Geheimzinnige
Chinezen tot
spelonken
tem
dienen
pel
Spaanse tv. en radio
hopeloos ten achter
OP ZOEK NAAR DE
STEEN DER WIJZEN
Plannen blijven plannen
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 2 JULI 1958
ak
Herinneringen
aan dr. Mystero
Als voor dertig jaar
Nu het atoom eenmaal bedwongea M
Vijf miljoen graden
Boerenknecht
had geluk
Alaska 49ste
staat V.S.
Beperking reizen
diplomaten in
China
Het visgebied rond
IJsland
8.—
>ger
INE
ftoger
rdeon-
d om
[artln
iJger,
visie.
Rubber, tin en Chinezen, aldus kan men de economische bete
kenis van het schiereiland Malakka kort samenvatten. Een der
tin-, rubber- en Chinezencentra is het stadje Ipoh, dat omgeven
is door uitgestrekte rubberplantages en een aantal tinmijnen.
Maak toch eens een uitstapje in de omtrek en bezoek dan en
passant een paar van de rotstempels in de buurt. Dan krijg je al
vast een voorproefje van de geheimzinnige dingen, die je in het
Hemelse Rijk, in China zelf te zien en te horen zult krijgen! zei
mijn gastheer, een welvarende tinmijn-eigenaar.
Ik besloot deze raad op te volgen.
Na enig praten slaagde ik er in, een
oude Ford en een wat ongunstig uit
ziende chauffeur te charteren. En in
de vroege ochtenduren startte de tem
pelexpeditie. Met Chinese telwoorden,
Maleise termen en merkwaardig uit
gesproken Engelse zinnetjes onder
hielden de chauffeur en ik ons over
vele dingen. De tocht ging door een
„rubberlandschap", met hier en daar
een inheems dorpje. Soms passeerden
wij een troepje karbouwen of kwa
men langs een warong met snoepende
en babbelende mannen en vrouwen
des lands. Evenals in het leven van
tal van Europeanen nemen snoepen
en babbelen een grote plaats in het
leven van vele Aziaten in. Mijn chauf
feur bood mij een ijsje aan en aar
zelend aanvaardde ik dit geschenk.
Maar het ijs was tussen ons toen
helemaal gebroken. De conversatie
vlotte beter.
De eerste tempel
De eerste rotstempel, die wij „aan
liepen", was niet bijster indrukwek
kend of plechtig. Niet veel meer dan
een groot hol in een rots. afgeschut
door wat oude planken en een paar
stukken gegolfd ijzer. Gedienstige
geesten hadden boven het „ingangs
gat" een kapot lantaarntje gehangen.
Ter weerszijden van de opening wa
ren enige ideogrammen (Chinese ka
rakters! geschilderd. Toch stapten
wij het hol welgemoed binnen. Wij
kwamen in een halfdonkere ruimte,
waarin zich enige altaartjes en wat
beelden bevonden. De onreinheid
overtrof de mystiek en de plechtig
heid verre!
Na enig wachten dook uit een
donkere hoek een menselijke ver
schijning op, die zich uitputte in
beleefdheden. Men bood ons beiden
een napje met thee aan. Ik dacht
aan ziektekiemen... maar zwichtte
toch voor de verleiding en slurpte
evenals de chauffeur mijn napje
leeg. Mijn gids en chauffeur zei na
feet theefestijn, dat andere tempels
„beter" waren en dat wij meteen
maar verder moesten rijden.
Gelukkig was de oude Ford nog
niet geheel versleten. De man
prutste wat met ijzerdraadjes en
moertjes en voort ging de tocht.
De tuteede tempel
Het front van de tweede spelonk
geleek enigszins op de vroegere rots
woningen in het Geuldal. Kunstig
was het in de rotsmuur ingewerkt.
Een trap voerde naar de ingang. Een
glimlachende tempeldienaar ontving
ons. Wij betraden een hooggewelfd,
duister rotsportaal. Achterin zaten
twee mannen aan een laag tafeltje.
Rechts van de deur was een tamelijk
groot met water gevuld bekken. Te
gen de achterwand bevonden zich
enige beelden en altaren.
