Het eeuwig twistgesprek
tussen boer en huisvrouw
SPA REINE
Zwarte Ruiter had
te
WENNEKER
veel
veel
vrijheid
WENNEKER
SPA REINE
PasMaK
voor
V aderlandse wieier wereld
hoogst belangrijke tweesprong
Drie weken gratis
naar Afrika
Verschil
Noodzakelijk
Ex-gevangene over „Scheveningen
DERDE BLAD
VRIJDAG 13 DECEMBER 1957
Baby geboren
in gevangenis
ZUIVERT HET ORGANISME.
Nieuwe regering in
Nieuw-Zeeland
Grote wildsterfte
door vergiftiging
^de Genewf
extra
zacht en
belegen
PE PROEVER
BOEKENPLANK
Stuntvlieger Kalle
Verzonken eiland
Wordt nu mooier
dan ooit tevoren
door de
LIGNE STIMULATION
a l'hydro-sève
SCHOONHEIDSINSTITUUT DU-BOIS
oude genever
REINIGT DE NIEREN.
van dr. ir. Vondeling wel eens hebben
horen noemen als mogelijk opvolger
van minister Mansholt) had daaren
tegen voorgesteld een heffing te leg
gen op de grondstof voor margarine.
Deze immers is voor een groot deel
vervaardigd van plantaardig vet en
beconcurreert het verbruik van dier
lijk vet, waarvan een overschot be
staat. Hierbij doet zich de vraag voor,
of dit vetoverschot redelijk is. Is het
n.l. ontstaan, omdat een varken nu
eenmaal vet produceert en de boer
geen varkensvlees kan maken zonder
vet Of is dit overschot ontstaan om
dat een aantal boeren hardleers is
en nog steeds te zware varkens mest?
In het eerste geval zouden maatre
gelen te billijken zijn, in het tweede
geval niet.
Overigens heeft deze discussie al
leen maar theoretische zin, want blij.
kens de memorie van antwoord zal
er noch een heffing op varkens noch
een heffing op margarine komen. Er
wordt geld beschikbaar gesteld uit de
schatkist voor het voeren van een
varkensbeleid. Het woord garantie is
er uitgevallen. Een varkensbeleid
houdt wat anders in dan een varkens-
garantiebeleid. Het eerste betekent
o.a. een beperking van de varkens
stapel, in dit geval tot 3.3 miljoen.
De boer mag gerust meer varkens
(Advertentie)
(Van onze landbouwmedewerker).
Tussen boer en huisvrouw wordt een eeuwig twistgesprek ge
voerd over de prijs van de landbouwprodukten en de prijs van
de levensmiddelen. De boer wil zijn waren zo duur mogelijk
verkopen; de huisvrouw zo goedkoop mogelijk kopen. Van beide
zijden een volkomen eerlijk en eerbaar verlangen, dat niet ver
schilt van het verlangen van andere groepen, die aan het eco
nomisch verkeer deelnemen.
Het verschil is alleen, dat de huisvrouw wel elke dag levensmiddelen
koopt, maar niet iedere dag nieuwe schoenen of een nieuwe hoed. (Of
schoon, als men sommige haar gang zou laten gaan!!). Vanwege de da
gelijkse transacties is het twistgesprek tussen boer en huisvrouw veel
vuldiger en heftiger dan bijvoorbeeld tussen kapper en huisvrouw.
Bij het streven naar duur verkopen
en goedkoop kopen is op een of an
der punt een evenwicht te vinden. In
theorie is dit eenvoudig; in de prak
tijk moeilijker. Iedereen heeft altijd
geleerd, dat dit punt van evenwicht
automatisch gevonden wordt door
vraag en aanbod. Deze theorie is
heel mooi, maar in het dagelijkse le
ven komt er weinig van terecht. Want
zodra dit punt van evenwicht beneden
de kostprijs van de landbouwproduk
ten komt te liggen, is de boer niet
meer tevreden. En terecht, daar deze
toestand de ondergang van zijn be
drijf zou betekenen. Nu kan men wel
zrggen, dat dan de zwakste bedrijven
verdwijnen en dat Nederland dan een
sterke landbouw zal overhouden,
maar deze redenering gaat maar ten
dele op. Want ook de sterkste be
drijven zijn afhankelijk van weer en
klimaat en van tal van andere na
tuurlijke factoren, die niemand in de
hand heeft. Daardoor kunnen ook de
sterkste bedrijven zwak worden, en
waar ligt dan de grens
Da boer is daarom van mening, dat
de huisvrouw hem de kostprijs van
de produkten moet betalen, als de
marktwaarde beneden de kostprijs
ligt. Een redelijk verlangen als de
boer zorgt, dat zijn bedrijf in orde
is en zijn kostprijzen niet te hoog zijn.
