SPAAR GRATISAUTONUMMERPLAATJES MAGGI
iloe negerin Althéa Gibson (30)
Wimbledon-winner werd
Wieg van ansichtkaart
stond
aan
het
front
Tenniscarrière zeer
moeizaam opgebouwd
ig
g!
pagblavi pejS'tcin
Gloeilamp die minstens
een eeuw blijft branden
Waarom geen
I bierfeest in Breda
Pauselijke volmachten voor
sommige Chinese priesters
ie
Heuse industrie
bop
DERDE BLAD
DONDERDAG 29 AUGUSTUS 1957
5
BIJ
KIPPENBOUILLONSOEP
In Manhattan
grondslag gelegd
Luch tver binding
Londen-Moskou
Religieuzen veroordeeld
Verkoop Rönlgen-
apparaten geslaakt
Australië wil Nieuw-
Guinea niet in de V.N.
90 jaren ansicht
Icke de Eerste
1Z 8
i v
in
If of in
nodig
eepoi
fsf is.
af.
terkfe
i eveel-
oende
imak-
blijft
ik ge-
TZ4
>rting
merk
)rting
ie van
[agen!
»p:
zegels
zegels
zegels
zegels
zegels
zegels
zegels
zegels
zegels
zegels
zegels
- -
■rirwï88i
(Advertentie)
Van deze wedstrijd heb ik zeer genoten, maar u moet het erg
warm gehad hebben op de baan. Met deze woorden complimen-
teerd koningin Elisabeth van Engeland de dolgelukkige Althéa
Gibson, de Amerikaanse negerin, die juist, na een zeer spannen
de, maar vermoeiende strijd, het kampioenschap van Wimbledon
op haar naam gebracht had.
De dertigjarige miss Gibson is eigenlijk nog maar begonnen
aan een veelbelovende carrière, terwijl veel tennissters op deze
leeftijd al op hun retour zijn.
Althéa werd geboren in een 'klein dorpje in de staat New York, maar
zij was nog geen jaar oud, toen haar ouders verhuisden naar Man
hattan Hier leerde zij de grondbeginselen van het tennis. Haar eerste
instructeur was een man, die door de politie verzocht was de kinderen
van Manhattan te vermaken, opdat zij geen kattekwaad zouden uit
halen. _v olgens Millie Gibson, een zuster van Althéa, werd de thans
wereldberoemde tennisster zo gefascineerd door het spel, dat zij steeds
op straat te vinden was.
Zij speelde hockey en softbal met
een stelletje jongens in het Central
Park, terwijl ze bovendien lid was
van een basketbalteam. Maar door
haar liefde voor de sport vergat ze
nogal eens naar school te gaan. Al
leen de sport was belangrijk voor
haar.
Op 13-jarige leeftijd besloot haar
leraar haar het echte tennis te leren.
Na enkele weken intensief getraind
te hebben, door met een stel tweede
hands rackets een bal tegen een muur
te slaan liet hij haar deelnemen aan
een tournooi. Het succes was enorm
en haar spel was zó goed, dat al de
andere deelnemers haar aan het werk
wilden zien.
Haar aanleg voor het spel was on
miskenbaar. Zij verliet de school en
kreeg een baantje bij een poelier.
Hier moest ze kippen schoonmaken,
een karweitje dat haar smaak voor
kippevlees niet bedorven heeft.
Omdat ze echter haar werkzaamhe
den in de steek liet om te tennissen
was ze al gauw weer zonder betrek
king. Wanneer de volgende werkge
vers die zij had, merkten dat zij
nogal eens haar baan in de steek liet
stond ze ook daar al weer gauw op
straat. Omdat haar vader geen enke
le voorstelling had van tennissen,
maar haar toch graag aan het werk
wilde zien, gaf deze haar op zekere
óag een paar bokshandschocnen,
want hij meende dat Althéa wel een
kansje zou hebben om al vrouwelijk
bokser te slagen.
Ik versla jou hoor!
