Veertigduizend toeristen uit Rusland naar Brussel BOEKENPLANK Gemotoriseerde ski-pony Zwarte handel tiert welig m Spanje Parijs telt 35.000 kunstschilders Tt 90 procent stemde in Italië Winkeliers verrijken zich op schandalige wijze Groeiende arbeidsonrust Laatste Nieuws De Gaulle sprak met Pinay en Schuman 4 9 DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 27 MEI 1958 Geheime politie bewaakt hotel-kazerne De echo van het verleden Atletiek Theologische verkenningstochten Jongetje uit Hoorn spoorloos Ongeluk te Eelde bij vliegfeest Onrust op Cyprus AJG wordt de Werkplaats Onderscheidingen in orde van de papegaai Zeventigduizend franken kost expositie SPORT IN 'T KORT de (Van een bijzondere medewerker) De ontevredenheid van het Russische volk over de „heerlijkhe den" van het communisme neemt met de dag toe. Kroestjev en zijn lijfwacht nummer één, Serov, hebben de handen vol gehad met het beteugelen van de studentenrelletjes, welke allereerst aan de universiteit van Moskou losbraken om vervolgens over te slaan naar de universiteit van Leningrad, waar enkeie honderden stu denten de toegang tot het gebouw werd ontzegd. En niet alleen de studenten worden roerig, ook de boeren, die met groot succes hebben geprotesteerd tegen de collectieve boerderijen en zodanig geprotesteerd, dat Kroestjev ingrijpende maatregelen heeft moe ten nemen om de landbouw veilig te stellen. Waar studenten en boeren het voorbeeld gaven, bleef de bevolking niet achter. Ook onder het gewone Russische volk, dat buiten de enkele miljoenen frenetieke communisten in de U.S.S.R. staat, wordt gemord, om dat de nu reeds veertig jaar lang aangekondigde glansperiode van het onoverwinnelijke communisme, dat het paradijs op aarde heet te brengen, nu toch wel heel erg lang op zich laat wachten. Zo nu en dan gaat het ijzeren gor dijn een kiertje omhoog. Dan kruipen er wat toeristen van Rusland naar West-Europa en omgekeerd. Dat toe risme heeft over het algemeen weinig te betekenen. Er blijft nogal eens een Rus in het westen „hangen", als het hem gelukt aan de achtervolging van de politieke begeleiders te ont snappen en in Moskou laten de westerlingen van tijd tot tijd eens horen, dat het vermaledijde" en kapitalistische Westen democratisch, sociaal en economisch toch nog altijd op een tikkeltje hoger plan staat, dan de communistische U.S.S.R. Die zuinige mededelingen van Westerse toeristen vinden haar weg wel en zij zijn de bevestiging van de drang naar geestelijke vrijheid, welke ondanks alle com munistische terreur op de univer siteiten van Leningrad en Mos kou, alsmede in de wetenschap pelijke kringen daar blijft heer sen. Geen wonder dus, dat Kroest- jevs „neutrale glimlach" naar de vrije wereld en zijn roep om „vre delievende coëxistentie" steeds dringender wordt. Hij wil de rust in eigen land herstellen, de re bellie verstikken. Dat kan alleen .-naar via de camouflage-tactiek van de neutrale glimlach en de vredelievende coëxistentie. Propaganda Maar Kroestjev heeft, wat dat be treft, de tijd niet mee. De wereld wordt van dag tot dag meer „open" en daardoor steeds kleiner. Het wordt moeilijk in eigen tuintje te wieden zonder door de buren bekeken en be gluurd te worden. En het Russische tuintje ligt er niet bijster fraai bij. Daaraan kunnen duizend glimlachen niets veranderen en zelfs het mas sieve bouwwerk op de Brusselse we reldtentoonstelling, dat maar liefst 60 miljoen dollar gekost heeft, ook niet. Rusland wil in Brussel alleen maar propaganda maken, meer nog: de wereldtentoonstelling voor zijn ideo logische doelstellingen uitbuiten. De