Als u zachtheid zoekt, dan vindt u
GOLDEN FICTION....het zachtst
p Wit
marocca
pagblad ?3 e Stem
Die ellendige
schrapende
hoest...
Joods kind vindt na
14 jaar ouders terug
Zwart o
MENING EN COMMENTAAR
IIUCKLEYC
II MKIURA J
Politie staakt
in Peru
Is er straks huisvestings
tekort in Rome?
mm ff,
TWEEDE BLAD
DINSDAG 4 FEBRUARI 1958
„KLEINE"
PRODUKTEN
SATELLIETEN
AMERIKAANSE
KUNSTMAAN
Maxie was al
te lastig.....
GOLDEN FICTION, een gulden genieting voor 90 cent
Ledenvergadering
kath. werkgevers
Russen concentreren
troepen in en om
Roemenië
TV-PADIOTV-RADIO-TV-
de nieuwste drenk
Tlutricia
Gelakte meubels opknappen? NED0-MEX T™eZlT Ceta-Bever i r- ^0
door ANTONIO DEL MONTE
(Advertentie)
F)E gevolgen van de Indonesische
maatregelen doen zich ook op
kleine schaal gevoelen. Allerlei
tafelingrediënten: nootmuskaat,
foelie, olienootjes, hier in Neder
land uit Indonesië altijd betrok
ken, komen niet meer naar onze
markt. Zeker niet het eerste half
jaar, vóór het nuchter inzicht ginds
is teruggekeerd. De voorraad, die
hier nog is, stijgt dus in prijs. Tot
dat andere leveranciers zijn gevon
den. En heel wat Nederlanders zul
len dus hun levensgewoonten moe
ten veranderen, al die vroeger uit
Intonesië betrokken tafelmaterialen
minder gebruiken. Zeker krijgen
onze handelshuizen, die deze zaken
naar andere landen exporteren,
minder te doen.
Gelukkig hebben heel wat rijst—
importeurs zich al één of meer ja
ren losgemaakt van de levering van
rijst uit Indonesië. Er zijn overigens
gebieden genoeg, waar goede rijst
geteeld wordt. Zelfs Suriname, een
onzer rijksdelen, kan al rijst uit
voeren. Waarschijnlijk zal het ook
geen jaren meer duren, of er kan
rijst ingevoerd worden uit Nieuw-
Guinea.
Alleen reeds uit deze enkele een
voudige gevallen kan blijken, hoe
zeer Indonesië onder het tegen
woordige bestuur dreigt weg te
vallen uit de wereldeconomie wat
betreft allerlei kleine levensbehoef
ten van de Westerse mensen. Het
is jammer genoeg vanzelfsprekend
bij het inkrimpen of misschien wel
te gronde gaan van veel wat wij
Nederlanders gedurende de laatste
vijftig jaar hebben opgebouwd om
Indonesië een rol te doen spelen in
de wereld-economie. Vanzelfspre
kend is dit ook jammer voor ons
Nederlanders, om te zien hoe ons
werk geen vruchten meer afwerpt
voor onze eigen economie.
Maar onze handel in dergelijke
„Indische" produkten is te zeer ge
schoold, om bang te worden, geen
andere wegen te kunnen vinden om
die produkten uit andere gebieden
te betrekken. Vanzelfsprekend zijn
die maatschappijen op andere voor
uit, die al enige jaren geleden deze
ontwikkeling in Indonesië hebben
voorzien en in andere gebieden
nieuwe cultures hebben ingericht
of nieuwe aanvoerwegen hebben
gezocht en gevonden.
Misschien dat na enige jaren het
aanschijn van de Amsterdamse
handel in Indische produkten zal
zijn gewijzigd, maar als men zich
zal inspannen, geloven wij niet aan
pen merkbare verkleining van deze
handel.
B.o.Z. Ir. J.