De manieren van Miss Gibson wa
ren nogal ruw, maar dat deerde haar
niet, want zij wenste alleen maar te
tennissen en niet als een dame op te
treden. Sugar Ray Robinson, de ex-
wereldkampioen bokser in de zwaar
gewichtklasse werd eens door haar
aangesproken met de vraag ,,TJ bent
Sugar Ray hè, nou ik versla je hoor".
Deze korte opmerking werd het begin
van een vriendschap met de bokser en
diens vrouw.
Mrs. Robinson probeerde haar on
beholpen optreden een beetje bij te
schaven. Volgens haar was Althéa
een meisje, dat zich ongelukkig voel
de en een tekort aan zelfvertrouwen
had, waardoor zij steeds meer in
zichzelf gekeerd raakte. Zij ging veel
naar cafeetjes in de wijk om er zich
te amuseren met gokspelletjes en
was verzot op Jazzmuziek.
Reeds was ze van plan om nacht
clubzangeres te worden, toen ze deel
nam aan een toernooi waarin ze op
gemerkt werd door een zekere dr.
R. Johnson die haar vroeg of zij in
teresse had deel te nemen aan de
Amerikaanse kampioenschappen.
Eerst meende Althéa dat zij bedot
werd, maar toen hij haar zijn plan
uitlegde, was ze enthousiast.
Eten in de keuken...
Met dr. Eaton bracht zij de winter
door in Wilmington, waar zij tege
lijkertijd lessen nam op een High-
school. Haar tafelmanieren waren zo
slecht, dat de Eatons haar niet bij
hun aan tafel lieten meeëten en zij
haar maaltijden opgediend kreeg in
de keuken. Bij haar aankomst moest
mrs. Eaton haar eerst nog enkele
jurken kopen omdat zij die nog niet
bezat. Althéa kreeg ook onderricht in
de wijze van kleden, opdat zij er
méér als een vrouw uitzou zien. Ze
deed haar uiterste best en na afloop
van de cursus was ze zelfs een van
de eersten van de klas. Vier of vijf
keer per week gaf Eaton haar tennis-
les en hij zorgde ervoor, dat haar
wedstrijdmentaliteit verbeterde. Tot
dan toe was ze al volkomen versla
gen wanneer haar tegenstandsters 'n
voorsprong verkregen.
Om haar buitengewoon goede spel
werd zij toegelaten tot het College
voor negers in Floiida, waar zij be
halve tennissen ook nog het basket
balspel beoefende. Bovendien verdien
de zij elke maand 40 dollar bij, door
fe werken als schoonmaakster. In de
winter van 1949 deed ze voor het
eerst van haar leven mee aan een
belangrijk zaaltennistournooi. In de
kwart finales werd zij uitgeschakeld
maar bij haar terugkeer op het col
lege weid zij door haar medestuden
ten gehuldigd. Zoals zij zelf zegt was
dit haar eerste kennismaking met de
betekenis van het beroemd zijn.
Er waren maar weinig negers die
sterk genoeg speelden om toegelaten
te worden tot de tournooien van de
blanke tennissers.
Toen vrienden Althéa opgaven voor
de Amerikaanse kampioenschappen
te Forest Hills kregen zij te horen,
dat het meisje eerst naam moest
hebben gemaakt op enkel, door blan
ken georganiseerde tournooien.
Na veel moeite slaagden zij erin
miss Gibson geplaatst te krijgen op
een van deze wedstrijden en zij speel
de zó goed, dat ze voor de kampioen
schappen in aanmerking kwam. In
Forest Hills verloor ze en daarna leg
de ze zich toe op het spelen van tour
nooien in geheel Amerika. In 1953
slaagde zij op het college en werd
lerares aan de Universiteit in Jeffer
son City, waar zij de training van het
herentennisteam verzorgde.
Helaas had Althéa te weinig kans
om te trainen en binnen een jaar was
zij zó uit vorm, dat ze niet eens meer
in aanmerking kwam om op de lijst
I van de tien beste spelers van de V.
