Noodkreet uit een geheim Russisch slavenkamp PaQblad Q c Stem Co Hamel: vrouw die vele bekende stemmen „kneedde ANTWERPEN KLAAGT STEM-FEUILLETON Steeds meer zekerheid over Italiaanse krijgsgevangenen ane Brief in een fles HOGE PRIJZEN Geen busverkeer via o.-Duitsland Graanhandel verplaatst zich naar Rotterdam fotograferen: Artistenmoeder door Adeline Mc Elfresh Wakkerschudden Deense boter naar S.U. TV-RADIOTV-RADIO-TV- VRUDAG 16 MEI19S8 (Advértentte) RAWI-SehlaraHia HM. *AWM«feH*W»n WinxchoUm $Wwr«^Ri Utreefel Enige tijd geleden maakte men gewag van een boodschap van Italiaanse krijgsgevangenen, die bij de Noordpoolcirkel ergens in een Russisch slavenkamp verblijven en die er in geslaagd wa ren een boodschap te zenden, die bevestigd was aan de poot van een trekvogel. Radio Vaticaan heeft onlangs haar uitzending onderbroken en het volgende bericht omgeroepen: „Hier is de zender van het Vaticaan. Wij roepen de driehonderd Italiaanse soldaten in Si berië. Wij hebben uw mededeling ontvangen. Indien mogelijk meldt u opnieuw. Behoudt uw geloof. God zal u redden." Men wilde te Rome praktisch volledige zekerheid hebben om trent de boodschap, die een ware noodkreet was van langzaam af stervende mensen die in een kamp in het hoge Noorden slaven arbeid verrichten. In de vroege moren van 20 okto ber 1957 ging d boerenknecht Paolo Lumia van het kleine Siciliaanse dorpje Petrosino op jacht. Rond die periode van het jaar trekken grote zwermen vogels over Sicilië naar Afrika. Vele vogels strijken neer in de moerassige streek om te rusten en voedsel te zoeken. Plotseling rukte zijn hond zich los en bracht hem een vogel, een ma gere steltloper, waarvan hij de hals had doorgebeten. Aan de linkerpoot van de vogel ontdekte de boeren knecht een klein flesje, dat met ko perdraad was vastgebonden. In het flesje stak een klein opge rold stukje papier, dat met inkt was heschreven. Het volgende stond erop: „Reeds vele brieven verzonden, maar geen hoop! Sinds 13 jaar wer ken we als siaven in een mijn. Spleetogen bewaken ons. We sterven hier als honden. Wij zijn Italiaanse soldaten. Zou iemand door 'n geluk kig toeval deze trekvogel neerschie ten, laat hij dan dit broefje lezen en de barbaarse wreedheid van de Roden aan de hele wereld bekend maken. Lieve moeder, wist ik maar, of je nog leeft! Wat zou ik je allemaal kunnen vertellen! Het zou beter ge weest zijn, als je me nooit ter we reld had gebracht. Onze namen kun nen we niet noemen, anders Groet de „dokter van Treviso. We zijn aan de arctische Poolcirkel. 300 Italiaanse soldaten. We hopen nog steeds. God moge ons redden! Sala- ra, Friaul, Verona, Padua, Rovigo'. Het onderzoek Het nieuws van zijn vondst deed snel de ronde. Nog op dezelfde dag maakte de politie procesverbaal van het voorval op. Twee dagen later drukten de Italiaanse bladen een fo tokopie van de „Boodschap van de Trekvogel" af. Soldaten- en krijgsgevangenenbon- den eisten van de regering een nauw keurig onderzoek, want twee jaar ge leden had de Sovjetregering offi cieel verklaard, dat alle Italiaanse krijgsgevangenen waren gerepatri eerd. Het Italiaanse Ministerie van Defensie liet het papiertje met me- Advertentie) dewerking van 35 geleerden onder zoeken. De scheikundige analyse van het briefje bracht een zeer hoog gehal te van conifeer-cellulose naald- houtplant) aan het licht. Het papier stamde dus niet uit Italië, doch uit een in het noorden of oosten ge legen land. Brieven en documenten van gerepatrieerden uit de Sovjet- Unie vertoonden hetzelfde