Nog eens het Rapport
Kath. Vrouwengilde Breda
Siberiërs en Bengalen
mochten elkaar niet
F
IAT
^ooen 600
biefstuk
poten thuis
95
65
25
25
85
73
73
89
24
30
100
20
20
18
69
75
55
49
98
98
58
63
98
60 ji
iar ervaring!
Antwoord aan
twee critici
Uit het leven van Alfred Court (slot)
Door Frits
van Dixhoorn
185 125 75
125
KOEKJES
270
250
105
165
VRUCHTEN
145
115
125
KRABBENDIJKE e.o. - GARAGE J. FRANCKE - Dorpsstraat 84 - Tel. 01134-505
SLUIS e.o. - GARAGE P. C. DE SMIT - St. Annastraat 49-51 - Tel. 01178-412
ZAAMSLAG e.o. - GARAGE A. DE KEYZER - Polderstraat A 272 - Tel. 01153-236
DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 1 APRIL 1958
(Van onze onderwijsmedewerker)
Kortgeleden besteedden wij in
enkele artikelen aandacht aan
een rapport betreffende onder
wijs en opvoeding, uitgebracht
door een studiegroep van het
Katholiek Vrouwengilde te
Breda. Wij hebben de inhoud
van het rapport in een eigen
rangschikking samengevat naar
de hoofdzaken en ons daar
nevens enkele persoonlijke
kanttekeningen veroorloofd.
Zoals de trouwe lezers van dit
blad intussen zullen hebben ge
zien, was de inhoud van deze
artikelen voor een tweetal per
sonen aanleiding, via een inge
zonden stuk enkele kritische be
merkingen te maken. Wij reke
nen het ons tot een eer, op onze
beurt op hun opmerkingen te
reageren.
Aan het feit, dat beide critici van
een zekere gepiikkeldheid blijk ge
ven, willen wij liever voorbijgaan.
Gedachtig de recente Vastenbriel van
het Nederlands Episcopaat willen wij
liever trachten, in wederzijdse liefde
de verschillende standpunten met el
kaar te vergelijken. Het gaat er ons
althans niet om, wie uiteindelijk ge
lijk heeft, doch louter om de vraag,
op welke wijze de tijdelijke en eeu
wige belangen van onze kinderen het
beste behartigd kunnen worden.
Experimenten
De heer Beysens, voorzitter van
het Oudercomité der Mariaschool A
te Breda, heeft het in zijn ingezon
den schrijven betreurd, dat door de
rapporterende studiegroep de wens
werd uitgesproken, in de stad Breda
moderne onderwijssystemen te mo
gen begroeten, 't Rapport stelde, dat
deze tot op heden nog ontbraken.
Neen, zegt de heer Beysens, van de
60 experimenterende contactscholen
in Nederland zijn er ook in Breda
enkele te vinden en zij verrichten
bewonderenswaardig werk.
Wy achten het een bijzonder ver
heugend feit, dat thans reeds het
verschijnsel te constateren valt, dat
een Oudercomité in het openbaar
opkomt voor eer en goede naam van
de eigen school. Daarvoor ons groot
respect.
Of de genoemde vernieuwingsar-
beid de wens van de studiegroep ge
heel kan voldoen, is een tweede. Het
werk der contactscholen is ons be
kend. Ongetwijfeld ook aan het Ka
tholiek Vrouwengilde. Ter inleiding
der betreffende discussies is immers
ook door een hoofd der school ge
sproken, die wij weten het niet,
maar het lijkt bijzonder waarschijn
lijk stellig de reeds bestaande ver
nieuwingsactiviteiten zal hebben ge
noemd. Doch er is een groot verschil
tussen de voorzichtige, gematigde
vernieuwingsarbeid der contactscho
len, welke juist willen onderzoeken,
wat van de moderne ideeën realiseer
baar is in de bestaande onderwijs
structuur, en hetgeen op de vele Mon-
tessori- en gedaltoniseerde lagere
scholen in onj land geschiedt. Uitein
delijk is onze jeugd stellig het meest
gebaat met de gematigde vernieu
wingspogingen, omdat deze de groot
ste groep leerlingen bereiken kunnen.
