Laaiende levensvreugde „Ik ben vrij, ik ga naar huis" Libourne en Limoges waren heel lastige vluchten kauw Samenwerking met Pax- organisatie verboden Invalide Bredanaar heeft in Engeland wereldtitel tafeltennis te verdedigen DAGBLAD DE STEM YAJV ZATERDAG 13 JULI 1957 Retrospectieve tentoonstelling van Rik Wouters in Antwerpen Geen tragedies als reclame-suil Verkwikkende oase Vierdaagse Decreet van het Concilie: Engels echtpaar bij auto-ongeval omgekomen Drie doden door verstikking Met Esso bent U beter uit extra bescherming door (£SS0) EXTRA MOTOR OIL On tiet gouden blik) Gulzige teugen Bronzen klokken Vanaf deze minuut Dikken Bruine s DuiVgnkrOnieh Minder kruisbessen Wordt niet met te grote voorkeur de tragische zijde van een kunstenaarsleven op de voorgrond geschoven wanneer een expo sitie wordt aangekondigd en ingeleid? Zo is het in elk geval dik wijls bij van Gogh, Modigliani, Gauguin en andere meesters. Zelfs Rembrandt ontkomt daar doorgaans niet aan. De tragiek van hun leven of dood wordt als publiek-lokkend middel ge bruikt, de schoonheid van het werk komt als „reclame" op de tweede plaats. Eenzelfde gevaar bedreigt Rik Wouters, die im mers na jaren hevig lijden (hij stierf in 1916 aan oogkanker, nog geen veertig jaar oud) deze aarde verliet en van wie thans in een retrospectieve tentoonstelling te Antwerpen in het Paleis voor Schone Kunsten ongeveer 250 werken te zien zijn. Moet men het breed-uitmeten van de van Gogh-traditie cultureel bedrog noemen? Zo niet, dan is men toch beslist geneigd het niet elegant te noemen, de kunstenaar en de mens onwaardig. Laat de kracht van het werk spreken, aldus is men geneigd uit te roepen, omdat daarin het bijna onmenselijke leed van de kunstenaar tot op de kern gezuiverd ligt gesu blimeerd. De worsteling met het weerbarstige lichaam, het gevecht tegen de dreigende obsessie of de op stand tegen de voortwoekerende wur ging van complexen mogen de sen satie-zoekenden een goedkope bevre diging schenken, in wezen zullen zij tenslotte niet méér dan een gevoel van afkeer kunnen bestendigen als herinnering aan de man wiens wer kelijke grootheid door zoveel vrees aanjagende „dramatiek" wordt ver duisterd. Men kan het zien als een verkwik kende oase in de steeds benauwender wordende woestijn van officiële ope ningen" beschouwen dat in Antwer pen nauwelijks het zo dramatisch geëindigde leven van Rik Wouters werd herinnerd in de inleiding van de directeur van het Paleis voor Schone Kunsten. Ook de aanwezigheid van me vrouw Wouters werd slechts als een voor de vele genodigden eervolle omstandigheid vermeld. Voor het overige werd gewezen op het werk van de kunstenaar dat in Antwer pen een zo uitgebreide, om niet te zeggen vrijwel volledige, artistieke en geestelijke ontwikkelingsgang van een der ongetwijfeld grootste eigentijdse kunstenaars uit de Lage Landen kan worden getoond. Op de eerste plaats Voor ons is Rik Wouters (nog steeds) op de eerste plaats de schil der, de geniale virtuoos met het spel van de kleuren. In zijn betrekkelijk beperkt en vrijwel steeds heldere palet belijdt hij zijn intense levens vreugde, zijn brandend verjongen naar geluk en zijn bezetenheid van het geschapen schoon. Als hij de flu welen huid van een perzik schildert dan proeft men het goede sap van het vruchtvlees daaronder, zoals men in „Bloemen aan het venster" het onzienlijke geuren bijna zintuigelijk ervaart. Met een enkele penseelstreek