Luxemburg dorado voor
Nederlandse agrariërs
KANAALTUNNEL
WEER ACTUEEL
REPUBLIKEINEN
VREZEN DE SLAG
De meubels
spreken
Er is maar één landing
A. Leijten Etten-Leur:
Lage belastingfaciliteiten
Kanon gevonden
met 61 lopen
DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 22 AUGUSTUS 1958
Wat een ruimte in zo'n
Qauknecht koelkast
^gauknecht
Ambassadeur V.A.R.
bij von Bretano
Russische duikboten
in het kanaal
Kniebroek en hemd
met korte mouwen
Aantal arrestanten
vrijgelaten
Biertapwedstrijd in
Maastricht
P. v. d. A. weer in
Alkmaarse b. en w.
Weer atoomduikboot
in aanbouw
Britse schepen in
haven van Akaba
Congresverkiezingen in V.S.
BOEKENPLANK
Klein Psalter
Landing
Kapitein en schip
(Advei lentie
„We waren het eerst helemaal niet van zins maar toen het
plan Nooroostpolder afsprong is het Luxemburg geworden. En
we hebben er geen ogenblik spijt van, ik zou niet meer naar
Brabant terug willen". Dat zegt, terwijl hij de reuzenbijl, waar
mee hij houtblokken voor de wintervoorraad klieft, even laat
rusten, landbouwer Arie Leijten, vroeger pachtboer in Etten-
Leur, nu bezitter van 38 hectare vruchtbare Luxemburgse
grond.
In '53 zijn ze vertrokken, A. Leijten
(57) zijn vier zoons en een dochter.
Voordien bewoonden ze een hofstee
op 12 hectare Brabantse klei. De zoon
van de eigenaar betrok toen de boer
derij en pogingen om in de Noord
oostpolder een nieuw bedrijf te stich
ten mislukten.
Geen wonder dat het Brabantse
boerengezin de kans om in Luxem
burg een nieuw leven te beginnen
met beide handen aangreep. Drie
maal zoveel hectaren wachtten hier
op een deskundige bewerking en met
zoveel andere Nederlandse landbou
wers begon de familie Leijten op
nieuw
Luxemburg ziet ze graag komen,
de Nederlandse boeren. Vooral Bra
banders en Limburgers zijn er gezien,
hun vakmanschap wordt hoog aange
slagen en zuiderlingen blijken zicli
makkelijk aan de vriendelijke en
gastvrüe mentaliteit van de bewo
ners van het Groothertogdom te kun
nen aanpassen. Ook de taal levert
weinig moeilijkheden op.
Sinds de oorlog, maar vooral na
1952 is de trek van Nederlandse
boeren naar Luxemburg begonnen.
Thans zijn er ruim honderd boeren-
en tuindersgezinnen, die binnen de
grenzen van de kleinste Benelux-
partner een goede boterham ver
dienen.
„Een boterham met wat er op",
meent boer Leijten en zijn zoons
vallen hem hierin bij. De belasting
is laag en voor landbouwers zijn er
allerlei faciliteiten.
Bovendien draagt een „emigratie"
naar Luxemburg niet het onherroe
pelijke karakter van een landverhui
zing naar Canada of Australië.
Een overtocht naar het Brabantse
land, waar familie en bekenden wo
nen is altijd mogelijk. Toch trekt Ne
derland niet erg meer, daarvoor is
Luxemburg teveel een paradijsje
voor Nederlandse boeren. Het land
tobt met een enorm tekort aan boe
ren en landarbeiders. De Luxembur
gers zelf voelen niet veel voor het
boerenbedrijf, zij zoeken het meer in
de industrie en vooral in de hoog
ovens van Esch sür Alzette. De be
volkingstoename door geboorte is ge
ring, de gezinnen zijn klein en het
harde boerenleven trekt maar weini
gen aan.
Toen deed Luxemburg een beroep
op Nederland en bij tientallen zijn ze
gekomen, de Nederlandse boeren-
zoons, die thuis nooit een hoeve zou
den kunnen bemachtigen en de klei
ne pachters, die zich in ons land
met enkele hectaren tevreden moes
ten stellen.
Luxemburg biedt expansiemoge
lijkheden. Daar drukt niet het onder
houd van een omvangrijk leger op de
miljoenennota, er ziin maar 12000
soldaten en twee vliegtuigen. Van
daar dat slechts een gering deel van
de opbrengst van het land als om
zetbelasting in de staatskas vloeit.