De beide mogelijkheden zijn echter
verschillend en inzoverre is de let
terlijke tekst van het gewraakte rap
port houdbaar. Wij gaven overigens
in dit opzicht de tekst van het rap
port slechts weer en kunnen derhal
ve geen verdere verdediging voor
deze passage voeren. Hetzelfde geldt
voor het verwijt, door de heer Bey
sens aan het Kath. Vrouwengilde ge
richt inzake haar verwarrende be
moedering der oudercomités. De ge
rechtvaardigdheid van een dergelijk
verwijt onttrekt zich aan onze be
oordeling.
Eerste Biecht en
Communie
De Zeer Eerwaarde Heer pastoor
Doens te Ginneken stelde in een in
gezonden schrijven dd 22 maart een
drietal vragen.
Hij begint, met een herinnering
aan de richtlijnen van de Bisschop
van Breda dd. december 1956, waar
in als regel gesteld wordt, dat in
iedere parochie tweemaal per jaar
gelegenheid zal worden gegeven tot
een Eerste H. Communie. Tussen
tijdse particuliere viering der E.H.
Communie wordt sterk afgekeurd.
Met dank voor deze memorie: wij
menen in het onderhavige Rapport
een gelijkluidende opinie te lezen.
Wel werd door de studiegroep er op
aangedrongen, de ouders ervan te
overtuigen, dat het voor hun kind
somtijds beter kan zijn, op de vol
gende parochiële E.H. Communie te
wachten, omdat een groepsindeling
naar kalenderleeftijd niet steeds sa
menvalt met persoonlijke rijpheid.
Vervolgens vraagt de Z.E.H. Doens
ons een motivering van de bewe
ring, dat het raadzaam is, de eer
ste Biecht te distantiëren van de E.H.
Communie. Hij voegt hier terloops
de suggestie aan toe, dat veel ge
schrijf hieromtrent door ondeskundi-
gen wordt verricht. Natuurlijk is het
ons niet mogelijk, dit vraagstuk van
de zijde van d« biechtvader te be
naderen. Onze opmerking steunde lo
gischerwijze slechts op de schoolse
ervaring, dat de voorbereiding van
deze kleine kinderen op de beide Sa
cramenten zowel voor onderwijzer als
kinderen niet alleen inspannend,
maar ook soms verwarrend is. In
direct verband met de E.H. Commu
nie krijgt het sacrament der Biecht
gemakkelijk het bijzonder accent der
reiniging, terwij. het genade-karak
ter licht op de achtergrond geraakt.
Niét minder bezwaarlijk achten wij
de dubbele belasting met enerveren
de gebeurtenissen, die voor de klein
tjes veel zwaarder wegen dan vol
wassenen geneigd zijn te denken.
Niemand zal ontkennen, dat door be
gaafde, begrijpende lieden het
samengaan der beide Sacramenten
met succes kan worden geleid. Maar
is dit ook de feitelijke toestand? Hoe
vaak geraakt de Eerste Biecht sterk
in de verdrukking, omdat al te veel
instructie en oefening wordt opge
ëist voor de plechtige viering van
de E.H. Communie?
Wij pleiten sterk voor een fraaie
kerkelijke omlijsting van deze fees
telijke gebeurtenis, doch het dagen
lange trainen van de kinderen, om
precies gelijk te knielen, te lopen,
enz. beschouwen wij als nodeloze
show, die veel tijd en energie vergt,
welke heel wat nuttiger had kunnen
worden besteed.
