LIECHTENSTEIN
Europa s kleinste
is een klein paradijs
Stenen
Bijbels
in
Noord-
Ierland
AM
W
Gu<
ZWEtpVU&GE-k
Australische meisjes offerden veel
voor een sportu itzending
Vliegen geen kunst.....?!
POSTZEGELHANDEL VAN
DE VORST FLOREERT
Drie doden
door een oude
vete
De wilde beer
is los
Eén gezin
Allerminst arm
Maar mag niet
geschoten worden
DAF exposeert
personenwagen in
het buitenland
Meisj
je viel van
viaduct
Ontstaan
Klein paradijs
Het is geen pretje kampioen te zijn
Koolzaad
BOEKENPLANK
Teken aan de wand
Doretta en de anarchist
Zu.'c
DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 19 AUGUSTUS 1958
opgebouwd. En de series, die worden
uitgegeven, zijn vaak prachtig wat
waar is, is waar.
Liechtenstein is het kleinste vor
stendom van Europa. Een miniatuur
staatje, dat wordt geregeerd door de
thans 51-jarige Frans Jozef II, wiens
gouden familekoets als een indruk
wekkende blikvanger in de publieke
ontvangzaal van de Vereniging voor
Vreemdelingenverkeer in het rege
ringscentrum Vaduz (3000 inwoners)
staat.
Een wonderlijk wereldje in het hart
van de Alpen gelegen aan de
rechter oever van de Bovenrijn en
begrensd door Oostenrijk en Zwit
serland. Men heeft ons schertsend
verteld, dat de vorst tegenwoordig
over een leger van tien vrijwilligers
beschikt, terwijl er zelfs nog een elfde
schijnt te bestaan
Maar van het uit 80 man bestaan
de „officiële" Jeger van Liechtenstein,
dat reeds in 1868 werd opgeheven,
vindt men thans als herinnering slechts
een te koop aangeboden prentbrief
kaart van „de laatste soldaat". Deze
zwaar bebaarde en behelmde grijsaard
ziet eruit als een soort museumstuk....
Och, dat is zomaar een aardigheid
je. maar welk een heerlijk land, dat
geen militaire zorgen ten geen de
fensie-uitgaven) kent. Het gaat hier
niemand slecht. Geen woningnood en
geen huurkazernes, lage belastingen.
In een paradijselijk landschap, waar
Edelweis en Gentiaan bloeien en de
toppen van de Liechtensteiner Al
pen (Masescha 1250 m, Gaflei 1500
m, Succa 1400 m, Steg 1300 m en
Mal'bun 1600 m) dit sprookjeslandje
met zijn 157,ll,km2 oppervlak en
13700 inwoners omlijsten, troont op
een lage berg in Vaduz het imposan
te kasteel, waar de vorst met prinses
Vorst Frans Jozef II met zijn gemalin
Gina en de erfprins Hans
Gina, alsmede drie zonen en een
dochter leeft.
Frans Jozef stamt uit het befaam
de oude Oostenrijkse geslacht der
Lichtensteins en hij is de twaalfde
regerende vorst, terwijl zijn gade nog
van Habsburgsen bloede is. Een be
minnelijke man, die de nationale
blauw-rode vlag van Liechtenstein (al
heeft men dan ook een tolunie met
Zwitserland en bestaan er ook met
dit land in economisch en ander op
zicht veel nieuwe, zeer nauwe, ban
den) en het eigen volkslied „Oben
am Deutschen Rhein" zeer hoog
houdt.
