;IYA TANSEV
eenzame schipper op
half gezonken schuit
cAnsto
Alles zal reg kom
RAI
Voetbal- en wielerproblemen
blijven aandacht opvorderen
PaigblaH 'pcStctu
In 1980 méér woonruimte
voor half miljoen mensen
gordijnstoffen
9
VIERDE BLAD
ZATERDAG 22 FEBRUARI 1958
9
van
Aydin werd een prooi
beruchte Appelzak bij Bath
effectenhandelaar
,<Jnze i^urt
Carlssen"
tl u
is liet tijd
Problemen van de Randstad
Overig Nederland moet deel van groei opvangen
55
Duivenkromek van
„Den Bruinen"
I
(Van onze verslaggever)
Tien dagen geleden, toen een
-storm over de Westerschelde
Ijoeg, ramde het Franse schip
.Charles Tellier" de Turkse
'vrachtboot „Aydin". In de „Ap-
pelzak", een beruchte vaargeul
jjjj Bath, geraakte de Turkse
largo in een half zinkende toe
stand. Het voorste gedeelte van
het meer dan 10.000 ton metende
schip verdween onder de golven.
Iet zakte de laatste dagen nog
dieper weg. De mogelijkheid
jyerd groter en groter, dat het
(schip in tweeën zou breken,
maar het gebeurde (nog) niet.
Be bemanning van de „Aydin"
ling van boord met uitzondering
Fan kapitein Ziya Tansev. Onder
teen enkele voorwaarde wil hij
pijn schip verlaten.
„Allah wilde het zo, Allah zal de
toekomst regelen", zei de kapitein
Bit goed Engels. In de hoek van een
pfficierskajuit, bij de walmende
Warmte van een petroleumkachel,
kartelde hij het verhaal van zijn
kenzaamheid. Tien dagen woonde
fcy nu reeds op het half gezonken
voor zijn kostbare apparatuur en zijn
kleren, had nog maar één olievlek
op zijn winterjas toen hij op de
„Aydin" stond.
Van de voorste helft van het schip
was niet veel meer te zien. Het lag
geheel onder water. Alleen enkele
masten staken boven de golven uit
De neus van het schip stak diep in
de Westerschelde. De achtersteven
stond bijna als een toren op de rivier.
Waar zou zich op. dit wrak de kapi
tein ergens bevinden? Mannen van de
redersboten riepen, dat hij vóór in een
kajuit zat. Enkele trappen gaven toe
gang tot de bovenste dekken. Wat 'n
klauterpartij! Als dronkemannen lie-
scfiip. Hij wist niet wat er mee zou
jebeuren. Hij wist alleen, dat hij
:ich ontzettend eenzaam voelt, dat
'.•j kou en slaap /tad en dat hij,
Mt er ook zou gaan gebeuren, zijn
Ichip nooit in de steek zal laten.
In het kleine café „Het zicht op
/and en Schelde" stond Freek Blok
:chter de toog. Hij kon zich niet
neer herinneren hoeveel schepen er
In de loop der jaren op de zandban
ken van de Westerschelde waren ge-
Jlopen. Hij noemde er tientallen op.
f Maar een tafereel zoals nu met de
KAydin" had Blok toch niet eerder
jezien. De cafébaas wees door de rui
en naar 't schip, dat half op zijn kop
n hét water stond. Maar dat was zo
niet goed te zien, want voor de
Aydin" lagen de ranke, smalle
lootjes van de reders, die hier lig-
ilaats kozen in afwachting van de
lingen, die komen moeten.
„Wij kunnen wel eens gaan kijken",
lei de cafébaas en hij wees nu naar
icn bootje met een buitenboordmotor,
raarmee hij de tocht naar de
Aydin" reeds tientallen malen had
[emaakt.
,.Ik zorg, dat de kapitein te eten en
ie drinken krijgt. De goeie man voelt
rich doodongelukkig. Hij heeft sinds
de aanvaring nog geen uurtje ge
slapen", zo vervolgde Freek, die twee
broden in zijn arm nam, een kist
bier optilde en naar zijn bootje liep
Enkele minuten later danste het boot
ie naar de „Aydin". Er blies een kou
de wind over het water. De golven
sloegen tegen het scheepje.
