ANNE DE VRIES
verdreef Ot en Sien uit
Surinaamse schoolboeken
WAT IN MOSKOU ONTBREEKT
IS DE PERSOONLIJKHEID
Eerste rekenmachine
dateert van 1623
Tour de France-pnjs voor Graauw
BOEKENPLANK
De Mont-Blanctunnel
vordert gestaag
.en een voor Koewachts
gezin
Indonesisch journalist constateert:
Kinderen hoeven niet meer
te lezen over sneeuwballen
Olieontploffing
in Argentinië
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 28 AUGUSTUS 1957
Verhaaltje
Goed Nederlands
Geen honger
naar
vrijheid
Het hor der beKOOrlllke voorschrijven. Dit alles levrt een
meisjes
Milaan 250 km
dichterbij
Het brood van mijn jeugd
Wéér 'n Voetbal ABC
Tsjechische priester
veroordeeld
De Boeddhisten in
Duitsland
Het is nog niet zo lang geleden, dat kleine Surinaamse school
kinderen hun bruine vingertjes lieten glijden langs zinnen als:
„Wim loopt in de sneeuwhij maakt een sneeuwbalzijn
vingers zijn koud". Deze voorbeelden zijn niet letterlijk uit Ot
en Sien, want deze eens zo beminde figuren zijn voor ons helaas
schimmen uit het verleden geworden. Maar wel weten we, dat
ze door en door Hollands waren en dat de avonturen van een
Surinaams jongetje heel anders zullen uitvallen dan die van Ne
derlandse kinderen.
was, met even veel smaak een acti-
te bout alsof het een knappende var
kenskarbonade was.
Hij maakte de plechtigheid van
het tot man verklaren van een
Indianen-jongen mee en zag, lich
telijk met afgrijzen, hoe een
kunstig gevlochten mat, waarin
honderd levende mieren waren
gevlochten, op de borst van de
jongen werd gedrukt en hoe deze
bjj het gekriebel en de felle ste
ken geen spier van zijn gezicht
vertrekken mocht, omdat zelfbe
heersing een der schoonste deug
den van de man is.
Anne de Vries was kortgeleden weer
in Suriname, waar zijn leesmethode
nu gebruikt wordt en zo kon de oud
onderwijzer op verschillende scholen
de resultaten controleren. Deze waren
goed, ook dank zij vele uitstekende
Surinaamse leerkrachten
Lang al te lang, hebben de Suri
naamse kinderen met deze boekjes
spelend in een vreemde wereld, le
zen moeten leren. De verandering
kwam in zicht toen een ambtenaar
van het Departement van Onderwijs
aan Anne de Vries de vraag stelde:
„Kunt U een leesmethode voor de
scholen in Suriname ontwerpen?"
„Ja," zei Anne de Vries, „maar
Ik ken Suriname niet."
„Wij gevenu alle tijd land en
volk te leren kennen."
Een jaar later scheepte Anne de
Vries zich met vrouw en kinderen in.
In dat jaar had hij alles wat er
over Suriname te lezen was in zijn
werkhok (een houten keetje naast
zijn villa in Zeist, waar men niets
mag opruimen en een hele rits door
rookte pijpen voor 't grijpen ligt) ver
zameld i .1 doorgelezen. Gelukkig is
deze kleine Drent met de ogen vol
humor onder het al grijzende haar
geen eigenwijs mens. Anders had hij
in Suriname eens lekker vakantie ge
nomen en gezegd: ,,Uit de boeken
weet ik alles en de sfeei adem ik,
liggend in een hangmat wel in."
Suriname kreeg hem bijna op slag
te pakken. Het meest verbazingwek
kend vond hij, dat de mensen die
hij ontmoette, of ze een gele huid
hadden of een chocoladebruine of een
zwarte, Nederlands spraken. En wel
zo vei orgd, dat hij hier beter op
zijn taal moet letten dan hij ooit thuis
had gedaan.
Te voet of per korjaal door het oer
woud 'rekkend, waren de ogen van
Anne, de Vries voortdurend actief.
