Krabbebossen 25 jaar schutse
van de kleintjes
Wij hebben geen spijt
HOE DIK
DE LUCHT
WAS
De Waarzegster een van de beste oude genevers
Verlenging van verhoogde
autobelasting onjuist
Paus sluit
Mariacongres
te Lourdes
Bromfietser
dodelijk
verongelukt
Nieuwe leiding
Missionarissen
van het H. Hart
De Waarzegster
zegt generaal Urquhart over „Arnhem"
R.A.I. en Bovag adresseren
Vissenoorlog
(Van onze speciale verslaggever)
Het raam van de directiekamer
van het kleuterhuis „De Krabbe
bossen" is eventjes een hartver-
overende prent uit het sprook
jesboek over het leven. Het
kozijn houdt het beeld gevangen
van een dun kleutertje van een
jaar of vijf, dat voetbalbeentjes
heeft en achter een wipneus
aanloopt.
Het miniatuur-mannetje heeft
hier of daar een badminton-
racket opgedaan. Daarmee pro
beert het verwoed een snel
zwenkend vlindertje te vangen.
Het gaat hard tegen hard. In het
vuur van de strijd glijdt zelfs
zijn broekje tot over de minus
cule enkeltjes. De eerste ronde
is voor de vlinder. Het ventje
smakt met wipneus en al in het
gras.
De grote man aan deze kant van
het venster grijnst. Voor een volwas
sene is het duel ten einde. Het
broekje is zo diep gevallen, dat de
«elvoegelijkheid het einde van de
voordracht gebiedt. Bovendien komt
op dat moment de directrice binnen
en dat betekent grote-mensachtig
kennis maken, handen geven en aan
je werk denken.
Eén fractie van een seconde komt
toch nog dat raam in het beeld. Het
is om een ontdekking te doen: De
ontdekking, dat het spel van een kind
doorgaat, waar het voor volwasse
nen stopt. Want in het gras ligt een
haastig uitgetrapt broekje en ver
derop jaagt een ventje achter zjjn
vlinders aan, met voetbalbeentjes,
die helemaal te zien zijn....
We zijn dit artikel aldus met een
klein kereltje en een vlindertje be
gonnen, omdat we een uurtje tijdens
een rondwandeling door het Krabbe-
bossencomplex plotseling hetzelfde
wipneusje weer in het vizier kregen
en toen van de adjunct-directrice
hoorden, dat dit kleine joch bij zijn
komst in De Krabbebossen een zwak
en ook geestelijk schijnbaar slap
kind was. Daarmee was voor ons de
stelling bewezen, zoals de directrice
dat al gedaaA had, dat zwakke en
geestelijk slappe kinderen in wezen
of potentieel gezonde kinderen kun
nen zijn. De voorwaarden dienen
slechts geschapen te worden om die
kleutertjes tot ontplooiing te laten
komen.
En een van de belangrijkste voor
waarden, die het kind het meest ont
beert, is wel de stipte orde, die op
voedt tot gemeenschapszin en dit
alles in de vorm, die het kind het
meest aanspreekt: in die van het
nimmer eindigde spel, waarin het le
ven door de liefde en toewijding van
leiding en verzorgsters wordt omge
toverd. Hier in De Krabbebossen
vindt het kind de vrijheid, die geen
mensenkind ontberen kan. De ware
vrijheid, gebonden door de eisen van
een gemeenschap, die de zijne is,
die het begrijpen kan en waaraan
het zich kan en, zoals altijd weer op
nieuw blijkt, wil aanpassen. - -------
Cnon 11 In de Krabbebossen is alles aangepast: de wasbakken, de
ei raaaseis badjes, de kapstokken, de badkuipen, dus ook de WC-tjes. De
Hier is het leven voor het kind klpincto Wpntpr-
geen steeds weer wisselend, bizar AVACAAAÖtc MCUlCi
raadsel, maar het is, wat een kind tje^L zitten broe-
er van mag verwachten: een gouden Hprliik- Pn vnc.
