MET DE KWAST IN DE HAND... Wat te doen met de muren? Knutselaar praktijkman werd geen verf.vraag RI PO LI N Amateur radio en bouwt ook t.v.-toestel beweging Ook anderen Nieuwe industrie Steeds meer supers NA verloop van tijd is de cursist niet alleen bezitter van een toestel, hij kan ook technicus zijn, zegt zo'n instituut, dat da cursussen verzorgt. I DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 5 NOVEMBER 1958 ■111 Wat vaak tie „Doe het zelf-beweging" wordt genoemd is natuurlijk helemaal geen beweging. Men bedoelt daarmee de sterk groeiende en in de laatste tijd zelfs hand over band toenemende be langstelling voor het „zelf doen", het amateurisme in ambacht en techniek. „Doe liet zelf", al bekend in de afkor ting D.H.Z., is de code van de prakti sche man (en vrouw!) die voor bijna niets meer in huis, tuin of keuken, een vakman nodig heeft, die zijn eigen spul zijn: bedreigt de D.H.Z.-beweging zijn zaak Er blijkt nog veel misver- len maakt, die repareert en schildert en (lie daarmee zijll vriie tijd tot een feest land heeft bij de verffabrlkanten ge- 1..1 i* u A en protesteerd tegen hun actie voor de maakt en tegelijk een aartllg bedrag amateur. De fabrieken brengen gpe- J clale lakken voor „doe het zelf" in Spaart. de handel en ze geven uitgebreid De ware D.H.Z.-man heeft een werk- plaats met goed gereedschap, vaak met Kozijn -^eden^oor elektrische machines zelfs, en er is mets doe-het-zeif-beweging krijgen. in en rond zijn huis (lat piept, uit zijn hengsels hangt, verveloos is of wankel, want voordat het zo ver is heeft hij het onderhanden genomen. Dat geldt ook voor anderen. De aannemer die jarenlang van klusjes leefde, behoeft, doordat zijn vroegere klanten zelf met succes timmeren en zagen niet brodeloos te worden: hij kan hen immers hout, board, spaan derplaat, plastic en nog van alles verkopen Er zijn in de grote steden wel kleine aannemertjes die het klan- tenwerk geheel verlaten hebben en die nu niets anders doen dan mate riaal verkopen de sortering in sommige van die zaken is enorm en die voor de amateurs in loondienst zagen en schaven. „Doe het zelf" is dus knutselen De hobbyman schildert ook zelf: Z.", want er zijn steeds meer moge- In zeker opzicht wel, maar het be- zijn eigen scheppingen in de eerste lijkheden om resultaten te bereiken grip knutselen heeft een andere ge- plaats, maar ook de binnen- en bui- en menige amateurs heeft het plezier voelswaarde. De knutselaar heeft, bij tenkant van zijn huis. Schilderen is van zelf tuinieren leren waarderen, wijze van spreken, al een baard. Hij een in wezen lastig vak, maar de Kunnen die amateurs dat nu alle- bestaat al vele, vele jaren. Er waren industrie komt de amateur te hulp maal net zo goed en vlot als de vak- altijd ook knutselaars die uiterst met preparaten, die de bewerkingen mensen Gaan hun eigengebouwde en in aantal terug- praktische dingen maakten, doch de meeste knutselarij, de huisvlijtbeoe- fening, omvatte het „knutselen om het knutselen". Men vervaardigde vernuftige draaimolentjes met mu ziek, waarmee Jantje niet mocht spe len omdat het anders kapot ging. Men maakte ingewikkeld figuurzaag- werk dat veelal geen andere bestem ming vond dan, op de duur, de zol der. Wel kennen wij iemand die heel zijn huis vol heeft met gefiguurzaag de spullen (krantehangers, lampen, boekensteunen enz.) maar zijn inte rieur kan moeilijk als voorbeeld van gezelligheid gelden. Ook weten we een huis dat, vanaf het tuinhek tot de schoorsteen op het dak, volge propt is met draaiende molens, brug getjes over naakte betonnen slootjes, knikkende kabouters en velerlei an dere, wel vernuftige maar zeer on praktische resultaten van vele uren knutselen. Maar de D.H.Z.