ARMOEDIG IS HET LEVEN
—7 Tornado teisterde Texas
OP SARDINIË
De Engelse heg: omlijsting van
kleurig schilderij
BOEKENPLANK
Zn.
Ontdekking van een vergeten eiland (I) -
De Sint heeft kinderboeken
T reinontsporing
in Frankrijk
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 13 NOVEMBER 1957
Uitkering gemeenten
ruim 757 miljoen
Köchels Verzeichnis
vernieuwd
ZAMHMEL 1-°iram
Het inwendig gebed
de apostel
van
Personeelstekort
bij Rijkspolitie
*3.
7,?
(Van een bijzondere
m edewerker)
Mijn reis naar Sardinië is
eigenlijk de vervulling van
een afspraak van verleden
jaar. Op een kille regenach
tige avond in oktober stond
ik op een eenzaam perron
van de Gare de Lyon in Pa
rijs te wachten op de nacht
trein, die me naar Turijn
zou brengen. Enige meters
van me af stonden 'n paar
mannen; diep weggedoken
in hun jassen, een sigaret te
roken naast hun bagage. Het
bleken Italiaanse landarbei
ders te zijn, die in de zomer
maanden in de omgeving
van Patijs werk hadden ge
vonden bij de boeren en nu
weer naar hun eiland, Sar
dinië, teruggingen.
Ik moest bij hen in de coupé
komen zitten. Het was een won
derlijk stel. Een jongen van 15
jaar die 6 maanden lang in een
stenenfabriek had gewerkt, en
vier mannen van ongeveer 30
jaar. Vuil en ongewassen, huive
rend van de kou, waren ze blij
dat ze weer naar hun eiland te
rug konden gaan.
We raakten in gesprek en in-
plaats van te gaan slapen hebben
we de hele nacht gepraat over
de sociale toestanden in Italië,
over het communisme en over de
houding van de Kerk.
Aan mij zagen ze dat ik pries
ter was en daarom duurde het
even voor ze verklaarden dat ik
nu maar niets moest menen: zij
Stemden altijd op Togliatti.
Och, grote bekeringen zal ik
wel niet gemaakt hebben die
nacht, maar we hebben samen
vriendschappelijk gepraat en toen
we de volgende morgen doodop
van ons nachtelijk debat in Tu
rijn aankwamen, heb ik de man
nen met handslag moeten belo
ven dat ik hen het volgend jaar
zou komen bezoeken.
Nu ben ik zo ver, dat ik zo
juist Sardinië heb bezocht. Het is
voor mij een openbaring gewor
den, dit wonderlijke eiland met
zijn zo sympathieke bevolking.
Ik wil er u graag een flits van
laten zien, enige bladen uit mijn
dagboek scheuren en u die zo la
ten lezen als ik ze daar heb op
geschreven.
Landschap ruw en woest
Een moderne boot heeft ons
vanuit Civitavecchia, de haven
van Rome in 8 uur naar Olbia
gebracht, een ijleine vissers
plaats in het noord-oosten. In de
kerk van Olbia ga ik mis lezen.
Hier krijg ik mijn eerste indruk
van Sardinië.
Twee watervlugge misdienaar-
tjes komen de sacristie instor
men en zullen me dienen. Het
zijn prachtige kereltjes, zwart,
slecht gewassen met minuscule
broekjes en donkere ogen.
Het is een gewone dag in de
week, maar de kerk is goed ge
vuld en het valt me op hoe de
voot de mensen bidden. Veel
vrouwen zijn er in de kerk, veel
gaan er ook te communie: zwar
te gestalten, geheel gehuld in een
donkere omslagdoek die over hun
rug naar beneden valt en in een
zware donkere jurk, die ongeveer
tot op hun voeten komt.
Vanuit Olbia brengt een oude
stoomtrein ons tot Chilivani en
vandaar naar Sassari. Het is
voor ons de eerste kennismaking
met het Sardijnse landschap.
De natuur is ontzaglijk woest.
Overal slingert de trein zich tus
sen de ruwe bergketens door.
Grote onbebouwde gebieden, be
heerst door zware stenen, steeds
weer stenen.
Dit is de voornaamste karak
tertrek van het Sardijnse land
schap en zo zal het gedurende
de hele tocht blijven: groots,
zwaar, maar dor en onvrucht
baar.
