Met oog en oor te gast PAPIER VOOR UW PEN Als de in theologie de politiek gaat Vrouwen en kinderen uit Indonesië terug Gasten Wie zich aan een ander spiegelt TV: geen speelgoed. Donderdag Welkom Zeeland Tweemaal Op 't kerkplein 13 DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 14 DECEMBER 1957 13 Onze radio en TV rubriek FIRMA BAYItöGS-BEYERSBERGEN Hacswen 250 - Breda Telefoon 37950 Aanslag op pijpleiding Hel. niet bewezen (ii) OPSTAND IN CHINA HOLLANDSCHE SOCIËTEIT VAN LEVENSVERZEKERINGEN N.V. Nu we in de speelgoedwereld al miniatuur bull-dozers hebben en doktersuitrustingen-in-het- klein, om niet te spreken van kinder-spoetnikjes, elektrische robots, ruimtevaart-pakken en draadloos bestuurde slagsche pen, zal de tijd niet ver meer zijn of een of andere vinding rijke „pedagoog" prutst een klein TV-tje in elkaar, waarmee het lieve kroost zich naar harte lust kan amuseren! Na alles, wat we op dit gebied al hebben meegemaakt, kunnen we óók dat al niet eens zo erg meer vinden. Mits het maar niet helemaal „echt" is! Echt in die zin dan, dat er werkelijk mee ontvangen zou kunnen worden. Want het kijken naar TV is no*g altijd een zaak, die men niet zo maar in handen van de jeugd kan geven. Waarmee we dan een vraagstuk heb ben aangesneden, dat in ons lieve land nog geen probleem is, maar waar de brave opvoeders in andere landen duchtig tegen te vechten heb ben. Het is dan ook niet verwonder lijk dat vrijwel alle Engelse bisschop pen hun gebruikelijke advents-brief gewijd hebben aan het probleem: Kind en TV. En al speelt dit feit voorlopig nog een heel eind van ons vandaan, het is toch niet onverstandig een open oog te hebben voor de moeilijkheden, waarmee onze vrienden aan de over zijde van de Noordzee te kampen hebben. Immers, met een jaar of wat kunnen ook wij voor dezelfde narig heid staan! Èn een gewaarschuwd mens telt nog altijd voor twee! voor het kijkerspubliek. Wij zijn na melijk de mening toegedaan dat een schouwspel als dit meer op haar plaats is in de beslotenheid van een theater, waar men zelf kiezend naar toe gaat, omdat men dit of dat stuk wil zien. Een min of meer argeloos massa-pu bliek reageert nu eenmaal anders Wat allemaal niet wegneemt, dat wij oprechte bewondering hebben voor de knappe wijze, waarop Enny Meunier haar rol van Argia voor de camera bracht. In feite dreeft het he. Ie spel op haar vertolking. De rest van de cast was weinig opvallend, waarbij misschien een uitzondering kan worden gemaakt voor Richard Flink als de brallende revolutie-gene raal. Zowel regie als camera-voering zweefden in de buurt van een be scheiden zesje. Na een gevarieerd journaal open de het donderdag-avond TV-program. ma-met een uitzending in de voortref felijke serie „Luipaard op Schoot", zwerftochten door donker Afrika met Armand en Michaela Denis. Zoals al tijd een boeiend geheel met uitste kende tekst. Hep Rowold vertoonde zich t^n tweede male aan het kijker-forum in een musical show met de Skymasters. Tenslotte nog een instructief bezoek aan het Artis Aquarium, gevolgd door een half uurtje discussie. Over Hilversum II het genoeglijke vóór-avondprogram „Ga er eens even voor zitten", met onder meer een wel hoogst ondeugend, maar toch zeer charmant gebracht liedje van Jetty Paerl. Bij de NCRV nog eens de ,,Kom d'r Steravond-uitzending met de ge bruikelijke sfeer van zo langza merhand wel wat taaie huiselijke gezelligheid. Van 15.30 tot 16.50 een reportage van Statuutdag 1957, vrijwel op de voet gevolgd door het programma voor de kleintjes. I i de avonduitzending het KRO- gastenboek. waarin Jos van Loon op aantrekkelijke wijze een aantal nieu we persoonlijkheden aan U voorstelt. Na „Boter, kaas en eieren" een gevarieerd amusements-programma, met speciale aandacht voor de mu sical comedians Svend Asmussen en Ulrik Neumann, Bob Bromley met zijn poppen en de al lang beloofde zangeres Viera. Het begeleidend or-# kest nog steeds in wat bescheiden op zet. België Vlaams neemt deze avond over. terwijl Langenberg „Die glück- lichen Vier" weer ten tonele voert. Over de hele linie dus van licht tot utra-licht Voor de luisteraars om 19.15 uur een Beethoven-concert met Henryck Szeryng over Hilversum I. gevolgd door het Lichtbaken, Tierelantijnen met „Eensgezind wint" en een half uurtje