De Keizer Kareistad een mysterie? Sn de muil van de leeuw Prinsen van den bloede w. s. c. PRIJSVERLAGING BIJ STOPPELMAN alle afdelingen in Am tot V( (Ft. Een kritische beschouwing De Franse troon Twee pretendenten TilNEUZEN eetaardappelen a. buysrogge ferket en reijns nu nu nu nu nu 1.49 2.98 5.90 2.90 3.50 nu 2.98 nu 8.90 nu 3.98 nu 7.90 DE STOFFENM Fra Verrassend boek zet stuk geschiedenis op zijn kop I België sluit onrendabele mijnen Voetbalvereniging „TE RN EU ZEN" - DANSEN - H. J. DE VLIEGHERE In elke prijsklasse GULDENS VOORDELIGER II Raz Zui O 10 DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 7 JUNI 1958 Doorberekening C.A.O. bouwbedrijf 15-jarige jongen verdacht van oplichting Klein verzuim Niet naar Eniwetok Palm Beach rokstof Wollen Blazerstof Monofil nylon 10 Binnen betrekkelijk korte tijd niet bü. want wat wij in onze geschie- heeft de uitgeverij Winants in denisboeken leren over de invallen Heerlen ons met twee opzien barende publikaties op het ge bied van de historische weten schap verrast De brochure van v. d. Linden: „Ultramontaans pleidooi", gericht tegen het werk van prof. Rogier, deed veel on nodig stof opwaaien. Thans is bij genoemde uitgever een boek verschenen van Albert Dela- haye, getiteld „Het mysterie van de keizer-Karelstad", dat ten zeerste onze verbazing heeft ge wekt. In dit werk, waarin de sehr. wil aantonen, dat alles wat over de vroegste geschiedenis van Nijmegen (tot de 12e eeuw) aan ons bekend is een grote mystificatie blijkt te zijn, wordt nj. een aanzienlijk deel van de vaderlandse en Wesieuropese ge schiedenis op zijn kop gezet. En dit op een wijze, die aan grondigheid niets te wensen overlaat. Volgens Delahaye werd reeds lang vermoed, „dat de geschiedenis van Nijmegen een mysterie inhoudt, een fundamenteel geheim" (p. 7). Dit mysterie zou dan zijn, dat Nijmegen na de Romeinse tijd uit de histori sche bronnen is verdwenen en eerst weer te voorschijn is gekomen in de 11e eeuw. Wat is er met Nijmegen in die tussentijd gebeurd? Tot nu toe werd dit raadsel verklaard met de verwoesting van Nijmegen door de Noormannen. De nieuwe oplossing wordt ons gegeven in de volgende theorie. Dat in 777 te Nijmegen (Novioma- gus volgens de oude benaming) door Karei de Grote een paleis of burcht is gebouwd is volkomen onjuist. Vóór de 12e eeuw heeft de stad geen burcht gehad. Keizer Frederik Barbarossa bouwde in 1155 de eerste. Alle histo rische feiten en gebeurtenissen vóór het jaar 1155, die wij tot heden met Nijmegen in verband brachten, moe ten op een totaal andere manier ver klaard worden. Dit komt, omdat er een grandioze verwarring heeft plaats gevonden tussen Nijmegen en de stad Noyon in Frankrijk, welke laatste plaats in feite de benaming Novio- magus droeg. Karei de Grote liet dus in 777 een paleis bouwen in Noyon. Pas na de bouw van de burcht te Nijmegen in 1155 is men alle histori sche gegevens, die betrekking hadden op Noyon gaan overbrengen naar Nij megen, dat toen ook de naam Novio- magus kreeg. Deze mystificatie heb ben de Duitse historici van de 12e eeuw op hun geweten. Zij kenden de Karolingische residentie Noyon topo grafisch niet meer. De vroegere re sidenties van het westelijk deel van het rijk van Karei de Grote waren in het oostelijk deel in vergetelheid ge raakt. Zo kwamen zij er toe de twee plaatsen waarschijnlijk onbewust met elkaar te verwarren. En de volgende generaties hebben de mys tificatie eveneens onbewust voortge zet. Met het verwerpen van de Karo lingische burcht in Nijmegen moet natuurlijk het gehele met die stad verbonden historische complex an ders geïnterpreteerd worden. Aller eerst de topografie en de lokale his torie van de stad zelf. Tot nu toe ging men uit van het