In Spanje een treinkaartje
kopen gaat zo maar niet
Kardinaal
de bres
Feltin óók op
voor de sport
SPAARZIN, solide basis van een
blijvende welvaart
BOEKENPLANK
ZWITSAL
Niet alleen sparen voor schrale tijden55
DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 25 OKTOBER 1957
Treinreis een heel avontuur voor
mensen met gevoel voor humor
Fouten van verleden
wreken zich
Kaho adopteert
een dorp op
Nieuw-Guinea
Ongenode
„scheidsrechters"
bij manoeuvres
kinder HONING siroop
Defecte trein
STAGNATIE IN
VELSER TUNNEL
Nog even kalm aan doen
Kinderboeken van de Sint
Oost-Duitsland
activeert de
„partij-cultuur"
Wie gewend is met onze snelle, comfortabele treinen te reizen,
wordt in Spanje voor talrijke verrassingen geplaatst. Maar met
een beetje gevoel voor humor en een vleugje verlangen naar
avontuur kan het reizen per trein in Spanje een genot zijn, mits
u geen haast hebt.
Probeer niet het Spaanse spoorwegmateriaal te vergelijken met
het onze. De verschillen zijn enorm. Het hele Spaanse spoorweg
net en het materiaal zijn verouderd. Zeker, er wordt gewerkt aan
de vernieuwing der spoorwegen, maar het gaat langzaam, ter
gend langzaam zelfs.
De Spaanse spoorwegen hebben met
tientallen moeilijkheden te kampen.
Het begon al in 1848, bij de eerste
aanleg van de Spaanse spoorwegen.
Toen werd een grove fout gemaakt
door de spoorbreedte op 1.674 meter
te brengen, inplaats van op de inter
nationale maat van 1.435 meter. Dit
werd echter opzettelijk gedaan, uit
een oogpunt van de nationale veilig
heid. Spanje was toen immers erg
bevreesd voor de dreigende Franse
politieke invloed. Daar komt nog bij,
dat in het binnenland van Spanje de
spoorbreedte verschillend is. In de
provincies Asturië, Leon en Valencia
bijvoorbeeld, heeft men overwegend
smalspoor.
Deze verdeeldheid in de spoor
breedten bleef natuurlijk niet zonder
gevolgen, doch bleek al spoedig een
enorme handicap voor het internatio
nale vervoer. Ook nu nog. ruim een
eeuw na de aanleg van de spoorwe
gen, moeten alle import- en export
goederen worden overgeladen, het
geen extra-kosten, tijdverlies en be
derf van levensmiddelen met zich
mee brengt. Bovendien is vrijwel het
hele Spaanse spoorwegnet nog en-
kelsporig. Zelfs de hoofdverbindingen
Barcelona - Madrid. Madrid - Valen
cia en Madrid - Cadiz zijn slechts ge
deeltelijk dubbelsporig.
Ook het Spaanse landschap biedt
talrijke moeilijkheden. Wil men vanaf
de havens aan de noordkust, de oost
kust of de zuidkust, het centrum van
Spanje bereiken, dan moet men zich
een weg banen door vrij ontoeganke
lijk bergland. Bovendien ligt het cen
trum van Spanje ruim 1000 meter
boven de zeespiegel. Bij de aanleg
van spoorwegen moesten talrijke
bruggen en tunnels worden gebouwd.
Het grootste deel van de spoorwe
gen gaat door eenzame en onher
bergzame streken waar geen mens
woont, zodat het passagiersvervoer
In het kader van de actie tot het
adopteren van dorpen op Nieuw-Gui
nea (door mgr. Tillemans gestart)
heeft het hoofdbestuur van de KABO
een beroep gedaan op alle afdelingen
van de bond, gezamenlijk een dorp
op Nieuw-Guinea te adopteren.
Deze oproep heeft een enthousiaste
weerklank in de KABO-afdelingen ge
vonden.
niet lonend is. Het dunbevolkte
schiereiland heeft zijn bevolking ge
concentreerd in de kustvlakten langs
de Atlantische Oceaan en de Mid
dellandse Zee.
