Luxemburg dorado voor Nederlandse agrariërs KANAALTUNNEL WEER ACTUEEL REPUBLIKEINEN VREZEN DE SLAG De meubels spreken Er is maar één landing A. Leijten Etten-Leur: Lage belastingfaciliteiten Kanon gevonden met 61 lopen DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 22 AUGUSTUS 1958 Wat een ruimte in zo'n Qauknecht koelkast ^gauknecht Ambassadeur V.A.R. bij von Bretano Russische duikboten in het kanaal Kniebroek en hemd met korte mouwen Aantal arrestanten vrijgelaten Biertapwedstrijd in Maastricht P. v. d. A. weer in Alkmaarse b. en w. Weer atoomduikboot in aanbouw Britse schepen in haven van Akaba Congresverkiezingen in V.S. BOEKENPLANK Klein Psalter Landing Kapitein en schip (Advei lentie „We waren het eerst helemaal niet van zins maar toen het plan Nooroostpolder afsprong is het Luxemburg geworden. En we hebben er geen ogenblik spijt van, ik zou niet meer naar Brabant terug willen". Dat zegt, terwijl hij de reuzenbijl, waar mee hij houtblokken voor de wintervoorraad klieft, even laat rusten, landbouwer Arie Leijten, vroeger pachtboer in Etten- Leur, nu bezitter van 38 hectare vruchtbare Luxemburgse grond. In '53 zijn ze vertrokken, A. Leijten (57) zijn vier zoons en een dochter. Voordien bewoonden ze een hofstee op 12 hectare Brabantse klei. De zoon van de eigenaar betrok toen de boer derij en pogingen om in de Noord oostpolder een nieuw bedrijf te stich ten mislukten. Geen wonder dat het Brabantse boerengezin de kans om in Luxem burg een nieuw leven te beginnen met beide handen aangreep. Drie maal zoveel hectaren wachtten hier op een deskundige bewerking en met zoveel andere Nederlandse landbou wers begon de familie Leijten op nieuw Luxemburg ziet ze graag komen, de Nederlandse boeren. Vooral Bra banders en Limburgers zijn er gezien, hun vakmanschap wordt hoog aange slagen en zuiderlingen blijken zicli makkelijk aan de vriendelijke en gastvrüe mentaliteit van de bewo ners van het Groothertogdom te kun nen aanpassen. Ook de taal levert weinig moeilijkheden op. Sinds de oorlog, maar vooral na 1952 is de trek van Nederlandse boeren naar Luxemburg begonnen. Thans zijn er ruim honderd boeren- en tuindersgezinnen, die binnen de grenzen van de kleinste Benelux- partner een goede boterham ver dienen. „Een boterham met wat er op", meent boer Leijten en zijn zoons vallen hem hierin bij. De belasting is laag en voor landbouwers zijn er allerlei faciliteiten. Bovendien draagt een „emigratie" naar Luxemburg niet het onherroe pelijke karakter van een landverhui zing naar Canada of Australië. Een overtocht naar het Brabantse land, waar familie en bekenden wo nen is altijd mogelijk. Toch trekt Ne derland niet erg meer, daarvoor is Luxemburg teveel een paradijsje voor Nederlandse boeren. Het land tobt met een enorm tekort aan boe ren en landarbeiders. De Luxembur gers zelf voelen niet veel voor het boerenbedrijf, zij zoeken het meer in de industrie en vooral in de hoog ovens van Esch sür Alzette. De be volkingstoename door geboorte is ge ring, de gezinnen zijn klein en het harde boerenleven trekt maar weini gen aan. Toen deed Luxemburg een beroep op Nederland en bij tientallen zijn ze gekomen, de Nederlandse boeren- zoons, die thuis nooit een hoeve zou den kunnen bemachtigen en de klei ne pachters, die zich in ons land met enkele hectaren tevreden moes ten stellen. Luxemburg biedt expansiemoge lijkheden. Daar drukt niet het onder houd van een omvangrijk leger op de miljoenennota, er ziin maar 12000 soldaten en twee vliegtuigen. Van daar dat slechts een gering deel van de opbrengst van het land als om zetbelasting in de staatskas vloeit. Het welvaartspeil