De beide „priesters" (laat ons hen
zo maar noemen), die het gewelf
„bevolkten" bleken bereid om te mij
nen behoeve toeverspreuken uit te
spreken. Ik bood hun een dollar aan
Onmiddellijk beognnen zij te preve
len.... en op het schelmse gezicht
van de chauffeur verscheen een brede
grijns. Waarom? ,,Now toean many
father", zei hij na enige tijd. Zo, dat
was dus de zin dier prevelarij ge
weest! De beide Chinezen hadden mij
kinderzegen willen verzekeren, de
hoogste zegen, die een Chinees zich
denken kan. Maar ik heb er toch voor
gezorgd, dat iets dergelijks mij in
andere tempels nooit meer is over
komen. In het oosten gebeuren nu
eenmaal de wonderlijkste dingen.
Na de mij bewezen weldaad wenkte
een der Chinezen ons, hem te volgen
Hij droeg een brandende lantaarn in
de hand. Schuin omhoog gingen wij
door een stikdonkere, nauwe gang m
de rots. Vervolgens beklommen wij
een klamme rotstrap. Voor mij uit
ging de priester.
Achter mij schuifelde de chauf
feur. Het flikkerende lichtje, de
kille atmosfeer, de perkamenten
gezichten der Hemelingen, de
donkere gang, de grote, holle
ruimte achter oms, dit alles be
klemde en fascineerde mij. Her
inneringen aan tonelen uit Paul
d'Ivoi's boeken ',,Dr. Mystero",
„De Meester van de Blauwe Vlag"
en andere namen gestalte aan
De vreemde spelonken met ver
gaderende, feestvierende en sa
menzwerende geheime genoot
schappen, die in mijn jongens
jaren mijn verbeelding bevolkten,
bestonden dus heus? Een gevoel
van toenemende beklemming be
kroop mij.
Het was een verademing, toen wij
een tweede gewelf bereikten, waar
een rotsvenster een heerlijk uitzicht
bood op het stralende, zon-overgoten
landschap. Maar hoger klommen wij
weer, nog wel drie boven elkaar ge
legen rotszalen betraden wijNie
mand, die voor de tempel stond, kon
vermoeden, wat er zoal verborgen lag
achter de eenvoudige voorgevel.
Weidse vergezichten, sombere gewel
ven met een benauwende en kille at
mosfeer, donkere gangen, fantastische
beelden, stil-lachende en prevelende
priesters met nauwelijks bewogen,
verstarde gezichten. En wellicht nog
meer, dat mij als Westerling niet
getoond werd!
Langzaam gingen wij terug naar
beneden, voorop de priester met zijn
flakkerend lichtje. Beneden kregen
wij weer thee.en die smaakte uit
stekend. Mijn chauffeur was trots als
een pauw, dat hij mij in de tempel
had geïntroduceerd en dat ik zo onder
de indruk was van het geziene.
Tot slot van mijn bezoek aan deze
..Many Father"-spelonk want als
zodanig leeft hij in mijn herinnering
voort mocht ik mijn handtekening
plaatsen in een dik ..gastenboek", tk
greep de pen en drukte pardoes door i
drie of vier pagina's dun Chinees pa
pier heen. Een der Chinezen zag mijn
onhandigheid en penseelde met keu
rige Chinese karakters mijn naam
keurig en vrij in het Chinees omge
zet, zoiets als Pang-Wang-Po of zo
lijve, dat achter het filosofische
quasi-berustende glimlachje van de
Aziaat een zeer normale werkelijk
heidszin kan schuilen. Ik vernam
namelijkdat ik tóch twee dollar
schuldig was... Waarvoor? Ik weet
het nog niet, misschien voor de
drankjes, misschien is er toch voor
mij gebeden.
Maar hebben de Chinezen niet zelf
het spreekwoord bedacht, dat men
zonder geld geen mens kan winnen
en met geld soms zelfs de goden?
En als zij proberen om de Hogere
Machten gunstig te stemmen, dan
offeren zij bankpapier, soms echt
maar ook wel eens vals. want zelfs
de goden zijn niet in staat om de
rook van verbrand vals en echt geld
te onderscheiden.
Chinezen zei mijn vriend de tin
mijneigenaar zijn merkwaardige
mensenO ja. zei ik, terwijl ik
mij stond af te drogen na een heer
lijk verfrissend bad in Ipoh's swim-
rr""ï1 o
Heerlijk rustig lag die water-oase
tussen de heuvelen. Traag schreed
een tamme olifant over het pad langs
de oever van het meertje. De lachen
de stemmen der zwemmers schalden
over het water en verstierven in wij
de verten. De bekoring van het Oos
ten, onweerstaanbaar, drong- mij in
merg en been.