TN het mondeling overleg van de
vaste commissie voor binnenland
se zaken, bezitsvorming en publiek
rechtelijke bedrijfsorganisatie met
minister Struycken over de begro-
ting-1958 van zijn departement,
heeft de minister wat betreft de
satellietsteden toegezegd, met zijn
ambtgenoot van volkshuisvesting
en bouwnijverheid te willen over
leggen om te zijner tijd een nota
over deze aangelegenheid in te die
nen. De bewindsman achtte het, ge
zien de publikaties van uiteenlopen
de meningen door verschillende
organen, niet verwonderlijk, dat de
belangstellende buitenstaander die
(Advertentie)
alsof de keel scheurt,
zo pijnlijk, en daarbij
dood-vermoeiend
Hier helpt alléén
De beroemde'CANADESE
hoestsiroop
Bij' apothekers en drogisten
dit alles tracht te volgen, het spoor
bijster raakt.
Inderdaad. De satellietsteden, in
het westen op het geduldige papier
gezet, zijn gegroeid in tal en last.
Er is groot intergemeentelijk ge
krakeel over ontstaan. Aan de mo
gelijkheid van industrie- en bevol
kingsspreiding door inschakeling
van west-Brabant en Zeeland dacht
men aanvankelijk in het westen in
het geheel niet. Als al die gemaak
te plannen nu eens in één nota bij
elkaar staan, kan men gemakkelij
ker inzien, hoe dringend noodza
kelijk dat is. Enige kentering in de
opvattingen is trouwens al inge
treden, getuige het overleg dat het
provinciaal bestuur van Zuid-Hol
land met Brabant en Zeeland heeft
gezocht en verkregen.
DIJNA vier maanden na de eerste
Spoetnik is er nu ook een Ame
rikaanse kunstmaan de ruimte in
geslingerd. Men kan allerlei verge
lijkingen opstellen over de waarde
en de betekenis van beide soorten
kunstmanen. Doch laten we aan dat
spelletje niet meedoen en slechts
vaststellen, dat de Verenigde Staten
nu toch niet ver achter liggen bij
het geëxperimenteer in de ruimte.
De Russen hebben behalve de klei
ne voorsprong in de tijd zeker ook
de betere regie gehad. Ze konden
er het verrassende element in leg
gen, dat voor het opvoeren van hun
prestige van zulk een grote bete
kenis is geweest. Daardoor heeft de
Spoetnik in de afgelopen maanden
ook politieke invloed gehad. Het
Westen heeft een aansporing gehad
alle zelfgenoegzaamheid af te
schudden en tot het besef te ko
men, dat het communisme zich
technisch op de eerste rang aan het
dringen is. Zelfs dreigde er een
soort wedijveren in sombere uit
latingen en voorspellingen als zou
de zaak voor het Westen toch ver
loren zijn.
Hierbij voegde zich dan nog de
luidkeels verkondigde mislukkingen
van startproeven in de Verenigde
Staten, terwijl Moskou het doet
voorkomen alsof er in het Sovjet-
Rijk nooit iets mislukt. Het werd
dan ook wel tijd, dat er tussen he
mel en aarde nu ook eens een Ame
rikaanse kur.stsatelliet rondzwerft.
We zijn in het Westen toch niet
zulke sufferds als waarvoor we ons
zelf onderhand gingen slijten. Tus
sen alle politiek rumoer door ho
pen we, dat de wetenschap er wer
kelijk ook iets aan heeft.
Een prachtige wolfshond, Maxie ge
naamd, heeft een incident veroorzaakt
aan boord van een lijnvliegtuig dat
de dienst tussen Tel-Aviv en Rome
onderhoudt. De Amerikaanse eigena
res van Maxie, miss Fried Stewart,
had haar hond in een grote kooi aan
boord laten brengen. Maxie was ech
ter geen gemakkelijke hond. Hoewel
men hem een slaapmiddel had inge
geven begon hij al gauw zijn kooi te
vernielen en daarmee zelfs aan de
kabels van de staartroeren te bijten.
De bemanning bemerkte weldra, dat
er iets ongewoons aan boord gaande
was en de commandant besloot vei
ligheidshalve naar het vliegveld,
waarvan men zojuist vertrokken was,'
terug te keren.
