ver en
Ardennen: niet
verrassend
mooi
en
Warm was het begin
beschamend het
trieste einde
Schoon zijn de oevers van de Taag
A BOSCH
Droste
Opname
Nederlaag
Denk om de
..groene kaart
Bergtocht met getrainde zwager
Portugal wordt steeds
meer toeristenland
Men moet zich
niet haasten
Voor België
BOEKENPLANK
'n Engelse sleutel
'n Symfonie
in chocolade
Altijd welkom
10 DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 29 MEI 1957 10
Een prachtige rotspartij, een S
brede bocht van de Maas en in
een bootje de man, die het
ideale plekje voor zijn vakantie
gevonden heeft. 2
(Cliché C.G.T. - Foto Burton;
Belgisch Verkeersbureau 2
Amsterdam.) 2
De hotels in de Belgische
Ardennen staan weer gereed,
hun gasten te ontvangen. Ook
dit jaar zullen, behalve talloze
Belgen, weer tienduizenden
buitenlandse toeristen in de
vermaarde Ardennen-stadjes
neerstrijken, om er hun va
kantie door te brengen. En zo
als gewoonlijk zullen de Ne
derlanders weer een belang
rijk deel van het buitenlandse
contingent uitmaken. De ver
wachtingen voor het komende
seizoen zijn hoog gespannen.
In de belangrijkste toeristen
centra rekent men op meer be
zoekers dan het vorig jaar en
alle maatregelen zijn geno
men, om het hun zo goed mo
gelijk naar de zin te maken.
Niets voor de gehaaste
reiziger
De gehaaste reiziger zal in de Ar-
dennen weinig van zijn gading vin
den. Wel kan hij met zijn snelle au
to langs brede wegen over Namen,
Marche en Aarlen naar het Groot
hertogdom Luxemburg rijden of,
van Charleroi uit, over Philippeville
(Advertentie)
koolzuurhoudende, alcohol
vrije drank. Daar knapt een
mens van op Zó gezond en
verkwikkend is alléén
Drink fris. Drink vaker een
fris-drank. Drink méér fris.
KOOlZUURHOUDEND-tLCOHOlVRII
publicatie van de stichting collectieve
reclame b.b-m
en Givet naar Frankrijk. Maar wie
de Ardennen wil leren kennen, moet
van Heer-Agimont uit, waar de
Maas België binnenkomt, deze ro
mantische stroom volgen. Hij moet
met overleg zijn pleisterplaatsen
uitkiezen, om rustig het natuur
schoon van deze streek te kunnen
genieten: Dinant, Namen, Hoei,
Luik, Visé; een gordel van interes
sante steden, rijk aan monumenten.
Voorbij Luik wachten Ourthe, Ves-
der en Amblève met vermaarde
plekjes zoals de waterval in Coo,
de stuwdam van de Gileppe en het
dal van de Amblève. Remouchamps
Chaudfontaine (bekend om zijn war
me bronnen), La Roche, Houffalize,
Spa, Stavelot zijn slechts enkele van
de namen, waaraan de toerist dank
bare herinneringen bewaart. Wie
het zuidelijk deel van de Ardennen
wil bezoeken, moet de kronkelende
Semois-vallei volgen, befaamd om
haar tabaksteelt. Hij komt dan in
Aarlen, waar de rivier ontspringt en
telkens zal hij nieuwe verrassend-
mooie landschappen ontdekken.
Bouillon bijvoorbeeld, waar de
herinnering aan de Kruistochten
nog voortleeft. Meer naar het zuiden
liggen de blauwe heuvels rondom
Virton. Even verder schuilt in de
bossen de abdij van Orval en tussen
Maas en Semois bruist de Lesse.
Meer oostelijk ligt Bastogne, eens
vermaard om zijn notenjaarmarkt
en gerookte hammen en nu alom be
kend door het Duitse Ardennen-of
fensief tijdens de Tweede Wereld
oorlog. Rondom Bastogne liggen
plaatsjes, die in dit offensief zwaar
geleden hebben, maar waar de we
deropbouw thans grotendeels vol
tooid is.
Bastogne en Spa zijn de twee be
langrijkste plaatsen in de Ardennen.
