FRANS
door de
AFRIKA
Gaulle's
verrast
besluit
Situatie
uiterst
in
Libanon blijft
precair
NUL VEROORZAAKT GESCHIL
TUSSEN EGYPTE EN SOEDAN
Zomer-f oto wedstr ij d
Levensader van twee landen
Openlijk
Er komt heel wat kijken om
de orde weer te herstellen
Succes voor
rebellen
Hoe U meedoet
Prijzen
4
DAGBLAD DE STEM
TOCHT DOOR OPROERIGE GEBIEDEN
Ammerstolse bank
failliet
VAKANTIEFOTO'S
Foto-studio
Neelemans
Kartoem zou
verdrag hebben
geschonden
Poolse boeren moeten
achterstallige
belasting betalen
BOEKFNPLANK
Verkeersfotoboek
voor de jeugd
Wim Dussel vertelt
m TT ET BEGINT ernst te worden met de fotowedstrijd. Elke post brengt
M een flink aantal platen binnen, zodat de totale buit al in de honderden
g loopt. Het is duidelijk, dat er onder onze abonnees uitstekende fotogra-
§f fen schuilen.
§j Maar laat U niet afschrikken. Het gaat, zoals bekend, niet alleen om
g mooie natuuropnamen. Geestige en originele onderwerpen hebben zeker
g evenveel kans om bekroond te worden. Een voorbeeld van wat bedoeld
jj wordt, geven wij hierboven.
jj IJ moet amateur zijn. En als V verstandig bentvraagt V uw fotohande-
g laar, om V van advies te dienen. We hebben inzendingen binnen gekre-
jj gen, die niet honderd procent zijn. Vaak echter is er een juweel van een
jj foto van te maken, wanneer een stukje ervan vergroot wordt, 't Is maar
een weet. Een paar kwartjes aan uw fotohandelaar kunnen honderd gul-
den waard zijn.
Dagblad De Stem
Breda
2-
Zomer-fotowedstrijd
m De
De grootste bedreiging voor Frans-Afrika is niet de gele koorts, de wilde
dieren of de droogte. De grootste bedreiging is de mogelijkheid, dat de Fran
sen er zich uit zouden terugtrekken.
Dat is de wei-overwogen mening van de meeste correspondenten, die pre
mier Charles de Gaulle op zijn trans-Afrikaanse tocht van 20.000 km verge
zelden. Dit jaar hebben de Afrikanen voor het eerst luidruchtig de onafhan
kelijkheid opgeëist, zjj het lang niet in alle gebieden. Het was ook niet het
wachtwoord van alle partijen of groeperingen, maar het was wei een „over-
bieden", dat vat had op de massa en zodoende een probleem was en is ge
worden.
De correspondent van UP1
George Sibera, heeft generaal
S Charles de Gaulle op diens
tocht van 20,000 km naar Ma- j
dagaskar, Frans Afrika en Al-
S gerije vergezeld. Hier volgen
zijn indrukken over de reis.
Gedurende zijn tocht van tien da
gen naar Madagascar, door Equato
riaal en West-Afrika heeft de Gaulle
gedaan, wat geen van zijn voorgan
gers had durven of zou hebben dur
ven doen. Hij deelde de Afrikaanse
bevolkingen zonder er doekjes om te
winden, mee, dat zij die onafhanke
lijkheid onmiddellijk kunnen krijgen
d.w.z. op 28 september, de dag, waar
op Frankrijk en zijn overzeese gebie
den over de nieuwe constitutie van
de Gaulle zullen stemmen.
Tegen de muur
De extremistische nationalistische
leiders werden hierdoor tegen de
muur geplaatst.
Jaren lang hadden zij vooral poli
tieke munt geslagen uit hun bewe
ringen, dat Frankrijk weigerde de
overblijfselen van het „koloniale ver
drag" uit de weg te ruimen. Dat ko
loniale verdrag was de ongeschre
ven afspraak tussen de Europese mo
gendheden, die het hun mogelijk
maakte, uitgestrekte overzeese rijken
voor zich „uit de kaart te knippen."
Tijdens zijn tocht nam de Gaulle
het initiatief in handen en beroofde
hij de nationalisten van hun voor
naamste bewijsvoering: overal, waar
hij zijn tocht onderbrak Fort La-
my, Tananarive, Brazzaville, Abid
jan, Conakry en Dakar, bood hij zon
der omwegen aan de 80 miljoen
Franse Afrikanen onmiddellijke en
volledige onafhankelijkheid.
