ONZE PUZZEL r r Mensen en SïLuzen ja graag Pagblad D c Stem Edward Bok bouwde toren met carillon in Florida „Niet tevergeefs" De draaiende schijf Mutatie in Sowjet-leiding Dienstplicht in Zuid-Vietnam 15 VIJFDE BLAD ZATERDAG 4 MEI 1957 15 Herinnering aan Nederland Oplossing Onderzeeboten van Rusland in de Middellandse Zee Roman van Kees van Ginneken Oude liefde Het weer in Europa gedurende mei In de wintermaanden en het vroege voorjaar drentelen elke dag duizenden toeristen door de tuinen en langs de paden van het 26 hectare grote vogelreservaat te Lake Wales in Flo rida, waar de stilte alleen wordt verbroken door het klokken spel, dat vanuit de hoge toren zijn klanken tot op gjote afstand verspreidt. Het Mountain Lake Reservaat dat wordt beschreven als een wijkplaats voor de mens, een toevluchtsoord voor vogels en de bosrijke omlijsting voor de Zingende Toren" is nu al bijna dertig jaar een bezienswaardigheid van Florida, omdat Edward Bok zich het carillon van zijn geboorteplaats in Nederland nog zo goed wist te herinneren, Hoewel hij pas zes jaar was, toen hii in 1869 met zijn ouders uit Den Helder naar de Verenigde Staten scheep ging, heeft de herinnering aan de bekoring van de klokkenspelen in zijn geboorteland Edward Bok er toe gebracht hier 60 jaar later, in 1929, de ,,Bok Singing Tower" te doen bouw.en. In die jaren die verliepen tussen zijn aankomst in de Verenigde Sta ten als jeugdige immigrant en het eerste concert van zijn Toren, heeft Edward Bok een veelbewogen leven geleid. Toen hij nog pas 13 jaar oud was, werd hij door de dood van zijn vader gedwongen de school te verla ten en de handen uit de mouw te steken. Hij pakte van alles aan, maar voelde toch het meest voor werk, waarbij hij zijn eigen initiatief kon ontplooien. Zo was hij in New York de eerste, die theaterprogramma's opstelde met advertenties en een toe passelijke tekst. Later sloot hij con tracten met dagbladen voor verzor ging van de rubriek „nieuws voor de vrouw." Als journalist Op nog jeugdige leeftijd begon hij zelf met een klein tijdschrift uit te geven en schreef ook in de bladen van een groot concern zijn eigen ko lom onder de titel Literary Leaves". Hieraan was het te danken dat de aandacht van de uitgever van een nieuw damesblad in Philadelphia, ,,The Ladies Home Jorunal" op hem viel. Op 26-jarige leeftijd werd Bok hiervan redacteur, waarmee hij een loopbaan begon, die een bijzonder grote invloed heeft gehad op de Ame rikaanse samenleving in het alge meen en het leven van de Ameri kaanse vrouw in het bijzonder Bok liet zich bij zijn werk als re dacteur door dezelfde beginselen leiden, die hij vroeger reeds in toe passing had gebracht: hij lette nauw keurig op welke behoeften er beston den en trachtte dan daaraan te vol doen. Aanvankelijk boeide hij zijn le zers met artikelen over huwelijk, kin deropvoeding, etiquette en esthetica. Daarna vulde hij de bladzijden van zijn tijdschrift met onderwerpen van meer algemeen belang. Men zegt dat zijn geschriften de stoot hebben gegeven tot de verbete- (Advertentie) ringen in ontwerp en bouw van de kleine gezinswoningen. Zijn invloed op dit gebied strekte zich zelfs uit tot tuin- en parkaanleg, zodat de ty pische huizen en tuinen, die afge beeld en beschreven worden in „The Ladies Home Journal" thans nog in alle delen van de Verenigde Staten te vinden zijn. Zijn activiteiten als redacteur richtten zich ook op gemeenschaps belangen, zoals de verfraaiing van dorpen en steden en de verwijdering van reclameborden langs de