IS. geplaatst te worden. Daarom be-
sloot ze luitenant te worden bij het
j Amerikaanse leger waar ze meer tijd
zou krijgen om te oefenen. Na een
trip door Azië in 1955 won zij in Pa-
rijs een tournooi en bereikte de
kwartfinale op de Wimbledonbaan.
Onder leiding van Sydney Llewel
lyn begon ze daarna aan een zeer in-
i tensieve training. De eerste keer dat
Althéa hem ontmoette dacht ze, wei-
nig van hem te zullen leren, maar
hij bracht haar talrijke technische
i kneepjes bij en was nog veel belang-
j rijker was, hij boezemde haar ver-
trouwen in. Het vorig jaar nam ze
'weer deel aan de Amerikaanse kam
pioenschappen, maar ze verwachtte
er zoveel van, dat 7.e er op het
I laatst bang door werd. Toen de fi-
jnale met Shirley Fry begon, was ze
j al bij voorbaat uitgeschakeld, door-
i dat ze haar zelfvertrouwen kwijt was.
j Shirley versloeg haar zonder enige
I moeite.
r
Niet mteer onderstboven
Het is niet waarschijnlijk dat het
negermeisje ooit nog zo gedepri-
meerd zal zijn. Haar houding is thans
zo veranderd, dat ze er zelfs niet
van ondersteboven was, toen er na
een tournooi hotelhouders waren, die
de huldiging van de kampioen niet
in hun zalen wensten» want „die zijn
alfeen voor blanken1'.
Haar vorm is thans buitengewoon
4en in talrijke tournooien treedt de
i zwarte tennissspeefster als overwin-
Jnares naar voren. Althéa maakt
i minder fouten dan ooit en ze kan
zelfs nog sterker spelen als dat van
ihaar verlangd zou worden. Ze heeft
een grote ambitie, namelijk de beste
tennisspeelster te worden die ooit
geleefd heeft.
De president van de British Euro
pean Airways, Lord Kirtleside, heeft
bekendgemaakt, dat het Britse minis
terie van Buitenlandse Zaken thans
pogingen doet om onderhandelingen
met de Sovjet-Unie te openen met
het oog op de vestiging van een
rechtstreekse luchtverbinding van
Londen naar Moskou.
In oktober hadden de Russische
autoriteiten er in toegestemd derge
lijke onderhandelingen te beginnen
op regeringsvlak, maar door de Suez-
affaire was het plan niet doorgegaan.
Kortgeleden echter hadden de Rus
sen te verstaan gegeven wel te voelen
voor besprekingen.
Een Tsjechoslo waakse rechtbank
heeft twee r.-k. kloosterzusters tot
gevangenisstraffen van vijf en vier en
een half jaar veroordeeld met verlies
van burgerrechten. Zij zouden deel
hebben uitgemaakt van een staats-
vijandige groep, onder leiding van
de pater Salesiaan Vaclav Filipec, die
vorige week tot een gevangenisstraf
van negen jaar is veroordeeld.
In het laboratorium van de General Electric heeft men een gloeilamp
vervaardigd, die naar men verwacht, minstens 100 jaar zal blijven
branden. Deze lamp is met gebruikmaking van nieuwe materiaal
soorten een nauwkeurige navolging van de eerst bruikbare gloei
lamp van Thomas A. Edison, die in 1879 echter slechts 40 uur brandde.
Door middel van een speciale krachtbron heeft men een constante
stroomtoevoer zonder onderbreking naar de lamp verzekerd tijdens de
geschatte levensduur van 100 jaar. Deze lamp zal evenwel in deze
vorm niet bruikbaar zijn voor algemene toepassing, omdat het grote
stroomverbruik de lamp te duur maakt.
De verkoop van Duitse röntgenap-
paraten voor 't passen van schoenen
van het type „Schucoskop p.t.b. 537"
is in Nedeiland gestaakt.