I SDrookie van zon. lirht pn lipfHp Ff>n ucnijiv cii z,uö
terlijk naast el
kaar met slechts
weer niet betekent, dat men hier al
leen maar kinderen vindt uit gede
railleerde huwelijken, geenszins. Ook
uit de beste huwelijken, uit de beste
huwelijken van rijk en arm, treft
men hier de kleine lievelingetjes aan.
De verschijnselen, die tot uitzending
leiden, zijn echter hoofdzakelijk van
fysieke aard, hoewel men in de loop
van de jaren de ervaring heeft op
gedaan, dat voor vele kinderen, die
op een fysieke indicatie worden uit
gezonden, psychische factoren de
feitelijke oorzaak zijn van een min
der gunstige gezondheidstoestand.
Deze factoren zijn dikwijls de gevol
gen van omstandigheden of fouten,
vooral opvoedingsfouten, in het hui
selijk milieu, of van psychische con
flicten, waardoor de kleuter uit zijn
geestelijk evenwicht is geraakt.
Maar waarom schrijven wij zo
plotseling over ,,De Krabbebos
sen". Al zolang ligt zij daar in vre
dige stilte, wat is er aan de hand,
zou men kunnen opmerken. Welnu,
op 4 oktober bestaat dit kleuter-
koloniehuis 25 jaren en had dat
wipneusje ons niet zo „gebiolo
geerd", wij zouden het U al eerder
verteld hebben.
De Krabbebossen is het eerste van
de door de Centrale Raad voor Kin
deruitzending erkende huis met dag
en nachtverpleging in ons land,
efen doorzichtige
glazen wand
tussen hen in.
Bij de ouderen
wordt dat uiter-
sprookje van zon, licht en liefde. Een
eindeloos, avontuurlijk spel, waar-
I van het vlug en graag en goed de re
gels leert en waaraan het zich houdt,
omdat het kind er zich gelukkig bij
1 voelt.
En wie tegenover zijn omgeving in
I zijn ontvankelijke kleuterjaren het
spel van het leven goed heeft „leren
spelen", heeft zich een sprookjes
achtige schat van zon en licht en
I blijheid veroverd voor heel zijn ver- een onaoor-
der leven. zichtige wand.
Men moet de directrice, zr. A. M. Waarom door-
I Schaper, die nu reeds 25 jaar de u;j
I dagelijkse leiding van De Krabbe- zlchtlg glas bij
1 bossen heeft, over de kinderen en de kleintjes
het doel van „haar" instelling horen Dmi-lot Vip+ h-inrl
praten en men moet de kinderen in ymaat net Klna
deze prachtige kinderomgeving zien. in gemeenschap
Ban komt men tot het schrijven van allp<! vppI pp-
I dichterlijke regels, hoewel de oor-
zaak van de komst der kinderen maKKeiljKer
I "aar hier soms beslist geen inspira- doet. Deze plaat
I »>e tot bloemrijke poëzie geeft. is een sprekend
Lievelingetjes ^n. dat
l zBn meerdere oorzaken, die
kiden kunnen tot opname in De Zoals de gang
I krabbebossen, hoewel vaak op de
I achtergrond staat het feit, dat het Op deze foto Zijn
I kind in z'n eigen omgeving geen kind er verschillende
[Wag zijn, geen kind kén zijn men
löenke aan inwoning, slechte bewo
lking en disharmonie. Wat overigens
De gang sym
boliseert heel
het blijde kin
dertehuis van
Jj* Krabbebossen". Het is een zonnig, licht geheel, waar zwakke
■Kleintjes nieuwe krachten geschonken krijgen om het harde
lieven aan te kunnen. Maar dat harde leven is nog ver van hier.
I erst krijgen de jongetjes en de meisjes het kostelijke cadeau
lvan een onbezorgde jeugd.
