Laaiende levensvreugde
„Ik ben vrij, ik ga naar huis"
Libourne en Limoges waren heel
lastige vluchten
kauw
Samenwerking met Pax-
organisatie verboden
Invalide Bredanaar heeft
in Engeland wereldtitel
tafeltennis te verdedigen
DAGBLAD DE STEM YAJV ZATERDAG 13 JULI 1957
Retrospectieve tentoonstelling van Rik Wouters in Antwerpen
Geen tragedies als reclame-suil
Verkwikkende oase
Vierdaagse
Decreet van het Concilie:
Engels echtpaar
bij auto-ongeval
omgekomen
Drie doden door
verstikking
Met Esso bent U beter uit
extra bescherming
door (£SS0)
EXTRA MOTOR OIL
On tiet gouden blik)
Gulzige teugen
Bronzen klokken
Vanaf deze
minuut
Dikken Bruine s DuiVgnkrOnieh
Minder kruisbessen
Wordt niet met te grote voorkeur de tragische zijde van een
kunstenaarsleven op de voorgrond geschoven wanneer een expo
sitie wordt aangekondigd en ingeleid? Zo is het in elk geval dik
wijls bij van Gogh, Modigliani, Gauguin en andere meesters.
Zelfs Rembrandt ontkomt daar doorgaans niet aan. De tragiek
van hun leven of dood wordt als publiek-lokkend middel ge
bruikt, de schoonheid van het werk komt als „reclame" op de
tweede plaats. Eenzelfde gevaar bedreigt Rik Wouters, die im
mers na jaren hevig lijden (hij stierf in 1916 aan oogkanker, nog
geen veertig jaar oud) deze aarde verliet en van wie thans in
een retrospectieve tentoonstelling te Antwerpen in het Paleis
voor Schone Kunsten ongeveer 250 werken te zien zijn.
Moet men het breed-uitmeten van
de van Gogh-traditie cultureel bedrog
noemen? Zo niet, dan is men toch
beslist geneigd het niet elegant te
noemen, de kunstenaar en de mens
onwaardig. Laat de kracht van het
werk spreken, aldus is men geneigd
uit te roepen, omdat daarin het bijna
onmenselijke leed van de kunstenaar
tot op de kern gezuiverd ligt gesu
blimeerd. De worsteling met het
weerbarstige lichaam, het gevecht
tegen de dreigende obsessie of de op
stand tegen de voortwoekerende wur
ging van complexen mogen de sen
satie-zoekenden een goedkope bevre
diging schenken, in wezen zullen zij
tenslotte niet méér dan een gevoel
van afkeer kunnen bestendigen als
herinnering aan de man wiens wer
kelijke grootheid door zoveel vrees
aanjagende „dramatiek" wordt ver
duisterd.
Men kan het zien als een verkwik
kende oase in de steeds benauwender
wordende woestijn van officiële ope
ningen" beschouwen dat in Antwer
pen nauwelijks het zo dramatisch
geëindigde leven van Rik Wouters
werd herinnerd in de inleiding van
de directeur van het Paleis voor
Schone Kunsten.
Ook de aanwezigheid van me
vrouw Wouters werd slechts als een
voor de vele genodigden eervolle
omstandigheid vermeld. Voor het
overige werd gewezen op het werk
van de kunstenaar dat in Antwer
pen een zo uitgebreide, om niet te
zeggen vrijwel volledige, artistieke
en geestelijke ontwikkelingsgang
van een der ongetwijfeld grootste
eigentijdse kunstenaars uit de Lage
Landen kan worden getoond.
Op de eerste plaats
Voor ons is Rik Wouters (nog
steeds) op de eerste plaats de schil
der, de geniale virtuoos met het spel
van de kleuren. In zijn betrekkelijk
beperkt en vrijwel steeds heldere
palet belijdt hij zijn intense levens
vreugde, zijn brandend verjongen
naar geluk en zijn bezetenheid van
het geschapen schoon. Als hij de flu
welen huid van een perzik schildert
dan proeft men het goede sap van
het vruchtvlees daaronder, zoals men
in „Bloemen aan het venster" het
onzienlijke geuren bijna zintuigelijk
ervaart. Met een enkele penseelstreek
tast hij driftig de natuurlijke omlij
ning van zijn object af om zich dan
onmiddellijk en totaal te verdiepen
in wat binnen die grenzen, in de
diepte vooral, verborgen ligt. En
steeds weer slaagt hij erin ons iets
van dat verborgene te openbaren.
