Golden Fiction
Verkoudheid dreigt
§laabta<> Pc£tem
Joe Meany (17 jaar)
wacht een avontuur
De schat van Matabonga
MENING EN COMMENTAAR
Onder ons gezegd...
neem
ERNSTIG
TEKORT
GEZINSSFEER
VERSCHIL
Aartsbisschop
tegen regering
AT EEN
ONDERLIJKE
ERELD
RADIO
TWEEDE BLAD
DINSDAG 12 MAART 1957
Verboden gebied
Nederlands
schip bij Kreta
gezonken
..Geen terreur",
zeggeii communisten
in V.S.
pa
Van ouds
de lekkerste t
TELEVISIEPROGRAMMA
Meisje van vier jaar
overreden
I
(Advertentie)
'yT'el uitermate belangrijk is het
onderwerp, dat onze Bisschop
pen in de vastenbrief van dit jaar
hebben aangesneden.
Wat al jarenlang bekend was,
stellen de Bisschoppen nu openlijk
aan de orde nl. de zorgwekkende
vermindering van het aantal pries
ter- en kloosterroepingen.
Heeft onze jeugd dan geen idea
len meer? Men zegt, dat zij zo boor
devol met idealen zit en dan nog
wel met zeer radicale idealen van
een keiharde soort. Tot het bele
ven van het ideaal, dat zijn verwe
zenlijking vindt in priesterschap en
kloosterleven, schijnen zij niet te
kunnen komen. Toch bieden juist
deze beide roepingen vele mogelijk
heden tot het beoefenen van een
keihard idealisme en radicalisme.
Er blijkt tussen het idealisme van
onze jeugd en het idealisme, zoals
het gestalte krijgt in priester- en
kloosterroeping, een kortsluiting te
bestaan. Het herstellen van die
kortsluiting is noodzakelijk, wil er
met enige kans op succes worden
gewerkt aan. een vermeerdering van
het aantal roepingen.
Gelukkig wijzen onze Bisschop
pen zelf enige oorzaken daarvan
aan en het is gewenst, dat deze in
ruimere kring in een openhartig
gesprek aan de orde komen.
Volkomen openhartig erkennen de
Bisschoppen: „Misschien hebben
priester en kloosterling door het
geen zij van de beleving van hun
priesterschap en kloosterleven laten
zien, er zelf schuld aan, dat het
zicht op de verhevenheid van hun
roeping is verduisterd". Dat onze
Bisschoppen - zij het veronderstel-
lenderwijs - dit tekort van de clergé
als een van de mogelijke oorzaken
van de vermindering van het aan
tal roepingen signaleren, bewijst
dat zij de waarheid niet schuwen.
En als we daarop even mogen
voortborduren, moeten we ons dan
niet afvragen of priesters en kloos
terlingen hun roeping wel op die
radicaal-idealistische wijze bele
ven, welke daaraan een waarachtig
apostolisch karakter zou verlenen?
Geeft sommiger optreden niet de
indruk van een mentaliteit van „le
bourgeois satisfait?" Onze jeugd,
zo zegt men, hunkert naar dat ra
dicale idealisme.
Zou het daadwerkelijk beleven
van dat radicalisme van het Evan
gelie door priesters en kloosterlin
gen over de hele linie de jeugd niet
opnieuw de ogen openen voor het
idealisme, dat de noodzakelijke
grondslag vormt van iedere roe
ping?
Het stellen van de kwestie in
deze vorm houdt geen oordeel in.
Maar wanneer onze Bisschoppen
hierin openlijk voorgaan, behoeft
het geen rechtvaardiging, wanneer
van lekenkant daarop - zij het ook
uiterst beknopt en met de nodige
reserve - met een enkel woord
wordt gereageerd.
\/oor iedereen is het verleidelijk
om de oorzaak van bepaalde
tekortkomingen op de eerste plaats
bij anderen te zoeken. In de spiegel,
welke de Nederlandse Bisschoppen
aan de kerkgemeenschap van ons
vaderland voorhouden, zal iedere
eerlijke beschouwer ook zijn eigen
beeld herkennen.