Russische show in Brussel is Rusland niet, althans, is het communisme niet, al willen Kroestjev c.s. dat de mil joenen bezoekers van straks doen ge loven. Misschien is de grote plompe expo sitiehal der Russen een symbool voor het communisme, de show zeker niet. Die was er al, lang voordat het communisme de vrijheid van geest dacht te kunnen vertrappen. Met ge raffineerde propaganda-middeltjes is de Russische techniek in Brussel om geven om te voorkomen, dat deze kolos de bezoekers niet al te zwaar op de maag zou gaan liggen. Het Bolshoi-theater komt assisteren, het Moskouse circus en orkesten, welke de gehele dag door Russische volks wijsjes spelen, gepaard gaande met typische balletten, welke hun oor sprong vinden in Oeral en Kaukasus. Nieuwe slogan Er gebeurt echter nog meer om het democratische Westen zand in de ogen te strooien over die zo mispre zen onderdrukking van de 'geestelijke vrijheid. Niet minder dan 40.000 Russische toeristen, die volgens een ingenieus selecteer-systeem bij elkaar worden gebracht, komen naar Brussel ter meerdere eer en glorie van het Sov jet-paradijs. Er is om die 40.000 toeristen een stevig robbertje gevochten in het Kremlin. Tussen Kroestjev en zijn grote tegenspeler Soeslov. Kroestjev was vóór, Soeslov tegen. Uiteindelijk won Kroestjev, die het „risico" van zoveel toeristen naar het kapitalisti sche westen heeft durven nemen. Dat risico bestaat dan wel hierin, dat er van die 40.000 toeristen misschien een paar onder de indruk zouden kunnen komen van de burgerlijkheid in dat vermaledijde Westen, waar volgens de nieuwste slogan „alcohol gedron ken wordt om de ellende van de werkloosheid weg te spoelen". In dat verband heeft Soeslov gewe zen op de honderd technici, die aan het Russische paviljoen in Brussel gewerkt hebben en van wie er thans vijf spoorloos zijn. Een ingenieur werd doodgeschoten, omdat hij ver dachte sympathieën had. Neen, zegt de Russische ambassade in Brussel: „de man kreeg een hartaanval!" Niettemin zit ergens in Brussel een chirurg te kijken met de kogeltjes, welke deze „hartaanval" veroorzaakt hebben. Kazerne Nu Kroestjev het gevecht om de 40.000 toeristen gewonnen heeft, wor den alle hindernissen uit de weg ge ruimd. Zo bijvoorbeeld het probleem, waar deze lieden moeten worden on dergebracht. Er is immers geen spra ke van dat deze toeristen zo maar in een hotel kunnen gaan wonen. Dat risico neemt zelfs Kroestjev toch maar liever niet. Hij heeft derhalve opdracht gege ven tot verbouwing van de Russische ambassade in Brussel. De ambassade wordt omgetoverd in een afzichtelijke „kazerne", met een acommodatie voor niet minder dan 3000 personen! De toerist-en komen met speciale schepen, welke aan de kaden van Antwerpen zullen meren. Van daaruit rijden door de Russische ambassade gecharterde bussen naar Brussel. Het is dus alles Russisch wat de klok luidt. In het ontvangstcentrum, dat een vaste staf van 400 personen telt en onder wie zich 200 ambtenaren van In de Diana-reeks van de Uitge versmij. de Bron te Amstelveen ver scheen bovenstaande roman van de Engelse schrijver Rutherford. Om een verrassend oorspronkelijke ver wikkeling spon Rutherford het frisse verhaal van de Engelse kunstenaar Andrew, die een boek schreef over pe Italiaanse 17e eeuwse schilder Dit brengt de Engelsman in u ïi6 2®U en tegeüjk in een situatie, welke hij in al haar vreemdheid vol- komeh aanvaardbaar weet te maken. Rij komt nl. in kennis met de fa milie Beneadoro, waarvan de beeld schone dochter Maria als een drop- Pel water gelijkt op de H. Agatha, uie de hoofdpersoon is van een al