Dit geldt a fortiori wanneer hij
mensen schildert. Dan is het alsof
zijn palet in brand gestaan heeft:
alles op het linnen is laaiend vuur,
verterende gloed en de kleuren zengen
als het ware ook de meest verborgen
schoonheid van die mens te voor
schijn. Wat tijdelijk aan Rik Wouters
als te schilderen object werd toever
trouwd, wordt in en door deze kleu
ren onvergankelijk herboren. Zonder
de zwaarte van de aardse schoonheid
te verliezen krijgen daardoor de figu
ren bij Wouters een zekere spirituele
licht-voetigheid alsof men in zijn
mensen toekomstige engelen herken
nen moet.
Dit beeld „Huiselijke zorgen" van
Rik Wouters toont wel bijzonder
suggestief de kracht, waarmee de
kunstenaar zijn beelden innerlijke
spanning en bewogenheid wist mee
te geven.
(Advertentie)
En dit alles wordt met zoveel
overtuigende en overrompelende
drift „gedaan" dat men zonder de
minste aarzeling in deze schilder
de betrouwbare, gids erkent door
heen die moeilijke dwaaltuin van
het menselijke leven, waarin dwaas
en verheven vaak ontstellend en
verwarrend bijeen liggen.
Ook zonder kleur
Om tot bevinding te komen dat
Rik Wouters het nu niet bepaald van
de kleuren alleen moest hebben, be
hoeft men slechts te zien naar de
vele tekeningen op deze expositie.
Een enkele lijn volstaat meestal om
de zuivere vorm en daarbovenuit een
sterk doorleefde ontroering weer te
geven. Nog sterker bewijskracht ech
ter zal men gemakkelijk vinden in
de tentoongestelde beeldhouwwerken.
De meeste beeldhouwers zouden
grote moeite hebben met een in de
zon zittende vrouw, als zij zichzelf
tot dwingende opgave stelden om het
„door dezonnestralen gekoesterd
worden" in houding èn uitdrukking
van de figuur overtuigend te moeten
uitdrukken. Rik Wouters volstond niet
met het passieve gekoesterd worden.
Hij slaagde erin de uitbeelding van
het intens genietende meisje te ma
ken tot een zo verzadigd geheel dat
we als toeschouwer het sterke gevoel
krijgen te staan voor een warmte en
genot schenkende bron. Aan het dode
materiaal gaf hij een actieve leven
wekkende kracht mee.
Zonder kleur te kunnen benutten
biedt htf ons de volmaakte illusie van
de kleuren-weelde, die louter dank zjj
de zon ons deel kan zijn. Die tome
loze kracht, gesitueerd in de hemel-
jj Alti|d pri|s
jj U merkt 't als u kauwt,
tl Alles gaat opeens veel
SS makkelijker, want kau-
5; wen geeft n zo'n prettig
ontspannen gevoel. En_
Welgley P.K. smaakt
!:i zo lekker.
De „Vierdaagse", officieel Inter
nationale Vierdaagse Afstands
mars geheten, vond zfln oorsprong
in 1909. Er waren toen 45 deel
nemers. Dames verschenen in
1920, buitenlanders in 1928.
Tegenwoordig bedraagt het deel
nemersaantal bijna elfduizend.
Ieder jaar wordt de internationale
belangstelling groter. In juli 1956
namen wandelaars uit 18 landen
aan het Nijmeegse wandelfestijn
deel.
De H. Congregatie van het Concilie,
een der belangrijkste bestuursinstan-
tles der Kerk en verantwoordelijk
voor de kerkelijke tucht bjj de we
reldgeestelijkheid en gelovigen, heeft
een decreet uitgevaardigd, waarbij
het alle priesters in Polen ten streng
ste verboden is mede te werken aan
publikaties van de Pax-organisatie.
Het decreet is echter niet gepubli
ceerd. De Pax-beweging in Polen on
der leiding van Boleslaw Piasecki is
een organisatie van z.g. progressieve
katholieken, die met de vroegere Sta
linistische regering van Polen heeft
samengewerkt.
De laatste weken is de Pax-bewe
ging weer zeer actief en probeert zij
wederom invloed te krijgen in het
openbare leven.