Massale bergen, grote blokken
graniet. Hier en daar pogingen
om het land de rotsen! te
ontginnen.
Ploeteren op slecht
boerenland
We passeren hele velden car-
ciofi (artisjokken), de meest ge
teelde groente in Sardinië. Het
graan staat er slecht voor: in de
meeste gevallen is de bodem al
te rotsachtig en je ziet hoe de
mensen geploeterd hebben om de
bodem te dwingen tot vrucht
baarheid. Op de slordige en
schrale akkers liggen overal gro
tere en kleinere steenhopen, bij
elkaar geraapt van het land.
De landerijen zijn zelf meestal
omgeven door een muur van los
op elkaar gestapelde stenen: een
meter hoog, een halve meter
breed.
In Nederland zou 'n dergelijke
muur onbetaalbaar zijn. Hier zijn
de mensen blij dat ze tenminste
een gedeelte van de stenen kwijt
zijn. De muur kost hun aan werk
loon niet meer dan 65 lire (40
ct.) per meter. Voor dat geld ko
pen ze geen ijzeren afrastering.
Vanuit de trein zien we ook de
eerste kudden langharige scha
pen. Koeien zie je er bijna niet.
Het land is te kaal en de weiden
te dor. Hier en daar staan grote
borden die aankondigen, dat hier
een landhervorming wordt uitge
voerd.
Het is vooral de vorige rege-
ring-Segni (zelf een Sardijn) die
voor de eerste keer energiek be
gonnen is met de doorvoering van
ruilverkavelingen. Zware tjractors
trekken ploegen met diepe punt-
messen door de bodem en woe
len de stenen op, die in grote
vrachtwagens worden afgevoerd.
Wegen worden aangelegd en ein
delijk gaat men zorgen voor be
vloeiing van het land. zodat de
droogte de grootste kwaal van
Sardinië waar in de zomermaan
den nauwelijks een druppel wa
ter valt eindelijk bestreden
kon worden.
De resultaten zijn duidelijk:
betere akkers met meer kurkbo
men, olijven en zelfs hier en daar
boomgaarden.
Maar 't landschap wordt over
heerst door de woeste rotseen,
waartussen zich het taaie gras
een plaats veroverd heeft: een
land van herders en schapen.
Als de mensen mijn brevier
zien, is hun aandacht getrokken.
Nauwelijks kunnen ze wachten
met hun nieuwsgierige vragen tot
ik met een kruis mijn gebed be
sloten heb. Als ze horen dat ik
'n Nederlander ben, kijken ze me
ineens veel vriendelijker aan.
Zo zal het me steeds weer op
nieuw vergaan: Nederland heeft
op Sardinië 'n buitengewoon goe-
de naam en dat komt uitsluitend
door 't feit, dat de mensen dank
baar zijn dat mannen uit Sardi
nië op onze mijnen werk gevon
den hebben.
Sassari
triest en donker
Sassari is een van ie groot
ste plaatsen van het eiland. In
grootte de tweede stad van het
eiland is zij typerend voor de
achterlijke toestand, waarin het
grootste gedeelte van Sardinië
zich bevindt. Zij vormt voor het
omliggende platteland het land
bouwcentrum. Industrie is er
niet, behalve enige dwergmijnen
van lood en zink, enige kilometers
buiten de stad.
Het is er verschrikkelijk.
Natuurlijk, er zijn ook enige
mooie, moderne gebouwen. Maar
een grote, moderne straat, die
vergeleken zou kunnen worden
met de Grote Staat in Maas
tricht. de Saroleastraat in Heer
len of de Steenweg in Jloermond,
is er niet te vinden. Wat met Cor
so (in Italië altijd de voornaam
ste straat! wordt aangeduid, is
niet meer dan een tamelijk smal
,en druk geval, aan beide kanten
omzoomd met tweederangs win
kels, die kennelijk boven hun
stand en die van de inwoners le
ven.
De volkswijken van Napels
mogen nog armer zijn dan wat
we hier te zien krijgen hier is
het massale, hét nergens in heel
de stad anders-zijn het deprime
rende.
We wandelen de ene slop in. de
andere uit. Smalle, vuile straat
jes, die krioelen van kinderen.
