ROCKEFELLER liet „huisje55 zetten Hij die sterven moet GAILLARD, Frankrijks jongste staatsman Michaël krijgt niet de hele erfenis Ondanks crisis: doorzetten! Sportsman DAGBLAD DE STEM VAN DONDERDAG 7 NOVEMBER 1957 Bedachtzaam, gewiekst Kleuren-harmonie voor Uw lippen en nagels Emigrantentarieven Zuid-Amerika voor Indrukwekkende film naar roman van Kazantzakis 5-Passat even in moeilijkheden Arabieren willen „Aramarkt" accu-kwaliteit! BREDA Ginnekenweg 164 Tel. 01600.34048 In 1928 liet Otto Kahn van de Metropolitan Opera zich bij John D. Rockefeller jr. aandienen. Hij kwam niets meer of minder vragen dan een nieuw Opera House, dat midden in Manhattan moest komen te staan. Rockefeller hoorde het betoog rustig aan. Hij was eraan gewend, dat men appelleerde aan zijn generositeit. Kahn droeg trouwens met verve ziin plannen voor: het Operagebouw moest een centrum worden van cultureel leven, omringd door een park, dat een geheel zou vormen met de gebouwen. Wat Kahn op het oog had, was een huizenblok tussen de 48ste en 51ste straat en de Fifth and Sixth Avenues. Eigenaar was de Colum bia Universiteit. De grijze Rocke feller paste bedachtzaam zijn vin gertoppen tegen elkaar. Hij had belangstelling voor de opera en be langstelling voor grote enthousiaste plannen. Zijn vader, de gewiekste zakenman, had zijn enige zoon vol komen vrijheid gegeven het deel van zijn enorm vermogen, dat bestemd was voor liefdadigheid en culturele hulp naar eigen inzicht te beste den. „We zullen het preject gaan uitwerken", zei hij. Iedereen vreesde dat de dreigende crisis de grote plannen wel van de werktafel zou vegen. Maar Rocke feller jr. was geen man, die, als hij eenmaal aan iets begonnen was, het spoedig opgaf. Vele duizenden zou den trouwens wfcrk vinden in de grootscheepse onderneming en deze overweging gaf de doorslag. „Ik heb zelfs in deze donkere dagen ein deloos vertrouwen in de toekomst van Amerika" zei hij, zocht contact met drie architectenbureaus en ver schillende aannemers en liet deze de plannen uitwerken voor vijftien gebouwen. Daar de opera in ver band met de depressie voorlopig in het oude gebouw moest blijven, zou den verschillende radio-stations hun bivak opslaan in het centrum, dat dan ook in het begin de naam „Radio City" kreeg. Een naam, die later door aandrang van buiten ver anderd werd in Rockefeller Cen ter. Kijktribune Rockefeller zelf was dol op bouwen. Dagelijks kon men hem, gewa pend met 'n duimstok op de bouw grond vin den. Hij stond dik wijls in de ■weg en werK lui, die hem niet kenden, joegen hem op een ge moedelijke manier uit de buurt. Omdat Rockefeller merk te, dat velen zijn passie deelden en urenlang naar 't bouwen konden sta ren, liet hij een speciale kijktribune bouwen en glimlachend gaf hij dit project als motto het Nederlandse spreekwoord mee: de beste stuurlui staan aan wal. Op 1 november 1939 sloeg hij zelf de laatste van de tien miljoen ge- gebruikte spijkers in het hout en ver klaarde het Centrum, dat hem 125 miljoen dollar had gekost, voo- ge opend. Sindsdien is Rockefeller Cen ter, met als middelpunt de slanket wolkenkrabber van R.C.A.-Building' een van New-York's belangrijkste toeristische attracties. Temidden van de grijze zakelijkheid der stenen spuiten witte fonteinen en bloeien de schoonste bloemen. Hier bloeiden na VE-Day trotse Hollandse tulpen, eigenhandig in Nederland uitgezocht door Aart Marius van den Hoek, die de supervisie had van de tuinen van Rockefeller Center. De vreemdeling ontdekt vele on verwachte dingen in dit wonder lijke hart van New York. In de winter schaatst men er en in de zomer kan men er kijken naar het spel van zeeleeuwen, die geleend worden uit de dierentuin. In de cember schitteren er de lichtjes van de grootste kerstboom, die in de Amerikaanse wouden te vinden was. Reeds in augustus beginnen speciaal hiervoor benoemde comi- schoongernaakt en Amerika zou Amerika niet zijn als er geen speciale employé's waren voor het opsporen van verloren en aan meubels ge plakte stukjes kauwgom. Een niet on nodige maatregel is, dat de inhoud van vuilnisbakken en prullemanden achtenveertig uur lang wordt be waard. Op deze manier