MET DE KWAST IN
DE HAND...
Wat te doen met de muren?
Knutselaar
praktijkman
werd
geen verf.vraag RI PO LI N
Amateur
radio
en
bouwt ook
t.v.-toestel
beweging
Ook anderen
Nieuwe industrie
Steeds meer
supers
NA verloop van tijd
is de cursist niet
alleen bezitter van een
toestel, hij kan ook
technicus zijn, zegt
zo'n instituut, dat da
cursussen verzorgt.
I
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 5 NOVEMBER 1958
■111
Wat vaak tie „Doe het zelf-beweging"
wordt genoemd is natuurlijk helemaal
geen beweging. Men bedoelt daarmee
de sterk groeiende en in de laatste tijd
zelfs hand over band toenemende be
langstelling voor het „zelf doen", het
amateurisme in ambacht en techniek.
„Doe liet zelf", al bekend in de afkor
ting D.H.Z., is de code van de prakti
sche man (en vrouw!) die voor bijna
niets meer in huis, tuin of keuken, een
vakman nodig heeft, die zijn eigen spul
zijn: bedreigt de D.H.Z.-beweging zijn
zaak Er blijkt nog veel misver-
len maakt, die repareert en schildert en
(lie daarmee zijll vriie tijd tot een feest land heeft bij de verffabrlkanten ge-
1..1 i* u A en protesteerd tegen hun actie voor de
maakt en tegelijk een aartllg bedrag amateur. De fabrieken brengen gpe-
J clale lakken voor „doe het zelf" in
Spaart. de handel en ze geven uitgebreid
De ware D.H.Z.-man heeft een werk-
plaats met goed gereedschap, vaak met Kozijn -^eden^oor
elektrische machines zelfs, en er is mets doe-het-zeif-beweging krijgen.
in en rond zijn huis (lat piept, uit zijn
hengsels hangt, verveloos is of wankel,
want voordat het zo ver is heeft hij het
onderhanden genomen.
Dat geldt ook voor anderen. De
aannemer die jarenlang van klusjes
leefde, behoeft, doordat zijn vroegere
klanten zelf met succes timmeren en
zagen niet brodeloos te worden: hij
kan hen immers hout, board, spaan
derplaat, plastic en nog van alles
verkopen Er zijn in de grote steden
wel kleine aannemertjes die het klan-
tenwerk geheel verlaten hebben en
die nu niets anders doen dan mate
riaal verkopen de sortering in
sommige van die zaken is enorm
en die voor de amateurs in loondienst
zagen en schaven.
„Doe het zelf" is dus knutselen De hobbyman schildert ook zelf: Z.", want er zijn steeds meer moge-
In zeker opzicht wel, maar het be- zijn eigen scheppingen in de eerste lijkheden om resultaten te bereiken
grip knutselen heeft een andere ge- plaats, maar ook de binnen- en bui- en menige amateurs heeft het plezier
voelswaarde. De knutselaar heeft, bij tenkant van zijn huis. Schilderen is van zelf tuinieren leren waarderen,
wijze van spreken, al een baard. Hij een in wezen lastig vak, maar de Kunnen die amateurs dat nu alle-
bestaat al vele, vele jaren. Er waren industrie komt de amateur te hulp maal net zo goed en vlot als de vak-
altijd ook knutselaars die uiterst met preparaten, die de bewerkingen mensen Gaan hun eigengebouwde
en in aantal terug-
praktische dingen maakten, doch de
meeste knutselarij, de huisvlijtbeoe-
fening, omvatte het „knutselen om
het knutselen". Men vervaardigde
vernuftige draaimolentjes met mu
ziek, waarmee Jantje niet mocht spe
len omdat het anders kapot ging.
Men maakte ingewikkeld figuurzaag-
werk dat veelal geen andere bestem
ming vond dan, op de duur, de zol
der. Wel kennen wij iemand die heel
zijn huis vol heeft met gefiguurzaag
de spullen (krantehangers, lampen,
boekensteunen enz.) maar zijn inte
rieur kan moeilijk als voorbeeld van
gezelligheid gelden. Ook weten we
een huis dat, vanaf het tuinhek tot
de schoorsteen op het dak, volge
propt is met draaiende molens, brug
getjes over naakte betonnen slootjes,
knikkende kabouters en velerlei an
dere, wel vernuftige maar zeer on
praktische resultaten van vele uren
knutselen.