snelver- keerswegen. De strijd, die hij in zijn tijdschrift voerde voor overheidstoe zicht op de kwaliteit van voedings middelen en medicijnen, vond zo'n al gemene belangstelling, dat hiervan de eerste desbetreffende wetten het gevolg waren. In 1919, toen Bok 56 was, legde hij de redactie neer om zich geheel aan schrijven te kunnen wijden (met zijn autobiografie won hij de Pulitzer Prijs) en zich persoonlijk voor het al gemeen belang te kunnen inzetten. Als groot liefhebber van muziek nam hij voor de hem nog resterende ja ren het beschermheerschap op zich van het Philadelphia Symphony Or chestra. Reservaat Hij verhuisde naar de zuidelijke staat Florida, waar hij met zijn vrouw al vele malen de wintermaan den had doorgebracht. Hij kocht er een zanderig terrein, waar niet veel meer groeide dan een honderdtal schrale dennen, en wilde er een re servaat van maken. Eerst moest hij er de grond verbeteren en zorgen voor een geregelde wateraanvoer en bin nen een jaar groeiden er grote plan ten, die men gewoonlijk slechts op moerassige grond aantreft. Onder die planten waren allereerst struiken, die met hun bessen de vo gels moesten aanlokken. Vervolgens werden er bomen geplant en bloei ende heesters, waaronder niet min der dan 8.000 azalea's. Tussen deze planten plaatste hij overal ondiepe drinkgelegenheden voor vogels en liet twee vijvers graven, waar talingen, wilde eenden en flamingo's weldra veelvuldig voorkwamen. Hij impor teerde nachtegalen, die het met de inheemse spotvogels in gezang moes ten opnemen. Maar Bok droomde steeds van de oprichting van een Zingende Toren zo een als hij er in Ne derland, toen hij nog kind was, gekend had als aandenken aan het land van herkomst. Voor het terrein van deze toren kocht hij het resterende deel van de zand- Sf Sb óo ós </J w vt fa \ii ig HORIZONTAAL: 1 slimme, 5 reeds, waarde lezer (Lat. afk.), 9 soort onderwijs (afk.), 11 ongevuld, 12 zangnoot, 13 boom, 15 klein beetje, 16 radiovereniging (afk.), 17 de onbe- onn^e aIk.)18 soort bril, 19 insect, 20 krantenjongen, 21 reinigingsmid del, 22 geen uitgezonderd (bijv.), 25 vorm van onderwijs (afk.), 26 ambts halve (Lat. afk.), 28 inhoudsmaat, 29 weekdier, 33 roofdier, 34 vis, 35 projec tiel. 37 leesteken, 41 geplaveide weg tussen huizen, 46 kleur, 47 drank, 49 vogel, 50 dun, plat stuk hout, 51 jong mens, 54 traag, 55 familielid, 58 kledingstuk, 60 gevaarlijk, 62 onder andere (afk.), 63 voorzetsel, 65 zang stem, 66 koning (Fr.), 67 verlaagde toon, 68 buigzaam, 70 deel van de Bij bel (afk.), 71 zangnoot, 72 windrich ting (Eng. afk.), 73 delfstof. VERTICAAL: 1 laatstleden (afk.), 2 eikenschors, 3 mens, 4 ik (Lat.), 5 riiver in Italië. 6 jaargetijde, 7 plaats, in Spanje, 8 jongensnaam, 9 oninge wijde, 10 jongensnaam, 14 ding van geen waarde, 15 meisjesnaam, 19 be richt, 21 groente, 23 laatste nieuws 1 afk.)24 Europeaan, 25 Eng. voorzet sel, 27 zwaardvis, 28 platte steen, 30 Fr. lidwoord, 31 uitroep, 32 vreemde munt (afk.), 36 luchtstrijdkrachten (afk.), 37 landmacht (afk.), 38 ons inziens (afk.), 39 inhoudsmaat (afk.), 40 tam, 42 magnesiumpoeder, 43 plaats in Noord-Holland 44 lokspijs, 45 beken de motorraces (afk.), 47 voegwoord, 48 uitgave, 52 zijrivier van de Donau, r3 kleur, 55 plaats in Afrika, 56 in wendig orgaan, 57 Europeaan, 59 vruchtbare plaats, 61 gevangenis (volks), 63 godheid, 64 vochtig, 69 bestaat. HORIZONTAAL: 1 Oslo. 4 ad, 6 mm, 7 pret, 10 l.o., 12 amp., 15 ut, 16 kot ter, 19 ondier, 22 op, 23 edele, 24 r.i., 25 leeg, 26 harp, 27 eb, 29 e.k., 31 zo, 32 All, 33 