Hoog boven alle lof
verheven
Wie is dat
Met één pond sterling
MENING EN COMMENTAAR
AT EEN
ONDERLIJKE
ERELD
PagbtaD QeStera
ZORG VOOR
BEJAARDEN
ONBILLIJK
DE VREDE
HERSTELD
No. 6
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 4 APRIL 1957
door O. Slraminojf
TELEVISIEPROGRAMMA
MET ingang van 1 januari zijn in
verschillende bejaardentehui
zen de tarieven verhoogd. Dit trof
verscheidene ouden van dagen zeer
onaangenaam. Ze hadden lang uit
gezien naar de A.O.W., die hun een
iets ruimer leven zou verschaffen
en daar moesten ze nu opeens meer
aan pensiongeld gaan betalen. De
heer F. J. van Aalst, economisch
directeur van het St. Ignatius-
ziekenhuis en het r.-k. Gasthuis te
Breda, heeft er goed aan gedaan
in een artikel voor „De Technische
Gids" uit de doeken te doen, waar
om deze verhoging gerechtvaardigd
was. Toen ons land pas bevrijd was.
kon men er niet aan denken de
integrale kostenvergoeding te eisen.
De beiaardentehuizen gingen toen
maar teren op de reserves als een
bijdrage lot de wederopbouw van
het land. Daar kan men echter niet
eeuwig mee door blijven gaan en
nu er een betrekkelijk welvaarts
herstel is ingetreden, moest men de
integrale kostenberekening wel
weer voor de dag halen. Weliswaar
zijn het juist de ouden van dagen,
die in dit welvaartsherstel nog te
weinig hebben gedeeld, zodat mati
ging in de verhoging der verzor-
gingsprijzen alleszins gegrond was.
Ieder bejaardentehuisbestuur moest
dat voor zich bezien. Aan enige
verhoging viel echter niet te ont
komen. Als men nagaat, hoe af
schrijving voor verouderende ge
bouwen en noodzakelijke vernieu
wingen steeds meer geld kosten, als
men verder denkt aan de verhoging
van de levensmiddelenprijzen en
van lonen en salarissen van dienst
personeel, als men vaststelt, dat de
honorering der religieuzen alleen
om hun werkelijke kosten van le
vensonderhoud te dekken ook om
hoog moest gaan, dan beseft men
alras, dat de bestaande tarieven
niet gehandhaafd konden worden.
Er is bij dit alles geen sorake van
winstbejag. Als er in Nederland
tehuizen zouden bestaan, die inge
steld zijn op winstmaken, zouden zij
moeten worden opgespoord... en uit
geroeid, zegt de heer van Aalst.
Doch „wat gebeurt omwille van de
liefde tot de evenmens heeft het
uitdrukkelijke bestaansrecht en op
dit recht moeten de kostenvergoe
dingen berusten, die echter ook de
plicht ODroepen datgene te bieden
wat in deze tijd als een menswaar
dige verzorging van bejaarden kan
worden gekenmerkt"...
Café te Bergeijk
afgebrand
Ontploffende fles
doodde man
't èetfe va*t>
'tfatfcf
Waar woorden
te kort schieten, spreekt de
kwaliteit dag in dag uit een steeds
overtuigender taal. Dat is de grote
kracht van HUNTER American!
Daarom groeit de vriendenkring van
HUNTER American iedere dag
en maakt haar tot
Alléén
Hunter American is
Laat mij maar taan. Ik zal die vent wel
even afpoeieren!, had hij gezegd.. m
Ischap
intene-
de ge-
te be-
illende
en uit-
aehulp-
n van
n ver-
op het
en on-
ïoment
en ge
el is af-
bevond
[paalde
grond
terover
ider de
ijlings
e trac-
ihtoffer
wegge-
i enige
zodat
lis kon
.o spoe-
ijn ge-
ernsti-
omdat
i uiter-
uit de
ÏTENT
van de
n voor-
ziektent
en aan-
ir voor
log een
nl. om
chappe-
ier kos-
chool.
aan de
dorps-
iier aan
leer ge-
ïze oude
:e Aers,
bij een
n de Jo-
irmaties
geval,
mdingen
werd de
rede de
Aers is
zieken-
A.B.