Naar het K.N.P. uit het Vaticaan
vernam is het decreet ter kennis ge
bracht van alle priesters in Polen.
Het bestaat uit twee delen. Het eer
ste deel verbiedt aan de priesters
boeken te publiceren middels de uit
geverijen van de Pax-organisatie. In
het tweede deel wordt hun verboden
journalistieke of andere medewerking
te verlenen aan brochures, tijdschrif
ten en dagbladen, die de Pax-organi
satie uitgeeft.
Volgens niet-officiële bron werd het
decreet opgesteld tijdens het bezoek
van kardinaal Wyszynski aan Rome,
terwijl de H. Congregatie van het
concilie lang geaarzeld zou hebben of
publikatie opportuun was of niet. De
zelfde bron weej te melden, dat de
kerkelijke autoriteiten in Polen over
wegen zelf een dagblad uit te geven.
Wegens nog steeds geldende be
perkende maatregelen op het ge
bied der pers zou dit echter nog niet
mogelijk zijn. Onderhandelingen tus
sen de kerkelijke autoriteiten en de
regering van Polen zouden met suc
ces bekroond worden.
ruimte, heeft hjj vormend en hakkend
neergelegd in het wezen van het
beeld. Daarna heeft hjj het die ruimte
zelf „ingeblazen", er aldus een kunst
werk door scheppend voor alle „a
hem komende geslachten. Ook als
beeldhouwer is Wouters groot. Wie
dat in zijn werk wil ervaren kan tot
15 september in het Palels voor
Schone Kunsten te Antwerpen terecht.
L. B.
In de nacht van donderdag op vrij
dag is het Engelse echtpaar J. A. S.
H.-H., afkomstig uit een voorstadje
van Manchester, met zijn auto onder
de gemeente Borger uit de bocht ge
vlogen en tegen een boom gebotst.
Beiden waren op slag dood. De heer
H. is 31 jaar oud en zijn vrouw 30
jaar. Zij laten twee kinderen, van
omstreeks drie en vijf jaar oud ach
ter.
De heer en mevrouw H. logeerden
bij een Nederlandse correspondentie
vriend, een veearts in Borger.
Op Curasao
Bij een ongeval, dat zich donderdag
heeft voorgedaan aan boord van het
tankschip „Kosicia" van de Shell, dat
gemeerd lag aan de steiger van de
Curacaose Petroleum Industrie Maat
schappij op Curacao, zijn drie perso
nen door verstikking om het leven
gekomen.
De slachtoffers zijn: de tweede
werktuigkundige W. den Houte, de
pompman B. van de Pas en de ma
troos P. de Ruiter, alle drie Neder
landers. Zij zijn donderdagmiddag be.
graven.
(Advertentie)
Gerard Jacobs was 13 jaar, toen hij, tijdens het bevrijdings
offensief van de geallieerden in Limburg, door een kogel in zijn
nek getroffen werd.
De gevolgen voor deze Limburgse jongen uit Pey-Echt waren
verschrikkelijk. Het kleine stukje metaal maakte hem tot aan de
schouders lam. Alleen hoofd en armen kon en kan hij nog be
wegen.
In het militair revalidatiecentrum te Doorn werd hij getraind:
geestelijk en lichamelijk, om de gevolgen van deze enorme han
dicap zo gering mogelijk te maken.
„Ik wil uiteindelijk boekhouder wor
den," zegt deze wilskrachtige invali
de. die zich eigenlijk nog als een
vreemde eend in de Bredase bijt
voelt. „Ik ken hier niemand en heb
er geen vrienden," verduidelijkt hij.
Daarom heeft hij het er zo op
staan naar Engeland te gaan.
GERARD JACOBS
...naar Engeland...
Gerard Jacobs is nu 26 jaar. Door
familie-omstandigheden verhuisde hij
in januari van dit jaar van Pey-
Echt naar Breda, waar hij in de
Pius-afdeling van het r.k. Gasthuis
(Haagdijk) een kamer bewoont.
Wij zijn met hem gaan praten, om
dat hij deze maand, evenals vorig
jaar, deelneemt aan de Paralympics
voor dwarslaesies in Stoke Mande-
ville. Engeland. Deze Paralympics
houden een internationale sport-mee-
ting in voor oorlogsinvaliden. Doel
is de dwarslaesies, zowel mannen als
vrouwen van de gehele wereld, te
verenigen in een internationale sport-
beweging, die de vriendschap en het
onderling begrip onder de volken zal
kunnen helpen bevorderen.
