MAGGI5 0UWE KlPPEllBOUlLLOliSOEP
is
13
EEN WARE DODENWEG
Antwerpen peinst over
nieuwe tunnel
AS PRO
Metselwedstrijden
gaan lustrum vieren
Naar het Heilig Land
Het noodweer in de Alpen
ZWARE SHAG
Ook voor Z.Vlaanderen
en Brabant van belang
tijdelijk van
voor slechts
ct
e n
De rijksweg tussen Roosendaal en Breda
Dit jaar acht slachtoffers
lekker
pittig!
ORCAM
Schoolreizen II
HET NUT
BETWIJFELD
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 19 JUNI 1957
Vele zwaar gewonden
DE FITIS GEFOPT
BOEKENPLANK
Beeldsprookjes
Fabels van Lafontaine
Shell hervat boringen
in Perzische Golf
DOUWE EGBERTS
oooo
(Advertentie)
'■oooo
Tel. 554
reet:
r 1.35;
-t
ot 1 eet
regel.
(Van onze speciale verslaggever)
Minstens enkele malen per week, wordt op de redactie van
de krant in Breda of Roosendaal een alarmerend telefoontje ge
meld van de rijksweg Roosendaal-Breda. Dat telefoontje heeft in
negen van de tien gevallen allerminst een prettige inhoud. Nu
eens zit er een auto tegen een boom, dan weer zijn er twee
vrachtwagens tegen elkaar gebotst, dan weer is een wielrijder
van de weg gereden.
zitten en het verkeer gade te slaan.
Het is te prefereren dit bij een ver
sperring te doen. Dan krijgt men een
puike indruk van de snelheden, dié
op deze weg gereden worden en van
de vele onvoorzichtigheden, die van
minuut tot minuut plaats grijpen.
Hoevel automobilisten rijden niet
veel te kort achter een andere auto?
Gebeurt er iets dan kunnen zij niet
tijdig stoppen. Hoeveel chauffeurs
maken er geen sport van nu eens
lekker echt scherp te snijden? Zij
beseffen blijkbaar helemaal niet, dat.
zij met hun eigen en met andere le
vens spelen. Wat hebben de mensen
op dit soort wegen toch een haast,
een verschrikkelijke haast!
En wat zijn de mensen toch on
voorzichtig, verschrikkelijk onvoor
zichtig.
Er was nog een andere reden om
een uurtje de bedrijvigheid op de weg
te bekijken.
Het is dringend, zeer dringend
nodig, dat deze ryksweg vernieuwd
wordt, zoals dat ook is gebeurd
met het traject Breda-Tilburg. Het
is prachtig, dat er fietspaden ach
ter de bomen komen te liggen.
Er zou echter ook spoedig, heel
spoedig geld moeten zijn om de
grote rijbaan van aanzien te doen
veranderen.
,,Ik hou mijn hart voor de komen
de maanden vast", zei de adjudant.
,,Het kan niet anders of onze statis
tiek zal stijgen".
Dit moet voldoende zijn. Een stij
gende lijn in het aantal dodelijke on
gelukken, een stijging van*de zwaar
gewonden.
Het verkeer op deze weg is te
intensief, maar er zijn ook vele
onvoorzichtige mensen!
„Het is helemaal niet overdreven",
zei een politieman uit Bosschen-
hoofd: „de rijksweg een dodenweg te
noemen. Ik heb nu zo'n jaar of tien
dienst op deze weg achter de rug.
Ik zou op geen stukken na kunnen
zeggen hoeveel aanrijdingen er in
die periode zijn geweest. Ik weet
wel, dat de schade, die op deze weg
zo links en rechts is veroorzaakt in
de honderdduizenden guldens loopt,
maar wat erger is, het aantal doden
stijgt. Het stijgt haast iedere maand.
Ja, gaat er wel een maand voorbij,
dat er geen dode is te betreuren op
dit wegvlak?"