[Jzendij-
iadering
Na de
ie heren
en V.
eer her-
ing voor
len. Ook
op deze
en. Als
J. v.d.
oprich-
an de in
en eer-
ke Bond
meerden
gaf pas-
de heer
ichter v.
e lande-
,ting van
van .de
15 perso-
;tuur zal
nen door
van der
ctievelijk
-penning-
DEN
eminarie
van Sint
in het
voorstel-
iaten ten
sies van
Belgisch
t ..gees-
Sint An-
üde zaal
gegeven,
ind com-
STUUR
het. r.-k.
enverga-
rden, dat
oedraagt.
H.J.A.
over, dat
ds groter
repetities
ij dankte
Deursen
t belang
vervuld.
Vmicitia"
bijval,
erkiezing
ruime
kwam er
de bus:
e: mevr.
esidente;
ris; Mej.
ecsteres-
bibliothe-
kwamen
•e ugoens-
1. terwijl
juli en
en repe-
nedewer-
voor de
12 april
al wor-
d gelden
1, de vol-
lansweert
leuzen om
:ingen om
diepte,
et verlaten
'g: Rendez-
VRIJDAG, 5 APRIL 1957
HILVERSUM I. 402 m. KRO: 7,00
Nws. 7,10 Gram. 7,45 Morgengeb. en lit.
kal. 8,00 Nws. en weerber. 8,15 Gram.
8.50 V.d. huisvr. 9,35 Waterst. 9,40 School
radio 10,05 Gram, 10,30 Idem 11,00 V.d.
zieken 11,40 Pianoduo 12,00 Middagklok
noodklok 12,03 Sopr. fluit en piano 12,30
Land- en tuinb.medéd. 12,33 Lichte muz.
12,55 Zonnewijzer 13,00 Nws. en kath.
nws. 13,20 Lichte muz. 13,45 V.d. vrouw
14,00 Lichte muz. 14,30 Pianorec. 15,00
Schoolradio 15,30 Dansmuz. 16,00 V.d.
zieken 17,00 V.d. jeugd 17,15 Kinderkoor
17,40 Beursber. 17,45 Blokfluitkoor 18,05
Lichte muz 18,30 En nu mijn geval 18,45
Pianospel 19,00 Nws. 19,10 Regeringsuitz.
Rubr. verklaring en toelichting. Hoe
werkt de keuringsdienst van waren? door
mej. Ir. A. E. M. Bosch 19.20 Regerings
uitz. Emigratierubr. Het emigratiepraatje
van H. A. van Luyk 19,30 Verz.progr. v.d.
militairen 20,05 VVD: Algem. ledenver
gadering 21,00 Kamerork. 21,30 Kruisweg
22,30 Orgelconc. 23,00 Nws. 23,15-24,00
Gram.
HILVERSUM II. 298 m. VARA: 7,00
Nws. 7,10 Gym. 7,20 Gram. 8,00 Nws. 8,18
Gram 8.50 V.d. vrouw 9,40 Schoolradio
VPRO: 10,00 Thuis, caus. 10,05 Mor
gen w. VARA: 10.20 'Hammondorgelspel
10,45 V.d. kleuters 11,05 Alt en piano 11,30
Congres v.d. vrouwenbond van de PvdA
AVRO: Elektronisc'n-mandoline-ens.
en sol. 12,30 Land- en tuinb.meded. 12,33
Sport en prognose 12,50 Gram. 13,00 Nws,
13,15 Meded. en gram 13,25 Mil. ork.
13,55 Beursber. 14,00 Viool en piano 14,30
Literair progr. 14,50 Gevar. progr.
VARA: 16,00 Gram. 16,20 Muz. caus. 16,50
V.d. jeugd 17,20 Prom.-ork. 17,50 Congres
v.d vrouwenbond v.d. PvdA 18.00 Nws.
18,15 Act. 18,20 Lichte muz. 18,50 De
13)
Langzaam met het hem karakteri
serende taaie geduld, had hij zijn
mijnen uitgezet tot midden in het
kamp van zijn vijand. Amerika zelf.