Het diner op de club was gezellig
Mijn gastheer plaagde mij met mijn
romantische visie op het Oosten. Die
gaat wel over, meende hij, als je
maar eerst voor je broodje moet wer
ken in dit snikhete land.
Misschien heb je gelijk, zei ik, maar
toch zou ik het betreuren, als ik de
tropen anders ging zien en aanvoe
len
Och, weet je luidde het ant
woord dat zeggen er velen, maar
na enige tijd komen de zaken en
de zorgen en je verlangt terug naar
Europa.maar heb jij hier in Ipoh
nu heus iets gevonden, dat je boeide?
Die tempels zei ik en mis
schien nog iets. Kom maar eens mee.
En ik bracht hem naar de uiterste
punt van de galerij. Helder scheen de
maan. Verzonken in levende rust lag
het land in de lichte nacht.
Wat ik hier gevonden heb? Ik zal
het je zeggen.... dat.... en ik
wees naar buiten en naar boven
v-
Tal van Chinezen verzetten zich
tegen de autoriteiten op Ma
lakka. Geheime genootschappen
nemen een werkzaam aandeel
in de organisatie van de strijd.
Eens bezocht ik nabij Ipoh de
spelonken, waar toen de Chi
nezen samenkwamen. Zij doen
tevens dienst als tempel. Wes
terlingen hebben ze slechts in
heel weinig gevallen betreden.
Front-aanzicht
De tierde tempel
De volgende tempel lag hoog in de
rotsen. Honderden treden moesten wij
beklimmen voor we aan de ingang
kwamen. En dat in die gloeiende hit
te! Maar de tempel was rijker en
voornamer dan de eerste twee en
loonde de moeite van een bezoek ten
volle.
In het hoofdgewelf stonden op een
podium prachtige beelden, die naar
vorm, kledij en gelaatsuitdrukking
Chinees waren. Opvallend mooi wa
ren de muurschilderingen, die veel
meer dan de beelden aan India deden
denken. En naast die beelden en re
ligieus-geïnspireerde schilderingen
hingen de fotografische portretten van
een aantal Chinezen, die hetzij als
rijke beschermers van de tempel, het
zij als bekende vaderlanders deze eer
deelachtig waren geworlen. Het me
rendeel hunner was in smoking ge
kleed.
Toen wij onze rondgang door de
spelonken van deze tempel hadden
voltooid, kregen wij een uitgebreid
en wei-verzorgd gastmaal voorgezet.
Thee, limonade en verleidelijk-lekkere
Chinese heerlijkheden werden ons
aangeboden. Mijn brave chauffeur
nam het air van een echte „toean
besar" (grote heer) aan en speelde
geaffecteerd met een waaier. Een
hernieuwd aanbod, om toverspreuken
voor mij te laten prevelen, wees ik
wijselijk van de hand. Zelfs een ezel
stoot zich niet tweemaal aan dezelfde
steen
Maar toch ondervond ik aan den
(Van onze correspondent)
De subdirecteur-generaal van de Spaanse radio en televisie
is persoonlijk in Barcelona komen vertellen dat de landstreek
Catalomë, waarvan deze stad de hoofdstad is, neg voor het einde
van dit jaar een eigen televisiezender zal bezitten. Wanneer
precies kon hij met zeggen, „want er moesten nog veel moeilijk
heden overwonnen worden". Maar vóór december zou Barcelona
televisie hebben, daar kon men op rekenen.
Soortgelijke mededelingen zijn ook het vorige jaar en het
jaar daarvoor gedaan. Maar steeds kwam er een kink in de
Spaanse televisiekabel met als gevolg, dat Barcelona thans de
laatste miljoenenstad op het Europees continent is, die verstoken
is van televisie.
Maar zo gaat het meestal in Span
je, men maakt fraaie plannen en men
start vol goede moed met de ver
wezenlijking daarvan. Maar nog nooit
is er iets op tijd klaar gekomen, voor
al niet wanneer dat iets veel geld
kost. Het is voor de noorderling, die
al bijna tien jaar aan televisie is ge
wend, een vreemde gewaarwording
om slechts bij hoge uitzondering een
televisietoestel in een etalage te zien.