De politieman kon zich niet pre
cies meer herinneren hoeveel doden
er in weinige jaren op de rijksweg
zijn gevallen. Hij wist wel, dat het
er tientallen waren. Hij wist ook, dat
hij opnieuw een zware middag tege
moet ging, want er werden herstel
werken aan de weg uitgevoerd. Dat
betekende zoveel als dat er elke vijf
minuten een verkeersopstopping zou
ontstaan.
De adjudant van de Ettense poli
tie, nog druk bezig met het maken
van de processen- verbaal in verband
met een dodelijk ongeluk (op de
rijksweg natuurlijk!) had slechts
even de gelegenheid een statistiek
te nemen en te kijken hoeveel on
gelukken, groot en klein, er sinds 1
januari 1957 in zijn gebied (Etten en
Prinsenbeek) hadden plaats gehad.
Hij las: „Ik heb tot nu toe 8 do
den, 14 zwaar gewonden, 11 licht
gewonden. Bij de aanrijdingen wa
ren betrokken 57 personenauto's,
29 vrachtauto's, 5 autobussen, 2
tractoren, 1 solex, 2 rijwielen, 3
voetgangers, 6 bromfietsen. Er wa
ren 39 botsingen met niet noemens
waardige gevolgen".
De statistiek is nuchter. Hoeveel
leed gaat er achter deze bizarre cij
fers schul?
Te intensief
Het is helemaal niet moeilijk een
boekdeel over de rijksweg te schrij
ven. Het is voldoende een uurtje
langs de kant van de weg te gaan
Onze fotograaf had niet genoeg
rolfilms bij zich om alle verkeers-
fouten vast te leggen, die op het
traject Roosendaal - Breda werden
gemaakt. Dit ene plaatje schoot hij
als een bewijs. Terwijl de auto's
van Etten naar Roosendaal dave
ren via een versperring is er na
tuurlijk menige automobilist, die
geen tijd heeft, die niet kan wach
ten. Zo ook de chauffeur van de
auto, die bij een van de tonnen
vast is komen te zitten, evenals
trouwens de motorrijder. Het is on
verantwoordelijk zulke daden te
stellen op een weg. waarover van
dag tot dag meer dan tienduizend
auto's rijden.
(Advertentie)
Een fitis is een zangvogeltje, dat
graag zijn kwinkelend liedje door
I het lover fluit, maar zich zelden
S of nooit aan de mens vertoont, t
Dezer dagen is de Leeuwarder
cineast Han de Vries echter iets
J merkwaardigs overkomen. Voor
5 de geluidsstrip van een korte film, J
die hij bezig is samen te stellen,
had hij het zanggeluid van een S
fitis nodig. Met een bandrecorder
J wist hij het gekwinkeleer vast te
I leggen en om ter plaatse zeker te J
zijn, dat zijn opname was ge- j
slaagd, draaide hij de band af.
Het mechanische geluid was zo
J bedrieglijk echt, dat de fitis zelf
l er in tippelde. In de veronder- J
stelling waarschijnlijk door een
soortgenoot geroepen te worden
kwam hij op de bandrecorder af
S en ging er al fluitend bovenop J
i zitten om even later een zitplaatsje 2
te nemen op de pet van de cineast 2
zelf.
Eigenlijk wisten we het al zeer ge
ruime tijd: óók het sprookje is niet
meer veilig voor de strip. Walt Dis
ney is daarin voorgegaan, al zal hij
aanvankelijk niet vermoed hebben dat
zijn fraaie film-herscheppingen in
beeldromans tamelijk geschonden een
reis door alle werelddelen zouden ma
ken. Een Amerikaanse uitgave van
enkele sprookjes stuurde ons in (goe
de) Nederlandse vertaling de Bussum-
se uitgeverij „Classics". Op zichzelf
zien de boekjes er aanvaardbaar uit,
maar voor „de soort" hebben we wei
nig bewondering. Dave Crocket, Buf
falo Bill en Sneeuwwitje kunnen nu
eenmaal niet in hetzelfde pakje ge
stoken worden!