ligt hoog, aan zienlijk hoger dan in Nederland. En de produkten van de Nederlands- Luxemburgse bedrijven maken goede prijzen op de markt. Nog steeds ves tigen zich buitenlanders in het Groot hertogdom, al neemt het aantal de laatste tijd af. De vraag naar vak kundige agrariërs is echter niet min der geworden, integendeel. Het tekort aan boeren wordt steeds groter en nog steeds zijn er mogelijk heden voor Nederlandse boeren. Eigen aard Landbouwer Leijten verheelt niet, dat het boerenwerk in zijn nieuwe vaderland geen enkele schaduwzijde heeft. Het land is verdeeld in twee grondsoorten, de goede grond en de zogenaamd Oesiing of mindere grond. Vooral hierop is het hard ploeteren. Voor beide grondsoorten zijn aparte regelingen getroffen. Op de Oesling mag bijvoorbeeld uitsluitend rood bont vee gehouden worden, op de goede grond alleen maar zwart bont. Dat betekent voor boeren, die het „verkeerde" vee meebrengen uit Hol. land, dat ze hun dieren moeten ver- Heel de familie Leijten wil poseren voor de fotograaf, als de zoon des huizes even rust van zijn arbeid op het erf van de Hollands- Luxemburgse boerderij kopen en een bij de grond passende kleur beesten moeten aanschaffen. Een ander nadeel is dat de grond dikwijls ver van de hoeve ligt. Soms is deze verdeeld over zes of meer landerijen, die in een wijde ring om het dorp liggen. De Lu xemburgse regering heeft al eens plannen gemaakt tot herverkave ling, maar men wil daar nog niet erg aan en tot nu toe is er weinig van gekomen. De grond is doorgaans het eigen dom van grootgrondbezitters, die hun landerijen verpachten. De meeste Ne derlandse boeren hebben een ge mengd bdrijf, dat hun volledige vak manschap eist. Het boerenbedrijf heeft hier een heel eigen aard, vindt Arie Leyten, die in de paar jaar dat hij in het bergachtige Groothertogdom werkt, volkomen is ingeburgerd. De Luxem burgers zijn een gemoedelijk volkje, dat even graag carnaval viert als de zuid-Nederlanders. Hun melodieuze taal klinkt even zoet als het sappige Brabants van boer Leijten, wiens ge zin even vlot „Letzenburgisch" spreekt als thuis het eigen dialect. Enthousiast Nadrukkelijk verzekert de familie Leijten dat zij en andere Brabantse plattelandsgezinnen het uitstekend maken in hun nieuwe vaderland. Er is in Luxemburg een vereniging van Nederlanders, die vooral in de win termaanden regelmatig contact heb ben. Voor de boeren worden voor- lichtings. en contactbijeenkomsten gehouden en de banden met het va derland worden steeds opnieuw weer aangehaald. Bij veel Nederlanders is er eerst een aarzeling om zich in het kleine land tassen Frankrijk en Duitsland te vestigen. Velen willen eerst liever de kat uit de boom kij ken. Maar een kort verblijf in het Groothertogdom maakt hen spoedig even enthousiast als de familie Leij ten, die in Rambrouck Luxemburg de plaats van hun leven vonden. Icöere vierkante centi meter is produktieve bergruimte Importeur: N.V. MENTOR te Apeldoorn^ Kwestie-Eisele De Westduitse minister van bui tenlandse zaken, Heinrich von Bren- tano, heeft de ambassadeur van de Ver. Arabische Republiek bij zich ontboden voor een onderhoud over de kwestie Eisele, aldus is officieel in Bonn medegedeeld. Eisele, die als kamp-arts in Bu- chenwald wreedheden zou hebben be dreven, week uit naar Cario toen zijn rol gedurende het proces-Sommer werd belicht. West-Duitsland ver zocht zijn inhechtenisneming en uit levering, doch de autoriteiten in Cai ro verklaarden niet op de hoogte te zijn met zijn verblijfplaats. Aanvan kelijk werd echter bericht dat Eisele in hechtenis was genomen, in af wachting van de bestudering van het verzoek om