Veertigduizend toeristen
uit Rusland naar Brussel
BOEKENPLANK
Gemotoriseerde ski-pony
Zwarte handel tiert
welig
m
Spanje
Parijs telt 35.000 kunstschilders
Tt
90 procent
stemde in Italië
Winkeliers verrijken zich
op schandalige wijze
Groeiende
arbeidsonrust
Laatste Nieuws
De Gaulle sprak
met Pinay en
Schuman
4 9
DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 27 MEI 1958
Geheime politie
bewaakt
hotel-kazerne
De echo van het verleden
Atletiek
Theologische
verkenningstochten
Jongetje uit Hoorn
spoorloos
Ongeluk te Eelde
bij vliegfeest
Onrust op Cyprus
AJG wordt
de Werkplaats
Onderscheidingen in
orde van de papegaai
Zeventigduizend
franken kost
expositie
SPORT IN 'T KORT
de
(Van een bijzondere medewerker)
De ontevredenheid van het Russische volk over de „heerlijkhe
den" van het communisme neemt met de dag toe. Kroestjev en
zijn lijfwacht nummer één, Serov, hebben de handen vol gehad
met het beteugelen van de studentenrelletjes, welke allereerst aan
de universiteit van Moskou losbraken om vervolgens over te slaan
naar de universiteit van Leningrad, waar enkeie honderden stu
denten de toegang tot het gebouw werd ontzegd. En niet alleen
de studenten worden roerig, ook de boeren, die met groot succes
hebben geprotesteerd tegen de collectieve boerderijen en zodanig
geprotesteerd, dat Kroestjev ingrijpende maatregelen heeft moe
ten nemen om de landbouw veilig te stellen. Waar studenten en
boeren het voorbeeld gaven, bleef de bevolking niet achter. Ook
onder het gewone Russische volk, dat buiten de enkele miljoenen
frenetieke communisten in de U.S.S.R. staat, wordt gemord, om
dat de nu reeds veertig jaar lang aangekondigde glansperiode van
het onoverwinnelijke communisme, dat het paradijs op aarde
heet te brengen, nu toch wel heel erg lang op zich laat wachten.
Zo nu en dan gaat het ijzeren gor
dijn een kiertje omhoog. Dan kruipen
er wat toeristen van Rusland naar
West-Europa en omgekeerd. Dat toe
risme heeft over het algemeen weinig
te betekenen. Er blijft nogal eens
een Rus in het westen „hangen", als
het hem gelukt aan de achtervolging
van de politieke begeleiders te ont
snappen en in Moskou laten de
westerlingen van tijd tot tijd eens
horen, dat het vermaledijde" en
kapitalistische Westen democratisch,
sociaal en economisch toch nog altijd
op een tikkeltje hoger plan staat,
dan de communistische U.S.S.R.
Die zuinige mededelingen van
Westerse toeristen vinden haar
weg wel en zij zijn de bevestiging
van de drang naar geestelijke
vrijheid, welke ondanks alle com
munistische terreur op de univer
siteiten van Leningrad en Mos
kou, alsmede in de wetenschap
pelijke kringen daar blijft heer
sen.
Geen wonder dus, dat Kroest-
jevs „neutrale glimlach" naar de
vrije wereld en zijn roep om „vre
delievende coëxistentie" steeds
dringender wordt. Hij wil de rust
in eigen land herstellen, de re
bellie verstikken. Dat kan alleen
.-naar via de camouflage-tactiek
van de neutrale glimlach en de
vredelievende coëxistentie.
Propaganda
Maar Kroestjev heeft, wat dat be
treft, de tijd niet mee. De wereld
wordt van dag tot dag meer „open"
en daardoor steeds kleiner. Het wordt
moeilijk in eigen tuintje te wieden
zonder door de buren bekeken en be
gluurd te worden. En het Russische
tuintje ligt er niet bijster fraai bij.
Daaraan kunnen duizend glimlachen
niets veranderen en zelfs het mas
sieve bouwwerk op de Brusselse we
reldtentoonstelling, dat maar liefst
60 miljoen dollar gekost heeft, ook
niet.