De laatste is door zijn bronwater
en geneeskrachtige baden al sedert
de zestiende eeuw in de gehele we
reld bekend. Maar in de dertiger
jaren was de roem van Spa onder
invloed van de concurrentie van mo
dernere buitenlandse badplaatsen
gaan tanen. Na 1945 heeft de Belgi
sche regering echter een aantal
maatregelen genomen, die tot doel
hadden, Spa weer zijn glorie te doen
herwinnen. De baden en hotels wer
den gemoderniseerd en Spa kreeg er
tal van toeristische aantrekkelijkhe
den bij. Het heeft nu een casino,
prachtige parken en golflinks en
liefhebbers van automobielsport
kunnen genieten op het beroemde
circuit van Francorchamps. Met
recht wordt Spa ,,De parel der Ar
dennen" genoemd.
(Advertentie)
Nu het toeristenseizoen begonnen
is en weer vele tienduizenden Ne
derlanders plannen maken voor reis
jes naar of door België, is het wel
licht nuttig, eraan te herinneren, dat
sedert 1 januari 1957 de onbeperkte
W.A.-verzekering in dat land ver
plicht is gesteld. (Voor bromfietsen,
waarvan de cilinderinhoud de 50 cm3
niet overtreft, geldt deze verplichting
pas met ingang van 1 januari 1958).
Motorrijtuigen uit het buitenland
worden tot het verkeer in België toe
gelaten op vertoon van een bewijs,
afgegeven door een bureau, ingesteld
voor de afgifte van internationale
bewijzen van verzekering. De buiten
landse automobilisten kunnen dit be
wijs, de zogenaamde ..groene kaart",
bij hun verzekeringsmaatschappij
aanvragen.
Buitenlandse automobilisten, die
de grens willen, overschrijden zonder
in het bezit te zijn van de groe
ne kaart" kunnen bij de grenspost een
verzekering afsluiten, die het hun
mogelijk maakt, België binnen te
komen. Deze verzekering kost:
1. Voor een personen-auto of vracht
wagen, geldig gedurende 10 dagen
Bfrs 250; 2. Voor een motorfiets of
scooter, geldig gedurende 10 da
gen Bfrs 100; 3. Voor autobussen,
geldig gedurende 5 dagen Bfrs 500;
4. Voor autobussen, geldig geduren
de 10 dagen Bfrs 1000.
Voor een verblijf van langere duur
dient de buitenlandse automobilist,
die niet in het bezit is van een groe
ne kaart, zich in België tot een al
daar erkende verzekeringsmaatschap
pij te wenden
Dit boek is er een in een reeks. In
ternationale Abecedaria geheten,
waarin aan de hand van alfabetisch
gerangschikte woorden, typische ka
raktertrekken, gewoonten, taaleigen
aardigheden, historische anekdotes,
ongeijkte bezienswaardigheden van
een land en volk op luchtige wijze
worden geschilderd. Dit boek van
Roset E. Pool gaat dan over ,,het
perfide Albion" en het tracht ons in
te leiden in de paradoxale psyche
van onze overburen aan de andere
kant van de Noordzee. Een levendige
opmerkingsgave en een goed ontwik-
geld begrip voor humor hebben de
pen van de schrijfster bestuurd,
waardoor er een alleraardigst geheel
is ontstaan. Voor hen, die de Britten
reeds meenden te kennen, zal er nog
heel wat nieuws in staan en zij, die
er kennis mee willen maken, kunnen
deze genoegelijke informatie goed ge
bruiken naast hetgeen reisgidsen ple
gen te brengen. Mooie foto's en pret
tige tekeningen ondersteunen de tekst.
C. de Boer jr. te Amsterdam gaf het
boek uit.
(Advertentie)
dessert melk
mokka bitter-zoet
PASTILLES
reeds meer don 50 jaar
de bougie voor iedere mororl
Imp. N.V. Willem van Rijn
Haarlemmerweg 4/5 Adam Iel 8621 1 (7 lijnen) Telei 12282
Ieder jaar doet mijn zwa
ger er een paar honderd
meter bij. Evenals de meeste
andere Nederlanders lieeft
hij een hobby, maar die van
hem is heel wat hoger dan
postzegels verzamelen of
vlinders prikken. Hij be.
klimt hergen en als hij door.
gaat zoals nu, moet hij over
een jaar of vijf aan de Mount
Everest toe zijn.
