ONZICHTBARE
p Wit
3 ZEB
BANDEN
GOLDEN FICTION
DE ENE DIENST IS
DE ANDERE WAARD
Zwart o
MENING EN COMMENTAAR
Onder ons gezegd...
Nieuw-Guinea expeditie
wordt goed voorbereid
Mao bood
Soekarno
wapens aan
NOODZAAK
OMMEZWAAI
SOCIAAL
PROGRAM
TV-R ADIOTV-RADIO-TV-
TWEEDE BLAD
DINSDAG 23 JULI 1957
3
UW TAFELDRANK.
Voor familiegebruik,
in ï/i literschroefflessen
Y.S.-mariniers
behandeld
o
UW TAFELWATER
Voor familiegebruik,
in ï/'i literschroefflessen
de toekomst
M - SCHIPHOL
WOOR de Nederlandse Kamer van
van Koophandel voor Amerika
heeft de secretaris-generaal van
economische zaken prof. G. Brou
wers, minder opwekkende geluiden
moeten laten horen over de ont
wikkeling van onze exportkracht:
Het huidige tekort op de betalings
balans geeft een duidelijke aanwij
zing, dat Nederland bezig is in ern
stige mate boven zijn stand te le
venhet dekkingspercentage van
de invoer door de uitvoer is op een
laagtepunt van 71 gekomenvan
1953 tot 1956 steeg het Nederlandse
loonpeil met omstreeks 30 procent,
de industriële produktie slechts met
bijna de helft hiervande ar
beidskosten zijn in drie jaar met 13
procent gestegende kwalifica
tie Nederland - goedkoopsteland
gaat in zeer veel gevallen bepaald
niet meer op. Deze en andere uit
spraken bewijzen, hoe ernstig de
toestand geworden is.
Een enorme krachtsinspanning zal
nodig zijn, om de kostprijzen van
onze produkten te drukken en de
kwaliteit steeds hoger op te voe
ren. Harder werken, meer sparen,
intensieve onderzoekingen, verbete
ringen in de organisatie, dat zijn
de essentiële voorwaarden voor een
verbetering van onze gehele eco
nomische positie. In de toekomst
zal de concurrentie zeker niet ge
ringer worden. Op de gemeenschap
pelijke Europese markt zal Duits
land vooral een geduchte concur
rent zijn. Dit land verheugt zich nog
altijd in een zeer gunstige beta
lingsbalans en een voortdurend stij
gende exportkracht.
Een en ander illustreert de nood
zaak, dat de invloed van het be
perkingsprogram zich in 1957 en
1958 realiseert. Anders zo waar
schuwt prof. Brouwers zal het
evenwicht door een kredietcrisis
worden geforceerd, welke de totale
activiteit van het economische le
ven in ernstige mate zou aantasten.
We geloven niet, dat deze rede
nering aan te tasten is. Alle groe
pen van de bevolking zullen zich
naar de hieruit voortspruitende
noodzakelijkheden hebben te rich
ten.
r)E Britse Labour-partij gaat haar
politiek ten aanzien van de so
cialisatie grondig wijzigen.
Ze heeft in de dagen, dat ze
aan het bewind was, een aantal na
tionalisaties doorgevoerd. Het suc
ces van deze genationaliseerde be
drijven was niet groot. Een conser
vatieve regering heeft er trouwens
een ongedaan gemaakt. Doch het
program van de Labour-partij voor-
'ag in een hele reeks nieuwe na
tionalisaties. Het bestuur van de
Labour-partij heeft nu echter voor
het congres in september een voor
stel ontworpen, om dit program
punt grondig te wijzigen. Volgens
dit voorstel erkent de Labour-partij
dat grote ondernemingen over het
geheel de natie goed dienen. Ze er
kent ook, dat geen organisatie, pu
bliek of privaat, doelmatig kan
werken, als ze aan een aanhoudende
en gedetailleerde tussenkomst van
boven af is onderworpen. Wij heb
ben dan ook niet de bedoeling
aldus de toelichting tussenbeide
te komen in het beheer van een on
derneming, welke haar zaken goed
drijft.