Rusland wil in Brussel alleen maar
propaganda maken, meer nog: de
wereldtentoonstelling voor zijn ideo
logische doelstellingen uitbuiten. De
Russische show in Brussel is Rusland
niet, althans, is het communisme niet,
al willen Kroestjev c.s. dat de mil
joenen bezoekers van straks doen ge
loven.
Misschien is de grote plompe expo
sitiehal der Russen een symbool voor
het communisme, de show zeker niet.
Die was er al, lang voordat het
communisme de vrijheid van geest
dacht te kunnen vertrappen. Met ge
raffineerde propaganda-middeltjes is
de Russische techniek in Brussel om
geven om te voorkomen, dat deze
kolos de bezoekers niet al te zwaar
op de maag zou gaan liggen. Het
Bolshoi-theater komt assisteren, het
Moskouse circus en orkesten, welke
de gehele dag door Russische volks
wijsjes spelen, gepaard gaande met
typische balletten, welke hun oor
sprong vinden in Oeral en Kaukasus.
Nieuwe slogan
Er gebeurt echter nog meer om
het democratische Westen zand in de
ogen te strooien over die zo mispre
zen onderdrukking van de 'geestelijke
vrijheid.
Niet minder dan 40.000 Russische
toeristen, die volgens een ingenieus
selecteer-systeem bij elkaar worden
gebracht, komen naar Brussel ter
meerdere eer en glorie van het Sov
jet-paradijs.
Er is om die 40.000 toeristen een
stevig robbertje gevochten in het
Kremlin. Tussen Kroestjev en zijn
grote tegenspeler Soeslov. Kroestjev
was vóór, Soeslov tegen. Uiteindelijk
won Kroestjev, die het „risico" van
zoveel toeristen naar het kapitalisti
sche westen heeft durven nemen. Dat
risico bestaat dan wel hierin, dat er
van die 40.000 toeristen misschien een
paar onder de indruk zouden kunnen
komen van de burgerlijkheid in dat
vermaledijde Westen, waar volgens
de nieuwste slogan „alcohol gedron
ken wordt om de ellende van de
werkloosheid weg te spoelen".
In dat verband heeft Soeslov gewe
zen op de honderd technici, die aan
het Russische paviljoen in Brussel
gewerkt hebben en van wie er thans
vijf spoorloos zijn. Een ingenieur
werd doodgeschoten, omdat hij ver
dachte sympathieën had. Neen, zegt
de Russische ambassade in Brussel:
„de man kreeg een hartaanval!"
Niettemin zit ergens in Brussel een
chirurg te kijken met de kogeltjes,
welke deze „hartaanval" veroorzaakt
hebben.
Kazerne
Nu Kroestjev het gevecht om de
40.000 toeristen gewonnen heeft, wor
den alle hindernissen uit de weg ge
ruimd. Zo bijvoorbeeld het probleem,
waar deze lieden moeten worden on
dergebracht. Er is immers geen spra
ke van dat deze toeristen zo maar in
een hotel kunnen gaan wonen. Dat
risico neemt zelfs Kroestjev toch
maar liever niet.
Hij heeft derhalve opdracht gege
ven tot verbouwing van de Russische
ambassade in Brussel. De ambassade
wordt omgetoverd in een afzichtelijke
„kazerne", met een acommodatie
voor niet minder dan 3000 personen!
De toerist-en komen met speciale
schepen, welke aan de kaden van
Antwerpen zullen meren. Van daaruit
rijden door de Russische ambassade
gecharterde bussen naar Brussel. Het
is dus alles Russisch wat de klok
luidt.
In het ontvangstcentrum, dat een
vaste staf van 400 personen telt en
onder wie zich 200 ambtenaren van
In de Diana-reeks van de Uitge
versmij. de Bron te Amstelveen ver
scheen bovenstaande roman van de
Engelse schrijver Rutherford. Om
een verrassend oorspronkelijke ver
wikkeling spon Rutherford het frisse
verhaal van de Engelse kunstenaar
Andrew, die een boek schreef over
pe Italiaanse 17e eeuwse schilder
Dit brengt de Engelsman in
u ïi6 2®U en tegeüjk in een situatie,
welke hij in al haar vreemdheid vol-
komeh aanvaardbaar weet te maken.