Godsdienstleraren
Tenslotte de specialisatie van de
godsdienstleraren. Het lijkt ons, dat
de geachte opponent ons hier van
grootser bedoelingen verdenkt dan
wij voorhadden. Wij hadden geen offi
ciële selectie van geschikte priesters
voor ogen, volgens geijkte normen
of door diocesane instanties. Onze
In de paar jaar dat Alfred
Court met roofdieren werkte,
had hij een passie voor tijgers
ontwikkeld. Vier Bengalen had
hij al uit Londen laten komen,
toen gebleken was dat de re
sultaten van het eerste jaar
reizen met zijn eigen Zoo-Cir
cus niet slecht waren. Later
kocht hij nog drie kolossale Si
berische tijgers van de Franse
menagerie-bezitter Laurent.
Zijn plan was in het komende
seizoen een gemengde groep
van de zeven Siberiërs en Ben- j
galen te presenteren. De Ben
galen hadden al gewerkt. Het
kwam er op aan in drie maan
den tijd de Siberiërs af te
richten en ze met de Bengalen
samen te brengen.
Laurent had hem gewaarschuwd
dat de veel zwaardere Siberische
katten hun Bengaalse familie zon
der pardon zouden verscheuren, en
dat Court een goede kans maakte
hetzelfde lot te delen. In de mena
gerie waren de dieren praktisch
niet in dressuur genomen. Court
moest van de grond af beginnen.
Hij wist alleen hun namen: César,
Bengali, Cambodge. De dieren wa
ren reeds volwassen en uiterste
voorzichtigheid was geboden.
In zijn memoires (La Cage aux
Fauves) vertelt Court dat hij daags
na hun aankomst met de dressuur
begon. Hij nam ze stuk voor stuk
onder handen. Gewapend met een
zware stoel en een zweep ging hij
de oefenkooi in; Johny de Koek, de
Hollandse dompteur, stond bij het
deurtje klaar met een stang en een
revolver. Court tekent er bij aan dat
hij later de stoel vervangen heeft
door een ijzeren vork en de revolver
wegliet omdat die toch nergens toe
diende. César werd het eerst in de
kooi gelaten. Het dier kwam in pa
niekstemming zodra het zich alleen
in de grote ruimte bevond, die vol
stond met allerlei postamenten, de
zware houten „tonnetjes" waar bij
roofdierennummers de „pyramides"
mee gebouwd worden en die de
dompteur bij zo'n eerste ontmoeting
met een nieuw dier enige dekking
geven. Met een enorme sprong wil
de hij weer terugkeren vanwaar hij
gekomen was, maar het deurtje dat
toegang gaf tot de loopkooi was in
middels dichtgeklapt en met een
zware slag botste hij tegen de tra
lies. Woedend knauwde hij enkele
seconden op het ijzer, toen zag hij
Court aan de andere kant van de
kooi.
Met liggende oren en overeind
staande haren sloop hij op hem af.
De staart ging heen en weer zoals
bij een kat die met een muis speelt.
Court dekte zich door achter een
der grootste postamenten te sprin
gen. Hij liet de stoel los en greep
de zware, houten tabouret met bei
de handen beet.
„César En place!" riep hij en
tegelijkertijd wierp hij het dier uit
alle kracht het postament naar de
kop. Met een enorme sprong pro
beerde de verschrikte kat uit de
kooi te springen, viel terug op alle
vier zijn poten en vluchtte van de
dompteur weg. Geruime tijd liet
Court hem nu door de kooi rennen
zonder in te grijpen, er alleen voor
zorgend het dier niet in de weg te
komen. Geleidelijk aan kalmeerde
de Siberiër, maar het was nog on
mogelijk hem te benaderen. Zodra
Court naar hein toe kwam, opende
hij zijn muil voor oen gebrul dat de
ruiten van de loods deed trillen en
maakte hij zich gereed om zich op
de man te storten. Na veel geduld
slaagde Court erin het dier tot op
een meter of drie te naderen, de
stoel en de zweep in de hand. In
eens rende het dier weg naar de an
dere kant van de kooi. Een goed
half uur bleef de temmer bij het
dier in de kooi, met geen ander oog
merk dan de kat te laten wennen
aan de mens
omgeving.
aan de vreemde
Eer het zover is
Toen César wat rustiger werd,
stak de Koek zijn collega een vier-
meterlange „vishengel" toe, aan
het eind waarvan een stuk vlees ge
prikt was. Voorzichtig bracht Court
de lekkernij vóór de kat, hem on
derwijl met z'n stem op zijn gemak
stellend. Met een formidabele slag
van de klauw zond César het vlees
de lucht in. Tien, twintig keer werd
dezelfde poging herhaald, steeds te
vergeefs: het dier bleef obstinaat.