gehalte aan conifeer-cellulose. Het medische universiteitsinstituut in Palermo stelde vast, dat de vogel een grote afstand had afgelegd en in geen geval langer dan twee da gen in het moerasgebied bij Petrosi no was geweest. Ornithologen voeg den hieraan toe, dat de broedplaat sen van deze vogels in het hoge noor den liggen, vanwaar ze bij het aan breken van de wintervorst naar het zuiden trekken. Het resultaat van de onderzoekin gen toonde aan, dat de echtheid van de boodschap voor 70 procent on weerlegbaar vaststond. De dokter van Treviso Wat de schrijver met de op somming „Salara, Fraul, Vero na, Padua. Rovigo bedoelde, daarover verschafte de „dokter van Treviso", die hij de groeten had gedaan, inlichtingen. Het zijn de namen van Italiaanse divisies die tijdens de terugtocht in de winter 1942-43 door het Rode Le ger werden overrompeld. Het grote aantal vermisten van de ze divisies was de opsporingsdien sten reeds eerder opgevallen. De „dokter van Treviso" is in Ita lië een bekende persoonlijkheid. Hij is dr. Enrico Reginato, die als offi cier van gezondheid van het batal jon „Monte Cervino" in Russische krijgsgevangenschap raakte. Hij ver toefde in tal van kampen en stond bekend om zijn zelfopoffering voor zijn lotgenoten. Dr. Enrico Reginato verklaarde: „Bedreigingen met de „mijnen in Siberië" hebben wij krijgsgevangenen van de bewakers vaak te horen gekregen. De meeste fact natuurlijke haarglansmiddel Uw haar een briljante schittering! Oude boeken geveild bet Internationaal Antiquariaat Menno Hertzberger) te Amsterdam is een collectie oude reisverhalen en geografische werken tezamen met boe. sen over cultuur, handel, scheepvaart .nz„ uit de nalatenschap van wijlen 4- F. L. de Balbian Verster geveild. Fen compleet exemplaar van 17e uucWse re^zen door Hollanders, dat in n te Amsterdam uitkwam, getiteld ..Begin ende voortgangh van de ver- eenighde Nederlandsche geoctroyeer- J® Oost-Indische Compagnie" bracht 1250 gulden op. Een atlas van J. Janssonius (1646 Amsterdam) noteerde 810 gulden. Een exemplaar van van Linschotens „Iti- nerarium, ofte schipvaert naer oost ofte portugaels Indien" (1644 Amster dam) bracht 625 gulden op en een at las van R. en J. Ottens „Van zeevaert en koophandel door de gehele wee- relt" (Amsterdam 1745) met 32 met de hand gekleurde kaarten, 750 gul den. Een uitgave van Ptolemaeus (1525) met o.a. houtsneden van Diirer en Hol bein werd voor 1900 gulden gekocht. "Het groote tafereel der dwaasheid, vertoonende de opkomst, voortgang en ondergang der actie, bubbel en windnegotie, in Vrankrijk, Engeland ende Nederlanden" (Amsterdam 1720) vond voor f 400 een koper. van deze mijnen zijn ons tegenwoor dig door overlevende gerepatrieer den bekend. Maar er zijn ook mij nen en dwangarbeiderskampen, die door de Russen geheim worden ge houden. De bevolking sprak erover, dat ze zich op Nova Zembla, het grote eiland binnen de noordelijke poolcirkel zouden ibevinden. Een te rugkeer daar vandaan schijnt niet mogelijk te zijn. Autobussen van West-Duitsland en andere West-Europese landen krij gen geen toestemming meer om via Oost-Duisland naar Polen en Tsje choslo wakye te rijden. Dit is door Westberlijnse transportfunctionarissen bekendgemaakt. Zij zeiden dat er voor het verbod geen reden was op gegeven. Zij dachten echter dat de Oostduitsers de maatregel ten behoe ve van hun spoorwegen hebben ge nomen. Volgens DPA zou het verbod ook gelden voor Poolse bussen, die met ongeveer 2500 toeristen naar de Brus selse wereldtentoonstelling