uitlevering. Woensdag zijn vijf Russische duik boten Het Kanaal gepasseerd, zo heeft de Britse admiraliteit bekend gemaakt. Men gelooft dat vier van deze schepen tot de nieuwste aan winsten van de Russische vloot beho ren. Zij werden begeleid door een grotere ,,moeder"-duikboot. De Russische duikboten zijn door koopvaardijschepen waargenomen toen zij boven water in westelijke richting voeren. Indonesië bezuinigt Op de gehele Indonesische manne- Kikvorsmannen, duikers en S nrTlechfs iSknTbroerk°enP 'en ingenieurs hebben dezer dagen Van de Griekse Cyprioten die op 22 en 23 juli tijdens een razzia wer den gearresteerd, worden er nog 1142 vastgehouden. Ongeveer 550 ar restanten zijn sindsdien vrijgelaten. Tijdens de razzia's werden 58 Turk se Cyprioten in bewaring gesteld en overgebracht naar hiervoor ingestel de kampen. 52 Cyprioten worden thans nog gevangen gehouden. Dit is meegedeeld door de Britse veiligheidsdienst op het eiland. De landelijke biertapwedstrijden worden dit jaar gehouden op 2 ok tober a.s. in het Staargebouw te Maastricht. Dit is voor de eerste maal sedert tier. jaar. Dit festijn wordt georganiseerd door het centraal brouwerijkantoor te Amsterdam. Een kleine honderd biertappers en -serveerders zullen er aan deelnemen. Dit zijn alleen de eerste prijswinnaars van de verschil lende districten in ons land. overhemden met korte mouwen te dragen. Deze aansporing om op het gebruik van textiel te bezuinigen is uitgegaan van een jeugdorganisatie, „Simpat Sembilan" geheten, die daartoe werd geïnspireerd door de redevoering ■n president Soekarno op de onaf- nnkelijkheidsdag, waarin hij zeide, it de jonge Indonesische republiek .hans de fase van de „sociaal-eco nomische revolutie" is binnengetre den. Simpat Sembilan" drong er bij de regering op aan om de invoer van eerste klas textiel te staken, terwijl de strijdkrachten en de rege ringsambtenaren werden uitgenodigd het voorbeeld te geven door het dra gen van kortere broeken en kortere mouwen. De Partij van de Arbeid te Alk maar die sinds 1953 niet was ver tegenwoordigd in het college van b. en w. te Alkmaar zal op 2 septem ber daarin terugkeren. Alle fracties, uitgezonderd de eenmans-fractie van de C.P.N., zijn nl. overeengekomen, dat het college zal worden gevormd door 2 vertegenwoordigers van de K.V.P. (die 10 zetels telt) en 1 ver tegenwoordiger van de P.v.d.A. (die 9 zetels in de raad bezet). Dat de P.v.d.A. niet ook 2 wethou ders krijgt vloeit voort uit het lid maatschap dier partij van burge meester H. J. Witema. Over de be zetting van de vierde zetel staat nog niets vast. Overeenstemming kon niet worden bereikt. De K.V.P. en de protestants christelijke fractie, sa men 16 zetels, geven de voorkeur aan een vertegenwoordiger van laatstgenoemde fractie. De V.V.D. zal haar eigen kandidaat stellen. De voorkeur van de P.v.d.A. gaat uit naar deze kandidaat, van de grootste der beide 2 kleine fracties. De WD en de P.v.d.A. tellen samen ook 16 zetels. de mogelijkheden onderzocht van het graven van een tunnel onder het Kanaal door, waar mee Frankrijk en Engeland ver bonden kunnen worden. De onderzoekingen zijn verricht ten behoeve van de „International Chan nel Study Group", die hoopt de oude droom van Napoleon Bonaparte tot werkelijkheid te brengen. Napoleon koesterde in zijn tijd het plan om via een tunnel onderzee een militaire in vasie in Engeland te plegen. De stu die-commissie heeft in gedachten een spoor- en verkeerstunnel, waardoor een invasie van toeristen en zaken lieden vice-versa kan worden bevor derd. De eerste stap was een volledig en diepgaand onderzoek naar de techni sche mogelijkheden