heeft men eens meer dan honderd diamanten achterhaald, die per ongeluk wegge gooid waren, alsmede, naar men zegt, het valse gebit van een hoge autoriteit. Ingenieuze alarmsystemen beveili gen de gebouwen tegen brand en ko lendamp en een dief, die ontsnappen wil door een branddeur, merkt, dat op hem gerekend is, omdat men slechts aan een kant door deze deur kan gaan. Niemand belet hem om rustig naar beneden te tippelen, maar hij zit op de tweede verdieping als een muis in de val omdat er direct een alarmsignaal overgaat als hij Atleel) Cutex biedt U de nieuw ste mode-tinten voor Uw lippen en nagels! Cutex Stay-Fast lip stick (met super lanoline) geeft U verlokkend mooie lippen ge durende heel de lange dag. Cutex nagellak schilfert niet, breekt niet af. Kies Cutex voor blijvende schoonheid! Vijf en twintig jaar geleden was het eerste gebouw voltooid van Rockefeller Center, dat sindsdien geworden is tot een der grootste bezienswaardigheden van New York. tè-leden een speurtocht naar de volmaakste boom. En, alsof dit nog niet genoeg is, chartert men soms tegen de kerstdagen levende ren dieren om het geheel wat op te vrolijken. Rockefeller Center is een kleine wereld op zichzelf met eigen politie, brandweer en medische hulpposten. Zeshonderdvijftig werksters en wer kers zorgen dat de meer dan 20.000 kamers en eindeloze gangen worden daar door een nauwe doorgang het gebouw wil verlaten. Capriolen Een vreemd verschijnsel is dat zelfs op windstille dagen er een licht windje waait over Rockefeller Flaza. Dit houdt verband met de door het reflecteren van het zonlicht ontstane zeer warme lucht, die opstijgt, waar voor koele lucht in de plaats komt. Men moet dan ook niet vreemd op kijken als op deze plaats in New- York soms de vlaggen de verkeerde kant uitwaaien. Een gigantisch complex als Roc kefeller Center maakt vreemde ca priolen met de natuur. Zo zal men op de daktuin al rozen zien bloeien als deze nog overal In New-York In knop staan. De oorzaak hiervan is de warmte, die opstijgt uit de gebou wen. Ontspanning en zaken hebben el kaar gevonden in Rockefeller Cen ter op een typisch Amerikaanse wij ze. De 83-jarlge John. D. Rockefeller jr. heeft er nog steeds plezier van dat hij heeft meegeholpen New-York zijn „gezicht" te geven. Het ligt in de bedoeling van de KLM om speciale emigrantentarieven in te voeren op de routes naar de Zuidamerikaanse landen. Op de con ferentie van de IATA-landen, onlangs te Miami (Florida) gehouden, is in beginsel besloten emigrantentarieven van Europa uit naar Zuidamerikaanse landen toe te staan. Naar wij verder vernemen zal de korting, door de KLM toe te passen op de tarieven van emigrerende passagiers naar Zuid amerikaanse landen, veertig procent bedragen op het tarief van de toeris tenklasse. charm* I 3?"itse zeilschiP „Passat", een zusterschip van de „Pamir", die kor- 1S .vergaan, heeft gisteren een ogenblik m moeilijkheden verkeerd a I?® l3ding aan het schuiven ging. Schepen waren al op weg naar ae „Passattoen dit schip in een tweede boodschap meedeelde, dat al les weer normaal was. De „Passat" Mvond zich tussen Portugal en de Het is met de film hol len of stilstaan: nadat in de theaters maanden lang slechts middelma tigheden zijn vertoond, waarop het uiteraard geen zin had de aan dacht te vestigen, brengt het begin van het nieu we seizoen weer enkele zeer belangrijke films, waaraan wij niet kunnen noch mogen voorbijgaan. In een tweetal artikelen zullen wij de belangrijk ste gaarne voor de lezer bespreken. Daar is in de eerste plaats de van het ge wone bioscoop-stramien wel sterk afwijkende film ,,HIJ DIE STERVEN MOET", door Jules Das sin gemaakt naar de ro man van Nikos Kazant zakis, de Griekse schrij ver wiens overlijden juist dezer dagen werd ge- meld. Het onderwerp is hex, lijdensdrama van Christus, maar op ver bijsterende wijze in de huidige maatschappij geactualiseerd. De stel ling van de schrijver en in nog sterker mate van misschien, is, dat Christus, indien Hij in onze dagen opnieuw zou optreden en ten kos te van ons dierbare com fort, van onze rust, van onze welstand de conse quenties van Zijn leer zou eisen, Hij ook nu