Wel wil de Labour-partij een
code voor de industrie met
kracht van wet opstellen, waar
door het beheer meer open komt
voor mensen van verschillende af
komst, waardoor medezeggenschap
e.d. beter geregeld worden. Verder
moet volgens de Labour-partij de
staat het recht behouden een onder
zoek in te stellen naar het juiste
beleid van een industrie of firma,
om na te gaan, of het gewenst is,
dat de staat eigenaar of medebe
heerder wordt.
De oude socialistische zienswijze
dat de staat in principe tot steeds
meer nationalisaties moet overgaan,
is echter verlaten. Men erkent nu
de grootse resultaten, welke door
particulier beheer zijn bereikt. Men
heeft ingezien, dat dit niet gelijk
staat of behoeft te staan met kapi
talistische uitbuiting.
Zonder verzet zal de Labour-
partij deze nieuwe politiek niet
aanvaarden. In de Bevan-groep is
het al aan het rommelen. Een flinke
meerderheid van het gezond ver
stand boven de Marxistische doctri
ne is echter wel te verwachten.
JN „De Opmars" stelde een lezer
de vraag: Waar blijft toch het
katholiek sociaal program, waar de
bisschoppen in hun mandement „De
katholiek in het openbare leven
van, deze tijd" zo op hebben aan
gedrongen? Waarom moet het zo
lang duren?
De redactie van het KVP-orgaan
antwoordt hierop, dat het opstellen
van zo'n program natuurlijk met
grote zorg dient te geschieden. Een
dergelijke wetenschappelijke taak
is geen kwestie van een week of
een maand. Maar drie jaar is wel
erg lang. Het katholieke volk dient
ingelicht te worden over de vorde
ringen en resultaten.
„De Maasbode" geeft nu een toe
lichting, waaruit blijkt, dat er van
vorderingen laat staan van resul
taten niets te bespeuren valt.
Prof. Weve, die de leiding had bij
de opstelling van het sociale pro
gramma, heeft zich teruggetrokken,
evenals de secretaris van de com-
missie-Weve. drs. Arnolds, die ge
heel voor dit werk was vrijgesteld.
Officieel is er thans geen leiding
gevende instantie. Er heeft zich
echter een soort viermanschap ge
vormd, dat als zodanig wil gaan
optreden.
Men moet dus eigenlijk nog hele
maal van voren af aan beginnen.
De bisschoppen schreven in het
mandement, dat de opstelling van
een breed katholiek sociaal pro
gramma mogelijk zou zijn, „wan
neer de christelijke solidariteit alle
(Advertentie)
Een gulden genieting voor 90 cent
groeperingen bezielt en wanneer
het besef levendig is, dat de rijk
dom van ons volk resulteert uit
het werken voor elkaar".
Waar blijven die bezieling en dat
besef? Het is toch wel een bescha
mende aangelegenheid.
(Advertentie)
De grote Nederlandse expeditie
naar het Sterren- en Antaresg-ebergrte
in Nederlands Nieuw-Guinea kan in
het voorjaar van 1958 vertrekken.
Voor een grroot deel is dit te danken
aan de voor-expeditie, die de kapi
tein-luitenant ter zee vlieger G. F.
Venema de technische leider van
de eigenlijke expeditie de afgelo
pen maanden naar Nieuw-Guinea
heeft gemaakt om een geschikt ter
rein voor de aanleg van een vlieg
veld te vinden.
Overste Venema heeft deze op
dracht met succes volbracht. Zondag
middag keerde hij met de Electron"
van de K.L.M. uit Nieuw-Guinea op
Schiphol terug en deelde mede dat in
de Sibilvallei, aan de rand van het te
exploreren gebied, thans een vlieg
veld wordt aangelegd, waarop Twin
Pioneers kunnen landen en starten.