..Ik reken altijd vijftien gulden voor
zo n tocht", zei de cafébaas terzijde
Kranig
Via een moeilijk en vies overstapje
op een van de redersboten was het
mogelijk op het Turkse schip te klau-
teren. De fotograaf, doodsbenauwd
Met de boeg onder water en de
achtersteven er hoog bovenuit ligt
het schip op zijn bestemming te
wachten.
(Advertentie)
BIJ UW
is voor u verkrijgbaar
de Nederlandse tntgave van het
jaarverslag 1957
TELEVISION-
ELECTRONICS
FUND, INC-,
een van de grote
Amerikaanse
beleggingsmaatschappijen.
Haor beleggingen geschieden op
het gebied van elektronica - atoom-
toepassingen - industriële controle-
apparatuur-televisieen HiFi-radio.
In bet jaarverslag vele gegevens
over snelle groei - fondsenverdeling
dividend en ontwikkeling van de
intrinsieke waarde van de aandelen.
Aon delen TELEVISION-ELECTRONICS
FUND, INC. worden dagelijks aan de
Amsterdamse beurs verhandeld, in
certificaten van 5 of 10 aandelen,
henvijfje' kost ca. f220,- en eentientje'
ca. f 440,-
n 1957 ontvingen de houders van
10 aandelen f 11.41 uit inkomsten en
20i58 uit kapitaalwinst.
Reeds met een enkel certificaat
van 5 of 10 aandelen Television-
Electronics Fund, Inc. hebben de
beleggers de mogelijkheid van
deelneming in de Amerikaanse
elektronische industrie in al haa
geledingen.
D. W. BRANO. AMSTERDAM-C.
Keizersgracht 215
pen wê over de hellende dekken. Klot
send sloeg het vuile water tegen de
instrumentenkamer. Hier zat de ka
pitein in elk geval niet, maar er wa
ren in de buurt wel enkele gangen en
de kans was groot, dat de kapitein
ergens in de buurt een hut had be
trokken. Na in de gang bijna gestrui
keld te zijn over enkele balen suiker
en bijna verstrikt te zijn geraakt in
een wirwar van draden en touwen,
stonden we eindelijk voor een deur.
-.Hallo, hallo", riep de kapitein. Wij
mochten binnenkomen en konden
plaats nemen op een stoel, maar het
was bijna onmogelijk te gaan zitten,
want ook de stoelen stonden allesbe
halve waterpas.
.Allah heeft het zo gewild", was
het eerste wat de kapitein vertelde.
Hij sprak over de storm van tien da
gen terug. De „Aydin" was onderweg
van Antwerpen naar Bremen en zou
daarna terugkeren naar Istanbul.
Het was voor de eerste maal, dat de
kapitein zich in deze vaargeul be
vond. Het zicht was uitstekend, maar
toch kwam de „Charles Tellier" als
n reuachtig gevaarte op de „Aydin"
af,
„Het Franse schip ramde
ons. Het was alsof het donderde
en bliksemde. Helle vlammen
sloegen uit de romp. Wij zon
ken toen de „Charles Tellier"
van ons schip werd vlot getrok
ken. Mijn besluit stond vast.
Allah wilde, dat wij werden
aangevaren, maar hij zou niet
ivillen, dat ik dit schip zou ver
laten. Daarom bleef ik er op en
sal ik er ook op blijven".
De kapitein haalde uit zyn broek
zak een telegram.
„Juist ontvangen", zei hij.
Het was een telegram van de ..Hur-
riyet Gazetesi", een krant uit Istan
bul. Men wenste de kapitein geluk
met zijn besluit op het schip te blij
ven. „Je bent onze Curt Carlssen",
luidde de tekst verder.
Ziya Tansev was er niet gelukkig
mee. Hij twijfelde er geen ogenblik
aan of er hadden in de kranten van
zijn vaderstad ontroerende verhalen
gestaan over zijn heldendaden. Maar
zó erg was het toch allemaal niet.