Arm is de vorst allerminst, al ver
loor hij dan ook de helft van zijn
landerijen in Tsjecho-Slowakije aan
de Russen. Tenslotte heeft hij nog
de unieke schilderijencollectie van de
Liechtensteiner Fürsten een der
belangrijkste privé-verzamelingen ter
wereld met doeken van Rubens,
Breughel, Frans Hals, Van Dijck,
enz. Maar in hetzelfde gebouw waar
in men de Liechtensteiner Gemalde-
galerei kan bezichtigen, treft men
ook de „Furstlich Liechtersteinische
Verkaufstelle für Postwertzeichen"
aan, die sedert jaren een eindeloze en
zeer intensieve stroom postzegels
over de wereld laat gaan. Hoewel
men de zorgen voor de posterijen aan
Zwitserland overlaat, heeft men ter-
wille van de vreugde der philatelis-
ten en niet in het minst terwille
van zeer belangrijke financiële ba
ten een ware postzegelindustrie
Het staatje houdt slechts ten aan
zien van de postzegels van veelvou
den. Men heeft slechts één spoorlijn
van 10 km lengte (Feldkirch-Buchs,
geëxploiteerd door de Oostenrijkse
spoorwegen: overigens een interna
tionale „doorverbinding") en een ge
zantschap. Dit wordt te Bern onder
houden en wel door een broer van
de regerende vorst, prins Heinrich.
(Voor de rest nemen de Zwitsers
de behartiging van alle diplomatieke
honneurs waar).
Gezien de bescheiden afmetingen
van deze constitutionele erfmonarchie
(in mannelijke lijn), kan het staat
je zich niet veroorloven, er rechts
beginselen op na te houden, die met
de opvattingen der buurlanden in
strijd zouden komen. Teneinde het
jui'stp „klimaat" te scheppen, werd
het hoogste rechtscollege hier sa
mengesteld uit een Liechtensteiner,
een Zwitser en een Oostenrijker. De
regering wordt ondertussen gevormd
door een Landdag, samengesteld uit
15 afgevaardigden, die door het volk
worden gekozen.
Maar Liechtenstein heeft het, alle
zelfstandigheid ten spijt, nooit zon
der een vriendelijke „grote broer"
kunnen stellen. Voorheen was het
Oostenrijk, dat ten aanzien van de
posterijen, douane en staatsverdra
gen, zijn beschermende handen over
het staatje uitstak, maar na de eer
ste wereldoorlog, toen de Oostenrijkse
Republiek niet als de rechtelijke op
volgster van de oude monarchie kon
worden beschouwd, kwam het tot de
nog op heden bestaande tolaanslui-
ting met Zwitserland, nadat deze
weg door de invoering van de Zwit
serse Franc als wettig betaalmiddel
was voorbereid.
En hiermede deed dit demo
cratisch - parlementair geregeerde
landje dan een gelukkige greep, want
Liechtenstein was in wereldoorlog II
het kleine vriendje van Zwitserland
en bleef gespaard, terwijl het als
satelliet van Oostenrijk in de oorlogs
ellende zou zijn geraakt. Nu symbo
liseerde de naam Liechtenstein voor
vele vluchtelingen uit nazi-Duitsland
het licht en de vrijheid. Wanneer men
aan de Duitse speurhonden en de
dreiging van de machinegeweren op
Oostenrijkse bodem was ontsnapt,
stond men ineens midden in het I
sprookje van de vrede in een neutraal j
land. Een land, dat het vee op de
Alpenweide de aanbouw van wijn
stokken en mais en vele vreedzame
zaken meer rustig als de belang
rijkste zaken des levens mocht blij
ven zien.
Een eeuwen bestaande vete tussen
twee families in zuid-Italië heeft het
leven van drie personen gekost. Het
weer oplaaien van de vete, met het
vermelde gevolg, was te wijten aan de
liefde die twee kinderen uit de twee
families voor elkaar hadden opgevat.
Toen een zoon van de familie
Spoleti zijn zuster zag, terwijl zij
werd omhelsd door een lid van de fa
milie Calabro, ontstak hij zodanig in
woede, dat hij een geweer haalde en
zuster en verloofde neerschoot.
Vader Calabro die bij het horen van
de schoten naar buiten was gekomen,
en die moeder Spoleti op de plaats van
de ramp zag aanstevenen, greep daar
na naar zijn geweer om de moeder
dood te schieten. Het drama eindigde
met een schot door de broer van Car-
mela Spoleti op vader Calabro, die
intussen levensgevaarlijk gewond in
het ziekenhuis is opgenomen
De broer van Carmela, de 25-jarige
Francesco, nam hierna de benen Hij
werd later echter door de politie ge
grepen.