Maar de D.H.Z.-man is een man
van de nuchtere praktijk. Hij maakt
speelgoed, hij bouwt in zijn zelfaan-
gelegde tuin een broeikas, hij zet een
radio in elkaar, ontwerpt en vervaar
digt handige keukenmeubelen, mo
derniseert zijn huiskamer door de
deuren met hardboard te beslaan en
die in moderne kleuren te schilderen
en door een nieuw plafond van zacht-
board te leggen. Hij timmert meube-
vereenvoudigen
brengen.
De amateur legt ook zelf zijn nieu
we vloerbedekking: linoleum, parket,
board of vast tapijt. Hij behangt zelf,
of schildert zijn oude behang in mo
derne kleuren over.
Er komen steeds meer pasklare
onderdelen in de
handel: gedraaide
pootjes en stoel
zittingen, er wor
den meubelen in
de vorm van
bouwpakketten ge
leverd en handel
en Industrie kun
nen een reeks van
nieuwe kansen uitbuiten.
Zo worden er immers heel wat
meer gereedschappen verkocht dan
bijvoorbeeld voor de oorlog: de ama
teur heeft zich meester gemaakt van
dit gebied en hij werkt waarlijk niet
met slecht materiaal. Hij schaft zich
zelfs machines aan, die hij in de loop
der tijd aan aanvullen en uitbreiden.
Hij is niet langer huiverig van elek
triciteit, integendeel, het is een ge
bied waarop heel wat geknutseld
wordt. De boekhouders, postbodes en
groentehandelaren die 's avonds in
hun elektronische knutselhoek duiken
groeien met de dag in aantal en de
elektricien die hun elektrische ka
cheltjes niet meer behoeft te repare
ren, die zie verloren rijksdaalder
ruimschoots gecompenseerd door het
materiaal dat zijn vroegere karwei
tjesklant nu bij hem koopt.
Voor de ambachtsman, de hande
laar en de fabrikant is dus zeker geen
gevaar te duchten. Men moet daarbij
ook niet vergeten dat heel wat ama
teurs slechts tot vernieuwing of mo
dernisering overgaan omdat het hun,
dank 'z'j hun eigen handigheid, vee]
minder geld kost dan wanneer ze al
les moesten laten doen. In dat geval
zouden ze wellicht nog jaren wachten.
Het amateurisme is niet meer te
stuiten. Het is nu eenmaal mede een
gevolg van de economische ontwik-
Hij waagt zich aan de techniek:
radio's bouwen is al betrekkelijk oud,
maar nu bouwen amateurs t.v.-appa-
raten, taperecorders, zelfs complete
hi-fi-installaties voor radio en gram
mofoonplaat, we kennen iemand die
nu al bezig is aan de bouw van een
stereofonische hi-fi-installatie waar
door hij straks van zijn huiskamer
een zo goed als echte concertzaal ge
maakt heeft. Als hij dat hele geval
moest kopen en laten aanbrengen zou
hij enkele duizenden guldens kwijt
nu kost het hem juist de aan-
radio's niet knorren, zakken ze niet
door hun zelfgemaakte stoelen, vliegt
de gerepareerde strijkbout niet in
brand en valt het nieuwe plafond niet
op hun hoofd Nu is elke hobbyman
niet meteen een vakman, en er zullen
zelfs altjjd krukken blijven, die nooit cvuj
zeiden naast^hun *=eling en degene die zich verzet
duim slaan die ab heeft «WeUjk. Aanpassing is de eni-
thd het verkeerde ge kans- °p het ogenblik besteedt de
hout treffen dat ?oe het "lf-man in Nederland per
snliit bii het sdü- jaar (en voorzichtig geschat) liefst
keren en dat z?ch honderd miljoen gulden. Over enkele
nfet wil laten iaren' misschien zelfs eerder, zal dat
schaven bedrag verdubbeld zijn. Hij helpt dus
Maar meniae D een nieuwe industrie op poten zetten.
