T
Zo werd een droom vernietigd
'ieleman Dros
1 GELE RIVIER wordt ingetoomd
Vijftien jaar geleden: Raid naar Bruneval
Ontmoeting
MacMillan-
Boelganin?
80 jaar
onveranderd de beste
Bankroof te Pisa
Engelse parachutisten stalen
compleet radarstation
van Duitse Wehrmacht
DAGBLAD DE STEM VAN DONDERDAG 2 MEI 1957
De L.Z.-129 (Hindenburg)De laatste zeppelin
Op 6 mei 1937tragisch einde
Brandende fakkel
H F HOLLAND FESTIVAL 1957
BLIKGROENTEN
Dammen in de
Sanmen-engte
Fantastisch plan
werd groot succes
Tienduizenden Nederlanders hebben up die gedenk,
waardige middag in 1936, enthousiast roepend en naar de
lucht wijzend, op straat gestaan. Hoog boven hen dreef op
dat ogenblik statig een reusachtige, zilveren sigaar. Het
nas de L.Z..129, beter bekend als de „Hindenburg", die
zijn eerste tocht van Europa naar Amerika maakte. Het zou
een record-vlucht norden. In tivee-en-zestig uur maakte
het luchtschip, dat het grootste ter ivereld was, de over
steek. Voor zijn bouwers en voor gezagvoerder Lehmann
was de 9e mei, toen de „Hindenburg" op Lakehurst
landde, een dag om nooit te vergeten.
Enthousiast schreven de kranten over de triomf van
Graf Zeppelins gedurfde vinding.
I)e „Frankfurter Allgemeine" schreef verrukt„Meer
dan ooit is nu bewezen, dat het luchtschip niet alleen een
veilig, maar ook een voor iedereen bruikbaar en snel
vervoermiddel is. De veiligheid van de „Hindenburg" staat
nu boven elke twijfel en de bruikbaarheid van het nog zo
omstreden luchtschip, staat door deze record-vlucht voor.
goed vast".
meters verwijderd, toen een enorme
explosie weerklonk. In een oogwenk
was de „Hindenburg" veranderd in
een zwevende, brandende fakkel. Een
kreet van afgrijzen overstemde het
geluid van de loeiende vlammenzee.
De honderden mensen, die bij de lan-
dingsmast stonden te wachten op ver
wanten of vrienden, moesten machte
loos toezien hoe het schitterende
luchtschip, met de hunnen nog aan
boord, herschapen werd in een er
barmelijke hoop verwrongen metaal.
De vuurzee bleek niet te benade
ren.
Van de 97 personen die er aan
boord waren, konden slechts en
kelen zich redden en dat was voor
namelijk te danken aan het geluk
dat zij hadden. Zij konden het
verhaal van hun redding niet na
vertellen, want de meesten hunner
waren vertrouwend op blind ge
luk uit het wrak gesprongen.
Onder hen was de gezagvoerder,
Max Pruss. Hij werd zwaar ge
wond. Zijn voorganger, Lehmann,
die de „Hindenburg" op zovele suc
cesvolle reizen had bestuurd, en die
de reis had meegemaakt, kwam
Men moet weten, dat 't lucht
schip tot dusverre allesbehalve
een succes genoemd mocht wor
den. Voor 1936 was een twaalf
tal van deze zilveren reuzen
verongelukt; en dan nog alleen
gold het zeppelins die in de
burgerluchtvaart werden ge
bruikt. In de oorlog van 1914-
1918 gingen er bijv. 57 verloren.
De L.Z.-129, die op 5 maart 1936
gereed kwam, beloofde met één slag
alle sombere verwachtingen de bo
dem in te slaan. Drie jaar was er
aan de reus gewerkt. Het scheepsli-
chaam mat van boeg tot hek bijna
250 meter. De grootste midellijn was
41 meter en zestien enorme zakken
bevatten de 190.000 kubieke meter
gas. die nodig waren om het lucht
schip drijvende te houden. Veilig
heidsventielen zorgden ervoor, dat er
met het gas niets kon gebeuren.