Tijdens deze spelen worden verschil
lende sporten beoefend zoals zwem
men, tafeltennis, boogschieten, kogel
stoten, basketball, speerwerpen en
schermen. Vorig jaar namen 20 lan
den aan de Paralympics deel. Men
verwacht, dat de deelname dit jaar
nog groter zal zijn. Het Nederlandse
team bestond uit 20 man, Gerard
Jacobs behaalde een prachtig resul
taat door in zijn klasse wereldkam
pioen tafeltennis te worden.
Via de herkansing had hij zich in
de finale geplaatst tegen de Engels
man Rookwood. Met het bat in de
hand gezwachteld (ook zijn handen
zijn gedeeltelijk verlamd) begon hij
nerveus aan de eerste set, die hij
verloor. Maar in de tweede en derde
set was hij weer volkomen meester
van zichzelf en gaf Rockwood geen
schijn van kans. Met 21-10 en 21-14
veroverde hij de medaille en een
bekertje.
T ruinen
De in Breda vertoevende Lim
burger heeft dus een titel te ver
dedigen. Hij heeft zich daarom aan
gesloten bij een tafeltennisclub in
Breda en traint elke vrijdagavond
in de Sacramentsschool.
Met de vaste wil zijn titel te pro
longeren, vertrekt hij maandag 22
juli naar Doorn om zich, daar aan
te sluiten bij het Oranje-team. Twee
dagen later vertrekt dep loeg met'
haar begeleiders per vliegtuig naar
Engeland.
Vrijdag 26 juli, beginnen de
voorspelen, de dag daarop de fina
les. Nadat de Nederlanders zondag
rust genomen hebben keren zij maan
dag de 29e weer .naar het vasteland
terug.
De tafeltennis-kampioen zit op kan
toor in de werkplaats voor minder
validen „Don Bosco" te Breda. Hij
heeft onlangs het schriftelijke gedeel-
te van het examen voor het midden
standsdiploma afgelegd.
„Een cel is maar vier meter lang". Dit schreef Jan Campert als eerste regel van een
gedicht dat sindsdien mag gelden voor het meest bewogen verzetsgedicht uit de laatste
wereldoorlog. Voor wie eenmaal om welke reden dan ook een cel heeft „bewoond
bevatten deze ivoorden een wereld vol verlangens en heimwee, trieste vreugden en
schier onduldbaar leed. Leed om de eenzaam heid, om de vernedering, om het gemis van
vrijheid. Liever zou hij wellicht schrijven „Een cel is maar vier meter kort". In de cel
is er altijd een tekortaan licht en aan ruimte, aan geloof in de mensen en (vaak ook)
aan geloof in God. Zo was de cel voor mijn vriend X twaalf sombere jaren lang. Tot op
de dag van gisteren, toen de poort van de gevangenis zich breed voor hem opende,
om daarna voorgoed achter hem dicht te vallen. Een klein mens in een wereldwijde
ruimte van gloednieuw zonlicht. Een mens die zich te klein voelde voor zijn groot geluk.
Mijn vriend X dronk met gulzige teugen
zijn vrijheid in. Lichamelijk was hij nu vrij
en geestelijk voelde hij zich lichter dan een
vogel. Na twaalf jaar harde boete, na twaalf
jaar piekeren over schuld en straf, na een
vol dozijn kwellende jaren van zelfverwijt
en zelfbeklag, van opstand en nederlaag,
mocht hij hier nu staan. Zo maar staan zon
der het spiedende oog van een bewaker.
Staan zonder dat gevoel van opgejaagd
dier. Staan en genieten. Doodstil staan, in
wendig huiverend van weelde. Weg was alle
zwaarte van het politieke misdrijf waaraan
de rechter hem twaalf jaar geleden schul
dig oordeelde. Als een vertraagde film gin
gen de laatste dagen celstraf aan zijn geest
voorbij.