Hoe zag een ara er uit? Wat onder
scheidde de reizigers, die in de ri
vieren visten van hun langs de sloot
kant dromende collega's in Neder
land. Hij viste op pireen de roofvis
die zelfs voor de mens gevaarlijk is
als deze een wondje heeft en des
avonds overnachtte hij in een hut
langs de oever, waar zijn trouwe vol
geling, een kleine Idianenjongen, bij
he. licht van een olielamp een rode
aap kookte, en hij at, toen deze gaar
De methode van Anne de Vries be
gint niet met letters, maar direct
met verhaaltjes, zij het in de aller-
e.nvoudigste vorm: enkele woorden,
gesteund door vele tekeningen.
Deze methode omvat acht deeltjes en
uit wat Anne de Vries na zijn laat
ste tocht naar Suriname hoorde, is
bijvoorbeeld tijdens de tijd van het
rijstplanten, waarvoor normaliter in
sommige delen van het land 40 pet.
schoolverzuim gold, dit verzuim ge
daald tot 20 pet. De kinderen vinden
de boekjes zo mooi.
Nu zien de boekjes er ook wel bij
zonder leuk uit. De tekenares Corrie
v. d. Baan maakte de illustraties. Zij
deed dit eerst hier, maar later bleek
het toch wel nodig dat zij eens in
Suriname ging kijken. Juist bij dit
werk gaat het om details. Anne de
Vries heeft ei bijzonder veel plezier
van gehad, dat hij zijn jongste zoon,
Anne. meegenomen had. Kinderen
nemen zoveel intensiever de dingen
rondom zich waar en toen later de
boekjes in de werkhut in Zeist wer
den uitgewerkt, moest junior er dik
wijls bij te pas komen: „Junior, wat
hing er in het huisje van je vriendje
aan de muur?... Junior, wat was ook
weer het lievelingskostje van de kin
deren in Paramaribo?"
Ondertussen wordt ook al op scho
len in Nieuw-Guinea met deze boek
jes les gegeven in de eerste klas.
Wim, Zus en Jet hebben zich wel
volledig uit de tropen teruggetrok
ken. Anne de Vries vulde zijn lees
methode aan met een bloemlezing in
tien delen: „Wij en de wereld." ..De
wereld" omvat dan de landen, waar
bij Suriname nauw betrokken is.
Voor deze bloemlezing werd een
prijsvraag uitgeschreven door het
Departement van Onderwijs. Suri
naamse onderwijzers van alle rich
tingen hebben er aan meegedaan en
van de 400 bijdragen bleken vele
zeer goed bruikbaar. Anne de Vries
heeft al die verhalen methodisch en
literair bewerkt en ze met eigen
werk aangevuld.
Het v/erk in Suriname is nu afge
sloten, Anne de Vries heeft voorlo
pig afscheid genomen van Suriname
na een lange tocht per korjaal langs
de Marowijne-rivier tot in streken,
waar men meent, dat nog onbekende
stammen leven.
De Amsterdamse correspon
dent van het Indonesische dag
blad Merdeka, heeft in de
Nieuwe Rotterdamse Courant
zijn impressies gegeven van een
bezoek aan Moskou tijdens het
Jeugdfestival. Hij heeft zijn - - - ---------
Ogen de kost gegeven en wat hij te, zong liederen, schudde onze han-
schrijft, mag als getuigenis gel- den, wierp ons bloemen toe,ja ver
gelaten, gevolgd door vele andere
vredesduiven, schynt mij geen echte
vredesboodschap te brengen. Dit alles
is gekunsteld, geperfectioneerd, van
bovenaf gedirigeerd. En achter dit
alles is de mens zoek, de sowjet-
onderdaan vormt geen factor, hij mag
geen eigen wil hebben, hij heeft
slechts te gehoorzamen.. Hij is slaaf
enin slaven kan geen schoonheid
zyn.
De honger, de knagende, onbe
dwingbare, rebelse honger naar vrij
heid schijnt de mensen hier vreemd.
