SPAAR GRATISAUTONUMMERPLAATJES MAGGI iloe negerin Althéa Gibson (30) Wimbledon-winner werd Wieg van ansichtkaart stond aan het front Tenniscarrière zeer moeizaam opgebouwd ig g! pagblavi pejS'tcin Gloeilamp die minstens een eeuw blijft branden Waarom geen I bierfeest in Breda Pauselijke volmachten voor sommige Chinese priesters ie Heuse industrie bop DERDE BLAD DONDERDAG 29 AUGUSTUS 1957 5 BIJ KIPPENBOUILLONSOEP In Manhattan grondslag gelegd Luch tver binding Londen-Moskou Religieuzen veroordeeld Verkoop Rönlgen- apparaten geslaakt Australië wil Nieuw- Guinea niet in de V.N. 90 jaren ansicht Icke de Eerste 1Z 8 i v in If of in nodig eepoi fsf is. af. terkfe i eveel- oende imak- blijft ik ge- TZ4 >rting merk )rting ie van [agen! »p: zegels zegels zegels zegels zegels zegels zegels zegels zegels zegels zegels - - ■rirwï88i (Advertentie) Van deze wedstrijd heb ik zeer genoten, maar u moet het erg warm gehad hebben op de baan. Met deze woorden complimen- teerd koningin Elisabeth van Engeland de dolgelukkige Althéa Gibson, de Amerikaanse negerin, die juist, na een zeer spannen de, maar vermoeiende strijd, het kampioenschap van Wimbledon op haar naam gebracht had. De dertigjarige miss Gibson is eigenlijk nog maar begonnen aan een veelbelovende carrière, terwijl veel tennissters op deze leeftijd al op hun retour zijn. Althéa werd geboren in een 'klein dorpje in de staat New York, maar zij was nog geen jaar oud, toen haar ouders verhuisden naar Man hattan Hier leerde zij de grondbeginselen van het tennis. Haar eerste instructeur was een man, die door de politie verzocht was de kinderen van Manhattan te vermaken, opdat zij geen kattekwaad zouden uit halen. _v olgens Millie Gibson, een zuster van Althéa, werd de thans wereldberoemde tennisster zo gefascineerd door het spel, dat zij steeds op straat te vinden was. Zij speelde hockey en softbal met een stelletje jongens in het Central Park, terwijl ze bovendien lid was van een basketbalteam. Maar door haar liefde voor de sport vergat ze nogal eens naar school te gaan. Al leen de sport was belangrijk voor haar. Op 13-jarige leeftijd besloot haar leraar haar het echte tennis te leren. Na enkele weken intensief getraind te hebben, door met een stel tweede hands rackets een bal tegen een muur te slaan liet hij haar deelnemen aan een tournooi. Het succes was enorm en haar spel was zó goed, dat al de andere deelnemers haar aan het werk wilden zien. Haar aanleg voor het spel was on miskenbaar. Zij verliet de school en kreeg een baantje bij een poelier. Hier moest ze kippen schoonmaken, een karweitje dat haar smaak voor kippevlees niet bedorven heeft. Omdat ze echter haar werkzaamhe den in de steek liet om te tennissen was ze al gauw weer zonder betrek king. Wanneer de volgende werkge vers die zij had, merkten dat zij nogal eens haar baan in de steek liet stond ze ook daar al weer gauw op straat. Omdat haar vader geen enke le voorstelling had van tennissen, maar haar toch graag aan het werk wilde zien, gaf deze haar op zekere óag een paar bokshandschocnen, want hij meende dat Althéa wel een kansje zou hebben om al vrouwelijk bokser te slagen. Ik versla jou hoor! De manieren van Miss Gibson wa ren nogal ruw, maar dat deerde haar niet, want zij wenste alleen maar te tennissen en niet als een dame op te treden. Sugar Ray Robinson, de ex- wereldkampioen bokser in de zwaar gewichtklasse werd eens door haar aangesproken met de vraag ,,TJ bent Sugar Ray hè, nou ik versla je hoor". Deze korte opmerking werd het begin van een vriendschap met de bokser en diens vrouw. Mrs. Robinson probeerde haar on beholpen optreden een beetje bij te schaven. Volgens haar was Althéa een meisje, dat zich ongelukkig voel de en een tekort aan zelfvertrouwen had, waardoor zij steeds meer in zichzelf gekeerd