dunk "Rivella
Ruïne van Mayatempel
DE MAN
MET DE LUCIFER
Gevaarlijke laksheid der Franse
parlementariërs
L
De snelste vrouw
ter wereld
Vissers vangen atoomresten
-
Bombardementen
op
Knechtzand
STURMEY
ARCHER
RADIO
2
?ren
inden
DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 8 JULI 1957
Rattenvanger uit
Nederland doodde
60.000 ratten
Pseudo Zwarte Ruiter
veroordeeld
Controle op afval
TELEVISIEPROGRAMMA
1 medege
goed was
k gebracht
laatse, die
versnape-
i gesteld.
b spraken
gende jaar
;aaid
nooie weer
elschelpen.
/an oester-
■zaaid. Een
is even-
Is het weer
:r volgende
larven zijn
anwezig en
ratuur ont
haal zullen
0.000 stuks
ST
it op vele
rit. Bij en-
;t zo gering
;ds uit het
Iet was de
/en te lich-
materiaal
meer kon-
iere vang-
stelling met
>en betere
SELS
e hitte zijn
veel con-
■n. Vooral
g water de
blijven lig-
•oot. In het
jssels. be-
nfabrieken,
betrokken
/al mossels
belangrijke
Dekker te
gemeente-
ist. is met
57 benoemd
tarie in de
levenhuizen.
1AILLE
lens. alhier,
P. de Feij-
nolenaar, is
ïedaille ver-
Oranje-Nas-
RTJE
ks zes uur
jijgebouwtje
Hagen aan
Bij het ko-
•t in de na-
Ihout vlam.
ite droogte
d het vuur
het gehele
andweer ge
en inwonen-
at de brand
De brand-
het vuurtje
LOMA
T
gen de leer-
die onlangs
i het ver-
uit handen
Bonninghau-
Ook opper-
het onder-
iverse scho-
zig. De bur-
n een kort
meisjes. Hij
diploma be
geleerde in
engen. Ook
meisjes aan
zusjes steeds
ijzen op hun
deze spoe-
rkeer zouden
er verder
ehaald is, de
erkeersonder
verminde-
[ingen steeds
verkeersge-
ronlijk over-
deelnemer
eer dan twee
ontvingen
ggetje. Een
treeg Ina de
haar schrif-
isch examen
maakt.
mrgemeester
neel van de
opperwacht-
in werk om
engen dat zij
imen konden
buitengewoon
eland gelden
juli, de vol-
te Hans
uur: te Ter
uur en te
I
I
uur: Kermis-
ur: De bande-
Dijk 7.30 uur:
gaat door
8 uur: Quen-
t Witte Huis:
uur: Kermis*-
Ein Herz voll
Parijs ont-
ir: Hartstocht,
ur: Anastasia.
•ia 8 uur: Ge-
bra: Gervaise.
•ia 8 uur: On-
lur: AiUftMi*
(Van onze Parijse correspondent)
De directie van de Franse
spoorwegen heeft het hoofd ge
bogen en veertien miljard ter
beschikking gesteld voor de
nieuwe klasse-indeling. Zodoen
de werd op het laatste ogenblik
een algemene staking van de
spoorwegmensen, die in deze
vakantietijd velen zou hebben
geslachtofferd, voorkomen.
De Franse zorgen zijn echter
nauwelijks minder geworden: 't
indexcijfer der beroemde en be
ruchte 213 artikelen heeft de 149
bereikt.
Bij 149.1 komt de glijdende loon
schaal in werking. Dit ogenblik zal
vermoedelijk half juli aanbreken dank
De bekende Nederlandse ratten
vanger J. Olischlager uit Maastricht
heeft tijdens een zevendaagse verdel-
ginsactie op de gemeentelijke vuilnis
belt van Moulins, departement Al-
lier, Frankrijk ongeveer 60.000 ratten
gedood. Ook deze ratten bleken erg
verzot te zijn op een door de heer
Olischlager samengesteld verdelgins-
middel, welke snoeppartij zij met de
dood moesten bekopen. Het terrein is
nu volkomen rat-vrij, waarvoor de
gemeentelijke en provinciale overhe
den zeggen de heer Olischlager bui
tengewoon dankbaar zijn.
Het volgende offisief tegen de rat
ten in Frankrijk begint in oktober in
ï'Orient en Briare, waar het even
eens van ratten wemelt. Ook be
reikte de heer Olischlager een ver
zoek tot rattenverdelging uit Finland.