Anders is het feit niet te verklaren,
•4. u dat towartsje Nicolai, die al drie ja-
geven nooit buiten de grenzen van re„ j a]Js conducteur van de 'x_
de Sowjetume te zijn geweest. pressetrBein Moskou Warschau - Oost
Op dat moment besefte ik de hele Berlijn zij dj h ft daan nog
paradoxale betekenis van het fes i-nimmer éJén stap m West-Berlijn heeft
v a^Y°0r 0It ^6f rff'gezet! °p mijn vraag waarom hij
middenin het station gaf de Russi- tpdens zyn twaalf uren rust in Ber-
sche jeugd een sportdemonstratie, die njn nooitJ eens een slippertje maak.
de wereldvrede moest symboliseren. teJ naar West-Berlijn, alleen maar
Vele honderden (of zijn he duizen-1 de bedoeling aithans een glimp
den?) welgebouwde mensenlichamen Qp {e vangen yfn een andere%oor
bewegen zich ïitmisch. I hem vreemde wereld, gaf hij het-
Dit is technisch volmaakt. het zelfde antwoord als mijn Russische
j sperde straten en riskeerde zelfs het is zelfs al te volkomen in zijn een- collega Zorin: het is aan sowjetonder-
aen van een nucnter, onbevoor- gevaar overreden te worden door de heid van vorm en ritme, zodat het danen niet toegestaan de grenzen van
oordeeld waarnemer. lange rijen bussen, die ons van het mij net niet ontroerthun land te overschrijden!
station naar onze hotels moesten bren Wat is het, dat hier ontbreekt? Het Ik heb deze dingen tot'mijn spijt
Natuurlijk, zei hij, verwacht- gen. is de menselijke persoonlijkheid, die moeten constateren. Ik zou hebben
te ik niet in de Sovjetunie een Was deze verwelkoming spontaan ,gaat hler ?p in de massa. Wat ik gewild dat ik een andere en gunsti-
J b y hier aanschouw, dat is de massa- ger indruk van mijn korte verblijf
welvarende, Klassenloze maat- en echt? En <ing dit werkelijk van mens, de gedrilde onderdaan, die in Moskou had meegekregen. Per
schappij aan te treffen. Maar de bevolking uit? Op dat moment gee? werkelijke kunst op welk ge- soonlijk heb ik hiervoor reden ge-
«raf ib- qomcoE a ui t "ïed "an °°k *an voortbrengen, maar noeg: de Russen zijn goede gasthe-
wat IK aanscnouwae, Dieet ver kon ik het antwoord niet geven. Maar die slechts wacht op een bevelwoord ren, indien het hun mogelijk is, wil-
beneden mijn meest pessimis- de volgende dag toen de officiële om een schroef te worden of een i len zij gaarne tegemoet komen aan
ti«?rhp vprwaditiTiffpn moertje in de vervaarlijkste vecht-ide redelijke wensen van hun gas-
wduiiimgen. opening van hei festival zou plaats- machine, die de wereld ooit aan-1 ten. Maar er is nog een andere be-
In de trein tussen Brest het R,,s vinden met een massale demonstra- schouwde. Dit is geen kunst, dit is... langrijke reden de betrekkingen tus-
u .j. russen a rest - net Kus- regie. sen de Sowjetume en Indonesië zijn
sische stadje aan de Poolse grens - tie en sportmanifestatie in het nieuwe Neen, de vredesduif, die wordt los- op het ogenblik uitzonderlijk goed.
delijk° alUeen^ndruk ^an^u^ Leninstadion, dat 110.000 men-
kleurloze armoede en van haveloos- sen kan bevatten, kon ik in elk geval
vfi» tEtnwa n.iet,alleen i? vergelij- constateren, dat slechts een betrek-
king tot Nederland en andere West-
europese landen, maar vooral ook kelijk klein deel van de Moskouse
met het armoedige, maar zonnige bevolking zich om het jeugdfestival
Indonesië. Deze indruk krijgt men nu
in het hartje van de zomer, maar bekreunde,
als men aan de winter denkt, beseft - u
men dat er in de hutten en krotten zeker» het gejuich, de verkeers-
van de armoedige dorpen overal opstoppingen, de bloemenhulde etc.
langs de spoorlijn, nauwelijks sprake ontbiaken ook nu met. Maar...