Teneinde zijn plan ongestoord te kun
nen volvoeren, zonder ook maar
iemands achterdocht op te wekken,
had hij zich verzekerd van de diens
ten van een zekere Stanley Rogers,
een man, die zijn onvoorwaardelijk
vertrouwen genoot en die door zijn
doorzicht en zijn uitgesproken talent
voor organisatie zich bij hem onmis
baar had weten te maken. Ongetwij
feld was er niemand te vinden, die
zo nauwkeurig de zwakke plekken van
Francis P. Norman kende, als Mr.
Rogers, de huidige secretaris van
Sir William Sparkes. Mr. Rogers im
mers was jarenlang dc financiële
raadsman geweest van een der be
drijven van Francis P. in Chicago en
dus van diens wereldzaken en hun
vele vertakkingen op de hoogte. En
niemand wist beter het juiste mo
ment te kiezen om tot de aanval over
te gaan dan Mr. Rogers, op wiens
terugkeer uit, New York Sir Willi
am nu, in zijn hoofdkwartier in Pa-
rijs zat te wachten. Deze Mr. Ro
gers zou hem verslag uitbrengen over
zijn laatste manoeuvres.
Terwijl hij in steeds stijgende span
ning over zijn plannen gebogen zat,
deed zich een zelfbewust klopje op
de deur horen en Mr.Rogers trad het
vertrek binnen.
Mr.Stanley Rogers was een man
van ongeveer dertigjarige leeftijd. Hij
was mager van postuur, op het
schrale af, met iets afstotends in
zijn gelaat, dat 1 ij tevergeefs tracht
te te verbergen. Daarbij had zijn
oogopslag iets sluws en zijn gehele
manier van doen iets uitermate on
rustigs. En dat Sir William Sparkes,
die anders bij uitstek de kunst ver
stond zijn mensen te beoordelen en
te kiezen, blind was voor deze in het
ooglopende karaktertrekken was wel
licht niet in de laatste plaats toe te
schrijven aan het feit, dat hij nu een
maal voor zijn doel een man nodig
had, die nergens voor terugdeinsde.
„En?" luidde de vraag van Sir
William Sparkes. Maar hoe beheerst
dit ene woordje schijnbaar ook ge
klonken had, er trilde al de span
ning in, die zich de laatste maan
den, sinds de afwezigheid van zijn
secretaris tot op haar uiterste hoog
tepunt had verzameld.
Een brede, zeer zelfbewuste glim
lach trok over het gelaat van Mr.
Rogers. Hij legde de dikke aktentas
voor zich op tafel, zette zich in een
clubfauteuil tegenover zijn opdracht
gever en. eerst toen antwoordde hij:
,.Het is mij aangenaam u te kun
nen mededelen, mijnheer, dat ik de
zaak tot in alle onderdelen voor el
kaar heb."
Sir William Sparkes rees half uit
zijn stoel overeind.
„Dusklonk het hees van zijn
lippen.
,.Dus is het nog slechts een kwes
tie van hoogstens enkele maanden,
voor wij Francis P. toteal onder de
knie hebben," luidde het antwoord.
..Wanneer de bom precies zal bar
sten, kan ik natuurlijk niet op enkele
weken na zeggen. Echter, wanneer
we straks samen rustig de stukken
doorzien, welke ik uit Amerika heb
meegebracht, zult u daaruit zelf kun
nen concluderen, dat ontsnappen niet
meer mogelijk is. Binnen drie, laten
we zeggen, hoogstens ^ier maanden
zal de algehele ruïne van de mach
tige kauwgom-koning en heerser
over de beurs van Amerika een vol
dongen feit zijn en de man, die dit
kunststuk want een ander woord
weet ik er niet voor tot stand
gebracht zal hebben, is...." hij
wachtte even en keek zijn meester
met een fluwele uitdrukking in de
ogen aan „Sir William Sparkes."
De aangesprokene liet zich opnieuw
in zijn stoel vallen en veegde zich
het zweet van het voorhoofd. De
reactie, na de vele maanden van
spanning, deed zich in al haar hevig
heid voelen. Eindelijk dan was het
grote ogenblik nabij, het ogenblik,
waarnaar hij meer dan een kwart
eeuw reikhalzend had uitgezien. Hij
zou de man zijn, die de onoverwin
nelijke Francis P Norman, wiens
naam van de daken der hoofdsteden
van vijf werelddelen straalde, de nek
slag gegeven had.