Maar even redelijk is het verlangen
van de huisvrouw naar goedkope le
vensmiddelen. Wie rond moet komen
met zijn inkomen in een gezin met
opgroeiende kinderen, weet daar al
les van. En dus weer het twistge
sprek tussen huisvrouw en boer.
De schuld
Zij begrijpen eikaars standpunt
niet. Bij wie de schuld Dat is
moeilijk te zeggen. Onze indruk is,
dat de boer wel wat meer moeite
mocht doen om de redelijkheid van
zijn verlangen aan te tonen. Hij zal
het standpunt van de huisvrouw wel
kennen, want de boerin is ook een
huisvrouw, die hem heus wel zal ver
tellen, hoe duur alles is, schoenen,
kleren, hoeden, schoolboeken en wat
al niet meer. De boer zegt voortdu
rend, dat de consument de kostprijs
moet betalen. Hij spreekt dit grote
woord gelaten uit. Maar hij doet wei
nig of geen moeite het standpunt van
de consument te begrijpen, zich in
te denken in de geest van de consu
ment en van daaruit voorlichting te
geven.
De boer heeft tegenwoordig de
mond vol van public relations voor
de landbouw en voorlichting van
de consument, maar het wordt tijd,
dat hij dan zijn onderlinge me
ningsverschillen eens opzij zet, aan
public relations begint en daaraan
bijvoorbeeld eens het duizendste
part van zijn inkomen spendeert.
Anders zal hij het in de toekomst
bij het eeuwige twistgesprek steeds
harder te verantwoorden hebben.
Op hoog niveau
Er zijn al symptomen. Het twist
gesprek immers wordt gevoerd op
lioog niveau. In het parlement en in
de ministerraad. En ieder jaar op
nieuw zijn voorlopig verslag en me
morie van antwoord van de land
bouwbegroting leerzame fasen van
dit eeuwige twistgesprek. Ook dit
jaar. Het ging nu vooral over de
varkens. De prijzen van deze dieren
zijn niet hoog genoeg en vooral de
vooruitzichten zijn niet gunstig. Daar
om had het Landbouwschap al ge
ruime tijd geleden gevraagd om een
varkensgarantiebeleid. De consument
moet de kostprijs betalen (daar is het
weer) en daarom zou op elk varken,
dat voor de binnenlandse markt
wordt geslacht, een heffing moeten
komen van bijvoorbeeld tien of vijf
tien gulden. Voor het binnenland zijn
2 1/2 miljoen varkens nodig. Bij de
pot van 25 miljoen gulden zou de re
gering nog een bedrag moeten leggen
en uit deze totale pot zou achteraf
aan de varkensmesters een bedrag
worden uitgekeerd en zou tevens geld
beschikbaar zijn, waarmede het Pro-
duktschap voor Vee en Vlees zijn be
leid t.a.v. de export zou kunnen fi
nancieren. De voorzitter van dit Pro-
duktschap (wiens naam wij naast die
houden, maar voor die meerdere var
kens krijgt hij geen cent nabetaling.
Is de varkensprijs laag. dan krimpt
de varkensstapel vanzelf in. zo zegt
de minister.
Een woord geschrapt
En moet de consument de kostprijs
betalen Neen want de doorbereke
ning van de kostprijzen is aan gren
zen gebonden, aldus de minister. Het
kan niet in het kader van het loon-
en prijsbeleid.
Als de geruchten waarheid bevat
ten, had in het concept van de me
morie van antwoord gestaan: het
h i d i g e loon- en prijsbeleid, maar
heeft de ministerraad of de REA
(raad voor economische aangelegen
heden uit de ministerraad) het woord
huidige" geschrapt. Daarmee te
kennen gevende, dat niet de tegen
woordige situatie de doorberekening
ongewenst maakt, maar dat zulks een
principiële kwestie is. Als dat waar
is, is dit de meest pikante noot uit
de memorie van antwoord. En dit
houdt in, dat in het eeuwige twistge
sprek tussen boer en huisvrouw de
boer een verliespunt heeft moeten
boeken.