en een econo misch onderzoek naar de rentabiliteit van een dergelijke tunnel. Daarvoor had men de kikvorsmannen, duikers en ingenieurs nodig. Dagenlang ver richtten zij onderzoekingen bij de plaats waar rond de eeuwwisseling de fundamenten werden gelegd voor een tunnel onder het kanaal. De plaats is nabij Sangatte, dicht bij Calais, waar een meer dan 75 meter diepe schacht werd gegraven, vanwaar een tunnel van naar schat ting anderhalve kilometer onderzee leidt. Deze schacht werd door de in genieurs en technici, gekleed in spe ciale pakken, die hen tegen de koude diep onder de grond moesten be schermen, verkend. Intussen werd de zeebodem in de omgeving onderzocht door drie kik- vorsmannen die eveneens gekleed wa ren in anti-koude pakken. Zij ontdek ten dat bij de Kanaalbodem sterke stromingen aanwezig zijn. Over ongeveer twee weken zullen zij hun onderzoekingen voortzetten bij de Engelse kust. Napoleons oude droom werd weer tot leven gebracht door een groep Britse en Franse zakenlieden, die ho pen in 1970 een tunnel in exploitatie te hebben. Er is sprake dat de oude Suezkanaalmaatschappij eveneens fi nancieel geïnteresseerd is in het pro ject, evenals Amerikaanse zaken- belangen. Vroegere plannen moesten worden opgegeven wegens bezwaren van En gelse zijde, voornamelijk van het le ger. De Engelse militaire leiders vreesden dat vele strategische voor delen, die Engeland als eiland bezit verloren zouden gaan. Een dergelijk standpunt is thans niet langer houd baar, gezien de wapens die de laat ste jaren zijn uitgevonden. Op de werf van „General Dyna mics Corp." te Groton, in de Ameri kaanse staat Connecticut, is woens dag de kiel gelegd voor een nieuwe atoomduikboot, die de „Scorpion" zal worden gedoopt. Op dezelfde werf werd de onder zeeër „Triton" te water gelaten. De „Scorpion" zal van het zgn. „Skipjack"-type zijn, een vorig jaar te water gelaten onderzeeër, die spe ciaal voor aanvallen is geconstru eerd. Volgens in Jeruzalem ontvangen berichten zijn er woensdag in de ha ven van Akaba 21 Britse schepen ge zien, waaronder enkele tankers en een fregat. Akaba is door de Britten gebruikt om voorraden aan te voeren voor de troepen, die verleden maand op ver zoek van koning Hoessein naar Jor danië werden gezonden. OOST-ROZEBEKE, Nee, 't zal nie gaan over d'n Expo. Die begint al 'n bietje te embêtteren, te vervelen, as ge da beter verstaat, 't Gaat over 'n heel ander technisch wonder. Als ge de „Blauwe Vogel" leest van de verfranste Vlaming Mau- rits Materlinck, dan zult ge, in 't eerste tafereel van da toneel stuk, de klok, 't servies en de meubels van 't decor horen spre ken. Awel: in Amerika hebben ze 't wonder van de sprekende meubels uitgevonden. De eerste sprekende stoelen zijn daar speciaal ontworpen voor waren huizen. Nu, ja, zult ge zeggen, dat laat me koud, da ken ik al lank. Ik eb thuis 'nne réveil", die me s'mor- gens wakker roept, en as ik er nie rap uit ben, hoor ik 'm vloeken: „Zult ge d'r uit komen, slampamper! Motte weer boete gaan krijgen?" Zodus, allemaal al ouwe koek. Maar, in de Amerikaanse warenhuizen ligt die zaak iets anders. Ge zijt uitgeput door 't zoeken naar de afdelingen, die gedurig van plaats veranderen, ge zijt „melig" door 't gewriemel van al de mensen rond u en ge laat u in 'n stoel vallen die z'n armen uitnodi gend naar u uitstrekt, lijk 'nnen amoureux dat doet naar z'n krotteke. Seffes begint dieje stoel te praten. Ge hoort: U moet wel honger en dorst hebben. Hebt u onze tea-room op de tweede étage al bezocht? Hebt ge daar dat heerlijk kreem-ijs al ge proefd? Het maakt u 'n fris en uit gerust mens. De lift bevindt