Met oog en oor te gast
PAPIER VOOR UW PEN
Als de
in
theologie
de politiek
gaat
Vrouwen en kinderen
uit Indonesië terug
Gasten
Wie zich aan
een ander
spiegelt
TV: geen speelgoed.
Donderdag
Welkom Zeeland
Tweemaal
Op 't kerkplein
13
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 14 DECEMBER 1957
13
Onze radio en
TV rubriek
FIRMA
BAYItöGS-BEYERSBERGEN
Hacswen 250 - Breda
Telefoon 37950
Aanslag op
pijpleiding
Hel.
niet bewezen
(ii)
OPSTAND IN CHINA
HOLLANDSCHE SOCIËTEIT
VAN LEVENSVERZEKERINGEN N.V.
Nu we in de speelgoedwereld
al miniatuur bull-dozers hebben
en doktersuitrustingen-in-het-
klein, om niet te spreken van
kinder-spoetnikjes, elektrische
robots, ruimtevaart-pakken en
draadloos bestuurde slagsche
pen, zal de tijd niet ver meer
zijn of een of andere vinding
rijke „pedagoog" prutst een
klein TV-tje in elkaar, waarmee
het lieve kroost zich naar harte
lust kan amuseren!
Na alles, wat we op dit gebied
al hebben meegemaakt, kunnen
we óók dat al niet eens zo erg
meer vinden. Mits het maar niet
helemaal „echt" is! Echt in die
zin dan, dat er werkelijk mee
ontvangen zou kunnen worden.
Want het kijken naar TV is no*g
altijd een zaak, die men niet zo maar
in handen van de jeugd kan geven.
Waarmee we dan een vraagstuk heb
ben aangesneden, dat in ons lieve
land nog geen probleem is, maar
waar de brave opvoeders in andere
landen duchtig tegen te vechten heb
ben. Het is dan ook niet verwonder
lijk dat vrijwel alle Engelse bisschop
pen hun gebruikelijke advents-brief
gewijd hebben aan het probleem:
Kind en TV.
En al speelt dit feit voorlopig nog
een heel eind van ons vandaan, het
is toch niet onverstandig een open
oog te hebben voor de moeilijkheden,
waarmee onze vrienden aan de over
zijde van de Noordzee te kampen
hebben. Immers, met een jaar of wat
kunnen ook wij voor dezelfde narig
heid staan! Èn een gewaarschuwd
mens telt nog altijd voor twee!
voor het kijkerspubliek. Wij zijn na
melijk de mening toegedaan dat
een schouwspel als dit meer op
haar plaats is in de beslotenheid
van een theater, waar men zelf
kiezend naar toe gaat, omdat
men dit of dat stuk wil zien. Een
min of meer argeloos massa-pu
bliek reageert nu eenmaal anders
Wat allemaal niet wegneemt, dat
wij oprechte bewondering hebben
voor de knappe wijze, waarop Enny
Meunier haar rol van Argia voor de
camera bracht. In feite dreeft het he.
Ie spel op haar vertolking. De rest
van de cast was weinig opvallend,
waarbij misschien een uitzondering
kan worden gemaakt voor Richard
Flink als de brallende revolutie-gene
raal. Zowel regie als camera-voering
zweefden in de buurt van een be
scheiden zesje.
Na een gevarieerd journaal open
de het donderdag-avond TV-program.
ma-met een uitzending in de voortref
felijke serie „Luipaard op Schoot",
zwerftochten door donker Afrika met
Armand en Michaela Denis. Zoals al
tijd een boeiend geheel met uitste
kende tekst.
Hep Rowold vertoonde zich t^n
tweede male aan het kijker-forum in
een musical show met de Skymasters.
Tenslotte nog een instructief bezoek
aan het Artis Aquarium, gevolgd door
een half uurtje discussie.
Over Hilversum II het genoeglijke
vóór-avondprogram „Ga er eens even
voor zitten", met onder meer een
wel hoogst ondeugend, maar toch zeer
charmant gebracht liedje van Jetty
Paerl.
Bij de NCRV nog eens de ,,Kom d'r
Steravond-uitzending met de ge
bruikelijke sfeer van zo langza
merhand wel wat taaie huiselijke
gezelligheid.
Van 15.30 tot 16.50 een reportage
van Statuutdag 1957, vrijwel op de
voet gevolgd door het programma
voor de kleintjes.
I i de avonduitzending het KRO-
gastenboek. waarin Jos van Loon op
aantrekkelijke wijze een aantal nieu
we persoonlijkheden aan U voorstelt.
Na „Boter, kaas en eieren" een
gevarieerd amusements-programma,
met speciale aandacht voor de mu
sical comedians Svend Asmussen en
Ulrik Neumann, Bob Bromley met
zijn poppen en de al lang beloofde
zangeres Viera. Het begeleidend or-#
kest nog steeds in wat bescheiden op
zet.
België Vlaams neemt deze avond
over. terwijl Langenberg „Die glück-
lichen Vier" weer ten tonele voert.
Over de hele linie dus van licht tot
utra-licht
Voor de luisteraars om 19.15 uur
een Beethoven-concert met Henryck
Szeryng over Hilversum I. gevolgd
door het Lichtbaken, Tierelantijnen
met „Eensgezind wint" en een half
uurtje cascade toe.