Voorlopig houdt hij het nog
bij de Alpen. Die bieden nog
redelijke mogelijkheden, als T
J 'de zaak was al lang beslist. Zowel
men in aanmerking neemt, luit het oogpunt van zuiver sportief
I genoegen als om historische motie
dat lllj eerst kortelings de I ven, had zwager zijn keus laten val-
3000 nieter heeft overschre- ■|len op de Uri-Rotstock,. een reus .ten
den en de kaarten van Mat.
terhorn en Mont Blanc nog
niet in hestelling heeft. Wat
tussen de drie- en vierdui
zend ligt, heeft momenteel
zijn aandacht.
stond hij om de andere dag voor
de deur, altijd in gezelschap van
berg-attributen. De ene keer zette
hij met een klap een paar formi
dabele bergschoenen op tafel, de an
dere keer spreidde hij een kaart uit,
waarop de klimroute nauwkeurig was
aangegeven en die tevens liet zien,
waar tevoren even moedige klim
mers als hij te pletter waren geval
len.
We mochten dan al voorkeur la
ten blijken voor een bepaalde berg
(liefst de Cauberg, zei mijn vrouw),
Nog is mei een uitzonderlijke maand om zich zuidwaarts te
begeven en diegenen die zich niet gedwongen voelen om per se
in juli of augustus met vakantie te gaan het heet dat het in
die maanden het mooiste weer is zouden we willen aanraden
hun vakantie te nemen en naar het zuiden af te zakken. Portugal
is bij ons weinig bekend doch van jaar tot jaar neemt de be
langstelling voor dit uitzonderlijk-mooie land steeds toe.
De toerist die Portugal bezoekt
heeft dikwijls de indruk zich in een
gloednieuw land te bevinden. Wat
slechts denkbeeldig is, vermits Por
tugal zijn eenheid heeft gesmeed
sedert de 12e eeuw.
Dit neemt niet weg dat een ver
blijf in dit gedeelte van het Iberisch
schiereiland ze r aangenaam is, want
weinig landen bezitten streken die
zo sterk van elkaar verschillen en
met dat al toch een homogeen ge
heel vormen.
Een ander genoegen dat Portugal
u verschaft is de vriendelijkheid
van zijn inwoners, die trouwens om
hun hartelijkheid bekend zijn.
Lissabon is doorgaans het eerste
werkelijke contact dat de toerist met
het land opneemt. Net zoals Rome,
is de stad gebouwd op zeven heuve
len. Aanvankelijk was het een zeer
Arabisch gebleven middeleeuwse
stad, waarvan een hele wijk
Mouraria een Muzelmaans cen
trum was.
Daarna werd Lissabon de stad der
ontdekkingen, die, onverpoosd in
welvaart gedijend, uiteindelijk de
stad is geworden die wij thans ken
nen.
Het is waarschijnlijk dit geheel
van steile heuvelen en diepe ravij
nen dat aan Lissabon zijn eigen ka
rakter verleent, zijn geheel bijzon
dere sfeer en zijn buitengewone ver
scheidenheid.
Elke wijk van de Portugese hoofd
stad draagt de naam van de heuvel
waarop zij werd gebouwd of van de
kerk die haar beheerst. Natuurlijk
heeft men er de bovenstad en de
benedenstad, het zogenaamde Baixa.
Voor iemand die nooit door de
wirwar van straten heeft gelopen
die de hellingen der heuvelen be
dekt; of niet, al was het maar een
paar uren, het tegelijk nonchalante
en vurige leven van de zuidelijke
.stad heeft meegemaakt, is het wel-
'licht moeilijk zich een beeld van
Lissabon te vormen.
's Zomers duren de dagen er tot
laat in de nacht; wat dan aan de
Avenida de Liberdade. met haar bon
te terrassen en veelkleurige gloei
lampen een feestelijk uitzicht
schenkt.
Lissabon is wel voor alles de stad
der kleuren. De huizen met hun
vlakke gevels die aan wit-en-zwart
mnzaïekstenen trottoirs staan, zou
den stellig eentonig aandoen, waren
daar niet de frisse en prettige lak-
tinten waarmee zij zijn bedekt.
Maar Lissabon heeft nog wat meer
dan zijn mild klimaat en zijn stra
lende hemel. Nauwelijks heeft men
de stad langs de westzijde verlaten
of men ontdekt een reeks stranden
die zich eerst langs de Taag en
daarna langs de oceaan aan elkaar
rijgen. En dit alles amper een half
uur van de hoofdstad.
Bakermat
Een der mooiste landstreken van
Portugal, en zonder twijfel de rijk
ste aan afwisseling in haar vrij eng
kader, is de zone die zich uitstrekt
tussen de Spaanse grens en de be
nedenloop van de Douro. Daar zijn
we in de bakermat van het Portu
gese volk, want het is aan de mon
ding van de Douro dat in de oud
ste tijden de haven van Oporto werd
gebouwd. Oporto, tegenwoordig de
tweede grootste stad van Fortugal,
is amfitheatergewijze gebouwd op de
rechteroever van de rivier, zowat 5
kilometer van haar monding.