kan zijn van een menswaardig be- lk had er «een deel aan, ik ging
staan - namelijk op eigen houtje van mijn
hotel eerst met een lokale trein, ver-
Trouwens in Moskou zelf, de stad volgens met de metro, naar hotel
met meer dan zeven miljoen inwo- Moskou, waar het perscentrum was
ners, ziet men achter de grootse pa- gevestigd. En op mijn lange weg zag
leizen en reusachtige openbare ge- ik nergens juichende mensen of op
bouwen, achter de Moskouse univer- trekkende stoeten. Overal zag ik - het
siteit, de metro, 't Bolsjoitheater en was zondag het publiek zijn gewone
nog tal van krotwoningen, die men 8ang gaan. En het bleek nergens, dat
niet kan opruimen,omdat de overvolle de bevolking zich bewust was dat er
De eerste rekenmachine met auto
matische overdracht der tientallen,
dus de eerste volgens de huidige be
grippen bruikbare rekenmachine,
werd niet door de Fransman Blaise
Pascr 1 in het jaar 1642 en ook niet
door de Duitser Leibnitz in het jaar
1674 gebouwd, naar tot dusver alge
meen werd aangenomen. Zij werd al
in 1623 door Wilhelm Schickard, pro
fessor in Tübingen ontwikkeld.
Dit schrijft de huidige professor in
stad geen kubieke meter woonruimte eeb festival werd gehouden en dat de filosofie Baron von Freytag-Lö-
kan missen en omdat er in vergelij- er buitenlandse gasten waren, die be
king tot de behoefte niet noemswaar- hoorden toegejuicht te worden. De
dig woningen worden gebouwd. overgrote meerderheid van de mil-
joenenbevolking van Moskou vond 't
m Trt' 113 veer Jaar sowjet- kennelijk niet eens de moeite waard
er een straatje voor om te gaan!
Neen, er is in de Sowjetunie geen Op de perstribune van het grote
klassenloze maatschappy want er be- Leninstadion maakte ik kennis met
staat een heersende eliteklasse en er de journalist Boris Zorim, redacteur
zijn hier grotere sociale verschillen van het jeugdtijdschrift Smena, een
dan in de kapitalistische" wereld, hartelijke, enthousiaste man, die on-
En gezien de uiterlijke verschijning middellijk begon mij een beeld op te
van de ..gewone" mensen, de me hangen van de vele voortreffelijkhe-
dan sjofele kleding van de overgrote den en onovertroffen verworvenheden
meerderheid der bevolking is er - na van de Sowjet-unie. De voorstelling,
veertig jaar sowjetmaclit - ook geen die mijn Russische collega mij gaf,
sprake van WELVAART. was zo kinderlijk dwaas
ringshoff in een artikel, dat hij in de
,,Hei~^atkundliche Blatter" van het
district Tübingen heeft gepubliceerd.
Baron von Freytag-Löringhoff, die
naar hij schrijft als voormalig wis
kundige bijzondere belangstelling
heeft voor de rekenmachines, ver
haalt, dat de machine van Schickard
.,die een universeel genie in de trant
van Leonardo schijnt te zijn geweest"
in tegenstelling tot de constructie van
Pascal meer dan alleen kon optellen
en aftrekken. Tot deze overtuiging
kwam de geleerde, toen hij enkele
maanden geleden in de papieren van
de sterren- en wiskundige Kepfer te
keningen en daarbij behorende noti-
was zo kinderlijk dwaas en opge
schroefd, dat het bekende gezegde: ties ontdekte, die voor de werktuig
IKiot cn/inf/f/in ..Bei uns ist alles viel besser!" er maker bestemd waren die de machine
LMei S/JOnUKin eenvoudig kleurloos bij werd. Op mijn moest bouwen. Deze tekeningen wer-
T, vraag echter of hij ooit in het buiten- den gevonden in de bibliotheek van
ik Kwam in Moskou aan op de voor- land was geweest en gelegenheid had het land Wurtenberg door Dr. Franz