Eindelijk lukte het Court de stok
en het vlees in de bek te krijgen,
dankzij het gebrul van de tijger;
woest wilde het dier op de stok bij
ten, doch inplaats daarvan kreeg
het de paardebief tussen de kiezen.
Even verrast, besloot hij toch het
hapje door te slikken. Met enorm
veel geduld slaagde Court erin om
het dfer tijdens deze Probe op de
zelfde manier enkele kilo's vlees te
voeren. ,,Wij waren nog geen goede
vrienden, maar hy aanvaarde zon
der woede myi. aanwezigheid en ik
zond hem terug naar zyn kooiwa-
gen", schrijft Court.
Bij de oefeningen, de volgende
dag onmiddellijk hervat, herinnerde
het dier zich zeker de kansen zoals
die voor hem lagen: een postament
naar je hoofd als je aanvalt, een
biefstuk als beloning als je rustig
blijft. Zijn binnenkomst in de kooi
was kalmer en reeds na tien minu
ten voedde Court hem weer, dit
maal niet met de lange hengel maar
met het 1 m 21 lange dressuurstok-
je. Alles ging zo goed dat de domp
teur besloot een tweede tijger bin
nen te laten komen.
Bengali gedroeg zich precies een
der als César het de vorige dag ge
daan had: met een enorme sprong
probeerde hij weer terug te keren,
maar het deurtje was dicht. Toen
zag hij zijn kameraad. Hij zocht
diens gezelschap op en voelde zich
kennelijk beter op zijn gemak. Toen
Court de twee tijgers naderde,
toonde Bengali zich niet agressief.
Hij gaf beide op het stokje wat vlees
en liet toen de derde Siberiër
Cambodge binnenkomen.
Zodra deze zijn twee lotgenoten
ontdekte, sloot hij zich bij hen aan
en „vanaf dat moment heb ik geen
enkele moeilijkheid met hem ge
had", vertelt de Marseiller. Later
werd het anders: César, die in het
begin zijn meester talloze malen
had aangevallen, bleek een goedaar
dige tijger te zijn, terwijl de twee
andere schijnbaar zo gemakkelijk,
gevaarlijk werden. Bengali doodde
zelfs twee leerlingen van Court voor
hij, voortaan ongeschikt voor de
dressuur, aan een Duitse dierentuin
werd verkocht.
Na een week was Court zo ver dat
het Siberische trio zich rustig hield
en op hun plaatsen bleef. De vier
Bengalen waren dagelijks twee
maal in de oefenkooi geweest en
gingen ook snel vooruit. Het mo
ment naderde waarop de zeven die
ren tesaam gebracht zouden wor
den.
Om ze alvast te wennen aan de
dingen die te gebeuren stonden, liet
Court de Siberiërs de laatste dagen
een lasso omdoen om ze op hun
plaats te houden door mannen aan
de buitenkant van de kooi. Tegen
over deze noordelijke familieleden
hadden de Bengalen geen schijn van
kans als het tot een conflict zou ko
men vandaar de nodige voorzor
gen.
Op de belangrijke dag liet Court
slechts één Siberiër in de kooi, Cé
sar, met de lasso om de nek. On
middellijk daarop stuurde hy de
vier Bengalen naar binnen. César
nam ze nieuwsgierig op maar hield
zich rustig. Court voerde de Ben
gaalse tygers door hun normale
oefeningen in Césars nabyheid en
alles ging best.
De volgende dag probeerde hy het
met alle zeven. De Siberiërs zaten
al toen de Bengalen binnenkwamen.