tast hij driftig de natuurlijke omlij ning van zijn object af om zich dan onmiddellijk en totaal te verdiepen in wat binnen die grenzen, in de diepte vooral, verborgen ligt. En steeds weer slaagt hij erin ons iets van dat verborgene te openbaren. Dit geldt a fortiori wanneer hij mensen schildert. Dan is het alsof zijn palet in brand gestaan heeft: alles op het linnen is laaiend vuur, verterende gloed en de kleuren zengen als het ware ook de meest verborgen schoonheid van die mens te voor schijn. Wat tijdelijk aan Rik Wouters als te schilderen object werd toever trouwd, wordt in en door deze kleu ren onvergankelijk herboren. Zonder de zwaarte van de aardse schoonheid te verliezen krijgen daardoor de figu ren bij Wouters een zekere spirituele licht-voetigheid alsof men in zijn mensen toekomstige engelen herken nen moet. Dit beeld „Huiselijke zorgen" van Rik Wouters toont wel bijzonder suggestief de kracht, waarmee de kunstenaar zijn beelden innerlijke spanning en bewogenheid wist mee te geven. (Advertentie) En dit alles wordt met zoveel overtuigende en overrompelende drift „gedaan" dat men zonder de minste aarzeling in deze schilder de betrouwbare, gids erkent door heen die moeilijke dwaaltuin van het menselijke leven, waarin dwaas en verheven vaak ontstellend en verwarrend bijeen liggen. Ook zonder kleur Om tot bevinding te komen dat Rik Wouters het nu niet bepaald van de kleuren alleen moest hebben, be hoeft men slechts te zien naar de vele tekeningen op deze expositie. Een enkele lijn volstaat meestal om de zuivere vorm en daarbovenuit een sterk doorleefde ontroering weer te geven. Nog sterker bewijskracht ech ter zal men gemakkelijk vinden in de tentoongestelde beeldhouwwerken. De meeste beeldhouwers zouden grote moeite hebben met een in de zon zittende vrouw, als zij zichzelf tot dwingende opgave stelden om het „door dezonnestralen gekoesterd worden" in houding èn uitdrukking van de figuur overtuigend te moeten uitdrukken. Rik Wouters volstond niet met het passieve gekoesterd worden. Hij slaagde erin de uitbeelding van het intens genietende meisje te ma ken tot een zo verzadigd geheel dat we als toeschouwer het sterke gevoel krijgen te staan voor een warmte en genot schenkende bron. Aan het dode materiaal gaf hij een actieve leven wekkende kracht mee. Zonder kleur te kunnen benutten biedt htf ons de volmaakte illusie van de kleuren-weelde, die louter dank zjj de zon ons deel kan zijn. Die tome loze kracht, gesitueerd in de hemel- jj Alti|d pri|s jj U merkt 't als u kauwt, tl Alles gaat opeens veel SS makkelijker, want kau- 5; wen geeft n zo'n prettig ontspannen gevoel. En_ Welgley P.K. smaakt !:i zo lekker. De „Vierdaagse", officieel Inter nationale Vierdaagse Afstands mars geheten, vond zfln oorsprong in 1909. Er waren toen 45 deel nemers. Dames verschenen in 1920, buitenlanders in 1928. Tegenwoordig bedraagt het deel nemersaantal bijna elfduizend. Ieder jaar wordt de internationale belangstelling groter. In juli 1956 namen wandelaars uit 18 landen aan het Nijmeegse wandelfestijn deel. De H. Congregatie van het Concilie, een der belangrijkste bestuursinstan- tles der Kerk en verantwoordelijk voor de kerkelijke tucht bjj de we reldgeestelijkheid en gelovigen, heeft een decreet uitgevaardigd, waarbij het alle priesters in Polen ten streng ste verboden is mede te werken aan publikaties van de Pax-organisatie. Het decreet is echter niet