paleis op het Valkhof en dacht zich het middel eeuwse Nijmegen rond en vanuit dit centrum ontstaan en gegroeid. De stad is echter pas in de 11e eeuw* ontstaan uit een nederzetting langs de Waal, welke vestiging zich volkomen los van het Valkhof heeft ontwikkeld. De Karolingische kapel op het Valk hof is in feite een van het einde der 11e eeuw daterende St. Nicolaaskapel, die niets met een burcht te maken had. Niet alleen de plaatselijke geschie denis wordt aldus radicaal gewijzigd, maar ook moeten alle gebeurtenissen van de vaderlandse en algemene ge schiedenis, die tot nu toe met Nij megen samenhingen, volkomen an ders verklaard worden. De in de bronnen vermelde rivier Vahalis en het landschap Batua, die wij tot op heden steeds hebben opgevat als resp. de Waal en de Betuwe, verhuizen met de burcht van Karei de Grote naar Noord-Frankrijk, naar de om streken van Noyon. Plaatsen zoals Heusden, Gendt etc., die wij altijd in de Betuwe dachten, moeten in Frank rijk gelokaliseerd, moeten in Frank- richten, waarin Noviomagus en Batua in verband met de Noormannen zijn genoemd en die op Nijmegen en de Betuwe betrekking hadden, slaan op Noyon en omstreken. Hier blijft het passeren. Op 15 juni 1958 zal een CAO voor het bouwbedrijf in werking treden. Teneinde ongemotiveerde doorbere kening van verhoogde loonkosten en sociale lasten te voorkomen is be paald dat deze CAO alleen van toe passing is op werken, die aanbesteed worden na 15 juni 1958. Op werken, die voor die datum reedse lopende waren kan de CAO alleen worden toegepast met toe stemming van het college van rijks bemiddelaars. Deze toestemming zal alleen worden verleend indien er ze kerheid bestaat, dat de aannemer uitsluitend de werkelijke schade welke hij heeft geleden, zal bereke nen. Aldus deelt het ministerie van Volkshuisvesting en Bouwnijverheid mede. van de Noormannen in ons land tij dens de 9e en 10e eeuw, is eveneens onjuist. Dorestad (Wijk bij Duurste de) verhuist aldus naar Nrd.-Frank- rijk. Boudewijn van Vlaanderen, God fried van Lotharingen en Dirk III van Holland vernielden in 1047 niet de burcht van Nijmegen, maar die van Noyon. Wie nu aanvaardt, dat het Karolin gische Noviomagus Noyon was, aan vaardt volgens de theorie van D. te vens, dat de oude Bataafse stad Op- pidum Batavorum en haar opvolgster het Romeinse Noviomagus, Noyon is geweest. Want uit de bronnen blijkt, dat er een eenheid in deze trits van steden is- Zo is dus ook ,,de weten schap over Romeins Nederland op tragische wijze misleid" (p. 92). Wij moeten de Drususgracht en -dam verplaatsen naar Frankrijk. De op stand van Claudius Civilis heeft even eens in Frankrijk plaats gehad. De Peutinger kaart, een oude landkaart met veel waardevolle gegevens over de Westeuropese historisch-geografi- sche situatie in de Romeinse tijd, krijgt een aan deze theorie aange paste gloednieuwe interpretatie. Tot zover de beknopte samenvatting van het werk van Delahaye. Bij het begin van de nu volgende bespreking willen wij met nadruk voorop stellen niet van de stelling te zijn uitgegaan, dat Nijmegen wel de stad van Karei de Grote is geweest. Bij elke studie, maar vooral bij elke historische studie moet men het ten koste van alles vermijden van enig vooroordeel bezeten te zijn. De grote fout nu van Delahaye is, dat hij bijna op elke pagina heeft bewezen van een dergelijk vooroordeel geenszins vrij te zijn. Hij blijkt bezeten te zijn van een idee-fixe, waaraan alle feiten on- We hebben enige tijd geleden reeds een overzicht gegeven van de inhoud van een boek, geschreven door de heer Dela haye, archivaris te Steenbergen, die daarin een verrassende en originele theorie ontwikkelde omtrent het verleden van Nij megen. Hij heeft hiermee