taarstuk dat Mera eens maakte voor de parochiekerk van Forrealto, waar het gezin woont. Het verleden vloeit aan over in het heden, wat niet ge- Peurt zonder schokkende gebeurte nissen. Geboeid leest men de lotge- gevallen van Andrew en Maria, die, na bewogen avonturen onder de hete zuiderzon elkaar toch vinden. In de serie Weten en Kunnen (nieu we reeks, N.V. „Kosmos" A'dam- Antwerpen) verscheen de zesde, ge heel gewijzigde druk van „Atletiek", een handleiding bij de beoefening van deze tak van sport, van de hand van Jan Blankers. Zij was nodig geworden doordat de atletiekbeoefening na 1950 een nieuw „gezicht" kreeg. Van som mige spring- en werpnummers bij voorbeeld werden de moderner wijzen van uitvoering behandeld, terwijl ook aandacht is geschonken aan de nieu were trainingsmethoden. In feite is dit werkje, keurig uitge voerd en van verduidelijkende illus traties voorzien, blijvend bestemd voor de atletiel-leider èn de atleet die grotendeels op zichzelf zijn aan gewezen. Bovendien zijn de in deze hand- lei5ln?,opgenomen trainingsschema's nedoeld voor de atleet in Nederland die meestal twee jaar op opbouwenl de wijze moet oefenen om zijn achter stand in lichamelijke conditie in te kunnen halen. Jan Blankers is er in geslaagd op zeer bevattelijke en onderhoudende manier de hem zo door en door be kende stof in dit bekende raam en formaat van Weten en Kunnen te be handelen. Vt. Onder de hedendaagse theologen neemt de Duitse Jezuiet Karl Rahner, dogmatiekprofessor aan de theologi sche faculteit te Innsbriick, een zeer bijzondere plaats in. Niet enkel is hij een buitengewoon vruchtbaar en veel zijdig schrijver, een uitnemend do cent, een boeiend spreker en predi ker, niet alleen heeft hij een zeer scherp gehoor voor de huidige proble matiek en spreekt hij eigentijdse taal, maar bovenal is datgene wat hij te zeggen heeft uiterst belangrijk en waardevol. Zijn uit drie delen bestaan de „Schriften zur Theologie" zijn er het bewijs van. Wij zijn daarom verheugd van deze Schriften een uitstekende vertaling gekregen te hebben van de hand van Gerard Wijdeveld. Het is een verta ling van deel I en II met weglating van enkele al te vakkundige artikelen Het boek is er zeker niet minder waardevol om, wijl het hierdoor een bloemlezing geworden is, die voor een brede kring ontwikkelden bruikbaar is, terwijl de weggelaten artikelen slechts de vakmensen, in casu de theologen, interesseren. Wij hopen van harte dat het werk door velen zal bestudeerd worden, omdat de aangesneden problemen eigentijds zijn en op meesterlijke wij ze behandeld. Wie zich aan de studie ervan wil zetten zal zijn inzicht ver rijken en constateren dat hij een werk voor zich heeft van een grote geest, die de stof volkomen beheerst en al zijdig belicht. Van de gedrongen en gecompliceerde volzinnen een welluidend goed ver staanbaar Nederlands te maken, was geen gemakkelijke taak. De vertaler heeft er zich uitstekend van gekweten. Een compliment is op zijn plaats J. H. de geheime politie bevinden, wordt alles geregistreerd. Elke groep toe risten krijgt een aantal geheim» agenten mee. Op deze bijzonder „aantrekke lijke" manier wil Kroestjev zijn tegenspeler Soeslov blijkbaar la ten zien, dat er bij hem van ont snappen geen sprake zal zijn. Soeslov, die namelijk aansprake lijk moet worden gesteld voor het verdwijnen van een groot aan tal Russische toeristen tijdens de twee jaar geleden geopende mo gelijkheid tot toerisme in het Westen, heeft deze brandende kwestie tot en met uitgespeeld. Zijn redenering was: „als ik, Soeslov, geen kans zie om 200 toe risten in de