(Advertentie)
zij de bijna misdadige speculaties in
groenten en fruit, waardoor deze pro-
dukten een ware luxe zijn geworden
en... nog steeds in prijs stijgen. Zo
doende doet een klein bloemkooltje
momenteel 200 frs en een kilo tomaten
zelfs 380 frs. Iedereen vraagt zich
af, waarom de regering niet ingrijpt.
Misschien is de hitte er de oorzaak
van.
De Franse volksvertegenwoordigers
schijnen nogal hinder te hebben van
de hoge temperaturen der laatste
dagen. De landarbeiders, die momen
teel in de brandende zon het hooi
opsteken houden even moedig vol als
de rest van het Franse arbeidsreser-
voir. Maar in het Palais de Bour
bon spreken de minister voor lege
stoelen. Zelfs de behandeling van de
Europese markt en de Euratom heeft
de volksvertegenwoordigers niet kun
nen bewegen hun buitengoed of hun
rendez-vous in het Bois-de-Boulogne
in de steek te laten.
Zodoende manifesteerde zich dezer
dagen het nationale schandaal, dat
slechts honderd van de zeshonderd
afgevaardigden aanwezig waren. En
omdat Frankrijk nu eenmaal dol Is op
records leken er zelfs van deze ar
me honderd nog 82 verstek te laten
gaan toen de debatten ook een deel
van de dinsdagavond in beslag na
men. Voor 18 deputes en 85 journa
listen werd het wel en wee van Frank
rijk en Europa behandeld.
Wat uitval betreft lijkt de politiek
enigszins op de Tour de France,
waarin de favorieten, oftewel de be
kende renners met een stevige bank
rekening het eerst capituleerden voor
de hitte. De doodgewone Fransman
van iedere dag. die niet eens een
ijskast kan betalen en voor wie een
koele dronk een te zware uitgave is
sedert men op een lommerrik terras
je al honderd frs. voor een pint bier
durft rekenen, veegt zich het zweet
van het voorhoofd, maar... werkt
door. Maar de heren afgevaardigden
vinden het te warm om te werken.
Ontoelaatbaar
We zijn het gaarne eens met ,.Le
Figaro" die in rechtvaardige veront
waardiging schreef: „Het is ontoelaat
baar dat er op de ongeveer 600 afge
vaardigden slechts 18 acte de présen-
ce gaven tijdens de laatste avondzit
ting in het Bourbonse Paleis, terwijl
toch de toekomst van ons land groten
deels afhankelijk is van de oplossing
der problemen, zoals de gemeen
schappelijke markt. Het is ontoelaat
baar, dat er tien van de dertien rap
porteurs afwezig waren. Noch de
warmte, noch de aard van het debat
zijn geldige verontschuldigingen.
Niet één man, niet één vrouw hebben
hun werk in de steek gelaten omdat
ze het te warm vonden. Dit gebrek
aan geweten, dit „laisser-aller" in de
parlementaire zeden moet gevaarlijke
reacties uitlokken. Vele afgevaardig
den beklagen zich over de onrecht
vaardige aanvallen uitgebracht op de
democratische instellingen. Geven ze
zich wel rekenschap van de ver
antwoordelijkheid welke ze zelf dra
gen".
Met zo'n mentaliteit ziet de toe
komst er donker uit. Tevens wordt 't
begrijpelijk waarom de zaken in
Frankrijk niet gaan. Als de spoorweg
arbeiders er over dachten als de
volksvertegenwoordigers liep er al
lang geen trein meer.
De rechtbank te Dordrecht heeft de
22-jarige onderwijzer J. B. uit Via-
nen veroordeeld tot zes maanden ge
vangenisstraf, waarvan drie maan
den voorwaardelijk met een proef
tijd van drie jaar en onder toezicht-
stelling. Verdachte had aan G. de
V. te Vianen een dreigbrief geschre
ven, waarin hij zich de zwarte ruiter
noemde en een bedrag van duizend
gulden eiste. De officier van justitie
had acht maanden gevangenisstraf
geeist, waarvan vier voorwaardelijk
met een proeftijd van drie jaar.
(Advertentie)
FIETSERS
wint het van de tegenwind... Een Sturmey
Archer naaf geeft vleugels oon Uw flets I
STU5MEY AtCHER GEARS HOllAND N.V.