Een reeks fabels van La Fontaine
zoals ze door Jan Prins werden ver
taald zijn nu ook als Prismaboek ver
schenen met de Franse prenten van
J.J. Grandville. Naast de ruim be
kende vindt men er ook verscheide
ne in waar mee velen hier het eerst
bekend zullen raken. Ze zijn in hun
spot en hekelarij klassiek, d.w.z.
voor alle tijden geldig, omdat de
mens en zijn gebreken, hier zo
scherp geobserveerd, in wezen niet
veranderen. Een pocketboekje, dat
het zeker wel zal doen.
Ik geniet van mijn vakantie en ik ben blij dat ik een doosje 'ASPRO -
tabletten heb meegenomen. Ik amuseer me zoveel ik maar wil zon
der geplaagd te worden door hoofdpijn, zenuwpijn of kou
vatten. Elk tablet is afzonderlijk, hermetisch afgesloten
verpakt. Je neemt wat tabletten in jaszak of tas mee en denkl
er niet meer aan totdat je onverwachts hoofdpijn krijgt.
Dan snel twee 'ASPRO'-tabletten en je kunt weer genieten.
Voor het hele gezin:
en de pijn
verdwijnt!
Voor de vijfde maal wordt op 9 en 10
juli te Rotterdam de nationale lande
lijke wedstrijd in het metselen met
baksteen gehouden. Die metselwed
strijden, zoals zij kortweg worden ge
noemd, worden, naar bekend georga
niseerd door de vereniging „De Ne
derlandse Baksteenindustrie" in sa
menwerking met het Bouwcentrum.
Hoezeer de populariteit van deze
wedstrijden bij het nijverheidsonder
wijs is toegenomen, blijkt uit de
steeds stijgende deelname. Vijf jaar
geleden startte men met 38 deelne
mers van 19 scholen. Er doen er dit
jaar niet minder dan 92 mee van 46
scholen.
De deelnemers zijn jongens, die dit
jaar de technische school verlaten. Er
bpstaat een felle strijd tussen de jeug
dige metselaars. De winnaar mag zich
kampioen van Nederland noemen, een
titel die langzamerhand aanzien in ons
land is gaan genieten.
Ongetwijfeld bereiken organisatoren
met deze wedstrijden hun doel nl.
vergroting van het aantal metselaars,
opvoering van hun vakbekwaamheid
en produktiviteit, alsmede uniforme
ring van het onderwijs.
Tot de deelnemende technische
scholen behoren o.a. Breda. Goes, Den
De Bataafsche Petroleum Maat
schappij (Koninklijlke Shell groep)
heeft bij n.v. Werf Gusto te Schie
dam een bestelling geplaatst voor de
bouw van een verplaatsbaar boorplat-
form voor het verrichten van borin
gen in open zee.
Het platform moet eind volgend
jaar gereed zijn, waarna het ver
sleept zal worden naar de Perzische
Golf. Daar zal het, in het concessie
gebied van de Shell Company of Qa
tar Ltd. worden gebruikt voor de
voortzetting van het onderzoek naar
het voorkomen van aardolie in de die
pere aardlagen onder de zeebodem.
Na afloop van de werkzaamheden zal
het boorplatform ter beschikking ko
men van groepsmaatschappijen, die
elders in de wereld exploratiewerk
verrichten.
Bosch, Oudenbosch, Roosendaal, Ter-
neuzen, Tilburg en Waalwijk, allen
met twee scholieren.
Voor de derde maal wordt dit jaar
tevens een landelijke wedstrijd in het
straatmaken en voor het eerst een
dito wedstrijd voor stukadoors ge
houden.
(Advertentie)
Van 8 augusus tot 3 september van dit jaar zal de tweede
na-oorlogse bedevaart naar het H. Land, de negende van de serie,
gehouden worden. Het bijzonder karakter van deze bedevaarten
maakt het alleszins waard er iets naders over te weten te komen.
