Krabbebossen 25 jaar schutse van de kleintjes Wij hebben geen spijt HOE DIK DE LUCHT WAS De Waarzegster een van de beste oude genevers Verlenging van verhoogde autobelasting onjuist Paus sluit Mariacongres te Lourdes Bromfietser dodelijk verongelukt Nieuwe leiding Missionarissen van het H. Hart De Waarzegster zegt generaal Urquhart over „Arnhem" R.A.I. en Bovag adresseren Vissenoorlog (Van onze speciale verslaggever) Het raam van de directiekamer van het kleuterhuis „De Krabbe bossen" is eventjes een hartver- overende prent uit het sprook jesboek over het leven. Het kozijn houdt het beeld gevangen van een dun kleutertje van een jaar of vijf, dat voetbalbeentjes heeft en achter een wipneus aanloopt. Het miniatuur-mannetje heeft hier of daar een badminton- racket opgedaan. Daarmee pro beert het verwoed een snel zwenkend vlindertje te vangen. Het gaat hard tegen hard. In het vuur van de strijd glijdt zelfs zijn broekje tot over de minus cule enkeltjes. De eerste ronde is voor de vlinder. Het ventje smakt met wipneus en al in het gras. De grote man aan deze kant van het venster grijnst. Voor een volwas sene is het duel ten einde. Het broekje is zo diep gevallen, dat de «elvoegelijkheid het einde van de voordracht gebiedt. Bovendien komt op dat moment de directrice binnen en dat betekent grote-mensachtig kennis maken, handen geven en aan je werk denken. Eén fractie van een seconde komt toch nog dat raam in het beeld. Het is om een ontdekking te doen: De ontdekking, dat het spel van een kind doorgaat, waar het voor volwasse nen stopt. Want in het gras ligt een haastig uitgetrapt broekje en ver derop jaagt een ventje achter zjjn vlinders aan, met voetbalbeentjes, die helemaal te zien zijn.... We zijn dit artikel aldus met een klein kereltje en een vlindertje be gonnen, omdat we een uurtje tijdens een rondwandeling door het Krabbe- bossencomplex plotseling hetzelfde wipneusje weer in het vizier kregen en toen van de adjunct-directrice hoorden, dat dit kleine joch bij zijn komst in De Krabbebossen een zwak en ook geestelijk schijnbaar slap kind was. Daarmee was voor ons de stelling bewezen, zoals de directrice dat al gedaaA had, dat zwakke en geestelijk slappe kinderen in wezen of potentieel gezonde kinderen kun nen zijn. De voorwaarden dienen slechts geschapen te worden om die kleutertjes tot ontplooiing te laten komen. En een van de belangrijkste voor waarden, die het kind het meest ont beert, is wel de stipte orde, die op voedt tot gemeenschapszin en dit alles in de vorm, die het kind het meest aanspreekt: in die van het nimmer eindigde spel, waarin het le ven door de liefde en toewijding van leiding en verzorgsters wordt omge toverd. Hier in De Krabbebossen vindt het kind de vrijheid, die geen mensenkind ontberen kan. De ware vrijheid, gebonden door de eisen van een gemeenschap, die de zijne is, die het begrijpen kan en waaraan het zich kan en, zoals altijd weer op nieuw blijkt, wil aanpassen. - ------- Cnon 11 In de Krabbebossen is alles aangepast: de wasbakken, de ei raaaseis badjes, de kapstokken, de badkuipen, dus ook de WC-tjes. De Hier is het leven voor het kind klpincto Wpntpr- geen steeds weer wisselend, bizar AVACAAAÖtc MCUlCi raadsel, maar het is, wat een kind tje^L zitten broe- er van mag verwachten: een gouden Hprliik- Pn vnc. I SDrookie van zon. lirht pn lipfHp Ff>n ucnijiv cii z,uö terlijk naast el kaar met slechts weer niet betekent, dat men hier al leen maar kinderen vindt uit gede railleerde huwelijken, geenszins. Ook uit de beste huwelijken, uit de beste huwelijken van rijk en arm, treft men hier de kleine lievelingetjes aan. De verschijnselen, die tot uitzending leiden, zijn echter hoofdzakelijk van fysieke aard, hoewel men in de loop van de jaren de ervaring heeft op gedaan, dat voor vele kinderen, die op een fysieke indicatie worden uit gezonden, psychische factoren de feitelijke oorzaak zijn van een min der gunstige gezondheidstoestand. Deze factoren