NASSAUKADE 387. AMSTERDAM-W.
Deze erenaam draagt de Amerikaanse
Jacq. Odlum-Cochram de vrouw van 'n
fabrieksdirecteur. In haar jeugd gehard -
als weesmeisje van vier jaar zwierf zij met
de familie, die haar geadopteerd had
langs de kampen van de houthakkers in
het zuidelijk deel der Verenigde Staten
voelde zij veel voor een „vrij" beroep.
Ofschoon zij als
meisje van veertien
jaar haar loopbaan in
dienst van een schoon
heidssalon begon, trok
de vliegerij haar bijzon
der aan. Zo stelde zij
zich voor rondvliegend
vertegenwoordigster in
schoonheidsartikelen te
worden en begon zij 25
jaar geleden vliegles
sen in haar vakantie
te nemen. In drie we
ken haalde zij haar bre
vet. waarna zij nog een
jaar 'n cursus voor ge
vorderden ging volgen
Toen had het vliegen
Jaqueline te pakken en
benutte zij elke gele
genheid om de lucht in
te gaan.
Haar oorspronkelijk
beroep gaf zij evenwel
toch niet op en in 1934
richtte zij een eigen fa
briek van schoonheids
preparaten op. Thans is
zij eigenaresse van drie
firma's. Haar klanten
en leveranciers bezoekt
zij per vliegtuig en zo
jaarlijks legt zij een
slordige 145.000 km. af.
Dikwijls staat zij in het
laboratorium, op zoek
naar nieuwe schoon
heidspreparaten.
Commande
Tijdens de afgelopen
wereldoorlog trok zij
aan het hoofd van een
groep Amerikaanse
vrouwelijke piloten
naar Engeland, waar
zij dienst deed in een
transport-afdeling van
de Engelse luchtmacht.
Daarna organiseerde en
trainde zij een jaar
lang in Amerika een
vrouwelijk vlieger-hulp
korps van een kleine
duizend vrouwen.
Haar taak bestond uit
het halen van nieuwe
vliegtuigen van de fa
brieken en deze bij de
diverse luchtmacht
onderdelen te bezor
gen. Dat Jacqueline
haar „mannetje"
staat bewijst voorts
wel het feit, dat zij in
1953 drie wereldre
cords in een straalja
ger van het type Sa
bre vestigde en als
eerste vrouw de ge
luidsbarrière door
brak.
Wij hebben haar op
gezocht in haar geriefe
lijk huis in New York,
dat de sporen van haar
hobby volledig ten toon
spreidt. Ruim honderd
bekers en trofeeën wel
ke zij in verschillende
wedstrijden won, zijn
in haar bezit, waaron
der hoge onderscheidin
gen op luchtvaartge
bied, zoals de gouden
medaille van de inter
nationale luchtvaartor
ganisatie, die slechts
bij uitzondering wordt
verstrekt wegens „bij
zondere verdiensten".
Ook heeft zij over
haar leven een boek
geschreven, dat zij
„Sterren in de mid
dag" noemde. Naar zij
ons vertelde, heeft zij
die sterren in de mid
dag vaak genoeg ge
zien, als zij met haar
machine zo hoog op
steeg in het firmament,
En dat inspireerde haar
tot het geven van die
titel aan het boek. Met
dit werk hoopt zij voor
al de jeugd te berei
ken, want zo zegt
zij een dergelijk suc
ces is vpor een ieder
weggelegd, die vastbe
raden, vasthoudend,
trouw aan zijn principe
en eerlijk is, terwijl hij
daarnaast oren en ogen
open moet houden.
Verkrijgbaar bij de Horeca-bedrijven
en Uw wijnhandelaar.
Schipper Alec Mellon is 49
jaar oud. Stoer en joviaal staat
hij op de kade van de haven van
Whitehaven.
,,Ja, die „atoomvisser" ben ik....
en daar ligt mijn atoomschuitje, de
Mary Munro III. Een brave schuit!
In mjjn jonge jaren ben ik bus
chauffeur geweest in Londen en later
was ik in die stad politieman. Maar
wat wilt U? Het bloed kruipt waar
het niet gaan kan. Myn voorouders
waren allemaal vissers en zeelui. Ook
ik ging terug naar de zee. En nou
hebben ze me opgeknapt met de zon
derlingste visserij, die er bestaat,
met de atoomvisser|j
Blauw-wit geschilderd ligt de Mary
Munro III op die mistige ochtend
langs de kade. Alec Mellon en zijn
drie helpers maken zich gereed om
aan boord te gaan, gereed ook om
hun uniek vissersbedrijf te gaan uit
oefenen. Schip en bemanning zijn in
dienst van het Ministerie van Bevoor
rading, afdeling Atoom-Energie. ,,M.