Het welvaartspeil ligt hoog, aan
zienlijk hoger dan in Nederland. En
de produkten van de Nederlands-
Luxemburgse bedrijven maken goede
prijzen op de markt. Nog steeds ves
tigen zich buitenlanders in het Groot
hertogdom, al neemt het aantal de
laatste tijd af. De vraag naar vak
kundige agrariërs is echter niet min
der geworden, integendeel.
Het tekort aan boeren wordt steeds
groter en nog steeds zijn er mogelijk
heden voor Nederlandse boeren.
Eigen aard
Landbouwer Leijten verheelt niet,
dat het boerenwerk in zijn nieuwe
vaderland geen enkele schaduwzijde
heeft. Het land is verdeeld in twee
grondsoorten, de goede grond en de
zogenaamd Oesiing of mindere grond.
Vooral hierop is het hard ploeteren.
Voor beide grondsoorten zijn aparte
regelingen getroffen. Op de Oesling
mag bijvoorbeeld uitsluitend rood
bont vee gehouden worden, op de
goede grond alleen maar zwart bont.
Dat betekent voor boeren, die het
„verkeerde" vee meebrengen uit Hol.
land, dat ze hun dieren moeten ver-
Heel de familie Leijten wil poseren
voor de fotograaf, als de zoon des
huizes even rust van zijn arbeid
op het erf van de Hollands-
Luxemburgse boerderij
kopen en een bij de grond passende
kleur beesten moeten aanschaffen.
Een ander nadeel is dat de grond
dikwijls ver van de hoeve ligt.
Soms is deze verdeeld over zes of
meer landerijen, die in een wijde
ring om het dorp liggen. De Lu
xemburgse regering heeft al eens
plannen gemaakt tot herverkave
ling, maar men wil daar nog niet
erg aan en tot nu toe is er weinig
van gekomen.
De grond is doorgaans het eigen
dom van grootgrondbezitters, die hun
landerijen verpachten. De meeste Ne
derlandse boeren hebben een ge
mengd bdrijf, dat hun volledige vak
manschap eist.
Het boerenbedrijf heeft hier een
heel eigen aard, vindt Arie Leyten,
die in de paar jaar dat hij in het
bergachtige Groothertogdom werkt,
volkomen is ingeburgerd. De Luxem
burgers zijn een gemoedelijk volkje,
dat even graag carnaval viert als de
zuid-Nederlanders. Hun melodieuze
taal klinkt even zoet als het sappige
Brabants van boer Leijten, wiens ge
zin even vlot „Letzenburgisch"
spreekt als thuis het eigen dialect.
Enthousiast
Nadrukkelijk verzekert de familie
Leijten dat zij en andere Brabantse
plattelandsgezinnen het uitstekend
maken in hun nieuwe vaderland. Er
is in Luxemburg een vereniging van
Nederlanders, die vooral in de win
termaanden regelmatig contact heb
ben. Voor de boeren worden voor-
lichtings. en contactbijeenkomsten
gehouden en de banden met het va
derland worden steeds opnieuw weer
aangehaald. Bij veel Nederlanders is
er eerst een aarzeling om zich in het
kleine land tassen Frankrijk en
Duitsland te vestigen. Velen willen
eerst liever de kat uit de boom kij
ken. Maar een kort verblijf in het
Groothertogdom maakt hen spoedig
even enthousiast als de familie Leij
ten, die in Rambrouck Luxemburg
de plaats van hun leven vonden.
Icöere vierkante centi
meter is produktieve
bergruimte
Importeur:
N.V. MENTOR te Apeldoorn^
Kwestie-Eisele
De Westduitse minister van bui
tenlandse zaken, Heinrich von Bren-
tano, heeft de ambassadeur van de
Ver. Arabische Republiek bij zich
ontboden voor een onderhoud over de
kwestie Eisele, aldus is officieel in
Bonn medegedeeld.
Eisele, die als kamp-arts in Bu-
chenwald wreedheden zou hebben be
dreven, week uit naar Cario toen zijn
rol gedurende het proces-Sommer
werd belicht. West-Duitsland ver
zocht zijn inhechtenisneming en uit
levering, doch de autoriteiten in Cai
ro verklaarden niet op de hoogte te
zijn met zijn verblijfplaats. Aanvan
kelijk werd echter bericht dat Eisele
in hechtenis was genomen, in af
wachting van de bestudering van het
verzoek om uitlevering.