Rij komt nl. in kennis met de fa
milie Beneadoro, waarvan de beeld
schone dochter Maria als een drop-
Pel water gelijkt op de H. Agatha,
uie de hoofdpersoon is van een al
taarstuk dat Mera eens maakte voor
de parochiekerk van Forrealto, waar
het gezin woont. Het verleden vloeit
aan over in het heden, wat niet ge-
Peurt zonder schokkende gebeurte
nissen. Geboeid leest men de lotge-
gevallen van Andrew en Maria, die,
na bewogen avonturen onder de hete
zuiderzon elkaar toch vinden.
In de serie Weten en Kunnen (nieu
we reeks, N.V. „Kosmos" A'dam-
Antwerpen) verscheen de zesde, ge
heel gewijzigde druk van „Atletiek",
een handleiding bij de beoefening van
deze tak van sport, van de hand van
Jan Blankers. Zij was nodig geworden
doordat de atletiekbeoefening na 1950
een nieuw „gezicht" kreeg. Van som
mige spring- en werpnummers bij
voorbeeld werden de moderner wijzen
van uitvoering behandeld, terwijl ook
aandacht is geschonken aan de nieu
were trainingsmethoden.
In feite is dit werkje, keurig uitge
voerd en van verduidelijkende illus
traties voorzien, blijvend bestemd
voor de atletiel-leider èn de atleet
die grotendeels op zichzelf zijn aan
gewezen.
Bovendien zijn de in deze hand-
lei5ln?,opgenomen trainingsschema's
nedoeld voor de atleet in Nederland
die meestal twee jaar op opbouwenl
de wijze moet oefenen om zijn achter
stand in lichamelijke conditie in te
kunnen halen.
Jan Blankers is er in geslaagd op
zeer bevattelijke en onderhoudende
manier de hem zo door en door be
kende stof in dit bekende raam en
formaat van Weten en Kunnen te be
handelen. Vt.
Onder de hedendaagse theologen
neemt de Duitse Jezuiet Karl Rahner,
dogmatiekprofessor aan de theologi
sche faculteit te Innsbriick, een zeer
bijzondere plaats in. Niet enkel is hij
een buitengewoon vruchtbaar en veel
zijdig schrijver, een uitnemend do
cent, een boeiend spreker en predi
ker, niet alleen heeft hij een zeer
scherp gehoor voor de huidige proble
matiek en spreekt hij eigentijdse taal,
maar bovenal is datgene wat hij te
zeggen heeft uiterst belangrijk en
waardevol. Zijn uit drie delen bestaan
de „Schriften zur Theologie" zijn er
het bewijs van.
Wij zijn daarom verheugd van deze
Schriften een uitstekende vertaling
gekregen te hebben van de hand van
Gerard Wijdeveld. Het is een verta
ling van deel I en II met weglating
van enkele al te vakkundige artikelen
Het boek is er zeker niet minder
waardevol om, wijl het hierdoor een
bloemlezing geworden is, die voor een
brede kring ontwikkelden bruikbaar
is, terwijl de weggelaten artikelen
slechts de vakmensen, in casu de
theologen, interesseren.
Wij hopen van harte dat het werk
door velen zal bestudeerd worden,
omdat de aangesneden problemen
eigentijds zijn en op meesterlijke wij
ze behandeld. Wie zich aan de studie
ervan wil zetten zal zijn inzicht ver
rijken en constateren dat hij een werk
voor zich heeft van een grote geest,
die de stof volkomen beheerst en al
zijdig belicht.
Van de gedrongen en gecompliceerde
volzinnen een welluidend goed ver
staanbaar Nederlands te maken, was
geen gemakkelijke taak. De vertaler
heeft er zich uitstekend van gekweten.
Een compliment is op zijn plaats
J. H.
de geheime politie bevinden, wordt
alles geregistreerd. Elke groep toe
risten krijgt een aantal geheim»
agenten mee.
Op deze bijzonder „aantrekke
lijke" manier wil Kroestjev zijn
tegenspeler Soeslov blijkbaar la
ten zien, dat er bij hem van ont
snappen geen sprake zal zijn.
Soeslov, die namelijk aansprake
lijk moet worden gesteld voor
het verdwijnen van een groot aan
tal Russische toeristen tijdens de
twee jaar geleden geopende mo
gelijkheid tot toerisme in het
Westen, heeft deze brandende
kwestie tot en met uitgespeeld.