-
SM
Het algemeen kapittel van de Mis
sionarissen van het H. Hart, thans te
Rome in vergadering bijeen, heeft
pater J. van Kerckhoven uit België
gekozen tot algemeen overste. Tot
generaal assistenten werden gekozen
pater J. Nouwens uit Nederland, pro
fessor in de kerkgeschiedenis te
Stein, pater C. Hepers uit Duitsland,
pater F. Westhoff uit Amerika en pa
ter J. Gapp uit Frankrijk. Pater Emi-
lio Constanzi werd herkozen tot pro
curator generaal bij de H. Stoel,
In Den Haag is de 51-jarige chauf
feur P. H. van Oostrum uit de van
Koetsveldstraat, toen hij in die straat
op zijn bromfiets reed, op nog on
verklaarbare manier tegen de trot
toirband gereden, waardoor hij tegen
He grond sloeg. Hij liep ernstige
hoofdwonden op en overleed bijna on
middellijk. De politie zoekt getuigen
van dit ongeval.
van Nederland voor
n belegen genever
zo zuiver gestookt
en heerlijk zacht!
Zeer Oude Genever
een S B product
A° 1822
Vraag Uw leverancier
ook om S B voor jonge jenever, f. 7.40 per liter
Hier slapen ze in de openlucht,
de peuters. Zij slapen door, tot
de wekroep van de verzorgster
hen uitnodigt tot een wandeling
de bossen in: Naar het kabou
terhuis, het roodkapjesbos, de
bloempjes plukken, de bramen
zoeken, de beukenootjes rapen,
de mastappels verzamelen al
naar de seizoenen, die gaan en
komen over dit kleuterwereldje.
waarin ook kleuters van één en twee
jaar oud worden opgenomen.
Experiment
Het werd gebouwd met een capaci
teit voor 42 kleuters. De kleuteruit
zending was toen nog een experi
ment. De bezetting in het eerste
jaar was gemiddeld 25 kleuters per
dag. (Reeds in het vierde jaar kwam
men aan een volledige bezetting toe.
In 1939 werd de capaciteit tot 55
bedden verhoogt, maar nog in de
oorlogsjaren groeide de gemiddelde
dagbezetting tot 65. Door diverse
interne verbouwingen en een grote
verbouwing in 1950 kon de capaciteit
opgevoerd worden tot het voor een
kleuterhuis maximaal bereikbare,
namelijk 100 bedden. Nu is het huis
steeds helemaal bezet en heeft bo
vendien nog een wachtlijst. Inmid
dels zijn er reeds achtduizend kleu
ters geweest.
Drie tot vier maanden blijft de
kleuter. In de allereerste jaren was
het twee tot drie maanden. Deze ver
lenging houdt verband met de ver
schuiving, die zich bij de indicatie
stelling voor de kleuteruitzending van
lieverlee heeft voltrokken en die ten-
dele een gevolg is van de ontwikke
ling der kinderpsychologie. Aan deze
verschuiving werd ook een krachtige
stimulans gegeven door de ervarin
gen en de praktische resultaten van
de kleuteruitzending naar De Krabbe
bossen, waar al spoedig werd ont
dekt, dat de gezondheidszorg van de
kleuter met pedagogische middelen
gediend moest worden. Daarmee
toonde het bestuur van De Krabbe
bossen en de dagelijkse leiding een
vooruitziende blik.
Ander accent
Alles in de bouw van De Krabbe
bossen wijst er overigens ook op, dat
aanvankelijk het accent veronder
steld werd te moeten liggen op de
hygiënische zijde van het werk, doch,
dat het accent al spoedig verschoven
is naar de pedagogische kant, zonder
overigens aan het eerste facet tekort
te doen. De spelmogelijkheden (de
materialen en de vorming van de
genen, die het spel leiden) de leef
wijze van de kleuters en de peda
gogische benadering door de volwas
senen, alles getuigt van pedagogische
deskundigheid en van blijvende be
langstelling voor de hedendaagse
psychologische inzichten betreffende
het jongste kind.
Eigenlijk zijn er binnenkort vier
jubilea^. Niet alleen die van het huis
en die van de directie, maar ook
van dokter Chr. Mol uit Etten, de
promotor, die 25 jaar zitting heeft in
het bestuur en van mej. A. H. Klep,
eveneens een kwart eeuw zitting heb
bend in het bestuur.