cascade toe. Over Hilversum II Plein 8 uur 13, Klaver Vier en Corduwener. Voor de late liefhebbers te 23.15 uur Grand Prix du disque de Danse met veel Latin-American. België Ned. brengt wat Kop-en- staart-cabaret. gevolgd do9r lichte klanken. Op de eerste plaats zo stelt men in Engeland mogen de kin deren niet zelf hun' programma's kiezen. En zeker mogen zij niet zelf bepalen hoe lang en hoe vaak zij zullen kijken. Grote bezwaren wor den geopperd tegen ouders, die ge makshalve huw net als bij ons soms lastige) kinderschaar voor de TV parkeren om daardoor rust te heb ben in hun huis. Hevig gehekeld worden de uitzendingen, die qua inhoud een slechte invloed hebben op de karaktervorming. Tenslotte worden nog uitspraken aangehaald van bekende medici, dat onmatig kijken slecht is voor de gezondheid fff* ïn het algemeen en voor de ogen in het hijzonder. Tot nog toe allemaal gesneden koek en voor een ieder duidelijk. Wij hier jagen elk kind beneden de veertien ijlings van het toestel af, zodra het er naar wijst (overigens vaak meer uit zorg om onze lieve centen) cn aan twee keer een half uur Kinder programma per week zal onze kroost zich beslist niet over-kijken. De pro- dukties kunnen de scherpste kritiek doorstaan en horen bij het beste, dat de TV ons te bieden heeft. Maar wat te denken van al die bo- 7- brieven, die de Avro te verwerken heeft gekregen over haar TV-serie: „Morgen gebeurt het.... Allemaal over kindertjes, die 's nachts gillende nachtmerries kre gen. Toch lag het helemaal niet aan het programma In genen dele „Morgen gebeurt het..." is een ge- zond-avontuurlijk ruimtevaart-ver haal, dat op uitstekende wijze wordt gebracht. Mr ar als U een ukkepuk van de kleuterschool naar een uitzending laat kijken, die speciaal voor de grote- r e kinderen wordt aangekondigd, dan geeft U zichzelf toch écht een brevet van onbekwaamheid, wanneer U be zwaarschriften gaat schrijven naar de verantwoordelijke omroepvereniging. Dan geldt die Engelse advents-brief ook wel een heel klein beetje voor U Nietwaar Het programma, waarmee do nieu we rand-ender Goes werd ingewijd rook echt nog een beetje naar de ver se verf. Wat ons niet weerhoudt om alle kijkers in dit gebied van harte welkom te heten in de grote familie kring van de TV. Nog steeds kunnen we niet veel ge weldigs ontdekken in het Dinsdag avond-amusementsprogramma van de Avro. De opzet wekt herinneringen ran de oude Showboat, maar tekst schrijver Eli Asser komt werkelijk niet meer boven de middelmaat uit We konden j.l. woensdagavond maar heel moeilijk aan de indruk ontkomen, dat de Vara druk bezig was zich als een niet nader te noe men viervoeter voor de tweede maal aan dezelfde steen te stoten. Immers, het televisie-spel „De winter duurt vijf jaar" van Ugo Betti in de ver taling en onder regie van Willy van Hemert vertoonde in opzet zoveel pa rallellen met de veel omstreden uit zending van „La puteine respec- tueuse", dat men bijna van een zeke re congruentie zou kunnen spreken. Speelde in het stuk van Sartre de te genstelling tussen de lichtekooi met karakter e i de haar omringende „net te" mensen de hoofdrol, in „De win ter duurt vijf jaar" was het de tegen stelling tussen de Grootvorstin, die haar waardigheid verliest, terwijl de meid van de straat deze hervindt. Een dergelijke gelijkvormigheid in zulk kort tijdsbestek geeft te denken over de keuze-mogelijkheden in het beschikbare stukkenmateriaal. De Vara achtte het spel niet ge schikt voor jeugdige personen. Zeer terecht, en het is de vraag of het in het algemeen wel geschikt was Dertien vrouwen en vijftien kinde ren stapten gisterenmorgen kwart voorvijf uit een gecharterde DC-4 „Argonaut" van de BOAC op het platform van Schiphol, doodmoe na een zware zeer vermoeiende reis van Djakarta over Singapore en Lon den naar Amsterdam en toch ver heugd weer op vaderlandse bodem te zijn. Op een enkele uitzondering na bestond deze groep uit de echtgenotes met kinderen van de Nederlandse employés van het Unileverconcern te Djakarta, waarvan de lokale directie bij wijze van voorzorgsmaatregelen besloten had de vrouwen en kinderen naar Nederland te laten terugkeren. De groep was, toen men .met een Argonaut" van de BOAC maandag avond van Djakarta naar Singapore vloog, groter geweest, maar