Zicht op Vaduz
Alpenweg indrukwekkend gepro
jecteerd voert o.a. door een tun
nel van 1 km lengte in het hoog
dal van Malbun (1600 m). Het hoge
water van de Rijn blijft in het voor
jaar voor laag-Liechtenstein, waarin
ook Vaduz ligt, een blijvende bron
van gevaren, zodat allerlei voorzie
ningen (o.a. het uitbaggeren van de
stroom) jaarlijks meerdere honderd
duizenden francs vragen. Men is de
vreselijke overstroming van 1927 nog
allerminst vergeten, waarbij tal van
men ->•> verdronken en een miljoe-
nenscnade moest worden genoteerd.
Sedertdien bouwde Liechtenstein een
binnenkanaal en pleegt voortdurend
overleg met zijn buren, hoe het vrij-
andelijke water het meest efficiënt
in bedwang te houden.
Maar hoe dan ook: Liechtenstein
is en blijft een klein paradijs, waar
gezegende toestanden heersen, die
voor andere landen zo deze daar
ooit geweest mochten zijn reeds
jarenlang tot de verleden tijd beho
ren. Natuurlijk willen er wel gaar
ne buitenlanders wonen, maar de
voorschriften zijn de laatste tijd in
dit opzicht steeds strenger geworden,
zodat het aantal vreemdelingen hier
slechts 2700 bedraagt. Want Liechten
stein wil bij alle gastvrijheid zich
zelf zijn en blijven. En het is dit
miniatuurstaatje bij deze politiek nooit
slecht gegaan.
Honderden opgewonden „toeschou
wers" klimmen elke nacht op de da
ken van koestallen en óp andere vei
lige observatie-punten om maar de
grote wilde beer te zien te krijgen,
die de vorige week regelmatig ver
schenen is even buiten het dorpje
Norsjoe in de noordelijke provincie
Vaesterbotten.
De oeer is er een van het gevaar
lijke type, dat koeien en andere die
ren aanvalt. Een paar dagen geleden
heeft de beer een paard gedood niet
ver van het dorpje en hij komt nu
elke nacht terug om het festijn, een
grote vleesmaaltijd, voort te zetten.
Het is wel voorgekomen, dat vlees
etende beren mensen aanvallen. Hoe
dat ook zij, dit verhindert nieuwsgie
rige toeschouwers niet en e.r zijn
vele toeristen onder hen de op
schriften „gevaar, vleesetende beer"
te negeren.
Volgens de wet in Zweden mag het
dier niet voor 1 september gedood
worden.
De jaarlijkee auto-tentoonstelling
in Earl's Court, Londen, wordt de
eerste tentoonstelling buiten Neder
land waarop de DAF-personenwagen
geëxposeerd zal worden.
De firma van Doorne is voorne
mens 3 personenwagens te sturen
naar de Londense tentoonstelling,
welke op 22 oktober begint. Het wordt
de tweede maal dat DAF in Earl's
Court exposeert. Twee jaar geleden
namelijk, stuurde dit merk reeds
vrachtwagens in.
Ruim 60 fabrikanten uit Engeland
de Verenigde Staten, Canada, Frank
rijk, Duitsland, Italië, Zweden en
Tsjechoslowakijt en Nederland heb
ben ingeschreven voor de komende
tentoonstelling.
Het ll-jarig*meisje N H. uit de Ge
rard Doustraat te Den Haag is van 't
viaduct aan de Vaillantlaan gevallen,
waarbij zij een val van 7 merer maak
te Met een schedelbasisfractuur is zij
naar het ziekenhuis Westeinde over
gebracht.
Hoe is nu Liechtenstein ontstaan?