zouden gaan. De Antwerpse graanhandel heeft op een speciale bijeenkomst ter voor lichting van het publiek een nood kreet laten horen over de ernstige omstandigheden, waarin deze be drijfstak verkeert. Er valt een toe nemend verloop van zaken te consta teren. Men schrijft dit toe aan de ongun stige conjunctuur in het algemeen en aan de buitenlandse concurrentie, in het bijzonder van de haven van Rot terdam. Ook de bescherming, welke de landbouw in België geniet, wordt als een van de oorzaken aangewezen. Maar Rotterdam, waarheen de graanhandels van Antwerpen zich steeds meer dreigt te verplaatsen, schijnt wel de grootste schrik voor Antwerpen te zijn. Bijna heel de doorvoer van de Rijn ontsnapt ons. zo verklaarden de Antwerpse graan handelaars. Een steeds groter deel van'de Belgische consumptie neemt de weg over Rotterdam, en als de Stop van Ternaaien verdwenen is, zou dat nog erger kunnen worden, zo vreest men in Antwerpen. Er kwam intussen ook aan het licht, waarom Rotterdam zo scherp tegen Antwerpen concurreren kan. De Bel gische vrachtenmarkt staat onder controle en is star, de Rotterdamse is vrijer en kent veel lager tarieven. Het gevolg hiervan is. dat de vracht van Rotterdam naar Brugge de helft minder kost dan die van Antwerpen naar Brugge. Zelfs doet zich het ge val voor, dat de vracht van Rotter dam naar Merxum bij Antwerpen goedkoper is dan die van Antweroen zelf naar deze buurgemeente. Van daar dat de Belgische graanopkopers liever contracten gaan afsluiten over Rotterdam dan over hun eigen natio nale haven. Op het stuk van de graaninvoer gaat het dus helemaal niet goed met de Antwerpse haven. Misschien kan men hiertegenover nog troost putten uit een zo pas verschenen Franse stu die, waarin wordt aangetoond, dat de haven van Duinkerken, wat haar ta rieven betreft, in alle opzichten veel duurder is dan Antwerpen, wat daar in Frankrijk nog geen reden is om te wanhopen aan de toekomst. In Duin kerken troost men zich nl. weer met de vaststelling, dat, hoe groter de schepen worden, hoe duurder ze zul len uitkomen, wanneer zij naar Ant werpen varen, want om ze te kunnen ontvangen zal Antwerpen tienmaal meer moeten baggeren dan in Duin kerken nodig is. In Duinkerken kan men zonder veel kosten al schepen van 45.000 ton laten binnenvaren, wat in Antwerpen thans niet kan. Alarmsein Hetis overigens te verwachten, dat de Antwerpenaren bij dit laatste ge luid nog het meest de oren zullen spitsen, alsof zij een nieuw alarmsein vernamen. De graanimport verkeert al in een crisis en als nu Duinkerken ook nog Antwerpen overvleugelen gaat Natuurlijk heeft de Antwerpse graanhandel aan de bel getrokken bij de Belgische overheid, die onder het oog is gebracht, dat het vergeefse moeite is de haven van Antwerpen uit te breiden, wanneer men intussen de havencliëntèle verliest. Die overheid zal zich nu ook wel niet helemaal on betuigd laten en weer maatregelen zien te treffen om de concurrentie van Rotterdam het hoofd te bieden. De veel omstreden Rijnvaartpremies zal zij nu zeker niet afschaffen. Maar aangezien deze en soortgelij ke voorzieningen toch maar dekman tels en lapmiddelen zijn. bestaat ook de kans. dat men zich in België op een andere binnenvaartpolitiek gaat bezinnen. Tevens kan de ernstige toe stand in Antwerpen de aandrang ver sterken de normalisatie van de Wes- terschelde, zoals die in het plan-Bon net werd geschetst, in samenwerking met Nederland met bekwame spoed ter hand te nemen. (Advertentie) vraatt AGFA films Riskeer nietsl Het is