na de lange reis met de ..Brittannia" (er was nog een langdurig oponthoud in Karachi wegens motorstoring) had den enkele vrouwen er de voorkeur aan gegeven na aankomst op London Airport in de nachtelijke uren niet meteen over te stappen in het ge charterde vliegtuig van de Engelse hoofdstad naar Amsterdam. Op de Londense luchthaven waren de pas sagiers voorzien van warme kledij, jassen, jumpers en dassen, hetgeen geen luxe was in het koude regen achtige weer, dat boven West-Europa en ook op Schiphol heerste. Diep in dekens gehuld werden de ..kleintjes" op Schiphol naar de op dit uur van de nacht anders zo stille aankomst- (Advertentie) Geef RIVELLA en U bent de beste gastvrouw, ledereen vindt het éven lekker RIVELLA streelt de tong van oud en jong.Nieuw van smaak, verrassend verkwikkend. „Nóg een flesje?" „Graag!" RIVELLA bekomt U altijd goed. Wekt de eetlust op en bevordert de spijsvertering. hal gebracht, waar de passagiers niet aan de voorgeschreven quaran tainemaatregelen konden ontkomen. Felle lampen van filmoperateurs en televisie-journaals beschenen de sla perige blonde kopjes van de kinde ren. Vertegenwoordigers van Unilever hadden uren op Schiphol gewacht om de groep behulpzaam te kunnen zijn Zij slaagden erin met behulp van BEA- en KLM-personeel de formali teiten voor de vrouwen en kinderen in minimum van tijd af te handelen. In de groep was mevrouw N. Ko ning, echtgenote van de commer ciële directeur van Unilever Djakar ta meegekomen, die, hoewel overver moeid, bereid was de talrijke ver slaggevers te woord te staan. Me vrouw Koning bevestigde, dat de Nederlanders het in verscheidene de len van Indonesië heel moeilijk heb ben, al wist zij weinig details te ver tellen. In Djakarta viel het voor de Nederlanders, voorzover zij het heeft kunnen beoordelen, nogal mee. Op een enkele uitzondering na stond de Indonesische bevolking zeker niet vij andig tegenover de Nederlanders. .,De bedienden huilden toen wij weg gingen. zij hadden ons de laatste da gen uitstekend geholpen." Weer naar Indonesië teruggaan? Ja, als het mogelijk is, graag, maar alles hangt af van de verdere ont wikkeling van de toestand in Indo nesië. Verkrijgbaar bij Uw wijnhandelaar en de horecabedrijven. C C De pijpleiding voor olie tussen Bue nos Aires en La Plata is onderbro ken als gevolg van een bomaanslag. Een aanzienlijke hoeveelheid olie is verloren gegaan. Het was de derde aanslag op de pijpleiding in tien maanden tijds. Een haS jaar geleden heeft de Generale Synode der Nederlands Hervorm de Kerk in principe beslo ten de ambten van ouder ling en diaken en ook, met dispensatie, dat van pre dikant open te stellen voor de vrouw. Dat besluit heeft, zoals te verwachten was, veel deining verwekt, vooral in zgn. rechtse her vormde kringen. Het laat ste woord is er ook nog niet over gezegd, want pas nadat de classicale verga deringen hun oordeel heb ben gegeven, kan de kwes tie opnieuw in behandeling komen ter synode en daar na kracht van wet krij gen. De N.H. Kerk zal waar schijnlijk nog veel narig heden te verwerken krij gen naar aanleiding van deze kwestie, maar ze heeft in elk geval het voordeel, dat ze de zaak in eigen kring kan afdoen, zonder dat buitenstaan ders, b.v. de staat daar hun neus tussen steken en een beslissing nog moeilij ker maken. Voor ons is het ondenkbaar, ja zelfs lachwekkend, dat de staat zich met zulke dingen zou bemoeien. Scheiding van kerk en staat is in dit op zicht een groot goed. Maar het kan ook an ders! In Zweden is de Lutherse staats-kerk. An dersdenkenden worden er met grote verdraagzaam heid dat moet gezegd geduld, maar eigenlijk is het zo, dat men eenvoudig door Zweed te zijn tevens lid is van de Lutherse kerk. De dominees zijn be last met de burgerlijke stand en worden dan ook van rijkswege gesalari eerd. Kerkelijke zaken worden door het parle ment wettelijk geregeld. Het is dus de staat, die de kerk bestuurt, ofschoon in zoverre aan de kerk een eigen leven is toegestaan, dat zij een eigen synode heeft van bisschoppen, do minees, ouderlingen en kerkvoogden, welke over het recht van veto be schikt als het gaat om wetswijzigingen. Tot nu toe was het in Zweden wettelijk onmoge lijk, dat vrouwelijke do minees werden benoemd. Nu heeft de socialistische regering een voorstel