zijn dikwijls de gevol gen van omstandigheden of fouten, vooral opvoedingsfouten, in het hui selijk milieu, of van psychische con flicten, waardoor de kleuter uit zijn geestelijk evenwicht is geraakt. Maar waarom schrijven wij zo plotseling over ,,De Krabbebos sen". Al zolang ligt zij daar in vre dige stilte, wat is er aan de hand, zou men kunnen opmerken. Welnu, op 4 oktober bestaat dit kleuter- koloniehuis 25 jaren en had dat wipneusje ons niet zo „gebiolo geerd", wij zouden het U al eerder verteld hebben. De Krabbebossen is het eerste van de door de Centrale Raad voor Kin deruitzending erkende huis met dag en nachtverpleging in ons land, efen doorzichtige glazen wand tussen hen in. Bij de ouderen wordt dat uiter- sprookje van zon, licht en liefde. Een eindeloos, avontuurlijk spel, waar- I van het vlug en graag en goed de re gels leert en waaraan het zich houdt, omdat het kind er zich gelukkig bij 1 voelt. En wie tegenover zijn omgeving in I zijn ontvankelijke kleuterjaren het spel van het leven goed heeft „leren spelen", heeft zich een sprookjes achtige schat van zon en licht en I blijheid veroverd voor heel zijn ver- een onaoor- der leven. zichtige wand. Men moet de directrice, zr. A. M. Waarom door- I Schaper, die nu reeds 25 jaar de u;j I dagelijkse leiding van De Krabbe- zlchtlg glas bij 1 bossen heeft, over de kinderen en de kleintjes het doel van „haar" instelling horen Dmi-lot Vip+ h-inrl praten en men moet de kinderen in ymaat net Klna deze prachtige kinderomgeving zien. in gemeenschap Ban komt men tot het schrijven van allp<! vppI pp- I dichterlijke regels, hoewel de oor- zaak van de komst der kinderen maKKeiljKer I "aar hier soms beslist geen inspira- doet. Deze plaat I »>e tot bloemrijke poëzie geeft. is een sprekend Lievelingetjes ^n. dat l zBn meerdere oorzaken, die kiden kunnen tot opname in De Zoals de gang I krabbebossen, hoewel vaak op de I achtergrond staat het feit, dat het Op deze foto Zijn I kind in z'n eigen omgeving geen kind er verschillende [Wag zijn, geen kind kén zijn men löenke aan inwoning, slechte bewo lking en disharmonie. Wat overigens De gang sym boliseert heel het blijde kin dertehuis van Jj* Krabbebossen". Het is een zonnig, licht geheel, waar zwakke ■Kleintjes nieuwe krachten geschonken krijgen om het harde lieven aan te kunnen. Maar dat harde leven is nog ver van hier. I erst krijgen de jongetjes en de meisjes het kostelijke cadeau lvan een onbezorgde jeugd. - SM Het algemeen kapittel van de Mis sionarissen van het H. Hart, thans te Rome in vergadering bijeen, heeft pater J. van Kerckhoven uit België gekozen tot algemeen overste. Tot generaal assistenten werden gekozen pater J. Nouwens uit Nederland, pro fessor in de kerkgeschiedenis te Stein, pater C. Hepers uit Duitsland, pater F. Westhoff uit Amerika en pa ter J. Gapp uit Frankrijk. Pater Emi- lio Constanzi werd herkozen tot pro curator generaal bij de H. Stoel, In Den Haag is de 51-jarige chauf feur P. H. van Oostrum uit de van Koetsveldstraat, toen hij in die straat op zijn bromfiets reed, op nog on verklaarbare manier tegen de trot toirband gereden, waardoor hij tegen He grond sloeg. Hij liep ernstige hoofdwonden op en overleed bijna on middellijk. De politie zoekt getuigen van dit ongeval. van Nederland voor n belegen genever zo zuiver gestookt en heerlijk zacht! Zeer Oude Genever een S B product A° 1822 Vraag Uw leverancier ook om S B voor jonge jenever, f. 7.40 per liter Hier slapen ze in de openlucht, de peuters. Zij slapen door, tot de wekroep van de verzorgster hen uitnodigt tot een wandeling de bossen in: Naar het kabou terhuis, het roodkapjesbos, de bloempjes plukken, de bramen zoeken, de beukenootjes rapen, de mastappels verzamelen al naar de seizoenen, die gaan en komen over dit kleuterwereldje. waarin ook kleuters van één en twee jaar oud worden opgenomen. Experiment Het werd gebouwd met een capaci teit voor 42 kleuters. De kleuteruit zending was toen nog een