Over Hilversum II Plein 8 uur 13,
Klaver Vier en Corduwener. Voor de
late liefhebbers te 23.15 uur Grand
Prix du disque de Danse met veel
Latin-American.
België Ned. brengt wat Kop-en-
staart-cabaret. gevolgd do9r lichte
klanken.
Op de eerste plaats zo stelt
men in Engeland mogen de kin
deren niet zelf hun' programma's
kiezen. En zeker mogen zij niet zelf
bepalen hoe lang en hoe vaak zij
zullen kijken. Grote bezwaren wor
den geopperd tegen ouders, die ge
makshalve huw net als bij ons soms
lastige) kinderschaar voor de TV
parkeren om daardoor rust te heb
ben in hun huis. Hevig gehekeld
worden de uitzendingen, die qua
inhoud een slechte invloed hebben
op de karaktervorming. Tenslotte
worden nog uitspraken aangehaald
van bekende medici, dat onmatig
kijken slecht is voor de gezondheid
fff* ïn het algemeen en voor de ogen
in het hijzonder.
Tot nog toe allemaal gesneden koek
en voor een ieder duidelijk. Wij hier
jagen elk kind beneden de veertien
ijlings van het toestel af, zodra het
er naar wijst (overigens vaak meer
uit zorg om onze lieve centen) cn
aan twee keer een half uur Kinder
programma per week zal onze kroost
zich beslist niet over-kijken. De pro-
dukties kunnen de scherpste kritiek
doorstaan en horen bij het beste, dat
de TV ons te bieden heeft.
Maar wat te denken van al die bo-
7- brieven, die de Avro te verwerken
heeft gekregen over haar TV-serie:
„Morgen gebeurt het....
Allemaal over kindertjes, die
's nachts gillende nachtmerries kre
gen. Toch lag het helemaal niet aan
het programma In genen dele
„Morgen gebeurt het..." is een ge-
zond-avontuurlijk ruimtevaart-ver
haal, dat op uitstekende wijze wordt
gebracht.
Mr ar als U een ukkepuk van de
kleuterschool naar een uitzending laat
kijken, die speciaal voor de grote-
r e kinderen wordt aangekondigd, dan
geeft U zichzelf toch écht een brevet
van onbekwaamheid, wanneer U be
zwaarschriften gaat schrijven naar de
verantwoordelijke omroepvereniging.
Dan geldt die Engelse advents-brief
ook wel een heel klein beetje voor U
Nietwaar
Het programma, waarmee do nieu
we rand-ender Goes werd ingewijd
rook echt nog een beetje naar de ver
se verf. Wat ons niet weerhoudt om
alle kijkers in dit gebied van harte
welkom te heten in de grote familie
kring van de TV.
Nog steeds kunnen we niet veel ge
weldigs ontdekken in het Dinsdag
avond-amusementsprogramma van de
Avro. De opzet wekt herinneringen
ran de oude Showboat, maar tekst
schrijver Eli Asser komt werkelijk
niet meer boven de middelmaat uit
We konden j.l. woensdagavond
maar heel moeilijk aan de indruk
ontkomen, dat de Vara druk bezig
was zich als een niet nader te noe
men viervoeter voor de tweede maal
aan dezelfde steen te stoten. Immers,
het televisie-spel „De winter duurt
vijf jaar" van Ugo Betti in de ver
taling en onder regie van Willy van
Hemert vertoonde in opzet zoveel pa
rallellen met de veel omstreden uit
zending van „La puteine respec-
tueuse", dat men bijna van een zeke
re congruentie zou kunnen spreken.
Speelde in het stuk van Sartre de te
genstelling tussen de lichtekooi met
karakter e i de haar omringende „net
te" mensen de hoofdrol, in „De win
ter duurt vijf jaar" was het de tegen
stelling tussen de Grootvorstin, die
haar waardigheid verliest, terwijl de
meid van de straat deze hervindt.
Een dergelijke gelijkvormigheid in
zulk kort tijdsbestek geeft te denken
over de keuze-mogelijkheden in het
beschikbare stukkenmateriaal.
De Vara achtte het spel niet ge
schikt voor jeugdige personen. Zeer
terecht, en het is de vraag of het
in het algemeen wel geschikt was
Dertien vrouwen en vijftien kinde
ren stapten gisterenmorgen kwart
voorvijf uit een gecharterde DC-4
„Argonaut" van de BOAC op het
platform van Schiphol, doodmoe na
een zware zeer vermoeiende reis
van Djakarta over Singapore en Lon
den naar Amsterdam en toch ver
heugd weer op vaderlandse bodem te
zijn. Op een enkele uitzondering na
bestond deze groep uit de echtgenotes
met kinderen van de Nederlandse
employés van het Unileverconcern te
Djakarta, waarvan de lokale directie
bij wijze van voorzorgsmaatregelen
besloten had de vrouwen en kinderen
naar Nederland te laten terugkeren.