(Advertentie)
Een Amsterdamse vrouw heeft
haar vijfde kind ter wereld ge
brachtin de „Krententuin", de ge
vangenis voor politieke en criminele
delinquenten, te Hoorn, toen zij op
bezoek was bij haar man, die in de
laatstgenoemde afdeling verblijft. De.
ze verrassende geboorte bracht daar
nogal wat opschudding teweeg. Na de
bevalling zijn moeder en kind ter
stond per ziekenauto naar het Sint
Jansziekenhuis in Hoorn overge
bracht. Zij maken het beiden goed.
NYLON
voor perfecte voethygiëne
Walter Nash. leider van de Nieuw-
zeelandse socialistische partij die de
meerderheid heeft behaald bij de al
gemene verkiezingen van de vorige
maand, heeft een nieuwe regering ge.
vormd.
Nash is premier en minister van
buitenlandse zaken.
Op verscheidene plaatsen, o.a. te
Arcen, Thorn en Maasniel is in de
laatste tijd een aanzienlijke vogel
sterfte veroorzaakt doordat fazanten,
wilde duiven en andere vogels op ak
kers waren neergestreken, waarvan
de gewassen met vergiftige stoffen
waren bestrooid of bespoten. De sterf
te is van dusdanige omvang, dat een
onderzoek wordt ingesteld of het ge
bruiken van zware vergiften door
tuinders wel wettelijk geoorloofd is.
Inmiddels zijn hier ook gevaren voor
de volksgezondheid aanwezig. Al of
niet te goeder trouw worden op het
veld gevonden vogels te koop aange
boden. De poeliers zijn gewaar
schuwd, opdat zij in geen geval der
gelijk vergiftigd wild kopen en in de
handel brengen.
(Advertentie)
"WfóHtufOlMlIlltS®1
Opgw.ctn 1693
i iistiliatwrs branders
^H'EDAM HollanO
U
vraagt
uw slijter;
Noemt U als bron van uw inlichtingen maar cel 622. In
die cel van het Huis van Bewaring in Scheveningen heb ik en
kele maanden doorgebracht, 's Nachts althans. Overdag was ik
samen met de delinquenten in de penitentiaire inrichting
onder wie ook de Zwarte Ruiter. Ze zeggen, dat de gevangenis
directie en het bewakingspersoneel geen schuld hadden aan de
ontsnapping van Hans. Ik zou dan wel eens willen weten wie
er wel schuld aan hebben...
Nogal kritisch hebben we geluisterd naar wat, nu ja, cel 622 ons
vertelde. Hij had er kennelijk behoefte aan zijn hart eens te luchten
en we bedachten, dat een ex-gevangene misschien niet de aangewezen
persoon is om een objectief relaas op te hangen over de gang van zaken
in een gevangenis. Wat hij zei klopte echter wonderwel met wat tevoren
over de fouten en tekortkomingen in Schevenir.rren is gezegd, met dit
verschil dan, dat zijn verhaal concreter en gedetailleerder was dan wat
regering en justitie hebben bekendgemaakt.
Voor ons is het nog steeds twijfel
achtig of boeken zcals Stuntvlieger
Kalle" van Torsten Scheutz (uitgave
H. Nelissen Bilthoven) de aangewe
zen lectuur zijn voor onze jeugd.
Men zou kunnen aanvoeren, dat deze
jeugd nu eenmaal gespitst is op sen
satie-verhalen en dat belangstelling
voor de luchtvaart om maar te
zwijgen van ruimtevaart hand over
hand toeneemt, dat men min of meer
de neiging krijgt hier van een pro
bleem te spreken. Het lijkt in ieder
geval wel zeker, dat deze opwinende
'lectuur de gezonde belangstelling
voor andere gebieden van het maat
schappelijke leven maar al te ge
makkelijk nadelig zal kunnen beïn
vloeden. Stapt men als opvoeder
over deze bezwaren heen en bekijkt
men aldus „Stuntvlieger Kalle" als
eventueel aanvaard boek op zijn eigen
verdienste, dan kan men moeilijk an
ders dan vaststellen: het is vlot ge
schreven en boeiend tot de laatste
bladzijde.