tot wetswijziging aangekon digd, waardoor de preek stoel wél voor de vrouw toegankelijk zou worden. Daarbij steunt de regering op een grote meerderheid van socialisten en libera len. Nu heeft de synode zich tegen dat voorstel uit gesproken als strijdig met de Bijbel. Die uitspraak heeft in geheel Zweden grote opschudding ver wekt. De kerk wordt ver weten, dat ze ouderwets schopje spelen, een bevol king vertegenwoordigen, die grotendeels het chris telijke geloof geheel verlo ren heeft. Velen van hen zelf zijn waarschijnlijk on gelovigen. En toch maar kerkelijke zaken regelen! en conservatief is, dat ze de emancipatie van de vrouw tegenhoudt en haar tijd niet verstaat. De so cialistische regering heeft zich niet bij de synodale uitspraak neergelegd. Ze wil het voorstel tot wets wijziging volgend voorjaar in het parlement brengen en het staat nu al vast, dat het dan met grote meerderheid zal worden aangenomen. De synode wordt dan een dwangposi tie gebracht: ze kan ca pituleren óf gebruik ma ken van haar veto-recht. Maar als ze dat doet, ont staat er een ernstig open lijk conflict met de rege ring en, wat misschien nog erger is, met de pu blieke Zweedse opinie. Zo wordt de Lutherse kerk in Zweden bestuurd! En dan te bedenken, dat de par lementariërs, die hier bis- Ook in Noorwegen is de Evangelisch-Lutherse kerk staatskerk. Ook daar le vert die situatie velerlei moeilijkheden op. Onlangs is de overheid zelfs zo ver gegaan, dat ze zich is gaan bemoeien met het al dan niet geloven in het be staan van de hel. Al vier jaar lang woeden er in Noorwegen felle debatten om de hel. Het begon met een radiotoespraak van de Oslose dogmatiekprofessor Ole Hallesby, die een vu rig pleidooi hield voor de aanvaarding van het volle evangelie, ook van die waarheden welke ons min der aanspreken of zelfs af schrikken. De eerste reactie kwam van de zeer vrijzinnige bisschop Kristan Schjel- derup. Naar zijn mening was het bestaan van de hel zeer problematisch. Op die reactie volgde zo'n fel le kritiek van Orthodox- Lutherse zijde, dat Schjel- derup aan het departe ment van Kerk en Onder wijs vroeg na te gaan of zijn opvatting in strijd was met de leer van de kerk. Aan dc vaak toch al grote spanningen tussen kerk en staat in Noorwegen werd aldus een nieuwe spanning toegevoegd, (staats). Het departement liet een com missie van theologen een zeer uitgebreid rapport uitbrengen om een oordeel te kunnen uitspreken over de kwestie van bisschop Schjelderup. Het rapport achtte het bestaan van de hel niet bewezen en stelde vervol gens vast, dat een bestrij ding van dat bestaan ook juridisch geen vergrijp te gen de Lutherse geloofsbe lijdenis betekende. De bis schop kreeg dus gelijk, want het rapport werd aangenomen door het par lement en door een ko ninklijk besluit bekrach tigd! Maar ook hier weigerde de synode zich neer te leg gen bij deze ongelofelijke staatsinmenging in zuiver theologische zaken. Met overgrote meerderheid werden de uitspraken van bisschop Schjelderup afge keurd. Daarmee was de zaak echter niet afgedaan. De pers mengde zich in de strijd en in het socia listische ..Arbeiderbladet" stond waarachtig te lezen: ,,Hier is sprake van een weergaloos brutale per soonlijke achtervolging.' De rubriek „Geestelijk Leven" van liet Vrije Volk, waarvan men toch zou verwachten dat het staatsbemoeiing met ker kelijke zaken niet toe juicht, kan maar met moeite zijn sympathie voor bisschop Schjelderup en zijn strijd tegen de hel verbergen. „Ieder be grijpt, waarvoor Schjelde rup vecht. Voor de bestrij ding van de beklemmende schuld- en angstgevoe lens, waarmee de kerk gangers temidden van koude, duisternis en verla tenheid tijdens „vuur en zwavel-preken" van de zo genaamde „liellepredikan- ten" worden overladen". Over voorlichting gespro ken! Het Vrije Volk heeft ons, ongewild waarschijn lijk, herinnerd aan een zinsnede uit het veelge smade Mandement der bisschoppen: „Wij blijven daarom van oordeel, dat het voor een katholiek on geoorloofd is regelmatig de socialistische pers te le zen." J. v. d. M„ pr. ONBENULLIG Heel toevallig zat ik zaterdagavond eens thuis en luisterde naar de radio. Op een gegeven moment werd de aandacht ge vraagd voor ene meneer Voskuil. Toch eens luisteren dacht ik, wat die meneer zegt