De medische leiding berust in han
den van mej. R. Smeets, kinderarts
te Breda.
We herinneren ons nog zo goed die
septembermiddag van veertien jaar
geleden, toen de hemel verduisterd
werd door een wolk van vliegtuigen
die zweeftoestellen achter zich aan
sleepten en zich in noordoostelijke
richting bewogen. Op dat moment
hadden we er geen idee van wat dat
betekenen moest in het geheel van
de oorlogvoering, d:e toen in het sta
dium van de verplettering der Nazi's
scheen te zijn. Pas des avonds hoor
den we. dat heel deze luchtarmada
bestemd was geweest voor het gebied
bij Arnhem en langzamerhand werd
het duidelijk, dat hier een groot
scheepse poging werd beproefd om
de oorlog tegen het stuiptrekkende
ondier te verkorten. We weten nu ook,
dat heel deze glorieuze optocht door
de zonnige septemberlucht niet aan
zijn doel heeft beantwoord en dat de
oorloe zich nog een half jaar zou
voortslepen met alle ellende van een
hongerwinter.
Toch zal niemand ds „nederlaag van
Arnhem" als een verloren slag be
schouwen. Generaal-majoor Urquhart,
die de leiding had van deze groot
scheepse en gewaagde operatie, heeft
in een pas verschenen boek zijn oor
deel aldus geformuleerd:
„De operatie heeft niet voor hon
derd procent succes gehad en het
einde was niet zoals we hadden ver
wacht. De verliezen waren zwaar,
maar alle betrokkenen realiseren
zich dat de genomen risico's aan
vaardbaar waren. Allen zouden on
getwijfeld gaarne in de toekomst
bereid zijn zich in te zetten voor een
nieuwe operatie onder gelijksoortige
omstandigheden. Wij hebben geen
spijt".
Negen dagen hebben de luchtlan
dingstroepen het aan de noorderoever
volgehouden. Ze rekenden er vast op,
dat de troepen, die van Eindhoven
uit doorstootten naar Nijmegen, hun
tijdig te hulp zouden komen. Die vas
te hoop begon echter langzamerhand
te wankelen. Ze troffen het tr.ouwens
slecht, omdat toevallig een paar Duit
se pantserdivisies, die op doortocht
waren, zich in de nabijheid van Arn
hem bevonden en door de zich snel
van hun verrassing herstellende Duit
se legerleiding werden ingezet. Gene
raal Urquhart geeft daarbij bijzonder
eer aan de SS-generaal Bitrisch, die
bekwaam wist te improviseren. Hij
laat echter ook niet na enige kritiek
uit te oefenen op de geallieerde troe
pen, die ter ontzetting naar het noor
den oprukten. „Ik denk", zo zegt hij,
„dat het enthousiasme van Horrocks
ditmaal niet voldoende is overgebracht
op hen, die onder hem dienden en ver
moedelijk hebben een aantal van de
lagere officieren en onderofficieren
het probleem en de noodzaak van een
snelle opmars niet geheel begrepen.
Over het algemeen krijgt men de in
druk, dat deze troepen dronken wa
ren van het succes". Ze waren met
grote snelheid naar het noorden op
gerukt en hadden genoten van de
goede ontvangst door de bevrijde in
woners. Nu hadden ze het contact
met de atmosfeer van kogels en hard
vechten verloren. Zoals altijd duurde
(Advertentie)
Per literfles f 6,93
ITALIAANSE
VERMOUTH
■en
ENGELSE
GIN
n Cooymans-product
De in de Troonrede in het vooruit
zicht gestelde verlenging van de tijde
lijke belastingverhogingen heeft de
organisaties van de wegtransportmid-
delenbranche RAI en Bovag aanlei
ding gegeven zich in een adres te
richten tot de leden van de Staten-
Generaal.
In dit adres uiten zij hun bezwaren
tegen de aangekondigde verlenging
van de omzetbelasting op personen
auto's en motorrijwielen en de daar
voor bestemde banden, die op 1
augustus 1959 zou komen te vervallen.