experi ment. De bezetting in het eerste jaar was gemiddeld 25 kleuters per dag. (Reeds in het vierde jaar kwam men aan een volledige bezetting toe. In 1939 werd de capaciteit tot 55 bedden verhoogt, maar nog in de oorlogsjaren groeide de gemiddelde dagbezetting tot 65. Door diverse interne verbouwingen en een grote verbouwing in 1950 kon de capaciteit opgevoerd worden tot het voor een kleuterhuis maximaal bereikbare, namelijk 100 bedden. Nu is het huis steeds helemaal bezet en heeft bo vendien nog een wachtlijst. Inmid dels zijn er reeds achtduizend kleu ters geweest. Drie tot vier maanden blijft de kleuter. In de allereerste jaren was het twee tot drie maanden. Deze ver lenging houdt verband met de ver schuiving, die zich bij de indicatie stelling voor de kleuteruitzending van lieverlee heeft voltrokken en die ten- dele een gevolg is van de ontwikke ling der kinderpsychologie. Aan deze verschuiving werd ook een krachtige stimulans gegeven door de ervarin gen en de praktische resultaten van de kleuteruitzending naar De Krabbe bossen, waar al spoedig werd ont dekt, dat de gezondheidszorg van de kleuter met pedagogische middelen gediend moest worden. Daarmee toonde het bestuur van De Krabbe bossen en de dagelijkse leiding een vooruitziende blik. Ander accent Alles in de bouw van De Krabbe bossen wijst er overigens ook op, dat aanvankelijk het accent veronder steld werd te moeten liggen op de hygiënische zijde van het werk, doch, dat het accent al spoedig verschoven is naar de pedagogische kant, zonder overigens aan het eerste facet tekort te doen. De spelmogelijkheden (de materialen en de vorming van de genen, die het spel leiden) de leef wijze van de kleuters en de peda gogische benadering door de volwas senen, alles getuigt van pedagogische deskundigheid en van blijvende be langstelling voor de hedendaagse psychologische inzichten betreffende het jongste kind. Eigenlijk zijn er binnenkort vier jubilea^. Niet alleen die van het huis en die van de directie, maar ook van dokter Chr. Mol uit Etten, de promotor, die 25 jaar zitting heeft in het bestuur en van mej. A. H. Klep, eveneens een kwart eeuw zitting heb bend in het bestuur. De medische leiding berust in han den van mej. R. Smeets, kinderarts te Breda. We herinneren ons nog zo goed die septembermiddag van veertien jaar geleden, toen de hemel verduisterd werd door een wolk van vliegtuigen die zweeftoestellen achter zich aan sleepten en zich in noordoostelijke richting bewogen. Op dat moment hadden we er geen idee van wat dat betekenen moest in het geheel van de oorlogvoering, d:e toen in het sta dium van de verplettering der Nazi's scheen te zijn. Pas des avonds hoor den we. dat heel deze luchtarmada bestemd was geweest voor het gebied bij Arnhem en langzamerhand werd het duidelijk, dat hier een groot scheepse poging werd beproefd om de oorlog tegen het stuiptrekkende ondier te verkorten. We weten nu ook, dat heel deze glorieuze optocht door de zonnige septemberlucht niet aan zijn doel heeft beantwoord en dat de oorloe zich nog een half jaar zou voortslepen met alle ellende van een hongerwinter. Toch zal niemand ds „nederlaag van Arnhem" als een verloren slag be schouwen. Generaal-majoor Urquhart, die de leiding had van deze groot scheepse en gewaagde operatie, heeft in een pas verschenen boek zijn oor deel aldus geformuleerd: „De operatie heeft niet voor hon derd procent succes gehad en het einde was niet zoals we hadden ver wacht. De verliezen waren zwaar, maar alle betrokkenen realiseren zich dat de genomen risico's aan vaardbaar waren. Allen zouden on getwijfeld gaarne in de toekomst bereid zijn zich in te zetten voor een nieuwe operatie onder gelijksoortige omstandigheden. Wij hebben geen spijt". Negen dagen hebben de luchtlan dingstroepen het aan de noorderoever volgehouden. Ze rekenden er vast op, dat de troepen, die van Eindhoven uit doorstootten naar Nijmegen, hun tijdig te hulp zouden komen. Die vas te