f VROUWENSPIEGEL
J303IS2H3WU03V
Foto-make-up vervangt
tijdrovende retouche
Wim heeft een
slecht rapport
SMAKELIJK ETEN TIJDENS
DE KERSTDAGEN
DURF UW SLAAPKAMER
ANDERS IN TE RICHTEN
„Zijn we
echt wel zakelijk?"
COUPE SATELLITE
Bredanaar Chris de Bruyn
leerde bij Londense mr. Bloore
Artistiek
aanvoelen
Kerstfeest van
een bedelaar
Doorkijkje
Moed
Suite
Van vrouw
tot vrouw
DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 24 DECEMBER 1957
Chris de Bruyn (van de firma De Bruyn Claus uit Breda)
heeft een veelbewogen leven achter de rug, in die zin, dat hij
de halve wereld rondgezworven heeft om tenslotte toch zijn
geluk in zijn geboortestad te vinden. Hij zat aan de Perzische
Golf, waar hij in een koelhuis kroop om enkele uren de hitte te
ontlopen; hij zat op tankers en ploegde de wereldzeeën door.
Maar tenslotte kruipt het bloed tóch waar het niet gaan kan.
Thuis van een lange reis werd hij opnieuw gebiologeerd
door wat in de zaak van zijn vader omging. Toen het er op aan
kwam opnieuw als hofmeester te monsteren, nokte hij welbe
wust af. De illusie van de wazig-grijze verten had plaats ge
maakt voor de illusie van het toneel. Chris de Bruyn werd cos
tumier en gaf zich met hart en ziel aan zijn werk. Hij had er
verstand van, want van kindsbeen had hij in deze merkwaar
dige wereld van historische kostuums geleefd: de Spaanse kraag-
was hem net zo eigen als zijn overhemd en boordje en de baret
met zwierige pluim was hem even vertrouwd als zijn eigen af
geleefde hoedje.
Chris de Bruyn, eenmaal volledig
opgenomen in zijn vaders zaak, bleek
een ware hartstocht voor de grimeur
kunst te hebben. Zelf zegt hij daar
van, dat hij zich op zijn „koppen"
uitleeft, zoals een ander dat bijvoor
beeld doet achter de piano. Het is
hem een behoefte een kop zo levens
echt mogelijk te typeren. Daar heeft
hij lange besprekingen voor over met
de regisseur en de spelers en tenslotte
werd hij in dit zeer bijzondere vak
een gewaardeerde matador, die via
veel studie en hard werken, daar een
zeer bijzondere en artistieke vaardig
heid in kreeg.
Zo is het te verklaren, dat Chris
de Bruyn op zekere dag naar Londen
overstak. Liefde voor het vak dreef
hem naar de studio van mr. Richard
Bloore in de Grantburey-allee, die
een van de wereldexperts op het ge
bied van de make-up is. Het is een
advies-studio, waar evengoed de film
ster als de oudere dame komt bin
nenstappen om goede raad. Mr. Bloo
re mocht Chris de Bruyn, want de
Bredanaar bleek het een en ander in
zijn mars te hebben.
Zo kreeg Chris de Bruyn samen met
een Siamese dame les in het
moeilijke vak van de make-up. Die
Siamese was de echtgenote van een
militaire attaché, die de make-up-
kunst zuiver als liefhebberij beoefen
de. Voor Chris de Bruyn was dat an
ders: het was zijn vak en tevens zijn
grote liefde.
Expert mr. Bloore zag in Chris
de Bruyn geen kleine jongen. Hij
werd aan de cliëntèle voorgesteld
als zijn collega, een woord, dat
Chris' zelfvertrouwen ontzaggelijk
deed stijgen. Hij verving de grote
make-up-man. Dat begon, toen hij
voor de make-up van een danseres
je van het beroemde Saddler Wells-
ballet werd gezet. Tenslotte gebeur
de het regelmatig. „In die tien da
gen in mr. Bloore's studio heb ik
meer geleerd dan een jaar in Bre
da", zegt hij nu.