De Nederlandse firma, die zich in
ons land met de verkoop belastte,
heeft inmiddels van de Duitse fabri
kant bericht ontvangen dat het keu-
ringscertifieaat op de door hem ver»
vaardigde apparaten door het fysisch,
technisch bondsinstituut in West»
Duitsland is ingetrokken.
Op grond hiervan heeft de firma de
verkoop van de apparaten gestaakt en
zich bereid verklaard de apparaten,
die op proef bij een aantal schoenwin.
keiiers staan, terug te nemen.
De betrokken firma heeft, na inge
wonnen juridisch advies, gemeend,
zich van de Duitse fabrikant te moe
ten distanciëren.
Driekwart van Nederlands werkende bevolking heeft
naar de statistieken weten te vertellen haar vakantie er
weer opzitten. Honderdduizenden vogelvrije trekkers en
toeristen hebben lustoordeti in binnen, en buitenland be.
volkt. Hun enige contact met bet thuisfrontwas - op
een enkel „uitzonderings"brief je na - de prentbriefkaart
of,zoals wij het meer germanistisch plegen uit te drukken:
de ansicht. Hebt II enig idee, hoeveel van die schoon.gefo.
tografeerde, of felgekleurde kaarten de iveg van afzender
naar geadresseerde hebben gegaan? Tienduizenden? Hon
derdduizenden? Misschien wel een miljoen?
Teneinde de priesters in de drie
verweesde Chinese bisdommen, waar
zg patriottische geestelijken het heft
in handen hebben genomen, in staat
te stellen buiten de hun opgedrongen
JTOkedai hun ambt uit te oefenen
neett de H. Stoel aan de trouwe pries.
vo.LfS büzondere volmachten
aan ,welke normaliter slechts
an bisschoppen toekomen. Deze
JJahVf,.gei heeft de H, Stoel genomen
om het de Kerk in China mogelijk
te maken de bijzondere moeilijkhe-
=,a W ?r communistische
SmrnglnAln kerkeiijke aange
legenheden ontstaan, op te lossen.
Shtnah-F;rlec eiS- in de bisdommen
mtV 01?! en het aartsbis-
d0™ Nanking, die trouw zijn aan Ro-
van dp Hn«traiCjens de maatregel
toar on oeL de status van Pas"
satL in het recht tot dispen-
bchmiHfl ya'len welke anders voor
behouden zijn aan de bisschop.
duidel^ -i® h?eft de H' Stoel tevena
wiarh" -Ie handelingen afgekeurd,
domm!nPne!ters d9 macht ltl de bl
ommen w«d<5j>,eoht«lijit #an aiob ge
trokken hebben, zoals de geestelijke
Fanciscus Xaverius Chang. Deze
noemt zich sedert de gevangenneming
van mgr. Kung in 1956 bisschop van
Shanghai, celebreert ..pontificale"
missen en draagt zelfs mijter en staf.
Australië zal zich verzetten tegen
elke bespreking van de toekomst van
Nederlands Nieuw-Guinea door de
Ver. Naties, zo heeft de Australische
minister van buitenlandse zaken, Ca
sey, in Sydney verklaard.
De kwestie Nieuw-Guinea is het
enige meningsverschil in de overigens
goede betrekkingen tussen Australië
on Indonesië, zo voegde hij hieraan
toe.
Heb ik goed gelezen in Uwen Ga
zet, dat er meer leven in de Breda
se brouwerij mot komen, of trom- j
peer ik mij? Enkel met uw Oranjerie!
zult ge nie genog toeristen trekken, j
Delft zegt het met Taptoe, Zundert i
met Blommen. Waarom zou Breda
'i nie zeggen mei Bier? Zie naar j
ons Leuven, waar Cambrinus met
Sinxen 'n cortège heeft gehouen van
3ü groepen en bijkans 1000 deelne
mers. 't Is natuurlijk nie van doèn,
dat uw droge pomp in Ginneken
j gratis bier gaat spouwen, of dat uw
fontein met kikkers bier gaat spui
ten, maar Breda kan toch wel dan
sen al danst 't nie met de bierbruid.
