Met oog en oor te gast
JUIST NU!
CHRISTELIJK AFRIKA
ONTWAAKT NU OOK
College
Hoog of laag...
pasfcïaJ pc Stem
9g
Levendige TV
Herrie in t Hotel
Etherflitsen
Radio-krant
Bravo Georgette
Vandaag
Op 't kerkplein
Stakingen in
West-Duitsland
5
DERDE BLAD
ZATERDAG 11 JANUARI 1958
Onze radio en
T V-rubriek
Official Ford Dealer
Ghana ontvangt
Bijsonder
probleem
Nog veete doen
Voortreffelijk
Karei Prior heeft er de brui
aan gegeven! „Hi-H-Ho" is plot
seling ter ziele. En zo zit de
Avro minstens tot begin fe
bruari zonder blokprogramma
voor Hoteldoradio.
De reden van dit onverwachts
afbreken is te vinden in het
feit, dat de tekst naar het oor
deel van de regisseur niet over
eenstemde met de kwaliteit van
de uitvoerende artiesten.
Kansen heeft „Hi-H-Ho" ge
noeg gehad. Twaalf keer op
nieuw werd getracht een rede
lijk niveau te bereiken, maar
het blééf sukkelen! De tekst
voor jl. dinsdagavond bleek de
druppel te zijn, die de emmer
deed overlopen. Het werd een
roemloos einde. Het nare is nu,
dat de Avro haar oude schoenen
heeft weggegooid, zonder dat
nieuwe voorhanden zijn. Waar
uit dus blijkt, dat er binnens
kamers wel wat gezwaaid heeft.
Wij waren eei-lijk gezegd wat hui
verig voor de nieuwe rubriek Vade
mecum, die de KRO woensdagavond
voor het eerst op het scherm bracht.
Het aantal gesprekken" voor de ca
mera is toch al aan de ruime kant,
en wij kunnen er nog steeds niet dat
in vinden, wat we van een TV-uit-
zending verwachten.
Dat wij toch door de „Geschiede
nis van het Kruisbeeld" geboeid wer
den, was dan ook wel in hoofdzaak te
danken aan de vlotte manier waarop
professor van de Meer ons meevoer
de in een flitsend college over een
onderwerp, dat hem kennelijk na aan
het hart lag. Het adembenemende
tempo van de hooggeleerde heer
drukte ondervrager Jan Willem Hof-
stra min of meer in het hoekje van
de belangstellende toehoorder, maar
dat deed aan het programma be
slist geen afbreuk.
Het was een pittig, mannelijk stuk
je toneel, dat de KRO de kijkers
woensdagavond aanbood. Op tekst
van Ian Mac Cormick en onder de
titel „De Stillen" behandelde dit spel
de problemen rond de communis
tische penetratie in het vakbondsle
ven in Engeland. En dat zonder ook
maar een moment een blad voor de
mond te nemen.
De keuze van de bezetting in de
vrouwelijke hoofdrollen leek ons niet
helemaal gelukkig. Zonder de onmis
kenbare kwaliteiten van Magda Jans-
sens in twijfel te trekken, menen wij
toch dat haar dictie iets te zwaar
was aangezet.
Hierdoor zweemde het stuk op het
hoogtepunt van de ontknoping wel
even naar het melodrama. Ook Bert
Dijkstra kon ons met zijn typering
van de vrolijke Don Juan niet hele
maal tevreden stellen.
Frits Butzelaar bracht weer een
voor hem geëigende rol. terwijl Piet
Kamerman opviel door zijn juist ge
troffen jongensachtigheid.
Ondanks het onfrisse onderwerp
een frisse uitzending met het ver
eiste tempo.
Nu pension Hommeles zo'n onver
deeld succes blijkt te zijn, wil de
Vara er ook volgend jaar nog
mee doorgaan. Niet meer op za
terdagavond overigens, want dan
eist „Dorus" Manders het pro
gramma weer voor zich op. Waar
we niets op tegen kunnen hebben!
Als de nieuwe Omroepwet van
start gaat, wil de NCRV ook
's zondags haar partijtje meebla-
zen. Niet speciaal met gewijde uit
zendingen. maar ook met lichte
kost. Er zal wel tegenstand in
eigen kring moeten worden over
wonnen, maar het komt er tóch
van.
Met Breda als onderwerp bracht
Frans Evers jl. zondag het 99e
Brabants Halfuur voor de micro
foon. Vlotte teksten, een paar goe
de interviews en een keurige om
lijsting. Alle reden dus tot tevre
denheid.
In het land-waar-alles-kan ge
bruikt men tegenwoordig „Protes-
teer-knoppen" op het tv-toestel.
Bevalt iemand het uitgezonden
programma niet, dan drukt hij
maar op zijn knopje en in de stu
dio gaat een signaal over. Zoiets
in Nederland en dan die lui in
Bussum maar lachen!