Woensdag zijn vijf Russische duik
boten Het Kanaal gepasseerd, zo
heeft de Britse admiraliteit bekend
gemaakt. Men gelooft dat vier van
deze schepen tot de nieuwste aan
winsten van de Russische vloot beho
ren. Zij werden begeleid door een
grotere ,,moeder"-duikboot.
De Russische duikboten zijn door
koopvaardijschepen waargenomen
toen zij boven water in westelijke
richting voeren.
Indonesië bezuinigt
Op de gehele Indonesische manne- Kikvorsmannen, duikers en
S nrTlechfs iSknTbroerk°enP 'en ingenieurs hebben dezer dagen
Van de Griekse Cyprioten die op
22 en 23 juli tijdens een razzia wer
den gearresteerd, worden er nog
1142 vastgehouden. Ongeveer 550 ar
restanten zijn sindsdien vrijgelaten.
Tijdens de razzia's werden 58 Turk
se Cyprioten in bewaring gesteld en
overgebracht naar hiervoor ingestel
de kampen. 52 Cyprioten worden
thans nog gevangen gehouden.
Dit is meegedeeld door de Britse
veiligheidsdienst op het eiland.
De landelijke biertapwedstrijden
worden dit jaar gehouden op 2 ok
tober a.s. in het Staargebouw te
Maastricht. Dit is voor de eerste
maal sedert tier. jaar.
Dit festijn wordt georganiseerd
door het centraal brouwerijkantoor
te Amsterdam. Een kleine honderd
biertappers en -serveerders zullen er
aan deelnemen. Dit zijn alleen de
eerste prijswinnaars van de verschil
lende districten in ons land.
overhemden met korte mouwen te
dragen.
Deze aansporing om op het gebruik
van textiel te bezuinigen is uitgegaan
van een jeugdorganisatie, „Simpat
Sembilan" geheten, die daartoe werd
geïnspireerd door de redevoering
■n president Soekarno op de onaf-
nnkelijkheidsdag, waarin hij zeide,
it de jonge Indonesische republiek
.hans de fase van de „sociaal-eco
nomische revolutie" is binnengetre
den.
Simpat Sembilan" drong er bij
de regering op aan om de invoer
van eerste klas textiel te staken,
terwijl de strijdkrachten en de rege
ringsambtenaren werden uitgenodigd
het voorbeeld te geven door het dra
gen van kortere broeken en kortere
mouwen.
De Partij van de Arbeid te Alk
maar die sinds 1953 niet was ver
tegenwoordigd in het college van b.
en w. te Alkmaar zal op 2 septem
ber daarin terugkeren. Alle fracties,
uitgezonderd de eenmans-fractie van
de C.P.N., zijn nl. overeengekomen,
dat het college zal worden gevormd
door 2 vertegenwoordigers van de
K.V.P. (die 10 zetels telt) en 1 ver
tegenwoordiger van de P.v.d.A. (die
9 zetels in de raad bezet).
Dat de P.v.d.A. niet ook 2 wethou
ders krijgt vloeit voort uit het lid
maatschap dier partij van burge
meester H. J. Witema. Over de be
zetting van de vierde zetel staat nog
niets vast. Overeenstemming kon
niet worden bereikt. De K.V.P. en de
protestants christelijke fractie, sa
men 16 zetels, geven de voorkeur
aan een vertegenwoordiger van
laatstgenoemde fractie. De V.V.D. zal
haar eigen kandidaat stellen. De
voorkeur van de P.v.d.A. gaat uit
naar deze kandidaat, van de grootste
der beide 2 kleine fracties. De WD
en de P.v.d.A. tellen samen ook 16
zetels.
de mogelijkheden onderzocht
van het graven van een tunnel
onder het Kanaal door, waar
mee Frankrijk en Engeland ver
bonden kunnen worden.
De onderzoekingen zijn verricht ten
behoeve van de „International Chan
nel Study Group", die hoopt de oude
droom van Napoleon Bonaparte tot
werkelijkheid te brengen. Napoleon
koesterde in zijn tijd het plan om via
een tunnel onderzee een militaire in
vasie in Engeland te plegen. De stu
die-commissie heeft in gedachten een
spoor- en verkeerstunnel, waardoor
een invasie van toeristen en zaken
lieden vice-versa kan worden bevor
derd.