Deze nationale bedevaarten werden
gesticht in 1933 en zijn zodoende nog
maar van vrij recente datum. Het
feit, dat ieder jaar een zeker aan
tal Nederlandse katholieken zich
voor een bezoek aan Palestina indi
vidueel of groepsgewijze aansloten
bij reisgezelschappen of bij buiten
landse bedevaarten, leidde het Epis
copaat ertoe eind 1932 een eigen Ne
derlandse bedevaart in het leven te
roepen, omdat volgens zijn oordeel
de verlangens van de pelgrims op
deze wijze beter konden worden, be
vredigd.
Het is immers zo, dat de Heilige
Plaatsen ten allen tijde aantrekkings
kracht hebben uitgeoefend op de
christenheid.
Reeds de eerste Palestinachriste-
nen kwamen op die plaatsen bijeen
en spraken er elkaar over hetgeen
Christus daar gedaan of gesproken
De grotere voortvarendheid, waan
mee Antwerpen in vergelijking met
Amsterdam ztfn oeververbindingspro
bleem sinds lang heeft aangepakt,
staat hier wel borg voor.
In Antwerpen bestaan ernstige plannen om naast de huidige
verkeerstunnel onder de Schelde, een nieuwe tunnel te gaan
aanleggen, omdat al lang gebleken is, dat de huidige accommo- maken.
Niet ideaal
Een nieuwe tunnel in Antwerpen
zal ook aan het verkeer tussen
Zeeuwsch - Vlaanderen en Noord -
bant ten goede komen, al wordt daar
voor met deze verbetering nog lang
geen ideale oplossing bereikt, te min
der omdat de nieuwe tunnel zuidelijk
in plaats van noordelijk van de be
staande zou komen te liggen. Tijds
besparing bij het passeren van de
Schelde zal zij echter wel mogelijk
eze foto geeft een beeld van de
mmpzalige gevolgen, welke het
noodweer in noord-ltalië en de ge-
'e e Alpen heeft gehad. Een zware
stalen spoorbrug is, ondergraven
door het kolkende water, in de ri
vier de Dora gestort, waardoor op
nieuw een verbinding werd ver
broken. Overvloedige regenval,
welke de rivieren deed aanzwellen
tot woeste stromen en landverschui
vingen veroorzaakte, heeft in n.-
Italië, dat ook door stormen werd
geteisterd, vele miljoenen guldens
schade aangericht. Het juiste aantal
doden is door isolatie van verschil
lende gebieden nog niet bekend.
datie het verkeer niet verwerken kan.
De jongste Pinksterdagen hebben de Schelde ligt nu in Temse.
hiervan opnieuw het bewijs gele- Beide projecten zijn aldus eindelijk
verd. Men staat hierover ook geens- van de bestaande tunnels gesitueerd,
zins verbaasd, als men in een be- De brug bij Hemiksem zal nog wel
schouwing van de Antwerpse schepen verre toekomstmuziek zijn. Met een
voor Openbare Werken, de heer Tijs- nieuwe tunnel bij Kiel zou* Antwer-
mans, de Transportkroniek" pen echter wel eens haast kunnen
leest, dat het aantal voertuigen, dat gaan maken, wanneer eerst maar
van de grote tunnel gebruik maakt, eens met de Belgische Spoorwegen
sinds haar opening in 1933 met 1000 een oplossing bereikt kan worden
pet. gestegen is. over de noodzakelijke verplaatsing
Schepen Tijsmans behandelt in de- van het station Antwerpen-Zuid.
ze beschouwing verkeersproblemen
van „Antwerpen - Zuid" en schetst
de gunstige mogelijkheden welke voor
het verkeer en.de stadsuitleg zouden
worden ontstaan, wanneer het sta
tion Antwerpen-zuid in de richting
van de Schelde zou worden verplaatst
waarvoor in 1913 al goedkeuring werd
verkregen.
De Kleine Ring, die van Merksem
over Deurne, Borgerhout naar Ber-
chem door de Antwerper agglomera
tie moet lopen maar waarvan de vol
tooiing wacht op de onteigening van
militaire terreinen, kan dan voor
Berchem worden doorgetrokken naai
de Schelde bij de Kielpolder, waar
een nieuwe tunnel of brug bij Burght
aansluiting kan geven op de autoweg
naar Gent.