avond van de opening van 't jeugd- gehad al die grote en grootse pro-
festival. De ontvangst aan het station dukten en prestaties van de Sowjet-
was overweldigend. heel Moskou unie met die van de rest van de
scheen op de been; de menigte juich- wereld te vergelijken, moest hij toe-
Hammer, die een Kepler-uitgave
voorbereidt en in april van dit jaar op
een klein congres over de geschiede
nis van de wiskunge daaromtrent
verslag uitbracht. Hij bracht Frey-
II a f ai I "I i Quoi geen pouueK oe w e iaat
boeiend snel van int.ritfec vol hnff»_
Wilhelm Speyer voert ons met dit
boek naar een denkbeeldig Duitst
staatje in Napoleons tijd. Hertog Jo-
hann Christoph aarzelt in zijn keuze
tussen een bondgenootschap met de
machtige Franse Keizer en een met
de machten, die zich tegen hem te
weer stellen: Oostenrijk, Rusland en
Engeland. Hij zoekt zich naar beide
kanten te dekken door huwelijken te
bevorderen van meisjes uit zijn om
geving zowel naar de Franse als
naar de Russische kant. Zijn kanse
lier is op de hand van de Fransen, de
kabinetsraad Vos® is diens tegenspe
ler. En dan is er ook nog liefde, die
De Montblanc-tunnel zal in 1961 gereed
zijn, want de werkzaamheden kunnen
thans in groter verband beginnen. Tot voor
enige dagen was dit alles nog hoogst on
zeker, omdat de Franse ministerraad in
zijn bezuinigingsijver voornemens was nog
enige tijd met de steunverlening te wach
ten, hoewel de verdragen reeds door de Ka
mers waren aangenomen. Graaf Dino Lora
Totino, de geestelijke vader van de tunnel,
moest persoonlijk naar Parijs reizen om er
de Franse regering van te overtuigen, dat
de werkzaamheden thans moesten worden
voortgezet.
Zowel aan de Ita
liaanse als aan de
Franse zijde is men
thans begonnen met de
werving van in totaal
8000 arbeiders. Over on
geveer drie en een half
jaar zullen de 4000 Ita
lianen ergens in 't mid
den van de berg de 4000
Fransen ontmoeten. De
„bekleding" zaï dan nog
maanden in bes.ag ne
men, maar niettemin
hoopt Totino zijn tun
nel in het voorjaar van
1961 gereed te hebben.
De 12 km lange tunnel
zal op Italiaanse bo
dem beginnen op een
hoogte van 1380 meter
bij het stadje Cowjna-
yeur en eindigen bij 't
Franse plaatsje Hameau
des Pelerins (bij Cha -
monix) op een hoogte
van 1200 meter.
40 km per uur
De tunnel wordt 8.65
m breed en een goede
6 m hoog. De maxi
mum snelheid wordt
vastgesteld op 40 km
per uur, zodat de auto
mobilisten altijd pen
goed kwartier onder
gronds zullen blijven.
Gratis is dit avontuur
allerminst.
De tolheffing zal on
geveer t 20 per wagen
bedragen. Men rekent
er op, dat in het seizoen
ongeveer 12.000 wagens
per dag door de tunnel
zullen gaan, zodat een
bruto-inkomsten zal
worden geboekt van
240.000 gld. per dag.
De totale kosten be
dragen 12 miljard lires,
die worden voorgescho
ten door Italië en
Frankrijk en voor een
klein deel door de
Zwitserse stad Génève.
De werkzaamheden
worden uitgevoerd door
Franse, Italiaanse en
Zwitserse firma's, die
na afloop van de werk
zaamheden zullen sa
mensmelten tot een in
ternationale Tunnel
compagnie, welke de
tunnei in beheer zal
houden.
Aan de Italiaanse
kant is men al geruime
tijd doende proefborin
gen te verrichten, die
ten dele uitstekend zijn
geslaagd. Er is al een
tunnelbegin ontstaan,
een diep, donker gat in
de Mont-Blanc, dat
door de arbeiders
thans „Het gat van de
hoop" wordt genoemd
Straks, als de Ameri
kaanse jumbo komt, 'n
reuzenboor, hoopt men
dagelijks 8 tot 10 me'
ter gereed te krijgen.