Hapert er niet iets aan de gezins
sfeer? Moet men zeggen, dat in de
gezinnen de christelijke levenssfeer
ontbreekt, die voor een priester- of
kloosterroeping de geëigende voe
dingsbodem biedt? Moet men niet
vrezen, dat bij de tegenwoordige
ontkerstening van vele gezinnen
priester- of kloosterroepingen
schaarser worden? Mag men ver
wachten bij de tegenwoordig veel
vuldig voorkomende ontheiliging
van het huwelijk, dat dergelijke ge
zinnen het door God bedoelde en
gewenste milieu zijn waar een
priester- of kloosterroeping kan
opbloeien?
Deze klemmende vragen uit de
vastenbrief vormen evenzovele
aanklachten tegen ons gezinsleven,
waar een materialistische inslag
vaak meer invloed heeft op de le
venshouding van ouders en overige
gezinsleden dan de werkelijke
godsdienstzin.
Voor het vergroten van het aan
tal roepingen zal het op de eerste
plaats nodig zijn. dat onze gezin
nen weer worden doortrokken van
de ware „sensus catholicus", die
werkelijk diep-religieuze zin, die
wars van alle femelarij de
juiste atmosfeer weet te scheppen,
waarin een roeping tot bloei en
wasdom kan komen.
Jn „De Volkskrant" minimaliseert
professor Romme het geschil, dat
tussen regering en Kamermeerder
heid is gerezen. De regering zou in
de hitte van het debat aan de mo-
tie-Janssen een te ver-gaande bete
kenis hebben gehecht, deze namelijk
dat zij er zich nu aan zou hebben
te binden, de ontbrekende miljoe
nen in bezuiniging op de staatsuit
gaven te zullen vinden.
Wat dan wel de betekenis is? Dat
naar het oordeel der Kamer de dek
king moet worden gezocht in bezui
niging op 's Rijks budget en dat,
wederom naar het oordeel der Ka
mer, bij serieus zoeken de nodige be
zuiniging ook zal worden gevon
den.
Nu moet het ons van het
hart, dat het verschil tussen het
een en het ander voor ons uiter
mate onklaar is. Bezuiniging op
staatsuitgaven en bezuiniging op 's
Rijks budget, klinkt voor ons het
zelfde. En we kunnen er heel goed
inkomen, dat de regering de thans
door professor Romme gewraakte
uitleg aan de motie-Janssen heeft
gegeven. De hele pers schrijft trou
wens over het geval, van dezelfde
uitleg uitgaande. Doch we zijn ook
van oordeel, dat de zaak zo gerust
gesteld mocht worden. Op een bud
get van een aantal miljarden moet
het toch mogelijk zijn zestig miljoen
te vinden zonder naar het gemak
kelijke middel van het wijzigen
van wat cijfers in de belastingtabel
te grijpen, waarbij de middengroe
pen dan maar weer het loodje moe
ten leggen. Dat is geen manier van
doen.
Het betoog van professor Romme
doet intussen het vermoeden rijzen,
dat er aan de motie wel ge
dokterd zal worden, opdat de re
gering ze met goed fatsoen kan slik
ken. Waarmee echter de fundamen
tele meningsverschillen tussen zo
gezegde regeringspartijen, welke in
dit debat weer zichtbaar werden,
niet zijn gedempt. Dat zal bij een
volgende gelegenheid wel weer blij
ken.
...toch maar liever
Een gulden genieting voor 90 cent
(Advertentie)
Te Melbourne is maandag officieel
een uitgestrekt gebied van de Stille
Oceaan, bij de evenaar en het Ghrist-
mas-eiland, tot 1 augustus tot ver
boden gebied voor vliegtuigen ver
klaard, wegens de proef met de eerste
Britse waterstofbom.
Op 17 maart arrjveert op Schiphol
met een super-constellation van de
j K.L.M. de 17-jarige Joseph M. Mea- j
j ny uit Waltham Massachusetts. Hij is
de enige Amerikaan, die op 2 april
in Plymouth (Engeland) aan boord zal
gaan van de Mayflower 2, een kopie I
van de 17e eeuwse Mayflower, het
zeilschip, dat in 1620 de Pilgrim Fa- j
thers naar hun nieuwe vaderland i
bracht. Aan boord zal Joe Meany
samen met een Engelse jongen ge
durende de 6 weken, dat de reis
duurt, dienst doen als scheepsjon
gen, evenals de andere leden van
de bemanning gekleed in de 17e
eeuwse dracht.