De voor-expeditie heeft behalve van
de autoriteiten en de Koninklijke Ma
rine veel steun ondervonden van de
plaatselijke bevolking, Papoeastam-
men, die vrijwel nog nooit met blan
ken in contact waren geweest. In
ruil voor ijzeren gebruiksvoorwerpen
de Papoea's gebruikten stenen bij
len e.d. waren deze mensen bereid
de nodige werkzaamheden te verrich
ten. Thans werken er 200 Papoea's
aan de strip onder leiding van twee
Europeanen en vijf man politie.
Door de Koninklijke Marine wordt
nu 15 ton voorraden rijst en werk
tuigen voor deze groep afgewor
pen. Als de eerste 300 meter van de
strip klaar is, kunnen er echter al
de Twin Pioneers landen, die de
grotere werktuigen moeten aanvoe-
Overste Venema heeft als uitgangs
punt het plaatsje Mindiptana geno
men, 120 km van de Sibilvallei.
De wetenschappelijke staf van de
expeditie zal bestaan uit 26 perso
nen en voorts gaan mee een tech
nisch leider, een arts. een bestuurs
ambtenaar, een cineast, twee perso
nen voor de administratie, drie vlie
gers en mecaniciens en een radio
technicus. De expeditie zal worden
begeleid door 40 man politie. De kos
ten van de expeditie zijn ongeveer
f 1.000.000,-.
Em kwlp vpiMélijkhtid
dd wwétM
SPA
Nu er in Nederland een vriende-
Ijjkheidsactie gehouden wordt, achtte
de auteur Kees Stip het dienstig,
ons een afschrift te doen toekomen
van een brief, die hij zojuist aan zijn
bovenburen had verzonden en die,
naar we mogen aannemen, veel nien.
sen-die-ook-huren-hebben ten voor
beeld kan strekken:
BESTE VRIENDEN,
Gij zult wel verbaasd zijn in het
buitenhuid, of wat gij daarvan
hebt overgelaten, een brief te ont
vangen van uw benedenbuurman.
Totnogtoe heeft onze conversatie
immers alleen plaatsgevonden via
de trap, laatstelijk zelfs via de
trap die ik, beste buurman, tegen
■uro fiets heb gegeven omdat u,
liere buurvrouw, mijn vrouw een
treiterkop had genoemd.
Nu is er echter in ons land een
actie gaande om de mensen, of wat
zich daarvoor houdt, een beetje
vriendelijker tegen elkaar te la
ten zijn en daar doen wij aan mee.
Daarom schrijf ik u dit vriende
lijke briefje, om te voorkomen dat
gii gedurende uw hele vakantie, in
de waan zult blijven dat thuis al
les in orde is.
Gisteren begon liet namelijk in
onze keuken te lekken, juist in
de hoek waar ons plafond nog niet
geel is van uw bad. Daar uw ra
dio de gehele dag nog niet had
gebruld, begrepen we dat ge op
vakantie waart. Had ons de sleu
tel maar gegeven, nu werd het
bijltjeswerk.
Toen wij uw voordeur hadden
ingeslagen bemerkten wij dat het
lek zijn oorsprong vond in de ijs-
President Soekarno heeft zaterdag
onthuld, dat de president van de Chi
nese volksrepubliek, Mao Tse Tung,
hem tijdens zijn bezoek aan Peking,
in oktober vorig jaar, een aanbod
heeft gedaan voor de levering van
militaire uitrusting.
In een toespraak tot plaatselijke
leiders in Bandjermasin zei Soekarno,
dat toen hij in Peking samen met
Mao Tse Tung een militaire parade
gadesloeg, de Chinese president hem
vertelde, dat de gehele militaire uit
rusting met inbegrip van kanonnen,
geweren, vrachtauto's en jeeps in
China was vervaardigd.
„Houdt me op de hoogte, indien U
deze dingen nodig heeft", aldus de
Chinese president tot zijn Indone
sische collega.
President Soekarno betoogde nog
eens opnieuw met nadruk, dat Indo
nesië voor het bereiken van eenheid
naar de Chinese Volksrepubliek moet
kijken.