De dieselmotoren, die de Hinden
burg" moesten voortstuwen, waren
ondergebracht in vier motorgordels.
Zestig ton stookolie kon deze reus
meevoeren. Deze brandstof - zee
bracht het luchtschip veertiendui
zend kilometer van huis, met een
snelheid van 125 kilometer per uur.
Ja, de L.Z.-129 was wel het laat
ste woord op luchtvaartgebied. Het
luchtschip kon vijftig passagiers mee
nemen, het had wandelgangen, re
creatiezalen, een rooksalon, juist als
op een schip.
De eerste reis, van Friedrichsha-
ven naar Rio de Janeiro was een
zegetocht. Er waren 31 passagiers
en daarnaast nog 54 personen, die
tot de bemanning behoorden. On
der de passagiers was een lucht
vaartexpert van de Amerikaanse
ii t, i eis it'll ii in t. zyi.li
De commandant van de „Hinden- echter om het leven,
burg": gezagvoerder Max Pruss.
regering:, Commander Peek, die
een plan voor een transatlantische
luchtschip-dienst uitwerkte. Wel
dra", zo schreven de kranten van
die dagen, zullen zeppelins, de
één na de ander, over de ocea
nen vliegen en de grootste afstan
den tot een onbetekenend spron
getje maken".
De catastrofe
De „Hindenburg" vloog rustig
door en geleidelijk aan begon de we
reld, die sinds 1912 praktisch elk
jaar was opgcschrik' door berichten
over luchtschiprampen, te geloven
in die wonderlijke sigaar.
Tot op 6 mei 1937, om kwart voor
zeven 's avonds, de radio meldde,
dat de „Hindenburg" bij de landing
op Lakehurst in brand was gevlo
gen! Precies een jaar lang had het
grootste luchtschip ter wereld be
staan.
De oorzaak van de ramp, die 35
mensenlevens eiste, werd nooit ge
heel opgehelderd. Het luchtschip was
met 12 uur vertraging boven Lake
hurst verschenen. De landingsmast
was nog slechts enkele honderden
Het einde
De „Hindenburg" was ten onder
gegaan, maar met hem tientallen an
dere luchtschepen. Verdere vluchten
werden verboden. Graf Zeppelins dro
men werden mee vernietigd in het
vuur, dat de „Hindenburg" verwoest
te. Over de oorzaak van de ramp,
die tot de grootste in de geschiedenis
van de zeppelin behoorde, werd nog
lang gesproken. Gezegd werd, dat
de gascellen van het luchtschip ge
vuld waren met het hoog-brandba-
re waterstofgas, inplaats van met
helium, dat veiliger is. Maar al spoe
dig eiste een andere vorm van lucht
vaart de aandacht op. Het schroef-
vliegtuig begon de markt te verove
ren. Nieuwe rampen, oorlogsgeruch
ten, verdrongen de tragedie met de
„Hindenburg".
En nu, twintig jaar later, spe
len onze kinderen met straal-
jagertjes van plastic en lopen
zij in „ruimtepakken" rond, zo
als wij in onze jeugd een zeppe-
Het Britse conservatieve blad ..Daily
Mail" schrijft, dat de Britse minister
president, MacMillan. in het najaar,
na de proeven met de Britse water
stofbom, te Moskou zal gaan spreken
met zijn Russische ambtgenoot, maar
schalk Boelganin.
Volgens het blad zullen MacMillan
en diens minister van buitenlandse
zaken, Lloyd, maarschalk Boelganin
en de eerste secretaris van de com
munistische partij van de Sowjet-Unie
Kroestjef, een vredesplan voorleggen,
dat door het gehele Gemenebest wordt
gesteund.
Van officiële zijde kon geen beves
tiging van dit bericht worden ver
kregen.