-man is een man van de nuchtere praktijk. Hij maakt speelgoed, hij bouwt in zijn zelfaan- gelegde tuin een broeikas, hij zet een radio in elkaar, ontwerpt en vervaar digt handige keukenmeubelen, mo derniseert zijn huiskamer door de deuren met hardboard te beslaan en die in moderne kleuren te schilderen en door een nieuw plafond van zacht- board te leggen. Hij timmert meube- vereenvoudigen brengen. De amateur legt ook zelf zijn nieu we vloerbedekking: linoleum, parket, board of vast tapijt. Hij behangt zelf, of schildert zijn oude behang in mo derne kleuren over. Er komen steeds meer pasklare onderdelen in de handel: gedraaide pootjes en stoel zittingen, er wor den meubelen in de vorm van bouwpakketten ge leverd en handel en Industrie kun nen een reeks van nieuwe kansen uitbuiten. Zo worden er immers heel wat meer gereedschappen verkocht dan bijvoorbeeld voor de oorlog: de ama teur heeft zich meester gemaakt van dit gebied en hij werkt waarlijk niet met slecht materiaal. Hij schaft zich zelfs machines aan, die hij in de loop der tijd aan aanvullen en uitbreiden. Hij is niet langer huiverig van elek triciteit, integendeel, het is een ge bied waarop heel wat geknutseld wordt. De boekhouders, postbodes en groentehandelaren die 's avonds in hun elektronische knutselhoek duiken groeien met de dag in aantal en de elektricien die hun elektrische ka cheltjes niet meer behoeft te repare ren, die zie verloren rijksdaalder ruimschoots gecompenseerd door het materiaal dat zijn vroegere karwei tjesklant nu bij hem koopt. Voor de ambachtsman, de hande laar en de fabrikant is dus zeker geen gevaar te duchten. Men moet daarbij ook niet vergeten dat heel wat ama teurs slechts tot vernieuwing of mo dernisering overgaan omdat het hun, dank 'z'j hun eigen handigheid, vee] minder geld kost dan wanneer ze al les moesten laten doen. In dat geval zouden ze wellicht nog jaren wachten. Het amateurisme is niet meer te stuiten. Het is nu eenmaal mede een gevolg van de economische ontwik- Hij waagt zich aan de techniek: radio's bouwen is al betrekkelijk oud, maar nu bouwen amateurs t.v.-appa- raten, taperecorders, zelfs complete hi-fi-installaties voor radio en gram mofoonplaat, we kennen iemand die nu al bezig is aan de bouw van een stereofonische hi-fi-installatie waar door hij straks van zijn huiskamer een zo goed als echte concertzaal ge maakt heeft. Als hij dat hele geval moest kopen en laten aanbrengen zou hij enkele duizenden guldens kwijt nu kost het hem juist de aan- radio's niet knorren, zakken ze niet door hun zelfgemaakte stoelen, vliegt de gerepareerde strijkbout niet in brand en valt het nieuwe plafond niet op hun hoofd Nu is elke hobbyman niet meteen een vakman, en er zullen zelfs altjjd krukken blijven, die nooit cvuj zeiden naast^hun *=eling en degene die zich verzet duim slaan die ab heeft «WeUjk. Aanpassing is de eni- thd het verkeerde ge kans- °p het ogenblik besteedt de hout treffen dat ?oe het "lf-man in Nederland per snliit bii het sdü- jaar (en voorzichtig geschat) liefst keren en dat z?ch honderd miljoen gulden. Over enkele nfet wil laten iaren' misschien zelfs eerder, zal dat schaven bedrag verdubbeld zijn. Hij helpt dus Maar meniae D een nieuwe industrie op poten zetten. H7-man riie ai Hij bedreigt de vakman en de hande laren arriateurt le- laar niet- integendeel, hij geeft hun vïrt werk af dat nieuwe Perspectieven. De D.H.Z.