Het is uit de oorspronkelijke Zwit
serse graafschappen Vaduz en Schel
lenberg gevormd, die zich destijds
in handen bevonden van de graven
von Hohenems en deze op een ge
geven ogenblik wegens grote schul
den aan Johann Adam, Fürst von
und zu Liechtenstein, verkopen moes
ten. (Schellenberg in 1699 en Vaduz
in 1712).
Op 23 januari 1719 bevestigde Kei
zer Karei VI deze koop en verhief
het gebied tot het Rijksvorstendom
Liechtenstein. Van 1806-1814 hoorde
het tot de Rijnbond en daarna tot
1866 tot de Duitse Bond, na welks
verval Liechtenstein zoals gezegd
eerst naar de Oostenrijkse kant
trok.
Het vorstendom heeft geen enkele
stad of zelfs maar een stadje. Vaduz
met zijn „witte huis" (het regerings
gebouw) vormt het centrum: het is
een wijd uiteen gebouwd dorp met
enkele straten, die modern aandoen,
terwijl ook hier en daar een gebouw
een grootsteedse allure aangenomen
heeft.
MaarLiechtenstein zit niet stil.
Het stratennet van het land is de
laatste jaren op werkelijk groot
scheepse wijze uitgebouwd en wordt
nog steeds verbeterd. Een zeer goede
(Van onze correspondent in Austr.)
Het is dan eindelijk toch zover ge
komen; oók de Australische meisjes
uitverkoren voor deelname aan de
sportwedstrijden van het Britse Em
pire, hebben de reis naar Cardiff
gemaakt. Vraag niet hoe. Vaak heb
ben zjj deelgenomen aan straatcollec
ten, daarbij zelf als levende „recla
me" fungerend; en wat hebben zij
zich al niet moeten ontzeggen om
het reisgeld bij elkaar te krijgen
Neen, het is heus nog geen pretje
om „kampioene" te zijn en uitver
koren te worden aan topwedstrijden
deel te nemen.
Indertijd ben ik na afloop van de
Olympische Spelen in Australië meer
malen getuige geweest van triomf
tochten welke door „overwinnaars"
en „-winnaressen" werden gemaakt.
Bijzonder de 18-jarige Betty Cuhbert
fungeerde in die tijd als „bejubel
de" en in de stad Paramatta, in de
buurt waarvan haar vader een bloe
misterij heeft, waren bij haar huldi-
gingstocht de wegen compleet geblok
keerd. Onder zulke omstandigheden
moet het wel leuk zijn om kampioe
ne te zijn Doch buiten de toppres
taties, wordt toch heel wat van deze
"meisjes gevergd. Het is lang niet
meegevallen om het reisgeld bijeen te
krijgen, want daar moesten de deel-
nemenden aan de spelen in Engeland
grotendeels zelf voor zorgen.
Vandaar de grote reclametochten;
feestuitvoeringen waarin de helden
en heldinnen van het sportveld in
persoon verschenen evenals bij vele
andere gelegenheden waarbij men
kans zag geld op te halen.
En de meisjes hadden ook veel
persoonlijke opofferingen. Voorzover
nog niet getrouwd, hadden de mees
ten van haar reeds maanden geleden
haar baan aan de training moeten
prijsgeven.
Gloria Cook die getrouwd is, hielp
haar echtgenoot het eigen huis bou
wen in Seaforth, een voorstad van
Sydney. Doch de bouwerij is door
haar training voor de hordeloop aan
zienlijk vertraagd.
„Dan komen we maar later in ons
huis", zei ze berustend.
Ook de record-sprintster Mariene
Mathews was in Concord bij Sydney
ijverig haar echtgenoot bij de bouw
van haar huis te helpen. De funde
ring was net gelegd toen Mariene in
het vliegtuig stapte. Haar echtge
noot, die brandweerman is, ver
klaarde z'n „bouw-handlanger" in 't
werk erg te missen.
En dan is er Betty, die bij vader
op de kwekerij aandacht besteedde
aan de bloemen en planten. Ze mag
dan in het sprinten alle records heb
ben geslagen, ze zat in de war hoe
het zou gaan met haar verzameling
van honderd verschillende vogelsoor
ten. Daar zal moeder wel voor zorgen
beloofde deze.