Deze goed opgezette en uitgewerk
te roman van Hubert Nicholson,
speelt in Engeland in de eentonige
vlakte langs de Humber.
Hoofdpersoon is Roger Wellincroft,
telg van een haast uitbundig levende
familie, waarin de patriarchale, wil-
sterke grootvader Saul, de eerste
viool speelt. Roger wordt door zijn
familie met zachte dwang gedreven in
de richting van de boerendochter
Louisa Kilner, die hem tevens een
boerderij kan aanbrengen. Zonder
veel enthousiasme maar ook zonder
tegenzin verlooft hij zich met haar
en alles lijkt te lopen zoals het opge
zet is, totdat de hartstocht van het
jongere zusje Ida als een vlam door
hem heen slaat en ook zijn hart in
brand zet. De eerste band wordt ver
broken voor de tweede en op boeien
de en verantwoorde wijze beschrijft
Nicholson het leven van deze twee
ongelijksoortige karakters. Een dode
lijke ziekte drijft de levenshonger van
de jonge vrouw nog op, tot deze ab
rupt in een tragische scène zijn ein
de krijgt. Dan vindt de gekwelde Ro
ger de rust welke hij behoeft, bij de
evenwichtige en eerst versmade Loui.
sa. Het boek verscheen in de Aeterna-
reeks van de N.V. Pax. Voor volwas
senen.
(Advertentie).
De natuur heeft weer één van haar
geheimen prijs gegeven. Na jaren
lange onderzoekingen heeft men
ontdekt, dat bloemen en planten
mysterieuze stoffen bezitten, die
hen schoonheid en nieuwe levens
kracht schenken.
Madame Dr. N. G. Payot is er als
eerste in geslaagd deze wonderlijke
stoffen, welke men „levenssappen"
noemt, te verwerken in haar crèmes
en lotions. Hiermede creëerde zij,
de thans in Nederland reeds be
roemd geworden
LIGNE STIMULATION a l'hydro-
sève, samengesteld uit crèmes en
lotions, welke Uw huid op een
uiterst prettige en toch krachtige
wijze stimuleert het zo onontbeer
lijke vocht op te nemen.
De sappen van duizenden exquise
bloemen dienden voor de bereiding
van deze uitnemende crèmes en
lotions en hun „levens-elixir" dringt
diep in Uw huid en zorgt er voor.
dat Uw teint weer mat en gaaf
wordt.
Werkelijk de resultaten met de
producten van de
LIGNE STIMULATION a l'hydro-
sève zijn, blijkens de mededelingen
van tientallen enthousiaste gebruik-
sters, bijzonder verrassend.
Gebruikt U de CREME NUTRICIA
BLANCHE a l'hydro-sève, een deli
cieuze nachtcrème, welke een over
vloed aan vitaminen en plantaardige
levensstoffen bevat. Een weldaad
voor de vermoeide huid
De CREME NUTRICIA TEINTEE
a l'hydro-sève is werkelijk de ideale
gekleurde basiscrème voor Uw
make-up. Uw teint krijgt er dat ge
heimzinnige matte waas door, dat
U zo flatteert. Bij deze crème heeft
U keuze uit een verrukkelijk gamma
van kleuren.
De TONIQUE No. 1. l'hydro-sève
is een bijzonder verfrissende lotion,
welke Uw huid diep reinigt en ver
sterkt. Met deze TONIQUE No. 1
begint de behandeling van Uw huid
met de onovertrefbare producten
van de LIGNE STIMULATION.
DE LA FACULTÉ DE LAUSANNE
WILL-COSMA N.V. - 2e WETERINGPLANTSOEN 3 - AMSTERDAM
DE PRODUKTEN VAN DR. N. G. PAYOT ZIJN VERKRIJGBAAR IN HET
ST. IGNATIUSSTRAAT 87a BREDA TELEFOON 37090
Minister Samkalden heeft enkele
dagen na de ontsnapping van de
Zwarte Ruiter toegegeven, dat er iets
schortte aan de manier, waarop in
Scheveningen de gevangenen waren
ondergebracht. Hij stelde vast, dat
de samenvoeging van verschillende
instituten in één gebouwencomplex
grote nadelen had, maar dat deze
samenvoeging nu eenmaal een gevolg
was van het nieuwe systeem dat
niet alleen de beveiliging van de
maatschappij tegen de misdadiger op
het oog heeft, maar ook voor de de
linquent zo gunstig mogelijke voor
waarden wil scheppen voor heropne
ming in de samenleving.