H7-man riie ai Hij bedreigt de vakman en de hande
laren arriateurt le- laar niet- integendeel, hij geeft hun
vïrt werk af dat nieuwe Perspectieven. De D.H.Z.-be-
de vereeli'ikine weging is slechts een verschuiving
met vakwerk kan doorstaan n"
W»Zijn,
len voor de kinderkamer, repareert schaffingsprijs van versterkers, ste
de stofzuiger, schept nieuwe ruimte reotoonkop, luidsprekers en draad,
in zijn huis door handige wandkas- De rest maakt hij zelf.
ten aan te brengen, maakt van een Het tuinieren, al een oude vrijetijds-
oude tafel met verschrikkelijke bal- besteding, valt evenzeer onder „D.H.
poten een praktisch ding door er
hardplastic op te leggen en moder
ne pootjes onder te zetten, kortom,
hij doet alles zelf.
Hij heeft voor zijn werkjes
meer tijd dan de vakman, want zijn
tijd kost geen geld. Hij concentreert
zich helemaal op zijn werkstuk en
het is al meermalen voorgekomen
dat een amateur, een doodgewone
doe het zelf-man, handigheidjes ont
dekt die bepaalde karweitjes veel ge
makkelijker maakt. Het aantal mees
muilende en wat medelijdend grijn
zende ambachtslieden die het hunne
over het amateurisme op hun terrein
dachten, en die heerlijk stekelige op
merkingen konden maken, neemt af.
Ze krijgen steeds meer waardering
voor de echte amateur, die de zaak
serieus neemt.
Nu we dan toch bij die vakman
De grootste waarde ervan is gele
gen in het feit dat ze duizenden men
sen nieuwe vreugde verschaft: de
vreugde van het „zelf doen", daarna
de vreugde om een nieuw bezit, met
eigen handen gemaakt en daardoor
oneindig waardevoller dan het mooi
ste en duurste stuk dat zo uit de
winkel komt.
De „doe het zelf-man", en de „doe
het zelf-vrouw" (want de dames blij
ken in vele gevallen verbazend han
dig te zijn op gebieden die tot nog
toe slechts voor de man toegankelijk
schenen) zijn gelukkige mensen
(Advertentie)
Bestaan zulke superechtgenoten
Jawel. en hun aantal g™eit ziender
ogen. We kennen wel iemand die zelf
een wasmachine bouwde al moet
aar beginneling geen moeite
aan verspillen en het aantal man-
oÜoj i op cirkelzaagmachine zo
SinL 8 even vakkundig werken als
Yfi™ ervfren timrnerman of meu-
'Uiaker dan ook, is werkelijk groter
dan menigeen zou denken.
Kortom, steeds meer mensen krij
gen twee rechterhanden.
°e 's dat zo gekomen We zijn
langzamerhand de Verenigde Staten
achterna gegaan, waar het „hobby-
-iaI ïele iaren bloeit en waar
een „doe het zelf-industrie" van ge-
Y l, ge °mvang is ontstaan. Er zijn
in Y.ee ract aanwijsbare oorzaken:
«f-v.22 e?rs ie plaats wordt vakman
der, b^eds duVrder.- Ambachtslie-
en tiia nSi1 ifi - ,minder personeel
nYmen v n® karweitjes aan te
een nf'soS6" reParatie aan
len handle elektrisch apparaat, die
kwaJio gi# ,am?teur voor enkele
kwartjes zelf doet, kost bij de vak
man al verscheidene guldens Die
hef i'S daarom geen afzetter:
zo hoog Van Z'jn personeel is
Bovendien beschikt men over steeds
ee,r vrije tijd. Die moet gevuld
worden met een passende hobby en
tiia tS ?an.trfkkelijker dan zijn vrije
ji besteden aan de verbetering,
„„a u lng' m°dernisering en het
onderhoud van zijn eigen huis en
huisraad In Amerika schildert de
president van de rechtbank zijn bui
tengevel zelf op, Dean Acheson heeft
een volledig ingerichte meubelma-
kerswerkplaats, waar hij met veel
Plezier werkt. De Amerikanen doen
zoveel mogelijk zelf.
Die ontwikkeling maken ook wij
door. We staan thans aan het begin,
maar het gaat snel.