Kinderrijkdom
Kinderrijkdom is een opvallend
kenmerk van Sardinië. Er zijn
veel gezinnen met 8 of 10 kin
deren. De kleinen rollen onge
veer over je heen, zwart en on
aangeraakt door water en zeep,
maar vlug als ratten en vol be
langstelling voor vreemden. De
vrouwen hangen uit ramen en
deuren. Zo proberen zij de zware
hitte, die overal in de krotwo
ningen hangt, te ontvluchten. Ook
zij zien er robuust en krachtig
uit; ondanks hun armoede fiere
en mooie gestalten, die trots en
waardig met de waterkruik op
hun hoofd door de straten lopen,
neen, schrijden.
De volgende morgen vertrek ik
met mijn Vriend, een ingenieur
uit Wageningen, naar Alghero,
de havenplaats van Sassari. Hij
gaat de landhervorming bekijken
en komt 's middags terug met
een dramatisch verhaal over de
ontzaglijke moeilijkheden, die
hier overwonnen moeten worden
eer het land in cultuur gebracht
kan worden.Dan moeten de men
sen nog bewerkt worden om vlak
bij hun akkers te gaan wonen.
In de meeste gevallen woont
de boer in Italië in een kleine
stad, kilometers ver van zijn land
verwijderd. Uren verspeelt hij
iedere dag met heen en terug lo
pen.
Overal kom je tegen de avond
mensen tegen, die met een ver
moeid gezicht naast hun os lo
pen, met de hak op hun schou
ders: de boer die twee uur moet
lopen eer hij thuis is.
Ook de Sardijn geeft deze ge
woonte niet vlug op. Mussolini
heeft 20 jaar geleden vele boe
ren eenvoudig gedwongen te gaan
wonen in de nieuwe boerderijen,
die midden op de velden gebouwd
waren. Maar graag doen de men
sen het niet: zij zijn bang voor
de eenzaamheid en de Italiaan
wil zijn uitgebreide familie graag
zo dicht mogelijk bij zich in de
buurt hebben. Hij schuwt de
'eenzaamheid.
Alghero
Alghero is welvarender dan Sas
sari. Voor een gedeelte is de stad
nog omgeven door oude vesting
muren, eeuwen geleden door de
Spanjaarden aangelegd. De stad
draait zich om de zee heen, de
zee die haar een karige welvaart
brengt en in de lagtste jaren in
de zomer toeristen naar de stran
den lokt. Hier zijn ook enige
prachtige gebouwen, opvallend
door hun sterk Spaans aandoend
karakter. Maar hoe mooi vaak de
oude kerken zijn, hoe typerend de
huizen, wat ons hier steeds weer
opnieuw trekt is het type van de
mens en de grootsheid van de
ruwe natuur. Vertellend over Sar
dinië spreek je niet veel over
kunst, maar wel over het volk,
en de natuur.
Overal zien we ook de kleine
Sardijnse ezeltjes. We hadden ze
gisteren al in Sassari gezien,maar
hier maken we nog een foto van
een bijzonder mooi span. Het rus
tige, kleine dier trekt een voor
werelds oud karretje, waarop een
stok-oud zustertje zit naast een
zwart, vervaarlijk ingehuld bes
je. Een krom. oud mannetje
loopt er naast. In zijn ogen schit
tert iets van het oude felle vuur
en hij commandeert het trouwe
beest, als in betere dagen een
compagnie weerbarstige soldaten.
Op een terrasje dat uitziet over
de kleine vissershaven eten we
ons middagmaal, zoals de Sardij-
nen, een bord spaghetti met bit
tere schapekaas en brood.
(Advertentie)
Steden en dorpen in drie Ameri
kaanse staten zijn enige ciagen ge
leden geteisterd door een tornado.
Bijgaande foto werd gemaakt in het
plaatsje Groves in Texas, we zien
leden van een bergingsploeg in de
ruïnes zoeken naar niet vernielde
eigendommen van de slachtoffers.
In totaal zijn er tengevolge van de
tornado dertien doden te betreu
ren, terwijl er minstens 260 gewon
den waren. De materiële schade be
droeg alleen in Groves al vijf mil
joen dollar: 160 huizen werden er
verwoest.