Na kritiek te hebben geleverd op
de misvattingen in Indonesië over
het begrip democratie, zei de presi
dent dat het beter zou zijn als Indo
nesië zich hield aan het Chinese be
ginsel van „eenheid-kritiek-eenheid",
teneinde de huidige moeilijkheden in
Indonesië te overwinnen.
kast. Nadat wij deze met behulp
van de smeedijzeren schemerlamp
hadden opengebroken, zagen wij
dat er een paar flesjes met FRIS-
dranken waren stukgevroren en
weer ontdooid. De overige flesjes
hebben ivij met smaak leegge
dronken op de gezondheid van de
FRIS-fabrikanten, want aan hun
vriendelijkheidsinitiatief dankt gij
onze hulp.
Wij hebben daarna van de ge
legenheid gebruik gemaakt om
enkele oorzaken die de onderlin- j -•
ge vriendelijkheid in de weg heb- j werden te ruw
ben gestaan voorgoed op te hef-
fen. In uw bad en uw piano heb
ben we cement gestort. De radio
en de grammofoon hebben we in de
centrifuge gedaan en op 200 toe
ren laten draaien. Dat waren drie
vliegen in een klap, maar de
grootste klap kwam pas toen ik
een spijker in de beeldbuis van de
televisie sloeg. Een bom kan geen
grotere verwoestingen in een in
terieur aanrichten. Het grootste
deel van uw inventaris behoort nu
tot het exterieur.
Wij zijn er van overtuigd, lie
ve vrienden, dat dit alles voor uw
bestwil zo heeft moeten gebeuren
en dat het gemis van al deze la
waaierige luxe u nederiger en
daarmee vriendelijker zal maken.
Wanneer ge terug zijt, kom dan
eens bij ons buurten, we zijn er
zeker van dat met een beetje we
derzijdse vriendelijkheid de scha
de van ons plafond in der minne
kan worden geschikt.
Met vriendelijke groeten,
w.g. KEES STIP
De Amerikaanse Bond voor Burger
lijke Vryheden heeft een rapport uit
gegeven, waarin wordt gezegd, dat
Amerikaanse mariniers tijdens hun
opleiding ruw waren behandeld en
waarin wordt verzocht 0111 een onder
zoek door het congres.
Volgens het rapport hebben 124
oud-mariniers onder ede verklarin
gen afgelegd, over ruwe behandeling
tijdens hun opleidingstijd in het kamp
op het eiland Parris. In het rapport
wordt onder andere melding gemaakt
van een instructeur, die het gezicht
van een recruut heeft open gewreven
met staalwol. De in het rapport ver
melde feiten zijn gepleegd in de eer
ste vier maanden van 1956.
De voorzitter van de commissie
voor de strijdkrachten van het Huis
van Afgevaardigden, Vinson, zei, dat
hij niets voelt voor een onderzoek. Hij
verklaarde, dat het door de bond ver
gaarde materiaal afkomstig schijnt
te zijn uit de tijd vóórdat er verbe
teringen werden ingevoerd.
VERHUUR
Een autoverhuurderij in New
York is voornemens vliegtui
gen zonder piloot te gaan
verhuren. Dit najaar nog zul
len gebrevetteerde vliegers in
50 grote Amerikaanse steden
een vliegtuig kunnen huren.
De huur zal omstreeks 21 dol
lar per uur bedragen plus
15 cent voor elke gevlogen
mijl.
Vliegers
In Diisseldorf zjjn twee mannen
gearresteerd, die enkele maanden
geleden de „Westduitse Luchtvaart
maatschappij" hadden opgericht. Zij
hadden op krediet twee oude vlieg
machines in Engeland gekocht. Ook
verwierven zij zich op die wijze een
radiopeilinstallatie ter waarde van
140.000 mark. Zelf bezaten zij slechts
10.000 mark. De mannen hadden in
Diisseldorf een weelderig ingericht
kantoor gehuurd en al vliegers en
stewardessen in dienst genomen. Een
reisbureau hebben zij voor 4000
mark opgelicht.
Echtpaar
Het wereldjeugdfestival in Moskou
zal ook worden bijgewoond door de
149-jarige Machmoed Eivazof en zijn
107-jarige echtgenote uit Azerbeid-
sjan, meldt het Russische persbureau
Tass.