hand te houden, hoe wil jij. Kroestjev, dat dan met 40.000 Neen, het Russische toerisme staat nog nauwelijks in zijn kinderschoe nen. Dat er nu 40.000 op mars zijn naar Brussel, is alleen maar een ge volg van Kroestjevs glimlach, welke hoe dan ook inhoud moet heb ben voor het kapitalistische Westen, dat druk doende is een topconferentie te organiseren Drie dagen geleden is in Hoorn spoor loos verdwenen de vierjarige Hans Dieterheinz. Men heeft zondagavond vergeefs getracht in contact te komen met de Utrechtse telepaat Croiset. Gis teren opereerden in Hoorn twee ama teur-telepaten, die het er beiden over eens waren, dat het kind zich op min der dan honderdvijftig meter afstand van de zogenaamae Hoofdpoort moet bevinden. Alleen de politie neemt nog steeds aan, dat het kind verdronken is. Tijdens het interessante, door twin tigduizend bezoekers bijgewoonde Pinkstervliegfeest te Eelde is een parachutiste bij een massasprong ern stig gewond. Zij maakte deel uit van een groep dames en heren van de Turkse Parachutistenclub. Vermoede lijk omdat men zich in de windkracht had vergist, dreef de parachutiste, de twintigjarige Aytac Tekira te ver af. Zij kwam in aanraking met de vleugel van een Canberra-straalbommenwer- per, welke op de startbaan stond. Zij werd over de vleugel heengetrokken, waarna de parachute haar over het beton van de landingsbaan sleurde. Ernstig gewona werd zij naar het zie kenhuis te Groningen overgebracht. Meer dan negentig procent van de Italiaanse kiesgerechtigden heeft zon. dag en gisteren hun stem uitgebracht bij de parlementsverkiezingen. De grote opkomst wordt beschouwd als gunstig voor de centrumpartijen, met inbegrip van de christendemocraten, die aan de macht zyn. In vele steden en dorpen waren bijna allen opgekomen om hun stem uit te brengen. De einduitslag wordt vanavond of morgenochtend verwacht. Er zijn gisteren op Cyprus ver scheidene mensen gewond in botsin gen tussen linkse en rechtse Cyprio ten, nadat er vijf politieke moorden in het weekeind waren gepleegd. Deze moorden worden toegeschreven aan de verzetsbeweging Eoka. De laatste van de vijf moordaanslagen werd gis terochtend te Famagusta gepleegd. Er werd gisteren 24 uur gestaakt op het eiland. Het merendeel van de on geregeldheden deed zich voor, waar winkeliers hun zaken niet hadden ge sloten, ondanks de stakingsoproep van onder communistische leiding staande vakbonden. 5? De Arbeiders Jeugd Centrale (A.J. C.) heeft op een buitengewoon con gres in Vierhouten besloten de tot nu toe gevolgde werkmethoden te be ëindigen. Mettertijd zal een nieuwe organisatie onder een andere naam worden gesticht. De overgangsperiode naar dit nieu we instituut, dat zich voorstelt het jeugdwerk op een veel bredere basis te stellen, heeft als naam gekregen ..De Werkplaats". Het congresbesluit betekent in feite het beëindigen van de A.J.C., die precies veertig jaar heeft bestaan. Het bestuur van ..Het leven begint bij 40" deelt mede. dat deze stichting dit jaar de 15.000e werkzoekende hoofdarbeider van boven de 40 jaar hoopt te plaatsen en dat zij in ver band daarmede „heeft besloten enige bekende Nederlanders, die zich bij zonder verdienstelijk hebben gemaakt in het algemeen belang en bijzonder in dat der rechtvaardigheid, een on derscheiding te verlenen". In het orgaan van de stichting werd in een hoofdartikel (met o.a. als on derkop: „Ons verlangen: iedere Ne derlander een eigen medaille") deze onderscheiding aangekondigd als „de orde van de papegaai". Het gouden ere-teken, met bijbeho rende oorkonde, is inmiddels uitge reikt aan de heren M. Reckman (op richter en erevoorzitter van de. stich ting), Joh. Luger en J. Fabius. Teneinde de publieke opinie te sussen, die als gevolg van de constante stijging van de prijzen dagelijks verslechtert, heeft de Spaanse minister van handel, de heer Ullastres een persconferen tie gehouden, tijdens welke hij een uiteenzetting heeft gegeven van de moeilijke economische positie, waarin het land zich be vindt. De minister stond voor een zware taak. Want enkele dagen voordat hij zich met de journalisten rond de tafel schaarde, had generaal Franco een redevoering gehouden, waarin hij het nodig achtte te verklaren dat Spanje thans de vruchten ging plukken van de opofferingen die de bevolking zich de laatste jaren onop houdelijk onder aanvoering van haar gezegende regering had ge troost. Het land was op weg, aldus de generalissimo, de hoogste graad van economische voorspoed te bereiken. Na zo'n verklaring is het voor een minister moeilijk de achtergronden van een heersende malaise te gaan toelichten. Senor Ullastres meende dan ook niet beter te kunnen doen dan het gebrek aan eerste levens middelen en de hoge prijzen daar van te verklaren als zijnde een ge volg van de snelle stijging van het levensniveau van de Spanjaarden: Hoe paradoxaal dit de kenner van het Spaanse leven ook toeschijnt, toch heeft de minister gelijk met de ze bewering. De laatste tien jaren heeft de Spaanse regering kans gezien de prij zen van eerste levensmiddelen zeer laag te houden, ondanks het feit dat in alle Europese landen de prijzen gestadig omhoog gingen. De Span jaard was toen tevreden met wat het land hem bood. Hij at zijn brood, zijn rijst, vis en olijfolie en was ge lukkig met een fles fijn. Hij taalde niet naar dure conserven, naar bui tenissigheden. Zijn tafel was sober, karig zelfs, maar gezond. Evenwel hebben de touristen, die Spanje de laatste vijf jaren in steeds groter aantal bezoeken, in ruil voor het aan genaam verpozen de schillen en de dozen van een groot aantal artike len achtergelaten, die de Spanjaar den bij nader inzien toch ook wel graag zouden willen hebben. Zo gaat het levensniveau in Span je groeien naar het Europese. En daar de verschillen te groot zijn en het tempo waarin zich deze groei i voltrekt, te snel, ontstaan grote moeilijkheden, wrijvingen en zelfs botsingen. De groeiende arbeidson rust in Spanje is daar een levend bewys voor. Gebrek aan deviezen De jongste prijsstijgingen zijn voor namelijk veroorzaakt door het plot- i selinge gebrek aan deviezen en de daaruit voortvloeiende schaarste als gevolg van de vorstplaag die in het seizoen 1955-56 de sinaasappelaan- plantingen teisterde. De sinaasappel is het belangrijkste exportartikel van Spanje en uit de deviezenopbrengst daarvan wordt voor een belangrijk deel de import van andere levens behoeften gefinancierd. Dit jaar lijkt deze belangrijke factor in het Spaan se economisch leven hersteld. En om de prijsstijgingen een halt toe te roe pen schijnt de Spaanse regering van zins om uit de vermeerderde devie zenopbrengst goedkope levensmidde len in grote hoeveelheden in het bui tenland aan te kopen teneinde de bin nenlandse markt daarmee te dum pen. Deze oplossing zal echter niet voldoende zijn, want de minis ter van Handel en de minister voor economische coördinatie kampen met de volkomen corrup te erfenis van hun voorgangers, die een zeer zonderlinge politiek hebben bedreven bij het uitgeven van importlicenties. Hierdoor zijn zekere hooggeplaatste personen in belangrijke mate bevoordeeld en zijn in staat gesteld op kos ten van de bevolking zich op schandelijke wijze te