gepubli ceerd. De Pax-beweging in Polen on der leiding van Boleslaw Piasecki is een organisatie van z.g. progressieve katholieken, die met de vroegere Sta linistische regering van Polen heeft samengewerkt. De laatste weken is de Pax-bewe ging weer zeer actief en probeert zij wederom invloed te krijgen in het openbare leven. Naar het K.N.P. uit het Vaticaan vernam is het decreet ter kennis ge bracht van alle priesters in Polen. Het bestaat uit twee delen. Het eer ste deel verbiedt aan de priesters boeken te publiceren middels de uit geverijen van de Pax-organisatie. In het tweede deel wordt hun verboden journalistieke of andere medewerking te verlenen aan brochures, tijdschrif ten en dagbladen, die de Pax-organi satie uitgeeft. Volgens niet-officiële bron werd het decreet opgesteld tijdens het bezoek van kardinaal Wyszynski aan Rome, terwijl de H. Congregatie van het concilie lang geaarzeld zou hebben of publikatie opportuun was of niet. De zelfde bron weej te melden, dat de kerkelijke autoriteiten in Polen over wegen zelf een dagblad uit te geven. Wegens nog steeds geldende be perkende maatregelen op het ge bied der pers zou dit echter nog niet mogelijk zijn. Onderhandelingen tus sen de kerkelijke autoriteiten en de regering van Polen zouden met suc ces bekroond worden. ruimte, heeft hjj vormend en hakkend neergelegd in het wezen van het beeld. Daarna heeft hjj het die ruimte zelf „ingeblazen", er aldus een kunst werk door scheppend voor alle „a hem komende geslachten. Ook als beeldhouwer is Wouters groot. Wie dat in zijn werk wil ervaren kan tot 15 september in het Palels voor Schone Kunsten te Antwerpen terecht. L. B. In de nacht van donderdag op vrij dag is het Engelse echtpaar J. A. S. H.-H., afkomstig uit een voorstadje van Manchester, met zijn auto onder de gemeente Borger uit de bocht ge vlogen en tegen een boom gebotst. Beiden waren op slag dood. De heer H. is 31 jaar oud en zijn vrouw 30 jaar. Zij laten twee kinderen, van omstreeks drie en vijf jaar oud ach ter. De heer en mevrouw H. logeerden bij een Nederlandse correspondentie vriend, een veearts in Borger. Op Curasao Bij een ongeval, dat zich donderdag heeft voorgedaan aan boord van het tankschip „Kosicia" van de Shell, dat gemeerd lag aan de steiger van de Curacaose Petroleum Industrie Maat schappij op Curacao, zijn drie perso nen door verstikking om het leven gekomen. De slachtoffers zijn: de tweede werktuigkundige W. den Houte, de pompman B. van de Pas en de ma troos P. de Ruiter, alle drie Neder landers. Zij zijn donderdagmiddag be. graven. (Advertentie) Gerard Jacobs was 13 jaar, toen hij, tijdens het bevrijdings offensief van de geallieerden in Limburg, door een kogel in zijn nek getroffen werd. De gevolgen voor deze Limburgse jongen uit Pey-Echt waren verschrikkelijk. Het kleine stukje metaal maakte hem tot aan de schouders lam. Alleen hoofd en armen kon en kan hij nog be wegen. In het militair revalidatiecentrum te Doorn werd hij getraind: geestelijk en lichamelijk, om de gevolgen van deze enorme han dicap zo gering mogelijk te maken. „Ik wil uiteindelijk boekhouder wor den," zegt deze wilskrachtige invali de. die zich eigenlijk nog als een vreemde eend in de Bredase bijt voelt. „Ik ken hier niemand en heb er geen vrienden," verduidelijkt hij. Daarom heeft hij het er zo op staan naar Engeland te gaan. GERARD JACOBS ...naar Engeland... Gerard Jacobs is nu 26 jaar. Door