De eerste stap was een volledig en
diepgaand onderzoek naar de techni
sche mogelijkheden en een econo
misch onderzoek naar de rentabiliteit
van een dergelijke tunnel. Daarvoor
had men de kikvorsmannen, duikers
en ingenieurs nodig. Dagenlang ver
richtten zij onderzoekingen bij de
plaats waar rond de eeuwwisseling
de fundamenten werden gelegd voor
een tunnel onder het kanaal.
De plaats is nabij Sangatte, dicht
bij Calais, waar een meer dan 75
meter diepe schacht werd gegraven,
vanwaar een tunnel van naar schat
ting anderhalve kilometer onderzee
leidt. Deze schacht werd door de in
genieurs en technici, gekleed in spe
ciale pakken, die hen tegen de koude
diep onder de grond moesten be
schermen, verkend.
Intussen werd de zeebodem in de
omgeving onderzocht door drie kik-
vorsmannen die eveneens gekleed wa
ren in anti-koude pakken. Zij ontdek
ten dat bij de Kanaalbodem sterke
stromingen aanwezig zijn.
Over ongeveer twee weken zullen
zij hun onderzoekingen voortzetten
bij de Engelse kust.
Napoleons oude droom werd weer
tot leven gebracht door een groep
Britse en Franse zakenlieden, die ho
pen in 1970 een tunnel in exploitatie
te hebben. Er is sprake dat de oude
Suezkanaalmaatschappij eveneens fi
nancieel geïnteresseerd is in het pro
ject, evenals Amerikaanse zaken-
belangen.
Vroegere plannen moesten worden
opgegeven wegens bezwaren van En
gelse zijde, voornamelijk van het le
ger. De Engelse militaire leiders
vreesden dat vele strategische voor
delen, die Engeland als eiland bezit
verloren zouden gaan. Een dergelijk
standpunt is thans niet langer houd
baar, gezien de wapens die de laat
ste jaren zijn uitgevonden.
Op de werf van „General Dyna
mics Corp." te Groton, in de Ameri
kaanse staat Connecticut, is woens
dag de kiel gelegd voor een nieuwe
atoomduikboot, die de „Scorpion" zal
worden gedoopt.
Op dezelfde werf werd de onder
zeeër „Triton" te water gelaten.
De „Scorpion" zal van het zgn.
„Skipjack"-type zijn, een vorig jaar
te water gelaten onderzeeër, die spe
ciaal voor aanvallen is geconstru
eerd.
Volgens in Jeruzalem ontvangen
berichten zijn er woensdag in de ha
ven van Akaba 21 Britse schepen ge
zien, waaronder enkele tankers en
een fregat.
Akaba is door de Britten gebruikt
om voorraden aan te voeren voor de
troepen, die verleden maand op ver
zoek van koning Hoessein naar Jor
danië werden gezonden.
OOST-ROZEBEKE,
Nee, 't zal nie gaan over d'n
Expo. Die begint al 'n bietje te
embêtteren, te vervelen, as ge
da beter verstaat, 't Gaat over
'n heel ander technisch wonder.
Als ge de „Blauwe Vogel" leest
van de verfranste Vlaming Mau-
rits Materlinck, dan zult ge, in
't eerste tafereel van da toneel
stuk, de klok, 't servies en de
meubels van 't decor horen spre
ken. Awel: in Amerika hebben
ze 't wonder van de sprekende
meubels uitgevonden.
De eerste sprekende stoelen zijn
daar speciaal ontworpen voor waren
huizen. Nu, ja, zult ge zeggen, dat
laat me koud, da ken ik al lank. Ik
eb thuis 'nne réveil", die me s'mor-
gens wakker roept, en as ik er nie
rap uit ben, hoor ik 'm vloeken: „Zult
ge d'r uit komen, slampamper! Motte
weer boete gaan krijgen?" Zodus,
allemaal al ouwe koek. Maar, in de
Amerikaanse warenhuizen ligt die
zaak iets anders. Ge zijt uitgeput
door 't zoeken naar de afdelingen,
die gedurig van plaats veranderen,
ge zijt „melig" door 't gewriemel van
al de mensen rond u en ge laat u in
'n stoel vallen die z'n armen uitnodi
gend naar u uitstrekt, lijk 'nnen
amoureux dat doet naar z'n krotteke.