Zie naar Munchen, waar ge gepas
seerd jaar 'nne cortège kondt bewon
deren, die 140 groepen telde met
5000 deelnemers uit bijkans alle lan
den. Breda is geen Munchen, maar
ge telt er drei keer meer inwoners
as in Leuven, Wat dunkt u van 'n
Breda's Bierfestival? Breda, Ginne
ken, Bavel, Heusdenhout, Zundert.
ze zaten in de vroegste tijden al vol
brouwerijen. Ze brouwden voor eigen
consumptie en ze lieten de buren mee
brouwen. Er werd zodanig druk ge
brouwen, dat er ten leste 'n vesti
gingsvergunning voor moest aan
gevraagd worren. Ge ken datte. Zie,
daar zou 'nne schone cortège van
ineen te steken zijn. Ge zoudt dit
jaar 'nne keer naar de hoofdstad van
Beieren kunnen gaan met haar mil
joen inwoners. Ge zoudt daar dan,
gedurende veertien dagen, dag en
nacht, het edele nat zien vloeien
ter ere van Cambrinus, ge zoudt er
miljoenen bezoekers zien drinken op
uw en op ons aller gezondheid. Be
zoekers en bezoeksters van alle leef
tijden, vant de moeders brengen
daar ook hun kinderen mee. Het ge
beurt daar regelmatig dat de ouders
zich zodanig amuseren dat ze hun
kinderen vergeten en. verliezen.
Maar da's van geen betekenis. Ze
hebben daar 'n grote tent voor ver
loren kinderen. Dames van 't Rode
Kruis zijn daar gedurig doende om
de wenende kinderen te troosten en
bezig te houden tot de verstrooide
ouders komen om ze op te vorde
ren. De moeders amuseren zich
daar zo kostelijk dat er regelmatig
kinderen vergeten worren en verlo
ren raken. Wilt ge weten hoeveel?
Verleden jaar waren het er 300. Re
kent 'nne keer uit, wat ge in Breda
met 'n gebeurlijk Bierfestival zoudt
kunnen verdienen allenig al met ba
by-sit!
De bierfeesten in Munchen hebben
plaats op 'n reusachtig plein, en er
rijdt daar gedurig 'n ambulancewa-
gèn rond om de gekwetsten op te
zoeken en hulp te verlenen. Dat zou
'n schoon oefening kunnen worden
voor Uw E.H.B.O.ers en uw B.B.ers.
Want in waarheid motten er miljoe
nen burgers beschermd worden te
gen de gevolgen van te geestdriftig
biergebruik. Zo ongeveer 'n honderd
tal arm- en beenbreuken worden
jaarlijks ter plaatse verzorgd. En,
OOST-ROZEBEKE
't zijn nie allenig kinderen die daar
verloren lopen, maar ook honden.
Zij ook worden in 'n aparte tent on
dergebracht in afwachting dat hun
meester zal komen opdagen. Veel
bier maakt nie allenig veul vrolijk
maar ook 'n bietje suf. 't les daar
mee, dat er met zo'n festival dage
lijks duizenden onschuldige slachtof
fers door de straten sukkelen, die
allemaal liefdevol worden opgeno
men. Zij worden in een speciale tent
neergelegd waar zij hun roes mogen
uitslapen. Gij, Hollanders, peist nu
seffes op 'n procés verbal.dat zou
daar misdadig en zwaar strafbaar
zijn. Als die slachtoffers uitgeslapen
zijn, kunnen ze 's anderendaags met
frisse moed herbeginnen. Er staan
daar zo maar eventjes 200.000 bier
glazen en pinten van 'nne liter in
houd ter beschikking en gestadig in
gebruik om de dorstigen te laven.