een oude wet, dat het in het leven veel al heel anders gaat, dan men denkt. Zo was er eens een jong meisje, Co van Wilpe genaamd, dat dacht als „sopraan dramatique" op het grote toneel lauweren te oogsten, terwijl zij voorbe stemd was om later zangles te gaan geven aan vele sterren uit de wereld der kunst met een kleine „k", zoals Louis Davids, Piet Muyselaar, Jan Hahn alias Peter Pech, Magda van Donk, Johan Heesters, Harry Boda en vele anderen. En wie kent haar thans nog buiten de kleine kring der insiders? Welke bezoeker van het café „Het Kalfje", dat zich op de grens van Am sterdam idyllisch in de wateren van de Amstel spiegelt, zou in de eigenaresse mevr. Jac. Hamel van Wilpe de vrouw herkennen, die de speciale gave bezit om stemmen te „kneden" als was Het hoogtepunt van haar merk waardige carrière ligt alweer zo ver in het verleden, dat zelfs mevr. Ha mel even moet zoeken naar de juiste jaartallen. Het was omstreeks 1935, dat zij haar aandacht aan „Het Kalfje" ging wijden, omdat er in de operette wereld een baisse optrad. En mis schien vermoedde zj toen niet eens, dat de nieuwe taak al haar aandacht zou opeisen en de glorieuss „artisten moeder" naar het rijk der be'-innering zou worden verbannen. Artistenmoeder. we gebruiken op zettelijk dit woorl, omdat zij méér was dan een zangpedagoge in de strik, te betekenis. Juist dat persoonlijke „beetje meer" deed het hem, want iedere artist die bij haar kwam, on derging de vreemde suggestie, dat z'n stem als een tastbaar iets door haar werd „verbogen" en „bek'opt". Mevr, Hamel vertelt niet zonder ontroering, hoe onze „g-ote. kleine man" Louis Davids bij haar op hét Amstelveld kwam en schertsend zei: „Nou kom ik ook eens op het matje zoudt u mij kunnen helpe-?" Hij had toen reeds last van zijn keel het zingen kostte hem Teveel in spanning. Nog onbewust van de kwaal, die hem ten grave zou slepen, zocht hij naar een methode om makkelijker te kunnen zingen en hij kreeg te ho ren: „We zullen de stem weer voor in de mond leggen." Het ging niet zo eenvoudigze moest lettergreep na lettergreep met hem doornemen.proberen, over la ten doen, nog eens proberen. „Ik weet nog als de dag van giste ren, hoe hij tegenover mij zat.met stukjes en beetje vochten we ons er door. En Piet Muyselaar? Die dacht en dit was nog voor zijn Snip-en-Snap- periode met Willy Walden dat zijn stem niet veel meer waard was; hij kon er maar geen vertrouwen in hebben, terwijl het toneelmétier hem toch dwong, te zingen. Ook hij kwam op „les" en voelde zich bevrijd bij de opmerking: „Man, 30) Met een vermoeid gebaar veegde Jane zich een lok uit het gezicht ter wijl ze de eerste ziekenauto stond na te kijken. Wat zag ze er uit! Haar geel linnen jurk zat vol bloedvegen. Haar blote benen vertoonden een al lerwonderlijkst patroon van bloed en opgedroogde modder, haar witte pumps waren geruineerd. Door ontel bare baden alcohol had ze haar han den en instrumenten tenminste schoon en steriel kunnen houden wat trouwens de enige manier was om dat te bereiken. Ze voelde hoe iemand haar een kop koffie in de hand drukte, en dank baar dronk ze hem leeg. Daarna gaf Lola Morton haar nog een broodje. „Waar ze vandaan gekomen zijn, weet ik niet. maar er zitten saucijs jes tussen en ze zijn verrukkelijk". Ze probeerd te lachen, maar dat lukte echter maar half. „Daar kan ik heel goed over oordelen. Ik heb meer worstjes dan kaviaar in m'n leven gegeten". „Ik heb nooit veel om kaviaar ge geven". De donkere ogen bleven strak op die van Jane gevestigd. Het