raakte. Zij ging veel naar cafeetjes in de wijk om er zich te amuseren met gokspelletjes en was verzot op Jazzmuziek. Reeds was ze van plan om nacht clubzangeres te worden, toen ze deel nam aan een toernooi waarin ze op gemerkt werd door een zekere dr. R. Johnson die haar vroeg of zij in teresse had deel te nemen aan de Amerikaanse kampioenschappen. Eerst meende Althéa dat zij bedot werd, maar toen hij haar zijn plan uitlegde, was ze enthousiast. Eten in de keuken... Met dr. Eaton bracht zij de winter door in Wilmington, waar zij tege lijkertijd lessen nam op een High- school. Haar tafelmanieren waren zo slecht, dat de Eatons haar niet bij hun aan tafel lieten meeëten en zij haar maaltijden opgediend kreeg in de keuken. Bij haar aankomst moest mrs. Eaton haar eerst nog enkele jurken kopen omdat zij die nog niet bezat. Althéa kreeg ook onderricht in de wijze van kleden, opdat zij er méér als een vrouw uitzou zien. Ze deed haar uiterste best en na afloop van de cursus was ze zelfs een van de eersten van de klas. Vier of vijf keer per week gaf Eaton haar tennis- les en hij zorgde ervoor, dat haar wedstrijdmentaliteit verbeterde. Tot dan toe was ze al volkomen versla gen wanneer haar tegenstandsters 'n voorsprong verkregen. Om haar buitengewoon goede spel werd zij toegelaten tot het College voor negers in Floiida, waar zij be halve tennissen ook nog het basket balspel beoefende. Bovendien verdien de zij elke maand 40 dollar bij, door fe werken als schoonmaakster. In de winter van 1949 deed ze voor het eerst van haar leven mee aan een belangrijk zaaltennistournooi. In de kwart finales werd zij uitgeschakeld maar bij haar terugkeer op het col lege weid zij door haar medestuden ten gehuldigd. Zoals zij zelf zegt was dit haar eerste kennismaking met de betekenis van het beroemd zijn. Er waren maar weinig negers die sterk genoeg speelden om toegelaten te worden tot de tournooien van de blanke tennissers. Toen vrienden Althéa opgaven voor de Amerikaanse kampioenschappen te Forest Hills kregen zij te horen, dat het meisje eerst naam moest hebben gemaakt op enkel, door blan ken georganiseerde tournooien. Na veel moeite slaagden zij erin miss Gibson geplaatst te krijgen op een van deze wedstrijden en zij speel de zó goed, dat ze voor de kampioen schappen in aanmerking kwam. In Forest Hills verloor ze en daarna leg de ze zich toe op het spelen van tour nooien in geheel Amerika. In 1953 slaagde zij op het college en werd lerares aan de Universiteit in Jeffer son City, waar zij de training van het herentennisteam verzorgde. Helaas had Althéa te weinig kans om te trainen en binnen een jaar was zij zó uit vorm, dat ze niet eens meer in aanmerking kwam om op de lijst I van de tien beste spelers van de V. IS. geplaatst te worden. Daarom be- sloot ze luitenant te worden bij het j Amerikaanse leger waar ze meer tijd zou krijgen om te oefenen. Na een trip door Azië in 1955 won zij in Pa- rijs een tournooi en bereikte de kwartfinale op de Wimbledonbaan. Onder leiding van Sydney Llewel lyn begon ze daarna aan een zeer in- i tensieve training. De eerste keer dat Althéa hem ontmoette dacht ze, wei- nig van hem te zullen leren, maar hij bracht haar talrijke technische i kneepjes bij en was nog veel belang- j rijker was, hij boezemde haar ver- trouwen in. Het vorig jaar nam ze 'weer deel aan de Amerikaanse kam pioenschappen, maar ze verwachtte er zoveel van, dat 7.e er op het I laatst bang door werd. Toen de fi- jnale met Shirley Fry begon, was ze j al bij voorbaat uitgeschakeld, door- i dat ze haar zelfvertrouwen kwijt was. j Shirley versloeg haar zonder enige I moeite. r Niet mteer onderstboven Het is niet waarschijnlijk dat het negermeisje ooit nog zo gedepri- meerd zal zijn. Haar houding is thans zo veranderd, dat ze er zelfs niet van