In een nota van wijzigingen op de
begroting 1953 voor het gemeente
fonds stellen de ministers van Finan
ciën en van Binnenlandse Zaken. Be
zitsvorming en Publiekrechtelijke Be
drijfsorganisatie aan de Tweede Ka
mer voor de algemene uitkering aan
gemeenten te bepalen op f 757.583.400
en de reserve over de lopende dienst
vast te stellen op f 89.000.000.
Uit de toelichting blijkt, dat de mid
delen voor de belastinguitkering wor
den geraamd op f 325.609.000.
De muziekuitgeverij Breikopf
Hartel in Wiesba'den heeft plannen
voor een nieuwe uitgave van het
..Köchel-Verzeichnis", dat de compo
sities van Mozart omvat en naar zijn
samensteller, de Oostenrijkse muziek
historicus Ludwig. ridder von Köchel
(18001877) is genoemd. Deze vier
de oplage zal begin 1960 gereed zijn.
De uitgeverij heeft de voorbereiding
van deze nieuwe uitgave opgedragen
a.an professor Ernst Teichert in Salz
burg, die daarbij door het centrale
instituut voor Mozartonderzoek in
Salzburg wordt ondersteund.
Gratis dierfiguurtjes
bij ZAANHAGEL!
Vraag inlichtingen bij
Uw winkelier voor het
verkrijgen van 10 plastic
dierfiguurtjes in ivoor- en
transparante kleuren. Uw
kinderen zijn er de hele
dag zoet mee.
68 cent
de lekkerste chocoladekorrels van échte chocola
Waar, hoe of wanneer u in
Engeland reist, hoe u het land
schap ook ziet, uit het raampje
van een vliegtuig, van een
trein of van een auto, U zult
altijd hetzelfde patroon ontwa
ren, namelijk velden, tuinen en
parken omzoomd door groene
heggen. Het gehele jaar door is
deze „lappen deken" een van
de meest opvallende en kleu
rige kenmerken van het En
gelse platteland.
In het voorjaar ligt' er een waas
van jong groen over het land. ter
wijl tegen het einde van de zomer
de groene weiden afgewisseld wor
den met het goud van de tarwe en
de gerstvelden en de zilveren glans
van de havervelden.
Zelfs in de winter behoudt het
land in grote trekken hetzelfde pa
troon een groen grasveld hier.
ginds grijsachtig omgeploegd land
op de krijtheuvels, roodbruin in de
dalen, soms zelfs okergeel van
kleur en in het westen van Enge
land donkerrood. Maar waar u ook
kijkt, overal staat een heg tussen
de velden en wegen.
In vroeger tijd was het bouwland
in Engeland gescheiden door aar
den wallen, maar de heg is nu
reeds eeuwen lang het karakteris
tieke kenmerk van het Engelse
^landschap.
De hebben zijn veel meer dan
alleen maar een scheiding van de
velden. Zij bieden het vee op de
velden en de mensen op de wegen'
bescherming tegen regen en wind
en vele vogelsoorten, zoals de me
rel, lijster, hettwinterkoninkje, de
geelgors en nog vele andere
bouwen hier hun nest.
Variatie
Denk niet dat de heggen over het
gehele land het zelfde zijn. Inte
gendeel. Er worden allerlei strui
ken en bomen voor gebruikt en in
ieder deel van Engeland heeft de
heg zijn eigen karakter,
In het westen van Engeland, met
name in het graafschap Devon
vindt u honderden kilometers beu-
kehagen. die evenals de beuke-
bomen in het najaar zo'n prachtige
roodbruine tint hebben.
In het midden van Engeland
vindt men de hagedoorn- en de
sleedoornheg, sterk en stekelig. In
het voorjaar is de hagedoorn over
dekt met witte bloesem, waardoor
het lijkt alsof het landschap in een
bruidstoilet is gehuld.
De sleedoorn, of sleepruim,
draagt in de herfst kleine zure
paarse vruchten, waarvan men een
soort jenever maakt. Tussen deze
heggen groeien wilde rozen, die in
juni in bloei staan en in de winter
paarse rozebottels dragen.
Ook leveren de heggen vele soor
ten vruchten, zoals in september de
zoete bramen, wilde pruimen en de
vlierbessen, waarvai^ een sterke
rode wijn wordt gemaakt. Later in
riet jaar komen de hazelnoten.
In maart ziet men tussen de heg
gen het paarse of witte viooltje, en
iets later de sleutelbloem, arons
kelken, anemonen en het wilde vin
gerhoedskruid.