Adressanten herinneren aan de ver
scheidene sedert januari 1957 getrof
fen fiscale maatregelen ten nadele van
het wegverkeer, waarvan de verho
ging van de omzetbelasting van 15 op
20 pet. de laatste was.
Nadrukkelijk werd bij de introduc
tie en aanvaarding van dit wetsont
werp van zijde van de regering het
tijdelijke karakter voorop gesteld. In
middels is gebleken, dat de geschatte
meeropbrengst aanzienlijk beneden de
raming zal blijven.
Tengevolge van de in het eerste
halfjaar 1958 opgetreden daling in de
personenautoverkoop met 13 pet. en
van de omzet in motorrijwielen en
scooters met zelfs 42'pet.
„Hierbij wordt nog aangetekend,
dat de jaarlijkse opbrengsten van het
motorwegverkeer uit de verschillende
belastingen (incl. invoerrechten) de
600 miljoen gld. overschrijden. Dit is
ruim 7 pet. van de begroting, die door
een beperkte groep belastingbetalers
wo^rït opgebracht.
Ten opzichte var de verkopen
in het eerste halfgaar 1957, zal
de meer-opbrpr<!stberekend op
jaarbasis, geen veertig miljoen
gulden zoals werd verwacht
- doch slechts 17,5 miljoen gul
den bedragen. Hiermede vervalt
ook het budgetaire argument
voor deze opgeschroefde belas
ting, aldus de adressanten.
De beide organisaties tonen zich
dan ook in hoge mate teleurgesteld
over het feit, dat de onevenredige be
lastingdruk op de groep weggebrui
kers en de daaruit voor deze bedrijfs
tak voortvloeiende repercussies voor
hands zonder andere motivering dan
die van het begrotingstekort worden
bestendigd".
De bevolking van het Italiaan
se plaatsje Gravedona is getuige
geweest van een zware zeeslag
tussen vissen in een meer in de
buurt. Een school van ongeveer
veertig snoeken stootte midden
op het meer op een dubbel zo
groot aantal steuren. Geen dei-
partijen was van plan een centi
meter uit te wijken en nadat zij
in formaties waren gezwommen,
die recht tegenover elkaar lagen,
begon het gevecht. Al gauw zag
men bloed en dode vissen naar de
oppervlakte komen.
Vissers maakten dadelijk van
de gelegenheid gebruik om zo op
een gemakkelijke manier aan een
goede vangst te komen. Een
meldde een vangst van ruim der
tig pond snoek en twintig pond
steur.
Wie de strijd gewonnen heeft is
niet duidelijk geworden. Het aan
tal dode vissen werd geschat op
tachtig.
het enige tijd voor ze zich weer had
den aangepast aan de realiteit van het
verbitterde gevecht tegen de Duitsers.
Het schijnt dat de tegenstand in het
begin aanleiding is geweest tot ge
schokte gevoelens en grote verba
zing".
Overigens heeft Urquhart toch grote
bewondering voor hetgeen bij Nijme
gen is gepresteerd en in het bijzonder
voor de gevechtsgroep die op zo'n
briljante wijze de rivier bij Nijmegen
heeft overgestoken.
Deze conclusies zijn belangrijk,
maar het voornaamste maken ze toch
niet uit van het boek.
Het voornaamste is het zeer uitvoe
rig verslag van de lotgevallen derge
nen, dië ten noorden van de Rijn hun
wanhopige taak hebben vervuld. Het
is in zijn exacte beschrijving een do
cument van menselijke moed en uit
houdingsvermogen. Tegenslag volgde
op tegenslag, teleurstelling op teleur
stelling. Ontzaglijk waren de verlie
zen, want van de 10.095 manschappen,
die bij Arnhem werden afgezet, heb
ben er slechts 3490 het drama over
leefd. Maar temidden van al die ver
schrikkingen bleef de geest ongebro
ken wat wel het best gedemonstreerd
werd door het feit, dat ook de humor
stand hield. Ongelofelijke staaltjes van
kameraadschappelijkheid en dapper
heid weet generaal Urquhart te kro
nieken in dit boek, dat een der merk
waardigste episodes, uit de krijgshis-
torie heeft vastgelegd.