Er wordt aan gewerkt
Maar er wordt aan de modernise
ring van het spoorwegnet en het ma
teriaal gewerkt. Verschillende baan
vakken worden reeds geëlektrificeerd
en worden bereden door diesel-elek
trische locomotieven, die in Frank
rijk en Engeland worden aangekocht.
Op de hoofdlijnen zijn enkele snelle
treinstellen ingelegd, o.a. de TAF.
Toch hebben de TAF-treinen enkele
nadelen. De zitplaatsen zijn niet rug
gelings aangebracht zoals in onze
treinen, doch achter elkaar. Er is te
weinig ruimte. Wil de passagier aan
de raamkant zich even verwijderen,
dan moet eerst zijn buurman opstaan
om hem te kunnen laten passeren.
Bovendien zijn de rugleuningen te
hoog. Men krijgt daardoor het gevoel
alsof men opgesloten zit in een enge
ruimte. Het uitzicht is dan ook be
perkt tot de rugleuning van de voor-
buur.
Stationnetje langs de spoorlijn
Barcelona Madrid: mensen die
wachten op een trein, die vermoe
delijk wel eens langs zal komen.
Ook deze treinverbinding tussen de
twee belangrijkste steden van
Spanje loopt over één enkel spoor.
Een ander nadeel is dat de rugleu
ningen in sommige gevallen het uit
zicht door het raam naar buiten
belemmeren. Bij ons vallen de rug
leuningen samen het de blinde ruimte
tussen twee coupéramen. In de TAF,
waarmee wij van Barcelona naar
Madrid reisden, wordt het raamvlak
herhaaldelijk door rugleuningen ge
broken. Door de coupéramen vooruit-
of terugzien wordt hierdoor bemoei
lijkt.
Erger is nog. dat sommig zit
plaatsen samenvallen met het blinde
gedeelte tussen twee ramen, waar
door de passagier elk uitzicht ont
nomen wordt." In ons land, waar de
afstanden kort zijn. zou dat niet zo
erg zijn. Maar een passagier die van
Barcelona naar Madrid wil, moet
bijna 700 km afleggen en dan is een
dergelijke plaats niet erg aantrekke
lijk.
Geen stationsloket
Sinds 1940 zijn de vier grote Spaan
se spoorwegmaatschappijen door de
Staat overgenomen en in de RENFE
verenigd.
Wie in Spanje een spoorkaartje wil
kopen gaat naar het kantoor van de
RENFE. In de meeste steden is dit
kantoor een behoorlijk eind van het
station gevestigd.
Het is in Spanje niet mogelijk
aan het loket een kaartje te kopen
en in de trein te wippen. De Span
jaard heeft de tijd en van de toe
rist wordt hetzelfde verwacht. Voor
een plaatskaart moet men eerst
naar de Renfe, waar gewoonlijk
reeds een lange rij aspirant-reizi
gers staat te wachten. De kaartjes
worden enkele dagen voor de reis
gekocht. Het is bovendien noodza
kelijk een plaats te reserveren, als
men tenminste prijs stelt op een
zitplaats. Mocht dan in de trein
blijken dat uw gereserveerde plaats
toch door een ander is bezet, windt
u dan niet op. Het zal u toch niet
helpen.
Als u in een hotel overnacht en er
een behoorlijke fooi voor over hebt,
kunt u door tussenkomst van de
portier uw kaartje kopen. Het is wel
duurder, doch waarvoor de toerist
uren nodig heeft, heeft de portier
slechts enkele minuten nodig. Hij kent
de weg enmet geld is in Spanje
veel te bereiken. Toeristen die in de
paasweek Sevilla bezoeken kunnen
dat bevestigen. Alle treinen die deze
week naar Sevilla vertrekken, waar
in de Goede Week de Semana Santa
wordt gevierd, zijn reeds lang van te
voren volgeboekt. Het is voor een
vreemdeling praktisch onmogelijk de
laatste dagen voor het feest nog een
kaartje te kopen. Maar met zwart
geld. door tussenkomst van de hotel
portier. gaat het wel. Gelukkig wordt
de corruptie steeds minder. Het zal
echter nog lang duren voordat dit
kwaad geheel uitgeroeid is.