In de rubriek „Leven in Neder
land" gaat de VPRO de nodige
aandacht wijden aan de provin
cie Zeeland. Elke 14 dagen op vrij
dagavond komt er een nieuw pro
bleem op tafel.
De Gijsbrecht heeft zijn zwane-
zang gezongen. Voor de tv althans.
Guus Oster vindt het nu zo lang
zamerhand welletjes en heeft be
sloten het volgend jaar geen toe
stemming meer te geven voor de
uitzending. Jammer!
Naast alle lof, die we voor de
Radio-krant ook zonder dat al heb
ben, nu nog eens een extra pluim op
de NCRV-hoed voor de commentaren
uit Singapore. Jan de Visser zwerft
dagelijks rond in de repatriërings
kampen en als het maar éven kan,
is er goed acht uur weer een ver
slagje over het wel en wee van onze
landgenoten daar. Woensdagavond
lanceerde men zelfs een volledig
klankbeeld, gezien de duur er van
echter op een later tijdstip.
Wat Georgette Hagedoorn donder
dagavond op haar dooie eentje voor
de camera zette was cabaret in de
puurste vorm. Kostelijke typeringen
volgden elkaar op in bruisende regel
maat. Glanzend hoogtepunt: de uit
beelding van de jaloerse, kwebbelen
de juffrouw!
De camera-regie was in handen
van Thom Keiling, die hiermee wel
definitief bewees dit karweitje aan
te kunnen. Zijn versie op de vrolijke
liedjes van het Leedy-trio was ook
speels en soepel genoeg om het beste
voor de toekomst te hopen.
Voor de kijkers een gezamenlijk
ontspanningsprogramma van de
Vlaamse en de Nederlandse TV.
Bene-zonder-lux dus. Het eerste deel
is een cabaretje, met o.m. Maya Bou-
ma uit Pension Hommeles en Chris
tel Adelaar. Tekst van Bab Wester-
veld, bekend van „Bonjour Caroli
ne."
Het Quiz-programma zal geleid
worden door Paul van der Velde op
zijn gezellige, ronde manier. Moge
lijkheden voor vriendschaps-uitwisse-
ling te over dus.
De show, waarmee de avond sluit
is naar ons gevoel wel wat erg druk
bezet met goochelende, jonglerende
en fietsende mannetjes. Maar we ho
pen er het beste van!
België neemt vanzelfsprekend over,
terwijl Langenberg weer een uitzen
ding van „Die glücklichen Vier" voor
het scherm brengt.
Voor de luisteraars Plein 8 uur 13
en Tierelantijnen in Hawaiiaanse
stijl. k_
(Advertentie)
«JUIST NU in deze tijd van bestedingsbeperking
zai de inruilwaarde, die de Ford Dealer voor Uw oude
wagen mag betalen, U frappant hoog voorkomen!
«JUIST NU - ziet de Ford Dealer kans U een
Amerikaanse Ford 1957 te leveren tegen een prijs, die
frappant laag genoemd mag worden.
Er is nog keuze uit een aantal 1957 mo
dellen, waarvan enkele zonder enige prijs
verhoging.
Bij hoog en laag houdt de Ford Dealer dan
ook vol
KOM NU PRATEN MET DE
Stakingen, die „spontaan" legen,
hebben gemeentekantoren en bedrij
ven in verscheidene steden van West-
Duitsland donderdag voor enkele uren
stilgelegd.
Te Mainz lag het tram- en busver-
keer voor enkele uren stil. In Hanau
bij Frankfort en in Sleeswijk-Holstein
legden gemeente-arbeiders het werk
neer.
In Darmstadt, Hanau en Mülheim
werden protestbetogingen gehouden.
Het schijnt dat de stakingen ont
staan zijn door de onverzoenlijke hou
ding van de gemeentelijke autoritei
ten tegenover de vakbonden van ge-
meentepersoneel, die een duurtetoe-
slag en vermindering van het aantal
arbeidsuren eisen.
(Advertentie)
Te Ibadan in Nigeria,
een stad van bijna
400.000 inwoners, is een
zeer belangrijke confe
rentie begonnen, die 10
dagen zal duren. 200 Af
gevaardigden, groten
deels Afrikanen, welke
20 Afrikaanse protes
tantse kerken vertegen
woordigen, gaan zich be
raden op het onderwerp
„De kerk in een veran
derend Afrika". Alle
deelnemers zijn de gast
van de Nigeriaanse ker
ken. Ook de secretaris
generaal van de Wereld
raad van Kerken, de
Nederlander dr. W. Vis
ser 't Hooft woont de
conferentie bij.
Het plan tot deze eerste
Al-Afrikaanse conferentie
werd geboren in 1955.
Toen waren in Marangu,
Tanganyika, vertegen
woordigers van alle Lu
therse kerken in Afrika
bijeen. De afgevaardigden
waren zo onder de indruk
van de vraagstukken
waarvoor zij zich in hun
snel veranderend wereld
deel geplaatst zagen, dat
ze bijna vanzelf tot de
conclusie kwamen, dat er
dringend behoefte was aan
een dergelijke bijeen
komst, waarop ook andere
dan Lutherse kerken aan
wezig zouden zijn.