een knuppel in het hoenderhok ge gooid en een levendig debat onder historici uitgelokt. In een tweetal artikelen heeft C. J. M. Brok hist, drs., leraar aan het O. L. Vrouwe Lyceum te Breda, zijn zienswijze op dit boek weergegeven. We drukken die artikelen af als bijdrage tot een belangwekkende discussie. België heeft de hoge autoriteit ken nis gegeven van een plan tot sluiting van enige onrendabele mijnen in de streek van het centrum, Charleroi en Luik. Door deze sluiting zullen onge veer 6.000 mijnwerkers moeten worden afgedankt en België heeft de hoge autoriteit verzocht om, zover dit nodig zal zijn, bij te dragen tot de herscho ling van deze arbeiders. Men ver wacht echter, dat een aantal van hen onmiddellijk in dienst zal worden ge nomen door andere mijnen in dezelfde streken. dergeschikt gemaakt worden. Hineininterpretieren is hier het eni ge woord. Dit idee is, dat Novioma gus niet Nijmegen, maar wel Noyon is geweest. Alle feiten, zonder uit zondering, die tot nu toe in verband met Nijmegen werden gedacht, moe ten nu koste wat kost in verband met Noyon worden gebracht. Sehr. maakt zich niet alleen schuldig aan een al gemene denkfout, maar zondigt heel speciaal tegen een der voornaamste axioma's van de historische weten schap, n.l. dat bij het bewijzen van welke stelling dan ook het nodige re lativisme in acht moet worden ge nomen. Of met andere woorden, dat de zaak van diverse kanten moet worden bekeken. Zou het b v. niet veel redelijker ge weest zijn uit te gaan van demoge lijkheid, dat èn Nijmegen èn Noyon residenties van Karei de Grote geweest zouden zijn? Ongetwijfeld had dan de sehr. menige krampach- tige verklaring der bronnen kunnen voorkomen. Maar hij wijst deze mo gelijkheid als „baarlijke nonsens" af (p. 91). Wij mogen veronderstellen, dat Delahaye, tot voor kort hulpar chivaris van de gemeente Nijmegen, menig wetenschappelijk historisch werk in handen heeft gehad en dat hij dus weet, dat men op nauwkeurige wijze en zo overvloedig mogelijk zijn bronnen moet citeren. Wij missen dit maar al te vaak in het onderhavige boek. En dan: de bron moet voor zichzelf spreken. Wij zijn niet tevre den met een vertaling of weergave van de schrijver. Zo gebeurt het, dat bij weergave van bronnen geografi sche benamingen in hun moderne versie worden omgezet. Men krijgt zo een vertekening. Want Novioma gus wordt nu eens Noyon, dan weer Nijmege al naar gelang het te pas komt. Een dergelijke methode moet als beslist onwetenschappelijk van de hand worden gewezen. Een en ander zullen wij met enige, details in een tweede artikel adstrueren. Breda C. J. M. BROK, hist, docts. De kinderpolitie te Rotterdam heeft een 15-jarige matroos op de binnen vaart op de St. Janshof aangehouden. Men deed dit aan de hand van een signalement dat aan de politie was verstrekt door mensen, die door de jongen opgelicht zouden zijn. Op on geveer tien adressen in de binnen stad zou hij pakjes hebben afgegeven die zogenaamd waren bestemd voor buren bij wie hij niemand thuis trof. Hij vroeg dan of men het geld wilde voorschieten en het pakje zolang aan nemen. Dit lukte meestal, maar later bleek, dat de buren niets wisten van een pakje dat tenslotte uit een lege doos bleek te bestaan. Het geld heeft de matroos opgemaakt aan bioscoop en sigaretten. De telefoondienst van Kopenha.