zich aan uw rechterhand". Nu moet ge wel 'n Karthuizer of 'n Gelukkig loopt de tijd ten einde waarm men dacht dat kerkboeken voor kinderen vooral veel lieve woordjes moesten bevatten. Frater M Bellarmmus Mol, op het terrein der godsdienstige opvoeding een welbe kende, heeft in dit kerkboekje een grote stap gewaagd. Hij heeft name- k eenentwintig psalmen uit de bij bel m vereenvoudigde lezing voor kinderen gereed gemaakt. Daaraan ijn nog misgebeden en een morgen- en avondgebed toegevoegd. Het bij zondere van deze uitgave ligt echter m de psalmen. Wij achten het stre- en van de auteur loffelijk: waarom immers zovele gebedjes verzonnen, terwijl de bijbelse liturgie nog zoveel schoons biedt. Een vraag is het nog of kinderen de inhoud van deze psalmen naar waarde kunnen schatten. Tenslotte ontsproten deze teksten uit een denk wereld en een leefwijze, die ons heden ten dage vervreemd is. Is bijvoor beeld deze uitdrukkingswijze voor een kind toegankelijk: „Een ding heb ik aan God gevraagd: dat ik mag wonen m zijn huis" Het lijkt ons dat het kind (op school) bekend zal moeten worden gemaakt met een oudtesta mentische gedachtenwereld, wil het dit boekje kunnen waarderen. Geluk kig daarom, dat ook een schooluit gave wordt uitgebracht. Langs deze weg achten wij een toenemend ge bruik van deze teksten mogelijk en hoogst wenselijk. De uitgave zij alle succes toegewenst. (Uitg. wed. J.R. van Rossum Utrecht). Bzd. Op vier november a.s. worden in Amerika verkiezingen gehouden voor het Congres, en de republikeinse par tij bereidt zich voor op een gevoelige nederlaag. Op het ogenblik ziet het er zelfs naar uit dat de republikeinen zowel in de senaat als in het huis van afgevaardigden zoveel zetels zullen verliezen, dat de bijzonder zware ne derlaag van 1954 herhaald zal wor den. Er moeten 33 nieuwe senatoren ge kozen worden in november. Van die 33 zetels worden er op het ogenblik 12 door democraten bezet, 21 door rèpublikeinen. Maar de twaalf demo cratische zetels zijn „veilig", die van de republikleinen zijn nergens geheel zeker. In de oude senaat zitten in to taal 49 democraten en 47 republikei nen. Alle 435 leden van het huis van af gevaardigden moeten opnieuw geko zen worden. De oude verdeling is: 233 democraten tegen 198 republikei nen (er zijn vier vacatures). Ten aanzien van het Huis is de republi keinse partij iets minder pessimis tisch gestemd dan wat de senaat be treft. Sinds 1952 hebben de republikeinen geen enkele congresverkiezing meer gewonnen. In dat jaar echter kwam zij met de eerste presidentschaps kandidatuur van Eisenhower toen nog een zeer populaire generaal, zon der politiek „verleden." Thans staan de republikeinen voor punten verdwenen zijn. Hun grote programmapunten waren destijds: vrede, welvaart en opruiming van „die knoeiboel-in-Washington". Vrede. Er is geen oorlog, maar de elkaar opvolgende crises in de wereld en de enorme uitgaven voor de de fensie, doen allerminst aan vrede denken. Welvaart. Nu de werkloosheid zo sterk gestegen is. kunnen de republi keinen dit propagandapaardje beter op stal laten. Hun tegenstanders zul len trouwens luid genoeg op de trom mels van recessie en depressie slaan. Zij zullen de republikeinse regering ervan beschuldigen deze situatie niet in de hand te hebben. Ook de beschuldiging aan het adres van de democraten dat onder hun bewind geknoeid werd in overheids- instanties, is onbruikbaar geworden De beroering immers over de betrek kingen tussen de textielmagnaat Ber. nard Goidfine en president Eisenho wers voornaamste adjudant Sher man Adams, is nog allerminst ge luwd. Over bezuiniging op overheidsuitga ven kunnen