-be- de vereeli'ikine weging is slechts een verschuiving met vakwerk kan doorstaan n" W»Zijn, len voor de kinderkamer, repareert schaffingsprijs van versterkers, ste de stofzuiger, schept nieuwe ruimte reotoonkop, luidsprekers en draad, in zijn huis door handige wandkas- De rest maakt hij zelf. ten aan te brengen, maakt van een Het tuinieren, al een oude vrijetijds- oude tafel met verschrikkelijke bal- besteding, valt evenzeer onder „D.H. poten een praktisch ding door er hardplastic op te leggen en moder ne pootjes onder te zetten, kortom, hij doet alles zelf. Hij heeft voor zijn werkjes meer tijd dan de vakman, want zijn tijd kost geen geld. Hij concentreert zich helemaal op zijn werkstuk en het is al meermalen voorgekomen dat een amateur, een doodgewone doe het zelf-man, handigheidjes ont dekt die bepaalde karweitjes veel ge makkelijker maakt. Het aantal mees muilende en wat medelijdend grijn zende ambachtslieden die het hunne over het amateurisme op hun terrein dachten, en die heerlijk stekelige op merkingen konden maken, neemt af. Ze krijgen steeds meer waardering voor de echte amateur, die de zaak serieus neemt. Nu we dan toch bij die vakman De grootste waarde ervan is gele gen in het feit dat ze duizenden men sen nieuwe vreugde verschaft: de vreugde van het „zelf doen", daarna de vreugde om een nieuw bezit, met eigen handen gemaakt en daardoor oneindig waardevoller dan het mooi ste en duurste stuk dat zo uit de winkel komt. De „doe het zelf-man", en de „doe het zelf-vrouw" (want de dames blij ken in vele gevallen verbazend han dig te zijn op gebieden die tot nog toe slechts voor de man toegankelijk schenen) zijn gelukkige mensen (Advertentie) Bestaan zulke superechtgenoten Jawel. en hun aantal g™eit ziender ogen. We kennen wel iemand die zelf een wasmachine bouwde al moet aar beginneling geen moeite aan verspillen en het aantal man- oÜoj i op cirkelzaagmachine zo SinL 8 even vakkundig werken als Yfi™ ervfren timrnerman of meu- 'Uiaker dan ook, is werkelijk groter dan menigeen zou denken. Kortom, steeds meer mensen krij gen twee rechterhanden. °e 's dat zo gekomen We zijn langzamerhand de Verenigde Staten achterna gegaan, waar het „hobby- -iaI ïele iaren bloeit en waar een „doe het zelf-industrie" van ge- Y l, ge °mvang is ontstaan. Er zijn in Y.ee ract aanwijsbare oorzaken: «f-v.22 e?rs ie plaats wordt vakman der, b^eds duVrder.- Ambachtslie- en tiia nSi1 ifi - ,minder personeel nYmen v n® karweitjes aan te een nf'soS6" reParatie aan len handle elektrisch apparaat, die kwaJio gi# ,am?teur voor enkele kwartjes zelf doet, kost bij de vak man al verscheidene guldens Die hef i'S daarom geen afzetter: zo hoog Van Z'jn personeel is Bovendien beschikt men over steeds ee,r vrije tijd. Die moet gevuld worden met een passende hobby en tiia tS ?an.trfkkelijker dan zijn vrije ji besteden aan de verbetering, „„a u lng' m°dernisering en het onderhoud van zijn eigen huis en huisraad In Amerika schildert de president van de rechtbank zijn bui tengevel zelf op, Dean Acheson heeft een volledig ingerichte meubelma- kerswerkplaats, waar hij met veel Plezier werkt. De Amerikanen doen zoveel mogelijk zelf. Die ontwikkeling maken ook wij door. We staan thans aan het begin, maar het gaat snel. Het gebied waarop de „doe het zei- ver" zich beweegt is groot en breidt zich nog steeds uit. De oudste vorm van knutselarij is wel de houtbewer king: speelgoed, meubelen, kleine verbouwingen in huis, het bouwen van een schuurtje. Maar ook op het gebied "an de metaalbewerking raakt de hobbyman thuis: op kleine, spe ciaal voor de