De groep was, toen men .met een
Argonaut" van de BOAC maandag
avond van Djakarta naar Singapore
vloog, groter geweest, maar na de
lange reis met de ..Brittannia" (er
was nog een langdurig oponthoud in
Karachi wegens motorstoring) had
den enkele vrouwen er de voorkeur
aan gegeven na aankomst op London
Airport in de nachtelijke uren niet
meteen over te stappen in het ge
charterde vliegtuig van de Engelse
hoofdstad naar Amsterdam. Op de
Londense luchthaven waren de pas
sagiers voorzien van warme kledij,
jassen, jumpers en dassen, hetgeen
geen luxe was in het koude regen
achtige weer, dat boven West-Europa
en ook op Schiphol heerste. Diep in
dekens gehuld werden de ..kleintjes"
op Schiphol naar de op dit uur van
de nacht anders zo stille aankomst-
(Advertentie)
Geef RIVELLA en U bent de
beste gastvrouw,
ledereen vindt het éven lekker
RIVELLA streelt de tong van
oud en jong.Nieuw van smaak,
verrassend verkwikkend.
„Nóg een flesje?" „Graag!"
RIVELLA bekomt U altijd
goed. Wekt de eetlust op en
bevordert de spijsvertering.
hal gebracht, waar de passagiers
niet aan de voorgeschreven quaran
tainemaatregelen konden ontkomen.
Felle lampen van filmoperateurs en
televisie-journaals beschenen de sla
perige blonde kopjes van de kinde
ren.
Vertegenwoordigers van Unilever
hadden uren op Schiphol gewacht om
de groep behulpzaam te kunnen zijn
Zij slaagden erin met behulp van
BEA- en KLM-personeel de formali
teiten voor de vrouwen en kinderen
in minimum van tijd af te handelen.
In de groep was mevrouw N. Ko
ning, echtgenote van de commer
ciële directeur van Unilever Djakar
ta meegekomen, die, hoewel overver
moeid, bereid was de talrijke ver
slaggevers te woord te staan. Me
vrouw Koning bevestigde, dat de
Nederlanders het in verscheidene de
len van Indonesië heel moeilijk heb
ben, al wist zij weinig details te ver
tellen. In Djakarta viel het voor de
Nederlanders, voorzover zij het heeft
kunnen beoordelen, nogal mee. Op
een enkele uitzondering na stond de
Indonesische bevolking zeker niet vij
andig tegenover de Nederlanders.
.,De bedienden huilden toen wij weg
gingen. zij hadden ons de laatste da
gen uitstekend geholpen."
Weer naar Indonesië teruggaan?
Ja, als het mogelijk is, graag, maar
alles hangt af van de verdere ont
wikkeling van de toestand in Indo
nesië.
Verkrijgbaar bij Uw wijnhandelaar
en de horecabedrijven.
C C
De pijpleiding voor olie tussen Bue
nos Aires en La Plata is onderbro
ken als gevolg van een bomaanslag.
Een aanzienlijke hoeveelheid olie is
verloren gegaan. Het was de derde
aanslag op de pijpleiding in tien
maanden tijds.
Een haS jaar geleden
heeft de Generale Synode
der Nederlands Hervorm
de Kerk in principe beslo
ten de ambten van ouder
ling en diaken en ook, met
dispensatie, dat van pre
dikant open te stellen voor
de vrouw. Dat besluit
heeft, zoals te verwachten
was, veel deining verwekt,
vooral in zgn. rechtse her
vormde kringen. Het laat
ste woord is er ook nog
niet over gezegd, want pas
nadat de classicale verga
deringen hun oordeel heb
ben gegeven, kan de kwes
tie opnieuw in behandeling
komen ter synode en daar
na kracht van wet krij
gen.
De N.H. Kerk zal waar
schijnlijk nog veel narig
heden te verwerken krij
gen naar aanleiding van
deze kwestie, maar ze
heeft in elk geval het
voordeel, dat ze de zaak
in eigen kring kan afdoen,
zonder dat buitenstaan
ders, b.v. de staat daar
hun neus tussen steken en
een beslissing nog moeilij
ker maken. Voor ons is
het ondenkbaar, ja zelfs
lachwekkend, dat de staat
zich met zulke dingen zou
bemoeien. Scheiding van
kerk en staat is in dit op
zicht een groot goed.
Maar het kan ook an
ders! In Zweden is de
Lutherse staats-kerk. An
dersdenkenden worden er
met grote verdraagzaam
heid dat moet gezegd
geduld, maar eigenlijk is
het zo, dat men eenvoudig
door Zweed te zijn tevens
lid is van de Lutherse
kerk. De dominees zijn be
last met de burgerlijke
stand en worden dan ook
van rijkswege gesalari
eerd. Kerkelijke zaken
worden door het parle
ment wettelijk geregeld.
Het is dus de staat, die de
kerk bestuurt, ofschoon in
zoverre aan de kerk een
eigen leven is toegestaan,
dat zij een eigen synode
heeft van bisschoppen, do
minees, ouderlingen en
kerkvoogden, welke over
het recht van veto be
schikt als het gaat om
wetswijzigingen.
Tot nu toe was het in
Zweden wettelijk onmoge
lijk, dat vrouwelijke do
minees werden benoemd.
Nu heeft de socialistische
regering een voorstel tot
wetswijziging aangekon
digd, waardoor de preek
stoel wél voor de vrouw
toegankelijk zou worden.