Telefoneren
Dezer dagen is in New York
een demonstratie gehouden met
een braille-telefoon, die als volgt
werkt: De tekst wordt in het
telefoonkantoor door middel van
een toetsenbord uitgeseind. Op
het kantoor van ontvangst wor
den overeenkomstig de ontvangen
impulsen stiften in beweging ge
steld die met een snelheid van
100 woorden per minuut braille-
tekens op papier produceren. Het
overgeseinde bericht kan met de
vinger gelezen en mondeling be
antwoord worden.
Groot
Een Amerikaanse deskundige op
het gebied van lange-afstands-pro-
jectielen is van mening, dat voor
interplanetair verkeer ruimteschepen,
nodig zijn die minstens de grootte
hebben van een groot passagiers-
Cf V- in.
Ouder
Op een medisch congres in Mera-
no heeft een professor uit Boekarest
verklaard, dat proeven met ongeveer
vijfduizend bejaarden, die zijn inge
spoten met novocain, hebben bewe
zen, dat een dergelijke behandeling
met het middel het leven kan ver
lengen. Ook een Westduitse profes
sor zei een soortgelijk resultaat ver
kregen te hebben hjj proeven met
zeshonderd bejaarden die waren be
handeld met het „cytotoxische se
rum" van de Russisehe geleerde
wijlen dr. A. Bogomoietz.
(Advertentie)
bier omuvte bijten!
WOENSDAG, 24 JULI 1957
HILVERSUM I. 402 m. VARA: 7,00
Nws. 7.10 Gym. 7,20 Gram. 8,00 Nws.
8,18 Gram. 8,50 V.d. vrouw 9,15 Gram.
9,35 Waterst. 9,40 Gram. VPRO: 10.00
Roekibespr. 10,05 Morgenw. VARA:
10,20 Gram. 10,45 Cabaret 11,30 V.d. kind.
11,45 V.d. jeugd 12,00 Gram. 12,30 Land
en tuinb.meded. 12,33 V.h. platteland 12,38
Hawaiian muz. 13,00 Nws. 13,15 Orgel en
zang 13,50 Med. kron. 14,00 Omr.ork. 14,45
V.d. jeugd 16,00 V.d. zieken 16,30 Ma
drigalen 16,45 Gram. 17,15 VARA's ver
sierde vakantietrips 17.50 Regeringsuitz.:
Rijksdelen overzee: Jeugduitz. Merk
waardige dieren in Surinames oerwoud,
door C. Butner 18,00 Nws. en comm. 18,20
Gram. 18,40 Act, 18,50 Instr. kwart. 19,15
Parlementair overz. VPRO: 19,30 V.d.
jeugd VARA: 20.00 Nws. 20,05 Comm.
20.15 Dansmuz. 20.55 De koffer van Sir
Michael, blijspel 22,35 Gram. 22,45 Tus
sen mens en nevelvlek, caus. 23,00 Nws.
23,15 Gram. 23,50-24,00 Soc. nws. in Es
peranto.
HIÏLVERSUM II, 298 m. NCRV: 7,00
Nws. 7,10 Gew. muz. 7,45 Een woord voor
de dag 8,00 Nws. en weerber. 8,15 Gram.
9.00 V.d. zieken 9,30 Vernuft en techniek
caus. 9,35 Salonork. 10,05 Gram. 10,30
Morgend. 11,00 Gram. 11.25 Te kust en
te keur, klankb. 12,10 Pianorec. 12,30
Land- en tuinb.meded. 12,33 Zigeuner
kwint. 12,53 Gram. en act. 13,00 Nws.
13,15 Met PIT op pad 13,20 Mil. kapel
13,50 Gram. 14,45 Omr.ork. 15,30 Alt en
piano 16.00 V.d. jeugd 17,15 Meisjeskoor
17,35 Gram. 17,40 Beursber. 17,45 Piano
duo 18,00 Meisjeskoor en orgel 18,20
Amus.muz. 18,45 Spectrum v.h. Chr. or
ganisatie, en verenigingsleven 19,00 Nws.
en weerber. 19,10 Orgelconc. 19,30 Bui-
tenl.overz. 19,50 Gram. 20,00 Radiokrant
20,20 Prom.ork. en sol. 21,20 Muz. luis
terwedstrijd 21,40 Geest, liederen 22,10
Het Midden-Oosten, speelbal in de we
reldpolitiek, caus. 22,20 Gram. 22,45
Avondoverd. 23,00 Nws. en SOS-ber. 23,15-
24,00 Gram.