(Advertentie)
DE ROTTERDAMSE SCHOUWBURG
dinidag 18 Juni, 8.15 uur
HET RESIDENTIE ORKEST
VERDI: MESSA Dl REQUIEM.
donderdag 20 Juni, 8 uur
THE ROYAL BALLET (LONDON)
(SADLER'S WELLS BALLET)
m.m.v. R'dams Philharm. Orkest.
zaterdag 22 juni, 8 uur
DE NE0ERLAN0SCHE OPERA
STRAWINSKY:
THE. RAKE'S PROGRESS.
zondag 23 Juni, 8 uur
NEDERL.
MANIFESTATIE 1957
STICHT. "NEDERL. TONEEL
BREDER00MOORTJE.
De ,jlindenburg" zwevend boven Friedrichshafen enkele dagen vóór
de ramp.
T~ l--x -e i 1
In het afgelopen weekeinde is men in communistisch
China officieel begonnen met de bouw van een grote dam in
de middenloop van de Gele Rivier, in het gebied van de San-
men-engte (Noord-Honan
Deze dam wordt de grootste van de 46 dammen, waarin
een reusachtig project voor regeling van de waterloop van
de Gele Rivier voorziet. De Gele Rivier ontspringt in Tibet
en loopt met een grote lus binnen Mongolië en China naar de
Gele Zee, tegenover Port Arthur.
De dam van Sanmen zal
8o0 meter lang en bijna 175
meter hoog worden. Achter
de dam zal een stuwmeer
ontstaan, cat groter is dan de
stuwmeren van de bekende
Amerikaanse Boulder- en
Grand Coulee-dam bij el
kaar.
De dam van Sanmen zal meer
dan oen miljoen kilowatt aan
elektrische energie produceren,
oen gebied zo groot als een derde
van het landbouwgebied in Enge
land bevloeien en een einde ma
ken aan de verschrikkelijke over
stromingen, die in de loop van
de bekende geschiedenis 1.500
maal het gebied van de Gele ri
vier geteisterd hebben en waar
door 26 maal de loop van de ri
vier zich wijzigde.
De gouverneur van Honan
bracht zaterdag tijdens de plech
tigheid die aan het begin van de
werkzaamheden voorafging in
herinnering, dat in 1938, toen de
dijken van de Gele Rivier door
gestoken werden om een verder
oprukken van de Japanners in
westelijke richting te verhinde
ren, bijna 900.100 mensen ver
dronken zijn.
De dam die men zaterdag is
begonnen te bouwen zal voorts de
gehele loop van de rivier tot
aan de zee in beide richtingen
bevaarbaar maken. Tot op heden
was het zo, dat maar enkele
schippers het aandurfden om hun
schepen door de gevaarlijke
stroomversnellingen van de San-
men-engte te loodsen en naar de
monding van de rivier te varen.
De rivier opvaren door de engte
was onmogelijk, zodat de schip
pers, als zij hun lading afgele
verd hadden, hun schepen in
Sjantoeng moesten verkopen en
over land terugreizen naar
Sjansi.
Bij de bouw van de dammen
assisteren Russische technici.
De dammen zullen elektriciteit le
veren voor de industrie in Sjan,
Taijoean, Lojang, Tsjengtsjou en
Kaifeng.
Het grote projekt fascineert de
gehele bevolking, doch vooral de
mensen die op het platteland in
de omgevinp van de Gele Ri
vier wonen en die in de afgelopen
eeuwen, steeds weer vergeefs, ge
probeerd hebben de draken die
de rivier beheersen met zoen
offers te bezweren om rarftpen af
te wenden.
De „Hindenburg" bij het verlaten
van de enorme Zeppelin-rederij. In
vergelijking met de mensen op deze
foto 'kan men iets vermoeden van
de omvang van het gevaarte.
lin voor onze verjaardag vroe
gen en dan „Lehmann" speel
den
Is er iets, dat zó duidelijk de
enorme ontwikkeling van de
luchtvaart schetst als dit laat
ste?