Daarbij steunt de regering
op een grote meerderheid
van socialisten en libera
len. Nu heeft de synode
zich tegen dat voorstel uit
gesproken als strijdig met
de Bijbel. Die uitspraak
heeft in geheel Zweden
grote opschudding ver
wekt. De kerk wordt ver
weten, dat ze ouderwets
schopje spelen, een bevol
king vertegenwoordigen,
die grotendeels het chris
telijke geloof geheel verlo
ren heeft. Velen van hen
zelf zijn waarschijnlijk on
gelovigen. En toch maar
kerkelijke zaken regelen!
en conservatief is, dat ze
de emancipatie van de
vrouw tegenhoudt en haar
tijd niet verstaat. De so
cialistische regering heeft
zich niet bij de synodale
uitspraak neergelegd. Ze
wil het voorstel tot wets
wijziging volgend voorjaar
in het parlement brengen
en het staat nu al vast,
dat het dan met grote
meerderheid zal worden
aangenomen. De synode
wordt dan een dwangposi
tie gebracht: ze kan ca
pituleren óf gebruik ma
ken van haar veto-recht.
Maar als ze dat doet, ont
staat er een ernstig open
lijk conflict met de rege
ring en, wat misschien
nog erger is, met de pu
blieke Zweedse opinie. Zo
wordt de Lutherse kerk in
Zweden bestuurd! En dan
te bedenken, dat de par
lementariërs, die hier bis-
Ook in Noorwegen is de
Evangelisch-Lutherse kerk
staatskerk. Ook daar le
vert die situatie velerlei
moeilijkheden op. Onlangs
is de overheid zelfs zo ver
gegaan, dat ze zich is
gaan bemoeien met het al
dan niet geloven in het be
staan van de hel. Al vier
jaar lang woeden er in
Noorwegen felle debatten
om de hel. Het begon met
een radiotoespraak van de
Oslose dogmatiekprofessor
Ole Hallesby, die een vu
rig pleidooi hield voor de
aanvaarding van het volle
evangelie, ook van die
waarheden welke ons min
der aanspreken of zelfs af
schrikken.
De eerste reactie kwam
van de zeer vrijzinnige
bisschop Kristan Schjel-
derup. Naar zijn mening
was het bestaan van de
hel zeer problematisch. Op
die reactie volgde zo'n fel
le kritiek van Orthodox-
Lutherse zijde, dat Schjel-
derup aan het departe
ment van Kerk en Onder
wijs vroeg na te gaan of
zijn opvatting in strijd was
met de leer van de kerk.
Aan dc vaak toch al grote
spanningen tussen kerk en
staat in Noorwegen werd
aldus een nieuwe spanning
toegevoegd, (staats). Het
departement liet een com
missie van theologen een
zeer uitgebreid rapport
uitbrengen om een oordeel
te kunnen uitspreken over
de kwestie van bisschop
Schjelderup.
Het rapport achtte het
bestaan van de hel niet
bewezen en stelde vervol
gens vast, dat een bestrij
ding van dat bestaan ook
juridisch geen vergrijp te
gen de Lutherse geloofsbe
lijdenis betekende. De bis
schop kreeg dus gelijk,
want het rapport werd
aangenomen door het par
lement en door een ko
ninklijk besluit bekrach
tigd!
Maar ook hier weigerde
de synode zich neer te leg
gen bij deze ongelofelijke
staatsinmenging in zuiver
theologische zaken. Met
overgrote meerderheid
werden de uitspraken van
bisschop Schjelderup afge
keurd. Daarmee was de
zaak echter niet afgedaan.
De pers mengde zich in
de strijd en in het socia
listische ..Arbeiderbladet"
stond waarachtig te lezen:
,,Hier is sprake van een
weergaloos brutale per
soonlijke achtervolging.'
De rubriek „Geestelijk
Leven" van liet Vrije
Volk, waarvan men toch
zou verwachten dat het
staatsbemoeiing met ker
kelijke zaken niet toe
juicht, kan maar met
moeite zijn sympathie
voor bisschop Schjelderup
en zijn strijd tegen de hel
verbergen. „Ieder be
grijpt, waarvoor Schjelde
rup vecht. Voor de bestrij
ding van de beklemmende
schuld- en angstgevoe
lens, waarmee de kerk
gangers temidden van
koude, duisternis en verla
tenheid tijdens „vuur en
zwavel-preken" van de zo
genaamde „liellepredikan-
ten" worden overladen".
Over voorlichting gespro
ken! Het Vrije Volk heeft
ons, ongewild waarschijn
lijk, herinnerd aan een
zinsnede uit het veelge
smade Mandement der
bisschoppen: „Wij blijven
daarom van oordeel, dat
het voor een katholiek on
geoorloofd is regelmatig
de socialistische pers te le
zen."