De bijeenkomst in Nige
ria gaat niet uit van de
reeds sinds 1928 in haar
huidige vorm bestaande
Internationale Zendings
raad, maar wordt wel
door haar gesteund. Toe
vallig komt ook de as
semblee van deze raad,
die men kan beschouwen
als de tegenhanger op zen-
dingsgebied van de We
reldraad, dezer dagen te
zamen en eveneens in Af
rika, nl. in de jonge on
afhankelijke staat Ghana.
Dat de Zendingsraad
ditmaal vergadert in Afri
ka en dan juist in een on
afhankelijke, nieuwe staat,
is beslist niet toevallig.
Ghana is een symbool
voor het ontwakend Afri
ka, dat zich bewust wordt
van zijn eigen waarde en
verantwoordelijkheid, ook
op het terrein van de zen
ding.
Ook de Katholieke Kerk
kent natuurlijk het pro
bleem van de missie in
de Afrikaanse en vooral
Aziatische landen, die
naar zelfstandigheid stre
ven. Er is alle reden om
te vrezen, dat deze landen
uit reactie op een kolonia
listisch tijdperk alles wat
Westers is, zullen verban
nen buiten hun grenzen,
en dat zij daarbij nauwe
lijks onderscheid zullen
maken tussen missie (en
missionarissen) en andere
Westerse belangen. De
missionarissen in Indone-
sië zijn tot nu toe door de
regering vrij goed behan
deld. Over medewerking
hebben ze in het algemeen
niet te klagen. In sommi
ge gevallen is de situatie
zelfs beter dan onder het
Nederlands bewind. Maar
toch vragen ook zij zich
met zorg af, wat er op de
duur gaat gebeuren.
De Katholieke Kerk
heeft tegenover de protes
tantse zending dit grote
voordeel, dat haar supra
nationaal karakter veel
duidelijker spreekt. Paus
Pius XII heeft herhaalde
lijk gewezen op het feit
dat de Kerk niet een zaak
is van ren bepaald land,
laat sta. n van 't Westen.
De Kerk van «.ezus Chris
tus staat boven de ver
deeldheid van landen en
volken, zij is overal ter
wereld evenzeer „thuis".
Matr nektr in de huidige
politieke omstandigheden
is het natuurlijk meer dan
ooit van belang, dat door
een snelle opleiding van
een inlandse clerus dit su-
pra-nationaal karakter zo
sterk mogelijk wordt be
nadrukt.
Voor de protestantse
zending ligt dit veel moei
lijker. Immers haar zen
ding wordt gedragen niet
door DE kerk, want die
is er voor haar niet, maar
door de nationale lands-
kerken. Het is de Neder
lands Hervormde Kerk, de
Engels Anglicaanse Kerk,
die missioneert. Dat wordt
langzamerhand een on
houdbare toestand en men
is er dan ook vaak np uit
om aan de jonge inheem
se Christengemeenschap
pen de status van zelfstan
dige kerk te geven.
In dit verband is het wel
opmerkelijk, dat ook in de
Internationale Zendings
raad het Afrikaans-Azia
tisch geluid steeds sterker
wordt. We hebben er al
eens op gewezen, dat de
eerste conferentie in 1910
te Edinburgh slechts en
kele vertegenwoordigers
uit die werelddelen kon
begroeten. In de conferen
tie van 1952 was dat aan
tal al meer dan de helft
van het totaal! En daar
in Willingen. Duitsland
werd uitdrukkelijk gesteld,
dat de verantwoordelijk
heid voor het zendings
werk in de verschillende
landen moet berusten bij
de jonge kerk van die lan
den zelf en niet bij buiten
landse kerken. Dit nu is
de achtergrond die men
moet kennen om de keuze
van Ghana als plaats van
samenkomst te begrijpen.
Deze nieuwe, vrije, zelf
standige staat is zelf als
het ware een levend sym
bool van de nieuwe situa
tie van het zendingswerk.
Voorlopig zal men hulp
van buitenaf nog wel niet
kunnen missen, maar in
tussen is er in elk geval
reeds een belangrijke ac
centverschuiving.
Er ligt in Afrika nog
een enorm werkterrein.
Van zijn 210 miljoen inwo
ners zijn er 16 miljoen ka
tholiek, 13 miljoen pro
testant en 7,5 miljoen or
thodox. 82% is dus nog
heiden.
De actualiteit van zen
ding en missie is overi
gens niet een zaak van
getallen. De reden, waar
om juist nu Afrika in het
brandpunt van de belang
stelling der christenen
moet staan, ligt juist in de
huidige politieke en maat
schappelijke situatie: het
geloof móet gebracht wor
den in een werelddeel, dat
bijna plotseling van primi
tief leven over moet scha
kelen op onze moderne
20-eeuwse technische cul
tuur. En bovendien nog in
een werelddeel dat zich
ontworstelt aan een kolo
nialistisch tijdperk.