Nadat de noodzakelijke reparatie
verricht was, vertrok het toestel voor
de tweede maar naar Rome, waar het
met vijf uur vertraging arriveerde,
zij het ook zonder mej. Stewart en
haar hond, want de luchtvaartmaat
schappij had geweigerd om Maxie
nog eens aan boord te nemen
Veertien jaar geleden zag een Joods
echtpaar hoe Nazi-schildwachten hun
vierjarig dochtertje Barbara in een
vrachtauto wierpen, die met onbeken
de bestemming van het Poolse con
centratiekamp Vilno wegreed. Het
echtpaar Galperin gaf evenwel nim
mer de hoop op hun dochter nog eens
terug te zien en inderdaad werd het
gezin zondag herenigd. Barbara is in
middels een knappe achttienjarige
blondine geworden.
N>a de scheiding van haar ouders
door de Nazi's had een Pools gezin
zich over het lot van het meisje ont
fermd. Zij was zich steeds haar af
komst niet bewust geweest, totdat
korte tijd geleden de pleegouders
haar tijdens een ruzietje hadden toe
gevoegd dat zij Joods bloed in de ade
ren had, waarna op haar aandringen
het weinige bekende omtrent haar ge
schiedenis werd onthuld. Een Joods
weeshuis te Krakau nam haar daar
na op en later stuurde een Joodse or-
anisatie haar naar Israël. Zo las op
zekere dag het echtpaar Galperin een
advertentie, waarin om opsporing van
Barbara's familie werd verzocht.
Hoopvol gestemd vertelde Galperin
aan de autoriteiten dat zijn dochter
een moedervlek op haar dij moest
hebben. Dit bleek bij Barbara ook het>
geval, maar men vond dit niet over
tuigend genoeg.
Het drietal werd met elkaar gecon
fronteerd en toen kreeg moeder Gal
perin de ingeving een jiddisch kin
derliedje te zingen. En Barabara, die
tot dan toe niet bewust die taal had
gekend, herinnerde zich plotseling de
woorden en zong het lied mee, dat
ze veertien jaar geleden op haar moe
ders schoot had geleerd.
De algemene katholieke werkge.
versvereniging en het katholieke ver
bond van werkgeversvakverenigingen
zullen op donderdag 20 februari a.s.
in hotel Witteburg te 's-Gravenhage
een buitengewone algemene ledenver
gadering houden. Deze vergadering
begint om drie uur. De algemeen
voorzitter mr. F. J. F. M. van Thiel
zal een inleidend woord spreken,
waarna de oud-minister van land
bouw visserij en voedselvoorziening,
dr. S. L. Mansholt, thans vice-voor-
zitter van de Europese Commissie, een
rede zal houden.
De ..Sunday Express" meldt, dat
uit in Londen ontvangen geheime be
richten is gebleken, dat de Russen,
die vrezen dat het in Roemenië tot
een soortgelijke opstand zal komen
als in Hongarije, opdracht hebben ge
geven tot belangrijke troepenver
plaatsingen in Roemenië en aan de
grenzen van dit land.
De vrees van de Russen zou ont
staan zijn door het verzet van de
Roemeense boeren tegen een stren
gere toepassing van het systeem van
de collectieve boerderijen.
Een staking van politie-agenten in
de Peruviaanse plaats Arequipa. die
thans reeds drie dagen duurt, heeft
zich bijna over geheel Peru uitge
breid. Slechts de hoofdstad Lima is
nog niet door de staking getroffen.
Soldaten en brandweerlieden zijn
voor de agenten ingevallen.
De regering maakte in de nacht van
zondag op maandag bekend dat de
grondwettelijke waarborgen geduren
de een periode van dertig dagen zul
len worden opgeheven. Zij noemde de
staking een „ondisciplinaire daad".
In Rome maakt men zich zor
gen over de huisvesting van de
130.000 buitenlandse toeschou
wers, die tijdens de Olympische
Spelen 1960 in de „Eeuwige
stad" worden verwacht. Volgens
een voorlopige berekening is er
in Rome en naaste omgeving
slechts accommodatie voor
100.000 personen, de ruimte in
de nog te bouwen hotels mee
gerekend.