In slechts enkele kranten wordt af en
toe reclame voor televisietoestellen
gemaakt, maar over het algemeen
hoort of merkt men niets van dit
lieuwe medium, dat in het meren
deel van de wereld sedert jaren ge-
ïeengoed is geworden Maar dan
ziet men op de straten de vele oude
auto's rijden en realiseert men zich
veer dat men in Spanje geen moder
ne maatstaven kan aanleggen, omdat
het land zich in velerlei opzicht in
een situatie bevindt gelijk aan die,
waarin de rest van Europa in de der
tiger jaren leefde
Hopeloos
Spanje is op alle moderne terrei
nen van het leven hopeloos achter.
Dat plaatst het land, als toekomstige
partner van de Europese gemeen
schap in een uitzonderlijk moeilijke
oositie. Want afgezien van het feit,
dat de Spanjaard daardoor in de toe
komstige concurrentiestrijd onvermij
delijk het loodje moet leggen van
wege de technische achterstand, moet
hij dit ook om sociale redenen. Een
arbeider die moet leven als de Ne-
lerlander in de crisisperiode van de
lerliger jaren, kan onmogelijk gelijk-
vaardige arbeid leveren als de mo-
lerne arbeidsman die 's avonds op
een bromfiets naar zijn gerieflijke
flat rijdt, waar hij zich na een goed
maal voor zijn televisietoestel zet om
daar kennis te nemen van hetgeen in
de huidige wereld voorvalt.
Toch kent Spanje reeds sedert 1953
televisie. In dat jaar werd de eerste
experimentele uitzending in Madrid
officieel geïnaugureerd. Tot 1955 bleef
men in het experimentele stadium en
thans verzorgt de studio in Chamar-
tin een geregelde uitzending van drie
uur per dag, de maandag uitgezon
derd.
Daar het aanschaffen van een tele-
dienst van de Spaanse TV, ingenieur
don Joaquim Sanches Cordoves, die
er met uitermate gebrekkig mate
rieel van Spaans fabrikaat zorg voor
droeg. Van dat moment af, tot op
de dag van vandaag is don Joaquim
aan het experimenteren gebleven.
Meer kan men de Spaanse televisie
helaas niet noemen. De outillage van
de studio in Madrid is erg slecht.
Men werkt met uitermate gebrekkig
materieel en dito personeel. Toch
heeft Spanje op het gebied van de
film voldoende krachten, maar die
weigeren voor het belachelijk lage
salaris dat de overheid aan zijn amb
tenaren betaalt, bemoeienis met de
TV te hebben.
De salariëring is trouwens het voor
naamste probleem bij de Spaanse
radio en televisie. Geen capabele
kracht voelt er iets voor om voor
nauwelijks honderdvijftig gulden in
visietoestel in Madrid een uitermate
kostbare zaak is en de kwaliteit van
de uitzendingen bitter slecht genoemd
moet worden, is het aantal ontvan
gers in de hoofdstad zeer klein en
mag het geschat worden op circa
6000.
gjp. i
O ja?, zei mijn vriend, wat onzeker
nu.
Ja, zei ik, dat....
En ik geloof al zijn leven, dat hij
me ondanks zijn zakelijkheid en
zijn tin-rubber-Chmezen-complex hee'
even begrepen heeft. Ook al bestelde
hij direct met luider stemme zijn
tweede setengah (whisky en soda).
Je hebt het te pakken, merkte nij
toen schampertjes op.
Misschien zei ik weer - mis
schien een heel klein tikje.
En voor het oog mijner verbeelding
zag ik klamme spelonken, mann
met starre perkamenten gezichten
fantastische beelden, diepe waterbek
kens.. en bovendien dingen, die li.
in werkelijkheid niet had aanschouwd
maar waarvan ik wist en weet, dat
zij bestaan.
De atoomoven van Harwell
Het bedwingen van het atoom is gelukt. Zal ook de nog levendiger
geworden hoop, 't winnen van elektrische energie uit kernsplitsing in
vervulling gaan? Meer energie te oogsten dan men heeft gezaaid? De
atoomwetensche.p zou daarmede de Steen der Wijzen gevonden hebben,
waarvan elektro-technische ingenieurs sedert vele generaties dromen.
Toen op 24 januari van dit jaar
Sir John Cockroft chef van de com
missie voor de atoomenergie voor de
eerste maal bijzonderheden bekend
maakte over het bedwingen van de
atoomkracht in Harwell, stond vast,
dat een nieuw hoofdstuk in de ge
schiedenis van het atoom was be
gonnen. In de kernsplitsingsoven van
Harwell „Zota" (Zero Energy
Thermonuclear Assembly) was expe
rimenteel de controle van versmel
tingen bij temperaturen gelijk aan
die van de zon geslaagd.