Twee jongelieden hebben dinsdag in
de hoofdstraat van de Italiaanse stad
Pisa een bankroof gepleegd, waarlSj
zij naar schatting 60.000 gulden heb
ben buitgemaakt. De daders liepen de
bank binnen, zeiden geld te willen
wisselen, trokken hun revolvers, kne
velden het personeel, stalen het geld
en verlieten het bankgebouw rustig
door de hoofdingang. Na een half
uur wist een bankbediende zich vrij
te maken en de politie te alarmeren.
vrijdag 28 Juni, 8 uur
HET NEDERLANDS BALLET
m.m.v. Utrecht» Stedelijk Orkest
zaterdag 29 juni, 8.15 uur
STUDIO DES CHAMPS ELYSÉES
I0NESC0: LES CHAISES en LA LEQ0N
vrijdag 5 juli, 8 uur
►WIENER BURGTHEATER
VON HOFMANNSTAHL
PER UNBESTECHL1CHE.
zondag 7 Juli, 8 uur
DE NEDERLANDSCHE OPERA
VERDI: 0TELL0.
m.m.v. Concertgebouworkest
in de Rivièra-Hal
zaterdag 15 juni, 8.15 uur
R'DAMS PHILHARM. ORKEST.
Dirigenti Eduard Flipie.
BESTELFORMULIEREN VANAF HEDEN
VERKRIJGBAAR BIJ DE SCHOUWBURG.
KNIP DIT UIT
Vijftien jaar geleden ondernamen Engelse parachutisten een
aanval op Bruneval, gelegen in het door de Duitsers bezette
Frankrijk, met het doél om de daar opgestelde radarinstallatie
van de Duitsers zo mogelijk naar Londen over te brengen. Of
schoon niet zo bekend en niet zo groots opgezet als de aanvallen
op Dieppe en St. Nazaire, is deze operatie toch ook een voor
beeld van grondige voorbereiding en uitstekende samenwerking
van de deelnemende troepenonderdelen.
Op 1 februari 1942 meldde de
Engelse sergeant-vlieger Cox,
een expert op radiogebied, zich
op het Engelse Ministerie van
Luchtvaart, waar hij werd ont
vangen door een commodore van
de luchtmacht, die hem mede
deelde, dat hij kon meedoen aan
een speciale opdracht waarvoor
hij zich vrijwillig had opgege
ven. Wat deze opdracht inhield
werd hem niet gezegd, wel
kreeg hij te horen dat hij para
chutespringen moest leren om
dat dit erbij hoorde.
In veel kortere tijd dan anders
werd hij inderdaad een geoefend
parachutist en terwijl de sergeant
vlieger Cox bezig was om zich de
kunst van het parachutespringen
eigen te maken, werd door het
Hoofdkwartier van „Combined Ope
rations", dat onder bevel stond van
de welbekende Lord Louis Mountbat-
ten, de operatie Bruneval ontworpen,
omdat het ook tot de taken van dit
Hoofdkwartier hoorde om acties op
kléine schaal en raids naar de vij
andelijke kusten te organiseren.
Waarom was deze actie nu nood
zakelijk en wat was het geval?
Bij het uitbreken van de Tweede
Wereldoorlog verkeerde de radar
techniek nog in een beginstadium.
Engeland had het belang van de ra
dar (radio Detection and Ranging)
al lang ingezien en in maart 1938
waren er al vijf radarstations ge
reed voor beveiliging van de Theems-
monding en langzamerhand kwam
er een net van radarstations langs
de kust. Deze keten van radar
stations speelde een belangrijke rol
in de zgn. „Slag om Engeland". Uit
eindelijk namen de geallieerden een
beslissende voorsprong op radarge-
bied door de Engelse uitvinding van
een nieuw type magnetron, waarme
de de voor radar essentiële zeer kor
te radiogolven konden worden opge
wekt.
Toen de Tweede Wereldoorlog in
1939 uitbrak waren de Duitsers nog
lang zover niet in het gebruik van
radar als hun tegenstanders, maar
spoedig leerden zij de waarde ervan
inzien en begonnen zij op grote
schaal te experimenteren en op gron
dige wijze hun radar te perfectio
neren, met het resultaat dat tegen
het einde van 1941 een aantal ra
darstations aan de westkust van Eu
ropa was opgericht die het binnen
vliegen van Engelse jagers en bom
menwerpers onmiddellijk rapporteer
den.