Het gebied waarop de „doe het zei-
ver" zich beweegt is groot en breidt
zich nog steeds uit. De oudste vorm
van knutselarij is wel de houtbewer
king: speelgoed, meubelen, kleine
verbouwingen in huis, het bouwen
van een schuurtje. Maar ook op het
gebied "an de metaalbewerking raakt
de hobbyman thuis: op kleine, spe
ciaal voor de amateur gemaakte
draaibankjes maakt hij assen en
wieltjes voor sterk en nuttig kinder
speelgoed, repareert onderdelen van
technische huishoudhulpen, die vroe
ger voor de leek taboe waren. Er
zijn doe het zelf-mensen die wel met
selen en in dit verband mag even
herinnert worjjfl» aaq CÜmfhilL
in zijn vru«
„Ingeblikt vakmanschap, stoomcursussen in
schilderen, kleurenclubs van vrienden en baga-
tellisatie van vakbekwaamheid", zijn allemaal
zaken, waarmee we vrij aardig overhoop liggen.
Dat zei kort geleden de heer Kok, voorzitter van
de Ned. Katholieke Bond van Schilderspatroons
St. Lucas op een bondsvergadering. Die voor
zitter bedoelde de „Doe-het-Zelf-actie". Tegen
die actie op zichzelf had hij eigenlijk niet zoveel
in te brengen. Maar de verkoop van verf moet
door middel van eerlijke campagnes gebeuren.
Als men „ingeblikt vakmanschap" wil verkopen,
tast men de eer van de vakman-schilder aan, zo
zei hij.
Als fabrikanten en grossiers verf willen ver
kopen aan doe-het-zelvers, dan moeten zij
„waardig" en „eerlijk" zijn. Schilderen is een
vak, dat als ieder ambacht grondig geleerd moet
worden. De heer Kok vond het merkwaardig,
nog altijd in advertenties te moeten lezen, dat
schilderen zo gemakkelijk is, wanneer men maar
een bepaald wondermerk, X. gebruikt
Die voorzitter heeft natuurlijk wel Vnuton
een beetje gelijk. Schilderen is een 1
vak. Van de andere kant probeert geen jjc amateur kan meer fouten ma-
zinnige fabrikant meer om schilde- ]^n jJij js bijzonder onverstandig,
ren als „zo verschrikkelijk gemakke- wanner-:" hij niet voor goed gereed-
séhap zorgt. Zelf-doen bespaart geld,
soms zelfs veel geld. De serieuze ama
teur steekt een deel van dat geld in
goed gereedschap. Het brengt zijn
geld op, want het gaat jaren mee.
En goed schilderen eist niet eens zo
veel gereedschap:
1. kwasten. Koop er drie: een klein
rond kwastje, dat de vakman be-
snijkwastje noemt voor stopverf
kanten, moeilijk bereikbare hoek
jes, randjes en sponningen, een
midden-grote kwast voor plinten,
kozijnen enz. en een grote kwast
voor grote vlakken,
een of twee rolborstels voorname
lijk voor muurverf. Een van die
ongelooflijk handige en simpele
2.
lijk" aan te bevelen, wanneer hij nog
de oude, traditionele soorten verf zou
verkopen.
Vooral na de oorlog hebben de fa
brikanten door researdh-werk, dat
miljoenen guldens verslindt, nieuwe
verven ontwikkeld met eigenschappen,
waaraan verf vroeger niet kon tip
pen. De dekkracht is enorm veel ver
beterd, de sterkte ook: door toege
voegde stoffen meestal syntheti
sche is men er zelfs in geslaagd,
om verf te maken, die niet meer van
de kwast druppelt. We hebben het
geprobeerd: een vol blik hebben we
zonder deksel door een gang geschopt
De verf bleef allemaal in het blik.
Een wonderlijke ervaring voor men
sen, die verven altijd maar „knoei
en" vinden.
Toch niet
Het wordt de amateur-schilder ge
makkelijk gemaakt tegenwoordig.
Toch mag hjj niet denken, dat een
goed stuk schilderwerk helemaal
geen moeite meer kost. Hij zou de
teleurstelling van zijn leven krijgen,
wanneer hij het probeerde.
Wat de niets-van-verven-wetende
amateur bijvoorbeeld niet moet doen?
Naar een advertentie kijken en hard
naar een winkel lopen, om vervolgens
de inhoud van de daaT gekochte blik
ken kwistig op zijn muren en hout
werk te gaan smeren.
Naar die advertentie kijken is goed.
Vervolgens eventueel snel naar
de winkel rennen, ook nog. Maar dan
komt het. Dan dient hij zich ervan te
overtuigen, dat de man in de winkel
een vakman is, die hem goede advie
zen kan geven over de kwaliteit van
de verkochte verf.