hoop begon echter langzamerhand te wankelen. Ze troffen het tr.ouwens slecht, omdat toevallig een paar Duit se pantserdivisies, die op doortocht waren, zich in de nabijheid van Arn hem bevonden en door de zich snel van hun verrassing herstellende Duit se legerleiding werden ingezet. Gene raal Urquhart geeft daarbij bijzonder eer aan de SS-generaal Bitrisch, die bekwaam wist te improviseren. Hij laat echter ook niet na enige kritiek uit te oefenen op de geallieerde troe pen, die ter ontzetting naar het noor den oprukten. „Ik denk", zo zegt hij, „dat het enthousiasme van Horrocks ditmaal niet voldoende is overgebracht op hen, die onder hem dienden en ver moedelijk hebben een aantal van de lagere officieren en onderofficieren het probleem en de noodzaak van een snelle opmars niet geheel begrepen. Over het algemeen krijgt men de in druk, dat deze troepen dronken wa ren van het succes". Ze waren met grote snelheid naar het noorden op gerukt en hadden genoten van de goede ontvangst door de bevrijde in woners. Nu hadden ze het contact met de atmosfeer van kogels en hard vechten verloren. Zoals altijd duurde (Advertentie) Per literfles f 6,93 ITALIAANSE VERMOUTH ■en ENGELSE GIN n Cooymans-product De in de Troonrede in het vooruit zicht gestelde verlenging van de tijde lijke belastingverhogingen heeft de organisaties van de wegtransportmid- delenbranche RAI en Bovag aanlei ding gegeven zich in een adres te richten tot de leden van de Staten- Generaal. In dit adres uiten zij hun bezwaren tegen de aangekondigde verlenging van de omzetbelasting op personen auto's en motorrijwielen en de daar voor bestemde banden, die op 1 augustus 1959 zou komen te vervallen. Adressanten herinneren aan de ver scheidene sedert januari 1957 getrof fen fiscale maatregelen ten nadele van het wegverkeer, waarvan de verho ging van de omzetbelasting van 15 op 20 pet. de laatste was. Nadrukkelijk werd bij de introduc tie en aanvaarding van dit wetsont werp van zijde van de regering het tijdelijke karakter voorop gesteld. In middels is gebleken, dat de geschatte meeropbrengst aanzienlijk beneden de raming zal blijven. Tengevolge van de in het eerste halfjaar 1958 opgetreden daling in de personenautoverkoop met 13 pet. en van de omzet in motorrijwielen en scooters met zelfs 42'pet. „Hierbij wordt nog aangetekend, dat de jaarlijkse opbrengsten van het motorwegverkeer uit de verschillende belastingen (incl. invoerrechten) de 600 miljoen gld. overschrijden. Dit is ruim 7 pet. van de begroting, die door een beperkte groep belastingbetalers wo^rït opgebracht. Ten opzichte var de verkopen in het eerste halfgaar 1957, zal de meer-opbrpr<!stberekend op jaarbasis, geen veertig miljoen gulden zoals werd verwacht - doch slechts 17,5 miljoen gul den bedragen. Hiermede vervalt ook het budgetaire argument voor deze opgeschroefde belas ting, aldus de adressanten. De beide organisaties tonen zich dan ook in hoge mate teleurgesteld over het feit, dat de onevenredige be lastingdruk op de groep weggebrui kers en de daaruit voor deze bedrijfs tak voortvloeiende repercussies voor hands zonder andere motivering dan die van het begrotingstekort worden bestendigd". De bevolking van het Italiaan se plaatsje Gravedona is getuige geweest van een zware zeeslag tussen vissen in een meer in de buurt. Een school van ongeveer veertig snoeken stootte midden op het meer op een dubbel zo groot aantal steuren. Geen dei- partijen was van plan een centi meter uit te wijken en nadat zij in formaties waren gezwommen, die recht tegenover elkaar lagen, begon het gevecht. Al gauw zag men bloed en dode vissen naar de oppervlakte komen. Vissers maakten dadelijk van de gelegenheid gebruik om zo op een gemakkelijke manier aan een goede vangst te komen. Een meldde een vangst van ruim der tig pond snoek en twintig pond steur. Wie de strijd gewonnen heeft is niet duidelijk geworden. Het aan tal dode vissen werd geschat op tachtig. het enige tijd voor ze