Maar hij liet die gebieden niet on
bekend met het feit, dat een breuk
met Frankrijk vanzelfsprekend een
streep zou zetten onder de zware
subsidies, die totnutoe door het moe
derland aan die overzeese gebieds
delen worden verstrekt.
Sommige nationalisten beschuldig
den de Gaulle er prompt van, „chan
tage" te willen plegen
Zij verklaarden, dat Frankrijk hen
niet voor zo'n keuze moest plaatsen,
dat het zijn plicht was voort te gaan,
geld in die gebieden te investeren,
maar dat hij deze niettemin eerst de
totale vrijheid moest geven.
Economische belangen spelen de
voornaamste rol bij het besluit van
de meeste gematigd nationalistische
groepen om het „bij Frankrijk te
houden."
En hoewel een vijandig gezinde,
door de communisten bewerkte me
nigte in Dak ar de Gaulle trachtte
te overschreeuwen, gaven de Sene
galese nationalisten toe, dat hun
land tegenover een economische ca
tastrofe zou komen te staan, als het
vrij zou worden en Frankrijk de
oogsten van apenootjes de voor
naamste rijkdom van Senegal
niet langer zou subsidiëren.
En zij geven in particuliere ge
sprekken toe, dat hun land zonder de
Franse technici en investeringen niet
uit zijn positie van onder-ontwikkeld
land zou kunnen komen.
De nationalistische leiders en de
man-in-de-straat gaven echter toe,
dat er nog een dwingende reden was,
die hen zich nog wel eens tweemaal
zou doen bedenken, voordat zij om
afscheiding van Frankrijk zouden
vragen.
De meeste gebieden in Frans Afri
ka worden bewoond door tientallen
volksstammen of nationaliteiten, die
altijd met elkaar in strijd waren ge
weest, totdat de Fransen de „Paix
Frangaise" hadden opgelegd. j
vreden is met het aanbod, dat
haar wordt gedaan.
Politieke waarnemers geloven, dat
net prestige van de Gaulle als gevolg
van zijn tocht nog is toegenomen, zo
wel in Afrika als in Frankrijk. Ver
wacht wordt, dat alle Afrikaanse ge
bieden, Senegal inbegrepen, voor de
nieuwe constitutie zullen stemmen.
De Franse premier scheen zozeer
te vertrouwen op het resultaat van
het referendum, dat nij in zijn rede
in Conakry de parlementaire verga
dering van de ivoren Kust meedeel
de, dat hij later in het jaar terug
hoopte te komen, om de bijzonder
heden van de nieuwe gemeenschap
van naties te regelen.
Dat was een aanwijzing, dat de
Gaulle noopt als eerste president van
de vijfde republiek te worden geko
zen en de nieuwe gemeenschap bij
haar eerste stappen te leiden.
Sommige nationalistische leiders
waren zo verrast dooi het besluit van
de Gaulle, om hun onafhankelijkheid
te bieden zonder enige strijd dat zij
toegav n: „Wij wilden niet, dat hij
ons onafhankelijkheid zou geven, wij
wilden die onder zijn vingers van
daan halen."
In de bovenzaal van hotel „Het
Centrum" in Ammerstol is het fail-
i lissement uitgesproken over de
spaarbank van H. die wegens het ver
duisteren van een bedrag van bijna
drie ton in Rotterdam voor de recht
bank heeft gestaan.
Mensen die hun geld aan H. heb-
I ben uitgeleend moeten genoegen ne
men met een terugbetaling van 3 1/2
procent, mits er geen belasting wordt
geheven over het schuldbedrag van
f 110.000.—.
De 43 personen die dit bedrag heb
ben uitgeleend komen er echter nog
iets beter af dan de spaarders, die
slechts 2 1/2 procent van het totale
spaarbedrag van f 175.000.kunnen
terugverwachten. De „schoolspaar-
ders" zijn, zoals is gemeld, door een
onbekende schadeloos gesteld.
(Advertentie)
LAAT UW
bij ons vakkundig en
artistiek vergroten
HULST Tel. 787
De laatste stadia van de Libanese crisis kunnen wel eens de moeilijk
ste worden. In de drie en een halve maand van burgertwisten zijn de
haat en de spanning opgevoerd. Er zijn nu genoeg wapens in het land
om aan gevoelens van haat kracht bij te zetten.