- gen heeft alle mensen met de naam Olsen een der meest voorkomen de familienamen in Denemarken met één slag „geliquideerd". Al thans, bij het verschijnen van de nieuwe gids bleek de opgave der Olsen's, die normaal ongeveer zes tig kolom beslaat, niet voor te ko men. De fout bleek te liggen bij de binder, die het gedeelte der Olsen's vergeten had. De telefoondienst heeft toegezegd de reeds gedistribueerde gidsen door andere, die wel de naam Olsen be vatten, te zullen vervangen. Slechts enkele namen, nl. Peder- sen, Petersen, Jensen, Hansen, Niel sen en Soerensen komen in Dene marken meer voor dan Olsen. Het is een jaarlijks te rugkerende gebeurtenis in Artis, dat op de hoge muur, die de achterzijde van het leeuwenterras vormt, een wilde eend haar eieren deponeert en uitbroedt. Waarom ze op deze hoge en uiteraard zeer gevaarlijke plaats haar kroost het levens licht wil doen aanschou wen, is een raadsel. Er zijn immers heel wat be tere plekjes in de tuin te vinden, waar geen leeuwen beneden de wacht houden. Ieder jaar ging het al lemaal goed. Op een voorjaarsochtend vond de oppasser de moedereend plus een dozijn kleintjes in het water, dat de leeu wen op een afstand van het publiek houdt. Ge volgd door mama had den de donsbolletjes zich van de toch zeker zes meter hoge muur naar beneden laten vallen op het domein van de op dat vroege uur nog in hun nachtverblijven opgeslo ten leeuwen, om vervol gens zo spoedig mogelijk Ieder jaar hadden de op passers het druk met de pasgeboren diertjes uit de gracht te scheppen en over te brengen naar een der vijvers, waar de on der de bedrijven in de buurt gebleven moeder eend zich direct bij ze voegde. Het vermoeden, dat er ook dit jaar wel weer een nest eendeëie- ren zou worden uitge broed van beneden af is daar niets van te zien maakte de Artis-tech- nici extra voorzichtig, toen zij een dezer dagen enige werkzaamheden bo ven op de muur moesten verrichten. Zo stil en rustig mogelijk klommen ze de ladder op. Nauwe lijks was de eerste Artis- man boven gearriveerd, of er fladderde een ver schrikte eend op, terwijl in het door haar verla ten nest een groot aan tal kuikens dooreenkri- oelde. Ze hadden kenne lijk pas enkele uren te voren het ei verlaten en waren eigenlijk nog niet zo ver, dat ze al uit het nest konden. Voor de eendemoeder bleef er maar een keus: zo gauw mogelijk met haar kroost van de be dreigde plaats te ver dwijnen. Waarom ze zich tot ontsteltenis van ieder die het aanschouwde, plompverloren naar be neden liet vallen. Midden tussen de likkebaardende leeuwen, die op dit uur van de dag wel op hun terras waren. Met één sprong was een der roof dieren bij de vogel en met een luide grom had hij de angstig fladderen de eend in de bek. Met opgeheven kop liep hij naar zijn geliefkoosd plekje, om daar met be hulp van klauwen en ge bit het onverwachte hap je te consumeren. Tevre den liet hij zich er neer vallen en opende de bek iets om de prooi beter met de klauwen te kun nen bewerken. Hetgeen voor de eend voldoende was om zich in een uiter ste fladderpoging tussen de gevaarlijke tanden vandaan te wringen en geheel onbeschadigd het luchtruim te kiezen! On der luide toejuichingen van de verzamelde op passers, die de leeuwen ongetwijfeld een goed hart toedragen, maar ze deze buit toch beslist misgunden. De unieke ontsnapping uit de leeu wemuil is alleen moge lijk geweest, doordat het roofdier de eend kenne lijk slechts bij de veren van een vleugel te pak ken had en derhalve geen letsel kon toebrengen. Inmiddels hadden de Artis-mensen op de muur de hulpeloze eendekui kens, die gelukkig nog niet in staat waren de moeder naar beneden te volgen, uit het nest ge nomen. Onder het toe ziend oog van mama, die hoog in de lucht rondcir kelde, werden de kleinen naar een der vijvers ge bracht. En al heel spoe dig streek de eend naast de stuurloos ronddrijven de jongen neer. Ze kwaakte eens wat, schudde haar veren recht en ging over tot de din gen van de dag: de ver zorging van haar kroost... Voorjaar 1940. De oorlog was een half jaar gele den verklaard. In West-Europa was echter van mi litaire acties