BRUSSEL, 324 m. 12,00 Gram. 12,30
Weerber. 12,34 Gram. (om 12,55 Koersen)
13,00 Nws. 13,11, 14,00 en 15,00 Gram. 15,10
Ork.conc. 16,00 Koersen 16.02 Gram. 17,00
Nws. 17,10 Fluitkwart. 17,40 Gram. 17,50
Boekbespr. 18,00 Madrigalen 18,25 Gram.
18,30 V.d. sold. 19,00 Nws. 19,40 Gram.
20.00 Les Dragons de Villars, opera 20M
Gram. 21,00 Les Dragons de Villam
(verv.) 21,50 Gram. 22.00 Nws. 22,11 Zang
en piano 22,55-23,00 Nws.
BRUSSEL, 484 m. 12,00 Gram. 18.00
Nws. 13,10 Gram. 14.00 Verz.progr. 15.00
Koorzang 15,15 en 15,30 Gram. 16,05 Lieb»
te muz. 17,00 Nws. 17,10 en 17,30 Gram-
18,30 Jazz-muz. 18,55 Gram. 19.00 Idem
19,30 Nws. 20.00 Gram. 20,45 Hoorsp. 23.20
Nieuwe gram. 22,00 Nws, 22,10 Licht#
muz. 22,55 Nws.
WOENSDAG, 24 JULI 1957
AVRO: 17,00-17.30 V.d. kind. VARA*
20.00 Europese honkbal kamp. 1957
NTS: 21,00 The restless sphere, inl. tot
het intern, geofysische jaar.
(Advertentie)
SPA
door H. J. Kaeser
6)
Jane Parker kwam terug, en ijve-
ig stalde zij al de kleine kinderspul-
?t]es op de tafel uit, maar Marian-
le was zo geheel en al verzonken in
■aar bijna sacrale bezigheid, dat zij
■lanes aanwezigheid niet eens op
merkte.
J*1'6.1? za* gewassen moe-
n worden sloeg het meisje voor
zichtig voor.
Toen pas keek Marianne op, en een
moment staarde Jane Parker gefas
cineerd naar dat mooie van geluk
stralende gezichtje, dat zij nog nooit
had gezien.
„Ja, we moeten hem wassen, mis
schien kunt u warm water klaarma-
pnHe,iimeisie 8inS de kamer uit
ulaav <J"vren nu weer alleen. Het
éreen af ,elie beg°r- opnieuw, alleen
teeen zifh ne' die Marianne dicht
hield nu r,|ang,edrukt op haar sch°°t
^aa™b®jh^naiha"dYeskarawenglzicht;
ehenri 'gei,ach0j!edtUrehorenetZelfde
rii'nuo neJ!eVe,Hng"' mompelde Ma-
eine lieveling".
Nadat zij hem gewassen en in zijn
bedje gelegd had, dat in een was
mand was geïmproviseerd, gaf zij
hem de fles om te drinken en pas
toen de leuke, bruine oogjes zich
langzaam begonnen te sluiten, ter
wijl de kleine vuist haar linkerduim
weer vast omklemd hield, eerst toen
vroeg Marianne heel terloops: „Hoe
heet hij eigenlijk?"
„John, John Trevor".
John
Het bleef lang stil in de half duis
tere kamer, waarin men niets an
ders hoorde dan het gedempte snik-
geluid van het kind. Toen ging het
meisje op gedempte toon verder: „Hij
is de twintigste december een jaar
geworden, hij is groot voor zijn leef
tijd, vindt u niet?"
Er kwam geen antwoord.
Na een lange pauze vroeg Marian
ne: „En waar is zijn vader?"