De grootste moeilijkheid
is volgens Graaf Totino
om aan weerskanten
van de grens in de be-
volkingsarme gebieden
4000 arbeiders te wer
ven en...» te huisveg
ten,
zich door geen politiek de wet laat
levrt een
boeiend spel van intriges vol hoffe
lijkheid en venijn, vol melancholie en
onvervulde verlangens. Speyer slaagt
eriri, ons dit hof als een werkelijk
heid voor ogen te toveren en de
hoofdfiguren komen levensecht te
voorschijn. Charmant en psycholo
gisch toch diep-gravend is dit een
boek, dat door volwassen zeer geno
ten zal worden. P.H. Leopolds Uit
geversmaatschappij, Den Haag, gaf
de goede vertaling door Hermieti
Manger uit.
In Nederland is de Duitse schrijver
Heinrich Böll al bekend door de ver
taling van enige zijner werken. Wer
ken, getuigend van zijn grote gave
om simpele levens te doorlichten tot
een diepe klaarheid, tot een verhel
dering van de wonderlijke wegen
van het menselijk hart. Met eenvou
dige woorden, met een schikking van
schijnbaar onbeduidende voorvallen,
met slechts brokkelige gesprekken
weet hij gestalten en situaties op te
roepen die sterk ontroeren en ons
bijblijven. Een goed voorbeeld van
zijn kunst is het korte verhaal „Het
brood van mijn jeugd", dat in verta
ling bij „De Fontein" te Utrecht ver
scheen. Er gebeurt zo ongeveer niets
in deze novelle. Een jongeman in de
grote stad gaat een meisje, uit zijn
geboortedorp afhalen van de trein,
om haar naar haar pension te bren
gen. Dit simpele feit wordt echter
een overrompeling door de liefde, die
hem zijn hele vroegere bestaan doet
afbreken met dwingende zekerheid.
Het is als een hallucinatie, die met
trefzekere woorden wordt getekend
en. zich vast in onze herinnering zet.
Een klein meesterstukje, dat fijnproe
vers op hun waarde zullen kunnen
schatten.
Voor het voetbalseizoen 1957-58 is
voor de tweede maal, nu in handig
formaat, een actueel en interessant
boekwerkje het „Nederlands Voetbal
A.B.C." verschenen, dat de voetbal
liefhebbers een schat van gegevens
en wetenswaardigheden over clubs,
spel en spelers verschaft. Men kan
er o.m. in vinden een persoonsbe
schrijving van 1250 belangrijke voet
ballers met geboortedatum, beroep,
liefhebberijen, al of niet gehuwd,
adres, plaats in het elftal, bijzondere
prestaties enz.
Verder zijn er in opgenomen de
complete competitie-indeling voor 't
seizoen 1957-58; het volledige wed
strijdprogramma per divisie en per
club voor het seizoen 1957-58; nieuws
en gegevens over clubs, programma
van het Nederlandse elftal; de voor
naamste scheidsrechters, talrijke fo
to's van clubs; invulvelden voor het
bijhouden der uitslagen; een voetbal
prijsvraag met gratis deelname,
(hoofdprijs een Morris auto) en nog
tal van andera wetenswaardigheden.
tag-Löringhoff er toe uit te vinden
hoe de rekenmachine van Schickard
heeft gefunctioneerd.
Pascal...
Freytag-Löringhoff schrijft, dat de
door Schickard ontwikkelde reken
machine op een hoger plan stond dan
die, welke de toen negentienjarige
Pascal in 1642 heeft gebouwd.
Terwijl het in Tübingen zelf niet
was opgevallen, dat professor
Schickard weer eens een duivelswerk
had uitgekiend", baarde de rekenma
chine van Pascal destijds groot op
zien en werd deze als wonder van de
natuur beschouwd.
Wilhelm Schickard, die in 1592 in
het Wurtembergse stadje Herrenberg
werd geboren, werd op zevenentwin-
tigjarige leeftijd professor voor Bij
belse talen in Tübingen. Zijn belang
rijkste werk lag echter op het gebied
van wis- en sterrenkunde, alsmede op
de landopmetingen, toen hij na de
dood van de wiskundige Maestlin, de
leermeester van Kepler, diens ambt
overnam. Op 43-jarige leeftijd stierf
'chickard aan de pest in Tübingen.
Een brief....