Deze studio is ultra-modern inge
richt en heeft zelfs een toneelpodium
met een lichtinstallatie, waar men al
les mee kan doen. Chris de Bruyn
leerde er de make-up voor film, to
neel, televisie en fotografie. Vooral
voor dit laatste had de Bredanaar
veel belangstelling. Hij leerde ervan,
dat het mogelijk is een gezicht dus
danig van make-up te voorzien, dat
retouche door de fotograaf volkomen
overbodig wordt. In Engeland kent
men dit al veel langer. Geen vrouw
gaat naar de fotograaf, of zij laat zich
eerst opmaken- voor-de-opname.
Het is een moeilijke opgave, want
de kunst van make-up is het karak
teristieke van het gezicht naar voren
te halen, daarbij het charmante te
accentueren, eventuele tekortkomin
gen te camoufleren en toch het eigen
lijke gezicht te bewaren.
De moeilijkheid voor de fotograaf
was voordien, dat het gezicht diverse
tinten heeft.
Lens scherper
dan het oog
„Kijk", zegt Chris de Bruyn, „er
zit zelfs groen, blauw en grijs. Nor
maal |eeft dat een egale tint, maar
de lens ziet scherper dan het oog. Zo
doende ontstaat een vlekkerig ge
heel. Dit weg te werken is de kunst
van de foto-make-up. Daartoe ge
bruikt men egaliserende cosmetica
die echter het karakteristiek van de
huid niet aantasten. De persoonlijk
beid blijft gehandhaafd, het uiterlijk
doet op de foto niet opgemaakt aan.
In Engeland is men al zover, dat
iedere vrouw zich voor een foto te
voren laat opmaken en voor de foto
graaf heeft dat dit grote voordeel
dat de zgn. retouche geheel komt te
vervallen". Zodoende heeft Chris de
Bruyn in de studio van mr. Bloore
heel wat fotografen van advies ge
diend.
Hij komt te spreken over de toneel
grime. „De techniek daarvan is ver
anderd", zegt hij, „de moderne gri
meur werkt op basis van vlakverde
ling, te veel nuances gaan toch ver
loren en maken een rommelig effect."
Hij vertelt over dag-make-up
„Nooit geen zilverhoudende ogenscha-
duw gebruiken", geeft hij te kennen
„s avonds is dat overigens geen be
zwaar, dan mag de make-up ook fel-
Ongeveer dertig jaar geleden
kwam mevrouw Beauchamps
thuis met haar armen vol pak
jes. Het was de avond voor
Kerstmis, koud en ongezellig,
maar dat drong ternauwernood
tot haar door, omdat zij zich
verheugde op al het heerlijke
wat komen ging. Op de warmte
en het licht binnenshuis en de
kerstboom die ze nu met de
kleintjes zou gaan versieren...
Zozeer was ze in deze blijde
gedachten verdiept, dat zij bij
na struikelde over een donkere
vormeloze massa die voor haar
huisdeur op het trottoir lag.
Verschrikt boog zij zich voor
over en ontwaarde in het vage
licht van een straatlantaarn 'n
menselijke gestalte; het bleek
een in versleten kleren gehul
de man te zijn, die, kennelijk
aan het eind van zijn krach
ten, op straat ineen gezakt
ivas.
Mevrouw Beauchamps was één
van die mensen, die sommige
dingen letterlijk nemen. Diep
bewogen overdacht zij, dat hier
nu die arme was, voor wie men
in haar streek ieder jaar 'n
deel van al het goede opzij
placht te leggen. Deze mens,
vond zij, zou vanavond deel
hebben aan hun warmte, hun
voedsel en hun vreugde en zij
wist bovendien haar echtge
noot te overtuigen van haar
inzicht in deze.
Zo kwam het, dat de uitgeput
te vreemdeling een poos later
goed verzorgd en gekleed in 'n
kostuum van zijn gastheer rij
kelijk meedeelde in alles wat
die avond harten en magen
vulde. Volgens mevrouw Beau
champs was hij door de hemel
gezonden en zouden alle vra
gen en problemen op deze
avond geen kans krijgen in
haar huis.