Er zal van de leiders van alle partijen een bijna bovenmenselijke hoe
veelheid goede wil en vastberadenheid gevergd worden om hun volge
lingen in toom te houden en de natie de weg naar herstel van de nor
male verhoudingen op te voeren. Een messteek in de rug van een voor
aanstaande figuur zou de chaos kunnen doen terugkeren.
Op het ogenblik schijnt de opstand
geleid te hebben tot een succes voor
de rebellen, althans een succes bin
nen zekere grenzen. Weliswaar zijn de
opstandelingen er niet in geslaagd
hun voornaamste doel te bereiken:
het verwijderen van de pro-westerse
president Sjamoen voordat diens
ambtsperiode ten einde was. Sjamoen
is nog altijd president en is vastbe
sloten dat tot het aflopen van zijn
ambtstermijn, 23 september, te blij
ven. Zelfs de rebellen hebben nu wel
de hoop opgegeven, dat hij eerder
zal weggaan. Maar, verder kijkend,
hebben de rebellen Sjamoen alle
kans benomen op een eventuele
grondwetswijziging die hem een
verlenging van zijn presidentschap
zou hebben kunnen bezorgen. Zij heb
ben het bovendien onmogelijk ge
maakt dat een volgeling van Sjamoen
president zou worden. Integendeel,
de „neutrale", maar door de opstan
delingen gesteunde, gen.-maj. Tsje-
hab zal de volgende president zijn.
Nasser
Vrees
Zowel op Madagascar als elders
bestaat er grote vrees, dat een ver
trek van de Fransen oude haat en ve
ten uit het verleden zou doen herle
ven. Vijandelijkheden tussen die
stammen en nationaliteiten onderling
zijn dan niet uitgesloten.
Niettegenstaande enkele
kleine incidenten in Senegal gaf
de overweldigende meerderheid
van de bevolkingen van Frans
Afrika gedurende de tocht van
de Gaulle te kennen, dat zij te-
Nasser en zijn pan-Arabische be
weging oefenen een grote bekoring
op de Libanese mohammedanen. De
Libanese christenen vrezen die bewe
ging. Zij zullen er zich nooit in schik
ken dat de Libanon door Nasser
overheerst zou worden. Willen zij
hun mohammedaanse landgenoten
echter van Nasser afhouden, dan zul
len zij iets moeten aanbieden. De
christenen, bevoorbeeld door het
vroegere Franse bestuur, zijn econo
misch over het algemeen er veel
beter aan toe dan de mohammeda
nen, die men vooral bij het armste
volksdeel vindt. Zij hebben een beter
onderwijs en zijn de „bezitters" in
hun land. De mohammedanen zullen
hun begrijpelijke pro-Nasserneigingen
pas opgeven, als zij een groter aan
deel kunnen krijgen in de welvaart en
in het bestuur van het land. Daar zou
wel eens de kern van de Libanese
crisis en van de oplossing ervan kun
nen liggen.
Intussen is het hele land nog „in
de wapens", met alle gevaren daar
aan verbonden. Onverantwoordelijke
jongelui zouden met die wapens
groot onheil kunnen aanrichten, want
er is niet veel nodig om de strijd te
doen herleven. Het zal een hele kunst
zijn de verschillende bevolkingsgroe
pen te ontwapenen, want iedereen
wantrouwt iedereen.
De aanwezigheid van de Amerika
nen houdt naast kalmerende invloed
ook een gevaar in. Tot dusverre is er
niet gevochten, maar er is slechts
een kleine aanleiding nodig om de
poppen aan het dansen te krijgen.
Wat is b.v. eenvoudiger dan van een
van de vele balkons in de binnenstad
van Beiroet een handgranaat te gooi
en op passagierende of in vracht
auto's voorbijtrekkende Amerikaanse
militairen. En zo uitgelokt incident
zou een Amerikaanse tegenactie kun
nen veroorzaken, die de spanningen
enorm zou kunnen doen toenemen.
De situatie blijft uiterst precair en
Tsjehab komt voor een bijzonder
moeilijke taak te staan.
Winstpunt
Een ander winstpunt voor de op
standelingen is de ombuiging van
de buitenlandse politiek van de Li
banon. Van nauwe samenwerking
met het westen is deze geëvolu
eerd tot iets wat neutralisme nabij
komt. Amerikaanse politici die den
ken dat de Libanondankbaar zal
zijn voor de Amerikaanse interven
tie, zullen bedrogen uitkomen, zo
dra Tsjehab aan het bewind zal
zijn.
Tsjehab is van het begin af aan
gekant geweest tegen de landingen
van vreemde troepen, die zijn uitge
lokt door Sjamoen en zijn vrienden.