gezicht dat de vorige maal zo hooghartig had geleken, stond nadenkend. ..Weet u" halverwege de mond. heel wat antrekkelijker nu zonder de vinnig- rode lippenstift, bleef het broodje ste ken ,,ik geloof wel dat mijn schoon vader gelijk heeft gehad u niet te onderschatten. U heeft er slag van met mensen om te gaan. Op bepaal de ogenblikken denkt u, geloof ik, niet aan uzelf, terwijl dat misschien toch heel wat verstandiger zou zijn. "I Het smalle gezichtje met de hoge jukbeenderen verloor de war me uitdrukking die er tot dan toe op gelegen had „Daar komen Clay en zijn vader, dokter Langford". De twee Mortons keken strak voor zich uit, alsof de dozenwijk ineens vanzelf weer overeind zou rijzen als zij die ruïne maar negeerden. Jane nam een hap van haar broodje, en dronk een slok koffie. „Het is tamelijk ernstig, meneer rton", zei ze toen de heren na der k- amen, „maar ik geloof wel dat we ons gelukkig mogen prijzen dal er niemand bij omgekomen is. We hebben drie vermisten gehad, maar later bleken zij bij het reddingswerk aan het helpen te zijn." Kortaf beaamde Clay Morton dat ze er goed van af waren gekomen, maar zijn ogen waren op zijn schoon dochter gericht. „We hebben ons be zorgd over je gemaakt. Lola. Ik had je gezegd in de wagen te blijven". „En dat hebt u zeker gedaan", prees Jane haar snel. „Maar ik wou graag helpen". „Daar ben ik van overtuigd", gaf Morton lakoniek toe. En vervolgens tot Lola: „Maar nu de doktoren en verpleegsters uit Martinsburg er zijn, denk ik niet dat je hier nog nodig bent, lieve kind. Clay brengt je wel even thuis, maar hij moet zo gauw mogelijk terugkomen. We hebben een drukke dag voor ons. Er is een hele vleugel van de fabriek verwoest". Geen woord over de arbeiders die hun huizen verloren hadden, wier ge zinsleden gewond waren. Een golf van woede sloeg over Jane. „Dit zijn uw mensen, meneer Morton". Met een armzwaai wees ze op de daklozen, die nog totaal ont daan en verwezen tussen de overblijf selen van hun huizen aan het rond scharrelen waren. „Het lijkt me zeer juist dat er althans één Morton is die zich bekommert over hun wel zijn Verontwaardigd zwollen de dikke in zijn stem. „De tijden zijn ver anderd „Bah! Lola. kom je mee?" „Ik ik kom straks wel". ..Je gaat nu direct mee of je hoeft helemaal niet meer te komen!" bul derde de oude man. Jane legde vriendschappelijk haar hand op Lola's arm. ,,U doet beter nu maar mee te gaan, mevrouw Mor ton. En nog ten zeerste bedankt. Mijn dank en die van iedereen hier". Ze bleef hen na staan kijken, drie ongelukkige mensen te midden van een ontreddering, waarvoor ze zoveel konden doen als ze maar wilden. HOOFDSTUK 12 „Wat zouden ze gaan doen, Bill?" vroeg Jane aan Bill Latham die juist naderbij gekomen was. Latham keek de verdwijnende Mor tons na. „Naar huis gaan en de hele boel vergeten. Behalve de schade aan de fabriek". „Ik bedoelde de Mortons niet, Bill die mensen hier. Ze hadden al zo weinig, en nu.." Vermoeidheid, en de reactie op de urenlange spanning nu het ergste voorbij was, beletten haar verder te spreken. Wat moesten ze doen, al die men sen; ze zagen er uit of ze nog niet wangen op. Een nijdig rood klom van 't boordje af omhoog en verdiep te zich tot purper. De lippen begon nen te bewegen maar weigerden enig geluid voort te brengen en toen dat eindelijk lukte, klonk er alleen een onmachtig gesputter. „Ze heeft gelijk, vader", gaf de jonge Clay met tegenzin toe. „Er is al genoeg ontevredenheid". Jane keek hem en zijn vader strak aan. „Er is hier geen