En dan ontdekt die amateur ineens,
dat de serieuze fabrikant een goede duurkoop geldt zeker voor kwasten,
amateur-schilder van hem wil ma- die men vroeger na gebruik kon
ken. Hij heeft bij die handelaar fol- schoonmaken met wat terpentine. Er
ders liggen. En kleuradviezen. En bo- zijn tegenwoordig tal van soorten verf
vendien zelfs cursussen. Simpel maar in de handel, die men met terpentine
doelmatig. Dan komt die amateur tot niet uit de kwast krijgt. Bij goede
de ontdekking, dat hij „werken" moet verf hoort het juiste schoonmaakmid-
Vuile handen krijgen is helemaal
niet meer nodig. Wanneer een kwast
niet te diep in de verf komt, blijft
de steel schoon. Dat echter is vaek
wat veel gevraagd van een amateur»
schilder. Wel zijn er op het ogen»
blik middeltjes in de handel, waarin
siliconen verwerkt zijn.
Smeert men de handen voor het
en zeep voldoende, om elk verfspatje
verven ermee in, dan is leidingwater
te verwijderen, zonder boenen, ben
zine of andere nare schoonmaakmid
delen. We hebben het geprobeerd en
het lukte wonderwel.
Weggegooid geld
Het maakt een groot verschil, wat
men gaat verven: houtwerk, metaal
muren, verwarmingen en of dat oud
of nieuw materiaal is. We kunnen de
amateur-schilder niet genoeg op het
uitvindingen, waarbij men zich in hart drukken, om de aanwijzingen
stomme verwondering afvraagt,
waarom de wereld daar in 's he
melsnaam niet eerder op is geko
men. Rolborstels zijn uitneem-
baar. Zij strepen niet, maken geen
koppen en slijten vrijwel niet.
Een of twee plamuurmessen van
verschillende afmeting, waarvan
het gebruik duidelijk is.
Een schrapijzer, om oude lagen
van de goede fabrikant en handelaar
nauwgezet op te volgen. Anders haalt
hij een grandioze strop. Dat betekent
slecht werk, teleurstelling en wat
het ergste is weggegooid geld.
Resumerend: met de kwast in de
hand is men nog geen goed (amateur),
schilder.
De schilders zullen de nieuwe onW
wikkeling niet kunnen tegenhouden.
te verwijderen, dat van tijd tot De voorzitter van de Kath. Schilders»
5.
tijd eens geslepen moet worden.
Een staalborstel voor het af
schrappen van oude lagen van
ijzerwerk;
Een schuurkurk, die bijna niets
kost. Men kan er een blokje hout
voor nemen, maar zelden is dat
precies van de goede vorm en
afmetingen.
Kwasten
Nog een fout? Goedkope kwasten
kopen. En kwasten na gebruik niet
goed schoonmaken. Goedkoop is
bond, die wjj in de aanhef aanhaalden
is daarvan ook overtuigd. Het zeli»
doen neemt nog steeds in omvang toe.
Zelf.... of niet
Hij moet:
1. de voorbereidingen terdege uit
voeren. Oud werk moet grondig
gereinigd en ontvet worden met
een ammoniak-oplossing en
schuurpapier;
2. plamuren. Grote en kleine gaten
moeten gestopt worden en weer
gladgeschuurd;
3. grondverven, wanneer de oude
laklaag dat noodzakelijk maakt,
en wanneer dat noodzakelijk is,
wordt dat weer verteld door fa
brikant en/of handelaar;
4. als alle voorbereidende handelin
gen, alsmede het eventuele een-
of tweemaal gronden achter de
rug zijn, danja, dan komt pas
dat gezellige verven met de daar
voor bestemde lak.
Natuurlijk bestaat er op het ogen
blik lak, die na toevoeging van
verdunning ook als grondverf ge
bruikt kan worden. En goede ook.
Maar dat neemt niet weg, dat niet
of gebrekkig voorbereiden het he
le verfwerk tot mislukking doe
men.
1IIIIIIIIIIUIIIIIIIIIII
del voor kwasten.
Meestentijds geldt voor de amateur
zelf doen of helemaal niet doen. Er U
geen schilder in de wereld, die hier
aan iets kan veranderen.