ondersteboven was, toen er na een tournooi hotelhouders waren, die de huldiging van de kampioen niet in hun zalen wensten» want „die zijn alfeen voor blanken1'. Haar vorm is thans buitengewoon 4en in talrijke tournooien treedt de i zwarte tennissspeefster als overwin- Jnares naar voren. Althéa maakt i minder fouten dan ooit en ze kan zelfs nog sterker spelen als dat van ihaar verlangd zou worden. Ze heeft een grote ambitie, namelijk de beste tennisspeelster te worden die ooit geleefd heeft. De president van de British Euro pean Airways, Lord Kirtleside, heeft bekendgemaakt, dat het Britse minis terie van Buitenlandse Zaken thans pogingen doet om onderhandelingen met de Sovjet-Unie te openen met het oog op de vestiging van een rechtstreekse luchtverbinding van Londen naar Moskou. In oktober hadden de Russische autoriteiten er in toegestemd derge lijke onderhandelingen te beginnen op regeringsvlak, maar door de Suez- affaire was het plan niet doorgegaan. Kortgeleden echter hadden de Rus sen te verstaan gegeven wel te voelen voor besprekingen. Een Tsjechoslo waakse rechtbank heeft twee r.-k. kloosterzusters tot gevangenisstraffen van vijf en vier en een half jaar veroordeeld met verlies van burgerrechten. Zij zouden deel hebben uitgemaakt van een staats- vijandige groep, onder leiding van de pater Salesiaan Vaclav Filipec, die vorige week tot een gevangenisstraf van negen jaar is veroordeeld. In het laboratorium van de General Electric heeft men een gloeilamp vervaardigd, die naar men verwacht, minstens 100 jaar zal blijven branden. Deze lamp is met gebruikmaking van nieuwe materiaal soorten een nauwkeurige navolging van de eerst bruikbare gloei lamp van Thomas A. Edison, die in 1879 echter slechts 40 uur brandde. Door middel van een speciale krachtbron heeft men een constante stroomtoevoer zonder onderbreking naar de lamp verzekerd tijdens de geschatte levensduur van 100 jaar. Deze lamp zal evenwel in deze vorm niet bruikbaar zijn voor algemene toepassing, omdat het grote stroomverbruik de lamp te duur maakt. De verkoop van Duitse röntgenap- paraten voor 't passen van schoenen van het type „Schucoskop p.t.b. 537" is in Nedeiland gestaakt. De Nederlandse firma, die zich in ons land met de verkoop belastte, heeft inmiddels van de Duitse fabri kant bericht ontvangen dat het keu- ringscertifieaat op de door hem ver» vaardigde apparaten door het fysisch, technisch bondsinstituut in West» Duitsland is ingetrokken. Op grond hiervan heeft de firma de verkoop van de apparaten gestaakt en zich bereid verklaard de apparaten, die op proef bij een aantal schoenwin. keiiers staan, terug te nemen. De betrokken firma heeft, na inge wonnen juridisch advies, gemeend, zich van de Duitse fabrikant te moe ten distanciëren. Driekwart van Nederlands werkende bevolking heeft naar de statistieken weten te vertellen haar vakantie er weer opzitten. Honderdduizenden vogelvrije trekkers en toeristen hebben lustoordeti in binnen, en buitenland be. volkt. Hun enige contact met bet thuisfrontwas - op een enkel „uitzonderings"brief je na - de prentbriefkaart of,zoals wij het meer germanistisch plegen uit te drukken: de ansicht. Hebt II enig idee, hoeveel van die schoon.gefo. tografeerde, of felgekleurde kaarten de iveg van afzender naar geadresseerde hebben gegaan? Tienduizenden? Hon derdduizenden? Misschien wel een miljoen? Teneinde de priesters in de drie verweesde Chinese bisdommen, waar zg patriottische geestelijken het heft in handen hebben genomen, in staat te stellen buiten de hun opgedrongen JTOkedai hun ambt uit te oefenen neett de H. Stoel aan de trouwe pries. vo.LfS büzondere volmachten aan ,welke normaliter slechts an bisschoppen toekomen. Deze JJahVf,.gei heeft de H, Stoel genomen om het de Kerk in China mogelijk te maken de bijzondere