verrijken. Deze praktijken hebben generaal Franco in het begin van het vorige jaar gedwongen, vooral de posten van handel en economische zaken in zijn kabinet te herzien. Hij vond hier voor bereid de eerder genoemde be windslieden, die alom in het land be kend zijn om hun onkreukbaarheid en volstrekte eerlijkheid. Jarenlang wanbeheer Opruiming te houden in de eco nomische Augiasstal, gevolg van ja renlang wanbeheer, kost tijd en de twee ministers zijn nog steeds niet zover dat men van de vloer kan eten. Integendeel, want op dit moment bijvoorbeeld zijn er in de grote ste den van Spanje geen aardappelen te krijgen. Tenminste niet voor de of ficieel toegestane prijs van circa een kwartje per kilo. Wanneer men de groentehandelaar echter te verstaan geeft, dat men ook wel wat meer wil betalen, drie kwartjes bijvoorbeeld, dan komen er onder de toonbank aardappelen genoeg vandaan. Zo pro fiteren de winkeliers algemeen van de onstabiele toestand in het land. De geruchten omtrent het mogelijke snelle aftreden van generaal Fran co werken die onstabiele toestand in de hand en de winkeliers hebben min of meer vrij spel, daar de Spaanse bevolking vrijwel geen kranten leest en nauwelijks naar de radio luistert, zodat het niet moeilijk is het geme ne volk te doen geloven dat de prijs stijgingen alleen maar het gevolg van het wanbeheer van de regering zijn. Prijsbeheersing onmogelijk En gelaten betaalt het Spaanse volk de meest exhorbitant hoge pry- (Van onze Parijse correspondent) In en rond Parijs wonen een slordige 35.000 kunstschilders. Drie hunner, Bernard Buffet, Mathieu en Poliakoff rijden in een Rolls- Royce. Soulages en Atlan kunnen zich een dure D.S. bekostigen. De rest rijdt goedkoop of loopt. Niettemin zjjn er ongeveer tien kunstenaars, die per maand voor tien duizend gulden bij elkaar schilderen. Een honderdtal verkoopt voor duizend tot vijftien hon derd gulden per maand. „Enkele honderden" slagen er met kunst en vliegwerk in te leven van hun kunst, hetgeen nog niet wil zeggen, dat ze wekelijks honderd gulden verdienen. De grote rest verkoopt niets, weinig of aan vrienden. Maar zij hebben nog altijd de zoete hoop eens ontdekt te worden. Ze dro men er van een kunstcriticus, een handelaar of een dokter met spaar penningen voor hun werk te interes seren. Maar ook in Parijs zijn dro men vaak bedrog. Voor de meesten is een tentoonstelling onmogelijk, daar ze zelfs op het einde der we reld de zeventigduizend franken niet weten te vinden, die hiervoor in het algemeen op tafel moeten worden ge legd. Want de kunsthandelaar Is al even min een filantroop als de verfleve- rancier. Toch hoort men weinig ge fundeerde kritiek op de kunsthande laren: de samenwerking met hen is in het algemeen goed en eerlijk, zelfs al lijken op het eerste gezicht de voorwaarden volkomen scheef. De Franse hoofdstad kan trots zijn op een kleine honderd „galeries" van min of meer betekenis. Sommige hunner draaien ten dele op buiten lands kapitaal, zoals Stadler. De meesten zijn evenwel puur Frans met overigens een even pure belang stelling voor de duizenden buiten landse schilders, die Frankrijk weet aan te trekken. Indien men de ogen richt op de belangrijke kunsthandela ren komt men bovendien tot de over tuiging, dat cr de laatste jaren een gelukkig evenwicht is ontstaan tussen die der figuratieven en non-figuratie ven. Tot de verdedigers der non-figu- ratieven kunnei. we rekenen Denise René, die het vorige jaar zelfs Mon driaan naar Parijs haalde. Buchet, Bing en Stadler. Andere, belangrijke expositiezalen van de abstracten zijn Rive-Droit, La