Reisavonturen
Heeft de reiziger eenmaal een
kaartje te pakken en maakt hij ge
bruik van de gewone personentrein,
dan kan hij allerlei avonturen bele
ven. Het kan gebeuren dat de trein
ergens in de eenzaamheid blijft staan,
een kwartier of een half uur. Maakt
u zich dan geen zorgen maar doe
als de rest: stap rustig uit en ga op
uw gemak in het zonnetje zitten. Of
wandel wat rond; als de trein verder
rijdt waarschuwt de machinist wel.
Men kan uren reizen zonder dat men
langs de spoorlijn levende wezens ont
dekt. Soms passeert de trein een
groepje huizen, zó klein en erbarme
lijk slecht, dat men zich verbaasd af
vraagt, hoe de mensen hierin kunnen
leven.
Verbaas u niet als ergens op een
klein stationnetje passagiers in
stappen, beladen met pakken, do
zen en.... kippen. Het is geen zeld
zaamheid dat kippen en andere
huisdieren in de personentrein
worden vervoerd. Vergeet vooral
niet dat voor deze mensen de trein
het enige vervoermiddel is.
Wat de Spanjaarden zelf betreft:
het zijn gezellige reisgenoten. Ze pra
ten, zingen en lachen zonder onder
breking. Omdat onderweg het drink
water schaars is. hebben ze een fles
Spaanse wijn meegebracht. Niet zel
den zal de vreemdeling een koele
dronk worden aangeboden.
Vindt u het vies uit dezelfde fles
te drinken? Let eens op hoe een Span.
jaard drinkt. Hij houdt de wijnfles
enkele centimeters boven de geopen
de mond en laat de rode wijn met een
fijne straal in het keelgat lopen. Zon
der de mond te sluiten, slikt hij het
koele vocht door. Probeer het maar
niet na te doen, het zal u vast niet
lukken
Vijf Russische officieren in uniform
hebben woensdag oefeningen van de
Westduitse divisie luchtlandingstroe
pen in het Zwarte Woud bijgewoond.
Zij waren echter niet uitgenodigd. De
Russen, die witte armbanden met het
woord „scheidsrechter" droegen, lie
pen tussen de burgers die de oefe
ningen gadesloegen rond, maar zij
bleven uit de buurt van de officiële
gasten, o.w. Navo-officieren.
Toen Duitse militaire politie de on
genode „scheidsrechters" in het oog
kreeg, verdwenen de Russen schielijk.
Men gelooft, dat zij behoren tot de
Russische militaire missie te Baden-
Baden, waar het Franse hoofdkwar
tier in Duitsland gevestigd is.
(Advertentie)
Gisterenochtend is de eerste trein
«n half zes uit Alkmaar naar Haar-
'em in de Velsertunnel tot stilstand
gekomen tengevolge van het door
slaan van de dakbeveiligingen. Omdat
aanvankelijk deze oorzaak niet vast
stond, zag men er van af de volgende
tieinen over het andere spoor te lei
oen. Het treinverkeer door de tunnel
vas hierdoor anderhalf uur gestremd.
De defecte trein is door een diesel-
elektrische locomotief uit de tunnel
gosleept, waarna om zeven uur de
toestand weer normaal was.
Kardinaal Maurice Feltin, de in
Parijs wonende kerkvorst, was in
Nederlandse katholieke kringen be
paald geen onbekende figuur, vóór
hij deze dinsdag in Roosendaal on
der auspiciën van de „Alliance
Francaise" het klare licht heeft la
ten vallen op verschillende proble
men, welke de Franse samenleving,
maar ook de onze, zo diep beroe
ren.