familie-omstandigheden verhuisde hij in januari van dit jaar van Pey- Echt naar Breda, waar hij in de Pius-afdeling van het r.k. Gasthuis (Haagdijk) een kamer bewoont. Wij zijn met hem gaan praten, om dat hij deze maand, evenals vorig jaar, deelneemt aan de Paralympics voor dwarslaesies in Stoke Mande- ville. Engeland. Deze Paralympics houden een internationale sport-mee- ting in voor oorlogsinvaliden. Doel is de dwarslaesies, zowel mannen als vrouwen van de gehele wereld, te verenigen in een internationale sport- beweging, die de vriendschap en het onderling begrip onder de volken zal kunnen helpen bevorderen. Tijdens deze spelen worden verschil lende sporten beoefend zoals zwem men, tafeltennis, boogschieten, kogel stoten, basketball, speerwerpen en schermen. Vorig jaar namen 20 lan den aan de Paralympics deel. Men verwacht, dat de deelname dit jaar nog groter zal zijn. Het Nederlandse team bestond uit 20 man, Gerard Jacobs behaalde een prachtig resul taat door in zijn klasse wereldkam pioen tafeltennis te worden. Via de herkansing had hij zich in de finale geplaatst tegen de Engels man Rookwood. Met het bat in de hand gezwachteld (ook zijn handen zijn gedeeltelijk verlamd) begon hij nerveus aan de eerste set, die hij verloor. Maar in de tweede en derde set was hij weer volkomen meester van zichzelf en gaf Rockwood geen schijn van kans. Met 21-10 en 21-14 veroverde hij de medaille en een bekertje. T ruinen De in Breda vertoevende Lim burger heeft dus een titel te ver dedigen. Hij heeft zich daarom aan gesloten bij een tafeltennisclub in Breda en traint elke vrijdagavond in de Sacramentsschool. Met de vaste wil zijn titel te pro longeren, vertrekt hij maandag 22 juli naar Doorn om zich, daar aan te sluiten bij het Oranje-team. Twee dagen later vertrekt dep loeg met' haar begeleiders per vliegtuig naar Engeland. Vrijdag 26 juli, beginnen de voorspelen, de dag daarop de fina les. Nadat de Nederlanders zondag rust genomen hebben keren zij maan dag de 29e weer .naar het vasteland terug. De tafeltennis-kampioen zit op kan toor in de werkplaats voor minder validen „Don Bosco" te Breda. Hij heeft onlangs het schriftelijke gedeel- te van het examen voor het midden standsdiploma afgelegd. „Een cel is maar vier meter lang". Dit schreef Jan Campert als eerste regel van een gedicht dat sindsdien mag gelden voor het meest bewogen verzetsgedicht uit de laatste wereldoorlog. Voor wie eenmaal om welke reden dan ook een cel heeft „bewoond bevatten deze ivoorden een wereld vol verlangens en heimwee, trieste vreugden en schier onduldbaar leed. Leed om de eenzaam heid, om de vernedering, om het gemis van vrijheid. Liever zou hij wellicht schrijven „Een cel is maar vier meter kort". In de cel is er altijd een tekortaan licht en aan ruimte, aan geloof in de mensen en (vaak ook) aan geloof in God. Zo was de cel voor mijn vriend X twaalf sombere jaren lang. Tot op de dag van gisteren, toen de poort van de gevangenis zich breed voor hem opende, om daarna voorgoed achter hem dicht te vallen. Een klein mens in een wereldwijde ruimte van gloednieuw zonlicht. Een mens die zich te klein voelde voor zijn groot geluk. Mijn vriend X dronk met gulzige teugen zijn vrijheid in. Lichamelijk was hij nu vrij en geestelijk voelde hij zich lichter dan een vogel. Na twaalf jaar harde boete, na twaalf jaar piekeren over schuld en straf, na een vol dozijn kwellende jaren van zelfverwijt en