Zeker, hij voelde zich eenzaam, onein.
dig aanzaam, maar hij kon alleen zijn
plicht als kapitein vervullen.
Hij gaf het grif toe, dat hij
angst kende, maar dat nam toch niet
weg, dat hij er geen prijs op zou stel
len, dat een van zijn officieren bij hem
zou blijven.
„Zij zitten in het zeemanshuis van
Antwerpen", zei de Kapitein. „Zij heb
ben het er goed. Hier kunnen zij niets
uitrichten. Om hen maak ik me ver
der geen zorgen. Ais Allah het wil
zullen de jongens spoedig terug in
Istanboel zijn Ik hoop het, want dan
kunnen ze mijn vrouw en mijn twee
kinderen vertellen, dat ik het goed
maak".
De kapitein hoesttte. Hij draaide de
petroleumkachel wat hoger.
„Wij zijn goed weggekomen want
het schip had kunnen breken] mis
schien breekt het nog. Ik ben 42 jaar,
ik zit al meer dan 20 jaar op zee. ik
ben in bijna alle havens van de we
reld geweest, maar ik heb nooit iets
gehad. Ja, wij hebben geluk gehad,
ik gelpof vooral door de lading. In
het voorschip zaten olievaten. Achterin
zilver, aluminium, lood en bier. Kunt
U niet een brief schrijven naar de
Huuriyet Gazetsei, een foto sturen?
De man maakte een doodvermoeide
indruk. Hij wreef door zijn ogen,
streek met zijn arm over zijn gezicht,
huilde en zei, dat zijn schip tot wrak
was verklaard. Hij begreep niet pre
cles door wie, maar het bleek rijks
waterstaat te zijn. „Maar ik ben en ik
bljjf de baas", riep hij resoluut en
zonk weg in de kussens van zijn fau
teuil.
„Misschien zit ik twee, drie maan
den op dit schip" zo besloot de ka
pitein. die de petroleumkachel nog
wat hoger draaide, waardoor eet
zwarte rookwalm door de kajuit
danste.
Breekt nooit
In het café aan de wal heerste m
een grote drukte. Een van de machi
nisten van de „Aydin", Tahit Nalca,
was uit Antwerpen gekomen en wilde
een bezoek gaan brengen aan zijn
baas.
Marcel Ouweling, een jongen van
dertig jaar, in Oudenbosch geboren
maar thans woonachtig in Antwerpen
nipte aan een glas bier.
„De „Aydin" breekt nooit", zei hij.
Hij kan er iets van weten vertelden
andere cafégasten, want Marcel, dui
ker van beriep, had onder het schip
gezeten.
„Een „victory" (scheepstype) is een
sterke boot", zei hij en hij vertelde
een verhaal over de schepen, die hij
het Suezkanaal had mee helpen
lichten en over de wrakstukken, die
na de oorlog in de haven van Bou
logne lagen en waarvan hij de laatste
nu mee opruimde.
Op dat moment stapte Kees Kosten
binnen de visser van de Breskens fl
ik ben aan het vaten vissen" zei
Kees. „Kijk eens, de cargo heeft tien
tallen vaten verloren en de mogelijk
heid bestaat, dat die tegen de scheeps
schroeven slaan van de passerende
vaartuigen. Er zouden nieuwe brok
ken kunnen ontstaan. Daarom vis ik
in opdracht van een reder de vaten
op".
De mannen bestelden een biertje en
spraken allen vol lof over de kapitein
van de „Aydin", die zulke moeilijke
uren doormaakt-, die niet weet wat er
met zijn wrak gebeurt, maar die aan
boord blijft.
„Een schitterende kerel", meende
Kees Kosten.
„Je moet 's nachts maar eens op
zo'n schip zitten als het stormt", aldus
Marcel.
Er stapte een officier van het schip
binnen. Ook hij kwam zijn baas be
zoeken. De machinist nam zijn witte
pet af, liep op de officier toe en kuste
zijn hand.