Zijn redenering was: „als ik,
Soeslov, geen kans zie om 200 toe
risten in de hand te houden, hoe
wil jij. Kroestjev, dat dan met
40.000
Neen, het Russische toerisme staat
nog nauwelijks in zijn kinderschoe
nen. Dat er nu 40.000 op mars zijn
naar Brussel, is alleen maar een ge
volg van Kroestjevs glimlach, welke
hoe dan ook inhoud moet heb
ben voor het kapitalistische Westen,
dat druk doende is een topconferentie
te organiseren
Drie dagen geleden is in Hoorn spoor
loos verdwenen de vierjarige Hans
Dieterheinz. Men heeft zondagavond
vergeefs getracht in contact te komen
met de Utrechtse telepaat Croiset. Gis
teren opereerden in Hoorn twee ama
teur-telepaten, die het er beiden over
eens waren, dat het kind zich op min
der dan honderdvijftig meter afstand
van de zogenaamae Hoofdpoort moet
bevinden. Alleen de politie neemt nog
steeds aan, dat het kind verdronken is.
Tijdens het interessante, door twin
tigduizend bezoekers bijgewoonde
Pinkstervliegfeest te Eelde is een
parachutiste bij een massasprong ern
stig gewond. Zij maakte deel uit van
een groep dames en heren van de
Turkse Parachutistenclub. Vermoede
lijk omdat men zich in de windkracht
had vergist, dreef de parachutiste, de
twintigjarige Aytac Tekira te ver af.
Zij kwam in aanraking met de vleugel
van een Canberra-straalbommenwer-
per, welke op de startbaan stond. Zij
werd over de vleugel heengetrokken,
waarna de parachute haar over het
beton van de landingsbaan sleurde.
Ernstig gewona werd zij naar het zie
kenhuis te Groningen overgebracht.
Meer dan negentig procent van de
Italiaanse kiesgerechtigden heeft zon.
dag en gisteren hun stem uitgebracht
bij de parlementsverkiezingen. De
grote opkomst wordt beschouwd als
gunstig voor de centrumpartijen, met
inbegrip van de christendemocraten,
die aan de macht zyn.
In vele steden en dorpen waren
bijna allen opgekomen om hun stem
uit te brengen.
De einduitslag wordt vanavond of
morgenochtend verwacht.
Er zijn gisteren op Cyprus ver
scheidene mensen gewond in botsin
gen tussen linkse en rechtse Cyprio
ten, nadat er vijf politieke moorden in
het weekeind waren gepleegd. Deze
moorden worden toegeschreven aan
de verzetsbeweging Eoka. De laatste
van de vijf moordaanslagen werd gis
terochtend te Famagusta gepleegd.
Er werd gisteren 24 uur gestaakt op
het eiland. Het merendeel van de on
geregeldheden deed zich voor, waar
winkeliers hun zaken niet hadden ge
sloten, ondanks de stakingsoproep
van onder communistische leiding
staande vakbonden.
5?
De Arbeiders Jeugd Centrale (A.J.
C.) heeft op een buitengewoon con
gres in Vierhouten besloten de tot
nu toe gevolgde werkmethoden te be
ëindigen. Mettertijd zal een nieuwe
organisatie onder een andere naam
worden gesticht.
De overgangsperiode naar dit nieu
we instituut, dat zich voorstelt het
jeugdwerk op een veel bredere basis
te stellen, heeft als naam gekregen
..De Werkplaats". Het congresbesluit
betekent in feite het beëindigen van
de A.J.C., die precies veertig jaar
heeft bestaan.
Het bestuur van ..Het leven begint
bij 40" deelt mede. dat deze stichting
dit jaar de 15.000e werkzoekende
hoofdarbeider van boven de 40 jaar
hoopt te plaatsen en dat zij in ver
band daarmede „heeft besloten enige
bekende Nederlanders, die zich bij
zonder verdienstelijk hebben gemaakt
in het algemeen belang en bijzonder
in dat der rechtvaardigheid, een on
derscheiding te verlenen".
In het orgaan van de stichting werd
in een hoofdartikel (met o.a. als on
derkop: „Ons verlangen: iedere Ne
derlander een eigen medaille") deze
onderscheiding aangekondigd als „de
orde van de papegaai".