Professor von Freytag-Löringhoff
publiceert in zijn beschouwing ook
een door Schickard aan Kepler op 20
september 1623 gerichte brief, waarin
deze schrijft: „Hetzelfde wat jij re
kenkundig hebt gedaan, heb ik de
laatste tijd langs mechanische weg
geprobeerd. Ik heb een uit 11 comple
te en 6 gekortwiekte tandwieltjes be
staande machine geconstrueerd, wel
ke gegeven getallen ogenblikkelijk au
tomatisch optelt, aftrekt, vermenig
vuldigt en deelt. Je zou schateren van
het lachen wanneer je zou kunnen
zien hoe op de plaatsen links, wan
neer het om een tiental of honderdtal
gaat, de machine helemaal uit zich
zelf hoger wordt of bij het aftrekken
wat wegneemt".
Vaclav Filipec, een pater Salesiaan,
is door een rechtbank te Olomouc in
Tsjecho-Slowakije tot negen jaar ge
vangenisstraf veroordeeld. Hij zou
een „illegale" organisatie hebben ge
leid, die vertakkingen had in geheel
Moravië. Deze organisatie ontving
„instructies van het Vaticaan" en
werd gesteund door de Amerikaanse
inlichtingendienst.
De orde der Salesianen is in 1950
in Tsjecho-Slowakije verboden.
Nog een puik kenner van de wie
lersport: de heer C.J. Lernout, de
postcommandant van de Rijkspoli-
tie te Graauw, werd gelukkig ge
maakt met de prachtige prijs van
magazijn „De Schaar" te Terneu
ten: een kostuum plus een over
hemd en das. Daarvoor kwamen de
heer en mevrouw Lernout met ple
zier naar de Scheldestad, waar me
vrouw Herrebout en haar dochter
de Tourprijswinnaar zo maar gra
tis in het nieuw staken.
Door middel van een alfabetisch re
gister kan men gemakkelijk al het
gewenste opzoeken. De heer L. Brunt,
secretaris - penningmeester van de
K.N.V.B., schreef er een voorwoord
in. Het boekwerkje zal zijn weg naar
de voetballiefhebbers wel vinden.
(Uitgave in overleg met de KNVB
van ABC voor Handel en Industrie
N.V. Haarlem.)
In West-Berlijn is een delegatie van
Boeddhistische priesters uit Oeylon
aangekomen, die wil trachten de eni
ge Boeddhistische tempel in Europa
die in 1922 door de Berlijnse arts dr.
Paul Dahlle te Berlijn-Frohnau werd
gesticht, te krijgen om er een kloos-
ter voor Boeddhistische monniken van
t. maken. Dit klooster zou dan het
geestelijk centrum zijn voor het
Boeddhisme in Duitsland. Er zijn op
het ogenblik ongeveer driehonderd
Boeddhisten in Berlijn.
Het aantal mensen dat belang stelt
in het Boeddhisme is echter, vooral
onder hen die in Azië zijn geweest,
veel groter.
Bij het aanbrengen van een olie-
pomp op een binnenvaartuig voor
olievervoer heeft zich vrijdag op de
rivier de Parana te San Lorenzo na
bij Rosario in Argentinië een ontplof
fing voorgedaan, waarbij twaalf ar
beiders zij>- omgekomen en verschei
dene verwondingen hebben opgelo
pen.
De firma R- Bleyenbergh te
St. Jansteen wist goed wat ze deed
toen zij in de Tourprijsvraag een
pracht van een binnenveringmatras
beschikbaar stelde. Een cadeau als
dit komt in elk gezin te pas, en zo
ook in dat van de familie Zwartelé,
waar op het biljet van de dochter
Maria de zestiende prijs gevallen
was. Mevrouw Zwartelé en haar
dochter kwamen vanuit Koewacht
naar Steen om uit te zoeken en
ze legden beslag op een fraai exem
plaar, dat de heer Bleyenbergh in
de bestelauto laadde en naar Koe
wacht reed, als bijkomende ser
vice. Op deze foto neemt de geluk
kige prijswinnares de ca. 200 gul
den waard zijnde prijs in ontvangst
en dat ze er gelukkig mee was,
daarover liet ze geen twijfel-
bestaan!
In de loi
wederom,
studiefonds
jongens vo<
derland ve
blijfkosten
vernement
worden gei
van de jon
te zullen i:
leveren in
De ervar
iingen, die
ren voor dc
met de Ned
wisselden,
men.