de republikeinen evenmin spreken, de regering moet geld le nen om haar kosten te kunnen bestrij den. Zij wil de vaste staatsschuld met tien miljoen dollar verhogen. Een mogelijkheid voor de republi keinen zou misschien gelegen zijn in de arbeidspolitiek, die voorgestaan wordt door b.v. senator William Knowland en senator Barry Goldwa- ter. Deze willen opheffing van het „closed shop"-system: het verplichte lidmaatschap van vakverenigingen. Uitgangspunt voor een propagandisti sche campagne zou gelegen zijn in de onderwereld-invloeden in sommige vakbonden. Maar de meeste republikeinse kan didaten durven het voorbeeld van Knowland en Goldwater niet te vol gen. Reeds nu staan tal van republi keinse, en slechts heel weinig demo cratische politici, op de „zwarte lijst" van de vakorganisaties. De stemver houdingen aan de stembus zouden sterk door de houding der vakbonden beïnvloed kunnen worden, althans in vele districten. Het enige goede geluid voor de re publikeinen komt van de boeren. Het inkomen der Amerikaanse boeren heeft dit jaar een recordhoogte be reikt De republikeinse minister van Landbouw Ezra T. Benson, eens door de boeren gehaat, Is thans veelal hun idool. wers, vonden wel, dat-ie erg veel haast had om beneden te komen, maar hij planeerde fraai en re soluut aan. Toen zakte hij vrij plotseling iets door, raakte met Als wjj de insiders mogen geloven, is vliegen eigenlijk helemaal de staart nog een stuk van de niet moeilijk. Maar de kunst is om over het beginstadium heen tii^an^wefstfen^ef^ro^g te komen. Hier ligt inderdaad een zekere analogie met het auto- iets van de kist af. Later bleek rijden. Voor de beginnende chauffeur bestaat een auto uit twee dat eea sluitdekseltje te zijn. De miljoen negenhonderdduizend vierhonderd zevenenvijftig ver- a'a n°de \n uppef getrokken, Swant schillende dingen, waaronder debrayage-pedaal, stuur, gaspedaal, de kist sprong weer richting choke, rem, achteruitkijkspiegel, de verkeerswetgeving, het ver- ffa^^toaai^hetTraf te^ keer op de weg, de passagier-die-mee-rijdt-en-alles-eerder-ziet- hopte nog drie keer van de grond en-beter-weet, 't rijbewijs en 't Nederlandse landschap. Heeft men en stond toen plaats rust. eenmaal rijroutine, dan wordt de auto een onderdeel van 's mensen vouldig beroliwvo/tat! L^ter™ on eigen persoon n soort gewillig instrument, dat het menselijk den wij hem, eenzelvig aan de lichaam aanvult op bepaalde punten, waar dit tekortschiet. va? een startbaa"' ^ij had oC j bittere tranen geweend, hoewel Chauffeur en auto worden als het ware een geheel. Zoeits moest er ook gebeuren tussen aankomende piloot en kist. Op 't moment dat hij denkt: ik wil links dan gaat de kist al links, en zo wijders, enzovoorts. Wij verkeren in het stadium, dat wij de kist die alleen maar goed wil, omdat er aj zoveel er varener lieden in gezwalkt heb ben nog tegenwerken. Binnen bepaalde grenzen zijn we te zachtaardig, binnen andere gren zen te ruw voor haar. Wij moeten elkaar nog leren begrijpen en aan voelen. Met haar nukken wil zij ons de juiste weg wijzen en als we ons kalm gedragen, beloont zij ons met een vluchtje dat aan de instructeur een goedkeurend gesis ontwringt. De landing is op zichezelf een evenement van klasse. Eén ding weet men hartstochtelijk zeker: er is maar één landing. Indien met een motorkist een landing niet helemaal volgens de alge meen aanvaarde leer verloopt, wordt de leerling uitgenodigd gas te geven ven resoluut weer om hoog te zwieren om het nog eens te proberen. Maar met 'n zweef- kist is dat anders. Eenmaal aan vliegend voor de landing, wordt er geland, hoe dan ook. Correct zoals het