Seffes begint dieje stoel te praten. Ge
hoort: U moet wel honger en dorst
hebben. Hebt u onze tea-room op de
tweede étage al bezocht? Hebt ge
daar dat heerlijk kreem-ijs al ge
proefd? Het maakt u 'n fris en uit
gerust mens. De lift bevindt zich aan
uw rechterhand".
Nu moet ge wel 'n Karthuizer of 'n
Gelukkig loopt de tijd ten einde
waarm men dacht dat kerkboeken
voor kinderen vooral veel lieve
woordjes moesten bevatten. Frater M
Bellarmmus Mol, op het terrein der
godsdienstige opvoeding een welbe
kende, heeft in dit kerkboekje een
grote stap gewaagd. Hij heeft name-
k eenentwintig psalmen uit de bij
bel m vereenvoudigde lezing voor
kinderen gereed gemaakt. Daaraan
ijn nog misgebeden en een morgen-
en avondgebed toegevoegd. Het bij
zondere van deze uitgave ligt echter
m de psalmen. Wij achten het stre-
en van de auteur loffelijk: waarom
immers zovele gebedjes verzonnen,
terwijl de bijbelse liturgie nog zoveel
schoons biedt.
Een vraag is het nog of kinderen
de inhoud van deze psalmen naar
waarde kunnen schatten. Tenslotte
ontsproten deze teksten uit een denk
wereld en een leefwijze, die ons heden
ten dage vervreemd is. Is bijvoor
beeld deze uitdrukkingswijze voor een
kind toegankelijk: „Een ding heb ik
aan God gevraagd: dat ik mag wonen
m zijn huis" Het lijkt ons dat het
kind (op school) bekend zal moeten
worden gemaakt met een oudtesta
mentische gedachtenwereld, wil het
dit boekje kunnen waarderen. Geluk
kig daarom, dat ook een schooluit
gave wordt uitgebracht. Langs deze
weg achten wij een toenemend ge
bruik van deze teksten mogelijk en
hoogst wenselijk. De uitgave zij alle
succes toegewenst.
(Uitg. wed. J.R. van Rossum
Utrecht).
Bzd.
Op vier november a.s. worden in
Amerika verkiezingen gehouden voor
het Congres, en de republikeinse par
tij bereidt zich voor op een gevoelige
nederlaag. Op het ogenblik ziet het
er zelfs naar uit dat de republikeinen
zowel in de senaat als in het huis van
afgevaardigden zoveel zetels zullen
verliezen, dat de bijzonder zware ne
derlaag van 1954 herhaald zal wor
den.
Er moeten 33 nieuwe senatoren ge
kozen worden in november. Van die
33 zetels worden er op het ogenblik
12 door democraten bezet, 21 door
rèpublikeinen. Maar de twaalf demo
cratische zetels zijn „veilig", die van
de republikleinen zijn nergens geheel
zeker. In de oude senaat zitten in to
taal 49 democraten en 47 republikei
nen.
Alle 435 leden van het huis van af
gevaardigden moeten opnieuw geko
zen worden. De oude verdeling is:
233 democraten tegen 198 republikei
nen (er zijn vier vacatures). Ten
aanzien van het Huis is de republi
keinse partij iets minder pessimis
tisch gestemd dan wat de senaat be
treft.
Sinds 1952 hebben de republikeinen
geen enkele congresverkiezing meer
gewonnen. In dat jaar echter kwam
zij met de eerste presidentschaps
kandidatuur van Eisenhower toen
nog een zeer populaire generaal, zon
der politiek „verleden."
Thans staan de republikeinen voor
punten verdwenen zijn. Hun grote
programmapunten waren destijds:
vrede, welvaart en opruiming van
„die knoeiboel-in-Washington".
Vrede. Er is geen oorlog, maar de
elkaar opvolgende crises in de wereld
en de enorme uitgaven voor de de
fensie, doen allerminst aan vrede
denken.
Welvaart. Nu de werkloosheid zo
sterk gestegen is. kunnen de republi
keinen dit propagandapaardje beter
op stal laten. Hun tegenstanders zul
len trouwens luid genoeg op de trom
mels van recessie en depressie slaan.
Zij zullen de republikeinse regering
ervan beschuldigen deze situatie niet
in de hand te hebben.
Ook de beschuldiging aan het adres
van de democraten dat onder hun
bewind geknoeid werd in overheids-
instanties, is onbruikbaar geworden
De beroering immers over de betrek
kingen tussen de textielmagnaat Ber.
nard Goidfine en president Eisenho
wers voornaamste adjudant Sher
man Adams, is nog allerminst ge
luwd.