Michele Mason, die eveneens uit
de buurt van Sydney komt, heeft
haar baan in de bibliotheek van
een groot dagblad prijs moeten geven
in ruil voor de trip.
Met de „Konrad-kinderen" is het
eenvoudiger gesteld; die hebben vrij
van school gekregen, hetgeen niet als
een opoffering kan worden gerekend.
De 13-jarige Ilse lag in Bankstown
een andere voorstad van Sydney,
sinds ze acht jaar was bijna iedere
dag in het zwembad.
Toen haar broer werd aangewezen
voor de Olympische Spelen mocht zij
aanvankelijk „mee doen" doch sinds
dien is de zwemwereld over haar
prestaties van de ene verwondering
in de andere gevallen.
Dat zei indertijd ook Corrie Schim
mel tijdens haar bezoek aan Austra
lië: „Toen ik uit Nederland ging had
ik eigenlijk nog nooit van haar ge
hoord, maar nu ik haar zie zwemmen
lijkt ze me een wonder".
Hetgeen niet wegneemt, dat inmid
dels de jeugdige Terry Gathercole
het wereldrecord 110 yard borstslag
van 1 min. 13.6 sec. met een seconde
verbeterde en ook Ilse alweer door
Sandra Morgan in haar records ern
stig wordt bedreigd.
Het is overigens merkwaardig hoe
men zich in de laatste jaren is gaan
toeleggen op het breken van allerlei
records. In het verleden had men
eigenlijk alleen maar belangstelling
voor tennis, cricket en paardensport
het is zeer waarschijnlijk, dat mede
door de toevloed van emigranten
de Konrads zijn immers óók van
vreemde bodem het sportveld in
Australië is verruimd.
De principes van het amateurisme
worden hoog gehouden, anders zou
den ook 'de hiervoor genoemde meis
jes zich minder opofferingen hebben
behoeven te getroosten dan zij nu
moesten.
„Rechtuitvliegen", zei de instructeur, terwijl wij wer
den vastgegespt in het veiligheidsharnas, „is eigenlijk
geen kunst. Het is net zo moeilijk of gemakkelijk als
rechiuit rijden in een auto. Hele kleine stuurbewegin-
gen zijn voldoende, als de kist van het rechte pad af
dwaalt."
Dat klonk hoopgevend.
„In een auto zit je ook niet de hele tijd aan je stuur te
draaien, als je rechtuit rijdt", vervolgde hij stellig.
Zeg daar meer „nee" op.
„Nu heb je in een kist niet alleen de mogelijkheid om
rechtuit, naar links of naar rechts te vliegen. Je kunt
ook nog omhoog of omlaag vliegen".
Wij namen ons voor om na de volgende opmerking
„nee" te zeggen, ook al zou Het Grote Voorbeeld bewe
ren, dat twee maal twee vier is.
„En om te weten of je stijgt of daalt kun je op de hoog
temeter of op de variometer kijken- Maar je kunt voor
lopig veel beter de horizon in de gaten houden".
„Nee", zeiden we omdat we ons dat nu eenmaal had
den voorgenomen te zeggen.
„Nou ja", zei de instructeur,
„je hebt in zoverre gelijk, dat
vanmiddag de horizon niet te zien
is, vanwege de heiigheid. Maar
dat heb je natuurlijk al van de
anderen gehoord. Ja, trekken
maar!" besloot hij tot de man
buiten, de duim omhoog.
Terwijl wij omhoog zoefden,
zwegen we maar.