J. v. d. M„ pr.
ONBENULLIG
Heel toevallig zat ik zaterdagavond eens
thuis en luisterde naar de radio. Op een
gegeven moment werd de aandacht ge
vraagd voor ene meneer Voskuil. Toch
eens luisteren dacht ik, wat die meneer
zegt over de gebeurtenissen in Indone
sië. Men mag toch verwachten, dat een
politiek commentaar een dergelijk be
langrijk gebeuren zal aansnijden. Maar
het viel tegen. In plaats van een com
mentaar op de kwestie Indonesië kre
gen we wat onbenullige praat te horen
over een paar arbeiders bij Pernis, die
tijdens het schaftuurtje tegen een soci
alistisch mede-arbeider wat hadden ge
babbeld over de bestedingsbeperking en
de gevolgen daarvan en daar zo hun kijk
op hadden gegeven.
Nu hadden ze iets gezegd, dat tegen
het socialistische been van hun mede
arbeider was gekomen en die had prompt
een briefje daarover geschreven aan me
neer Voskuil. Hij had niet vergeten dat
zijn twee mede-arbeiders katholiek wa
ren. Nou, meneer Voskuil ook niet. En
zo kregen we weer eens wat schimp
scheuten te slikken uit de socialistische
hoek.
We hebben ons maar niet kwaad ge
maakt maar meneer Voskuil weggedraaid.
Wij snappen nog maar steeds niet, dat
de katholieke werkgemeenschap in de
Partij van de Arbeid altijd maar toe la
ten, dat hun broeders in het geloof op
deze manier worden weggezet. Of heb
ben de katholieken in de P.v.d.A. dan
toch helemaal niks te vertellen?
WAALWIJK, K. v. B.
(Dat de heer Voskuil over Indonesië
zou spreken kon men niet van hem
verwachten. Hij bespreekt namelijk al
leen zuiver binnenlandse kwesties. Dit
terloops, het raakt namelijk niet de
kern van inzenders betoog. Red.)
MENSDOM EN
DIERENRIJK!!
Behandel de dieren met zachtheid,
spaar de vogels.
Uw hond heeft toch 'n goed beschutte
plaats? Deze trouwe viervoeter heeft er
recht op - het is zelfs uw plicht, maar
ook zonder deze verplichting laat u uw
toegewijde vriend niet kreperen?
U bent immers heer in het verkeer.
Maardesondanks laat men de uit
westelijke richting komende busreizigers
(kwamen de wijzen niet uit het oosten?)
richting Sas van GentZelzate, rustig
van 7.34 tot 7.50 uur in koude, regen,
storm en-of hagel wachten, immers, deze
lui'' schijnen daar blijkbaar voldoende
gehard tegen te zijn. Zij 'kunnen zich
dan plm. 15 minuten met tandenklappe
ren enz. verwarmen.
Ik ben er na enkele weken zelf deze
misère te hebben meegemaakt, stellig
van overtuigd dat Stroodorpe de baker
mat van de Rock and Roll is.
Mogen wij, verkleumden, derhalve ho
pen dat de hierbij betrokken instantfe(s)
de berooide reizigers bun tandarts- en
hartspecialistenrekeningen tot een mini
mum helpen beperken?
Men vraagt geen Louvre" doch graag
een beschuttend (desnoods bescheiden)
schuilhok(je).
y JULIÉN Gh. C. RAMMELOO
PHILIPPINE,
Posthoornweg 8.
DE LAATSTE RUK
AAN DE BEL
In een noodkreet vraagt de stichting
Hulpactie voor Hongarije in Amsterdam
een laatste ruk aan de bel te willen ge
ven opdat haar jaarlijkse kerstactie ge
heel moge slagen. Meer dan ooit is dit
nod g omdat voor de arme Hongvren
achter het Gordijn de toestand na de
vrijheidsstrijd zoveel erger is geworden.
Deze ergste nood even op te vangen was
wel het hoofddoel van de kerstactie.
Werd andere jaren slechts de vluch
telingen in de kampen een ,.mooi Kerst
feest1' bereid, ditmaal moeten de armste
van de arme gezinnen in het moeder
land zelf worden geholpen. Meer dan
1000 pakketten, tezamen bevattend 10.000
kilo kleding en voedsel, liggen ter ver
zending gereed. Alleen voor verzendkos
ten is hiervoor f 12.000 nodig. Dat wil
zeggen f 12.000 extra kosten. En helaas
dit is nog niet bijeen, maar een laatste
ruk kan alles nog goedmaken. De pak
ketten GAAN weg, maar de" schuld blijft
tenzij ieder helpt. Met Kerstmis zal het
9 jaar geleden zijn dat kardinaal Minds-
zenty gevangen werd genomen. T^egen
jaar lijdt hij voor zijn arm volk, waar
voor hij niets kan doen. Maar hij bidt
en hoopt op u. Zou u dit kunnen wei
geren?
Denkt dan heden éénmaal aan het Gi
ronummer 14378 van de Nederl. Crediet-
bank (Hongarije) en het wordt een Za
lig Kerstfeest voor hen en voor U.
STICHTING HULPACTIE
VOOR HONGARIJE
STOPPEN OF NIET?
Indien er bij een overweg een file
wagens staat, omdat de bomen dicht zijn
en het rode licht knippert, blijft men
wachten. Nu deed zich dezer dagen bij
de Belcrum-overweg te Breda het merk
waardige feit voor. dat een wagen of
zes van een file kon doorrijden, daar
de rode lampen uit waren.