In dit licht moet men
ook de jongste Afrika-en-
cycliek van Pius XII ,,Fi-
dei Donum" verstaan.
Wie die encycliek alleen
maar beschouwt als een
pauselijk missiewoordje,
begrijpt niets van de bran
dende actualiteit die dit
stuk juist nu bezit.
Graag willen we daarom
wyzen op de uitstekende
wijze waarop dit geschrift
door de Missieprocure der
Witte Paters te Boxtel is
uitgegeven. Zij hebben de
encycliek voorzien van
commentaar en prachtige
foto's, waardoor zij wer
kelijk tot leven komt. De
lectuur van encyclieken is
meestal geen onverdeeld
genoegen, omdat ze voor
ons niet zakelijk" genoeg
zijn. Men mist er actuele
feiten en gegevens in. De
Witte Paters hebben zich
de moeite gegeven dit fei
tenmateriaal te verzame
len als commentaar op
een der allervoornaamste
pauselijke stukken van de
laatste tijd.
Zeer hartelijk aanbevo
len!
J. v. d. M., pr.
BESTEDINGSBEPERKING
EN EFFICIENCY
De huidige bestedingsbeperking vereist
'n hoge mate van efficiency in alle be
drijfstakken, om de nodige orders te ver
krijgen.
Hierbij treden, zowel voor staats- als
de bedrijfskas, minder prettige aspecten
naar voren. Door 't remmen der bedrijfs
investeringen, 't uitblijven van Rijksor
ders en de naderende ongezonde concur
rentie wordt m.i. de economische situatie
nog meer ontwricht dan ze al was. De
meeste bedrijven, vooral in de bouwwe
reld, zijn genoodzaakt offertes tegen
kostprijs te calculeren. Dit is funest voor
de economische ontwikkeling in ons land,
vooral in de achtergebleven streken van
ons land. Tevens is dit niet van nut om
de financiële positie van ons land te ver
beteren, daar de gemaakte verliezen van
de bedrijven en de lagere lonen van 'n
massa arbeiders, nu eenmaal niet veel
belastinggelden in de toch al zo magere
staatskas brengen.
Indien dit zo doorgaat kost dit 't Rijk
de komende 6 jaar ook nog geld, daar
de geleden verliezen de komende 6 jaren
verrekend mogen worden,
Onze werkloosheidskas' #orclt er van
zelfsprekend ook al niet beter van. 't Be
drijfsleven moet. mensen ontslaan omdat
er niet voldoende werk meer is. Tevens
worden de lonen, zoveel als mogelijk is,
besnoeid. Is dit allemaal wel verant
woord, terwijl 'n massa ambtenaren
moord en brand schreeuwen om meer
salaris
Wat 't salaris van ambtenaren betreft
zou ik 't volgende willen voorstellen: Be
taal hen naar prestatie. Dit zou m.i. ons
begrotingstekort wel enigermate compen
seren. Ik wil hiermede geenszins genera
liseren natuurlijk. Ook is efficiency in
alle staatsbedrijven en dienstverlenende
instanties noodzakelijk, doch hier blijkt
'n rationele structuur en loop van 't be
drijf en instantie nogal eens zoek te zijn.
Ach ja, tarieven verhogen is nu eenmaal
gemakkelijker dan inefficiency wegwer
ken. In 't kort kunnen we dus 't volgen
de concluderen: Minder werk, minder
winst of meer verlies, minder loon en
tevens 'n stijgende tendens in de kosten
van levensonderhoud. Daartegenover
minder belastinginkomsten. Remming in
de ontwikkelingsgebieden, die hun le
vensstandaard, die zeer lang ten achter
was met andere streken in ons land, weer
zien dalen.
Al met al wordt het, indien dit zo door
gaat, 'n minder rooskleurige tijd, die vol
gens mij heus nog niet nodig is, daar er
in de economische samenleving op onze
aardbol nog zeer veel te doen is.
DONGEN
W. VAN DONGEN
PACHTPLAATSEN IN DE
KERK (II)
Een inwoner van Stoppeldijk, roert
in deze rubriek een onderwerp aan.,
waarover ik zelf al eens van plan ben
geweest te schrijven, daar het een pro
bleem aan de orde sjelt, dat ik beslist
de moeite waard vind. om nader onder
de loep te nemen.
Het zou inderdaad eerlijker zijn, te
genover iedereen, als alle plaatsen in
een kerk „vrij'' waren, zodat elk even
veel recht zou hebben op een bepaal
de plaats in de kerk, maar of iedereen
dan tevreden zou zijn, met een derge
lijke regeling, dat valt nog te betwij
felen.