„Zijn vader? Heb ik u dat niet ver
teld? Zijn vader is in de zomer van
1917 gesneuveld, hij heeft de kleine
helemaal niet gezien. Ik geloof, dat
Mary daardoor zo futloos en zo zwak
was. zij zal wel geen levensmoed
meer gehad hebben na de dood van
Jimmy"....
„Hoe oud was uw zuster?"
„Zes en twintig jaar, zij was pas
twee jaar getrouwd. Wacht ik zal
u een portret van haar laten zien."
Een aardig, open gezicht, het haar
eenvoudig in het midden gescheiden,
een zwakke, kinderlijke mond. Armé
kleine zuster, dacht Marianne met
een diep gevoel van medelijden, de
zeis heeft ook jouw leven geraakt...
„De kleine lijkt sprekend op zijn
vader", zo onderbrak Jane Parker
haar stille alleenspraak, „van hem
heb ik ook een foto. als het u niet
vermoeit, mevrouw Sheridan."
Marianne nam het portret in de
hand. Ook dit was een nog jong
gezicht, de mond verschuilend onder
een kleine snor. De ogen geleken
op die van het kind, dat nu de ka
mer vulde met zijn rustige adem
haling.
Voorzichtig maakte Marianne haar
vinger uit de hand van het slapende
kind los.
„Wel te rusten", zei ze zachtjes,
„u moet gaan slapen juffrouw Par
ker. Roept u mij maar gerust, tel
kens als u me nodig hebt; u kunt
altijd op mij rekenen."
„O, dank u, dank u vriendelijk!
Maar morgen komt mijn moeder im
mers terug, dan hoef ik geen be
roep meer op u te doen."
Neen, dat stille, onverwachte ge
luk van het ogenblik, 'waarop zij het
lachende kind in haar armen had
gehouden, deed zich niet meer voor.
Alleen, nu en dan, meestal 's zon
dags, ontmoette Marianne op straat
nog wel eens Jane Parker, de kin
derwagen voor zich uitduwend. Maar
zodra Marianne het kind naderde,
straalden de grote ogen haar tegen
en de kleine mond lachte haar toe.
„Ik geloof, dat hij u kent, mevrouw
Sheridan", zei Jane Parker eens,
„met anderen is hij niet zo eigen."
Als om die woorden te bevestigen
greep de kleine naar Mariannes dui
men en hield ze vast omklemd. Toen
zii tenslotte afscheid nam, betrok het
smoeltje van het kind, het leek wel,
alsof het wou gaan huilen, maar een
meisje dat met een hoepel voorbij
kwam, leidde zijn aandacht af.
Maar op zekere morgen kwam Ja
ne moeder, mevrouw Parker met
het kind op haar arm aan de deur.
De kleine strekte terstond beide arm
pjes uit naar Marianne, die hem on-
v.illekeung tegen zich aandrukte.
„Neemt u niet kwalijk, dat ik u
stoor, beste mevrouw Sheridan" zo
begon mevrouw Parker op de min
of meer zalvende, langgerekte toon,
die Mariannes geduld altijd op een
harde proef had gesteld, telkens als
zij deze dame ontmoette.
„Mijn dochter dacht, dat u mis
schien zo buitengewoon vriendelijk
zou willen zijn, u gedurende een paar
uurtjes over de kleine te ontfermen.
Ik moet naar de dokter, ziet u; ik
heb helaas weer heel wat met mijn
hart te stellen sinds ik zo weinig
rust heb."
Alles wat van de wijdlopende toe
spraak tot Marianne doordrong was
de verheugende mededeling, dat men
haar voor een paar uren het kind
wilde toevertrouwen. Zij knikte
automatisch in antwoord op de klach
ten van de oude vrouw, laste af en
toe ook een woord van deelneming
er tussen en herademde toen de deur
zich achter de bezoekster sloot.