V.l.n.r. Marcel Ouweling, twee of
ficieren van het gezonken sghip en
Kees Kosten van de Breskens 9".
Er zijn dus teveel clubs in de sec
tor van het betaalde voetbal. Deze
constatering komt weliswaar niet van
het hoofdbestuur van de KNVB, maar
de man die het onbewimpeld gezegd
heeft, is voorzitter van de sectie be
taald' voetbal, de heer A. Martens en
tevens voorzitter van het Haagse ADO
en hij mag in dit verband wel als ge
zaghebbend worden beschouwd.
Intussen, men kan niet anders vast
stellen, is de vaderlandse voetbalwe
reld met die constatering weinig ver
der gekomen. Als summiere oplossing
werd op de vergadering van de clubs
uit het betaalde voetbal, de voorbije
zaterdag gehouden, o.a. naar voren
geschoven, de samensmelting van een
aantal minder sterke clubs, kwalita
tief en financieel. Het oude middel,
dat reeds vaker te voorschijn werd
gebracht, maar slechts zelden met
succes kon worden aangewend.
4?
Klaarblijkelijk zien de voorstanders
van dergelijke fusies, ook al zijn die
op het oog nog zo aantrekkelijk, over
het hoofd, dat de meeste verenigin
gen buitengewoon gehecht zijn aan
haar zelfstandigheid, waaraan in de
loop der jaren meestal ontelbare, ook
persoonlijke offers werden gebracht.
Daarnaast vormt de rivaliteit (op de
ene plaats minder groot dan op de
.andere) niet zelden een barrière, wel-
Jke doorgaans niet is te nemen. Jaren
geleden bleek dat hier en daar nog
wel eens te lukken, maar tegenwoor
dig vlot dat niet meer zo best. Dat
heeft zonder meer de huidige situa
tie in de vaderlandse voetbalwereld
■eroorzaakt, èn de ontwikkeling welke
angzamerhand dwong tot grote fi-
lanciële uitgaven, gepaard aan le
ningen, die verantwoordelijkheden op
soms indrukwekkende schaal teweeg
brachten. Bovendien zijn daarin alle
mogelijke andere zaken verwikkeld,
zodat het: ga een fusie aan, wel snel
gezegd is maar allerminst snel te ver
wezenlijken. Men moet de verhoudin
gen eerst maar eens tot in de fines
ses kennen, dan spreekt men er niet
zo gemakkelijk meer over.
Het zou natuurlijk een mooi ding
zijn en ook wat ons betreft is er
geen enkele reden om er zich tegen te
verzetten, integendeel, maar als op
lossing in het onderhavige vraagstuk
lijkt het een nogal kinderlijke, dat
wil zeggen als geneesmiddel tegen de
kwaal, waarmede de voetbalgemeen
schap van vandaag zit opgescheept.
Het zonderlinge is, dat zij geschapen
is geworden doorhet betaalde
voetbal zelf. Maar daar is nu niets
meer aan te veranderen. Wat des
tijds zo gemakkelijk doorgang vond,
zal nu. wat de gevolgen betreft-, de ge-
zing slechts zeer langzaam kunnen
geschieden.
Een bewijs voor deze opvatting is,
dat men nu een enquête in gaat stel
len. Hét is iets anders dan een com
missie, toegegeven, maar enquêtes
plegen over het algemeen niet water
dicht te zijn en wat zal er tenslotte
dan nóg uit de bus komen? Misschien
bekijken wij deze aangelegenheid
door een te donkere bril, maar als
men het ons vraagt, biedt deze en
quête weinig heil.
Het probleem gaat dieper en dat is,
menen wij, bezwaarlijk via een en-
quate op te lossen. Op de lange baan
dus? Men mag hopen van niet, want
de afbraak zou er des te intensiever
door worden.