O.S." Atomic Energy" lees ik in
helderwitte letters op hun donkere
truien. Schipper Mellon glimlacht,
als hij mijn ogen gericht ziet op die
letters.
„Ja, dat zijn we., atoomvissers!"
,.Nu ja, schipper", zegt de boots
man, Ted Sutton „we vangen ook
wel eens een zoodje vis, maar die
is er niet om op te eten. Die leve
ren we af aan de heren van het la
boratorium op de wal. Die knoeien
en goochelen er dan mee. todat ze
weten hoe radio-actief die vissen zijn.
Waarom atoomvisserij?
Wat bewoog het Ministerie van Be
voorrading om tot de atoomvisserij
over te gaan?
Nabij Whitehaven ligt de plaats
Sellafield, waar de afdeling Atoom-
Energie van het ministerie enige
atoomzuilen heeft gebouwd. De af-
valprodukten dezer installatie worden
afgevoerd door een pijpleiding van
ongeveer achthonderd meter lengte,
die op de zeebodem ligt. Op gezette
te tijden wordt die leiding door dui
kers onderzocht op lekken. En even
eens op gezette tijden bevist de Ma
ry Munro III de Cumberlandse kust
wateren om te onderzoeken, of zich
door de atoomzuil-afvalprodukten on
der en in het water misschien scha
delijke radio-activiteit ontwikkelt.
Mellon en zijn mannen brengen
dan monsters vis, zeewier schelpen
zand en slik, benevens flessen zeewa
ter naar de wal. De deskundigen van
de atoomvorsing testen de monsters
vervolgens op radio-activiteit. Teveel
van deze activiteit kan namelijk zeer
schadelijk zijn en dergelijke schade
wil het Ministerie van Bevoorrading
zo tijdig mogelijk voorkomen. Aan
deze bezorgdheid dankt de atoomvis
serij haar ontstaan en danken Alec
Mellon en zijn mannen hun unieke
vissersbaan.
Hoe?
Schipper Mellon heeft opdracht,
lucht, water en zeebodem te contro
leren. Zijn duiker Arthur Davis
gaat steeds weer omlaag om de toe
stand van de pijpleiding na te gaan
en te onderzoeken of er geen breu
ken dan wel lekken van andere aard
aanwezig zijn. Het wateronderzoek is
het eenvoudigste. Speciaal geconstru
eerde „Munro-flessen" worden aan
lijnen overboord gegooid om mon
sters zeewater uit verschillende diep
ten boven te brengen. Een dreg dient
om zeewier, zand en slik van de bo
dem te halen. Bootsman Ted Sutton
is de „dregger". De radio-telegra
fist, George Taylor, staat vooortdu-
rend in radiografisch contact met
Atoom-Hoofdkwarties Bovendien ver
zamelt hij met een stofzuiger mon
sters stof uit de lucht, die eveneens
op hun radio-activiteit worden onder
zocht. Zeedieren behoren ook tot de
prooi van Alec Mellon en zijn man
nen, echter niet om als voedsel te
dienen of ter markt te worden ge
bracht, doch om in Sellafield door
de atoomdeskundigen te worden on
derzocht op hun radioactiviteit.
Schipper Mellon laat de trossen
vieren en een nieuwe tocht begint
op zoek naar „positieve" resulta
ten: nadelige atoomresten in de
Cumberlandse kustwateren.
Onlans schreven wij, dat op ini
tiatief van de Unesco enkele on
derzoekers naar het hart van Bra
zilië getrokken zijn, teneinde daar
een onderzoek in te stellen naar
een schat van wandschilderingen,
overblijfselen van de oude Maya
cultuur. De expeditie trof onder
meer bovenstaande ruïne aan, een
klein deel van de tempel, die eens
met zoveel toewijding door de
Maya's is gebouwd.
Tussen de monding
van Wezer en Elbe ligt
in de Noordzee een
zandbank, die ook bij
vloed een droge opper
vlakte van vier vier
kante kilometer heeft.