wordt verwacht of tus sen de schapebouten, de hooimij ten, de knolrapen of wat er maar toevallig ronddoolt in de buurt van het aanrakingspunt. Als de hoogtemeter op 200 staat, wordt de landing ingezet met een soort ererondje om het vliegveld in de richting van de startplaats, die ook de landingsplaats is. Er dient voor te worden gezorgd, dat rich ting en hoogte goed blijven, want de laatste linkerbocht brengt ons recht ir de aanvliegrichting. Die bocht wordt met behoorlijke snel heid en dus hoogteverlies gevlo gen en het laatste rechte stuk gaat eveneens met een snelheid, zo rond de honderd kilometer. Dan zakken we wat naar beneden, de remklappen gaan uit en de kist wordt voorzichtig afgevangen en aan de grond gevlogen. Dood- simpel, als er eerst maar emmers vol zweetdruppels aan zijn geïn vesteerd. We hobbelen nog wat door, de staartslede remt mee af en als alles goed gaat, staan we juist op de plek, waarvandaan nummero volgend weer gaat ver trekken. Gaat niet alles goed. dan kan er van alles zijn: vanaf het onschuldige terugsjouwen van 'n kist die veel te ver de prairl in is geland tot en met een verzoek om met stoffer en blik de bende te komen opruimen. Het is opvallend te zien, hoe theoretisch duizend dingen fout kunnen gaan en er praktisch zel den iets is, wat de gemoederen in mineur stemt. Dit alles hoe wel de landing maar één keer kan worden gedaan per vlucht. Laatst kwam er een solo-ist op een Grunau Baby het zwerk uit stuiven. Wij, argeloze toeschou- de kist eigenlijk geen schade van enige betekenis had. Misschien is bij die tranen een beetje na-schrik geweest. Maar bovenal la n wij er de bezorgd heid in van de schipper voor zijn schip. Daarom hadden wij geen cent medelijden met deze piloot, maar waren wij, eerlijk gezegd, een beetje trots op hem, omdat hij tegen wil en dank zelfs getoond had, hart te hebben voor de hem toevertrouwde kist en de club. Dat is namelijk een van de heel mooie kanten van de zweverij: het is team-work (lierman, in structeur, starter, tiploper, leider, vluchtenadministratrice en wie al meer) dat van de jongste tot de oudste samenwerkende precisie en accuraatheid eist. Want alle maal samen houden we bij een start de knoken van een clublid in onze handen. En als men er gens zuinig omspringt met kno ken. dan is het op een vliegveld. Zit een knaap eenmaal ergens in het zwerk, dan moet hij het zelf doen. Maar beneden staan ze naar hem te kijken en tegen de tijd dat hij begint binnen te komen, is de landingsplaats vrijgemaakt en zien we allemaal toe hoe hij het er van af brengt Want daar aan de landingsplaats is minstens evenveel te leren als boven, waar de mussen mussen jagen. kluizenaar zijn wilt ge al dat tea room lekkers kunnen versmaden, maar de meeste Amerikanen zijn geen Karthuizer en zeker geen klui zenaar. Ge zit dus achter uwen filter met 'n groot stuk toert met crème en het tafeltje fluistert u vertrouwe lijk toe: „Dit tafelkleedje kunt u kopen aan onze witgoedafdeling, waar u van dit lekker gebak nog 'n ruime keuze kunt mee naar huis nemen. Die afdeling bevindt zich op het der de. Daar bevindt zich ook onze voe- dings-afdeling. Verzuim vooral niet deze te bezoeken. Zij maakt u het dagelijks leven veel goedkoper cn daarom aangenamer. Ten slotte raden wij u aan het gebouw niet te ver laten, zonder eerst een kijkje te heb ben genomen in onze moderne ^keu- kens, verkrijgbaar op afbetaling". Als ge goed attense doet, zult ge bemerken, dat overal de stoelen hun armen naar u uitgestrekt houden. Niet alleen om u te embrasseren, maar speciaal om u vriendelijke raad te geven. Zij brengen u in 'n stemming waarin alles