Alleen - zij was alleen met dit
kind. dat van het eerste ogenblik af
haar hart zo zalig verwarmd had. Zij
droeg haar schat het hele huis door
en toonde hem ieder voorwerp: „Kijk,
zie je lieveling... dit hier, en dat en
dat
Boven in haar slaapkamer geko
men, legde zij hem voorzichtig op het
brede lits-jumeaux, en hier pas, ter
wijl zij, naast het portret van haar
man, op de vloer hurkte, zei ze zacht
jes, aarzelend, alsof ze het even wil
de proberen: „John. kleine John!"
De grote, verbaasde ogen van het
kind keken haar onderzoekend aan,
het was, alsof de kleine begrip had
voor de tranen, die haar blik ver
duisterden; zijn hand greep als altijd
naar haar duim. terwijl hij stame
lend met haar scheen te willen pra
ten.
Marianne ging naar de lakast, waar
in zij die kleine, tere babykleertjes
bewaarde, die zij sedert de dag van
haar thuiskomst niet meer in han
den had genomen. Maar hoe onbe
duidend kwamen die haar nu voor,
in vergelijking met dit levende kind.
„Kleine John, je bent waarachtig
al een echt mensje", fluisterde zij
teder, „het zal niet eens meer zo
lang duren of je zult op je kleine
stevige beentjes rondspringen,"
Zij zette hëm op het vloerkleed en
schoof een zacht wollen schaapje in
zijn richting, het enige stukje speel
goed, dat ze bezat.
Dat was zowaar als een verrukke
lijk, heel teer liefdesspel. De een
lachte tegen de ander, zij knikten el
kaar toe, en het gekraai van het
kind werd onderbroken door Marian
nes teer gefluister, waar hij met
schalkse ogen naar luisterde. Maar
dit alles drong niet tot het bewust
zijn door, want telkens, als een hel
dere, bewuste gedachte zich wilde
opdringen, verzette Marianne er zich
tegen. Een uur leven, zonder naden
ken, zonder spanning en verlangens,
dat was het, wat zij uit de zalige na
bijheid van het kind wilde putten. En
het lukte!
Johnny", zei Marianne levendig,
zelf weer een spelend kind geworden,
„niet mijn schaapje opeten hoor!"
Johnny - 't woord was haar onver
hoeds ontvallen - Johnny, niet John!
Er was maar een John voor haar - er
zou ook nooit een andere bestaan.
De weinige uren gingen maar al te
gauw voorbij en toen er weer aan
de deur geklopt werd, hield Marian
ne de slapende kleine in haar ar
men; hij rustte tegen haar borst, en
de warmte van zijn kleine lijf drong
zacht stromend tot haar door. Een
paar minuten lang bleef zij in die
houding staan, in de kinderlijke hoop
dat het kloppen zou ophouden en
dat men haar verder met het kind al
leen zou laten. Maar daar schalde
de bel door het huis, ongeduldig als
mevrouw Parker zelf, die voor de
deur stond te wachten.
En hoewel zij de slapende kleine zo
voorzichtig mogelijk in de armen van
zijn grootmoeder legde, werd hij toch
wakker en begon te huilen.
Vier weken gingen voorbij, zonder
dat Marianne het kind te zien kreeg,
alhoewel zij iedere dag opnieuw te
gen het zoete verlangen moest vech
ten, om regelrecht het huis van de
buren binnen te gaan en Johnny
op te zoeken. Maar zoiets doet men
niet! De deuren tussen de beide hui
zen waren dicht. Het paste haar niet
ze te openen.
Misschien was het dit heimelijk
wachten, dat haar eigen onrust en
besluiteloosheid deed groeien. Naar
welke richting zij haar aandacht ook
wendde, zij zag nergens een taak,
nergens een zin voor haar leven.
Haar oude vrienden ging zij nog al
tijd het liefst uit de weg, haar eigen
praktijk trok haar niet meer aan,
want het leek haar dwaas aan een
levensstaat te denken, nu heel het
leven haar als een eindeloze leegte,
als een afgrond tegengaapte. In een
aanval van stille vertwijfeling blikte
zij weer eens in zichzelf, als ver
wachtte zij uit de diepte van haar
ziel, uit die hechte verbondenheid met
John Sheridan, een teken, een roep.
(Wordt vervolgd)