moeilijkhe- =,a W ?r communistische SmrnglnAln kerkeiijke aange legenheden ontstaan, op te lossen. Shtnah-F;rlec eiS- in de bisdommen mtV 01?! en het aartsbis- d0™ Nanking, die trouw zijn aan Ro- van dp Hn«traiCjens de maatregel toar on oeL de status van Pas" satL in het recht tot dispen- bchmiHfl ya'len welke anders voor behouden zijn aan de bisschop. duidel^ -i® h?eft de H' Stoel tevena wiarh" -Ie handelingen afgekeurd, domm!nPne!ters d9 macht ltl de bl ommen w«d<5j>,eoht«lijit #an aiob ge trokken hebben, zoals de geestelijke Fanciscus Xaverius Chang. Deze noemt zich sedert de gevangenneming van mgr. Kung in 1956 bisschop van Shanghai, celebreert ..pontificale" missen en draagt zelfs mijter en staf. Australië zal zich verzetten tegen elke bespreking van de toekomst van Nederlands Nieuw-Guinea door de Ver. Naties, zo heeft de Australische minister van buitenlandse zaken, Ca sey, in Sydney verklaard. De kwestie Nieuw-Guinea is het enige meningsverschil in de overigens goede betrekkingen tussen Australië on Indonesië, zo voegde hij hieraan toe. Heb ik goed gelezen in Uwen Ga zet, dat er meer leven in de Breda se brouwerij mot komen, of trom- j peer ik mij? Enkel met uw Oranjerie! zult ge nie genog toeristen trekken, j Delft zegt het met Taptoe, Zundert i met Blommen. Waarom zou Breda 'i nie zeggen mei Bier? Zie naar j ons Leuven, waar Cambrinus met Sinxen 'n cortège heeft gehouen van 3ü groepen en bijkans 1000 deelne mers. 't Is natuurlijk nie van doèn, dat uw droge pomp in Ginneken j gratis bier gaat spouwen, of dat uw fontein met kikkers bier gaat spui ten, maar Breda kan toch wel dan sen al danst 't nie met de bierbruid. Zie naar Munchen, waar ge gepas seerd jaar 'nne cortège kondt bewon deren, die 140 groepen telde met 5000 deelnemers uit bijkans alle lan den. Breda is geen Munchen, maar ge telt er drei keer meer inwoners as in Leuven, Wat dunkt u van 'n Breda's Bierfestival? Breda, Ginne ken, Bavel, Heusdenhout, Zundert. ze zaten in de vroegste tijden al vol brouwerijen. Ze brouwden voor eigen consumptie en ze lieten de buren mee brouwen. Er werd zodanig druk ge brouwen, dat er ten leste 'n vesti gingsvergunning voor moest aan gevraagd worren. Ge ken datte. Zie, daar zou 'nne schone cortège van ineen te steken zijn. Ge zoudt dit jaar 'nne keer naar de hoofdstad van Beieren kunnen gaan met haar mil joen inwoners. Ge zoudt daar dan, gedurende veertien dagen, dag en nacht, het edele nat zien vloeien ter ere van Cambrinus, ge zoudt er miljoenen bezoekers zien drinken op uw en op ons aller gezondheid. Be zoekers en bezoeksters van alle leef tijden, vant de moeders brengen daar ook hun kinderen mee. Het ge beurt daar regelmatig dat de ouders zich zodanig amuseren dat ze hun kinderen vergeten en. verliezen. Maar da's van geen betekenis. Ze hebben daar 'n grote tent voor ver loren kinderen. Dames van 't Rode Kruis zijn daar gedurig doende om de wenende kinderen te troosten en bezig te houden tot de verstrooide ouders komen om ze op te vorde ren. De moeders amuseren zich daar zo kostelijk dat er regelmatig kinderen vergeten worren en verlo ren raken. Wilt ge weten hoeveel? Verleden jaar waren het er 300. Re kent 'nne keer uit, wat ge in Breda met 'n gebeurlijk Bierfestival zoudt kunnen verdienen allenig al met ba by-sit! De bierfeesten in Munchen hebben plaats op 'n reusachtig plein, en er rijdt daar gedurig 'n ambulancewa- gèn rond om de gekwetsten op te zoeken en hulp te verlenen. Dat zou 'n schoon oefening kunnen worden voor Uw E.H.B.O.ers en uw B.B.ers. Want in waarheid motten er miljoe nen burgers beschermd worden te gen de gevolgen van te geestdriftig biergebruik. Zo ongeveer 'n honderd tal arm- en beenbreuken worden jaarlijks ter plaatse verzorgd. En, OOST-ROZEBEKE 't zijn nie allenig kinderen die daar verloren lopen, maar ook honden. Zij ook worden in 'n aparte tent on dergebracht in afwachting dat hun meester zal komen opdagen. Veel bier maakt nie allenig veul vrolijk maar ook 'n bietje suf. 