Een glimlach van nameloze vol
doening trok over zijn gelaat. Ja, nu
was het grote moment van zijn le
ven, het ogenblik der afrekening aan-
broken. Had deze man hem niet het
schoonste, het liefste, wat hij ooit ter
wereld bezeten had, ontstolen? Welnu,
nu was het zijn beurt om hem alles
af te nemen, wat hij in een leven
van langdurige en onafgebroken werk
zaamheid had opgebouwd zijn macht,
zijn aanzien, zijn miljoenen. Lang
zaam vertrok zijn glimlach tot een
grijns, een welhaast afschuwelijke
grijns, en wie nu de oude heer Spar
kes, de succesvolle Australiër had
gadegeslagen, zou in hem nauwelijks
de beminnelijke figuur herkend heb
ben, die daarstraks welhaast met de
waardigheid van een vorst achter zijn
schrijfbureau had gezeten. Toen hij
ietwat van zijn aandoening bekomen
was, voegde hij zijn secretaris, die
hem al die tijd geen seconde uit het
i oog verloren had, toe:
puntjes op de i, caus. 19,00 V.d. kind.
19,10 Meisjeskoor VPRO: 19,30 Wat
geloven Vrijzinnig Protestanten? caus.
19,50 Ber. 20,00 Nws. 20,05 Boekbespr.
20,20 Kamermuz. 20,35 Ronde van België,
caus. 20,45 Het gezin als levenscentrum,
caus VARA: 21,00 Dansmuz. 21,30
Etherforum 22,10 Buitenl. weekoverz.
22,25 Volksmuz. uit India VPRO: 22,40
Zorg om de mens, caus. 22,50 Avondwijd.
VARA: 23,00 Nws. 23,15-24,00 Gram.
BRUSSEL 324 m. 12,00 Gram. 12,30
Weerber. 12,34 Marsmuz. 13,00 Nws. 13,11
Gram. 14,00 Schoolradio 15,45 Volksdan
sen 16,00 Koersen 16,02 Gram 17,00 Nws.
17,10 Lichte muz. 17,45 Duitse les 18,00
Zang en piano 18,15 Gram. 18,20 Zang
en piano (verv.) 18,30 V.d. sold. 19,00
Nws. 19,40 Gram. 19,45 Kron. v.d. bond
der grote gezinnen 20,00 Ork.conc. 21,00
Kunstkaleidoscoop 21,15 Pianorec. 22,00
Nws. 22,11 Zang en piano 22,55-23,00 Nws.
BRUSSEL, 484 m. 12,00 Gram. 13,00
Nws. 13,10 Ork.conc. 14,00 Operamuz.
15,30 Gram. 16,05 Dansmuz. 17,00 Nws.
17,10 Gram. 18.38 Idem 19,30 Nws. 20,30
Kamermuz. 22,00 Nws. 22,35 Chansons
22,55 Nws.
VRIJDAG, 5 APRIL 1957
VLAAMS BELG.: 19,00 V.d. jeugd 19,06
Kookpraatje 19,30 Nws. 20,00 Het buiten
kansje, spel (Om 22,00 Filmfragmenten)
22,30 Eurovisie: Rep. tafeltenniskampi
oenschappen te Wembley (Londen) 23,00
Nieuws.
U stoor, mijnheer," begon de jonge
man, ,,maar U had me opdracht
gegeven precies om elf uur met de
wagen voor te zijn, daar u een be
langrijke conferentie
Met een handgebaar onderbrak Sir
William Sparkes hem. ,,Die confe
rentie gaat niet door, jongeman," zei
hij, ,,je kunt je gang gaan, want ik
heb voor vandaag je diensten niet
meer nodig."
De chauffeur boog en verdween.
Eerst toen Sir William Sparkes zich
weer tot zijn secretaris wendde, zag
hij, dat diens gelaat asgrauw was.
Stomverbaasd sloeg hij hem gade,
maar voor hij in staat was naar
de reden van die zichtbare ontstel
tenis te informeren, was Rogers hem
voor met de vraag:
,,Wie was die knaap?"
,,Ben Morris, mijn nieuwe chauf
feur," luidde het antwoord. Stelt
U belang in mijn ondergeschikten?"
klonk het ietwat ironisch van de lip
pen van de miljonair.