Ook in de wielersector botert het
niet. Evenals over het betaalde
voetbal is onzerzijds reeds eerder
het een en ander over de huidige toe
stand in de vaderlandse wielersport
gezegd. De voorbije zondag hebben
de verenigingsbestuurderen, aange
sloten bij de KNWU, ten overstaan
van hoofdbestuur en sportcommissie
dezer organisatie de nodige grieven
gelanceerd en wensen ter tafel ge
bracht. Zij hebben, kort en goed, zij
het met vriendelijke woorden, nul op
het rekwest gekregen.
Het is een poos rustig geweest in de
KNWU-gelederen. In de boezem der
clubs leefden weliswaar onvermin
derd de nodige verlangens, maar zij
bleven „sudderen" zolang geen nieu
we financiële aderlatingen werden
aangekondigd. Terzake ingebrachte
bezwaren werden van de hand gewe
zen en de clubbestuurderen konden
gaan zoals ze waren gekomen. Op het
stuk der medezeggenschap, waarin
(Advertentie)
groter aandeel der verenigingen was
gevraagd, is toegezegd, dat men in
de boezem van het hoofdbestuur der
KNWU zal onderzoeken wat ten deza
kan worden gedaan.
4?
In het verleden zijn voorgangers
van de tegenwoordige club-kopstukken
herhaaldelijk doende geweest om tot
democratisering van de organisatie
te komen. Tevergeefs, want het stem
recht bleef in handen van enkele
met zorg gekozen figuren, die meestal
sporadisch op het wielersportveld
waren (zijn) te ontdekken.
We weten niet of de KNWU-Ieiders
voorstanders zijn geworden van of
eindelijk bereid zullen worden ge
vonden aan een jarenlang gekoester
de wens: méér leden stemrecht te
verlenen, uitvoering te geven. Maar
dat dit noodzakelijk is, en een nieuwe
wind zou doen waaien in deze organi
satie staat als een paal boven water.
Misschien verleent men thans uit
eindelijk gehoor. In ieder geval is dit
beter dan een storm te verwekken.
P
voor
Wat een verschil, als nieuwe AristO' gordijnstoffen
uw hele kamer een ander „gezicht" geven.
Vraag uw woninginrichter
naar ARISTO GORDIJNSTOFFEN
WYERS Décorstoffen
Met garantiebewijs
voor kleurechtheid.
Een schema van de te nemen
maatregelen en te maken voorzienin
gen tot 1980 om het westen des
lands leefbaar en levensvatbaar te
houden is aan de ministerraad voor
gelegd. Dit is het rapport „De ont
wikkeling van het Westen des lands"
van een desbetreffende werkcom-
missie van de Rijksdienst voor het
Nationale Plan.
Dit schema gaat uit van de ver
onderstelling, dat de bevolking van
de „Randstad Holland" tussen 1950
en 1980 van 4 tot 5,5 miljoen zal
groeien bij een totale groei van
Utrecht, Noord- en Zuid-Holland met
1,7 miljoen. Men verwacht een wij
ziging in de verdeling van de werk
gelegenheid in de landbouwsector
van 17 naar 10 percent, in de indus
trie van 41 naar 44 percent en in de
dienstensector van 42 naar 46 per
cent.
Voorshands wordt aangenomen, dat
in 1980 nog voor 555.000 mensen in
bestaande of nieuwe steden buiten
de Randstad woonruimte moet wor
den gemaakt. Voor de overloop van
de stedengroep Noordzeekanaal van
190.000 personen denkt men aan Alk
maar, Heilo, Bergen, Hoorn en *Le-
lystad naast oplossingen op kortere
55
Ik mocht wel schrijven dat de
Bredase duivensportwereld gonsde
van geruchten en dat er kennelijk
wat aan de knikker was. Er moest
wat gebeuren, dat voelde iedereen.
De ontknoping, waarvan ik voor
spelde dat zij nakende was, is dan
ook gekomen. Zes van de negen be
stuursleden hebben hun functies
neergelegd. En heden zaterdag te
20 uur is het algemene ledenverga
dering in bondslokaal De Haagse
Poort aan de Haagdijk.
Volgens zeggen zullen aldaar har
de kokosnoten gekraakt worden. Te
hopen is dat het gebeuren zal in een
sfeer van kalmte en van bezinning.