Ze was van een originele en ge
durfde conceptie. Ze is dienovereen
komstig uitgevoerd. „Arnhem" is een
begrip geworden, dat over de hele
wereld bekend is.
We beseffen er nog eens extra door,
hoe duur onze vrijheid is gekocht en
hoe onnoemelijk veel we zijn verschul
digd aan onze bondgenoten van de
grote oorlog.
Dit belangrijke en belangwekkende
boek is nu bij A. W. Sythoff in Lei
den in een goede vertaling met veel
kaarten en foto's verschenen. Burge
meester Matser van Arnhem schreef
een enthousiast voorwoord. Dit werk
verdient de aandacht van velen. Het
kan slechts inspireren tot de vaste
wil geen offer te groot te achten voor
het behoud van de vrijheid, die ook in
de nederlaag van Arnhem een stuk
overwinning behaalde.
Dinsdag, omstreeks half vijf,
klonk uit de luidsprekers te
Lourdes de stem van de H. Va
der in een tevoren aangekondig
de rede, welke het eerste inter
nationale Maria-congres zou be
sluiten.
De H. Vader zeide dat het
hem bijzonder verheugde op die
manier bij de plechtigheden te>
genwoordig te kunnen zijn. Na
de bisschop van Lourdes en
Tarbes en de overige geestelijke
en wereldlijke autoriteiten te
hebben begroet, dankte de Paus
de Franse regering voor de
grandioze ontvangst van de
kardinaal-legaat en voor alle
faciliteiten, welke zij de pel
grims, die van heinde en verre
gekomen zijn, had verleend.
Paus Pius XII wees erop, dat Ma
ria op dit kritieke ogenblik in de we
reld ons de ware zin van het leven
voor ogen houdt met de opvoedkundi
ge kwaliteiten van een moeder. Zij
toch leert ons de waarde van het ge
bed en van het offer. Zij geneest de
zielen van hen die ziek zijn. Zij sterkt
ons geloof door talrijke nieuwe won
deren. Zij steunt onze hoop door Haar
onuitputtelijke goedheid en ontsteekt
in ons de vlam der liefde door Haar
hemelse schoonheid. Wij zijn er zeker
van, aldus de Paus, dat zoals in de
vroegere eeuwen ook nu stromen van
genade door Haar Moederlijke zorg
neerdalen. Wij willen bij het eind van
dit congres onze zekerheid uitspre
ken, dat het herstel van het rijk van
Christus zich wel moet verwezenlij
ken door Haar voorspraak. De mach
ten van de hel echter zijn machtig,
zo vervolgde de Paus en trachten de
erfenis van Maria te vernietigen, de
jeugd van Haar onschuld en schroom
te ontdoen, de eenheid en heiligheid
van het huwelijk aan te tasten, on
enigheid te scheppen tussen de socia
le standen, alsof de mensen geen
broeders zijn, het primaatschap van
de kerk aan te vallen en het atheïsme
en materialisme te verbreiden.
De wereld van tegenwoordig heeft
behoefte aan ontwikkeling en vooruit
gang, zeide de Paus, daaraan valt
niet te twijfelen, maar zij heeft nog
veel meer behoefte aan oprechtheid
en vrede.
Nadat de H. Vader tenslotte allen
bedankt had die tot het welslagen van
het congres hadden meegewerkt, de
organisatoren, de eminente sprekers,
de gezagsdragers en de congressisten
in het algemeen, wilde hij God Zijn
zegen afsmeken over allen, ook over
zijn broeders in het episcopaat en
over de kardinaal legaat. Met deze
zegen besloot de H. Vader zijn toe
spraak.
Het gaat ik
moet het met leed
in het hart consta
teren niet goed
met de helikopters
op het grondgebied
van de gemeente
Roosendaal en Nis
pen. Men zegt, dat
in het menselijk be
staan een ongelukje
zelden alleen komt,
maar dat schijnt
ook voor de wentel
wieken te gelden.