Met de huisvesting is een aparte
afdeling van de Italiaanse V.V.V. be
last. Zij wordt gesteund door de re
gering en de gemeentelijke autoritei
ten. Gezien de gunstige ligging van
Rome ook voor niet-Europeanen
rekent men er op, dat dagelijks
200.000 toeschouwers naar de sport
evenementen zullen gaan. Ongeveer
70.0Q.0 van hen wonen in Rome of
directe omgeving, of zijn de gasten
van de bewoners van de Italiaanse
hoofdstad.
De hotels in Rome beschikken op
het ogenblik over 24.500 bedden. Dit
aantal zal in 1960 zijn verhoogd tot
ongeveer 30.000. In pensions en tehui
zen kunnen 10.000 personen worden
ondergebracht, terwijl hotels in om
liggende plaatsen ..uitwijkmogelijkhe
den" biedt voor 1500 personen. Voorts
hoopt men, dat de inwoners van Ro
me nog 20.000 gasten zullen huisves
ten.
Nauwelijks n bezwaar
Een zeer groot aantal personen'zal
i echter in de buitenlucht moeten over-
J nachten nauwelijks een bezwaar,
gezien het heerlijke klimaat. Ver
wacht wordt, dat met de steun van
de staat en de gemeente Rome talrij
ke campings kunnen worden inge
richt. Het gemeentebestuur stelde
reeds een groot stuk grond bij Castel
j Fusano ter beschikking; verder zul
len bij Forte Antenne, het plaatsje
Ada en wellicht ook aan de Via Aure
lia kampeerterreinen komen. Al met
al komen de organisatoren met enig
optimisme tot het getal van 100.000
slaapgelegenheden.
Mochten er nog meer toeschouwers
komen, dan zullen mogelijk ook scho
len etc. geschikt worden gemaakt om
de nacht door te brengen. Men wil
daar voorlopig echter nog niet aan
denken. De Italiaanse V.V.V. zal na
melijk eerst een enquête houden on
der de deelnemende landen en aan de
hand van deze gegevens nader beslis
sen.
VLEES
5 Dieven, die een huis te Sau-
gus binnendrongen en met een J
bedrag van 4000 gulden, met i
1 bontmantels en edelstenen
S weer schielijk verdwenen,
blijken de waakhond eerst be-
vroren vlees te hebben gege- i
2 ven om het dier koest te hou-
1 den. De hond was nog steeds t
wanhopig aan het kauwen,
toen de baas vier uur nadien
thuis kwam. De benadeelde 2
2 meneer heeft verklaard, dat
2 hij uitziet naar een andere
waakhond. 2
Mee
De heer en mevr. Lee uit Mick-
leover hebben pas nu ontdekt, dat
hun 13-jarig: zoontje zich stiekem
als ruimtereiziger heeft opgegeven,
en dat hij op de kandidatenlijst is
geplaatst. Lloyd Lee hoorde onlangs
van het Russische aanbod om 500.000
gulden te betalen aan de eerste mens
die bereid was met een satelliet in
de ruimte te worden geschoten. „Dat
kon ik wel eens doen", zei Lloyd
tegen zijn vriendje. De knaap
schreef een briefje naar de Russische
ambassade en daar is nu antwoord
op gekomen. De Russen deelden mee
dat het jongetje op een lijst met
enkele namen van kandidaten is ge
plaatst en dat hij te zijner tijd kan
worden uitgenodigd om in een
Spoetnik te stappen. De ouders zijn
naar de politie gelopen om te pro
beren de zaken ongedaan te maken.
Wraak
De 36-jarige George Barnett uit
Eccles (Lancashire) is tot tien gul
den boete veroordeeld wegens dief
stal van het korset van zijn schoon
moeder, die hem uit haar huis had
gezet. Hij was op straat, met het
korset onder zijn jas, aangehouden.