De rest moest wachten, daar de rode
lampen weer gingen flikkeren. Nu werd
er vreselijk lawaai gemaakt met allerlei
apparaten, welke maar lawaai konden
produceren.
Uileindelijk komt er een agent van
politie naar de spoorwegovergang, keek
links en rechts. Hij hief zijn armen
omhoog en liet het verkeer dat van de
veilingkant afkwam (het stond reeds te
wachten op het rode licht) stoppen. Het
verkeer dat van de overweg naar de
veiling toe wilde, mocht doorrijden.
Nu is mijn vraag, was de installatie
kapot? Of ging de agent van politie zijn
boekje te buiten?
Als automobilist heb ik geleerd te
stoppen, waar een rood knipperlicht
brandt bij een overweg. Gaat hier wer
kelijk de bevoegdheid van agent van
politie boven de borden en tekens?
BREDA, F, E,
„LAAT ONS WERKEN..:'
len minister Colijn placht te bezoedelen
besluit de heer v.d. B. aldus:
„Het is voor de middenstand slecht als
er weinig verdiend wordt, want er wordt
veel minder gekocht. Voor de werkge
vers is het slecht want als er geen werk
gedaan kan worden, kunnen zij ook niet
vedienen. En de arbeider zelf moet maar
armoe lijden. En onze vakbonden hou
den zich mooi stil. Die zeggen maar „het
kan niet anders". Moeten wij dat blijven
nemen arbeiders?"
Zelden zag ik het totaalbeeld van een
moderne economische crisis beknopter
en eenvoudiger waargegeven. Maar, ge
achte heer van den Broek: zowel in
middenstoffe. als in werkgeverskringen
heeft men elkaar en de overheid reeds
ettelijke jaren eerder afgevraagd: „Moe
ten, mógen wij dat maar blijven ne
men?" En het afdoende antwoord was
dan gewoonlijk: „Het kan niet anders!
Wij moeten vooruit! Het particuliere be
lang dient te wijken voor het algemene
belang! Gij kent uw pléats niet, dwaze
zelfdoeners!"
Het is een goede, democratisch-socia-
listische gewoonte geworden, om alle,
maar dan ook alle zaken en problemen
zo objectief mogelijk van twee kanten
te bekijken. En het zou er mijns inziens
bepaald niet beter op worden, wanneer
men daar in dit stadium vanaf stapte.
Men dient toch ook enig vertrouwen te
blijven stellen in ons machtige leger van
sociologen en economen: óók nu onze
nationale negotie wat minder goed flo
reert.
EREDA, L. PISON
LESAUTO'S
IN DE DRUKTE
In de rubriek „De Stad Rond" las ik
enige dagen geleden onder bovenstaand
hoofd een artikel dat blijk geeft van
een zekere mate van ondeskundigheid.
Ik, instructeur van een der bedoelde
motorrijtuigen, lees: „griezelige sensa
ties". Maar over het ontstaan rept u
niet. Let wel, deze ontstaan door de on
gedisciplineerde wijze, waarop pakken-
torsende winkelende voetgangers zich in
Breda's winkelcentrum buiten de trot
toirs voortbewegen en de misschien on
bewust, griezelig, sensationeel, op de rij
baan en kruisingen staande praatgrage
voetgangers.
Ingevolge artikel 40 lid I v.h. wegen
verkeersreglement is het nog steeds zo
dat de voetgangers verplicht zijn gebruik
te maken van de voetpaden en dat het
ingevolge datzelfde artikel 5e lid
verboden is aan voetgangers op of nabij
kruisingen en splitsingen van wegen te
blijven staan, indien daardoor het ver
keer wordt belemmerd of in gevaar ge
bracht. Dus gebruik nooit deze plaatsen,
om te vertellen wat u aan surprises
kocht sensatieverwekkers.
Verder las ik: „Met uiteraard on
ervaren chauffeurs achter het stuur....
etc.'' Hier blijkt dat u niet terzake kun
dig bent, of niet wilt zijn. De leerling
stuurt en rijdt onder toezicht van een
deskundige en ervarene en gaf op min
der misbruikte wegen blijk van vol
doende rijkunst en reactie, om deze
drukte aan te kunnen en met deze on-
gerisciplineerdheid kennis te mogen ma
ken.
En nu die „Proefkonijnen"',
Wanneer onze leerlingen, met rijbewijs
in de zak, zonder deskundige leiding en
zonder ooit 'kennis gemaakt te hemmen
met deze wanorde, hierin overhoeds zou
den moeten rijden, dan spreek ik deze
kopers pas aan met proefkonijnen, bloot
gesteld aan e enexperiment.
Tot slot ontvangt u onze dank, u liet
blijken dat de Bredase instructeurs hun
taak serieus opvatten.
INSTRUCTEUR
(Het huidige verkeer vraagt óók ver
draagzaamheid, vooral in een druk
stadscentrum. (Vandaar wellicht, dat
in andere steden het rijverkeer er
simpelweg niet eens mag komen).
Ons bezwaar was het onnodig risico
nemen. De praktijk van het autorijden
is hard en gevaarlijk genoeg om er
al tijdens de lessen mee te beginnen.