ark. 35 plateel, 38 art., 39 erg, 41 rug, 42 nasi. 44 Omar, 45 Aa, 46 el, 48 stem, 50 toko. 52 al, 54 renet, 57 trakteren, 61 de, 62 as, 63 monste ren, 67 Marie, 70 ai, 71 Edda, 73 gras, 76 in, 78 ar, 79 snor, 81 olie, 83 etc., 85 Otto, 86 bod, 87 doolhof, 90 erg, 92 o.k., 94 N.N., 95 te, 97 de, 98 aloë, 100 vals, 101 om., 103 élève, 104 le, 105 raster, 108 rakker, 111 le, 112 men," 114 on, 115 Isar, 116 dij, 117 uk, 118 smak. VERTICAAL: 2 slop, 3 lot, 5 da, 6 m.p., 8 rui, 9 eter, 11 ne, 13 mees, 14 in, 16 Korea, 17 Ticl, 18 regel, 19 oehoe 20 dorp, 21 riant, 28 brem, 30 karak ter. 31 zege, 32 Arie, 34 kraan, 35 Po, 36 tu, 37 l.n., 38 aster, 40 gr., 43 as, 44 oir, 45 a.o., 47 laks, 49 mijn, 50 t.t„ 51 or, 53 lt., 55 ego, 56 els, 58 aan dacht, 59 Eva, 60 Eli, 61 Deli, 69 mug, 64 naald, 65 ta, 66 ee, 67 ma, 68 rente, 69 eer, 72 dr., 74 rook, 75 si, 77 neon, 79 st., 80 oord, 82 e.d., 84 t.l., 85 of, 86 boter, 88 oneer, 89 oever, 91 gever, 93 slot, 96 slak, 99 rede, 102 mals, 104 Lena, 106 Sea. 107 es, 109 a.o., 110 kom, '112 mij, 113 nu. heuvel, die bekend staat onder de naam Iron Mountain en vergroot te daarmee het terrein met 10 hectare. Zijn zingende Toren verrijst op de top van de Iron Mountain tot een hoogte van 80 meter en wordt van het omringende terrein gescheiden door een brede gracht, waarvan de boor den geheel met rotsplanten zijn be groeid. De bomen en struiken, die Bok hier heeft geplant werpen hun schaduw op het zacht rose marmer en de geelbruine steen van de toren. Marmeren roosters sluiten de acht vensters van de kiokkenkamer af. Het motief van deze gebeeldhouwde galmgaten is evenals het andere beeldhouwwerk aan deze Toren, ont leend aan het planten- en dierenleven van Florida. De 71 klokken van de beiaard be strijken vier en een half oktaaf. De Bourbon-klok, de tenorklok, weegt on geveer 11,2 ton, dekleinste 5,5 kilo gram. Toen Edward Blok in 1930 over leed, een jaar na de voltooiing van de Toren, werd hij in een grafkamer aan de voet van de toren begraven. Dank zij een speciaal door hem ge sticht fonds is het onderhoud van het reservaat verzekerd en is het mo gelijk geregeld carillonmuziek te doen weerklinken, die elk jaar dui zenden bezoekers naar deze prachtige streek trekt. (Advertentie) Eerste vice-premier Michael Per- voetsjin is, blijkens een bericht van „Tass", tot Sovjetrussisch minister voor de middelzware industrie be noemd. Hij volgt als zodanig Avraam Za- venjagin op, die begin 1957 is overle den. Pervoetsjin werd eind december 1956 tot voorzitter van de Sovjetrussi- sche staatscommissie voor de geleide economie benoemd. Volgens de „Daily Mail" bevinden zich ihans minstens vijf Russische onderzeeboten in het oostelijke ge deelte van de Middellandse Zee, waar zij de bewegingen van de Amerikaanse zesde vloot gadeslaan. Het blad voegt hieraan toe, dat de Sovjet-Unie een twintigtal on derzeeërs in de Middellandse Zee heeft, die in de havens Alexandrië (Egypte), Latakië (Syrië) en Sas- (Egypte), Latakië (Syrië) en Sa- senovalone (Albanië) voorraden in nemen. Als deel 46 van de Lanteern- reeks (N.V. Uitgeverij De Lan- teern, Utrecht) is een nieuw boek van de Brabantse roman eier Kees van Ginneken ver schenen. Het kreeg de titel „Niet tevergeefs". Dit werk doet enigszins den ken aan „De eenzame weg" van dezelfde auteur, omdat het ook gedeeltelijk in Brabant, gedeel telijk in Amsterdam speelt. Zo wel in de omgeving van Breda als in de hoofdstad blijkt de schrijver goed thuis te zijn. Deze keer vertelt hij van een ge pensioneerde