over de gebeurtenissen in Indone sië. Men mag toch verwachten, dat een politiek commentaar een dergelijk be langrijk gebeuren zal aansnijden. Maar het viel tegen. In plaats van een com mentaar op de kwestie Indonesië kre gen we wat onbenullige praat te horen over een paar arbeiders bij Pernis, die tijdens het schaftuurtje tegen een soci alistisch mede-arbeider wat hadden ge babbeld over de bestedingsbeperking en de gevolgen daarvan en daar zo hun kijk op hadden gegeven. Nu hadden ze iets gezegd, dat tegen het socialistische been van hun mede arbeider was gekomen en die had prompt een briefje daarover geschreven aan me neer Voskuil. Hij had niet vergeten dat zijn twee mede-arbeiders katholiek wa ren. Nou, meneer Voskuil ook niet. En zo kregen we weer eens wat schimp scheuten te slikken uit de socialistische hoek. We hebben ons maar niet kwaad ge maakt maar meneer Voskuil weggedraaid. Wij snappen nog maar steeds niet, dat de katholieke werkgemeenschap in de Partij van de Arbeid altijd maar toe la ten, dat hun broeders in het geloof op deze manier worden weggezet. Of heb ben de katholieken in de P.v.d.A. dan toch helemaal niks te vertellen? WAALWIJK, K. v. B. (Dat de heer Voskuil over Indonesië zou spreken kon men niet van hem verwachten. Hij bespreekt namelijk al leen zuiver binnenlandse kwesties. Dit terloops, het raakt namelijk niet de kern van inzenders betoog. Red.) MENSDOM EN DIERENRIJK!! Behandel de dieren met zachtheid, spaar de vogels. Uw hond heeft toch 'n goed beschutte plaats? Deze trouwe viervoeter heeft er recht op - het is zelfs uw plicht, maar ook zonder deze verplichting laat u uw toegewijde vriend niet kreperen? U bent immers heer in het verkeer. Maardesondanks laat men de uit westelijke richting komende busreizigers (kwamen de wijzen niet uit het oosten?) richting Sas van GentZelzate, rustig van 7.34 tot 7.50 uur in koude, regen, storm en-of hagel wachten, immers, deze lui'' schijnen daar blijkbaar voldoende gehard tegen te zijn. Zij 'kunnen zich dan plm. 15 minuten met tandenklappe ren enz. verwarmen. Ik ben er na enkele weken zelf deze misère te hebben meegemaakt, stellig van overtuigd dat Stroodorpe de baker mat van de Rock and Roll is. Mogen wij, verkleumden, derhalve ho pen dat de hierbij betrokken instantfe(s) de berooide reizigers bun tandarts- en hartspecialistenrekeningen tot een mini mum helpen beperken? Men vraagt geen Louvre" doch graag een beschuttend (desnoods bescheiden) schuilhok(je). y JULIÉN Gh. C. RAMMELOO PHILIPPINE, Posthoornweg 8. DE LAATSTE RUK AAN DE BEL In een noodkreet vraagt de stichting Hulpactie voor Hongarije in Amsterdam een laatste ruk aan de bel te willen ge ven opdat haar jaarlijkse kerstactie ge heel moge slagen. Meer dan ooit is dit nod g omdat voor de arme Hongvren achter het Gordijn de toestand na de vrijheidsstrijd zoveel erger is geworden. Deze ergste nood even op te vangen was wel het hoofddoel van de kerstactie. Werd andere jaren slechts de vluch telingen in de kampen een ,.mooi Kerst feest1' bereid, ditmaal moeten de armste van de arme gezinnen in het moeder land zelf worden geholpen. Meer dan 1000 pakketten, tezamen bevattend 10.000 kilo kleding en voedsel, liggen ter ver zending gereed. Alleen voor verzendkos ten is hiervoor f 12.000 nodig. Dat wil zeggen f 12.000 extra kosten. En helaas dit is nog niet bijeen, maar een laatste ruk kan alles nog goedmaken. De pak ketten GAAN weg, maar de" schuld blijft tenzij ieder helpt. Met Kerstmis zal het 9 jaar geleden zijn dat kardinaal Minds- zenty gevangen werd genomen. T^egen jaar lijdt hij voor zijn arm volk, waar voor hij niets kan doen. Maar hij bidt en hoopt op u. Zou u dit kunnen wei geren? Denkt dan heden éénmaal aan het Gi ronummer 14378 van de Nederl. Crediet- bank (Hongarije) en het wordt een Za lig Kerstfeest voor hen en voor U. STICHTING HULPACTIE VOOR HONGARIJE STOPPEN OF NIET? Indien er bij een overweg een file wagens staat, omdat de bomen dicht zijn en het rode licht knippert, blijft men wachten. Nu deed zich dezer dagen bij de Belcrum-overweg te Breda het merk waardige feit voor. dat een wagen of zes van een file kon doorrijden, daar de rode lampen uit waren. De rest moest wachten, daar de rode lampen weer gingen flikkeren. Nu werd er vreselijk lawaai gemaakt