Ook die glazen en potten motten be
schermd worren. Daar is 'n leger
van 150 nachtwakers voor ingezet,
want gepasseerd jaar, zijn er 70.000..
verloren geraakt. Daar zijn er drei
van in Oost-Rozebeke terecht geko
men. Hoeveel pinten er gedronken
zijn? 't Is ier nie bekend, maar in
Munchen rekenen ze 't komend jaar
op 'n debiet van drei miljoen liters
bier. Het is dan ook maar geen won
der dat er 'n speciaal boekske wordt
gedrukt en uitgegeven. Het is geti
teld: Hoeveel bier kan ik drinken
zonder., zat te worden?" Wij, Vla
mingen hebben zo'n boekske nie van
doen, wij weten, uit de praktijk van
't leven toch wel hoeveel pinten we
mogen en kunnen pakken, 't les te
zeggen, as de porte-monnee u dat
toelaat. En dan zijn er ook nog on
ze vrouwen en onze schoonmama's.
Die brengen ons dat wel aan 't ver
stand as we het vergeten mochten.
Ge ziet, dat wjj en ook gij nog veel
van Munchen kunnen leren, al heb
ben wij ons dikkels afgevraagd: Zou
er uit Munchen nog ooit iets goeds
kunnen komen? Ze zeggen dat er, 20
eeuwen voor Christus, al bier ge
brouwen werd, ze zeggen ook dat
Cambrinus, de keunink van Brabant,
het uigevonden heeft en dat die on
der de Heiligen is opgenomen, 't les
daarmee da ze hier volhouen, dat er
ook in den hemel bier gedronken
wordt en dat het daarom nie alleen
geen zonde is, maar dat ge bier mot
kunnen drinken om in d'n hemel te
mogen binnengaan. Werd er en
wordt er in de kloosters geen bier
gebrouwen? 't Paterkesbier? Onze
Paster zegt: drinkt ge te veel wa
ter, drinkt ge te veel melk, drinkt ge
te veel bier, 't zal u schaden, maar
houdt ge de middelmaat, dan blijft
ge gezond.
„Uit Ceres groen gewas wordt 't
edel nat gebrouwen. Wie het met
mate drinkt, dien zal het nooit be
rouwen".
SUSKE VAN TESTELT
Wel, u zit er met uw schatting
glad naast. Officieel is namelijk ge
constateerd, dat Nederlanders niet
minder dan honderd miljoen kaarten
per jaar verzenden en dat het aller
grootste deel daarvan zijn weg zoekt
in de vakantieperiode: van begin juni
tot eind augustus.
Honderd miljoen, dat betekent
evenzoveel kaarten en men kan zich
zich bezinnende op die cijfers
enigszins voorstellen, dat de bedrij
ven. waarin deze vriendelijke verge
zichten en grappige tekeningen tot
verzendmateriaal worden omgetoverd,
complete industrieën zijn geworden.
Die voorstelling is dan ook inderdaad
juist.
Een Arnhemse ansichtkaarten-
fabrikant heeft bijvoorbeeld niet
minder en schrikt u even niet
niet minder dan 75 mensen in
dienstdie op elke werkdag van
het jaar werken aan het kaartje
clat u van tante Door vanuit haar
zomerhuisje in Zoutelande ontving
Tot die 75 werkers behoren vijf
fotografen, die dag in, dag uit de
camera's laten klikken en de ogen
open houden voor de actualiteit
van het moment.
Die industrieën vinden we ook in
het buitenland en zij dateren niet
van de laatste jaren. De geschiedenis
immers leert ons, dat de eerste echte
ansicht reeds in 1870, dus bijna ne
gentig jaren geleden, „de lucht" in
ging.
Dat was in Oldenburg, waar de
boekhandelaar August Schwartz zich
bezorgd maakte over het lot van
zijn schoonouders. Zij vertoefden na
melijk op dat moment in Marienbad
en hun pogingen om huiswaarts te
keren strandden op de talrijke solda-
tentransporten en troepenbewegin
gen, veroorzaakt door het uitbreken
van de Frans-Duitse oorlog. Zij ble
ven in Maagdenburg steken, temid
den van blinkende bajonetten en
wuivende helmpluimen. Schwartz, die
zich in zijn drukkerij bevond toen
hij van de krijgsavonturen van de
beide, oudjes hoorde, wilde hen met
een een hart onder de riem steken.