weer zou worden gekrui sigd, ja, door de Christe nen-zelf. Op even in drukwekkende als inge nieuze manier heeft Ka zantzakis deze stelling in romanvorm verwerkt. Het verhaal speelt zich af in een Grieks dorp ten tijde van de Turkse over heersing. Pope Grigoris, de Grieks-orthodoxe dorpspriester, geeft in 't dorp leiding tezamen net een soort burge meester, Patriarcheas genaamd, een rijk heer van bedenkelijke instel ling en zeden. Men papt met de bezetter en zijn plaatselijke gezagvoerder de Turkse Agha (te ver gelijken met een Orts- kommandant), stevig aan, met het gevolg dat er rust heerst en voor Griekse verhoudingen vrij aanzienlijke wel vaart. Het is een'wens van de bevolking om volgens traditie het Passie-ver haal weer op te voeren, doch dit is door de be zetter verboden. De bur gemeesterweet echter van zijn vriend, de Agha toestemming voor het spel los te krijgen en de rollen worden in een openbare bijeenkomst door de pope toegewezen Elk der toekomstige spe lers verzet zich in eerste instantie tegen de rol- toewijzing, omdat hij zich voor de uit te beel den figuur ofwel niet goed ofwel te goed vindt. De pope echter vermaant ieder zijn leven in over eenstemming te brengen met het spel en zich diep te doordringen van het karakter van de figuur, welke hij in het Passie spel zal moeten uitbeel den. De consequenties hiervan zullen in 't ver volg van het verhaal op frappante wijze tot ui ting komen. Op zekere dag komt ekn menigte vluchtelingen in het dorp aan. Zij hebben met de verzetsstrijders tegen de Turken gevoch ten en de bezetter heeft als wraak hun dorp met de grond gelijk gemaakt en de bevolking gedeci meerd. Namens deze el- lendigen, die niets meer bezitten, vraagt hun po- pe Fotis om gastvrijheid en hulp. De dorpspries ter en de (burgemeester" verzetten zich hardvoch tig, omdat zij bevreesd syn de gunst van de Tur ken te verliezen en ver bieden hun bevolking zich met de vluchtelin gen af te geven. Als een ervan van uitputting sterft verspreiden zij, om hun verbod kracht bij te zetten, zelfs de leugen achtige bewering, dat er onder de vluchtelingen cholera zou heersen. On der leiding van hun pope laten de verstotenen zich nu op een bergterrein in de omgeving van het dorp neer teneinde te trachten, aan de rotsige bodem enig voedzaam gewas te doen ontkie men. De aanwezigheid van de hongerende vluchte lingen houdt inmiddels de dorpsgemoederen be zig. Men voelt dat er iets niet in orde is met de houding van pope Grigo ris en de „burgemees ter". Vooral bij degenen, die zich hebben inge leefd in de rollen van het Lijdensverhaal - de herder Manolios, die voor de Christus-figuur is aangewezen, de burge meesterszoon Michelis, die Johannes zal zijn, Pannayotaros de Petrus en gelijdelijk-aan ook bij Catharina, het lichte meisje, dat Maria Mag- dalena zal uitbeelden - ontstaat verzet, temeer wanneer eenmaal ont dekt is, dat het parool cholera slechts om poli tieke doeleinden is uit gegeven. Ter gelegenheid van een groot feest spreekt de herder, die een spraakgebrek heeft, maar daarvan op dat moment als door een wonder wordt verlost, de menigte toe en wint ha&r sympathie. Het komt tot excommunicatie van de herder, ja, de dorpslei ding vraagt om militaire hulp bij de Agha en om uitlevering van Manolios die tenslotte door zijn rivaal (Judas) in de dorpskerk wordt ver moord. Zo is Christus dan op nieuw „gekruisigd". De goeden onder de bevol king voegen zich aan de zijde der vluchtelingen, die zich met de wapens tegen pope Grigoris en zijn Turkse vrienden ver dedigen. ,,Hij die sterven moet", waarvan wij hier slechts de hoofdlijnen konden weergeven (er zijn diver se interessante verwikke lingen, die echter te ver zouden voeren) is een meeslepende film, zowel door zijn zeer bijzondere en sterk aansprekende gegeven als door de wijze waarop dit gegeven is gerealiseerd. De regis seur Jules Dassin was reeds van vroegere films bekend; laatstelijk oogst te hij succes met zijn virtuoze „Du rififi chez les hommes". Alles heeft hij gedaan om „Hij die sterven moet" een zo werkelijkheids - getrouw mogelijk aspect te ver lenen; zo werd de film in Griekenland (op Kre ta) en met