Het gouden ere-teken, met bijbeho
rende oorkonde, is inmiddels uitge
reikt aan de heren M. Reckman (op
richter en erevoorzitter van de. stich
ting), Joh. Luger en J. Fabius.
Teneinde de publieke opinie te sussen, die als gevolg van de
constante stijging van de prijzen dagelijks verslechtert, heeft de
Spaanse minister van handel, de heer Ullastres een persconferen
tie gehouden, tijdens welke hij een uiteenzetting heeft gegeven
van de moeilijke economische positie, waarin het land zich be
vindt. De minister stond voor een zware taak. Want enkele dagen
voordat hij zich met de journalisten rond de tafel schaarde, had
generaal Franco een redevoering gehouden, waarin hij het nodig
achtte te verklaren dat Spanje thans de vruchten ging plukken
van de opofferingen die de bevolking zich de laatste jaren onop
houdelijk onder aanvoering van haar gezegende regering had ge
troost. Het land was op weg, aldus de generalissimo, de hoogste
graad van economische voorspoed te bereiken.
Na zo'n verklaring is het voor een
minister moeilijk de achtergronden
van een heersende malaise te gaan
toelichten. Senor Ullastres meende
dan ook niet beter te kunnen doen
dan het gebrek aan eerste levens
middelen en de hoge prijzen daar
van te verklaren als zijnde een ge
volg van de snelle stijging van het
levensniveau van de Spanjaarden:
Hoe paradoxaal dit de kenner van
het Spaanse leven ook toeschijnt,
toch heeft de minister gelijk met de
ze bewering.
De laatste tien jaren heeft de
Spaanse regering kans gezien de prij
zen van eerste levensmiddelen zeer
laag te houden, ondanks het feit dat
in alle Europese landen de prijzen
gestadig omhoog gingen. De Span
jaard was toen tevreden met wat het
land hem bood. Hij at zijn brood,
zijn rijst, vis en olijfolie en was ge
lukkig met een fles fijn. Hij taalde
niet naar dure conserven, naar bui
tenissigheden. Zijn tafel was sober,
karig zelfs, maar gezond. Evenwel
hebben de touristen, die Spanje de
laatste vijf jaren in steeds groter
aantal bezoeken, in ruil voor het aan
genaam verpozen de schillen en de
dozen van een groot aantal artike
len achtergelaten, die de Spanjaar
den bij nader inzien toch ook wel
graag zouden willen hebben.
Zo gaat het levensniveau in Span
je groeien naar het Europese. En
daar de verschillen te groot zijn en
het tempo waarin zich deze groei
i voltrekt, te snel, ontstaan grote
moeilijkheden, wrijvingen en zelfs
botsingen. De groeiende arbeidson
rust in Spanje is daar een levend
bewys voor.
Gebrek aan deviezen
De jongste prijsstijgingen zijn voor
namelijk veroorzaakt door het plot-
i selinge gebrek aan deviezen en de
daaruit voortvloeiende schaarste als
gevolg van de vorstplaag die in het
seizoen 1955-56 de sinaasappelaan-
plantingen teisterde. De sinaasappel
is het belangrijkste exportartikel van
Spanje en uit de deviezenopbrengst
daarvan wordt voor een belangrijk
deel de import van andere levens
behoeften gefinancierd. Dit jaar lijkt
deze belangrijke factor in het Spaan
se economisch leven hersteld. En om
de prijsstijgingen een halt toe te roe
pen schijnt de Spaanse regering van
zins om uit de vermeerderde devie
zenopbrengst goedkope levensmidde
len in grote hoeveelheden in het bui
tenland aan te kopen teneinde de bin
nenlandse markt daarmee te dum
pen.
Deze oplossing zal echter niet
voldoende zijn, want de minis
ter van Handel en de minister
voor economische coördinatie
kampen met de volkomen corrup
te erfenis van hun voorgangers,
die een zeer zonderlinge politiek
hebben bedreven bij het uitgeven
van importlicenties. Hierdoor zijn
zekere hooggeplaatste personen
in belangrijke mate bevoordeeld
en zijn in staat gesteld op kos
ten van de bevolking zich op
schandelijke wijze te verrijken.