Al een paar weken lang wist hij dat zijn
invrijheidstelling op die en die dag een feit
zou worden. De eerste vreugde daarover
verkeerde in ongerustheid en hevige span
ning, omdat de officiële beschikking nog niet
binnengekomen was. Gisteren niet, vandaag
weer niet. En morgen? Martelende onzeker
heid. Als hij aan de mogelijkheid dacht van
een „departementale vergissing" steeg hem
het jagende bloed naar het hoofd, stond het
klamme zweet plotseling in zijn gebalde
handpalmen. Het was of een zware hand
benauwend zijn borst omklemde. Het hart
klopte hem bonzend in de toegeknepen
keel. En voor de zoveelste maal ging hij
vragen of er nog niets uit Den Haag geko
men was.
Toen dan eindelijk dat kostbare papiertje
binnen was, moest hij zich ijlings ergens
aan vastgrijpen om niet door de knieën te
gaan. Er kwam een waas voor zijn ogen. In
zijn oren was het luide geluid van bronzen
klokken. Was dit nu de vrijheid? Was dat
voor anderen onzichtbare schokken van
zijn lichaam de vrijheid? Of het glinsteren
van die parelmoeren vlieg op de zon-door-
schoten ruit? Of dat vreemde droge gevoel
aan tong en verhemelte? Of het branden
van het netvlies? Zou hij nu toch gaan hui
len als een klein kind? Twaalf jaar verza
melde geestkracht kwamen daartegen in
felle opstand. Acht en vijftig jaar mensen
leven vedetten zich met kracht. Hij slaag
de erin een dank u wel te fluisteren. Zijn
armen en benen bewogen zich als instrumen
ten die volkomen los van zijn lichaam en vol-
Dit artikel werd geschreven naar de histo-
rische aanleiding van de invrijheidstelling
van een politiek delinquent die eén „levens-
lang" dank zij verleende gratie zag veran- J
derd inleven!
gens een eigen ritme leefden. Hij kwam weer
op zijn werk, waar een kameraad hem zei:
„Kerel, je kijkt of je de gevangenis in
moet." Toen was de ban gebroken. Hij kon
weer lachen. Een bevrijdende lach. Hij zou
vrij zijn. Weg van dit uitzichtloze bestaan.
Geen nummer meer maar een mens. Plotse
ling hoorde hij een merel fluiten. En nog
nooit was muziek zó mooi geweest!
Nu stond hij buiten. Op zijn mond en wan
gen gloeiden de kussen van zijn vrouw na
als ingeschroeide merktekens. Het brandde
door tot in zijn hersenen, die dat heerlijke
gevoel doorseinden naar ieder onderdeel
van zijn in opperste vreugde gespannen
lichaam. Wat zei de directeur hem ook
weer? Hij moest uitkijken voor speciale
contacten in de buitenwereld. Daar dreigde
gevaar van geheime organisaties. Hij lach
te ermee. Nooit geen organisaties meer. Al
leen maar contact met vrouw en kinderen,
die hem trouw bleven. Die tot de laatste
minuut in hem geloofden. Die in hem man
en vader, hoofd van het gezin bleven zien.
Die hem met hun steun op de been hielden
tegen alle slopende krachten van het cel
leven in. Geen andere organisatie dan wat
in zijn huiskamer werd toegelaten: zijn ge
zin en de enkele oprechte vrienden. Voor
dat gezin ging hij nu leven en hard werken.
Hij moest twaalf jaar geluk proberen in te
halen. Hij zou laten zien dat hij de hem ge
schonken gratie waard was. Met roekeloze
rente zou hij de schuld aan zijn geliefden
terugbetalen. Vanaf vandaag. Vanaf deze
minuut. In een duizeling van overmoedig
geluk nam hij wéér en wéér zijn vrouw in
zijn armen. Zo maar op straat. Omdat de
hele wereld bestond uit deze grenzeloze
liefde.
„Een cel is maar vier meter lang", zong
de tot de dood bedroefde Campert. „Alle
dinghen syn my te inghe, ick ben so wyt",
zong de middeleeuwse dichter. En mijn
vriend X zei eenvoudig: „Ik ben vrij. Ik ga
naar huis."
't Zijn weer een paar lastige vluch
ten geweest, waarvan ik u deze week
verslag heb uit te brengen. In België
hebben ze Libourne (vlak bij Bor
deaux) gevlogen en in Nederland Li
moges.
Maar voor ik eraan begin geef is u
eerst even de officiële uitslag van
het voornaamste nationaal concours
(aantal duiven, poulen enz.), dat tot
dusver in dit seizoen in België werd
gehouden, de gloeiende hete Limoges
van 29 juni: 1 O. Mattan te Roese-
lare 2620 fr.), 2 Vandenbroucke-De
Weerd te Wielsbeke (18.420 fr.), 3 F.