zich weer had den aangepast aan de realiteit van het verbitterde gevecht tegen de Duitsers. Het schijnt dat de tegenstand in het begin aanleiding is geweest tot ge schokte gevoelens en grote verba zing". Overigens heeft Urquhart toch grote bewondering voor hetgeen bij Nijme gen is gepresteerd en in het bijzonder voor de gevechtsgroep die op zo'n briljante wijze de rivier bij Nijmegen heeft overgestoken. Deze conclusies zijn belangrijk, maar het voornaamste maken ze toch niet uit van het boek. Het voornaamste is het zeer uitvoe rig verslag van de lotgevallen derge nen, dië ten noorden van de Rijn hun wanhopige taak hebben vervuld. Het is in zijn exacte beschrijving een do cument van menselijke moed en uit houdingsvermogen. Tegenslag volgde op tegenslag, teleurstelling op teleur stelling. Ontzaglijk waren de verlie zen, want van de 10.095 manschappen, die bij Arnhem werden afgezet, heb ben er slechts 3490 het drama over leefd. Maar temidden van al die ver schrikkingen bleef de geest ongebro ken wat wel het best gedemonstreerd werd door het feit, dat ook de humor stand hield. Ongelofelijke staaltjes van kameraadschappelijkheid en dapper heid weet generaal Urquhart te kro nieken in dit boek, dat een der merk waardigste episodes, uit de krijgshis- torie heeft vastgelegd. Ze was van een originele en ge durfde conceptie. Ze is dienovereen komstig uitgevoerd. „Arnhem" is een begrip geworden, dat over de hele wereld bekend is. We beseffen er nog eens extra door, hoe duur onze vrijheid is gekocht en hoe onnoemelijk veel we zijn verschul digd aan onze bondgenoten van de grote oorlog. Dit belangrijke en belangwekkende boek is nu bij A. W. Sythoff in Lei den in een goede vertaling met veel kaarten en foto's verschenen. Burge meester Matser van Arnhem schreef een enthousiast voorwoord. Dit werk verdient de aandacht van velen. Het kan slechts inspireren tot de vaste wil geen offer te groot te achten voor het behoud van de vrijheid, die ook in de nederlaag van Arnhem een stuk overwinning behaalde. Dinsdag, omstreeks half vijf, klonk uit de luidsprekers te Lourdes de stem van de H. Va der in een tevoren aangekondig de rede, welke het eerste inter nationale Maria-congres zou be sluiten. De H. Vader zeide dat het hem bijzonder verheugde op die manier bij de plechtigheden te> genwoordig te kunnen zijn. Na de bisschop van Lourdes en Tarbes en de overige geestelijke en wereldlijke autoriteiten te hebben begroet, dankte de Paus de Franse regering voor de grandioze ontvangst van de kardinaal-legaat en voor alle faciliteiten, welke zij de pel grims, die van heinde en verre gekomen zijn, had verleend. Paus Pius XII wees erop, dat Ma ria op dit kritieke ogenblik in de we reld ons de ware zin van het leven voor ogen houdt met de opvoedkundi ge kwaliteiten van een moeder. Zij toch leert ons de waarde van het ge bed en van het offer. Zij geneest de zielen van hen die ziek zijn. Zij sterkt ons geloof door talrijke nieuwe won deren. Zij steunt onze hoop door Haar onuitputtelijke goedheid en ontsteekt in ons de vlam der liefde door Haar hemelse schoonheid. Wij zijn er zeker van, aldus de Paus, dat zoals in de vroegere eeuwen ook nu stromen van genade door Haar Moederlijke zorg neerdalen. Wij willen bij het eind van dit congres onze zekerheid uitspre ken, dat het herstel van het rijk van Christus zich wel moet verwezenlij ken door Haar voorspraak. De mach ten van de hel echter zijn machtig, zo vervolgde de Paus en trachten de erfenis van Maria te vernietigen, de jeugd van Haar onschuld en schroom te ontdoen, de eenheid en heiligheid van het huwelijk aan te tasten, on enigheid te scheppen tussen de socia le standen, alsof de mensen geen broeders zijn, het primaatschap van de kerk aan te vallen en het atheïsme en materialisme te verbreiden. De wereld van tegenwoordig heeft behoefte aan ontwikkeling en vooruit gang, zeide de Paus, daaraan valt niet te twijfelen, maar zij heeft nog veel meer behoefte aan