Onderhoud
Hoewel heggen een natuurlijke
afscheiding zijn en deel uitmaken
van het wilde plantenleven, blijven
zij niet bestaan zonder er naar om
te kijken. Want zonder geregeld on
derhoud verwilderen zij en dan ont
staan er gaten waardoor vee en
schapen uit de omheining kunnen
ontsnappen. Om de drie of vier jaar
dus. moet de heg worden gesnoeid,
hetgeen «alleen door experts kan
worden gedaan. Dan ziet men in de
wintermaanden behalve wanneei
het hard vriest mannen aan hel
werk. Het resultaat van hun arbeid
is een stevige -heg, drie of vier voet
hoog, met een dak van groene bla
deren. Binnen drie jaar zal hij 12
voet hoog zijn, waarna dan de tijc)
komt, waarop hij weer zal moeten
worden gesnoeid. Het is fascflierend
om een hegsnoeier aan het werk
te zien.
Tegenwoordig worden er zelfs in
verscheidene streken van het land
wedstrijden in het snoeien van heg
gen gehouden.
In sommige streken zijn de heg
gen in de loop der tijden vervan
gen door andere scheidingslijnen.
De streek rondom Sedgemoor. in
het graafschap Somerset, bijvoor
beeld, en de ,,Fen Country" in het
oosten van Engeland, zijn laaglig-
gende moerasgebieden; hier moet
het land gedraineerd worden en de
velden worden dan ook gescheiden
door de voor twee doeleinden be
stemde sloten. In plaats van de
heggen groeien hier lange rijen
wilgen langs de slootkanten. Deze
geven de streek een eigen karak
ter.
Op de heuvels in de Cotswolds en
in het noorden van Engeland kun
nen heggen, noch bomen groeien;
de velden zijn hier gescheiden door
stenen muren. De steen, waar de
muren van zijn gebouwd, wordt ter
plaatse gevonden. Het opbouwen is
een hele kunst, want de stenen wor
den zonder cement op elkaar ge
legd; toch is de muur zó sterk dat
hij vele jaren storm en regen kan
verduren. Tussen de stenen groeien
meerdere wilde planten zoals
strandkruid, varens en rotsplanten.
De heg vormt zo zeer een deel
van Engeland, dat hij ook in de
tuinen een speciale plaats in
neemt. In bijna elke tuin zult u
heggen aantreffeneen liguster-,
hulst-, haagbeuk- of doornstruik
heg in sommige ouderwetse
tuinen vindt men heggen van la
vendel, die de lucht op een zon
nige namiddag in juni parfume
ren. Maar de beste zijn de zgn.
..evergeen" heggen de buks
■ui de taxis welke men in de
runen van oude landhuizen vindt
Vele eeuwen hebben de snoeiers
>d deze heggen hun fantasie botge-
'ierd en de struiken hebben dan
oms ook zonderlinge vormen
Meestal echter worden ze in de
■--orm van een dier gesnoeid. De
unst van het snoeien van heggen
"ordt in Engeland topiary" ge-
loemd.
U. zult in Engeland nergens ver
choeven te reizen om een heg te
zien; hetzij de „deftige" heg in
een tuin. of de „wilde" op het veld.
Alle vertegenwoordigen zij een deel
van het landelijke leven in Enge
land.
Uitgevers noch de Goede Sint schij
nen zich door het monster van de be
stedingsbeperking schrik te laten
aanjagen. Evenals vorig jaar con
stateerden wij ook nu tot onze grote
vreugde, dat de boekenmarkt een
nieuwe toevoer van goede kinder
lectuur heeft gekregen. Zo vonden
we voor jongelui (en niet minder voor
opvoeders) in „Bob Vredeveld wordt
man" van Mr. Jan Kruysman een
uitstekend verhaal over een geheel in
onze moderne tijd levende frisse Ne
derlandse jongen. Zelden ontmoetten
we in een werkelijk zo boeiende ro
man zo'n scherpe analyse van de
jongensziel. Warm aanbevolen (Uit
gave De Fontein Utrecht).