Wel kan de schilder zoals
timmerman en de kleine aannemer
een positieve houding aannemen ten
opzichte van de Doe-het-Zelver: hu
kan adviseren, hij kan voorbereidend
werk verrichten enz. Een nieuwe ont
wikkeling eist een veranderde hou
ding van de erbij betrokkenen. Van
een negatieve houding ten opzichte
van een onafwendbare tendens Is nog
maar zelden iemand wijzer of heter
geworden.
Er was in de oorlog geen be
hang meer te krijgen. De nette
Hollandse huisvrouw nam dat niet
en zocht naar vervangingsmiddelen
En de fabrikant, die altijd pro
beert om dat soort behoeften te
bevredigen vond er iets op. Vloeba
heette het spul, als we het goed
hebben onthouden. Je kon er nog
kunstjes mee maken ook. Tot de
weinige dingen, die er in die tijd
nog wel te krijgen waren, behoor
de namelijk het zogenaamde „pop-
pezaagsel", heel fijn zaagpoeder,
dat door die Vloeba gemengd kon
worden. Was dat poppezaagsel er
maar nooit geweest.
Aspirant-binnenhuisarchitekten on
der de weinige Doe-het-Zelvers, die
er toen al waren, wierpen zich en
thousiast op 't nieuwe middel tenein
de hun vuile behang weg te verven.
Het effect was verrassend. Door de
van die muren of stukken muur in
een huis, waar men te maken heeft
met spatten van vet en andere sub
stanties of waar kinderen zich van
de vlakke ruimte meester maken.
De gevolgen zijn vaak ruïneus.
Bekleding
Er zijn andere muurbekledingen,
die dat voorkomen. Board bijvoor
beeld, dat voorzien is van een ge
plastificeerd oppervlak (tegelboard).
neutrale, crème-achtige kleur van de Aanbrengen ervan eist nauwkeurig-
eerste muurverf, scheen het licht-
rossig zaagsel, dat bovendien de op
pervlakte enigszins rul maakte.
Een jaar of iets langer daarna
(vaak na de oorlog pas) begon de
ellende. Het rulle muur-oppervlak
nam een enorme hoeveelheid stof
op, dat er niet uit te krijgen was. Die
heid, maar dat mag de serieuze
Doet-het-zelver niet hinderen.
Bekledingen, die hetzelfde effect
hebben, zijn er te over. De fabri
kanten van viltzeil voor vloeren ma
ken eveneens alleszins aantrekkelijke
produkten, waarover men in vrijwel
iedere goede zaak alle mogelijke In-
eerste muurverf was over het alge- lichtingen kan krijgen. Er zijn glim-
meen nog niet watervast. En wat
men dan ook aan zijn muren wilde
doen, kon pas gebeuren, als alles,
wat erop zat, verwijderd was. Wat
dat in „onderden huishoudens voor
kliederboel en dagenlange kanker-
partijen heeft gegeven, is intussen
wel vergeven maar niet vergeten.
mende en doffe, effen en bewerkte
dessins aan de markt. Meestal be
staat de toplaag uit gesiliconeerde
kunstharsen. De kosten ervan zijn
niet hoog, wanneer het om gedeelten
van muren en hoekjes van kamers
of keukens gaat. Uit het hierbij af
gedrukte plaatje blijkt, dat men er
allerlei kunstjes mee kan uithalen
door er figuren in te verwerken. Dat
laatste lijkt ons echter alleen maar
Na de oorlog begon pas goed, wat weggelegd voor de hele goede ama-
nu „de eeuw van het plastic" ge- teur. Vermoedelijk zal de gemiddel-
noemd kan worden, de eeuw van de de doe-het-zelver dit liever aan een
synthetische produkten. Met ware vakman overlaten.
z'jn soorten hob-
by-isten, amateurs
doe - het - zeivers of
hoe men deze mensen
wil noemen. Er zijn,
wat we „gewone" kun
nen noemen, er zijn er
ook, die het voorvoeg
sel „super" verdienen,
De super doe-het-zel
ver beweegt zich op
terreinendie de ge
wone amateur veel te
hoog gaan. Voor ons
houden de „gewone"
zich bezig met tim
merwerk, met schilde
ren en behangen. Zij
zijn de praktische lie
den, die hun huis en!
of tuin verbeteren en/
of verfraaien. Een an
dere soort bewerkt
metaal. Wie daartoe
behoort, bezit een
draaibank/je), waarop
hele elektrische trei
nen, compleet met toe
behoren ontstaan. Zij
zijn voor ons al een
verscheidenheid, die
recht heeft op de on
derscheiding „bewon
derenswaardig".