Om nog niet vastge
stelde redenen verza
melen zich op deze,
Knechtzand, genoem
de zandbank ieder jaar
tijdens de maanden ju
li augustus en septem
ber ongeveer 120.000
bergeenden uit alle de
len van Europa voor
hun ruiperiode. Het ge
hele jaar door vertoe
ven miljoenen wilde
eenden, wilde ganzen,
duikelaartjes en meeu
wen op het Knechtzand.
Tot 9 september 1952
diende het eiland Hel
goland als doelwit voor
de bombardements
vliegtuigen van de
Royal Air Force. Toen
Engeland op verzoek
van de bondsregering
Heigoland vrijaf kreeg
de Royal Air For
ce daarvoor het
Knechtzand in ruil. De
brisantbommen ver
oorzaakten onder de
bergeenden de eerste
twee jaren aanzienlijke
verliezen, in augustus
1954 werden minstens
13.000 eenden op het
Knechtzand door bom
men gedood. Na de
protesten van natuur
vrienden en dienover
eenkomstige verzoeken
van de bondsregering
werd besloten, dat tij
dens de maanden juli,
augustus en september
geen bommen meer
zullen worden gewor
pen.
Dezer dagen nu wordt
tussen Londen en Bonn
een aanvullende over
eenkomst gesloten,
waarin het gebruik van
het Knechtzand verder
wordt beperkt.
Volgens het nieuwe
verdrag zullen voortaan
op één dag per maand
minstens twintig spring
bommen op het oefen-
gebied mogen worden
geworpen. De overige
tijd zullen alleen nog
oefenbommen worden
gebruikt. Ook deze mo
gen echter alleen nog
op twaalf werkdagen
per maand van zons
opgang tot twee uur 's
nachts worden gewor
pen.
Het Knechtzand staat
de Britse en Ameri
kaanse luchtmacht als
enig oefenterrein voor
bombardementen ter
beschikking. Op zijn
laatst over twee jaar
zal het voor dit doel
ook door de Duitse
luchtmacht worden ge
bruikt. Om deze rede
nen schijnt het streven
het Knechtzand tot in
ternationaal erkend na
tuurreservaat' voor vo
gels te verklaren, wei
nig kans van slagen te
hebben.
DINSDAG 9 JULI
HILVERSUM I 402 m AVRO: 7,00
Nws. 7,10 Gym. 7,20 Gram. VPRO: 7,50
Dagopening. AVRO: 8.00 Nws. 8,15 Gram.
9,10 V. d. vrouw 9,15 Gram. 9,35 Waterst.
9,40 Morgenwijding 10.00 Gram. 10 50 V.
d. kleuters 11,00 R.V.U.: mej. C. Èyken:
Julius Caesar by William Shakespeare
11,30 Mezzo-sopr. en piano 11,50 Gram.
12,00 Lichte muz. 12,30 Land- en tuinb.
meded. 12,33 Twee piano's 13,00 Nws.
13,15 Meded. en gram. 13,20 Amus. muz.
13.55 Beursber. 14,00 Strijkkwart. 14,30
Correspondentie uit de V.S. en Canada
14,50 Gram. 15,15 Gevar. muz. 16,00 Viool
en piano 16,30 V. d. .ieugd 17,30 Disco-
taria 18,00 Nws. 18,15 Pianospel 18,30
R.V.U.dr. M. Adriani: Omgang met de
natuur 19,00 Lichte muz. 19,15 Paris vous
parle 19,20 Ik kan ook kieken, caus. 19,30
Spaanse melodieën 19,45 Toneelbeschou
wing 20,00 Nws. 20,05 Gram. 20,55 Gevar.
muz. 21,25 Dansmuz. 22,00 Tips voor een
Franse vakantie 22,15 Omr. ork. 22,50
Act. 23,00 Nws. 23,15 Beursber. 23,16 New
York calling 4- event, reportages of gr.
23,25-24,00 Gram.
HILVERSUM II 298 m KRO: 7,00
Nws. 7,10 Gram. 7,45 Morgengebed en
lit. kal. 8,00 Nws. en weerber. 8,15 Gr.
8,50 V. d. vrouw 9,55 Pontificale hoog
mis 11,30 Gram. 12,00 Angelus 12,03 Gr.
12,30 Land- en tuinb. meded. 12;33 Gram.