Aangekondigd als „een fijn boek
voor de jeugd, die van kunstmanen
en ruimtevaart droomt" bezorgde
Lannoo te Den Haag de door Albert
Kuyle vertaalde ongelofelijke ge
schiedenis van Henry Winterfeld „Er
kwam een meisje gevlogen". Dat
meisje bleek namelijk met een ruim
teschip van de ster Asra te zijn ge
komen en zij beleeft op deze aarde
met enkele kinderen de meest vreem
de avonturen. Tenslotte komt haar
vader met een ruimteschip zijn lie
veling opzoeken. Maar eer het zover
is, zijn wij dan weer bijna 200 span
nende bladzijden verder.
Voor kinderen en grote mensen
heeft Leopold Uitgevers Maatschap
pij te Den Haag een lofwaardige ver
taling gegeven van „De Honderd en
één Dalmatiners" van Dodie Smith.
Twee jonggehuwde hondjes, vijftien
schattige hondenbaby's en een aller
aardigste familie beleven vele ogen
blikken van benauwende hoogspan
ning in het verhaal, waarin niet min
der dan alle vijftien baby's op onver
valste gangsterwijze worden ontvoerd.
En wat de schrandere hond Ponco
allemaal bedenkt en hoe hij daarmee
als een geboren detective het misdrijf
ontwart, kan als prestatie in de kro
nieken vermeld worden gelijkwaardig
aan de allergrootste evenementen
rond de bewogen historie van Scot
land Yard. Als buitengewoon extra
verdienste voor dit boek geldt zeker
de grote kennis van en liefde tot het
trouwe huisdier, de hond.
In „Goeie morgen Lora" van Ra-
wena Farre geeft ons Hollandia te
Baarn in een vertaling van Peter
Jaspers eveneens een boek over die-
rxa. Het verhaal brengt gns naar de
Schotse Hooglanden, die echter, dank
zij de muzikale zeehond Lora beslist
niet meer onherbergzaam zijn. En
wat de schrijfster daarnaast over een
huisrat, twee otters en twee eek
hoorns vertelt, is al even hart-verove.
rend, zonder dat wij ook maar een
ogenblik aan ongezonde sentimentali
teit hoeven te denken. Door dit boek,
dat voor grote kinderen zowel als
voor volwassenen uren van goede
verpozing brengt, zal het aantal die
renvrienden zonder twijfel snel toe
nemen.
Van de Uitgevers Maatschappij P.
v. Belkum Az. te Amsterdam ontvin
gen wij twee deeltjes met alleraar
digste raadseltjes voor kinderen bij
een gebracht door P. Louwerse. Denk
nu niet, dat deze meneer Louwerse
het van vandaag of gisteren heeft,
integendeel: al vele generaties kin
deren kennen zijn berijmde raadsels
voor de jeugd en genieten er nog al
tijd van. Twee boekjes om vele win
teravonden mee door te brengen.
Van de Spaarnestad te Haarlem
kregen wij twee boeken van M. Cla-
renbeek-Van Klaveren; ,De Groene
Trui" en „Rita leert aanpakken".
Voor kinderen, die hun belangstelling
al dan niet actief richten op verken
nerij zal die „Groene Trui" van Kees
Manders en zijn avonturen als welp
menig prettig uurtje betekenen. Voor
de meisjes vanaf 12 jaar zal het an
dere boek, waar in de ondeugende
streken van Rita worden verteld in
deze nieuwe druk ongetwijfeld nog
veel belangstelling weten te trekken.
Bij dezelfde uitgeverij kwam een
avontuurlijk boek uit van Th. van
Arnhem, getiteld: De „Heer" van
Nuenen. waarin een stoere knaap de
hoofdrol speelt. Vanaf tien jaar zal
iedere frisse boy aan dit boek groot
genoegen kunnen beleven.
Mogen we dan nog de aandacht
vestigen op een alleraardigst bun
deltje met tien Sinterklaasliedjes
(uitgeverij P. v. Belkum Az. te Arrt-
sterdam) geïllustreerd met foto's van
de jaarlijkse intocht van de Goede
Sint met zijn Pieterbazen in onze
hoofdstad. Voor de dagen, die aan de
5e december voorafgaan, is deze bun.
del. dunkt ons, voor ieder gezin een
welkome aanwinst.