Deze praktijken hebben generaal
Franco in het begin van het vorige
jaar gedwongen, vooral de posten
van handel en economische zaken in
zijn kabinet te herzien. Hij vond hier
voor bereid de eerder genoemde be
windslieden, die alom in het land be
kend zijn om hun onkreukbaarheid
en volstrekte eerlijkheid.
Jarenlang wanbeheer
Opruiming te houden in de eco
nomische Augiasstal, gevolg van ja
renlang wanbeheer, kost tijd en de
twee ministers zijn nog steeds niet
zover dat men van de vloer kan eten.
Integendeel, want op dit moment
bijvoorbeeld zijn er in de grote ste
den van Spanje geen aardappelen te
krijgen. Tenminste niet voor de of
ficieel toegestane prijs van circa een
kwartje per kilo. Wanneer men de
groentehandelaar echter te verstaan
geeft, dat men ook wel wat meer wil
betalen, drie kwartjes bijvoorbeeld,
dan komen er onder de toonbank
aardappelen genoeg vandaan. Zo pro
fiteren de winkeliers algemeen van
de onstabiele toestand in het land.
De geruchten omtrent het mogelijke
snelle aftreden van generaal Fran
co werken die onstabiele toestand in
de hand en de winkeliers hebben min
of meer vrij spel, daar de Spaanse
bevolking vrijwel geen kranten leest
en nauwelijks naar de radio luistert,
zodat het niet moeilijk is het geme
ne volk te doen geloven dat de prijs
stijgingen alleen maar het gevolg van
het wanbeheer van de regering zijn.
Prijsbeheersing
onmogelijk
En gelaten betaalt het Spaanse
volk de meest exhorbitant hoge pry-
(Van onze Parijse correspondent)
In en rond Parijs wonen een slordige 35.000 kunstschilders. Drie
hunner, Bernard Buffet, Mathieu en Poliakoff rijden in een Rolls-
Royce. Soulages en Atlan kunnen zich een dure D.S. bekostigen.
De rest rijdt goedkoop of loopt. Niettemin zjjn er ongeveer tien
kunstenaars, die per maand voor tien duizend gulden bij elkaar
schilderen. Een honderdtal verkoopt voor duizend tot vijftien hon
derd gulden per maand. „Enkele honderden" slagen er met kunst
en vliegwerk in te leven van hun kunst, hetgeen nog niet wil
zeggen, dat ze wekelijks honderd gulden verdienen. De grote rest
verkoopt niets, weinig of aan vrienden.
Maar zij hebben nog altijd de zoete
hoop eens ontdekt te worden. Ze dro
men er van een kunstcriticus, een
handelaar of een dokter met spaar
penningen voor hun werk te interes
seren. Maar ook in Parijs zijn dro
men vaak bedrog. Voor de meesten
is een tentoonstelling onmogelijk,
daar ze zelfs op het einde der we
reld de zeventigduizend franken niet
weten te vinden, die hiervoor in het
algemeen op tafel moeten worden ge
legd.
Want de kunsthandelaar Is al even
min een filantroop als de verfleve-
rancier. Toch hoort men weinig ge
fundeerde kritiek op de kunsthande
laren: de samenwerking met hen is
in het algemeen goed en eerlijk, zelfs
al lijken op het eerste gezicht de
voorwaarden volkomen scheef.
De Franse hoofdstad kan trots zijn
op een kleine honderd „galeries" van
min of meer betekenis. Sommige
hunner draaien ten dele op buiten
lands kapitaal, zoals Stadler. De
meesten zijn evenwel puur Frans
met overigens een even pure belang
stelling voor de duizenden buiten
landse schilders, die Frankrijk weet
aan te trekken. Indien men de ogen
richt op de belangrijke kunsthandela
ren komt men bovendien tot de over
tuiging, dat cr de laatste jaren een
gelukkig evenwicht is ontstaan tussen
die der figuratieven en non-figuratie
ven.
Tot de verdedigers der non-figu-
ratieven kunnei. we rekenen Denise
René, die het vorige jaar zelfs Mon
driaan naar Parijs haalde. Buchet,
Bing en Stadler. Andere, belangrijke
expositiezalen van de abstracten zijn
Rive-Droit, La Roue, Kricker, la Ga
lerie de France. Creuzevault, Ariel
en Arnaud. Arnaud is de laatste jaren
belangrijk geworden. Martin Barré.