Toen men echter de volgende
ochtend de logeerkamer leeg
vond, kon zij niet nalaten te
schrikken. Toch ontbrak er
niets en op het hoofdkussen
lag een briefje waarop de
woorden „tot ziens" geschreven
waren.
Een wonderlijke geschiedenis,
die tenslotte in 't vergeetboek
raakte. Tot op de dag, dat
bleek, dat de bedelaar zich me
vrouw Beauchamps goedheid
al die tijd had herinnerd.
Zij ontving namelijk bericht
uit Amerika, dat een rijk ge
storven zakenman haar een
bedrag van honderdduizend
dollar had nagelaten.
Het enige commentaar, dat de
ze onverwachte erfenis bege
leidde luidde: „Aan mijn enig
familielid in Frankrijk ter
herinnering aan een onverge
telijke Kerstmis".
De juffrouw deelt de rappor
ten uit en Wim ontvangt daar
bij bepaald geen opwekkende
lektuur: in bijna alle vakken is-
ie één of meer punten achteruit
gegaan. Dit was trouwens al
lang te voorzien, heeft juf be
merkt, want Wim mist alle be
langstelling. Maar wat ze ook
heeft gezegd of gedaan, niets
heeft geholpen.
Juf besluit eens bij Wim thuis
poolshoogte te gaan nemen,
maar bemerkt al gauw tot haar
grote schrik, dat ze zich hier-
lelijk in een wespennest heeft
gestoken.
Er is haast niets voor nodig, of het
gesprek van haar met de ouders ver
andert in een gepeperde dialoog tus
sen Pa en Ma, waaruit blijkt dat Pa
sinds de promotie van collega van
Dam niet meer te genieten is ge
weest en dat Ma, volkomen overprik
keld en overspannen, z'n humeur niet
meer kan en wil verdragen, met ge
kibbel als gevolg.
Juf zit er pijnlijk getroffen bij en
haar oog valt op Wim, met zijn bleek
geworden snoetje en angstige ogen.
Ze stuurt hem vriendelijk weg om
eens voor haar te zien of haar huis-
Ier zijn". Hij haat de Amerikaanse
make-up, die te veel op „glamour" is
ingesteld, bewondert die van de En
gelsen en Italianen en zet Fransen en
Duitsers op de derde en vierde plaats
in zijn waardering van de vrouw met
de beste make-up.
Zijn ideaal?
Een advies-studio in Breda zoals zijn
collega mr. Bloore er een in Londen
heeft. En als wij hem ietwat verbaasd
aankijken, zegt hij: „Natuurlijk denkt
U. dat Breda nog te klein-steeds is
voor 'n dergelijk experiment. Dan zou
Een Bredase jongedame vóór en na
de behandeling. Terwijl het gezicht
links een lichtelijk onverzorgde in
druk maakt, maakt hetzelfde gelaat
op de rechtse foto een volkomen
gave indruk zonder nochtans het
karakteristieke ervan op te heffen.
wel eens kunnen meevallen, tenslotte
is de stad geen negorij en het uit
gaande leven wint meer en meer baan
betekenis".
Kerstmis en de jaarwisseling
liggen weer voor ons. Zij bren
gen in de huiselijke kring veel
gezelligheid en geven het gezin
een groot saamhorigheidsgevoel
Veel van het welslagen van de
feestdagen zal van u als huisvrouw
afhangen. Gelukkig raakt het geven
van uitgebreide diners wat uit de tijd
maar het geeft toch altijd voldoening
als men de huisgenoten tijdens de
feestdagen met wat zelf gemaakte
traktaties kan verrassen. Daarom vol
gen enkele recepten, die er toe zullen
bijdragen uw huiselijke feesten ook in
culinair opzicht te doen slagen.
VOOR KERSTMIS:
Cocktail van zalm met druiven.
(4 personen).