ontevreden heid die niet cioor de Mortons ver oorzaakt is, Clay. Je vrouw deed er verkeerd aan zo te rijden als ze deed, maar jij en je vader handelden nog veel verkeerder toen jullie de opinie van de mensen probeerden te wijzi gen door mijn woord in twijfel te laten trekken. U hebt het recht niet, meneer Morton, het particuliere le ven van mensen te beïnvloeden, al leen omdat u hun werkkracht voor acht uur per dag van hen huurt". „Een dergelijke wijze van optre den accepteer ik van u niet, jongeda me!" „Maar ze heeft wel gelijk, vader", zei Clay met iets van bewondering konden geloven dat hen dat alles overkomen was. Zeker, al eerder had Halesville rampen meegemaakt, over stromingen, brand, maar dat waren vijanden die ze kenden en die ze wis ten te bestrijden. Dit gierende krijsen de en verwoestende monster had hen in hun slaap overvallen.. Zonder ge weten te hebben dat ze zich zo vol komen uitgeput kon voelen en toch nog op de been kon blijven, wendde Jane zich af van de plek der verwoes ting. Nu het denker van de nacht geweken was, leverde het geheel een afgrijselijk schouwspel op. Zo ver het oog reikte was er nauwelijks een huis onberoerd gebleven. De meeste wa ren hopeloze ruïnes van versplinter de planken en uiteengereten hard board. Het mocht werkelijk een won der genoemd worden dat er niemand bij omgekomen was. Licht legde Bill een arm om haar schouders. „Ga mee wat ontbijten, Jane". „Ik heb al een broodje en een kop koffie gehad". ,,Ik heb meer saucijsjes dan kavi aar in m'n leven gehad" Jan* kon Lola Mortons enigszins hese stem nog horen, evenals haar eigen ant woord: „Ik heb nooit veel om ka viaar gegeven". Maar mevrouw Mor ton was haar toch erg meegevallen. Wel had ze een zenuwachtige indruk gemaakt, alsof ze overspannen was. Of ongelukkig. Ja, dat was 't ver moedelijk. Lola Morton was ongeluk kig, en ze had dat een korte tijd bij na kunnen vergeten terwijl ze bezig was de gewonden te helpen. „Een paar van oma's worstjes en eieren zouden je best nog goed doen." „Maar ik moet me wel eerst ver kleden". Jane keek omlaag naar haar geel linnen jurk. „Ik zie er zo uit". „Je ziet er allerliefst uit. Én ik weet waarachtig niet wat we zonder jou hadden moeten beginnen." Ze glimlachte flauw. „Dan zou je de oude dokter hier gehad hebben. Hij zou niet weg zijn gegaan zonder dat er iemand was om zijn praktijk waar te nemen." „Dat weet ik". Hij stak z'n hand uit naar de doos verbandmiddelen, medicijnen en de verdere uitrusting, die ze bij elkaar had gezocht. „Hij is een prachtman, Jane maar, eer lijk gezegd, betwijfel ik toch of hij 't zo lang zou hebben volgehouden als jij, helemaal alleen." „Maar ik was niet alleen, Bill", antwoordde ze zacht. „Jij, was er. en Jim Cleves, meneer Bates, Lola Mor ton en nog tientallen anderen, die even hard gewerkt hebben als ik." Met zijn armen vol pakjes stond hij op haar neer te kijken, een menge ling van begrip, en bewondering en tederheid in zijn ogenWe zullen eerst even langs oma rijden en zeg gen dat ze vast koffie zet. dan kun jij je in die tijd gaan verkleden." Jane's hart begon weer rustiger te kloppen. Een ogenblik had ze gedacht dat er meer dan vriendschap in zijn ogen had gelegen; maar dat was een dwaze gedachte, hield ze zich voor. Ze wist heel goed dat Bill Latham haar nooit aanleiding gegeven had te denken dat hij iets anders voor haar voelde dan vriendschap. „Ja, dat is goed", stemde ze snel toe om de verslagenheid in haar ge zicht te verbergen. Zonder iets te zeggen schoof Bill achter het