Reeds tien jaar geleden is het plan
opgekomen om een nieuwe Mayflo-
wer te bouwen en met dat zeilschip
de oceaan over te varen, zoals de
Pilgrim Fathers dat 300 jaar geleden
ook hebben gedaan. Na vele moei
lijkheden te hebben overwonnen is
men er in geslaagd de financiën bij
elkaar te krijgen, het benodigde ma
teriaal te kopen en een bemanning
aan te werven, die de opdracht heeft
gekregen de Mayflower 2, in septem
ber 1956 te Brixham in Devon van
stapel gelopen, zonder sleepboothulp
over de oceaan te zeilen. Pessimis
ten zien dat zeilavontuur een beetje
somber in, maar kapitein Allan Vil-
liers, een Australiër, die in Oxford
woont, is er vast van overtuigd,
dat hij het met de winden en stromin
gen klaar zal spelen en eind mei in
Plymouth, Massachusetts, zal arrive
ren. Intussen zullen miljoenen men
sen de tocht over de oceaan van het
scheepje van 180 ton het kan bijna
in een zwembad van een moderne
oceaanstomer volgen, niet alleen
in Groot-Brittannië en de Verenigde
Staten, maar ook in Nederland. Im
mers de geschiedenis van de Pilgrim
Fathers is nauw verweven met die
van ons land. Dat is dan ook de re
den, dat Joe Meany alvorens zich te
Plymouth in te schepen, per vlieg
machine naar ons land komt voor
het maken van een pelgrims-tocht".
De jongen, die uit dezelfde streek
komt, waar de pelgrims in 1620 voet
aan land betten, is gekozen uit
400.000 jongens, die allen lid van de
Boys Clubs of America zijn, een or
ganisatie, waarbij 460 clubs uit alle
staten van Amerika zijn aangesloten.
Deze organisatie heeft de K.L.M. uit
gekozen om de jongen op meer mo
derne wijze naar Europa te brengen,
als waarop hij naar de Verenigde
Staten terug zeilt. Een week zal Joe
in ons land verblijven.
Het Nederlandse vrachtschip „Aanor/
(2817 ton) van de Koninklijke Neder
landse Stoombootmaatschappij te Am
sterdam, is zondagnaoht op ongeveer
50 km ten westen van Kreta gezon
ken
Alle opvarenden van de „Amor"
zijn gered. Het Italiaanse schip „Er
nesto Fassio'' heeft hen aan boord ge
nomen.
De Amerikaanse communistische
partij heeft zondagavond nieuwe sta
tuten van kracht doen worden, krach
tens welke elk lid dat betrokken is
bij spdonagegevallen, of dwang, ge
weld. dan wel terreur voorstaat, van
het lidmaatschap vervallen zal wor
den verklaard. In een inleiding tot de
statuten verklaart de partij dat er
verschillende wegen naar het socia
lisme zijn en dat zij „een organisatie
is van de Amerikaanse werkende
stand, gebaseerd op de beginselen van
wetenschappelijk socialisme".
In Z-Afrika:
De r.-k. Aartsbisschop van Kaap
stad. Owen Mccann, heeft zondag ge
zegd dat zijn kerk voor alle rassen
in Zuid-Afrika open zal blijven. Dit
zei hij in een commentaar op het thans
bij het parlement in behandeling zijn
de wetsontwerp, krachtens hetwelk
blanken en niet-blanken in steden
niet zonder voorafgaande ministeriële
toestemming samen in kerken, scho
len, verenigingen en instellingen mo
gen zijn.
In een verklaring van het landelijk
dagelijks bestuur der liberale partij
staat: „de partij is de stellige over
tuiging toegedaan dat er geen oplos
sing voor de Zuidafrikaanse vraag-
stukken kan zijn voordat alle rassen
samenwerken". Men doet een beroep
j op de regering ,,op te houden met de
I excessen".
VERSTEKELING
De li-jarige Hille Klaus uit
J Hamburg is in Gent aangetrof- J
S jen in een kooi tussen apen,
5 die met een vrachtauto van
Amsterdam naar Gent waren
vervoerd. De beesten waren
i bestemd voor een variététhe- J
ater in Gent. Hille niet.