1 blik zalm, ca. 200 g druiven,^ dl
mayonaise, Vz dl slagroom.
Verwijder de graatjes uit de zalm,
Ontvel de druiven, snijd ze doormid
den en haal de pitjes eruit. Vermeng
de mayonaise met de ongeklopte slag
room en schep voorzichtig de zalm
en de druiven hier doorheen. Doe de
massa in ijscoupes en garneer elke
coupe met wat achtergehouden drui
ven.
Kerstgebakjes (ca. 16 stuks).
200 g (2 kopjes) bloem, 450 g boter
of margarine, 90 g (bijna 1 kopje)
basterdsuiker, zout, poedersuiker,
jam, een stuk sukade en rode pil
letjes of rood musketzaad.
De bloem, de boter of margarine,
zout en de gezeefde basterdsuiker in
een kom doen. De boter of margarine
met een mes klein snijden. De in
grediënten met een koele hand tot een
gelijkmatig deeg kneden. Zandtaart
vormpjes inboteren en met bloem
bestuiven. Het deeg in de vormpjes
drukken, zodat deze voor ca. 2/3 deel
gevuld worden. De vormpjes in een
matig warme oven met onderwarmte
plaatsen. De taartjes in ca. 1% uur
gaar laten worden en liefst op
een treefje laten afkoelen. De poe
dersuiker over de taartjes zeven.
De verzuchting „Als we maar een tweede woonvertrek
hadden!" wordt tegenwoordig door menige huisvrouw
geslaakt. O zeker, ze is content met haar moderne wo
ning, die veel licht heeft, die hygiënisch is met een goe
de keuken en douchecelmaar die ook helaas, volgens
de verordeningen op bouwgebied, slechts één woonver
trek mag hebben.
Al is die kamer nu ruim, het blijft toch altijd een
vertrek, waarin vooral 's avonds en in de namiddag zich
allerlei problemen voordoen. Moeder heeft de naaima
chine op tafel, maar de kinderen moeten huiswerk
maken. Voor het eten spelen de kleintjes op de grond
ofwelzijn rust in een gemakkelijke stoel.
werk af, na het eten eist ook vader zijn plaats aan tafel
en houden de groteren van hun aandacht bij het huis-
Komt er 's avonds bezoek, dan geeft dat moeilijkhe
den met de kinderen, die nog moeten leren, en bovendien
„kan men nergens over praten".
Krijgt de heer des huizes zakelijk bezoek, dan is Lei
den helemaal in last, want waar bergt men dan de
kinderen die óf werken, óf juist een spannend radio
programma beluisteren
dig manoeuvreren om tus
sen de zware meubels
door te laveren: hier de
kinderen in tijd van nood
te laten spelen of werken
is uitgesloten.
Richt men deze kamer
als kinderslaapkamer in
dan doet zich een ander
perikel voor: de glaswand
is te gehorig, men zou des
avorids wanneer de kinde
ren slapen muisstil moeten
zijn in de woonkamer, om
hen niet te storen.
In menige nieuwe wo
ning is er nog een ander
euvel: de „grote" slaap
kamer ligt naast de
woonkamer en is daarvan
om licht te winnen, afge
scheiden door 'n glaswand.
Zelfs al hangt men voor
deze ruiten dunne vitrages,
dan nog heeft men de ge
hele dag het „doorkijkje"
en ziet men dus altijd het
tweepersoonsbed of de dub
bele bedden, de grote lin
nenkast en de blijkbaar
onvermijdelijke kaptafel
welke de echtelijke slaap
kamer gewoonlijk propvol
maken.
Erg gezellig is dat niet,
zelfs niet als de huisvrouw
graag met haar volledig
en keurig slaapkamer
ameublement prijkt. Deze
echtelijke slaapkamers
zijn over het geheel nog
al beperkt in de nieuw
bouw. Men moet dus han-
En toch is er een oplos
sing voor dit veelvoorko
mend probleem. Maar
daar is een beetje moed
voor nodig. Het komt er
eenvoudig op neer de in
middels al oud geworden
wijsheid toe te passen
meubel uw beschikbare
woningruimte en tracht
niet een aantal geijkte
meubels in een willekeuri
ge ruimte te proppen. Durf
eens af te stappen van 't
ingewortelde principe, dat
uw echtelijke slaapkamer
per se een volledig ameu
blement moet bevatten.