't les daar mee, dat er met zo'n festival dage lijks duizenden onschuldige slachtof fers door de straten sukkelen, die allemaal liefdevol worden opgeno men. Zij worden in een speciale tent neergelegd waar zij hun roes mogen uitslapen. Gij, Hollanders, peist nu seffes op 'n procés verbal.dat zou daar misdadig en zwaar strafbaar zijn. Als die slachtoffers uitgeslapen zijn, kunnen ze 's anderendaags met frisse moed herbeginnen. Er staan daar zo maar eventjes 200.000 bier glazen en pinten van 'nne liter in houd ter beschikking en gestadig in gebruik om de dorstigen te laven. Ook die glazen en potten motten be schermd worren. Daar is 'n leger van 150 nachtwakers voor ingezet, want gepasseerd jaar, zijn er 70.000.. verloren geraakt. Daar zijn er drei van in Oost-Rozebeke terecht geko men. Hoeveel pinten er gedronken zijn? 't Is ier nie bekend, maar in Munchen rekenen ze 't komend jaar op 'n debiet van drei miljoen liters bier. Het is dan ook maar geen won der dat er 'n speciaal boekske wordt gedrukt en uitgegeven. Het is geti teld: Hoeveel bier kan ik drinken zonder., zat te worden?" Wij, Vla mingen hebben zo'n boekske nie van doen, wij weten, uit de praktijk van 't leven toch wel hoeveel pinten we mogen en kunnen pakken, 't les te zeggen, as de porte-monnee u dat toelaat. En dan zijn er ook nog on ze vrouwen en onze schoonmama's. Die brengen ons dat wel aan 't ver stand as we het vergeten mochten. Ge ziet, dat wjj en ook gij nog veel van Munchen kunnen leren, al heb ben wij ons dikkels afgevraagd: Zou er uit Munchen nog ooit iets goeds kunnen komen? Ze zeggen dat er, 20 eeuwen voor Christus, al bier ge brouwen werd, ze zeggen ook dat Cambrinus, de keunink van Brabant, het uigevonden heeft en dat die on der de Heiligen is opgenomen, 't les daarmee da ze hier volhouen, dat er ook in den hemel bier gedronken wordt en dat het daarom nie alleen geen zonde is, maar dat ge bier mot kunnen drinken om in d'n hemel te mogen binnengaan. Werd er en wordt er in de kloosters geen bier gebrouwen? 't Paterkesbier? Onze Paster zegt: drinkt ge te veel wa ter, drinkt ge te veel melk, drinkt ge te veel bier, 't zal u schaden, maar houdt ge de middelmaat, dan blijft ge gezond. „Uit Ceres groen gewas wordt 't edel nat gebrouwen. Wie het met mate drinkt, dien zal het nooit be rouwen". SUSKE VAN TESTELT Wel, u zit er met uw schatting glad naast. Officieel is namelijk ge constateerd, dat Nederlanders niet minder dan honderd miljoen kaarten per jaar verzenden en dat het aller grootste deel daarvan zijn weg zoekt in de vakantieperiode: van begin juni tot eind augustus. Honderd miljoen, dat betekent evenzoveel kaarten en men kan zich zich bezinnende op die cijfers enigszins voorstellen, dat de bedrij ven. waarin deze vriendelijke verge zichten en grappige tekeningen tot verzendmateriaal worden omgetoverd, complete industrieën zijn geworden. Die voorstelling is dan ook inderdaad juist. Een Arnhemse ansichtkaarten- fabrikant heeft bijvoorbeeld niet minder en schrikt u even niet niet minder dan 75 mensen in dienstdie op elke werkdag van het jaar werken aan het kaartje clat u van tante Door vanuit haar zomerhuisje in Zoutelande ontving Tot die 75 werkers behoren vijf fotografen, die dag in, dag uit de camera's laten klikken en de ogen open houden voor de actualiteit van het moment. Die industrieën vinden we ook in het buitenland en zij dateren niet van de laatste jaren. De geschiedenis immers leert ons, dat de eerste echte ansicht reeds in 1870, dus bijna ne gentig jaren geleden, „de lucht" in ging. Dat was in Oldenburg, waar de boekhandelaar August Schwartz zich bezorgd