Het is de stad der twee graniet
heuvelen. geprikt in een uitzonder
lijk schilderachtig landschap. Dit
agglomeraat van huizen en terras
sen, opklauterend tot de top der
heuvelen en zich aldus meer dan
70 meter verheffend boven de diep
ingesloten bedding van de Douro,
ligt in het midden van een reus
achtige tuil van groen. En laat dan
de hemel van üporto minder door
schijnend zijn dan die van Lissabon,
dan toch maakt de lichte nevel waar
in de plaats haast voortdurend baadt,
de horizonten zoveel zachter en wa
ziger.
Maar te Preixo, dat zowat als een
voorstad van Oporto nag gelden, be
vindt zich het ..palacia" een zeer
fraai kasteel uit de 18 eeuw, van
welks terras men een prachtig ge
zicht heeft op de Douro.
Tegenover Oporto, op de linker
oever van de rivier, rijst Vila Nova
de Gaia, de oude ,,cale" der Ro
meinen, thans een industriestad die
met haar aardewerkfabrieken doch
vooral met haar wijnopslagplaatsen
(de vermaarde Boven-Douro-wijnen)
een der hoofdraderwerken vormt
van het Portugese bedrijfsleven.
En daar we 't nu toch over wijn
hebben, dient men te weten dat de
authentieke wijnsoorten van de Dou-
rostreek de enige zijn die in de pak
huizen van Gaia binnen mogen en
de enige tevens die het recht heb
ben de naam ..Porto" te dragen.
Een zeer lief hoekje, nog altijd
in de omgeving van Oporto, is Leca
de Balio. Daar bevindt zich het be
roemde klooster van de op het einde
van de 11e eeuw gestichte Orde der
Hospitaalridders, waarvan de goti
sche, driebeukige kerk met kante
len is bekroond zoals een vesting en
geflankeerd door een van borstwering
en schietgaten voorziene hoge toren.
De fraaiste produkten van gouden
en zilveren filigraanjuwelen, waar
van de vorm door oude modellen
werd geïnspireerd, kan men kopen te
Gondomar, een befaamd kunstam-
bachtelijk centrum, waar al de vrou
wen getooid lopen met zware oor
hangers, ketens, harten en drierijïge
halssnoeren.
Evenwel dient gezegd dat, zo de
toerist ook al een uitstekende her
innering meedraagt aan de Portu
gese landschappen en het Portugese
leven, hem een kleine teleurstelling
wacht als hij toevallig enig belang
hecht aan lekker eten. Neen, Portu
gal is niet het land van de onge
wone schoteltjes. Het is zelfs nutte
loos „eieren op z'n Portugees" te
bestellen, want het is waarschijnlijk
het enige land ter wereld waar dit
„beetje" onbekend is.
Daarentegen zal men u graag ver
gasten op „tortilla's", dat wil zeg
gen op „eierstruif op z'n Spaans"!
Voor 't overige maken de risotto's,
de rijst- en visschotels de grondslag
uit van de restaurantmenu's. Waar
naast de biefstuk-frites" in heel
Portugal hoog staat aangeschreven
en door de bewoners in schrikwek
kende hoeveelheden wordt geconsu
meerd.
Wijn is de nationale drank bij uit
stek en is er zeer goedkoop. Dérma-
zuidwesten van het Vierwoudsteden'
meer. die steil genoeg was voor be
ginnelingen en waaraan bovendien
de attractie vastzat, dat hij Wilhelm
Teil schuilplaats had geboden in een
tijd, toen bergklimmen nog niet je
dat was.
De reisbeschrijving kan ik U be
sparen. Laat ik volstaan met te
zeggen, dat aan de voet van de Uri-
Rotstock het dorpje Isenthal ligt en
dat men dit dorp bereiken kan door
Toen hij mijn vrouw en mij ieen half uur lang opwaarts te bus-
VOOr een bergtocht strikte, isen over een rotsweg die perma-
nnr\r\ inent uitzicht geeft op het Vierwoud-
WRS hij nog niet aan de 3000 stedenmeer en die door het aantal
toe. Dat was maar goed ook, haarspeldbochten die hij rijk is, van
i de chauffeurs zenuwen vergt als ka-
want de armzalige 2900 meter, i beltouwen.