Maar dan de super
klasse. Die bemoeit
zich met elektronica.
Die maakt niet alleen
pick-ups en recorders,
maar ook radio's en
zelfs tv-toestellen.
Moeilijk? Neen, zeg
gen deze „supers". Het
kost tijd en je moet
studeren. Maar vrij
wel iedereen kan het.
ONS intrigeert dat
altijd. Als ieder
een het kan, dan wij
ook, vinden wij. En
dus zijn we op infor
matie uitgegaan. We
hebben overal eens
gevraagd, hoe dat nu
zit met die eigen bouw
van radio's en zo meer.
Er zijn bouwdozen
in de handel. Uit de
inhoud kan een jon
gen van een jaar of
vijftien als hij een
beetje handig is al
een toestelletje bou
wen, waarvan hij ple
zier kan hebben. Bij
sommige systemen
1)
bouwdozen past men
het aloude systeem
van de meccanodoos
toe: een aanvullende
doos maakt het moge
lijk om een wat gro
ter apparaat te bou
wen. Maar de echte
„super" amateur trekt
daar zijn neus voor op.
Er is nog een andere
mogelijkheid. Institu
ten, die schriftelijke
cursussen geven heb
ben zich hierop ge
worpen. Men schrijft
in voor een cursus, zo
als men een taal- of
andere cursus neemt.
Periodiek komen de
lessen thuis met dien
verstande, dat de leer-
ling zich niet alleen
technisch bekwaamt,
maar dat hij tav ent
begint die kennis toa
te passen. Hij gaat na
melijk toestellen bou
toen, waarvoor hij da
onderdelen van zijn
cursus-instituut krijgt,
of liever, koopt.
Het zal wel zo zijn ah
met alle schriftelijka
cursussen. Veel aan
meldingen, veel men
sen, die halverwege oj
eerder afvallen en wat
blijvertjes". Maar dia
blijvertjes zijn later
altijd de superson
der de doe-het-zelver».
Zij zijn altijd de trots
van een gezin of een
familie. Bezoekers sta
ren met intense be- en
verwondering naar
dat prachttoestel, dat
Pretje op papa in
elkaar heeft gezet.
„Scheelt honderden
guldens," zegt de bou
wer dan. Jk ga non
een televisie bouwen.
En de eenvoud, waar
mee zo'n man dat
zegt, hè!
Muurverf
hartstocht wierpen de verffabrikan-
ten zich op het nieuwe terrein. De
resultaten waren niet alleen voor ge
wone verf, maar ook voor muurver
ven verbluffend. We zijn ermee aan
de gang gegaan, gewapend met de
populair geworden „rolborstels". Een
kind doet de was! Als doodgewone
amateur kun je je verder alleen ver
wonderen over de eigenschappen van
die nieuwe muurveren. De rolborstel
wordt onmiddellijk na gebruik onder
de kraan afgespoeld, de verfbak
(eventueel zelfs vuilnisblik) evenzo
Behang
Moet er nog over het traditionele
behang worden gepraat? Ook daar
mee kan de doet-het-zelver aan de
gang. De fabrikanten hebben in de
concurrentiestrijd tegen andere wand
bekledingen niet stilgezeten. Dessins
zijn verbeterd, papier is verbeterd
en het is bovendien normaal, om,
gebruik makend van architectonische
ervaringen verschillende soorten pa
pier in eenzelfde ruimte toe te pas
sen. Daar komt bij, dat de comple-
schoongemaakt. Maar als een dag te uitrusting van de behanger voor
later de verf op de muur droog is.
wordt hij even simpel met een bor-
n krats te huur is: plaktafel, schaar
stoffer enz. Plakmeel koopt men er-
stel, water en zeep afgeborsteld. De bij en bovendien verwijdert men ten
synthetische toevoegde stoffen
ken dat alles mogelijk.
En wat nu te doen, met muren, die
niet zo maar gewit kunnen worden
behoeve van de zelf-plakker machi
naal de zelfkanten. En dat laatste
was eigenlijk het beroerdste werk
van de hele behangerij.