stuur van haar auto. Ze had 't sleuteltje in het contact laten zitten, zodat het wagentje voor bood schappen gebruikt had kunnen wor den. Het had dan ook dienst gedaan om meer medicamenten uit de apo theek te halen, om gewonden te ver voeren naar een haastig ingerichte ziekenpost in de school, om het hele stadje rond te rijden op zoek naar matrassen en dekens, en Jane wist niet wat allemaal nog meer. (wordt vervolgd) je hebt iets prettigs in je stem.het is goed., het doet het.." Co Hamel ging er toe over, elke stem voor zichzelf te „zetten" om een vakterm van haarzelf te gebrui ken. Haar persoonlijke, karakteristieke beeldspraak bleef menige artist in 't geheugen hangen: „Begin van je af. haal niet naar je toe." Of: „Kruip niet in een lampeglas., op een gege ven ogenblik kom je er niet meer uit; je moet hoog leren zingen zonder te ijl te worden." Bij het halen van een bepaalde noot kon zij ook wel eens opmerken: „Hang je hoed aan de kapstok" of „Doe het dubbeltje in het gleufje." Hoe ging het nu met Jan Hahn? Hij kwam als „particulier" en was nog vrijwel onbekend. Zijn stem was „erg klein" en moest groter gemaa"kt wor den; d.w.z. ruimer en hoger. Na zijn lessen ging hij naar Heintje Davids en transformeerde zich later tot Pe ter Pech. „Met Johan Heesters lag het an ders." vertelt zij, „die zong alles het zelfde. of hij nu Het is mooi weer of Ik heb je lief zong. Die man moest wakker geschud worden, want hij had geen voordracht. Een prachtig natuur geluid zonder kleur Natuurlijk werd ook Johan Hees ters gecureerd; evenals Harry Boda, die tijdens een voorstelling tot zijn ontzetting bemerkte, dat zijn stem „wegklapte". Hij had zich over schreeuwd en Co Hamel wist hem met haar eigen systeem weer in het goede spoor te brengen. Hoe alles zo gekomen is? Het groei de min of meer vanzelf, want toen zij eenmaal kennis gemaakt had met de operettediva Beppie de Vries en haar enkele adviezen gegeven had, die in de praktijk hun vruchten afwierpen, stuurde al spoedig de ene artist de andere. En de grote jeugddroom om zelf nog eens te gaan zingen? Alles was er: de stem, de techniek, de scholing bij en kele bekende leermeesters en een op- Advertentie). leiding aan het Conservatorium te Frankfort. Er glijdt even een schaduw over haar gezicht: „Ik heb wel eens gezon gen, maar heel weinig. Zo trad ik eens op tijdens een landdag van de Vio- liers, waar ik liederen van verschil lende componisten brachtmaar daar is het dan zo ongeveer ook wel bij gebleven." Ze zwijgt even en we laten het thema los vragen naar het wezehlijke van haar werksysteem, waarmede zij in korte tijd dikwijls verbluffende resultaten wist te berei ken. „Dat is iets. wat ik nooit geleerd, maar eenvoudig gekregen heb.het is zo moeilijk met woorden uit te leggen, wat je nu eigenlijk precies doet." Dan zegt ze: „Mijn hart bloedt nog, wanneer ik aan vroeger denk.... ik hield zo van mijn werk...." De artistenmoeder is zo geheel ge ruisloos verdwenen, omdat niemand zoals gezegd twee meesters kan dienen. Ze had tijd en toch weer geen tijd.... men weet, hoe dat gaat. En wanneer men eenmaal ergens uit raakt en op de achtergrond komt ook "In dit vak is het zo buitengewoon moeilijk om ergens weer een begin te vinden. De artisten bleven gewoon weg ook later, toen zfj zich beter vrij kon maken. De Sowjet-Unie en Denemarken hebben vandaag een overeenkomst ge. tekend, krachtens welke de Sowjet- Unie zich verplicht in Denemarken 7000 ton boter te kopen. De overeen komst kwam juist op tijd. Morgen verloopt namelijk de Deens-Russische handelsovereenkomst in het kader waarvan de boter zal worden geleverd. Het is niet bekend hoeveel de Rus sen betalen. Volgens welingelichte kringen komt de prijs neer op een kleine twee gulden per kilo. Naar verluidt zal de boter in de loop van de komende weken door Russische schepen naar de Sowjet- Unie worden vervoerd. ZATERDAG, 17 MEI HILVERSUM I. 402 m. KRO: 7,00 Nws. 7,10 Gram. 7,15 Gew. muz. 7,45 Morgengeb. en lit. kal. 8,00 Nws. 8,15 Gram. 8,50 V.d. huisvr. 