De zeer beminnelijke kardinaal
heeft daar in Roosendaal óók de
sport, en haar belangrijke taak bij de
opvoeding van de jeugd, in zijn lang
durig toegejuichte toespraak be
trokken. Hard wordt in Frankrijk
gewerkt aan het brengen van een
christelijke geest in jeugdorganisa
ties en sportverenigingen. En er mo
gen dan moeilijkheden zijn, en al
hebben alle toewijdingen nog geen
echte, diep-gefundeerd christelijke
geest, de kerkvorst zag met een
optimistische blik de toekomst te
gemoet.
Dat de sport door kardinaal Fel
tin een bijzonder warm hart toe
gedragen wordt, is in katholieke
kringen, ook in Nederland, niet on
bekend gebleven. In „Les Jeunes"
het orgaan van de Franse katho
lieke sportorganisatie, is onlangs een
artikel van zijn hand verschenen,
waarvan wij een vertaling aantrof
fen in „Sportparade", het maand
blad van de Nederlandse katholieke
sportbond (N.K.S.). Wij verorloven
ons deze aan diepgaande gedachten
zo rijke pennevrucht van de Franse
kerkvorst, waaruit zijn grote belang
stelling voor de opgroeiende jeugd
aan de dag treedt, in haar geheel
over te nemen.
Hij schrijft dan:
Momenteel ligt het lichamelijke
zeer in de belangstelling. Men is
zelfs geneigd de lichaamsoefening
op een niveau te plaatsen, welke
haar niet toekomt. Sommige kran
ten, tijdschriften, films en radio
uitzendingen willen blijkbaar de
godsdienst van de mensheid terug
brengen tot de lichaamscultuur.
Onze katholieke geloofsleer zegt
ons, het menselijk lichaam te eer
biedigen, maar het niet een over
dreven waarde toe te kennen.
Het is vanzelfsprekend, dat men
zich inspant de krachten van het
lichaam te versterken. Maar het
is een dwaling, het lichaam door
een ware cultus tot een afgod te
maken. De Schepper maakte van
het menselijk lichaam een wonder
werk van precisie, harmonie,
kracht en schoonheid, het vol-
maakste van alle machinerieën,
een wonderlijk alzijdig en doelma
tig instrument. Toch neemt het in
de twee-eenheid van de mens niet
de eerste plaats in. Aan geest en
ziel is de taak gegeven het lichaam
te beheersen.
De katholieke godsdienst eerbie
digt het lichaam tot in het leven
hiernamaals. Zij heeft zelfs voor
het stoffelijk overschot van be
paalde mensen die zij als heiligen
vereert, een heel bijzondere aan
dacht; zij vereert hun relikwieën
Wanneer derhalve de Kerk ver
langt, dat men zijn lichaam ver
zorgt en vervolmaakt, dan wil zij
niet, dat dit de geestelijke waar
den verstikt, die immers de échte
menselijke waardigheid uitmaken.
En zij wil ook niet, dat het lichaam
tot verafgoding toe verheerlijkt
wordt. Zij wil dat ook hier harmo
nie heerst; dat de hiërarchie tus
sen lichaam en ziel bewaard blijft.
De sport in de juiste zin is een
school voor zedelijke en sociale
vorming, want zij eist, wil men
succes hebben, een zeer persoon
lijke inspanning. Zij eist moed en
uithoudingsvermogen. Zij oefent en
modern
Tot de veelvuldigst
aangehaalde fabels van
Jean de la Fontaine be
hoort die over de krekel
en de mier. Dat heeft de
dichter zeker voor een
belangrijk deel aan de
spaarbanken te danken,
die ons sinds jaar en dag
gaarne het sparen in de
van alls modern
verstoken
gerief.
Maar de mensen zijn het
werk onder elkaar gaan ver
delen. Een deel werkt voor
de voorziening in de eerste
levensbehoeften; voedsel, kle
ding, beschutting.