Durf vooral ook eens af te
zien van die dikwijls nut
teloze ruimterover: de kap
tafel. Dikwijls is er in de
moderne slaapkamer niet
eens ruimte om er be
hoorlijk voor te zitten en
laten we maar eerlijk
zijn: heel vaak functio
neert dit meubel alleen
maar als toiletspiegel en
als bergruimte. Waarom
maakt u geen tweede
woonvertrek in uw huis,
door die slaapkamer, voor
al achter die glaswand,
met 'n onderschuifbed, 'n
niet te grote, desnoods
opklapbare tafel en een
paar aardige krukjes, een
frisse mat op de vloer en
kleurige kussens op de di
van tot een gezellige zit
kamer om te toveren? Na
tuurlijk kan uw onmisbare
linnenkast hier een plaats
vinden en wat de spiegel
betreft... als u niet genoeg
hebt aan die boven uw
wastafel elders in huis.
hang er dan een op of laat
hem op de binnenkant van
een kastdeur aanbrengen.
Hebt u zo'n tweede
woonvertrek dat 's avonds
met een paar bewegingen
tot slaapkamer wordt om
getoverd, denkt u dan ook
eens over verwarming
voor de winter. Misschien,
als het niet al te koud is,
kunt u de tussendeur open
laten staan, dan is de ka
mer nooit erg koud. Gaan
de kinderen dan daar hun
huiswerk maken of wil u
man er een zakenrelatie
rustig ontvangen, dan kunt
u vlug even bijstoken met
een elektrisch of oliestook-
kacheltje.
Natuurlijk blijft het, wan
neer u voldoende ruimte
hebt in uw woning of nog
over zo'n heerlijke suite
beschikt, ideaal om een
echte, goedgemeubileerde
slaapkamer te hebben.
Maar wanneer u beperkt
behuisd bent, zult u veel
meer rust en orde in
huis hebben, wanneer u
van uw slaapkamer een
tweede woonvertrek
maakt.
Ook de kinderkamers
kunt u erg gemakkelijk
„bewoonbaar" inrichten.
U neemt opklapbedden of
divanbedden... trouwens,
een laag bed met zo'n
felgebloktes deken erover
„doet" het ook uitstekend
als zitmeubel in een be
woonbare kinderslaapka
mer. Lange smalle a. d.
muur bevestigde tafel met
bankjes die er onder kun
nen worden geschoven,
(zonodig een opklaptafel)
een boekenplank erboven
en uw zoon of dochter heb
ben een eigen domein,
waarin ze niet alleen rus
tig hun huiswerk kunnen
maken, maar waar ze
ook hun vriendjes of vrien
dinnetjes kunnen ontvan
gen, waar ze kunnen spe
len en knutselen en de mu
ren volhangen met voor
werpen van hun „hob
by's.
Kunt of durft u ze in de
winter geen eigen ver
warmingsapparaat geven,
dan zal uw „tweede
woonvertrek" gedurende
de koude dubbel nodig
zijn!
Phé Wijnbeek
De sukade in gelijkmatig dikke
plakjes snijden. De sukadeplakjes in
de vorm van hulstblaadjes of denne-
boompjes snijden, met een weinig
jam bestrijken en op de taartjes
plakken. Voor versiering nog enkele
rode pilletjes of musketzaad aan
brengen.
Bij voorkeur voor garnering de
donkere, glanzende sukadeschü ge
bruiken.
Kerststerren (6 personen).