Vechten is voor de honden. Het is
geen kunst de bond af te breken;
wat alle leden die het goede voor
hebben te doen staat is meehelpen
de zaak op te bouwen. Er zal een
winnende partij zijn en een verlie
zende. Zonder in zedepreken te
vervallen, zou ik willen wijzen op
de betrekkelijkheid daarvan. Wij
moeten in het leven kunnen geven
en nemen; wie het aangaat moge
een voorbeeld nemen aan de oude
Churchill, grimmig en hard in de
strijd, maar grootmoedig en wijs,
toen er vrede gesloten worden
moest. Moge het in deze banen ge
leid worden, dan ben ik er zeker
van dat er geen dingen gedaan
worden waar men later spijt van
heeft. Alles sal reg kom.'
Gouden jubileum
Op 2 maart a.s. zal het vijftig jaar
geleden zijn dat bij „Nijs-Oom Snoe
ren" thans café Van Delft-De LaaJ,
de postduivenmaatschappij „Gevleu
gelde Vrienden" werd opgericht. De
heer H. D. Snoeren, die vorig jaar na
49 jaar de voorzittershamer te heb
ben gehanteerd, het tijdelijke met het
eeuwige verwisselde, was de initia
tiefnemer, Van degenen die hem ter
zijde stonden zijn alleen de wakkere
melkers Fr. Kuiten en P. van den
Avoirt nog in het land der levenden.
Aanvankelijk ging het de maatschap
pij niet voor de wind. Maar Nijs-
Oom Snoeren stond als een leeuw op
de bres om overal waar nodig, ook
financieel bij te springen. En toen de
eerste moeilijke jaren voorbij waren
ontwikkelde de maatschappij zich
gaandeweg tot de grootste van Oos
terhout. Wat zij trouwens nu niet
meer is. Zij heeft echter altijd gewe
ten wat zij aan haar stand als min of
meer de toonaangevende maatschap
pij verplicht was. Als er een of an
dere actie ondernomen moest wor
den, ten bate van de tbc-bestrijding
of een ander goed doel, werd op de
Gevleugelde Vrienden" nimmer een
vergeefs beroep gedaan. Nijs-Oom
Snoeren, die men in Oosterhout nooit
vergeten zal. had zijn hele leven in
dienst gesteld van de liefde tot de
zieke medemens. Daags voor zijn
sterven sprak hij nog de woorden:
„Mocht het mij toch gegeven zijn dat
mooie feest nog mee tc maken". Het
heeft niet mogen zijn. Tijdens de vie
ring van dit gouden jubileum zal zijn
zetel onbezet blijven, maar iedereen
die hem gekend heeft zal voelen dal
hij in de geest temidden van zijn
oude vrienden is.
De grote feestavond vindt doorgang
op 8 maart. Hierbij zullen de volgen
de jubilarissen gehuldigd worden: C.
Kops 40 jaar lid, Adr. Grotenboers 30
jaar lid en C. van Riel eveneens 30
jaar lid, waarvan 28 als secretaris.
Het bestuur is thans als volgt samen
gesteld: P. Huiskens, voorzitter, C.
van Riel, secretaris, P. van der Heij
den, penningmeester, Chr. Verkooyen
P. Kops, Adr. Sips en Th. Bos leden.
Het feestcomité wordt gevormd door
de heren M. Luyten, J. Beenhakkers
en Br. Kusticwikowsky. Van de«e
plaats wens ik de wakkere „Gevleu
gelde Vrienden" van harte een on
vergetelijk jubileum.
ISestvulsel
Moet bijtijds in het hok gelegd wor-
den ook alswanneer de duiven open
hok hebben. Goed nestvulsel zijn ta
bakstelen, heidekruid, gehakt strooi
en hooi. In sommige streken bezigt
men ook dennenaalden. In de meeste
gewesten wordt nochtans strooi ge
bezigd, vermits er omzeggens niets
anders te vinden is.