medewerking van de plaatselijke be volking gemaakt. Het landschappelijke en het folkloristische element, volksfeesten, optochten, volkszang, is dan ook prachtig en authentiek en doet het wijde doek nu eens alle eer aan. Maar ook in de dra matisering betoont Das sin zich een meester. Ons enige bezwaar geldt het feit, dat hij niet steeds het pathetische heeft weten te ontgaan en dat vele rollen door de grime en door de voordracht te toneelmatig, te uiter lijk bleven. Dit neemt echter niet weg, dat de ze film de toeschouwer aangrijpt en hem op on ontkoombare wijze za ken voorhoudt, waarvan de bioscoop zich in het algemeen liefst afzijdig houdt. Wij hebben hier dus te doen met een eer volle uitzondering, welke de belangstelling ver dient ook van degenen, die de bioscoop normaal niet plegen te frequen teren. TEN H. (.Advertentie; Because Dunhill is now made in Holland (Van onze Parijse correspondent) Felix Gaillard, de jongste, Franse staatsman, kan zich ondanks de onsympathieke maatregelen, welke hij in de vorige regering als minister van Financiën moest nemen, verheugen in een ste vige populariteit. Zijn snelle loopbaan spreekt sterk tot de ver beelding van de miljoenen Franse jongeren, die de regeringen en de volksvertegenwoordigers gaarne verwijten „een politiek van kale hoofden" te voeren. Inderdaad zijn er legio Franse politici, die zich hun leeftijd even moeilijk herinneren als hun aantal dienstjaren. Met Gaillard heeft de algemene verjonging een goe de kans gekregen. Nog nimmer tevoren werd de opdracht een re gering te vormen verleend aan een man, die zijn 38ste verjaardag moest vieren tijdens de moeilijke investituur. We hebben herhaaldelijk het ge noegen gehad met Felix Gaillard een partij tennis te spelen; hij is een all round sportsman, want ook in de zwemsport, vooral in crawl, is Gail lard een geducht tegenstander. Zon der bril ziet hij er erg jong uit, het geen Madame Gaillard noopte ons la chend te antwoorden: ,.De grootste zorg van mijn man is, dat hij er te long uit ziet. Al twee keer heeft hij een begin van snor laten staan om wat ouder te lijken, maar ik heb een hekel aan struikge was op de bovenlip". Felix Gaillard houdt veel van zijn vrouw. Nog kort geleden, toen hij minister van Financiën was in de regering Bourgès-Maunoury, zei hij woordelijk: ,,Ik zwem graag. Ik tennis graag en ik eet graag lekker. Maar mijn prettigste ontspanning is toch het spelen met mijn zoontje. Die jongen doet me alles vergeten De kleine Philippe trekt zich ove rigens nog niets aan van de grote waardigheid waartoe zijn vader is ge roepen, want hij is ternauwernood één jaar oud. Zijn prettigste speelgoed is de bril van zijn vader, die hij te pas en te onpas weet te bemachtigen. Kwajongen Felix Gaillard werd op 5 november 1919 geboren te Parijs. Hij kent de Franse hoofdstad als zijn binnenzak. Zijn meest geliefde wijk is nog altijd het quartier Latin en Saint-Germain. Wild op antiquiteiten en schilderijen wandelt hij graag door de rue Bona parte, de rue Jacob enz. Aan de uni versiteit was hij een briljant student. Hij werd inspecteur van financiën, doctor in de rechten en studeerde vervolgens politieke en sociale we tenschappen. Al in 1947 trad hij als onder-staatssecretaris voor economi sche zaken in de regering Robert Schuman. Monnet, wiens secretaris hij was, getuigde van hem: „Dit is één der jongeren, die ons snel voor bij zullen streven". De vrienden zeiden toen tegen zijn moeder: Felix zal nu wel spoedig minister worden", waarop Madame Gaillard antwoordde: „Die kwajongen is nog veel te jong voor minister, Hü heeft nog niet eens een baard. Waar gaat ons dierbare vaderland heen als men aan zulke knapen al van die verantwoordelijke posten gaat toevertrouwen. De vierde republiek is wel diep gezonken Dg politieke commissie van de Ara bische Liga heeft besloten alle Ara bische landen aan te bevelen een eco nomische eenheid te vormen. Dit is naar haar mening noodzakelijk om de leden van de Liga te beschermen te gen de uitwerking van de Europese Gemeenschappelijke Markt. De commisie heeft zich voorts te gen de deelneming van de Afrikaanse en Aziatische koloniën aan de ge