Over bezuiniging op overheidsuitga
ven kunnen de republikeinen evenmin
spreken, de regering moet geld le
nen om haar kosten te kunnen bestrij
den. Zij wil de vaste staatsschuld met
tien miljoen dollar verhogen.
Een mogelijkheid voor de republi
keinen zou misschien gelegen zijn in
de arbeidspolitiek, die voorgestaan
wordt door b.v. senator William
Knowland en senator Barry Goldwa-
ter. Deze willen opheffing van het
„closed shop"-system: het verplichte
lidmaatschap van vakverenigingen.
Uitgangspunt voor een propagandisti
sche campagne zou gelegen zijn in de
onderwereld-invloeden in sommige
vakbonden.
Maar de meeste republikeinse kan
didaten durven het voorbeeld van
Knowland en Goldwater niet te vol
gen. Reeds nu staan tal van republi
keinse, en slechts heel weinig demo
cratische politici, op de „zwarte lijst"
van de vakorganisaties. De stemver
houdingen aan de stembus zouden
sterk door de houding der vakbonden
beïnvloed kunnen worden, althans in
vele districten.
Het enige goede geluid voor de re
publikeinen komt van de boeren. Het
inkomen der Amerikaanse boeren
heeft dit jaar een recordhoogte be
reikt De republikeinse minister van
Landbouw Ezra T. Benson, eens door
de boeren gehaat, Is thans veelal hun
idool.
wers, vonden wel, dat-ie erg veel
haast had om beneden te komen,
maar hij planeerde fraai en re
soluut aan. Toen zakte hij vrij
plotseling iets door, raakte met
Als wjj de insiders mogen geloven, is vliegen eigenlijk helemaal de staart nog een stuk van de
niet moeilijk. Maar de kunst is om over het beginstadium heen tii^an^wefstfen^ef^ro^g
te komen. Hier ligt inderdaad een zekere analogie met het auto- iets van de kist af. Later bleek
rijden. Voor de beginnende chauffeur bestaat een auto uit twee dat eea sluitdekseltje te zijn. De
miljoen negenhonderdduizend vierhonderd zevenenvijftig ver- a'a n°de \n uppef getrokken, Swant
schillende dingen, waaronder debrayage-pedaal, stuur, gaspedaal, de kist sprong weer richting
choke, rem, achteruitkijkspiegel, de verkeerswetgeving, het ver- ffa^^toaai^hetTraf te^
keer op de weg, de passagier-die-mee-rijdt-en-alles-eerder-ziet- hopte nog drie keer van de grond
en-beter-weet, 't rijbewijs en 't Nederlandse landschap. Heeft men en stond toen plaats rust.
eenmaal rijroutine, dan wordt de auto een onderdeel van 's mensen vouldig beroliwvo/tat! L^ter™ on
eigen persoon n soort gewillig instrument, dat het menselijk den wij hem, eenzelvig aan de
lichaam aanvult op bepaalde punten, waar dit tekortschiet. va? een startbaa"' ^ij had
oC j bittere tranen geweend, hoewel
Chauffeur en auto worden als het ware een geheel.
Zoeits moest er ook gebeuren
tussen aankomende piloot en
kist. Op 't moment dat hij denkt:
ik wil links dan gaat de kist al
links, en zo wijders, enzovoorts.
Wij verkeren in het stadium,
dat wij de kist die alleen maar
goed wil, omdat er aj zoveel er
varener lieden in gezwalkt heb
ben nog tegenwerken. Binnen
bepaalde grenzen zijn we te
zachtaardig, binnen andere gren
zen te ruw voor haar. Wij moeten
elkaar nog leren begrijpen en aan
voelen. Met haar nukken wil zij
ons de juiste weg wijzen en als
we ons kalm gedragen, beloont
zij ons met een vluchtje dat aan
de instructeur een goedkeurend
gesis ontwringt.