Strooi wordt door vele kronijkers
afgeraden omreden van het ongedier
te dat er 's zomers nogal makkelijk
in komt. Daar zijn echter goede ont
smettingsmiddelen voor. Dat van de
Duitse Bond is bij onze oosterburen
en in Denemarken reeds verplichtend
gesteld ter zuivering van alle in ge
bruik zijnde verzendingsmanden.
Iedere duiver houde zich aan eigen
nestbak.
Eens dat ieder zijn eigen nestbak
kent, ondervindt men geen moeilijk
heden meer bij het koppelen. Als de
duiven gezond zijn en 't is zacht weer
in februari, zijn negen op tien kop
pels dadelijk gepaard. En daar de
duivin steeds haar heer-gemaal volgt
zullen ze rap weten alwaar de hond
gebonden staat. Dat een duivin zich
eens van nestbak vergist is zo erg
niet. Ze slaat toch onmiddellijk op
de vlucht als de rechtmatige bewo
ner er op af schiet. Wat altijd niet
het geval is met een duiver, die man
nen vechten gemakkelijk en niet zel
den dat de rook er af vliegt. Want 't
zijn ha.rdnekkigers, die van geen op
geven willen weten. Niet zelden is het
gebeurd dat een goede duiver een
slecht of matig vliegseizoen tegemot
ging omdat hij met vechten in zijn
oog gepikt was of elders bek- en
vleugelslagen had opgelopen, die hem
het leven hadden verzuurd.
Daarom zal het altijd raadzaam
zijn de nestbakken bijtijds open te
zettenliefst veertien dagen voor
het koppelen opdat nog voor de
duivinnen komenieder baas is in
eigen hok. Oude weduwnaars ver-
andere men niet van nestbakDe
nieuwe houdt men een drietal da
gen opgestoten, tot %e goed gepaard
zijn en meer aandacht hebben voor
hun duivin dan om te vechten en
hun gebuur te embeteren. Dan zal
men in deze dagen weinig of geen
last hebben.
Duivendieven
Bij Jaak Tournier, de bekende Bel
gisch-Limburgse liefhebber, te Lom
mei werden in de nacht zeven en
twintig duiven gestolen. Volgens Jaak
waren het al zijn beste kwekers in de
volière, die hij op het punt stond te
gaan koppelen. De politie en de
B.O.B. zijn druk doende de daders op
te sporen. Tot heden echter is men
daar nog niet in gelukt.
Als ze gepakt worden zal het de
eerste keer zijn in al de gevallen van
duivendiefstal die de laatste jaren
zijn voorgekomen. De meest ophef
makende zijn geweest die bij Desmet-
Matthijs te Nokere. Deschamps-Van-
hasten te Lauwe, Jules Vandaele te
Kortemark, René Stijnen te Bras-
schaet en Cor de Zeeuw te Eindho
ven.
Desmet-Matthijs en Deschamps-
Vanhasten hebben nooit straffer ge
speeld dan.... twee jaar na de in
braak. Hoe het bij Tournier zal zijn,
dient afgewacht te worden. Hij heeft
de naam een beter kweker te zijn
dan speler. Vermoedelijk zal hij de
geslagen bressen wel weten op te vul
len. Laten wij de kwaliteit even ter
zijde dan zinken zeven en twintig
duiven op de massa die zijn hokken
bevolkt eenvoudig in het niet.
Op zondag 9 maart a.s. zal de heer
M. van Tuyn te Merksem, koning van
de Antwerpse „Union", de totaliteit
van zijn eerste ronde jongen verko
pen. Door de zorgen van de gazet „De
Belgische Duivensport". De verko
ping vindt plaats in lokaal Piedboeuf
aan de Kiekenmarkstraat te Brussel
vijftig meter van de Beurs. Van Tuyn
is Nederlander; hij begon met de
duiven in Dongen, zowat een vijftig
jaar geleden. Hij mag gezien worden
als een der grootste kampioenen die
de wereld ooit gekend heeft.
Allemaal -roeie.