zelfbeklag, van opstand en nederlaag, mocht hij hier nu staan. Zo maar staan zon der het spiedende oog van een bewaker. Staan zonder dat gevoel van opgejaagd dier. Staan en genieten. Doodstil staan, in wendig huiverend van weelde. Weg was alle zwaarte van het politieke misdrijf waaraan de rechter hem twaalf jaar geleden schul dig oordeelde. Als een vertraagde film gin gen de laatste dagen celstraf aan zijn geest voorbij. Al een paar weken lang wist hij dat zijn invrijheidstelling op die en die dag een feit zou worden. De eerste vreugde daarover verkeerde in ongerustheid en hevige span ning, omdat de officiële beschikking nog niet binnengekomen was. Gisteren niet, vandaag weer niet. En morgen? Martelende onzeker heid. Als hij aan de mogelijkheid dacht van een „departementale vergissing" steeg hem het jagende bloed naar het hoofd, stond het klamme zweet plotseling in zijn gebalde handpalmen. Het was of een zware hand benauwend zijn borst omklemde. Het hart klopte hem bonzend in de toegeknepen keel. En voor de zoveelste maal ging hij vragen of er nog niets uit Den Haag geko men was. Toen dan eindelijk dat kostbare papiertje binnen was, moest hij zich ijlings ergens aan vastgrijpen om niet door de knieën te gaan. Er kwam een waas voor zijn ogen. In zijn oren was het luide geluid van bronzen klokken. Was dit nu de vrijheid? Was dat voor anderen onzichtbare schokken van zijn lichaam de vrijheid? Of het glinsteren van die parelmoeren vlieg op de zon-door- schoten ruit? Of dat vreemde droge gevoel aan tong en verhemelte? Of het branden van het netvlies? Zou hij nu toch gaan hui len als een klein kind? Twaalf jaar verza melde geestkracht kwamen daartegen in felle opstand. Acht en vijftig jaar mensen leven vedetten zich met kracht. Hij slaag de erin een dank u wel te fluisteren. Zijn armen en benen bewogen zich als instrumen ten die volkomen los van zijn lichaam en vol- Dit artikel werd geschreven naar de histo- rische aanleiding van de invrijheidstelling van een politiek delinquent die eén „levens- lang" dank zij verleende gratie zag veran- J derd inleven! gens een eigen ritme leefden. Hij kwam weer op zijn werk, waar een kameraad hem zei: „Kerel, je kijkt of je de gevangenis in moet." Toen was de ban gebroken. Hij kon weer lachen. Een bevrijdende lach. Hij zou vrij zijn. Weg van dit uitzichtloze bestaan. Geen nummer meer maar een mens. Plotse ling hoorde hij een merel fluiten. En nog nooit was muziek zó mooi geweest! Nu stond hij buiten. Op zijn mond en wan gen gloeiden de kussen van zijn vrouw na als ingeschroeide merktekens. Het brandde door tot in zijn hersenen, die dat heerlijke gevoel doorseinden naar ieder onderdeel van zijn in opperste vreugde gespannen lichaam. Wat zei de directeur hem ook weer? Hij moest uitkijken voor speciale contacten in de buitenwereld. Daar dreigde gevaar van geheime organisaties. Hij lach te ermee. Nooit geen organisaties meer. Al leen maar contact met vrouw en kinderen, die hem trouw bleven. Die tot de laatste minuut in hem geloofden. Die in hem man en vader, hoofd van het gezin bleven zien. Die hem met hun steun op de been hielden tegen alle slopende krachten van het cel leven in. Geen andere organisatie dan wat in zijn huiskamer werd toegelaten: zijn ge zin en de enkele oprechte vrienden. Voor dat gezin ging hij nu leven en hard werken. Hij moest twaalf jaar geluk proberen in te halen. Hij zou laten zien dat hij de hem ge schonken gratie waard was. Met roekeloze rente zou hij de schuld aan zijn geliefden terugbetalen. Vanaf vandaag. Vanaf deze minuut. In een duizeling van overmoedig geluk nam hij wéér en wéér zijn vrouw in zijn armen. Zo maar op straat. Omdat de hele wereld bestond uit deze grenzeloze liefde. „Een cel is maar vier meter lang", zong de tot de dood bedroefde Campert. „Alle dinghen syn my te inghe, ick ben so wyt", zong de middeleeuwse dichter. En mijn vriend X zei eenvoudig: „Ik ben vrij. Ik ga naar huis." 