amateur gemaakte draaibankjes maakt hij assen en wieltjes voor sterk en nuttig kinder speelgoed, repareert onderdelen van technische huishoudhulpen, die vroe ger voor de leek taboe waren. Er zijn doe het zelf-mensen die wel met selen en in dit verband mag even herinnert worjjfl» aaq CÜmfhilL in zijn vru« „Ingeblikt vakmanschap, stoomcursussen in schilderen, kleurenclubs van vrienden en baga- tellisatie van vakbekwaamheid", zijn allemaal zaken, waarmee we vrij aardig overhoop liggen. Dat zei kort geleden de heer Kok, voorzitter van de Ned. Katholieke Bond van Schilderspatroons St. Lucas op een bondsvergadering. Die voor zitter bedoelde de „Doe-het-Zelf-actie". Tegen die actie op zichzelf had hij eigenlijk niet zoveel in te brengen. Maar de verkoop van verf moet door middel van eerlijke campagnes gebeuren. Als men „ingeblikt vakmanschap" wil verkopen, tast men de eer van de vakman-schilder aan, zo zei hij. Als fabrikanten en grossiers verf willen ver kopen aan doe-het-zelvers, dan moeten zij „waardig" en „eerlijk" zijn. Schilderen is een vak, dat als ieder ambacht grondig geleerd moet worden. De heer Kok vond het merkwaardig, nog altijd in advertenties te moeten lezen, dat schilderen zo gemakkelijk is, wanneer men maar een bepaald wondermerk, X. gebruikt Die voorzitter heeft natuurlijk wel Vnuton een beetje gelijk. Schilderen is een 1 vak. Van de andere kant probeert geen jjc amateur kan meer fouten ma- zinnige fabrikant meer om schilde- ]^n jJij js bijzonder onverstandig, ren als „zo verschrikkelijk gemakke- wanner-:" hij niet voor goed gereed- séhap zorgt. Zelf-doen bespaart geld, soms zelfs veel geld. De serieuze ama teur steekt een deel van dat geld in goed gereedschap. Het brengt zijn geld op, want het gaat jaren mee. En goed schilderen eist niet eens zo veel gereedschap: 1. kwasten. Koop er drie: een klein rond kwastje, dat de vakman be- snijkwastje noemt voor stopverf kanten, moeilijk bereikbare hoek jes, randjes en sponningen, een midden-grote kwast voor plinten, kozijnen enz. en een grote kwast voor grote vlakken, een of twee rolborstels voorname lijk voor muurverf. Een van die ongelooflijk handige en simpele 2. lijk" aan te bevelen, wanneer hij nog de oude, traditionele soorten verf zou verkopen. Vooral na de oorlog hebben de fa brikanten door researdh-werk, dat miljoenen guldens verslindt, nieuwe verven ontwikkeld met eigenschappen, waaraan verf vroeger niet kon tip pen. De dekkracht is enorm veel ver beterd, de sterkte ook: door toege voegde stoffen meestal syntheti sche is men er zelfs in geslaagd, om verf te maken, die niet meer van de kwast druppelt. We hebben het geprobeerd: een vol blik hebben we zonder deksel door een gang geschopt De verf bleef allemaal in het blik. Een wonderlijke ervaring voor men sen, die verven altijd maar „knoei en" vinden. Toch niet Het wordt de amateur-schilder ge makkelijk gemaakt tegenwoordig. Toch mag hjj niet denken, dat een goed stuk schilderwerk helemaal geen moeite meer kost. Hij zou de teleurstelling van zijn leven krijgen, wanneer hij het probeerde. Wat de niets-van-verven-wetende amateur bijvoorbeeld niet moet doen? Naar een advertentie kijken en hard naar een winkel lopen, om vervolgens de inhoud van de daaT gekochte blik ken kwistig op zijn muren en hout werk te gaan smeren. Naar die advertentie kijken is goed. Vervolgens eventueel snel naar de winkel rennen, ook nog. Maar dan komt het. Dan dient hij zich ervan te overtuigen, dat de man in de winkel een vakman is, die hem goede advie zen kan geven over de kwaliteit van de