DEN BRUINEN
afstand. Voor de Amsterdamse over
loop van 135.000 zouden de Zaan
streek, Weesp een B-kern aan het
Oostvaardersdiep in de Markerwaard
en één of twee nieuwe steden aan
het Eemmeer in Zuidelijk Flevoland,
alsmede wellicht Purmerend in aan
merking komen. De overloop van
55.000 in Het Gooi zou ook in de rich
ting van Zuidelijk Flevoland kunnen
gaan. De Utrechtse overloop van
30.000 zou in de richting Veenendaal
kunnen vloeien. Eventueel is uitbrei
ding van Utrecht mogelijk.
De stedengroep Den Haag-Leiden-
Delft ligt naar drie kanten inge
klemd. Na sterke vergroting van
Leiden en Delft resteert tot 1980 een
overloop van 120.000 personen. Er is
reden naar de oostzijde een nieuwe
stad te scheppen, waarbij de com
missie voorshands voorkeur heeft
voor het plan-Wilsveen.
Rotterdam met een te verwachten
overloop van een kwart miljoen in
woners is afhankelijk van de keuze
van nieuwe haven- en industriegebie
den aan diep. vaarwater. Verdere
groei naar Gouda en het middenge
bied wordt ongewenst geacht, zodat
een oplossing in zuidelijke en zuid
westelijke richting wenselijk is.
De commissie vindt het urgent het
ontwikkelingsgebied der randstad»
agglomeraties in gezamenlijk ver
band uit te voeren.
Oplossingen voor da Rand
stad zijn volgens de commissie
niet alleen in de drie westelijke
provincies mogelijk. Reeds zijn
de IJsselmearpolders, Gelder
land, Noordbrabant en Zeeland
(door het Deltaplan) hierbij be
trokken. Overneming van een
deel van de zich ontwikkelende
werkgelegenheid door „overig
Nederland" is nodig.
Recreatie
De commissie verwacht in het
westen des lands in 1980 tijdens top-
perioden 2,5 tot 8 miljoen vakantie
gangers tegen 1,5 tot 2 miljoen
thans, waarvan het strand 1 miljoen
voor zijn rekening neemt. Het te
kort aan recreatiemogelijkheden bij
ongunstig weer zal snel stijgen.
Daarom zijn nieuwe voorzieningen in
en bij de steden, nieuwe verkeers-
voorzieningen enz. nodig. Strand en
duinen dienen beter ontsloten te wor
den. Dit geldt ook voor Loosdrecht,
Reeuwijk. Waterland, de rivier
oevers, de randmeren der nieuwe
polders en de Biesbosch alsmede
voor de meren van het komende Del
tagebied.
Het rapport bepleit t.a.v. het wa
terverkeer grotere sluizen bij IJmui-
den, belangrijke verruiming van het
Noordzeekanaal met nieuwe verbin
ding voor de binnenvaart, gedeelte
lijke verdubbeling van de Nieuwe
Waterweg, betere toegankelijkheid
van Dordrecht en het verwijderen
van obstakels als spoorbruggen.
Spoorlijnen
De auto waarover U denkt staat op de
AM STE R DAM
van 12-23 Februari
De spoorlijn Amsterdam-Den Haag-
Rotterdam zal voor snelverkeer ver
dubbeld moeten worden plus een
nieuwe verbinding Den Haag-Schip-
hol-Amsterdam. Nieuwe spoorlijnen
zijn gedacht van Amsterdam naar
Lelystad, van Vlaardingen-Volkerak-
dam naar Roosendaal en van Rotter
dam-Oost naar Dordrecht.
Studies wijzen voor 1980 in de rich
ting van één auto op 6 inwoners. De
verkeersdichtheid zou dan zesmaal zo
groot zijn als in 1955. Het bestaande
stelsel van autosnelwegen acht de
commissie in de verste verte niet
voldoende. Capaciteitsvergroting van
enige bestaande autowegen is moge
lijk. Daarnaast zal een dicht net van
nieuwe wegen onvermijdelijk zijn om
de randstand in de toekomst behoor
lijk te doen functioneren,