De temperaturen waren niet be
reikt door explosie van een kern-
splitsingsbom van het kaliber van de I
„Hiroshima-bom" maar door elek
triciteit.
Want dat heeft de atoomgeleerden
niet met rust gelaten. De explosie
achtige versmelting tussen de ker
nen van het zware waterstofatoom
volgens de vroegere methode was
oncontroleerbaar, een geweldadrge
niet te geleiden ontketening van
energie.
Liet de waterstofbom zich niet
dank zij een magnetisch krachtveld
van zeer hoge voltage aan banden
leggen? In „Zeta" werd een tempe
ratuur van 5 miljoen graden be
reikt. Genoeg om het gecompli
ceerde smeltproces van kernen aan
de gang te brengen en te contro
leren. 25 miljoen graden hoopt men
dit jaar nog te bereiken.
Men wil méér
Thans wil men echter meer
rechtstreeks de stroom betrekken uit
het smeltproces, zonder de tot dus
ver gevolgde omweg via warmte-uit-
wisseling stoomontwikkeling en tur
bines. Misschien is het een tot falen
veroordeelde onderneming. Men weet
echter de weg.
Wanneer in ,,Zeta" het zware wa
terstofgas door een stroomstoot tot
een dichte, dunne zuil samengebun
deld is, volgt de versmelting onder
enorme stijging van temperatuur.
Deze temperaturen zorgen weer voor
een geringe uitzetting van de gas-
zuil. Als het gelukt die uitzetting van
Gebrekkig
Reeds in 1927 vond in Spanje de
eerste televisie-uitzending plaats.
Barcelona had de primeur en het was
de huidige che1 van de technische
de maand zijn beste krachten te ge
ven. De meeste radiomensen moeten
er twee betrekkingen op na houden
om aan de kost te kunnen komen.
In een dergelijke situatie kan men
dan ook niet verwachten dat er via
een Spaanse radiozender ooit een
werkelijk eerste klas programma uit
de luidspreker komt. Men kletst en
schreeuwt maar wat, draait heel veel
slechte grammofoonplaten, die via
nog slechtere weergevers erbarmelijk
doorkomen en voor de rest wordt de
zendtijd gevuld met onverteerbare
reclame. Dezelfde weg bewandelt de
televisie in Madrid. Men kent het
metier niet en liefhebbert er rustig
op los, zonder een eerlijke poging te
doen om ooit het stadium van de
amateur te boven te komen. Wanneer
het met de Spaanse televisie zo zal
gaan als met de Spaanse film ziet het
er hopeloos uit. De film heeft name
lijk precies vijftig jaar nodig gehad
om enkele fatsoenlijke produkten
voort te brengen.
Wanneer de zender in Barcelona
klaar is, zal hij tien maal sterker zijn
dan die van Madrid. Het ligt in de
bedoeling dat ook in Zaragoza, Valen
cia en Sevilla zenders worden ge
bouwd. Op het moment kan men aan
de Spaanse oostkust en vooral op het
Een Jonge boerenknecht in Pisa
(Italië) met een maandsalaris van
34.000 lire heeft een prijs van hon
derd miljoen lire (ongeveer 600.000
gulden) in de loterij gewonnen.
De 24-jarige Mauro Mancini, vrij
gezel, is betrekkelijk rustig gebleven
bij zijn onverwacht geluk. Hij zei,
dat hij een eigen boerderij van een
deel van het geld zou kopen alsmede
een auto, ter vervanging van een
oude bromfiets. Hij vertelde, dat hij
het winnende loterij-briefje had ge
kocht met een vriend, die reeds
500.000 lire (30.000 gulden) had ge
wonnen. Zijn vriend had op het punt
gestaan het winnende lot te kopen,
maar zag er van af en kocht een
ander lot. waarop Mancini het ver
smade briefje kocht met het ver
melde resultaat.
eiland Mallorca, via een speciale
antenne de Italiaanse televisiepro
gramma s ontvangen. Enkele honder
den Spanjaarden hebben zich de enor
me uitgaven geiroost om dit te kun
nen zien. Een televisietoestel in Span
je kost een bedrag dat varieert tus-
sy 1200 en 2000 gulden. Voor de aan
leg komt daar minstens vijfhonderd
gulden bij. Bovendien betaalt een
Spaanse televisiebezitter vijfendertig
tot vijftig gulden belasting per jaar.