eenvoudig is en gezellig envanzelfsprekend. En, waar om eigenlijk niet? Als 'n klok mag spreken, waarom zou 'n stoel dat dan niet mogen? Alles wat de meubels zeggen is voor uw bestwilmits ge maar over genoeg dollars beschikt. Als nu dat technische wonder geheel en al geperfectionneerd is, kunt ge u aan alles verwachten. Ge kunt er ze ker van zijn dat het onze interieurs volledig zal revolutionneren. Stomme stoelen en tafels zullen nergens meer geduld worden, dat zou te ouderwets zijn. Ouderwets is immers funest! En ge wordt er nog mee uitgelachen op de koop toe. Met sprekende meubelen kunnen we visites en conferenties in onze salons houden, zonder dat we zelf 'n mond open doen. Feitelijk zal heel 't huiselijk leven dan één sprook je worden. We zullen onze ouderwet se commodes, onze medaillon-cana pé's en onze rondborstige tafels uren lang kunnen doen spreken over hun oude, goeie tijd, toen we zo dom wa ren te veronderstellen, dat er in tim merhout geen ziel kon huizen. Wat 'n verwaandheid van die ouwerwetse mensheid, 't Zal er nu maar op aan gaan komen, wat ze eigenlijk gaan zeggen, 't Zou kun nen gebeuren dat 'n amoureuse jon geling op zo'n ouwerwetse medail lon-canapé z'n liefde verklaart, bezwerend dat zij z'n allereerste liefde is, en dat-ie dan te horen krijgt: „Zit nou niet zo smakelijk te liegen, ze is je zesde al!" En, als houten meubels gaan spre ken, waarom zouden ijzeren dat dan ook niet doen bijvoorbeeld de ijzeren brandkast. Aj zou dat alleen maar geschieden uit 'n oogpunt van zelf verdediging. 't Zou dan kunnen ge beuren, dat 'n paar filous bezig zijn 'n gat naast 't sleutelgat van die arme kast te boren en dat er opeens geschreeuwd wordt: „Hou je pinken van me af! De politie is gewaar schuwd!" Je moet dan wel heel koel bloedig zijn om zo'n kast 't zwïj gen op te leggen met 'n brutaal „Hou je bek!" Och, per saldo is door de mo derne wondertechniek alles mogelijk geworden. Waarom zou bij voorbeeld 'n smyrnatapijt ook niet es 'n woord je mee gaan praten? Zo'n meubelstuk heeft ook heel wat te dragen. En 't zou wel eens kunnen voorvallen, dat het je de goede raad gaf: „Jij mag je schoenen wel eens laten halve- zolen! XJ kunt daar voor terecht bij het Huis Willems op de hoek van de Diestse Straat". En, wie bij z'n bin nentreden z'n voeten niet fatsoenlijk heeft geveegd zou wel eens de raad kunnen krijgen: „Je hebt vandaag je schoenen niet gepoetst. Ca ne va pas seul, je moet er 'n borstel voor kopen bij Piet van Uffelen in 't Rozemarijn straatje". En, als de z.g. dooie meu bels gaan klappen, waarom de bomen en de lantaarnpalen ook niet? Als de laatste hun mond open doen, zou de hele stad versteend staan. Wat zegt ge? Nee, natuurlijk niet overdag 's nachts, als ze „uit" zijn. En de bomen danin uw schone Mast bos! We avancereh wel maar 't wordt er nie veiliger op. SUSKE VAN TESTELT De Italiaanse politie heeft bij toe val beslag gelegd op het .prototype van een kanon met 61 lopen, bedoeld voor luchtafweer. De 61 granaten, die tegelijk afgevuurd kunnen worden, hebben een reikwijdte van vier kilo meter Het prototype is voor de oor log ontworpen door een rijke Italiaan se boer, die belangstelling had voor ^ne??anica. Gino Barioni, overleden in 1956. Volgens zijn vrouw heeft hij nog onderhandelingen gevoerd om het geschut te verkopen aan de Britse regering. Het ontwerp is nooit gepa tenteerd geworden. De politie vond het prototype, toen zij tengevolge van een twist tussen mevrouw Barioni en een zeeman, in het huis van de overledene kwam. Het zal nu door experts worden on derzocht.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1958 | | pagina 7