Zoon
Een 18-jarige dief. die zichzelf in
Warschau uitgaf voor de zoon van
de „Australische Ambassadeur", ver
bleef in de beste hotels van de stad
zonder een cent te betalen, totdat
iemand ontdekte dat er in Polen geen
Australische ambassadeur is.
Vondst
Deense archeologen hebben
bij opgravingen in Bahrein een
3000 jaar oude w.c. ontdekt, die
met waterspoeling werkte.
Protest
De gemeenteraad van Kleinblitters-
dorf, een plaatsje van 4.000 inwoners
in de buurt van Saarbruecken, heeft
besloten geen belasting meer te hef.
fen, de scholen te sluiten en de al
gemene verkiezingen die in de herfst
in West-Duitsland worden gehou
den te boycotten. Dit alles omdat er
volgens hen niets wordt gedaan te
gen het kolenstof en de as, afkom
stig van een Franse elektrische cen
trale vlak over de grens.
Kernachtig
Een Sovjet geleerde heeft kern
achtig verklaard dat Russische we
tenschappelijke onderzoekers hebben
vastgesteld, dat de kosmische stra
len buiten de dampkring van de
aarde voor het grootste deel
bestaan uit kernen van het water
stofatoom. Deze kernen circuleren
met een snelheid ongeveer gelijk aan
die van het licht aldus de geleerde.
Wij zullen het uitzoeken.
Inbraak
Een inwoner van Chicago, die in
het huis van bewaring zat, omdat
hij bij een juwelier had ingebroken,
kreeg verlof om enkele uren naar
huis te gaan Hij had namelijk be
richt gekregen, dat men tijdens zijn
afwezigheid zijn huis had geplun
derd en nu wilde hij wel eens gaan
kijken wat er allemaal gestolen was.
AU ik goed hoor, is er één bij <fi«
verschrikkelijk vals speelt ,.,„1
WOENSDAG 13 MAART 1957
HILVERSUM I 402 m. VARA: 7,00
Nws 7.10 Gym. 7.23 De Ontbijtclub 8.00
Nws. 8.18 De Ontbijtclub 8.50 V. d. vrouw
(9.35-9.40 Waterst.) VPRO: 10,00 School
radio VARA: 10,20 Gram. 11,30 Ge-
var. progr. 12,30 Land- en tuinb. meded.
12,33 V. h. platteland 12.38 Hawaiianmuz.
13.00 Nws 13,15 Tentoonstellingsagenda
13.18 Dansmuz. 13.50 Medische kron. 14,00
Gram. 14.30 V. d, jeugd 16,00 V. d. zieken
16.30 Gram. 17.00 Idem. 17.25 Orgel, harp
viool en zang 17,50 Regeringsuitz.: Rijks
delen Overzee: W. A. L. van Doorenmaa-
len: Jeugduitzending: „Kennen jullie
Nieuw-Guinea?". 18.00 Nws en comm.
18.20 Lichte muz. 18.40 Act. 18.50 Piano
spel 19,00 Liedjes v. d. jeugd. 19,10 Joods
mannenkoor en- vrouwenkoor VPRO:
19.30 V. d. jeugd VARA: 20.00 Nws
20,05 Tussen de regels door *20.15 In Opa's
jonge jaren. 22,35 Strijkork. en soliste
23,00 Nws 23,15 Gram. 23,50-24.00 Socia
listisch nws. in Esperanto.
(Advertentie)
I
fegp
HILVERSUM II 298 m. NCRV: 7.00
Nws en S.O.S.-ber. 7,10 Gewijde muz. 7,45
Een woord voor de dag 8,00 Nws en
weerber. 8,15 Gram. 8,25 Idem, 9,00 V.
d. zieken 9,25 V. d, vrouw 9,30 Gram. 9,35
Amus. muz. 10,00 Gram io,30 Morgenc^nst
11,00 Gram 11,15 Het drieluik hoorsp, 12,15
Gram. 12,30 Land- en tuinb. meded. 12,33
Lichte muz. 12,53 Gram. of act. 13,00 Nws
13,15 Prot. Interkerkelijk Thuisfront 13,20
Lichte muz. 13,45 Gram. 15,00 Jeuigdork.
15,45 Gram. 16,00 V. d. jeugd 17,20 Gram.