1 liter melk, 50 g kopje) gries-
meel, 80 g (3/4 kopje) suiker, 50
g (10 eetlepels) maizena, 1 eiwit,
zout;
enkele geconfijte kersjes, VA dl
(1 kopje i bessesap, 1% dl (1 kopje)
water, 50 g (V, kopje) suiker, 12 g
(1H eetlepel) aardappelmeel.
Het griesmeel met de suiker en wat
zout vermengen. De melk aan de kook
brengen op een klein deel na. Onder
roeren het griesmeel in de melk
strooien. De massa 5 minuten laten
doorkoken. De maizena met de ach
tergehouden melk aanmengen en on
der roeren bij de puddingmassa gie
ten. De pudding nog even aan de
kook brengen. Het eiwit stijf slaan en
bij gedeelten tegelijk voorzichtig door
de pudding scheppen. De massa over
doen in een paar met water omge
spoelde platte borden of een braad
slede tot een hoogte van 1 a VA cm.
De pudding koud laten worden en ke
ren.
Met een stervormige koeksteker of
borstplaatvorm sterretjes uit de pud
ding steken. Op elk sterretje in het
midden een half geconfijt rood kersje
leggen. Op het laatst wat bessesap-
saus om de sterren gieten. De rest
van de saus erbij presenteren.
Bessesapsaus.
Het aardappelmeel met wat water
aanmengen. De rest van het water
met het bessesap en de suiker aan
de kook brengen. Onder roeren het
vocht binden. De saus koud laten
worden en in een glazen schaaltje
gieten.
Kerstpudding (6 personen)
Vi liter koude gekookte of flessen-
melk, 1/8 1 slagroom, 1/4 blikje
mandarijntjes, 50 g (5 eetlepels)
sleutel wel in haar mantelzak zit
en gebruikt de weinige ogenblikken
van zijn afwezigheid door aarzelend
te zeggen: „O, 't spijt me zo, ik zal
het niet in mijn hoofd halen me met
uw zaken te bemoeien, maar ziet u,
Wim gaat er onder door op deze ma
nier en u schrikt van zijn rapport.
Dat arme joch. Als u nu maar niet
boos op me bent!"
Ze krijgt haar sleutel, neemt snel
afscheid en hoopt vurig dat de ouders
haar opmerking niet al te kwalijk
zullen nemen en dat het iets zal uit
richten ten goede voor haar leerlin-
getje.
Je kunt als buitenstaander eigenlijk
niets doen in situaties als deze. Zij
zijn in enerverende tijden aan de or
de van de dag. Er zijn zo ontzaglijk
veel redenen en oorzaken, waardoor
echtgenoten elkaar onwillens moeilijk
meer kunnen verdragen. Er zou Sa-
lomonswijsheid nodig zijn om deze
mensen te helpen...
Ik zou echter zo graag eens even
voor al die kleintjes in de bres wil
len springen die hun jeugdjaren, die
de onbezorgdste van hun leven zou
den moeten zijn, zien vergallen en
even datgene belichten, wat ieder
een wéét, maar waar altijd weer
te weinig rekening mee gehouden
wordt: de sfeer in huis wordt be
paald door de wijze, waarop de
ouders met elkaar omgaan en het is
volkomen onmogelijk, dat een kind
geen geesteli'ke schade oploopt in
een thuis, waarin deze sfeer verziekt
is. Kinderen zijn volkomen weerloos
en hulpeloos in zo'n situatie. De
mate, waarin hun karakter „scheef
trekt" hangt natuurlijk van verschil
lende factoren af. maar „scheef trek
ken" zal het. onontkoombaar!
Misschien helpt het dit te bedenken
wanneer het de ouders (of één van
hen beiden) te moeilijk dreigt te
worden.
suiker, 18 g (10 blaadjes) witte ge
latine, 1 citroen, zout.
De gelatine ca. 15 minuten weken in
ruim koud water. Een weinig melk
heet laten worden en van het vuur
af de suiker, wat zout en de uitge
knepen gelatine erbij voegen. De
massa doorroeren tot de suiker en
de gelatine opgelost zijn. De rest van
de melk erbij gieten. De mandarijnen
laten uitlekken en halveren op een
paar na, die voor de garnering die
nen. De citroen uitpersen en met het
mandarijnenvocht bij de melk schen
ken.