't Zijn weer een paar lastige vluch ten geweest, waarvan ik u deze week verslag heb uit te brengen. In België hebben ze Libourne (vlak bij Bor deaux) gevlogen en in Nederland Li moges. Maar voor ik eraan begin geef is u eerst even de officiële uitslag van het voornaamste nationaal concours (aantal duiven, poulen enz.), dat tot dusver in dit seizoen in België werd gehouden, de gloeiende hete Limoges van 29 juni: 1 O. Mattan te Roese- lare 2620 fr.), 2 Vandenbroucke-De Weerd te Wielsbeke (18.420 fr.), 3 F. Cauwelier te Oostende (3520 fr.), 4 Desmet-Matthijs te Nokere (14170 fr), 5 Cyriel Descheemaecker te Kuurne (14.120 fr-), 6 Gebr. Roose te Leke (1070 fr.), 8 Louis Blanquart te Ruien (80 fr.), 9 Bogaerts-Verten ten (in zijn hemd) en 10 Gebr. Cattrijsse te Moe- re (5720 fr.) De eerste aangeduide serie van twee duiven wordt gewon nen door de „Spreeuw" en de „Fa- vori" van Vandenbroucke-De Weerd te Wielsbeke. Hier de stand van het fondklasse ment „Belgische Duivensport": 1 De smet-Matthijs te Nokere (4230 p.), 2 Oscar Devriendt te Moere (3230 p.). 3 F. Cauwelier te Oostende (2955 p.). 4 C- Descheemaecker te Kuurne (2280 p.), 5 Vandenbroucke-De Weerd te Wielsbeke (2265 p.), 6 Marcel Desmet te Waregem (1800 p.), 7 René Lam- baere te Lauwe (1785 p.). 8 Joris De- backer te Dentergem (1695 p.), D.D.D. te Dikkebus (1695 p.). Maurice Vande- velde te Oostende (1560 p.) enz. Gebr. Cattrijsse te Moere zijn 14e met 1230 p.. Maurice Delbar te Ronse 18e met 1155 p.. Valeer Docker 22e met 1065 p.. Michel Nachtegaele 24e met 1050 p. en Gebr. Willequet te Kwaremont 35e met 540 p. En nu Libourne. Na de verplette rende nederlagen, die de andere pro vincies tegen de Vlamingen geleden hebben op Brive. Cahors en Limoges, was het aantal ingekorfde duiven ge ring. Er vlogen slechts 1234 duiven, tegen 4502 op Ligomes. ..Het was te verwachten", schrijft „De Duif", „dat de belangstelling voor deze nationale vlucht beneden peil zou blijven. Zelfs de sterkste hokken kunnen in het huidige seizoen de trein niet meer volgen; vele verliezen en te harde beproevingen voor de regel matige fondvliegers". De eerste prijs nationaal wordt ge wonnen door Robert Tanghe te Roe- selare, ras Delbar en Cattrijsse. Al de vroege duiven er kwamen er op de dag van lossing maar een goeie dertig door ziten in de Vlaanders. Vanbruaene krijgt er 's avonds twee door en pakt er de andere morgen tussen vijf en zes nog vier! Charles Vanderespt te Oostende krijgt er 's avonds één en de andere morgen voor zes uur vijf! Ik heb de oude zeeleeuw uit de Stuverstrate gespro ken en hem gefeliciteerd. Spietig da'k versleten bin mijnheer De Bruin zei Charles anders zou'k ze nog es wat late zien! Vervierg pakt 's zondagsmorgens te 6.35 en te 7.28. „De Duif" tekent hierbij aan: „Ook deze melkers hadden geen schijn van 'n kans". Het blad vergeet er echter bij te zetten, dat Verviers de zelfde afstand heeft