Het voornaamste onderdeel van die
lessen is met één woord te noemen:
Voorzichtigheid, alleen maar voorzich
tigheid. Dat er per se harde werkelijk
heid aan te pas moet komen nemen wij
niet geheel aan. Er wordt de cursisten
ook niet geleerd hoe ze de Place de
la Concorde in Parijs moeten „ne
men" of hoe ze een spiegelgladde berg
weg aan kunnen en toch doen ze dat
op de duur. De ervaring wordt je niet
tijdens één druk doopuur geleerd. Die
krijg je, langzaam en met moeite, na
dat je instructeur je vertrouwd heeft
weten te maken met het mechanisme
en je voor het leven heeft weten bij
te brengen, dat voorzichtigheid de eer
ste eis is in het verkeer van onze da
gen. Red.)
EIGEN SCHULD
Een 'schuldvraag stellen is niet altijd
zinvol. Als de omstandigheden niet zo
triest waren, zou het enigszins lachwek
kend zijn, dat Nederland de huidige toe
stand in Indonesië heeft besproken met
de Navo-partners speciaal met het Ver
enigd Koninkrijk en de Verenigde Sta
ten van Amerika.
Waren het niet de regeringen van deze
beide landen, die in de jaren vóór 1948
de druk op Nederland hebben uitge
oefend, welke resulteerde in de souve-
reiniteits-overdracht aan degenen, die
thans in de Zuidafrikaanse „Evening
Star" avonturiers worden genoemd?
Dat de Daily Express Engeland indi-
rekt en gedeeltelijk verantwoordelijk
stelt voor de huidige stand van zaken
in Indonesië getuigt van een oprechte
zelfkritiek, welke wij van degenen, die
voor het andere (en het grootste) gedeel
te verantwoordelijk zijn, nog niet heb
ben waargenomen.
Wij lezen de berichten en perscommen
taren en leveren critiek op de toestan
den in Indonesië, maar zijn wij er van
doordrongen, dat wij Nederlanders zelf,
enkele groepen Nederlanders uitgezon
derd, voor het grootste deel verantwoor
delijk zijn voor deze chaos.
Zachte heelmeesters hebben stinkende
wonden gemaakt.
GOES, K. van der VEGT
In het stukje van de heer M. v.d. Broek
(zie De Stem van 7 dec. jl.) heb ik
enkele tegenstrijdigheden waargenomen,-
die misschien, hoe dwaas het moge klin-^
ken, de sleutel vormen tot de waarheid
omtrent de huidige sociaal-economische
en andere moeilijkheden.
Na een hartige tirade aan het adres
van minister Suurhoff met zijn inder
daad niet bijster gelukkige werkgelegen-
heidspolitiek een van die glasheldere
aanklachten overigens, waarmede men
tot voor kort de nagedachtenis van wij-
VERLICHTING
BARONIELAAN
Eindelijk, eindelijk, zullen we van de
duisternis en de daaraan verbonden ge
varen worden verlost!
Dat dachten de bewoners van de Baro-
rnelaan te Breda toen nijvere handen
maanden geleden lantaarnpalen plaatsten
en op enkele delen van deze o zo drukke
verkeersader een proefverlichting werd
ontstoken.
Intussen is van deze proefverlichting
niets meer te bekennen en wie de hoop
koesterde, dat ze spoedig door een de
finitieve zou worden vervangen, voelt
zich nu wel zeer diep teleurgesteld. De
lantaarnpalen staan er weliswaar nóg,
maar voor het overige is alles bij het
oude gebleven: een straatverlichting
slechter dan in het kleinste gehucht, een
verkeer als in een wereldstad.
En zo gaan we dan maar weer de win
ter in met zijn donkere dagen, zijn
mist, regen, sneeuw, hagel en gladde we
gen. En maar niet mopperen nu de dood
onafgebroken blijft loeren of vandaag of
morgen zijn slag slaat....
BREDA, M. K.
OBSTAKELS (III)
N.a.v. het stukje van de heer Pruis
heb ik de moeite genomen dat van „Op
merker" nog eens over te lezen. Mis
schien had ik toch de „lasterlijke, on
logische insinuaties", die „kant nog wal'
raakten, de eerste maal over het hoofd
gezien. Zoals ik het nu echter nog steeds
moet bekijken, blijkt van zulke insinu
aties helemaal niets. Tenminste niet uit
de brief van zekere „Opmerker". Het
leek mij duidelijk de bedoeling van „Op
merker", de aandacht van de betref
fende officiële instanties te vestigen op
een levensgevaarlijk verkeersobstakel,
wat die beide hekken ook volgens mij
toch zeker zijn. Minstens voor de voet
gangers, die toch iedere keer daar van
het trottoir af moeten, ook zonder kin
derwagens. En dus ook voor het drukke
verkeer op de rijweg.
Ik ben er zelf nog eens langs gelopen
en ik kan mij heel goed voorstellen dat
een automobilist niet kan zien wat er
achter die hekken gebeurt, voor hij er
voorbij is. Ze staan eenvoudig in de weg,
blokkeren het trottoir over de hele
breedte en ook ik vraag mij af, waar
om die dingen daar niet worden opge
ruimd.