Roue, Kricker, la Ga lerie de France. Creuzevault, Ariel en Arnaud. Arnaud is de laatste jaren belangrijk geworden. Martin Barré. Guitet en enkele andere bekende jon gere non-figuratieven hebben bij hem contracten lopen. Nog altijd trouw aan de figuratieven zijn Cardo, Char- din, David et Gamier, Drouant-Da- vid (Buffet) Maught, Monique de Groote, Romanet, Saint-Place. Suil- lerot en M. Warren. Warren brengt onder andere de Nederlander Bram van Velde. De Parijse kunsthandelaren durven een gezonde hoeveelheid risico aan, hetgeen mogelijk' is omdat ze hun vak verstaan, het risico uitsmeren over vele schilders, en een goed deel i van de verkoopprijs in eigen beurs steken. j Een jonge schilder, die met moeite zijn 70.000 fr. bij elkaar heeft getoverd om een tentoon- i stelling te houden en gedurende twee of drie weken zijn vijftien j doeken in een „galerie" kan ex poseren ziet in het begin met een zwaar hart, dat de kunsthande laar een derde deel van de ver koopprijs inslikt, maar aangezien hij via het resterende twee derde kan voortgaan met schilderen, duurt zijn ontevredenheid niet lang. Bovendien heeft hij kans, dat de kunsthandelaar hem straks een „con tract" aanbiedt. In het algemeen be tekent zo'n contract, dat de schilder een garantieloon krijgt van minimaal 30.000 fr. per maand. Hij moet hier voor per maand een afgesproken aantal schilderijen leveren. Worden ze verkocht, dan krijgt hij nog een derde van de opbrengst, terwijl twee derde voor de handelaar is. Op hel eerste gezicht lijkt deze verhouding ongunstig voor de schilders. Ze we ten echter, dat de handelaar enorme kosten heeft en zich tenslotte bij de goeden moet dekken voor de klappen die hij krijgt via zijn contracten met de onverkoopbaren. Het gebeurt vaak, dat een handelaar meerderen I zijner schilders jarenlang blijft steu- nen met dertigduizend frank per maand zonder één schilderij te ver- I kopen. Ze weten in het algemeen hun I contracten wel zo te kiezen dat er minstens één verkoopsucces zit on der acht of tien jonge schilders. De winst welke de kunsthandelaar op die ene maakt is groot genoeg om het verlies op de anderen te dekken. Bo vendien komen er één of meer van de in eerste instantie niet door het pu bliek gewilde enkele jaren later wel tot succes. Ten dele is hieruit te ver klaren, waarom Parijs nog beslist de hoofdstad is van de schilderkunst. Via de kunsthandelaar is er in feite een naamloze schildersgemeenschap ontstaan, waarin de nog niet geslaag den kunnen eten via de geslaagden. Dit „kunnen eten" wil tevens zeggen: kunnen doorschilderen. De vraag of het in Parijs gemakkelijk is als kunst schilder een bijbaan te vinden en daardoor de schoorsteen rokende te houden, durven we niet bevestigend beantwoorden. Wel hebben duizenden kunstschilders een betrekking, som migen als tekenleraar. De kunsthandelaar is bovendien geplaatst om gunstig te kunnen speculeren, hetgeen dan ook her haaldelijk gebeurt. Voor een ap pel of een ei laat hij door stro- mannen doeken opkopen van jon- I geren, in de hoop, dat ze over enige jaren hoog genoteerd zul len staan. Anderzijds weet hij de markt voor grote en actieve schil ders kunstmatig op peil te hou- den door een deel van de produk- tie tijdelijk op zolder te zetten. Van Barnard Buffet is b.v. bekend, dat hij per maand ongeveer twintig doeken maakt, terwijl er nauwelijks tien per maand te koop worden aan geboden. Nog altijd bestaat op de Parijse kunstmarkt de natuurlijke scheidings lijn van de Seine. Deze heeft echter niets te maken met figuratieve of ab stracte kunst. De duurste schilders werken in