Zij verbruikten niet alles
zelf. Zij spaarden een deel,
maar niet om het in een gat
in fie grond te stoppen of in
een holle boom voor de kwa
de tijden. Dat doen de dieren.
dierenwereld voorhouden ^g^S^rd'^ WEi
als bewijs van <16 nood- zeggen; zij hebben het ter be-
zaak van sparen. schikking gesteld van een
aantal medemensen, die hun
i van onze tijd daardoor niet voor het
tijd, de bekende economist zel* bijeenbrengen van hun
Bertrand de Jouvenel, is voedsel behoefden te gebrui-
het met dat voorbeeld min- doch heel ander werk
der eens. Dat heeft hij voor
de Franse spaarbankbe
stuurders eens duidelijk uit
de doeken gedaan, toen
deze hem hadden uitgeno-
konden gaan doen, b.v. het
onderzoeken van de natuur,
waardoor methoden worden
gevonden die het werk veel
minder zwaar en de opbreng
sten veel groter maken. Weer
digd op hun jaarvergadering »"d|ren maken de werktuigen arbeid moeten opslaan
te spreken. De dieren we
ten zich door hun sparen in
de tijd van overvloed in het
leven te houden in het on
gunstige jaargetijde. Maar
ze blijven op hetzelfde peil;
zij komen niet vooruit. Over
het menselijk bestaan in de
primitieve tijden is niet zo
heel veel met zekerheid be
en de stoffen, die nolig zijn,
om die betere werkmethoden
in praktijk te brengen. Zo
staat de ene prestatie tegeno
ver de andere. Het ruilen van
deze prestaties tussen de ver
schillende mensen is niet zo
een voudig. In hun pogingen
om dit te vergemakkelijken,
hebben de mensen het ..geld"
uitgevonden, iets wat we in
de dierenwereld tevergeefs
kend. Op ons maakt het de zoeken. Geld is dus eigenlijk
indruk, dat ze het niet zo erg ons recht geeft op een
veel beter hadden dan de in
het wild levende dieren.
Hoeveel anders leeft de
mens van nu: huizen van
allerlei gemakken voorzien:
waterleiding, elektriciteit,
enz. Is dit alles door sparen
verkregen?
Het sparen heeft er toe bij
gedragen, maar er is meer
voor nodig geweest. Was er
alleen maar gespaard om in
schrale tijden ook te eten te
hebben, dan was ook de mens
heid met verder gekomen.
Dan waren wij in primitie
ve omstandigheden gebleven,
prestatie van onze medemen
sen, hetzij direct als dienst,
verlening (b.v. de kapper die
ons haar knipt) of indirect in
de vorm van een produkt,
dat door een prestatie tot
stand is gebracht. Voor de
lucht die U buiten inademt en
die er is zonder dat andere
mensen er iets voor hebben
gepresteerd, behoeft tl niet
te betalen,
zonnestralen waarin U zich
op Uw wandeling koestert.
Via het geld. via het „in
komen" worden dus in feite
de resultaten van de mense
lijke arbeid, van de menselij
ke prestaties „verdeeld". Door
onenigheid over deze verde
ling hebben de mensen elkaar
heel veel leed bezorgd, hetzij
als leden van één volk, het
zij als volkeren tegenover el
kaar. Dit laten wij hier ver
der onbesproken.
Uitlenen
Wij keren terug tot het spa
ren. Het geld heeft niet alleen
het „ruilen" van „prestaties"
gemakkelijker gemaakt, maar
ook het sparen. De landbou
wer en de turfsteker kunnen
een hoeveelheid van hun ei
gen produkt opslaan, maar
hoe zou de kapper, de leraar,
de wetenschappelijke onder
zoeker het resultaat van zijn
en
sparen zonder geld. Door het
geld is het mogelijk geworden,
dat iedereen spaart, ongeacht
het soort werk dat hij ver
richt. Nu kunnen ook omge
keerd aan de mensen die
zich bezig houden met de
voortbrengiing van wat wij
voor onze voeding, kleding en
beschutting nodig hebben, de
gelden ter beschikking worden
gesteld, nodig om moderne
technische installaties aan te
schaffen, opnieuw een vorm
van investering.