oprechtheid en vrede. Nadat de H. Vader tenslotte allen bedankt had die tot het welslagen van het congres hadden meegewerkt, de organisatoren, de eminente sprekers, de gezagsdragers en de congressisten in het algemeen, wilde hij God Zijn zegen afsmeken over allen, ook over zijn broeders in het episcopaat en over de kardinaal legaat. Met deze zegen besloot de H. Vader zijn toe spraak. Het gaat ik moet het met leed in het hart consta teren niet goed met de helikopters op het grondgebied van de gemeente Roosendaal en Nis pen. Men zegt, dat in het menselijk be staan een ongelukje zelden alleen komt, maar dat schijnt ook voor de wentel wieken te gelden. Als gij voor een ogenblik goedvindt, dat ik zo'n vliegtuig een „wentelwiek" noem. Als gij mij daarvoor niet uit scheldt voor een pu rist, die van een in genieur met een pa raplu een vernufte- ling met een regen scherm wil maken. Nog maar kort geleden zakte er een, laat ons nu maar weer zeggen helikopter, nabij de spoorlijn Roosen- daal-Breda naar de aarde, omdat een zonderling had la ten weten, dat er een tijdbom aan boord was. Die vliegende Sabena- autobus heeft toen een hele tijd als een getemde vogel op de grond gestaan tot het zeker was, dat er van die hele tijdbom niets waar was. En nauwelijks was dit avontuur kou of in Nispen beleefde een veel kleiner zusje van het Sabena- toestel zijn tegenslag. Dat lag niet 4an het zusje zélf. Dat lag ook niet aan de piloot. Het lag aan meteorologische factoren, die veel te ingewikkeld zijn dan dat wij ze zouden kunnen beoordelen. Gij zult het wel gelezen hebben. Het nieuwe kruis zou op de nieuwe Nispense toren worden geplaatst met behulp van een helikopter, die nu dus wel heel sterk een HEF- schroefvliegtuig zou worden. Maar hij kreeg zijn voetjes niet hoog ge noeg van de vloer. IK vind het zo jammer, dat het Nispen moest overkomen, want Nispen ligt mij héél na aan het hart vanwege de duizenden bramen, die ik daar als kind heb geplukt, „in früheren, in schone- ren Tagen". Vanwege de rust, die er voor mij, toen ik een gekwelde volwassene was geworden, altijd van Nispen is uitgegaan. En van wege de buitengewone hartelijk heid van zijn mensen. Gij zult wel niet denken, dat een Roosendaler, als hij verneemt, dat er in Nispen een kruis op de toren wordt gezet met behulp van een vliegtuig, dan als een wereld vreemde kluizenaar gewoon ,,o" zegt en doorgaat met zijn bezig heden. Het beeld, dat gij dan te zien krijgt, is een heel ander. Het viel te bewonderen, op die zater dagmiddag, op de weg van Roo sendaal naar Nispen. Snelle auto's reden minder snelle auto's voor bij. Deze reden bromfietsers voor bij, die fietsers inhaalden. De fietsers reden de voetgangers voor bij. In Nispen aangekomen voelde ieder zijn hart vol verwachting kloppen. Iedereen zocht nog gauw een beter plaatsje. Er waren ma gistraten, zakenlieden, renteniers, wielrenners en scholieren. Alle groepen waren volgens een niet- geregistreerd democratisch' stelsel vertegenwoordigd. En toen ging het niet. „De lucht is te dik", hoorde ik iemand zeggen, ,,hij kan er niet tegen op". Zoiets zal het wel geweest zijn. Het zal intussen al wel gelukt zijn, maar om al die kijkende ogen en verlangende harten, om de bekroning van de Nispense toren en om mijn eigen sympathie voor Nispen had ik het zo graag zien gebeuren op die stralende middag zélf. NA AAR het is er net mee als met de maanraket. Ook al mis lukte de eerste, hij luidde toch een nieuw tijdperk in. Ook al ging het in Nispen de eerste keer niet, het bewijst toch de vooruitstre vendheid van degenen, die in en voor htaar werken. Een vooruit strevendheid en een moderniteit, waarvoor de Tongerlose monniken, die Nispen hebben gesticht, vqjiaf hun hemelgalerijen wel het aller grootste respect moeten hebben. YORICK DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 19 SEPTEMBER 1958 (Advertentie) (Advertentie)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1958 | | pagina 9