als.... Oostende. En dat Van Tuyn, te Antwerpen, der tig km verder er 's avonds wei een thuis krijgt. Trouwens de enige in de provincie Antwerpen. Z.N.B. en Nabvanpee hebben Limo ges gevlogen, honderd tachtig km. dichterbij dan Libourne. Waar dan tegenover staat, ten eerste dat ze meer dan een uur later gelost zijn en ten tweede dat België in de voor- vlucht ligt. Het afstandsverschil Bre daAntwerpen is voor Libourne plm. 33 km. harnis. dat op de kilometer af dezelfde afstand speelt als Breda. Voor ik verder ga, wil ik nog even bekend maken dat de autowinnaar op St. Vincent van Piet Prop te Hooger- heide, weer van het ras van de ge vreesde Stok (Tiest) te Halsteren is. Er zijn nu na de oorlog al vier auto's gewonnen met Tiest zijn soort: Wjjn- acker te Boschkapelle, Verheijden te Stoppeldijk, Dirk Basch te Leerdam en nu Piet Prop weer. Ik heb altijd beweerd dat er in Nederland drie grote duivenkenners waren: Tiest Stok te Halsteren, L. W. Veen, Den Haag en Sjef Oomens te Breda. Ik neem er mijn petje voor af, voor zul ke brammen! Niet aan te kluiven. Wat Tiest betreft, die heeft altijd zijn best gedaan om ook anderen in de goeie soort te helpen. Bredase bond, Limoges: 1 N. Schuur- mans, 2 J. Sloekers, 3 J. W. Peeters, 4 en 13 Harrie Oomens, met zijn sok- kensoort, 5 M. Boot, 6 A. Siemons, 7 C. van den Avoord. 8 M. Voesenek 9 A. van Sluis, 10 M. Remie, 11 J. Bin- dels, 12 G. Kouters, 14 A. de Ko- Als men nu nagaat dat er in Breda van Limoges geen pluim thuis was, voelt men met zijn klompen wat de 1- jarige duivin van de Belgische Ne derlander in haar mars moet hebben. Naar schatting zal Van Tuyn rond de vijf en twintigste prijs nationaal win nen. Maar goed, Breda is de ZNB niet. Er zijn nog meer centra en op iedere zware vlucht wordt het bewijs gele verd dat er daar betere fondduiven zitten dan in de Baroniestad. Hier zijn de eerste meldingen; zaterdagavond waren er achttien door en wel de volgende kraks en kampioenen: J. van Zinnen te Roosendaal (18.42), Hendriks te Hulst 18.54. Boon in de zelfde Reinaertstede 19.10, Van Hou ten te St. Jansteen 19.25, L. Stok te Halsteren 19.37 en 20.38. Bolsens te Clinge 19.26. Van Hoorn te Axel 20.40. Hellemons te Hoeven 19.36, Van der Gauw (ook een gauwe) te Waalwijk 20 02. Van den Branden te Steenber gen 19.42, Consent te Helmond 20.38 en Van Harsel te Helmond 20.48, Pauwtje Sonke te Waarde, de man van de ooievaars van dokter Bom 19.47, Somers te Tilburg 20.48, Uitde- willigen te Kruisland 20.59. M. Deve- nijns te IJzendijke 20.41, A. Bogaart te Bergen op Zoom 20.21. Voor serie twee maakt A. Wille- kens te Roosendaal een goeie kans. Deze grote kampioen heeft gepakt zondagmorgen te 5.40 en 5.59. Waar mee onze gelukwensen. In het hele Bondsconcours van de Nabvanpee was er zaterdag zegge en schrijve éne pluim thuis, namelijk te 20.24 bij Visser-Peeman te Middel- ning, 15 Jan Tijs, 16 P. van Heerden, 17 Jan van der Horst, 18 J. de Wijs, 19 N. Schuurmans, 20 Jan Sloekers, 21 Jac. Kouwenberg, 22 J. de Wijs- Alleman, 23 C. Ie Grance, 24 J. Kwist- hout, 25 W. Gorissen enz. De serie is voor N. Schuurmans met 1 en 19; het harde voorwerp voor Harrie Oomens met 4 en 28. Ulvenhout „Vroeg of Dood", Limo ges: 1 en 2 L. Paulussen met de soort van zijn „Vijftiender", 3 Van Eil en Ko., 4 A. Oomen, 5 P. Nous- Koosje de Kort is met vlag en wim pel kampioen van de vitesse alsook van de zg. Aangewezen vluchten, het mooiste kampioenschap dat er is. Zg. generaal-hokkampioenscheppen zi.in altijd voor degenen die het met de massa moeten halen. Hier de vijf eersten: 1 Jac. de Kort 148 p„ 2 W. van Oosterbosch 153 p., 3 A. van Dorst 179 p., 4 Jan Frijters 190 p en 5 L. Paulussen 196 p. Kaatsheuvel. Limoges: 1 en 2 M. C. Damen, 3, 4. 