17,40 Beursber. 17,45 Gram. 18,00 Gemengd
koor 18,20 Muz. uit de 14e eeuw 18,45
Spectrum v. h. Chr. Organisatie- en Ver
enigingsleven. 19,00 Nws en weerber. 19,10
Orgelconc. 19.30 Buitenl overz. 19,50
Gram. 20,00 Radiokrant 20,20 Bidstond
voor Gewas en Arbeid 21,30 Vocaal ens.
en sol. 22,10 Filmbeschouwing 22,20 Sa-
lonork. 22,45 Avondoverdenking 23 fiO
Nws 23,15 Sportuitsl. 23,20-24,00 Gram.
BRUSSEL 324 m. 12.00 Gram. 12,30
Weerber. 12,34 Gram. 13,00 Nws 13,11
Gram. 14,00 Schoolradio 16,00 Koersen
16,02 Gram. 16,10 Omr. ork, 17,00 Nws
17,10 Gram. 17,50 Boekbespr. 18,00 Caus.
18,30 V d. sold. 19,00 Nws 19,40 Gram.
20,00 Hoorsp. m. muz. 21,35 Omr. oak.
22,00 Nws 22,11 Zang en piano 22,50 Gram.
22,55-23,00 Nws.
BRUSSEL 484 m. 12,00 Gevar. muz. 13,00
Nws 13,10 Gram 14,10 Idem. 15,15 Koorconc
15,30 Gram. 16,05 Lichte muz. 17,00 Nws
17,10 Gram. 18,00 V. d. sold. 18,30 Jazz-
muz. 19,30 Nws 20,00 Gevar. progr. 22,00
Nws 22,10 Spaanse muz. 22,55 Nws.
VARA: 17,00-17,30 V. d. jeugd. NCRV:
20,00 In de schaduw van twijfel, TV-spel.
21,50 Dagsluiting.
VLAAMS-BELG. 19,00 V. d. jeugd.
19,30 Nws 20,00 Boemerang 20,15 Gevar.
progr. 21,15 Boemerang 22,15 Nws en
journ,
FRANS-BELG. 19,00 Miroir de Wal
lonië 19,30 V. d. kind. 20,00 Act. Hierna
Capitaine Casse-Cou, film. 21,40 Literair
progr. 22,30 Wereldnws.
In het dorp Over-Eij®, gemeente
Wittem, is het vierjarige meisje An
nie Vrancken, toen het plotseling de
weg Wittem-Simpel veld overstak,
door een vrachtauto gegrepen.
Het kind was vrijwel op slag dood.
De bestuurder treft geen schuld.
door CEORCE F. WORTS
.2)
Zij vertelde tegen Tara en deze
jpSde het aan de mensen uit, dat
naar overgrootvader vijftig jaar ge
iden in Matabonga gewoond had en
mededeling werd met luide kre-
en of gemompel van verbazing ver
bomen.
Lida kwam er achter, dat ze haar
overgrootvader Taki hadden genoemd
naar een hunner goden uit hun aller-
udste legenden. Ook vernam ze, dat
J,m de twee of drie jaar, dat hij
der hen gewoond had, tot de rang
n grootopperhoofd geklommen
t j besliste hun geschillen, en
a*s een wijze raadgever in
ir,,„ï i?aangelegenheden en bestuurs-
esties op. Ze had er even om
df?eJen g^m^achen. Dat scheen in
7»\? }e zitten. dacht ze.
Cramtï ou^e vrouw, met wie
de tronwïb^j mes ,gerulld had voor
der Toen Liihf'V r overgro°tva-
zien, begon ze druif rte dh\™g liet
hpHiiirW,r J te babbelen en
rie i* dH 2e hem herken
de Maai ze kon Lida door bemid-
tel e"ng IV Tai'a !,°Ch niet meer vet
S. duarHzenmde!;t,Jd a=m Cramer
verteld had. De oude vrouw was de
dochter van het opperhoofd, die de
boezemvriend van Han Russel ge
weest was. Haar vader had Taki
tijdens zijn laatste ziekte verpleegd
en zijn begrafenis verzorgd. Na diens
dood had' hij de ring van zijn vinger
afgehaald en zo was zij eraan ge
komen. Ze vertelde, dat Taki precies
ten Noorden van het kruis begraven
lgg.