verkochte verf. En dan ontdekt die amateur ineens, dat de serieuze fabrikant een goede duurkoop geldt zeker voor kwasten, amateur-schilder van hem wil ma- die men vroeger na gebruik kon ken. Hij heeft bij die handelaar fol- schoonmaken met wat terpentine. Er ders liggen. En kleuradviezen. En bo- zijn tegenwoordig tal van soorten verf vendien zelfs cursussen. Simpel maar in de handel, die men met terpentine doelmatig. Dan komt die amateur tot niet uit de kwast krijgt. Bij goede de ontdekking, dat hij „werken" moet verf hoort het juiste schoonmaakmid- Vuile handen krijgen is helemaal niet meer nodig. Wanneer een kwast niet te diep in de verf komt, blijft de steel schoon. Dat echter is vaek wat veel gevraagd van een amateur» schilder. Wel zijn er op het ogen» blik middeltjes in de handel, waarin siliconen verwerkt zijn. Smeert men de handen voor het en zeep voldoende, om elk verfspatje verven ermee in, dan is leidingwater te verwijderen, zonder boenen, ben zine of andere nare schoonmaakmid delen. We hebben het geprobeerd en het lukte wonderwel. Weggegooid geld Het maakt een groot verschil, wat men gaat verven: houtwerk, metaal muren, verwarmingen en of dat oud of nieuw materiaal is. We kunnen de amateur-schilder niet genoeg op het uitvindingen, waarbij men zich in hart drukken, om de aanwijzingen stomme verwondering afvraagt, waarom de wereld daar in 's he melsnaam niet eerder op is geko men. Rolborstels zijn uitneem- baar. Zij strepen niet, maken geen koppen en slijten vrijwel niet. Een of twee plamuurmessen van verschillende afmeting, waarvan het gebruik duidelijk is. Een schrapijzer, om oude lagen van de goede fabrikant en handelaar nauwgezet op te volgen. Anders haalt hij een grandioze strop. Dat betekent slecht werk, teleurstelling en wat het ergste is weggegooid geld. Resumerend: met de kwast in de hand is men nog geen goed (amateur), schilder. De schilders zullen de nieuwe onW wikkeling niet kunnen tegenhouden. te verwijderen, dat van tijd tot De voorzitter van de Kath. Schilders» 5. tijd eens geslepen moet worden. Een staalborstel voor het af schrappen van oude lagen van ijzerwerk; Een schuurkurk, die bijna niets kost. Men kan er een blokje hout voor nemen, maar zelden is dat precies van de goede vorm en afmetingen. Kwasten Nog een fout? Goedkope kwasten kopen. En kwasten na gebruik niet goed schoonmaken. Goedkoop is bond, die wjj in de aanhef aanhaalden is daarvan ook overtuigd. Het zeli» doen neemt nog steeds in omvang toe. Zelf.... of niet Hij moet: 1. de voorbereidingen terdege uit voeren. Oud werk moet grondig gereinigd en ontvet worden met een ammoniak-oplossing en schuurpapier; 2. plamuren. Grote en kleine gaten moeten gestopt worden en weer gladgeschuurd; 3. grondverven, wanneer de oude laklaag dat noodzakelijk maakt, en wanneer dat noodzakelijk is, wordt dat weer verteld door fa brikant en/of handelaar; 4. als alle voorbereidende handelin gen, alsmede het eventuele een- of tweemaal gronden achter de rug zijn, danja, dan komt pas dat gezellige verven met de daar voor bestemde lak. Natuurlijk bestaat er op het ogen blik lak, die na toevoeging van verdunning ook als grondverf ge bruikt kan worden. En goede ook. Maar dat neemt niet weg, dat niet of gebrekkig voorbereiden het he le verfwerk tot mislukking doe men. 1IIIIIIIIIIUIIIIIIIIIII del voor kwasten. Meestentijds geldt voor de amateur zelf doen of helemaal niet doen. Er U geen schilder in de wereld, die hier aan iets kan veranderen. Wel kan de schilder zoals timmerman en de kleine aannemer een positieve houding aannemen