Ter verontschuldiging voerde hij
aan, dat hij boos was geweest over
de uitzetting.
Redden
Het s.s. „Sinar Silat" van de
„Pelni", dat enkele dagen geleden
als gevolg van lekken in de rui-
men, in de wateren bij Banka is
gezonken, is spoedig naarna na in
gespannen pogingen gelicht. Het
schip was nog niet droog, of het
werd door een nieuwe ramp ge
troffen. De „Sinar Silat" vloog in
brand en alleen de kiel is nu nog
over.
Druk
De bevolking van de aarde neemt
zo snel toe, dat het over 22 genera
ties niet meer mogelijk is om ergens
te gaan zitten, laat staan liggen.
Het wordt bij wijze van spreken
sch oudert j e- a an-schoudertj e staan.
Aldus heeft dr. Paul Sears van de
universiteit van Yale uitgerekend;
Liegt dr. Paul Sears dan liegen wij
eveneens.
Lachen
Een dief dook in de ondergrondse
van New York naar de koffer van
een student en sprong er mee het
perron op, juist voor de trein ver
trok. De student moest nadien niets
anders doen dan heel hartelijk la
chen. „Die koffer", verklaarde hij,
„heb ik op een vuilnisbelt gevonden
en er zit slecht één paar vuile sok
ken in".
Schrik maar met. Het
jeukt alleen maar en daar
om moet ik krabben.
WOENSDAG, 5 FEBRUARI
HILVERSUM I. 402 m. VARA: 7,00
Nws, 7,10 Gym. 7,20 Gram. 8,00 Nws.
8,18 De ontbijtclub 9,00 V.d. vrouw (9,35-
9.40 Waterst.) VPRO: 10,00 School
radio VARA: 10,20 Gram. 11,00 Gevar.
progr. 12,00 Lichte muz. 12,30 Land- en
tuinb.meded. 12,33 V.h. platteland 12,38
Hammondorgelspel 13,00 Nws. 13,15 Ten-
toonstellingsagenda 13,20 Lichte muz.
13,50 Med. kron. 14,00 Cello en piano 14,30
V.d. jeugd 16,30 Gram. 17,15 Dansmuz.
17,50 Regeringsuitz.Rijiksdelen overzee:
Jeugduitz. De brievenbus gaat open. Cor
respondentieclub o.l.v. Regina Zwart
18,00 Nws. en comm. 18,20 Dansmuz. 18,50
Act. 19,00 V.d. kind. 19,10 De christen
en zijn politieke keuze, toespr. 19,25 VA
RA-varia VPRO: 19,30 V.d. jeugd
VARA: 20,00 Nws. «0,05 Comm. 20,15 Ca
baret 21,10 Aan een zijden draad, hoorsp. j
21,50 Lichte muz. 22,15 Kritisch beluis-
terd 22,45 Tussen mens en nevelvlek,
ca us. 23,00 Nws. 23,15 Jazzmuz. 23,30 j
Hammondorgelspel 23,50-24,00 Soc. nws.
in Esperanto.
HILVERSUM II. 298 m. NCRV: 7,00
Nws. en SOS-ber. 7,10 Gew. muz. 7,50
Een woord voor de dag 8,00 Nws. en
weerber. 8.15 Gram. 8,35 Amus.muz. 9,00
V.d. zieken 9,30 V.d. vrouw 9,35 Gram.
10,15 Idem 10,30 Morgend. 11,00 Gram.
11,25 Een kopje koffie voor oom Hans,
hoorsp. 12,10 Lichte muz. 12,30 Land- en
tuinb.meded. 12,33 Miusettemuz. 12,53
Gram. of act. 13,00 Nws. 13,15 Met PIT
op pad 13,20 Concertork. 13,50 Gram.
15,00 Jeugdork. 15,45 Gram. 16,00 V.d.
jeugd 17,20 Muz. caus. 17,40 Beursber.
17,45 Gram. 18,00 Leger des Heilskw.