Over het weer mochten we niet
klagen. Het kwik in de thermome
ter probeerde om negen uur in de
ochtend al aan de dertig graden te
reiken en toen we van Isenthal uit -
een kwartiertje of wat gelopen had
den, snakten we naar de koelte van
een bakkersoven.
En wanneer we nu boven waren?
vroeg mijn vrouw. Waarop zwager
zei. dat vrouwen altijd moesten zeu
ren en dat ze heel goed kon we
ten, dat we nog moesten beginnen.
We zouden in een berghut over
nachten, op 1700 meter en de andere
dag verder gaan. Biwald-Alp heette
die hut. Een klein bordje, half ver
scholen tussen het groen, duidde er
op dat we in elk geval niet de ver
keerde richting hadden genomen.
Zwager gordde zich, met een forse
ruk aan zijn rugzakriemen ten strij
de, gaf zijn eigen echtgenote (die
nooit verstek laat gaan) een bemoe
digend klopje op de rug en wenkte
met een korte hoofdbeweging uitno
digend naar mijn vrouw en mij. ,,Ik
val aan, volg mij...." In die trant
ongeveer.
Het eerste half uur was er ten
minste nog een pad. Daarna kwa
men er stenen en vervolgens ont
waarden we op een niet al te malse
bergweide een paar klingelende koei
en, die een niet aflatend gevecht
leverden met een paar miljard hor
zels.
Zwater is niet alleen een verwoed
klimmer, maar een even verwoed
filmer. Lopen jullie maar door,"
zei hy, ,,ik maak hier een paar op
namen."
We liepen dus door. En na een
minuut of wat hoorden we achter
ons een geluid als van een lawine,
die haar reis juist begonnen is. Het
was zwager en hy was omstuwd
door de horzels, die we tevoren op
en rond de koeieruggen hadden ge
zien. „Kyk, k^k," dachten ze, „lek
ker mollig en lekker bruin". En ze
staken zwager in armen en benen
met waarlijk laaiende geestdrift.
Bergen hebben de eigenschap 'dat
ze steeds onherbergzamer worden
naarmate men hoger stijgt. Na de
gewone stenen kwamen er puntige
die hij met de kwalificatie
„bergwandeling" afdeed, riep
al genoeg bedenkingen op.
Mijn vrouw zei, dat ze geen
vakantie ging houden om het
trappen lopen van de 350 da
gen in een enkel weekje nog
eens dunnetjes over te doen.
„Mij een luie stoel", zei ze, „en
een boek en liefst zoveel moge
lijk zon".
„Onzin", zei zwager, „daar
bekom je niet van".
En eigenlijk was daarmee
het pleit beslecht.
Mijn vrouw mocht dan al moe
dig te kennen geven, dat de familie-
alpinist naar de pomp kon lopen, als
zwager eenmaal een plan bij de
hals heeft, laat hij het niet meer
los. In de weken die ons nog scheid
den van de langverbeide vakantie,
te zelfs dat het merendeel der res
taurants hem in de prijs van het
menu bevatten.
De groene wijn uit het noorden
van Portugal, die naar de smaak
nauw verwant is aan de „blanc de
blanc" uit Champagne, verdient heel
in 't bijzonder te worden aanbevo
len. Wat de fameuze Portowijn be
treft, die heeft in de verste verte
niets gemeens met het gelijknamige
vocht dat wij zo graag als aperitief
drinken.
Interessant voor automobilisten is
het feit dat er garages zijn in al
le steden, grote of kleine, en dat zelfs
de onbeduidende vlekken hun ben
zinestation hebben.
In Portugal wordt vrij veel Frans
gesproken en in alle hotels vindt
men ten minste één bediende die als
tolk kan optreden. Zelfs op straat
is het niet zeldzaam zo dienstvaardige
als spontane vertalers aan te treffen.
Logies
Wat de hotel- en restaurantprijzen
betreft, die zijn zeer veranderlijk en
hangen zowel van het tijdstip en de
verblijfplaats af als van de categorie
tot dewelke de etablissementen be
horen. Nochtans worden alle bepaald
krachtens 'n vigerende wet en wor
den zij gecontroleerd door het lande
lijk secretariaat voor voorlichting en
toerisme.
Aan ditzelfde lichaam dankt men
het ontstaan van de poussada's,
kleine hotels in speciaal om hun
natuurschoon uitgekozen plaatsen en
gebouwd in de stijl van de streek.