Voor het laatst hebben wij deze
keer bewaard de streken en daden
van de roemrijke ridder Don Qui-
chotte in een fraaie uitgave naverteld
door Erich Kastner en Ben Eyssel-
stijn. Voor wie de reeds eerder ver
schenen boeken over Tijl Uilenspiegel
en de Baron van Münchhausen kent,
behoeft dit boek met zij'" Kleurenpla
ten en tekeningen geen verdere aan
beveling. Het is zot en wijs tegelijk.
Legende en werkelijkheid zijn met
een bekoorlijk raffinement tot een
goed geheel samengeweven door
schrijvers, die voor jong en oud hun
vak verstaan.
In de laatste tijd neemt men het
woord „apostel" en „apostolaat" zo
gemakkelijk in de mond. dat de juis
te betekenis dreigt teloor te gaan.
Men kent apostolaatsgroepen onder
meisjes op het atelier, op de fabriek,
onder mannen en vrouwen in het
„wijkwerk". Men kent het moderne
bedrijfsapostolaat, het apostolaat on
der de asfaltjeugd, in het leger.
Weet men echter, wat een aposto
laat is en aan welke voorwaarden
men althans moet trachten te voldoen
om zich apostel te mogen noemen
Zou het geen aanbeveling verdienen
het woord zijn juiste betekenis terug
te geven en het wat spaarzamer te
gebruiken Wat er voor een recht
apostolaat nodig is, wordt in het
werk van Colruyt en Ardui op helde
re, diepe en vrome wijze uiteengezet.
Zij die zich voor een of ander apos
tolaat „inzetten", dienen het min
stens met. het inwendig gebed ern
stig te nemen.
Maaris een voortdurend neoe-
fend inwendig gebed mogelijk temid
den van menigvuldige en drukke
werkzaamheden
Hoe komt men in de praktijk des
levens tot een aanvaardbare sythese
ve i apostolaat en gebedsleven, tot
een verzoening van actie en contem
platie De dagelijkse ervaring van
priesters en lekenapostelen bewijst al
te klaar, dat het hier niet gaat om
een denkbeeldig probleem, maar dat
met de oplossing van deze moeilijk
heid. de mogelijkheid en het waarde
oordeel van het actief-apostolisch le
ven zeer innig verbonden zijn.
Kanunnik G. Colruyt en L. Ardui
schreven een werk, thans in derde
druk voor ons liggend, dat 'n waar
devolle bijdrage geeft tot de oplos
sing van dit probleem. De schrijvers
zijn van mening, dat men gewoonlijk
op onvoldoende wijze doordringt tot
de kern van het probleem en dat in
de gangbare opvatting van aposto
laat en contemplatie een spijtig te
kort aan diepgang en helder geloofs
inzicht bestaat.
Het hele werk is een eenvoudig,
rustig betoog, dat blijk geeft van een
zeer zuiver inzicht in de hele mate
rie. De theoretische uiteenzettingen
worden geïllustreerd aan de prakti
sche beleving van contemplatie en
actie in de persoon van het H. The-
resia van Lisieux. Wij bevelen dit
boek ten zeerste aan, en wel aan al
len die leiding hebben te geven aan
apostolaatszielen en tevens aan deze
ijverige zielen zelf. Het is een veilige
gids. Lannoo (Tielt - Den Haag) gaf
dit boek uit. J. H.
De exprestrein Calais-Bazel is gis
terenochtend op het station van Es-
quelbeck nabij Duinkerken ontspoord
door een breuk in de rails. Vijf Fran
sen werden zwaar gewond en acht
licht gewond.
Drie rijtuigen liepen uit de rails,
maar werden niet zwaar beschadigd.
Na het ongeluk reed een locomotief
op een der beschadigde rijtuigen in.
Een machinist, die met een rode
lamp langs de rails rende, behoedde
de nachtexprestrein ParijsLonden
voor een ongeluk. De trein stond stil,
voordat hij de plaats van het onge
luk bereikte.
Uit de memorie van antwoord aan
de Tweede Kamer over de begroting
van het ministerie van Justitie 1958
blijkt, dat het aantal kacatures bij
het korps Rijkspolitie, uitgaande van
de huidige organieke sterkte, thans
rond 500 man bedraagt. Sedert 1 ja
nuari wordt als voorlopige sterkte
6700 man aangehouden, doch een de
finitieve organieke sterkte zal nog
nader op grond van de bepalingen van
de politiewet worden vastgesteld.