Guitet en enkele andere bekende jon
gere non-figuratieven hebben bij hem
contracten lopen. Nog altijd trouw
aan de figuratieven zijn Cardo, Char-
din, David et Gamier, Drouant-Da-
vid (Buffet) Maught, Monique de
Groote, Romanet, Saint-Place. Suil-
lerot en M. Warren. Warren brengt
onder andere de Nederlander Bram
van Velde.
De Parijse kunsthandelaren durven
een gezonde hoeveelheid risico aan,
hetgeen mogelijk' is omdat ze hun
vak verstaan, het risico uitsmeren
over vele schilders, en een goed deel
i van de verkoopprijs in eigen beurs
steken.
j Een jonge schilder, die met
moeite zijn 70.000 fr. bij elkaar
heeft getoverd om een tentoon-
i stelling te houden en gedurende
twee of drie weken zijn vijftien
j doeken in een „galerie" kan ex
poseren ziet in het begin met een
zwaar hart, dat de kunsthande
laar een derde deel van de ver
koopprijs inslikt, maar aangezien
hij via het resterende twee derde
kan voortgaan met schilderen,
duurt zijn ontevredenheid niet
lang.
Bovendien heeft hij kans, dat de
kunsthandelaar hem straks een „con
tract" aanbiedt. In het algemeen be
tekent zo'n contract, dat de schilder
een garantieloon krijgt van minimaal
30.000 fr. per maand. Hij moet hier
voor per maand een afgesproken
aantal schilderijen leveren. Worden
ze verkocht, dan krijgt hij nog een
derde van de opbrengst, terwijl twee
derde voor de handelaar is. Op hel
eerste gezicht lijkt deze verhouding
ongunstig voor de schilders. Ze we
ten echter, dat de handelaar enorme
kosten heeft en zich tenslotte bij de
goeden moet dekken voor de klappen
die hij krijgt via zijn contracten met
de onverkoopbaren. Het gebeurt
vaak, dat een handelaar meerderen
I zijner schilders jarenlang blijft steu-
nen met dertigduizend frank per
maand zonder één schilderij te ver-
I kopen. Ze weten in het algemeen hun
I contracten wel zo te kiezen dat er
minstens één verkoopsucces zit on
der acht of tien jonge schilders. De
winst welke de kunsthandelaar op die
ene maakt is groot genoeg om het
verlies op de anderen te dekken. Bo
vendien komen er één of meer van de
in eerste instantie niet door het pu
bliek gewilde enkele jaren later wel
tot succes. Ten dele is hieruit te ver
klaren, waarom Parijs nog beslist de
hoofdstad is van de schilderkunst.
Via de kunsthandelaar is er in feite
een naamloze schildersgemeenschap
ontstaan, waarin de nog niet geslaag
den kunnen eten via de geslaagden.
Dit „kunnen eten" wil tevens zeggen:
kunnen doorschilderen. De vraag of
het in Parijs gemakkelijk is als kunst
schilder een bijbaan te vinden en
daardoor de schoorsteen rokende te
houden, durven we niet bevestigend
beantwoorden. Wel hebben duizenden
kunstschilders een betrekking, som
migen als tekenleraar.
De kunsthandelaar is bovendien
geplaatst om gunstig te kunnen
speculeren, hetgeen dan ook her
haaldelijk gebeurt. Voor een ap
pel of een ei laat hij door stro-
mannen doeken opkopen van jon-
I geren, in de hoop, dat ze over
enige jaren hoog genoteerd zul
len staan. Anderzijds weet hij de
markt voor grote en actieve schil
ders kunstmatig op peil te hou-
den door een deel van de produk-
tie tijdelijk op zolder te zetten.
Van Barnard Buffet is b.v. bekend,
dat hij per maand ongeveer twintig
doeken maakt, terwijl er nauwelijks
tien per maand te koop worden aan
geboden.
Nog altijd bestaat op de Parijse
kunstmarkt de natuurlijke scheidings
lijn van de Seine. Deze heeft echter
niets te maken met figuratieve of ab
stracte kunst. De duurste schilders
werken in het algemeen samen met
kunsthandelaren op de „rive droit";
de rest moet genoegen nemen met de
„rive-gauche".