meenschappelijke markt verklaard. Maar hij steeg verder op de poli tieke ladder. De afgevaardigde van de Charente werd staatssecretaris in de regerin gen van Faure en Pleven. Daarna nam Pinay hem over als staatssecre taris voor Financiën. In Brussel on derhandelde hij met de Belgen, de Nederlanders, Duitsers en Italianen over de Euratom en zijn tegenstan ders vreesden zijn scherpe diploma tie, die concessies aan Frankrijk af dwong. Vervolgens werd hij minister van Financiën in de regering Bour gès-Maunoury (juni '57). Als zodanig kreeg hij de bijnaam van monsieur Roe" (mijnheer Rots). Gaillard week namelijk voor niets en voor niemand. Enige zijner mede-ministers getuig den toen: „Die jongeman moet wel zeer be kwaam zijn om dermate halsstarrig aan zijn programma te kunnen vast houden". Diplomaat Is Felix Gaillard de man, die Frankrijk momenteel nodig heeft? Ook vele zijner politieke tegenstan ders zijn genegen deze vraag beves tigend te beantwoorden. Radicaal socialist van de oude school is hij in feite tussen de partijen blijven staan. In wezen is hij persona grata bij de radicalen, de socialisten, de onafhan- kelijken en de volksrepublikeinen. Al. leen moet de praktijk nog bewijzen of Gaillard voldoende soepelheid en voldoende autoriteit bezit om van deze situatie voldoende voordeel te trekken. Er komt nog iets anders om de hoek kijken, waardoor het Franse voordeel wellicht nadelig is voor de partnerlanden: Gaillard is er namelijk diep van doordrongen, dat hij met de Euro pese partnerlanden voordelige za ken kan doen, omdat die landen hebben begrepen, dat Frankrijk tij delijk een voorkeurspositie moet hebben om straks volwaardig bond genoot te kunnen worden. Dit houdt vermoedelijk in, dat ter zake de Europese Markt het laatste woord nog niet is gesproken. Gaillard is wel overtuigd Euro peaan. maar gaat van de gedachte uit, dat de Europese partnerlanden eerst Frankrijk moeten helpen om weer op dreef te komen. Felix Gaillard geniet het ver trouwen van Amerikaanse en Duitse bankiers. De directeur van de Franse Bank, Baum- gartner heeft de president bij herhaling te kennen gegeven, dat een regering Gaillard voor buitenlandse kredietgevers een garantie zou zijn. Er is nog een ander lichtpunt voor degenen, die met hem moeten wer ken en onderhandelen: Gaillard heeft geen leverkwaal en geniet na tien uur voormiddag een zonnig humeur. „Voor die tijd kunt u hem beter niet storen", aldus zijn vrouw. (Advertentie) m Varia Service-Sialiansjdoor'i gehele land Het hof van beroep van Aix-en- Provenre in Frankrijk, heeft ex-koning Michaël van Roemenië gelast de na latenschap van zijn vader, de voor malige koning Carol, te delen met Magda Lupescu, de derde vrouw van Carol en diens zoon uit zijn eerste huwelijk, Mirceau Lambrino. Ex-koning Michaël was in beroep gegaan tegen een overeenkomstige lastgeving van de rechtbank te Nice. Dit beroep is dus verworpen. Lambrino baseerde zijn aanspraken op de uitspraak van een Lissabonse rechtbank, dat hij een wettige zoon is van ex-koning Carol. Een Parijs hof heeft 6 maart jl. verklaard dat de uitspraak van de Lissabonse recht bank ook rechtskracht voor Frank rijk heeft. Onder de bezittingen van ex-koning Carol in Frankrijk bevindt zich een kasteel, het Chateau de Sabron te Nice, dat door het gemeentebestuur van deze stad is aangekocht. Met de uitspraak van het hof van beroep is een einde gekomen aan een juridische strijd van verscheidene ja ren, welke werd gevoerd door Mir ceau Lambrino, die als boekbinder te Parijs werkzaam is. Hij is de zoon van Jeanne-Marie ,.Zizi" Lambrino, een danseres en er kende Roemeense schoonheid van goe den huize (haar vader was een hoog Roemeens officier), waarmede ex- koning Carol, toen een jeugdig luite nant van het Roemeense leger, in 1918 wegliep. Zij trouwden in dat jaar te Odessa, doch het huwelijk werd later, op aandrang van Carols vader, koning Ferdinand, door een Roemeens hof ongeldig verklaard. Ex-koning Michaël is de zoon uit Carols tweede huwelijk met de Griek se prinses Helena. Koning Carol is in 1953 in Portugal overleden.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1957 | | pagina 9