De nieuwe president zal een neutrale
buitenlandse politiek voeren en zal
trachten de onder Sjamoen ontstane
breuk met de Verenigde Arabische
Republiek te herstellen.
Er dreigt een nieuwe uitbar
sting in de betrekkingen tussen
Soedan en Egypte met betrek
king tot de Nijl, die het levens
bloed van Egypte levert. Zon
der de Nijl zou het land een
woestijngebied zijn.
De Nijl is echter niet alleen
voor Egypte van levensbelang,
het water van de rivier is ook
voor de jonge staat ten zuiden
van Nassers domein een be
langrijke zaak. De regering
van Soedan heeft dit in 't jong
ste verleden reeds duidelijk la
ten blijken.
Westelijke diplomaten geloven, dat
de moeilijkheden tussen de twee lan
den over de rivier ernstige gevolgen
kunnen hebben, wanneer zij er niet
in slagen een oplossing te vinden
voor de waterproblemen, waar
mee zij worden geconfronteerd. Als
er geen oplossing wordt gevonden,
zo verklaarden zij. zal er voor Egyp
te niets anders opzitten dan zijn cam
pagne om het Westersgezinde bewind
in Soedan van het toneel te helpen
verdwijnen.
Op het ogenblik is Nasser reeds
druk doende aanhangers te winnen in
de republiek, waarin Nasser drie
jaar geleden zo teleur werd gesteld,
toen zij besloot onafhankelijk te blij
ven en zich niet aan te sluiten bij
Egypte.
De eerste moeilijkheden over de
Nijl deden zich voor in 1955. Sinds-
dien zijn ze niet meer verdwenen.
Begin juli bleek dat weer duidelijk,
toen Soedan in het stuwmeer van de
Sennar-dam water begon op te spa
ren. Dit water werd gebruikt voor
de irrigatie van 80.000 hectare land-
bouwland in het gebied.
Met deze daad heeft Soedan een in
1929 tussen Engeland en Egypte ge
sloten verdrag geschonden. Krach
tens dit verdrae mag de Soedan in
het seizoen waarin het water van de
Nijl laag staat, geen water onttrek
ken aan de rivier zonder de toestem
ming van de autoriteiten in Cairo.
Het gevolg van de Soedanese stap
was een scherp protest van Egypte
in Kartoem. In het protest werd de
Soedan er van beschuldigd de Egyp
tische katoenoogst te ruïneren door
in strijd met het verdrag van 1929
water aan de Nijl te onttrekken.
Vorige week kwam het Soedanese
antwoord op het protest: Soedan zou
zich niet gebonden achten door het
verdrag van 1929 Toen Soedan onaf
hankelijk werd en Egypte vroeg wel
ke verdragen het bestendigd wenste
te zien. zou Cairo niet hebben laten
blijken dat het ook prijs stelde op
verlenging van het Nijl-verdrag.
Soedan verklaart zich in het ant
woord bereid te onderhandelen over
de kwestie. Zolang er geen overeen
komst tot stand is gekomen, houdt
het land zich echter het recht voor
zijn landbouwprojecten ten uitvoer te
leggen, waarbij gebruik moet worden
gemaakt van Nijlwater.
De Egyptische plannen ten aanzien
van de bouw van een dam, zijn even
eens van invloed op het geschil. De
Soedan is tegen deze dam, omdat hij
uitsluitend in het belang van Egypte
zou zjjn In Kartoem wil men een
aantal projecten in de bovenloop van
de rivier.
Uiteindelijk komen de vraagstuk
ken waarvoor de twee landen zich
zien gesteld erop neer, dat elk zoveel
mogelijk water ter beschikking wil
krijgen uit de rivier. Van de 51 mil
joen kubieke meters water die per
jaar door de rivier stroomt, krijgt
Egypte er 48 miljoen. Deze hoeveel
heid is dringend noodzakelijk. Zonder
dit water zou er armoede bestaan in
Egypte.
Soedan, met een bevolking die half
zo groot is als die van Egypte, is
het er over eens dat het water van
de Nijl voor Egypte een noodzaak is.
Daarbij stelt het echter, dat ook Soe
dan het water nodig heeft, meer dan
tot nu toe het geval is.
De Egyptische kranten hebben de
afgelopen dagen grote aandacht be
steed aan het vraagstuk en boze
woorden laten horen aan het adres
van de Soedanezen.