Saint-Germain, dat men ten onrech
te al verloren waande, begint op
nieuw op te komen als centrum van
de Parijse schilderkunst, Stadler, Ar
naud en anderen ontwikkelen hier een
verbazende activiteit.
De „ski-pony" is een vinding
van de heer Josef Niklas uit
Oberammergau in de Beierse
Alpen. De „pony" bestaat uit
een op een ski gemonteerd 150
cc motortje, dat een propeller
aandrijft, waardoor een snelheid
van circa 60 km per uur kan
worden ontwikkeld. Deze snel
heid kan met een handeltje aan
de stuurbeugel worden gere
geld. Het geheel weegt slechts
ongeveer 70 kg en kan zo in
elkaar gevouwen worden, dat
het in de bagageruimte van een
auto kan worden vervoerd.
De foto geeft een beeld van
het ingenieuze apparaat met de
constructeur aan het ,jtuur
zen en verrijken de winkeliers xtch
op schandalige wijze. Daarom is een
effectieve prijsbeheersing in Spanje
onmogelijk, omdat het volk niet mee
werkt, de dikwerf aangekondigde of
ficiële prijzen niet kent en zelfs ge
noegen neemt met het feit dat de
winkeliers hun goederen voor de of
ficiële prijs aanbieden, maar by de
afrekening rustig vöftig procent meer
vragen.
Het is ons eens overkomen, dat wy
iets kochten dat voor acht peseta's
per kilo stond geprijsd en dat wij by
de afrekening twaalf peseta's moes
ten betalen. Wij weigerden en de
winkelier nam daarop de goederen
terug met de mededeling dat voor
acht peseta's een kilo maar 650 gram
kon wegen. Wij eisten de goederen
tegen de vastgestelde prijs, maar de
man achter de toonbank bleek niet
van zin ze te geven. Toen namen wij
toevlucht tot een beproefd middel.
Wij maakten een gebaar, alsof wij
aan de achterzijde van onze revers
een insigne van de geheime politie
hadden. De man werd een en si
vriendelijkheid en bood zijn veront
schuldigingen aan voor de schande
lijke vergissing die hij gemaakt had.
Natuurlijk kostte het door ons ge
vraagde maar acht pesetas per ki
lo!
ALLE NEDERLANDSE deelnemers
aan het toernooi om de internatio
nale tennistitels van Frankrijk zyn
zaterdag uitgeschakeld.
ONZE LANDGENOOT Albert Dirks is
in de op eerste pinksterdag gehou.
den motorcross te Stekeene, 3e ge
worden.
Hij eindigde achter de Engelsman
Smith en de Belg René Baeten.
ZONDAG werden op het circuit vnn
Pau motorraces om de grote pre
zen van Frankrijk gehouden Zo
wel in de 350 cc-klasse, als die in
de 500 cc-klasse leverde een over
winning op voor de Franse Norton-
rijder Jacques Collet.
DE WEDSTRIJD tussen de b-pk>egen
van België en Zwitserland, zondag
te Brugge gespeeld, werd met 2-1
door België gewonnen.
HET DEENSE voetbalelftal heeft
zondagmiddag in Kopenhagen voor
een verrassing gezorgd. Het ver
sloeg het Poolse elftal, dat slechts
via een beslissingswedstrijd tegen
Rusland werd uitgeschakeld voor
het eindtoernooi om het wereld
kampioenschap met 3-2.
HET INTERNATIONALE jeugdtoer-
nooi van Blauw Wit om de Lip
pensbeker is gewonnen door Ajax,
dat in de finale de winnaars van
het vorige jaar. West Bromwich
Albion, met 1-0 klopte.
HET DUITSE handbalelftal heeft te
Duisberg voor 10.000 toeschouwers
met 21—12 gewonnen van Roeme
nië.
JAN DERKSEN heeft te Kopenhagen
een sprintwedstrijdl van Michel
Rousseau gewonnen. Aan deze wed
strijd namen alleen deze twee ren
ners deel.
Generaal De Gaulle, gisteren zo
als gemeld op pagina 1 plotseling
naar Parus vertrokken, heeft te Bar-
Sur-Aube een onderhoud gehad met
de conservatief Plnay en de volks
republikein Schumann.