Op de eerste plaats verliest mijnbeer
pastoor, dan een groot deel van zijn vas
te inkomen, waardoor de nu vrije"
plaatsen zeker in prijs verhoogd zullen
moeten worden, hetgeen weer inhoudt,
dat de goegemeente hiertegen weer zal
gaan protesteren.
Zoals het nu is, is het beslist niet goed.
Een houder van een vaste plaats, durft
zelfs, al is de H. Mis reeds 10 min. aan
de gang, iemand van zijn plaats te jagen
(die meende, dat hij daar nu wel rustig
kon gaan zitten) ook al verstoort hij
daarmede de rust in de kerk en handelt
hij daarmede tegen alle regels van het
fatsoen in.
Ik heb hierover met verschillende gees
telijken gesproken, maar deze vonden
het een .moeilijke" kwestie. In Utrecht,
waar ik vandaan kom, vond men het
helemaal niet moeilijk en liet de pas
toor een rood lampje branden, als de
H. Mis begonnen was, hetgeen betekende
,,alle nog niet bezette plaatsen zijn vrij"
Nooit heeft dit moeilijkheden veroor.
zaakt, voor zover ik weet.
Wel heb ik de indruk, dat de pastoors
de huidige gang van zaken ook niet
ideaal vinden, maar elke verandering
kost gewoonlijk geld en ook de kerk kan
niet zonder geld.
Ik heb mij wel eens geërgerd, over een
te koude kerk, over een onvoldoende
verlichting, over te weinig kaarsen die
branden en over het gebrek aan bloe
men op hol altaar, waardoor een kerk
een ong«/~!l g verblijf dreigt te worden.
Maar, kor* eeleden hëeft een pastoor mij
eens voorsprekend, wat of zijn inkom
sten zijn en wat hij er mee -Moet doen
en toen begreep ik het beter.
Het zou goed zijn, dat de pastoors dit
eens van de preekstoel ai aan hun pa
rochianen gingen voorlezen. Mtisschien
zou er dan wat minder klein geld op
de schaal terecht komen en. wat meer
begrip voor de moeilijkheden van mijn
heer pastoor onder zijn parochianen zijn.
Het enige dat ik nu nog niet goed be
grijp is dit: Waarom zijn deze geldzorgen
hier in het zuiden groter, dan boven de
Moerdijk? Daar heb ik (althans vroeger)
nooit zulke koude, donkere kerken ge
troffen dan hier. Daar stonden altijd vol
op bloemen op het altaar en brandden
in de week meer kaarsen, dan hier op
zondag meestal het geval is. De bloe
men werden vrijwillig geschonken, de
koster haalde de kwartjes op, bij hen
die een kaars wilden laten branden en
er lag zeer beslist minder koper op de
schaal dan hier het geval is. Per hoofd
werd er meer geld aan de kerk gege
ven dan hier, maar het was het beslist
ook waard, doordat de kerkgang er veel
aangenamer door was.
EREDA, JAC. VAN WIJK
PACHTPLAATSEN IN DE
KERK (III)
Naar aanleiding van het ingezonden
stuk in uw blad d.d. 4 januari j.l. be
treffende bovenstaand onderwerp, heb
ik de eer het navolgende hier nog aan
toe ae voegen: Het gaat hier om een
persoon aan de kaak te stellen die in
deze gemeente een zeker aanzien geniet.
Inzender is blijkbaar met de situatie in
ons kerkgebouw niet op de hoogte. Het
is geloof ik bij ons kerkbestuur nog al
tijd wel zo, dat iemand, die een plaats
pacht van 1 januari tot 1 januari daarop
volgend, dan ook die plaats mag bezet
ten. Hieronder viel dit jaar ook zoals
op andere jaren Kerstmis. Het is mo
menteel bij ons in de kerk nog zo, dat
de plaatsen die verpacht waren, nog
steeds voor die pachters vrij zijn zodat
de niet pachters van deze plaatsen geen
gebruik mogen maiken.
Ik zou het dan ook zeer op prijs stel
len, dat de inzender van het stuk zijn
eigen naam c.q. met zijn eigen adres
had ondertekend, hij zou blijk ge
ven de moed te bezitten zijn gedachten
openbaar te maken.
l)e bewoner van perceel Dorpstr. 96
STOPPELDIJK L. POLFLIET
(Het moet ons van het hart, dat we
de handelswijze van de heer „Totté"
allerminst kunnen bewonderen. Men
sen die iets belangrijks willen zeggen,
moeten niet zo laf zijn, zich met een
valse naam en adres te dekken. Red.)
ALLE BEETJES HELPEN
In Nederland bestaat er reeds jaren
en bureau, waar niet-katholieken geheel
gratis alle gewenste inlichtingen aan
gaande het geloof kunnen verkrijgen. Dat
dit bureau internationale betekenis heeft
en prachtig werk verricht, blijkt wel
uit het feit, dat zich tot op heden meer
dan 2000 personen uit zeventig verschil
lende landen, tot dit bureau hebben ge
wend.