met allerlei apparaten, welke maar lawaai konden produceren. Uileindelijk komt er een agent van politie naar de spoorwegovergang, keek links en rechts. Hij hief zijn armen omhoog en liet het verkeer dat van de veilingkant afkwam (het stond reeds te wachten op het rode licht) stoppen. Het verkeer dat van de overweg naar de veiling toe wilde, mocht doorrijden. Nu is mijn vraag, was de installatie kapot? Of ging de agent van politie zijn boekje te buiten? Als automobilist heb ik geleerd te stoppen, waar een rood knipperlicht brandt bij een overweg. Gaat hier wer kelijk de bevoegdheid van agent van politie boven de borden en tekens? BREDA, F, E, „LAAT ONS WERKEN..:' len minister Colijn placht te bezoedelen besluit de heer v.d. B. aldus: „Het is voor de middenstand slecht als er weinig verdiend wordt, want er wordt veel minder gekocht. Voor de werkge vers is het slecht want als er geen werk gedaan kan worden, kunnen zij ook niet vedienen. En de arbeider zelf moet maar armoe lijden. En onze vakbonden hou den zich mooi stil. Die zeggen maar „het kan niet anders". Moeten wij dat blijven nemen arbeiders?" Zelden zag ik het totaalbeeld van een moderne economische crisis beknopter en eenvoudiger waargegeven. Maar, ge achte heer van den Broek: zowel in middenstoffe. als in werkgeverskringen heeft men elkaar en de overheid reeds ettelijke jaren eerder afgevraagd: „Moe ten, mógen wij dat maar blijven ne men?" En het afdoende antwoord was dan gewoonlijk: „Het kan niet anders! Wij moeten vooruit! Het particuliere be lang dient te wijken voor het algemene belang! Gij kent uw pléats niet, dwaze zelfdoeners!" Het is een goede, democratisch-socia- listische gewoonte geworden, om alle, maar dan ook alle zaken en problemen zo objectief mogelijk van twee kanten te bekijken. En het zou er mijns inziens bepaald niet beter op worden, wanneer men daar in dit stadium vanaf stapte. Men dient toch ook enig vertrouwen te blijven stellen in ons machtige leger van sociologen en economen: óók nu onze nationale negotie wat minder goed flo reert. EREDA, L. PISON LESAUTO'S IN DE DRUKTE In de rubriek „De Stad Rond" las ik enige dagen geleden onder bovenstaand hoofd een artikel dat blijk geeft van een zekere mate van ondeskundigheid. Ik, instructeur van een der bedoelde motorrijtuigen, lees: „griezelige sensa ties". Maar over het ontstaan rept u niet. Let wel, deze ontstaan door de on gedisciplineerde wijze, waarop pakken- torsende winkelende voetgangers zich in Breda's winkelcentrum buiten de trot toirs voortbewegen en de misschien on bewust, griezelig, sensationeel, op de rij baan en kruisingen staande praatgrage voetgangers. Ingevolge artikel 40 lid I v.h. wegen verkeersreglement is het nog steeds zo dat de voetgangers verplicht zijn gebruik te maken van de voetpaden en dat het ingevolge datzelfde artikel 5e lid verboden is aan voetgangers op of nabij kruisingen en splitsingen van wegen te blijven staan, indien daardoor het ver keer wordt belemmerd of in gevaar ge bracht. Dus gebruik nooit deze plaatsen, om te vertellen wat u aan surprises kocht sensatieverwekkers. Verder las ik: „Met uiteraard on ervaren chauffeurs achter het stuur.... etc.'' Hier blijkt dat u niet terzake kun dig bent, of niet wilt zijn. De leerling stuurt en rijdt onder toezicht van een deskundige en ervarene en gaf op min der misbruikte wegen blijk van vol doende rijkunst en reactie, om deze drukte aan te kunnen en met deze on- gerisciplineerdheid kennis te mogen ma ken. En nu die „Proefkonijnen"', Wanneer onze leerlingen, met rijbewijs in de zak, zonder deskundige leiding en zonder ooit 'kennis gemaakt te hemmen met deze wanorde, hierin overhoeds zou den moeten rijden, dan spreek ik deze kopers pas aan met proefkonijnen, bloot gesteld aan e enexperiment. Tot slot ontvangt u onze dank, u liet blijken dat de Bredase instructeurs hun taak serieus opvatten. INSTRUCTEUR (Het huidige verkeer vraagt óók ver draagzaamheid, vooral in een druk stadscentrum. (Vandaar wellicht, dat in andere steden het rijverkeer er simpelweg niet eens mag komen). Ons bezwaar was het onnodig risico nemen. De praktijk van het autorijden is hard en gevaarlijk genoeg om er al tijdens de lessen mee te beginnen. Het voornaamste onderdeel van die lessen is met één woord