hoofdonderwijzer, die gekweld wordt door de vraag of hij met zijn talenten en zijn mogelijkhe den van zijn leven en zijn beroep wel gemaakt heeft wat hij er met meer wilskracht en doorzettingsvermogen en durf van had kunnen maken. Op zekere dag ontmoet deze school meester in een Amsterdamse bar een oud-leerling, de zoon van een klein schoenmakertje, dat uit een soort re bellie van het Brabantse platteland naar de grote stad gevlucht is. De vroegere pupil stelt hem een aantal cahiers ter hand, waarin deze zijn dagboek heeft genoteerd. Het is de geschiedenis van een eerzuchtige dorpsjongen, die zich kost wat kost omhoog wil werken. Geboeid volgt Op LXT5239 brengt Decca enkele werken, die de liefde van de vorige generatie hadden en daarom door de huidige met een ietwat scheef oog worden bekeken. Het is altijd zo geweest, dat niemand graag op de stoelen van zijn grootmoeder zat en dat zal wel zo blijven. Grootmoeder moet eerst lange tijd goed dood zijn en haar meubeltjes moeten eerst heel oud worden, ivil men ze weer waarderen en er als antiekweer goed geld voor ge ven. Genoemde plaat bevat Richard Strauss' ,,Don Juan" en ,,Tot und Verklarung", gespeeld door het or kest de la Societé du Conservatoire uit Parijs o.l.v. Hans Knappertbusch, een geknipt dirigent voor Wagner, Bruckner en Strauss, allen lieden, die gloed en verve vereisen, die machtige uithalen tegenover liefelijke pianissimi zetten en die steeds 'op zoek zijn naar altijd andere combina ties van instrumenten om afwisse ling te brengen in hun palet. Strauss is bij uitstek de man van de programma-muziek. In zijn ,,Don Juan" schildert hij de geweldige dy namiek van zijn held en tevens zijn onrust in het zoeken naar steeds nieuwe avonturen. Hij slaagt daarin wonderwel. Er is een charmante lief desscène, maar wanneer hij daarna begint de verschillende thema's door elkaar te werken, dan is dat uiter mate knap en interessant, maar het is te technisch. Het zegt niet veel meer; het is te gekunsteld. Zo is het ook wel een beetje met zijn ,,Tod und Verklarung" waarin hij een stervende schildert, die zijn leven voorbij ziet trekken en bij zijn dood in de eeuwigheid schouwt, een visioen dat hij wel doordacht op bouwt uit het thema, dat hij bij de schildering van de jeugdjaren van de stervende heeft gebruikt, doch dat toch te veel van een intellectuele „Aufklarung" heeft en te weinig van het visionaire. Daarin is hij een te- gepool van Bruckner die het kinder lijke, eenvoudige doch diepe schou wen, het simpele begrijpen wel in zich had. Wat overigens niet wegneemt, dat het allemaal knap is en onderhou dend. En interessant als toonbeeld van de geestesgesteldheid van de lei dende intelligentsia van de vorige generatie, wat niemand, die de Euro pese muziek wil leren kennen mag missen. De opname is voortreffelijk. Wie aan muziekgeschiedenis geen behoefte heeft, doch eenvoudig aan muziek: Decca-LXT2847, de 96ste en de 97e symfonie van Joseph Haydn, door het Concertgebouworkest o.l.v. Eduard van Beinum. Het is duide lijk dat de vroegere, alleen maar on gekunstelde muziek niet het huidige tijdsbeeld weerspiegelt. Men kan er moeilijk modern diepzinnig bij doen. Maar mijn hemel: wat een muziek! men het relaas van de eerste ontgoo chelingen in de achterbuurt, de te genstand van zijn ouders, de ervarin gen op een kantoor, de prille liefde voor een vrouwelijke collega, waar mee hij trouwt. Tijdens de oorlogsja ren wordt zij echter door de Duitsers vermoord. Tussen al deze bedrijven door geeft de ik-figuur een