maakte over het lot van zijn schoonouders. Zij vertoefden na melijk op dat moment in Marienbad en hun pogingen om huiswaarts te keren strandden op de talrijke solda- tentransporten en troepenbewegin gen, veroorzaakt door het uitbreken van de Frans-Duitse oorlog. Zij ble ven in Maagdenburg steken, temid den van blinkende bajonetten en wuivende helmpluimen. Schwartz, die zich in zijn drukkerij bevond toen hij van de krijgsavonturen van de beide, oudjes hoorde, wilde hen met een een hart onder de riem steken. Daarom stuurde hij hun een brief kaart met enige „fraaie" verzen, ter wijl tegenover de postzegel, aan de adreszijde van dc briefkaart, een klein houtsnee-clicheetje van een ka nonnier, die een stuk geschut laadt, werd afgedrukt. Pas vijf jaar later verzond Schwartz zijn tweede prentbriefkaart aan een predikant, met wie hij eens een reisje op de Rijn maakte. En eerst toen ook drong het tot hem door, dat zijn uitvinding misschien enige handelswaarde zou kunnen hebben, zodat hij zijn eerste serie ging ma ken. Daarmede was de weg gebaand van een geheel nieuwe industrie, vooral in Duitsland, waar in 1901 al meer dan 800 miljoen kaarten werden geproduceerd en verkocht. Al eerder echter, rond 1890, had de Vóór de geboorte van Koningin Juliana verscheen in 19W deze kaart op de Nederlandse markt. kaarten-epidemie, zoals men er in die tijd in de kranten over sprak, zich ver over de grenzen verspreid. In Zwitserland begon een zekere Loch met het vervaardigen van stadsge zichten van Zürich, terwijl de Engel sen Sir Adolf Tuck naar voren schui ven als hun ansichtpionier. H^j kwam op de markt met afbeeldingen van badplaatsen en toe2'istenoorden. De eerste „cartes illustrées" worden toe geschreven aan Leon Besnardeau, die in 1872 de troepen in het kamp aan de Sarthe, welke gebrek aan brief papier en enveloppen hadden, ge- illustreerde kartonnetjes met post- formulieren er op verschafte. En in Nederland? Hier werden de eerste briefkaarten let wel: brief kaarten pas officieel ingevoerd op 1 januari 1871. In 1876 echter was het een zekere heer H. G. Icke, die zo'n gewone briefkaart van een tekening voorzag en daardoor de eerste prent briefkaart in Nederland introdu ceerde. En dat het ook in ons land geen overbodige luxe was moge blij- ken uit het leit, dat de gezamenlijk* Nederlandse firma's in 1901 reeds tot een jaarproduktie van 22,5 miljoen, kwamen. Die jaarproduktie is nu zeker ver- twintigvoudigd, al „consumeren" de Nederlanders er zelf „maar" honderd miljoen. De Nederlandse ansichtkaar» ten-producenten zijn namelijk be langrijke exporteurs en vooral Frank rijk, Italië, Zweden, Denemarken, Engeland en Duitsland zijp gewillige afnemers, al kan men in ons land vervaardigde kaarten ook aantreffen in de kiosken in Gibraltar, Santa Lucia, Nieuw-Guinea of in de Congo. Alleen in de Verenigde Staten krijgen ze geen voet aan de grond. De Yankees namelijk zweren bij de kleurenfoto echte blauws lucht en heus groen bos en de vervaar» diging daarvan achten de industriëlen in ons land onverantwoord duur. Voorlopig 'bepalen zij zich tot da glanzende stadsgezichten, de mee* moderne combinatiekaarten, de over drukken van bekende kunstwerken en de meer humoristische tekeningen, die in een weelderige overdaad de Nederlandse kleinhandel overspoelen. Nimmer echter in voldoende ma. te, want ook dit jaar weer bleek de vraag groter dan het aanbod, al bleven import-kaarten i« het buitenland vervaardigd dus wel eens in de rekken hangen. En dat is een omstandigheidwaarop die Nederlandse industriëlen wat trots zijn. In 1876 kocht een zekere mijn heer Icke een briefkaart en tekende op de tekstzijde een luchtig feest. Hetgeen betekende, dat Nederland zijn eerste prentbriefkaart had.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1957 | | pagina 9