„Het lollige is", vervolgde hij,
„dat je natuurlijk ook iedere
combinatie kunt vliegen. Bij
voorbeeld: rechtuit, maar met de
vleugels niet evenwijdig aan de
horizon. Dat noemen we dan
„overhangen" en het is tegen het
boekje. Je kunt ook een bocht
vliegen alleen met de knuppel en
zonder of met te weinig voeten-
stuur. Ook niet best. Je kunt het
ook overdrijven... wat mankeert
die lierman., het gaat te lang
zaam", en hij roerde wat met de
knuppel, zodat de Goezier misprij
zend nee-schudde, waarop het
luchtgebrom toenam„je kunt
het ook overdrijven, zei ik, en dan
kom je met veel voetenstuur bij
voorbeeld in een rechterbocht
en doordat je dan teveel knuppel
geeft, hangt de hele tent op zijn
kant in de lucht. Daas nog inge
wikkelder, want dan wordt je
hoogteroer richtingsroer en je
richtingsroer wordt hoogteroer en
je rolroeren spelen een rare rol
op zichzelf.
Dat was zo ongeveer de lang
ste speech, die we ooit van hem
hadden gehoord.
Ja, los zijn we", zei hij, „neem
de kist maar over".
Rechtuitvliegen was de bood
schap, Waar 'n welopgevoed vlie
ger de horizon mag verwachten,
was niets anders te bekennen,
dan wat grauwe, wezige vegen.
Daar ergens ver in de diepte
moest Maastricht liggen.
De vinger van de instructeur
trok een denkbeeldige lijn op de
„voorruit''. „Daar ligt ongeveer
de horizon", zei hij. „het is een
beetje moeilijk zo, maar dat
maakt weinig uit...".
Het ging! Het ging werkelijk!
Dat van die kleine stuurbewe-
gen hadden we goed in de oren
geknoopt. Zakte de neus, dan
trokken we voorzichtig iets aan
de knuppel; rees hij teveel, dan
duwden we wat. Hingen we over
naar rechts of links, dan bewogen
we de knuppel iets naar links of
rechts.
De Captain draaide zelf de
bocht en toen vlogen we richting
Beek. In de verte loste de mij
nen een prachtige dot roomblank-
ke stoom. Overal in het land
schap bloeiden de kersebomen en
de perebomen. Het was een vor
stelijk gezicht en juist op het mo
ment, dat wij een hooggestem
de opmerking over al dat schoons
wilden maken zei de instructeur:
Hela, dit is geen passagiersvlucht
Er moet gewerkt worden. Ijlings
grepen we in de goede gang van
zaken in.
„Koers nu eens recht op dat
gele veld met koolzaad of".
„Dan zal ik een bocht moeten
maken", zeiden wij, helemaal op
onze hoede.
„Geniaal opgemerkt. Waarvoor
denk je anders, dat al die rom
mel in die kist zit gemonteerd?"
Juist, een bocht dus. Dat wil
dus zeggen: eerst rechts voeten-
stuur. Pal erna knuppel naar
rechts. Dan allebei weer neu
traal. De kist blijft dan in een
bocht draaien totdat tegengestel
de stuurbewegingen, weer eindi
gend in de stand „neutraal", de
zaak rechtuit brengen. Dus nou
nog eens: eerst rechts voeten-
Komt er vandaag nog wat
van?" wilde de instructeur weten
en schopte het hele geval in een
rechter bocht. In de verte draaide
het bloeiende koolzaad naar links
en ging letterlijk onze neus voor
bij. Wij bleven doordraaien.
„Zou'je nu onderhand een eind
maken aan die bocht?" infor
meerde de instructeur nieuws
gierig.
Moed gevat, burger, tegenroer
en toen alles op neutraal. Tot
onze stomme verbazing gehoor
zaamde de Gouvier als een ge
willige lobbes.
„Naar het koolzaad'', klonk het
onbarmhartig naast ons.
Nou dan maar een beetje links
knuppel
„Eerst voeten en dan knuppel",
luidde het advies, „prikken, want
we zijn te langzaam... trekken,
want dit moet geen duikvlucht
wordennaar het koolzaad".
Dus opnieuw geprobeerd: links
voeten, links knuppel... zakken we
niet en stijgen we niet... het kool
zaad kwam gehoorzaam wat naar
rechts teruggedraaid.