Ondanks de wrevelige uitdrukking
die op het gelaat van Stanley Rogers
verscheen, ontging het Sparkes niet,
dat de asgrauwe kleur slechts lang
zaam uit zijn gezicht week.
„Waarom zou ik belangstellen in
een chauffeur? De kwestie was... eh..
een toevallige gelijkenis. Ben Morris
heet hij, nietwaar?"
(wordt vervolgd)
QEEN goed Nederlander ontkent,
dat de verdediging van ons land
offers vraagt, ook in de persoonlijke
sfeer. Erkend moet worden, dat in
tal van gevallen de offers, welke
van de gezinnen van dienstplichti
gen worden gevraagd, zwaarder zijn
dan die, welke aan afzonderlijke
personen worden opgelegd. Het
Eerste Kamerlid, de heer Jan Mae-
nen, heeft daarop tijdens de behan
deling van de begrotingen van Oor
log en van Marine terecht gewezen.
Zijn kritiek gold speciaal de ver
goedingsregeling van dienstplichti
gen bij eerste oefening. Deze heeft
immers, zoals de heer Maenen het
uitdrukte, meer van een ondersteu-
nings- of bedelingsregeling voor de
gezinnen van dienstplichtigen, dan
van een vergoedingsregeling.
Precies als bij de armenzorgrege
ling wordt alleen dan aan de be
trokken gezinnen een toeslag gege
ven, als de nog aanwezige gezins
inkomsten ontoereikend zijn voor
het levensonderhoud van het gezin.
Daardoor krijgt die regeling een
minderwaardig karakter. In zeer
veel gevallen ondergaan die gezin
nen een zodanige aderlating, dat zij
worden genoodzaakt op een lager
peil te leven. Voor die gezinnen zou
een vergoeding op basis van inkom
stenderving alleszins verantwoord
zijn.
Het zijn ook op dit gebied weer
de grote gezinnen, die grotere of
fers moeten brengen dan gezinnen
met één dienstplichtige zoon. De
(Advertentie)
aanwezige gezinsinkomsten vormen
immers de telkens terugkerende
norm voor het al of niet toekennen
van een vergoeding.
Het vage ministeriële antwoord op
de kritiek van de heer Maenen
dwong de laatste om nogmaals op
de kwestie terug te komen. Minis
ter Staf beloofde te zullen bezien,
of een vergoeding op basis van in
komstenderving een uitkering in
eens na afloop van de eerste oefe
ning kan vervangen. Dit weinig be
vredigende antwoord zal de KVP-
afgevaardigde ongetwijfeld prikke
len om deze zaak vast te houden,
totdat er een billijke regeling is
getroffen.
yOORTVARENDHEID en goed be
grip moeten dit conflict zo snel
mogelijk tot een goed einde bren
gen, schreven we dinsdag onder de
langzaam-aan-actie in de mijnen.
Gelukkig heeft het daaraan niet
ontbroken, hoewel dinsdag in de
namiddag nog het zwaarste geschut
in stelling werd gebracht: de aan
kondiging van een algehele slui
ting der mijnen door de directies.
Intussen waren er echter alweer
contacten gelegd tussen deze direc
ties en de actieleiders. Een gesprek
van enkele uren gaf hun voldoende
vertrouwen, dat de op tafel gelegde
grieven in het publiekrechtelijke
bedrijfsorgaan de MIR spoedige en
serieuze behandeling zullen onder
vinden. Zo is de vrede dan na twee
dagen van strijd hersteld. Het zal
nuttig zijn, na te gaan, hoe het heeft
kunnen gebeuren, dat dit conflict
na lang smeulen zo plotseling en
heftig kon opvlammen. Zelfs aan
het contact met de centrale lei
ding van de KAB moet het een en
ander gehaperd hebben, want van
die kant hoort men nu ook stem
men van ontevredenheid over het
optreden van de katholieke mijn
werkers. Pijnlijk zijn ook de min
of meer honende commentaren van
de tegenstanders van de PBO. Zij
constateren met leedvermaak, dat
het bestaan van een MIR toch deze
strijd niet heeft kunnen voorko
men. Natuur boven de leer, zegt De
Telegraaf in een marxistische bui,
waar ze immers de klassenstrijd on
der „de natuur" rangschikt.