(Het bureau maakt gebruik van de
wereldhulptaal esperanto). Helaas zit het
bureau geregeld in geldnood. Zo ook
nu. Wij doen, ook op niet-esperantisten,
een dringend beroep financiële en gees
telijke steun te verlenen. Op een ge
makkelijke en toch doeltreffende wijze
beoefent u dan apostolaat.
Elk bedrag is welkom, al is het slechts
groot genoeg misschien om één enkele
brief van een postzegel (f 0,30) te voor
zien. Gironr. 263507 t.n.v. IKI-Fraterhuis
Loon op Zand, met vermelding van „gift"
op het strookje.
BREDA,
EEN KATHOLIEK ESPERANTIST
K.V.P.
IN BERGEN OP ZOOM
de K.A.B. sprak was dus onjuist. Ik
hoop echter dat bij de e.k. gemeente
raadsverkiezingen naast vriend Broos
weer minstens 5 katholieke arbeiders
zullen zitten.
4. Ir. Juten doet het ook voorkomen
dat het voorstel van dhr. Benner een
grote voorsprong geeft aan de K.A.B.
Daar thans 6 raadsleden tevens lid zijn
van de K.A.B. en dhr. Benner dat aantal
ook genoemd heeft is het dus onjuist om
van een grote voorsprong te spreken.
Verder ga ik op het schrijven van ir.
Juten niet in.
B. OP ZOOM
v. d. Rijtstr. 15.
F. MAURER
(lil)
Als gevolg van mijn in dit blad geuite
mening, dat een schrijven over de K.V.P.
te B. o. Z. van onwaarde was en door
elke organisatieman terzijde zou wor
den gelegd omdat het schrijven anoniem
was, verkondigt Ir. Juten in uw blad een
andere mening en vindt een naamloos
schrijven opzij leggen onredelijk. Het is
natuurlijk zijn goed recht die mening te
hebben, maar ik denk toch dat mijn me
ning de meerderheid zal hebben, gezien
het feit dat indertijd ook de gemeente
raad van B. op Zoom zelfs besloten heeft
om ongetekende (dus ook anonieme) in
gekomen stukken niet ter inzage te leg
gen voor de raadsleden.
In het schrijven van Ir. Juten komen
m.i. echter ook nog onjuistheden voor en
wel de volgende:
1. Ir. Juten zegt dat men als iets ge
schreven of gesproken wordt, dit taxeert
aan de persoon die dit naar voren brengt
en volgens hem zou dit ook blijken uit
mijn schrijven. Daar mijn schrijven ge
richt was tegen ,,een K.V.P.-er" en ik
dus niet weet welke persoon dat is, kon
ik onmogelijk een blijk geven zoals hij
mij verwijt en dat is dus onjuist van
hem.
2. In mijn schrijven zou ik beweerd
hebben, aldus ir. Juten, ook namens an
deren te spreken. Met geen enkel woord
heb ik daarover gerept, dus is zijn be
wering ook onjuist.
3. Veronderstellende dat ik nu wel eens
namens anderen geschreven zou hebben
dan moest ir. Juten, zo'n oude rot in de
politiek, toch weten dat de K.A.B. niet
aan politiek doet. De leden als persoon
natuurlijk wel. Zijn vraag oi ik namens
DE K.V. P. T
TE BERGEN OP ZOOM (IV)
Laatstleden dinsdag heeft de algemene
vergadering van de K.V.P. dan unaniem
besloten de leiding te nemen bij de ge
meenteraadsverkiezingen in dit voorjaar.
Dit is een overwinning van de goede
geest tussen de belangstelling tonende
leden en het bestuur, dat z'n zekerheid
omtrent wat er te doen stond, bleek her
wonnen te hebben. Voor het behoud van
de democratische geest is dit een geluk
kige gang van zaken. Want als er van de
1800 K.V.P.-leden slechts een tachtigtal
aanwezig zijn op zo'n belangrijke verga
dering, dan moet door iedereen erkend
worden dat de belangstelling voor het
openbare, gemeenschapsleven erg klein is.
't Is trouwens een algemeen verschijnsel,
waaryoor men gerust bang mag worden.
En Bergen op Zoom zal wel geen uitzon
dering zijn op het verschijnsel dat de
bestudeerde mensen (met of zonder uni
versitaire titel) eigenlijk (op 'n enkele
uitzondering na) ontbraken.
Het bestuur komt de eer toé een sys
teem te hebben uitgedokterd om tot een
Kandidaten-lijst te komen, waarbij de
tegenstellingen, die er met een verkiezing
altijd zijn, te hebben verschoven naar
een soort uitverkiezing per sociale groep:
de hoofd- en handarbeiders, de midden
standers, de groep intellectuelen, werk
gevers en ambtenaren en als vierde groep
de kandidaten uit de vrije beroepen.