18,15 Spectr. v.h. chr. org.- en ver.leven
18.30 Jeugdkoor 18,50 Gram. 19,00 Nws. en
weerber. 19,15 Op de man af, caus. 19,30
Buitenl. overz. 19,50 Gram. 20,00 Radio
krant 20,20 Omr.ork. 21,10 Bijbel en kunst
21,55 Geest, liederen 22,25 Filmbeschou
wing 22,35 Gram. 22,45 Avondoverd. 23,00
Nws. 23,15 Sportuitsl. 23,20-24.00 Gram.
BRUSSEL, 324 m. 12,00 Gram. 12,30
Weerber. 12,34 Gram. 13,00 Nws. 13,11
Gram. 14,00 Schoolradio 16,00 Koersen
16,02 Gram. 16,10 Ork.conc. 17,00 Nws.
17,10 Gram. 17,20 V.d. jeugd 17,45 Gram.
17,50 Boekbespr. 18.00 Orgel en cello 18,20
Cram. 18,30 Gram. 19,00 Nws. 19,40 Volks
zang 20.00 Omr.ork. 20,20 Gram. 21,00
Omr.ork., koor en sol. 22.00 Nws. 22,15
Hoorsp. 23,10 Nws. 23,15 V.d. zeelieden.
Televisie
WOENSDAG, 5 FEBRUARI
VARA: 17,00 V.d. jeugd KRO: 20,00
Vademecum 20,30 Prettige feestdagen.,
TV-spel.
FRANS BELG.: 13,25^.14,15 Ski-kamp.
19,00 Miroir de Wallonië 19,30 Aux quatre
coins 20,00 Journ. 20,40 L'Histoire du
Soldat, Strawinsky 21,30 Lit. progr. 22,15
Ski-kamp. 22,30 Wereldnws.
VLAAMS BELG.: 19,00 Fotocursug 19,15
Knutselen 19,30 Nws. 20,00 Kaleidoscoop
20,30 Overname v.d. NTS (KRO): Prettige
feestdagen, TV-spel 22,00 Nws.
(Advertentie)
BRUSSEL. 484 m. 12,00 Gevar.muz.
13.00 Nws. 13,10 Gram. 14,10 Idem 14,15
Belg. muz. 15,15 Koorzang 15,30 Gram.
17,00 Nws. 17,10 Gram. 17,30 Strijkkw.
17,45 Gram. 18,30 Jazzmuz. 19,30 Nws.
20,00 Hoorsp. 21.00 Gram. 22,00 Nws. 22,10
Vrije tijd 22,55 Nws.
-
-
JrT- 'm rMm M
van
(Advertentie)
- -
10)
Dat was waar. Wat moest ze hier
tegen in brengen? Maddalena
klaagde soms nu al over vermoeid-
Ji\ terwijl ze niets anders deed dan
i.n, Uls, schoon houden, het eten
naJi kleren verzorgen en een
dp LnfJ-en p^r dag water halen aan
de fontem achter de kerk.
haar lra„ aPr°V,eren °f kt® VOOr
taan Fi»0*" beloo£de Enz° sPon"
gebruiken haar misschien
ttèeftfa ^d„dalena op het eiland is
Mai ia hftfr¥en ®ponzen meer", zei
Maria hatelijk. ,,Maar kijk wat je
7n HL 'vi eUL geval bedankt
Ze draalde zich om en ging in de
richting van haar huis.
Enzo keek haar na: zoals ze daar
gmg, rechtop en slank, was ze een
mooi meisje. De wind speelde met
haar haar en met een sierlijk gebaar
van haar hand veegde ze een donke
re lok van haar oren weg.
Enzo vervolgde eveneens zijn weg.
Hij geloofde niet, dat Maddalena
veel kans zou maken bij de sponzen-
visserij, maar hij wilde het toch pro
beren.