5 en 6 Jac. Vloemans, die er dus met de groffen bustel door heen gaat, 7 C- Grootswagers 8 W. van de Ven. 9 A. Voermans, 10 A. van der Hoven en 11 A. Pijnenburg. Chaam, Limoges: 1 P. Hamels, 2 J. Coenraads, 3 P. van Opstal, 4 J. An- sems, 5 en 6 H. Cornelissen etc. In de z.w.-hoek van het ook raak van Limoges: 1 M. Roovers, 2 C. de Bonte, 3 Ant. Hugens, 4 P. van Til burg. 5 L. Stok. 6 Fr. Schouw, 7 L. van Dommelen, 8 Fr- Geers, 9 L. Wie riks, 10 J, Gijzen, 11 F. Bolders, 12 Adr. de Rooij, 13 Jos. van Thillo. 14 F. van Linden, 15 J. Theuns, 16 C- van Bergen, 17 Alfons Prop, 18 P. Verberne, 19 Gebr. Mous, 20 Adr. de Dooy enz. De Luchtbode te Dinteloord, Li moges: 1 Abr. Hartman, 2 en 8 D. Boluyt, 3 Casper de Geus, 4 Gebr. van Poppelen, 5 en 6 Pol Piet jouw, 7 A. Timmerman enz. Verder wou ik nog even laten we) ten dat de Gebr. Gorissen op Noyon% in „De Vliegsport" te Steenbergen.1'! heel het zaakje onder tafel gevlogen hebben: 1, 4, 7, 18, 19, 21, 25 en 33. Ik noem het niet van de poes. Op zondag 11 augustus zal er te Steenbergen een groot liefdadigheids concours worden gegeven met de jon ge duiven op Noyon; de organisatie is In handen van de „Vliegsport" on der leiding van energieke mannen als j Jac. Verkouter en Theo Kemperman, commentaar overbodig. Dat zit dus goed en de hoofdprijs is een Kaptein Mobylette. Voor serie 1 is er een haard en voor serie 2 een Chinees ontbijt servies, 144-delig. Verder een serie waardevolle prijzen dat de rook er af vliegt. De heer Kemperman heeft mij beloofd mij op de hoogte te zul len houden van de verdere ontwik kelingen; 't zal raak zijn, dat voel ik al. Nog een klein gaatje over hebben de, nog gauw even de uitslag van Noyon in de Bredase bond: 1 Jan Her mus, de beenhouwer van de Ginne- kenweg, 2 A. van Sluis, 3 Jan Sloe kers, 4 B. Vermunt, 5 L. Smeekens, 6 P. Huybregts, 7 F. Verboven, 8 Jac. van Gils, 9 Jef Buuron. 10 Ant- Delhij 11, 16 en 21 de grote kampioen Koos Verhoeven uit de Heuvelstraat, wat mij 'geweldig veel plezier doet en hem zelf ook natuurlijk wint m. 11 en 40 de tweede serie twee, achter de water- vlugge Lowieke Smeekens. kampioen van Rijsbergen tot in de Kongo. Allemaal goeie. DIKKEN BRUINE. Uit een overzicht van de fruitveiling in Kapelle-Biezelinge over de dit jaar aangevoerde groene kruisbessen blijkt dat de oogst van dit produkt belang rijk lager lag dan in het voorgaande jaar. Het totale aanbod van groene kruisbessen bedroeg in het afgelopen seizoen op deze veiling 164.000 kg en de gemiddelde prijs was 62.60 per 100 kg. In 1956 werden er aangevoerd 250.000 kg groene kruisbessen en toen was de gemiddelde prijs 48.67 per 100 kg. Het aanbod van kleine groene kruisbessen bedroeg dit jaar 13 ton tegen een gemiddelde prijs van 44 ct. per kg; in 1956 was dit 49 ton tegen een gemiddelde prijs van 34.69. De laatste jaren is de betekenis van dit produkt voor Zuid-Beveland toch reeds belangrijk teruggelopen. In de voorloorlogse jaren liep het totale aanbod in de miljoenen kilo's. De meeste bessen 'zijn dit jaer gekocht voor Zweden en Engeland.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1957 | | pagina 13