ten opzichte van de Doe-het-Zelver: hu kan adviseren, hij kan voorbereidend werk verrichten enz. Een nieuwe ont wikkeling eist een veranderde hou ding van de erbij betrokkenen. Van een negatieve houding ten opzichte van een onafwendbare tendens Is nog maar zelden iemand wijzer of heter geworden. Er was in de oorlog geen be hang meer te krijgen. De nette Hollandse huisvrouw nam dat niet en zocht naar vervangingsmiddelen En de fabrikant, die altijd pro beert om dat soort behoeften te bevredigen vond er iets op. Vloeba heette het spul, als we het goed hebben onthouden. Je kon er nog kunstjes mee maken ook. Tot de weinige dingen, die er in die tijd nog wel te krijgen waren, behoor de namelijk het zogenaamde „pop- pezaagsel", heel fijn zaagpoeder, dat door die Vloeba gemengd kon worden. Was dat poppezaagsel er maar nooit geweest. Aspirant-binnenhuisarchitekten on der de weinige Doe-het-Zelvers, die er toen al waren, wierpen zich en thousiast op 't nieuwe middel tenein de hun vuile behang weg te verven. Het effect was verrassend. Door de van die muren of stukken muur in een huis, waar men te maken heeft met spatten van vet en andere sub stanties of waar kinderen zich van de vlakke ruimte meester maken. De gevolgen zijn vaak ruïneus. Bekleding Er zijn andere muurbekledingen, die dat voorkomen. Board bijvoor beeld, dat voorzien is van een ge plastificeerd oppervlak (tegelboard). neutrale, crème-achtige kleur van de Aanbrengen ervan eist nauwkeurig- eerste muurverf, scheen het licht- rossig zaagsel, dat bovendien de op pervlakte enigszins rul maakte. Een jaar of iets langer daarna (vaak na de oorlog pas) begon de ellende. Het rulle muur-oppervlak nam een enorme hoeveelheid stof op, dat er niet uit te krijgen was. Die heid, maar dat mag de serieuze Doet-het-zelver niet hinderen. Bekledingen, die hetzelfde effect hebben, zijn er te over. De fabri kanten van viltzeil voor vloeren ma ken eveneens alleszins aantrekkelijke produkten, waarover men in vrijwel iedere goede zaak alle mogelijke In- eerste muurverf was over het alge- lichtingen kan krijgen. Er zijn glim- meen nog niet watervast. En wat men dan ook aan zijn muren wilde doen, kon pas gebeuren, als alles, wat erop zat, verwijderd was. Wat dat in „onderden huishoudens voor kliederboel en dagenlange kanker- partijen heeft gegeven, is intussen wel vergeven maar niet vergeten. mende en doffe, effen en bewerkte dessins aan de markt. Meestal be staat de toplaag uit gesiliconeerde kunstharsen. De kosten ervan zijn niet hoog, wanneer het om gedeelten van muren en hoekjes van kamers of keukens gaat. Uit het hierbij af gedrukte plaatje blijkt, dat men er allerlei kunstjes mee kan uithalen door er figuren in te verwerken. Dat laatste lijkt ons echter alleen maar Na de oorlog begon pas goed, wat weggelegd voor de hele goede ama- nu „de eeuw van het plastic" ge- teur. Vermoedelijk zal de gemiddel- noemd kan worden, de eeuw van de de doe-het-zelver dit liever aan een synthetische produkten. Met ware vakman overlaten. z'jn soorten hob- by-isten, amateurs doe - het - zeivers of hoe men deze mensen wil noemen. Er zijn, wat we „gewone" kun nen noemen, er zijn er ook, die het voorvoeg sel „super" verdienen, De super doe-het-zel ver beweegt zich op terreinendie de ge wone amateur veel te hoog gaan. Voor ons houden de „gewone" zich bezig met tim merwerk, met schilde ren en behangen. Zij zijn de praktische lie den, die hun huis en! of tuin verbeteren en/ of verfraaien. Een an dere soort bewerkt metaal. Wie daartoe behoort, bezit een draaibank/je), waarop hele