Bruneval
Aan de hand van zeer betrouwba
re inlichtingen kon worden vastge
steld, dat een van de modernste
Duitse radarstations zich bevond op
een gedeelte van de steile rotsach
tige kust van Frankrijk dicht bij
het dorpje Bruneval, dat op onge
veer 12 mijl noordelijk van Le Ha
vre ligt.
Besloten werd om dit radar
station buiten werking te stellen
en de installatie zo mogelijk naar
Engeland over te brengen, zo
dat deze door Engelse experts
zou kunnen worden bestudeerd,
teneinde op de hoogte te raken
van de Duitse vorderingen op ra-
dargebied en zo nodig profijt hier
van te trekken, dan wel tegen
maatregelen te kunnen nemen.
De uitvoering van dit besluit zou
echter een ingewikkelde operatie
noodzakelijk maken, waaraan zowel
zee-, land- als luchtstrijdkrachten
zouden deelnemen.
Toen alle inlichtingen waren ver
zameld kwam men tot de volgende
fejten:
De radarinstallatie stond op een
vrij steile rots in een kleine hut die
op een afstand van ongeveer 40 me
ter westelijk van een alleenstaand
huis stond. In dit huis was de wacht
voor de radarpost gelegerd. Op on
geveer 250 meter oostelijk van dit
huis lag een groot gebouw genaamd
„La Presbytère", waar de troepen
waren ondergebracht die de verde
digingswerken in de directe omge
ving bemanden. Deze verdedigings
werken bestonden uit 15 bunkers en
mitrailleuropstellingen, waarvan een
gedeelte zeewaarts was gericht en een
ander gedeelte de naderingswegen
beheerste van een klein strand, dat
op ongeveer 450 meter zuidelijk van
het radarstation lag aan de voet van
de rotsachtige kust.
Behalve deze Duitse troepen was
in de directe omgeving ook nog een
Duits infanterieregiment gestatio
neerd, terwijl enige kilometers ver
der landinwaarts nog een infanterie-
bataljon was gelegerd, dat versterkt
was met gevechtswagens. Vanzelf
sprekend stond de gehele kuststrook
onder controle van Duitse jachtvlieg
tuigen, zowel overdag als 's nachts.
Het aanvalsplan
Na alle voor- en nadelen te heb
ben overwogen werd besloten de op
stelling van de landzijde te laten
aanvallen door parachutisten die door
Whitley-bommenwerpers naar de
plaats van bestemming zouden wor
den vervoerd en na de operatie weer
door schepen van de Marine zou
den worden afgehaald vanaf het klei
ne strand. Voor de weg terug zou
den dan landingsvaartuigen worden
gebruikt, die door een transportschip
tot dicht bij de Franse kust zouden
worden gebracht. De landingsvaar
tuigen zouden na afloop van de ac
tie op eigen kracht terugvaren naar
Engeland, terwijl jachtvliegtuigen
voor bescherming vanuit de lucht
zouden zorgen.
Dat men gebruik van parachutis
ten maakte was vanzelfsprekend.
Want bij een aanval vanuit zee zou
het element verrassing volkomen af
wezig zijn en zelfs indien de aan
vallers erin zouden slagen om de op
stelling te veroveren, dan zou de
vijand tijd in overvloed hebben om
de radarinstallatie te vernietigen,
terwijl de aanwezige vijandelijke
troepen alle kans zouden hebben om
het landingsdetachement zware ver
liezen toe te brengen of misschien
wel te vernietigen. Tijdens de aan
val zou door de Engelse luchtmacht
een afleidingsmanoeuvre worden uit
gevoerd door een ander pun* van de
Franse kust te bomb u-deren met het
doel om de Luftwaffe te binden en
de transportvliegtuigen een kans te
geven om de parachutisten ongehin
derd te droppen.