De oude gevangenissen waren niet
aangepast aan de nieuwe methodiek.
Dat was eigenlijk de grondoorzaak
van onvolkomenheden in de beveili
ging.
„Best mogelijk", zegt cel 622,
,maar waarom moest men de delin
quenten in de penitentiaire inrichting
samen brengen met de mensen in het
Huis van Bewaring? Ze hadden da
gelijks contact met elkaar. Ze trof
fen elkaar in de werkinrichting en
in de keuken. Lag het dan niet voor
de hand, dat een gewiekste knaap
daarin mogelijkheden moest zien om
een ontsnapping voor te bereiden?
Wij zaten in het Huis van Bewa
ring. En we hadden, uiteraard, veel
meer contact met de buitenwereld
dan de mensen die al gestraft waren.
Het was echt niet zo moeilijk, een
ruilhandeltje met hen te bedrijven.
Gruijters heeft de staaf frou-frou die
hij gebruikte om zijn celgenoten een
slaapmiddel toe te dienen, gekregen
van een vriend die in voorarrest zat.
De penitentiaire inrichting, waar het
regime tamelijk mild is, is streng ge
scheiden van de strafgevangenis.
Maar ze is door een enkele deur ver
bonden met het Huis van Bewaring.
Uiteraard kwamen de patiënten in
eerstgenoemd instituut niet vaak naar
onze afdelingen. Omgekeerd echter
wel. Wij werkten gewoon samen met
de mensen die aan de andere kant
van de deur hun cellen hadden en
er was alle gelegenheid tot een
praatje en... een komplotje."
deling hebben omdat hy geestelijk
was geschokt. Maar die schok was
een gevolg van zijn misdaden. Hy
verkeerde in onzekerheid omtrent de
toekomst. Hij was bang voor de straf
die hem te wachten stond. Hij wist
niet, welke bewyzen men had tegen
de moordenaar van Ravenstein. Bo
vendien was kort tevoren zijn moe
der gestorven.
Gruijters, meent cel 622, moest niet
genezen worden van psychische stoor
nissen die hem tot misdadigheid had
den gebracht. Hij was integendeel,
door zijn misdaden psychisch ge
stoord. De angst scherpte zijn intelli
gentie en hoe turbulenter zijn geest
werd, des te heviger werd zijn ont-
snappingsdrang. Daarmee werd blijk
baar geen rekening gehouden. Boven
dien. zegt hij, liet Gruijters duidelijk
blijken dat hij de kans zou grijpen als
hem die geboden werd. Geen bewa
ker heeft dat blijkbaar gemerkt. Bo
vendien was de directie zo slecht op
de hoogte van wat hij dacht en zei
dat men hem rustig liet begaan. Men
nam zelfs niet de moeite, de mate
rialen op te ruimen, die tegen de
gevangenismuur lagen opgestapeld en
die voor de uitbreker een prachtig
glijbaantje vormden naar de begane
grond.
Het relaas van cel 622 geeft inder
daad reden tot enkele vaststellingen,
die een bedenkelijk licht werpen op
de gang van zaken in Scheveningen.
Men mag toegeven, dat de nieuwe
methodiek van het strafwezen tot sa
menvoeging noopte van enkele afde
lingen in het gebouwencomplex en
dat de directie inderdaad voor een
voldongen feit werd geplaatst, toen
zij de Zwarte Ruiter als „patiënt"
toegewezen kreeg.
Onmiddellijk echter rijst dan de
vraag, of zij juist daarom niet min
der automatisch had moeten hande
len cn of het inderdaad zo vanzelf
sprekend was, dat zij Gruijters be
handelde als een van de velen? Bo
vendien mag men twijfelen aan de
noodzakelijkheid, om mensen uit het
Huis van Bewaring samen te bren
gen met die in de penitentiaire in
richting. Er moet, ook bij onvolko
menheid van een gebouwencomplex,
toch wel een mogelijkheid worden
gevonden om een nogal logische
scheiding in stand te houden. De be
handeling van de gevangenen hoeft
daar niet minder soepel om te zijn.