elektrische trei nen, compleet met toe behoren ontstaan. Zij zijn voor ons al een verscheidenheid, die recht heeft op de on derscheiding „bewon derenswaardig". Maar dan de super klasse. Die bemoeit zich met elektronica. Die maakt niet alleen pick-ups en recorders, maar ook radio's en zelfs tv-toestellen. Moeilijk? Neen, zeg gen deze „supers". Het kost tijd en je moet studeren. Maar vrij wel iedereen kan het. ONS intrigeert dat altijd. Als ieder een het kan, dan wij ook, vinden wij. En dus zijn we op infor matie uitgegaan. We hebben overal eens gevraagd, hoe dat nu zit met die eigen bouw van radio's en zo meer. Er zijn bouwdozen in de handel. Uit de inhoud kan een jon gen van een jaar of vijftien als hij een beetje handig is al een toestelletje bou wen, waarvan hij ple zier kan hebben. Bij sommige systemen 1) bouwdozen past men het aloude systeem van de meccanodoos toe: een aanvullende doos maakt het moge lijk om een wat gro ter apparaat te bou wen. Maar de echte „super" amateur trekt daar zijn neus voor op. Er is nog een andere mogelijkheid. Institu ten, die schriftelijke cursussen geven heb ben zich hierop ge worpen. Men schrijft in voor een cursus, zo als men een taal- of andere cursus neemt. Periodiek komen de lessen thuis met dien verstande, dat de leer- ling zich niet alleen technisch bekwaamt, maar dat hij tav ent begint die kennis toa te passen. Hij gaat na melijk toestellen bou toen, waarvoor hij da onderdelen van zijn cursus-instituut krijgt, of liever, koopt. Het zal wel zo zijn ah met alle schriftelijka cursussen. Veel aan meldingen, veel men sen, die halverwege oj eerder afvallen en wat blijvertjes". Maar dia blijvertjes zijn later altijd de superson der de doe-het-zelver». Zij zijn altijd de trots van een gezin of een familie. Bezoekers sta ren met intense be- en verwondering naar dat prachttoestel, dat Pretje op papa in elkaar heeft gezet. „Scheelt honderden guldens," zegt de bou wer dan. Jk ga non een televisie bouwen. En de eenvoud, waar mee zo'n man dat zegt, hè! Muurverf hartstocht wierpen de verffabrikan- ten zich op het nieuwe terrein. De resultaten waren niet alleen voor ge wone verf, maar ook voor muurver ven verbluffend. We zijn ermee aan de gang gegaan, gewapend met de populair geworden „rolborstels". Een kind doet de was! Als doodgewone amateur kun je je verder alleen ver wonderen over de eigenschappen van die nieuwe muurveren. De rolborstel wordt onmiddellijk na gebruik onder de kraan afgespoeld, de verfbak (eventueel zelfs vuilnisblik) evenzo Behang Moet er nog over het traditionele behang worden gepraat? Ook daar mee kan de doet-het-zelver aan de gang. De fabrikanten hebben in de concurrentiestrijd tegen andere wand bekledingen niet stilgezeten. Dessins zijn verbeterd, papier is verbeterd en het is bovendien normaal, om, gebruik makend van architectonische ervaringen verschillende soorten pa pier in eenzelfde ruimte toe te pas sen. Daar komt bij, dat de comple- schoongemaakt. Maar als een dag te uitrusting van de behanger voor later de verf op de muur droog is. wordt hij even simpel met een bor- n krats te huur is: plaktafel, schaar stoffer enz. Plakmeel koopt men er- stel, water en zeep afgeborsteld. De bij en bovendien verwijdert men ten synthetische toevoegde stoffen ken dat alles mogelijk. En wat nu te doen, met muren, die niet zo maar gewit kunnen worden behoeve van de zelf-plakker machi naal de zelfkanten. En dat laatste was eigenlijk het beroerdste werk van de hele behangerij.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1958 | | pagina 5