12,55 Zonnewijzer 13,00 Nws. en kath.
nws. 13,20 Dansmuz. 13,50 Gram. 14,20
Idem 14,30 V. d. plattelandsvrouwen 14,40
Kamerork. en soliste 15,30 Ziekenlof
(tussen 16,00 en 18,00 Ronde van Frank
rijk) 16,00 V. d. zieken 16,30 Gram. 17.00
V. d. jeugd 17,40 Beursber. 17,45 Rege-
ringsuitz.: Rijksdelen overzee: Pater Th.
Huigen o.p.: Mozaïek van bevolkings
groepen in de Nederlandse Antillen 18,00
Lichte muz. 18,30 Gram. 18,45 Ronde van
Frankrijk 19,00 Nws. 19,10 Comim. 19,15
Uit het Boek der boeken 19,30 Gram.
20,20 Ronde van Frankrijk 20,30 Act.
20,45 De gewone man 20,50 Holland Festi
val: Concertgebouworkest 22,10 Wat het
is leraar te zijn, caus. 22,30 Radiokoor
22,45 Avondgebed en lit. kal. 23,00 Nws.
23,15-24,00 Nouveautés.
BRUSSEL 324 im: 12,00 Gram. 12,30
Weerber. 12,34 Gram. (om 12,55 koersen)
13,00 Nws. 13,11 Gram. 14,00 Operette-
muz. 14,30 Kamermuz. 15,30 Gram. 16,00
Koersen 16,02 Orgelspel 16,30 Ork. conc.
17,00 Nws. 17,10 Roemeense muz. 17,45
Boekbespr. 18,00 V. d. jeugd 18,30 V. d.
sold. 19,00 Nws. 19,40 Gram. 19,50 Syn
dicale kron. 20,00 Maandelijkse radiokrort.
21,00 Operamuz. 22,0 Nws. 22,11 Strijk
kwart. 22,35 Gram. 22,55-23,00 Nws.
BRUSSEL 484 m: 12,00 Gram. 13.00
Nws. 13,15 Gram. 14,00 Ork. conc. 15.00
Gram, 15,30 Idem 16,05 Dansmuz. 17,00
Nws. 18.30 Gram. 19.30 Nws. 20.00 Ork.
conc. 22,00 Nws. 22.10 Vrije tijd 22,55
Nws.
DINSDAG 9 JULI
NTS: 20,30 Journ. en weeroverz. 20,45-
22,30 Filmprogr.
VLAAMS BELGIë: 19,00 De katholieke
gedachte en actie 19,30 Nws. 20,00 Tele-
visite 20,40 Eurovisie': Relais v. d. bbc:
Int. Eisteddfod te Llangollen, Wales
21,10 Speelfilm 22,45 Nws.
FRANS BELGIë: 19.00 Kunstoverz. 19,30
V. d. jeugd 20.00 Act. 20.40 Rep. v. d.
Int. Eisteddfod te Llangollen, Wales 21,10
Lichte muz. en wereldnwsL
28)
Woedend plaatste Gramshof zich
voor de inspecteur.
p.u moet mijn huis verlaten", riep
tóng"''1 genoeg van uw bewa-
Ik doe alles om uw bestwil", ant
woordde Reydel en deed bedaard de
cnauffeursjas, die hij over zijn uni
form had aangetrokken, uit. ,Er
dreigt gevaar".
„Gevaar?" U speelt komedie! Van
het ogenblik af, dat ik u heb leren
kennen, hebt u komedie gespeeld".
Reydel dacht enige ogenblikken na
en zei toen:
„Zoals u weet, heb ik vanavond
het halssnoer van Markiezin Claire
de Rambonnet ontdekt".
„Ik heb nooit van die markiezin ge
hoord!" schreeuwde de bankier.
„Het wordt tijd, dat we de kaarten
°Pen leggen", antwoordde Reydel.
«U hebt Kiljan's bezit laten stelen".
Hij wendde zich naar Loes, die ge
reed stond de trap op te gaan. Zij
wisselde een snelle blik van verstand
houding met haar vader. Het ont
ging Reydel niet, maar hij kon er
zo gauw geen verklaring voor vinden
„Alles kan zonder drukte verlo^
pen", vervolgde Reydel, „u moet met
mij mee".
Gramshofs gelaat vlamde rood op.
„U bemoeit zich met dingen, waar
u niets mee te maken hebt", riep
hij, zich hoe langer hoe meer opwin
dend. „Kiljans bezit is mijn bezit, hij
was mijn mede-vennootl Zoekt u lie
ver naar de moordenaar, arresteer
Mijnarends, de jonge Kiljan, of wie
dan ook. Nu verknoeit u uw tijd
met bijzaken.."