Ach, dacht hij. Het is natuurlijk wel
waar, dat ze daar in Napels een
slecht leven heeft geleid en het is
inderdaad verschrikkelijk, dat wij ie
mand op het eiland moeten dulden,
alleen omdat de zedenpolitie van het
vasteland dat verordent, maar aan
de andere kant is het voor Maddale
na toch ook geen pleziertje hier te
moeten zitten en door iedereen te
worden genegeerd. En vroeger was
ze toch aardig. Ze was vriendelijk
voor iedereen. Hoe zou ze tot dit al
les gekomen zijn?
Op de hoek van de dorpsstraat
stond zijn ezel te wachten. Hij draai
de enkele keren zijn kop om en toen
hij zijn baas zag aankomen, liet hij
een zacht gebalk horen.
„Ja", riep Enzo. „Ga naar huis.
Ik ga nog even naar „De drie ton
nen!"
Het beest balkte luider. Door de
doodstille straat klonk het afschrik
wekkender dan het loeien van een
orkaan. Maar iedereen kende het ge
luid en niemand schonk er enige aan
dacht aan. Ook niet toen de ezel door
de dorpsstraat naar huis rende en
zijn poten een luidruchtige mars op
het slechte plaveisel roffelden.
„De drie tonnen" was halverwege
de dorpsstraat en lag schuin tegen
over de kerk. Het was een heel klei
ne, vierkante ruimte met een toon-
bankje, dat niet groter was dan en
kele sinaasappelenkisten en verder
stonden er alleen maar houten ban
ken.
Achter de toonbank zat Rinaldo,
meestal met zijn elleboog op zijn knie
geleund en zijn kin gesteund in de
kom van zijn handen. Hij sprak nooit
bijzonder veel. Vroeger was zijn
vrouw er, die op een overdadige wij
ze voor hem het woord wist te voe-
I ren en na haar dood scheen hij het
zelfstandige praten verleerd te heb
ben. Het enige dat je in zijn café-
tje kon krijgen was een slechte rode
wijn, die haast niets kostte en die hij
inschonk met een verveeld gezicht.
En toch was het altijd bijzonder
druk bij hem. Misschien doordat hij
de enige caféhouder in 't dorp was,
maar waarschijnlijk meer, omdat de
mannen hier eikaar elke avond kon
den vinden om de lopende dingen van
de dag te bespreken.
Er kwamen zelden of nooit vrou
wen in „De drie tonnen". En wan
neer één van de vrouwen het hart
had een voet over de drempel te
zetten, dan werd ze daar altijd wel
door haar echtgenoot over onderhou
den op een manier, die een herhaling
definitief onmogelijk maakte.
Maar de vrouwen hadden over het
algemeen ook geen lust om naar „De
drie tonnen" te gaan. Liever zaten
ze in groepjes voor hun deuren en
knoopten netten of roddelden.
De enige, die een werkelijk privi
lege bij Rin ldo had, was Anita.
Maar zij was niet getrouwd en aan
de drank verslaafd. Men zei van haar
dat zij tweemaal zoveel rode wijn kon
verdragen als de beste dorpsdrinker.
Er ging geen middag voorbij, dat
zij niet een paar uur in „De drie
tonnen" op een van de houten ban
ken voor zich uit zat te kijken en
wanneer iemand het woord tot haar
voerde, knikte en lachte zij met een
soort van afwezigheid en antwoord
de bijna nooit. Na verloop van tijd
ging zij dan naar haar huisje, dat
aan de rand van het dorp stond. Zij
liep dicht langs de huizen, groette
met een schelle en toch zangerige
stem de voorbijgangers en niemand
zag haar meer voor de volgende dag
als zij naar de fontein ging om wa
ter te halen en naar het cafeetje voor
haar dagelijkse portie rode wijn. En
niemand had eigenlijk ooit geweten
waarom Anita in „De drie tonnen"
werd geduld, maar waarschijnlijk had
den Rinaldo en zijn vrouw haar sexe
verwaarloosd vanwege de ruime
winst die zij ongetwijfeld afwierp.
Anita was echter allang verdwe
nen toen Enzo „De drie tonnen" be
reikte.Op dit uur van de avond was
het meestal nooit druk meer. De
meeste klanten waren hun dagelijk
se wandeling langs de haven begon
nen. De mannen slenterden met de
handen op hun rug naast elkaar
voort en achter hen kwamen de
vrouwen.