Cauwelier te Oostende (3520 fr.), 4
Desmet-Matthijs te Nokere (14170 fr),
5 Cyriel Descheemaecker te Kuurne
(14.120 fr-), 6 Gebr. Roose te Leke
(1070 fr.), 8 Louis Blanquart te Ruien
(80 fr.), 9 Bogaerts-Verten ten (in zijn
hemd) en 10 Gebr. Cattrijsse te Moe-
re (5720 fr.) De eerste aangeduide
serie van twee duiven wordt gewon
nen door de „Spreeuw" en de „Fa-
vori" van Vandenbroucke-De Weerd
te Wielsbeke.
Hier de stand van het fondklasse
ment „Belgische Duivensport": 1 De
smet-Matthijs te Nokere (4230 p.), 2
Oscar Devriendt te Moere (3230 p.). 3
F. Cauwelier te Oostende (2955 p.). 4
C- Descheemaecker te Kuurne (2280
p.), 5 Vandenbroucke-De Weerd te
Wielsbeke (2265 p.), 6 Marcel Desmet
te Waregem (1800 p.), 7 René Lam-
baere te Lauwe (1785 p.). 8 Joris De-
backer te Dentergem (1695 p.), D.D.D.
te Dikkebus (1695 p.). Maurice Vande-
velde te Oostende (1560 p.) enz. Gebr.
Cattrijsse te Moere zijn 14e met 1230
p.. Maurice Delbar te Ronse 18e met
1155 p.. Valeer Docker 22e met 1065
p.. Michel Nachtegaele 24e met 1050
p. en Gebr. Willequet te Kwaremont
35e met 540 p.
En nu Libourne. Na de verplette
rende nederlagen, die de andere pro
vincies tegen de Vlamingen geleden
hebben op Brive. Cahors en Limoges,
was het aantal ingekorfde duiven ge
ring. Er vlogen slechts 1234 duiven,
tegen 4502 op Ligomes.
..Het was te verwachten", schrijft
„De Duif", „dat de belangstelling voor
deze nationale vlucht beneden peil
zou blijven. Zelfs de sterkste hokken
kunnen in het huidige seizoen de trein
niet meer volgen; vele verliezen en
te harde beproevingen voor de regel
matige fondvliegers".
De eerste prijs nationaal wordt ge
wonnen door Robert Tanghe te Roe-
selare, ras Delbar en Cattrijsse. Al
de vroege duiven er kwamen er
op de dag van lossing maar een goeie
dertig door ziten in de Vlaanders.
Vanbruaene krijgt er 's avonds twee
door en pakt er de andere morgen
tussen vijf en zes nog vier! Charles
Vanderespt te Oostende krijgt er
's avonds één en de andere morgen
voor zes uur vijf! Ik heb de oude
zeeleeuw uit de Stuverstrate gespro
ken en hem gefeliciteerd.
Spietig da'k versleten bin mijnheer
De Bruin zei Charles anders
zou'k ze nog es wat late zien! Vervierg
pakt 's zondagsmorgens te 6.35 en te
7.28. „De Duif" tekent hierbij aan:
„Ook deze melkers hadden geen schijn
van 'n kans". Het blad vergeet er
echter bij te zetten, dat Verviers de
zelfde afstand heeft als.... Oostende.
En dat Van Tuyn, te Antwerpen, der
tig km verder er 's avonds wei een
thuis krijgt. Trouwens de enige in
de provincie Antwerpen.
Z.N.B. en Nabvanpee hebben Limo
ges gevlogen, honderd tachtig km.
dichterbij dan Libourne. Waar dan
tegenover staat, ten eerste dat ze
meer dan een uur later gelost zijn en
ten tweede dat België in de voor-
vlucht ligt. Het afstandsverschil Bre
daAntwerpen is voor Libourne plm.
33 km.
harnis. dat op de kilometer af dezelfde
afstand speelt als Breda.
Voor ik verder ga, wil ik nog even
bekend maken dat de autowinnaar op
St. Vincent van Piet Prop te Hooger-
heide, weer van het ras van de ge
vreesde Stok (Tiest) te Halsteren is.