Hel weer
Een operatie als deze zou echter
alleen dan kunnen slagen, indien men
rekening zou houden met een aantal
belangrijke factoren die op het sla
gen van de operatie van grote invloed
zouden zijn. Zo zou het weer voor
deze actie mooi en niet winderig moe
ten zijn om de parachutisten op de
juiste plaats te kunnen droppen en
teneinde hen later weer te kunnen
embarkeren vanaf het strand. De
actie zou voorts des nachts moe
ten worden uitgevoerd, ook alweer
vanwege het verrassingselement en
om de verliezen te reduceren tot het
kleinst mogelijke aantal. Maanlicht
zou echter van veel nut zijn ter ver
lichting van het aanvalsterrein.
Daar de troepen bovendien alleen
met vloed aan boord van de landings
vaartuigen konden worden genomen,
zouden al deze gunstige factoren moe
ten bepalen, wanneer de overval het
beste zou kunnen geschieden en dit
bleek dan de laatste week van februa
ri te zijn. Toen eind januari de ope
ratie werd goedgekeurd werden aan
de hand van zeer nauwkeurige lucht-
verkenningen kaarten op grote schaal
en modellen van het aanvalsdoel ver
vaardigd, teneinde de deelnemers be
kend te maken met alle bijzonder
heden van het doel en de omgeving.
Een intensieve training volgde,
waarbij de samenwerking tot in de
perfectie werd opgevoerd en ieder
een tenslotte wist wat zijn taak zou
zijn. Daar de radarinstallatie in goe
de staat naar Engeland moest wor
den overgebracht, dienden ook enige
wetenschappelijke experts deel uit te
maken van de eenheid, zodat deze
technici dan ook een opleiding tot
parachutist ontvingen.
De operatie
Omdat het weer niet mede
werkte, werd de operatie enkele
dagen uitgesteld, maar de weers
verwachting voor de nacht van 27
op 28 februari was zeer gunstig
en „Operatie Bruneval" kon be
ginnen.
Toen de schemering van 27 febru
ari aanbrak, vertrok de marine-een
heid onder het bevel van Kapt. Lui
tenant ter Zee Cook. Deze eenheid
bestond uit het transportschip „Prin
ce Albert" (met aan boord de lan
dingsvaartuigen) enige escortevaar
tuigen van de 14e flottielje en twee
torpedojagers. Aan boord van de
schepen bevond zich nog een deta
chement van 32 soldaten, die de in
scheping van de parachutisten na de
operatie moesten dekken. Zonder vij
and te ontmoeten werden de lan
dingsvaartuigen op de vastgestelde
plaats aan hun lot overgelaten en
begonnen op eigen gelegenheid hun
weg naar de vijandelijke kust.
De Whitley-vliegtuigen met de pa-
racutisten aan boord onder het com
mando van Majoor Frost vertrokken
veel later en ondervonden evenmin
tegenstand van Duitse vliegtuigen
die door de afleidingsmanoeuvre van
de Engelse vliegtuigen elders wer
den bezig gehouden, alleen werd enig
vuur ontvangen van vijandelijke bat
terijen luchtafweergeschut.
Tegen middernacht arriveerde men
boven het aanvalsdoel en werden de
parachutisten in een maanheldere
nacht gedropped op een afstand van
ongeveer 550 meter van het doel op
grond, die door een laag sneeuw was
bedekt.
Aanvullende bewapening kwam
in containers naar beneden en bin
nen de kortst mogelijke tijd was
eenieder bewapend met messen hand
granaten. stenguns en pistolen od
weg naar het doel.
stelling nemen tussen het alleen
staande huis en het grote gebouw
„La Presbytère" teneinde een mo
gelijke tegenaanval van de Duitsers
te kunnen afslaan. Binnen tien mi
nuten waren de objecten omsingeld.
In het alleenstaande huis werd slechts
één Duitser aangetroffen, die on
schadelijk werd gemaakt. Bij de ra
darpost werden 5 van de 6 Duitsers
die stellingen bemanden met hand
granaten gedood en de 6e Duitser
werd gevangen genomen.