op grote schaal nog geen sprake, ge weest. In en achter de Maginot- en Siegfried-linies lagen de tot de tanden gewapende Fransen en Duit sers tegenover elkaar. De vraag was: Wanneer zou de „grote" oorlog werkelijk beginnen? Dat moest losbarsten, daaraan twijfelde niemand. Frankrijk maakt thans een rumoerige tijd door. Welke oplossing voor de huidige crisis uiteinde lijk zal worden gevonden, is niet met zekerheid te zeggen. Buiten Frankrijk weten slechts weini gen, dat er daar te lande ook een monarchistische stroming bestaat. Zowel de royalisten als de bonapartisten hebben een „legitieme pretendent" voor de Franse troon. Wie en hoe zijn deze twee prinsen van den bloede? Het antwoord vindt u in deze beschouwing. In Honoloeloe zijn drie pacifisten, die zich met 'n schip naar de atoom- proefterreinen van Eniwetok wilden begeven, tot twee maanden gevan genisstraf veroordeeld wegens het niet-opvolgen van een gerechtelijk be vel. De mannen wilden op deze wijze protesteren tegen het voortzetten van proeven met kernwapens. Een vierde opvarende werd tot een voorwaardelijke straf veroordeeld. Enige jaren na de Tweede Wereldoorlog be sloot de Franse Volksvertegenwoordiging, de Wet van 20 juni 1886, die het aan Franse troon pretendenten verbood, in Frankrijk te vertoe ven, op te heffen. Kort nadien vestigde prins Henri d'Orléans, graaf van Parijs, zich in de Franse hoofdstad. Naar het oordeel der Franse royalisten is hij de legitieme gegadigde voor de troon. Ook een tweetal vloeiend Frans sprekende heren niet. Zij noemden zich Louis Blanchard en Henri d'Orliac. Zij deelden aan de Franse rekruteringsinstanties mede, de Zwitserse nationaliteit te bezitten. Zij verzochten toe stemming om dienst te nemen in het Franse leger. Hun papieren werden aan een vluchtig onderzoek onderwor pen en in orde bevonden. Zo namen prins Louis-Napo- leon Bonaparte (alias Louis Blanchard) en prins Henri d'Orléans, graaf van Parijs (alias Henri d'Orliac) dienst bij de geallieerden. Twee Franse troonpretendenten, die eerder vergeefs gepoogd hadden soldaat te worden onder hun eigen naam en wie eigenlijk ae toegang tot ,het Franse grondgebied was ontzegd, schaarden zich incog nito als „Zwitsers' onder de Tricolore. Staat van dienst Henri d'Orliac geraakte in krijgsgevangenschap. Hij wist echter te ontvluchten en meldde zich weer bij zijn onderdeel. Inmiddels hadden de Duitsers zijn ware iden titeit wereldkundig gemaakt. De Franse generale staf zond d'Orliac (Henri d'Orléans) naar Algiers. Na de lan ding der Amerikanen in Noord-Afrika beschouwden veel Fransen daar de graaf van Parijs als de aangewezen man om later naar Frankrijk te gaan als Hoge Commissaris of Regent. Er waren hoge Franse officieren, die het denk beeld steunden. President Roosevelt echter stak een spaak in het wiel, toen hij categorisch verbood, de graaf van Parijs ooit voor zo'n belangrijke functie aan te wij zen. Door dit Amerikaanse ingrijpen ging een royalis tische droom in rook op. Begin 1943 vestigde de graaf van Parijs zich metterwoon in Portugal. SPORTPARK WESTELIJK BOLWERK PROMOTIE TWEEDE KLASSE ZONDAG a.s. Aanvang 3 uur tegen Het Huis van Oranje-Nassau erkent de aan spraken van de graaf van Parijs niet en be schouwt een telg uit het geslacht de Bourbon- Naundorff als rechthebbende, daar hij afstamt van de prins de Boterbon, die na de dood van zijn ouders (Bodewijk XVI en Marie Antoinette) op raadselachtige wijze uit de gevangenis wist te ontsnappen. Louis Blanchard, alias prins Louis-Napoleon Bona parte, ging na de Franse nederlaag in de zomer van 1940 naar Zwitserland. De Duitsers nodigden hem uit, tegen woordig te zijn bü de overbrenging van het stoffelijk overschot van de hertog van Reichstadt (de zoon van Na poleon I) van Wenen naar Parijs. Prins Louis-Napoleon weigerde, maar ging wel terug naar Frankrijk, waar hij zich aansloot bij de verzetsbeweging. Met zijn neef prins Joachim Murat (nazaat van een der beste medewerkers van Napoleon I) nam hij deel aan verscheidene verzets acties. Hij liep daarbij een zware verwonding op. We gens zijn verdiensten als illegaal werker werd de bona- partistische troonpretendent onderscheiden met het rid derkruis van het Legioen van Eer en met het Oorlogs- kruis (Croix de Guerre). Hij was toen luitenant en noem de zich graaf de Montfort. Onder ntze naam vertoefde hij kort na de oorlog enige malen in Frankrijk met offi cieuze toestemming der regering. Bijzonderheden De prinsen d'Orléans en Bonaparte zijn beiden spor tieve figuren. Bonaparte heeft verscheidene successen op auto-, zwem- en wintersportgebied op zijn naam staan. Henri d'Orléans is iemand, die dol is op de „witte we reld" en die vroeger als ski-loper uitmuntte. Hij onder scheidt zich van de meerderheid der welgestelde Fran sen door het feit, dat hij vader wera van elf kinderen. Zijn vrouw is prinses Isabella d'Orléans-Braganza. In 1931 trad zij in Palermo in het huwelijk met de graaf van Parijs. Bonaparte, die een jaar of zes jonger is dan Orléans (hij werd in 1914 geboren: Orléans in 1908), trouwde veel later en wel in april 1949 met een dochter van de markies de Foresta. Een der getuigen bij dit hu welijk was de generaal Koenig, toen commandant van het Franse bezettingsleger in Duitsland. Ondanks de „Verbanningswet" van 1886 bezocht Bona parte In de „verboden tijd" Frankrijk vele malen, maar Orléans eerbiedigde die wet en vertoefde ruim een kwart eeuw buiten zijn vaderland. Als jongeman stu deerde hij in Parijs, daar er toen vrijwel geen uitzicht was, dat hij ooit pretendent naar de koningstroon zou worden. Na de dood van twee neven zijns vaders de hertogen de Montpensier en d'Orléans werd prins Henri's vader pretendent en hijzelf „kroonprins", zodat1 hij niet meer in Frankrijk mocht zijn. In 1940 stierf zijn vader, de hertog de Guise, waardoor prins Henri preten dent werd en de royalistisch gezinde Fransen hun hoop voortaan op hem vestigden. En thans De bonapartisten en royalisten in Frankrijk juichten, toen de „Verbanningswet" van 1886 buiten werking werd gesteld. Zij meenden namelijk, dat daardoor een grote be- lemmering op de weg naar herstel var. konings- of kei- I zerstroon overwonnen was. Bonaparte en Orléans ech- ter gaven na hun terugkeer in Frankrijk duidelijk te kennen, dat zij niet actief zouden deelnemen aan res tauratiepogingen en dat zij het liefst als „vergeten bur gers" in la douce France wilden wonen. Intussen, het feit, dat zij beiden in Frankrijk vertoeven, zou toch nog wei eens tot politieke verwikkelingen kunnen leiden. Beide pretendenten beschikken namelijk over een tame lijk grote, ten dele invloedrijke aanhang. Naar buiten zijn de monarchisten meestal erg rustig, maar in hun hart hopen zij op een herstel van het koningschap of keizerschap. Het initiatief tot opheffing van de „Verbanningswet" van 1886 ging uit van de heer Hutin, lid der Volksver tegenwoordiging en dagbladeigenaar. In 1948 ging hij naar Portugal om de graaf van Parijs te bezoeken. Hij zei tot de royalistische pretendent: Uw staat van dienst is goed; de Republiek komt door uw aanwezigheid niet in gevaar. En hij begon een actie met het doel, de ver banning ongedaan te maken. De actie slaagde ten volle. De terugkeer van de graaf van Parijs naar de stad, welker naam hij voert, bewees het. Hij heeft wij merkten het reeds op veel aan hangers in de Franse hoofdstad en daarbuiten. Toen hij I terugkeerde in de Franse hoofdstad, zei een journalist