Er zijn nu na de oorlog al vier auto's
gewonnen met Tiest zijn soort: Wjjn-
acker te Boschkapelle, Verheijden te
Stoppeldijk, Dirk Basch te Leerdam
en nu Piet Prop weer. Ik heb altijd
beweerd dat er in Nederland drie
grote duivenkenners waren: Tiest
Stok te Halsteren, L. W. Veen, Den
Haag en Sjef Oomens te Breda. Ik
neem er mijn petje voor af, voor zul
ke brammen! Niet aan te kluiven. Wat
Tiest betreft, die heeft altijd zijn best
gedaan om ook anderen in de goeie
soort te helpen.
Bredase bond, Limoges: 1 N. Schuur-
mans, 2 J. Sloekers, 3 J. W. Peeters,
4 en 13 Harrie Oomens, met zijn sok-
kensoort, 5 M. Boot, 6 A. Siemons,
7 C. van den Avoord. 8 M. Voesenek
9 A. van Sluis, 10 M. Remie, 11 J. Bin-
dels, 12 G. Kouters, 14 A. de Ko-
Als men nu nagaat dat er in Breda
van Limoges geen pluim thuis was,
voelt men met zijn klompen wat de 1-
jarige duivin van de Belgische Ne
derlander in haar mars moet hebben.
Naar schatting zal Van Tuyn rond de
vijf en twintigste prijs nationaal win
nen.
Maar goed, Breda is de ZNB niet. Er
zijn nog meer centra en op iedere
zware vlucht wordt het bewijs gele
verd dat er daar betere fondduiven
zitten dan in de Baroniestad. Hier zijn
de eerste meldingen; zaterdagavond
waren er achttien door en wel de
volgende kraks en kampioenen: J.
van Zinnen te Roosendaal (18.42),
Hendriks te Hulst 18.54. Boon in de
zelfde Reinaertstede 19.10, Van Hou
ten te St. Jansteen 19.25, L. Stok te
Halsteren 19.37 en 20.38. Bolsens te
Clinge 19.26. Van Hoorn te Axel 20.40.
Hellemons te Hoeven 19.36, Van der
Gauw (ook een gauwe) te Waalwijk
20 02. Van den Branden te Steenber
gen 19.42, Consent te Helmond 20.38
en Van Harsel te Helmond 20.48,
Pauwtje Sonke te Waarde, de man
van de ooievaars van dokter Bom
19.47, Somers te Tilburg 20.48, Uitde-
willigen te Kruisland 20.59. M. Deve-
nijns te IJzendijke 20.41, A. Bogaart
te Bergen op Zoom 20.21.
Voor serie twee maakt A. Wille-
kens te Roosendaal een goeie kans.
Deze grote kampioen heeft gepakt
zondagmorgen te 5.40 en 5.59. Waar
mee onze gelukwensen.
In het hele Bondsconcours van de
Nabvanpee was er zaterdag zegge en
schrijve éne pluim thuis, namelijk
te 20.24 bij Visser-Peeman te Middel-
ning, 15 Jan Tijs, 16 P. van Heerden,
17 Jan van der Horst, 18 J. de Wijs,
19 N. Schuurmans, 20 Jan Sloekers,
21 Jac. Kouwenberg, 22 J. de Wijs-
Alleman, 23 C. Ie Grance, 24 J. Kwist-
hout, 25 W. Gorissen enz. De serie is
voor N. Schuurmans met 1 en 19; het
harde voorwerp voor Harrie Oomens
met 4 en 28.
Ulvenhout „Vroeg of Dood", Limo
ges: 1 en 2 L. Paulussen met de soort
van zijn „Vijftiender", 3 Van Eil en
Ko., 4 A. Oomen, 5 P. Nous-
Koosje de Kort is met vlag en wim
pel kampioen van de vitesse alsook
van de zg. Aangewezen vluchten, het
mooiste kampioenschap dat er is. Zg.
generaal-hokkampioenscheppen zi.in
altijd voor degenen die het met de
massa moeten halen.
Hier de vijf eersten: 1 Jac. de Kort
148 p„ 2 W. van Oosterbosch 153 p., 3
A. van Dorst 179 p., 4 Jan Frijters 190
p en 5 L. Paulussen 196 p.
Kaatsheuvel. Limoges: 1 en 2 M.