Ook een brug?
Uit een kaart van de Belgische
dienst van Openbare Werken, welke
,,La Métropole" publiceerde, blijkt
bovendien, dat het plan bestaat om
ook ter plaatse, waar de zgn. Gro
te Ring van Antwerpen bij Hemiksem
de Schelde zal bereiken, een vaste
oeververbinding over de Schelde te
maken, waarbij dan een brug ge
dacht is. De noordelijkste brug over
Dat is dan weer iets gewon
nen in het moeilijke verkeer
tussen Zeeuwsch-Vlaanderen en
overig Nederland, zolang de vas
te- verbinding over de Wester-
schelde op Nederlands gebied
nog uitblijft, die tenslotte alleen
een afdoende oplossing geven
kan.
IZONC VOODkCNlN&ROW
had. Zelfs thans zijn er nog blijven
de getuigenissen aan te tonen in de
stenen of in de plaatselijke omstan
digheden.
In de wirwar van de tijden die
voor het nabije oosten in de volgen
de twintig eeuwen verschrikkelijk wa
ren, waarin de macht van het chris
tendom telkens weer werd opgevolgd
door de tegenmacht van de vijanden,
is die christelijke traditie ondanks
alles zeer sterk gebleven. Sterker
werd de stroom van pelgrims uit la
tere tijden en verdere landen, die
meehielpen de eerste herinneringste
kens om te bouwen tot basilieken,
of na de stormen der verwoesting
opnieuw zorgvuldig opzochten en
doorgaven aan het nageslacht. Het
machtige leger van de Kruisvaar
ders drukte stempels op het land, die
de moderne mens nog bij iedere stap
tegenkomt. En toen tenslotte de
christenwereld naar het Westen
werd gedrongen door de Islam, kwam
er het leger van St. Franciscus aan
om er als het ware ondergronds en
in het klein iedere dierbare plek te
beschermen.
Zo was de toestand toen de Tur
ken de heerschappij kregen over het
oosten. Zo moest het westen met le
de ogen aanzien, dat veel van wat
ons ontroerde, verwoest of verlaten
werd. Maar wat erger was, de ont
kerstening van Europa zorgde ervoor,
dat de stroom pelgrims (hoeveel mil
joenen in de loop der eeuwen) terug
liep tot het bezoek van een enkeling.
Totdat in de tweede helft van de
vorige eeuw er plotseling mannen
gevonden werden in Frankrijk, die
het aandurfden. De Paters Assump-
tionisten hervatten in 1882 op aan
moediging van de Paus de bedevaar
ten naar Jerusalem. De liberale pers
schold hen uit voor krankzinnig en
geen katholiek wist wat hij ervan
denken moest. In een laaiend enthou
siasme vertrokken de eerste keer
duizend pelgrims vanuit Marseille.
Zelfs de Turkse overheid en de Mo
hammedaanse bevolking had er be
wondering voor, zodat langs de weg
van de kust naar Jerusalem de be
volking klaarstond om de toch ge
hate „christenhonden" toe te juichen.
Ondanks alle sinistere voorspellin
gen hebben de Paiestinabedevaarten
zich weer gunstig kunnen ontwikke
len en duizenden pelgrims, ook uit
Nederland, zijn in de laatste 75 jaar
naar de Heilige Plaatsen getogen.
Het zijn de Assumptionisten, die
ook in Nederland deze bedevaarten
mogen leiden, zoals blijkt uit een of
ficieel schrijven van 3 januari 1953
waarin we o.a. het volgende lezen:
„Het Doorluchtige Episcopaat van
Nederland heeft besloten, met uitslui
ting van anderen, aan de Paters As
sumptionisten het recht te verlenen
tot het organiseren van Nederland
se nationale bedevaarten naar het
H. Land, met de beste wensen voor
het groeiend succes van deze bede
vaarten".