„Houwen zo", luidde het nieuw -
we bevel. Roeren allemaal iets
naar de tegengestelde kant en
vervolgens neutraal. En tot onze
stomme verbazing koersten we
op het koolveld af.
We ontdekten, die je die Gou
vier niet moet sarren. Uit zich
zelf is het geval vol goede wil.
Hoe meer je er aan wilt verbe
teren, als-ie eenmaal vliegt, hoe
meer kans dat er ergens iets niet
klopt. Dit zijn natuurlijk begin
nersconclusies, maar het zijn
tenminste conclusies.
„Rechterbocht", verstoorde de
instructeur ons zalig gezwelg in
onze eigen vliegkunst. Hoe gaat
het, als je er goed en wel te paard
zit en denkt de ros en rijkunst
onder de knie te hebben? Dan
doe je iets, waardoor dat paard
uit zijn humeur raakt en dan kan
er verder van alles gebeuren.
Zo ook wij. We begonnen goed.
Rechts voeten, meteen waf knup
pel. Maar we zaten alweer om
hoog te vliegen en dan moet je
zonder motor of zonder thermiek
in de regel niet doen. Om kort
te gaan, het werd een dotje
van een „hangende bocht" en
omdat we nu eenmaal naar
rechts gingen klapte Gouvier vrij
nijdig op zijn rechterkant om,
vergezeld van een vergenoegd ge
grinnik van Onze Toeverlaat.
„En nu?", wilde deze weten.
Wij dachten aan de vorige keer,
aan het vliegveldrestaurant en de
kerk van Geverik. Ditmaal zou
den we het goed doen. Dus gaven
we resoluut links knuppel en
rechts voeten en dus deden we 't
verkeerd. En daarom nam de in
structeur ons het werk uit han
den, trapte de kist recht, die net
wilde beginnen te draaien, duwde
de knuppel domweg naar voren
en trok de hele santekraam weer
binnen de perken van het ortho
doxe vliegersfatsoen.
Van toen af ging het beter, hoe
wel wij later vernamen, dat de
leiding van het vliegveldrestau
rant er een ogenblik over had ge
peinsd om een schuilkelder te
laten bouwen.
Typische gebeeldhouwde kruisen
vindt men in sommige plaatsen in
Noord-lerland. Ze zijn zeer o
wel meer dan duizend jaren: zij
zijn van Keltische oorsprong. Soms
vindt men een dergelijk kruis kort
bij een dorp, soms tussen het groen
van bomen en struiken. Maar zi
vallen direct op; niet alleen door
hun wat eigenaardige vorm ma ar
vooral omdat zij een geringe hoog
te hebben. De stenen kruisen va
riëren immers tussen de 5,5 en 4,5
meter. Zij zijn waarschijnlijk vroe.
ger neergezet op heilige plaatsen;
misschien ook heeft men er tege
lijkertijd de grens van een bepaal
de streek mee willen aangeven.
Het mooiste kruis vindt men on
getwijfeld aan de westkust, een
mijl ten zuiden van Newport
Trench en 35 mijl van Belfast.
De vier zijden van het kruis zijn
mooi versierd met gebeeldhouwde
bijbelvoorstellingen. De weersom
standigheden van vele eeuwen heb
ben hun tekens natuurlijk achter
gelaten op de „stenen bijbel", maar
toch zijn de voorstellingen nog
steeds duidelijk en uitermate inte
ressant.
Ook de kruisen op andere plaat
sen vertonen fraaie bijbelvoorstel
lingen. Deze voorstellingen zijn geen
„massa-produkten" doch variëren
steeds, hetgeen de „stenen bijbels"
des te interessanter maakt.