Een volledige beschrijving
van, deze gang van zaken zou
neel ingewikkeld en omvat
tend worden. Maar ook zon
der dat is het duidelijk, dat
sparen en investeren er op
neerkomt, dat een ieder niet
het gehele resultaat van zjjn
arbeid verteert maar een deel
evenmin voor de uitleent ten bate van wat wij
tt -i.v noemen de economische
vooruitgang of welvaart. Hei
uitlenen van kleine besparin
gen kan moeilijk rechtstreeks
gebeuren. Daarbij verlenen
echter de spaarbanken hun
nuttige diensten. Hier ligt
ook het grote verschil tussen
sparen bij de spaarbank en
sparen in de oude kous. Met
sparen in de oude kous komt
de mensheid niet vooruit.
De laatste week van okto
ber roepen de spaarbanken
over de hele wereld de men
sen op, zich op deze dingen te
bezinnen. In 1957 lijkt de
noodzaak daartoe groter dan
ooit te voren. Hoe verheu
gend is het, als wij melding
kunnen maken van de bouw
van vele nieuwe woningen
een eerste levensbehoefte
die voor velen onzer landge
noten nog steeds onbevredigd
blijft van de opening van
nieuwe scholen, van de inge
bruikneming van nieuwe vei
lige wegen, van de verfraaiing
onzer steden met mooie par
ken, om maar een paar dingen
van welvaart te noemen. Nu
wedijveren de gemeenten in
het opsommen van alles wat
zij op dit gebied nalaten: In
vesteringsbeperkingen. Be
perking van de investeringen
is beperken van de vooruit
gang. ja erger, want ook hier
geldt, dat reeds stilstand ach
teruitgang betekent. De die
ren sparen zonder investeren
(en dat doen ook de oppotters
in oude kousen e.d.). Daar
komt men niet verder mee.
Maar met investeren zonder
sparen komt men ook niet
verder, want dat is eenvoudig
weg onmogelijk. De drukpers
kan wel iets drukken dat op
geld lijkt, maar het wezen
lijke van het geld zijn de pres
taties die er voor geleverd
zijn. Alleen voor zulk geld
kunnen duurzaam andere
prestaties worden gekocht.
Als de wereldspaarweek
nog niet bestond, moest zij
nu zeker worden ingesteld.
Het is noodzakelijk dat wjj
ons realiseren dat de econo
mische vooruitgang, de volks
welvaart, op het spel staat,
wanneer we niet sparen voor
onze investeringen.
Rechten
Maar de spaarder heeft
ook zijn rechten. Het is niet
meer dan billijk dat hij voor
de prestaties die hij, in geld
omgezet, ter beschikking
stelt, ook gelijkwaardige pres
taties terugontvangt. Daarom
hameren de spaarbanken er
voortdurend op, dat de over
heid de plicht heeft de waarde
van het geld onverkort te
handhaven. Want terwijl het
spaargeld via de investerin
gen zijn nuttiig werk doet
voor de economische vooruit
gang. behoudt het toch voor
ieder mens persoonlijk en
voor ieder gezin tegelijk de
nuttige functie die het sparen
in de dierenwereld ook heeft.
Ook in het persoonlijk leven
en in het gezin wisselen tij
den van groote en minder
grote behoeften elkaar af.
Door regelmatig te sparen
worden moeilijkheden en zor
gen in de tijden van zwaardere
lasten vermeden; wordt het
mogelijk grote aanschaffingen
te doen, die uit het lopend in
komen van één week of één
maand niet zouden kunnen
worden betaald. Door tijdig
sparen kunnen jonge mensen
ook 'n gezonde financiële basis
leggen voor de stichting van
een eigen gezin. Maar alweer
dit veronderstelt, dat het
geld zijn waarde behoudt.
Daarom is de boodschap van
de spaarbanken ter gelegen
heid van de wereldspaarweek
1957 (30 oktober) tweeledig:
Volk spaar! Overheid houd
het geld gezond!
sterkt de wil en bereidt de jeugd
voor, de verantwoordelijkheid te
dragen, die haar spoedig op de
schouders gelegd zal worden. De
sport verlangt zelfbeheersinghet
in bedwang houden van opbrui
sende driften, een gezonde levens
houding.