Cambodge, de grootste, was de eni
ge die van zyn plaats kwam en op
Prince aanvloog. De lasso hield hem
tijdig terug en met enkele stevige
stokslagen maakte Court het de
aanvaller duidelijk dat deze kunsten
niet op het programma stonden.
Court wachtte tot alles weer rus
tig was, eer hij met de eerste py-
ramide van de Bengalen begon. En
opnieuw moest hij ingrijpen, toen
Prince, op weg naar zijn postament
langs Cambodge lopend, volkomen
onverwachts door deze werd gegre
pen. Vóór de Siberische dolken zich
echter in de huid konden boren was
Court er al bij. Met een harde stok
slag op het dier zijn schedel dwong
de temmer hem tot loslaten. De ze
nuwen van mens en dier in de kooi
stonden nu te strak gespannen om
de oefeningen voort te zetten en
Court liet het werk een kwartier
rusten, om een sigaretje te roken
en op adem te komen.
Bij het hervatten van de Probe,
begon hij weer van voren af aan
met de pyramide. Op het moment
dat Prince langs Cambodge kwam,
kreeg deze een waarschuwende slag
met de zweep. De Siberiër brulde
en trok zijn kop terug, de ogen ge
sloten, maar bleef grommend op
zijn tabouret en haalde niet meer
naar de ander uit. Later was een
zweepslag op enkele centimeters
afstand van zijn kop al voldoende
om hem op zijn plaats te houden.
Een aangeboren haat bleek deze
twee tijgers van elkaar te scheiden,
ook al waren het dan „neven", en
eerst op de lange duur werd de ani
mositeit tussen deze dieren wat
minder fel.
Veertien dagen later werkten de
zeven dieren samen. Lasso's werden
niet meer gebruikt en de Siberiërs
werkten mee aan de pyramide die
de Bengalen al langer onder de knie
hadden. Het nummer kwam ruim op
tijd klaar. Niet alleen had ieder dier
zijn tricks geleerd, maar bovendien
was het zevental gewend aan het
felle licht, aan mensen die rond de
kooi zaten en aan harde muziek die
voorlopig nog uit een luidspreker
schalde. „Na hen heb ik nog heel
wat roofdieren gedresseerd", vertelt
Court, „maar het was dit eerste
„zevengesternte" dat ik me nog al
tijd met de meeste verknochtheid
herinner. Ik zie ze weer voor me,
ik zie weer de blik van ieder dier,
zijn driften, zijn liefkozingen, zijn
gebreken en ook de dreiging van de
dood, verborgen in de ivoren hou
wers en onder de klauwen van hun
mooie katteklauw".
gedachten waren niet verder ge
gaan dan binnen het parochiële ver
band. Wanneer zich onder de kape
laans van een parochie één persoon
bevindt, die bijzonder talent heeft
voor het geven van godsdienstonder
richt aan jonge kinderen, is het dan
niet mogelijk, aan hem ook de exclu
sieve opdracht te geven, deze arbeid
te verrichten? Niet zelden immers
worden ook de godsdienstlessen even
redig verdeeld onder de beschikba
re priesters, zodat ook de minder be
gaafde zijn deel krijgt. Of 't mogelijk
zou zijn, dit idee ruimer uit te wer
ken en per diocees 'n gespecialiseerde
groep godsdienstleraren op te leiden
voor de verzorging van het gods
dienstonderwijs op de verschillende
schooltypen?
Wij beschouwen het persoonlijk
als 'n aantrekkelijke gedachtehoe
zeer ook overtuigd, dat een binding
met de geestelijkheid der parochie
nodig blijftDit argument wordt al
zwakker bij vormen van voortgezet
onderwijs met een gemêleerde
schoolbevolkingMaar in deze vorm
gaat het idee zowel onze compe
tentie als de opzet van het oor
spronkelijk artikel te buiten
Wij hopen oprecht, nu niet de schijn
te hebben gewekt, ons te willen men
gen in zaken van kerkelijk beleid.