Na wat cel 622 ons vertelde, kun
nen we moeilijk geloven aan de witte
onschuld van directie en gevangenis
personeel. Er is op zijn minst spra
ke geweest van een bedenkelijke non
chalance. Trouwens: nog een andere
onthulling van cel 622 stelt de gang
van zaken te Scheveningen in een
rikaans, voor mensen die stuk voor
stuk wegens ernstige misdrijven zijn
veroordeeld?
Zo'n film, zegt cel 622, kregen we
te genieten. Toen de voorstelling was
begonnen, ontdekte men dat er aan
de voorcontrole iets had gehaperd.
Men schrok ervan, maar liet de film
toch maar doordraaien. Als men de
voorstelling had afgebroken, zou dat
teveel protesten hebben gegeven....
„Na de ontsnapping van Gruijters
is de zaak grondig onderzocht. Toen
is men ook verbeteringen gaan aan
brengen. Als het kalf verdronken is...
Nietwaar?"
Het is allemaal lang niet zo een
voudig als we aanvankelijk hebben
verondersteld met de deelneming
van Nederlandse coureurs aan klas
sieke Ronden in het buitenland. Het is
ook niet gemakkelijk om er de vinger
achter te krijgen, omdat de betrok
kenen, renners zowel als ploegleiders,
zoekende zijn naar mogelijkheden, die
passen in het raam der wensen en
verlangens. Juist daarom ook is de
berichtgeving onderling zo afwijkend,
zo ondoorzichtig, zo verwarrend soms.
x x
X
Ons land telt op het ogenblik laten
we zeggen drie ploegleiders, die in
volgorde van opsomming het hoogst
cn de internationale wieiermarkt
staan aangeschreven; Pellenaars,
Buchly en de Limburger Hensen. Tot
voor een poos waren allen aan een
rijwielfabriek verbonden, een Neder
landse wel te verstaan. Sinds Pelle
naars losgeraakte van Locomotief,
bleven er nog twee over, Buchly
(Magneet) en Hensen (Eroba). Het
spreekt vanzelf dat Pellenaars zijn
blik over de grenzen ging werpen,
om ergens in landen waar de wieler
sport ..eten en drinken" voor de mas
sa betekent, tot andere lucratieve
verbintenissen te komen.
Deze pogingen ligggen, dat begrijpt
„Ze wisten toch", zegt cel 622, „dat
Hans Gruijters een gevaarlijke mis
dadiger was, en dat hij er weinig
voor voelde, rekenschap af te leggen
voor zijn aandeel in de moord te Ra
venstein. Toch werd voor hem geen
enkele uitzondering gemaakt. Hij
kreeg dezelfde behandeling als alle
anderen".
Dat de directie voor een moeilijk
probleem zat, wil cel 622 wel toege
ven. Maar, zegt hij, het lijkt wel fcf
ze blind was voor het verschil tus
sen de toestand waarin Gruijters ver
keerde en de geestelijke situatie van
de andere gevangenen. Hij zegt het
niet met dezelfde woorden, maat zijnI merkwaardig licht. Wat moet men
bedoeling is duidelijk.
bijvoorbeeld denken van de vertoning
Grujjters moest een speciale behan-van een gangsterfilm, robuust-Ame-
Inderdaad, drie weken gratis
naar Afrika, op vakantie in de
binnenlanden. De mogelijkheid
daartoe ligt binnen ieders be
reik: verkoop zoveel mogelijk
boekjes „Lava", 1.25 per stuk.
Ziedaar in een notedop de op
lossing.
De actie „Lava" (Leken Aantreden
voor Afrika) is gestart door.... een
leek. iemand als u en ik, die ook
„wel wat anders" aan z'n hoofd heeft
dan zich te verdiepen in allerlei
problemen aangaande het missiewe
zen.
Een idealist dus. die echter met zin
voor de werkelijkheid een golf van
geestdrift wist los te slaan. In een
aantal katholieke bladen verscheen in
september een advertentie: „Gratis
drie weken naar Afrika". Van links
en rechts kwamen de reacties. Hier
uit is een bloemlezing samengesteld,
die nu tegen f 1.25 te koop is. Mr.
L. G. Kortenhorst, mr. dr. L. N.
Deckers, mr. H. G. Moshuis en Paul
F. J. A. Julien hebben zitting in het
comité van aanbeveling, dat de rijke
gedachten van de encycliek „Fidei
donum" steun aan de moderne
middelen ter missionering in Afrika
verder wil uitdragen. De opbrengst
van de boekjes is bestemd voor de
steun aan de sociale missie in Afri
ka. Per 17.000 verkochte boekjes kan
één persoon een gratis reis naar
Afrika maken en wel hij, die de
meeste exemplaren verkoopt vóór 15
februari. Iedereen heeft dus een
kans.