Daar de sport ook in wedstrijden
tot uiting komt en dikwijls teams-
gewijze beoefend wordt, verlangt
zij ook loyaliteit, discipline en ge
meenschapszin. Slechts dan kan 'n
ploeg de overwinning behalen.
Tegelijkertijd verschaft de team
sport en kameraadschap, waaruit
dikwijls vriendschappen groeien
voor het gehele leven.
De jonge christen, die geen pro
fessional is, maar een echte ama
teur is, begrijpt zeer goed, dat de
sport niet het hoogste ideaal en le
vensdoel, de zin van het leven is,
doch een verkwikkende ontspan
ning en opwekking tot vervulling
van zijn plichten".
Tot zover dé tot de zuiver katho
lieke pointe van het sportieve leven
(Advertentie)
indringende beschouwing van kardi
naal Feltin, die zoals men wel be
grepen heeft, geen specifieke Fran
se aangelegenheid is. maar een uni
versale inslag heeft en dus niet
minder op Nederland als van toepas
sing kan worden beschouw d.
Op een ander vlak het finan
ciële is „Sportparade" in haar
jongste nummer van leer getrokken
tegen het beleid van ondeiv/ijs, kun
sten en wetenschappen, terzake de
subsidëring van de lichamelijke op
voeding en de sport in het nieuwe
begrotingsjaar.
Na een welsprekende opsomming
te hebben gegeven van de (ver
hoogde) subsidies aan diverse cul-
turle instellingen, als orkesten, ope
ra's, ballet, toneel, herinnert „Sport
parade" er aan, dat de lichamelijke
opvoeding en de sport minder over
heidssteun genieten en dat zelfs de
jeugdbeweging zal worden besnoeid.
En dan hebben we een minister,
roept het blad uit, die voorzittel- is
geweest van de Ned. katholieke
jeugdraad! De kinderen van het volk
zijn geen lid van het Nederland;
ballet, besluit de schrijver van het
artikel, maar ze zijn wél lid van
de voetbalclub, van de gym en de
handbal
Zo is het inderdaad en niet an
ders!
Al» je A-griep hebt gehad en 10 keer a hebt moeten zeggen
tegen de dokter en als dan eindelijk alle flesjes leeg. alle
pilletjes op en alle kwaaltjes weg zijn, maar je voelt je nog
niet he-le-maal de onde, zeg dan, na al die A's nu eens kaas.
Want dan is het tijd om met die heerlijke voedzame, gezonde
Hollandse kaas weer
een mens van je VtrMTJ-/
t« maken. domineer met KAAS
Pub!lfc«tle NedeHandi Zulvelbureau 47
Hoe de brave Sint het deze keer
gaat doen met het schenken van
kinderboeken op zijn feestdag, we
ten we natuurlijk niet. Want al is
het bij ons al bestedingsbeperking
wat de klok slaat, in Spanje is dat
misschien helemaal anders. Zo
schijnen de uitgevers er ook over
te denken. Want nu reeds komt
een stroom kinderlectuur bij ons
binnen. Het een is al fraaier dan
het andere, de uitzonderingen
daargelaten.
Uitgeverij „Het Spectrum" is pre
sent met deeltjes van de populaire
Prisma-juniores: een boek vol leuke
spelletjes, tekeningen, puzzels en wat
dies meer zij voor jongens en meis
jes van 10 tot 15 jaar. Prachtig voor
de donkere winterdagen. Laurens
Daane maakte de tekst, Henk Al-
bers zorgde voor de tekeningen. Voor
kinderen van 8 tot 12 jaar is er ook
een alleraardigste Prisma-junior:
„De wonderlijke reis naar Karbonkel-
land". De Duitse journalist Friedrich
Feld schreef deze wonderlijke reis
door Uitvindersland, Regenland
(waar het regent als iemand kwaad
heeft gedaan) en tenslotte in Karbon-
kelland. waar alles van edelsteen is.