De oude vrouw kon echter weinig
licht verschaffen, toen Tara haar
vroeg of Taki wellicht nog een andere
boodschap bij zijn dood had nagela
ten. Hij was de gehele dag voor zijn
dood bewusteloos geweest en de week
te voren had hij voortdurend liggen
ijlen van de koorts. Toen echter
het onderhoud ten einde liep, begon
ze plotseling ongewoon spraakzaam
te worden. Ze ratelde aan een stuk
door tegen Tara en deze vertaalde
het voor Lida.
„Kokosnoteschaal, zegt ze. Zij
zegt schrift gemaakt met mes in
kokosnotedop aan binnenkant".
Bijna ademloos vroeg Lida: „Vraag
haar verder! Dat is nu juist, wat ik
misschien nodig heb! Vraag haar, of
ze weet, wat dat schift betekende.
Vraag haar, waar die schaal geble
ven is".
Het waren heel vreemde letters
geweest en de dochter van het op
perhoofd wist niet, wat ze te bete
kenen hadden, was het antwoord.
„Vraag haar nog eens, waar die
kokosnoteschaal is!"
Tara gehoorzaamde. „Opperhoofd
Koko heeft hem meegenomen. Opper
hoofd Koko gestorven
„Was opperhoofd Koko haar va
der?"
„Neen, een ander hoofd. Het hoog
ste stamhoofd".
„Wanneer is die Koko gestorven?"
Het antwoord was verward, maar
ze maakte er toch uit op, dat hij ge
storven was kort nadat de twee blan
ken - waarmee Cramer en Benders
bedoeld werden - het eiland verlaten
I hadden.
j De oude vrouw bracht Lida naar
i het huis van Koko, Het was groter
dan de overige hutten en het dak
van palmbladeren was fijn gevloch
ten. Het stond op een heuveltje en
had daardoor een uitstekende plaats
in het dorp. Lida voelde een zeker
ontzag. Het gezin had zich op het
terras verzameld en dit was de eerste
i maal in haar leven dat ze tegen
over een „koninklijke familie" kwam
te zitten.
Het was een eigenaardige familie
groep, vol trots gezeten voor de nau
we ingang van hun grote keurige huis
van gevlochten gras. Er was een tan
deloze oude vrouw bij, vrijwel zo oud
als .^grootje", een kreupele man van
middelbare leeftijd, een ietwat be
jaarde vrouw, die er sluw uitzag en
eindelijk was er nog een lichtbrons,
hooghartig meisje van ee 1 jaar of
zeventien en een jongen van onge
veer tien, die zich op de achtergrond
hield. Tara stelde haar hoffelijk aan
hen voor. De oude vrouw was Fotima
de weduwe van Koko. De kreupele
was Tima, het regerend hoofd en
de 'zoon van Koko. De vrouw met
het sluwe uiterlijk was zijn echtge
note en hi koperkleurig meisje was
hun dochter. De kleine jongen was
hun zoon en vermoedelijke opvolger.
'Hun houding was over het alge
meen genomen vriendelijk, maar
toch niet zo vriendelijk en hartelijk
als die van de overige dorpsbewoners
welke Lida ontmoet had.
Tara zei: „Tuma het opperhoofd,
wenst te weten, waarom u hier bent".
„Zeg hem dan, dat ik hier zoek
naar iets, door mijn overgrootvader
op dit eiland achtergelaten. Het is
een ronde metalen bus". Ze beschreef
die nader en Tara bracht dit aan
het opp hoofd in diens taal over.
„Tuma zegt, dat hij van zulk een
bus ïiets afweet. Hij wil weten, wat
er in die bus zat.
„Een hoeveelheid gekleurde stenen".
Tuma, het opperhoofd, scheen
daarover niet tevreden. Hij keek Lida
achterdochtig aan. Toen zij over de
kokosnotedop begon scneen zijn arg
waan groter te worden. Hij beant
woordde haar vragen niet dan onwil
lig. Ja, die had hijzelf wel eens ge
zien en in handen gehad.
„En waar is die nu?"