Missieclub sanatorium
Van dat standpunt is ook de Missie,
club Pius X van het sanatorium Ka-
lorama in Beek bij Nijmegen uitge
gaan. En bijzonder sympathiek is
wel, dat, als deze missieclub een of
meer gratis reizen wint, de reis ge
maakt zal worden door geïnteresseer
den in de Afrikaanse ziekenverple
ging.
De Broeders van St.-Joannes de
Deo zijn de verplegers van Kalora-
ma. Vrome, stille werkers, die het
leed van anderen verzachten en thans
willen gaan onderzoeken of zij hun
zegenrijk werk mogelijk ook in dienst
van de Afrikaanse missie kunnen stel
len. Zij of anderen, met name leken-
verplegers. Ais, volgens de richtlijnen
van „Fidei donum", de nood in Afri
ka, waar het beslissende uur van de
missie slaat, maar gelenigd wordt.
Vier goede daden
Laaiend vuur en rotsvast Gods
vertrouwen vindt ge op Kalorama.
Vandaar, dat wij, in de kader van
de Lava-actie, gaarne het initia
tief van de Missieclub Pius X steu
nen en adviseren uw boekje aldaar
te bestellen: f 1.25 of een veelvoud
op giro 435562. ten name van Mis
sieclub Pius X, Sanatorium Kalora
ma, Beek bij Nijmegen.
Ce krijgt dan het boekje.
Ge steunt de missie in Afrika.
Ge kunt u scharen onder de vele
vrienden, die de richtlijnen van „Fi
dei donum" volgen.
En.... ge doet iets goeds voor een
missieclub van een sanatorium.
Vier goed, daden door één enkele
handeling: zo'n boekje besteilen.
men wel, geheel en al in de zakelijke
sector en in die sfeer iets bereiken
gaat, zoals overal en in de meest uit
gebreide zin van het woord in de
commerciële wereld gebeurt, vaak
met grote geheimzinnigheid gepaard.
Dat behoeft niet te verbazen. Want
wie sterke troeven in. handen heeft,
zal tot het laatst toe voor anderen
'n soort gesloten boek te zijn. Het is in
elk geval steeds: haal er uit, wat er
uit te halen is. Met sportiviteit heeft
het in zulke gevallen uiteraard geen
jota te maken. Eerst overeenkomsten,
gedegen contracten, prima geldelijke
voorwaarden en pas dan al het an
dere. Zoals renners, vergoedingen,
kopmannen, knechten, winstmarges.
Pas dan fietsen wat je kunt. Ben je
een hele beste, dan volgens je eigen
inzicht, behoor je tot de mindere go
den, dan volgens die hele beste èn
de ploegleider, die dan maar zien
moet er teamgeest in te krijgen, te
houden en de ploeg tot een verdien
stelijke maken.
x x
x
We weten eigenlijk niet welke de
voornaamste van al deze factoren is.
Het is eerder een complex, dat in alle
onderdelen moet kloppen. Waarin geen
enkele schakel, hoe klein ook, mag
ontbreken. Voorop blijft intussen het
financiële staan. Het alles beheersen
de, omdat de wielrenner niet alleen
een zeer dure uitrusting ten dienste
moet staan, maar praktisch het ge
hele jaar door wat men noemt prima
ingespannen dient te wezen. Uit eigen
middelen is die niet te bestrijden en
dus komt er een rijwielindustrie, een
bandenfabriek en noem maar op aan
te pas, welke in dat opzicht de hand
toesteekt.
x x
X
In Nederland is dat tot nog toe al
lemaal afzonderlijk gebeurd. Er zijn
laten we zeggen, drie fabrieken, wel
ke jarenlang elk voor zich er een ren-
nersstal op na hielden. Het heeft de
schijn er van, dat in deze situatie
verandering gaat optreden. In deze
zin, dat er op samenwerking wordt
aangestuurd. Hetgeen zou betekenen,
dat men gezamenlijk de belangrijkste
uitgaven aan het in stand en met
succes houden van 'n labrieksteam
verbonden, gaat dragen. Als wij goed
zijn ingelicht, en daaraan is op het
moment dat dit wordt geschreven
geen twijfel, dan mag op korte ter
mijn in deze een beslissing worden
verwacht.