Het eten is uitstekend en de kamers,
zowel als de bediening, onberispe
lijk. Maar wegens onvoldoende plaats
ruimte kunnen de toeristen er met
langer dan vijf achtereenvolgende
dagen verblijven. De „estalagcns"
of herbergen, zijn inrichtingen van
hetzelfde soort, maar behoren toe
aan de Staat
In de serie Albert de Lange's reis
gidsen is nu ook een gids versche
nen voor Portugal, die een groot
aantal nuttige wenken geeft aan de
toerist, die het land wil bezoeken.
We kunnen dit boekje iedereen van
harte aanbevelen.
steentjes, die omlaag schoven als je
erop trapte en de enige troost was
het uitzicht op een dal, dat verrukke
lijker werd bij iedere meter die we
klommen.
Tenslotte zijn we dan toch bij die
berghut gekomen, een merkwaardige
combinatie van café en boerderij,
met provisorische slaapgelegenheid,
voor de onversaagden.
's Nachts werden we gewekt door
een lawaai alsof de wereld verging.
Klapperende deuren en ramen en
een angstaanjagend loei-geluid. Zwa
ger zei, dat dit nu de Föhn o!
valwind - was, en hij sloot met
ijzige kalmte het raam, na eerst
nog eens keurend het hoofd in de bui
tenlucht te hebben gepriemd.
De andere morgen was het koud.
De hemel boven de rotsen was
van een afstotend blauw, met witte
wolkenslierten. „Daar komt regen
van," zei een oude boer, die bin
nen de omheining van de hut de
familiegeit over het hoofd streelde.
Niettemin aarzelde zwager geen
ogenblik. Vóór de klok zeven wees
waren we alweer op pad. De top was
nog niet in zicht. De boomgrens ech
ter hadden we achter ons gelaten en
hier en daar lagen in de glooiing
van de rotsen blinkend witte sneeuw-
vlekken.
De berg ging vervelend doen. Hr
begon te treiteren. Het pad naar de
gletscher voerde langs een afgrond-
die allesbehalve beloften inhield va:
een comfortabele val. Heel in de
diepte lagen verspreid de poppe-hue
zen en de ruimte, vond ik, maakte
een beetje duizelig. Mijn vrouw had
blijkbaar dezelfde gewaarwording.
Zwager niet. Integendeel. Die gir;
op de uitstekende punt van een ros-
wandje staan om te kijken hoe hooi i
het eindelijk was. Hij schopte we. I
bewust tegen een losse steen, ds J
prompt naar beneden suisde en h;
voegde er bemoedigend aan toe, da: I
het ding over een minuut of wat well
op de begane grond zou zijn.
Een uur of wat hadden we gelopen, I
toen het rotspad doodliep op een I
sneeuw-couloir. Een enorme witte i
streep, die hoog boven onze hoofden i.
begon en steil omlaag priemde naari
de plaats, waar ze overging in een
bergbeek. „En daar moeten we over-l
heen," zei zwager.
Er waren al meer klimmers over-l
heen gegaan. Ze hadden zich eenl
pad getrapt in de witte poeder, ge-I
tuige de schoenindrukken die we za-r
gen. I
En als dat gat er nu maar niell
was geweest. Een meter of wat on-r
der de voetstappen was de sneeuw I
weggesmolten. En over de rots, die I
daardoor zichtbaar werd, stroom™ I
kolkend het smeltwater. EnigsziM J
aarzelend betraden we het sneeuw-
pad, mijn vrouw en ik. En toen wl
halfweg waren, begonnen we te schui
ven. Het gat in de sneeuw leek een
krokodillemuil en ijlings zijn we te
ruggekrabbeld. Op hetzelfde momen. I
wisten we, dat de berg het gewon' I
nen had. Op 2200 meter had hij njn I
overwicht gedemonstreerd op twee j
onervaren laaglanders, die zich zon-l
der voldoende training op zijn flanken fl
hadden gewaagd.
Mijn zwager is met twee Zwitsehp
naar de top gegaan. Zijn vrouw gu!j
de weg terug, net als wij..... Mal-1
als men ons vraagt of we het Ml
eens willen proberen, zullen we, C' I
loof ik, geen nee zeggen. „Wer eis- F
mal in den Bergen war, den lava
sie nie wieder las--- Dat zeggen J®
Zwitsers. En er zit wel dejWl
iets in. Wat we overigens tegenover I
zwager niet zullen toegeven...,
J»
Dreigende en uitdagende flanken...