„Hetzelfde beweerde uw neef Chris-
tiaan", zei Reydel.
Gramshof keerde zich plotseling om
naar zijn dochter: „Jouw vervloekte
ijdelheid.
„We hebben verloren, vader", zei
ze rustig. „Het komt er nu maar op
aan, goede verliezers te zijn. Als het
moet, wil ik met u meegaan, inspec
teur, hier hebt u het collier, 't Was
dwaasheid er mee te pronken; u kunt
gerust uw revolver in uw zak laten,
ik heb het land aan melodrama's".
Met een elegant gebaar liet zij het
collier in Reydels hand glijden.
„U wilt wel toestaan, dat ik eerst
enige kleine dingen bij elkaar zoek?"
vroeg ze op vleiende toon.
Plotseling sloeg zij de armen om
haar vaders schouders.
„Heus", zei ze, „het is beter, dat
we ons waardig gedragen. Wij vra
gen maar vijf minuten respijt inspec
teur".
Zij trad enige schreden terug in de
richting van een deur, die Reydel bij
zijn vorig bezoek aan het huis niet
had opgemerkt. Nog steeds hield Loes
haar armen om Gramshof heen ge
slagen. Later zou Reydel het zich
steeds blijven verwijten, dat hij een
dergelijk tederheidsvertoon, dat zo
weinig in haar aard lag, voor serieus
had gehouden. „U moet hier blijven",
zei hij „en mij de plaats wijzen,
w^ar andere juwelen liggen; op
„Mon Reve" zijn ze niet".
':*P de kelder; ik zal ze u geven",
fluisterde ze. Maar nauwelijks had
zij dat gezegd of er klonk een schot
en het licht ging uit. Loes had ach
ter de rug van haar vader zijn revol
ver gericht op de grote vestibule
lamp.
Reydel stortte zich naar voren,
doch bonkte tegen een muur op, Tas:
tend gleden zijn vingers langs de
wand totdat hij de trap vond, die naar
boven leidde. Eerst na enige minuten
gelukte het hem een schakelaar te
vinden. Hij draaide 't knopje om,
waardoor de vestibule in vol licht
kwam te staan. Gramshof en Loes
waren er niet. Zonder moeite vond
hij de deur, die, naar hij vermoed
de, toegang gaf tot de kelder, 't
Kon niet anders of zij waren door
deze deur verdwenen, al begreep hij
niet goed waarom zij hun toevlucht
hadden gezocht in een ruimte, die
geen enkele kans op ontsnapping
bood. Tot zijn verwondering week de
deur naar binnen door een enkele
druk van zijn hand. 't Was al heel
gemakkelijk in de kelder af te dalen.
Hij plaatste een paraplu-standaard
tegen de deur, zodat deze niet dicht
kon vallen. Na tien treden te zijn af
gedaald, zag hij voor zich een gang,
waaraan geen eind scheen te komen.
Na twintig schreden had hij weinig
nut meer van het vestibulelicht, doch
bij het flauwe schijnsel ontdekte hij
in een nis een afgeschermd lampje,
zoals die ook in tunnels worden ge
bruikt. 't Gelukte hem licht te ma
ken; hij zag nu dat de wanden van
cement waren, ongepleisterd en met
tal van oneffenheden.
Op de grond lag een papier. Hij
raapte het op en zag dat het een om
slag was van het tijdschrift „Die
Wehrmacht".
'n Schuilgang uit de bezettingstijd,
stelde hij vast. Maar waarom liep die
gang dan zo ver voor? Dan gaf hij
zich er rekenschap van, dat hij zich
al onder de straat moest bevinden.
Hij liep verder, totdat hij recht voor
uit een lichte plek zag, wat hem her
innerde aan de grotten van Han. Al
leen was het licht niet blauw, doch
geel. Opeens begreep hij. dat hij zich
in een gang bevond, die de Duitsers
hadden gegraven om de veilige bun
kers te bereiken. De bunkers, die
daar, nog lang na de bevrijding, het
IJsclubterrein ontsierden.