Het is een uitgebreid sprookje met
een reeks fantastische situaties,
boeiend beschreven en met er tussen
door gestrooid veel wijze lessen.
Voor kinderen van dezelfde leeftijd
schreef in deze reeks Virginia Sö-
rensen „Minny wil alles weten". Welk
kind wil dat nu eigenlijk niet. Daar
om is het zo leuk om met Minny op
onderzoek en avontuur uit te gaan.
Stoere knapen van 12 tot 15 jaar
kunnen tenslotte terecht bij de schrij
ver Stephen Mogridge en diens boek
„De bom op de maan". Vooral nu die
kunstmaan zo door onze hoofden en
door het luchtruim spookt, willen we
wel eens kennis maken met wat in dit
spannende verhaal over atoombom-
(Advertentie)
men en vliegende schotels verteld
wordt.
Het Kinderkerstboek, een uitgave
van de Priesters van het Heilig Hart
Groot-seminarie Liesbosch-Princen-
hage, is natuurlijk ook weer van de
partij. Do Sint zal met deze 27e telg
van dit roemrijke boekengeslacht wel
raad weten. Een paar mooie verha
len, een sprookje, versjes en een to
neelstukje vormen de inhoud, die
door prettige tekeningen wordt opge
sierd.
Dan hebben we nog liggen „Pim
en Wiebe en het gestolen eiland", be
werkt door Max van Amstel naar een
hoorspel van Wim Meuldijk (uitg.
La Riviére en Voorhoeve te Zwolle).
Wie van de Nederlandse kinderen
kent Koko (van de radio) niet meer
en meneer Suizebol en juffrouw Snib-
bel en kapitein Krakepit? Nou dan
weet u genoeg. Er is in dit boek veel
te genieten voor kinderen van acht
tot tachtig jaar. Méén dan ontspan
ning biedt het boek overigens niet.
Wie vorig jaar „De boten van Brak-
keput" van Miep Diekmann heeft ge
noten, zal vol verlangen uitzien naar
„Pandu is gek" van dezelfde schrijf
ster. Het is een boek van Leopolds
Uitgeversmaatschappij (Den Haag)
en werd geschreven voor kinderen
van elf jaar en ouder. De gave teke
ning van de sfeer in onze West, de
ongemeen knappe beschrijving van
wat in kinderen, speciaal in neger
kinderen ook, omgaat en de vloeiende
stijl maken dit boek tot een dankbaar
te aanvaarden aanwinst in goede
jeugdlectuur. Mogen we deze opsom
ming besluiten met „De vrolijke Car
rousel" met verhaaltjes en versjes
van Lea Smulders, een uitgave van
Cantecleer te Utrecht? Een prettig
boek in mooie band en met gezellige
tekeningen. Bijzonder geschikt, zo
lijkt het. ons toe, om te gebruiken als
voorlees'-materiaal vlak vóór het sla-
pen-gaan van de kleintjes.
De Oostduitse socialistische een
heidspartij heeft een grote campagne
tegen westelijke invloed in het gehele
Oostduitse culturele leven van let
terkunde tot dansmuziek aange
kondigd.
De minister van Cultuur, Abusch,
zette aan het begin van een culturele
conferentie in Oost-Berlijn een strijd-
program uiteen. Zijn redevoering, die
de basis voor de discussie op de con
ferentie zal zijn, zal naar westelijke
waarnemers menen, toekomstige af
wijkingen van de partijlijn in het cul
turele leven onmogelijk maken.
Het program van Abusch omvat
o.a. de volgende punten:
1) De partijpers moet marxistisch-
leninistische kritiek op letterkunde,
theater en beeldende kunsten leveren
en daarmee de arbeiders een sociale
vorming bieden.
2) Er zal een nieuw stelsel voor
letterkundige propaganda worden op
gezet.
3) T a partij zal er op toe zien dat
socialistische kunstwerken als "ms,
toneelstukken, boeken en lieaeren
doelmatig gebruikt worden bij het ->o-
litieke werk onder de bevolking.