schildering van zijn leven in het stille dorp en van zijn escapades naar Amsterdam. Hier ont. moet hij ook een dorpsmeisje, dat in haar jeugd tot zijn leerlingen behoor de. Ze is in de metropool op het ver keerde pad geraakt en zoekt steun voor zichzelf en haar kind. De hoofdonderwijzer voelt, dat hij in verschillende opzichten te kort ge schoten is, al was hij dan ook een uit stekend pedagoog. Maar zijn leven is ,,niet tevergeefs" geweest, want hij stelt ten slotte een daad, die veel goedmaakt en waardoor hij èn een jong gezin aan een betrekking en een huis helpt èn genoemde oud-leerlinge met haar kind een onderdak ver schaft. Kees van Ginneken heeft dit boek bijzonder knap gecomponeerd. Om de beurt laat hij de ik-figuur en het dag boek aan het woord. De vele perso nen, die in zijn verhaal een rol spe len, worden treffend getypeerd, zo dat de lezer ze allen zonder moeite uit elkaar kan houden. Grappige scè nes wisselen af met ontroerende tone len. De dialoog is voortdurend warm en levendig. Het gesprek tussen de oude man en zijn afgedwaalde leerlin ge in een der achterbuurten van Mo- kum is bijzonder spits en psycholo gisch wel zeer juist weergegeven. De overpeinzingen, die zowel de meester als de leerlinge ten beste geeft, zijn het overwegen zeker waard. Het dialect, dat de schrijver zijn Brabantse mensen in de mond legt, moet men niet al te nauwkeurig be kijken. Er mankeert nogal wat aan. Ook stuit men zo nu en dan op taai- foutjes, terwijl de correctie verre van feilloos is aangebracht. Wat de schrij ver zoal onder een bar verstaat, is niet duidelijk. Op de eerste twee blad zijden lezen we: aan een bar, tegen de bar, achter de bar, van de bar en in een bar. De ene keer wordt Bra bander gespeld, de andere Brabanter, nu eens is het van Bakel, dan weer van Brakel. Soms wordt de taal plot seling deftig met b.v. ,.des avonds" en „de meubelen". En sinds wanneer is het omgekeerde van Bakel Lebak We zouden nog kunnen wijzen op ver keerde zinsconstructies, maar dat zijn toch maar kleine oneffenheden tegen over de grote verdiensten, die deze voortreffelijke familie-roman onge twijfeld heeft. Enkele beschrijvingen nopen echter tot voorbehoud voor vol wassenen. Aat Adema tekende een aantrekke lijk omslag en ook tussen de tekst vindt men enkele fraaie illustraties. WILLEM v. d. VELDEN T T£*f*£RATU<JR ®C R AANTAL R€SCNOAGC> De tijd van vakantieplannen is daar. Teneinde de reislustigen eni germate op de hoogte te stellen van de te verwachten weersomstandig heden in het gekozen vakantieoord, geven wij hierbij een overzicht van een aantal Westeuropese landen. Voor elk der landen zijn bijzonder heden genoteerd betreffende de temperatuur, regen en zoneen en ander geldende voor de maand mei. m 0 VERKENNERS HEBBEN GELDGEBREK Het is de St. Laurentiusgroep te Gin neken, die deze mineur-kreet slaakt. Geldgebrek kennen we, ieder van ons, op eigen wijze. Maar al dit tot uiting komt in en aan je woning, dan ga je je schamen. De verkenners van St. Lau- rentius lopen zich te schamen om de desolate toestand, waarin hun gebouwen verkeren. Er moet iets gebeuren, het doet er niet toe wat.... èls er maar geld komt om hun tehuis althans 'n beetje op te knappen. En.... als 't maar op 'n eer lijke manier wordt binnen gehaald. Daarom heeft deze wakkere groep 'n grote loterij met prachtige prijzen op touw gezet. Wie onze verkenners, door het kopen van enkele loten, helpt met het opknappen van hun gebouwen, helpt zichzelf wellicht aan een bromfiets of 'n radiotoestel. Aan elk lot zit