Het is nu ook omwille van de
reputatie van de PBO van het
grootste belang, dat de MIR een
doeltreffend orgaan zal blijken te
zijn, om in gemeenschappelijk over
leg alle wrevel en grieven uit de
weg te ruimen.
In de nacht van dinsdag- op woens
dag is het café annex woonhuis ,,De
Postduif" te Bergeijk tot de grond
toe afgebrand. De brand,' waarvan
de oorzaak niet bekend is, greep zo
snel om zich heen, dat caféhouder
Wilborghs met moeite zijn vier kin
deren van de bovenverdieping kon
redden, waarbij hij ernstige brand
wonden opliep.
Voor de rest ging alles in vlammen
op. De aangrenzende concertzaal, die
door de Bergeijkse brandweer uit alle
macht werd verdedigd, liep veel wa-,
terschade op. maar kon behouden
blijven, evenals de aangrenzende ge
bouwen. Bij het blussingswerk liepen
enkele brandweerlieden verwondin
gen op. De eigenaar was tegen brand
verzekerd.
De 30-jarige werkman M.J.Pel uit
Utrecht, is om het leven gekomen,
toen een gasfles, die hij kapot wilde
slaan, explodeerde. De man was op
het terrein van een firma in oude
metalen te Utrecht bezig met het
kapothakken van lege gasflessen.
Een van de flessen is waarschijnlijk
nog gevuld geweest. Toen P. de fles
kapot wilde slaan, explodeerde deze
en werd hij getroffen door scherven.
Het slachtoffer was vrijwel onmid
dellijk dood.
„Laten we dan maar onmiddellijk
aan de arbeid tijgen. Ik moet zeg
gen, dat ik hoogst nieuwsgierig ben
op welke wijze, u
Doch toen Mr.Sparkes de hand naar
de aktentas uitstak trok Stanley Ro
gers deze snel naar zich toe. Het
was een onbewust gebaar geweest,
maar wellicht juist daarom was het
de Australische miljonair niet ont
gaan.
„Vóór wij verder gaan." viel Stan
ley Rogers hem nog steeds op de
beminnelijkste wijze in de rede, „hoe
staat het met de voorwaarden van
onze overeenkomst? Heeft.... heeft
uw dochter eindelijk toegestemd?"
Alsof hij een slag ontvangen had.
kromp Sir William Sparkes in zijn
stoel ineen. Het hoofd zonk hem op de
borst en langzaam, bijna toonloos
klonken door 't vertrek de woorden:
„Zij heeft ongeveer zes maanden
geleden mijn huis na een heftige
scène verlaten. Haar tegenwoordige
verblijfplaats is me onbekend."
De eeuwige glimlach op het gelaat
van Stanley Rogers was als bij to
verslag verdwenen. Uitdagend zagen
nu de sluwe ogen de miljonair aan.
„U kent de voorwaarden," beet hij
hem toe. „U weet, dat u op het
ogenblik het lot van uw vijand in de
hand heeft, maar ja, als u zich niet
aan onze afspraak houdt, dan
Met een dreigend gebaar nam de
secretaris de aktentas weer op. Maar
als bezwerend stak Sir William Spar
kes zijn beide armen in de hoogte.
,,Ik heb alles gedaan, wat ik kon!"
riep hij uit, zijn zenuwen nauwelijks
meer meester. „In alle dagbladen van
Engeland heeft mijn oproep gestaan,
heb ik haar letterlijk gesmeekt weer
in mijn woning in Park Lane terug
te keren. Maar alles tevergeefs. Ik
heb de beste speurders in mijn dienst
genomen om te trachten haar op het
spoor te komen, maar tot nu toe zon
der enig resultaat. Toch kan het on
mogelijk lang meer duren, ofz ij zal
mij haar verblijfplaats noodgedwon
gen kenbaar moeten maken. Zij ont
vangt niet de geringste toelage van
mijn kant, dus
„Dusviel Mr.Rogers in, „zal
ik zo vrij zijn deze stukken ondei'
mijn berusting te houden, tot op het
ogenblik, dat zij van gedachten ver
anderd is.
Zaken zijn zaken, mijnheer Spar
kes, dat weet U evengoed als ik.