x x
x
Dezer dagen zijn twee ploegleiders:
Pellenaars en Buchly naar Milaan
geweest. Onafhankelijk van elkaar,
zoals ons thans duidelijk is gewor
den. Beiden hebben bij de „Gazetto
della Sport" directeur, Torriani, or
ganisator van de Giro d'Italia, over
de mogelijkheden van deelneming
met een Nederlandse ploeg aan diens
ronde gepolsd. Wie het eerst aan bod
kwam, doet minder terzake. Be
langrijker is te weten, dat beide
ploegleiders kans wordt geboden in
de Giro 1958 te starten, als maar aan
gestelde voorwaarden wordt voldaan.
En nu zijn het juist die voorwaarden,
zeer sterk afwijkend van de tot nog
toe bestaande, welke de samenstel
lers van wielerploegen veel hoofd
brekens zullen bezorgen.
De heer Torriani heeft letterlijk
gezegd, en dat geldt voor alle ploe-
genvormers in alle geïnteresseerde
landen: het kan ons minder sche
len wie als ploegleider komt, als wel
met welke coureurs hij aan de start
zal verschijnen.
Daarnaast zullen slechts contrac
ten worden afgesloten, wanneer
handtekeningen van renners gevoegd
worden bij toestemmingen van hun
desbetreffende fabrieken. Tot welke
merkwaardige ontwikkelingen en con
sequenties dit leiden kan is duidelijk.
Als een of andere ploegleider wèl
een coureur zou kunnen bewegen om
met hem in een équipe naar de
Ronde van Italië te gaan, maar om
welke reden dan ook daarvoor van
zijn fabriek geen toestemming kan
verwerven, is het voor een derge
lijke renner onmogelijk met die
ploegleider een verbintenis aan te
gaan.
x x
X
Dit alles staat vermeld in de re
glementen en voorwaarden, welke de
heer Torriani heeft doen uitgaan voor
zijn komende Giro, die, aldus werd
ons bericht, op ongeveer gelijke leest
als de Ronde van Frankrijk zal wor
den geschoeid. En dan gewaagden wij
niet eens van die andere stringente
verplichtingen, welke voor ploegen,
gesteund door extra sportieve recla
meondernemingen (die Italië er di
verse heeft) zijn vastgelegd. De renner
die zich straks bij een dergelijke
„extra sportieve" vastlegt, zal na*
melijk gedurende een jaar slechts,
voor dat ene merk mogen uitkomen.
Het is een nogal ingewikkelde zaak,
althans voor de niet-insider. Maar de
coureurs weten er uiteraard meteen
alles van. Zij weten nu ook, dat een
contract bij een Nederlandse fabriek
hun alleen dan de vrijheid geeft zich
elders te verbinden, als die fabriek
daartoe vergunning zou geven. Hier
mede zijn we dan het kardinale punt
genaderd.
De meest prominente Nederlandse
renners hebben een overeenkomst als
hier bedoeld. Besluiten de drie be
doelde rijwielfabrieken tot zakelijke
samenwerking wat betreft de uitzen
ding van Nederlandse ploegen naar
klassieke wedstrijden of Ronden, dan
ligt het voor de hand, dat zij een fi
guur als ploegleider zullen aantrek
ken, waarmede zij op dit moment op
goede voet staan.
Iedereen kan zien, dat voor de Ne
derlandse renners en voor onze wie
lersport in het algemeen, belangrijke
beslissingen voor de deur staan. Het
is duidelijk, dat men een samengaan
van die fabrieken van harte zou moe.
ten toejuichen. Hoe belangrijk het,
vooral in de tijd van bestedingsbeper
king, is dat die fabrieken aan het
werk blijven, behoeft niet nader te
worden benadrukt. Dat de directies
tot samengaan willen overgaan, zal
eveneens iedere Nederlander (alleen
reeds uit een oogpunt van werkgele
genheid en goodwill) tot instemming
nopen. Als er reclame gemaakt moet
worden, laat ons land met zijn diver
se kwaiiteitsprodukten dan niet ach
terwege blijven.
Het klimaat er toe lijkt vandaag bi-
zonder gunstig, om verenigde stappen
in die richting te doen.
-