De room met een lepel suiker stijf
kloppen. Iets room achterhouden voor
garnering. Het melkmengsel voor
zichtig door de room roeren. De ge
sneden mandarijntjes toevoegen. De
puddingmassa, als ze drillig begint
te worden nog even omscheppen en
in een met olie ingevette pudding
vorm overdoen.
De pudding keren als ze stijf ge
worden is.
De pudding garneren met manda
rijntjes en slagroom.
Of zijn we dat alweer ge
weest en weten we nu weer
beter?
Welbeschouwd is het verba
zend, wat er allemaal ge
beurd is met ons in deze eeuw
van emancipaties, die inzette
met die van de vrouw.
Heel wat hebben we van ons af
geschoven, letterlijk en figuurlijk,
sinds mevrouw Pankhurst c.s. in
Engeland haar kiesrechtbeweging
voor vrouwen begon, sinds dr. Alet-
ta Jacobs in Nederland de college
banken voor meisjesstudenten ver
overde. Een heel juk vol van „da*"
mag niet" en „dat kan niet" heb
ben we van de schouders weten
te werken; een respectabel aantal
te lange en te lastige rokken van
de heupen.
De onvermoeide strijd van Pio
niersters op dit terrein èn twee
wereldoorlogen hebben ons doen
belanden op plaatsen en in posi
ties, die voorheen ondenkbaar zou
den zijn geweest.
We begonnen met fietsen in een
voetvrije rok en zijn geëindigd met
over het tennisveld te hollen in
een jongensbroekje. We kregen en
behielden ook onze eigen opinies
omtrent onderwerpen, die lang tot
de competentie van de heren der
schepping hebben behoord en we
kunnen allang tot tien tellen!
Voor de laatste oorlog geloofden
we ook in de Nieuwe Zakelijkheid.
We vulden onze huizen met crea
ties uit verchroomd staal en ple
xiglas en waren zo praktisch als
wie ook. Voor ons geen „vermoei
ende" schilderijen lege mu
ren en dan hier en daar slechts
een verantwoorde kleurvlek Wel
ja
Na de tweede wereldoorlog kre
gen we de koude dito, straalja
gers, het atoom en dan nu ook
een kunstmaan. En wat doen wij
nu?
We vullen ons huis met verte
derende grootmoedermeubeltjes
van mahonie of smeedijzer. De
lang verguisde platen en gedroog
de boeketten zijn terug in onze
huiskamers. Onze al of niet kunst
matig gekrulde lokken zijn samen
gebonden in koket versierde toet
jes of paardestaarten. Wagen we
ons aan het dragen van een pan
talon, dan is die afgekeken van
het herdertje op de pendule van
oudtante Amalia, terwijl onze uit
waaierende rokken en geestige
bloesjes Watteau en al de andere
Franse schilders van de 18e eeuw
wederom aan een reeks roman
tische voorstellingen zou doen be
ginnen I
Dwars tegen alle ontnuchtering
en onrust in zijn we bezig de Ro
mantiek binnen te halen, met alle
krullen, vloeiende lijnen en tere
kleuren. Zelfs de porseleinen beeld
jes, die lang voor stofnesten zijn
uitgekreten, krijgen weer een kans.
Een wasechte psycholoog zou
voor dit alles natuurlijk een pri
ma verklaring weten, maar ik
blijf me in mijn onwetendheid
kalmpjes afvragen: zijn we nu wer.
kelijk wel zo zakelijk?
lï,
En dit is dan het meest geëigende
kapsel, om de reis naar de maan mee
aan te gaan: de „coupe satellite", ge
creëerd door een New Yorkse kap
per, Ter completering nog een grote
„zon" op het achterhoofd, geflan
keerd door een tweetal sterren. Het
zal het zeker wel doen in een
doorzichtige ruimtehelm....