Intussen is er tijdelijk geen gebrek
aan water. Het water van de rivier
heeft op het ogenblik een zodanig
hoog peil bereikt, dat dagelijks mil
joenen liters water onbenut naar zee
stromen.
Larry Collins van United
Press International is sinds het
begin van de crisis in de Liba
non geweest. Hij heeft alle mo
gelijke aspecten van deze crisis
„verslagen", van straatgevech
ten tot economische en politie
ke ontwikkelingen. In het hier
na volgende artikel analyseert
Collins de toekomstmogelijk
heden.
Maar Tsjehabs grootste moeilijkhe
den liggen op binnenlands-politiek
terrein. Er komt heel wat voor kijken
om de orde in het land te herstellen
en het economische leven tot normale
toestanden terug te brengen. Tsjehab
echter heeft vroeger nimmer de vast
beradenheid getoond, die nodig is om
deze taak te volvoeren. Als opper
bevelhebber van het leger leek zijn
beleid meer door aarzelingen en be
sluiteloosheid dan door een vaste hand
bepaald te worden.
Hulp
Stabiliteit kan op de duur in de
Libanon pas hersteld worden als de
harmonie tussen het christelijke en
het mohammedaanse volksdeel terug
keert en als het eens zo welvarend
economische bestel weer gevestigd
wordt. Amerika zal hulp verlenen:
de Libanon heeft een kleine 100 mil
joen dollar gevraagd, die het land
wel zal krijgen maar dat blijft slechts
een lapmiddel. Het werkelijke econo
mische herstel hangt af van normali
sering van de betrekkingen met de
Arabische buurlanden en handelspart
ners. De Libanon is vanouds de ban
kier en de verkoper voor het naburige
oosten geweest.
De leider van de communistische
partij in Polen, Wladislaw Gomulka,
heeft tijdens een redevoering in het
Warschause sportstadion verklaard
dat alle juridische middelen zullen
worden aangewend om de boeren hun
acht miljard zloty aan achterstallige
belasting te doen betalen. Ook de
schulden aan verzekeringsmaatschap
pijen en machinestations van de staat
zouden worden geïnd in gevallen
waar onwil in het spel was.
Gomulka verklaarde, dat collectivi
satie van de landbouw de enige juiste
weg was. Zo lang er kapitalistische
en individuele kleine boerderijen
zouden bestaan, zou er sociaal on
recht zijn.
Dit boek door dr. J.H.E. Rees
kamp wil een bijdrage leveren tot een
tijdige verkeersopvoeding van de
jeugd. Aan de hand van een overvloed
aan prachtige foto's worden allerlei
verkeerssituaties besproken, waarin
onze kinderen dagelijks kunnen gera
ken. Zowel op de foto's als in de
tekst keren steeds dezelfde kinderen
weer, ofschoon, jammer genoeg, de
tekst geen doorlopend verhaal geeft.
Intussen zijn zowel het idee van de
ze uitgave als de technische uitvoe
ring voortreffelijk. De uitgeverij J.F.
Duwaer en Zonen te Amsterdam ver
dient voor dit laatste alle lof. Aan
de auteur zouden wij enkele vragen
willen stellen. Is het aantal afgebeel
de verkeersfouten niet te groot te
genover het aantal goede voorbeel
den Zullen ook bijv. de afgebeelde
kunstjes-op-de-fiets niet aantrekkelijk
werken En als wij nog één opmer-
kng mogen maken: waarom deze
voorplaat gekozen, die blijkens de
tekst op blad 75 een grove verkeers-
fout uitbeeldt
Alle lof voor het inzicht van de
auteur, dat het kind visueel moet
worden benaderd. Maar laten we niet
vergeten, dat deze visuele instelling
soms werkt als een blinde kracht:
al wat het oog treft wordt opgeno
men, maar het begeleidende com
mentaar is snel vergeten
Bzd.
Wim Dussel is een van die begena
digde mensen die Nederland een
prachtig land vinden, maar er toch
liever uit de verte een beetje heim
wee naar hebben. Ze zijn een keer
de wijde wereld ingetrokken en ze
kunnen er niet meer buiten.