Teneinde de aanschaffingsprijs te
drukken en daardoor de animo tot
aanschaf groter te maken, heeft de
Spaanse regering aan een tiental
fabrieken voorgesteld een goedkoop
apparaat te ontwerpen. Een daar
van zal de goedkeuring van het
directoraat-generaal voor de tele
visie kunnen verwerven en dan als
nationaal produkt gelanceerd wor
den. Dit zal altijd nog achthonderd
gulden kosten, hetgeen een enorm
bedrag is voor de gemiddelde
Spaanse arbeider daar het gelijk
staat met het volledige salaris over
een half jaar hard werken.
het gas te gebruiken om energie in
de transformator terug te leiden, die
de stroom tot verhitting van het gas
■geleverd heeft dan, zo denken de ge
leerden, zou meer energie in de
transformator terecht komen als er
van uitgegaan is. Wetenschappelijk
resultaat binnen 10 jaar?
Met deze onuitputtelijke kracht
bron zou werkeiy dk „steen der
wijzen" gevonden zijn. Alle nu gel
dende maatstaven zouden met één
klap tot het verleden behoren.
En zelfs wanneer dit dramatische
experiment mislukt, de beteugeling
van het atoom alleen al zou ter rech
ter tijd komen om de honger naar
energie van de wereld te bevredigen.
In de loop van de komende 50 tot
100 jaar kunnen de gebruikelijke
energiebronnen successievelijk op
drogen.
In 10 tot 20 jaar zullen echter naar
het oordeel van deskundigen „Zeta"-
proefnemingen de eerste economi
sche successen beschoren zijn.
De. Amerikaanse Senaat heeft met
64 tegen twintig stemmen zijn goed
keuring gehecht aan het wetsvoor
stel om het gebied van Alaska te
maken tot de 49ste staat van de V.S.
Het ontwerp moet nu nog door de
president worden ondertekend om
kracht van wet te krijgen. Ook moet
Alaska nog officieel de in het wets
voorstel genoemde voorwaarden on
dertekenen.
Alaska zal de eerste nieuwe staat
zijn sinds de toelating van Arizona
en Nieuw Mexico in 1912. Het gebied
heeft een oppervlakte dat gelijk k
aan een vijfde deel van de 48 staten.
Alaska werd in 1867 voor 7.2OO.60iD
dollar van Rusland gekocht.
Het nieuws i<s in Alaska met gro4e
vreugde ontvangen. Overal werdén
vuurwerk en vreugdevuren ontstoken
en iedereen was opgetogen. Alleen de
procureur-generaal van Alaska, Wil
liams, keek bedenkelijk. Hij heeft on
langs verklaard, dat hij met zijn neus
een pinda zou voortduwen van Tok
Junction naar de Grote Delta, een
afstand van bijna 200 km. als de wet
er door kwam. Hij geloofde nl. niet,
dat het congres de wet zou goedkeu
ren. Nu kijkt hij op zijn neus..».
De Chinese regering heeft het ge
bied waarin de circa 500 buitenland
se diplomaten vrjj kunnen reizen,
aanzienlijk beperkt. Zonder speciale
vergunning mogen de diplomaten niet
verder reizen dan tot op een afstand
van 20 km van Peking. Voorheen was
dat circa 45 km. Voor reizen over
grotere afstanden moeten zij 40 uur
tevoren toestemming vragen en uit
de ervaring kan men opmaken, dat
de helft van dergelijke verzoeken zal
worden afgewezen.
Bij deze bepalingen wordt een uit
zondering gemaakt voor reizen naar
de grote Chinese muur en de. graven
van de keizers der Mingdynastie, op
circa 60 km van de hoofdstad. Die
reizen blijven vrij.
Veel diplomaten geloven, dat de
maatregel een gevolg is van de aan
houdende onrust op het platteland,
zelfs in de buurt van de grote steden.
De IJslandse regering heeft offi
cieel de uitbreiding van de territori
ale wateren voor de visserij van vier
tot twaalf mijl bekend gemaakt. Alle
buitenlandse schepen is het verboden
binnen dit gebied te vissen. IJslandse
vissers zullen in de zone tussen vier
en twaalf mijl mogen vissen op
grond van een speciale regeling,
waarvan de inhoud voor één septem
ber zal worden bekend gemaakt.