te noemen: Voorzichtigheid, alleen maar voorzich tigheid. Dat er per se harde werkelijk heid aan te pas moet komen nemen wij niet geheel aan. Er wordt de cursisten ook niet geleerd hoe ze de Place de la Concorde in Parijs moeten „ne men" of hoe ze een spiegelgladde berg weg aan kunnen en toch doen ze dat op de duur. De ervaring wordt je niet tijdens één druk doopuur geleerd. Die krijg je, langzaam en met moeite, na dat je instructeur je vertrouwd heeft weten te maken met het mechanisme en je voor het leven heeft weten bij te brengen, dat voorzichtigheid de eer ste eis is in het verkeer van onze da gen. Red.) EIGEN SCHULD Een 'schuldvraag stellen is niet altijd zinvol. Als de omstandigheden niet zo triest waren, zou het enigszins lachwek kend zijn, dat Nederland de huidige toe stand in Indonesië heeft besproken met de Navo-partners speciaal met het Ver enigd Koninkrijk en de Verenigde Sta ten van Amerika. Waren het niet de regeringen van deze beide landen, die in de jaren vóór 1948 de druk op Nederland hebben uitge oefend, welke resulteerde in de souve- reiniteits-overdracht aan degenen, die thans in de Zuidafrikaanse „Evening Star" avonturiers worden genoemd? Dat de Daily Express Engeland indi- rekt en gedeeltelijk verantwoordelijk stelt voor de huidige stand van zaken in Indonesië getuigt van een oprechte zelfkritiek, welke wij van degenen, die voor het andere (en het grootste) gedeel te verantwoordelijk zijn, nog niet heb ben waargenomen. Wij lezen de berichten en perscommen taren en leveren critiek op de toestan den in Indonesië, maar zijn wij er van doordrongen, dat wij Nederlanders zelf, enkele groepen Nederlanders uitgezon derd, voor het grootste deel verantwoor delijk zijn voor deze chaos. Zachte heelmeesters hebben stinkende wonden gemaakt. GOES, K. van der VEGT In het stukje van de heer M. v.d. Broek (zie De Stem van 7 dec. jl.) heb ik enkele tegenstrijdigheden waargenomen,- die misschien, hoe dwaas het moge klin-^ ken, de sleutel vormen tot de waarheid omtrent de huidige sociaal-economische en andere moeilijkheden. Na een hartige tirade aan het adres van minister Suurhoff met zijn inder daad niet bijster gelukkige werkgelegen- heidspolitiek een van die glasheldere aanklachten overigens, waarmede men tot voor kort de nagedachtenis van wij- VERLICHTING BARONIELAAN Eindelijk, eindelijk, zullen we van de duisternis en de daaraan verbonden ge varen worden verlost! Dat dachten de bewoners van de Baro- rnelaan te Breda toen nijvere handen maanden geleden lantaarnpalen plaatsten en op enkele delen van deze o zo drukke verkeersader een proefverlichting werd ontstoken. Intussen is van deze proefverlichting niets meer te bekennen en wie de hoop koesterde, dat ze spoedig door een de finitieve zou worden vervangen, voelt zich nu wel zeer diep teleurgesteld. De lantaarnpalen staan er weliswaar nóg, maar voor het overige is alles bij het oude gebleven: een straatverlichting slechter dan in het kleinste gehucht, een verkeer als in een wereldstad. En zo gaan we dan maar weer de win ter in met zijn donkere dagen, zijn mist, regen, sneeuw, hagel en gladde we gen. En maar niet mopperen nu de dood onafgebroken blijft loeren of vandaag of morgen zijn slag slaat.... BREDA, M. K. OBSTAKELS (III) N.a.v. het stukje van de heer Pruis heb ik de moeite genomen dat van „Op merker" nog eens over te lezen. Mis schien had ik toch de „lasterlijke, on logische insinuaties", die „kant nog wal' raakten, de eerste maal over het hoofd gezien. Zoals ik het nu echter nog steeds moet bekijken, blijkt van zulke insinu aties helemaal niets. Tenminste niet uit de brief van zekere „Opmerker". Het leek mij duidelijk de bedoeling van „Op merker", de aandacht van de betref fende officiële instanties te vestigen op een levensgevaarlijk verkeersobstakel, wat die beide hekken ook volgens mij toch zeker zijn. Minstens voor de voet gangers, die toch iedere keer daar van het trottoir af moeten, ook zonder kin derwagens. En dus ook voor het drukke verkeer op de rijweg. Ik ben er zelf nog eens langs gelopen en ik kan mij heel goed voorstellen dat een automobilist niet kan zien wat er achter die hekken gebeurt, voor hij er voorbij is. Ze staan eenvoudig in de weg, blokkeren het trottoir over de hele breedte en ook ik vraag