het algemeen samen met kunsthandelaren op de „rive droit"; de rest moet genoegen nemen met de „rive-gauche". Saint-Germain, dat men ten onrech te al verloren waande, begint op nieuw op te komen als centrum van de Parijse schilderkunst, Stadler, Ar naud en anderen ontwikkelen hier een verbazende activiteit. De „ski-pony" is een vinding van de heer Josef Niklas uit Oberammergau in de Beierse Alpen. De „pony" bestaat uit een op een ski gemonteerd 150 cc motortje, dat een propeller aandrijft, waardoor een snelheid van circa 60 km per uur kan worden ontwikkeld. Deze snel heid kan met een handeltje aan de stuurbeugel worden gere geld. Het geheel weegt slechts ongeveer 70 kg en kan zo in elkaar gevouwen worden, dat het in de bagageruimte van een auto kan worden vervoerd. De foto geeft een beeld van het ingenieuze apparaat met de constructeur aan het ,jtuur zen en verrijken de winkeliers xtch op schandalige wijze. Daarom is een effectieve prijsbeheersing in Spanje onmogelijk, omdat het volk niet mee werkt, de dikwerf aangekondigde of ficiële prijzen niet kent en zelfs ge noegen neemt met het feit dat de winkeliers hun goederen voor de of ficiële prijs aanbieden, maar by de afrekening rustig vöftig procent meer vragen. Het is ons eens overkomen, dat wy iets kochten dat voor acht peseta's per kilo stond geprijsd en dat wij by de afrekening twaalf peseta's moes ten betalen. Wij weigerden en de winkelier nam daarop de goederen terug met de mededeling dat voor acht peseta's een kilo maar 650 gram kon wegen. Wij eisten de goederen tegen de vastgestelde prijs, maar de man achter de toonbank bleek niet van zin ze te geven. Toen namen wij toevlucht tot een beproefd middel. Wij maakten een gebaar, alsof wij aan de achterzijde van onze revers een insigne van de geheime politie hadden. De man werd een en si vriendelijkheid en bood zijn veront schuldigingen aan voor de schande lijke vergissing die hij gemaakt had. Natuurlijk kostte het door ons ge vraagde maar acht pesetas per ki lo! ALLE NEDERLANDSE deelnemers aan het toernooi om de internatio nale tennistitels van Frankrijk zyn zaterdag uitgeschakeld. ONZE LANDGENOOT Albert Dirks is in de op eerste pinksterdag gehou. den motorcross te Stekeene, 3e ge worden. Hij eindigde achter de Engelsman Smith en de Belg René Baeten. ZONDAG werden op het circuit vnn Pau motorraces om de grote pre zen van Frankrijk gehouden Zo wel in de 350 cc-klasse, als die in de 500 cc-klasse leverde een over winning op voor de Franse Norton- rijder Jacques Collet. DE WEDSTRIJD tussen de b-pk>egen van België en Zwitserland, zondag te Brugge gespeeld, werd met 2-1 door België gewonnen. HET DEENSE voetbalelftal heeft zondagmiddag in Kopenhagen voor een verrassing gezorgd. Het ver sloeg het Poolse elftal, dat slechts via een beslissingswedstrijd tegen Rusland werd uitgeschakeld voor het eindtoernooi om het wereld kampioenschap met 3-2. HET INTERNATIONALE jeugdtoer- nooi van Blauw Wit om de Lip pensbeker is gewonnen door Ajax, dat in de finale de winnaars van het vorige jaar. West Bromwich Albion, met 1-0 klopte. HET DUITSE handbalelftal heeft te Duisberg voor 10.000 toeschouwers met 21—12 gewonnen van Roeme nië. JAN DERKSEN heeft te Kopenhagen een sprintwedstrijdl van Michel Rousseau gewonnen. Aan deze wed strijd namen alleen deze twee ren ners deel. Generaal De Gaulle, gisteren zo als gemeld op pagina 1 plotseling naar Parus vertrokken, heeft te Bar- Sur-Aube een onderhoud gehad met de conservatief Plnay en de volks republikein Schumann.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1958 | | pagina 7