De landing is op zichezelf een
evenement van klasse. Eén ding
weet men hartstochtelijk zeker:
er is maar één landing. Indien
met een motorkist een landing
niet helemaal volgens de alge
meen aanvaarde leer verloopt,
wordt de leerling uitgenodigd gas
te geven ven resoluut weer om
hoog te zwieren om het nog eens
te proberen. Maar met 'n zweef-
kist is dat anders. Eenmaal aan
vliegend voor de landing, wordt
er geland, hoe dan ook. Correct
zoals het wordt verwacht of tus
sen de schapebouten, de hooimij
ten, de knolrapen of wat er maar
toevallig ronddoolt in de buurt
van het aanrakingspunt. Als de
hoogtemeter op 200 staat, wordt
de landing ingezet met een soort
ererondje om het vliegveld in de
richting van de startplaats, die
ook de landingsplaats is. Er dient
voor te worden gezorgd, dat rich
ting en hoogte goed blijven, want
de laatste linkerbocht brengt ons
recht ir de aanvliegrichting. Die
bocht wordt met behoorlijke snel
heid en dus hoogteverlies gevlo
gen en het laatste rechte stuk
gaat eveneens met een snelheid,
zo rond de honderd kilometer. Dan
zakken we wat naar beneden, de
remklappen gaan uit en de kist
wordt voorzichtig afgevangen en
aan de grond gevlogen. Dood-
simpel, als er eerst maar emmers
vol zweetdruppels aan zijn geïn
vesteerd. We hobbelen nog wat
door, de staartslede remt mee af
en als alles goed gaat, staan we
juist op de plek, waarvandaan
nummero volgend weer gaat ver
trekken. Gaat niet alles goed.
dan kan er van alles zijn: vanaf
het onschuldige terugsjouwen van
'n kist die veel te ver de prairl in
is geland tot en met een verzoek
om met stoffer en blik de bende
te komen opruimen.
Het is opvallend te zien, hoe
theoretisch duizend dingen fout
kunnen gaan en er praktisch zel
den iets is, wat de gemoederen
in mineur stemt. Dit alles hoe
wel de landing maar één keer
kan worden gedaan per vlucht.
Laatst kwam er een solo-ist op
een Grunau Baby het zwerk uit
stuiven. Wij, argeloze toeschou-
de kist eigenlijk geen schade van
enige betekenis had.
Misschien is bij die tranen een
beetje na-schrik geweest. Maar
bovenal la n wij er de bezorgd
heid in van de schipper voor zijn
schip. Daarom hadden wij geen
cent medelijden met deze piloot,
maar waren wij, eerlijk gezegd,
een beetje trots op hem, omdat
hij tegen wil en dank zelfs
getoond had, hart te hebben voor
de hem toevertrouwde kist en de
club.
Dat is namelijk een van de heel
mooie kanten van de zweverij:
het is team-work (lierman, in
structeur, starter, tiploper, leider,
vluchtenadministratrice en wie
al meer) dat van de jongste tot
de oudste samenwerkende precisie
en accuraatheid eist. Want alle
maal samen houden we bij een
start de knoken van een clublid
in onze handen. En als men er
gens zuinig omspringt met kno
ken. dan is het op een vliegveld.
Zit een knaap eenmaal ergens
in het zwerk, dan moet hij het
zelf doen.
Maar beneden staan ze naar
hem te kijken en tegen de tijd
dat hij begint binnen te komen,
is de landingsplaats vrijgemaakt
en zien we allemaal toe hoe hij
het er van af brengt Want daar
aan de landingsplaats is minstens
evenveel te leren als boven,
waar de mussen mussen jagen.
kluizenaar zijn wilt ge al dat tea
room lekkers kunnen versmaden,
maar de meeste Amerikanen zijn
geen Karthuizer en zeker geen klui
zenaar. Ge zit dus achter uwen filter
met 'n groot stuk toert met crème
en het tafeltje fluistert u vertrouwe
lijk toe: „Dit tafelkleedje kunt u
kopen aan onze witgoedafdeling, waar
u van dit lekker gebak nog 'n ruime
keuze kunt mee naar huis nemen.
Die afdeling bevindt zich op het der
de. Daar bevindt zich ook onze voe-
dings-afdeling. Verzuim vooral niet
deze te bezoeken. Zij maakt u het
dagelijks leven veel goedkoper cn
daarom aangenamer. Ten slotte raden
wij u aan het gebouw niet te ver
laten, zonder eerst een kijkje te heb
ben genomen in onze moderne ^keu-
kens, verkrijgbaar op afbetaling".
Als ge goed attense doet, zult ge
bemerken, dat overal de stoelen hun
armen naar u uitgestrekt houden. Niet
alleen om u te embrasseren, maar
speciaal om u vriendelijke raad te
geven. Zij brengen u in 'n stemming
waarin alles eenvoudig is en gezellig
envanzelfsprekend. En, waar
om eigenlijk niet? Als 'n klok mag
spreken, waarom zou 'n stoel dat dan
niet mogen? Alles wat de meubels
zeggen is voor uw bestwilmits
ge maar over genoeg dollars beschikt.