bovendien nog 'n verrassing vast. Laat niemand onzer de St. Laurentius- verkenners afwijzen, wanneer zij dezer dagen, hetzij aan uw deur, hetzij aan de kerkingang, u een van hun loten aanbieden. Hun doel en streven zijn aller waardering waard. BREDA, SYMPATHISANT ROMANS CONGRESII. Ofschoon de heer Bomans inderdaad de indruk wekt, of hij zich beijvert om bij de marxisten in het gevlei te komen (althans bij dat bevolkingsdeel waarop het marxisme het meeste vat heeft) toch meen ik, dat men het hemzelf niet te zwaar moet aanrekenen. Vóór alles is Bomans „een kind van zijn tijd'' (en weinigen stellen er geen prijs op „modern" genoemd te worden) als erkend publicist derhalve een zij het wat weerbarstige slaaf van de openbare mening, of wat er voor door gaat. En als gevierd radio-causeur een pupil van de microfoon, mag ik wel zeggen, zonder de heropvoedende taak van de radio in deze te overschatten. Niet ten onrechte suggereert inzender M, v. G„ dat er op het stuk van de natio nale lolmakerij niet veel onderscheid valt waar te nemen tussen AVRO en NW; ik bedoel natuurlijk de VARA, afge zien van de kluchtige „Prinzipenreiterei", welke men in die kringen nogal eens ten toon spreidt. Wat de humor" betreft: „Alle defini- tiën zijn moeilijk", schreef Multatuli en een humoristischer karakteristiek vain humor lijkt mij nauwelijks te geven. De meeste onzer contemporaire amuseurs vinden het helemaal niet „moeilijk" meer en toegegeven moet morden, dat Jan Publiek thans vrijwel overal om lacht, hoewel bij hoge uitzondering nog om zichzelf. De liefhebbers van het fijnere soort humor moet ik hier mededelen, dat de heer Multatuli nooit aan de Bon te Trein heeft meegewerkt. ,Ik heb geen verstand van étalage", moet hij eens ge zegd hebben.. Overigens geloof ik niet, dat speciaal de Brabanders ooit bijzonder kieskeurig waren op het gebied van humor, of wat zij daarvoor bielden. De heer Bomans treft in elk geval weinig schuld met be trekking tot onze reputatie als „inboor lingen van het Donkere Zuiden", met onze spreekwoordelijke goedlachsheid, d.w.z. gevoel voor humor. Merkwaardig genoeg spreekt de heer M. v. G. in dit verband over Bomans als „de Nederlandse Dickens", die bezig zou zijn, zich te ontwikkelen tot een Nederlandse Voltaire. Het vermoeden rijst en het is ook niet onwaarschijn lijk, dat de heer Voltaire eigenlijk le venslang ,,op zijn retour" is geweest. Doch inderdaad: onze eigen Vondel, onze eigen Douwes Dekker en onze eigen Ge- zelle hebben ons, al bij al, bitter wei nig „gedaan", blijkbaar. Slechts Dickens en Voltaire schijnen in staat, ons iets te „doen". Een veeg teken. Zo kan het gebeuren dat men zich dik maakt om allerlei onbenullige grapjes en haarkloverijen, terwijl Voltaire ons an derzijds weerhoudt en bloc te proteste ren, wanneer de communistische partij- poëet, kameraad Theun de Vries door een Nederlandse literaire commissie bij het Nederlandse departement van on derwijs, kunsten en wetenschappen wordt voorgedragen voor een Nederlandse li teratuurprijs. Protesteren? Nou ja, het was ook maar een klein berichtje, er gens. Dergelijke walgelijkheden hangt men nu eenmaal niet aan de grote klok; Anton van Duinkerken en andere mensen met geest hebben we wel eens horen zeggen, dat de Brabantse hu mor tóch wel een te waarderen, eigen karakter heeft. Maar misschien dat de heer Pison, die toch ook Braban der is, zich even aan goedmoedige, in Nederland volgens hem schaarse, zelfspot te buiten ging? (Red.) AFSCHUWELIJK „Ik kan niet anders zeggen dan dat ik het