Op een woord van Tuma ging zijn
vrouw de hut binnen en keerde terug
met drie voorwerpen, die ze aan haar
man gaf. Tuma hield ze Lida ter be
zichtiging voor. Het ene was een roes
tig zakmes. Het tweede een zakkom-
pas in een groen geworden koperen
omhulsel. Het derde was een pols
horloge van roestvrij staal. Het was
geen gewoon horloge. Het had een
grote secondewijzer en op de wijzer
plaat bevonden zich nog drie kleine
re. Het zag er uit als een duur hor
loge, een echte chronometer. Het
stond stil. De wijzers waren ver
roest en onder het onbreekbare ^as
vol krassen 1 zond zich water. Ach
ter op de kast stond in blokletters
gegraveerd D.N.R.
Tara zei: „Het opperhoofd Tuma
zegt dat zijn vader deze drie dingen
verruilde voor de kokosnotedop".
Vraag eens of die man, aan wie hij
die dop gegeven heeft, een Z-vormig
litteken op zijn kin had".
Het was een overbodige vraag,
maar ze stelde hem toch maar.
Tuma aarzelde even. doch beant
woordde haar vraag toch met ja.
„Zeg dan tegen Tuma", zei Lida
„dat ik aan hem en zijn moeder en
zijn vrouw en kinderen heel mooie
geschenken zal geven, als ze mij een
van allen kunnen vertellen, wat er
in die kokosnotedop geschreven
stond".
De leden der koninklijke familie ke
ken alle even begerig, toen die bood
schap hun werd, overgebracht, doch al
spoedig vervaagde die uitdrukking en
begonnen ze onder elkaar te over
leggen. Na een poosje bracht Tara
de boodschap over, dat ze het geen
van allen wisten.
Het werd tijd voor de lunch. Lida
keerde met Tara naar de schoener
terug, ze gebruikten hun maal en be
gaven zich weer naar het strand be
laden met ruilwaren: rollen felge
kleurd katoen, pakjes tabak, zakmes
sen en grote glazen kralen. Ze gaf
aan elk der familieleden van Tuma
een passend geschenk voegde er voor
elk een potlood en wat schrijfpapier
bij en liet hun door Tara verzoeken,
daarop al wat ze zich wisten te her
inneren van het schrift op de ko
kosnotedop na te schrijven. Ze
maakten zinloze krabbels en figuur
tjes op het paier. Daarna vergeleken
ze hun gekrabbel, waarmee ze veel
pret hadden, maar dat niets wetens
waardigs voor Lida opleverde. Ze
kon er alleen uit opmaken, dat het
een vrij lange mededeling was ge
weest.
Tegen de avond zocht ze Benders
op. Zijn echte initialen waren naar
haar mening D.N.R. en ze veron
derstelde, dat die zijn echte naam
aangaven, maar hoe die naam was.
maakte niet veel uit.
„Jack, ik wil zaken met je doen",
zei ze beslist, „op billijke grondslag.
Ik zal je twintig procent voor die
kokosnotedop geven."
„Dat zal niet gaan, schatje", zei
de man met de vele namen, „om
de doodeer. ige reden, dat die dop
niet meer bestaat. Ik heb hem ver
nietigd, nadat ik de mededeling goed
uit mijn hoofd had geleerd. Je ziet,
dat ik mijn medemensen niet al te
veel vertrouw. Nu weten we precies
hoe we er voor staan, is het zo
niet? Half om half op dit ogenblik.
Om één seconde na middernacht
wordt het vijf en vijftig tegen vijf
en veertig".
„Elke dag", zei Lida bedaard,
..gaat er vijf procent van mijn aan
bod af. Nu twintig, morgen vijftien
procent".
„Je bent een uilskuiken, Lida",
zei Jack Benders met zijn zachte lach
„Maar je hebt nog tot middernacht
tijd om een verstandig meisje te
worden".
„Ik stam uit een koppige familie",
antwoordde Lida. „Jij hebt tot twaalf
uur tijd om een verstandige man te
worden".
IX
Die eerste nacht, dat ze te Mata
bonga met de schoener voor anker
lag, trachtte Lida in haar kleine hut
in slaap te komen, doch daar was het
te heet en benauwd voor. De tropen
zon had de gehele dag fel op het dek
geschenen en haar hut, vlak onder 't
dek gelegen, had al die hitte be
waard. Onderweg, vooral als de
wind op de stuurboordzijde, waar
haar hut gelegen was,, stond, was
het er koel en dragelijk genoeg ge
weest; doch nu ze voor anker la
gen met de kop van de schoener
in de wind. had de hut niet de minste
luchtverversing.
(Wordt vervolgd)