mij af, waar om die dingen daar niet worden opge ruimd. Dat is het, wat ook „Opmerker" heeft gedaan en ik zie helemaal niet in, waar om de weggebruikers zulke rare dingen niet zouden mogen opmerken. Dat deze hekken nu direct de oorzaak waren van genoemd ongeval, ik weet het niet. Ik ben er ook niet bij geweest, maar een feit is, dat de hekken het zicht ter plaatse erg belemmeren. De auto mobilist heb ik natuurlijk ook niet ge sproken, maar zoals ik het zie, kan hij het meisje dat achter de hekken aan het spelen was niet gezien hebben of niet opgemerkt. Wanneer het kind dan op straat terecht kwam, was het in ieder geval te laat om nog uit te wijken. Ik geloof dat „Opmerker" in hoofdzaak ge lijk heeft, al ben ik dan niet met de meetlat aan de gang gegaan. Tot slot is het mij niet erg duidelijk, waarom een praatje binnenskamers, zo als de heer Pruis aan „Opmerker" voor stelt, hier uitkomst zou kunnen bren gen. Zoiets lijkt mij toch een verre van gebruikelijke procedure zoals ze dat noemen. Vooral nu het hier toch gaat om een zaak van algemeen belang. De bevoegde autoriteiten moeten hier toch het laatste woord hebben, vind ik. En of wij die autoriteiten bij naam en toenaam kennen, doet er ook eigenlijk niets toe, vind ik. De feiten liggen in dit geval toch oo'k niet binnen- maar buitenshuis, aan de openbare weg. NOG EEN OPMERKER OBSTAKELS (IV) Naar aanleiding van de reactie van de heer H. Pruis op zijn ingezonden stuk van 30-ll-'57 gaarne het volgende: a) Mijn naam durf ik nu helemaal niet meer te noemen. De reactie van de heer H. Pruis klinkt nl. nogal agres- tief. En dan terwijl hij opmerker verwijt van anoniem „gal" spuien. b) Ik meen nergens beweerd te heb ben dat ik op „het moment van het ongeluk" ter plaatse aanwezig was. Ik sprak van „bij het ongeluk" en welke betekenis daaraan gegeven moet wor den laat ik aan u over. Beter ware ge weest de woorden „de plaats des onheils" te bezigen. c) De meters in Nw.-Ginneken zijn inderdaad iets te groot uitgevallen maar de Bredase meters daarentegen zijn nog al kort. Laten we maar sam-sam doen. De juiste afstand is 75 tegels a 30 cm is 22,5 meter. d) Ik heb alleen om plaatsing van mijn ingezonden stuk verzocht, om deze hekken onder de aandacht te brengen en ik meen daarin volledig te 2ijn ge slaagd. Het was allerminst de bedoeling een getuigenverklaring af te leggen van het ongeval. Mogelijk heeft de heer Pruis dat niet begrepen. e) Opmerker heeft absoluut niets te gen hekken, behoudens wanneer zij de openbare weg versperren (en daartoe be hoort ook het trottoir). f) Tenzij de heer Pruis deze hekken nodig heeft voor het ophangen van zijn gereedschap of zijn reclameborden, ge loof ik niet dat een oplossing zo moei lijk is. Gewoon afbreken! De officiële instanties weten wel hoe ze daarmede aan moeten. NW.-GINNEKEN, OPMERKER TELEVISIEONTVANGST In uw blad van enkele dagen gele den kwam een bericht voor dat de 6teun- zender Goes, in de gemeente Aarden burg niet goed zou worden ontvangen. Echter kunnen wij u mededelen, dat wij deze zender zeer goed krijgen. De oorzaak van slechte ontvangst door som mige kijkers dient dan ook niet in Goes te worden gezocht, maar wel terplaatse zelf. AARDENBURG, J. van HELDEN (Advertentie). AMSTERDAM 1907. In hei groic Chinese rijk gist het voortdurend en wederom zijn nieuwe onlusten uitgebroken. Jonge Chi nezen hebben zich onder de leiding van een revolutionaire figuur. Soen Jat Sen. een arts, aangesloten tot de Kwomintang of Volkspartij Deze jonge mensen schijnen Westerse idealen te koesleren en die in hun reusachtige land te willen verwezen lijken. Het programma van Soen Jat Sen zou om- \atten: nationale eenheid, regering door het volk cn sociale hervormingen. Het Chinese volk zucht weliswaar onder overheersing en uitbuiting, maar hoe dit logge rijk ooit nog eens uit zijn lethargie zal ontwaken, weet geen sterveling, en men vraagt zich af of het voor de wereld niet beter is dat dit reuzen» rijk maar voortslaapt. In 1907 vierde de Hollandsehe Sociëteit van Tevensverzekeringen haar eeuwfeest en betrok zij op Herengracht 475 het mooiste huis van Amsterdam. Anderhalve Eeuw Levensverzekering HERENGRACHT 475 - AMSTERDAM-C. - TELEFOON 49100

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1957 | | pagina 9