Het Nationaal Bureau, gevestigd in
het Missiehuis St. Theresia te Boxtel,
heeft dan ook de serie na de oor
log hervat, nadat de politieke toe
stand dit lang had tegengehouden.
Dit jaar met Pasen trok een eerste
groep van twintig pelgrims op weg
en keerde na 25 dagen rijk aan gees
telijke ervaring behouden terug. Ge
zien de toeloop is dan ook een twee
de tocht voot dit jaar uitgeschreven.
Het programma, gebasseerd op ja
renlange ondervinding, is zo in el
kaar gezet, dat de pelgrim ruim
schoots de tijd heeft om rustig het
Heilig Land te bezoeken. Daarom dan
ook een verblijf van elf volle dagen.
Het spreekt vanzelf, dat de beziens
waardigheden, die zich onderweg
voordoen, niet verwaarloosd worden.
Het schone land van Libanon wordt
twee dagen bezocht. Athene en Alex
andre worden doorkruist.
(Van onze onderwijsmedewerker)
]~)E redenen, waarom wij al meer
beginnen te twijfelen aan de
werkelijke waarde van het insti
tuut der schoolreizen, zijn de vol
gende:
Wegens de bereisheid van steeds
meer kinderen, (waar gaan zij al
niet in de vakantie naar toe: Bel
gië, Rijnstreek, Frankrijk., vaak
verder dan hun onderwijzer ooit
kwam!) wordt het kiezen van een
geschikt reisdoel steeds moeilijker.
De naaste omgeving van de woon
plaats, hoe weinig bekend ook vaak,
vermag niet meer te boeien: anders
gezegd, de jeugd is hiervoor al te
blasé. Men moet dus het reisdoel
verder van huis kiezen: Groningen
gaat naar Limburg, Rotterdam naar
Twente. Dit heeft noodzakelijk tot ge
volg, dat heen- en terugreis veel tijd
vergen. Deze reistijd is blijkens ja
renlange ervaring vrijwel verloren
tijd. Men heeft als leerkracht vaak
het gevoel, dat voortdurende toelich
ting op hetgeen al reizende wordt
gepasseerd als te schools zal wor
den opgevat. Het gevolg is dan, dat
de reis door de jeugd spelende en
etende wordt doorgebracht. De bege
leiders beperken zich voornamelijk
tot het bewaken van deuren en het
voorkomen van al te grote luidruch
tigheid of baldadigheid. Het gevolg
is, dat de jeugd min of meer ver
moeid op de plaats van bestemming
aankomt, juist dus als de grootste
energie nodig is, om aan het nut van
de reis alle recht te doen wederva
ren. Vanwege de tijdrovende terug
reis moet het dag-programma wor
den gecomprimeerd, waarbij enige
haast bijna onvermijdelijk wordt,
wil men toch nog een gevarieerde
dagindeling behouden.
\VIL men' werkelijk didactisch re-
sultaat bereiken, dan is het nodig,
dat kleine groepen leerlingen elk
de beschikking hebben over een eigen
reisleider, die voor alle gewenste toe
lichting zorg draagt. In feite zijn de
ze groepen vrijwel steeds te groot.
Het tekort aan reisleiders lost men
op, door geïnteresseerde buitenstaan
ders in te schakelen, die ondanks al
le goede bedoelingen èn grote in
spanningen zelden in staat zijn tot
een toelichting van juist formaat en
in juiste stijl. Op deze wijze wordt
niet alleen een deel van de moge
lijke voordelen gemist, maar erger
nog: zo wordt oppervlakkigheid ge
kweekt. Gaat men na, welk resul
taat een reisdag heeft opgeleverd,
dan vindt men bij het kind maar al
te vaak een wirwar van losse gege
vens en indrukken, die zo weinig
structuur vertonen, dat men voor het
beklijven daarvan weinig verwachting
mag hebben. Veeleer ontstaat er een
gulzigheid in het waarnemen, die
naar steeds meer doet vragen en in
feite geen enkel "detail grondig ver
werkt.