Als gij voor een
ogenblik goedvindt,
dat ik zo'n vliegtuig
een „wentelwiek"
noem. Als gij mij
daarvoor niet uit
scheldt voor een pu
rist, die van een in
genieur met een pa
raplu een vernufte-
ling met een regen
scherm wil maken.
Nog maar kort
geleden zakte er
een, laat ons nu
maar weer zeggen
helikopter, nabij de
spoorlijn Roosen-
daal-Breda naar de
aarde, omdat een
zonderling had la
ten weten, dat er
een tijdbom aan
boord was. Die vliegende Sabena-
autobus heeft toen een hele tijd
als een getemde vogel op de grond
gestaan tot het zeker was, dat er
van die hele tijdbom niets waar
was.
En nauwelijks was dit avontuur
kou of in Nispen beleefde een veel
kleiner zusje van het Sabena-
toestel zijn tegenslag. Dat lag niet
4an het zusje zélf. Dat lag ook
niet aan de piloot. Het lag aan
meteorologische factoren, die veel
te ingewikkeld zijn dan dat wij
ze zouden kunnen beoordelen.
Gij zult het wel gelezen hebben.
Het nieuwe kruis zou op de nieuwe
Nispense toren worden geplaatst
met behulp van een helikopter, die
nu dus wel heel sterk een HEF-
schroefvliegtuig zou worden. Maar
hij kreeg zijn voetjes niet hoog ge
noeg van de vloer.
IK vind het zo jammer, dat het
Nispen moest overkomen,
want Nispen ligt mij héél na aan
het hart vanwege de duizenden
bramen, die ik daar als kind heb
geplukt, „in früheren, in schone-
ren Tagen". Vanwege de rust, die
er voor mij, toen ik een gekwelde
volwassene was geworden, altijd
van Nispen is uitgegaan. En van
wege de buitengewone hartelijk
heid van zijn mensen.
Gij zult wel niet denken, dat
een Roosendaler, als hij verneemt,
dat er in Nispen een kruis op de
toren wordt gezet met behulp van
een vliegtuig, dan als een wereld
vreemde kluizenaar gewoon ,,o"
zegt en doorgaat met zijn bezig
heden. Het beeld, dat gij dan te
zien krijgt, is een heel ander. Het
viel te bewonderen, op die zater
dagmiddag, op de weg van Roo
sendaal naar Nispen. Snelle auto's
reden minder snelle auto's voor
bij. Deze reden bromfietsers voor
bij, die fietsers inhaalden. De
fietsers reden de voetgangers voor
bij. In Nispen aangekomen voelde
ieder zijn hart vol verwachting
kloppen. Iedereen zocht nog gauw
een beter plaatsje. Er waren ma
gistraten, zakenlieden, renteniers,
wielrenners en scholieren. Alle
groepen waren volgens een niet-
geregistreerd democratisch' stelsel
vertegenwoordigd. En toen ging
het niet. „De lucht is te dik",
hoorde ik iemand zeggen, ,,hij kan
er niet tegen op". Zoiets zal het
wel geweest zijn.
Het zal intussen al wel gelukt
zijn, maar om al die kijkende
ogen en verlangende harten, om
de bekroning van de Nispense
toren en om mijn eigen sympathie
voor Nispen had ik het zo graag
zien gebeuren op die stralende
middag zélf.
NA AAR het is er net mee als met
de maanraket. Ook al mis
lukte de eerste, hij luidde toch
een nieuw tijdperk in. Ook al ging
het in Nispen de eerste keer niet,
het bewijst toch de vooruitstre
vendheid van degenen, die in en
voor htaar werken. Een vooruit
strevendheid en een moderniteit,
waarvoor de Tongerlose monniken,
die Nispen hebben gesticht, vqjiaf
hun hemelgalerijen wel het aller
grootste respect moeten hebben.
YORICK
DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 19 SEPTEMBER 1958
(Advertentie)
(Advertentie)