Daarom stuurde hij hun een brief
kaart met enige „fraaie" verzen, ter
wijl tegenover de postzegel, aan de
adreszijde van dc briefkaart, een
klein houtsnee-clicheetje van een ka
nonnier, die een stuk geschut laadt,
werd afgedrukt.
Pas vijf jaar later verzond Schwartz
zijn tweede prentbriefkaart aan
een predikant, met wie hij eens een
reisje op de Rijn maakte. En eerst
toen ook drong het tot hem door,
dat zijn uitvinding misschien enige
handelswaarde zou kunnen hebben,
zodat hij zijn eerste serie ging ma
ken. Daarmede was de weg gebaand
van een geheel nieuwe industrie,
vooral in Duitsland, waar in 1901
al meer dan 800 miljoen kaarten
werden geproduceerd en verkocht.
Al eerder echter, rond 1890, had de
Vóór de geboorte van Koningin
Juliana verscheen in 19W deze
kaart op de Nederlandse markt.
kaarten-epidemie, zoals men er in die
tijd in de kranten over sprak, zich
ver over de grenzen verspreid. In
Zwitserland begon een zekere Loch
met het vervaardigen van stadsge
zichten van Zürich, terwijl de Engel
sen Sir Adolf Tuck naar voren schui
ven als hun ansichtpionier. H^j kwam
op de markt met afbeeldingen van
badplaatsen en toe2'istenoorden. De
eerste „cartes illustrées" worden toe
geschreven aan Leon Besnardeau, die
in 1872 de troepen in het kamp aan
de Sarthe, welke gebrek aan brief
papier en enveloppen hadden, ge-
illustreerde kartonnetjes met post-
formulieren er op verschafte.
En in Nederland? Hier werden de
eerste briefkaarten let wel: brief
kaarten pas officieel ingevoerd op
1 januari 1871. In 1876 echter was het
een zekere heer H. G. Icke, die zo'n
gewone briefkaart van een tekening
voorzag en daardoor de eerste prent
briefkaart in Nederland introdu
ceerde. En dat het ook in ons land
geen overbodige luxe was moge blij-
ken uit het leit, dat de gezamenlijk*
Nederlandse firma's in 1901 reeds tot
een jaarproduktie van 22,5 miljoen,
kwamen.
Die jaarproduktie is nu zeker ver-
twintigvoudigd, al „consumeren" de
Nederlanders er zelf „maar" honderd
miljoen. De Nederlandse ansichtkaar»
ten-producenten zijn namelijk be
langrijke exporteurs en vooral Frank
rijk, Italië, Zweden, Denemarken,
Engeland en Duitsland zijp gewillige
afnemers, al kan men in ons land
vervaardigde kaarten ook aantreffen
in de kiosken in Gibraltar, Santa
Lucia, Nieuw-Guinea of in de Congo.
Alleen in de Verenigde Staten krijgen
ze geen voet aan de grond.
De Yankees namelijk zweren bij
de kleurenfoto echte blauws lucht
en heus groen bos en de vervaar»
diging daarvan achten de industriëlen
in ons land onverantwoord duur.
Voorlopig 'bepalen zij zich tot da
glanzende stadsgezichten, de mee*
moderne combinatiekaarten, de over
drukken van bekende kunstwerken
en de meer humoristische tekeningen,
die in een weelderige overdaad de
Nederlandse kleinhandel overspoelen.
Nimmer echter in voldoende ma.
te, want ook dit jaar weer bleek
de vraag groter dan het aanbod,
al bleven import-kaarten i« het
buitenland vervaardigd dus wel
eens in de rekken hangen. En dat
is een omstandigheidwaarop die
Nederlandse industriëlen wat trots
zijn.
In 1876 kocht een zekere mijn
heer Icke een briefkaart en tekende
op de tekstzijde een luchtig feest.
Hetgeen betekende, dat Nederland
zijn eerste prentbriefkaart had.