Inmiddels was het Duitse garnizoen
in „La Presbytère" door al het la
waai gealarmeerd en spoedig lag het
gehele terrein onder zwaar machine
geweervuur waardoor een man in het
alleenstaande huis werd gewond. Ma
joor Frost trok daarbij zijn mensen
terug tot rond de radarinstallatie,
waar sergeant-vlieger Cox met zijn
helpers bezig waren om de radarin-
stallatie te demonteren.
Het Duitse vuur nam in hevigheid
toe waardoor nog enige manschap
pen werden gewond en in de verte
kon men de lichten van drie voer
tuigen zien die kennelijk met ver
sterkingen op weg waren om de in
dringers te verjagen.
Toen de technici met hun werk ge
reed waren werd de van te voren af
gesproken terugtocht ondernomen
naar het strand. Majoor Frost wist,
dat hij op weg daarheen een Duitse
mitrailleurstelling moest passeren,
die naar hij vermoedde, niet bemand
was. Maar het tegendeel bleek ech
ter waar te zijn en door het afge
geven vuur werden opnieuw enige
manschappen gewond.
Toen bleek pas, dat de groepen
die belast waren met de zuivering
van het strand nog niet waren aan
gekomen, want tengevolge van het
luchtafweergeschut waren twee vlieg
tuigen iets van hun koers afgedwaald
waardoor de parachutisten op een
afstand van circa 4 km. van het
verzamelpunt waren uitgeworpen en
alle moeite hadden om dwars door
de vijandelijke opstellingen hun weg
naar hun eenheid terug te vinden.
Maar juist op dit kritieke tijdstip
arriveerden de ontbrekende groepen
van de landzijde en vielen de ver
raste Duitsers met succes in de rug
aan en stelden met handgranaten een
kazemat buiten werking waardoor
de weg naar het strand vrij lag. Maar
ook op het strand moest nog wor
den gevochten en werden nog een
aantal Duitsers gevangen genomen
die daar enige posten bezet hielden.
De terugtocht
In drie groepen
De aanvallers hadden zich in drie
groepen verdeeld.
De eerste groep onder Majoor Frost
zou het alleenstaande huis aanval
len waar zich Duits verbindingsper
soneel van de radarinstallatie be
vond en bewakingspersoneel. De
tweede groep zou de radarpost over
meesteren en de derde groep zou
Toen werd onmiddellijk contact op
genomen met de landingsvaartuigen,
die dicht onder de kust het vuren
hadden gezien en al langzaam wa
ren opgestoomd.
De landingsvaartuigen hadden
vrij kort voordat het vuren was
begonnen nog een benauwd mo
ment gehad, toen twee vijande
lijke topedojagers en een aantal
Duitse E boten hen op een af
stand van nog geen mijl waren
gepasseerd maar gelukkig
zonder hen op te merken. Ware
dit het geval geweest dan zou de
operatie totaal zijn mislukt.
Op het moment van inschepen
werd nog hevig vuur ontvangen van
de Duitse kustbatlerijen, maar dit
vuur werd door personeel van de
begeleidende -^arinevaartuigen tot
zwijgen gebracht.
Beschermd door escortevaartuigen
werd de terugreis naar Engeland
ondernomen en zonder verdere ge
beurtenissen werd Engeland bereikt,
terwijl Spitfires vanaf het aanbre
ken van de dag voor bescherming
vanuit de lucht zorgden.
Het doel van de actie was dus vol
ledig bereikt en de kostbare radar
installatie werd geheel intact over
gebracht.
De verliezen bedroegen aan Engel
se zijde een dode, zeven gewonden
en zeven vermisten die het strand
niet hadden weten te bereiken. Zo
eindigde de raid naar Bruneval met
een volledig succes, wat niet alleen
te danken was aan de moed van de
deelnemende troepen, maar ook aan
een zorgvuldige voorbereiding en aan
de uitstekende samenwerking van
marine, luchtmacht en landmacht.
H.J. WOLF.