Wij zouden het op prijs stellen, als
beide opponenten althans in onze goe
de bedoeling wilden geloven.
OPGEMAAKTE PAASEIEREN
gevuld met BONBONS, chocolade
EITJES en VRUCHTEN
125
CHOCOLADE gevulde crème
EIEREN, smaken: advocaat, fram
bozen en marasquin, 100
3 stuks voorI
Het grootste CHOCOLADE
PAASEI in fleurig staniool
CHOCOLADE PAASEIEREN
reeds vanaf 2 voor
PAASMANDJES
aardig opgemaakt
met strik. Leuk ge
vuld, diverse OQ
prijzen, vanaf Uw
PAASNETTEN
gevuld met choco
lade en suiker eie
ren. Metsuiker
eitjes vanaf
PAASTAARTEN
onze specialiteit, diverse maten
g50 550 450 350 250 I50
SLAGROOMTAARTEN
goo 500 400 300 200
VRUCHTENTAARTEN
dezelfde prijzen.
ALLE TAARTEN ZIJN LEUK MET
PAASDECOR VERSIERD.
LUXE PAASBROOD
met veel rozijnen en krenten
Mocca BOOMSTAM, over
heerlijk en leuk opgemaakt
BONBONS SPECIAAL
Echt voor de feestdagen
200 gram
BONBONS MARION (nieuw)
met aparte vullingen 75
150 gram
CHOCOLADE FOURRÉ's
heerlijke vulling,
150 gram
TURKSE WAFELTJES
veel chocolade met nou
gat gevuld. 150 gram
DUPLO-CHOCOLAADJES
half melk - half puur,
150 gram
SLAGROOM GEBAKJES
mooi sortiment, per stuk
BOSSE BOLLEN
extra goed gevuld, per stuk.
SLAGROOM TOMPOUCES
Nog steeds 6 stuks voor
CREME GEBAKJES
groot sortiment, per stuk
VRUCHTENSCHIJVEN
'n heerlijk fris gebak, slechfs
APPELVLAATJES
ons groot succes gebak, p. st.
GELE ROOM TOMPOUCES
Ook nu weer 8 stuks voor
]00
VRUCHTEN OUBLIES
'n feestelijk koekje
250 gram
AMANDEL CARRÉ'S
iets bijzonders
gram
250
NOUGATBLAADJES
zeer voordelig
250 gram
LANGE VINGERS
reclame aanbieding
150 gram
Onze bekende kwaliteit, rood
en wit, zeer geschikt voor
bowl, per fles
ZOETE SPAANSE WIJN
'n feestelijke drank, literfles
Nieuwe gezoete BESSENWIJN 1QK
literfles, reclameprijs|ww
CASTEL ANCORA
bijzonder van smaak, per fles
ADVOCAAT, prima kwal.
grote fles 2.95, middelfles.
FRAMBOZEN BESSEN Va liter kruik
CHERRY-BRANDY - VOORBURG
of SCHILLETJE -jgg
Alle met 14% alcohol, p. fles
BOERENJONGENS
op brandewijn 6-8%, 1.85 -
Prijzen exclusief statiegeld
V-
voor bowl en pudding
FRUITCOCKTAIL
ANANAS, hele schijven.
STUKJES ANANAS
ABRIKOZEN, extra fijn
grote pot, inhoud 720 gram)
ABRIKOZEN
kleine pot, inhoud 350 gram
PERZIKEN, bijzondere
KERSEN OP SAP
heerlijk zoet, per blik
Gebak bestellingen opgegeven tot vrijdag 4 april
vóór s middags 12 uur worden zaterdag thuisbezorgd
(Dit geldt alleen voor de STAD BREDA en BERGEN OP ZOOM)
U koopt de veilige zekerheid
van 60 jaar ervaring met de bouw
van kleine klasse wagens
als U een „500" of „600" koopt!
Reeds in 1899 bouwde Fiat
kleine klasse wagens
Fiat 500: f3799.- Fiat 600: f4940.-