op een persconferentie: Dat doet me nou echt genoegen, want als de burgemeester van Parijs ons niet helpt, kun nen wij ons voortaan tot de graaf van Parijs wenden Ook thans, nu Frankrijk een ernstige crisis doormaakt, zijn de ogen van veel Fransen weer gericht op de beide troonpretendenten. Zullen deze prinsen van den bloede, die toch waarlijk geen politieke avonturiers zijn, in Frankrijk „vergeten burgers" blijven? De tijd zal het ons moeten leren. Entree 75 ct. Kinderen 25 ct. Zitplaatsen 25 ct. extra Leden en Donateurs alleen Toegang op vertoon van kaart 2 UUR VOORWEDSTRIJD JUNIOREN KERMIS TE LAMSWAARDE in de grote danstent van op zondag 8 juni en maandag 9 juni Prima dansorkest Uit voorraad nog leverbaar: BESTE EETAARDAP PELEN ras FURORE. Ook in kleine hoeveelheden. BESTRIJDINGSMIDDELEN voor vlas, erwten enz, en aardappelziekte. Aanbevelend TEL. 145 HULST TIVOLIWEG W Moderne machines, prima vakmanschap, doorlopende service, geven U de verzekering dat U voor MARMERWERKEN S jk GRANITO WERKEN AANRECHTEN t BOUWWERKEN KUNST- en HARDSTEEN S GRAFMONUMENTEN de grootste keuze heeft bij: Tel. Hulst 243 TRAGEL 7c ST. JANSTEEN LEUKE KINDERDESSINS, wasecht zuiver katoen, normaal 2.50 NYLON FLAMMé, de nieuwste dessins voor ideale „luchtige" zomer jurkjes. Nieuw procédé: laat transpiratie door! 90 cm. Normaal 4.90 RAYé TAILLEUR, het grote succes van de Italiaanse mode, wit fond met donkere streep. Voor een pakje, rok, pantalon of de moderne hemdjurk. 140 cm. Normaal 7.90 SATIN COTTON IMPRIMé, edelkatoen, bedrukt met fraaie dessins, voor jong en oud ruime keuze! 90 cm. Normaal 3.95 JACQUARD ZOMERSTOF, double face, dus 2 kleuren voor één geld, geheel kreukherstellende kwaliteit voor een geklede japon in 4 tinten. 90 cm. Normaal 5.50 alleen in „Havana" bruin! 140 cm. Normaal 5.90 Korenblauw, de modekleur 140 cm. Normaal 11.50 Voor bruid en bruidjes Feestelijk koopje. 115 cm. Normaal 5.90 Van de monsterkamer ontvingen wij een prachtige partij restanten: ZOMERMANTEL- EN TAILLEURSTOFFEN, Fraaie „Export' -kwaliteiten, o.a. in wollen structuur weefsels voor pak jes en leuke pied de poule-ruitjes voor kindermantels enz. enz. 140 cm. Normaal kosten deze uitgelezen kwaliteiten 10 a 14 p/m, 98e JAA Uitgave Directeur Hoofdred: Redactier: gen, C. J. J. J. M. M ter, P. V. 't Western Bureaus: Tel. 22341 Bureau v< Naar te Bel| razzia onder pathie voor verdacht of o gevaar voor worden geacht Volgens ono het aantal ar bedragen. De zou Dusko E plaatsvervange atische commi De franse r wogen de da stemming op len, aldus is tend gehoudi het kabinet Verder is Algerië toege sidium van d De raad heeft acht voor de tijdse verkiezin Vergadering te Generaal St gedelegeerde VIJF VLIEGTUI gelopen weekend gestort. Hierbij k ven personen om trof allemaal kle DRIE ITALIAAN van wie er twee bij een poging om Punta del Luglia delijk verongeluk VAN EEN GROI tisten, die oefeni het strand bij Pe: door de wind n; Drie van hen ve: IN GOUDVELDI Magadan in oosl een goudklompje drie kilo, zo mei DE SJAH van persconferentie klaard, dat hij va wen, omdat het wilde geen vrage: het Perzische n trouwen, „niet brengen. OME JAN VAN pioniers van de jarige leeftijd te den. Hij was offic Oranje Nassau er kendheid door zij: c.-bestrijding. (Adve inwinimn BOSSTRAAT 20 TELEFOON 5779 BERGEN OP ZOOM Minde Weersverwachl M.I. tot vanavc zondagavond 23.1 de bewolking me bet noorden van enkele bui. Ma wind tussen zui Mest. In het nooi elders ongeveer temperaturen. Verwachting v Weerkundig Insti vervolgens mat wind uit west( Zwaar bewolkte lend met brede o en daar neerslag lijk nevelig des Vandaag: zon maan onder 12.V zon op 4.21 uur, n

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1958 | | pagina 14