Een uit een twintigtal personen bestaan
de alzijdige commissie, zal ten laatste
naar eigen inzicht en ook op grond der
groepsverkiezingen de lijst samenstellen,
waarna de „groslijst-stemming" plaats
heeft, die wel geen grote wijziging zal
brengen, naar het bestuur meent. Maar
deze moet nu eenmaal plaatshebben.
Vanzelfsprekend zal de uitslag niet
iedereen bevredigen, dit is immers nooit
bij een verkiezing. Maar de meeste men
sen, die er zich nu niet voor geïnteresseerd
hebben zullen dan de ernstigste klachten
weten te uiten. En naar buiten, door hem
geroddel, de indruk wekken alsof het
met de K.V.P. niet goed gaat. Dat is de
angst van een aantal personen, die nu
niets aan de opbouw hebben gedaan.
Maar ik vind dat het een gelukkig
experiment is, waarvoor niet alleen het
bestuur, maar ook de zeventig aanwezi
gen een woord van lof toekomt
BERGEN OP ZOOM
K.V.P.'er
Ter verduidelijking diene, dat het
stukje van de heer Maurer antwoord
geeft op een brief van Ir. Juten. Dat
van „K.V.P.'er" is onafhankelijk ervan
geschreven. (Red.)
LIJN VIER
In de afdelingen van de Provinciale
Staten hebben enkele leden gevraagd, of
Gedeputeerde Staten willen bevorderen
dat er voortdurend politietoezicht wordt
uitgeoefend op de naleving van de be
palingen inzake het maximum aantal
toegelaten reizigers in B.B.A.-bussen.
Als geregeld gebruiker van stadslijn vier
in Breda hoop ik maar, dat dit voor deze
route niet zal geschieden. Want dan
moeten de chauffeurs nog veel vaker
passagiers aan de haltes laten staan.
Ik heb de grootste bewondering voor die
chauffeurs, die met zoveel goedmoedig
heid altijd maar weer nieuwe mensen op
laden in reeds overvolle bussen. Dat door
het tijdrovende instappen de tijden van
de dienstregeling bijna nooit kloppen, js
hun schuld niet. Dit is geen lijn voor een
kwartierdienst. Ze is er veel te druk
voor. De Directie moest de gesprekken
maar eens horen aan de haltes en in de
bussen. ,,Lijn 4 is de rotste lijn
Het is, dat het zo hard regent, maar an
ders ga ik niet meer met deze bus. Lang
wachten en altijd staan.
Als ze tenminste op de drukste uren
maar een paar bussen inlegden
Wij in het Heuvelkwartier schijnen maar
half mee te tellenSinds lijn 5 niet
meer over het Dr Struyckenplein loopt,
is het nog erger geworden.Enzo
voorts. Moge er spoedig verbetering
komen.
BREDA.
NIET ORIGINEEL
R.S.
In uw blad van vorige week donderdag
staat op pagina 5 de vraag gesteld of een
bestuurslid het wel ooit goed doet. Het
antwoord van H. L. uit Oostburg is wel
puntig, maar niet origineel, op enkele
veranderingen en bijvoegingen na, is het
hele antwoord te lezen in de Jubileum
uitgave van G 3, dat in september 1957
is verschenen. Onder de titel „Onze
meerdere" op bladzijde 267, is bijna let
terlijk hetzelfde neergeschreven. Alleen
op 't einde heeft de schrijver in uw blad
nog iets geslaagds verzonnen.
De mogelijkheid dat de heer H. L. ook
de schrijver is van „Onze Meerdere" is
natuurlijk niet uitgesloten, maar wel erg
klein.
OOSTERHOUT
A. DON
VOET BA L.OMKOPERIJ
Van het bestuur van de r.-k. voetbal
vereniging R.B.C. te Roosendaal ontvin
gen wij onderstaande brief:
Naar aanleiding van het bericht op de
sportpagina van uw krant van heden, 6
januari, onder het twee koloms opschrift:
„Anonieme briefschrijver tracht keeper
om te kopen", moet ik u het volgend»
mededelen:
1.. De het R.B.C.-bestuur niets, maar
dan ook totaal niets bekend is van dit
verhaal.
2e. Dat er door ons dan ook geen
maatregelen konden worden genomen
omdat bedoeld bericht volledig op fan
tasie berust.
3e. Dat ook bij geen enkel bestuurslid
een anonieme brief met beschuldigingen
over de organisatie van vriendschappe
lijke wedstrijden is binnen gekomen.
Wij betreuren het door u gelanceerde
bericht, dat de goede naam van onze
vereniging en van onze supporters ten
zeerste heeft geschaad. We nemen aan
dat u reeds morgen op een even opval
lende plaats, de onjuistheid van dit be
richt, waarvan de inhoud volledig uit de
lucht is gegrepen, zult willen herroepen.
Namens het bestuur van RBC,
w.g. J. VAN GORP (voorzitter)
(Wij stellen er prijs op bovenstaande
brief in zijn geheel te publiceren, juist
omdat naar onze mening, door onze pu-
blikatie in het geheel geen blaam op
het bestuur van de vereniging kan zijn
geworpen. Uitdrukkelijk hebben wij in
het gewraakte bericht doen uitkomen,
dat het bestuur van RBC zich in alle
opzichten van welke duistere praktijken
dan ook distancieert. Red.).