afschuwelijk vind". Met deze woorden sloot een eenvoudige landbou wer een verhaal af dat hij ons dezer da gen kwam vertellen. Zijn zeer dringend verzoek was of we namens hem het ge val kort samengevat in de krant wilden zetten. Hier is dan de samenvatting: op de eerste paasdag werd een bewoner aan de Rijsbergseweg (ter hoogte van de kerk) ernstig ziek. Na veel heen en weer ge telefoneer kreeg de familie een arts met-zondagsdienst aan de lijn. Toen hij zich het geval had laten uitleggen en er vrij grote zekerheid bestond of scheen te bestaan dat de zieke een beroerte had gekregen, vroeg de arts het adres. Zijn eind-uitspraak was: „Dat is me te ver" en hij verscheen niet! Het duurde tot de andere dag ver na het middaguur eer de zieke een medicus zag verschij nen De verontwaardiging over dit voorval was zowel bij de familie als bij buren en kennissen zeer groot. Met opzet laten we alle namen weg, treden we ook niet in bijzonderheden en onthouden we ons van een oordeel. RECHTVAARDIG LOON De laatste raadsvergadering van Kaats heuvel is voor ons arbeiders van zeer groot belang geweest. Door zulk een ver gadering leert men de mensen kennen. Onze twee wethouders zijn de aange wezen personen, die de arbeiders niet alleen vertegenwoordigen, maar ook als voormannen voor hen op de bres moe ten staan. Beziet men nu eens het voorstel, de twee gemeenteboden voor elke vergade ring, behalve die van B. en W. en de gewone raadsvergadering, een vergoeding van f 3,- toe te kennen. Zijn het de heren wethouders, die steeds woorden van de Paus in de mond nemen, dat het niet te verantwoorden is de arbeider zijn rechtvaardig loon te onthouden? Zelf menen deze heren, die leiders zijn van sociale verenigingen, dat dit niet te verantwoorden is en dit niet alleen voor de gemeenteboden: hetzelfde heeft zich herhaald met de directeur van ge meentewerken, zelfs nog erger. Die zou men zelfs niet geven waarop hij recht heeft. Hoe durft men een mens met zulke „beloningen" naar huis te sturen? KAATSHEUVEL, EEN GEMEENTENAAR OMWEG Hiermede wilde ik uw aandacht eens vragen voor de eigenaardige en hope loze verkeerssituatie voor de wielrij ders, die vanuit Bremstraat naar de stda willen rijden. Om de Wouwseweg over te steken moeten zij enige honderden me ters in tegenovergestelde richting rijden om de "Wouwseweg over te kunnen ste ken, terwijl zij dan dezelfde afstand weer terug moeten rijden voor ze aan hun eigenlijke tocht kunnen beginnen. Hier moest toch eigenlijk door een of andere instantie iets aan gedaan worden. BERGEN OP ZOOM,- W. L. PLUIM Mijn bewondering voor de Bergse Oran jevereniging wilde ik via uw blad eens uiten. Wat door het actieve bestuur ge presteerd is om een dergelijk attractief programma te kunnen brengen en wat bovendien voor iedereen iets aantrekke lijks bevatte, grenst aan het ongeloof lijke. Vermoedelijk zullen er altijd wel mensen zijn, die iets op of aan te merken hebben, maar wanneer BOV zo doorgaat, is men op de goede weg! BERGEN OP ZOOM, P. J. H. DIENSTIJVER Eerlijk gezegd hebben wij danig schik gehad om de woorden van wethouder Swagemakers toen deze de heer J, Laa- nen te Kladde de eremedaille uitreikte. Hij wilde hem in deze tijd van perso neelsverloop als voorbeeld stellen van buitengewone dienstijver. Vermoedelijk doelde deze oud-landbouwer op het ver loop bij de boeren. In uw bladevan maan dag staat echter te lezen, dat er niet minder van drie bussen uit Steenbergen met landarbeiders naar Schouwen-Dui- veland gaan rijden. Dacht u, dat er on der die tweehonderd man niet tientallen zouden zijn, die graag voor vast bij een boer wilden werken? Maar mijnheer de boer heeft 's winters niet veel te doen. en dan wordt een vaste knecht te duur. Er zijn de laatste tijd tientallen vaste arbeiders bedankt! Daarom kunnen de boeren de woor den van de heer Swagemakers wel op hun fatsoen trekken. STEENBERGEN. Vijf landarbeiders G. v. T. J. K. G. en L. J. P. v.d, H. VAKSCHOOL VOOR KAPPERS (IV). Naar aanleiding van het laatste schrij ven van de heer Morak, voorzitter van de r.