Toen hij de bunker bereikte en door
een schietgat naar buiten kroop hoor
de hij het geluid van een vliegtuig
propeller. Op korte afstand zag hij
het autogirovliegtuig, dat loodrecht
van de grond opsteeg. Al onder het
lopen trok hij zijn revolver en vuur
de het magazijn leeg. In zijn woede
wenste hij niets liever dan dat de Co-
libri te pletter zou vallen, maar de
helikopter maakte een bevallige wen
ding en klapwiekte enige seconden
op geringe hoogte boven zijn hoofd.
De cockpit was hel verlicht - even zag
hij het triomfantelijke gezicht van
Loes, die met één hand de knuppel
bediende en met de andere hand een
groetende beweging maakte. Naast
haar voorover gebogen zat Gramshof.
Maar dan was het vliegtuigje al bo
ven de lage kantoorgebouwtjes aan
de Van Baerlestraat. 't Scheen even
alsof het stilstond, dan, onder het
gejuich van het publiek, dat juist het
Concertgebouw verliet, verdween het
in de duisternis.
„Een mooie prestatie!" merkte ie
mand naast Reydel op.
Hij herkende een uniform van de
Nachtsveiligheidsdienst.
„Ik moest de Colibri bewaken",
zei de man, „en opeens kwam juf
frouw Gramshof en een mijnheer
hard aanlopen. Een heldin van de
lucht, mijnheer. Maar hoorde ik geen
schoten?
Reydel hoorde de vraag al niet
meer. Hij liep snel het terrein over
naar een telefooncel en kreeg
verbinding met Schiphol. Het duur
de enige tijd voor hij in dat late
avonduur iemand aan het toestel
kreeg, die enigermate begreep waar
het om ging; een vliegtuig voor poli
tiële doeleinden ter achtervolging
van de Colibri, een autogirovlieg
tuig. dat ergens onrechtmatig in het
luchtruim zweefde. De inspecteur
vernam, dat het daar geen taxibe
drijf was, doch er wel een lesvlieg-
tuig startklaar kon worden gemaakt.
Hij riep een voorbijrijdende blok-
band aan en reed naar het vliegveld,
waar hij een chef van de technische
dienst vond, met wie hij het geval
zaakkundig kon bespreken.
„De actieradius van dat ding is
maar klein", zei deze geringschat
tend, „hoogstens tweehonderd kilome
ter. Misschien zit er toekomstmu
ziek in, maar op het ogenblik zijn
ze nog niet boven het stadium van
experimenteren uitwij noemen
het speelgoed".
„Ze kunnen dus het buitenland niet
bereiken?"
„Nee, vermoedelijk niet tenminste,
maar voor u is het een lastige om
standigheid, dat er overal gelegen
heid is voor een landing, alleen bij
avond is het een beetje moeilijk. Ik
ken de Colibri, ze heeft geen grond-
licht. Die sportieve juffrouw zal dus
wel een officieel vliegveld moeten uit
zoeken om te dalen. Ik ben bereid
met u de lucht in te gaan, maar u
bereikt er niets mee. Gun voorsprong
is te groot".
In het kantoorgebouw van de K.L.
M. kreeg Reydel de gelegenheid naar
alle kanten te telefoneren. Binnen
korte tijd hadden alle politieautori
teiten bericht, terwijl ook Hilversum
opdracht had een opsporingsbood-
schap om te roepen.
Het was al ver na middernacht,
toen Reydel klaar was. Hij had nu
tenminste de zekerheid, dat allerwe
gen tot in het buitenland toe naar
de Colibri werd uitgekeken, 't Kon
dus niet anders of in de ochtenduren
moest er enig bericht binnenkomen.
Doch zo lang hoefde hij niet te wach
ten. Toen hij met dezelfde wagen
die hem naar Schiphol had ge
bracht, voor zijn woning aankwam,
vond hij daar een politieagent ge
posteerd, die hem mededeelde, dat
de Colibri was gedaald op een reep
zandgrond in Zuid aan de rand van
Amsterdam.
Reydel beet zich op de lippen. Ter
wijl hij onderweg was naar het vlieg
veld had Loes na een vlucht van
niet meer dan enkele minuten, haar
machine aan de grond gezet.
De agent wist nog meer bijzon
derheden: omwonenden hadden van
heel dichtbij motorgeronk gehoord:
'n collega, die daar in de buurt dienst
deed, was eens gaan kijken. Niet
ver van de Stadionkade stond de Co
libri; van de inzittenden had hij geen
spoor ontdekt. Later had hij de ra
dio-oproep gehoord.
(Wordt vervolgd)