Wij hebben ons strikt te houden aan
hetgeen door ons overeengekomen is,
dat is in ons beider belang. Alleen
op die voorwaarde ben ik bereid U
mijn algehele medewerking te ver
lenen. een medewerking, die, zoals
U zelf nu al wel weet, steeds de
schitterendste resultaten heeft afge
worpen. In het andere geval...." De
secretaris stond op en nam de akten
tas onder de arm.
Het was op dit kritieke ogenblik,
dat er geklopt werd, en Ben Mor
ris, de chauffeur, in de eerbiedige
houding van de ondergeschikte, met
de uniformpet in de hand het ver
trek binnentrad.
„Neem me niet kwalijk, dat ik
(Advertentie)
(Advertentie)
(Advertentie)
BUI
Honderden kleine rissen
kwamen uit de lucht vallen op
een voetbalveld in Cantello
(Italië). Dat gebeurde tijdens
een forse regenbui, die ge
paard ging met stormachtige
wind. De mensen wisten niet
wat ze zagen. Deskundigen
hebben inmiddels al uitge
zocht, dat de visjes door een
vzervelwind uit het water
moeten zijn gezogen en door
de wind boven het land moe
ten zijn gevoerd.
Titel
De titel van ,.de gezelligste thuis",
die in Amerika .jaarlijks wordt toe
gekend, is ditmaal gewonnen door
een man. Het is de 40-jarige elek
tricien Jack Zions uit Chicago, die
sinds de dood van zijn vrouw (drie
jaar geleden) het huishouden er hij
doet. Hij kookt voortreffelijk, maakt
graag schoon en heeft alleen een
hekel aan borden wassen. Dat laat
hij zijn vier kinderen doen.
Demob
Dienstplichtig soldaat Joe is met
..demob" gegaan. Joe is een duif.
die tijdens de oorlog en nadien als
boodschapper heeft gediend. Joe
redde eens een hele compagnie
Amerikaanse soldaten van een bom
bardement door eigen vliegtuigen.
De bedreigde militairen hadden
hem een briefje aan zijn poot ge
bonden en hem naar het hoofdkwar
tier gestuurd. Daar kwam Joe juist
op tijd binnen vliegen om de order
tot het bombardement nog te voor
komen. De duif gaat naar^ een die*
rentuin om daar een beetje te be
komen van zijn avontuurlijk leven.
Storend
Violist Isaac Stern betrad het
podium van een concertgebouw te
Miami Beach om één noot te spe
len van Brahms viool-concert in
D. Toen hield hij er mee op om
ivaardig naar zijn kleedkamer te
stappen. Een krekel had storend
misbaar zitten maken in een van
de palmen, die ter versiering op
het toneel waren gezet. De palmen
werden met gehaaste spoed ver
wijderd en pas daarna kwam Stern
weer te voorschijn om het stuk in
zijn geheel te spelen. De krekel
was kennelijk verdwenen, want
men hoorde het diertje niet meer.
Twintig brandweerlieden in vijf
auto's rukten uit voor bluswerk
zaamheden rond een houten lepel.
Dit gebeurde in Kensington, waar
een huisvrouw het eten stond klaar
te maken. Op een gegeven moment
viel er wat brandend vet op de le
pel met het gevolg, dat die in vuur
en vlam raakte. De vrouw gooide
het ding in paniek weg en rende
naar buiten. Toen kreeg ook de rest
kans om vuur te vatten en binnen
de kortste keren stond heel het huis
in lichterlaaie. Daarom kwamen de
brandweerlieden met zo'n £orr
troep.
Moeilijkheden gehad eergisteren? Wij niet. U
waarschijnlijk ook niet met die herriemaker. Hier
is de volgende. Geen herriemaker, oh nee. Er is wel
de nodige herrie óm hem gemaakt in de laatste
vijftien jaar.
U weet nog wel, wat U te doen heeft, is het niet?
Er komen gedurende een vijftal weken zestien
portretten in de krant, elke dinsdag, donderdag en
zaterdag. Na afloop daarvan schrijft U de zestien
namen van de afgebeelde persoonlijkheden op een
briefkaart. Bovendien schrijft U op diezelfde brief
kaart een rijmpje van twee regels, dat op onze
krant moet slaan. Dat is alles.