TENSLOTTE is het nog de vraag, of
1 de onkosten per kind niet een te
zware belasting gaan vormen voor
de gezinnen. Reiskosten en zakgeld
belopen spoedig een bedrag van vijf
gulden. Hogere, veel hogere bedra
gen zijn geen zeldzaamheid. Rekent
men dit om voor een gezin met
meerdere schoolgaande kinderen, dan
bemerkt men soms een onverant
woord hoog eindbedrag. Weliswaar
hoort men hierover niet overmatig
veel klachten, fnaar naar onze me
ning spelen daarbij factoren als
stands- en eer-gevoel een grote rol.
Ook wil men vaak de pret der kin
deren niet bederven door tevoren
thuis te klagen over de hoge kosten.
Maar dat men soms een te grote
greep moet doen in het beperkte bud
get, toont de ervaring.
Het zou ons niet verbazen, wan.
neer de lezer ons na de twee voor*,
gaande artikelen over schoolreizen»
reeds had ingedeeld bij de zwartkij«J
kers en zuurpruimen, die onze kin.
deren geen enkel verzetje meer gun
nen. Men kan immers ook zo redene
ren: de kinderen hebben een heel,
jaar hard gewerkt en verdienen niri
eens een gezellig uitstapje, waaraan"
als toegift nog enkele nuttige details
verbonden zijn. Wat kan hier nu op
tegen zijn?
Inderdaad, voor deze redenering is
veel te zeggen, zeker als men de
praktijk ziet. Immers de plaatsing
van het schoolreisje aan het einde
van het schooljaar wijst er wel op,
dat het niet op de eerste plaats de
bedoeling is, van deze studiereis na-
dien een vruchtbaar gebruik te ma-
ken in de verschillende lessen. En
kinderen, die een heel jaar flink hun
best deden, verdienen wel iets. Het
is voor ons echter nog een vraag,
of zij zich niet evenzeer beloond zou
den voelen met een spoortocht in het
vrije veld, een dag aan het strand
of een spannende middag vlag-ver-
overen. Een dergelijke oplossing had
in elk geval het voordeel, dat de wa
re bedoeling van de dag er niet om
liegen zou. De gemengde bedoeling
van het schoolreisje: studie en ont
spanning tegelijk, maakt de reis
veelal onbevredigend. Tegenover de
didactische waarde staan wij zoals
gezegd, bij de huidige gang van za
ken. vrij sceptisch. Tegen ontspan
ning heeft niemand bezwaren, al kan
men vragen, of l het niet paedago-
gisch zou zijn, aan het kind te le
ren, dat men zich op sobere wijze
ontspannen kan. Voor zaklopen en
pick-nicken is niet uitsluitend de Ho
ge Veluwe geschikt.
I-IET zal wel niet te vermijden zijn.
dat wij nu bij U als een zwart
kijker te boek staan. En misschien
denkt u zelfs, dat wij beslist afbreuk
willen doen aan het enthousiasme en
de opoffering die veel leden uit het
onderwijs zich jaarlijks getroosten om
uw kind een fijne dag te bezorgen.
Toch willen wij dit uitdrukkelijk te
genspreken. Vele jaren lang hebben
wij zelf met dit bijltje gehakt, zodat
wij hier beslist niet spreken als
de stuurman aan de wal. Voor allen,
die zich inspannen voor succesvolle
schoolreisje, hebben wij groot res
pect. Wij wilden u slechts de vraag
voorleggen, of wij misschien niet ge
zamenlijk meedoen aan iets, wat nu
eenmaal tot het programma van een
actieve school wordt gerekend, zon
der dat we er ons voldoende reken
schap van gegeven hebben. Misschien
is uitwisseling van scholen of een
werkweek in een hoek van het land
op de duur meer vruchtbaar, de
praktijk zal het moeten leren. Voor
lopig bevelen wij het onderwerp
..schoolreisjes" ter discussie aan bij
elk oudercomité, dat zich hiervoor
interesseert. Wij zijn benieuwd naar
hun conclusies.