Dat is het, wat ook „Opmerker" heeft
gedaan en ik zie helemaal niet in, waar
om de weggebruikers zulke rare dingen
niet zouden mogen opmerken.
Dat deze hekken nu direct de oorzaak
waren van genoemd ongeval, ik weet
het niet. Ik ben er ook niet bij geweest,
maar een feit is, dat de hekken het zicht
ter plaatse erg belemmeren. De auto
mobilist heb ik natuurlijk ook niet ge
sproken, maar zoals ik het zie, kan hij
het meisje dat achter de hekken aan
het spelen was niet gezien hebben of
niet opgemerkt. Wanneer het kind dan
op straat terecht kwam, was het in ieder
geval te laat om nog uit te wijken. Ik
geloof dat „Opmerker" in hoofdzaak ge
lijk heeft, al ben ik dan niet met de
meetlat aan de gang gegaan.
Tot slot is het mij niet erg duidelijk,
waarom een praatje binnenskamers, zo
als de heer Pruis aan „Opmerker" voor
stelt, hier uitkomst zou kunnen bren
gen. Zoiets lijkt mij toch een verre van
gebruikelijke procedure zoals ze dat
noemen. Vooral nu het hier toch gaat om
een zaak van algemeen belang.
De bevoegde autoriteiten moeten hier
toch het laatste woord hebben, vind ik.
En of wij die autoriteiten bij naam en
toenaam kennen, doet er ook eigenlijk
niets toe, vind ik. De feiten liggen in
dit geval toch oo'k niet binnen- maar
buitenshuis, aan de openbare weg.
NOG EEN OPMERKER
OBSTAKELS (IV)
Naar aanleiding van de reactie van de
heer H. Pruis op zijn ingezonden stuk
van 30-ll-'57 gaarne het volgende:
a) Mijn naam durf ik nu helemaal
niet meer te noemen. De reactie van de
heer H. Pruis klinkt nl. nogal agres-
tief. En dan terwijl hij opmerker verwijt
van anoniem „gal" spuien.
b) Ik meen nergens beweerd te heb
ben dat ik op „het moment van het
ongeluk" ter plaatse aanwezig was. Ik
sprak van „bij het ongeluk" en welke
betekenis daaraan gegeven moet wor
den laat ik aan u over. Beter ware ge
weest de woorden „de plaats des onheils"
te bezigen.
c) De meters in Nw.-Ginneken zijn
inderdaad iets te groot uitgevallen maar
de Bredase meters daarentegen zijn nog
al kort. Laten we maar sam-sam doen.
De juiste afstand is 75 tegels a 30 cm
is 22,5 meter.
d) Ik heb alleen om plaatsing van
mijn ingezonden stuk verzocht, om deze
hekken onder de aandacht te brengen
en ik meen daarin volledig te 2ijn ge
slaagd. Het was allerminst de bedoeling
een getuigenverklaring af te leggen van
het ongeval. Mogelijk heeft de heer Pruis
dat niet begrepen.
e) Opmerker heeft absoluut niets te
gen hekken, behoudens wanneer zij de
openbare weg versperren (en daartoe be
hoort ook het trottoir).
f) Tenzij de heer Pruis deze hekken
nodig heeft voor het ophangen van zijn
gereedschap of zijn reclameborden, ge
loof ik niet dat een oplossing zo moei
lijk is. Gewoon afbreken! De officiële
instanties weten wel hoe ze daarmede
aan moeten.
NW.-GINNEKEN, OPMERKER
TELEVISIEONTVANGST
In uw blad van enkele dagen gele
den kwam een bericht voor dat de 6teun-
zender Goes, in de gemeente Aarden
burg niet goed zou worden ontvangen.
Echter kunnen wij u mededelen, dat
wij deze zender zeer goed krijgen. De
oorzaak van slechte ontvangst door som
mige kijkers dient dan ook niet in Goes
te worden gezocht, maar wel terplaatse
zelf.
AARDENBURG, J. van HELDEN
(Advertentie).
AMSTERDAM 1907. In hei groic Chinese
rijk gist het voortdurend en wederom zijn
nieuwe onlusten uitgebroken. Jonge Chi
nezen hebben zich onder de leiding van
een revolutionaire figuur. Soen Jat Sen.
een arts, aangesloten tot de Kwomintang
of Volkspartij Deze jonge mensen schijnen
Westerse idealen te koesleren en die in
hun reusachtige land te willen verwezen
lijken.
Het programma van Soen Jat Sen zou om-
\atten: nationale eenheid, regering door
het volk cn sociale hervormingen.
Het Chinese volk zucht weliswaar onder
overheersing en uitbuiting, maar hoe dit
logge rijk ooit
nog eens uit zijn
lethargie zal
ontwaken, weet
geen sterveling,
en men vraagt
zich af of het
voor de wereld niet beter is dat dit reuzen»
rijk maar voortslaapt.
In 1907 vierde de Hollandsehe Sociëteit
van Tevensverzekeringen haar eeuwfeest
en betrok zij op Herengracht 475 het
mooiste huis van Amsterdam.
Anderhalve Eeuw Levensverzekering
HERENGRACHT 475 - AMSTERDAM-C. - TELEFOON 49100