BIJ EEN AFSCHEID (II)
Gezien de redactionele opmerkingen be
hoeft mijn vorige stukje wel enkele aan
vullende notities.
1. Inderdaad kon zo een „ruimte schep
pend" weekblad van waarde zijn als ge-
sprekspodium, mits de gedachtenwisseliag
niet al te frequent en niet al te nadruk
kelijk in een bepaalde politieke richting
werd gestuwd; en zulks dan in elk geval
niet onder het mom van „openheid", of
van „objectiviteit". Kwalificaties dis
strikt genomen, t.a.v. levensbeschouwelij
ke vragen toch al wat „geforceerd" aan
doen. Het eerste nummer van een spiri
tueel voorlichtend contactorgaan dat aan
alle hier gestelde voorwaarden beant
woordt, is inmiddels bij mijn weten nog
niet verschenen. Redenen te over dus, om
de „geest van openheid", die momenteel
zo naarstig rondwaart over 't uitgestrek
te arbeidsveld der „progressieve" opinie
vormers, met nuchter en plichtmatig wan
trouwen te benaderen.
2. Dat irreële snobisme, hetwelk zich
maar te gemakkelijk laat verleiden tot
het „uitwisselen" van confidenties om
trent problemen die men zelf nog nauwe
lijks „tot enige klaarheid" heeft gebracht,
doch waar, uiteraard de sluwste en minst-
scrupuleuze gesprekspartner heus wel
raad mee weet (i.e. ter verwezenlijking
van de doorbraak), leek mij niet beknop
ter en duidelijker te omschrijven dan door
het alternatief „christelijk-marxistisch".
Het is, hoe dan ook niet mijn bedoeling,
het christenlom te neutraliseren, of „aan
te passen" bij de praktijk van een
marxistische wereld.
3. Niettemin moet het als een gelukkig en
hoopgevend verschijnsel worden be
schouwd, dat ook de aandacht der katho
lieke intellectuelen zo zeer blijkt gaande
gehouden door de vraagstukken die zich
opstapelen rondom de socialistische door
braak.
Democratie lijkt immers wel verre van
een monopolie, hetwelk wij ons slechts
bij de gratie van een socialistische mon
sterpartij zouden kunnen verwerven.
Democratie is nu eenmaal niet iets, wat
men „bezit", uitbuit of „in pacht heeft".
Op haar best is zij een uiterst labiel,
zorgvuldig gecontroleerd evenwicht van
politieke krachten. En het spreekt mijns
inziens vanzelf, dat een dergelijke deli
cate staatsvorm slechts door staatslieden,
althans niet door naijverige- en machts
hongerige partijbonzen kan worden ge
garandeerd. L. PISON
FEESTAVONDJES VOOR
VERENIGINGEN (II)
Op 7 maart 1956 is te Standdaarbuiten
een bromfietsclub opgericht. Deze Vereni
ging is opgericht om Oriënteringsritten
te organiseren, die volgens „Teerling" de
middenstanders financieren doordat wij
stad en land afstropen om een prijsje te
bemachtigen. Ondergetekende zal hier
dan een voorbeeld geven
In 1956 7 ritten gehouden,
in 1957 3 ritten gehouden, dus dat zijn
gezamenlijk 10 ritten. Nu zijn wij bij de
eerste rit van 1956 helaas bij de Winke
liers geweest om prijzen en eerlijk gezegd
hebben wij ook flink wat opgedaan, doch
dan zijn er nog 9 ritten waar wij zelf
onze prijzen voor hebben moeten kopen.
Misschien weet onze Teerling niet dat er
bij deze ritten inleggeld wordt betaald
en daarvan kopen wij onze prijzen.
Dan onze jaarlijkse feestavond.
Dat zit Teerling helemaal niet lekker.
Onze leden betalen gewoon hun con
tributie. Deze wordt gebruikt voor het
uitzetten van ritten en aanvragen bij
Verkeer en Waterstaat, om deze oriënte
ringsritten te doen slagen. De rest blijft
rustig in de kas, maar ja, onze leden
willen ook wel een feestavondje hebben.
Dat kan onze kas niet verdragen. Dus
onze leden zeggen dan betalen we die
avond zelf, al kost die nog zoveel.
Dus je ziet, beste Teerling, dat ook
deze avond weer door de leden wordt
betaald en zo hebben de Bromridders
nog wel een paar centen in kas hoor, die
het Bestuur wel weet te besteden zonder
de raad van onze leerling. Als onze Teer
ling nog eens een stukje schrijft en hij
zet er dan even zijn naam onder, dan
kunnen wij eens praten met hem.
STANDDAARBUITEN
ACH. DE KLERK,
penningmeester
