlijk beter een kunstenmaker
kan worden genoemd.