10,00 V.d. kleu ters 10.15 Gram. 10,30 Ben je zestig? 11,00 V.d. zieken 11,45 Gram. 12,00 Middagklok noodklok 12,03 Gram. 12,30 Land- en tuinb.meded. 12,33 Lichte muz. 12,55 Zon newijzer 13,00 Nws. en kath. nws. 13,20 Gram. 13,30 Verz.progr. 14,00 V.d. jeugd 14,20 Eng. les 14,40 Boekbespr. 14,50 Gram. 14,55 Harmonie-ork. 15,15 Kron. v. lette ren en kunsten 15,40 Dameskoor 16,00 V. d. jeugd 16,50 Gregoriaanse zang 17,20 Sport 17,30 Amateursprogr. 17,45 Lichte muz. 18,00 Journ. overz. 18,10 Gram. 18,15 Van het Binnenhof 18,25 Strijkork. 18,45 En nu mijn geval 19,00 Nws. 19.10 Comm. op 't nws. 19,15 Omr.ork. 20,10 Lichtba ken 20,25 Act. 20.40 Gevar.progr. 22,10 A mus .muz. 22,35 Wij luiden de zondag in, avondgeb. en lit. kal. 23,00 Nws. 23,15 Nws. in Esperanto 23,22-24,00 Nouveautés HILVERSUM II. 298 m. VARA: 7,00 Nws. 7,10 Gym. 7,20 Gram. 8,00 Nws. 8,18 Gram. 9,05 Gym. v.d. vrouw 9,15 Gram. VPRO: 10,00 Tijd, uitgeschakeld, caus. 10,05 Morgenwijd. VARA: 10,20 V.d. vrouw 11,00 Rep. opening Evert Kupers- oord te Amersfoort 12,00 Zigeunermuz. 12,30 Land- en tuinb.meded. 12,33 Or gelspel 13,00 Nws. 13,15 VARA-varia 13,20 Lichte muz. 13,45 Sportpraatje 14,00 Lich te muz. 14,25 V.d. jeugd 15,00 Arb. zang ver. 15,15 Boekenwijsheid 15,35 Omr.ork. en solist 16,30 Meer dan ooit, toespr. 16,45 Gram. 17,00 Lichte muz. 17,30 Act. 18,00 Nws. en comm. 18,20 Lichte muz. 18,45 Regeringsuitz.Atlantisch allerlei. Een en ander over de 15 landen, aangesl. bij het Atlantisch Pact 19,00 Art. staalkaart VPRO: 10,30 Passepartout, caus. 19,40 Karl Jaspers, gesproken portret 19,55 De ze week, caus. VARA: 20,00 Nws. 20.05 Gram. 20,35 Promenade-or?k. 21,15 De straat in de mist, hoorsp. 21,50 Soc. comm. 22,05 Cabaretprogr. 22,35 Opsporing ver zocht 23.00 Nws. 23.15 Sport 23.22 Gram. 23,30-24,00 Dansmuz. BRUSSEL. 324 m. 12,00 Gram. 12,30 Weerber. 12,34 Caus. 12,45 Gram 13,00 Nws. 13,11 Muz. kaleidoscoop 14,30 Gram. 15,15 Idem 15,45 Lichte muz. 16,15 Omr. ork. 16,45 Eng. les 17,00 Nws. 17,10 Gram. 17,30 Idem 18,00 Gevar.muz. 18,30 V.d. sold. 19,00 Nws. 19,30 Wereldtentoonstel ling 20.00 Cabaret 21,00 Gram. 21,15 Amus. muz. 22.00 Nws. 22.15 Verz.progr. 23,00 Nws. 23,05 Gram. 23,35-24,00 Zigeunerork. BRUSSEL, 484 m. 12,15 Gevar.muz. 13,00 Nws. 13,10 Gevar.progr. 16,00 Gram. 17,00 Nws. 18.42 Gram. 19,30 Nws. 20,00 Gevar.progr. 22,00 Nws. 22,10 Liohte muz. 22,55 Nws. 23,00 Jazzmuz. 23,55 Nws. Televisie ZATERDAG, 17 MEI VARA: 17,00-17,30 V.d. kind. KRO: 20.00 Joum. en weeroverz. 20,20 Film- progr. 21,00 Vragenspel 21,30 Een wereld' als Wiever, TV-spel. FRANS BELG.: 15,30 Act. 16,00-17,30 Wereldtentoonstelling 19,00 Le Temps et les Oeuvres 19.30 Feuill. 20,00 Nws. 20 30 Gevar.progr. 21,30 Cabaret. Hierna: We- reldnws. VLAAMS BELG.: 17,30-19,00 Wereld tentoonstelling 19,00 V.d. jeugd 19,15 Do cumentaire film 19,30 Nws. 19,40 De week ln beeld 20,10 40 cents voor Manhatten, film 21.00 Pension Hommeles 21,50 Feuill. 22,15 Nws.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1958 | | pagina 7