Dussel heeft indertijd bij de jongens
in Indonesië gezeten, als oorlogscor
respondent en later is hij naar Korea
gegaan Sindsdien was hij ook nog
wel een keertje in het lieve vader
land, maar niet lang genoeg om er
over zijn pensioen te kunnen gaan
mijmeren. Hij gaf er de voorkeur aan
zich door een scooter daarheen te
H TT7IJ HERHALEN hieronder de voorwaarden voor deelneming nog
S eensomdat verschillende inzenders deze blijkbaar niet al te goed
fj hebben gelezen.
g Overigens moet U met de volgende eisen rekening houden:
U 1. De foto's moeten in dit jaar door Uzelf gemaakt zijn. U kunt er dus foto's voor gebrui
ken, die al gemaakt zijn; de inzendtermijn sluit op 1 oktober na de laatste post;
het formaat mag niet groter zijn dan 18 bij 24 centimeter;
U mag maximum tien foto's insturen, als zij maar niet op hetzelfde onderwerp betrek
king hebben;
de foto's moeten aan de achterzijde duidelijk zijn voorzien van Uw naam, adres en een
titel, die U zelf moet verzinnen;
wilt U foto's terughebben, dan moet U dat eveneens duidelijk op de achterzijde ervan
bij inzending staat U het recht op publikatie aan het Dagblad De Stem af;
vermelden èn een postzegel voor antwoord insluiten;
de. foto's moeten in een envelop verstuurd worden aan:
In de linkerbovenhoek vermeldt U:
J^F volgende prijzen worden uitgeloofd:
Een hoofdprijs
ter
waarde
van
100
gulden
Een tweede prijs ter
waarde
van
50
gulden
Een derde prijs
ter
waarde
van
25
gulden
Een vierde prijs
ter
waarde
van
15
gulden
Een vijfde prijs
ter
waarde
van
10
gulden
Bovendien nog tien prijzen ter waarde van 5 gulden
prijzen zullen bestaan uit waardebonnen. Bij een fotograaf naar keuze in Uw woon
plaats zult U de tegenwaarde van deze bonnen kunnen besteden aan fotografische
artikelen. Als Ud foto niet bekroond wordt, maar wel in de krant komt, krijgt U toch nog
een rijksdaalder. Om uit de kosten te komen, zullen we maar zeggen.
TïE BESTE foto's gaan we, wanneer de resultaten van de wedstrijd
bekend zijn, in ons blad opnemen. Een jury van drie personen, wier
namen wij later zullen bekendmaken, beslist over de inzendingen. Over de
beslissingen van die jury kan niet gecorrespondeerd worden.
De jury vertrouwt er op (en Uw dagblad ook) dat er vele, vele inzen
dingen zullen komen. Denk nietdat kan ik toch niet. U kunt meer dan U
denkt, als U het ernstig probeert. Veel geluk ermee.
(Personeel van Dagblad De Stem (met inbegrip van gezinsleden) en
agenten zijn van deelname uitgesloten).
IIIIIIIIIIII
laten brengen, waar mensen en din
gen nieuw voor hem waren en stof
opleverden voor een verhaal, een
bandopname of een curieuze foto.
Als reizend reporter heeft Wim
Dussel door Europa gezworven, maar
hij bezocht ook Amerika en Azië In
het nabije en verre Oosten sprak hij
met koningen en maharadja's, maar
hij was ook te gast bij de paupers,
die de sloppen van Calcutta bewonen.
In een drietal boekjes, verschenen
bij de uitgeverij C. de Boer jr. te
Amsterdam, vertelt hij van zijn be
levenissen. De titels luiden: „Ik
schrijf langs de weg", „Ik praat langs
de weg". „Ik kiek langs de weg".
En Wim Dusse] kén vertellen Hij
heeft een direct aansprekende stijl,
die je de sensatie geeft in de huis
kamer tegenover een genoeglijk cau
seur te zitten. Wat hij schrijft is al
tijd interessant en heel vaak nog
geestig bovendien. Ook krijgt het re
laas van zijn ontmoetingen in het
licht van de jongste gebeurtenissen
een bijzonder interessant tintje. De
landen in het nabije en midden-Oos
ten namelijk behoren tot het immen
se terrein dat hij heeft verkend
Zo kan hij vei tellen van zijn ont
moetingen met koning Hoessein en
diens neef, Feisal van Irak, die ette
lijke weken geleden vermoord werd...
Journalistieke notities, maar de moei
te waard als achtergrond van wat
dagelijks in het nieuws is.
De boekjes zijn alle drie geïllu
streerd met door de schrijver ge
maakte foto's. Ze vormen een juiste
aanvulling op de tekst. We mogen
niet vergeten te zeggen dat het boek
je waarin Dussel van zijn avonturen
met de camera vertelt, buitengewoon
instructief is voor amateur-fotografen
die tijdens hun vakantie of anders
zins plaatjes willen schieten die
de moeite waard zijn.