C. Damen, 3, 4. 5 en 6 Jac. Vloemans,
die er dus met de groffen bustel door
heen gaat, 7 C- Grootswagers 8 W.
van de Ven. 9 A. Voermans, 10 A.
van der Hoven en 11 A. Pijnenburg.
Chaam, Limoges: 1 P. Hamels, 2 J.
Coenraads, 3 P. van Opstal, 4 J. An-
sems, 5 en 6 H. Cornelissen etc.
In de z.w.-hoek van het ook raak
van Limoges: 1 M. Roovers, 2 C. de
Bonte, 3 Ant. Hugens, 4 P. van Til
burg. 5 L. Stok. 6 Fr. Schouw, 7 L.
van Dommelen, 8 Fr- Geers, 9 L. Wie
riks, 10 J, Gijzen, 11 F. Bolders, 12
Adr. de Rooij, 13 Jos. van Thillo. 14
F. van Linden, 15 J. Theuns, 16 C-
van Bergen, 17 Alfons Prop, 18 P.
Verberne, 19 Gebr. Mous, 20 Adr. de
Dooy enz.
De Luchtbode te Dinteloord, Li
moges: 1 Abr. Hartman, 2 en 8 D.
Boluyt, 3 Casper de Geus, 4 Gebr.
van Poppelen, 5 en 6 Pol Piet jouw, 7
A. Timmerman enz.
Verder wou ik nog even laten we)
ten dat de Gebr. Gorissen op Noyon%
in „De Vliegsport" te Steenbergen.1'!
heel het zaakje onder tafel gevlogen
hebben: 1, 4, 7, 18, 19, 21, 25 en 33.
Ik noem het niet van de poes.
Op zondag 11 augustus zal er te
Steenbergen een groot liefdadigheids
concours worden gegeven met de jon
ge duiven op Noyon; de organisatie
is In handen van de „Vliegsport" on
der leiding van energieke mannen als j
Jac. Verkouter en Theo Kemperman,
commentaar overbodig. Dat zit dus
goed en de hoofdprijs is een Kaptein
Mobylette. Voor serie 1 is er een haard
en voor serie 2 een Chinees ontbijt
servies, 144-delig. Verder een serie
waardevolle prijzen dat de rook er
af vliegt. De heer Kemperman heeft
mij beloofd mij op de hoogte te zul
len houden van de verdere ontwik
kelingen; 't zal raak zijn, dat voel
ik al.
Nog een klein gaatje over hebben
de, nog gauw even de uitslag van
Noyon in de Bredase bond: 1 Jan Her
mus, de beenhouwer van de Ginne-
kenweg, 2 A. van Sluis, 3 Jan Sloe
kers, 4 B. Vermunt, 5 L. Smeekens,
6 P. Huybregts, 7 F. Verboven, 8 Jac.
van Gils, 9 Jef Buuron. 10 Ant- Delhij
11, 16 en 21 de grote kampioen Koos
Verhoeven uit de Heuvelstraat, wat
mij 'geweldig veel plezier doet en hem
zelf ook natuurlijk wint m. 11 en 40 de
tweede serie twee, achter de water-
vlugge Lowieke Smeekens. kampioen
van Rijsbergen tot in de Kongo.
Allemaal goeie.
DIKKEN BRUINE.
Uit een overzicht van de fruitveiling
in Kapelle-Biezelinge over de dit jaar
aangevoerde groene kruisbessen blijkt
dat de oogst van dit produkt belang
rijk lager lag dan in het voorgaande
jaar. Het totale aanbod van groene
kruisbessen bedroeg in het afgelopen
seizoen op deze veiling 164.000 kg en
de gemiddelde prijs was 62.60 per
100 kg. In 1956 werden er aangevoerd
250.000 kg groene kruisbessen en toen
was de gemiddelde prijs 48.67 per
100 kg. Het aanbod van kleine groene
kruisbessen bedroeg dit jaar 13 ton
tegen een gemiddelde prijs van 44 ct.
per kg; in 1956 was dit 49 ton tegen
een gemiddelde prijs van 34.69. De
laatste jaren is de betekenis van dit
produkt voor Zuid-Beveland toch
reeds belangrijk teruggelopen. In de
voorloorlogse jaren liep het totale
aanbod in de miljoenen kilo's. De
meeste bessen 'zijn dit jaer gekocht
voor Zweden en Engeland.