Erzsebet Kisjokai is een Hongaarse
die voor de oorlog als romanschrijf
ster en radiospreekster in haar land
goed bekend was. Ze kon het com'
munistische regime niet verdragen
en leeft nu in ballingschap. Begrij
pelijk: heeft ze de dramatische ge
beurtenissen van het najaar 1956 In
haar land intens meegeleefd en z«
verzamelde er veel authentiek mate
riaal over. Hieruit nu distilleerde
een boek, dat half roman, half ver
slag ons een indringend beeld geef
van die wereldschokkende dagen I»
Boedapest. Heel het beeld van de dra.
matische strijd, van de afwisseling
van juichende hoop en diepe ver
slagenheid rijst er uit op. En aantel
slot is er een bewogen pleidooi en
een poging om de zin van daze ver
schrikkelijke tragedie te doorgronden
Was het de straf voor hovaardige
trots en overmoedige ijdelheid'
vraagt de schrijfster door middel ver
een harer figuren. „Verdiende loor.
of niet, het lijden van de Hongaren
was verschrikkelijk. En nu wordt hun
lot nog vreselijker, want dit is g®"1
slag van het Noodlot, maar van een
aardse macht. Ik kan U alleen maer
zeggen, oom Karei, dat jullie van om
voorbeeld moeten leren! We hebber
er een hoge prijs voor moeten betalen
om wijzer te worden. Doen jullie t
's hemelsnaam je voordeel met de"
les! Het teken aan de wand is ge
makkelijk te ontcijferen en het sla::
ook op jullie, net zo goed op jullie"
Ziedaar de moraal van dit hoek,
ook in de titel vastgelegd.
Het boek kwam uit bij Holkema en
In de Aeternareeks van de Uitg^
versmaatschappij Pax verscheen
verhaal van Walter Schnabel, spele»
I in het onder politieke druk leven»'
zuid-Tirol. De anarchist is een
te zwaar woord voor een journal1*11,
die door een manifest over Wf"
verhoging een bloedig relletje
I ketent en, gezocht door de
zich schuil weet te houden in eeI!
hut hoog in de bergen. Hij w°rcl'
gekweld door een schuldgevoel
dit wordt nog aangewakkerd, al® 1111
Doretta ontmoet, wier man, een P?'
litie-officier, bij het bloedige rellep.®
omkwam. De liefde voor elkaar, t::
allengs gegroeid was in het gezamei'
lijk trotseren van gevaren, dreigt M
de onthulling van deze complice':
te mislukken, doch een dappere reo
ding bij een overstroming brengt o'
geliefden voorgoed bij elkaar. M®
kan dit verhaal waarderen om
paar goed getekende figuren in e®
decor van machtige bergen en of
zijn interessante kijk op de verhou
dingen in dit hoekje van Europa.
98e JAARG
Uitgave N.V.
Directeur: E.
Hoofdredacte
Redactieraad
gen, C. J. v.
J. J. M. Mes
ter, P. V. M
t Westende.
Bureaus: Br
TeL 22341 (3
Bureau voor
De Franse fel
gekleed in ee|
1920, laat u
prinses Ma\
violoncel),
plan" om z
ongeveer eei
den te verk
bers... voor!
zichzelf al e
heid als hij
langzaam oi
aan de Rivi
DE V.A.R. we
bian Pipeline
vergoeding vc
over het Syri:
ALGERIJNSE
het dorpje Ho
ment Oran, c
acht vrouwen
36 JORDANIë
verklaard, dal
zijn. Zij hadde
dagen onder e:
heden gevang!
HET PROCEi
Fransen, die
pleegd op geni
Bazooka-aansl
gesteld Weger
naamste bekla
DRIE VOORA
nisten in w
uit de partij
partij gerichte
schap van een
in oorlogstijd.
DE „PIET H
ninklijk gezin
een vakantiet'
landse Zee ma
met het m.s. J
terugkeren.
DE BRITSE I
kendgemaakt, I
kilometer rom I
mas met ing I
nader order (I
zijn i.v.m. prei
Weersverwa-
tot vanavonc
S avond 23.15
Veranderli
enkele rege:
Over het a|
J temperature!
zuidwestelijl
Verwachti
Weerkundig
tot matige
zuiden. Over
S zwaar bewo
S klaringen.
zelfs met
S middags.
J Vandaag: a
Maan onder
Morgen: zo
op 13,44 uur
J