Als nu dat technische wonder geheel
en al geperfectionneerd is, kunt ge u
aan alles verwachten. Ge kunt er ze
ker van zijn dat het onze interieurs
volledig zal revolutionneren. Stomme
stoelen en tafels zullen nergens meer
geduld worden, dat zou te ouderwets
zijn. Ouderwets is immers funest! En
ge wordt er nog mee uitgelachen op
de koop toe. Met sprekende meubelen
kunnen we visites en conferenties in
onze salons houden, zonder dat we
zelf 'n mond open doen. Feitelijk zal
heel 't huiselijk leven dan één sprook
je worden. We zullen onze ouderwet
se commodes, onze medaillon-cana
pé's en onze rondborstige tafels uren
lang kunnen doen spreken over hun
oude, goeie tijd, toen we zo dom wa
ren te veronderstellen, dat er in tim
merhout geen ziel kon huizen.
Wat 'n verwaandheid van die
ouwerwetse mensheid, 't Zal er nu
maar op aan gaan komen, wat ze
eigenlijk gaan zeggen, 't Zou kun
nen gebeuren dat 'n amoureuse jon
geling op zo'n ouwerwetse medail
lon-canapé z'n liefde verklaart,
bezwerend dat zij z'n allereerste
liefde is, en dat-ie dan te horen
krijgt: „Zit nou niet zo smakelijk
te liegen, ze is je zesde al!"
En, als houten meubels gaan spre
ken, waarom zouden ijzeren dat dan
ook niet doen bijvoorbeeld de ijzeren
brandkast. Aj zou dat alleen maar
geschieden uit 'n oogpunt van zelf
verdediging. 't Zou dan kunnen ge
beuren, dat 'n paar filous bezig zijn
'n gat naast 't sleutelgat van die
arme kast te boren en dat er opeens
geschreeuwd wordt: „Hou je pinken
van me af! De politie is gewaar
schuwd!" Je moet dan wel heel koel
bloedig zijn om zo'n kast 't zwïj gen
op te leggen met 'n brutaal „Hou je
bek!" Och, per saldo is door de mo
derne wondertechniek alles mogelijk
geworden. Waarom zou bij voorbeeld
'n smyrnatapijt ook niet es 'n woord
je mee gaan praten? Zo'n meubelstuk
heeft ook heel wat te dragen. En 't
zou wel eens kunnen voorvallen, dat
het je de goede raad gaf: „Jij mag
je schoenen wel eens laten halve-
zolen! XJ kunt daar voor terecht bij
het Huis Willems op de hoek van de
Diestse Straat". En, wie bij z'n bin
nentreden z'n voeten niet fatsoenlijk
heeft geveegd zou wel eens de raad
kunnen krijgen: „Je hebt vandaag je
schoenen niet gepoetst. Ca ne va pas
seul, je moet er 'n borstel voor kopen
bij Piet van Uffelen in 't Rozemarijn
straatje". En, als de z.g. dooie meu
bels gaan klappen, waarom de bomen
en de lantaarnpalen ook niet? Als de
laatste hun mond open doen, zou de
hele stad versteend staan. Wat zegt
ge? Nee, natuurlijk niet overdag
's nachts, als ze „uit" zijn. En de
bomen danin uw schone Mast
bos! We avancereh wel maar 't wordt
er nie veiliger op.
SUSKE VAN TESTELT
De Italiaanse politie heeft bij toe
val beslag gelegd op het .prototype
van een kanon met 61 lopen, bedoeld
voor luchtafweer. De 61 granaten, die
tegelijk afgevuurd kunnen worden,
hebben een reikwijdte van vier kilo
meter Het prototype is voor de oor
log ontworpen door een rijke Italiaan
se boer, die belangstelling had voor
^ne??anica. Gino Barioni, overleden
in 1956. Volgens zijn vrouw heeft hij
nog onderhandelingen gevoerd om het
geschut te verkopen aan de Britse
regering. Het ontwerp is nooit gepa
tenteerd geworden.
De politie vond het prototype, toen
zij tengevolge van een twist tussen
mevrouw Barioni en een zeeman, in
het huis van de overledene kwam.
Het zal nu door experts worden on
derzocht.