-k. kapperspatroonsbond, wil ik nog het volgende opmerken: le Er is geen enkele pijnlijke voor geschiedenis geweest. 2e Dat inderdaad de waarheid ge weld aangedaan wordt, als er gesproken wordt over een school, los van de orga nisaties. Omdat de heer Morak geen an dere oplossing kan vinden, wil hij een z.g. vakschool onder leiding van de reeds genoemde huishoud- en industrieschool. Hier passen wij voor, omdat wij een landelijk orgaan „Stichting Ned. vak scholen voor kappers" hebben, dat de gehele opleiding verzorgt, alsmede exa men afneemt, methodiek, lesrooster enz. in handen heeft. Dit alles wordt bestuurd door de vakraad. samengesteld door werkgevers en werknemers. 3e Omdat ikzelf hoofdbestuurder ben, weet ik ook, dat het huidige beleid en streven naar die school door de plaat selijke afdeling van de r.-k. werkgevers organisatie niet met toestemming van het hoofdbestuur geschiedt. 4e Er zou inderdaad een groot ver schil zijn tussen een plaatselijke nijver heidsschool, of een school die geleid wordt door een landelijke stichting die ruim 40 vakscholen telt en die er naar blijft streven om subsidie te verkrijgen van de gemeente, om zodoende nog meer voor de leerlingen te kunnen doen. 5e Wij zouden het beslist toejuichen als er een samenwerking zou komen. Dit zou alleen ten goede komen voor de toekomstige kappers, die als leerling zich bij ons organiseren. BREDA, Namens het bestuur van St. Cosmas G. CAMPHU1S voorzitter KOOPAVOND In het verslag in uw blad van 27 april j.l. aangaande een protestvergadering te gen het voornemen om in Breda een we kelijkse koopavond in te stellen, wordt beweerd dat de directeur van de Bredase WV dwang uitgeoefend zou hebben om hiertoe te besluiten. Het is mij uiteraard niet bekend of hij hiertoe de macht heeft, ofwel inderdaad hiertoe heeft aan gespoord, indien het laatste het geval is, kan hem dit moeilijk ten kwade ge duid worden. Het is nu eenmaal zijn taak, de handel in de hand te werken doordat hiermede tevens het Vreemde lingenverkeer gebaat is, ook omgekeerd is dit het geval en moét men hem dus gelijk geven, Breda is grootstad geworden en dient zich aan te passen aan de eisen van onze tijd, zowel ten opzichte van het vreem delingenverkeer als in het belang van de eigen bevolking. Maatregelen van winkelsluiting enz., welke tijdens de oorlog en de eerste tijd daarna zin gehad hebben, dienen niet langer gehandhaafd te blijven. Dat men niet toestaat dat jeugdige personen lan ge werktijden hebben is inderdaad juist, maar aan alle overdreven eisen en voor schriften moet een einde gemaakt wor den. BREDA, N. De Zuidvietnamese onderminister van landsverdediging, Tran Troeng Doeng, heeft op een persconferentie te Saigon meegedeeld dat, met in gang van één augustus a.s., de alge mene militaire dienstplicht in Zuid- Vietnam zal worden ingevoerd, die van toepassing zal zijn op alle 21-ja- rige burgers. De tijd van eerste oefe ning zal een jaar duren.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1957 | | pagina 7