Niemand besteedde veel aandacht
aan de komst van Enzo. Enkelen wa
ren bezig een spelletje te kaarten
en anderen voerden gedempt een ge
sprek over de visvangst, die de laat
ste dagen uitzonderlijk slecht was
geweest.
Hij liep direct naar de toonbank en
bestelde een glas wijn, maar Rinal
do. die voor een ontbrekende vierde
kaarter had moeten invallen, gebaar
de, dat hij het zelf moest inschen
ken.
Enzo kinkte, maar hij verroerde
geen hand. Hij leunde tegen de toon
bank, die vol vlekken zat en met
zijn hand onder zijn hoofd staarde
hij somber voor zich uit.
Ze dachten dat hij het kaartspel
volgde, en toen Rinaldo een fout
maakte en de anderen zich daardoor
benadeeld voelden, werd hij er di
rect bijgesleept om als scheidsrechter
te fungeren.
En Enzo, ofschoon hij een groot
rechtvaardigheidsgevoel had en al
tijd heel objectief een zaak te be
slechten wist, wuifde met zijn hand
ten teken dat hij er dit keer niets
voor voelde zici te mengen in een
uitgebreid meningsverschil, dat alle
mogelijkheden van een formidabele
ruzie in zich had.
„Wat heb jij?" vroeg Rinaldo ver
wonderd. „Je kijkt zo zwart als de
bodem van de zee. Een rokende vul
kaan kan er niet beroerder uitzien
dan jij. Wat is er?"
Enzo haalde zijn schouders op en
liep om de toonbank heen. Van een
plank haalde hij de wijnkaraf en zwij
gend schonk hij zichzelf een glas vol,
dat hij in één teug leegdronk.
Daarna slokte hij onmiddellijk een
tweede naar binnen en toen hij een
sigaret had opgestoken, pakte hij
tenslotte een afgedankte bierkist, die
hij naar een hoek van het kroegje
sleepte en met zijn benen over elkaar
geslagen, zat hij daarna wel een
kwartier zwijgend voor zich uit te
kijken.
Onverwachts kwamen er nog wat
mannen binnen, die allemaal in de
puimsteengroeve werkten. Eén van
hen nam de kaarten van Rinaldo
over, omdat ze nog steeds onder el
kaar zaten te mokken en de ande
ren rookten en dronken hun laatste
glas wijn.
Enzo voelde nu wel, dat hij te ver
was gegaan.
Steeds weer zag hij het beeld van
Maria voor zich. zoals ze daar ging
over de weg. met haar hand de ha
ren wegstrijkend die voor haar ogen
hingen. Hij wist. dat ze haar hoofd
had gestoten bij de huishoudster van
de priester, dat Figaro aan Maddale
na werk had geweigerd. Hij wist
maar al te goed. dat de puimsteen
groeve voor Maddalena de laatste mo
gelijkheid was. Maar hoe zouden zijn
collega's hierop reageren? En de
vrouwen? Ja. vooral de vrouwen!
Tenslotte had hij eigenlijk niets te
vertellen. Dat begon hoe langer hoe
meer tot hem door te dringen. Hij
had geen enkele zeggenschap in de
groeve. Waren het slechts zijn zwijg
zaamheid en zijn zin voor mense
lijkheid, die hem in het dorp door de
tijd een bepaalde, vooraanstaande
positie hadden verschaft.
Hij begreep ook. dat hij nu met
zijn besluit naar voren moest komen.
Dat hij de arbeiders morgenochtend
onmogelijk zo maar voor het naakte
feit zou kunnen stellen.
Hij probeerde het wel te zeggen,
Enzo. Maar op de één of andere
manier werd hij aldoor gedwongen
zijn mond te houden. Telkens wan
neer hij het juiste ogenblik gevon
den dacht te hebben, gebeurde er
iets. waardoor hij capituleerde.
Maar ten laatste moest hij wel.
(wordt vervolgd)
